Πλήθος Ελλήνων που διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της ζωής, αυτούς καθημερινά πρέπει να υμνούμε και να εορτάζουμε, γιατί αυτοί είναι οι πρόγονοι μας...

ΤΑ ΦΩΤΑ ΕΔΟΘΗΣΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΑ ΠΗΡΑΜΕ. 

 

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου.

Κομπάζουμε ότι εμείς οι Έλληνες δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα. 

Λάθος οι πρόγονοι μας τα έδωσαν και τα πήραν Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, και όχι μόνο, αλλά εμείς δυστυχώς δεν τα πήραμε, και εξακολουθούμε ακόμη να μην τα παίρνουμε. 

Γιατί καταπίνουμε σαν γλάροι τις θρησκευτικές παπάρες, και είμαστε αφιονισμένοι και αραγμένοι στο θρησκευτικό παραλογισμό. 

Με μεγάλο προβληματισμό, παρακολουθώ την συμπεριφορά των λαϊκών μαζών, στην χώρα των Ρωμιών, να άγονται και να φέρονται από το ιερατείο, σαν τα πρόβατα, που αν πέσει το πρώτο στο γκρεμό σαν στραβά θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. 

Περιφορές εικόνων, λιτανείες, ομαδικές εκδηλώσεις θρησκοληψίας, Παναγία Σουμελά, Παναγία της Τήνου. κ.α. 

Στο στρατό έχουμε προστάτες, τον Αϊ Γιώργη, τον Αϊ Νικόλα, τον Αρχάγγελο, την Άγια Βαρβάρα, μα έχει ανάγκη ο στρατός από προστάτες. 

Αλλά θα ήθελα να ξέρω ποιος θα μας σώσει από τους προστάτες. 

 Όλα αυτά βεβαίως σου βάζουν στη σκέψη δρώμενα καρναβαλικά. Αλλά μάλλον έτσι πρέπει να τα εκλάβουμε. 

Γιατί πώς να δικαιολόγησεις πως τόσοι άνθρωποι να είναι κατειλημμένοι από ομαδική παράκρουση. 

Βεβαίως στην προκειμένη περίπτωση έρχεται να επιβεβαιωθεί ο Δημήτρης Λιαντίνης, που έλεγε: «όταν ένας άνθρωπος παραλογίζετε αυτό είναι τρέλα. Όταν πολλοί άνθρωποι ομαδικά παραλογίζονται αυτό είναι θρησκεία».

Βλέπω την Αγιοποίηση ανθρώπων που νόμισαν ότι αυτοί είναι οι διορατικοί που είδαν το φως το αληθινό, και αντί να δώσουν φως μας έφεραν μακροχρόνιο σκοτάδι. 

Αγιοποίησαν ανθρώπους που όσο πιο πολλά εγκλήματα, κατά των μη Χριστιανών είχαν κάνει τόσο πιο μεγάλοι Άγιοι έγιναν. 

Όπως ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, ο Άγιος Θεοδόσιος, ο Άγιος Αθανάσιος, ο Άγιος Κύριλλος, Άγιος Πέτρος, o Άγιος Λιάς, κ.α. 

Τους προγόνους των Εβραίων τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, θέλουν σώνει και καλά να τους αποδεχτούμε για δικούς μας προγόνους. 

Μας φόρτωσαν τους διεστραμμένους και ανθέλληνες, πατέρες της εκκλησίας, Χρυσόστομο, Βασίλειο, Αθανάσιο, Γρηγόριο, και ένα τσούρμο από το ίδιο σινάφι. 

Μας φόρτωσαν ακόμη και με ένα πλήθος υποτιθεμένων Αγίων, βέβαια μερικοί από αυτούς πλήρωσαν με την ζωή τους την κοκορομυαλιά τους, αλλά ας ζητήσουν τις ευθύνες από τους Ρωμαίους, εμείς οι Έλληνες, μπορεί να μη συμφωνήσαμε μαζί τους, αλλά δεν τους πειράξαμε. Απεναντίας επιτρέψαμε στον Παύλο να μιλήσει στον Άρειο Πάγο και στην Πνύκα. 

Όλοι αυτοί που δεν προσέφεραν τίποτα στην ανθρωπότητα, απεναντίας την έβλαψαν, και πιο πολύ εμάς τους Έλληνες, έχουν την αξίωση να τους λατρέψουμε για Άγιους. 

Αυτούς που μας φόρτωσαν με 1000 χρόνια σκοταδιστικό μεσαίωνα. 

Αυτούς λοιπόν, αν συμβουλευτούμε το εορτολόγιο της ορθοδοξίας τους εορτάζουμε πέντε πέντε ή και περισσότερους κάθε μέρα, γιατί σαν σύνολο αν βάλουμε και τους μύριους της Αιγύπτου, πλησιάζουν τους 20.000 Αγίους κατά την θρησκεία. Κοκορόμυαλους και άχρηστους όμως για την κοινωνία, διότι τίποτα δεν προσέφεραν στον παγκόσμιο πολιτισμό. 

Ενώ αντιθέτως έχουμε τόσο αξιόλογους, ανθρώπους του πνεύματος, ενδόξους, και λαμπρούς προγόνους που τους θυμόμαστε μόνον όταν θέλουμε να κομπάσουμε, και να ανεβάσουμε τις μετοχές μας. 

Ότι είμαστε απόγονοι εκείνων. Που σύμφωνα με μελετητές του θέματος ίσως να πλησιάζουν τους 4.000 και με ξεχωριστή προσφορά ενός εκάστου στον παγκόσμιο πολιτισμό. 

Θα αναφερθώ σε μερικούς από αυτούς εις ένδειξη μνήμης προς τους γίγαντες της Ελληνικής διανόησης, και να τιμήσω με τα γραφόμενα μου, (γιατί άλλο δεν μπορώ να τους προσφέρω), την προσφορά τους, στον Ελληνικό αλλά και παγκόσμιο πολιτισμό.

Σωκράτης ο φιλόσοφος που έγινε το σημείο αναφοράς, για τους άλλους, φιλοσόφους.

Αριστοτέλης, ο πατέρας της λογικής, του όποιου οι κλασικές συγγραφές, στέγασαν πνευματικά επί αιώνες μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, και σχεδόν νομοθέτησαν τις προσβάσεις του ανθρωπίνου πνεύματος. 

Πλάτων ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας. Που με το έργο του εξακολουθεί να επηρεάζει ως τις μέρες μας την ανθρώπινη σκέψη. 

Πυθαγόρας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης, και κατεξοχήν θεμελιωτής των Ελληνικών μαθηματικών.

Πρωταγόρας ο φιλόσοφος που εισήγαγε την έννοια του ανθρωποκεντρισμού, και αμφισβήτησε την ύπαρξη του θεού.

Λεύκιππος, και Δημόκριτος, οι θεμελιωτές της ατομικής θεωρίας για την σύσταση της ύλης.

Θαλής ο Μιλήσιος, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος, 

Ιππόδαμος, αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, φυσικός, μαθηματικός, μετεωρολόγος, και φιλόσοφος.

Διογένης ο κυνικός ο φιλόσοφος που ορίζει ότι η ευτυχία του ανθρώπου εξασφαλίζετε με την επιστροφή στην φύση.

Διογένης ο Λαέρτιος, μέσα από τα έργα του ξεχωρίζει το «Βίοι φιλοσόφων» 

Αναξαγόρας κατά αυτόν ο νους είναι εκείνος που ελέγχει τα όσα έχουν ψυχή.

Αναξίμανδρος διατύπωσε μια πρώϊμη εξελικτική θεωρία της ζωής στην γη.

Γοργίας, Δημοσθένης, σημαντικοί εκπρόσωποι της ρητορικής τέχνης.

Εμπεδοκλής, φιλόσοφος, φυσικός, μηχανικός, ιατρός, μουσικός και ποιητής.

Επίκουρος, για τον Επίκουρο κορυφαία κατάσταση είναι η ψυχική ηρεμία. Και το ζην ηδέως επιτυγχάνεται με την απουσία πόνου και φόβου, και με την βίωση μιας ζωής αυτάρκους περιβαλομένης από φίλους.

Στράβων, ιστορικός, γεωγράφος, φιλόσοφος. 

Πλωτίνος, ο ιδρυτής της Νεοπλατωνικής φιλοσοφίας 

Ζήνων ο Ελεάτης και Ζήνων ο Ταρσεύς, Αμφότεροι φιλόσοφοι.

Ξενοκράτης, φιλόσοφος και μαθηματικός.

Ξενοφών, ιστορικός και φιλόσοφος. 

Παρμενίδης, φιλόσοφος.

Πρόκλος, νεοπλατωνικός φιλόσοφος. 

Υπατία, νεοπλατωνική φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος.

Θέλω να τονίσω εδώ ότι τα κλασικά τους συγγράμματα, όσα διασώθηκαν από την χριστιανική λαίλαπα, και αυτών που ανέφερα αλλά και όσων δεν ανέφερα οι οποίοι είναι και περισσότεροι, για 2000 χρόνια απετέλεσαν τον οδηγό της ανθρώπινης σκέψης. Για αυτό η προσφορά τους στον παγκόσμιο πολιτισμό είναι ανεκτίμητη.

Η Ελλάδα που γέννησε την Δημοκρατία, ήταν επόμενο να γεννήσει και τους μεγάλους νομοθέτες. Τον Σόλωνα, τον Κλεισθένη, τον Λυκούργο.

Η Ελλάδα που γέννησε το θέατρο, την τραγωδία, την σάτιρα, γέννησε και τους μεγάλους θεατράνθρωπους. Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη, Αριστοφάνη

Ηρόδοτος, ο πατέρας της ιστορίας, αλλά και γεωγράφος

Πλούταρχος, ιστορικός.

Όμηρος, τα Ομηρικά έπη του, τον έκαναν διάσημο. 

Αρχιμήδης, Ήρων, διάσημοι μηχανικοί. 

Φειδίας, Πολύκλειτος, Πραξιτέλης, γλύπτες. 

Ιπποκράτης, πατέρας της Ιατρικής, και θεμελιωτής της ορθολογικής Ιατρικής. 

Αλλά και προγόνους που διέπρεψαν στην Πολιτική, Βασιλείς στην διοίκηση, και στρατηγούς εις το πεδίον της μάχης. 

Περικλής ο κορυφαίος των πολιτικών, και ο θεμελιωτής της Δημοκρατίας.

Θεμιστοκλής, που με την πολιτική του διορατικότητα, και την στρατηγική του ικανότητα οδήγησε τους Έλληνες στην νικηφόρο ναυμαχία της Σαλαμίνας. 

Λεωνίδας, που η θυσία του απετέλεσε υπόδειγμα ήθους του άρχοντα της πόλης. 

Αλέξανδρος ο κορυφαίος στρατηλάτης, δημιουργός της μεγαλύτερης Ελληνικής αυτοκρατορίας, που τόσο αγαπήθηκε από τους λαούς που κατέκτησε, γιατί τους γνώρισε τον Ελληνικό πολιτισμό, και δεν τους φέρθηκε ως κατακτητής. 

Με μια τέτοια λαμπρή παρακαταθήκη από ένα πλήθος Ελλήνων που διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της ζωής, αντί αυτούς καθημερινά να υμνούμε και να εορτάζουμε, γιατί αυτοί είναι οι πρόγονοι μας, γιατί αυτοί προσέφεραν και σε μας και στον παγκόσμιο πολιτισμό, δυστυχώς υμνούμε και γιορτάζουμε τους κοκορόμυαλους αγίους του χριστιανισμού. 

Που από τότε που μας τον επέβαλαν δια της βίας, χάθηκε το αίσθημα πατρίδα. 

Ξεχάστηκε το «μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερο εστί η πατρίς και σεμνότερο και αγιότερο» (Πλάτων Κρίτων 12). 

Από τότε και μετά άρχισαν τα δεινά του Ελληνικού έθνους. Σφαγές του Ελληνικού πληθυσμού, και γενοκτονίες, πρώτα από τους Βυζαντινούς, μετά από τους διάφορους βαρβάρους. Γότθους, Σλάβους, Οθωμανούς, γενοκτονία των ποντίων από τους Νεότουρκους. 

Όλα αυτά έγιναν γιατί ο χριστιανισμός καπέλωσε την πατρίδα. Ενώ οι προγονοί μας δεινοί χριστές της λογικής, προέταξαν ως το μέγιστο των αγαθών την πατρίδα. 

Αποτέλεσμα αν και αριθμητικά λιγότεροι, νίκησαν στο Μαραθώνα, νίκησαν στη Σαλαμίνα, νίκησαν στις Πλαταιές. Καρπός της νίκης ήταν η διάσωση του Ελληνικού πολιτισμού, και κατά συνέπεια του Ευρωπαϊκού, από τους βαρβάρους της ανατολής. 

Πέρασαν από τότε 800 χρόνια που στα χρόνια αυτά ο Ελληνικός πολιτισμός, έλαμψε δημιουργώντας φιλοσοφικά ρεύματα, επιστήμες και τέχνες απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας. Δυστυχώς μια νέα εισβολή εξ ανατολών, από αιρετικούς της εβραϊκής, θρησκείας ύπουλη αυτή τη φορά, αποκαλούμενη Χριστιανισμός, και με την συνδρομή των Βυζαντινών, έδωσαν την χαριστική βολή στον Ελληνικό πολιτισμό. Τα επόμενα 1000 και πλέον χρόνια, το θρησκευτικό σκοτάδι σαν μαύρο πέπλο απλώθηκε και σκέπασε την Ευρώπη και όχι μόνο.

Χάρις όμως στους συντελεστές της Αναγέννησης, αλλά κυρίως στους πεφωτισμένους εκπροσώπους του διαφωτισμού ο Ελληνικός πολιτισμός αναστήθηκε, και πάλι έλαμψε φωτίζοντας Ευρωπαίους και Αμερικάνους. 

Εμείς δυστυχώς δέσμιοι του Ιουδαιοχριστιανισμού, ούτε να τον αναστήσουμε προσπαθήσαμε αλλά ούτε να πάρουμε το φως του, όταν τον ανέστησαν οι άλλοι.

 

Μεγάλη ευθύνη φέρουν σήμερα τα Μ.Μ.Ε. 

Αυτά δυστυχώς κινούνται με γνώμονα την ακροαματικότητα, και την αναγνωσιμότητα. Προβάλλουν θέσεις και γραπτά μοναχών που στην πλειοψηφία τους στερούνταν και στερούνται μόρφωσης ανικάνων να αντιμετωπίσουν την ζωή μέσα στην κοινωνία, όπως η πλειοψηφία των ανθρώπων. 

Αμφιβόλου λογικής, γιατί ένας λογικός άνθρωπος δεν πάει να γίνει μοναχός. 

Δυστυχώς οι μοναχοί αυτοί παραμυθιάζουν τους θρησκόληπτους με φανταστικούς βίους Αγίων, ανύπαρκτα θαύματα, θρησκευτικές ασυναρτησίες που τις προβάλλουν για προφητείες, ανύπαρκτα Κρυφά Σχολειά, και ότι τους κατεβάσει η κούτρα τους. 

Όλες αυτές οι θρησκευτικές παπαρολογίες, βρίσκουν εύκολα αποδέκτες, γιατί έχει προηγηθεί η πλύση εγκεφάλου κατά τα μαθητικά χρόνια, που είναι η πιο εύπλαστη ηλικία, από την θρησκεία που είχε και έχει το αποκλειστικό προνόμιο. 

Αλλά και εμφύτευση φόβου ότι αν δεν πιστεύεις θα πάθεις κακό.

Έχω τονίσει και σε άλλο άρθρο μου, ότι το να διάγει ο άνθρωπος βίο ενάρετο είναι θέμα συνείδησης, άρα θέμα φιλοσοφικό, και όχι θρησκευτικό. 

Αν κάποιος έχει σκοπό να κάνει φόνο, όσα, «ου φονεύσεις» και να του πει η θρησκεία αυτός θα το κάνει. 

Ενώ αν η συνείδησή του πει όχι, τότε δεν θα το κάνει. 

Αυτό πολύ καλά το γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, και σχεδόν όλοι φιλοσόφησαν και δίδαξαν το «ευ ζην». 

δες τε τι είχαμε και τι έχουμε.

 

 

 

 

 

https://newradiofmb.blogspot.gr/2017/02/blog-post_24.html