Γιατί η Liberation κυκλοφόρησε με Αραβικό τίτλο; – Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της;

Mε τον τίτλο της στα αραβικά κυκλοφόρησε η Liberation – Γιατί άραγε;

Ίσως κάποιοι να το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό. Το νέο διαίρει και βασίλευε του πλανήτη και, ειδικά της Ευρώπης, είναι αν θα πρέπει να δεχτεί και να αγκαλιάσει τις μεταναστευτικές ροές από τον ισλαμικό κόσμο, που ολοένα και αυξάνουν.

Η “προοδευτική” αριστερά με πρόσχημα την αλληλεγγύη και φιλανθρωπία, αγνοεί και απαξιώνει τη λιτότητα που μαστίζει την Ευρώπη και εξαντλεί όλα τα άριστα συναισθήματα της στο μεταναστευτικό. Έχει και πολύ καλούς χορηγούς και υποστηρικτές – τις κατευθυνόμενες ΜΚΟ και το… πορτοφόλι του εβραιοαμερικάνου Σόρος!

Τώρα με τον τίτλο της γραμμένο στα αραβικά –«Ταχρίρ» που σημαίνει Ελευθερία-, κυκλοφόρησε η Liberation αφιερώνοντας το φύλλο της 10/3 στους Σύρους δημοσιογράφους, φωτογράφους και συγγραφείς, πέντε χρόνια μετά την αρχή της σύγκρουσης που ξεκληρίζει τη χώρα τους.

 

Στο πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας φιγουράρει ένα σχέδιο του Σύρου σκιτσογράφου Χουάν Θέρο, το οποίο αναπαριστά παιδιά πάνω σε ένα καρουζέλ, που έχει το σχήμα κατάμαυρης βόμβας, σε κατακόκκινο φόντο που θα μπορούσε να απεικονίζει το αίμα ή… το κόκκινο της αριστεράς;

«Οι δημοσιογράφοι που παρείχαν το βασικό υλικό της έκδοσης αυτής ήταν νεαροί διαδηλωτές του 2011 που έφτιαξαν και διένειμαν κρυφά εφημερίδες στην πόλη τους», εξήγησε ο Μπενεντίκ Ζανερό, του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Οι περισσότεροι από τους συντάκτες αυτούς βρίσκονται σήμερα στην Τουρκία», διευκρίνισε ο αναπληρωτής διευθυντής της εφημερίδας Γιοχάν Ιφναζέλ. «Η ιδέα είναι να περιγράψουμε την καθημερινότητα των Σύρων».

Το ειδικό φύλλο για τα πέντε χρόνιας καταστροφής στη Συρία έχει 20 σελίδες και συνοδεύεται από ένθετο που είναι αφιερωμένο στην καθημερινότητα στη χώρα αυτή.

Ο πόλεμος που μαστίζει τη Συρία άρχισε τον Μάρτιο του 2011 με διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ, και έκτοτε συνεχίζεται μέχρι αυτός να πέσει και η Συρία να παραδοθεί στα ξένα προς αυτήν συμφέροντα. 

Σε ποιον ανήκει η Liberation;

Η Libération είναι μία καθημερινή εφημερίδα στη Γαλλία, που ιδρύθηκε στο Παρίσι από τον Jean-Paul Sartre και τον Serge July το 1973 στον απόηχο των κινημάτων του Μάη 1968 –  τα δήθεν “αριστερά”, αλλά ελεγχόμενα κινήματα.

Για τα πρώτα έξι ή επτά χρόνια ήταν μια μοναδική ζωντανή και πλουραλιστική εφημερίδα με τεράστια επιρροή. Σε αυτό συνέβαλε κυρίως στην άρνησή της να λάβει πληρωμένη διαφήμιση που σήμαινε ότι δεν υφίσταται άμεση ή έμμεση πίεση από τους διαφημιστές. Υποτίθεται ότι έβγαζε τα έξοδά της από τις πωλήσεις και από τις συνδρομές. Ακόμη και οι αγγελίες στις πίσω σελίδες ( Les Petits Annonces ) ήταν δωρεάν. Αυτή η πολτική και το ξεχωριστό της περιεχόμενο προσέλκυσε τους Γάλλους πολίτες να την αγοράζουν τακτικά.

Χαρακτηριζόταν ως «ανοιχτή, κριτική και πλουραλιστική».

Μετά από μια σειρά από αλλαγές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990 άρχισε να παίρνει μια λιγότερο ανοιχτή θέση, πιο κεντροαριστερή και  σοσιαλδημοκρατική. Υπήρξε η πρώτη γαλλική εφημερίδα που “βγήκε” διαδικτυακά με δική της ιστοσελίδα, ενώ η κυκλοφορίας έφτασε περίπου τα 101.000 φύλλα το 2013.

Το 2005, ο Edouard de s εξαγόρασε το ποσοστό 37% του κεφαλαίου και το ίδιο έτος, ο αρχισυντάκτης της, Serge July, τάχθηκε υπέρ «ναι» κατά το δημοψήφισμα για τη θέσπιση Συντάγματος στην Ευρώπη, διώχνοντας με αυτόν τον τρόπο μια σειρά από αριστερούς της αναγνώστες.

Το 2005 η Libération χρειάστηκε κεφάλαια και ο Serge July κατάφερε να πείσει το διοικητικό συμβούλιο να επιτρέψει στον Édouard de Rothschild  να αγοράσει μερίδιο στην εφημερίδα. Το διοικητικό συμβούλιο συμφώνησε στις 20 Ιανουαρίου 2005. Κοινωνικές συγκρούσεις προέκυψαν λίγο μετά και στις 25 Νοεμβρίου 2005, οι εργαζόμενοι κατέβηκαν σε απεργία, διαμαρτυρόμενοι για την απόλυση των 52 συναδέλφων τους.

Ο Rothschild, ο οποίος είχε υποσχεθεί ότι δεν θα παρεμβαίνει στις συντακτικές αποφάσεις, αποφάσισε ότι δεν έπαιζε έναν αρκετά ενεργό ρόλο στη διαχείριση του χαρτιού. Τον Μάιο του 2006, η εφημερίδα ανακοίνωσε την έκδοση εβδομαδιαίου περιοδικού, το Libé week-end, με ένθετο για τηλεόραση, κινηματογράφο κλπ.

Στις 13 Ιουνίου 2006, ο Serge July δήλωσε στο συντακτικό προσωπικό ότι ο Édouard de Rothschild αρνιόταν να επενδύσει περισσότερα χρήματα, εκτός κι αν ο γενικός διευθυντής, Louis Dreyfus, και ο ίδιος άφηναν την εφημερίδα. Εκείνος το είχε αποδεχθεί, θυσιάζοντας τον εαυτόν του για το μέλλον της εφημερίδας. Οι δημοσιογράφοι σοκαρίστηκαν. Την επόμενη μέρα, δημοσιεύθηκε άρθρο (Depuis trente-trois ans, Serge July, cofondateur de «Libération»…., Libération, 14 June 2006 – το λινκ έχει απενεργοποιηθεί) που επαινούσε τον ιδρυτή της εφημερίδας και εξέφραζε τις ανησυχίες των δημοσιγράφων για τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία. Ο Serge July εγκατέλειψε την εφημερίδα στις 30 Ιουνίου 2006.

Να θυμίσουμε κάτι που γράψαμε σε παλιότερο άρθρο ότι και η Cherlie Hebdo, η άλλη “αριστερή” και “προοδευτική” εφημερίδα που “σατιρίζει” του κόσμου τις θρησκείες και ρίχνει λάδι στη φωτιά του θρησκευτικού φανατισμού και φονταμενταλισμού, ανήκει επίσης στην οικογένεια Rothschilds.

Ένας ο σιωνιστής Σόρος, δεύτερος ο σιωνιστής Rothschild, φαίνεται ότι επιθυμούν τις μεταναστευτικές ροές στην Ευρώπη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κι ενώ το Ισραήλ βγάζει την ουρά του απέξω, λέγοντας εμείς είμαστε μικρή χώρα και δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε έναν πρόσφυγα, νεοφιλελεύθεροι και “αριστεροί” πολιτικοί -μη δε του Τσίπρα εξαιρουμένου που καλύπτει και τους δυο- συμφωνούν στη νέα εισβολή πληθυσμών, για να “σωθεί” η οικονομία και να λυθεί το δημογραφικό, αφήνοντας ακραίες εθνικιστικές φωνές να κράζουν το αντίθετο. Το αποτέλεσμα; Όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους, μοιάζει να ασπάζεται την πολιτική μιας Χρυσής Αυγής ή ενός Τραμπ. Αμέσως χαρακτηρίζεται ως εθνικιστής, ξενοφοβικός και ρατσιστής.

Η παγκόσμια σιωνιστική οργάνωση της παγκόσμιας ελίτ, που στηρίζει την Ατζέντα 21, την ατζέντα που ΘΈΛΕΙ το ανακάτεμα των πληθυσμών, φρόντισε ακόμα και… πιάνο με ουρά να στηθεί στην λασπωμένη Ειδομένη για να καμωθεί μια Σύρια ότι παίζει και η είδηση να γίνει viral παγκοσμίως!

Κρατάει στα χέρια της όλα τα μίντια, διαμορφώνει απόψεις και πατάει κουμπάκια στις συνειδήσεις των ευαίσθητων λαών. Ποιος αντέχει το κλάμα ενός μωρού; Ποιος αντέχει τον πόνο των συνανθρώπων του; Μόνο οι ίδιοι που εξαρχής τους δημιούργησαν!

allnewz

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ