Του Βασιλείου Διον. Αναστασίου* - Σε διάστημα τριάντα μόλις χρόνων ξεχάστηκαν κιόλας οι λόγοι για τους οποίους έκλεισαν, το εργοστάσιο Σιδηροχρωμίου στoν Αλμυρό της Θεσσαλίας, μαζί με το μεταλλείο, (και ουχί ορυχείο που όλοι κάνουν λάθος), τροφοδοσίας του με Χρωμίτη από την Σκούμτσα Μακεδονίας. Του Group Σκαλιστήρη στο Μαντούδι Ευβοίας το καθετοποιημένο συγκρότημα Λευκολίθου-Δίπυρης Μαγνησίας-"βασικών" πυρότουβλων. Του άλλου τεράστιου Συγκροτήματος του Μποδοσάκη στον Μαντέμ-Λάκκο Χαλκιδικής, εξόρυξης και παραγωγής concentré μικτών θειούχων B.P.G, Χαλκού κλπ, και κάποιων άλλων ακόμα, μικρότερων μεταλλείων.
Εκτός από τους Βωξίτες της Βοιωτίας που τροφοδοτούν το τέως εργοστάσιο της Pechiney, και εξάγονται στην Ρωσία περισσότερο για λειαντικά μέσα (ως abrasives). Τους λιγνίτες της ΔΕΗ και το καταστροφικά ζημιογόνο έκτρωμα-ζόμπι της ΛΑΡΚΟ. Όσο για το κάποτε ανθόν Λαύριο, αυτό και αν ξεχάστηκε και είναι σε πολλούς άγνωστο ότι υπήρξε για δεκαετίες η ναυαρχίδα της μεταλλευτικής/Μεταλλουργικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, που παρήγε μόλυβδο, concentré B.P.G, οξείδιο του Αρσενικού, λίγο Άργυρο (και ενίοτε λιγότερο Χρυσό), από την Γαλλική Εταιρία C.F.M.L. Πρακτικά δηλαδή τέλειωσε η μεταλλευτική/μεταλλουργική (extractive), δραστηριότητα.
Έρχονται λοιπόν κάποιοι όψιμοι φιλοπάτριδες και ξεσηκώνουν τα μυαλά του κοσμάκη, και κομίζουν νέαν γλαύκα εις Αθήνας, αποκαλύπτοντας με θαυμασμό ότι η πατρίδα μας κρύβει στα σπλάχνα της θησαυρούς αμύθητους. Ανακάλυψαν νέο... Eldorado, μεταλλεύματα, πετρέλαιο και Φυσικό Αέριο, και μάλιστα έφθασαν ακόμα και να αποτιμήσουν τα κέρδη που με αυτά θα ξεπληρωνόταν εύκολα μεγάλο μέρος του τεράστιου Χρέους των 310 δισ. ευρώ.
Και εμείς κατόπιν θα μπορούσαμε να... καθόοοοοοομαστε και να τρώμε και να πίνουμε πάλι άνετα όπως τότε, όταν όλες οι Κυβερνήσεις δανείζονταν αβέρτα και σπαταλούσαν ασύστολα διορίζοντας συνέχεια στο Δημόσιο, καλύπτοντας κάθε χρόνο με εγγυήσεις δανείων τις ζημιογόνες ΔΕΚΟ και τους άγνωστους Οργανισμούς του Δημοσίου, σήμερα ακόμα απροσδιόριστου κι επτασφράγιστου αριθμού.
Μας λένε πως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μόλις 600.000 αλλά σε αυτούς, -προσοχή- δεν περιλαμβάνονται οι απασχολούμενοι του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Ο ευρύτερος Τομέας είναι η αμαρτωλή καταβόθρα. Θεωρούνται Α.Ε. ιδιωτικές, και ιδίως όταν είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο! Ή κάνουμε λάθος;
Μας μιλούν για... Eldorado, λες και έχουν μείνει απείρακτα τα μεταλλεύματα από την προϊστορική εποχή του Χαλκού, τόσους αιώνες δεν εξορύχθηκαν αυτά με τις υψηλές περιεκτικότητες; Από την εποχή του φτιαξίματος του στόλου των Αθηναίων που αντιμετώπισε τους Πέρσες, ή δεν χρησιμοποιήθηκε το Χρυσάφι του Φίλιππου για να στηρίξει τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, (πριν εισβάλουν Σλαύοι τον 6ον,... αλλά μ.Χ. αιώνα); Μέχρι και την αναβίωση με την εταιρία Roux - Serpieri - Fressynet C.E. και τον Συγγρό με την Ελληνική Εταιρία Λαυρίου, και την Γαλλική C.F.M.L. τον 19ο και 20ον αιώνα τόσο εντατικά; Μέχρι το 3ο Contact (των στρωμάτων ασβεστίτου-σχιστόλιθου, όπου οι αποθέσεις των θειούχων ατμίδων P.B.G.), όταν οι Γάλλοι έφθασαν σε αυτό, αλλά βρέθηκε με κλίση χαμηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας, και έμπαζε νερά; Και τότε μη έχοντας αποθέματα ικανά, απεχώρησαν. Δεν τους κινεί την περιέργεια για τα τοπωνύμια, Χαλκίς, Χαλκιδική, Cyprus, Cu, Χαλκός;
Έχουμε –δεν ξέρω, σαν λαός, όλοι; αστοί, "προοδευτικοί" αριστεροί, πολιτικοί γενικώς της κακομοίρας,– το μειονέκτημα να μην αποτιμούμε τις όποιες προτάσεις μας ποσοτικά. Αντίθετα θα πρέπει όταν διερευνούμε ένα θέμα, πρώτα από όλα να κατατοπιστούμε περί τίνος πρόκειται. Αν έχει γίνει "αποτίμηση της υφισταμένης καταστάσεως", διότι πώς αλλιώς θα επεξεργασθείς το πρόβλημα; Παρεμπιπτόντως, η Κυβέρνηση, αλλά και όλες οι προηγούμενες, έχουν γνώση τι διαθέτουμε; Και αν είναι στην ατζέντα τους κατά απόλυτη προτεραιότητα τι επιδιώκουμε με αυτά που διαθέτουμε;
Ξέρουμε τί υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα σε μεταλλεύματα και σε Υδρογονάνθρακες, σε ποσότητες εκμεταλλεύσιμες και τα άλλα αναγκαία χαρακτηριστικά; Υποθέτω πως το ΙΓΜΕ που το διατήρησαν εν ζωή, αλλά χωρίς αντικείμενο με 600 υπαλλήλους, ότι τόσα χρόνια θα έχει κάνει τις εκτιμήσεις των αποθεμάτων, σε "βέβαια" και "πιθανά". Άλλως, ποίος ο λόγος ύπαρξης του με αυτή την κάλμα εξορυκτικών εργασιών και επιχειρήσεων; Το αντίστοιχο Ινστιτούτο του Βελγίου μαθαίνουμε ότι έκλεισε και κάποιοι επιστήμονές του παίρνουν εργασίες από εταιρείες Μεταλλείων της Αυστραλίας. Την εποχή μας το Ι.Γ.Ε.Υ. δεν αριθμούσε περισσότερους από 14 απασχολούμενους και έκανε όμως δουλειά. (σχόλιο: Το ΙΓΕΥ δεν είχε μονο 14 υπαλλήλους, ενώ το ΙΓΜΕ έχει σήμερα πολύ λιγότερους από 600!).
Όλο αυτό το διάστημα, μόνον μια μόνον επένδυση ήλθε, της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. και κάνουμε χίλια μύρια για να την διώξουμε, όπως παρόμοια και την COSCO! Η δραστηριότητα της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά του Οδυσσέα Κυριακόπουλου μαζί με Γάλλους συνεταίρους, στην Μήλο, αφορά όχι σε μεταλλεύματα αλλά σε ορυκτά (περλίτη, κίσσηρη = αλαφρόπετρα κ.ά.) και τούτο διότι υπήρξε ζήτηση μεγάλη στην Ε.Ε. και στις ΗΠΑ για ειδικό λόγο.
Νόμος της Οικονομίας (όχι υποθέσεις ή απόψεις γενικόλογες Οικονομολόγων και μη. Xορτάσαμε από αοριστίες και από Stiglitz, Κrugman και τοις τούτοις όμοιων περιπλανούμενων Συμβούλων, για κάποια αποζημίωση αορίστων και ανεύθυνων ή και καταστροφικών υποδείξεων), είναι ότι, η κατανομή των σταθερών εξόδων σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παραγόμενη ποσότητα, δίνει την δυνατότητα χαμηλότερου συνολικού κόστους. Ένα πολύ μεγάλο εργοστάσιο μεγάλο στην optimum δυναμικότητα, οποιουδήποτε προϊόντος, έχει μικρότερο συνολικό κόστος ανά τόνο ή προϊόν, από ένα μικρής δυναμικότητος του ίδιου αντικειμένου.
Τα απομείναντα μη εξορυχθέντα αποθέματα όλων των μεταλλευμάτων του Ελλαδικού χώρου είναι μικρότερα σε ποσότητες από εκείνα που θα απαιτούσαν σύγχρονης μορφής και μεγέθους εργοστάσια μεταλλουργικής επεξεργασίας. Αυτό είχε ήδη συμβεί με το εργοστάσιο του Ferrochrome, που δεν έφθανε ο Χρωμίτης της Σκούμπτσας, και έφερνε και από την Αλβανία, λίγο πριν κλείσει.
Ώστε, για να μην πούμε και άλλα, δεν είναι τα υπολειπόμενα αποθέματα ικανά για να στηρίξουμε "Γιατί δεν αξιοποιούμε τον Ορυκτό μας... Πλούτο"!!
http://greeknation.blogspot.gr/2016/01/1.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου