Ο ελληνικός «ιός» της οργής κατά της γερμανικής ηγεμονίας εξαπλώνεται στην Ευρώπη

Πόστερ με τον Πούτιν και την Μέρκελ, που κυκλοφόρησε στη Ρωσία για τους εορτασμούς της Νίκης της 9ης Μαΐου κατά του ναζισμού

 «Ο έξυπνος άνθρωπος δεν υποδουλώνεται σε τίποτα. Ούτε στο Νόμο».

Το λέει ο Ευριπίδης στον «Ορέστη»:

«Πᾶν τοὐξ ἀνάγκης δοῦλόν ἐστ' ἐν τοῖς σοφοῖς».

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Η φετινή πανηγυρική γιορτή για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821 ξαναθύμισε την ατιθάσευτη ζέση για ανεξαρτησία του ιστορικού, ελληνικού, ξεσηκωμού που συντάραξε την Ευρώπη του 19^ου αιώνα.

Σήμερα, στις αρχές του 21^ου αιώνα, όπου τα χρέη έχουν γίνει τα ευφυή υποκατάστατα των αλυσίδων για τους μεταμοντέρνους σκλάβους, η Ελλάδα έρχεται και πάλι να αφυπνίσει την αδούλωτη ψυχή των ευρωπαϊκών λαών.

Οι αποκαρδιωμένοι Ευρωπαίοι πολίτες που, αντί να δουν να υλοποιούνται τα οράματα του ’60 και του ’70, βρέθηκαν φυλακισμένοι στο μπουντρούμι της χρηματιστηριακής ευρωζώνης, άρχισαν να αισθάνονται ένα ηθικό σοκ από τις ελληνικές καταγγελίες για την ανθρωπιστική κρίση που έχει προκαλέσει η τυραννική γερμανική πολιτική.

Οι καπνοί που σκέπασαν την Φραγκφούρτη την ημέρα των συγκρούσεων χιλιάδων Ευρωπαίων διαδηλωτών, με την γερμανική αστυνομία γύρω από το νέο κτίριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), οι φωτιές στους δρόμους και οι διαδηλωτές τριγύρω με τις ελληνικές σημαίες έδειξαν ανάγλυφα ότι ο «ιός» της ελληνικής ανταρσίας «μολύνει» καθημερινά την γηραιά ήπειρο.

Η καταγγελία της νεοφιλελεύθερης λεηλασίας και λιτότητας βρίσκει συμπαραστάτες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η επίσημη απαίτηση της Ελλάδας για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις κινητοποίησε κι άλλους λαούς, όπως οι Ρώσοι, οι οποίοι μπορούν, καλύτερα απ’ όλους, να υποχρεώσουν την Μέρκελ και τον Σόϊμπλε «να θυμηθούν ποιος νίκησε στις 3 Μαΐου 1945»!

Η αναβάθμιση της Γερμανίας σε ηγετικό παίκτη μετά το 1989, με καθοριστική επιρροή στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, είχε καταστροφικές συνέπειες τόσο για την Ελλάδα όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ποτέ η ψευδαίσθηση της γερμανικής ηγεμονίας δεν ήταν πιο φανερή απ’ ό,τι σήμερα: «μιας ηγεμονίας ανεύθυνης... και συνάμα επικίνδυνα αναχρονιστικής, με μη ορθολογικά στοιχεία ρεβανσισμού και αλαζονείας – μια απειλή για τις δημοκρατικές παραδόσεις της Ευρώπης». [Ηλία Θερμού, «Η γερμανική ηγεμονία», Εκδ. Καστανιώτη, 2013]

 Οι Έλληνες, και οι άλλοι λαοί της Ε.Ε., πρέπει να δουν ότι οι οικονομικές πολιτικές που επιβάλλει το Βερολίνο διαλύουν και περιθωριοποιούν την Ευρώπη με α) την φτωχοποίηση και εξαθλίωση των λαών του Νότου, β) την κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης, γ) την αποσάθρωση της μεσαίας τάξης, δ) τα υπέρογκα κέρδη για την Γερμανία από την οικονομική ασφυξία των άλλων.

Εκτός των παραπάνω συνεπειών της γερμανικής αποικιοκρατικής συμπεριφοράς, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γερμανία συμμετείχε πλήρως, με στρατιωτικά και οικονομικά μέσα, στα 14 χρόνια της αμερικανικής και νατοϊκής επιθετικότητας εναντίον 8 χωρών,προκαλώντας ασύλληπτες καταστροφές και εκατομμύρια αθώων θυμάτων, ανοίγοντας συγχρόνως τον δρόμο για την πιό αναίσχυντη λεηλασία και αφανισμό πολιτιστικών θησαυρών στη νεώτερη ιστορία. Ολόκληρα μουσεία και μνημεία, ζωντανές μαρτυρίες της ελληνιστικής περιόδου στο τεράστιο τόξο από το Αφγανιστάν μέχρι την Λιβύη, βεβηλώθηκαν, βομβαρδίστηκαν και κατεδαφίστηκαν από τις νεοταξικές αγέλες των κάθε είδους μισθοφόρων μέσα στην δίνη των πολυετών πολέμων, εισβολών και "επαναστάσεων" που προκάλεσε ο νέος Άξονας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ μετά το 2001.

Πράγματα που αποσιωπούνται συστηματικά από τις «δημοσιογραφικές πόρνες» της συμμαχίας των πρόθυμων ευρω-αμερικανικών ΜΜΕ, που πληρώνονται αδρά για να ψεύδονται προς όφελος των αφεντικών τους, τα οποία έχουν χάσει το μέτρο της αλαζονείας και της ύβρεως, φανταζόμενοι τους εαυτούς τους ως τους μέλλοντες κυρίαρχους του σύμπαντος.

Μαζικές διαδηλώσεις έγιναν στις 18/03/2015 στην Φραγκφούρτη κατά του νέου κτιρίου της ΕΚΤ.

Οι Έλληνες δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός, επίσης, ότι οι Γερμανοί,που δεν αναγνωρίζουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στην χώρα μας λόγω του κατοχικού δανείου και αρνούνται να καταβάλουν τις πολεμικές αποζημιώσεις, μάς επιβάλλουν μνημονιακές πολιτικές από τις οποίες εμείς καταστρεφόμαστε και οι τράπεζές τους κερδίζουν δισεκατομμύρια.

Είναι όμως αυτονόητη η συνέχεια του γερμανικού κράτους από το Γ' Ράϊχ και ύστερα όπως και το ότι οι οφειλές που προέκυψαν από τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται.

Το ζήτημα λοιπόν της σύγκρουσης Ελλάδας-Γερμανίας δεν είναι απλά τεχνικού περιεχομένου, αλλά βαθιά πολιτικό. Οι Γερμανοί ενεργούν σαν να έχουν καταλάβει όλη την Ευρώπη, όπως ήταν πάντα το σχέδιό τους.

Όμως, εξ αιτίας των γερμανικών χειρισμών, η πτώση της Ε.Ε. είναι πλέον ορατή. Όσοι γνωρίζουν να διαβάζουν την ιστορία, το βλέπουν και προειδοποιούν. Ο Μακιαβέλι έβλεπε από το 1513 ότι «η στιγμή δεν είναι μακριά για την πτώση» του Πάπα, και ήρθε ο Λούθηρος το 1517 και άρχισε η αποδυνάμωση του Βατικανού. Η ευρωπαϊκή ιδέα μπορεί κάποτε να ήταν ελκυστική και πολλά υποσχόμενη, όμως, μετά το Μάαστριχτ, τις νεοφιλελεύθερες ελίτ και την δημιουργία της νομισματικής ένωσης, κατάντησε μιας matrix-φυλακή για τους λαούς. Σ’ αυτό το σκοτεινό μόρφωμα μέσα, αυτοί με τους οποίους διαπραγματευόμαστε δεν είναι φίλοι, ούτε εταίροι. Είναι οι ιστορικοί εχθροί μας, ένοχοι για πολλαπλά εγκλήματα ενάντια στον ελληνικό λαό.

Είναι σαν τους Φράγκους καβαλλαρέους, κάθε καρυδιάς καρύδι, και τα σιδερόφρακτα ρεμάλια που ρήμαξαν τον Μωριά και την Πόλη σε άλλες εποχές. Η τόση μανία τους να μας λεηλατήσουν πάλι σήμερα οφείλεται στο νέο Ελντοράντο, τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις περιοχές του Αιγαίου, της Κρήτης και νότια της Κύπρου, που η Deutsche Bank έχει υπολογίσει σε πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, αξιοποιήσιμα τα επόμενα δέκα χρόνια.

Οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμα ότι η επιτυχία της ελληνικής Επανάστασης από το 1821 έως το 1824 οφειλόταν στις ανεξάντλητες εθνικές δυνάμεις που παρέταξε το γένος, τον αγώνα και τις θυσίες του απλού λαού και των μαχητών, που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης και το ισχυρό κίνημα φιλελληνισμού στις χώρες τους.

Η ελευθερία δεν μας δόθηκε από καμμιά δυτική δύναμη στο Ναυαρίνο, όπως θέλει να λέει η εθνομηδενιστική προπαγάνδα, αντίθετα, οι «προστάτιδες» δυνάμεις συνεχώς συνωμοτούσαν εις βάρος της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους πρίν, κατά την διάρκεια, και μετά το τέλος της Επανάστασης είτε για να την εμποδίσουν είτε για να επιβάλλουν το δικό τους μόρφωμα ενός εξαρτημένου και ανίσχυρου κράτους.

Η ναυμαχία στο Ναυαρίνο (1827) ήλθε όταν οι εξεγερμένοι είχαν ανασυνταχθεί και με την σωστή καθοδήγηση του Κολοκοτρώνη είχαν απωθήσει τον Ιμπραήμ στην Πύλο και ήταν, στην ουσία, η πρώτη πράξη του ρωσοτουρκικού πολέμου «που ούτε η κοντόφθαλμη διπλωματία του Ουέλλιγκτον, ούτε οι ραδιουργίες του Μέττερνιχ μπορούσαν πια να εμποδίσουν. [Νίκου Γ. Σβορώνου, «Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας, Εκδ. Θεμέλιο, 2007]

Στον πόλεμο που ξέσπασε το 1828, η Τουρκία ηττήθηκε και η θριαμβεύτρια Ρωσία ανάγκασε τον Σουλτάνο να αναγνωρίσει την απελευθέρωση της Ελλάδας, αυτό ακριβώς που η Μεγάλη Βρετανία δεν ήθελε να  γίνει. Η ελληνική Ανεξαρτησία, επομένως, συνδέεται άμεσα με τη νίκη των ρωσικών όπλων και ο κύριος εκφραστής της ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου και η «κρυφή αρχή» πίσω από την Φιλική Εταιρεία. Ο Καποδίστριας, με την στήριξη του Ρωσικού Κόμματος, που το διηύθυναν ο Κολοκοτρώνης και οι Αρκάδες πρώτο - Καπεταναίοι του ’21, εξελέγη από την Γ’ Εθνοσυνέλευση της Ελλάδας πρώτος Κυβερνήτης της χώρας (1827)... Τι πιο φυσικό, αφού σε κάθε επανάσταση στην ιστορία υπάρχει ένας Αρχηγός που αναλαμβάνει μετά Πρόεδρος (π.χ. Μπολιβάρ, Λένιν κλπ).

Η άγρια αντίδραση των ντόπιων κοτζαμπάσηδων και των δυτικών «φιλελεύθερων» συνωμοτών ακύρωσε την πρώτη σοβαρή προσπάθεια συγκρότησης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και έτσι οδήγησαν στον θάνατο του Κυβερνήτη και την αρχή της δυτικής ξενοκρατίας στην Ελλάδα. Η τελευταία φάση, όμως, της νεο-Φραγκοκρατίας, που ξεκίνησε εδώ και τρεις δεκαετίες με την εξαναγκαστική ένταξη στην ΕΟΚ, μετά την χούντα και την κατοχή της Κύπρου, έχει προκαλέσει το πιο μεγάλο κακό.

Μετέτρεψε σιγά-σιγά τους Έλληνες σ’ έναν λαό ευρω-λιγούρηδων κομπιναδόρων, κρατικοδίαιτων καταναλωτών και παθητικών η αδιάφορων ψηφοφόρων, φθάνοντας σήμερα σε μια Ελλάδα πτωχευμένη στα όρια της οικονομικής και ηθικής εξαχρείωσης.

Ζούμε σε μια εποχή, στην οποία η πλουτοκρατία, ο «Διαρκής Αντίχριστος» κατά τον Παπαδιαμάντη, έχει αναγάγει κάθε τι το ανθ-ελληνικό (με την έννοια της απόρριψης του κλασσικού πνεύματος, που γέννησε την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό, την μοντέρνα Τέχνη) σε ανώτερη αξία... Οι ρήτορες της κοσμοπολίτικης δεσποτείας στηρίζουν την απληστία, την αρπακτικότητα, τον ατομικισμό, τον μηδενισμό σαν modus vivendi στην χυδαία Νέα Τάξη τους.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, μάς έχουν στραγγαλίσει με την μνημονιακή λιτότητα και μας ωθούν σε «πιστωτικό γεγονός» για να μας αποτελειώσουν.

Όμως, η πορεία ενός έθνους τόσο αρχαίου, όπως το δικό μας, που πέρασε από πολλές ιστορικές συμπληγάδες συχνά καθορίζεται από την ίδια την ιστορία του, πέρα από τις πρόσκαιρες παγίδες και στραβοτιμονιές.

Ξεκινήσαμε τα τελευταία 2.500 χρόνια από ένα «Μολών Λαβέ» και καταλήξαμε στο «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή»... αφού πρώτα περάσαμε από «Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν εστίν ουτ’ άλλον».

Δεν είναι δυνατόν μετά από τόσα «ΟΧΙ» και «Αέρα» να αρκέσουν τρεις δεκαετίες ευρω-παρακμής για να τελειώσουμε ιστορικά, παρακαλώντας τους τοκογλυφικούς «θεσμούς» για να πάρουμε την επόμενη «δόση» μας.

Διότι είναι γνωστόν ότι, όταν εμείς είχαμε την δραχμή και τα τάλαντα, οι πρόγονοι του Ντάϊσελμπλουμ και του Σόϊμπλε συναλλάσσονταν με βαλανίδια.

Κάναμε το λάθος, όμως, να πιστέψουμε ότι ο πόλεμος με αυτούς τους Βαρβάρους τέλειωσε το 1945. Αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, μέχρι σήμερα, με άλλα μέσα.

Για ποια ιδέα της Ευρώπης μιλάμε; Για ποια αλληλεγγύη; Για την Ευρώπη στην οποία έχουν προσφύγει οι Ελληνοκύπριοι, ενταγμένοι στην Ε.Ε., για τις καταπατημένες περιουσίες τους στα Κατεχόμενα και αυτή περί άλλα τυρβάζει; Για την Ε.Ε. που δεν σέβεται το ίδιο το καπιταλιστικό δίκαιο περί ιδιοκτησίας, αλλά δείχνει «ευαίσθητη» μόνο για τον γάμο των ομοφυλόφιλων;

Για την Ευρώπη που αποδέχθηκε τις λεηλασίες των πολιτιστικών θησαυρών γιατί δεν μπορεί, λέει, να αποδειχθεί αν είναι προϊόντα κλοπής ή όχι... ενώ το αντίστοιχο αμερικανικό δικαστήριο αποφάσισε να γυρίσουν πίσω, διδάσκοντας δημοκρατία;

Για ποια φιλελεύθερη ιδεολογία του Ευρωπαϊσμού μιλάμε; Αυτό το δηλητηριώδες κατασκεύασμα είναι μια ναζιστική ιδέα. Δεν υπάρχει καμμία πολιτική σύγκλισης, δεν υπάρχει ενιαίος ευρωπαϊκός λαός, παρά μόνο ένας πολτός. Ουδέποτε θα ενωθεί πραγματικά η Ευρώπη σε ένα ενιαίο έθνος όπως οι ΗΠΑ υπ' αυτές τις συνθήκες γιατί είναι ένα μωσαϊκό λαών, πολιτισμών και παραδόσεων ασύμβατων μεταξύ τους.

Όμως, δίπλα στην Οικονομία υπάρχουν και τα Γεωστρατηγικά Ζητήματα και αυτό το καταλαβαίνει καλύτερα ο ιμπεριαλιστικός Λευκός Οίκος παρά το ιδεοληπτικό Βερολίνο, ο οποίος έχει εκφράσει επανειλημμένα την ανησυχία του για την κατάσταση των σχέσεων της Ελλάδας με την Ε.Ε. και ειδικότερα με την Γερμανία.

Όπως είπε ο Σαμ Σπέκχαρντ, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, στο περιοδικό FORTUNE: «Η Ελλάδα είναι πολύ πιο σημαντική απ’ όσο πιστεύει ο κόσμος». Προσθέτοντας πως, αν η Ευρώπη συνεχίσει να την αντιμετωπίζει με σκληρό τρόπο, θα την οδηγήσει μακριά από την σφαίρα επιρροής της Δύσης.

Ο  Αμερικανός πρεσβευτής  επισημαίνει τις βαθειές πολιτιστικές σχέσεις της Ελλάδας με την Ρωσία, καταλήγοντας ότι η στάση της Ε.Ε. δεν θα αποτρέψει τις εξελίξεις στις άλλες χώρες, θα φέρει, όμως, μια απομάκρυνση της Ελλάδας από την Δύση, που θα είναι «πολύ πιο δαπανηρή μακροπρόθεσμα»!

Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., θα έχουν ένα σκληρό, ιστορικό δίλημμα μπροστά τους: αργά ή γρήγορα, όσες «κωλοτούμπες» κι αν κάνουν, όσους «έντιμους συμβιβασμούς» κι αν επιχειρήσουν, θα καταλάβουν ότι, εκτός από το να ταπεινωθούν και να γίνουν "μία από τα ίδια" δεν θα καταφέρουν τίποτα. Δεν υπάρχει μέση οδός εντός αυτού του συστήματος, που το ορίζουν άλλοι.

Είναι αυταπάτη ότι μπορείς να αλλάξεις σ’ αυτό το αντιδραστικό, γερμανικό, εποικοδόμημα πολιτική πορεία, παραμένοντας μέσα σ’ αυτό.

Η Ελλάδα χρειάζεται ανεξάρτητη πορεία, νέες γεωστρατηγικές συμμαχίες, ανασυγκρότηση της κοινωνίας και της παραγωγής, πολιτιστική ανάταση και νέο ιστορικό δόγμα, πέρα από το «Ανήκομεν εις την Δύση», για να έχει μέλλον.

Η ώρα αυτή πλησιάζει και Θάρθει η Μέρα που θα πρέπει να απαντηθεί αυτό το ιστορικό δίλημμα ώστε να ολοκληρωθεί το ’21.

*[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.95, Απρίλιος 2015]

http://pylitonfilon.blogspot.gr/2015/05/blog-post_7.html