Το Δόγμα που κυβερνά τον Κόσμο: "Ordο ab Chao" (Τάξη από το χάος) 
ordo-ab-chao
“Από τις μέρες του Σπάρτακου-Weishaupt έως εκείνες του Καρλ Μαρξ, και πέρα στον Τρότσκι (Ρωσία), Μπέλα Κουν (Ουγγαρία), τη Ρόζα Λούξεμπουργκ (Γερμανία), και την Έμμα Γκόλντμαν (Emma Goldman) (Ηνωμένες Πολιτείες), αυτή η παγκόσμια συνωμοσία για την ανατροπή του πολιτισμού και για την ανασύσταση της κοινωνίας στη βάση την ελλειμματική ανάπτυξη, την ζηλόφθονη μοχθηρία, και την αδύνατη ισότητα, σταθερά αυξάνεται. Η κα Webster ως σύγχρονη συγγραφέας απέδειξε τόσο επιδέξια, ένα σίγουρα αναγνωρίσιμο μέρος στην τραγωδία της Γαλλικής Επανάστασης. Υπήρξε ο κύριος μοχλός του κάθε ανατρεπτικού κινήματος κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, και τώρα επιτέλους αυτή η ομάδα των έκτακτων προσωπικοτήτων από τον υπόκοσμο των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής, έχουν αρπάξει τον Ρωσικό λαό από τα μαλλιά της κεφαλής τους και έχουν γίνει σχεδόν οι αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι της εν λόγω τεράστιας αυτοκρατορίας.”
- Winston Churchill, Φεβρουάριος 1920, σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στοIllustrated Sunday Herald
Η έννοια της συνωμοσίας τρομάζει κάποιους ανθρώπους, τόσο πολύ έτσι ώστε να είναι πρόθυμοι να αγνοήσουν οποιαδήποτε απ' όλα τα αποδεικτικά στοιχεία ότι τα παγκόσμια γεγονότα κατευθύνονται ως επί το πλείστον, και δεν είναι χαοτικά και συμπτωματικά. Για εκείνους που είναι αγράμματοι και αγνοούν, οι εξηγήσεις για τις φοβερές παλίρροιες της πολιτικής και του πολέμου γενικά περιστρέφονται γύρω από μια εσφαλμένη αντίληψη του ξυραφιού του Occam. Υποστηρίζουν ότι η θεωρία που αναφέρει ότι η "απλούστερη εξήγηση" είναι συνήθως το σωστό για κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα ή κρίση. Αλλά το ξυράφι του Occam πράγματι αναφέρει ότι η απλούστερη εξήγηση, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε είναι συνήθως η σωστή απάντηση για κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα. Δηλαδή, η απλούστερη εξήγηση πρέπει να είναι σύμφωνη με τα στοιχεία, ή πολύ πιθανόν να μην είναι σωστή.
Δυστυχώς, οι «σκεπτικιστές» της κατευθυνόμενης συνωμοσίας συχνά κάνουν τα στραβά μάτια για τις αποδείξεις που είναι σε αντίθεση με τις απλές εξηγήσεις τους, ενώ υποστηρίζουν ότι η απλούστευση είναι η δική τους δικαίωση. Με άλλα λόγια, δεν αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν την απλοϊκή κοσμοθεωρία τους, διότι, στο μυαλό τους, η απλότητα στέκεται από μόνη της ως αυτονόητη. Υπήρξε μια εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, επειδή ήταν δεμένοι μεταξύ τους με μεγάλες γυάλινες χορδές, και αυτό ήταν εμφανές σε αυτούς γιατί ήταν η πιο απλή εξήγηση που θα μπορούσαν να καταλήξουν. Η σκέψη των σκεπτικιστών της Νέας Τάξης Πραγμάτων και η συντονισμένη παγκοσμιοποίηση είναι πολύ σαν αυτό.
Το πιο συνηθισμένο επιχείρημα τείνουν να ισχυρίζεται ότι ο κόσμος είναι πάρα πολύ «χαοτικός» και ότι εάν οι ελίτ, στην πραγματικότητα επιδιώκουν ένα πλήρως συγκεντρωτικό ένα παγκόσμιο σύστημα, τότε «αποτυγχάνουν οικτρά» επειδή τόσο ξεκάθαρα οι πολιτισμοί διαιρούν τον κόσμο. Για όποιον κατέχει το επιχείρημα αυτό ως λογική και πρακτική, πρώτα θα ήθελα να προτείνω να κοιτάξουμε πέρα από την επιφάνεια των διαφόρων συγκρούσεων και τις ομοιότητες μεταξύ αυτών των λεγόμενων «εχθρών».
Για παράδειγμα, τι θα γίνει με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με τη Ρωσία; Αυτά τα δύο έθνη έχουν μια μακρά ιστορία της αντιτιθέμενων ιδεολογιών και έχουν έρθει κοντά στον πόλεμο. Σίγουρα, ο μέσος Αμερικανός βλέπει τον εαυτό τους ως ατομικιστή και τους Ρώσους ως σοσιαλιστές ή κομμουνιστές. Μέσος όρος των Ρώσων βλέπουν τους Αμερικανούς ως ιμπεριαλιστές και ως καπιταλιστές και βλέπουν τον εαυτό τους ως ανθρωπιστή. Αλλά τι γίνεται με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους; Τι γίνεται με τους αντίστοιχους χρηματοδότες και τους ολιγάρχες; Μήπως πραγματικά βλέπουν ο ένας τον άλλο ως εχθρό;
Αν ήταν έτσι, τότε γιατί οι μεγιστάνες της Αμερικανικής Wall Street έδωσαν την στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ στην επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917;
Ένα ψεύτικο παράδειγμα δημιουργήθηκε όταν οι διεθνιστές υποστήριξαν την Επανάσταση των Μπολσεβίκων και επέτρεψαν τη Ρωσία να γίνει μια κομμουνιστική χώρα. Ο Ψυχρός Πόλεμος, είχε ως αποτέλεσμα να δημιούργήσει την λογική που ακολουθεί το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα για να χτίσει ένα τεράστιο μόνιμο στρατό (που δεν αποτελεί μέρος του Συντάγματος των ΗΠΑ), ένα στρατό που θα μπορούσε στη συνέχεια να αποσταλεί σε όλο τον κόσμο για να υποτάξει διάφορα έθνη και ενδεχομένως ακόμη και να χρησιμοποιηθεί για να καταπιέζει τον αμερικανικό λαό.
Ακόμα και σήμερα, η ψευδής αντιπαράθεση Ανατολή / Δύση συνεχίζεται, με την Αμερική ζωγραφισμένη ως τον ενθουσιώδη κακοποιό και τη Ρωσία ζωγραφισμένο σαν παλληκάρι και έναν λογικό αντίπαλο.
Ωστόσο, κορυφαία κυβερνητικά στελέχη της Ρωσίας και ανώτερα κυβερνητικά στελέχη δικά μας συνεργάζονται στενά και υπακούουν στους ίδιους διεθνείς χρηματοδότες και την ελίτ, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, όπως περιέγραψα με μεγάλη λεπτομέρεια στο “False East/West Paradigm Hides The Rise Of Global Currency” Το ψευδές Ανατολή / Δύση Paradigm κρύβει την ανάδυση του παγκόσμιου νομίσματος and η Ρωσσία κυριαρχείται επίσης από τις παγκόσμιες τράπεζες.
Ακόμη πιο κοντά στα τρέχοντα γεγονότα, οι ΗΠΑ έχουν πλέον αρχίσει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των ανταρτών του ISIS που κινείται γρήγορα μέσα από τις βόρειες περιοχές του Ιράκ προς τη Βαγδάτη. Ωστόσο, εάν το ISIS είναι ο εχθρός, γιατί οι ΗΠΑ και ο σύμμαχός μας, η Σαουδική Αραβία, υποστηρίζει και εκπαιδεύει το ISIS στη Συρία και στο Ιράκ;
Είναι απλώς ειρωνεία ότι η κυβέρνησή μας βοήθησε τη γέννηση ISIS και τώρα ο Λευκός Οίκος βρίσκεται σε πόλεμο με την ομάδα αυτή; Ή είναι πιθανό ότι ίσως, απλά ίσως, είναι στα σκαριά ένα μεγαλύτερο σχέδιο;
Καθώς ο απαίσιος Rahm Emanuel είπε το περίφημο: «Ποτέ δεν θέλεις μια σοβαρή κρίση να πάει χαμένη. Και τι εννοώ με αυτό; Είναι μια ευκαιρία να κάνουμε πράγματα που νομίζαμε πως δεν μπορούσαμε να κάνουμε πριν. "
Αν μια κρίση που δημιουργεί μία ευκαιρία δεν παρουσιαστεί κατά το χρονικό διάστημα που χρειάζεται, γιατί να μην ΜΗΧΑΝΕΥΤΟΥΜΕ μια κρίση για να ταιριάξει με τους στόχους μας; Αυτή είναι μια τακτική που έχει χρησιμοποιηθεί από τις ελίτ για γενιές, και αυτό ονομάζεται Εγελιανή διαλεκτική.
Η εργασία του Georg Wilhelm Friedrich Hegel ήταν το θεμέλιο του κολλεκτιβιστικού και της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, και αυτό ενέπνευσε τον Καρλ Μαρξ κατά τη συγγραφή του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Ο Χέγκελ ήταν ένας άπληστος κρατικιστής ο οποίος πίστευε ότι η κολλεκτίβα πρέπει να κυριαρχείται και να κατευθύνεται από μία κεντρική διακυβέρνηση και ότι ο ατομικισμός πρέπει να θυσιαστεί για το γενικότερο καλό.
Ο Χέγκελ έγραφε ότι το κράτος "έχει υπέρτατο δικαίωμα έναντι του ατόμου, του οποίου ύψιστο καθήκον είναι να είναι ένα μέλος του Κράτους ... για το δίκαιο του παγκοσμίου πνεύματος είναι πάνω από τα ειδικά προνόμια."
Στη διαλεκτική του θεωρία, ο Χέγκελ επικαλούσε μια στρατηγική με την οποία η ελίτ θα μπορούσε να ελέγξει τις μάζες μέσω μίας σκόπιμα δημιουργηθείσας διαίρεση. Για να ορίσουμε την εγελιανή διαλεκτική μέθοδο απλά, το κυβερνών σώμα πρέπει πρώτα να προκαλέσει ένα πρόβλημα ή μια κρίση που προκαλεί το σύνολο των πολιτών να αντιδράσει με φόβο και να απαιτήσει μια λύση. Οι ηγέτες προσφέρουν τότε μια λύση, που είχαν ήδη προκαθορισμένη πριν να αρχίσει η κρίση. Η λύση αυτή συνεπάγεται συνήθως περισσότερη δύναμη για τις ελίτ και λιγότερη ελευθερία για τους πολίτες.
Ο κόσμος φαίνεται διαιρεμένος και χαοτικός επειδή ακριβώς έχει γίνει με αυτόν τον τρόπο από επίλεκτους λίγους για την εγκατάσταση της παγκοσμιοποίησης. Στην πραγματικότητα, εάν επρόκειτο να ονομάσετε κάθε πόλεμο τα τελευταία 100 χρόνια, κάθε ικανός ανεξάρτητος αναλυτής θα παρήγαγε εύκολα μία αναμφισβήτητη απόδειξη της συμμετοχής των διεθνών τραπεζών και των think tanks που κινούν τα νήματα και στις δύο πλευρές.
Εάν δεν μπορείτε να καταλάβετε την έννοια «τάξη από το χάος," (“order out ofchaos,”) τότε ποτέ δεν θα καταλαβαίνατε τίποτα.
Το κατασκευασμένο χάος εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς. Παρέχει την απόσπαση της προσοχής και την κάλυψη για τις ελίτ να εφαρμόσουν και άλλα σχέδια που θα μάλλον δεν έχουν παρατηρήσει.
Παρέχει επίσης έναν αποδιοπομπαίο τράγο για τις μάζες, που τώρα χωρίζονται ο ένας εναντίον του άλλου. Όταν οι βίαιες αλλαγές υλοποιούνται και παράγουν καταστροφικές συνέπειες, οι άνθρωποι θα πρέπει να κατευνάζονται με έναν εύκολα αναγνωρίσιμο κακοποιό. Ορισμένες αλλαγές παγκοσμιοποίησης επιθυμούν να τις κάνουν με τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος και αυτό απαιτεί την προσεκτική εκμετάλλευση των αποδιοπομπαίων τράγων.
Για παράδειγμα, οι παγκοσμιοποιητές στο ΔΝΤ συζητούν για χρόνια τη δημιουργία ενός παγκόσμιου νομισματικού καλαθιού για να αντικαταστήσει το δολάριο των ΗΠΑ.
Η Ρωσία και η Ανατολή επίσης, βολικά, ζητούν από το ΔΝΤ να αντικαταστήσει το δολάριο με ένα Ειδικά σχεδιασμένο καλάθι Δικαιώμάτων .
Και τέλος, εξίσου βολικά, οι ελίτ στην κυβέρνηση των ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει ένα ελεγχόμενο πραξικόπημα στην Ουκρανία που άρχισε την άμεση οικονομική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, δίνοντας έτσι την Ανατολή την τέλεια δικαιολογία για να πετάξει το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό και να το αντικαταστήσει με ένα καλάθι νομισματικού συστήματος στο πλαίσιο του ΔΝΤ. Παρά τους ισχυρισμούς του Βλαντιμίρ Πούτιν που είναι «αντι-παγκοσμιοποίησης», η Ρωσία είναι στην πραγματικότητα ένας άπληστος υποστηρικτής του ΔΝΤ, και έχει δηλώσει πως ο στόχος του είναι να συνεχίσει την ένταξη της Ρωσίας στο ΔΝΤ ευρύτερη ικανότητα:
Στην περίπτωση των BRICS βλέπουμε ένα ολόκληρο σύνολο από στρατηγικά συμφέροντα που συμπίπτουν. Πρώτα απ' όλα, κοινή είναι η πρόθεση για τη μεταρρύθμιση του διεθνούς νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στην παρούσα μορφή είναι άδικο για τις χώρες των BRICS και τις νέες οικονομίες γενικότερα. Θα πρέπει να αναλάβει έναν πιο ενεργό μέρος το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το σύστημα λήψης αποφάσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το διεθνές νομισματικό σύστημα εξαρτάται πολύ από το δολάριο των ΗΠΑ, ή, για να είμαστε ακριβείς, με τη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική των αμερικανικών αρχών. Οι χώρες BRICS θέλουν να το αλλάξουν αυτό.
Ναι, Βλαντιμίρ, και το ίδιο κάνουν και οι χειραγωγοί κοινωνικοί μηχανικοί στο ΔΝΤ ...
Ας ελπίσουμε ότι, έχετε την επιθυμία να δούμε πώς λειτουργεί αυτό: Πρόβλημα, αντίδραση, λύση. Ο οικονομικός ή υλική πόλεμος ξεκίνησε μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ενώ το δολάριο σκοτώνεται στη διαδικασία. Οι μάζες αντιδρούν απαιτώντας μια δίκαιη και ισορροπημένη αντικατάσταση του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού, έτσι ώστε να επιστρέψει η οικονομική σταθερότητα. Οι Αμερικανοί κατηγορούν τη Ρωσία και την Ανατολή για δημοσιονομική ατυχία τους. Η Ανατολή κατηγορεί την ύβρη της Δύσης για τη δική της πτώση. Καμία πλευρά δεν κατηγορεί τους banksters, οι οποίοι ξεκίνησαν όλη τη συμφορά. Και οι ελίτ όρμησαν σαν σωτήρες με ένα νέοBretton Woods (συμφωνία) στυλ για να κατευνάσουν όλες τις πλευρές κάτι που θα εδραίωνε το νόμισμά τους στο παγκόσμιο σύστημα, το σύστημα που είχαν πάντα ήθελε. Και με μια παγκόσμιο νόμισμα και την εξουσία στη θέση της, η παγκόσμια διακυβέρνηση δεν βρίσκεται πολύ πίσω - τάξη από το χάος.
Αυτή η διαδικασία είναι περισσότερο ψυχολογική παρά πολιτική στους στόχους της. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι εάν οι ελίτ έχουν ήδη τον έλεγχο όλων των κεντρικών τραπεζών και των κυβερνήσεων, τότε γιατί χρειάζεται μια παγκόσμια κυβέρνηση; Η απάντηση είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν μια μυστική παγκόσμια διακυβέρνηση, θέλουν μία ανοιχτή παγκόσμια διακυβέρνηση. Θέλουν να μας κάνουν να ΔΕΧΤΟΥΜΕ την ιδέα ως γεγονός, μόνο όταν συμφωνήσουμε να συμμετάσχουμε στο ψέμα θα μπορέσουν στη συνέχεια να κερδίσουν πραγματικά.
Το τελικό αποτέλεσμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών με το επιχείρημα ότι η εθνική κυριαρχία οδηγεί σε διαχωρισμός και καταστροφή. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε στη δημιουργία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Πιστεύω ότι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι σχεδόν στην πορεία, μια έννοια που μπορεί να περιλαμβάνει τα όπλα της νομισματικής καταστροφής περισσότερο από ό, τι τα όπλα μαζικής καταστροφής. Κάθε υποτιθέμενη αποσύνθεση της παγκόσμιας ενότητας έχει τελικά οδηγήσει σε μεγαλύτερη συγκέντρωση και αυτό είναι κάτι που οι σκεπτικιστές φαίνεται να ξεχνούν.
Η εξέλιξη των κρίσεων δείχνει ότι ο επόμενος πόλεμος θα οδηγήσει σε
συνολική παγκοσμιοποίηση υπό την κυριαρχία μιας μειοψηφίας της ελιτ που
εμφανίζεται ως «σοφοί» που το μόνο που επιθυμούν είναι να φέρουν την
ειρήνη και την αρμονία με τις μάζες. Εν τω μεταξύ, οι σκεπτικιστές
θα συνεχίσουν να συζητούν αντίθετα σε κάθε λογική ότι το όλο πράγμα ήταν
μια απροσδόκητη επιτυχία, μια πράξη της τυχαίας μαθηματικής
πιθανότητας, οδηγώντας συμπτωματικά στο ένα πράγμα που οι κυβερνώντες
ποθούν: Την συνολική παγκόσμια ολοκληρωτική μικροδιαχείριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου