Τι είναι αυτό που η φαρμακοβιομηχανία δεν θέλει να πιστέψετε

Ακολουθούν ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το βιβλίο των Alexander Loyd PhD, ND & Ben Johnson MD,DO,NMD “THE HEALING CODE“, από τις εκδόσεις Διόπτρα
Τι ισχύει, για την ιατρική και τις συχνότητες; Χρησιμοποιούμε τις συχνότητες στην ιατρική; Ναι, αν και πολύ σπάνια, μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο. Θα πρέπει, όμως, να κατανοήσουμε το εξής: όταν αντιληφθούμε τι ακριβώς είναι η ενεργειακή συχνότητα και τι μπορεί να κάνει, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η χρήση της στην ιατρική θα μπορούσε κυριολεκτικά να παραμερίσει τη φαρμακοβιομηχανία όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Πιστεύετε ότι θα επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο; Η χρήση των συχνοτήτων για διαγνωστικούς σκοπούς είναι ασφαλής και διαδεδομένη.
Η συχνότητα των ακτινών Χ ήταν η πρώτη συχνότητα που χρησιμοποιήθηκε για διαγνωστικούς σκοπούς. Τα ηλεκτροκαρδιογραφήματα, τα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα και η Εξέταση Μεταβλητότητας του Καρδιακού Ρυθμού είναι μόνο μερικά παραδείγματα εξετάσεων που βασίζονται στην ενέργεια και τις συχνότητες για διαγνωστικούς σκοπούς. Το υπερηχογράφημα βασίζεται στη χρήση ηχητικών κυμάτων. Μία από τις πιο πρόσφατες προσθήκες σε αυτή τη λίστα είναι η μαγνητική τομογραφία. Η πλήρης ονομασία της είναι Απεικόνιση Μαγνητικού Σνντονισμον (Μ.R.I.). Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η λέξη-κλειδί σε αυτή την ονομασία είναι η λέξη «μαγνητικός».Όμως, το μαγνητικό πεδίο απλώς αυξάνει την παλμική κίνηση των ατόμων (τη συχνότητα), ώστε αυτά να γίνονται ευκολότερα ορατά. Η αποτελεσματικότητα της μαγνητικής τομογραφίας οφείλεται στην ύπαρξη της παλμικής κίνησης ή συχνότητας των ατόμων – αυτήν ακριβώς εντοπίζει.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ
Τι ισχύει όμως για την ίαση; Να θυμάστε ότι τώρα μπαίνουμε σε «επικίνδυνη περιοχή». Θα τολμούσατε ποτέ να βάλετε το κεφάλι σας στο στόμα του λύκου; Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα χρήματα και πόση δύναμη έχει η φαρμακοβιομηχανία, ή πόσο μεγάλη επιρροή ασκεί στους πολιτικούς. Η αλήθεια είναι ότι οι συχνότητες χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς εδώ και δεκαετίες. Στη δεκαετία του 1920 και του 1930, ο επιστήμονας Ρόγιαλ Ρέιμοντ Ράιφ είχε θεραπεύσει πολλούς καρκινοπαθείς χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μονοί συχνότητες.
Για την ακρίβεια, ήταν αυτός που ανακάλυψε πώς μία συχνότητα μπορεί να μεταφερθεί μέσω μιας άλλης συχνότητας, όπως ήδη αναφέραμε. Δεκαετίες πριν από την εφεύρεση του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, ο Ράιφ εφηύρε ένα οπτικό μικροσκόπιο που επέτρεπε έως και τριάντα χιλιάδες μεγεθύνσεις. Κανένα οπτικό μικροσκόπιο μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν επέτρεπε περισσότερες από εκατό μεγεθύνσεις. Ωστόσο, οι εκπληκτικές ανακαλύψεις του προφανώς αποτελούσαν απειλή για ορισμένους. Το εργαστήριο του (στο οποίο βρίσκονταν όλα τα αρχεία του) κάηκε μυστηριωδώς και το έργο του απαξιώθηκε. Ένας από τους λαμπρότερους επιστήμονες του εικοστού αιώνα πέθανε άπορος και περιθωριοποιημένος.
Έτσι, οι θεραπευτικές μέθοδοι που βασίζονται στη χρήση ενεργειακών συχνοτήτων επιτρέπονται στην ιατρική μόνο για τις περιπτώσεις που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με φάρμακα. Για παράδειγμα, για να διασπάσουμε τις πέτρες στα νεφρά, χρησιμοποιούμε ηχητικές συχνότητες. Οι δερματολόγοι χρησιμοποιούν ορισμένες συχνότητες φωτός για να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία ίασης και την τριχοφυΐα σε περιοχές του δέρματος που έχουν υποστεί βλάβη. Στο περιοδικό Παρέιντ, ένθετο σε πολλές αμερικανικές κυριακάτικες εφημερίδες, αναφέρθηκε η χρήση μίας πειραματικής μεθόδου θεραπείας του καρκίνου. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, εισάγεται στον όγκο ένας λεπτός καθετήρας με βελόνα, η οποία συντονίζεται στη συχνότητα του όγκου και τον καυτηριάζει. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η ιατρική έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα της βήματα στην «εποχή της ενέργειας».
Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τεράστιες δυνάμεις που εναντιώνονται σε αυτή την τάση. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να χρησιμοποιούν πλέον αυτές τις μεθόδους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι για να θεραπευτούν μόνοι τους, χωρίς τη βοήθεια των γιατρών ή των άλλων επαγγελματιών υγείας, σκεφτείτε την απώλεια δύναμης, χρημάτων και ελέγχου που θα υποστεί το ιατρικό κατεστημένο.
ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ
Ας δούμε πώς αντιμετωπίζει η συμβατική ιατρική μία μεγάλη μάστιγα της εποχής μας: τον καρκίνο. Το σύνηθες ερώτημα που θέτει η συμβατική ιατρική είναι το εξής: «Πώς μπορούμε να σκοτώσουμε τα καρκινικά κύτταρα;» Δεν θα ακούσετε ποτέ να αναρωτιούνται, που θα ήταν και πιο σημαντικό: « Τι προκάλεσε τον καρκίνο;» Τι εκπληκτικό ερώτημα! Τι προκάλεσε τον καρκίνο; Φαίνεται να είναι ένα λογικό ερώτημα, και όμως εγώ (ο Μπεν), όλες αυτές τις δεκαετίες που ασκώ την ιατρική, δεν το έχω ακούσει από κανέναν στο χώρο της συμβατικής ιατρικής, παρόλο που έχω εξειδικευτεί στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Η προσέγγιση της συμβατικής ιατρικής είναι η ακόλουθη: «Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε την εντοπισμένη εκδήλωση της διαδικασίας που ονομάζεται “καρκίνος”».
Δεν πρόκειται για έναν παράλογο τρόπο αντιμετώπισης ενός εντοπισμένου όγκου. Ωστόσο, δεν εξαλείφει το αίτιο του καρκίνου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι από τους ασθενείς που έχω παρακολουθήσει βρίσκονταν στο τέταρτο ή στο πέμπτο στάδιο καρκίνου, γιατί κανείς δεν σκέφτηκε να αντιμετωπίσει το αίτιο της νόσου. Σχεδόν πάντα, η θεραπευτική προσέγγιση που προτείνει η συμβατική ιατρική για τον καρκίνο είναι αυτή της χειρουργικής επέμβασης. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι ασθενείς που έχουν επισκεφθεί την κλινική μου παρουσιάζουν υποτροπές, παρόλο που οι γιατροί τους είχαν πει ότι «αφαιρέθηκαν όλα τα καρκινικά κύτταρα».
Η επόμενη προσέγγιση της συμβατικής ιατρικής είναι η εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων με τη χρήση ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας. Αυτές οι δύο μέθοδοι δρουν με παρόμοιο τρόπο: καταστρέφουν τα κύτταρα. Δυστυχώς, τα καρκινικά κύτταρα μοιάζουν πολύ με τα υπόλοιπα, υγιή κύτταρα του οργανισμού μας, ενώ συμπεριφέρονται και μεταβολίζονται με τον ίδιο τρόπο. Επιπλέον, τα καρκινικά κύτταρα μαθαίνουν πολύ γρήγορα πώς να προστατεύονται από τις επιδράσεις της ακτινοθεραπείας και της χημειοθεραπείας. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο ανθεκτικά και ευπροσάρμοστα από τα φυσιολογικά κύτταρα.

Ας δούμε πώς δρα η χημειοθεραπεία: καταστρέφει το DNA των κυττάρων που διαιρούνται με ταχύτατους ρυθμούς. Εφόσον λοιπόν τα καρκινικά κύτταρα είναι εκείνα που διαιρούνται με ταχύτατους ρυθμούς, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η χημειοθεραπεία αποτελεί καλή λύση. Ωστόσο, στον οργανισμό μας υπάρχουν πολλά άλλα κύτταρα που διαιρούνται με γρήγορους ρυθμούς και, δυστυχώς, πρόκειται συνήθως για τα ανοσοποιητικά κύτταρα. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που ελέγχουν οι ογκολόγοι προτού χορηγήσουν την επόμενη δόση χημειοθεραπείας στον ασθενή; Τα λευκά του αιμοσφαίρια· τα ανοσοποιητικά του κύτταρα. Επιτρέψτε μου, όμως, να σας εξηγήσω αναλυτικότερα τι σημαίνει «καταστροφή των ανοσοποιητικών κυττάρων». Εάν ρωτούσατε έναν ογκο-λόγο (χημειοθεραπευτή) αν η χημειοθεραπεία θα μπορούσε να σκοτώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα, η κατηγορηματική του απάντηση θα ήταν «ποτέ». Η χημειοθεραπεία δεν είναι τόσο αποτελεσματική. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να σκοτώσει το 60-80% των καρκινικών κυττάρων, αλλά κάποια καρκινικά κύτταρα παραμένουν στον οργανισμό. Έτσι, οδηγούμαστε στο ακόλουθο ερώτημα: Αφού η χημειοθεραπεία δεν σκοτώνει όλα τα καρκινικά κύτταρα και αφού θέλουμε να σώσουμε τη ζωή του ασθενούς, πώς μπορούμε να σκοτώσουμε τα υπόλοιπα καρκινικά κύτταρα;
Αν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και να σκοτώσει το υπόλοιπο 20-40% των καρκινικών κυττάρων, τότε ο ασθενής θα πεθάνει. Διακρίνετε πόσο ειρωνικό είναι; Η χημειοθεραπεία καταστρέφει το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σώσει τη ζωή του ασθενούς. Αν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν καταφέρει να σκοτώσει τα υπόλοιπα καρκινικά κύτταρα, ο καρκίνος θα νικήσει. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Σε τι κατάσταση θα θέλαμε να βρίσκεται το ανοσοποιητικό μας σύστημα, εφόσον από αυτό εξαρτάται η ζωή μας; Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει κάτι τεχνητό που να μπορεί να θεραπεύσει πραγματικά τον καρκίνο. Μόνο το ανοσοποιητικό μας σύστημα μπορεί να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζω τίποτε τεχνητό που να μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια. Ξέρω πολλούς γιατρούς που κέρδισαν εύσημα για τη θεραπεία του καρκίνου, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, το ανοσοποιητικό σύστημα ήταν αυτό που κατάφερε να τον θεραπεύσει πλήρως. Ο πραγματικός νικητής είναι πάντα το ανοσοποιητικό σύστημα.
Ο Alexander Loyd κατέχει διδακτορικούς τίτλους στην Ψυχολογία και τη Φυσικοπαθητική Ιατρική
Ο Ben Johnson, MD, DO, NMD υπήρξε κλινικός διευθυντής στην Κλινική Ανοσοποιητικής Αποκατάστασης, στην Ατλάντα

ΠΗΓΗ