Η μήνυση-ντοκουμέντο του (τολμηρού) πλωτάρχη
Γιώργος Λυκουρέντζος
Φωτιές έχει ανάψει στη Βουλή, από το πρωί της Παρασκευής, η
διαβίβαση της δικογραφίας κατά του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου
για εξαπάτηση εκλογέων με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν».
Το γεγονός ότι η δικογραφία αφορά καταγγελλόμενη τέλεση αδικήματος την περίοδο που ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, απλός βουλευτής (προεκλογική περίοδος 2009) και όχι πρωθυπουργός ή υπουργός καθιστά επιτακτική την κίνηση διαδικασίας για άρση ασυλίας, η οποία απέχει παρασάγγας από την ασπίδα προστασίας που υψώνει σε πολιτικά πρόσωπα η διαδικασία του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Οσο για τον μηνυτή; Οπως αποκαλύπτεται από το διαβιβαστικό του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, πρόκειται για τον πλωτάρχη εν αποστρατεία του Πολεμικού Ναυτικού Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου. Στην αναφορά του ονόματός του, όλοι στη Βουλή προσπάθησαν να σκεφτούν τι τους θυμίζει, αφού ήταν σίγουροι ότι το είχαν ακούσει ξανά. Ετσι ήταν. Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο ο οποίος, από την ημέρα που η χώρα μπήκε στις δαγκάνες του Μνημονίου, στράφηκε στη Δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του και να τιμωρήσει όσους θεώρησε ότι κατέστρεψαν τη χώρα. Εχει υποβάλει, λοιπόν, μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου για τις μειώσεις των συντάξεων, αλλά και για την εξομοίωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης με το κίνησης, όπως επίσης κατά του Γιώργου Παπανδρέου και του πρώην υπουργού Αμυνας Πάνου Μπεγλίτη για το γνωστό δημοσίευμα «περί πραξικοπήματος».
Στη Βουλή, πάντως, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, το επόμενο συναίσθημα που κυρίευσε την κυβερνητική πτέρυγα αλλά και υψηλόβαθμους κοινοβουλευτικούς παράγοντες ήταν ο προβληματισμός. Κυρίως για το τι μέλλει γενέσθαι στην αίθουσα της Ολομέλειας, αν ποτέ το αίτημα για άρση ασυλίας του πρώην πρωθυπουργού φτάσει προς ψήφιση. Μια πρώτη σκέψη, ούτως ώστε να αποφευχθούν δυσάρεστες συνέπειες και απρόβλεπτες καταστάσεις, ήταν να αξιοποιηθεί το «παράθυρο» του Συντάγματος που προβλέπει ότι, αν αίτημα για άρση ασυλίας βουλευτή δεν συζητηθεί μέσα σε τρεις μήνες από τη διαβίβασή του, τίθεται στο αρχείο. «Θα το αφήσουν να περάσει χωρίς συζήτηση και να εκπνεύσει» ακούστηκε από κάποιους. Τα πράγματα, ωστόσο, δεν είναι και τόσο εύκολα, αφού (εκτός από την κοινή γνώμη) η αντιπολίτευση είναι έτοιμη να ασκήσει εντονότατη πίεση. Ηδη βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση το αίτημα να μη φτάσει στην Ολομέλεια.
Για πολλούς, ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει ότι λίγους μήνες πριν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε εντάξει τον κ. Παπανδρέου στο κατηγορητήριο για τη «λίστα Λαγκάρντ». Τα πράγματα και οι καιροί, όμως, έχουν αλλάξει.
Σημαντικός παράγοντας, ωστόσο, στην τελική απόφαση της Ολομέλειας, αν βεβαίως το αίτημα φτάσει μέχρι εκεί, είναι η διαδικασία της ψηφοφορίας. Κι αυτό γιατί, αν και πολλοί «γαλάζιοι» βουλευτές στα πηγαδάκια έλεγαν μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι δεν θα είχαν πρόβλημα να ψηφίσουν υπέρ της άρσης ασυλίας, το γεγονός ότι η ψήφος τους είναι φανερή, αφού στο ψηφοδέλτιο αναγράφουν και το ονοματεπώνυμό τους, καθιστά τα πράγματα περίπλοκα. Στον αντίποδα, πάντως, μόνο λίγοι δεν είναι και εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τυχόν καταψήφιση του αιτήματος και ύψωση ασπίδας στον Γιώργο Παπανδρέου θα σημάνει νέο κύμα αντικοινοβουλευτισμού στην κοινωνία.
Η διαβίβαση της δικογραφίας είναι αλήθεια ότι προκάλεσε και εκνευρισμό σε ορισμένους. Υψηλόβαθμοι κοινοβουλευτικοί παράγοντες υποστήριζαν ότι από εποχής Απόστολου Κακλαμάνη έχει θεσμοθετηθεί πως οι εισαγγελείς θα πρέπει να αξιολογούν κάθε δικογραφία πριν τη στείλουν στη Βουλή. Από την άλλη πλευρά, όμως, όταν η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε στην καταστροφή εξαιτίας του παραπλανητικού «λεφτά υπάρχουν», ο αντίλογος που ακούγεται είναι αυτονόητος για την υποχρέωση της Δικαιοσύνης να πράξει τα δέοντα.
Γιώργος Λυκουρέντζος
δημοκρατία
Το γεγονός ότι η δικογραφία αφορά καταγγελλόμενη τέλεση αδικήματος την περίοδο που ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, απλός βουλευτής (προεκλογική περίοδος 2009) και όχι πρωθυπουργός ή υπουργός καθιστά επιτακτική την κίνηση διαδικασίας για άρση ασυλίας, η οποία απέχει παρασάγγας από την ασπίδα προστασίας που υψώνει σε πολιτικά πρόσωπα η διαδικασία του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Οσο για τον μηνυτή; Οπως αποκαλύπτεται από το διαβιβαστικό του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, πρόκειται για τον πλωτάρχη εν αποστρατεία του Πολεμικού Ναυτικού Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου. Στην αναφορά του ονόματός του, όλοι στη Βουλή προσπάθησαν να σκεφτούν τι τους θυμίζει, αφού ήταν σίγουροι ότι το είχαν ακούσει ξανά. Ετσι ήταν. Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο ο οποίος, από την ημέρα που η χώρα μπήκε στις δαγκάνες του Μνημονίου, στράφηκε στη Δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του και να τιμωρήσει όσους θεώρησε ότι κατέστρεψαν τη χώρα. Εχει υποβάλει, λοιπόν, μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου για τις μειώσεις των συντάξεων, αλλά και για την εξομοίωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης με το κίνησης, όπως επίσης κατά του Γιώργου Παπανδρέου και του πρώην υπουργού Αμυνας Πάνου Μπεγλίτη για το γνωστό δημοσίευμα «περί πραξικοπήματος».
Στη Βουλή, πάντως, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, το επόμενο συναίσθημα που κυρίευσε την κυβερνητική πτέρυγα αλλά και υψηλόβαθμους κοινοβουλευτικούς παράγοντες ήταν ο προβληματισμός. Κυρίως για το τι μέλλει γενέσθαι στην αίθουσα της Ολομέλειας, αν ποτέ το αίτημα για άρση ασυλίας του πρώην πρωθυπουργού φτάσει προς ψήφιση. Μια πρώτη σκέψη, ούτως ώστε να αποφευχθούν δυσάρεστες συνέπειες και απρόβλεπτες καταστάσεις, ήταν να αξιοποιηθεί το «παράθυρο» του Συντάγματος που προβλέπει ότι, αν αίτημα για άρση ασυλίας βουλευτή δεν συζητηθεί μέσα σε τρεις μήνες από τη διαβίβασή του, τίθεται στο αρχείο. «Θα το αφήσουν να περάσει χωρίς συζήτηση και να εκπνεύσει» ακούστηκε από κάποιους. Τα πράγματα, ωστόσο, δεν είναι και τόσο εύκολα, αφού (εκτός από την κοινή γνώμη) η αντιπολίτευση είναι έτοιμη να ασκήσει εντονότατη πίεση. Ηδη βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση το αίτημα να μη φτάσει στην Ολομέλεια.
Για πολλούς, ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει ότι λίγους μήνες πριν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε εντάξει τον κ. Παπανδρέου στο κατηγορητήριο για τη «λίστα Λαγκάρντ». Τα πράγματα και οι καιροί, όμως, έχουν αλλάξει.
Σημαντικός παράγοντας, ωστόσο, στην τελική απόφαση της Ολομέλειας, αν βεβαίως το αίτημα φτάσει μέχρι εκεί, είναι η διαδικασία της ψηφοφορίας. Κι αυτό γιατί, αν και πολλοί «γαλάζιοι» βουλευτές στα πηγαδάκια έλεγαν μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι δεν θα είχαν πρόβλημα να ψηφίσουν υπέρ της άρσης ασυλίας, το γεγονός ότι η ψήφος τους είναι φανερή, αφού στο ψηφοδέλτιο αναγράφουν και το ονοματεπώνυμό τους, καθιστά τα πράγματα περίπλοκα. Στον αντίποδα, πάντως, μόνο λίγοι δεν είναι και εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τυχόν καταψήφιση του αιτήματος και ύψωση ασπίδας στον Γιώργο Παπανδρέου θα σημάνει νέο κύμα αντικοινοβουλευτισμού στην κοινωνία.
Η διαβίβαση της δικογραφίας είναι αλήθεια ότι προκάλεσε και εκνευρισμό σε ορισμένους. Υψηλόβαθμοι κοινοβουλευτικοί παράγοντες υποστήριζαν ότι από εποχής Απόστολου Κακλαμάνη έχει θεσμοθετηθεί πως οι εισαγγελείς θα πρέπει να αξιολογούν κάθε δικογραφία πριν τη στείλουν στη Βουλή. Από την άλλη πλευρά, όμως, όταν η ελληνική κοινωνία οδηγήθηκε στην καταστροφή εξαιτίας του παραπλανητικού «λεφτά υπάρχουν», ο αντίλογος που ακούγεται είναι αυτονόητος για την υποχρέωση της Δικαιοσύνης να πράξει τα δέοντα.
Γιώργος Λυκουρέντζος
δημοκρατία
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9004.html#.Ulr9b1NT3pc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου