Απίστευτο! Αστυνομική διάταξη για την ρίγανη και το τσάι 
Απίστευτο! Αστυνομική διάταξη για την ρίγανη και το τσάι
Αστυνομική διάταξη για την αλισφακιά, την ρίγανη, την κάππαρη, το θυμάρι και άλλα αρωματικά φυτά, εκδόθηκε από το δασαρχείο Δωδεκανήσου!Σύμφωνα με την διάταξη, οι κάτοικοι των νησιών μας μπορούν να μαζεύουν αυτά τα φυτά, μόνο για δική τους χρήση.
Για εμπορικούς λόγους, επιτρέπεται μόνο μετά από έγγραφη άδεια της διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου.
Η ίδια διάταξη προβλέπει ότι οι κάτοικοι των νησιών μας επιτρέπεται να μαζεύουν μέχρι δύο κιλά μανιτάρια ενώ για την μεταφορά φυλλοχώματος από τα δάση, απαιτείται πρώτα άδεια.
Ειδικότερα, στην απόφαση του δασαρχείου αναφέρονται τα εξής:
«Ι. Απαγορεύουμε
α) Την εκρίζωση, κοπή, συλλογή και μεταφορά παντός είδους αρωματικού, φαρμακευτικού, βαφικού, αρτυματικού, μελισσοκομικού, ανθοκομικού και διακοσμητικού φυτού, δενδρυλλίου, θάμνου, φρυγάνου ή πόας, από δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις καθώς και από δημόσιες χορτολιβαδικές-βραχώδεις εκτάσεις, χωρίς την προηγούμενη άδεια της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου. Εξαιρούνται της απαγόρευσης τα είδη που αναφέρονται στην παρακάτω παρ. ΙΙ της παρούσας, με τους όρους αυτής.
β) Την εκρίζωση, την συλλογή ανθέων, βολβών ή την αποκοπή βλαστών, συνολικά και χωρίς εξαίρεση φυτών της οικογένειας των Oρχεοειδών (Orchidaceae), της οικογένειας των Κρινοειδών (Liliaceae) και της οικογενείας των Παιωνιιδών (Paeoniaceae).
ΙΙ. Επιτρέπουμε
α) αποκλειστικά και μόνο για κάλυψη των ατομικών αναγκών, τη συλλογή μετά την εποχή της ανθοφορίας, με κοπή του στελέχους (απαγορευμένης αυστηρά της εκρίζωσης) ειδών των φυτών τα οποία δεν προστατεύονται από διεθνείς Συμβάσεις ή την Εθνική Νομοθεσία, όπως, Ρίγανη (Origanum sp.), Φασκόμηλο ή Αλιφασκιά (Salvia.sp.), Θρούμπι (Satureja sp.), Θυμάρι (Thymus sp.), Μέντα (Mentha sp.), Ασφάκα ή Παπουλιά (Phlomis sp.). Καθώς και των ειδών Κάππαρη (Capparis sp.) και Κρίταμο (Crithmum sp.) κατά το κατάλληλο ανά είδος στάδιο συλλογής. Η επιτρεπόμενη ποσότητα συλλογής των παραπάνω ειδών ανέρχεται μέχρι του ποσού του μισού (½) κιλού κατ’ άτομο την ημέρα.
β) για εμπορική χρήση και μόνο μετά από έγγραφη άδεια της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου, τη συλλογή και μεταφορά των παραπάνω ειδών σε μεγαλύτερες ποσότητες, η οποία θα εκδίδεται κατόπιν αιτήσεως από τον ενδιαφερόμενο και στην οποία θα καθορίζονται επακριβώς η ποσότητα, η περιοχή και το χρονικό διάστημα συλλογής ανά είδος.
Σημειώνεται ότι δεν ικανοποιούνται αιτήματα όταν οι περιοχές συλλογής εμπίπτουν σε ειδικό καθεστώς προστασίας βάσει συγκεκριμένων διατάξεων (περιοχές απόλυτης προστασίας, Natura, κ.α.) οι οποίες απαγορεύουν τη συλλογή όλων ή κάποιων ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας ή όπου υπάρχει κίνδυνος υποβάθμισης της βιοποικιλότητας και της λειτουργίας του οικοσυστήματος.
ΙΙΙ. Επιτρέπουμε καθ ́ όλο το έτος, τη συλλογή μανιταριών (μυκήτων), μέχρι του ποσού των δύο (2) κιλών κατ ́ άτομο και ανά ημέρα και μόνο με κοπή του υπέργειου τμήματος του μανιταριού.
Απαγορεύεται η συλλογή με εκρίζωση καθώς και η συλλογή ποσού μεγαλύτερου των δύο (2) κιλών χωρίς προηγούμενη άδεια της δ/νσης δασών δωδεκανήσου.
Τονίζεται ότι η εδωδιμότητα και η επιλογή των συλλεγόμενων μανιταριών γίνεται με απόλυτη και αποκλειστική ευθύνη του συλλέκτη.
ΙV. Επιτρέπουμε την απόληψη και μεταφορά φυτοχώματος (φυλλόχωμα), από δημόσια και ιδιωτικά δάση και δασικές εν γένει εκτάσεις, μόνο μετά από έγκριση της δ/νσης δασών δωδεκανήσου.
ΙV. Επιτρέπουμε καθ ́ όλο το έτος τη συλλογή άγριων εδώδιμων καρπών ή καρπών για φαρμακευτική χρήση, απαγορευμένης της κλάδευσης των θάμνων και δένδρων, μέχρι του ποσού των δύο (2) κιλών κατ’ άτομο και ημέρα.
Απαγορεύεται η συλλογή ποσοτήτων πέραν των παραπάνω χωρίς την άδεια της δ/νσης δασών δωδεκανήσου.
Γενικοί όροι:
Η παρούσα ΔΑΔ ρυθμίζει τις δευτερεύουσες καρπώσεις σε δάση που:
α. δεν υπάρχουν εγκεκριμένες διαχειριστικές μελέτες ή πίνακες υλοτομίας,
β. υπάρχουν εγκεκριμένες διαχειριστικές μελέτες ή πίνακες υλοτομίας χωρίς πρόβλεψη δευτερευουσών καρπώσεων,
γ. αιτείται η συλλογή ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας που δεν περιλαμβάνονται στις δευτερεύουσες καρπώσεις της διαχειριστικής μελέτης ή του πίνακος υλοτομίας, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν αιτήματα για συλλογή ειδών τα οποία:
α. περιλαμβάνονται στον πίνακα Α του Π.δ.67/1980 (ΦΕΚ Α ́ 23) και είναι απόλυτης προστασίας
β. δεν περιλαμβάνονται στον πίνακα διατίμησης δασικών προϊόντων του τρέχοντος έτους και συνεπώς δεν υπάρχει καθορισμένο μίσθωμα
1. Δεν ικανοποιούνται αιτήματα όταν οι περιοχές συλλογής εμπίπτουν σε ειδικό καθεστώς προστασίας βάσει συγκεκριμένων διατάξεων (περιοχές απόλυτης προστασίας, Natura κ.α.) οι οποίες απαγορεύουν τη συλλογή όλων ή κάποιων ειδών της αυτοφυούς χλωρίδας ή όπου υπάρχει κίνδυνος υποβάθμισης της βιοποικιλότητας και προστασίας του οικοσυστήματος.
2. Η παρούσα ΔΑΔ ισχύει για τις εκτάσεις της περιοχής αρμοδιότητας της δ/νσης δασών δωδεκανήσου για τα είδη και τις περιοχές συλλογής που δεν εμπίπτουν στους περιορισμούς που τίθενται στην παρ. 2 και 3 των γενικών όρων.
3. Η χρονική διάρκεια ισχύος των εγκρίσεων της Υπηρεσίας μας θα καθορίζεται κατά περίπτωση.
Σημειώνεται ότι όπου στην παρούσα αναφέρεται η έκφραση «άδεια της Δ/νσης Δασών Δωδεκανήσου», αυτή εκδίδεται μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου και όπου απαιτείται καταβάλλεται το αντίστοιχο μίσθωμα του ισχύοντος πίνακα διατίμησης δασικών προϊόντων. Στις περιπτώσεις που απαιτείται άδεια, προτεραιότητα έχουν οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής συλλογής και του νομού Δωδεκανήσου.
Τα δασικά προϊόντα της παρούσας, των οποίων η συλλογή επιτρέπεται χωρίς την προηγούμενη άδεια της δασικής αρχής, προορίζονται μόνο για τη κάλυψη ατομικών αναγκών, απαγορευμένης της χρήσης τους για εμπορικούς σκοπούς.
Οι παραβάτες της παρούσας και εκείνοι κατ’ εντολή των οποίων ενεργούν, διώκονται και τιμωρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις της δασικής Νομοθεσίας, άρθρο 268 §3 και άρθρο 287 §22 του Ν.δ. 86/1969 όπως ισχύουν καθώς και με το άρθρο 28 του Ν.1650/86 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το Ν. 4042/12. Τα δε παρανόμως συλλεγμένα προϊόντα κατάσχονται σύμφωνα με το άρθρο 271 του Ν.δ.86/1969 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το Ν. 4138/2013.
Η ισχύς της παρούσας αρχίζει από τη δημοσίευσή της και ισχύει μέχρι της ανακλήσεώς ή τροποποιήσεώς της και καταργεί κάθε προηγούμενη που ρυθμίζει τα ίδια θέματα, η δε τήρησή της ανατίθεται στα όργανα της δ/νσης δασών δωδεκανήσου, της Ελληνικής Αστυνομίας, της δημοτικής Αστυνομίας και σε κάθε φιλόνομο πολίτη.
Η Δ/ντρια Δασών Δωδ/σου
Μπαλατσούκα Αικατερίνη
δασολόγος MSc
j1.olympos-tm
hellas-now.com
πηγηhttp://www.hellas-now.com/2013/06/blog-post_5742.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook
Με τον όρο αρωματικά φυτά χαρακτηρίζονται εκείνα τα φυτά που αποδίδουν άρωμα, το οποίο άρωμα οφείλεται σε πτητικές ενώσεις.[1]
Πίνακας περιεχομένων[Απόκρυψη] |
Γενικά[Επεξεργασία]
Το χαρακτηριστικό των αρωματικών φυτών είναι η παρουσία των αιθερίων ελαίων που τους δίνουν ένα ιδιαίτερο άρωμα. Με τον όρο αιθέρια έλαιαεννοούνται πτητικές ενώσεις που προσδίδουν στο φυτό μια χαρακτηριστική οσμή, πρόκειται για τερπενικές ουσίες χαμηλού μοριακού βάρους (κυρίως μονο- (C10) και σεσκιτερπένια (C15).[2] Με
την επίδραση φυσικών εξωτερικών ερεθισμάτων, όπως ο άνεμος, αυξάνεται η
ποσότητα των πτητικών ενώσεων που απελευθερώνονται στο περιβάλλον. Οι
πτητικές ενώσεις παράγονται και συσσωρεύονται σε φυτικούς αδένες που
βρίσκονται στα διάφορα μέρη των φυτών, όπως τα άνθη, τα φύλλα, οι
βλαστοί, οι καρποί, οι ρίζες.[1]
Χρήσεις των αρωματικών φυτών[Επεξεργασία]
Τα αρωματικά φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί
για εκατοντάδες χρόνια σε κάθε σημείο της γης από πολυάριθμους
πολιτισμούς, όχι μόνο στη διατροφή αλλά και στην αντιμετώπιση
προβλημάτων υγείας.[3] Τα αρωματικά φυτά είναι ευρέως διαδεδομένα σε όλη την περιοχή της Μεσογείου και είναι κυρίαρχα στοιχεία της χλωρίδας της.[4] Αρχικά, χρησιμοποιήθηκαν ως αρτύματα, αφεψήματα και για θεραπευτικούς λόγους ενώ σήμερα τα αρωματικά φυτά και τα αιθέρια έλαια τους χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τροφών, ποτών, καλλυντικών, στη φαρμακοβιομηχανία, αλλά και στη μελισσοκομία.[1]
Τα αρωματικά φυτά στην Ελλάδα[Επεξεργασία]
Στην Ελλάδα φύεται ένας μεγάλος αριθμός
αρωματικών φυτών, τα οποία είτε φύονται σε όλη τη χώρα, είτε σε ένα
βιότοπο, είτε εξαπλώνονται σε μία μικρή περιοχή. Τα είδη εκείνα που
απαντώνται σε όλη τη χώρα παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ποικιλότητα σε ότι
αφορά την απόδοση τους σε αιθέρια έλαια σε αντίθεση με τα ενδημικά
είδη.Έχουν καταγραφεί περίπου 2000 είδη φυτών που παράγουν αιθέρια
έλαια.[2] Τα αρωματικά φυτά ανήκουν σε πολλές και διαφορετικές οικογένειες, όπως π.χ το χαμομήλι (Matricaria chamomilla -Ματρικαρία το χαμαίμηλον) της οικογένειας Asteraceae, ο βασιλικός (Ocimum basilicum - Ώκιμον το βασιλικόν) της οικογένειας Lamiaceae, η δάφνη (Laurus nobilis - Δάφνη η ευγενής) της οικογένειας Lauraceae, ο μάραθος (Foeniculum vulgare - Φοινίκουλο το κοινό) της οικογένειας Apiaceae κ.ά.
Η οικογένεια με τον μεγαλύτερο αριθμό αρωματικών φυτών στην Ελλάδα είναι η οικογένεια Lamiaceae (Χειλανθή).
H οικογένεια Lamiaceae χαρακτηρίζεται από πολυάριθμα είδη των ξηρών και
θερμών κλιματικών περιοχών, με πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως ο
τετράγωνος βλαστός με τα αντιθέτως φυόμενα φύλλα, η διάταξη των ανθέων
που σχηματίζουν μονοχάσια ή διχάσια, η συμπέταλη στεφάνη, ο συσσέπαλος
κάλυκας που περικλείει τον σωλήνα της στεφάνης, οι τέσσερις άνισοι
στήμονες που σχηματίζουν δύο ζεύγη, η επιφυής δικαρπόφυλλική οωθήκη και
τα αιθέρια έλαια που παράγουν σε ειδικούς αδένες του βλαστού, των φύλλων
και των ανθέων. Στην Ελλάδα φύονται πολλά είδη της οικογένειας
Lamiaceae τα οποία δεν είναι χρήσιμα μόνο ως αρωματικά αλλά και ως
φαρμακευτικά, αρτυματικά, καλλωπιστικά και μελισσοτροφικά. Τα πιο κοινά
είναι: θυμάρι (Thymus capitatus - Θύμος ο κεφαλωτός),θρούμπι (Satureja thymbra - Σατουρέγια η θύμβρα), φασκόμηλο (Salvia fruticosa - Ελελίφασκος ο θαμνώδης), ρίγανη (Origanum vulgare- Ορίγανον το κοινόν), δίκταμος (Ο. dictamnus - Ορίγανον ο δίκταμος), μελισσοβότανο (Melissa officinalis - Μέλισσα η φαρμακευτική),Λεβάντα η στοιχάς (Lavandula stoechas), τσάι του βουνού (Sideritis scardica - Σιδερίτης η σκαρδική), Μέντα η σταχυώδης (Mentha spicata), δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis - Ροσμαρίνος ο φαρμακευτικός).[5]
Εμπορική εκμετάλλευση των αρωματικών φυτών στην Ελλάδα[Επεξεργασία]
Η εμπορική εκμετάλλευση των φυτών στην
Ελλάδα γίνεται με δύο τρόπους, με συλλογή των αυτοφυών ειδών και με
καλλιέργειες διαφόρων αρωματικών ειδών. Δεν υφίσταται καμία
ορθολογιστική διαχείριση όσον αφορά τη συλλογή των αυτοφυών ειδών, μόνο
σε κάποιες περιοχές οι συλλέκτες ζητούν άδεια συλλογής από τις αρμόδιες
υπηρεσίες, οι οποίες δεν γνωρίζουν την κατάσταση και την έκταση των
πληθυσμών των φυτών, με αποτέλεσμα πολλοί φυσικοί πληθυσμοί να
απειλούνται με εξαφάνιση. Στην δεύτερη περίπτωση οι καλλιέργειες είναι
γεωγραφικά διάσπαρτες.[2] Πολλά
από τα πολυετή αρωματικά φυτά είναι αειθαλή και ανθεκτικά στις υψηλές
θερμοκρασίες και στη ξηρασία. Η εγκατάσταση και ο πολλαπλασιασμός τους
είναι γρήγορος. Τα αιθέρια έλαια τους τα προστατεύουν από τους εχθρούς
αλλά και ταυτόχρονα προσελκύουν τους επικονιαστές.[1] Κάποια από τα αρωματικά φυτά που έχουν καλλιεργηθεί στην Ελλάδα είναι ο βασιλικός (Ocimum basilicum - Ώκιμον το βασιλικόν), ο γλυκάνισος (Pimpinella anisum - Πιμπινέλλα το άνισον), οδίκταμος (Origanum dictamnus - Ορίγανον ο δίκταμος), ο κορίανδρος (Coriandrum sativum - Κορίανδρο το ήμερο), ο κρόκος (Crocus sativus - Κρόκος ο ήμερος), το κύμινο (Cuminum cyminum - Κούμινον το κύμινον) κ.ά.
Ο κύριος όγκος των αρωματικών φυτών που
είτε συλλέγονται από τη φύση είτε καλλιεργούνται, εξάγονται και ένα
μικρό ποσοστό διατίθεται στην ελληνική αγορά. Η ζήτηση των αρωματικών
φυτών ολοένα και αυξάνεται καθώς αυξάνεται η ζήτηση για φυσικά προϊόντα.
Επίσης, η διάδοση της αρωματοθεραπείας και οι έρευνες που αποδεικνύουν
την ισχυρή βιολογική δράση των αιθέριων ελαίων κάνουν τους ρυθμούς
ζήτησης των αρωματικών φυτών να αυξάνονται.[2]
Ενδιαφέρον και έρευνα για τα αρωματικά φυτά[Επεξεργασία]
Υπάρχει παγκόσμιο ενδιαφέρον για τα
αρωματικά φυτά και τα αιθέρια έλαια τους, καθώς οι έρευνες έχουν αυξηθεί
σημαντικά την τελευταία δεκαετία. Η Ελλάδα είναι μία από τις πέντε
χώρες με τα περισσότερα ερευνητικά αποτελέσματα για τα αρωματικά φυτά
και τα αιθέρια έλαια τους, κυρίως της οικογένειας Lamiaceae. Παρόλα αυτά
γνωρίζουμε ελάχιστα για τα αρωματικά φυτά ενώ είναι γνωστό πως η Ελλάδα
διαθέτει τεράστιο φυτικό πλούτο, ο οποίος είναι ανεξερεύνητος και
ανεκμετάλλευτος. Επομένως η έρευνα πρέπει να συνεχιστεί και να
διευρυνθεί. Οι έρευνες στον τομέα αυτό θα οδηγήσουν όχι μόνο στην αύξηση
της γνώσης αλλά θα συμβάλλουν και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. H
χρήση των αρωματικών φυτών θα οδηγήσει στη μείωση της χρήσης των
ξενικών ειδών και ταυτόχρονα στην ενίσχυση της τοπικής παραγωγής.[1]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 *Κουκ, Κ.Μ. (2003). Ελληνικά αρωματικά φυτά: χρήσεις και έρευνα. Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Ανάπτυξης. σελ. 22-25.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 *Κοκκίνη, Σ. (2008-2009). Φυτικά Προϊόντα Βιολογικώς Δραστικά. Φαρμακευτικά – Αρωματικά Φυτά. Πανεπιστημιακό Τυπογραφείο. Θεσσαλονίκη.
- ↑ *Wolfgang Steflitsch and Michaela Steflitsch (2008). Clinical aromatherapy. Elsevier. σελ. 74-85.
- ↑ *Carruba A et al (2002). International Conference on Medicinal and Aromatic Plants Possibilities and Limitations of Medicinal and Aromatic Plant Production in the 21st Century: “Cultivation trials of some aromatic and medicinal plants in a semiarid Mediterranean environment”. INTERNATIONAL SOCIETY HORTICULTURAL SCIENCE,. σελ. 207-213.
- ↑ *Μπαμπαλώνας, Δ. & Κοκκίνη, Σ. (2004). Συστηματική Βοτανική, Φυλογενετική – Φαινετική Προσέγγιση της Ταξινόμησης των Φυτικών Οργανισμών. Εκδόσεις Αϊβάζη. Θεσσαλονίκη.
http://alfeiospotamos.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5229.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου