''Η
ιστορία επαναλαμβάνεται. Το φθηνό χρήμα φέρνει όμορφα αγαθά αλλά
προεξοφλεί κρίση, ενώ ο πόνος πέφτει αποκλειστικά στους 'Ελληνες. Η
Κωνσταντινούπολη και η Αθήνα μπορεί να είχαν εθιστεί στο εύκολο χρήμα,
αλλά η Δύση ήταν ο προμηθευτής τους''.
Αυτό είναι το συμπέρασμα του συγγραφέα και επικεφαλής στο τμήμα Βυζαντινολογίας στην Οξφόρδη Peter Frankopan.
Σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση, ο Frankopan γράφει πως πρόκειται για την ίδια ιστορία. 'Οπως τώρα οι Ευρωπαίοι προώθησαν εύκολο χρήμα στους 'Ελληνες πολιτικούς και μετά ζήτησαν ''το λογαριασμό'', έτσι και 800 χρόνια πριν οι άντρες της Τέταρτης Σταυροφορίας βρέθηκαν να πολιορκούν την υπερχρεωμένη Κωνσταντινούπολη.
Γύρω στο 1200, μία σημαντική ύφεση στο εμπόριο της βυζαντινής Αυτοκρατορίας επιδεινώθηκε από υπερβολική παροχή χρηματοδότησης από τη Βενετία, το μεσαιωνικό αντίστοιχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Σχεδόν ''εν μία νυκτί'' η κατάσταση μετατράπηκε από ''εύκολο χρήμα, όπου όλοι κέρδιζαν'' σε ''αποπληρωμή οφειλών''. 'Οπως και τώρα στην Αθήνα, έτσι και τότε, γράφει, κανείς δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη για τον υπερβολικό δανεισμό.
Κάποιος, πάντως, έπρεπε να πληρώσει τα σπασμένα, και οι έμποροι της Βενετίας ήταν αποφασισμένοι να το αποφύγουν, οπότε βρήκαν την Κωνσταντινούπολη ως εύκολο και προφανή στόχο, εξαιτίας των εσωτερικών συγκρούσεων.
Τελικά, η λύση δόθηκε φαινομενικά όταν η Βενετία δέχθηκε πρόταση της Κωνσταντινούπολης να δεχθεί βενετσιάνικο στρατό, προκειμένου να διασφαλίσει τα κεκτημένα της στο βυζαντινό θρόνο. Αλλά, η Κωνσταντινούπολη είχε υποτιμήσει το μέγεθος του νέου της χρέους, και υπερτιμήσει την σταθερότητα εκ Βενετίας, γράφει ο Frankopan.
'Ετσι, οι υποχρεώσεις της Κωνσταντινούπολης στους δανειστές της αυξάνονταν, ενώ η πολιτική παράλυση βάθαινε στο εσωτερικό.
'Ολοι, από τον Πάπα μέχρι τους Ευρωπαίους βασιλείς, γνώριζαν για τις κλιμακούμενες πιέσεις που ασκούνταν στην Κωνσταντινούπολη. 'Οπως οι σταυροφόροι, έτσι και οι Δυτικοί πιέζουν την Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, σημειώνει.
Τελικά, οι Δυτικοί έκαναν την κίνηση τους. Αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές τεράστια τμήματα της αυτοκρατορίας, παίρνοντας εμμέσως τον έλεγχο της χώρας και έφεραν πολιτική, ηθική και πολιτισμική παρακμή, κάτι που ο Frankopan προειδοποιεί ότι θα συμβεί και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Ωστόσο, γράφει, η ''νέα Λατινική Αυτοκρατορία'' της Κωνσταντινούπολης κράτησε μόλις 50 χρόνια προτού οι 'Ελληνες επιστρέψουν στην εξουσία.
www.bankingnews.gr
http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2012/05/800.html
Αυτό είναι το συμπέρασμα του συγγραφέα και επικεφαλής στο τμήμα Βυζαντινολογίας στην Οξφόρδη Peter Frankopan.
Σε μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάλυση, ο Frankopan γράφει πως πρόκειται για την ίδια ιστορία. 'Οπως τώρα οι Ευρωπαίοι προώθησαν εύκολο χρήμα στους 'Ελληνες πολιτικούς και μετά ζήτησαν ''το λογαριασμό'', έτσι και 800 χρόνια πριν οι άντρες της Τέταρτης Σταυροφορίας βρέθηκαν να πολιορκούν την υπερχρεωμένη Κωνσταντινούπολη.
Γύρω στο 1200, μία σημαντική ύφεση στο εμπόριο της βυζαντινής Αυτοκρατορίας επιδεινώθηκε από υπερβολική παροχή χρηματοδότησης από τη Βενετία, το μεσαιωνικό αντίστοιχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Σχεδόν ''εν μία νυκτί'' η κατάσταση μετατράπηκε από ''εύκολο χρήμα, όπου όλοι κέρδιζαν'' σε ''αποπληρωμή οφειλών''. 'Οπως και τώρα στην Αθήνα, έτσι και τότε, γράφει, κανείς δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη για τον υπερβολικό δανεισμό.
Κάποιος, πάντως, έπρεπε να πληρώσει τα σπασμένα, και οι έμποροι της Βενετίας ήταν αποφασισμένοι να το αποφύγουν, οπότε βρήκαν την Κωνσταντινούπολη ως εύκολο και προφανή στόχο, εξαιτίας των εσωτερικών συγκρούσεων.
Τελικά, η λύση δόθηκε φαινομενικά όταν η Βενετία δέχθηκε πρόταση της Κωνσταντινούπολης να δεχθεί βενετσιάνικο στρατό, προκειμένου να διασφαλίσει τα κεκτημένα της στο βυζαντινό θρόνο. Αλλά, η Κωνσταντινούπολη είχε υποτιμήσει το μέγεθος του νέου της χρέους, και υπερτιμήσει την σταθερότητα εκ Βενετίας, γράφει ο Frankopan.
'Ετσι, οι υποχρεώσεις της Κωνσταντινούπολης στους δανειστές της αυξάνονταν, ενώ η πολιτική παράλυση βάθαινε στο εσωτερικό.
'Ολοι, από τον Πάπα μέχρι τους Ευρωπαίους βασιλείς, γνώριζαν για τις κλιμακούμενες πιέσεις που ασκούνταν στην Κωνσταντινούπολη. 'Οπως οι σταυροφόροι, έτσι και οι Δυτικοί πιέζουν την Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, σημειώνει.
Τελικά, οι Δυτικοί έκαναν την κίνηση τους. Αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές τεράστια τμήματα της αυτοκρατορίας, παίρνοντας εμμέσως τον έλεγχο της χώρας και έφεραν πολιτική, ηθική και πολιτισμική παρακμή, κάτι που ο Frankopan προειδοποιεί ότι θα συμβεί και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Ωστόσο, γράφει, η ''νέα Λατινική Αυτοκρατορία'' της Κωνσταντινούπολης κράτησε μόλις 50 χρόνια προτού οι 'Ελληνες επιστρέψουν στην εξουσία.
www.bankingnews.gr
http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2012/05/800.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου