ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ; ΑΠΟΔΕΙΞΗ!!!!
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Τον Λεωνίδα Αποσκίτη τον γνωρίζω χρόνια. Οχι προσωπικά (αν και θα το ήθελα πάρα πολύ) αλλά μέσα απο τα γραπτά του, μέσα απο τα κείμενά του κι απ τα βιβλία του. Γνήσιος, έντιμος, αξιπρεπής και πάνω απ' όλα, ΕΛΛΗΝΑΣ.
Ο,τι προτείνει μέσα απο το κείμενο του ''Αντίσταση στην παράνομη παραμονή της κυβέρνησης'', είναι ίσως η μόνη ΑΞΙΠΡΕΠΗΣ διέξοδος απο το αδιέξοδο των...δημοσίων αρχόντων "μας".
Πιστεύω πως ήρθε πια η ώρα να αποδείξουμε στα παιδιά μας πως είμαστε αντάξιοι των παππούδων μας. Αυτοί κάποτε αγωνίστηκαν και έχυσαν το αίμα τους, προσφέροντας σε μάς, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, μια λεύτερη ζωή. Ε, λοιπόν, αυτή τη λεύτερη ζωή αδέρφια, που μας χάρισαν οι παππούδες μας, κάποιοι μας τη στέρησαν. Είναι αυτοί οι ίδιοι που κάποτε την είχαν στερήσει στους παππούδες μας. Κι αυτοί με τη σειρά τους, έκαναν το καθήκον τους, όχι μόνο απένταντι στη Πατρίδα που τους γεννήσε, μα - κυρίως - απέναντι στους επιγόνους τους που δεν ειχαν ακόμη γεννηθεί. Και που σε αντίθετη περίπτωση, θα γεννιώταν σε μια χώρα σκλάβων...
Ηλθε λοιπόν η μεγάλη ώρα αδέλφια, να μιμηθούμε τους παππούδες μας. Καλά περάσαμε όλοι μας όλα αυτά τα χρόνια της...ευμάριας. Γνωρίσαμε την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, τον παπανδρεισμό σε όλο του το "μεγαλείο", που μπορεί πολλοί απο μας να είχαν καταλάβει πού το πήγαινε τότε και να διαφωνούσαμε φωναχτά ή μουλωχτά, αλλά εν τέλει, απολαύσαμε κι εμείς, μαζί με όλους τους άλλους, όλα τα αγαθά που πρίν απολάμβαναν οι λίγοι και εκλεκτοί.
Απο αγώνες δε ξέραμε. Δηλαδή ξέραμε, αλλά απ' βιβλία της Ιστορίας κι απ' τις διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς "Αχ πουλάκι μου, μη σώσει ποτέ να δείτε αυτά που ζήσαμε και είδαμε εμείς..."
Ημαστε η γενιά των καλοπερασάκηδων αδέλφια. Κακά τα ψέμματα. Ημαστε η γενιά που δε στερήθηκε το παραμικρό. Είχαμε τα πάντα. Απο μικρά παιδιά. Το καλο φαί μας (προπάντων), τη καφετέριά μας, τη ντισκοτέκ μας (τη θυμάστε αδέλφια; Την ABC, την ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ, τη BLACK & WHITE;) Εκεί μέσα πρωτοφλερτάραμε, εκεί ήπιαμε και τα πρώτα μας ουισκάκια ως εκκολαπτόμενοι 16άρηδες, εκεί πρωτοκαπνίσαμε, εκεί πρωτοτζουράραμε.
Κυκλοφορούσαμε ΠΑΝΤΑ με το αμάξι του μπαμπά (τη στιγμή που οι μπαμπάδες μας δούλευαν μια ζωή για να μαζέψουν τα χρηματάκια για το αμάξι που κυκλοφορούσαμε εμείς έτοιμο), απολαύσαμε ό,τι εκείνοι είχαν στερηθεί για να μας το προσφέρουν, πολιτικοποιημένοι μέσα απο το κόμμα που ...ψήφιζε ο μπαμπάς (για μας ήταν κάτι σαν...ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναικόυ οι πολιτικές αναμετρήσεις), κυκλοφορούσαμε με τα φιρμάτα μας τα ρουχαλάκια, οι καθημερινές μας έξοδοι ήταν must, πλούσιο φαί, φράγκα στη τσέπη, γκόμενες, έγχρωμη τηλεόραση, video και αργότερα κινητό τηλέφωνο, προσωπικός υπολογιστής (ΤΟ θαύμα τότε), γνωριμία με το ίντερνετ, καμάκι πλέον μέσα απο τα πρώτα chat club, συσκευές DVD, μοτοσυκλέττες μεγάλου κυβισμού, συχναση σε κοσμοπολίτικα καλοκαιρινά θέρετρα με τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ καλοκαιρινές μας διακοπές...
Νομίζω οτι φτάνει ο κατάλογος.
Καλά περάσαμε λοιπόν. Ομως, αδέλφια, όλα έχουν ένα τίμημα. Και το τίμημα της καλοζωίας μας ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε τώρα. Δυστυχώς...
Ξέρετε αδέρφια τι ήταν αυτό που έκανε τους παππούδες μας ατρόμητους στρατιώτες, αγωνιστές, σιδερένοιυς ασυμβίβαστους Ελληνες; Οι στερήσεις και η εγκράτειά τους! Στα πάντα σχεδόν. Για σκεφτείτε το λιγάκι!
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ΕΓΚΡΑΤΕΙΣ, είτε εξ ανάγκης είτε εκ παιδείας. Γι αυτό και η πατρίδα μας διπλασιάστηκε στα χρόνια τους, ανέκτησε χαμένα εδάφη (οσα μπόρεσε), ανέκτησε αξιοπρέπεια, σεβασμό (απο όλους), υπολογισιμότητα.
Αυτοί οι άνθρωποι είχαν το σθένος να πολεμήσουν κάτω απο τόννους χιόνι την πιο μεγάλη πολεμική μηχανή τότε, την Ιταλία και τη Γερμανία των Μουσσολίνι και Χίτλερ αντίστοιχα, ενώ όλοι οι άλλοι συνευρωπαίοι τους είχαν ήδη παραδοθεί σχεδόν αμαχητί. Είχαν τις αντοχές και μαζί με αυτές και το πάθος για τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια. Δεν έτρωγαν κάθε μέρα Goody's και McDonald's, έτρωγαν φακές, ελίτσες, ντοματούλα και ρεβύθια. Το κρέας το έβλεπαν στο οικογενειακό τραπέζι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα, Χριστούγεννα και Πάσχα. Το κρασάκι, το ουζάκι και το τσίπουρο (τις πιο πολλές φορές χειροποίητο) ήταν τα ποτάκια τους. Τα βράδια κοιμόντουσαν με τις γυναίκες τους κι όχι με τη πρώτη γκόμενα που θα καμάκωναν στη ντίσκο ή στο club.
Tα παιδιά τους (εμείς δηλαδή), μεγάλωσαν μέσα σε φαμίλια κι όχι σε ένα ...άδειο διαμέρισμα που κατοικείται απο ...περιηγητές γονείς ή αδέλφια, που ο καθένας κάνει τη δική του ζωή και συναντιούνται μια φορά την εβδομάδα κι αυτό άν είναι μπορετό. Ετσι οι παππούδες μας έμαθαν τι σημαίνουν οι λέξεις Αρχές, Ελευθερία, Πατρίδα, Ελλάδα. Ιδέες, που σήμερα φαντάζουν ξεπερασμένες!
Μα αυτές τους κράτησαν στη ζωή, αυτές τους όπλισαν με τη δύναμη γιγάντων, αυτές τους έδωσαν το κουράγιο για να αγωνιστούν.
Εμείς;
Για πέστε μου, με τί είδους αρχές μεγαλώνουν τα παιδιά μας; Τι τους διδάξαμε, εμείς οι καλοπερασάκηδες; Τι τους δείξαμε ως επιτεύγματα για να τα έχουν ως παράδειγμα;
Να σας πώ εγώ;
Τίποτα!
Τους διδάξαμε τί (ποδοσφαιρική) ομάδα είμαστε, "Ολυμπιακάρα ρε, Παναθηναικάρα ρε, ΑΕΚάρα ρε, ΠΑΟΚάρα ρε", τι κόμμα είμαστε "ΠΑΣΟΚάρα και πάσης Ελλάδας", "ΝουΔού, Ψηλός στην εξουσία ", "ΚΚΕ και κάτω οι φασίστες"...
Τους διδάξαμε πώς να...διαλύουν τις ...αυριανές τους οικογένεις, βλέποντάς μας να απατούμε ασυστόλως τις μανάδες τους (και γυναίκες μας), τους καυγάδες και τις φωνές στο σπίτι απ τα ξεστρατίσματά μας (πάντα στα πλαίσια της καλοζωίας μας), τους δείξαμε μέσα απο τις πράξεις μας, οτι ο μόνος δρόμος για να εξακολουθούν να έχουν την καλοπέραση που τους κληροδοτήσαμε ήταν να ψηφίζουν κάποιους που θα τους ...τακτοποιούσαν αύριο, τους δείξαμε οτι ο μόνος τρόπος για να τρώς πιο πολλά ήταν να ...κλέβεις την εφορία, να δηλώνεις άρρωστος στη δουλειά σου και να...φεύγεις τριήμερο, να αγοράζεις σκάφος με...δανεικά, να παντρεύεσαι τον/την πλούσια-ο γκόμενα-ο για να εξασφαλιστείς απο φράγκα και μετά ...κάνε τη ζωή σου γιέ μου/κόρη μου, τους μάθαμε πως ο Κολοκοτρώνης ...κάποιους πολέμησε, ξέρω γώ; Τούρκοι ήταν; Γερμανοί ήταν, θα σε γελάσω, τους μάθαμε να περνάνε απο ...εκκλησία και να φτύνουν στο κόρφο τους, επειδή εκεί μέσα ήταν ο παππάς, άρα γρουσουζιά, τους μάθαμε να ...τρώνε κρέας κάθε μέρα όπως εμείς, τους μάθαμε να διαλέγουν τί θα φάνε, να πετούν το φαγητό του μεσημεριού γιατί...μπαγιάτεψε και να τρώνε σουβλάκι το βράδυ, τους αφήσαμε να βλέπουν ό,τι σκουπίδι έβαζε η τηλεόραση αργά το βράδυ, τους μάθαμε να μην εξομολογούνται ("αντε ρε που θα στείλω το γιό μου στο τραγόπαππα να του βάλει ...χέρι!") και να περιφρονούν τη θεία κοινωνία, τους μάθαμε οτι η θρησκεία μας λέει μαλακίες, παραμύθια, οτι ο Χριστός δεν υπήρξε κάν και οτι μας τον φόρτωσε το...παπαδαριό που χρόνια τώρα μας εκμεταλλεύεται, τους μάθαμε οτι η ΒΟΛΕΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ, ακόμη κι αν ξέραμε οτι ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ!
Αυτά τους μάθαμε. Το ΤΙΠΟΤΑ το δικό μας τους κληροδοτήσαμε. Αντε και το εξοχικό μας στη...Πετρομαγούλα, που κι αυτό παίζεται γιατί σε λίγο μάλλον κι αυτό θα μας το πάρουν....
Εμείς λοιπόν, η γενιά της καλοπέρασης, της διασκέδασης, των μπουζουκιών, εμείς, η γενιά της Αντζελας και του Λε-Πα, του Michael Jackson, της Diana Ross και του John Travolta, καλούμαστε τώρα να εφαρμόσουμε πράγματα ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ που ΔΕΝ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΜΕ ΠΟΤΕ!
Οξύμωρο, έτσι; Ναί, όντως έτσι είναι! Μιας και που εμείς κατα κόρον φταίμε, εμείς θα πρέπει και να πληρώσουμε και το ...λογαριασμό! Και πως διάολε θα το κάνουμε αυτό, μιας και απο...λογαριασμούς, πληρώναμε μόνο αυτούς με τα σπασμένα πιάτα στα μπουζούκια;
Ελα μου ντέ! Εδώ σε θέλω κάβουρα, που λέει και η παροιμία!
Και θα το κάνουμε αδέλφια, θέλουμε δε θέλουμε! Γιατί τα παιδιά μας, ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΝ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΠΑΣΜΕΝΑ! Για τα παιδιά μας λοιπόν και μόνο. Οπως έκαναν κάποτε οι παππούδες μας.
Δεν τον πολυαδικώ λοιπόν τον Πάγκαλο, που είπε «Μαζί τα φάγαμε!» Θα μου πείς, «τι λές τώρα ρε Βούρο, σοβαρολογείς; Εχουμε κανα δισεκατομμύριο στις τράπεζες όπως αυτό το κτήνος και δε το ξέρω;» Οχι αδερφέ, δεν έχουμε. Αλλά όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, γιατί τον συναγωνιζόμασταν τον Πάγκαλο στη ...ρεμούλα; Γιατί δε κατεβαίναμε πορεία διαμαρτυρίας για να τον πετάξουμε απ το δημόσιο βίο μας; Γιατί τον αφήσαμε να τρώει αυτός με δυό μασέλες και τον σιγοντάραμε κιόλας; Μήπως γιατί...θέλαμε – κρυφά, απο μέσα μας – να βρούμε κι εμείς τρόπο να φάμε τα...αποφάγια του; Λέω μήπως! Γιατί δεν εξηγείται αδερφέ αλλοιώς το γεγονός οτι αυτό το κτήνος βγαίνει συνεχώς και αδιαλλείπτως βουλευτής!!! Ολοι μας ξέραμε οτι τρώει το...καταπέτασμα (κυριολεκτικά), αλλά παρ΄όλα αυτά το τρωγε ανενόχλητος! Βγήκε κανείς μας να τον κυνηγήσει με τα ...σαπλίκια (τις οικοδομικές σανίδες) – που λέμε και στο χωρίο μου; Οχι φυσικά! Αρα; Μαζί τα...φάγαμε λοιπόν!
Λίγο αργά δεν είναι αδερφέ να το παίξουμε...οσίες Μαρίες;
Μπορεί να είναι λοιπόν αργά για κάτι τέτοιο, αλλά δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΡΓΑ για τα...σαπλίκια! Τουναντίον μάλιστα!
Γι αυτό λοιπόν λέγω, ο Λεωνίδας Αποσκίτης μας δείχνει το δρόμο. Αυτός και πολλοί άλλοι. Δεν έχουμε καιρό αδέρφια. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά στο γκρεμό. Το θέμα είναι να βρούμε τη δύναμη να σηκωθούμε απ το καναπέ μας. Να σηκώσουμε το υπέρβαρο κορμί μας, που πονάει απ την αγυμνασιά και την ατροφία των μυών μας, έρμαιο κουφάρι στο έλεος της καλοπέρασης μας.
Και το κουράγιο θα το πάρουμε μέσα απ το βλέμμα των παιδιών μας, που μας κοιτούν με απορία για το πως φτάσαμε ώς εδώ. Γιατί απάντηση δεν μπορούμε να τους δώσουμε. Κι αν τους δώσουμε, θα είμαστε υποχρεωμένοι να τους πούμε για τα δικά μας άπλυτα και ανομήματα. Οπότε, το καλύτερο θα είναι να τους δώσουμε απάντηση μέσα απ τις πράξεις μας. Να θυμίσουμε στο υπέρβαρο κορμί μας οτι είμαστε ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Οτι δεν είμαστε τελειωμένοι! Οτι οι δυνάστες μας, που ποντάρουν στα υπέρβαρα κορμιά και μυαλά μας, έκαναν λάθος! Οτι πόνταραν σε ...λάθος άλογο! Οτι παρ’ όλη την πνευματική και σωματική αφαίμαξη που μας έκαναν τόσα χρόνια, έχουν μείνει ακόμη πολλά αιμοσφαίρια που γράφουν επάνω ΕΛΛΗΝ! Στο χέρι μας είναι αυτά τα αιμοσφαίρια να πολλαπλασιαστούν και να γεμίσουν πάλι το αίμα μας, το σώμα μας, το πνεύμα μας!
Ο Λεωνίδας (όνομα και πράμα ε;) μας δείχνει τον τρόπο. Οχι με γιουρούσια, αλλά με οργάνωση. Με μικρές οργανωμένες κοινότητες, που σιγά-σιγά θα ενωθούν μαζί με τις άλλες. Και η αρχή απ’ το σπίτι, απ τους φίλους, απ τη δουλειά (όσοι ακόμη έχουν).
Εμπρός λοιπόν αδέλφια μου. Οπως είχε κάποτες έλθει η ώρα για τους παππούδες μας να πεθάνουν στο χιόνι της Πίνδου ή στις όχθες του Σαγγάριου ή στην έρημο του Ελ Αλαμέιν για να ζήσουμε ΕΜΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
Δεν διδάξαμε τίποτε στα παιδιά μας. Δεν έχουν κάτι να θυμούνται απο μας. Δεν τους μάθαμε τίποτε όλα αυτά τα χρόνια.
Να λοιπόν η ευκαιρία, η χρυσή ΕΥΚΑΙΡΙΑ να εξιλεωθούμε για το κακό που τους κάναμε. Να πολεμήσουμε εμείς, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!
Οσο κι αν μας πολεμούν τελικά αδέλφια, είμαστε και θα είμαστε ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ!
ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!
Τον Λεωνίδα Αποσκίτη τον γνωρίζω χρόνια. Οχι προσωπικά (αν και θα το ήθελα πάρα πολύ) αλλά μέσα απο τα γραπτά του, μέσα απο τα κείμενά του κι απ τα βιβλία του. Γνήσιος, έντιμος, αξιπρεπής και πάνω απ' όλα, ΕΛΛΗΝΑΣ.
Ο,τι προτείνει μέσα απο το κείμενο του ''Αντίσταση στην παράνομη παραμονή της κυβέρνησης'', είναι ίσως η μόνη ΑΞΙΠΡΕΠΗΣ διέξοδος απο το αδιέξοδο των...δημοσίων αρχόντων "μας".
Πιστεύω πως ήρθε πια η ώρα να αποδείξουμε στα παιδιά μας πως είμαστε αντάξιοι των παππούδων μας. Αυτοί κάποτε αγωνίστηκαν και έχυσαν το αίμα τους, προσφέροντας σε μάς, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, μια λεύτερη ζωή. Ε, λοιπόν, αυτή τη λεύτερη ζωή αδέρφια, που μας χάρισαν οι παππούδες μας, κάποιοι μας τη στέρησαν. Είναι αυτοί οι ίδιοι που κάποτε την είχαν στερήσει στους παππούδες μας. Κι αυτοί με τη σειρά τους, έκαναν το καθήκον τους, όχι μόνο απένταντι στη Πατρίδα που τους γεννήσε, μα - κυρίως - απέναντι στους επιγόνους τους που δεν ειχαν ακόμη γεννηθεί. Και που σε αντίθετη περίπτωση, θα γεννιώταν σε μια χώρα σκλάβων...
Ηλθε λοιπόν η μεγάλη ώρα αδέλφια, να μιμηθούμε τους παππούδες μας. Καλά περάσαμε όλοι μας όλα αυτά τα χρόνια της...ευμάριας. Γνωρίσαμε την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, τον παπανδρεισμό σε όλο του το "μεγαλείο", που μπορεί πολλοί απο μας να είχαν καταλάβει πού το πήγαινε τότε και να διαφωνούσαμε φωναχτά ή μουλωχτά, αλλά εν τέλει, απολαύσαμε κι εμείς, μαζί με όλους τους άλλους, όλα τα αγαθά που πρίν απολάμβαναν οι λίγοι και εκλεκτοί.
Απο αγώνες δε ξέραμε. Δηλαδή ξέραμε, αλλά απ' βιβλία της Ιστορίας κι απ' τις διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς "Αχ πουλάκι μου, μη σώσει ποτέ να δείτε αυτά που ζήσαμε και είδαμε εμείς..."
Ημαστε η γενιά των καλοπερασάκηδων αδέλφια. Κακά τα ψέμματα. Ημαστε η γενιά που δε στερήθηκε το παραμικρό. Είχαμε τα πάντα. Απο μικρά παιδιά. Το καλο φαί μας (προπάντων), τη καφετέριά μας, τη ντισκοτέκ μας (τη θυμάστε αδέλφια; Την ABC, την ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ, τη BLACK & WHITE;) Εκεί μέσα πρωτοφλερτάραμε, εκεί ήπιαμε και τα πρώτα μας ουισκάκια ως εκκολαπτόμενοι 16άρηδες, εκεί πρωτοκαπνίσαμε, εκεί πρωτοτζουράραμε.
Κυκλοφορούσαμε ΠΑΝΤΑ με το αμάξι του μπαμπά (τη στιγμή που οι μπαμπάδες μας δούλευαν μια ζωή για να μαζέψουν τα χρηματάκια για το αμάξι που κυκλοφορούσαμε εμείς έτοιμο), απολαύσαμε ό,τι εκείνοι είχαν στερηθεί για να μας το προσφέρουν, πολιτικοποιημένοι μέσα απο το κόμμα που ...ψήφιζε ο μπαμπάς (για μας ήταν κάτι σαν...ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναικόυ οι πολιτικές αναμετρήσεις), κυκλοφορούσαμε με τα φιρμάτα μας τα ρουχαλάκια, οι καθημερινές μας έξοδοι ήταν must, πλούσιο φαί, φράγκα στη τσέπη, γκόμενες, έγχρωμη τηλεόραση, video και αργότερα κινητό τηλέφωνο, προσωπικός υπολογιστής (ΤΟ θαύμα τότε), γνωριμία με το ίντερνετ, καμάκι πλέον μέσα απο τα πρώτα chat club, συσκευές DVD, μοτοσυκλέττες μεγάλου κυβισμού, συχναση σε κοσμοπολίτικα καλοκαιρινά θέρετρα με τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ καλοκαιρινές μας διακοπές...
Νομίζω οτι φτάνει ο κατάλογος.
Καλά περάσαμε λοιπόν. Ομως, αδέλφια, όλα έχουν ένα τίμημα. Και το τίμημα της καλοζωίας μας ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε τώρα. Δυστυχώς...
Ξέρετε αδέρφια τι ήταν αυτό που έκανε τους παππούδες μας ατρόμητους στρατιώτες, αγωνιστές, σιδερένοιυς ασυμβίβαστους Ελληνες; Οι στερήσεις και η εγκράτειά τους! Στα πάντα σχεδόν. Για σκεφτείτε το λιγάκι!
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ΕΓΚΡΑΤΕΙΣ, είτε εξ ανάγκης είτε εκ παιδείας. Γι αυτό και η πατρίδα μας διπλασιάστηκε στα χρόνια τους, ανέκτησε χαμένα εδάφη (οσα μπόρεσε), ανέκτησε αξιοπρέπεια, σεβασμό (απο όλους), υπολογισιμότητα.
Αυτοί οι άνθρωποι είχαν το σθένος να πολεμήσουν κάτω απο τόννους χιόνι την πιο μεγάλη πολεμική μηχανή τότε, την Ιταλία και τη Γερμανία των Μουσσολίνι και Χίτλερ αντίστοιχα, ενώ όλοι οι άλλοι συνευρωπαίοι τους είχαν ήδη παραδοθεί σχεδόν αμαχητί. Είχαν τις αντοχές και μαζί με αυτές και το πάθος για τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια. Δεν έτρωγαν κάθε μέρα Goody's και McDonald's, έτρωγαν φακές, ελίτσες, ντοματούλα και ρεβύθια. Το κρέας το έβλεπαν στο οικογενειακό τραπέζι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα, Χριστούγεννα και Πάσχα. Το κρασάκι, το ουζάκι και το τσίπουρο (τις πιο πολλές φορές χειροποίητο) ήταν τα ποτάκια τους. Τα βράδια κοιμόντουσαν με τις γυναίκες τους κι όχι με τη πρώτη γκόμενα που θα καμάκωναν στη ντίσκο ή στο club.
Tα παιδιά τους (εμείς δηλαδή), μεγάλωσαν μέσα σε φαμίλια κι όχι σε ένα ...άδειο διαμέρισμα που κατοικείται απο ...περιηγητές γονείς ή αδέλφια, που ο καθένας κάνει τη δική του ζωή και συναντιούνται μια φορά την εβδομάδα κι αυτό άν είναι μπορετό. Ετσι οι παππούδες μας έμαθαν τι σημαίνουν οι λέξεις Αρχές, Ελευθερία, Πατρίδα, Ελλάδα. Ιδέες, που σήμερα φαντάζουν ξεπερασμένες!
Μα αυτές τους κράτησαν στη ζωή, αυτές τους όπλισαν με τη δύναμη γιγάντων, αυτές τους έδωσαν το κουράγιο για να αγωνιστούν.
Εμείς;
Για πέστε μου, με τί είδους αρχές μεγαλώνουν τα παιδιά μας; Τι τους διδάξαμε, εμείς οι καλοπερασάκηδες; Τι τους δείξαμε ως επιτεύγματα για να τα έχουν ως παράδειγμα;
Να σας πώ εγώ;
Τίποτα!
Τους διδάξαμε τί (ποδοσφαιρική) ομάδα είμαστε, "Ολυμπιακάρα ρε, Παναθηναικάρα ρε, ΑΕΚάρα ρε, ΠΑΟΚάρα ρε", τι κόμμα είμαστε "ΠΑΣΟΚάρα και πάσης Ελλάδας", "ΝουΔού, Ψηλός στην εξουσία ", "ΚΚΕ και κάτω οι φασίστες"...
Τους διδάξαμε πώς να...διαλύουν τις ...αυριανές τους οικογένεις, βλέποντάς μας να απατούμε ασυστόλως τις μανάδες τους (και γυναίκες μας), τους καυγάδες και τις φωνές στο σπίτι απ τα ξεστρατίσματά μας (πάντα στα πλαίσια της καλοζωίας μας), τους δείξαμε μέσα απο τις πράξεις μας, οτι ο μόνος δρόμος για να εξακολουθούν να έχουν την καλοπέραση που τους κληροδοτήσαμε ήταν να ψηφίζουν κάποιους που θα τους ...τακτοποιούσαν αύριο, τους δείξαμε οτι ο μόνος τρόπος για να τρώς πιο πολλά ήταν να ...κλέβεις την εφορία, να δηλώνεις άρρωστος στη δουλειά σου και να...φεύγεις τριήμερο, να αγοράζεις σκάφος με...δανεικά, να παντρεύεσαι τον/την πλούσια-ο γκόμενα-ο για να εξασφαλιστείς απο φράγκα και μετά ...κάνε τη ζωή σου γιέ μου/κόρη μου, τους μάθαμε πως ο Κολοκοτρώνης ...κάποιους πολέμησε, ξέρω γώ; Τούρκοι ήταν; Γερμανοί ήταν, θα σε γελάσω, τους μάθαμε να περνάνε απο ...εκκλησία και να φτύνουν στο κόρφο τους, επειδή εκεί μέσα ήταν ο παππάς, άρα γρουσουζιά, τους μάθαμε να ...τρώνε κρέας κάθε μέρα όπως εμείς, τους μάθαμε να διαλέγουν τί θα φάνε, να πετούν το φαγητό του μεσημεριού γιατί...μπαγιάτεψε και να τρώνε σουβλάκι το βράδυ, τους αφήσαμε να βλέπουν ό,τι σκουπίδι έβαζε η τηλεόραση αργά το βράδυ, τους μάθαμε να μην εξομολογούνται ("αντε ρε που θα στείλω το γιό μου στο τραγόπαππα να του βάλει ...χέρι!") και να περιφρονούν τη θεία κοινωνία, τους μάθαμε οτι η θρησκεία μας λέει μαλακίες, παραμύθια, οτι ο Χριστός δεν υπήρξε κάν και οτι μας τον φόρτωσε το...παπαδαριό που χρόνια τώρα μας εκμεταλλεύεται, τους μάθαμε οτι η ΒΟΛΕΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ, ακόμη κι αν ξέραμε οτι ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ!
Αυτά τους μάθαμε. Το ΤΙΠΟΤΑ το δικό μας τους κληροδοτήσαμε. Αντε και το εξοχικό μας στη...Πετρομαγούλα, που κι αυτό παίζεται γιατί σε λίγο μάλλον κι αυτό θα μας το πάρουν....
Εμείς λοιπόν, η γενιά της καλοπέρασης, της διασκέδασης, των μπουζουκιών, εμείς, η γενιά της Αντζελας και του Λε-Πα, του Michael Jackson, της Diana Ross και του John Travolta, καλούμαστε τώρα να εφαρμόσουμε πράγματα ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ που ΔΕΝ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΜΕ ΠΟΤΕ!
Οξύμωρο, έτσι; Ναί, όντως έτσι είναι! Μιας και που εμείς κατα κόρον φταίμε, εμείς θα πρέπει και να πληρώσουμε και το ...λογαριασμό! Και πως διάολε θα το κάνουμε αυτό, μιας και απο...λογαριασμούς, πληρώναμε μόνο αυτούς με τα σπασμένα πιάτα στα μπουζούκια;
Ελα μου ντέ! Εδώ σε θέλω κάβουρα, που λέει και η παροιμία!
Και θα το κάνουμε αδέλφια, θέλουμε δε θέλουμε! Γιατί τα παιδιά μας, ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΝ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΠΑΣΜΕΝΑ! Για τα παιδιά μας λοιπόν και μόνο. Οπως έκαναν κάποτε οι παππούδες μας.
Δεν τον πολυαδικώ λοιπόν τον Πάγκαλο, που είπε «Μαζί τα φάγαμε!» Θα μου πείς, «τι λές τώρα ρε Βούρο, σοβαρολογείς; Εχουμε κανα δισεκατομμύριο στις τράπεζες όπως αυτό το κτήνος και δε το ξέρω;» Οχι αδερφέ, δεν έχουμε. Αλλά όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, γιατί τον συναγωνιζόμασταν τον Πάγκαλο στη ...ρεμούλα; Γιατί δε κατεβαίναμε πορεία διαμαρτυρίας για να τον πετάξουμε απ το δημόσιο βίο μας; Γιατί τον αφήσαμε να τρώει αυτός με δυό μασέλες και τον σιγοντάραμε κιόλας; Μήπως γιατί...θέλαμε – κρυφά, απο μέσα μας – να βρούμε κι εμείς τρόπο να φάμε τα...αποφάγια του; Λέω μήπως! Γιατί δεν εξηγείται αδερφέ αλλοιώς το γεγονός οτι αυτό το κτήνος βγαίνει συνεχώς και αδιαλλείπτως βουλευτής!!! Ολοι μας ξέραμε οτι τρώει το...καταπέτασμα (κυριολεκτικά), αλλά παρ΄όλα αυτά το τρωγε ανενόχλητος! Βγήκε κανείς μας να τον κυνηγήσει με τα ...σαπλίκια (τις οικοδομικές σανίδες) – που λέμε και στο χωρίο μου; Οχι φυσικά! Αρα; Μαζί τα...φάγαμε λοιπόν!
Λίγο αργά δεν είναι αδερφέ να το παίξουμε...οσίες Μαρίες;
Μπορεί να είναι λοιπόν αργά για κάτι τέτοιο, αλλά δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΡΓΑ για τα...σαπλίκια! Τουναντίον μάλιστα!
Γι αυτό λοιπόν λέγω, ο Λεωνίδας Αποσκίτης μας δείχνει το δρόμο. Αυτός και πολλοί άλλοι. Δεν έχουμε καιρό αδέρφια. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά στο γκρεμό. Το θέμα είναι να βρούμε τη δύναμη να σηκωθούμε απ το καναπέ μας. Να σηκώσουμε το υπέρβαρο κορμί μας, που πονάει απ την αγυμνασιά και την ατροφία των μυών μας, έρμαιο κουφάρι στο έλεος της καλοπέρασης μας.
Και το κουράγιο θα το πάρουμε μέσα απ το βλέμμα των παιδιών μας, που μας κοιτούν με απορία για το πως φτάσαμε ώς εδώ. Γιατί απάντηση δεν μπορούμε να τους δώσουμε. Κι αν τους δώσουμε, θα είμαστε υποχρεωμένοι να τους πούμε για τα δικά μας άπλυτα και ανομήματα. Οπότε, το καλύτερο θα είναι να τους δώσουμε απάντηση μέσα απ τις πράξεις μας. Να θυμίσουμε στο υπέρβαρο κορμί μας οτι είμαστε ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Οτι δεν είμαστε τελειωμένοι! Οτι οι δυνάστες μας, που ποντάρουν στα υπέρβαρα κορμιά και μυαλά μας, έκαναν λάθος! Οτι πόνταραν σε ...λάθος άλογο! Οτι παρ’ όλη την πνευματική και σωματική αφαίμαξη που μας έκαναν τόσα χρόνια, έχουν μείνει ακόμη πολλά αιμοσφαίρια που γράφουν επάνω ΕΛΛΗΝ! Στο χέρι μας είναι αυτά τα αιμοσφαίρια να πολλαπλασιαστούν και να γεμίσουν πάλι το αίμα μας, το σώμα μας, το πνεύμα μας!
Ο Λεωνίδας (όνομα και πράμα ε;) μας δείχνει τον τρόπο. Οχι με γιουρούσια, αλλά με οργάνωση. Με μικρές οργανωμένες κοινότητες, που σιγά-σιγά θα ενωθούν μαζί με τις άλλες. Και η αρχή απ’ το σπίτι, απ τους φίλους, απ τη δουλειά (όσοι ακόμη έχουν).
Εμπρός λοιπόν αδέλφια μου. Οπως είχε κάποτες έλθει η ώρα για τους παππούδες μας να πεθάνουν στο χιόνι της Πίνδου ή στις όχθες του Σαγγάριου ή στην έρημο του Ελ Αλαμέιν για να ζήσουμε ΕΜΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
Δεν διδάξαμε τίποτε στα παιδιά μας. Δεν έχουν κάτι να θυμούνται απο μας. Δεν τους μάθαμε τίποτε όλα αυτά τα χρόνια.
Να λοιπόν η ευκαιρία, η χρυσή ΕΥΚΑΙΡΙΑ να εξιλεωθούμε για το κακό που τους κάναμε. Να πολεμήσουμε εμείς, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΑΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!
Οσο κι αν μας πολεμούν τελικά αδέλφια, είμαστε και θα είμαστε ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ!
ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!
http://logioshermes.blogspot.com/2011/04/blog-post_2257.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου