ΔΝΤ: Η πραγματικότητα πίσω από τον μύθο...

Η αλήθεια για το ΔΝΤ...

Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί μια απάντηση σε όλους εκείνους που θέλουν να μας πείσουν για τον "ευεργετικό" ρόλο και την "αναγκαιότητα" της εποπτείας του ΔΝΤ, εκείνους που ενώ κατασπατάλησαν επι σειρά δεκαετιών το δημόσιο χρήμα, εμφανίζονται τώρα ως τιμητές της εθνικής προσπάθειας για ανάκαμψη και ζητούν από τους πολίτες να "βάλουν πλάτη"...

Παρακολουθούμε τώρα σύσσωμο το σαπιο πολιτικό κατεστημένο, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και το μακρύ χέρι της εξουσίας, τα ΜΜΕ, να επικροτούν την ανάγκη "δημοσιονομικής πειθαρχίας"...

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως αν όλες οι υπάρχουσες κοινωνικές και πολιτικές δομές δεν αλλάξουν το μονο που θα συμβεί είναι η διαιώνηση των ίδιων βδελυρών φαινομένων που μας οδήγησαν εδώ και ασφαλώς η ανάκαμψη (όπως άλλωστε φάνηκε στο πρόσφατο παράδειγμα της Αργεντινής και σε πολλές ακόμη χώρες) σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να έρθει με τα "μέτρα" του ΔΝΤ...

ΔΝΤ: «Μια φωλιά από οχιές»

Ο μοναδικός πρόεδρος των ΗΠΑ που κατάφερε να εκμηδενίσει το χρέος της χώρας του, ο Andrew Jackson (1893-47) είχε καταδικάσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα χαρακτηρίζοντας το «φωλιά από οχιές». Είχε μάλιστα πει πως αν οι Αμερικανοί πολίτες καταλάβαιναν το τι ακριβώς κάνουν αυτές οι οχιές, «θα είχαμε επανάσταση αύριο το πρωί…».

Πολλά χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος Woodrow Wilson έκανε μια εξίσου αποκαλυπτική δήλωση: «Οι μεγαλύτεροι άνδρες της Αμερικής, στον τομέα του εμπορίου και των κατασκευών, γνωρίζουν πολύ καλά για μια δύναμη που υπάρχει και είναι τόσο οργανωμένη, τόσο μυστική και τόσο επικίνδυνη, που δεν τολμούν όχι να τη καταδικάσουν, αλλά ούτε να την αναφέρουν». Ο Wilson μιλούσε για τους ελιτιστές, τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης της εποχής του, που επεδίωκαν μια νέα παγκόσμια τάξη.

Για πολλά χρόνια, κάθε αναφορά σε μια τέτοια συνομωτική ομάδα ήταν αιτία πρόκλησης γέλιου και χλεύης. Σήμερα όμως δεν είναι πολλοί αυτοί που γελούν. Αυτά που είδαμε στην Ασία και κυρίως στη Λατινική Αμερική, (οσονούπω και στα καθ`ημάς Βαλκάνια), δεν επιτρέπουν το γέλιο.

Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα είναι απόλυτα επηρεασμένα από τους Rothschilds, τους Rockefellers, και άλλους παρόμοιου βεληνεκούς μεγαλοτραπεζίτες.

Δεν είναι πλέον καθόλου μυστικό ότι το ΔΝΤ συστηματικά προσφέρει κακές υπηρεσίες και συμβουλές στα ταλαιπωρημένα και οικονομικά ασθενή κράτη, παίζοντας το ίδιο έναν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Γιατί όμως να ισχύει κάτι τέτοιο;

Ποιος ο λόγος που το ΔΝΤ θέλει την οικονομική κατάρρευση των κρατών;

Ιδού ένας βασικός λόγος: Αν και οι οικονομικές καταρρεύσεις των κρατών δημιουργούν δυστυχία τόσο για τα ίδια όσο και για τους κατοίκους τους, τα τραπεζικά και οικονομικά συμφέροντα που κυριαρχούν στο πλανήτη, πάντα βγαίνουν κερδισμένα από αυτές τις καταστροφές. Το βλέπουμε στην Ασία, όπου οι πολυεθνικές, σαν όρνεα, κατέπεσαν επί των χωρών, αγοράζοντας κάθε τι που κινείται ή μη. Αλυσίδες ξενοδοχείων, ουρανοξύστες, εργοστάσια, επαύλεις, κρουαζιερόπλοια, στόλους αλιευτικών, συλλογές τέχνης, γήπεδα γκολφ κλπ. κλπ. Εξαγόρασαν μάλιστα και όλους τους ντόπιους συνεταίρους των επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν, μεγαλώνοντας τη δική τους συμμετοχή στο όλο φαγοπότι. Μεγάλοι αγοραστές και επενδυτικοί όμιλοι όπως οι Goldman Sachs, Morgan Stanley, Dean Witter και Merrill Lynch, αγόρασαν και συνεχίζουν να αγοράζουν κοψοχρονιά ασιατικά κεφάλαια και πόρους.

Για τους απανταχού διεθνιστές οπαδούς της νέας παγκόσμιας τάξης, που συνδέονται άμεσα με το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων (Council on Foreign Relations) ή την Τριμερή Επιτροπή (Trilateral Commission) του David Rockefeller, η εξαγορά σχεδόν χρεοκοπημένων εταιριών με ελάχιστο αντίτιμο, είναι τόσο συνηθισμένη συναλλαγή όσο και η καταστροφή εθνικών οικονομιών.

Υπάρχει όμως και μια άλλη αξιοσημείωτη παράμετρος.

Το μεγάλο πρόβλημα στην Ασία ξεκίνησε όταν το ΔΝΤ συμβούλεψε την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης να μη πιέσει τις τράπεζες να διακόψουν τη δημιουργία χρήματος, που ήταν και η κύρια πηγή του προβλήματος. Επί πλέον τη συμβούλεψαν να διακόψει κάθε σύνδεση του νομίσματός τους με το αμερικανικό δολάριο. Οι Ταϊλανδοί βεβαίως διαμαρτυρήθηκαν. Όταν όμως πείστηκαν πως οι όροι αυτοί αποτελούν προϋπόθεση της οικονομικής τους διάσωσης, συμμορφώθηκαν.

Το ΔΝΤ κέρδισε, και η οικονομική κρίση ξεκίνησε.

Η ίδια συνταγή εφαρμόστηκε στη Νότιο Κορέα, στη Μαλαισία, στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες. Τότε είναι που μπήκαν στο παιχνίδι και οι διάφοροι κερδοσκόποι συναλλάγματος ωθώντας τις ασιατικές οικονομίες, τη μία μετά την άλλη σε χρεοκοπία, βαθιά ύφεση και εξουθενωτικό πληθωρισμό. Το παιχνίδι είχε αρχίσει για τα καλά.

Αυτοί που πιστεύουν πως οι πρακτικές του ΔΝΤ οδηγούν σε καταστροφή χάνουν το δάσος για το δέντρο.

Το ΔΝΤ κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, η οποία είναι να ελέγχει την οικονομία «αυτόνομων» και «κυρίαρχων» κρατών.

Ο καθηγητής του Harvard Martin Feldstein, είχε γράψει ένα καταπληκτικό άρθρο στην εφημερίδα The Wall Street Journal τον Οκτώβριο του 1998. Είχε παρατηρήσει πολύ σωστά, πως τα μεγάλα οικονομικά πακέτα στήριξης που δίνονταν στα ασιατικά κράτη για να διασωθούν, δεν χρησιμοποιούνταν για να αποφευχθεί μια νομισματική απώλεια (όπως θα ήταν λογικό), αλλά χορηγούνταν μόνο εφόσον τα κράτη αποδέχονταν μια σειρά από ριζοσπαστικές αναμορφώσεις και αναδιατάξεις των οικονομιών τους που είχαν σχέση με το εργασιακό δίκαιο, τον έλεγχο της επιχειρηματικότητας, το δημοσιονομικό, το φορολογικό, και άλλα ζητήματα που δεν είχαν ουσιαστική σχέση με τη τρέχουσα οικονομική κρίση. Επανέλαβε μάλιστα τη δήλωση του τότε διοικητή του ΔΝΤ Michel Camdessus, ο οποίος είχε πει πως αν το ΔΝΤ ήθελε να ασχοληθεί αποκλειστικά με θέματα ρευστότητας και χρεών, θα είχε πετύχει. «Ευτυχώς όμως η ασιατική κρίση έδωσε την ευκαιρία στο ΔΝΤ να πιέσει για δομικές αλλαγές πολιτικής, τις οποίες καμία εθνική κυβέρνηση δεν θα επιχειρούσε από μόνη της». Και όπως έγραψε ο Feldstein, καταδικάζοντας το ΔΝΤ, οι ασιατικές οικονομίες ήταν κατά βάθος σε σχετικά καλή κατάσταση. Με μια σειρά μικρών μόνο, και ανώδυνων προσαρμογών, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να κερδίσουν ξένο συνάλλαγμα και να πληρώσουν τα χρέη τους. Αντ`αυτού, το ΔΝΤ τις κατηγόρησε για ανικανότητα και διαφθορά, υπονομεύοντας έτσι τη διεθνή εμπιστοσύνη προς τις αναδυόμενες αυτές αγορές. Σας θυμίζει κάτι αυτή η τακτική; Κάτι που βλέπουμε τελευταία και εν Ελλάδι;

Αυτό που βλέπουμε ιστορικά όσον αφορά στο ΔΝΤ, είναι τις μεγάλες τράπεζες να λεηλατούν τα αναπτυσσόμενα κράτη, τις κεντρικές τράπεζες να ξεζουμίζουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα, και όλες μαζί να υπονομεύουν τις εθνικές κυβερνήσεις και να αποσταθεροποιούν ολόκληρες οικονομίες, προωθώντας πολιτικές αναταραχές και ανακατατάξεις σε σύμπασα την υφήλιο.

Τα τελευταία χρόνια, η οικονομική κρίση που έπληξε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δημιούργησε και μια συγκέντρωση χρήματος και δύναμης στα χέρια κάποιων ολίγων.

Κάποιων που μπροστά τους, ακόμη και το οργανωμένο έγκλημα μοιάζει με παιδική χαρά.

Και που μοναδικός σκοπός τους είναι η εγκαθίδρυση της πολυπόθητης για αυτούς παγκόσμιας κυβέρνησης και του ενός νομίσματος.

Η νέα παγκόσμια τάξη έρχεται...

Και μάλιστα με βήμα ταχύ... Την μεταφέρει στις πλάτες του το ΔΝΤ. Ήρθε καιρός να το αντιληφθούμε και στην Ελλάδα.

Κλέαρχος Μαυριλάκος

 

http://www.ramnousia.com/2011/04/blog-post_4698.html