Θεωρίες παιγνίων
Το «παιχνίδι» για την κυβέρνηση είναι απλό: να πάει στις εκλογές μετατοπίζοντας τη συζήτηση από το Μνημόνιο στα «αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά», για να προβάλει, με τη βοήθεια των τηλεπαράθυρων, «άφθαρτα» και «ικανά» πρόσωπα, ώστε να εκλεγούν όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους πρόθυμους να υλοποιήσουν κατά γράμμα το... Μνημόνιο.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ θα κάνουν οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι, ό,τι και να λένε οι Πεταλωτήδες. Μετατάξεις και απολύσεις, συρρικνώσεις και κατάργηση υπηρεσιών, ώστε να υπάρξουν νέα πεδία δόξης λαμπρά για «ιδιωτική πρωτοβουλία» και λιγότερα «βάρη» για κοινωνικές πολιτικές, που καίγονται προς τέρψιν της τρόικας.
ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ λοιπόν για την κυβέρνηση -και καθοριστικό για τη διατήρησή της- είναι οι... πρόθυμοι! Αυτοί που θα δημιουργήσουν αναχώματα στις αντιδράσεις και θα αποτελέσουν τους μοχλούς εμπέδωσης των πολιτικών που υπαγορεύει το Μνημόνιο. Ναι, αυτό ακριβώς το Μνημόνιο που θέλουν να... «ξεχάσουμε».
ΚΑΙ ΟΙ «ΠΡΟΘΥΜΟΙ» δεν σπανίζουν! Από τον Κουβέλη μέχρι τον Καρατζαφέρη και ενδιάμεσα την -συνομιλήτρια και των δύο- Ντόρα, είναι αρκετοί αυτοί που σπεύδουν σε αυτό το πολύχρωμο Μέτωπο της («αυτοδιοικητικής») Λογικής.
ΜΟΝΟ που αυτή η «λογική» έχει κοντά ποδάρια, καθώς ολοφάνερα νομιμοποιεί την αναλγησία. Και κάτι ακόμη χειρότερο: παρουσιάζει τη νεοφιλελεύθερη αναλγησία ως τη μόνη ρεαλιστική λύση.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ η Νέα Δημοκρατία, που υποτίθεται ότι είναι κατά του Μνημονίου, βάζει και αυτή το χεράκι της στην εμπέδωσή του, με τα δικά της εσωκομματικά «παιχνίδια». Επιλέγοντας ένα σωρό ντορικούς ως υποψήφιους, συνεισφέρει στη νομιμοποίηση και πιθανώς στην εκλογή και άλλων υποστηρικτών της πολιτικής που (μόνο στα λόγια) αντιπαλεύει.
ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ; Πού το πάει το γράμμα όταν οι μεν συσπειρώνονται με τον... εαυτό τους και οι δε «τρώνε» όλο το καλοκαίρι ψάχνοντας «κοινούς υποψηφίους», που θα εκφράσουν ό,τι δεν κατόρθωσαν να εκφραστεί με τις απεργιακές κινητοποιήσεις; Υπ' αυτές τις συνθήκες, μπορεί και να ετοιμάζεται να πανηγυρίσει την «κατάκτηση» δύο-τριών δήμων ή την άνοδο κατά τι των ποσοστών της. Και όλα αυτά γιατί κάποιοι καπεταναίοι δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά αυτοί στραβά αρμενίζουν.
ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ πάντως, οι συστημικοί παράγοντες δεν βλέπουν και πολύ σίγουρο το μέλλον τους. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε ότι η υπουργός Παιδείας, αυτή που κάποτε πρότεινε να γίνουν τα αγγλικά επίσημη γλώσσα στη χώρα μας, μιλά τώρα για... «πατριωτικά καθήκοντα» και για την ελληνική γλώσσα ως «εργαλείο ταυτότητας, πολιτισμού και πολιτικής»;
ΕΜΠΡΟΣ στο δρόμο που χάραξε ο Γιώργος! Οι κοσμοπολίτες μας «ανακαλύπτουν» ακόμα και τον πατριωτισμό στην προσπάθεια να νομιμοποιήσουν την υπογραφή τους στο Μνημόνιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου