ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΣ. Ο Μύθος
Ο Εριχθόνιος γεννήθηκε με έναν ασυνήθιστο τρόπο.
Όπως λέγεται, μία ημέρα η θεά Αθηνά μπήκε στο εργαστήριο του Ηφαίστου γιατί χρειαζόταν να της κατασκευάσει νέα όπλα.
Επειδή εκείνη την εποχή η Αφροδίτη είχε εγκαταλείψει τον Ήφαιστο, ο τελευταίος μόλις είδε την Αθηνά ένιωσε δυνατή ερωτική επιθυμία και θέλησε να ενωθεί μαζί της.
Η παρθένα θεά ένιωσε αποστροφή, τον απέκρουσε και έφυγε, όμως εκείνος την ακολούθησε και την πρόφθασε στο Ηφαιστείο – έναν χώρο όπου είχε καταφύγει η Αθηνά. Η Αθηνά τον κτύπησε με το δόρυ της στην προσπάθεια να τον κρατήσει μακριά της όμως το σπέρμα του Ηφαίστου έπεσε επάνω στο πόδι της. Εκείνη πήρε μία τούφα από τά μαλλιά της, σκούπισε (σάρον = σκούπα) το σπέρμα και το πέταξε στην γή. Αποτέλεσμα ήταν να γονιμοποιηθεί η Γη η οποία γέννησε ένα αγόρι πού το ονόμασαν Εριχθόνιο (από το έριο = μαλλί και χθών = γή). Λέγεται ότι ο Εριχθόνιος είχε και αυτός διπλή φύση όπως και ο Κέκροπας. Δηλαδή από την μέση και επάνω ήταν άνθρωπος ενώ από την μέση και κάτω ήταν φίδι. (Στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι είμαστε διφυείς αφού η μέση μας εναρμονίζεται με την περιοχή του διαφράγματος μας όπου και το κέντρον της ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣ μας).
Μόλις γεννήθηκε το παιδί το πήρε η Αθηνά – κρυφά από τους άλλους θεούς για να το κάνει αθάνατο – Πρώτα του έσταξε στα μάτια δύο σταγόνες από το αίμα της Γοργώς. Η μία σταγόνα ήταν για να φέρνει θάνατο στους εχθρούς του ενώ η άλλη για να τον προφυλάσσει από τις διάφορες ασθένειες. Συγχρόνως του έδωσε και δύο φίδια για να τον προστατεύουν.
Ύστερα πήρε τά δύο φίδια και τά έβαλε μαζί με το μωρό σε ένα κιβώτιο, το έκλεισε καλά και το παρέδωσε στις ΚΟΡες του Κέκροπα να το φυλάνε με ρητή εντολή να μην το ανοίξουν πρίν τους δώσει την εντολή η ιδία. Φεύγει λοιπόν η Αθηνά για την Πελλήνη με στόχο να φέρει από εκεί ένα βουνό για να το βάλλει προτείχισμα μπροστά στην Ακρόπολη. Από τις κόρες του Κέκροπα μόνον η Πάνδροσος ακολούθησε την εντολή της θεάς ενώ οι άλλες δύο (Άγραυλος και Έρση) χωρίς να πού τίποτα στην Πάνδροσο άνοιξαν το κιβώτιο. Μόλις αντίκρισαν το θέαμα τις κυρίευσε τρέλα και έπεσαν από τά τείχη της Ακροπόλεως.
Η Αθηνά ήδη επέστρεφε από την Πελλήνη μαζί με το βουνό όταν την πρόφθασε στον δρόμο η κουρούνα η οποία και της είπε τά γενόμενα. Μέσα στον θυμό της η θεά πέταξε το βουνό το οποίο έκτοτε βρίσκεται στο ίδιο σημείο και είναι ο Λυκαβηττός. Καταράστηκε την κουρούνα για την άσχημη είδηση και ότι έκτοτε δεν θα έπρεπε ποτέ να πλησιάσει στην Ακρόπολη. Πήρε εν συνεχεία το παιδί και το έκλεισε στον ναό πού αργότερα ονομάσθηκε Ερεχθείο όπου το ανάθρεψε με την δική τη φροντίδα.
Όταν ανδρώθηκε ό Εριχθόνιος, έδιωξε τον Αμφικτύονα από τον θρόνο, και πήρε αυτός την βασιλεία. Στην διάρκεια της βασιλείας του έγιναν πολλά γεγονότα. Έφθασαν από την Αίγυπτο ο Δαναός και οι πενήντα (50) κόρες του, Δαναϊδες, επάνω σε ένα καράβι με 50 κουπιά – την πεντηκόντορο. Στην Αθήνα άρχισαν οι κάτοικοι να χωρίζονται σε φυλές, ανάλογα με την καταγωγή της οικογενείας τους και τους προπάτορες τους. Έως τότε είχαν σχηματισθεί 4 φυλές. Η Διάς, η Αθηναϊς, η Ποσειδωνιάς και η Ηφαιστιάς. Τότε άρχισαν να εορτάζονται τά Παναθήναια. Διάφορα έθιμα κατά την τελετήν αυτήν όπως η Κανηφορία και η Θαλλοφορία αποδίδονται στην πρωτοβουλία του Εριχθονίου. Άλλωστε ήταν ο πρωτος πού έστησε ξύλινο άγαλμα
της Αθηνάς πάνω στην Ακρόπολη. Ο Εριχθόνιος ονόμασε τους κατοίκους των Αθηνών Αθηναίους, έφερε ασήμι στην πόλη και έκοψε τά πρώτα νομίσματα. Ο Εριχθόνιος παντρεύτηκε την νύφη των ποταμών Πραξιθέα και από τον γάμο αυτό γεννήθηκε ο Πανδίων.
ΛΕΞΙΚΟΝ
Σάρον = σκούπα
Σαίρω = σαρώνω, καθαρίζω
Σαίρει = κοσμεί, φιλοκαλεί, καλλύνει (Ησυχ)
Η ρίζα ΕΡΙ – Πρόκειται για ένα αχώριστον μόριον προστιθέμενον των λέξεων προς επίτασιν της εννοίας αυτών (LIDDEL & SCOTT)
ΕΡΙ = πολύ, μέγα, ισχυρόν (Ησυχ)
Παραδείγματα : ερί-θυμος = οξύθυμος/ ερί-κλυτος = πολυφημισθείς, περήφανος/ ερι-κτέανος = πολυκτήμων, πλούσιος/ ερι-κύμων = σφόδρα εγκύμων/ ερι-λαμπής = σφόδρα λάμπων/ ερί-ολβος = σφόδρα όλβιος/ ερι-ούνιος = άγαν οφελών/ ερί-ζωος = μακρόβιος/ ερί-πλευρος = έχων ισχυράς πλευράς/ ερί-σπορος = καλώς σπαρμένος
Χθόνα = γή = πάθη και ένστικτα
Εριχθόνιος = ΕΡΙ+χθόνα = ισχυρά πάθη και ένστικτα
Δύο = δυάς = ύλη (Πυθαγόρειοι)
Σταγών = ΣΤΙ+γών
Γούν (Ιων) = γών (Δωρ) = μόριον περιοριστικόν μετά συμπερασματικής δυνάμεως = τουλάχιστον λοιπόν, τουλάχιστον, επι τέλους, όπως και νάχει το πράγμα …… το γών εν αποκρίσεσι = τη αληθεία, μάλιστα, βεβαίως
Η ρίζα ΣΤΙ – ΣΤΑ-δαίος = ιΣΤΑμενος / ΣΤΑθερός / ΣΤΑθέν / ΣΤΗλη / ΣΤΑικός / ΣΤΕκομαι / ίΣΤΗμι / ιΣΤΟρία / πίΣΤΙς / ΣΤΗρίζω / ΣΤΗνω / ιΣΤΙον / επιΣΤΗμη / STAy STAble / STEady / STAnd / STAtion
ΣΤΙ = υψώνω, ανάγω, εδραιώνω
Σταγών = επι τέλους εδραίωσις, τη αληθεία
Εδραίωσις – η έδρα του διφυούς ανθρώπου είναι το δύο δηλαδή η ύλη – γή, ήτοι τά πάθη και τά ένστικτα. Ο αριθμός δύο των φιδιών παραπέμπει στο ότι ο όφις είναι χθόνιο στοιχείο (δυάς = χθόνα). Δηλαδή είναι η ύλη – χθόνα πού οφείλει να σε προστατεύει αφού το αθάνατο – αόρατο του ανθρώπου χωρίς την στήριξη και προστασία της ύλης δεν υφίσταται.
Πάνδροσος = δρόσος, δροσιά, ύδωρ
Δρόσοι = ψεκάδες (Ησυχ)
Δρόσους = αχρείους – Κύπρ. (Ησυχ)
Πάνδροσος = αχρεία επί παντί
Άγραυλον = ύπαιθρον, έρημον, καπυρόν
Καπυρός = ο αποξηραμμένος υπό του αέρος, ξηρός, (εσωτερισμός – ο απελεύθερος των συναισθημάτων – υγρασίας με την βοήθειαν της διανοήσεως – αέρος)
Ύπαιθρον = υπό+αίθρος
Αίθρος = ψύχος το ορθρινόν (πρωϊνόν)
Έρση = δρόσος, νοτία, ομίχλη (Ησυχ)
Έρσαι = οι εν τώ χειμώνι γινόμενοι έριφα και τά απαλά των προβάτων και οι δρόσοι (Ησυχ)
Απαλός = μαλακός, ήσυχος, γλυκύς, τρυφερός
Μαλακός = ΜΑΛ+ακός
Ακος = θεραπεία, ίασις, καταφυγή, ανακούφισις ……… άρα
Μαλακός = (Έρση) = ΜΑΛ – κακό + καταφυγή = κακή καταφυγή
Πελλήνη = ΠΕΛ-ΜΠΕΛ+λήνος
ΠΕΛ-ΜΠΕΛ = λευκό, ωραίο, καλό λαμπερό, ένδοξο
Λήνος = έριον
Όρος = (ψιλούμενον) βουνό
Όρος = (δασεινούμενον) όριον, σύνορον, κανών, μέτρον, τέλος, σκοπός
Κιβώτιον = υποκορ. του κιβωτός = ξύλινον κιβώτιον
Κιβωτός = κίβος, ενεός (Ησυχ)
Ενεός = άλαλος, ός ούτε ακούει ούτε λαλεί, νήπιος, ευήθης, άχρηστος
Λυκαβηττός = Ψάχνοντας στο λεξικό βρίσκουμε την λέξιν λυκάβας να σημαίνει το έτος (χρόνος). Σύμφωνα με τον Ησύχιον η λέξις προέρχεται εκ του λυγαίως βαίνειν ό έστι σκοτεινός. Λεληθότος γάρ ο χρόνος διέρχεται.
Πραξιθέα = πράξις+θέα
Πράξις = ενέργεια, εκτέλεσις
Θέα = θεωρία, όψις, θέσις
Πραξιθέα = εμφανής ενέργεια
Πανδίων = παν(τ)ι+ών = παντί υπάρχων
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Για να αποκρυπτογραφήσει κάποιος ερμηνεύοντας τον μύθο πρέπει να γνωρίζει την θεϊκήν ενεργειακήν διάταξιν των ριζωμάτων της Τετρακτύος. Το ανίερον στην προσπάθεια του Ηφαίστου να σμίξει με την θεάν Αθηνά έγκειται στο ότι εκείνος βρίσκεται στο τετρακτυακό ρίζωμα της χθονός, δηλαδή στο ναδίρ της τετρακτύος ενώ η Αθηνά βρίσκεται στο ύπατο τετρακτυακό ρίζωμα αυτό του Πυρός. Μιλάμε για την παρθένο θεά, την επονομαζομένη εβδομάδα αφού κατέχει τον αριθμόν 7 της ιερής δεκάδος, το οποίον σηματοδοτεί το άσπιλον το σεπτόν (διότι ο έβδομος [αριθμός] ούτε γεννά, ούτε γεννάται), γι΄αυτό (και το επτά) ανάγεται στην Αθηνά.
Ψάχνοντας το λεξικό LIDELL & SCOTT για τον Ήφαιστο βρίσκουμε την λέξιν αιστός = ο κεκαυμένος, ο τη αφή αιστά ποιών τα πάντα Δηλαδή αυτός που με την αφή του κάνει τα πάντα διάπυρα. Επίσης έχουμε την λέξιν ηβά = ακμάζει …….. οπότε
Ήφαιστος = Ηφ-αιστός = Η(β)α-αιστός = ακμάζουσα διάπυρη ενέργεια
Η Θεά Αθηνά σαν θεά της Σοφίας γνωρίζει ότι η ζωή οφείλει να ανατείλει ξεκινώντας από την τετρακτυακή ανατολή όπου βρίσκεται η χθόνα. Έτσι λοιπόν το σπέρμα της ακμάζουσας διάπυρης ενεργείας, αυτής του Ηφαίστου, δεν θα το αφήσει να χαθεί αλλά αφού το κοσμήσει (σαίρει) με το υψηλόν (ΕΡΙα) της σοφίας της θα το ρίξει στην μήτρα της Γαίας όπου και θα βλαστήσει. Το βλάστημα θα είναι σίγουρα αγόρι αφού
κατά τους Πυθαγορείους η μίξις κάθε περιττού - άρρενος με άρτιον – θήλυ γεννά πάντοτε περιττόν – άρρενα. Το σπέρμα είναι του Ηφαίστου όμως ο καλλωπισμός του ανήκει στην υψηλή δυναμική (ΕΡΙ) της Αθηνάς. Έτσι γεννιέται ο Εριχθόνιος.
Ο μύθος αναφέρει ότι ο Εριχθόνιος ήταν διφυής δηλαδή ότι τον χαρακτήριζε όπως και τον Κέκροπα διπλή φύσις. Η λέξις φύσις εκτός των άλλων σημαίνει και την σύστασιν κάθε πράγματος. Έτσι μας επισημαίνεται ότι ο Εριχθόνιος ειχε δύο διαφορετικές συστάσεις. Αφ΄ενός την χθονίαν – υλικήν εκ της μητρός, αφ΄ετέρου την θεϊκήν – πνευματικήν. Άλλωστε μας τονίζεται το γεγονός ότι το χθόνιον βρίσκεται από την μέση και κάτω σε αντίθεση με το ανθρώπινο επικεντρώνοντας την προσοχήν μας στο κέντρον του ανθρωπίνου σώματος πού είναι το διάφραγμα. Κάτωθεν του διαφράγματος το επιθυμητικόν με κέντρον το ήπαρ (το πολυκέφαλον θρέμμα τού Πλάτωνος). Ενώ άνωθεν αυτού το θυμοειδές του νοητικού.
Οι σταγόνες πού θα του ρίξει σαν προστασία στους οφθαλμούς είναι δύο (δυάς = ύλη) για να μας τονίζει την υλική του φύση αλλά και το ότι το αίμα προέρχεται από την θνητή Μέδουσα (άρα ύλη), [Μέδουσα – μέδω = άρχω, κυβερνώ, βασιλεύω, προνοώ, φροντίζω, σκέπτομαι – Μέδων αλός = ο άρχων της θαλάσσης εξ ού και Μέδουσα = η κυριαρχούσα επί των συναισθημάτων] τέλος η μορφή της σταγόνος βεβαιεί την εν τέλει εδραίωσιν (σταγών) του Εριχθονίου – ανθρώπου, αφού η έδρα του διφυούς ανθρώπου είναι το δύο δηλαδή η ύλη – γη δηλαδή τά πάθη και τά ένστικτα. Τελικά ο Εριχθόνιος θα εγκλειστεί μέσα στην φόρμα του νηπίου. (Η κιβωτός της εγκλείσεως του σημαίνει το ενεός κατά τον Ησύχιον δηλαδή το νήπιον). Έτσι και η εντολήν της Σοφίας Αθηνάς – να μην παραβιασθεί η ύπαρξις του νηπίου πρίν η ίδια της το αποφασίσει (προτού αποφασίσει η Σοφία ότι από νήπιος Εριχθόνιος μετετράπει σε ΕΡΙ – άνθρωπος).
Η εντολή της φυλάξεως του νηπίου δόθηκε σε τρείς ΚΟΡες δηλαδή σε τρείς φύλακες προστασίας. Όμως τόσον η αχρειότης (Πάνδροσος), όσον η κακή καταφυγή (Έρση) ακόμη και το στεγνό συναίσθημα (άγραυλος), στάθηκαν αδύνατον να εξασφαλίσουν την απόκρυψιν του νηπίου ανθρώπου. Ας μην ξεχνούμε ότι και οι τρείς είναι ΚΟΡες του Κέκροπα. Κέκρωψ = Κέκρωψ = απατεών, πίθηκος. Όμως η λέξις πίθηκος αποτελείται από την ρίζα ΠΙ = συναίσθημα και την λέξιν θήκος. Στον Ησύχιο βρίσκουμε θήκη = ο εναπόθετος νόμος δηλαδή ο κρυμμένος νόμος. Οπότε έχουμε Κέκρωψ = ΠΙ+θήκος = Το συναίσθημα (είναι) ο κρυμμένος νόμος. Τρείς επικίνδυνες καταστάσεις λοιπόν, γεννημένες από τον κρυφό νόμο του συναισθήματος, οι οποίες τελικά αποτρελαίνουν τον άνθρωπο οδηγώντας τον στον χαμό του.
Ο στόχος της Σοφίας – Αθηνάς είναι όσο η ύπαρξις τού νηπίου βρίσκεται σε ασφάλεια να μεταφέρει από την περιοχήν της φωτεινής δυνάμεως (Πελλήνη) το κατάλληλον (φωτεινόν) όριον – σύνορον σαν οχύρωμα (προτείχισμα) του φρουρίου (Ακρόπολις = φρούριον). [Πιστεύω ότι σ΄αυτό το σημείο ο μύθος με την λέξιν Ακρόπολις εννοεί το υλικό φρούριο δηλαδή το σάρκινο περίβλημα του ανθρώπου]. Η αποκάλυψις της αδυναμίας της ύλης – συναισθήματος θα ενεργοποιήσει διά του λογισμού (θυμός) την απόρριψιν του φωτεινού συνόρου και την απόκρυψιν της εννοίας του χρόνου (Λυκαβηττός). Έτσι λοιπόν η Σοφία – Αθηνά θα κλείσει το εκτεθειμένο νήπιο (ναίω =
συναίσθημα) μέσα στο Ερεχθείον. Ερεχθείον = ερέχθω+θείον όπου το ρήμα ερέχθω = διατέμνω, διασχίζω, διαρρηγνύω, σπαράττω, ενώ το θείον = η θεότης. Επομένως Ερεχθείον = Ερέχθον+θείον. Οπότε το Ερεχθείον θα μορούσε να σημαίνει το διατέμνον θείον Όμως το Ερεχθείον αναλύεται και ώς: ΕΡΙ+έχθος όπου το ρήμα έχθω = μισώ, η λέξις έχθος = μίσος, έχθρα, πόνος ενώ τά έχθεα = έχθρας μίση. Στην περίπτωση αυτή Ερεχθείον = ο ισχυρός εχθρικός πόνος. Έτσι λοιπόν η Σοφία – Αθηνά θα βρεί το κατάλληλο υλικό κάλυμμα του εριχθονίου ανθρώπου το οποίο έχει την διττή ικανότητα Το να λειτουργεί σαν εχθρός μας δίνοντας μας ισχυρό πόνο ή σαν το διατέμνων εκείνο θείον κάθε κακόβουλης ενέργείας.
Όταν λοιπόν ο Ερι-χθόνιος εξελίχθηκε σε ΕΡΙ-άνθρωπο έδιωξε τον Αμφικτύονα και ανέλαβε αυτός τον θρόνο. Αμφικτύων = Αμφί+κτύων. Επειδή έχουμε εναλλαγές των Α-Υ πχ. Πίσ(υ)ρες – τέσσ(α)ρες / Γ(υ)νά – β(α)νά / Σ(ά)ρξ – σ(ύ)ρξ / Κατ(α) – κατ(ύ) / Ωγ(υ)γία – Οιχ(α)λία / Βουφ(ά)ρας – γεφ(ύ)ρας. …. Δεχόμεθα κτ(ύ)ων = κτ(ά)ων. Όμως το ρήμα Κτάομαι (Ιων. Κτέομαι) = αποκτώ, πορίζομαι, κερδίζω. Έτσι καταλήγουμε Αμφικτύονας = ο πανταχόθεν ποριζόμενος.
Γνωρίζουμε ότι πάντοτε στα βασίλεια ένας βασιλεύει. Γιά να αναρριχηθεί στον θρόνο ο επόμενος βασιλεύς ο προηγούμενος θα πρέπει να αποχωρήσει (πχ. Θησέας και Αιγέας). Από την στιγμή πού ο Εριχθόνιος επιβραβεύτηκε σαν ΕΡΙάνθρωπος με τον θρόνο, συνέβησαν πολλά γεγονότα. Από την στιγμή πού ο κάθε Εριχθόνιος θα επιβραβευθεί τετρακτυακά, θα εμφανισθεί από την Αίγυπτο ο Δαναός με τις 50 ΚΟΡες του με ένα πλοίο πού το κινούν 50 κώπες.
Αίγυπτος = υπό την αίγα …….. σχετικά με την ρίζα ΑΙΓ: Αυτή προέρχεται από το ρήμα αϊσσω πού σημαίνει : δόνησιν, κλονισμόν, σεισμόν, σείω, πάλλω, εξακοντίζω. Γνωστές και οι λέξεις αιγαίος = θαυμαστός, επίφθονος. / αιγαίομαι = οργίζομαι / αιγές = υψηλά κύματα / αιγιαλός (αϊσσω+άλς) = ένθα η θάλασσα ορμά / αιγίζω = σχίζω στα δύο.
Δαναός = Δάν+ναός
ΔΑΝ = ΖΑΝ = ΖΕΥΣ = ΘΕΙΟΝ
Ναός = νηός (Ιων) = Νεώς (Αττ) = το κατοικητήριον του Θεού, το ενδότατον τμήμα του ναού, ο σηκός, το άδυτον
Άος = αύρα, αήρ, πνεύμα, ίαμα …. Έτσι έχουμε Δαναός = Δάν+άος = το θείον πνεύμα.
Κώπη = λαβή ξίφους, λαβή λαμπάδος, λαβή κλειδός, λαβή μάστιγος
Λαβή = ευκαιρία, κατάλληλος περίστασις, το λαμβάνειν
Ιρόν = ιερόν
50 = Ν = κωνάριο = 5+0 = 5 = Εψιλον = έψω+ι(ρ)όν = ιερόν πύρ = πεμπάς = αρχή του αριθμείν (οι Θεοί είναι αριθμοί)
Έτσι λοιπόν η επιβράβευσις του κάθε εριχθονίου όταν μπορέσει μέσα από την παιδεία του Ερεχθείου να εμφανίσει το διατέμνων θείον επιτρέπει τον κλονισμόν του (ΑΙΓ) με την νοητικήν εμφάνησιν του θείου πνεύματος (Δαναός) στην κατάλληλον περίστασιν (κώπη) με την διάνοιξιν του πνευματικού του οφθαλμού (Ν) για την κατανόησιν εκ μέρους του ότι το ιερόν ΠΥΡ της γνώσεως (50) είναι η αρχή
του αριθμείν (πεμπάς), είναι η αρχή της κατανοήσεως των θεών.
Ο πνευματικός πλέον άνθρωπος (πρώην Εριχθόνιος), θα ενωθεί διά βίου με τις εμφανείς ενέργειες (Πραξιθέα) – η αξία του Πυθαγορείου βίου – ενώ τά γεννήματα του θα υπάρχουν εν παντί (Πανδίων).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου