ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, Σπυρίδωνος Νάγου
Άναρχη
και αΐδια μορφή, έως πότε θα είσαι κρυμμένη;
Πότε η ανθρωπότης της Γης
θα αισθανθή την επίδραση του νόμου του έρωτός σου; …. ΑΓΑΠΗ… θέλω να
φθάσω εις το τέρμα της πρώτης βαθμίδος του μεγαλείου σου. Αισθάνομαι την
επίδραση του γαλουχήματος τούτου, αλλά ο κόσμος μου την στερεί, διότι ο
κόσμος αναπαύεται εις την φαυλότητα των θρησκειών, εις την αλαζονεία
των ιερέων, χαίρει εν τη αποκτηνώσει και αν μαραίνεσαι όντας κρυμμένη
εις τας πτυχάς του εσωτερικού καταλύματος σου. Ανάγκη όμως να έλθω προς
τα έξω, να σε απεικονίσω εν τη μορφή της γυναικός, εν τη μορφή της
θηλείας φύσεως. Αισθάνομαι την ανάγκη να ανακράζω με όλη την δύναμη της
ισχύος μου προς το ανθρώπινο γένος, αγαπάτε την γυναίκα, τραφείτε δια
του έρωτός της, δώσατε εις αυτήν το σκήπτρο της βασιλίσσης, και όντως
και εσείς θα φέρετε το διάδημα της θεώσεως επί της καρδίας σας.
Αναγνωρίσατε το δικαίωμα του καθενός, τεθείτε υπό τους Νόμους της Φύσεως
και της Αγάπης για να φθάσετε εις την εκτίμηση του εαυτού σας. Γέννημα
αυτού του έρωτος εσταί η διάνοια και συμπέρασμα η αθανασία της.
Χαίρε δύναμις, συ η οποία μεταμορφώνεις το παν και υπό την
οποίαν ετέθην προς απόκτηση έρωτος και διάνοιας. Χαίρε άνθρωπε, συ ο
οποίος αισθάνεται το Φως εν τη αγάπη. Χαίρε συ μεγάλε Θεέ, έτσι θα σε
ονομάζω προσφιλής μου Αγάπη. Αλλά αλίμονο, κάποιος ενδοιασμός με κάνει
να μη προβάλλω κανένα εγκώμιο ακόμη, ακριβώς διότι θέλω πρώτα να εντρυφώ
εν τη αγάπη σου. Δεν θέλω να γράψω όπως ο Όμηρος, αλλά θέλω να εντρυφώ
εν τη λάμψει του φωτός του Ηλίου, θέλω να εντρυφώ εις τα ανάκτορα της
Κίρκης, θέλω να πίνω μαζί σου νέκταρ, θέλω να βρίσκομαι εις τας αγκάλας
σου αιωνίως, θέλω να καταστώ δύναμις εν τη ισχύ, θέλω να εξέρχομαι
πάντοτε νικητής.
ΑΓΑΠΗ ιδού που εγώ σε αναβιβάζω, ιδού πως εγώ σε εννοώ,
ελπίζω να μη μου αρνηθείς. Ο κόσμος, φρίκη, ουδέποτε σε αισθάνεται διότι
ουδέποτε η διάνοια του επιδαψιλεύεται εις την πολύτιμη αρχή σου, έρπει
κτηνωδώς, και πάσα πράξις του είχε ώθηση εκ της ένδον αυτού ψυχής, αλλά
ψυχής στερουμένης φωτός και τροφής εκ του έρωτός σου.
Εις την διάνοιά μου είσαι λάβα φωτός. Εις το πνεύμα μου
μυροβόλος οίνος, και στην ψυχή μου δρώσα τροφή, μάνα ουράνιο! Γιατί δεν
με γαλουχείς ακόμη αφού σε αισθάνομαι; Γιατί ψυχή μου να αποκρύψεις τας
προτιμήσεις της αγάπης; Αν δεν είμαι ακόμη παντοκράτωρ εις την ισχύν μου
προς σε, έστω θα γίνω διότι άνευ γνώσεως μου παρέχεις αυτό».
Σπυρίδων Νάγος
Η ΑΓΑΠΗ
Η έννοια της λέξεως Αγάπη, όπως έχει ριζωθεί στην διάνοια
τον ανθρώπου από τις διάφορες θρησκείες των διαφόρων εποχών και
ιδιαίτερα της ιδικής μας, δεν εκφράζει απολύτως τίποτα. Εμφανίζεται σαν
μία έννοια σκοτεινή η οποία υπάρχει χωρίς λόγο και προ παντός χωρίς καν
φυσικό μεγαλείο. Αυτή την δάδα της σοφίας οι άνθρωποι την παραμόρφωσαν
και με την λέξη αυτήν διδάσκουν θεωρίες που δεν έχουν καμία σχέση με την
φυσική αγάπη της Τριάδος Θεότητας και έτσι παραμορφωμένη την
παρουσιάζουν μέσα στην ανθρώπινη μορφή.
Το σύνολον των ιδεών του αιώνος μας, ούτε κατ' ελάχιστον
προσεγγίζει την πηγή του Σύμπαντος και του ανθρώπου. Την παραγωγική αυτή
πηγή πάσης φωτισμένης διάνοιας που συγκρατεί το ανθρώπινο γένος επί της
μίας μορφής, και το Σύμπαν επί της ετέρας. Ο ανθρώπινος νους είναι
αποτέλεσμα αυτής της φυσικής δάδας που στην Παλαιά Διαθήκη εμφανίζεται
με την μορφή της Εύας, δηλαδή το παραγωγικό και διαιωνιστικό στοιχείο
του ανθρώπινου όvτος. Κάθε εγκέφαλος εξ αυτής της αρχής απορρέει, αλλά
και κάθε διάνοια μη εμπνεόμενη από αυτήν την πηγήν αναμφίβολα πλανάται. Ο
κόσμος δεν έχει αντιληφθεί την πηγή και την αιτία από την οποία έχει
απορρεύσει και προκύψει ολόκληρο το Σύμπαν και έχει οικοδομήσει
συστήματα που αντιστρατεύονται όχι μόvov της προόδου του, αλλά και της
ιδίας του ζωής. Κατεδίωξε τον καρπόν της Γνώσεως. Εν πολλοίς κατεδίωξε
το ένα μέρος του διφύλλου ανθρώπου και το θεώρησε ως ον μη τελειοποιηθέν
υπό της φύσεως, διότι αυτό του υπαγόρευσε ο εγωισμός του. Σε αυτό
περισσότερο συνετέλεσαν οι διάφορες θρησκείες, πολλές των οποίων
επέβαλαν ακόμη διωγμό και υποτίμηση της γυναικός υπήκουσαι εις τας
επιταγάς του εγωισμού τους. Αυτό το μεγάλο σφάλμα κρατάει ακόμα πολλούς
λαούς της γης δέσμιους της σφαλεράς αυτής νομοθεσίας.
Η φαινομενική εξωτερική και εσωτερική μορφή του σύμπαντος
εκφράζεται με μίαν και μόνη λέξιν και η λέξις [αυτή] είναι η ΑΓΑΠΗ. [Η
Αγάπη] ποτέ δεν είχε αρχή, είναι αΐδιος, προοδευτική [και] ουδέποτε θα
έχει τέλος. Το παν εξ αυτής απορρέει διότι αυτή είναι το παν και την
φέρει ο καθένας μέσα του. Λίγοι όμως την εννοούν. Την αντιλαμβάνονται
μόvov εκείνοι που απέκτησαν, δυνάμει αυτής, την δύναμη να την ακούσουν
λαλούσαν και να τρέφονται δι’ αυτής. Τρέφονται δι’ αυτής διότι η Αγάπη
είναι αιθέρια και καλύπτεται από την άχνη του προσώπου του Έρωτος. Του
νόμου αυτού της ζωής της παράγει νέας συνειδήσεις εις τα αρτιότατα
σώματα του Σύμπαντος και διέπει αυτάς δια των ακτινών του πνεύματός της.
Ο Ήλιος εντός του και εντός των ακτινών του σκορπά στο σύμπαν μέρος της
ζωής του άστρου, που πριν έδωσε σε κάθε σώμα μέρος της. Το σύνολο του
παγκοσμίου αυτού έρωτος είναι για τον καθένα η παραγωγή της ζωής, η
κινητήρια δύναμις, διότι διεμόρφωσε αυτήν ανάλογα με την εξέλιξή της.
Πολλαπλασιάζεται από μόρια, γίνεται πλήρης συνείδηση και φθάνει μέχρι
του μεγάλου εγώ της, μέχρι του θρόvoυ της πρόνοιας ως αφετηρίας.
[Η Αγάπη] συστηματοποιεί τους vόμους, δημιουργεί τας
συνειδήσεις, συνδέεται με αυτάς, οπόταν αρχίζει να λαμβάνει μορφή
παντοδυναμίας, πληρεί με ζωήν όποιον την αισθάνεται και διαλύει τον
πέπλο που συσκοτίζει την διάνοιά του. Η κίνησις είναι νόμος της, το
πνεύμα σύμμαχός της, εν τη τελειότητι είναι τριαδική και αποτελεί πλήρη
αυτεξουσιότητα. Συνδέεται πανταχόθεν με τους νόμους που έχει παραγάγει,
και δίδει πνεύμα τροφής στις μικρές συνειδήσεις και τα τέκνα της.
Σπυρίδων Νάγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου