Το γράμμα (Β) ΒΗΤΑ και η Ειμαρμένη. ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ
Όταν λέμε βούληση σήμερα… εννούμε την ικανότητα του ατόμου… να θέτει κάποιους σκοπούς και στόχους και να αποφασίζει όσο το δυαντόν να τους πραγματοποιεί καλύτερα.
H έννοια της βούλησης παρουσιάζει όμως κάποια προβλήματα που θεωρούνται από τους περισσότερους… ότι παραμένουν άλυτα. Ένα από αυτά είναι και η διαφωνία που υπάρχει μεταξύ των Φιλοσόφων σχετικά με τη φύση της θέλησης ή βούλησης και εάν αυτή μπορεί να είναι ελεύθερη, δηλαδή…το περιβόητο γνωστό πρόβλημα της ελεύθερης θέλησης.
Το πρόβλημα αυτό είναι ασφαλώς σημαντικό, διότι μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι μόνο εάν υπάρχει ελεύθερη θέληση… μπορεί το άτομο να θεωρείται υπεύθυνο για τις πράξεις του και άρα τελικά μόνον τότε έχει νόημα η ίδια η έννοια της ηθικότητας.
Η βούληση… συνδέεται άμεσα με την ικανότητα να είναι κανείς αποφασιστικός στους σκοπούς που θέτει. Η Λογική… η οποία εδρεύει στο νεοφλοιό μπορεί να μας δώσει, «άχρωμα», μόνο τις εναλλακτικές επιλογές για ένα στόχο ή ένα επόμενο βήμα. Η αποφασιστικότητα μας αναδύεται από τα συναισθηματικά κέντρα του εγκεφάλου μας και κυρίως την αμυγδαλή, που είναι το μέρος του «πρωτόγονου» εγκεφάλου μας… τα οποία είναι υπεύθυνα για τα ένστικτα και παίζουν τον καίριο ρόλο στις αποφάσεις μας… όπως είναι ο φόβος, ο θυμός , η πάλη, η φυγή. Πρακτικά το συναίσθημα κάνει τις επιλογές του και παίρνει τις αποφάσεις εκείνες σε όσα προτείνει η Λογική. Η απώλεια της συνδεσιμότητας του συναισθήματος με τη Λογική προκαλεί την απώλεια κάθε αίσθησης προτεραιότητας και αποδεικνύεται καταστροφική… διότι το άτομο γίνεται άβουλο. Οι αποφάσεις μας λαμβάνονται γρήγορα συνήθως από 6… μέχρι 10 δευτερόλεπτα πριν συνειδητοποιηθούν, όπως προκύπτει από πειράματα που έγιναν και παρατήρησαν ενεργά τη δραστηριότητα στον κινητικό φλοιό.
Η λέξη Βούλησις… περιλαμβάνει το γράμμα Β… δια της βοής(βοήθειας)… το γράμμα Ο… στο γήινο χώρο… το γράμμα Υ… ως υποδοχέας γνώσης… το γράμμα Λ… δια του Λόγου… το γράμμα Η… δια της διπλής καθόδου Ηλιοθεάσεως… το γράμμα Σ… με παλίνδρομη κίνηση…το γράμμα Ι… δια της ακτίνος φωτός… και το γράμμα Σ… δια της επαναλαμβανόμεενης παλινδρομκής κίνησης.
Τον Άνθρωπο σίγουρα τον απασχολεί εάν τελικά υπάρχει ελευθέρα βούλησις και… με ποιόν τρόπον θα μπορέσει να την ασκήσει σήμερα;
Ο Θείος Πλάτων… μας λέγει ότι ο Άνθρωπος επιλέγει αυτός ο ίδιος τον τρόπον ζωής που θέλει να ακολουθήσει… όμως αναλόγως της εξελικτικής διαρθρώσεως της Ψυχής θα αναγνωρίσει την διαφορά μεταξύ θελήσεως και βουλήσεως… που είναι το θεμέλιον της βάσεως του «Ζωογονικού Τριγώνου»… όπου απεικονίζονται η θέλησις και η βούλησις και είναι ο αριθμός των τεσσάρων στοιχείων… που συλλειτουργούνται αρμονικά ή δυσαρμονικά, όπου συγκροτούν το ψυχικό του σωμάτιο.
Στην παραπάνω εικόνα απεικονίζεται το Ζωογονικόν Τρίγωνον και είναι η εφαρμογή του στο Πυθαγόρειο θεώρημα που μας λέγει: «Εν τοις ορθογωνίοις τριγώνοις το από της την ορθήν γωνίαν υποτεινούσης πλευράς τετράγωνον ίσον εστί τοις από των την ορθήν γωνίαν περιεχουσών πλευρών τετραγώνοις». Δηλαδή: «το τετράγωνο της υποτείνουσας (της πλευράς που βρίσκεται απέναντι από την ορθή γωνία) ενός ορθογώνιου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών». Δηλαδή… είναι αυτό ως θεώρημα και μπορεί να γραφεί κάλλιστα ως εξίσωση… συσχετίζοντας τα μήκη των πλευρών α,β και γ, που ονομάζεται πυθαγόρεια εξίσωση… δηλαδή… α² = β² + γ², δηλαδή… το εμβαδόν του μεγάλου πορτοκαλί τετραγώνου είναι ίσο με το άθροισμα των εμβαδών των δύο πράσινων τετραγώνων.
Ο Άνθρωπος αντιλαμβάνεται, ότι πάντοτε θα αμφιταλαντεύεται μεταξύ των δύο τάσεων: της θελήσεως/ βουλήσεως, των ενστίκτων/συναισθημάτων και της λογικής. Φυσικά η βάση του Ζωογονικού Τριγώνου μπορεί, συνεπώς, να επιμηκυνθεί ή να μειωθεί και μέσω αυτής της αλλαγής… όπου υφίσταται η δυνατότητα αποκτήσης ή απωλείας της ελευθερίας του.
Επιμήκυνση… της Ειμαρμένης.
Μείωση,,, της Ειμαρμένης.
Ο άνθρωπος, συνειδητοποιεί πρώτα την διαφορά μεταξύ συναισθήματος και λογικής και διαπιστώνει ότι υπάρχουν δύο λύσεις:
Α) Στη πρώτη περίπτωση… όταν ενδυναμώνεται η θέλησις του και επιθυμεί την ικανοποίηση των εγωιστικών του τάσεων και των προσωπικών του απαιτήσεων, όπως η απόκτηση παράνομου πλούτου, η μωροφιλοδοξία του, το πάθος του για ηδονή κ.τ.λ….. η βάσις του τριγώνου, η πλευρά 4 επιμηκύνεται. Τότε η πλευρά της Ειμαρμένης, ακολουθούσα, απομακρύνεται από την πλευρά της Προνοίας και το μήκος της, που είναι το σύνολο των πράξεων του παρελθόντος, από τις οποίες εξαρτάται, επιμηκύνεται ολοένα και περισσότερο. Αυτή η επιμήκυνση είναι αποτέλεσμα των πράξεων της ελευθέρας θελήσεως του. Αντί… λοιπόν το: 3²+4²=5² ή 9+16=25 το σχήμα μετατρέπεται π.χ. εις 3²+20²… περίπου 20,22² = 408,8484. Το παρόν (πλευρά 4) συνδιαλέγεται μετά του παρελθόντος (πλευρά 5) και αδιαφορεί δια το μέλλον (πλευρά 3), απομακρυνόμενο απ’ αυτό, απορροφημένο από την ατέρμονα βιοεπενάληψη των απατηλών και οδυνηρών επαναγεννήσεων.
Έτσι η Θέλησις/Βούλησις… απομακρύνεται από την Πρόνοιαν.
Το σώμα μας πλέον είναι όμοιο με όστρακο…«οστρέου τρόπον δεδεσμευμένοι…» και δεσμεύει την Ψυχήν μας, την δένει με αλύσους εις τα δεσμά της ύλης. Όπως παρατηρείτε… η συνεχής πλευρά έχει μήκος σταθερό (Πρόνοια). Οι διακεκομμένες πλευρές έχουν δυνατότητα αυξομειώσεως (Ειμαρμένη).
Β) Στην δευτέρα περίπτωση… όταν ενδυναμώνεται η Θέλησις/Βούλησις… η Βούλησις πλησιάζει την Πρόνοιαν. Έτσι εάν ο Άνθρωπος, ενδυναμώσει την βούληση του και εγκαταλείψει δια παντός και οικειοθελώς την εγωπάθεια του… στρεφόμενος στην ενότητα του εαυτού του μετά του Όλου, δεν σημαίνει ότι παραμελεί τον προορισμόν της ιδικής του υπάρξεως. Κατανοώντας την θείαν φοράν του Νόμου της Προνοίας… παραιτείται ενσυνειδήτα από κάθε προσωπική ωφέλεια σε βάρος των άλλων Όντων. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα… η βάση του Τριγώνου δηλαδή… η πλευρά 4, να μειούται. Το μήκος της πλευράς 5, της Ειμαρμένης, που είναι το σύνολο των πράξεων του παρελθόντος, από τις οποίες εξαρτάται… συνεχώς μειούται. Η μείωσις αυτή είναι αποτέλεσμα της ελευθέρας βουλήσεως του…. διότι αυτή πλησιάζει σταθερά την πλευρά της Προνοίας και συνδιαλέγεται μετ’ αυτής και ορεί οραματιζομένη το μέλλον της, όπου εναρμονίζεται μετά του θείου Νόμου.
Έτσι οι πράξεις του παρελθόντος, αφομοιούμενες μετά του παρόντος, προδιαγράφουν το Μέλλον… το οποίο τη στιγμή της τελικής συνειδητοποιήσης θα συμπέσει μετά της σταθερής και αμεταβλήτου Προνοίας. Η περίπτωση αύτη έχει ως αποτέλεσμα την απαλλαγή από το Νόμον των Επανενσαρκώσεων.
Ο Θείος Πυθαγόρας… δέχονταν δύο παραμέτρους στις ανθρωπίνες πράξεις: α) Την ενδυνάμωση της ελευθερίας της βουλήσεως, Κλωθώ/παρόν και την αναγκαιότητα της Ειμαρμένης, Λάχεσις/παρελθόν. Και αυτές οι δύο βρίσκονται υπό την εξουσία της Προνοίας, της καθέτου πλευράς, που εκπροσωπεί τη συνολική μελλοντική εξέλιξη των Όντων και έχει πάντοτε το ίδιο μήκος, διότι… δεν είναι δυνατόν το κάθε έλλογον ον κεχωρισμένως να δύναται να μεταβάλλει με την θέλησή του… δηλαδή… τη συνολική πορεία της Φύσεως. Η πρώτη παράμετρος… εξαρτάται φυσικά από το αυτεξούσιον του Ανθρώπου. Η δευτέρα παράμετρος… είναι αποτέλεσμα της πρώτης, με συνέπεια ο Άνθρωπος να κινείται μεταξύ δύο δυνάμεων καθοριζομένων υπό του Νόμου της Εναντιότητος και όχι της Συγκλίσεως:
Α). Εξωτερικά επιθυμεί την ικανοποίηση των υλικών απολαύσεων της ζωής του…. οπότε έτσι επιμηκύνονται συνεπώς δια της θελήσεώς του… η Κλωθώ και η Ειμαρμένη… οι οποίες απομακρύνονται από την Πρόνοιαν.
Β). Εσωτερικά εάν αισθανθεί την Ανάγκην κάποιου Πνευματικού Φωτισμού διά την αναγνώριση του προορισμού του, διανοίγει τους μελλοντικούς του οραματισμούς περί Αθανασίας της Ψυχής του και τότε πλησιάζει την Πρόνοια, διότι… μειούνται η Κλωθώ και η Ειμαρμένη. Έτσι τη επενεργεία της βουλήσεώς του… επιλέγει διά της λογικής… την απελευθέρωση του.
Ο Θείος Πλάτων… στον μύθο του Ηρός («Πολιτεία» Ι’ 617e)… μας λέγει: «Αρετή δε αδέσποτον, ην τιμών και ατιμάζων πλέον και έλαττον αυτής έκαστος έξει. Αιτία ελομένου… Θεός αναίτιος»…. δηλαδή… (Η Αρετή είναι ένα κτήμα αδέσποτο ανάλογα προς την εκτίμηση ή την περιφρόνηση που θα της δείξει ο καθένας σας και θα πάρει μεγαλύτερο ή μικρότερο μερίδιο. Η ευθύνη ανήκει σ’ εκείνον που εκλέγει… ο Θεός είναι ανεύθυνος)… διότι… «αιτία ελομένου, θεός αναίτιος».
Η Ψυχή μας, η κάθε έλλογος Ψυχή (είναι γωνία 90° μοιρών), ερχομένη προς ενσάρκωση και έχει θεωρητικά την εικόνα του «Ζωογονικού Τριγώνου» 3²+4²=5² ή 9+16=25.
«Και ο μεν ευ τον προσήκοντα χρόνον βιούς, πάλιν εις την του ξυννόμου πορευθείς οίκησιν άστρου, βίον ευδαίμονα και συνήθη έξοι»… δηλαδή… (Όποιος ζήσει καλά τον χρόνον που του ώρισε η μοίρα του, επανερχόμενος μετά τον θάνατό του, στην κατοικία του άστρου του, από το οποίο προήλθε, θα ζήσει του λοιπού ζωή ευτυχισμένη και ομοίαν προς την ζωή του άστρου του)…. μας λέγει ο Θείος… Πλάτων στον «Τίμαιο» 42Β.
Αυτή η πρόταση του Πλάτωνος…. είναι το θείον όραμα της μελλοντικής ανελικτικής φοράς της Ψυχής μας. Είναι η «φυγή» και «ομοίωσις» προς το Θείον…. (Πλάτωνος «Θεαίτητος» 176- 177C): «Φυγή δε ομοίωσις θεώ κατά το δυνατόν». Οπότε… «Φυγή» κατά τον Πλάτωνα…. δεν σημαίνει αναχώρηση από τον καθημερινό βίον και άσκηση του μοναχισμού. «Φυγή» είναι η ορθή σχέση της Ψυχής μας… μετά της Προνοίας δια της «ομοιώσεως».
Σύμφωνα προς αυτήν την θεωρία…η θέλησις/βούλησις ασκείται στο παρόν, η Ειμαρμένη ή Αντιπεπονθός ρυθμίζεται από το Παρελθόν (Αναγκαιότης Πεπρωμένου) και η Πρόνοια προδιαγράφει το μέλλον.
Η επιμήκυνση της οριζοντίου γραμμής… σημαίνει ψυχική ταλαιπωρία, ενώ η ταύτιση της μετά της καθέτου ψυχική ευδαιμονία… διότι… η οριζόντια γραμμή στον συμβολισμό… σας έχω γράψει και παλαιότερα… σημαίνει θάνατο (επαναφορά της ψυχής στο σώμα = σήμα= τάφον), ενώ η κάθετος αθανασία (έξοδο από τον κύκλο των επανενσαρκώσεων).
Έτσι.. ο κάθε ένσαρκος από εμάς… βιώνει στο χρόνο του την πορεία, που ο ίδιος διά των πράξεών του χαράσσει καθημερινώς και φυσικά δρέπει και τους αναλόγους θετικούς ή αρνητικούς καρπούς… που αποτελούν την αφετηρία της μελλοντικής του εξελίξης… (εξ-ελιξ-ης) Αυτός είναι και ο ηθικός νόμος της δικαιοσύνης, που καθορίζει την ποιότητα των μελλοντικών του ενσαρκώσεων.
Τώρα η χρονική διάρκεια της κάθε ενσαρκώσεως για τον καθένα μας… εκφράζει την Αναγκαιότητα της ηθικής τάξεως με το Αδράχτι της Ανάγκης, της μητρός των 3 Μοιρών. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ… «αυτή που κλώθει», γνέθει το νήμα της ζωής, (συμβολίζει το παρόν), η δεύτερη… η Λάχεσις (το παρελθόν), το ξετυλίγει, (μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα, εξ ού και λαχείο), ενώ η Τρίτη… η Άτροπος το κόβει, όταν έρθει η ώρα (συμβολίζει το μέλλον).
Η ορθή γωνία της ελευθερίας της βουλήσεως…. είναι το δώρο της Προνοίας στον Άνθρωπο, προκειμένου να επιλέξει ελεύθερα την πορεία του στην ζωή. Τα Όντα που συνειδητοποιούν τον προορισμόν τους διά του ελέγχου της Συνειδήσεως, όπως μας το πρότεινε ο Θείος Πυθαγόρας… πορεύονται προς την Πρόνοιαν (3²=9) και την εντελέχειάν των. Έτσι ο αριθμός (ΕΝΝΕΑ)…. εν-νέα σημειοδοτεί την νέαν αρχήν.
Έτσι εμφανίζεται η Ιερά Τετρακτύς… αναδυομένη από τα βάθη του Είναι… του κάθε συνειδητοποιημένου Όντος μέσω της αρμονικής ροής των τεσσάρων στοιχείων και τον ωθεί τον Άνθρωπο… στον επόμενο στόχο της ανελίξεώς του μέσω του ποταμού των ενσαρκώσεων… δια την κατάκτηση του «Ψυχογονικού Κύβου».
ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι.)
Ioannis Stogiannos
https://www.diadrastika.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου