Το ζωντανό νερό!

«Με αποκαλούν παράφρονα... Ελπιζα να έχουν δίκιο! Δεν έχει και τόση σημα­σία αν ένας ακόμη τρελός βαδίζει στην γη. Αλλα αν έχω εγώ δίκιο και η επιστή­μη έχει λάθος - τότε ο Θεός να λυπηθεί την ανθρωπότητα...»
Δρ. Βίκτωρ Σάουμπεργκερ.

Από τότε που ζούσαν Νε­ράιδες και Συλφίδες στα νερά των ποταμών και των λιμνών, από τότε που ο πρώτος άνθρωπος παρατήρησε την ανταπόκριση που είχε η στάθμη του νερού στις φάσεις της σελήνης, από τότε που ο Αρχιμήδης έκανε πειράματα στη μπανιέρα του και οι Ινδοί έκαναν αναζωογονητικά λουτρά μακροζωίας, από την εποχή που οι Ρωμαίοι κατασκεύαζαν πολύπλοκα υδραγωγικά συστήματα, από τότε που ο Πλίνιος έγραφε για τις θεϊκές ιδιότητες του νερού, αλ­λά και από τότε που ο Μέσμερ μα­γνήτιζε το νερό με τους τεράστιους μαγνήτες του και ο Βίλχελμ Ράιχ παρατηρούσε τους ομόκεντρους κύκλους που δημιουργούνται στο νερό αν κάποιος ρίξει μιά πέτρα... γνωρίζαμε πολύ καλά κάτι που σή­μερα το έχουμε ολότελα ξεχάσει: κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει με το νερό!

Τα μυστικά που κρύβει το πιο α­παραίτητο στοιχείο για την ζωή -μαζί με τον αέρα - μας έχουν απο­καλυφθεί πολλές φορές! Άλλες τό­σες έχουν χαθεί μέσα στον Χρόνο που όλα τα σβήνει. Στον Χρόνο και την Άγνοια, που δεν θα αργήσουν να σβήσουν και τα δικά μας ίχνη, αν δεν μπορέσουμε να αναστρέψουμε τα εγκλήματα που κάνουμε καθημερινά στην Φύση που μας φιλοξενεί...

O Μάγος του νερού
Μέχρι πριν λίγα χρόνια μπορού­σαμε να νιώθουμε υπερήφανοι που η γνώση μας δάμαζε - σε συμφω­νία με τις εντολές του θεού μας - τη Φύση! Σήμερα ξέρουμε ότι αυτή τη νοοτροπία την πληρώνουμε ήδη ακριβά και θα την πληρώσουμε α­κόμη ακριβότερα. Γιατί το μυστι­κό δεν είναι η υποταγή της Φύσης, είναι η συνεργασία και η εναρμό­νιση με τους κανόνες της...

Οι άνθρωποι της Γνώσης, που προεκτείνουν τις έρευνες τους πέ­ρα από την συμβατική επιστήμη της εποχής τους και ταυτόχρονα προσπαθούν να κατανοήσουν και να προστατεύσουν τις δυνάμεις της Φύσης, αποτελούν ένα πολύ σπά­νιο δείγμα διανοητών. Το έργο τους σπάνια καταφέρνει να βγει στην επιφάνεια, ειδικά σε μια επο­χή σαν την δική μας. Σε μια εποχή που η ασύστολη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων αδιαφορεί για την διατάραξη της φυσικής αρμονίας, αλλά ούτε και γνωρίζει τους τρό­πους για να συμβαδίσει με την αρ­μονία αυτή.

Ένας τέτοιος σπάνιος άνθρωπος-κλειδί ήταν και ο Αυστριακός ερευνητής Δρ Βίκτωρ Σάουμπερ­γκερ (Victor Schauberger). Ανήκει βέβαια κι αυτός στον κατάλογο των παρεξηγημένων σοφών σαν τον Τέσλα, τον Ράιχ, τον Κάμερερ…. Αυτών που δεν συνέφεραν το κατεστημένο των τραστ, των επιστη­μών, "των κατόχων της αλήθειας" και που εξοντώθηκαν, ή - στην κα­λύτερη περίπτωση - κρατήθηκαν στην αφάνεια.

Ήδη, από το 1920(1), ο Δρ, Σά­ουμπεργκερ μας είχε προειδοποιή­σει για την κρίση του περιβάλλο­ντος στην οποία έχουμε σήμερα παγιδευτεί - και από την οποία μο­νάχα λίγες ελπίδες έχουμε για να αποδράσουμε.

Κατά την διάρκεια της ζωής του γνώρισε τον χλευασμό και την ει­ρωνεία, αλλά σήμερα πλέον το εν­διαφέρον για το έργο του έχει αρ­χίσει να εξαπλώνεται παντού. Πά­ρα πολλοί άνθρωποι έχουν εντυπω­σιαστεί από τον δυναμικό και διε­ρευνητικό χαρακτήρα του, από το τραγικό πεπρωμένο του και από τις εκπληκτικές θεωρίες, με τις ο­ποίες θέλησε να αλλάξει τον κόσμο μας προς το καλύτερο!

Το ζωντανό νερό!
Το κεντρικό θέμα των ερευνών του Δρ. Σάουμπεργκερ ήταν το Νερό και η Κίνηση. Ο ίδιος έλεγε:
«Η επικρατούσα τεχνολογία χρησιμοποιεί τις λανθασμένες μορφές κίνησης. Οι μη­χανές και οι μέθοδοι μας, διοχετεύουν τα στοιχεία της φύσης όπως τον αέρα, το νερό και τα άλλα υγρά και αέρια, σε έ­ναν τύπο κίνησης που η Φύση τον χρη­σιμοποιεί μονάχα για να αποσυνθέτει και να διαλύει την ύλη!
Η Φύση χρησιμοποιεί έναν άλλο τύ­πο κίνησης για να ανοικοδομεί και να αναζωογονεί. Όταν η τεχνολογία μας χρησιμοποιεί μονάχα την κίνηση της αποσύνθεσης, μεταμορφώνεται σε νε­κρή τεχνολογία, που μόνο θάνατο με­ταδίδει σε αυτούς που κάνουν χρήση της -τόσο στο υλικό όσο και το ψυχολογικό ε­πίπεδο! Aha καταστροφική τεχνολογία, που επιπλέον, μολύνει επικίνδυνα όλο το φυσικό περιβάλλον...»

Ο Δρ. Σάουμπεργκερ πειραματί­στηκε προσπαθώντας να θέσει σε πρακτική εφαρμογή την αναζωο­γονητική αρχή της φύσης, που ο ί­διος ονόμαζε "κυκλωτική σπειροειδή κίνηση".
Οι περίγραφες των κατορθω­μάτων του, πολλές φορές μοιά­ζουν με καθαρή φαντασία. Η ί­δια η γλώσσα που χρησιμοποιεί για να περιγράψει ο ίδιος τα ευ­ρήματα του και τις θεωρίες του, είναι πολλές φορές δύσκολη να την καταλάβει κανείς και να την μεταφράσει. Συχνά ήταν ανα­γκασμένος να χρησιμοποιεί τους δεδομένους επιστημονικούς ό­ρους με δικές του παραλλαγές, για να εξηγήσει τις θεωρίες του, γιατί οι παλιοί ορισμοί δεν μπο­ρούσαν να εκφράσουν τα πράγ­ματα που ήθελε να πει. Έφτανε στο σημείο να εφευρίσκει νέα νοήματα και ορολογίες, που είναι πολύ δύσκολο να γίνουν κα­τανοητά στον απλό παρατηρη­τή. Γνώριζε βέβαια τα προβλή­ματα που προκύπτουν από κάτι τέτοιο, αλλά δεν έβλεπε άλλη ε­ναλλακτική λύση. Έτσι το έργο του είναι γεμάτο από πολύπλο­κους συλλογισμούς και δυσνόη­τες πειραματικές εξηγήσεις.
Ένας από τους συνεργάτες του, ο καθηγητής Βίλχελμ Μπάλτερς, είχε πει: «Μα, πώς είναι δυ­νατόν να καταλάβει κανείς εύκο­λα την γλώσσα του Σάουμπερ­γκερ; Το έργο του ανήκει στο Μέλλον»,..

Η ζωή του
«Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγ­μές στην ζωή σου, και δεν ξέ­ρεις σε ποιόν να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μιά πη­γή στο βουνό - και άκου την μουσική που παίζει το νερό της. Τότε θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά...»! Μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ καλότυχο αν σε μεγαλώσει μια μητέρα λέγοντας σου συνεχώς αυτά τα λόγια, όπως έκανε η μητέρα του μικρού Βί­κτορα...

Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κατα­γόταν από μια πολύ παλιά αρι­στοκρατική οικογένεια της Βαυ­αρίας. Γεννήθηκε το 1885 κοντά στην Λίμνη Πλόκενσταϊν της Αυστρίας. Από πολύ μικρό παιδί είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον οτιδήποτε σχετιζόταν με την Φύση.

Όταν ήταν ακόμη νεαρός, μελετούσε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονταν την φύση και τα στοιχεία της, οι άνθρωποι της εξοχής. Έγραφε γι' αυτούς:
«Βασί­ζονταν σ' αυτά που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και σε ότι ένιωθαν από την έμπνευση τους. Πάνω απ' όλα, α­ναγνώριζαν την εσωτερική θεραπευτι­κή δύναμη του νερού και καταλάβαι­ναν ότι το ίδιο, διοχετευμένο τη νύχτα μέσα από αρδευτικά κανάλια, μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερη σοδειά από τα γειτονικά χωράφια που αρδεύονταν διαφορετικά. Ήξεραν επίσης πόσο στενά συνδεδεμένο ήταν το δάσος με το νερό - και τα δύο τους με τον άν­θρωπο...»
Μαθήτευσε δίπλα σε έναν γέρο δασάρχη και έπειτα από το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέ­μου ανέλαβε μόνος του δασάρχης μιας αρκετά απομονωμένης πε­ριοχής. Τα πράγματα που μπόρε­σε να μελετήσει ο Σάουμπεργκερ σε εκείνη την ερημική - σχεδόν α­νέγγιχτη από το ανθρώπινο χέρι -περιοχή, συχνά ερχόντουσαν σε πλήρη αντίθεση με ότι είχε μάθει από τις ακαδημαϊκές δασονομικές σπουδές του.

Το νερό ήταν το κύριο ενδια­φέρον του. Είχε ξεκινήσει για να ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά και τους νόμους του, αλλά και την σύνδεση μεταξύ της θερμο­κρασίας και της κίνησης του. Παρατήρησε ότι το νερό που έ­τρεχε από μια βουνίσια πηγή, βρισκόταν στην μεγαλύτερη πυ­κνότητα του - στο "σημείο ανω­μαλίας" του, όπως λέγεται -στους +4' C, που ήταν φυσικά και το σημείο της υψηλότερης ποιότητας του. Οι σολομοί και οι πέστροφες, πήγαιναν πάντοτε προς αυτές τις πηγές - και εκεί έ­βρισκε και την π ιό πλούσια και πιό όμορφη βλάστηση.

Μια μέρα, επισκέφθηκε μαζί με μερικούς γέρους κυνηγούς μιά απομονωμένη περιοχή πάνω στα βουνά. Εκεί υπήρχε μιά πηγή που παλαιότερα ήταν σκεπασμέ­νη από ένα πέτρινο καλυβάκι. Τώρα το κτίσμα είχε γκρεμιστεί -κι έτσι η πηγή είχε εκτεθεί στο φως του ήλιου. Έπειτα από λίγο, το ρυάκι ξεράθηκε, εκπλήσσο­ντας όλους όσους το γνώριζαν γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί ποτέ πριν. Αναζητώντας εξηγήσεις γι' αυτό, κάποιος πρότεινε να ξαναχτίσουν την πέτρινη_κατασκευή. Έτσι κι έγινε. Έπειτα από λίγο το ρυάκι επανήλθε..

Αυτό ήταν μιά αποκάλυψη για τον Σάουμπεργκερ, γιατί του ή­ταν πλέον ολοφάνερο ότι το νερό ανταποκρινόταν, άγνωστο πώς, στην σκιά και στο δάσος. Αργότερα, του δόθηκαν πολύ περισ­σότερα στοιχεία για να επιβεβαι­ώσει αυτήν την θεωρία. Ο Σάου­μπεργκερ άρχισε να αντιλαμβά­νεται το νερό ως "το αίμα της Γης", θεωρώντας ότι πρέπει να του επιτρέπεται να κυλά με φυσι­κές ροές. Μια απείραχτη ροή νε­ρού σχηματίζεται από περιστρο­φικές καμπύλες και σκιερές ό­χθες, σκεπασμένες από δέντρα και θάμνους - κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

«Το νερό θέλει να κυλά μ' αυ­τόν τον τρόπο, γι' αυτό φτιάχνει αυτές _τις σκιερές όχθες για να προστατεύεται από το άμεσο φως τον ήλιου...» Έλεγε κι εννοούσε ότι η χαμηλή θερμοκρασία και η φυσική ροή, είναι οι καταστάσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρήσει το νερό τις εκπληκτι­κές δυνάμεις του. Αυτές που μπο­ρούν να χαρίσουν στον άνθρωπο υγεία, ευεξία και πνευματική διαύγεια...

Μια νέα πηγή ενέργειας
Κάποια στιγμή ο Σάουμπεργκερ πρόσεξε την παράξενη συμπεριφορά που είχαν οι πέστρο­φες μέσα στο νερό των πηγών. II μεγάλη πέστροφα μπορούσε να στέκεται στο ίδιο σημείο, τελείως ακίνητη για όση ώρα ήθελε, ακό­μη και στο πιό δυνατό αντίθετο ρεύμα! Αν τρόμαζε, μπορούσε να εκσφενδονιστεί με απίστευτη τα­χύτητα ενάντια στο ρεύμα, αντί να αφεθεί στο ρεύμα για να πα­ρασυρθεί στην ροή του - που άλ­λωστε θα ήταν και το πιό φυσικό.

Ο Σάουμπεργκερ δεν μπόρεσε να βρει καμιά εξήγηση για το φαινόμενο, σε κανένα βιβλίο. Το μόνο ιιου ήξερε ήταν ότι ένα βουνίσιο ρυάκι ήταν πιό ψυχρό κοντά στην πηγή του και γινόταν όλο και πιό θερμό μακριά της. θα μπορούσε αυτό να έχει κά­ποια σχέση με την πέστροφα που πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα;
Έκανε πολλά πειράματα για να το διερευνήσει αυτό. Διάλεξε ένα ποταμάκι και κάποιο σημείο με πολύ ισχυρό ρεύμα, εκεί που εμφανιζόταν συχνά ακίνητη μιά μεγάλη πέστροφα. Έβαλε τους ανθρώπους του να ρίξουν εκατό λίτρα ζεστό νερό στο ποταμάκι, περίπου πεντακόσια μέτρα πιό πάνω από εκείνο το σημείο, όταν θα τους έδινε το σύνθημα. Αμέ­σως μόλις έπεσε το ζεστό νερό, πολύ πριν ακόμη προλάβει να φτάσει στο σημείο εκείνο, η πέ­στροφα άρχισε να ταράζεται, να δείχνει ανήσυχη και να μην μπο­ρεί πια να μείνει ακίνητη στο σημείο της!

Παρ' όλες τις προσπάθειες της, μόλις το θερμότερο νερό έφτασε κοντά της η πέστροφα αφέθηκε να την παρασύρει το ρεύμα... Δεν επέστρεψε στο ση­μείο της παρά μονάχα πολύ αρ­γότερα. Αυτό έπεισε τον Σάουμπεργκερ ότι η θεωρία του ήταν σωστή: η θερμοκρασία του νερού είχε σχέση με την συμπεριφορά της πέστροφας.

Μελέτησε επίσης την ικανότη­τα της να πηδά κόντρα σε ψη­λούς καταρράκτες με ελάχιστη προσπάθεια. Σ' αυτό το φαινόμε­νο αναγνώρισε στοιχεία που επι­βεβαίωναν τους συλλογισμούς του, ότι η πέστροφα εκμεταλλευ­όταν μιά άγνωστη μέχρι τώρα πηγή ενέργειας μέσα στο νερό. Ο ίδιος περιγράφει:

«Τότε, ξαφνικά, η ογκώδης πέστροφα εξαφανίστηκε α­ντίθετα στην ροή τον καταρράκτη, που έλαμπε στο φως του φεγγαριού. Την είδα να πλέει κάτω από μιά κωνική δί­νη νερού, χορεύοντας με μιά άγρια πε­ριστροφική κίνηση. Έπειτα πετάχτηκε "έξω" από αυτήν την περιστροφή και την είδα να επιπλέει ακίνητη προς τα πάνω. Όταν έφτασε στο χείλος του κα­ταρράκτη, με ένα απότομο τίναγμα της ουράς χάθηκε από τα μάτια μου, αντίθετα στο ρεύμα, όλο και πιό μακρυά. Κανένας επιστήμονας δεν μπό­ρεσε να μου εξηγήσει αυτό το φαινό­μενο...»
 
Ο Σάουμπεργκερ, έπειτα από αμέτρητες παρόμοιες παρατηρή­σεις και έρευνες, διατύπωσε την θεωρία ότι η φυσική ροή νερού, που επιτρέπει την φυσική κινηση, δημιουργεί μιά ενέργεια που ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του νερού. Αυτήν την ενέργεια ήταν που χρησιμοποι­ούσε η πέστροφα.

Σ' έναν κατάλληλα διαμορφω­μένο καταρράκτη, μπορεί κάποι­ος να δει την ροή αυτής της ε­νέργειας σαν ένα κανάλι από φως μέσα στην ροή του νερού! Η πέστροφα ψάχνει αυτήν την ε­νεργειακή ροή - όπως το ανεμόπλανο το ρεύμα του αέρα - και α­φήνει να την παρασύρει προς τα πάνω σαν μιά ανάποδη ρουφή­χτρα!

Στη μεγαλοφυή σκέψη του κί­νησε το ενδιαφέρον ένα ακόμη απλό φαινόμενο: η ιδιόμορφη κί­νηση του νερόφιδου, που μπο­ρούσε να κινείται στο νερό χωρίς- να έχει πτερύγια, αλλά σχηματί­ζοντας μιά σειρά από σπειροει­δείς περιτυλίξεις.

Είχε σχεδόν μάθει τη γλώσσα της φύσης, που απλόχερα του α­ποκάλυπτε τα μυστικά της χωρίς να νιώθει βιασμένη... Σε μιά κα­θαρή χειμωνιάτικη νύχτα εντυπωσιάστηκε από άλλο ένα παρά­ξενο φαινόμενο. Παρατηρώντας μιά λιμνούλα που είχε σχηματι­στεί από ένα ορμητικό ρυάκι, διέκρινε στον πάτο της - που ή­ταν αρκετά μέτρα βαθιά - μερι­κές πέτρες μεγάλες όσο το κεφά­λι ενός ανθρώπου, που κινούνταν εδώ κι εκεί, σαν να ήταν ηλεκτρι­κά φορτισμένες!
 
«Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου, όταν ξαφνικά είδα μιά μεγάλη πέτρα να κινείται κυ­κλικά, με τον ίδιο τρόπο που είχε κι­νηθεί η πέστροφα πριν πηδήξει στον καταρράκτη. Η πέτρα είχε σχήμα αυγού. Την επόμενη στιγμή, η πάρα ή­ταν στην επιφάνεια του νερού και σύ­ντομα γύρω της δημιουργήθηκε ένας κύκλος από πάγο!_ Εκείνη η μεγάλη, βαριά πέτρα, επέπλεε στο νερό, χορεύ­οντας στο φως του φεγγαριού! Έπειτα και μιά δεύτερη - και μιά τρίτη, όλο και περισσότερες πέτρες έκαναν τις ί­διες κινήσεις και έβγαιναν στην επιφά­νεια. Είχαν όλες τους περίπου το ίδιο σχήμα αυγού. Οι άλλες πέτρες με α­νώμαλο ή γωνιώδες σχήμα, παρέμεναν ακίνητες στον πάτο. Μπροστά μου εκ­δηλωνόταν ένας μοναδικός τύπος κίνη­σης που μπορούσε να υπερνικήσει τψ δύναμη της βαρύτητας...»

Ρώτησε τον εαυτό του: Τι είναι τελικά αυτό που λέμε "κίνηση"; Υπάρχουν άραγε διαφορετικοί τύποι κίνησης; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τύπος κίνησης που είναι μέχρι σήμερα άγνωστος για την επιστήμη; Από αυτούς τους συλλογισμούς και τις παρατηρή­σεις άρχισε να αναπτύσσεται μιά θεωρία για τους διαφορετικούς τύπους κίνησης.

Την ίδια εποχή, ο πρίγκιπας Αδόλφος της Αυστρίας ήθελε να μεταφέρει ποσότητες ξυλείας α­πό απομακρυσμένες περιοχές, ό­που βρισκόντουσαν πολλά παρ­θένα δάση, αλλά το κόστος μετα­φοράς τους θα ήταν πολύ μεγά­λο. Έθεσε το πρόβλημα στους μηχανικούς του που δυσκολεύτη­καν πολύ, αλλά την κατάλληλη στιγμή εμφανίσιηκε ο Σάουμπεργκερ με τη λύση. Κατασκεύ­ασε κανάλια, μέσα στα οποία θα διοχετευόταν κρύο νερό από τις πηγές και την νύχτα θα έπλεαν μαζί με το ρεύμα οι τεράστιοι κορμοί που έπρεπε να μεταφερ­θούν. Κρύο νερό, τη νύχτα, σε μιά απίστευτη ξύλινη κατασκευή, μήκους πενήντα χιλιομέτρων! Τρελή συνταγή, όμως το θαύμα έγινε και ο Σάουμπεργκερ τα κα­τάφερε...

Ειδικοί από όλη την Ευρώπη ήρθαν για να μελετήσουν την κα­τασκευή. Ο Σάουμπεργκερ υποστήριζε ότι όταν το νερό είναι ε­κτεθειμένο στις ακτίνες του ήλι­ου κοιμάται, αλλά την νύχτα -και ειδικά στο φως του φεγγαριού είναι φρέσκο και ζωντανό.
Ο πρίγκιπας του έδειξε την ευγνω­μοσύνη του ονομάζοντας τον Γε­νικό Επόπτη όλων των δασών και των κυνηγετικών περιοχών της ε­πικράτειας.

Ο Σάουμπεργκερ πάντοτε έλε­γε ξανά και ξανά:
«Πρώτα πρέ­πει νακατανοήσουμε την Φύση και ύστερα απλά να την αντιγρά­ψουμε»!
Έλεγε ακόμη ότι η Φύ­ση είναι ο μεγαλύτερος δάσκα­λος μας. Ο σκοπός της τεχνολο­γίας δεν θα πρέπει να είναι να διορθώσει την Φύση, αλλά να την μιμηθεί...

Παρ' όλα αυτά, οι επιστήμονες δεν πείστηκαν για τις θεωρίες του παράξενου "Μάγου του Νερού - όπως είχαν αρχίσει να αποκαλούν οι συνεργάτες τον. Η θεωρία του Σάουμπεργκερ ότι α­κόμη και η ελαχιστότατη διαφο­ρά στην θερμοκρασία, είχε επί­δραση στην συμπεριφορά του νε­ρού, θεωρήθηκε γελοία. Αλλά για τον Σάουμπεργκερ ήταν γελοίο το ότι νερό είναι απλά υδρογόνο και οξυγόνο... αλλά ένας ζωντα­νός οργανισμός που απαιτούσε σεβασμό από την ανθρωπότητα -και στην αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα ήταν μοιραίες

Αλάνθαστος προφήτης
Ο ίδιος τρομοκρατούνταν μό­λις παρατηρούσε τις καταστρο­φικές αλλαγές που συνέβαιναν στις πηγές και στο νερό των πο­ταμών και στη ζωή των ζώων και των φυτών, μόλις εξαφανιζόταν ένα δάσος από μιά περιοχή. Πα­ρατήρησε ότι το νερό έχανε τις ιδιότητες του όταν εκτρεπόταν με αφύσικο τρόπο από την φυ­σική του ροή, ή όταν τα φράγ­ματα που χρησιμοποιούνταν για τέτοιους σκοπούς δεν ήταν ειδι­κά σχεδιασμένα από "φιλικά" προς το νερό υλικά, όπως το ξύλο και η πέτρα, αλλά φτιαγμένα από τσιμέντο λχ.

Στην δεκαετία του 1930, ο Σά­ουμπεργκερ έγραψε μιά διατρι­βή στην οποία εξηγούσε όλα όσα είχε ανακαλύψει για τους μυστη­ριώδεις νόμους που κυβερνούσαν την συμπεριφορά του νερού, κα­θώς και τις επιδράσεις που είχε πάνω της η αλλαγή της θερμο­κρασίας και οι τύποι της κίνησης και ροής του. Το σύγγραμμα, που εκδόθηκε το 1931 στην Βιέννη, είχε τον τίτλο "Υδροτεχνολογία" (Die Wasserwirtschaft).

Σ' αυτήν την μελέτη, ο Σάουμπεργκερ περιγράφει την βάση για την φυσική κυκλοφορία του νεροΰ - και δείχνει με ποιόν τρό­πο το φυσικό τοπίο και οποιαδή­ποτε αλλαγή της ροής του νερού, επηρεάζει άμεσα την ποιότητα και την "υγεία" του και επακό­λουθα, την υγεία των ανθρώπων.

Περιγράφει επίσης τα χαρα­κτηριστικά της στροβιλοειδούς και της ελισσόμενης κίνησης του νερού - και ποιες σημαντικές επι­δράσεις έχουν στον "μεταβολι­σμό" του. Επίσης, δείχνει με λε­πτομέρειες πώς πρέπει να κατα­σκευάζονται τα φράγματα και οι υδρορροές με έναν θετικό και αρμονικό προς την φύση τρόπο.

Οι "Αρνητικές" και οι "Θετι­κές" αλλαγές στην θερμοκρασία, είναι πολύ σημαντικοί παράγο­ντες στις θεωρίες του Σάουμπεργκερ για το νερό. Οι "θετικές" ε­πιτυγχάνονται όταν το νερό πλη­σιάζει τους +4°C. Σ' αυτήν την θερμοκρασία, η "φυγόκεντρος κυκλωτική σπειροειδή κίνηση" του νερού, αυξάνεται. Το ίδιο, γίνεται υγιές-ζωντανό - και συνεχώς ανα­ζωογονείται μέσα από το φαινόμενο που ονομάζει "γαλάκτωση".

Στις "Αρνητικές" θερμοκρα­σίες - πάνω από τους +4°C - υ­πάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύν­θεση του νερού που χάνει την ζω­ογόνο δύναμη του, μια κατάστα­ση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια.
«Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρωπινό σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης..."

 
ΠΗΓΗ: