Ώρες ευθύνης για τον Ελληνισμό 
Του Σάββα Καλεντερίδη - Οι εξελίξεις στην περιοχή της Μεσοποταμίας
είναι ραγδαίες και κατά τα φαινόμενα οι κυρίαρχες δυνάμεις της Δύσης,
με πρώτες τις ΗΠΑ, αναγκάζονται να συμπράξουν με τους Κούρδους, εξέλιξη
που προκαλεί εντάσεις στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία, βλέποντας ότι οι εξελίξεις αναδεικνύουν το Κουρδικό και δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που ανατρέπει τους σχεδιασμούς της Άγκυρας, στην ουσία συμπράττει με τους τζιχαντιστές του λεγόμενου Ι.Κ., προκαλώντας τη Δύση και δημιουργώντας ένα ακόμα πρόβλημα στις σχέσεις της με τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους.
Η απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν με κάθε επισημότητα και να ενισχύσουν με όπλα το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) των Κούρδων της Συρίας, που αποτελούν στην ουσία παρακλάδι του ΡΚΚ, είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες υπάρχει πιθανότητα να τεθούν σε δοκιμασία και στην Κύπρο.
Οι ΗΠΑ, για πρώτη φορά από το 1964, όχι μόνο δεν συντάσσονται με τις πολιτικές της Άγκυρας στο Κυπριακό, αλλά βρίσκονται σε πορεία σχετικής αντιπαράθεσης.
Η εμπλοκή της αμερικανικών και εβραϊκών συμφερόντων Noble Energy στα ενεργειακά της Κύπρου, με την εξέδρα γεώτρησης στο Οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, υπήρξε προάγγελος της αλλαγής στάσης της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία δηλώνει ότι η Κύπρος, ως κυρίαρχο κράτος, έχει κάθε δικαίωμα στην εκμετάλλευση των φυσικών του πόρων στην κυπριακή ΑΟΖ.
Την ίδια στιγμή φυσικά η Ουάσιγκτον αποφεύγει να καταδικάσει ευθέως την Άγκυρα για τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου με το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» και την παρουσία πολεμικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ φαίνεται να συνεχίζει να επιδεικνύει ενδιαφέρον σε διπλωματικό επίπεδο για την επίλυση του Κυπριακού.
Όσον αφορά την προκλητική παρουσία των τουρκικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ, εκτιμούμε ότι η Άγκυρας έχει ως στόχο την άσκηση πίεσης στην ελληνική πλευρά για υποχωρήσεις, υπό την απειλή δημιουργίας τετελεσμένων.
Επίσης, η Άγκυρα επιδιώκει την πρόκληση στρατιωτικής έντασης, η οποία θα καταστήσει υποχρεωτική την παρέμβαση των ΗΠΑ, για να μην οδηγηθεί η περιοχή σε πλήρη αποσταθεροποίηση.
Τελικός στόχος της Άγκυρας είναι να παγώσουν οι γεωτρήσεις, να πάμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να λυθεί το Κυπριακό και στη συνέχεια οι γεωτρήσεις και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ να συνεχιστεί, με τους όρους που θα προκύψουν από τη λύση, σύμφωνα με τους οποίους η Τουρκία θα έχει ενεργό και καθοριστικό ρόλο στο όλο ενεργειακό παιχνίδι.
Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η Τουρκία έχει το πλεονέκτημα της κατοχής του 40% του κυπριακού εδάφους και αυτό χρησιμοποιεί εκβιαστικά, για να πέτυχει μια λύση καταστροφική για τα συμφέροντα του Ελληνισμού.
Άρα, κυρίαρχος στόχος της ελληνικής πλευράς θα πρέπει να είναι η διαχείριση της κρίσης να παραμείνει σε πολιτικοδιπλωματικό και σε επίπεδο διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων και αποφευχθεί η στρατικοποίησή της, γιατί κάτι τέτοιο ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθεί πολεμικό κλίμα που μπορεί να οδηγήσει στο πάγωμα των γεωτρήσεων-εξορύξεων.
Να μην ξεχνάμε ότι οι συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου με τις γειτονικές χώρες, οι συμφωνίες παραχώρησης των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ σε ενεργειακούς γίγαντες και η ομαλή πορεία του χρονοδιαγράμματος ερευνών, εξορύξεων και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, είναι αυτές που αλλάζουν τις παραμέτρους του Κυπριακού σε τέτοιο βαθμό, που είναι σε θέση να εξουδετερώσουν αν όχι να ακυρώσουν τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής.
Μεγαλύτερη και πιο τρανταχτή απόδειξη από την αντίδραση της Τουρκίας, που είναι σε εξέλιξη, δεν υπάρχει!
Άρα, αυτό που θα πρέπει να έχουμε ως επιδίωξη, εμείς, η ελληνική πλευρά, πέραν της αποφυγής στρατικοποίησης της κρίσης, θα πρέπει να είναι το εξής:
Σε περίπτωση που ασκηθούν πιέσεις ή αναληφθούν πρωτοβουλίες για την επίλυση του Κυπριακού, η ελληνική διπλωματία θα πρέπει να επιδείξει μείζονα επιδεξιότητα, ούτως ώστε με τους όποιους χειρισμούς να προστατευθούν ως κόρη οφθαλμού οι συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ και εκμετάλλευσης των αποθεμάτων, ούτως ώστε να μην εξουδετερωθεί το ενεργειακό, που είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο έχει τέτοια δυναμική, που μπορεί ακόμα και να ακυρώσει το πλεονέκτημα της κατοχής που έχει η Τουρκία.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες σε Λευκωσία και Αθήνα!
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία, βλέποντας ότι οι εξελίξεις αναδεικνύουν το Κουρδικό και δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο που ανατρέπει τους σχεδιασμούς της Άγκυρας, στην ουσία συμπράττει με τους τζιχαντιστές του λεγόμενου Ι.Κ., προκαλώντας τη Δύση και δημιουργώντας ένα ακόμα πρόβλημα στις σχέσεις της με τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους.
Η απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν με κάθε επισημότητα και να ενισχύσουν με όπλα το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) των Κούρδων της Συρίας, που αποτελούν στην ουσία παρακλάδι του ΡΚΚ, είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες υπάρχει πιθανότητα να τεθούν σε δοκιμασία και στην Κύπρο.
Οι ΗΠΑ, για πρώτη φορά από το 1964, όχι μόνο δεν συντάσσονται με τις πολιτικές της Άγκυρας στο Κυπριακό, αλλά βρίσκονται σε πορεία σχετικής αντιπαράθεσης.
Η εμπλοκή της αμερικανικών και εβραϊκών συμφερόντων Noble Energy στα ενεργειακά της Κύπρου, με την εξέδρα γεώτρησης στο Οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, υπήρξε προάγγελος της αλλαγής στάσης της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία δηλώνει ότι η Κύπρος, ως κυρίαρχο κράτος, έχει κάθε δικαίωμα στην εκμετάλλευση των φυσικών του πόρων στην κυπριακή ΑΟΖ.
Την ίδια στιγμή φυσικά η Ουάσιγκτον αποφεύγει να καταδικάσει ευθέως την Άγκυρα για τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου με το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» και την παρουσία πολεμικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ φαίνεται να συνεχίζει να επιδεικνύει ενδιαφέρον σε διπλωματικό επίπεδο για την επίλυση του Κυπριακού.
Όσον αφορά την προκλητική παρουσία των τουρκικών σκαφών στην κυπριακή ΑΟΖ, εκτιμούμε ότι η Άγκυρας έχει ως στόχο την άσκηση πίεσης στην ελληνική πλευρά για υποχωρήσεις, υπό την απειλή δημιουργίας τετελεσμένων.
Επίσης, η Άγκυρα επιδιώκει την πρόκληση στρατιωτικής έντασης, η οποία θα καταστήσει υποχρεωτική την παρέμβαση των ΗΠΑ, για να μην οδηγηθεί η περιοχή σε πλήρη αποσταθεροποίηση.
Τελικός στόχος της Άγκυρας είναι να παγώσουν οι γεωτρήσεις, να πάμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να λυθεί το Κυπριακό και στη συνέχεια οι γεωτρήσεις και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ να συνεχιστεί, με τους όρους που θα προκύψουν από τη λύση, σύμφωνα με τους οποίους η Τουρκία θα έχει ενεργό και καθοριστικό ρόλο στο όλο ενεργειακό παιχνίδι.
Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η Τουρκία έχει το πλεονέκτημα της κατοχής του 40% του κυπριακού εδάφους και αυτό χρησιμοποιεί εκβιαστικά, για να πέτυχει μια λύση καταστροφική για τα συμφέροντα του Ελληνισμού.
Άρα, κυρίαρχος στόχος της ελληνικής πλευράς θα πρέπει να είναι η διαχείριση της κρίσης να παραμείνει σε πολιτικοδιπλωματικό και σε επίπεδο διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων και αποφευχθεί η στρατικοποίησή της, γιατί κάτι τέτοιο ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθεί πολεμικό κλίμα που μπορεί να οδηγήσει στο πάγωμα των γεωτρήσεων-εξορύξεων.
Να μην ξεχνάμε ότι οι συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου με τις γειτονικές χώρες, οι συμφωνίες παραχώρησης των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ σε ενεργειακούς γίγαντες και η ομαλή πορεία του χρονοδιαγράμματος ερευνών, εξορύξεων και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, είναι αυτές που αλλάζουν τις παραμέτρους του Κυπριακού σε τέτοιο βαθμό, που είναι σε θέση να εξουδετερώσουν αν όχι να ακυρώσουν τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής.
Μεγαλύτερη και πιο τρανταχτή απόδειξη από την αντίδραση της Τουρκίας, που είναι σε εξέλιξη, δεν υπάρχει!
Άρα, αυτό που θα πρέπει να έχουμε ως επιδίωξη, εμείς, η ελληνική πλευρά, πέραν της αποφυγής στρατικοποίησης της κρίσης, θα πρέπει να είναι το εξής:
Σε περίπτωση που ασκηθούν πιέσεις ή αναληφθούν πρωτοβουλίες για την επίλυση του Κυπριακού, η ελληνική διπλωματία θα πρέπει να επιδείξει μείζονα επιδεξιότητα, ούτως ώστε με τους όποιους χειρισμούς να προστατευθούν ως κόρη οφθαλμού οι συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ και εκμετάλλευσης των αποθεμάτων, ούτως ώστε να μην εξουδετερωθεί το ενεργειακό, που είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, το οποίο έχει τέτοια δυναμική, που μπορεί ακόμα και να ακυρώσει το πλεονέκτημα της κατοχής που έχει η Τουρκία.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες σε Λευκωσία και Αθήνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου