Κύριε διοικητά της ΤτΕ, Προβόπουλε, μας δουλεύετε λιγουλάκι;

Από το πρωί, στην ειδησεογραφία υπάρχει η συνέντευξη που παραχώρησε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος, ένας καθ’ όλα ικανός τεχνοκράτης, κι εάν πιστέψουμε όσους γνωρίζουν τα του τραπεζικού τομέα στην Ελλάδα, πρόκειται για ....
ένα από τα στελέχη του τομέα που είχαν διακριθεί εδώ και πολλά χρόνια για την αποτελεσματικότητα και την ικανότητά τους.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Αυτό όμως που μας έκανε τεράστια εντύπωση, ήταν η αναφορά Προβόπουλου για το τι πρέπει να κάνουν οι τράπεζες στην Ελλάδα και ειδικότερα στο σημείο που είπε πως οι τράπεζες «θα πρέπει να αφήσουν τις αδύναμες επιχειρήσεις να πτωχεύσουν».

Καταρχήν, αυτό που λέει ο διοικητής είναι σωστό, εάν θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε καπιταλιστικό σύστημα. Προφανώς δεν μπορείς να χρηματοδοτείς «μαύρες τρύπες». Όμως, να ρωτήσουμε αρχικά εάν αυτό γινόταν ή όχι στο παρελθόν με πολιτικές κατευθύνσεις; Πλήρωσε κανείς γι’ αυτό;

Το δεύτερο κι ακόμα πιο σημαντικό είναι το ακόλουθο: Εάν κοπτόμαστε για την τήρηση των κανόνων της λογικής, αυτό θα πρέπει να γίνεται προς κάθε κατεύθυνση. Κατά συνέπεια, μήπως αυτό που λέει σήμερα ο Προβόπουλος θα έπρεπε να έχει ισχύσει πρωτίστως (first and foremost που θα έλεγαν και οι δανειστές μας για άλλα βεβαίως πράγματα) για τις ίδιες τις τράπεζες;

Γιατί δεν άφησαν να χρεοκοπήσουν οι τράπεζες που δεν έχουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα στα «stress test»; Δεν είναι και αυτές ιδιωτικές επιχειρήσεις; Δεν υπάρχουν κι εκεί μέτοχοι που υποτίθεται πως αναλαμβάνουν ένα ρίσκο επενδύοντας σε αυτές; Και τι σημαίνει να φτιάξουν «bad bank» να μεταφέρουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια; Δεν ευθύνονται που τα εκταμίευσαν ΚΑΙ αυτές; Να φτιάξει και ο ιδιωτικός τομέας κάτι να ξαποστείλει τις μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις; Αν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι βοηθάμε εξίσου τους… βιώσιμους.

Κι εάν ο αντίλογος είναι η σημερινή μαζική επενδυτική εισροή από ξένα κεφάλαια στη μετοχική τους σύνθεση λόγω των καλύτερων προοπτικών που διανοίγονται στον ορίζοντα, γιατί το ίδιο πράγμα δεν δικαιούται και ο υπόλοιπος ιδιωτικός τομέας; Τι είναι αυτή η ιδιότυπη «ασυλία» που προσφέρεται απλόχερα στις τράπεζες;

Ο διοικητής υποστήριξε, ότι από τις 18 εμπορικές τράπεζες το 2009, η Ελλάδα έχει τώρα μόνο τέσσερις «συστημικές» τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν από το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας, μια μικρή ιδιωτική τράπεζα και ελάχιστες περιφερειακές συνεταιριστικές τράπεζες, μιλώντας για «δραματική συρρίκνωση» του κλάδου. Οι βιώσιμες τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν, είπε, μήπως όμως να το μελετούσαμε λίγο καλύτερα με ποιον τρόπο θεωρήθηκαν «βιώσιμες»;

Εάν είναι να κλείσουν κάποιοι (συμφωνούμε, αναπόφευκτο), οι βιώσιμοι έχουν άραγε την ίδια αντιμετώπιση όπως ο τραπεζικός τομέας; Είναι βέβαιοι; Ή μήπως υπάρχει και ιδιωτικό τομέας «συστημικός», ώστε διασώζονται μόνο αυτοί;

Κι αν μας πουν ότι δεν πήραν χρήματα αλλά εγγυήσεις για να εξασφαλίσουν δανειοδότηση, πάλι, γιατί δεν μπορείς να σκεφτούν κάτι ανάλογο για τον ιδιωτικό τομέα, τον οποίον αντιθέτως στραγγαλίζουν ζητώντας ασφαλιστικές εισφορές σχεδόν 50% επί των καθαρών αποδοχών;

Πώς να προσλάβει ο επιχειρηματίας τον κόσμο που χρειάζεται όταν έρχεται το κράτος και χωρίς να σε βοηθά πουθενά, έρχεται και χώνει το χέρι στην τσέπη για να «ταΐσει» το αδηφάγο δημόσιο, κλέβοντας από τον ιδιωτικό τομέα που δεν μπορεί να σταθεί όρθιος και μάλιστα με το φαιδρό επιχείρημα ότι στηρίζει το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο με τη νοοτροπία τους αυτή – και άλλες θεάρεστες πράξεις όπως η ληστεία των αποθεματικών των ταμείων – τα έχει καταστρέψει;

Δεχόμαστε τον κάθε αντίλογο. Μέχρι στιγμής πειστική απάντηση δεν έχουμε ακούσει, πέραν του κυνικού «το σύστημα είναι τραπεζοκεντρικό», άρα απλά δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να διασώσουμε τις τράπεζες, αλλιώς καταστρεφόμασταν.

http://www.defence-point.gr/

http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/blog-post_140.html