Επιχείρηση Παγίδευσης του Πούτιν. Η επίσκεψη του κορυφαίου της C.I.A. στο Κίεβο

Του Μιχαήλ Στυλιανού
H επίσκεψη του διευθυντή της, κ. Τζων Μπρέναν, στο Κίεβο, το Σαββατοκύριακο, δεν είναι αίνιγμα. Όσο και αν ο κ.Σεργκέϊ Λαβρώφ υποδύθηκε αιφνιδιασμό και εζήτησε από τους Αμερικανούς εξηγήσεις.
Η συγκριτική αντιπαράθεση των γεγονότων του διημέρου που προηγήθηκε της επίσκεψής με εκείνα που επακολούθησαν δίνει το κλειδί την ανάγνωσης και στον ανεξοικείωτο με την κρυπτογραφία.

Επειδή, βεβαίως, αυτή η αμερικανική κίνηση, σε αυτό το επίπεδο, έγινε με την βεβαιότητα της αδιαπέραστης μυστικότητας. Με το αίσθημα της μετάβασης του Αρχηγού της C.I.A σε «ασφαλές σπίτι» της «εταιρείας», στο εξωτερικό, για την συνάντηση με υφισταμένους...
Χωρίς αυτή την βεβαιότητα της ασφαλούς μυστικότητας (και βέβαια την αίσθηση επείγουσας ανάγκης), το ταξίδι δεν θα ανελαμβάνετο, λόγω της ζημιάς που εγνώριζαν πως θα προκαλέσει η διαρροή της είδησης, στην επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου που έχει εξαπολυθεί, σε πολιτικο-διπλωματικό και μιντιακό επίπεδο, κατά της «βάναυσης ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία»
Σε θαμώνες του ΟΗΕ και Ευρωπαίους συμμάχους, που μοιάζουν βαρύκοοι και δυσκίνητοι στα σαλπίσματα συναγερμού και επιστράτευσης, η επίσκεψη αυτού του Προσώπου θα τεκμηρίωνε την αμερικανική σκηνοθεσία του Ουκρανικού δράματος, μετά το αποκαλυπτικό τηλεφώνημα της Βοηθού ΥπΕξ κ. (“Fuck the E.U”) Βικτώ- ριας Νούλαντ, τη σειρά θεαματικών αμερικανικών επισκέψεων στην πλατεία των ασυγκράτητων ακροδεξιών πολιορκητών της εκλεγμένης κυβέρνησης Γιανούκοβιτς και του αποκαλυπτικού τηλεφωνήματος του Εσθονού ΥπΕξ. για την πραγματική ταυτότητα του δράστη ογδόντα φόνων στην Πλατεία Μεϊντάν.
Αλλά αυτο το αίσθημα ασφαλούς μυστικότητας αποδείχθηκε απατηλό.Ο πρόσφυγας τώρα Γιαννούκοβιτς, ή μάλλον οι Ρώσοι οικοδεσπότες του, αποδείχθηκε πως διαθέτουν ανθρώπους τους και στον πολύ στενό κύκλο των επίλεκτων της κ. Νούλαντ, στο καθεστώς του Κιέβου.Και η παρουσία του κ. Μπρέναν στο Κίεβο διατυμπανιζόταν αμέσως στην ειδησεογραφία της Μόσχας και την Κυριακή σε δηλώσεις του Γιανούκοβιτς. Την Δευτέρα αναγκάσθηκε σε επιβεβαίωση και ο Λευκός Οίκος.
Τι ήθελε η αλεπού στο Μεϊντάνι...;
Τώρα τί ήθελε ο αρχηγός της C.I.A.αυτοπροσώπως στο Κίεβο; Δεν επήγε φυσικά για να βρεί τους 20 μισθοφόρους της Μπλακρόκ, που εξαφανίσθηκαν στην Ανατολική Ουκρανία, όπως ανοήτως υποστηρίχθηκε. Ούτε φυσικά επήγε για «μιαν επίσκεψη ρουτίνας, στα πλαίσια περιοδείας του στην Ευρώπη», όπως εξήγησε προς... εξωγήϊνους, η εκπρόσωπος του ΥπΕξ κ.Κέρρυ.Επήγε γι’αυτό ακριβώς που κατήγγελε ο Γιανούκοβιτς στις δηλώσεις του:
Να πείσει την κυβέρνηση του Κιέβου να στείλει στρατεύματα και να χρησιμοποιήσει τα όπλα εναντίον των «τρομοκρατών αυτονομιστών» και των «Ρώσων μισθοφόρων», που έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους δέκα τουλάχιστον πόλεις της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας.
Την μετάβαση του αρχηγού της C.I.A. στο Κίεβο κατέστησε αναγκαία η σύγχυση, απραξία και ο εμφανής πανικός της κυβέρνησης Γιατσενιούκ, μπροστά στην εξάπλωση της εξέγερσης στις νοτιοανατολικές επαρχίες, την άνετη κατάληψη κρατικών κτηρίων και διοικητικών υπηρεσιών, την άρνηση της αστυνομίας να πειθαρχήσει στις διαταγές του Κιέβου και την ένωση των αστυνομικών με τους εξεγερμένους πολίτες αυτών των επαρχιών. Επανειλημμένα τελεσίγραφα της κυβέρνησης του Κιέβου εξέπνεαν χωρίς πραγματοποίηση των απειλών, οδηγώντας την στην εσωτερική και την διεθνή γελοιοποίηση.
Επειδή αυτό που κινεί εξεγερμένους πολίτες, αστυνομικούς και στρατιώτες, ρωσικής εθνότητας, ρωσόφωνους και Ουκρανούς μαζί, δεν είναι η λατρεία προς τη Ρωσία, την οποία καλούσαν στους φακούς της τηλεόρασης να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της και να τους δώσει χέρι βοήθειας. Είναι τα πρώτα δείγματα γραφής του καθεστώτος Μεϊντάν, τό κόψιμο των άθλιων συντάξεων στο μισό, η προοπτική του ξεπαγιάσματος τον χειμώνα, η επερχόμενη δυναστεία του ΔΝΤ, η απαγόρευση της γλώσσας στην οποία εσπούδασαν και με την οποία συνεννοούνται, το φάσμα της πείνας, της δυστυχίας και της υποδούλωσης. Αυτό δηλαδή που προανήγγειλαν Αμερικανοί οικονομικοί σχολιαστές, ότι η περίπτωση της Ελλάδας θα μοιάζει σε σύγκριση περίπατος στην εξοχή...
Και τι ήταν αυτό που, μέχρι τότε παρέλυε, την βούληση του καθεστώτος να στείλει τα τάνκς και τα ελικόπτερα, με διαταγές να κτυπήσουν; Μα ο φόβος των ρωσσικών στρατιωτικών δυνάμεων, που υποτίθεται πως ήταν συγκεντρωμένες στά σύνορα και περίμεναν την πρόφαση να εισβάλουν ... μέχρι τά σύνορα της Πολωνίας, τουλάχιστον. Αυτο το αίσθημα πανικού επήγε να κατευνάσει στο Κίεβο το ex officio αρμοδιότερο πρόσωπο, ο επικεφαλής της παντεπόπτριας αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών.
Χωρίς να είναι αυτήκοος των συνομιλιών του το Σαββατοκύριακο, μπορεί κανείς ασφαλώς να στοιχηματίσει ότι ο κ.Μπρέναν συμβούλευσε τους συνομιλητές του να μή παρασύρονται από τις ανησυχητικές δηλώσεις του κ.Κέρρυ, των εκπροσώπων του Λευκού Οίκου, του κ. Φογκ Ρασμούσεν του ΝΑΤΟ και των μεγαφώνων τους στα δυτικά ΜΜΕ, που προορίζονταν για... λαϊκη κατανάλωση.
Τους διαβεβαίωσε ότι ο Πούτιν δεν έχει καμμία διάθεση να εμπλακεί σε ριψοκίνδυνες περιπέτειες, ότι θα αρκεσθεί στην «προσάρτηση της Κριμαίας» και ότι θα περιορισθεί σε διπλωματικές επιχειρήσεις για να αποσοβήσει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τους παρουσίασε με άλλα λόγια μιαν σωστή αξιολόγηση των προθέσεων του Κρεμλίνου, όπως άλλωστε εκτίθεται και στις δηλώσεις του Σεργκέι Λαβρώφ, ότι η Ρωσία επιζητεί την κατασφάλιση των δικαιωμάτων των υπηκόων της και των Ρωσοφώνων, ιδανικά μεσα στα πλαίσια μιας ομοσπονδιακής Ουκρανίας.
Το δίλημμα-παγίδα
Δεν είναι όμως η ειρηνική επίλυση της ουκρανικής κρίσης ο στόχος του βαθέως κράτους (ή Υπερκράτους) που ελέγχει πλέον την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, σε φάση βαθειάς οικονομικής, και κοινωνικής κρίσης αλλά και κάμψης της διεθνούς επιρροής τους. Ο κ.Μπρέναν αυθεντικός φορέας και εκφραστής αυτής της νοοτροπίας εξωθεί το καθεστώς Γιατσενιούκ/ Σβόμποντα/Τιμοσένκο σε επίθεση που οδηγεί σε εμφύλια αιματοχυσία, προκειμένου να «στριμώξει» τον Βλαδίμηρο Πούτιν στην λαβίδα δεινού διλήμματος:
-Η μία επιλογή: να παραμείνει αδρανής μάρτυρας της σφαγής Ρώσων και Ρωσοφώνων της Ουκρανίας, περιοριζόμενος σε φραστικές διαμαρτυρίες, συγκαλυπτόμενες από τον αμερικανο-Νατοϊκό μιντιακό σιγαστήρα. Επιλογή που θα είχε καταλυτικές συνέπειες για την εσωτερική του δημοτικότητα όσο και για το εξωτερικό κύρος της Ρωσίας και που θα έπληττε το ηθικό αντίστασης τρίτων χωρών στις αξιώσεις και υπαγορεύσεις της «μόνης υπερδύναμης».
Οι συνέπειες αυτής της επιλογής θα επαλήθευαν την προαναγγελία του Κάρλ Γκέρσμαν, κεντρικού επιτελάρχη και τραπεζίτη των ψυχρο-πολεμαρχών νεοσυντηρητικών («νεοκόν»), ως προέδρου του «Εθνικού Ιδρύματος για τη Δημοκρατία», με ετήσια επιδότηση 100 εκατομμυρίων και 65 παραμάγαζα και ΜΚΟ στην Ουκρανία, ο οποίος, με «προφητικό»(;) άρθρο του, τον Σεπτέμβριο,στην Ουάσιγκτων Πόστ, είχε στοχοθετήσει τον ίδιο τον Πρόεδρο Πούτιν ως «το μεγαλύτερο και από την Ουκρανία έπαθλο».
-Η Δεύτερη επιλογή που πρόσφεραν στον Πούτιν οι σχεδιαστές στην σκακιέρα της CIA, εξωθώντας το καθεστώς του Κιέβου στο αιματοκύλισμα εμφυλίου, είναι να επαναλάβει το εγχείρημα της Γεωργίας, όπου, όταν ο Σαακασβίλι εισέβαλε αιφνιδιαστικά στη Νότια Οσετία και έσφαξε αρκετούς Ρώσους πολίτες, επενέβησαν τα ρωσικά στρατεύματα, συνέτριψαν το στρατό της Γεωργίας, εκπαιδευμένο από το ΝΑΤΟ και Ισραηλινές αποστολές, και έφθασαν μέχρι την πρωτεύουσα Τμπίλισι, προτού αποχωρήσουν.
Παρόμοιο ξεκαθάρισμα του παιχνιδιού στις Νοτιοανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας – τις βιομηχανικές και πλουσιότερες σε πρώτες ύλες και με συμπαγή ρωσικό, στην πλειοψηφία του, πληθυσμό- θα ήταν για τους Ρώσους μια γοργή και άνετη επιχείρηση.
(Η εμφάνιση των στρατευμάτων που έστειλε το Κίεβο για να ανακαταλάβουν τα κυβερνητικά κτίρια και τις αρτηρίες των εξεγερμένων επαρχιών και να συλλάβουν τους «τρομοκράτες», πείθει για την έκβαση: Στρατιώτες χλωμοί,πεινασμένοι και σαστισμένοι, καθόλου έτοιμοι να σκοτώσουν γυναικόπαιδα, συμπατριώτες τους και να σκοτωθούν Που μετρούν ακόμα τις συνέπειες εάν τα παρατήσουν και κρυφτούν και συχνά διαλέγουν να περάσουν «απέναντι», μαζί με το τάκς...)
Έτσι, εκ πρώτης όψεως, ένας τρίτος -παρορμητικός- παρατηρητής . είναι φυσικό να αναρωτιέται γιατί ο Πούτιν υφίσταται παθητικά τους πρώτους σκοτωμούς συμπατριωτών του στην Ουκρανία -και ταυτόχρονα τις προπαγανδιστικές κατηγορίες για επεκτατισμό- και δεν διατάσσει την επέμβαση του ρωσικού στρατού;
Το φάσμα σκληρού ψυχρού πολέμου
Η απάντηση είναι: Επειδή ο Πούτιν παίζει σκάκι. Και στην σκακιέρα, μετά τό φιάσκο της Συρίας, του Ιράν και της Κριμαίας, το Υπερκράτος της Ουάσιγκτων έστειλε να καθήσει απέναντι του το επιτελείο των σκακιστών του του κ.Μπρέναν. Η κίνησή τους στο Κίεβο στοχεύει σε ένα win-win αποτέλεσμα (όπως λένε οι Αμερικανοί). Οποιοδήποτε σκέλος του διλήμματος κι’ άν διαλέξει ο Πούτιν αυτοί κερδίζουν, κατά τους υπολογισμούς τους.
- Στήν δεύτερη επιλογή, της στρατιωτικής επέμβασης, το Υπερκράτος της Ουάσιγκτων και οι διεθνείς μηχανισμοί του θα έχουν μια πειστικώτερη βάση εδραίωσης ενός νέου, πολύτιμου –γι’αυτούς - ψυχρού πολέμου. Το γιατί θεωρούν πολύτιμη την αναβίωση ενός ψυχρού πολέμου οι νοσταλγοί του Γιέλτσιν και της αποσάθρωσης της Σοβιετικής ΄Ενωσης δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάπτυξη. Τηλεγραφικά μπορεί να αναφέρει κανείς πώς υπολογίζουν στην έγερση τείχους μεταξύ Ρωσίας και Δυτικής Ευρώπης, αποκατάσταση της πειθαρχίας των συμμάχων στα κελεύσματα της Ουάσιγκτων, ενίσχυση των εξοπλισμών του ΝΑΤΟ και περαιτέρω προώθησή του στα σύνορα της Ρωσίας, πολλαπλασιασμό των κερδών από εξοπλισμούς και αποκλεισμό της Ρωσίας από τις αγορές συμμάχων, εδραίωση της απειλούμενης θέσης του δολλαρίου ως παγκόσμιου ανταλλακτικού νομίσματος. Και ούτω καθεξής...
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά του νομίσματος, αλλά το «Υπερκράτος» της Ουάσιγκτων ( Γουώλ Στρήτ- Πολυεθνικές- νεοσυντηρητικοί-παλαιοτροτσκιστές «νεοκόν»- εβραϊκό λόμπυ) είναι ένα τέρας μονόφθαλμο και ριψοκίνδυνο στα άκρα. Γι’ αυτό σώφρονες Αμερικανοί και παλαιοσυντηρητικοί πολιτικοί, όπως οι Πάτρικ Μπιουκάναν, Πωλ Ρον και Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, μεταξύ άλλων, κρούουν την καμπάνα κινδύνου για ενδεχόμενο πυρηνικό Αρμαγεδδώνα.
freepen.gr

http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/04/cia_18.html