Η μυσταγωγία των Ορφικών οι πινακίδες και η μεταθανάτιος ζωή Τι είναι όμως οι Ορφικές πινακίδες και πώς σχετίζονται με τις γιορτές του Ηλίου ή και το Ηλιοστάσιο που έχουμε σήμερα;
Οι Ορφικές πινακίδες είναι οστέινες ή χρυσές πινακίδες ή πολλές φορές και πάπυροι οι οποίοι έχουν βρεθεί στους τάφους των Ορφικών.
Τοποθετούνταν πολλές φορές πάνω τους στο στήθος ή κρεμιόνταν σαν φυλαχτό κλεισμένες σε κέλυφος όταν ήταν πάπυροι ή τοποθετούνταν στο προσκέφαλο ή στα πόδια τους.
Όπως και να έχει ήταν κάτι που απαραίτητα συνόδευε έναν ορφικό στον τάφο.
Οι Ορφικές πινακίδες είναι σημαντικές διότι καταγράφουν μέρος από τις απόψεις των Ορφικών για την μεταθανάτια ζωή.
Η βασική διδασκαλία των Ορφικών ήταν ότι κάθε ον μπορεί να ξεφύγει και να λυτρωθεί από τον υλαίο βίο μέσα από 3 στάδια:
ΒΙΟΣ – ΘΑΝΑΤΟΣ – ΒΙΟΣ – ΑΛΗΘΕΙΑ όπως αναφέρεται στις πινακίδες αυτές.
Ή αλλιώς ΒΙΟΣ (υλαίος) – ΘΑΝΑΤΟΣ – ΒΙΟΣ (μεταθανάτια ζωή) – ΑΛΗΘΕΙΑ (στάδιο της λύτρωσης χωρίς νέα ενσάρκωση)
Οι 4 λέξεις αυτές συμπυκνώνουν την άποψη ότι ένα ον 1) ζει στην υλική υπόσταση πάνω στην γη αυτός είναι ο πρώτος ΒΙΟΣ, 2) στην συνέχεια πεθαίνει αυτός είναι ο ΘΑΝΑΤΟΣ, 3) στην συνέχεια αφού έχει χάσει το υλικό σώμα μένει μόνο σαν ψυχή σε πνευματική κατάσταση διατηρώντας τις λειτουργίες της σκέψης που είναι η μνήμη, η λογική και τα συναισθήματα και 4) σε αυτήν την κατάσταση βλέπει πνευματικά τα άλλα όντα Θεούς, Δαίμονες, Ψυχές π.χ. το Εν το βλέπει σαν αστραπαιό Ήλιο μη ικανή να το δει για πολύ ώρα, άλλα όντα έχουν άλλη φωτεινότητα και άλλες φορές περιβάλλεται από σκότος. Αυτές οι καταστάσεις είναι ο 2ος ΒΙΟΣ στην μεταθανάτια ζωή.
Οι διδασκαλίες των Ορφικών θέλανε μέσω μιας μυστικής γνώσης η οποία είχε αποκτηθεί από ανθρώπους (μύστες που με εγκοίμηση και αναγωγή χαρτογραφούσαν την μεταθανάτιο ζωή επιστρέφοντας πίσω στο σώμα τους) να μεταδώσουν την γνώση αυτή και σε άλλους η οποία γνώση αυτή είχε την περιγραφή του τόπου της μεταθανάτιας ζωής (Ουράνιος Άδης, στον Γήινο Άδη πήγαινε το σώμα) αλλά και την συμπεριφορά και το τι πρέπει να πράξει η ψυχή σε αυτά που θα συναντήσει.
Οι ψυχές που δεν έπρατταν σωστά οδηγούνταν σε μια νέα ενσάρκωση ενώ οι ψυχές που γνώριζαν τι πρέπει να κάνουν αποδεσμευόντουσαν από την ανάγκη των ενσαρκώσεων και την επανάληψη μιας ζωής με βάσανα πάνω στην γη.
Για αυτό λέγανε ότι όσοι γνώριζαν και σώζονταν κυριαρχούσαν πάνω στον θάνατο. Επειδή οι ψυχές αυτές δεν ενσαρκώνονταν ξανά ήταν όμοιες με τους Θεούς και αποθεώνονταν.
Κάποιος Ορφικός δλδ είχε όλη την γνώση να γίνει Αθάνατος όμοιος με τους Θεούς.
Όταν το κατάφερνε αυτό βρίσκονταν στην κατάσταση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ δλδ στην ΜΗ ΛΗΘΗ (μη λησμονιά) μια κατάσταση που διέπεται από ανάμνηση όποτε το θελήσει κάποιος όλων των μνημών ζωών του σε αντίθεση στην κατάσταση της ΛΗΘΗΣ (λησμονιά) που είναι όλα τα ενσαρκωμένα όντα. Δλδ στην κατάσταση να χρησιμοποιούν μέρος της μνήμης τους πολύ μικρό και να χάνουν όλη την γνώση του τι πραγματικά συμβαίνει στην Ύπαρξη ή στον Κόσμο.
Έτσι όποιος λειτουργούσε με βάσει την ΑΛΗΘΕΙΑ ελευθερωνόταν από τον θάνατο (μια ρύση παρόμοια υπάρχει και στα λόγια του Ιησού, “και γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσεi υμάς”) ενώ όποιος λειτουργούσε με την ΛΗΘΗ ζούσε στον διακεκομμένο κύκλο ζωής – θανάτου.
Αυτό ακριβώς το σημείο περί ΑΛΗΘΕΙΑΣ και ΛΗΘΗΣ περιγράφεται στις Ορφικές πινακίδες.
Για παράδειγμα μια Ορφική πινακίδα μας λέει:
Ευθύς ως η ψυχή σου εγκαταλείψει το φως του Ήλιου βάδισε προς τα δεξιά και δείξε μεγάλη προφύλαξη … Θα βρεις στα αριστερά του οίκου του Άδη μια πηγή που δίπλα της ορθώνεται ένα λευκό κυπαρίσσι. Σε αυτήν την πηγή καθόλου μην πλησιάσεις αλλά λίγο αργότερα στα δεξιά θα βρεις μια άλλη πηγή στης Μνημοσύνης την λίμνη από την οποία ρέει δροσερό νερό. Μπροστά της όμως υπάρχουν Φρουροί, θα τους πεις ΄Είμαι τέκνο της γης και του έναστρου ουρανού όμως η καταγωγή μου είναι ουράνια. Αυτό το ξέρετε και σεις. Τώρα όμως διψάω και χάνομαι. Για αυτό δώστε μου να πιω δροσερό νερό που ρέει από της Μνημοσύνης την λίμνη.΄ Και μετά από αυτό θα σου δώσουν να πιεις από την Θεϊκή κρήνη και έπειτα ανάμεσα στους άλλους Ήρωες θα βασιλεύεις
Στο απόσπασμα αυτό μπορούμε να κάνουμε πολλά σχόλια.
Πρώτα από όλα βλέπουμε ότι η ψυχή βρίσκεται μπροστά στο Φως του Ήλιου.
Εν συντομία να πω πως αυτές τις καταστάσεις τις περιγράφει τόσο ο Πλούταρχος όσο και οι μυστικοί Χριστιανοί όσο και άλλες θρησκείες.
Στο έργο του Πλούταρχου “Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης ” αναφέρει κάποια μέρη από τα στάδια του θανάτου κα την μεταθανάτια κατάσταση :
το σώμα θάβεται και πηγαίνει στον Γήινο Άδη.
Η ψυχή αποχωρίζεται του σώματος και πηγαίνει στον Ουράνιο Άδη.
Θάνατος ο μεν εστί εν την γη της Δήμητρος, ο δ’ εν τη Σελήνη της Φερσεφόνης και σύνοικος εστι της μεν χθόνιος ο Ερμής, της δ’ ουράνιος. Λύει δ’ αυτή μεν ταχύ και μετά βίας την ψυχήν από του σώματος, η δε Φερσεφόνη πράως και χρόνω πολλώ τον νουν από της ψυχής.
“Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Ο θάνατος ο μεν επί της γης είναι της Δήμητρος, ο δε επί της Σελήνης της Φερσεφόνης και σύνοικος της μιας είναι ο Χθόνιος Ερμής της άλλης ο Ουράνιος. Λύνει όμως τούτη γρήγορα και με βία την ψυχή από το σώμα, ενώ η Φερσεφόνη πράως και σε μεγάλο χρονικό διάστημα λύνει τον νουν από την ψυχή.
Ο θάνατος επί Γης αναφέρεται στο γήινο σώμα και την υλική κατάσταση. Ο θάνατος αυτός είναι γρήγορος και ακαριαίος.
Ο θάνατος επί της Σελήνης αναφέρεται στην ψυχή που λύνεται στον Ουράνιο Άδη. Ο θάνατος αυτός είναι μακρόχρονος 49 μέρες περίπου, τα 40 του νεκρού που λέμε.
Τις 40 αυτές μέρες είναι η μεταθανάτια ζωή που βάσει των Ορφικών μια ψυχή θα κριθεί από τις ικανότητες τις αν θα ξαναενσαρκωθεί ή θα αποθεωθεί.
Συνήθως αυτό που ξέρουμε όλοι είναι ότι την ώρα του θανάτου βλέπουμε ένα τούνελ και ένα φως και οδηγούμαστε σε αυτό.
Το επόμενο βήμα είναι να αντικρίσουμε τον ίδιο τον Θεό σαν αποστράποντα Ήλιο.
Την στιγμή αυτή αντικρίζουμε έναν Ήλιο (τον νοητό Ήλιο των Πλατωνικών και Πυθαγορείων) ο οποίος είναι τόσο δυνατός και αστραφτερός που με το ζόρι μπορούν να αντέξουν τα μάτια μας.
Όταν ο νους αποκριθή της ψυχής αποκρίνεται δ’ ερώτι της περί τον ήλιον εικόνος, δι ης επιλάμπει το εφετόν και καλόν και θείον και μακάριον, ου πάσα φύσις ορέγεται.
“Ηθικά, Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”
Όταν ο νους διαχωρισθεί από την ψυχή, διαχωρίζεται από έρωτα για την εικόνα του Ήλιου με την οποία λάμπει και φαίνεται το επιθυμητό, το ωραίο, το θεϊκό και το μακάριο, το οποίο κάθε φύση λαχταρά.
Αυτό το φως είναι το φως που μας γεμίζει χαρά και αγαλλίαση και μας ελκύει.
Μεχρί εδώ είναι όσα λίγο πολύ ξέρατε….
Όμως υπάρχει και συνέχεια !
Η συνέχεια είναι στις Ορφικές πινακίδες.
Και όταν έρθει η στιγμή που ο θάνατος φέρει την ψυχή πάλι πίσω στον Ουρανό θα βλέπει τα άλλα όντα σαν Ήλιους σαν Κομήτες φωτεινούς, θα βλέπει τους ίδιους τους Θεούς.
Τότε θα πρέπει να μην πιει από το νερό της ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ των επιθυμιών των χαρών του υλικού ΒΙΟΥ αλλά να πιει από το νερό της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ που θα την αποθεώσει στην αιώνια χαρά στον ίδιο τον Παράδεισο!
Το νερό της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ και ο τόπος της λίμνης της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ είναι ο τόπος “αναψύξεως” που η ψυχή αναζητά για να σωθεί από την δίψα της επιθυμίας της όπως αναφέρεται πολλές φορές και στον Χριστιανισμό.
Ἐσὺ Κύριε ἀνάπαυσε τὴν ψυχὴ τοῦ δούλου Σου σὲ τόπο φωτεινό, σὲ τόπο χλοερό, σὲ τόπο ἀναψύξεως, ὅπου δὲν ὑπάρχει, ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός
Πηγη
thesecretrealtruth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου