Y&P εναντίον S&P’s

Ασύμμετρες απειλές δέχεται το γερμανικό σχέδιο για την αναμόρφωση της Ευρώπης σε μία βάση καθολικής λιτότητας, όπως ακριβώς περιγράφεται στο λεγόμενο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της 9ης Δεκεμβρίου 2011. Οι πρώτες απειλές προέρχονταν από τις αντιδράσεις των αγορών και ειδικότερα των οίκων αξιολόγησης (Standard & Poor’s, Fitch και Moody’s) που επιμένουν να διατηρούν τα επιτόκια δανεισμού των ευρωπαϊκών χωρών στα ύψη. Η μικρή πτώση των τελευταίων εβδομάδων παραμένει αδικαιολόγητη αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι από το δεύτερο τρίμηνο του 2008 το συνολικό έλλειμμα των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία και Ελλάδα) έχει μειωθεί από 10,9% στο 4,3%, με τα δεδομένα να προέρχονται από την υπεράνω πάσης υποψίας Deutsche Bank. Οι πακτωλοί χρήματος, άνω του 1 τρις. ευρώ, ωστόσο που απελευθέρωσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τον Δεκέμβρη και την προηγούμενη εβδομάδα προς τις εμπορικές τράπεζες εκτόνωσε τις πιέσεις στις αγορές ομολόγων. Αυτή η ανάσα έδωσε αναμφισβήτητα μεγαλύτερα περιθώρια στο Βερολίνο για να επιβάλει, με την ησυχία του, τις πολιτικές του επιλογές στην ΕΕ.

Παρόλα αυτά το γερμανικό σχέδιο κινδυνεύει. Ο εχθρός που το απειλεί ακούει στο όνομα Y&P. Πίσω από αυτό το αρκτικόλεξο (που καθόλου τυχαία παραπέμπει στον γνωστό οίκο αξιολόγησης) κρύβονται οι Νέοι (Y) και Φτωχοί (P) της Γαλλίας, που εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθούν στις 22 Απρίλη και 6 Μαΐου αποφάσισαν να κάνουν δύσκολη την ζωή των υποψηφίων. Συγκεκριμένα να τους αξιολογούν συνεχώς στη βάση των δεσμεύσεων που αναλαμβάνουν για την αντιμετώπιση της ανεργίας στις μικρές ηλικίες. Την ώθηση για την δημιουργία του κινήματός τους έδωσε η πρόσφατη εκτίναξη των ποσοστών ανεργίας στη νεολαία που τους τελευταίους μήνες του 2011 έφθασε το 22,4% από 21,6% μόλις το προηγούμενο τρίμηνο. «Συγγνώμη που θα σας το πω αλλά τριπλό Α δεν υπάρχει», δηλώνει στην Wall Street Journal Europe της Δευτέρας 5 Μαρτίου ένας αξιολογητής της Y&P. Έτσι, ο νυν πρόεδρος Νικολά Σαρκοζύ βαθμολογείται με D, που βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πριν τα σκουπίδια, ενώ ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών, Φρανσουά Ολάντ, ίσα – ίσα που καταφέρνει να πάρει έναν βαθμό μεγαλύτερο, το C.

Παρόλα αυτά δεν υπάρχει υποψήφιος στη Γαλλία που να μην παίρνει θέση απέναντι στο κοινωνικό ζήτημα. Κι εδώ ακριβώς είναι που ξεκινούν τα προβλήματα για το Βερολίνο. Οι κίνδυνοι που ορθώνονται για τη συνέχεια της πολιτικής άγριων περικοπών την οποία εξέφρασε το δίδυμο Μερκοζύ είναι τόσο σοβαροί ώστε μετέφεραν τις κοινές τους εμφανίσεις ακόμη κι εντός της Γαλλίας στο πυρακτωμένο προεκλογικό περιβάλλον. «Η παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική ζωή μιας άλλης χώρας ήταν ανέκαθεν θέμα ταμπού, ακόμη και στο πλαίσιο της στενής γαλλο-γερμανικής συμμαχίας. Η Μέρκελ αναίρεσε αυτή την παράδοση και τώρα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο των διπλωματικών εντάσεων αν ο Ολάντ κερδίσει τις εκλογές τον Απρίλη», γράφει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

Το Βερολίνο ανησυχεί και μάλιστα σφόδρα, γιατί ο Ολάντ σαρώνει στις δημοσκοπήσεις κερδίζοντας στον πρώτο γύρο ένα ποσοστό 31,5% (έναντι 26% που παίρνει ο αντίπαλός του Σαρκοζύ) και στον δεύτερο γύρο 58% με μια ασυνήθιστα ριζοσπαστική ατζέντα. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει: μείωση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 60 χρόνια, δημιουργία 60.000 νέων θέσεων εργασίας στην εκπαίδευση και άλλων 150.000 για τη νεολαία, θεσμοθέτηση νέου φορολογικού συντελεστή ύψους 75% (από 40% που είναι σήμερα) για όσους έχουν εισοδήματα άνω του 1 εκ. ευρώ και, αυτό που έχει πανικοβάλλει το Βερολίνο, αναδιαπραγμάτευση του Δημοσιονομικού Συμφώνου. Το μέγεθος των διακυβευμάτων για τη Γερμανία φαίνεται αν δούμε τις κοινές εμφανίσεις της Μέρκελ με τον Σαρκοζύ, ακόμη και σε τηλεοπτικά προγράμματα, κι επίσης την πρωτοβουλία του Βερολίνου να πιέσει κι άλλους συντηρητικούς ευρωπαίους ηγέτες (Κάμερον, Ραχόι, Μόντι, κ.α.) να κρατήσουν αποστάσεις από τον Ολάντ, διαμηνύοντας έτσι στους γάλλους ψηφοφόρους πως τυχόν εκλογική επιτυχία του σοσιαλιστή υποψηφίου, θα σημάνει την διπλωματική απομόνωση της χώρας τους.

Με βάση και την (πικρή) εμπειρία της Ελλάδας από τις προεκλογικές μεγαλοστομίες των σοσιαλιστών, το πιθανότερο είναι πως η εγκατάσταση του Ολάντ στα Ηλύσια θα προκαλέσει μια στροφή 180 μοιρών. Ως αποτέλεσμα οι προεκλογικές εξαγγελίες θα μείνουν στα χαρτιά. Αυτό είναι το βασικό σενάριο. Αν όμως δεν ισχύσει; Αν δηλαδή ο Ολάντ επιχειρήσει να ακολουθήσει τα βήματα του Λαϊονέλ Ζοσπέν, υποκύπτοντας εν μέρει έστω στις πιέσεις των Y&P; Αυτή είναι η ασύμμετρη απειλή που αντιμετωπίζει το Βερολίνο, την ώρα που γλίτωσε από την S&P’s…

 http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/yap--saps--2012030553834/