Γιατί η αριστερά μισεί τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, αρνείται να αποδεχτεί τις εθνικές αξίες και μέλη της καθυβρίζουν τον άτυχο σμηναγό

Γράφει ο Αιμίλιος Σάλαζαρ
Ακούμε από χθες διάφορους κύκλους να προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα λέγοντας πως «ασχέτως ιδεολογίας, κρίμα για το παιδί που χάθηκε». Το ασχέτως ιδεολογίας είναι βέβαια καθαρή τρέλα, αν όχι κάτι δόλιο και προδοτικό. Διότι προφανώς και δεν υπάρχει χώρος για ιδεολογίες όταν τίθεται ζήτημα προστασίας της πατρίδος και των ανθρώπων της.
Ας αναλογιστούμε απλά πως η χώρα μας έχει τον χειρότερο γείτονα παγκοσμίως. Χειρότερο και από την υποσιτιζόμενη και επί της ουσίας αμυνόμενη Β. Κορέα. Η Τουρκία μπορεί να συγκριθεί (και πράγματα έτσι γίνεται) με το εθνοσοσιαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο και ο ηγέτης τους, το ίδιο και η ρητορική των πολιτικών τους τραμπούκων. 

 

 
Στην περίπτωση λοιπόν που η πολεμική αεροπορία δεν υπερασπιζόταν τον εναέριο χώρο μας, οι τούρκοι φασίστες θα ολοκλήρωναν την 5λεπτη πτήση τους, και θα πετούσαν «προειδοποιητικά» πάνω από την Ακρόπολη. Για να μην έχουμε λοιπόν μια "Luftwaffe" πάνω από τα κεφάλια μας να μας απειλεί με βομβαρδισμό καθώς πηγαίνουμε στις δουλειές μας, ας είμαστε αιωνίως ευγνώμονες σε αυτούς τους ήρωες. Το έθνος πάντα θα χρειάζεται ήρωες όσο κυβερνούν προδότες. Αυτά τα λίγα και αυτονόητα.

 
Ωστόσο αν αναλογιστεί κανείς τι πραγματικά συμβαίνει στο εσωτερικό της χώρας μας, συνειδητοποιεί την εξής αλήθεια: Ο πραγματικός λόγος που η αριστερά στην Ελλάδα μισεί τις ένοπλες δυνάμεις είναι επειδή δεν έχει καταφέρει ακόμα (και είναι σχεδόν αδύνατο) να τις διαφθείρει και να τις μολύνει με τον ανθελληνισμό της. Η κυβερνώσα αριστερά (με τον όρο αναφέρομαι στην κρατούσα ιδεολογία στην πολιτική αλλά και στην κοινωνία) μισεί και απεχθάνεται οτιδήποτε Ελληνικό. Ένα μίσος το οποίο πηγάζει από το σκοτάδι που φέρει στην ψυχή της, μιας και η λαμπρότητα του Ελληνισμού είναι φαρμάκι για τον πνευματικό της μεσαίωνα. Αυτό είναι το κόμπλεξ αλλά και η Αχίλλειος πτέρνα της.

 
Αυτή η αριστερά λοιπόν έχει δηλητηριάσει οτιδήποτε υγιές στη χώρα, από τον πολιτισμό και την τέχνη (με την αριστερίστικη δηθενιά και τις λούμπεν αθλιότητες) μέχρι την παιδεία και τη γλώσσα (με την ηρωοποίηση της αμορφωσιάς και της τεμπελιάς). 

 
Είναι η εκφυλιστική τάση, το παράσιτο που αφού καταστρέψει κάτι, προσπαθεί να εξαπλωθεί όπου μπορεί, για να συνεχίσει να διαβιεί εις βάρος της κοινωνίας μας.
Αυτό το μίσος λοιπόν για την Ελλάδα, 

• αφού κατέλαβε εδάφη (από τα «άβατα» μέχρι τα υπουργεία), 
• αφού μπόλιασε με προδοτικές ιδέες τους απλούς ανθρώπους όλων των ηλικιών, και 
• αφού κατέκτησε ιδεολογικά τον κρατικό μηχανισμό, 

προσπαθεί διακαώς, να διαλύσει και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Εκεί όμως συναντά διαχρονικά μια τεράστια "κλειστή πόρτα".
Από τα περήφανα Ελληνικά ονόματα μονάδων και όπλων, τα ένδοξα συνθήματα και τραγούδια, και την Ελληνική ποιότητα και πνεύμα, οι αξιωματικοί κα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αντιστέκονται στην αριστερίστικη μάστιγα. Την μάστιγα της οποίας σκοπός είναι να αφανίσει την Ελλάδα. Αν και οι πιέσεις της διαρκώς αυξάνονται, μιας και σχεδόν οπουδήποτε αλλού ο Ελληνισμός έχει ηττηθεί, τα στελέχη των Ελληνικών Ε.Δ., με τον ελληνοκεντρικό αξιακό τους κώδικα και την ανιδιοτελή τους αγάπη για την πατρίδα, όχι μόνο δεν ενδίδουν στις προσπάθειες αφελληνισμού των πάντων, αλλά αντιθέτως χλευάζουν τους αριστεριστές αγνοώντας τους επιδεικτικά. 

 
Και έτσι οι Ελληνικές Ε.Δ. επικρατούν στον ακήρυχτο κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται εντός της Ελλάδας και κατά της Ελλάδας.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που η αριστερά μισεί τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. 

 
Η "κλειστή πόρτα" που συναντούν οι εκφυλιστικές της τάσεις, και όχι κάποια δήθεν αγάπη για την ειρήνη – λες και οι Ε.Δ. μας είναι επεκτατικός στρατός...
Γι΄ αυτό και το μένος, γι' αυτό και οι κατηγορίες για δεξιούς, χουντικούς και φασίστες. 

 
Γι' αυτό και οι προδοτικές προσπάθειες δημιουργίας συνδικάτων και προσκυνημένων ελεγχόμενων συνδικαλιστών στις Ε.Δ. 
Η αριστερά επιθυμεί να ξηλώσει τον ηρωισμό των ενόπλων μας για να ξεπλύνει τη δική της δειλία.  
Γι' αυτό και ο Ελληνισμός είναι διαχρονικά το κόμπλεξ της αριστεράς αλλά και η Αχίλλειος πτέρνα της.
Όσο οι Ε.Δ. παραμένουν όρθιες και στο Ελληνικό τους ύψος, όσες μάχες και αν χάνουμε, το έθνος μας δεν θα χάσει ποτέ τον πόλεμο.