Όταν οι Ολύμπιοι κατασκεύασαν το ηλιακό μας σύστημα.
Τι είναι ο «ανάδρομος ρυθμός» που έχει επιβληθεί στην ανθρωπότητα.
Πυθαγόρειο σύστημα:
α) η έννοια της λέξης ΕΛΛΑΣ
β) η Ψυχή της ΕΛΛΑΔΑΣ
γ) το έτος 2016 και η αρχαιοελληνική αρίθμηση ετών
Το 2016, σύμφωνα με το σημερινό γήινο ημερολόγιο, μόλις έφθασε. Οι ευχές για ένα δημιουργικό, χαρούμενο και ευτυχισμένο Νέο Έτος, δίνουν και παίρνουν, όπως απαιτεί το εθιμοτυπικό της πρωτοχρονιάτικης ιστορίας.
Εμείς, οι σημερινοί άνθρωποι, μάθαμε να μην είμαστε ειλικρινείς ούτε με τον εαυτό μας αλλά ούτε και με το περιβάλλον μας. Πόσοι από εμάς δίνουμε μία ευχή για ευτυχισμένη και δημιουργική νέα χρονιά ενώ στην ουσία δεν το πιστεύουμε; Και με το δίκιο μας βέβαια αφού τόσα «σκοτεινά» πράγματα γίνονται γύρω μας. Οι περισσότεροι από εμάς απλώς «συνηθίσαμε» να λέμε κάτι μόνο και μόνο για να το λέμε. Μάθαμε, να μην είμαστε «άνθρωποι της ουσίας». Δεν ζούμε, δεν βιώνουμε, απλώς υπάρχουμε.
Σε ένα γενικό πλαίσιο, ο χρόνος που ετοιμαζόμαστε να βιώσουμε, είναι διττός και περίεργος, όπως και η ανθρώπινη φύση. Από την μία πλευρά, θα είναι δύσκολος και οδυνηρός για εκείνους οι οποίοι επιμένουν να κρατούν τους εαυτούς τους αλυσοδεμένους στην παλαιά χρονογραμμή εθελοτυφλώντας ότι είναι ασφαλείς, και από την άλλη πλευρά, θα είναι αρκετά εύκολος και με «άγνωστες εκπλήξεις» για εκείνους που έχουν επιλέξει να συμπορευτούν με την Νέα Ροή, που πρόκειται να χορηγηθεί στην Γη, καθώς κλείνει ο κύκλος στον Πυθαγόρειο αριθμό Εννέα (9). Στην αρχαία Ελλάδα το 9 συμβολίζεται ως «Θ».
Ας τα δούμε όμως όλα αυτά αναλυτικά βήμα προς βήμα και όσο πιο απλά γίνεται. Καταρχήν ας ξεκινήσουμε από τον χώρο μας. Βιώνουμε την εμπειρία της γήινης φύσης, την οποία φύση, οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν «Σύμπαν». Κατ’ επέκταση εμείς, ως Άνθρωποι, βιώνουμε την εμπειρία ενός γαλαξιακού φυσικού σύμπαντος της ύλης, βαριάς και εκλεπτυσμένης.
Γαλαξιακό σύμπαν θα ονομάσουμε τον χώρο μέσα στον οποίο υπάρχει το Ηλιακό μας Σύστημα με όλους τους βραχώδεις πλανήτες του. Το σύμπαν αυτό δονείται σε τέσσερις διαστάσεις και κάθε διάσταση έχει και τα δικά της πεδία.
Ας «προσγειωθούμε» όμως τώρα στην Γη μας, που δονείται μέχρι και την 3η διάσταση. Η 3η διάσταση, μας έχουν πει, ότι οριοθετεί έναν χώρο με τρεις χωρικές διαστάσεις (πεδία). Έτσι η ανθρώπινη πεποίθηση αναγνωρίζει, το ύψος, το μήκος και το πλάτος, ως τις τρεις βασικές διαστάσεις του χώρου που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας. Εμείς όμως κινούμαστε μέσα σε αυτόν τον τρισδιάστατο χώρο ο οποίος διαθέτει όχι τρεις αλλά πέντε διαστάσεις ή αλλιώς πέντε πεδία. Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Πέντε πεδία.
Υψώνουμε τα μάτια στον Ουρανό και αναγνωρίζουμε μόνο τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ στην ουσία έχουμε έξι σημεία του ορίζοντα. Αναγνωρίζουμε μόνο την Ανατολή, την Δύση, τον Βορά και τον Νότο, ενώ μας διαφεύγει το Ζενίθ και το Ναδίρ, παρόλο που κάπου, κάποτε, τα είχαμε ακούσει. Όσο για τις άλλες δύο χωρικές διαστάσεις του τρισδιάστατου πεδίου μας είναι πολύ απλές.
Από τα πολύ παλιά χρόνια, η ανθρωπότητα ένοιωθε μία αποστροφή όσον αφορά το «βάθος». Μία πεποίθηση που δημιουργήθηκε, καλλιεργήθηκε και εξαπλώθηκε από τα ιερατεία τα οποία ως γνωστό εκτελούν τις διαταγές της επικυριαρχικής αδελφότητας. Κάπως έτσι τα ιερατεία, δημιούργησαν τον καταχθόνιο και μουχλιασμένο κόσμο του Άδη, τα Τάρταρα και γενικά τον εγκλωβισμό της κάθε ψυχής στα βάραθρα της Γης, κάτι το οποίο αντιτίθεται με τις σημερινές εσωτερικές διδασκαλίες, καθώς όλοι μας γνωρίζουμε ότι όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, ανέρχεται στα ουράνια αιθερικά πεδία. Μήπως τελικά «ο καταχθόνιος κόσμος του Άδη», δεν βρίσκεται στα τάρταρα παρά κάπου στα αιθερικά πεδία της Αόρατης Σελήνης, όπως μας περιγράφει τόσο ο Πλάτωνας στον μύθο του Ηρός, όσο και ο μεταγενέστερος Λουκιανός;
Η πεποίθηση αυτή, μία επιτυχία των ιερατείων, όταν άρχισε να κερδίζει έδαφος, κατηύθυνε την ενέργεια της σκέψης των ανθρώπων προς τον φόβο, μία πληροφορία που εγκαταστάθηκε στα μορφογεννετικά αόρατα πεδία της Γης, όπως επιστημονικά έχει αποδειχθεί με το πείραμα του εκατοστού πιθήκου.
Έτσι, ένα παιδί που γεννιόταν, δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη κατήχηση για να αναπτύξει τον φόβο του «βάθους». Λάμβανε την πληροφορία αυτή την στιγμή της γέννησης του από το υλαίον πεδίο, αυτόματα. Η αποστροφή της ανθρωπότητας για το βάθος, είχε πλέον επιτευχθεί. Η καθοδήγηση του ανθρώπινου νου από τα διάφορα ιερατεία των αδελφοτήτων είχε πλέον ξεκινήσει. Έτσι το «βάθος» μετατράπηκε σε «σκοτάδι» που παράγει τις διάφορες σκεπτομορφές – τέρατα στοιχειώνοντας τα όνειρα και τους οραματισμούς των ανθρώπων.
Τι είναι όμως στην πραγματικότητα το «πεδίο του βάθους;» Το πεδίο αυτό είναι ένας ενεργειακός ενδοσκοπικός αγωγός που οδηγεί την ανθρώπινη οντότητα στην ανώτερη κατανόηση του πέμπτου πεδίου του τρισδιάστατου και τετραδιάστατου κόσμου. Είναι ακριβώς εκείνο το ενδοσκοπικό μονοπάτι που μας οδηγεί στην 4η διάσταση. Είναι ακριβώς αυτό που έγραψαν οι σοφοί στην είσοδο του Μαντείου των Δελφών… «Γνώθι Σε Αυτόν».
Αυτή όμως η «εις βάθος ενδοσκόπηση» δεν εξυπηρετεί τον σκοπό των ιερατείων και της αδελφότητας για αυτό πρέπει η προσοχή του ανθρώπου να στραφεί περισσότερο προς τις άλλες τρεις διαστάσεις του χώρου. Κάπως έτσι έγινε, και πείστηκε ο σημερινός άνθρωπος ότι υπάρχει μόνο αυτό που βλέπει με τα υλικά του μάτια και συνεπάγεται μόνο ότι αναλύει και εξηγεί ο υλικός ανθρώπινος νους.
Αν μπορούσαμε (που μπορούμε) να γίνουμε παρελθοντικοί χρονοταξιδιώτες και πηγαίναμε στην εποχή του ήρωα Περσέα, θα μας έλεγε ότι για να φτάσουμε στην Απολλώνια χώρα των Υπερβόρειων θα έπρεπε να κάνουμε ότι έκανε και αυτός. Δηλαδή να θυσιάσουμε «όνους», και φυσικά δεν εννοούσε «γαϊδάρους». Θα πρέπει να θυσιάσουμε «ο+νους», τον υλικό κατευθυνόμενο νου.
Για την καταστολή αυτή επιστρατεύτηκαν από τα ιερατεία όλοι οι κλάδοι, επιστημονικοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί, νέο-φιλόσοφοι κ.τ.λ. Αρχαία κείμενα πανάρχαιων πολιτισμών μελετήθηκαν και διαστρεβλώθηκαν βάναυσα. Οι περισσότερες πληροφορίες ξαναγράφτηκαν σύμφωνα με τα μοντέλα των ιερατείων. Όμως τα πρωτότυπα δεν καταστράφηκαν διότι η αδελφότητα τα χρησιμοποίησε και τα χρησιμοποιεί κατά κόρον. Με την μόνη διαφορά ότι τα πρωτότυπα αναφέρονται σε μία άλλη χρονογραμμή η οποία σταμάτησε τεχνητά, όπως θα δούμε παρακάτω, για αυτό και μπορούν τα ιερατεία να τα χρησιμοποιούν ακόμα και μέχρι σήμερα, καθώς την έχουν εγκλωβίσει σε ένα σημείο, μακριά από τα μάτια πάντα, της «κοινής ανθρωπότητας».Έτσι τα πάντα είναι ελεγχόμενα και ο εγκλωβισμός του ανθρώπου στο τρισδιάστατο πεδίο της βαριάς ύλης είναι προδιαγεγραμμένος και «ασφαλισμένος».
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές με πιάνουν τα γέλια όταν μέσα σε πυθαγόρεια κείμενα των αριθμών εμπλέκονται και διάφορες θρησκευτικές φράσεις από την Παλαιά ή Καινή Διαθήκη.
Παρόλες όμως τις φιλότιμες προσπάθειες των ιερατείων η συμπαντική δόνηση του βάθους δεν εξαλείφθηκε. Εξακολουθεί να είναι ένας ενεργειακός αγωγός που μεταφέρει τις οντότητες στην 4η διάσταση εάν και εφόσον το επιλέξουν αλλά και ένας αγωγός που μεταφέρει την δόνηση της αρχέτυπης συμπαντικής εξέλιξης στην Γη.
Εντούτοις, τα ιερατεία και οι αδελφότητες κάτι έπρεπε να κάνουν για αυτό. Έπρεπε να χρησιμοποιήσουν την συμπαντική δόνηση της εξέλιξης προς ίδιον όφελος και να στρέψουν την προσοχή της ανθρωπότητας προς κάτι άλλο, κατώτερο, όπως θα δούμε παρακάτω.
Η συμπαντική δόνηση της εξέλιξης είναι προγραμματισμένη να διοχετεύεται στην Γη ανεξαρτήτως. Η συμπαντική δόνηση της εξέλιξης δεν είναι περιορισμένη, δηλαδή να χρησιμοποιηθεί για τον έναν ή τον άλλο σκοπό. Για αυτό και εκείνος που την λαμβάνει έχει την ελεύθερη βούληση να την χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν. Και αυτή η συμπαντική δόνηση της εξέλιξης χορηγείται στην Γη διαμέσου του ενεργειακού αγωγού του «βάθους». Το ότι είναι επικυριαρχικά εγκλωβισμένη σε ένα σημείο δεν σημαίνει ότι δεν δονείται δεν ρέει κυκλικά και δεν μπορεί να προσελκυθεί.
Το Πρώτο-Ολύμπιο αρχέτυπο που εφορεύει αυτόν τον αγωγό της εξέλιξης στην Γη είναι ο Ερμής, του οποίου η δόνηση μετατράπηκε ως Κερδώος Ερμής την Ελληνιστική περίοδο. Πρέπει να πω ότι η «πτώση» των αρχέγονων αρχέτυπων της δημιουργίας ξεκίνησε γύρω στο 3.500 με 3000 π.χ. και ύστερα.
Σύμφωνα με μία θεωρία της Φυσικής, η οποία μάλιστα διατυπώθηκε στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, αλλά παραγκωνίστηκε και υποβαθμίστηκε από τους περισσότερους επιστήμονες, που και να θέλουν, δεν τους επιτρέπεται από το καθεστώς να διοχετεύσουν στους απλούς ανθρώπους την πραγματική γνώση, όταν κάποιος παρατηρητής της 3ης διάστασης από την Γη προσπαθεί να βρει την πύλη εξόδου προς το την 4η διάσταση, διέρχεται από το πεδίο του «βάθους» και έτσι έχει την αίσθηση ότι «πέφτει» στο κενό.
Ας θεωρήσουμε τώρα ότι ο γήινος παρατηρητής έχει περάσει την Πύλη που οδηγεί στην 4η διάσταση και βρίσκεται μέσα σε αυτήν. Εκεί υπάρχουν οι τέσσερις γνωστές χωρικές διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος και βάθος) αλλά σε μία πιο εκλεπτυσμένη διαφορετική δόνηση. Ο γήινος παρατηρητής βρίσκεται στα χαμηλά αστρικά πεδία και μπορεί να ανακαλύψει πράγματα, ήχους, χρώματα που δεν έχει συναντήσει στην Γη.
Εκεί όμως θα βρεθεί μπροστά σε μία πολύ «παράξενη» ενεργειακή οντότητα, που ακόμα και μέχρι σήμερα ταλαιπωρεί τους επιστήμονες. Αυτή η οντότητα κινείται, ρέει στο πέμπτο πεδίο.
Αυτό το πέμπτο πεδίο δεν υπάρχει μόνο στην 4η διάσταση, αλλά ο γήινος παρατηρητής όντας μυημένος, εκεί την ανακαλύπτει. Υπάρχει ως «φάντασμα» και στην δική μας 3η διάσταση και μάλιστα τα ιερατεία έχουν φροντίσει αυτό το «φάντασμα» να είναι ένα «είδωλο» που να εξυπηρετεί τους δικούς τους σκοπούς.
Αυτή λοιπόν η ενεργειακή οντότητα του πέμπτου πεδίου είναι ο «Χρόνος», ο τόσο πλασματικά βιωμένος από εμάς αλλά συγχρόνως και ο τόσο άγνωστος προς εμάς. Ο Χρόνος είναι μία πολύ περίεργη μεταφυσική ενέργεια που δεν είναι γραμμικός όπως θέλουν να μας τον παρουσιάζουν σήμερα. Ο χρόνος είναι «καμπυλωτός» μία καμπύλη που δονείται με αρχή τον αριθμό 1 και τέλος τον αριθμό 9.
Είναι ο «Ομηρικός Ωκεανός που ρέει σχηματίζοντας στροβίλους» μέσα στον οποίο ταξίδεψε ο Οδυσσέας για να φθάσει στην δική του «Ιθάκη», στην δική του Ουράνια Πατρίδα. Είναι οι στρόβιλοι (σφόνδυλοι) που αναφέρονται στον Πλατωνικό μύθο του Ηρός και οι στρόβιλοι που συνωστίζονται έξω από το νησί της Καλυψούς.
Εάν στην λέξη «Χρόνος» αντικαταστήσουμε το πρώτο γράμμα «Χ» με το γράμμα «Κ», έχουμε την οντότητα του Κρόνου, την οποία τόσοι Έλληνες που ασχολούνται με τα αρχαία Ελληνικά συγγράμματα, μισούν «θανάσιμα» (διότι έτσι λένε τα συγγράμματα να κάνουν).
Διότι, ο Κρόνος λένε, ότι συμμάχησε με τα ιερατεία και πρόδωσε τα παιδιά του, τους Ολύμπιους. Έτσι ο Κρόνος, θεωρείται σήμερα, αποστάτης, προδότης και όλα τα συναφή κοσμητικά επίθετα που εμείς οι άνθρωποι έχουμε την συνήθεια να ταμπελώνουμε σε κάθε τι και σε κάποιον, επειδή έτσι το είπαν μερικοί εργάτες των ιερατείων. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τιμούμε τον Δία που είναι το κλαδί που «γεννήθηκε» από το δένδρο Κρόνο, αλλά μισούμε θανάσιμα τον «αποστάτη» Κρόνο. Αυτό ενεργειακά σημαίνει ότι τιμούμε τον Δία αποκομμένο όμως από την Πηγή από την οποία δημιουργήθηκε. Δηλαδή τιμούμε έναν Δία….. «ανίσχυρο». Έξυπνη τεχνική.
Από το 2008 μέχρι σήμερα, κάθε λίγους μήνες έρχεται η βοήθεια εκ των άνωθεν. Αυτή η βοήθεια όμως όλο έρχεται και ποτέ δεν φτάνει. Η μόνη «βοήθεια σωτηρίας», που θα έφθανε ήταν τα επικυριαρχικά σκάφη των συμμάχων των γήινων επικυρίαρχων διαμέσου ολογραμμάτων, αστραπών και νεφών, τα οποία απετράπησαν.
Και όσο εμείς οι άνθρωποι περιμένουμε την ουράνια βοήθεια σωτηρίας, τόσο τα ιερατεία και οι αδελφότητες γελούν διότι έχουν πολύ σοβαρό λόγο να πιστεύουν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Και για να κυριολεκτώ….είχαν πολύ σοβαρό λόγο..
Εκείνες οι υπερδιαστατικές οντότητες που εμείς τους ονομάζουμε «Ολύμπιους» δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με αυτά που περιγράφονται στα σημερινά βιβλία. Οι «Ολύμπιοι» που περιγράφονται στα βιβλία είναι ένα κράμα αναμνήσεων των αρχαίων Ελλήνων για κάποιες «θεϊκές οντότητες» που υπήρχαν στον πλανήτη και έφυγαν. Αυτές οι αναμνήσεις παραλήφθηκαν από τα ιερατεία της τότε εποχής και άλλες αλλοιώθηκαν ενώ άλλες αντικαταστάθηκαν. Έμειναν όμως μερικές πληροφορίες στα πολύ ψιλά γράμματα, που είτε διέφυγαν την προσοχή είτε θεωρήθηκαν ακίνδυνες, διότι «έτσι έπρεπε να γίνει».
Ήρθε η ώρα τώρα να σας πω έναν «μύθο»…..Μία φορά και έναν καιρό λοιπόν, κάποιες υπερ-διαστατικές οντότητες από την 6η Δια-γαλαξιακή σφαίρα αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τις χαμηλότερες δονήσεις του αχανούς σύμπαντος και να δημιουργήσουν ένα σύμπαν στο οποίο θα μορφοποιούσαν ορισμένα αρχέτυπα αποτυπώματα του δικού τους «κόσμου». Έτσι λοιπόν αρχικά, μετέφεραν τα αποτυπώματα, αρχέτυπα στην 5η ιδεατή σφαίρα και τα εγκατέστησαν εκεί. Από εκεί θα τα μετέφεραν στην 4η διάσταση και θα μορφοποιούσαν τον τρισδιάστατο κόσμο.
Ο χώρος που αποφάσισαν να μορφοποιήσουν αυτά τα αρχέτυπα σήμερα τον ονομάζουμε «το σύμπαν του γαλαξία μας», και βρισκόταν στο μέσον ενός νοητού κύκλου που σχημάτιζαν διάφοροι αστερισμοί. Με πιο απλά λόγια το Ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται στο μέσον του κύκλου των αστερισμών.
Έτσι, καθώς ο κάθε αστερισμός έχει δύο πύλες, οι υπερδιαστατικές αυτές οντότητες θα μπορούσαν να επικοινωνούν με το κατασκεύασμα τους. Συγκεκριμένα, ο κάθε αστερισμός έχει μία Πύλη που επικοινωνεί με το Γαλαξιακό σύμπαν της Ύλης και ονομάζεται «Αστρική Πύλη» και άλλη μία που επικοινωνεί με το Διαγαλαξιακό σύμπαν και ονομάζεται «Διαστρική Πύλη». Εκτός αυτού, κάθε αστερισμός έχει και έναν πυρήνα, ένα κέντρο όπου εφορεύετε από μία οντότητα – δημιουργό.
Οι οντότητες δημιουργοί, ονομάστηκαν από τους πρώτους κατοίκους της Γης, οι οποίοι δεν ήταν καθόλου πρωτόγονοι, «θεοί», διότι «έτρεχαν περισσότερο από την ταχύτητα του φωτός», μία ιδιότητα που προσδίδει το επίθετο τους καθώς προέρχεται από το ρήμα «θέω». Η δημιουργία του Ηλιακού μας Συστήματος ξεκίνησε μέσα στα Ωκεάνια ρευστά πεδία του Πρώτου Ουρανού. Μέσα στον πρώτο Ουρανό «γεννιούνται» πολλές ενεργειακές οντότητες. Μία από αυτές ήταν και ο Κρόνος – Χρόνος.
Έτσι δημιουργείται η «μυστηριώδης οντότητα του Χρόνου» που έχει την ιδιότητα να διατρέχει τα πεδία με διαφορετική ταχύτητα κάθε φορά. Αμέσως μετά, ξεκινάει η μεταφορά των αρχέτυπων από την 5η ιδεατή σφαίρα.
Πρώτα γεννήθηκαν δύο Ήλιοι – Άστρα, διότι το Ηλιακό μας σύστημα εκείνη την πρώτη εποχή ήταν διπλό. Ας μην παραξενευόμαστε που σήμερα αρκετοί από εμάς φωτογραφίζουν με ψηφιακές μηχανές και εκείνον τον δεύτερο Ήλιο, πιο μικρό, διότι όπως θα δούμε παρακάτω είναι πολύ πιο μακριά από εκείνον που βιώνουμε καθημερινά.
Ο πρώτος Ήλιος – Άστρο ήταν πολύ θερμός, πύρινος, ενώ ο δεύτερος Ήλιος (ο σημερινός μας Ήλιος) ήταν λιγότερο θερμός. Διαμέσου των δύο Ήλιων Άστρων ο επικεφαλής των δημιουργών του Ηλιακού μας Συστήματος, ο γνωστός σε εμάς ως Ήφαιστος, μετέφερε πρώτα από την 5η ιδεατή σφαίρα το αρχέτυπο αποτύπωμα ενός αιθερικού λευκού ιριδίζοντα πλανήτη και δημιούργησε την Πρώτη Σελήνη. Την τοποθέτησε σε μία αρκετή απόσταση από τον Ήλιο και τοποθέτησε ανάμεσα σε αυτήν και τον Ήλιο τους δύο γνωστούς μας σήμερα πλανήτες τον Ερμή και την Αφροδίτη. Μετά την Σελήνη τοποθέτησε την Γη και μετά τον πλανήτη Άρη.
Ακριβώς σε αυτό το σημείο παρουσιάστηκε ένα μεγάλο «πρόβλημα» για τους κατασκευαστές. Ο πρώτος Ήλιος ήταν τόσο πύρινος που άρχισε να κατακαίει την επιφάνεια των βραχωδών πλανητών, εκτός της Σελήνης, διότι σε αυτήν οι κατασκευαστές από την πρώτη στιγμή είχαν τοποθετήσει ένα συμπαγές μαγνητικό πεδίο, εφόσον την προόριζαν για συγκεκριμένο σκοπό όπως θα δούμε παρακάτω.
Η επιφάνεια των πλανητών άρχισε να «αναβράζει» όπως ακριβώς αναφέρεται και στο πρώτο Αλφάβητο των αρχαίων Ελλήνων, περί «αναβράζουσας ύλης». Έτσι λοιπόν, αποφάσισαν να απομακρύνουν αυτόν τον πρώτο Ήλιο – Άστρο από το κατασκευαστικό πλάνο.
Αυτός λοιπόν ο πρώτος Ήλιος σήμερα, «κοσμεί» το μάτι του αστερισμού του Ταύρου και είναι ο γνωστός Λαμπαδίας ή Αλντεμπαράν, ο α Ταύρου. Εφορεύετε από τον «Ποσειδώνα» και βρίσκεται στην δικαιοδοσία των Πλειάδιων.
Μετά την απομάκρυνση του πρώτου Ήλιου Άστρου εμφανίστηκαν στο γαλαξιακό σύμπαν όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες γνωστοί και άγνωστοι μέχρι σήμερα.
Όταν τελείωσε η κατασκευή των πλανητών, δημιούργησαν συγκεκριμένες ενεργειακές συντεταγμένες, οι οποίες έφεραν την πληροφορία της ανέλιξης όλων των πλανητών, συμπεριλαμβανομένης και της Γης. Οι ενεργειακές αυτές συντεταγμένες «πλέχτηκαν» σε ένα ενεργειακό δίχτυ σαν εκείνο το δίχτυ που απεικονίζεται επάνω στον «ομφαλό των Δελφών». Μόλις τελείωσαν με όλη αυτή την κατασκευή στράφηκαν προς την «οντότητα του Χρόνου».
Η οντότητα του Χρόνου ήταν απλώς ένα σημείο όπου δονείτο. Αυτή λοιπόν η οντότητα έπρεπε να διαπεράσει τα πεδία των πλανητών και να τους δώσει «δόνηση και ενέργεια». Έτσι, δημιουργούν το ενεργειακό της δίδυμο, την σύζυγο του Κρόνου, την Ρέα, η οποία ξεκινά το ταξίδι της στα μεσοδιαστήματα των πλανητών, κρατώντας στα χέρια της «κύμβαλα» δίνοντας έτσι τον αρχέγονο και αρχέτυπο ρυθμό της αρμονίας των Ουράνιων Σφαιρών. Σφαίρες που κινούνται γύρω από τον δεύτερο εναπομείναντα Ήλιο, κυκλικά, και ολοκληρώνουν τον κύκλο στην δόνηση του Πυθαγόρειου Εννέα (9).
Στην Αρμονία των σφαιρών εμπλέκονται όλοι οι Ολύμπιοι και πολύ περισσότερο η Αφροδίτη και ο Πυρφόρος Ερμής. Ο ρυθμός της Ρέας ήταν αρμονικός και καθώς ένας κύκλος έκλεινε ο κάθε πλανήτης ανάλογα με την δομή του ακολουθούσε την εξελικτική Ειμαρμένη.
Όπως βλέπουμε τα πεδία του Χρόνου – Κρόνου παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτές τις αρχέτυπες ενεργειακές συντεταγμένες εξέλιξης των πλανητών. Αυτό είναι ένα «μυστικό» που τα ιερατεία γνωρίζουν και τι πιο απλό από το να στρέψουν την ανθρωπότητα εναντίων αυτών των πεδίων. Παρουσίασαν τον Κρόνο ως θεότητα, ενώ στην ουσία είναι «ενεργειακό πεδίο», τον βάφτισαν αποστάτη, και το πεδίο αυτό εισέπραττε όλο το «βαρύ συναίσθημα μίσους και αποστροφής» εκείνων που είχαν άμεση σχέση με τους Ολύμπιους κατασκευαστές, δηλαδή τους Έλληνες.
Όλες αυτές οι ενεργειακές συντεταγμένες που φέρουν την εντολή της ανέλιξης των πλανητών του Ηλιακού μας συστήματος κατέληγαν (κούμπωναν) στο Κέντρο ενός Αστερισμού. Ο αστερισμός αυτός ανήκει στην δικαιοδοσία των Υπερβόρειων, εφορεύετε από τον Απόλλωνα και είναι ο αστερισμός του Κύκνου.
Η μυθιστορία μας αναφέρει ότι ο Απόλλωνας κάθε χειμώνα έφευγε από τους Δελφούς και επέστρεφε την Άνοιξη επάνω σε ένα άρμα που το έσερναν τέσσερις κύκνοι. Το άρμα αυτό ήταν ένα δια-αστρικό σκάφος του Απόλλωνα το οποίο έφερνε τα διακριτικά του αστερισμού του Κύκνου. Και μάλιστα για να φτάσει σε αυτήν την Υπερβόρεια χώρα ο Απόλλωνας χρησιμοποιούσε την Αστρική Πύλη του σημερινού αστέρα γ του Κύκνου.
Εάν τώρα στην λέξη «Κύκνος» αντικαταστήσουμε το γράμμα «ν» με το γράμμα «λ», έχουμε την λέξη «Κύκλος» που σηματοδοτεί την καμπυλότητα του Χρόνου και τον κυκλικό αρμονικό ρυθμό των πλανητών του Ηλιακού μας συστήματος. Έτσι, λοιπόν όλες οι ενεργειακές συντεταγμένες εξέλιξης και ανέλιξης των πλανητών κατέληγαν στο κέντρο της Απολλώνιας Αστροπολιτείας του αστερισμού του Κύκνου, τις οποίες (ενεργειακές συντεταγμένες) ο Πλάτωνας τις ονόμασε «Σειρήνες» στον μύθο του Ηρός.
Συγκεκριμένα, η ενεργειακή συντεταγμένη της Γης κατέληγε στον πλανήτη μας αφού περνούσε, απαραίτητα, από την Πύλη της Πρώτης εκείνης «λευκο-ιριδίζουσας» Σελήνης την οποία είχαν τοποθετήσει οι Ολύμπιοι ως δορυφόρο της Γης. Εκεί είχαν τοποθετήσει μία δική τους Ολύμπια βάση την οποία περιγράφει γλαφυρά ο Λουκιανός σε ένα σεληνιακό του ταξίδι. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα κατασκευαστικά Ολύμπια Σχέδια η Γη θα έπρεπε να είχε εξελιχθεί και ανελιχθεί εναρμονισμένη με τους συμπαντικούς νόμους και με την αρχέτυπη φυσική ροή.
Όμως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι και ας δούμε το γιατί. Οι Ολύμπιοι δεν ήταν οι μόνες οντότητες που έλεγχαν ορισμένους αστερισμούς. Σε διάφορα αστρικά συστήματα άλλων αστερισμών υπήρχαν και άλλες οντότητες.
Κάποτε λοιπόν ένας πλανήτης στον αστερισμό του Δράκου καταστράφηκε, και οι οντότητες που τον κατοικούσαν ζήτησαν άδεια από τους Ολύμπιους να κατοικήσουν σε έναν πλανήτη στον αστερισμό του Κύκνου. Μία άδεια που τους δόθηκε.
Οι νέοι κάτοικοι του Κύκνου ήρθαν σε επαφή με άλλους κατοίκους αστερισμών, μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και οι Σείριοι και εκείνοι του Ορίωνα. Οι Σείριοι συνεργάζονταν στενά με τους Ολύμπιους.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η κεντρική έδρα των Ολύμπιων και ειδικά του Πατρός Ζευ ήταν ο γαλαξίας της Ανδρομέδας, ο οποίος συνδέεται άμεσα ενεργειακά με τον αστερισμό της Ανδρομέδας αλλά και εκείνον της Λύρας.
Και τότε συνέβη το αποστατικό γεγονός. Οι Δράκοι, οι Σείριοι και οι Ορίωνες, συμμάχησαν εναντίον των Ολυμπίων με σκοπό την επικυριαρχία του πανέμορφου πλανήτη της Γης.
Οι Ολύμπιοι επέτρεπαν τότε την επίσκεψη στον πλανήτη της Γης από άλλα αστρικά συστήματα. Οι επισκέπτες όμως της Γης μετά από λίγο διάστημα ήταν υποχρεωμένοι να επιστρέψουν στο αστρικά τους συστήματα. Κάποιοι όμως από τους Σείριους (μετά την συμμαχία), δεν επέστρεψαν και αναμείχθηκαν με τους τότε πρώτους κατοίκους της Γης, κάπου στην σημερινή περιοχή της Νότιας Αφρικής. Έτσι παρέμειναν στην Γη. Πολύ αργότερα θα ανέβουν στην Βόρεια Αφρική και με την βοήθεια της Νεφερτίτης θα περάσουν στην Κρήτη και θα αρχίσουν την αλλοίωση των πρώτων Ελληνικών Πρωτο – Ολύμπιων Συμβόλων. Εκείνοι οι Σείριοι που έμειναν στον αστερισμό του Κύκνου και που είχαν πρόσβαση στα «αρχεία» των Ολύμπιων, παρέδωσαν τα αρχεία αυτά στους Δράκους, με την «αμοιβή» να συν-επικυριαρχήσουν στην Γη, ανεξάρτητα που τελικά δεν τα βρήκαν στην πορεία και έχασαν την συν-επικυριαρχία από τους Δράκους. Σήμερα ο «πόλεμος των αδελφοτήτων» είναι ακριβώς αυτός. Ποιός από τους επικυρίαρχους θα κυριαρχήσει στην Γη. Όπως λέει και η λαϊκή παροιμία : «δύο γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα».
Τα περισσότερα αρχεία των Ολυμπίων μεταφέρθηκαν στον νέο πλανήτη των Δράκων στον αστερισμό του Κύκνου και έτσι μπόρεσαν οι Δράκοι να επέμβουν στις αρχέγονες και αρχέτυπες ενεργειακές συντεταγμένες ανέλιξης και εξέλιξης των πλανητών, δημιουργώντας ένα «τεχνητό» δικό τους σύμπαν μέσα στο πρώτο σύμπαν της Δημιουργίας. Το τεχνητό αυτό σύμπαν είναι γνωστό σήμερα ως Μάτριξ, και γνωστό από την παλαιά εποχή ως «σπήλαιο του Πλάτωνα.
Αμέσως μετά επεμβαίνουν στην Πύλη της Σελήνης και από εκεί πλέον ο δρόμος για την επικυριαρχία της Γης ήταν ανοικτός. Ας μην ξεχνάμε ότι οι σύμμαχοί τους ήδη ήταν εγκατεστημένοι στην Γη.
Πριν προλάβει να ολοκληρωθεί η επέμβαση στην Πύλη της Πρώτης Σελήνης, οι Ολύμπιοι αποσύρουν το αιθερικό αποτύπωμα και έτσι παραμένει ένας «νεκρός πλανήτης» τον οποίο καταλαμβάνουν οι Δράκοι με τους συμμάχους τους, καθ’ ολοκληρία. Εκεί δημιουργούν μία νέα δική τους Πύλη ώστε να έχουν πρόσβαση στην Γη. Αυτό το γεγονός έμεινε ως ανάμνηση στους ανθρώπους ως το «δεύτερο Φεγγάρι που έπεσε».
Η δόνηση του Ηλιακού συστήματος «πέφτει» δραματικά, ένα «έξυπνο» τέχνασμα των Δράκων καθότι γνωρίζουν την υπερ-διαστατική δόνηση των Ολυμπίων, και οι Ολύμπιοι δεν αποφασίζουν να επέμβουν μιας και η δόνηση τους δεν είναι συμβατή με αυτήν την ραγδαία πτώση. Έτσι απομακρύνονται από τα γαλαξιακά πεδία με την υπόσχεση που έμεινε ως ανάμνηση στην ανθρωπότητα, ότι θα επανέλθουν.
Κατόπιν, οι συμμαχικοί αποστάτες, από την στιγμή που κατασκεύασαν το «δικό τους σύμπαν» επενέβησαν στα μορφογεννετικά πεδία μπλοκάροντας τις αρχέτυπες ενεργειακές συντεταγμένες της ανέλιξης, εγκλωβίζοντας τις αστρικές ψυχές που είχαν επιλέξει να κατέλθουν στην Γη. Έτσι οι αρχέγονες ψυχές όσες δεν έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από αυτό το τεχνητό σύμπαν, επανενσαρκώνονται μέσα στα τετραδιάστατα πεδία της ύλης.
Δημιούργησαν προγράμματα τεχνητής μνήμης, ώστε όταν μία ψυχή προσπαθούσε να έρθει σε τηλεπαθητική επικοινωνία με τους υπερ-διαστατικούς Ολύμπιους, προέβαλλαν τεχνητές κλωνοποιημένες μορφές έχοντας επ’ αυτών τον απόλυτο έλεγχο. Αυτό ήταν έργο των Σείριων. Χορηγήθηκαν τότε οι τεχνητές πληροφορίες στους ανθρώπους ότι οι Ολύμπιοι κατάγονται από τον Σείριο, μιας και οι Σείριοι ήταν σύμμαχοι των αποστατών.
Και για να καθησυχάσω μερικούς που πραγματικά έχουν επικοινωνία με τους υπερδιαστατικούς Ολύμπιους, οι οντότητες αυτές έχουν τον δικό τους τρόπο να επικοινωνούν παρόλο το τεχνητό σύμπαν. Εξάλλου σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι Ολύμπιοι έχουν εισχωρήσει στα γαλαξιακά πεδία, καθώς όπως προαναφέρθηκε μπορεί οι συντεταγμένες ανέλιξης να βρίσκονται σε καταστολή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εξαλείφτηκαν. Όλα αυτά που προαναφέρθηκαν χρειάστηκαν πάρα πολλά γήινα χρόνια για να θεσπιστούν και για να αναφερθώ στο περίπου έγιναν από το 3.500 π.χ. και ύστερα.
Και τώρα το πιο σημαντικό που επιτεύχθηκε τόσο από τους Δράκους όσο και από τους συμμάχους τους Σείριους που επέτρεψαν διαμέσου της αστρικής Πύλης του αστερισμού του Σείριου να επέλθει η καταστολή στην εξέλιξη της Γης. Οι Δράκοι επενέβησαν στον αρχέτυπο ρυθμό της Γης, αλλάζοντας τον σε μία ανάδρομη πορεία. Δηλαδή, ενώ ο αρχέτυπος ρυθμός είχε την πληροφορία της ανέλιξης εκείνοι τοποθέτησαν ενεργειακά φράγματα και ο ρυθμός πήρε ανάδρομη πορεία.
Για να καταλάβουμε τι ακριβώς σημαίνει «ανάδρομος ρυθμός» θα αναφέρω χαριτολογώντας ένα πρόσφατο παράδειγμα. Οι Έλληνες σε ένα πρόσφατο δημοψήφισμα κλήθηκαν στις κάλπες και ψήφισαν «Όχι». Εντούτοις το «Όχι» έγινε «Ναι» μέσα σε λίγες μόνο ώρες και αυτό διότι οι «εργάτες» των ιερατείων της αδελφότητας είναι πάρα πολλοί, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών. Αυτό θα μπορούσε όμως να είναι ένα απλό γεγονός και να ξεσηκωθούν οι άνθρωποι πραγματικά όμως και όχι από τους καναπέδες και τα πληκτρολόγια. Όμως οι άνθρωποι δεν ξεσηκώθηκαν και ούτε πρόκειται, διότι ο «ανάδρομος ρυθμός» υπαγορεύει τον «ρυθμό» των ιερατείων της αδελφότητας της εντολής, «υποταγή».
Με αυτή μου την τοποθέτηση ίσως δώσω μία εξήγηση το γιατί «όλο περιμένουμε μία βοήθεια από το σύμπαν που ποτέ δεν έρχεται». Ίσως εξηγηθεί γιατί τόσο καιρό οι υπερδιαστατικές Ολύμπιες οντότητες δεν έχουν «εμφανιστεί».
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Από την στιγμή που ο αρχέτυπος ρυθμός είναι ανάδρομος τίποτα δεν μπορεί να εξελιχθεί προς όφελος της ανθρωπότητας. Όπως λοιπόν συνειδητοποιούμε, όσο βρισκόμαστε στον «ανάδρομο ρυθμό», δεν μπορούμε να λεγόμαστε «ενεργητικά αφυπνισμένοι». Διότι, το καθεστώς δεν το ενδιαφέρει αν είμαστε νοητά ή φιλοσοφικά αφυπνισμένοι, γιατί αυτό είναι ακίνδυνο. Το ενδιαφέρει αν είμαστε ενεργητικά αφυπνισμένοι. Αν, δηλαδή, κάνουμε την αφύπνιση μας, πράξη. Αν την αφύπνιση μας την μεταφέρουμε πρακτικά στην καθημερινή μας ζωή. Διότι μόνο τότε επέρχονται οι ριζικές αλλαγές.
Ας ρίξουμε μία ματιά γύρω μας. Τι βλέπουμε κάθε τέλος Δεκεμβρίου και ειδικά τον Δεκέμβριο του 2015; Βλέπουμε, πανικό, φόβο, εκβιασμό διαμέσου της ύλης και δη των οικονομικών. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Ας θυμηθούμε λίγο τα προαναφερθέντα όπου η συμπαντική ροή της εξέλιξης και της αφθονίας δεν έχει σταματήσει να ρέει αλλά εξαρτάται από το ποιόν θα προσελκυθεί. Τόσο τα ιερατεία όσο και οι αδελφότητες γνωρίζουν πολύ καλά τον αρχέτυπο συμπαντικό ρυθμό, αυτόν που κρύβουν από την πραγματική ανθρωπότητα. Γνωρίζουν ότι όσο και ανάδρομο ρυθμό να έχουν επιβάλλει στην Γη, εντούτοις στην ουσία ποτέ δεν μπόρεσαν κα καταστείλουν τον αρχέτυπο ρυθμό ολοκληρωτικά. Απλώς τον εμποδίζουν, και μάλιστα προσωρινά.
Για να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς κάνουν θα αναφέρω ακόμα ένα παράδειγμα. Η ανθρώπινη οντότητα διαθέτει μία διττή φύση όπως και το σύμπαν. Έχει και την θετική και την αρνητική πλευρά. Ας το προσέξουμε λίγο αυτό. Δεν μπορούμε ούτε να είμαστε ολοκληρωτικά θετικοί αλλά ούτε και ολοκληρωτικά αρνητικοί. Μπορούμε όμως να ισορροπούμε εν μέσω των αντιθέτων έως ότου καταφέρουμε να τα συγχωνεύσουμε.
Οι νέες εναλλακτικές θεωρίες στρέφουν τον άνθρωπο μόνο προς την θετικότητα και δεν τον αφήνουν να δει κατάματα τις σκιές της ανθρώπινης φύσης του. Με αυτόν τον τρόπο όμως δεν εξαλείφονται οι σκιές. Αν δεν αποδεχθούμε την σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας δεν μπορούμε να την μετουσιώσουμε και κάποια στιγμή θα την βρούμε μπροστά μας πάλι ως «μυθολογικό τέρας» σε αυτό το μονοπάτι της ζωής.
Η συμπαντική ενέργεια που θα προσελκύσει η ανθρώπινη οντότητα είναι ανάλογη με τις σκέψεις της. Εάν οι σκέψεις μίας ανθρώπινης οντότητας είναι για την πραγματική ευημερία ή αφθονία, αυτήν την ενέργεια θα προσελκύσει από το σύμπαν. Εάν όμως οι σκέψεις της είναι κατασταλτικές, κατασταλτική ενέργεια θα λάβει από το σύμπαν. Όπως μας διδάσκουν και τα Διονυσιακά μυστήρια, το σύμπαν είναι ένα κάτοπτρο που αντανακλά πίσω ότι ακριβώς του στέλνουμε.
Οι σκέψεις μίας ανθρώπινης οντότητας επηρεάζονται άμεσα από τα συναισθήματα της. Και τι πιο απλό, τα ιερατεία, παρόλο που μας δίνουν τις καλύτερες ευχές για μία νέα χρονιά, τις οποίες και δεν εννοούν από την μία μεριά, από την άλλη χρησιμοποιούν κάθε μέσο μαζικής εξαπάτησης (ΜΜΕ), ώστε να προκαλέσουν συναισθηματική βία διαμέσου του φόβου, του εκβιασμού και όλων των συναφών. Ο σκοπός τους; Να καταστείλουν τις ανθρώπινες σκέψεις διαμέσου των συναισθημάτων.
Με αυτό το έξυπνο τέχνασμα δημιουργούν ένα «φράγμα» ανάμεσα στην ευκαρπία (αφθονία αν θέλετε) που προορίζεται για όλη την ανθρωπότητα, την οποία ανθρωπότητα, καθοδηγούν ώστε να προσελκύσει μόνο την κατασταλτική ενέργεια του σύμπαντος, ενώ οι ίδιοι (ιερατεία και αδελφότητες) προσελκύουν με τις πραγματικές τους σκέψεις την ευκαρπία (αφθονία) προς ίδιον όφελος, πράγμα το οποίο γίνεται και μπορούμε να το δούμε καθαρά εάν δεν εθελοτυφλούμε.
Αλλάζουν δηλαδή με έντεχνο τρόπο τον συμπαντικό ρυθμό, όπως ακριβώς ο Ηρακλής άλλαξε την ροή του ποταμού και καθάρισε την κόπρο του Αυγεία. Θα μπορούσε και κάθε ανθρώπινη οντότητα να το κάνει αυτό αλλά λόγω του συναισθηματικού εκβιασμού και βίας δεν «έχει μυαλό για τέτοια πράγματα».
Τα ιερατεία έχουν και πολλούς «εργάτες» στην ανθρωπότητα που επιτελούν το δικό τους έργο, συνειδητά ή ασυνείδητα. Εκτός από τα ΜΜΕξαπάτησης υπάρχουν και ορισμένοι που αναπαράγουν αυτό το καταστροφικό έργο. Συνειδητά ή ασυνείδητα αναπαράγουν τις «ειδήσεις», και μοιάζουν σαν να βάζουν την ταφόπλακα υπέρ της επικυριαρχικής συναισθηματικής βίας.
Τώρα, από την άλλη πλευρά, ότι κυκλοφορεί μέσα στο επικυριαρχικό σύμπαν, είναι «υπό έλεγχο». Όλες οι εναλλακτικές θεραπείες ακόμα και η ίδια η αριθμολογία φθάνουν μέχρι ενός ορισμένου σημείου. Μέχρι εκεί δεν ενοχλείται το καθεστώς. Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Όλοι οι αριθμοί ακόμα και η γεωμετρία αναφέρονται στο υλικό σύμπαν. Στις ανώτερες σφαίρες δεν υπάρχουν όλα αυτά, όπως επίσης δεν υπάρχουν και τα συναισθήματα όπως τα βιώνουμε εμείς στην Γη.
Για να μπορέσουμε όμως να ξεφύγουμε από μία κατάσταση ολοκληρωτικά πρέπει να κατανοήσουμε τον τρόπο που λειτουργεί. Πρέπει να δούμε πως αντιδρούμε εμείς μέσα σε αυτήν και πως μπορούμε να αλλάξουμε την ροή των πραγμάτων. Διότι μπορούμε να την αλλάξουμε, επειδή ο «ανάδρομος ρυθμός» δεν είναι εκείνος ο πραγματικός ρυθμός που προορίστηκε για την πραγματική ανθρωπότητα και την εξέλιξη της.
Εάν δεν περάσουμε μέσα από το επικυριαρχικό σύστημα παρόλο που θα προσπαθήσει να μας τρομάξει όσο μπορεί περισσότερο, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βγούμε από το σπήλαιο του Πλάτωνα. Σε κάθε βήμα μας ας έχουμε υπόψη μας ότι αυτό που βιώνουμε είναι μία πλασματική πραγματικότητα και ότι εάν οι κατασκευαστές του Ηλιακού μας Συστήματος, τώρα που ξαναπήραν πίσω τον ολοκληρωτικό έλεγχο των αρχέτυπων συντεταγμένων και της Πρώτης Πύλης της Σελήνης, αποφασίσουν να επαναφέρουν τον αρχέτυπο ρυθμό, όλα αυτά θα καταρρεύσουν μέσα σε ένα βράδυ και μέσα σε δευτερόλεπτα σαν τραπουλόχαρτα διότι στην ουσία δεν υπάρχουν.
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει η πραγματική ανθρωπότητα να γειώσει αυτές τις αρχέτυπες δονήσεις και αυτό δεν σημαίνει να κάνει κάποια επίκληση ώστε να την γειώσουν οι κατασκευαστές. Αυτό σημαίνει ότι από αύριο κιόλας πρέπει να αρχίζουμε να τροποποιούμε την καθημερινότητα μας όσο και αν αυτό μας φαίνεται αβάσταχτο και επίπονο. Διότι μόνο τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε το κατάλληλο ενεργειακό πεδίο ώστε να γειώσουμε την αρχέτυπη δόνηση του ρυθμού της εξέλιξης της Γης μας.
Και τον επίλογο τον άφησα τελευταίο ως το κερασάκι στην τούρτα. Εμείς εδώ στην Γη γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά. Βέβαια τα αρχαία Ελληνικά ημερολόγια δίνουν την πρωτοχρονιά κάπου τον σημερινό Ιούλιο μήνα. Τι είναι όμως αυτό που γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ; Οι ανατολικοί χριστιανοί γιορτάζουν τον θάνατο του Βασιλείου της Καππαδοκίας που αφήνει την ευχή του στους ανθρώπους. Οι δυτικοί χριστιανοί γιορτάζουν τον Santa Klaus που αντικαθιστά τον Άγιο Νικόλαο. Σε όλες τις απεικονίσεις ο Άγιος Βασίλης ή Santa Klaus είναι ένας συμπαθέστατος γεράκος με άσπρη γενειάδα. Όμως ο χριστιανός Άγιος Νικόλαος, ο προστάτης των ναυτικών έχει αντικαταστήσει επάξια τον αρχαιοελληνικό θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα.
Τι συμβαίνει εδώ λοιπόν; Μήπως οι αδελφότητες γνωρίζουν πολλά περισσότερα επάνω σε αυτό το θέμα; Μήπως τελικά εκείνη την παλαιά εποχή εκμεταλλεύτηκαν την φαινομενική στάση του Ήλιου (χειμερινό ηλιοστάσιο) και ακριβώς εκείνη την περίοδο άλλαξαν τον αρχέτυπο ρυθμό της Γης; Μήπως μας έχουν βάλει να εορτάζουμε την δική τους νίκη ενάντια στους υπερδιαστατικούς Ολύμπιους και μήπως γνωρίζουν για τον πρώτο Ήλιο του Ηλιακού μας συστήματος που σήμερα κοσμεί τον αστερισμό του Ταύρου που εφορεύετε από τον Ποσειδώνα; Και μήπως ο Ποσειδώνας αντικαταστάθηκε από τον Άγιο Βασίλη ή τον Santa Klaus που απλώς χαμηλώνει την δόνηση του και μας φέρνει μόνο πρωτοχρονιάτικα δωράκια και ευχές; Μήπως ο κύριος υπεύθυνος του πλανήτη της Γης, Ποσειδώνας, είχε ακριβώς την τύχη του αρχέτυπου Κρόνου – Χρόνου που θεωρήθηκε αποστάτης και «μετακόμισε» στην Κάτω Ιταλία για να γίνει ένας απλός θεός της Γεωργίας; Λέτε;
Σημερινή Κατάσταση Ο πλανήτης των Δράκων στον αστερισμό του Κύκνου βρίσκεται στα χέρια των Ολύμπιων και δη του Απόλλωνα. Οι Υπερδιαστατικοί Ολύμπιοι βρίσκονται πολύ κοντά στην Γη, η σημερινή Σελήνη εφορεύετε πλέον από τους ίδιους με επικεφαλής την Αθηνά, και βρίσκεται σε εξέλιξη η προσαρμογή της Πρώτης Αρχέτυπης Σελήνης, έργο που έχει αναλάβει ο Ερμής και ο Ποσειδώνας. Οι αρχέτυπες ενεργειακές συντεταγμένες εξέλιξης αποκαθίστανται σιγά –σιγά, από τον Ήφαιστο και την Δήμητρα, και αυτήν την φορά συνδέθηκαν με τον πυρήνα του γαλαξία της Ανδρομέδας όπου βρίσκεται η αστροπολιτεία του Πατρός Ζευ.
Το μόνο που απομένει είναι να δοθεί η εντολή εκκίνησης για την «στάση» του ανάδρομου ρυθμού και την επαναφορά του αρχέτυπου ρυθμού της εξέλιξης, ένα γεγονός που θα έχει αρκετές επιπτώσεις στην ανθρωπότητα και ειδικά σε εκείνους που δεν είναι συντονισμένοι με τους φυσικούς, συμπαντικούς ρυθμούς. Ίσως η εντολή αυτήν να μην έχει δοθεί ακόμα από τον Πατέρα Ζευ, διότι οι Ολύμπιοι προσπαθούν να διαφυλάξουν την ανθρωπότητα όσο πιο πολύ μπορούν, δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να εξελιχθούν και να ανελιχθούν.
Ο ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Για να βρούμε τον «Λεξάριθμο» της λέξης ΕΛΛΑΣ σύμφωνα με το Πυθαγόρειο σύστημα, θα πρέπει πρώτα από όλα να κάνουμε ένα ταξιδάκι πίσω στον χρόνο και να βρεθούμε στην εποχή που έγινε ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα.
Σύμφωνα λοιπόν με την μυθιστορία μας, η ανθρωπότητα καταστρέφεται ακόμα μία φορά από έναν κατακλυσμό. Μεταξύ αυτών που επέζησαν ήταν ο Δευκαλίωνας και η σύζυγός του Πύρα, με ένα πλωτό σκάφος. Ο κατακλυσμός αυτός αντιγράφτηκε αργότερα από τον χριστιανισμό ως ο κατακλυσμός του Νώε.
Εν πάση περιπτώσει, όταν το ζευγάρι αυτό σώθηκε παρακάλεσαν τον Δία να «ξαναφτιάξει» το ανθρώπινο γένος. Ο Ζευς τους είπε λοιπόν να πάρουν «λάας» (πέτρες) και να τις πετάνε πάνω από τον ώμο τους. Όσες πέτρες πέταξε η Πύρρα έγιναν γυναίκες και όσες πέταξε ο Δευκαλίωνας έγιναν άνδρες. Αμέσως μετά, μέσα από την λάσπη που έμεινε καθώς υποχώρησαν τα νερά, ξεπήδησε ο «όφις» για να συμβολίσει την τιτανική φύση του ανθρώπου.
Ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα απέκτησαν παιδιά, εκ των οποίων ο πρώτος ονομαζόταν Έλληνας. Ο Έλληνας έκτισε μία πόλη που την ονόμασε Ελλάς και από εκεί σιγά – σιγά το όνομα αυτό εξαπλώθηκε σε όλη την επικράτεια. Έτσι, η μικρή αυτή χερσόνησος της Βαλκανικής ονομάστηκε «Ελλάς». Το όνομα Ελλάς δεν είναι τυχαίο, όπως δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα. Είναι το όνομα ενός έθνους που δημιουργήθηκε μετά από έναν κατακλυσμό.
Σύμφωνα με τα αρχεία της μυθιστορίας μας λένε ότι ο Δίας καταπόντισε την τότε ανθρωπότητα διότι οι άνθρωποι είχαν γίνει ασεβείς. Ασεβείς όμως προς ποιους; Τους θεούς; Αν και αυτό αναφέρεται στα αρχεία, προσωπικά έχω διαφορετική άποψη.
Πιστεύω ότι οι τότε άνθρωποι είχαν γίνει ασεβείς ως προς την φυσική ροή και τους φυσικούς νόμους. Αυτό εξάλλου συνεπάγεται από το αποτέλεσμα του λεξάριθμου της λέξης ΕΛΛΑΣ.
Όπως γνωρίζουμε το Ελληνικό Αλφάβητο είναι αριθμητικό και πίσω από κάθε γράμμα ενυπάρχει ένας αριθμός ο οποίος είναι εναρμονισμένος με μία αριθμητική δόνηση η οποία συν-πορεύεται με την αρμονία των ουράνιων σφαιρών.
Ο λεξάριθμος λοιπόν της ΕΛΛΑΣ = 5 + 30 + 30 + 1 + 200 = 266 = 2+6+6=14/5, δηλαδή έχουμε ένα αποτέλεσμα 5 το οποίο ανάγεται από το 1+4.
Και εδώ μπορούμε να κατανοήσουμε την σύνδεση με τον κατακλυσμό και τον αφανισμό της ανθρωπότητας καθώς και με την επανασύσταση του ανθρώπινου Ελληνικού γένους αλλά με την «υποχρέωση» του κωδικού αριθμού 14/5.
Ο αριθμός 5 ο οποίος παράγεται από την αναγωγή του 1+4, σύμφωνα με το Πυθαγόρειο αριθμοσοφικό σύστημα, είναι ένας «αντιπεπονθός» αριθμός. Στην αρχαία Ελλάδα έχουμε τον Νόμο του «αντιπεπονθότος», που σήμερα την λέξη αυτή την μεταφράζουμε στα σανσκριτικά ως «κάρμα». Εξάλλου και η σανσκριτική διάλεκτος είναι μία πρωτο-αρχαιοελληνική διάλεκτος. Ένας καλός μου φίλος έχει αναφέρει ότι το «κάρμα» είναι ένα «πρόγραμμα» και ότι δεν υπάρχει. Θα συμφωνήσω ως προς το πρώτο σκέλος, το ότι δηλαδή είναι ένα πρόγραμμα, αλλά κατά την άποψη μου, υπάρχει, και μάλιστα δεν είναι κάτι εξωγενές, αλλά εσωγενές. Είναι ένα πρόγραμμα που το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις μας και ειδικά όταν παραβιάζουμε την φυσική ροή. Δηλαδή, όταν κάνουμε πράξεις ενάντια στην φυσική συμπαντική ροή, προκαλώντας αστάθεια και ανισορροπία.
Και επειδή όλοι ακολουθούμε τον «ανάδρομο επικυριαρχικό ρυθμό», παραβιάζουμε την συμπαντική φυσική ροή ασυνείδητα ή ακόμα και συνειδητά. Διαπράττοντας αυτήν την παραβίαση καταδικάζουμε την ψυχή μας στον κύκλο των επαν-ενσαρκώσεων και έτσι τροοφοδοτούμε ενεργειακά το ψευδοσύμπαν των επικυρίαρχων ώστε να υπάρχουν. Εξάλλου αυτό ήταν το πρόγραμμα των ιερατείων από την αρχή, από τα π.χ. χρόνια. Με άλλα λόγια, όλοι έχουμε «κάρμα».
Μετρημένοι στα δάκτυλα είναι εκείνοι που βρίσκονται στην Γη και δεν επιβαρύνονται με καρμικές δεσμεύσεις, καθώς το έχουν φροντίσει και ζουν στην Διονυσιακή έκσταση, δηλαδή σε μία δική τους πραγματικότητα αλλά μέσα στην βαριά ύλη. Μία πραγματικότητα όμως συνειδησιακή που δεν έχει να κάνει με ακρότητες, όπως «μεταφράζουν» σήμερα τα καθεστώτα την Διονυσιακή έκσταση. Η λέξη έκ-σταση δηλώνει την «εκτός στάση, στάση», δηλαδή, «μία νέα πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα του καθεστώτος».
Σύμφωνα λοιπόν με το Πυθαγόρειο σύστημα ο αριθμός 14/5 είναι ένας αντιπεπονθός (καρμικός) αριθμός. Το 5 γενικά συμβολίζει την Ελευθερία. Αλλά από την στιγμή που προέρχεται από την αναγωγή του 1 και του 4, μας λέει ότι για να αποκτηθεί αυτή η Ελευθερία πρέπει να κάνουμε μία νέα αρχή (1) στην τετραδιάστατη (4) ύλη. Διότι το 4 συμβολίζει το τετράγωνο της ύλης.
Στην συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση αυτό αφορά την λέξη ΕΛΛΑΣ. Η Ελλάδα μας λοιπόν για να αποκτήσει την πραγματική Ελευθερία και όχι την επιφανειακή θα πρέπει να κάνει μία νέα αρχή στην τετραδιάστατη ύλη. Αυτός ο «εφιάλτης» μας έρχεται από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας.
Πως θεωρούμε άραγε σήμερα τον όρο «Ελευθερία;». Από όπου και να το κοιτάξουμε τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζουμε την ελευθερία εντελώς επιφανειακά. Σήμερα θεωρούμε ελευθερία για παράδειγμα το να κάνουμε ότι μας κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς να σκεφτούμε εάν αυτό γίνεται εις βάρος κάποιου άλλου ή ακόμα και του ίδιου μας του εαυτού ή ακόμα και των ίδιων των νόμων της Φύσης. Το αντιπεπονθός το οποίο κληρονομήσαμε, προφανώς δεν το έχουμε χειριστεί σωστά από την στιγμή που επιλέξαμε να γεννηθούμε Έλληνες. Η κατάχρηση της πραγματικής έννοιας της Ελευθερίας σημαίνει παραβίαση του φυσικού νόμου αυτής.
Το γένος των Ελλήνων ανθρώπων επανα-δημιουργήθηκε λαμβάνοντας αυτήν την δόνηση και το μάθημα που οφείλει να μάθει είναι η Αξία της πραγματικής Ελευθερίας αλλά και της «Πειθαρχίας» με την έννοια της Εγκράτειας. Και πριν προβάλλουμε τις αντιρρήσεις μας, ας αναλογιστούμε εάν είμαστε πραγματικά ένα ελεύθερο Έθνος από την στιγμή που ανήκουμε σε μία «οικογένεια», η οποία σε καθημερινή βάση εκφοβίζει και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων της Ελλάδας.
Ας αναρωτηθούμε εάν θέλουμε πάση θυσία να φέρουμε τον τίτλο Ευρωπαίοι ή Ρώσοι ή Ασιάτες ή οτιδήποτε άλλο και να είμαστε στην πραγματικότητα δούλοι, αρκεί να φέρουμε μία ταμπέλα που μας δίνει έναν ξενόφερτο τίτλο. Είναι αυτό πραγματική ελευθερία;
Εάν κάναμε ένα δημοψήφισμα για το ποιοί θέλουν να παραμείνουν, για παράδειγμα, στην μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης, χάνοντας την πραγματική τους ελευθερία, θα βλέπαμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό υπέρ.
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά τα τερατώδη πράγματα, γιατί εκβιαζόμαστε ως Έθνος, γιατί μας μεταμορφώνουν σε δούλους ή σε μειονότητα, από την στιγμή που εμείς οι ίδιοι παραβιάζουμε τον συμπαντικό φυσικό νόμο της Ελευθερίας. Εκπέμψαμε αυτήν την δόνηση και το σύμπαν μας την επέστρεψε στο δεκαπλάσιο.
Ο αριθμός 14/5 της Ελλάς που κληρονομήσαμε, σηματοδοτεί ένα έθνος που κάποτε φάνηκε ανεύθυνο και εξασφάλισε επιφανειακή ελευθερία εις βάρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και των ίδιων των κατοίκων του.
Στην επόμενη ενότητα που θα δούμε τι ακριβώς επιθυμεί η Ψυχή της Ελλάς τότε θα κατανοήσουμε περισσότερο τι δεν δίνουμε πρώτα από όλα σε εμάς τους ίδιους που αποτελούμε την ενσαρκωμένη ψυχή της Ελλάς.
Το να αποκτήσουμε την πραγματική Ελευθερία χρειάζεται σκληρή εργασία, όπως μας λέει ο αριθμός 4, αλλά και πειθαρχία (εγκράτεια) και επιμονή. Πολύ «δύσκολες» έννοιες για τις ημέρες μας. Και φυσικά το επικυριαρχικό καθεστώς κάνει ότι μπορεί ώστε να μην επιλέξει ο σημερινός Έλληνας αυτές τις αρετές.
Κάτι πολύ περίεργο κρύβεται στον αντίποδα του 5 και αυτό εάν δεν προσεχθεί μπορεί να δώσει μεγάλη ανισορροπία στην επανακατάληψη της πραγματικής Ελευθερίας. Η σεξουαλική απελευθέρωση όπως επιβάλλεται σήμερα από το επικυριαρχικό καθεστώς δεν είναι τυχαία, διότι αφενός έγκειται στον πλήρη αποπροσανατολισμό της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και από την άλλη δημιουργεί ένα πεδίο όπου η Θεσμοφόρος Δήμητρα δεν μπορεί να «σταθεί».
Αυτό σημαίνει ότι δημιουργείται ένα πατριαρχικό καθεστώς με πλήρη υποταγή στην θηλυκή δόνηση, η οποία αναπαράγει και φέρνει ευκαρπία. Εξάλλου ο κρυφός σκοπός των ιερατείων ήταν πάντα αυτός. Η καταστολή της θηλυκής δόνησης. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι η Ρέα που κρατάει τα κύμβαλα του αρχέγονου και αρχέτυπου ρυθμού είναι γένους θηλυκού. Είναι εκείνη που δίνει κίνηση, ρυθμό και αρμονία από την συμπαντική πλευρά, και εκείνη που δίνει κίνηση, ρυθμό και αρμονία στα πεδία της Γης είναι και πάλι θηλυκού γένους και ονομάζεται «Θεσμοφόρος Δήμητρα».
Για αυτό και η έξαρση των ιερατείων της αδελφότητας ή των αδελφοτήτων όσον αφορά την υπερ-σεξουαλική απελευθέρωση όπου τα πάντα επιτρέπονται. Θα υπάρξουν και άλλες τέτοιες απελευθερώσεις από την πλευρά των ιερατείων, και θα αφορούν τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και διάφορους εθισμούς. Αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα τους διότι έτσι προκαλείται μεγάλη ανισορροπία στα ενεργειακά πεδία ώστε τίποτα ουράνιο να μην βρει πρόσφορο έδαφος για να γειωθεί και επιτυγχάνεται η πλήρης εξάρτηση των δούλων από το καθεστώς.
Εκείνο που χρειάζεται είναι το Μέτρον Άριστον, όχι αδιαφορία για το αύριο αλλά εγκράτεια στο σήμερα. Έτσι αυτοδεσμεύουμε τον εαυτό μας και αρχίζουμε να αλλάζουμε τον επιβαλλόμενο ρυθμό του 14/5.
Η αίσθηση της Ελευθερίας όσο και αν αυτό ακούγεται παράξενο γεννιέται μέσα από την Εγκράτεια. Η τάξη και το μέτρο είναι εκείνες οι δυναμικές που θα μας οδηγήσουν στην απόλυτη Ελευθερία, τόσο εμάς όσο και ολόκληρο το Έθνος της Ελλάς. Πρέπει επιτέλους να ξεκολλήσουμε από το Εγώ και να ανέβουμε στο Εμείς.
Ως κάτοικοι της Ελλάς μπορούμε να επιλέξουμε και να εδραιώσουμε ένα προσωπικό σύστημα που θα προσελκύσει αυτά που ακριβώς χρειαζόμαστε. Έτσι θα διατηρήσουμε την τάξη και το μέτρο στην επίγεια ζωή μας.
Ένα άλλο σημαντικότατο μήνυμα που μας φέρνει το 14/5. Είναι ότι πρέπει να μάθουμε να ακολουθούμε τον συμπαντικό φυσικό νόμο «τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου. Δεν μπορεί τα πάντα στην φύση και στο σύμπαν να «ρέουν» και εμείς που είμαστε παιδιά της φύσης και του σύμπαντος να έχουμε στυλώσει τα πόδια μέσα στον βούρκο της Αχερουσίας λίμνης και να αρνιόμαστε την κίνηση, να αρνιόμαστε την ζωή, να αρνιόμαστε να αλλάξουμε τις υλικές καταγραφές και τις πεποιθήσεις που μας επέβαλλαν.
Δεν είναι δυνατόν εμείς τα παιδιά του σύμπαντος να πετροβολούμε όποιον προσπαθεί να μας βοηθήσει να ξεκολλήσουμε από τον βούρκο και να προσπαθήσουμε να τον κολλήσουμε και αυτόν.
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα μηνύματα του Έθνους Ελλάς και μας αφορούν όλους ας από την στιγμή που επιλέξαμε να γεννηθούμε σε αυτόν τον ενεργειακό χώρο.
Ας προχωρήσουμε τώρα στην δεύτερη ενότητα για να δούμε «τι επιθυμεί η Ψυχή της Ελλάς».
Αριθμός Ψυχής της Ελλάς Σύμφωνα με το Πυθαγόρειο σύστημα ο αριθμός Ψυχής είναι το σύνολο των φωνηέντων ενός ονόματος ή μίας λέξης. Οπότε για την λέξη ΕΛΛΑΣ έχουμε δύο φωνήεντα. Το Ε και το Α.
Έχουμε σύμφωνα με το λεξαριθμικό σύστημα: 5 + 1 = 6. Άρα ο αριθμός 6 είναι ο αριθμός Ψυχής της ΕΛΛΑΣ.
Η Ψυχή της ΕΛΛΑΣ επιθυμεί την ομορφιά, την αρμονία και την οικογένεια. Η Ελλάδα μας είναι μία πανέμορφη χώρα με φυσικό πλούτο. Αυτός ο φυσικός πλούτος στις ημέρες μας περνάει σε «ξένα χέρια». Άρα αποδεκατίζεται το πρώτο τρίτο της ψυχής της Ελλάς.
Η αρμονία δεν υπάρχει πλέον στην ΕΛΛΑΣ διότι οι κάτοικοι της έπαψαν να πιστεύουν στους εαυτούς τους και εναπόθεσαν το πεπρωμένο τους στα χέρια τρίτων. Έτσι επήλθε η δυσαρμονία στους κατοίκους και κατ’ επέκταση στην ΕΛΛΑΣ. Αποδεκατίζεται και το δεύτερο τρίτο της ψυχής της Ελλάς.
Η Ψυχή της ΕΛΛΑΣ επιθυμεί την οικογένεια. Επιθυμεί όλοι οι κάτοικοι του χώρου της να είναι μία οικογένεια. Επιθυμεί να έχει την άμεση και αιώνια σύνδεση με την Ουράνια Οικογένεια που την δημιούργησε. Δυστυχώς όμως σήμερα ανήκουμε σε μία «οικογένεια» που ναι μεν μας δίδει την ταμπέλα του να είμαστε «Ευρωπαίοι» αλλά το τίμημα είναι πολύ βαρύ, διότι είμαστε «δούλοι». Και όσον αφορά την Ουράνια Οικογένεια, οι σημερινοί κάτοικοι την θεωρούν ένα «παραμυθάκι» που το λένε στα παιδιά τους για να φάνε το φαγητό τους. Έτσι αποδεκατίζεται και το τελευταίο τρίτο της ψυχής της Ελλάς.
Ίσως κάποιοι πουν ότι η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει και είναι αθάνατη. Θα συμφωνήσω. Κάθε ψυχή είναι Αθάνατη αλλά όταν στο υλαίον πεδίον (ύλη) έχει αποδεκατιστεί πώς να κινηθεί, πώς να λειτουργήσει; Πως θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να επανασυνδεθεί με την Ουράνια Οικογένεια της;
Παρόλα αυτά όμως εμείς φέρουμε την αποκλειστική ευθύνη για την «επανασύσταση» των τριών αυτών θραυσμάτων. Στο χέρι μας είναι εάν επαναλειτουργήσει ως μία ενιαία οντότητα η Ψυχή της Ελλάς. Μόνο στα δικά μας χέρια και σε κανενός σωτήρα ή θεού. Τι λέτε; Θα τα καταφέρουμε;
Ο αριθμός του έτους 2016
Ας εξετάσουμε τώρα το έτος 2016 σύμφωνα με το Πυθαγόρειο σύστημα. Πριν προχωρήσουμε σε αυτό, αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μία ματιά και στην αρχαιοελληνική αρίθμηση. Είναι γνωστό ότι στην αρχαία Ελλάδα κάθε πόλη – κράτος είχε και τα δικά του ημερολόγια – μηνολόγια. Εντούτοις υπήρχε μία μέτρηση για τα αρχαιοελληνικά έτη. Μετρούσαν τα έτη ανάλογα με το έτος τέλεσης της Ολυμπιάδας.
Σε αυτήν την μέτρηση έχουμε δύο εκδοχές. Η πρώτη εκδοχή αφορά την πρώτη γραπτή καταχώρηση της Ολυμπιάδας το 776 π.χ. Συνεπώς εάν μετρήσουμε από τότε, το 2016 αντιστοιχεί στο 2.792 αρχαιοελληνικό έτος.
Η δεύτερη εκδοχή αφορά την πρώτη πραγματική Ολυμπιάδα, η οποία έγινε πολύ πριν την πρώτη γραπτή καταχώρηση και είναι γνωστή ως εκείνη του Ιφίτου. Εάν θεωρήσουμε ως μέτρηση την δεύτερη καταχώρηση τότε το 2016 είναι το2.900 αρχαιοελληνικό έτος, καθώς η πρώτη καταγεγραμμένη Ολυμπιάδα στην ουσία ήταν η 28η.
Επέλεξα να ερευνήσω και τους τρεις αριθμούς. Για να βρούμε τον Αριθμό του Τρέχοντος Έτους προσθέτουμε όλα τα ψηφία μεταξύ τους και εάν υπάρξει διψήφιο αποτέλεσμα γίνεται αναγωγή. Έτσι έχουμε:
για το έτος 2792 = 2+7+9+2=20=2+0=2
για το έτος 2900 = 2+9+0+0=11/2 (1+1=2) Ισχυρός αριθμός
για το έτος 2016 = 1+0+1=6= 9 (Δύσκολο Έτος, κλείσιμο κύκλου)
Ας δούμε πρώτα τι μήνυμα θα μπορούσε να μας φέρει ένα Έτος με Αριθμό 2, όπως το 2.792. Ο Αριθμός 2 γενικά προδιαθέτει μία «αργή χρονιά». Μία χρονιά που ο χρόνος κυλάει αργά αλλά μας δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσουμε συνεργασίες ακόμα και σχέσεις. Δεν είναι ένα έτος που σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα ούτε ένα κλείσιμο κύκλου, όπως μας δίνει το 2016 στο σημερινό μας ημερολόγιο. Άρα, είναι μία μέτρηση η οποία δεν μας αφορά για το τρέχον έτος, προς το παρόν.
Παρόλο όμως που το 2 στην πρώτη μέτρηση δεν μας αφορά, εντούτοις θα το δούμε να «ξεπετάγεται» στην δεύτερη μας μέτρηση, αυτή του έτους 2.900, όπου εδώ έχουμε το αποτέλεσμα 2, αλλά προέρχεται όμως με αναγωγή από τον αριθμό 11.
Το 11/2 θεωρείται ένας από τους ισχυρότατους συμπαντικούς αριθμούς και εμπεριέχει το 2. Το μήνυμα που μας φέρνει είναι αποκαλύψεις και τελειοποιήσεις στον φιλοσοφικό και τον πολιτιστικό τομέα. Είναι το έτος του πνεύματος, του Λόγιου Ερμή και της Τέχνης της Αθηνάς. Είναι ο πνευματικός πλούτος που εμπλουτίζει τις ιδέες και τα ιδεώδη μας. Η δόνηση του 11/2 μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε βαθιές συγκινήσεις, μεγάλες αποκαλύψεις ακόμα και …..αφίξεις. Όλα αυτά όμως μπορούν να προέλθουν εφόσον έχουμε εργαστεί αρκετά επάνω στο 2, δηλαδή στην «Συνεργασία».
Ας προχωρήσουμε τώρα στο έτος 2016, όπως αριθμείται από το σημερινό ημερολογιακό σύστημα. Πριν προχωρήσω θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Το σημερινό ημερολόγιο είναι ένα ημερολόγιο το οποίο έχει επιβληθεί από το καθεστώς και βαδίζει σύμφωνα με τον «ανάδρομο ρυθμό» της Γης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν εξετάζεται. Διότι, για να αντιμετωπίσουμε κάτι και να βρούμε το αντίδοτο, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως λειτουργεί. Εάν προσθέσουμε τα ψηφία του έτους 2016 έχουμε τον αριθμό : 2+0+1+6 = 9. Πολύ δύσκολος αριθμός. Σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου.
Ας το δούμε πρώτα από την πλευρά του επικυριαρχικού καθεστώτος. Το προηγούμενο έτος 2015, έδινε τον αριθμό 8 εάν προσθέσουμε τα ψηφία του. Το 8 σηματοδοτεί τον οικονομικό τομέα, και με μεγάλη επιείκεια μπορούμε να πούμε ότι το επικυριαρχικό καθεστώς «καταλήστεψε» τόσο την Ελλάδα όσο και άλλους λαούς. Μέχρι την τελευταία ημέρα του 2015 μάζεψε όσα περισσότερα μπορούσε.
Τώρα με το έτος 2016 θα προσπαθήσει να «κλείσει και να σφραγίσει τον κύκλο», δηλαδή ότι κατάφερε το έτος 2015, ώστε να είναι μαθηματικά βέβαιη η δουλοποίηση των λαών του πλανήτη.
Όλα αυτά όμως κινούνται σύμφωνα με τον «ανάδρομο ρυθμό» πράγμα που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, όταν μελετούμε το σημερινό σύστημα. Και ας μην βιαστούμε να πούμε πως δεν μας αφορά. Μας αφορά όλους διότι τον βιώνουμε και δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε. Όσο και αν έχουμε υιοθετήσει μία προσωπική εκστατική πραγματικότητα, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι βιώνουμε την προσωπική μας πραγματικότητα μέσα στην βαριά ύλη και συνεπώς δεν είναι ενεργειακά αποδεκτό το να είμαστε αδιάφοροι.
Ας δούμε τώρα μία γενικότητα αυτού του δύσκολου έτους με τον αριθμό 9. Όπως προαναφέρθηκε ολοκληρώνεται ένας κύκλος συγκομιδής ο οποίος για την ακρίβεια ξεκίνησε πριν από 9 χρόνια, συγκεκριμένα το 2007 (θυμηθείτε τι έγινε από το 2007 και μετά).
Όταν κλείνει ένας κύκλος μπορούν να συμβούν πολλά πράγματα. Μπορούν να πραγματοποιηθούν μεγάλα και διεθνή σχέδια, μπορούν ακόμα να γίνουν μεγάλες καταστροφές ή κάποιες ψυχές να επιλέξουν ομαδικά να εγκαταλείψουν τον πλανήτη. Γενικά ένα έτος με αριθμό 9 μας θέτει στην θέση να γυρίσουμε σελίδα ανεξάρτητα του τι συνέπειες θα έχει η αλλαγή αυτή.
Είναι ένα έτος αλλαγής καθώς ο κύκλος κλείνει και είτε επιλέγουμε να περπατήσουμε τον ίδιο κύκλο πάλι με δυσμενή αποτελέσματα, είτε επιλέγουμε να διευρύνουμε τον κύκλο όπως ακριβώς κάνει το σύμβολο του Ναυτίλου.
Σε ένα έτος όμως με αριθμό 9 μπορεί να συμβεί και ένα άλλο παράδοξο γεγονός. Η ανθρωπότητα έχει την δυνατότητα να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να επιστρέψει σε ξεχασμένους τόπους λατρείας από όπου θα αντλήσει πνευματική ελπίδα. Αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μήνυμα του έτους με αριθμό 9, διότι μπορούμε να το συνδυάσουμε με το αρχαιοελληνικό έτος 2900 (11/2) και να δούμε μεγάλες εκπλήξεις και αποτελέσματα.
Είναι ένα έτος που μας διδάσκει τον συμπαντικό νόμο των αλλαγών παρόλο που μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε απρόοπτες δυσκολίες και δεν πρέπει να αποθαρρυνθούμε.
Είναι το έτος των «ξεκαθαρισμάτων και του τέλους». Και για να χαριτολογήσω, ή θα τους ξεκαθαρίσουμε ή θα μας ξεκαθαρίσουν. Και σε αυτό το σημείο χρειάζεται εγκράτεια και να προσέχουμε πάρα πολύ τους διάφορους «σωτήρες», οι οποίοι λειτουργούν ως δούρειοι ίπποι.
Είναι ένα έτος που μας διδάσκει ότι όλες οι εκκρεμείς υποθέσεις «κλείνουν». Και μάλιστα μπορούν να κλείσουν «αυτόματα» εάν αρχίσουμε να οραματιζόμαστε ένα ισορροπημένο, γειωμένο και φωτεινό μέλλον, και όχι μόνο νοητικό. Διότι άλλο να οραματιζόμαστε ένα όνειρο και άλλο να το γειώνουμε. Ένα όνειρο παραμένει όνειρο όσο δεν γειώνεται.
Το έτος 9 είναι δύσκολο και συναισθηματικά καθώς πρέπει να απαγκιστρωθούμε από το παλιό ώστε να κάνουμε χώρο για το καινούργιο. Το 9 είναι το έτος του μετασχηματισμού, για αυτό αν και αρκετά δύσκολο εντούτοις είναι και πολύ σημαντικό.
Δεν μπορούμε να περάσουμε ισορροπημένα στο 10 / 1 εάν δεν εργαστούμε επακριβώς με το 9. Διότι εάν αρνηθούμε την αλλαγή και την απαγκίστρωση, θα περάσουμε στο 10/1, που σηματοδοτεί την αρχή ενός κύκλου αλλά θα είναι ο παλιός κύκλος με πιο οδυνηρές εμπειρίες.
Το έτος 9 είναι ένα έτος ολοκληρώσεων και δεν θα πρέπει να χάσουμε αυτήν την ευκαιρία ώστε να δώσουμε τέλος σε κάποια πράγματα ή ημιτελείς καταστάσεις. Είναι το έτος που μπορούμε να ανακτήσουμε τις χαμένες ευκαιρίες μας. Προσοχή όμως, δεν πρέπει να κάνουμε νέα ξεκινήματα αυτό το έτος, σε γενικά πλαίσια. Απλώς πρέπει να «κλείσουμε» παλιούς λογαριασμούς.
Η τελική εικόνα που θα επικρατήσει αυτό το έτος είναι εκείνη που θα δώσει το νέο ξεκίνημα την επόμενη χρονιά. Ας μην ξεχνάμε ότι παρόλο που βρισκόμαστε στον «λάθος, ανάδρομο ρυθμό» διαθέτουμε Ελληνικό Πνεύμα και μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις καταστάσεις με τα ίδια τα όπλα που χρησιμοποιεί το καθεστώς για την καταστολή της ανθρωπότητας.
Υπενθυμίζω και πάλι ότι όλα αυτά μπορούν να «σβήσουν» να «χαθούν» σε ένα βράδυ, εάν ο Πατέρας Ζευς δώσει την εντολή για την στάση του ανάδρομου ρυθμού και την επαναφορά του αρχέγονου και αρχέτυπου συμπαντικού φυσικού Ολύμπιου ρυθμού.
Έχω την αίσθηση ότι αυτή η εντολή θα δοθεί, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε απόλυτα αποφασισμένοι να πάρουμε την ζωή και τις τύχες μας στα χέρια μας χωρίς να φοβόμαστε μην χάσουμε τα υλικά μας βάρη και όταν μάθουμε να εργαζόμαστε στο Εμείς. Όσο εμείς φοβόμαστε τόσο το καθεστώς ανδρώνεται. Όσο εμείς δεν φοβόμαστε τόσο το καθεστώς ελαχιστοποιείται.
Όταν λοιπόν εμείς αποφασίσουμε ότι είμαστε πραγματικά παιδιά των Αστεριών τότε θα έλθει και η Ουράνια βοήθεια και μάλιστα……εν τω μέσω της Νυκτός !!!!!
Και να θυμάστε πάντα….. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει…..»
Υ.Γ. Καμία Ολύμπια πληροφορία δεν δημοσιοποιείται εάν μία διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί, εδραιωθεί και ασφαλιστεί.
ΜΕΣΩ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
astarhellas.com.gr
http://www.diadrastika.com/2016/01/olympioi-kataskebasan-iliako-systima.html
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Γ.Γ. ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ.» ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΟ… «ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ» ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ
