Η Αρχαιοελληνική Αντίληψη Περί Πατρίδας

Η Αρχαιοελληνική Αντίληψη Περί Πατρίδας και ο Σημερινός Ευτελισμός της: H περί πατρίδας πολιτική αντίληψη των κλασικών ελλήνων και η νεώτερη προπαγανδιστική διαστροφή της σε “πατριωτισμό”, “εθνική ενότητα” και “εθνική ομοψυχία”
Οι έλληνες δεν μάχονταν για «ιδέες», «ιδανικά» και άλλες ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες, αλλά για απόλυτα καθορισμένες και χειροπιαστές σημασίες, όπως  η πόλη – πατρίδα. Η τελευταία σε πλήρη αντίθεση με τον σημερινό συσκοτισμό της (βλ. «έθνος – κράτος») δεν ήταν μια ιδεολογική αφαίρεση· ήταν πρωταρχικά μια αυτοκυβερνώμενη ανθρώπινη κοινότητα, η οποία αυτοπροσδιοριζόταν  βιολογικά (κοινός γεννήτορας και πρόγονοι), χρονικά (κοινή ιστορική διαδρομή), συνειδησιακά (κοινά έθιμα, θεσμοί, σημασίες  κ.λπ.) και,  μόνο δευτερευόντως, γεωγραφικά.
Ο γεωγραφικός προσδιορισμός της πατρίδας φαίνεται, ότι ιεραρχείτο ως δευτερεύων, αφού αρκετές φορές υποχωρούσε υπό το βάρος άλλων, κοινωνικών, πολιτικών κ.ά. παραγόντων. Οι αναρίθμητες αποικίες των ελλήνων ιδρύθηκαν σε περιοχές, όπου αυτοί δεν μπορούσαν να επικαλεστούν κανένα γεωγραφικό παρελθόν και οι νέες ελληνικές πόλεις εγκαθιδρύθηκαν βασισμένες αποκλειστικά στους άλλους παράγοντες.
Επίσης ο Θεμιστοκλής θεωρούσε δευτερεύοντα τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Αθήνας, όταν απείλησε, πως αν οι υπόλοιποι έλληνες δεν επιθυμούσαν να δώσουν ναυμαχία στη Σαλαμίνα, οι αθηναίοι θα πήγαιναν να ξαναϊδρύσουν την πόλη τους στην Ιταλία. Βλ. επίσης τη ρήση στον Θουκυδίδη «άνδρες γαρ πόλις» («η πόλη είναι οι άνδρες της», Ζ΄ 77,) δηλαδή οι πολίτες της, που φέρουν παντού και πάντα την πολιτική τους διαπαιδαγώγηση και με αυτόν τον τρόπο δίνουν ύπαρξη στη πόλη.
Αλλά και γενικότερα οι έλληνες δεν προσδιόριζαν την πόλη-πατρίδα με γεωγραφικούς όρους, αφού έλεγαν π.χ. «οι αθηναίοι», ή «οι κορίνθιοι» και ποτέ «η Αθήνα», ή «η Κόρινθος». Ήταν, κατά συνέπεια, κάτι απολύτως συγκεκριμένο, για το οποίο άξιζε να πεθάνει κάποιος, ακριβώς επειδή δέν άξιζε να ζει χωρίς αυτό.  Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι αρχαίοι έλληνες, σαν ο πρώτος πολιτικά ελεύθερος λαός της Ιστορίας, είναι οι εφευρέτες της πατρίδας.
Η αυτοκυβερνώμενη πατρίδα – πόλη αποτελούσε για τους έλληνες έννοια κατ΄ εξοχήν πολιτική. Στον Επιτάφιο του Περικλέους (όπως τον αποδίδει ο Θουκυδίδης) κατονομάζονται οι χειροπιαστές αιτίες, για τις οποίες καλούνταν να πολεμήσουν οι αθηναίοι: η επιβεβαιωμένη στην πράξη ευνομία τους, οι απεριόριστες ευκαιρίες, που είχε ο καθένας σε αυτή την πόλη για να αναπτύξει τις δυνατότητές του, οι  θεσμοί τους ως προϊόν αυθεντικής (=αυτόνομης) συλλογικότητας, η πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη) ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής τους.
Πουθενά στο συναρπαστικό αυτό κείμενο δεν θα βρει κανείς τον μεταγενέστερο πατριδοκάπηλο μελοδραματισμό, ύποπτους συλλογιστικούς ακροβατισμούς (στους οποίους ανέκαθεν επεδίδετο η εθνικιστική προπαγάνδα, βλ. «έθνος – κράτος»), συγκινησιακά φορτισμένες κοινοτοπίες και λοιπά ιδεολογικοποιημένα ξεροκόκαλα, από αυτά, που πετούν συχνότατα οι έμποροι του πολέμου στις αποβλακωμένες ανθρωπομάζες/κρέας για τα κανόνια τους.
Ακόμα και η παραδοσιακή ομηρική έννοια της εξιδανικευμένης πολεμικής δόξας, απέκτησε στην κλασική εποχή υλικό σημείο αναφοράς: οι πεσόντες, π.χ. του Μαραθώνα, θεωρούνται πλέον δοξασμένοι ήρωες, όχι απλώς επειδή πολέμησαν γενναία, αλλά γιατί πολέμησαν για χειροπιαστά πράγματα, π.χ. για την πολιτική κοινότητά τους. Αλλά και από την Ιλιάδα (Β΄ 212 κ.ε.) δεν λείπει το πρωτόλειο  μιας  υλιστικής και πολιτικής αντίληψης περί πολέμου.
Ο Θερσίτης, ένας συνηθισμένος πολεμιστής, που θέλει να επιστρέψουν οι αχαιοί στην Ελλάδα αντί να συνεχίσουν τον πόλεμο, απευθύνεται με παρρησία στον Αγαμέμνονα λέγοντάς του, ότι: «οι σκηνές σου είναι γεμάτες από χαλκό και γυναίκες, εκλεκτά λάφυρα, που εμείς οι αχαιοί σου δίνουμε όποτε κατακτάμε μια πόλη. Είσαι άπληστος για το χρυσάφι, που οι αλογάρηδες Τρώες θα σου φέρουν ως λύτρα για τον γιό τους, που εγώ, ή κάποιος άλλος αχαιός θα αιχμαλωτίσει; Ή για κάποια γυναίκα που θα κοιμάσαι μαζί της και θα κρατάς μόνο για τον εαυτό σου;» Στη συνέχεια λέει, ότι είναι ανάρμοστο να παρατείνεται ο πόλεμος μόνο και μόνο για να οικειοποιείται ένας βασιλιάς τη μερίδα του λέοντος από τα  λάφυρα. Ο Θερσίτης, σαν συνειδητοποιημένος  πολίτης, απαιτεί να έχει λόγο στα τής εκστρατείας, στην πορεία της, στη διανομή των ωφελημάτων της κ.λπ.
Το αντιπροσωπευτικότερο επιχείρημα, που μπορεί να επικαλεστεί κανείς σχετικά με το πώς οι έλληνες της κλασικής εποχής αντιλαμβάνονταν την κατ΄ εξοχήν πολιτική διάσταση της πατρίδας, βρίσκεται στον Ηρόδοτο (Ε΄ 78):  «Φαίνεται δε όχι μόνο από ένα παράδειγμα αλλά γενικώς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ισηγορία. Διότι όταν οι αθηναίοι διοικούντο τυραννικά  δεν ήσαν καθόλου καλύτεροι στα πολεμικά από κανέναν από τους γείτονές τους, απαλλαγέντες όμως από τους τυράννους έγιναν οι καλύτεροι όλων.
Τούτο φανερώνει, ότι όταν ήσαν υποταγμένοι συμπεριφέρονταν εκουσίως ως δειλοί, σκεπτόμενοι, ότι εργάζονται για τον δεσπότη τους, όταν όμως ελευθερώθηκαν, ο καθένας έδειχνε προθυμία να εργαστεί σκεπτόμενος, ότι εργάζεται για τον εαυτό του». Με άλλα λόγια ο άνθρωπος αποκτά πατρίδα μόνο όταν γίνεται πολίτης. Και τότε, αν χρειαστεί, πολεμάει για τον εαυτό του και άρα για την πατρίδα του (και όχι το αντίστροφο). Καμία σχέση με υπηκόους, που σύρονται στα πεδία των μαχών ωθούμενοι από το ιδεολογικό («εθνικό») κουτόχορτο, που τούς έχει ταΐσει κάποιος πατριδοκάπηλος εξουσιαστής.
Ακόμα και μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο, όπου  παρατηρείται μια όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων εντός των εξασθενημένων πόλεων και όπου η κοινωνική συνοχή τίθεται συχνά υπό αίρεση, οι έλληνες παραμένουν υποψιασμένοι πολίτες και  δεν συγκινούνται από καμιά υποκριτική επίκληση για κοινωνική ειρήνη στο όνομα δήθεν της πατρίδας-πόλης. Εξ άλλου τέτοιου είδους επικλήσεις είναι ανύπαρκτες στην ελληνική αρχαιότητα: η όποια επίκληση της πατρίδας γινόταν πάντα συνοδεία επιχειρημάτων, όπως π.χ. στον Επιτάφιο του Περικλή.
Σε κάθε άλλη περίπτωση (π.χ.  τυραννίας, κοινωνικής ανισότητας κ.λπ.) η στάσις (και ό,τι αυτή συνεπαγόταν, π.χ, τον φόνο «συμπολιτών» – αρπακτικών, δηλαδή ομοεθνών) θεωρείται όχι μόνο δικαιολογημένη, αλλά και αυτονόητη (σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή εποχή, όπου θεωρείται σεμνότυφα  «εθνική προδοσία» -σημειωτέον, ότι για «εθνική προδοσία» δεν είχαν κατηγορηθεί ούτε οι μηδίσαντες έλληνες). Tα αρχαία πολιτικά συγγράμματα πραγματεύτηκαν το φαινόμενο της στάσεως, χωρίς υποκρισία, ως προϊόν της κοινωνικής ανισότητας (βλ. Αριστοτέλους, Πολιτικά,V,1301 a25-1301 b 18. Αλλά και Αινεία Τακτικού, Πολιορκητικά XIV, 1).
Οι αρχαίοι έλληνες διέθεταν ανέκαθεν πλήρη επίγνωση, ότι αποτελούν έθνος με κοινή καταγωγή, γλώσσα, πολιτισμό κ.λπ.. Ωστόσο, αυτό δεν τους έλεγε και πολλά πράγματα από πολιτικής πλευράς. Γνώριζαν, ότι η κοινωνική συνοχή απαιτεί πολύ περισσότερα πράγματα από απλοϊκές ιδεολογικές καταφυγές σε κάποιο «κοινό αίμα» κι ότι εξασφαλίζεται μόνο εάν η έμφαση δοθεί στο πολιτικό μέρος τού προβλήματος.
Ο ελληνικός πολιτικός στοχασμός αναδύθηκε από αυτό ακριβώς το «κοινό αίμα», που έχυναν αλύπητα οι έλληνες στις μεταξύ τους «αντεθνικές» συγκρούσεις και, κυρίως, στον συχνό κοινωνικό πόλεμο εντός των πόλεων. Η κοινή εθνική καταγωγή μπορεί να βοηθήσει στην κοινωνική συνοχή, αλλά δεν μπορεί ούτε να τη δημιουργήσει, ούτε να την διατηρήσει. Γνώριζαν, ότι η επίκληση της κοινής καταγωγής δεν επαρκεί για να αποτρέπει τις κοινωνικές συγκρούσεις κι ότι ήταν επισφαλής βάση, ώστε να θεμελιώσουν επάνω της την πολιτική τους αναζήτηση και πρακτική.
Αυτό το έκανε πολύ αργότερα ο νεώτερος εξουσιασμός επινοώντας το φαιδρό υβρίδιο του «έθνους-κράτους». Το εθνοκράτος παγίωσε στη συλλογική συνείδηση μια αποϊεροποιημένη και  χυδαία εδαφική/συνοριακή αντίληψη της πατρίδας.

• Πολεμικό συμβούλιο ( 1^os πίνακας του Θ. Βρυζάκη 1819-1878). Στις κλέφτικες ομάδες (που πολλές φορές συγκέντρωναν εκατοντάδες παληκάρια) ξαναέζησε το πνεύμα των περίφημων συμβουλίων των πολεμιστών της Ιλιάδας, αλλά και των λαϊκών συνελεύσεων (εκκλησιών του Δήμου) της κλασικής εποχής. Έτσι, ο πόλεμος διεξάγεται ελληνικότατα, από μια στοιχειωδώς πολιτική κοινότητα και όχι από έναν στρατό σκλάβων.

Στην αρχαία ελληνική πόλη η στράτευση  γινόταν περισσότερο αντιληπτή ως τιμή παρά ως υποχρέωση. Αυτό συνέβαινε, διότι ο στρατός ήταν στρατός πολιτών και όχι υπηκόων, ή σκλάβων. Οι οπλίτες/πολίτες, σε αντίθεση με σήμερα, είχαν μια πραγματική -και όχι ιδεολογική- πατρίδα να υπερασπίσουν: π.χ. ως άτομα είχαν ολοκληρωμένη πολιτική οντότητα και όχι τα σημερινά καχεκτικά «πολιτικά δικαιώματα».
Κατά τον ίδιο τρόπο οι αγωνιστές του 1821 αντιλαμβάνονταν την πατρίδα ως κάτι χειροπιαστό κι όχι ως μια αφηρημένη ιδέα. Γι΄ αυτό, η μισθοδοσία των παλληκαριών τους και η δίκαιη διανομή των λαφύρων, απασχολούσαν τούς οπλαρχηγούς το ίδιο με τον σχεδιασμό των συγκρούσεων. Αυτό δεν οφειλόταν στον ελλιπή, λόγω ανυπαρξίας τακτικού στρατού, εφοδιασμό (ο τακτικός στρατός ήταν άλλωστε κάτι, που τους προξενούσε αποστροφή).
Απλώς δεν δέχονταν να  πολεμήσουν για την «πατρίδα» των κοτσαμπασήδων και των φαναριωτών, που ήσαν αραγμένοι στα μετόπισθεν (αναλόγως έπρατταν και τα πληρώματα των πλοίων). Επίσης, από ένα σημείο και μετά, απαιτούσαν και συμμετοχή στην πολιτική εξουσία. Όποιος διαβάσει, έστω και επί τροχάδην, τα απομνημονεύματα των διαφόρων οπλαρχηγών του 1821 θα διαπιστώσει την πλήρη ομοφωνία τους στο να μήν πολεμούν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «για την ψυχή της μάνας τους» αλλά, για «πεζά» υλικά πράγματα, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους πολεμιστές τους: χρήματα, λάφυρα, αγροτικές εκτάσεις, πολιτική συμμετοχή. Κάτι, που (κακώς) θα απογοητεύσει τους γαλουχημένους με τις προπαγανδιστικές αγιογραφίες, που προωθεί το νεοελληνικό εθνοκράτος.
Χιλιετίες πρωτύτερα, ο -ολιγαρχικός- Πλάτων (Πολιτεία VIII, 551 d-e) είχε παραδεχθεί, ότι οι ολιγαρχικοί δεν είναι ικανοί να κάνουν πόλεμο «γιατί είναι αναγκασμένοι, ή να οπλίσουν το πλήθος, οπότε θα το φοβούνται περισσότερο από τους εχθρούς, ή να μην το χρησιμοποιήσουν καθόλου». Το οπλισμένο πλήθος του 1821, σε πλήρη αντίθεση με τους νεοέλληνες απογόνους του, γνώριζε ενστικτωδώς αυτή την αλήθεια και πολεμούσε για τους δικούς του λόγους, οι οποίοι συνήθως δεν είχαν καμία σχέση με τα πολιτικά «μαγειρέματα» των ελληνικών εξουσιαστικών ομάδων της εποχής.
Η ρίζα αυτής τής εντελώς αντιιδεολογικής αντίληψης περί πατρίδας, πολέμου και στρατού είναι κοινή τόσο στους αρχαίους, όσο και στους νεώτερους.  Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ανθρώπους, που γνωρίζουν γιατί πολεμούν και δεν έχουν πέσει θύματα ιδεολογικοποιημένης εξαπάτησης. Παρά την έλλειψη μόρφωσης των Κλεφτών, ο  πόλεμός τους είχε πάντα ως κυρίαρχη μια ενστικτώδη υγιή πολιτική διάσταση, αντί για μια περιορισμένη και νεφελώδη «εθνική» και εδαφική.
Γαλουχημένοι με κείμενα όπως η συναρπαστική Ελληνική Νομαρχία τού Ανωνύμου του Έλληνος, οι εξεγερμένοι του 1821 ένιωθαν, ότι «Πατρίς είναι μια λέξις, διά της οποίας όλοι κοινώς εννοούσι την γην, εις ήν εγεννήθησαν, οι μόνον ελεύθεροι όμως δύνανται να καταλάβωσι τήν μεγάλην αυτής σημασίαν, και δια τούτο οι δούλοι αδιαφόρως προφέρουσι τοιούτον όνομα[…] Τα ονόματα αγαπητοί μου, λαμβάνουν την σημασίαν από την ιδιότητα των πραγμάτων, εις τα οποία αναφέρονται.
Όθεν, αν τινάς δεν γνωρίζει το πράγμα εις ουδέν του χρησιμεύει η ονομασία του. Και καθώς ο εκ γενετής αόμματος, προφέροντας τα ονόματα των χρωμάτων ουδέν εννοεί, επειδή δεν είδε ποτέ τα χρώματα, ούτως και οι νυν Έλληνες με το «Πατρίς» άλλο δεν εννοούσι ειμή τήν γην εις την οποίαν εγεννήθησαν, επειδή τούς λείπει η ελευθερία […]  Ω! πόσον διαφέρομεν από τους προγόνους μας οι ταλαίπωροι! […] Η  λέξις «Πατρίς» ερέθιζε εις την ενθύμησιν τών προγόνων μας όλας τας ιδέας τών καλών της ελευθερίας και όλην την ευδαιμονίαν της ζωής των.»
Στη σημερινή εποχή η  έννοια της πατρίδας (ίσως η  μόνη, για την οποία άξιζε ανέκαθεν να πολεμήσει κανείς)  έχει ευτελιστεί σε μια ιδεοληψία για όσους αρέσκονται να στριμώχνουν την πραγματικότητα σε απλοϊκά θρησκευτικά, ή εθνικιστικά σχήματα. Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι αρχαίοι έλληνες, που πολέμησαν για πραγματικά ιερά πράγματα, τα οποία -θεωρητικά τουλάχιστον- αποδέχεται ως ιερά και ο σημερινός κόσμος, δέν το διατυμπάνισαν και δεν τα ιδεολογικοποίησαν ποτέ. Σε αντίθεση με τους ευρεσιτέχνες των διαφόρων ιδεολογιών του πολέμου.
Γι΄ αυτό ένας πολίτης, που θέλει να είναι πραγματικά τέτοιος, αν ποτέ κληθεί να πολεμήσει, είναι απαραίτητο να αναρωτηθεί ποιός και γιατί πραγματικά τού ζητά να το κάνει. Κι ας διεξάγει όπως μπορεί τον δικό του αντιιδεολογικό πόλεμο. Στην πράξη αυτό μόνο με έναν τρόπο μεταφράζεται: μετατροπή του ιδεολογικοποιημένου «εθνικού» πολέμου σε υλιστικό κοινωνικό, δηλαδή, κατά την απατηλή ορολογία του εθνοκράτους, σε «εμφύλιο», ή «ανταρσία» (ή στα αρχαία ελληνικά στάση).
Δηλαδή ταυτόχρονος πόλεμος όσων θέλουν να λέγονται πολίτες, εναντίον, τόσο των «εξωτερικών» όσο και (κυρίως) των εσωτερικών εχθρών – εξουσιαστών της κοινωνίας. Μια σύρραξη με έναν «εξωτερικό» εχθρό, αποτελεί πάντα μια καλή ευκαιρία για τους εκμεταλλευόμενους, να διευθετήσουν γρήγορα και εύκολα όλη την ανώμαλη κοινωνική κατάσταση, στην οποία ζούν αλαζονικώς επαναπαυμένα τα κοινωνικώς κυρίαρχα παράσιτα.
Έτσι οι νικητές του κοινωνικού πολέμου θα έχουν αποκτήσει μια πραγματική (και όχι ιδεολογική) πατρίδα για να υπερασπίσουν. Η θέση περί μετατροπής των «εθνικών» πολέμων σε κοινωνικούς αποτελεί μια μεγάλη συνεισφορά της κλασικής πολιτικής σκέψης, που εγκαινίασαν οι ελληνικές δημοκρατίες και έφτασε ως εμάς διαμέσου της Γαλλικής Επανάστασης και του επαναστατικού σοσιαλισμού του 19ου αιώνα.
© Λαμπρόπουλος Θεόδωρος (Δαυλός)

http://www.terrapapers.com/?p=28328

Αυτό δείχνει την προδοσία του Στουρνάρα.

Για αυτό τον λόγο τον είχε πιάσει πρεμούρα σωνει και καλά να πουληθούν οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα. Εκτελούσε εντολές του Σοϊμπλε εις βάρος του Ελληνισμού. 

Πρέπει να απομακρυνθεί εδώ και τώρα . Όσοι συναινούν στην παραμονή του, είναι συνένοχοι και συμμέτοχοι σε έσχατη προδοσία ισάξιας  αυτής του Ιωαννίδη. .

Την ανάγκη κυπριακός τραπεζικός τομέας να «μικρύνει» στο επίπεδο του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωση ως το 2018 αναδεικνύει το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, όπως σημειώνεται σε σχέδιο επιστολής του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε  προς τον Πρόεδρο του γερμανικού Κοινοβουλίου Νόρμπερτ Λάμερτ, το οποίο αποκαλύπτει το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων.«Χωρίς μείωση θα παρέμενε μονίμως σε υψηλό επίπεδο ο κίνδυνος για χρεοκοπία του κυπριακού κράτους», αναφέρεται στο έγγραφο και επισημαίνεται ότι στην κατεύθυνση αυτή πρέπει οι κυπριακές τράπεζες να πωλήσουν τις εργασίες τους στην Ελλάδα, να μειώσουν δραστικά τις διεθνείς τους δραστηριότητες και να συγκεντρωθούν στην δανειοδότηση της εσωτερικής οικονομίας της χώρας.... 

Το περιοδικό «Der Spiegel», το οποίο αναπαράγει την είδηση, επισημαίνει πάντως ότι οι υποψήφιοι αγοραστές των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα παραμένουν επιφυλακτικοί όσο δεν αποσαφηνίζονται οι όροι του σχεδίου.

Μεταφέρει μάλιστα προγενέστερη δήλωση στελέχους του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, το οποίο φέρεται να δήλωσε ότι «πριν το ΟΚ του κυπριακού κοινοβουλίου στο πακέτου, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η δουλειά».
 http://ixnos.blogspot.gr/

 

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2013/03/blog-post_1088.html

Τραγικό θα είναι το τέλος σου Νίκο Αναστασιάδη

Καλοκαίρι του 2004. Άρρωστος, με βραχνή φωνή αλλά πολιτική λεβεντιά ο άλλοτε αγωνιστής της ΕΟΚΑ Τάσσος Παπαδόπουλος λαμβάνει σαφή θέση εναντίον του σχεδίου Ανάν στο τηλεοπτικό του διάγγελμα απευθυνόμενος στον Κυπριακό λαό.

Ο Τάσσος πέθανε. Μαζί του έφυγε κι η ευημερούσα οικονομία και η περηφάνια του κυπριακού λαού. Ανθρωπάκια ήρθαν στην επιφάνεια. Ένα από αυτά και ο νυν πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης γνωστός και ως Ανανστασιάδης.

Ο πρόεδρος της Κύπρου μόλις λίγες ημέρες προ των εκλογών δήλωνε με σαφήνεια:




Τραγικό θα είναι το τέλος σου Νίκο Αναστασιάδη
Added by Freepen on 18/03/2013.
Saved under ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Tags: ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ, ΚΥΠΡΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΑΖΙΔΗΣ
Share This Post
FacebookTwitterGoogle1Email

anastasiadis

Καλοκαίρι του 2004. Άρρωστος, με βραχνή φωνή αλλά πολιτική λεβεντιά ο άλλοτε αγωνιστής της ΕΟΚΑ Τάσσος Παπαδόπουλος λαμβάνει σαφή θέση εναντίον του σχεδίου Ανάν στο τηλεοπτικό του διάγγελμα απευθυνόμενος στον Κυπριακό λαό.

stratis1του Στρατή Μαζίδη

Ο Τάσσος πέθανε. Μαζί του έφυγε κι η ευημερούσα οικονομία και η περηφάνια του κυπριακού λαού. Ανθρωπάκια ήρθαν στην επιφάνεια. Ένα από αυτά και ο νυν πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης γνωστός και ως Ανανστασιάδης.

Ο πρόεδρος της Κύπρου μόλις λίγες ημέρες προ των εκλογών δήλωνε με σαφήνεια:

Όσο ανόητος και να θεωρείται κανείς, η παραπάνω δήλωση του τότε υποψηφίου προέδρου δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας.

Πάρα ταύτα μόλις χθες, σε ένα δακρύβρεχτο διάγγελμα α λα Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά ανακοίνωσε τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που επαγγελόταν οδηγώντας τη χώρα του στο γκρεμό αν και ο γερμανός ΥΠΟΙΚ τον εξέθεσε δημόσια με τις δηλώσεις του στο ARD.

Με την απόφαση αυτή ο κος Αναστασιάδης, υπέρμαχος της νομιμοποίησης των τούρκων εποίκων στο νησί το 2004, κατορθώνει κάτι του οποίου οι τραγικές συνέπειες θα φανούν σύντομα.

Ποιο είναι αυτό;

Το τέλος της Κύπρου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου.

Ποιος θα στειλεί έστω και κάρτ ποστάλ στην Κύπρο από τούδε και στο εξής;

Πάρα ταύτα ο Νίκος Αναστασιάδης ως άλλος δικτατορίσκος δημοκρατίας της Μπανανίας δήλωσε πως για καταθέσεις άνω των δύο ετών, όσοι θα επιχειρήσουν να τις αποσύρουν θα λάβουν μόνο το 50% του κεφαλαίου τους και το υπόλοιπο ήμισυ σε αντίστοιχες τραπεζικές μετοχές.

Και ποιος είναι ο άνθρωπος αυτός που ουσιαστικά δημεύει (για πόσο χρονικό διάστημα άραγε) χρήματα ανθρώπων που δεν του ανήκουν;

Το πάθος του κου Αναστασιάδη για εξουσία ήταν τελικά τόσο μεγάλο ώστε ΚΟΡΟΪΔΕΨΕ τον κυπριακό λαό σχετικά με τις καταθέσεις διότι είχα αξιόπιστη πληροφορία πως μεγαλοστέλεχος χρηματοπιστωτικού ιδρύματος στο εξωτερικό από την Κύπρο είχε προλάβει να διασώσει ένα σεβαστότατο ποσό διώχνοντάς το από το νησί.

Άρα ο κος Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του ας μη μας μιλούν για εκβιασμούς και δυσάρεστες εκπλήξεις. Είναι πλέον κάτι παραπάνω από πιθανό πως ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ τον κυπριακό λαό στις τελευταίες εκλογές. Κι όσο για τον περίφημο εκβιασμό του ότι αν τέθει θέμα κουρέματος τότε η Κύπρος θα αποχωρήσει από την ευρωζώνη αποδείχθηκε μια τρύπα στο νερό. Πυροτέχνημα για εσωτερική κατανάλωση λες και τα ψέμματα είναι ένα φαγητό που μπορεί να το τρώει κανείς συνέχεια. Ένα ανέκδοτο αν αυτή τη στιγμή δεν έκλαιγαν κάποιοι το βιός τους.

Πολύ φοβάμαι ότι ο κος Αναστασιάδης σηματοδοτεί με τις ενέργειές του το τέλος της Κύπρου μαζί φυσικά με το δικό του, το οποίο δεν μπορώ να προσδιορίσω αλλά αν δε συμβεί κάποιο θαύμα φαντάζομαι πως σίγουρα θα είναι τραγικό. Όπως και της πατρίδας του που φτωχή και ακρωτηριασμένη θα πορευθεί πια μόνη σε ένα σκοτεινό τούνελ που οδηγεί στην άβυσσο.

Η ανατολική Μεσόγειος πέρα από υδρογονάνθρακες περιέχει και νάρκες. Οι τελευταίοι καπετάνιοι της Κύπρου τις έχουν πάρει σβάρνα όλες.

Με μελανά γράμματα θα γραφτεί το όνομά τους στην ιστορία.

Όπως και όσων τον εμπιστεύτηκαν







http://freepen.gr/?p=20578

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7326.html

Έγκλημα η εξαναγκαστική πώληση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα

Σταματήστε τώρα τους επικίνδυνους πειραματισμούς – Έγκλημα η εξαναγκαστική πώληση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα - Ωστόσο οι αποφάσεςι έχουν ληφθεί θα ενσωματωθούν στο good ΤΤ

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, δεν μπορεί να περιγραφεί το έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος των κυπριακών τραπεζών, που τις υποχρεώνουν ενάντια στην θέληση των διοικήσεων να πωλήσουν τις δραστηριότητες τους στην Ελλάδα.

Ωστόσο κατά ένα παράδοξο τρόπο ενώ με συνοπτικές διαδικασίες προσπάθησαν να τις πωλήσουν εν μια νυκτί και βρέθηκαν οι εν δυνάμει αγοραστές, προκύπτει ότι οι διοικήσεις των κυπριακών τραπεζών το ξανασκέφτονται.

Η Κύπρος είχε προτείνει όχι πώληση των 3 κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα αλλά haircut στις καταθέσεις που βρίσκονται στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα με στόχο κεφαλαιακό όφελος 1,5 δις ευρώ.

Όμως αν μεταφερόταν το haircut στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με απόλυτη καταστροφή καθώς το bank run στην Ελλάδα δεν θα είχε προηγούμενο.
Έτσι σχεδιάστηκε η απόσχιση δραστηριοτήτων ώστε να κοπεί ο ομφάλιος λώρος Κύπρου και Ελλάδος.

Όμως η απόφαση πώλησης περιχαρακώνει τις κυπριακές τράπεζες στην Κύπρο και με αποφάσεις express χωρίς κανένα έλεγχο μέσα σε 48 ώρες σχεδιάζουν να πωλήσουν χωρίς να πρέπει να πωλήσουν.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο οι πολιτικοί της Ευρώπης να καταφεύγουν σε λύσεις ντροπής και να υποχρεώνουν τις θεσμικές αρχές ειδικά στην Ελλάδα, την ΤτΕ να συμμετάσχει σε μια διαδικασία ντροπής.
Οι κυπριακές τράπεζες δεν θέλουν να πωλήσουν αλλά εξαναγκάζονται να πωλήσουν στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα είναι έτοιμη να αγοράσει τις κυπριακές τράπεζες ενσωματώνοντας τες σε μια ελληνική τράπεζα όπως επανέλαβε και χθες ο Γιάννης Στουρνάρας ο έλληνας ΥΠΟΙΚ.
Το Eurogroup έλαβε μια πρόχειρη και επιπόλαιη απόφαση και ζητήθηκε από τις ελληνικές τράπεζες να υποβάλλουν προσφορές σε μια διαδικασία που ήταν και παραμένει στον αέρα.
Βέβαια ουδείς σκέφθηκε πως οι 3 συστημικές τράπεζες θα αγοράσουν άλλες 3 τράπεζες την Κύπρου Ελλάδος, την Λαϊκή Ελλάδος και την Ελληνική Ελλάδος δηλαδή assets 22 δις ευρώ.

Οι 3 κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα θα πωληθούν ως μια.
Η Εθνική υπέβαλλε προσφορά για την Κύπρου Ελλάδος.
Η Alpha bank υπέβαλλε προσφορά για την Κύπρου Ελλάδος.
Η Πειραιώς υπέβαλλε προσφορά και για τις 3 τράπεζες.

Όμως η Πειραιώς συγχωνεύει 3 τράπεζες και αν έπαιρνε και τις 3 κυπριακές θα συγχώνευε 6 τράπεζες, διαδικασία αδύνατη και παράλογη.

Παράλογη είναι και η εμπλοκή της Εθνικής όταν έχει ανοικτό μέτωπο με την Eurobank ενώ στην ίδια μοίρα βρίσκεται και η Alpha bank.
Η λογική λύση αν η απόφαση πώληση των κυπριακών τραπεζών δεν αλλάζει είναι να πωληθούν στο good Ταχυδρομικό ταμιευτήριο.

Η άποψη μας

Κατά την άποψη μας οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να πωληθούν.
Η Κύπρος θα πρέπει να δει, να αποτιμήσει την επόμενη μέρα.

Η περιχαράκωση δεν είναι λύση θα οδηγήσει σε συρρίκνωση την οικονομία και η Κύπρος από μια μικρή χώρα με παρέμβαση θα εξελιχθεί σε μια μικρή χωρίς ουδεμία παρέμβαση.
Ωστόσο αν αποτελεί οριστική απόφαση – δυστυχώς αποτελεί οριστική απόφαση - η πώληση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα τότε η ορθή λύση είναι να δοθούν για ένα μεταβατικό διάστημα στο good TT και εν συνεχεία το νέο τραπεζικό σχήμα που θα δημιουργηθεί να πωληθεί σε μια εκ των συστημικών τραπεζών ή να δημιουργηθεί ο 4ος πυλώνας στο ελληνικό banking.

Το deal κυπριακών τραπεζών με ΤΤ είναι λογικό αλλά οι εργαζόμενοι στο ΤΤ θα υποστούν τις περισσότερες συνέπειες.
Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που θα προστεθούν από τις κυπριακές τράπεζες θα πλήξουν….τους εργαζομένους του ΤΤ.

www.bankingnews.gr

ΙΔΟΥ Η ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ 5 δισ. ευρώ δάνειο - Επιμήκυνση του παλαιού δανείου των 2,5 δισ. - Κατασκευή-διαχείριση τερματικού

 

Δάνειο από την Ρωσία ύψους πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ έχει ζητήσει ηΚύπρος όπως μεταδίδει το Reuters, μετά και την απόρριψη της κατάσχεσης του ποσοστού των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες και η Ρωσία "κατ'αρχήν" το έχει αποδεχθεί υπό όρους.

Φαίνεται ότι η Κύπρος διαφεύγει οριστικά τον κίνδυνο αν βέβαια όλα πάνε καλά και δεν επικρατήσουν και πάλι στην Ρωσία τα κέντρα εξουσίας που είχαν απομονώσει την χώρα αό το αρχικό πλάνο διάσωσης της Κύπρου από τον στραγγαλισμό της τρόικα.

Όπως εταδίδει το Reuters οι συζητήσεις καταλήγουν στην σύναψη δανείου 5 δισ ευρώ, με την παράλληλη επιμήκυνση του προηγούμενου ρωσικού δανείου ύψους 2,5 δις ευρώ και την μείωση του επιτοκίου το οποίο ανέρχεται στο 4,5%.

Το πρακτορείο, επικαλείται το ρωσικό υπουργείο Οικονομικών, καθώς η κυπριακή κυβέρνηση προσπαθεί να οριστικοποιήσει τη στάση που θα τηρήσει έναντι των όρων διάσωσής που έχουν θέσει οι ευρωπαίοι εταίροι της.

Υπενθυμίζεται, ότι ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Μιχάλης Σαρρής βρίσκεται σήμερα στην Μόσχα όπου έχει συνάντηση με τον Ρώσο ομόλογο του, εκφράζοντας την ελπίδα «για ένα θετικό αποτέλεσμα», χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει εάν αναφέρεται σε πιθανή σύναψη νέου δανείου ή στην παράταση του παλαιού.

Η πρόταση των Ρώσων για κατασκευή και διαχείρηση τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στο Μαρί είναι γνωστή. Σύναψη νέου δανείου σημαίνει και αποδοχή της ρωσικής πρότασης.

Στο μεταξύ δεκαέξι ευρωπαίοι "κομισάριοι" με επικεφαλής τον πρόεδρο της Κομισιόν, Μανουέλ Μπαρόζο, φτάνουν σήμερα στη Μόσχα για να συζητηθεί η ρωσική πρόταση και η διάσωση από κοινού των τραπεζών. Πρόκειται πρόκειται για τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία που έχει επισκεφθεί ποτέ τη ρωσική πρωτεύουσα.

Ο Μ.Μπαρόζο θα συναντηθεί με τον Ρώσο πρόεδρο, Πούτιν, και οι υπόλοιποι με τους καθ'ύλην υπουργούς της χώρας.

Οι συζητήσεις θα στραφούν γύρω από τα σημαντικότερα προβλήματα στις ρωσο-ευρωπαϊκές σχέσεις, όπως το θέμα της Κύπρου. Δοεθείσης ευκαιρίες θα συζητηθεί και το το τρίτο ενεργειακό πακέτο, οι εμπορικές και οικονομικές σχέσεις, καθώς και το ζήτημα του καθεστώτος με τις βίζες.

Να σημειωθεί πως η επίσκεψη των "κομισάριων" συμπίπτει με την παρουσία στη Μόσχα, του υπουργού Οικονομικών της Κύπρου, Μιχάλη Σαρρή, ο οποίος συναντάται σήμερα με τον ρώσο ομόλογό του, Αντόν Σιλουάνοφ.

Μαζί με τους "κομισάριους", καταφθάνει στη Μόσχα και ομάδα άνω των 100 ειδικών και συμβούλων της ΕΕ. Την Παρασκευή θα πραγματοποιηθεί κοινή σύσκεψη Ρωσίας-ΕΕ.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/03/idou-i-rosiki-protasi-pente-dis-evro-daneio-epimikynsi-tou-daneiou-ton-diomisi-dis-kataskevi-diaxeirisi-termatikou.html#ixzz2O7EZ1Bob

Έκτακτο: Ωμός εκβιασμός των Γερμανών στην Κύπρο – Βρείτε τα 5 δις άμεσα και χωρίς τη βοήθεια των Ρώσων

Αίσχος: Προσπαθούν να ωθήσουν την Κύπρο είτε σε καταστροφή είτε σε ταπείνωση..

Είδηση που βγήκε πριν από λίγη ώρα, σύμφωνα με την οποία οι Γερμανοί πλέον διαμηνύουν ξεκάθαρα πως δεν θέλουν να μπει η Ρωσία στο παιχνίδι της Μεσογείου και της διαχείρισης του φυσικού αερίου στην Κύπρο.

Σύμφωνα και με πληροφορίες από τον τηλεοπτικό σταθμό Extra και την εκπομπή του κ. Παυλόπουλου, οι Γερμανοί ζητούν από τους αδελφούς μας Κυπρίους να εξασφαλίσουν τα 5 δις άμεσα και χωρίς την βοήθεια των Ρώσων και ουσιαστικά καλούν την Κύπρο να επαναφέρει στο νησί τον Υπουργό Οικονομικών ο οποίος βρίσκεται στη Μόσχα για να διαπραγματευθεί το ρώσικο πακέτο διάσωσης. 

Είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανές πως οι φασίζουσα πολιτική της Γερμανίας απαιτεί από τους Κύπριους να προχωρήσουν στο εγκληματικό «κούρεμα» καταθέσεων, ενώ ταυτόχρονα τρίζει τα δόντια της απέναντι στη ρώσικη αρκούδα κρούοντας της τον κώδωνα κινδύνου κλυδωνισμών στις μεταξύ τους εμπορικές και οικονομικές σχέσεις. Ταυτόχρονα θα πρέπει επίσης να μας προβληματίσει η μέτρια στάση της Ρωσίας απέναντι στην Κύπρο κατά την διάρκεια των μέχρι τώρα διαπραγματεύσεων με τη μεγαλόνησο…! 

http://ellinikiafipnisis.blogspot.gr/2013/03/5_20.html

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2013/03/5_20.html

Η μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού της γης μπαίνει πλέον σε προτεραιότητα σύμφωνα με την UNFPA

Οι υποστηρικτές του ελέγχου του πληθυσμού μιλούν ανοικτά για επιβολή «οικογενειακού προγραμματισμού».

Διατυμπανίζουν πως η μείωση του πληθυσμού θα αποφέρει τεράστια οικονομικά και κοινωνικά
οφέλη…

Όταν ο πλανήτης απέκτησε 7 δισεκατομμύρια κατοίκους τον Οκτώβριο του 2011, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, τότε το θέμα του πληθυσμού της γης έγινε πιο ενεργά πολιτικό ζήτημα από ό, τι ήταν πριν τουλάχιστον μια γενιά.

Από εκείνο το σημείο ορόσημο, οι υποστηρικτές του ελέγχου του πληθυσμού έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το θέμα ζωντανό, με τη βοήθεια μιας σειράς εκθέσεων παρακολούθησης κατά τη διάρκεια του 2012.

Μια από τις πλέον σημαντικές εκθέσεις ήταν η People and the Planet από την Royal Society, της εθνική ακαδημία επιστήμης του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η έκθεση αυτή, το αποτέλεσμα της οποίας προήλθε από 21-μηνών μελέτη από μια διεθνή ομάδα εργασίας, ζήτησε την ανάληψη παγκόσμιας δράσης για την επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού - σε συνδυασμό με μια «εξισορρόπηση» της κατανάλωσης για να μειωθούν οι ανισότητες μεταξύ των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων χωρών.

Εκείνη την εποχή, ο John Sulston, πρόεδρος της ομάδας μελέτης, δήλωσε: "Ο πληθυσμός και η κατανάλωση δεν θα πρέπει πλέον να θεωρούν ως ξεχωριστά ζητήματα" Επίσης, στην ομάδα εργασίας ήταν ο Ελίγια Ζουλού, εκτελεστικός διευθυντής του Αφρικανικού Ινστιτούτου για την Αναπτυξιακή Πολιτική, που χαιρέτισε την επανεμφάνιση του ζητήματος του ελέγχου του πληθυσμού στην αναπτυξιακή ατζέντα μετά από 20 χρόνια απουσίας, όπως δήλωσε.

«Οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν γι 'αυτό», προσθέτει ο κ. Ζουλού.

Οι πολιτικοί διστάζουν να εισέλθουν στο επίμαχο θέμα της αντισύλληψης, έχοντας επίγνωση των θρησκευτικών απόψεων ότι κάθε νέα ανθρώπινη ψυχή είναι μια ευλογία που δεν θα πρέπει να εμποδίζεται με τεχνητές μεθόδους. Ταυτόχρονα, δυσάρεστες είναι οι αναμνήσεις της αργοπορημένης λήψης μέτρων για τον αναγκαστικό έλεγχο του πληθυσμού στην Κίνα, την Ινδία και αλλού.

Όμως, σύμφωνα με τον κ. Ζουλού, μόνο στην Αφρική, 200 εκατομμύρια γυναίκες χρειάζονται κάποιον οικογενειακό προγραμματισμό, αλλά δεν είναι δυνατή η πρόσβαση στον έλεγχο των γεννήσεων εκεί. Η έκθεση της Royal Society εκτιμά ότι η λήψη προσβάσιμου οικογενειακού προγραμματισμού σε όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο θα κοστίσει 7 δισ. δολάρια το χρόνο. Ισχυρίζεται επίσης πως αυτό το ποσό είναι «εξαιρετικά μικρό» σαν τιμή σε σχέση με τον συνολικό προϋπολογισμό βοήθειας και «σε σχέση με το κόστος της αδράνειας».

Η καθολική πρόσβαση σε εθελοντικό οικογενειακό προγραμματισμό θα πρέπει να συμπληρωθεί από μια παγκόσμια πρωτοβουλία για τη βελτίωση και την επέκταση της εκπαίδευσης των κοριτσιών, τα οποία θα αυξήσουν τη ζήτηση για τον έλεγχο των γεννήσεων. Το μέτρο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά θα κόστιζε 34 δισ. $ το χρόνο, αναφέρει η έκθεση.

Την ίδια στιγμή, η Royal Society επέστησε την προσοχή στις ανισότητες στην κατανάλωση πόρων. Για παράδειγμα, η ενέργεια και η κατανάλωση νερού ανά κεφαλή είναι 50 φορές μεγαλύτερες στο βιομηχανοποιημένο κόσμο από ό, τι στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, όπου ο πληθυσμός αυξάνεται ταχύτερα.

Η ανύψωση των φτωχότερων κατοίκων του πλανήτη από την ακραία φτώχεια θα τους οδηγήσει να καταναλώνουν περισσότερους πόρους - και απαιτούν λιγότερη κατανάλωση από πλουσιότερους ανθρώπους. Διαφορετικά, η πίεση στους πόρους και τις περιβαλλοντικές συνέπειες για τον πλανήτη θα είναι ανυπόφορη.

Για εκείνους που συμμετέχουν στην έκθεση της Royal Society, η έκβαση του Ρίο +20 Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Αειφόρο Ανάπτυξη πέρυσι ήταν μια απογοήτευση, χωρίς ρητές συνδέσεις στο τελικό κείμενο μεταξύ της δυναμικής του πληθυσμού και της αειφόρου ανάπτυξης.

Ο Sir John λέει: "Αυτό το γεγονός είναι παρόμοιο με τον προγραμματισμό ενός πάρτι χωρίς καμία ιδέα για το ποιος είχε προσκληθεί, αλλά σε μια αφάνταστα μεγάλη κλίμακα. Όλες οι μελλοντικές δραστηριότητες για την αειφόρο ανάπτυξη πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την παράλειψη.

«Η Βρετανία πρέπει τώρα να συνεργαστεί με άλλες χώρες για να ενθαρρύνουν την αναγνώριση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων για όλους και να διασφαλίσει ότι οι δημογραφικές αλλαγές (γήρανση, μετανάστευση, αστικοποίηση και ανάπτυξη) είναι κεντρικής σημασίας για τις προβλέψεις των μελλοντικών αναγκών σε νερό, τρόφιμα και ενέργεια."

Η UNFPA, το Ταμείο Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών, τόνισε και πάλι την ανάγκη για καλύτερη πρόσβαση σε οικογενειακό προγραμματισμό στην έκθεση της State of World Population στα τέλη του περασμένου έτους. Εφαρμόστε τον εθελοντικό οικογενειακό προγραμματισμό σε πληθυσμό 222 εκατομμυρίων γυναικών στις αναπτυσσόμενες χώρες που δεν έχουν επί του παρόντος πρόσβαση σε αυτό - με εκτιμώμενο κόστος 8.1 δισ σε ένα χρόνο - θα αποφέρει τεράστια, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, αναφέρει η έκθεση.

Για αρχή, το κόστος υγείας της μητέρας και του νεογέννητου θα μειωθεί κατά 11.3 δισ $ το χρόνο. Στη συνέχεια, θα υπάρξει ένα ευρύτερο οικονομικό μέρισμα. Σύμφωνα με την UNPFA, το ένα τρίτο της αύξησης στις ασιατικές οικονομίες μπορεί να αποδοθεί σε μια δημογραφική μεταβολή στην οποία ο αριθμός των ενηλίκων που παράγουν εισόδημα αυξήθηκε σε σχέση με τον αριθμό αυτών που χρειάζονταν υποστήριξη και ιατρική φροντίδα. Αυτή η μετατόπιση - μια συνέπεια του οικογενειακού προγραμματισμού - έφερε την αύξηση της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα την ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη.

Ο Babatunde Osotimehin, εκτελεστικός διευθυντής του UNFPA και αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, αναφέρεται σε πρόσφατη μελέτη στη μητρική του Νιγηρία, δείχνοντας ότι αν ο δείκτης γονιμότητας μειωθεί κατά μόνο ένα παιδί ανά γυναίκα, η οικονομία της χώρας θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 30 δισ. $ στα επόμενα 20 χρόνια.

Δηλώνει: "Αυτό το δολάριο που επενδύεται, ανά ζευγάρι, ανά έτος, είναι η εκπλήρωση ενός ανθρώπινου δικαιώματος που γίνεται μια οικονομική δύναμη."

Παρά το γεγονός ότι οι χρηματοδοτικοί πόροι που διατίθενται για τον οικογενειακό προγραμματισμό έχουν μειωθεί ελαφρώς τα τελευταία χρόνια, και η χρήση αντισυλληπτικών έχει αυξηθεί παγκοσμίως κατά μόλις 0,1 τοις εκατό το χρόνο, η UNFPA βλέπει σημάδια προόδου. Η σύνοδος κορυφής του Λονδίνου για το ζήτημα του Οικογενειακού Προγραμματισμού το 2012 είδε τις χώρες δωρητές και τα ιδρύματα μαζί να δίνουν υπόσχεση για 2,6 δισ. $ για να εφαρμόσουν στην πράξη οικογενειακό προγραμματισμό σε 120 εκατομμύρια περισσότερες γυναίκες από το 2020.

Η επιμονή της UNFPA ότι «ο οικογενειακός προγραμματισμός δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα», επέστησε την έντονη κριτική από ομάδες όπως η Καθολική οικογένεια και το Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ωστόσο, ο κ. Osotimehin έχει καταστήσει σαφές ότι η παγκόσμια εκστρατεία για μεγαλύτερη πρόσβαση στην αντισύλληψη δεν θα εκτροχιαστεί.

Σύμφωνα με τον κ. Osotimehin: "Η παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα έχει μιλήσει. Ο οικογενειακός προγραμματισμός είναι κεντρικής σημασίας για σχεδόν κάθε πτυχή της ανάπτυξης. Εκατοντάδες εκατομμύρια γυναίκες, άνδρες και νέοι υπολογίζουν σε εμάς για να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους. Δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε».
ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

 

http://www.triklopodia.gr/2013/03/unfpa.html

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...‏

 

Ήρθαν οι λύκοι να κλέψουν τα δώρα που σου χάρισε ο Θεός. Μετρήσανε κι υπολογίσανε την ενέργειά σου. Τον ήλιο σου, τη θάλασσα και τους ανέμους, λογαριάσανε κάθε μέταλλό σου. Με δόλο θέλησαν να σε υποτάξουν.

Εσένα, που η ομορφιά σου μαρτυρεί το μέτρο κι ο ήλιος σου τα βγάνει όλα στο φως! Σε σύρανε σε σκοτεινές συνομωσίες, σε μάγεψαν με την υπερβολή, τα πλούτη, σου φόρεσαν φανταχτερό φουστάνι και σε έβγαλαν σεργιάνι στις αγορές να περνιέσαι για Ευρωπαία.
Δεν είσαι συ για αγορές. Ούτε για άρτο και θεάματα.
Εσύ είσαι ευλαβικό προσκύνημα.
Εσύ είσαι ναός σοφίας.
Εσύ είσαι σχολειό για όλου του κόσμου την αμάθεια.
Σεμνό, της Αλήθειας φόρεμα σου πρέπει.
Δεν σε ξέρουν Πατρίδα! Τί γνωρίζουν αυτή από σένα!
Τρέχουν να σ’ αγοράσουν οι άρπαγες! Πωλείται η Ελλάς σε τιμή ευκαιρίας!
Τι θα αγοράσετε μωροί; Σωκράτη; Λεωνίδα; Μιλτιάδη; Ευριπίδη; Σοφοκλή; Αριστοτέλη; Αυτά είν’ η Ελλάδα. Ιδέες και ανδρείες ψυχές! Αυτός είναι ο χρυσός της. Αυτή είναι η ενέργειά της! Όχι από ύλη αλλά από πνεύμα, που θα γίνει ΠΥΡ και θα σας κάψει!. Διότι ασεβείτε, ειρωνεύεστε, χλευάζετε, προστάζετε, απαιτείτε.
Πού μωρέ; Ξέρετε τι ναι εδώ; Ευλογημένη γη από αγίους και μαρτύρους, που χύσανε το αίμα τους για την Αλήθεια του Χριστού. Αυτή η Αλήθεια που περιφρονείτε, θα φέρει στο φως τις ραδιουργίες σας, θα διαλύσει το ψέμα σας και θα χαλάσει τα σχέδιά σας!

Δεν σε ξέρουν Πατρίδα! Τι είσαι γι αυτούς που σε αγοράζουν; Τι είσαι γι αυτούς που σε πωλούν; Είσαι ένα φράγκο παραπάνω στο πουγκί τους.
Αλλά αυτό που μας πονά τώρα…δεν είναι που μας λιγοστεύουν το ψωμί. Είναι τ’ ανίερα χέρια του άρπαγα και του ληστή πάνω στ’ άγιο σώμα σου. Είναι το μαστίγιο στα λαβωμένα πόδια σου κι ο χλευασμός τους.
Είναι η αλυσίδα των εχθρών μας στο λαιμό σου. ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ. ΟΙ ΑΝΙΕΡΟΙ. ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ.. ΟΙ ΧΥΔΑΙΟΙ.
Εμείς οι Έλληνες όμως σε ξέρουμε, σε νιώθουμε. Τι είσαι συ για μας;
Εσύ είσαι της μάνας η ζεστή ματιά, τ’ αθώο γέλιο του παιδιού μας, ευχή στα χείλη των παππούδων μας… Είσαι για μας, όλου του κόσμου το γαλάζιο, όλης της γης το φως! Μες τη ψυχή του κάθε αληθινού Έλληνα, μιλά ο ποιητής : «Νιώθω για σε Πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό!» (Α. Βαλαωρίτης )


Εμείς οι Έλληνες, που ώρες ώρες άγνοια έχουμε για το χώμα που πατούμε. Δεν βάζει ο νους μας ποιοι άνδρες περπάτησαν και μίλησαν εδώ. Ξεχνούμε ποια είσαι στ΄αλήθεια και τι αξίες γέννησες. Μα σ΄αγαπούμε!
Εμείς οι Έλληνες, που χανόμαστε και σκορπιζόμαστε σαν άμυαλα παιδιά στο λίγο, στο εφήμερο και στο ξενόφερτο. Για σένα όμως πονούμε.
Εμείς οι Έλληνες που όταν έχουμε ομόνοια, θρονιάζεται ο ίδιος ο Θεός στον τόπο μας και δεν μας νικά κανείς.

Μας φοβερίζουν οι άμυαλοι με φτώχεια, με πόνο και με θάνατο. Συμφιλιωμένοι είμαστε εμείς και με τα τρία. Ζεϊμπέκικο χορεύουμε που είναι χορός θανάτου. Μία στη γη σωριάζεται ο Έλληνας καθώς χορεύει , μια στον αέρα σηκώνεται. Ηττημένος πονεμένος χωρίς δυνάμεις παραπαίει και παραπατά , οδύρεται ,χάνει τον ρυθμό της ζωής αλλά τον ξαναβρίσκει. Ζαλισμένος, χαμένος, λαβωμένος μόνος κι έρημος… μα συνεχίζει.
Δεν ξέρουν οι απαίδευτοι τι είμαστε εμείς.
Κι αν μείναμε σιωπηλοί τόσο καιρό, είναι γιατί γυρίσαμε εντός μας ,τα λάθη μας να δούμε. Με θλίψη να στοχαστούμε τι μας αναλογεί απ’ την ευθύνη.
Μα τώρα ΤΕΡΜΑ Η ΘΛΙΨΗ. ΤΕΡΜΑ Ο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ.
Γραμμένη εντολή απ’ τους προγόνους μας κυλά στη φλέβα: ΕΛΕΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Χωρίς ελευτεριά εμείς δεν ζούμε!
Ήρθε η ώρα.
Λύκοι αυτοί; Λιοντάρια εμείς!

ΘΩΜΑΗ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Πηγή : triklopodia

«Έσπασε» το γραφείο του ο Στουρνάρας από τα νεύρα του με τους Κύπριους

Έξαλλος με την απόφαση των Κυπρίων βουλευτών φέρεται ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του newpost, χθες το βράδυ έκανε το γραφείο του «γυαλιά-
καρφιά».

Πηγές που ξέρουν καλά τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς - θρίλερ στο υπουργείο, λένε ότι ο κ. Στουρνάρας, άλλοτε με παράπονο, άλλοτε με οργή, επαναλάμβανε ότι «τον εξέθεσαν οι Κύπριοι, παρά τα όσα έκανε ο ίδιος για να τους βοηθήσει»

http://www.triklopodia.gr/2013/03/blog-post_4532.html

Κύπρος:Ξανά στο προσκήνιο το κούρεμα

Σε δύο μέτωπα τρέχουν οι εξελίξεις αναφορικά με την Κύπρο: στη Μόσχα όπου ο υπουργός Οικονομικών, Μιχάλης Σαρρής διαπραγματεύεται με τους Ρώσους για ενδεχόμενη οικονομική βοήθεια και στη Λευκωσία όπου η κυπριακή κυβέρνηση και η τρόικα έχουν μπαράζ επαφών ώστε να
βρεθεί λύση, μετά τη χθεσινή καταψήφιση του νομοσχεδίου για το κούρεμα των καταθέσεων.

Στο προεδρικό μέγαρο έγινε υπουργικό συμβούλιο ενώ το βράδυ υπήρξαν συναντήσεις του κ. Αναστασιάδη με πολιτικούς αρχηγούς. Αντικείμενο, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι το ενδεχόμενο να υπάρξει τελικά κάποιο κούρεμα στις καταθέσεις, πιθανότατα αυτές που είναι άνω των 100.000 ευρώ, αλλά το ποσοστό να είναι πολύ μικρότερο από το αρχικό 9,9% που συμφωνήθηκε στο προηγούμενο Eurogroup. Ετσι θα καλυφθεί ένα μέρος των 5,8 δισ. ευρώ και θα αναζητηθούν οι εναλλακτικές για το υπόλοιπο ποσό. Η επιλογή αυτή εξετάζεται δεδομένης της άρνησης της τρόικα να δεχθεί εναλλακτικές προτάσεις που τέθηκαν στο τραπέζι, αλλά και της δυστοκίας στο μέτωπο της ρωσικής βοήθειας.

Πηγή: euro2day.gr
enikos.gr

http://www.triklopodia.gr/2013/03/blog-post_1083.html

Σκληρό παιχνίδι των Ρώσων… με αντίκρισμα το αέριο της Κύπρου

Σκληρό παιχνίδι παίζουν με την Κύπρο και οι Ρώσοι οι οποίοι αφού απορρίπτουν τη χορήγηση νέου δανείου 5 δισ. στη συνέχεια έρχεται η Gasprom και φέρεται να είναι πρόθυμη να βοηθήσει ώστε να αρθεί το αδιέξοδο με αντάλλαγμα ακόμη και το 20% της διαχείρισης του φυσικού αερίου στα οικόπεδα της Κύπρου.

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Σαρρής εισέπραξε ένα ηχηρό «niet» από την επίσημη ρωσική κυβέρνηση για ένα επιπλέον δάνειο που θα έβγαζε την Κύπρο από το χάος.

Ο κ. Σαρρής σε δηλώσεις του παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε συμφωνία στο αίτημα νέου δανείου λέγοντας όμως ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται. «Τονίσαμε στους Ρώσους τη δύσκολη κατάσταση πουν βρίσκεται το νησί» είπε ο υπουργός Οικονομικών.

Και ξαφνικά, η Ρωσία δηλώνει ότι αποδέχεται την πρόταση του πρώην υπουργού Εξωτερικών και υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές, Γιώργου Λιλλήκα, για ρωσικό δάνειο και επενδύσεις για το φυσικό αέριο στην Κύπρο.

Αυτό αναφέρεται σε επιστολή του πρώτου αναπληρωτή προέδρου της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής της Κρατικής Ομοσπονδιακής Δούμας, Μιχαήλ Εμελιάνοφ προς τον κύριο Λιλλήκα, ο οποίος ενημέρωσε τηλεφωνικώς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη.

Η πρόταση Λιλλήκα, προβλέπει ρωσικό δάνειο προς την Κυπριακή Δημοκρατία, ύψους πέντε έως δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ, με επιτόκιο 2,5 έως 3%, ετησίως, απόκτηση μετοχών ή συμμετοχή της Ρωσίας στην προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης της Λαϊκής Τράπεζας ή και της Τράπεζας Κύπρου.

Σε αντάλλαγμα, η κυπριακή κυβέρνηση θα προσφέρει την ευκαιρία σε ρωσική εταιρεία να συμμετάσχει στην ανάπτυξη και την παραγωγή σε τμήμα του κοιτάσματος φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η πρόταση προβλέπει, επιπλέον, την επένδυση από ρωσικά κεφάλαια σε ποσοστό 20 έως 30%, στην ενεργειακή υποδομή της Κύπρου, όπως σε αγωγούς και εγκαταστάσεις υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Την ίδια στιγμή, έρχεται δημοσίευμα των New York Times το οποίο αναφέρει ότι ο ρωσικός κολοσσός στην ενέργεια, η Gasprom πρότεινε στους Κύπριου σχέδιο διάσωσης το οποίο θα προβλέπει κάλυψη του ποσού που απαιτείται με ρωσικά ρούβλια και με αντάλλαγμα δικαιώματα από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου.

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Ότι οι Ρώσοι αφενός θέλουν να πατήσουν πόδι στα κοιτάσματα της περιοχής και βρίσκουν στην ανάγκη τη Λευκωσία και αφετέρου δε θέλουν να καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου προκειμένου να συνεχίσουν να ξεπλένουν το χρήμα τους.

Βεβαίως, αν η πρόταση αυτή ισχύει (λέγεται ότι πήγε στα χέρια του Πρόεδρου της Κύπρου) τότε θα πρέπει να δούμε την αντίδραση της Ευρώπης, των ΗΠΑ και φυσικά της Γερμανίας. Και οι τρεις δε θα ήθελαν με κανένα τρόπο να δουν τους Ρώσους να κυριαρχούν στην περιοχή και με δεδομένο ότι βρίσκονται ρωσικές εταιρείες κοντά στην απόκτηση της ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ.

Ίσως, για το λόγο αυτό, δηλαδή για γεωστρατηγικούς στόχους, να μην ήταν τυχαία και η σημερινή εξερεύνηση του τουρκικού πλοίου έξω από τα Δωδεκάνησα. Ποιος μας λέει δηλαδή ότι δεν έγινε κατ’ εντολή των φίλων της Αγκυρας, δηλαδή των Αμερικανών, ώστε να δηλώσουν στους Ρώσους ότι δε μπορούν να κάνουν μόνοι τους ενεργειακό παιχνίδι στο Αιγαίο.

Πηγή

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9081.html

Ελληνική κυβέρνηση: ΝΑΙ σε όλα. Η Κύπρος είναι μακριά και οι Γερμανοί είναι φίλοι μας

Διαβάστε ένα άρθρο του Στάθη Διομήδη* για το "όχι" της κυπριακής Βουλής στο κούρεμα των καταθέσεων 

Για δεύτερη  φορά μέσα σε λιγότερο από εννέα χρόνια η μαρτυρική Κύπρος αντιστέκεται απέναντι σε όλο τον κόσμο. Την πρώτη φορά, με το σχέδιο Ανάν ο υπερήφανος Κυπριακός Λαός το απέρριψε απέναντι σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και τις ηγέτιδες δυνάμεις αλλά και απέναντι στις επιλογές μεγάλου μέρους του Ελλαδικού πολιτικού συστήματος που τότε είχε ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν.

Εχθές για  δεύτερη φορά απέναντι στην Γερμανική Ευρώπη αλλά και απέναντι στην Ελλαδική κυβέρνηση απέρριψαν τον Γερμανικό εκβιασμό. Όμως η επιλογή της Κυπριακής πολιτικής ηγεσίας να αρνηθεί τον εκβιασμό δείχνει το δρόμο και στους υπόλοιπους Λαούς της Ευρώπης να αντισταθούν και να υψώσουν το παράστημα τους και...

την Εθνική υπερηφάνεια απέναντι στο Γερμανικό επεκτατισμό.

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δε βρέθηκε  ούτε ένας βουλευτής της Κυπριακής  Βουλής να ψηφίσει ναι. Εδώ είναι αναγκαίο να αναφερθεί ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως αναφέρουν τα Κυπριακά μέσα, είπε ότι δεν έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Αποδεχόταν δηλαδή ουσιαστικά το Γερμανικό εκβιασμό αλλά δεν του έβγαιναν τα κουκιά!!! Όπως και να έχει 36 στους 55 ψήφισαν ΟΧΙ και οι 19 του Ανανστασιάδη απείχαν. Ναι… δεν ακούστηκε…  Είναι αναπόφευκτες οι συγκρίσεις με τους εν Ελλάδι κυβερνητικούς πολιτικούς που σε κάθε ψηφοφορία για τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους κουραζόσουν από το μονότονο άκουσμα του, ΝΑΙ σε όλα…

Η ιστορική απόφαση της Κυπριακής Βουλής άφησε έκθετα τα κόμματα της συγκυβέρνησης στην Ελλάδα. Είναι γνωστό ότι ο Στουρνάρας με εντολή Σαμαρά στήριξε πλήρως στο Eurogroup όλες τις Γερμανικές απαιτήσεις- επιβολές κατοχής για την Κύπρο. Μια ακόμη παράμετρος είναι ότι η ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών με αφορμή τα προβλήματα της Κύπρου είχε κατά νου, να αρπάξει τα αποθεματικά και τα καταστήματα των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα να τα παραδώσει στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το οποίο ανήκει πλέον στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, και έπειτα να χαρίσει το Τ.Τ. στους εκλεκτούς της Γερμανικής διαπλοκής.

Βέβαια τους χάλασε το σχέδιο η χθεσινή απόφαση.

Το ΠΑΣΟΚ στην άτυπη ενημέρωση της 16/3 ανέφερε ότι: «Έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι δεν θίγονται οι καταθέσεις στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών, στην Ελλάδα» ενώ η ΔΗΜΑΡ αναφέρει στις 18/3: «Η λήψη αυτού του μέτρου δημιουργεί υπαρκτό κίνδυνο δημιουργίας φόβου για τις καταθέσεις με τελικό αποτέλεσμα την επιβάρυνση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Ο κίνδυνος αυτός πρέπει να αντιμετωπιστεί με δέσμευση ότι αποτελεί έκτακτο μέτρο που αφορά μόνο την Κύπρο.» Δηλαδή το μόνο που ενδιέφερε τους Ηρακλείς του Σαμαρά ήταν να μη γίνει κούρεμα στις ελληνικές καταθέσεις.

Εδώ να σημειώσω ότι Βενιζέλος και Κουβέλης ήταν υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν το 2004 και πίεζαν τους Ελληνοκυρίους να το αποδεχθούν.

Είναι τουλάχιστον  τραγικό η ελληνική κυβέρνηση  να λέει ΝΑΙ σε όλα, να λειτουργεί με το δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά»  όπως θρυλείται ότι είπε ο «μεγάλος Εθνάρχης» τότε με την τουρκική εισβολή, και να έχει γίνει πειθήνιο όργανο των Γερμανικών συμφερόντων χρησιμοποιώντας την κατοχική φιλοσοφία των δοσίλογων: οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας!!

Οι Ελληνοκύπριοι  έδειξαν τον άλλο δρόμο. Το δρόμο  της αξιοπρέπειας και της Εθνικής  κυριαρχίας. Έδωσαν ανάσα ζωής σε όλο  τον Ευρωπαϊκό νότο. Από σήμερα τίποτε δεν είναι ίδιο ούτε για την ελληνική κυβέρνηση που θα πρέπει να εξηγήσει πολλά πλέον στον Ελληνικό Λαό, ούτε για την Ε.Ε. Βρέθηκε ένα μικρό νησί με μεγάλη ψυχή, ακρωτηριασμένο, παρατημένο για δεύτερη φορά από την Ελλάδα μετά τον Αττίλα στην τύχη του, να υψώσει το παράστημά του απέναντι στη Γερμανική μηχανή, και έχοντας και τον Τουρκικό επεκτατισμό έτοιμο να επέμβει. Υποκλίνομαι στο σθένος των Κυπρίων. ΜΠΡΑΒΟ ΑΔΕΡΦΙΑ.

Υ.Γ.1 Εμφανίστηκαν τα γνωστά παπαγαλάκια της Μέρκελ στην Ελλάδα και είπαν ότι στην Κύπρο διακινείται μαύρο χρήμα και πρέπει να πληρώσουν όσοι το κατέχουν. Μάλιστα. Ενώ στο Λουξεμβούργο, στο Λιχνενστάιν, στην Ελβετία, στη Γερμανία το χρήμα που κυκλοφορεί είναι «κάτασπρο»!!! Οι κυρίαρχες εταιρείες διακίνησης μαύρου και βρώμικου χρήματος και μίζα; στην Ελλάδα είναι Γερμανικές. Αυτό δεν πειράζει τα παπαγαλάκια. Ούτε βέβαια υπάρχει πρόβλημα όταν το βρώμικο χρήμα των Γερμανικών εταιρειών κατευθύνεται σε κομματικά ταμεία… Αλήθεια εάν πληρώσουν φόρο θα γίνει άσπρο και νόμιμο το χρήμα;Υ.Γ.2 Έμαθα ότι αρκετοί βουλευτές της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν στενοχωρημένοι καθώς δεν έβρισκαν με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην ψηφοφορία της Κυπριακής Βουλής για να ψηφίσουν ΝΑΙ!!!

* Ο Στάθης Διομήδης είναι αρθρογράφος, με σπουδές στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, εθελοντής διασώστης, αλλά και συντονιστής της εθελοντικής ομάδας ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.

Από news247

 

http://greki-gr.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6953.html

ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ "ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΙ" - Κύπρος & Ελλάδα βίοι παράλληλοι για τις κυπριακές τράπεζες - Κλειστές μέχρι τις 26/03!

Οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές στην Κύπρο, αλλά και τα υποκαταστήματά τους στην Ελλάδα, για άλλες δύο ημέρες, την Πέμπτη και την Παρασκευή, με διάταγμα της Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με πληροφορίες από το Προεδρικό Μέγαρο Κύπρου.
Την πληροφορία επιβεβαίωσε στο ΚΥΠΕ και η Εκπρόσωπος Τύπου της Κεντρικής Τράπεζας Αλίκη Στυλιανού, η οποία δήλωσε ότι επίκειται επίσημη ανακοίνωση σύντομα.

Eπίσης κλειστά θα μείνουν και τα ελληνικά υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών. Λόγω της αργίας της 25ης Μαρτίου στην Ελλάδα θα ανοίξουν - αν ανοίξουν - την ερχόμενη Τρίτη.

Στο μεταξύ ειδοποιήθηκαν οι εργαζόμενοι στα ελληνικά υποκαταστήματα ότι δεν θα πληρωθούν στις 30 Μαρτίου την μισθοδοσίας τους!

Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί και πως εκτιμά το υπουργείο Οικονομικών ότι δεν κινδυνεύουν οι Έλληνες καταθέτες στα κυπριακά υποκαταστήματα της Ελλάδας από την στιγμή που όπως μόνο το defencenet.gr έχει αποκαλύψει, στην Ελλάδα είναι υποκαταστήματα και όχι ανεξάρτητα τραπεζικά ιδρύματα όπως σε άλλες χώρες.

ΠΗΓΗ

 

http://www.triklopodia.gr/2013/03/2603.html

ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΡΚΕΛ - TΣΑΚΙΣΤΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Ώρες αγωνίας ακόμα και για την ύπαρξή της ζει η Κύπρος από χθες το βράδυ, μετά το μεγαλειώδες όχι της στην εγκληματική συμμορία Γερμανών-Φινλανδών, που περνάνε πια ό,τι θέλουν κι όποτε θέλουν στο Eurogroup.

Του Κώστα Χαρδαβέλλα
Αργά χθες τη νύχτα, σύμφωνα με πληροφορίες του newsbomb.gr από το Βερολίνο, τελείωσε μία πεντάωρη σύσκεψη της ομάδας των ειδικών επιχειρήσεων για την Ευρώπη που έχει συστήσει η Μέρκελ, η οποία τη συμβουλεύει για τους ειδικούς χειρισμούς που πρέπει να κάνει σε κάθε μεγάλο πρόβλημα κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου.

Η εισήγηση στη Γερμανίδα καγκελάριο των «σοφών οικονομολόγων» της είναι ιδιαίτερα σκληρή για την Κύπρο και περιλαμβάνεται στις λέξεις: τσακίστε την Κύπρο με οικονομικό αποκλεισμό και στέρηση ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες.
Η Μέρκελ, ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου και παρακινούμενη από τον αμερικανικό παράγοντα που δεν θέλει την Κύπρο νέα βάση των Ρώσων (οικονομικά και γεωπολιτικά) στη Μεσόγειο μετά την κατάρρευση της Συρίας, εφαρμόζει από σήμερα το πρωί ένα σχέδιο στραγγαλισμού της οικονομίας της Κύπρου. Ήδη πιέζεται η ΕΚΤ να μην στηρίξει τις κυπριακές τράπεζες που είναι υπό κατάρρευση παρά το κλείσιμό τους.

Η Μέρκελ οδηγείται σε αυτή την κυνική και αντιευρωπαϊκή απόφαση φοβούμενη ότι η παραμικρή υποχώρηση στο όχι των Κυπρίων θα προκαλέσει ένα τσουνάμι διεκδικήσεων από τις χώρες που έχουν επιβληθεί τα μέτρα λιτότητας.
Με τη Ρωσία παράλληλα να εκβιάζει και αυτή την Κύπρο για να πάρει πίσω αλώβητες τις καταθέσεις των Ρώσων μεγιστάνων στο μέχρι τώρα φορολογικό κυπριακό παράδεισο και να αρπάξει τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου μέσω της Gazprom, η Λευκωσία βρίσκεται στις συμπληγάδες Βερολίνου-Μόσχας. Πάντως υπάρχει η αίσθηση στην κυπριακή πρωτεύουσα ότι οι Ρώσοι εμφανίζουν τη διάθεση να πάρουν υπό την ομπρέλα τους την Κύπρο εφόσον προηγουμένως εξασφαλίσουν τα ρωσικά κεφάλαια και το μεγαλύτερο μέρος των ενεργειακών πηγών της Μεγαλονήσου.
Από το πρωί κυκλοφορεί η πληροφορία στην Κύπρο ότι τα ξημερώματα σήμερα ξεκίνησε αντιπροσωπεία της κυπριακής κυβέρνησης για το Πεκίνο, σε μία μυστική αποστολή αναζήτησης στηριγμάτων από την Κίνα με «ειδικές προσφορές» σε ενέργεια και τουρισμό.
Οι συζητήσεις παράλληλα συνεχίζονται στη Μόσχα μεταξύ Πούτιν και Κυπρίων επισήμων, αλλά δεν προβλέπεται ούτε και σήμερα να υπάρξει ουσιαστική απόφαση.


http://www.triklopodia.gr/2013/03/t_20.html

Το όχι της Κύπρου και οι άθλιοι των Αθηνών

του Γιώργου Καραμπελιά - Οι Κύπριοι για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία, ανέλπιστα για όλους τους ρεαλιστές ναινέκους και τους «φαιά φορούντες» αναλυτές, είπαν όχι στην «παγκόσμια κοινότητα» και τις «αγορές» όπως είχαν πει όχι στο σχέδιο Ανάν. Διότι απέναντί τους για άλλη μια φορά είχαν τους ίδιους αντιπάλους. Το ΔΝΤ (δηλαδή τις ΗΠΑ), την Ευρωπαϊκή Ένωση (τη Γερμανία) και την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα (δηλ. το παγκόσμιο τραπεζιτικό σύστημα). Και το όχι αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο ηχηρό μια και στράφηκε ενάντια και στον ίδιο τον πρόεδρο της Κύπρου που είχε εκλεγεί μόλις δύο εβδομάδες πριν. Οι Κύπριοι, –ένα κομμάτι του ελληνισμού, σταθερά ριζωμένο και αγκιστρωμένο στην ταυτότητα και την παράδοσή του, παρά τα λεγόμενα, παρά τις λοιδορίες και την εύκολη κατασυκοφάντησή τους–ύψωσαν το ανάστημά τους και είπαν όχι στον οικονομικό εξανδραποδισμό τους, προοίμιο του πολιτικού και του εθνικού.
Απέναντί τους όμως δεν είχαν μόνο τους ξένους, δεν είχαν μόνο έναν άθλιο ναινέκο, ο οποίος εξελέγη υποκλέπτοντας την ψήφο των Κυπρίων με το σύνθημα ότι δεν θα αγγίξει τις καταθέσεις τους, αλλά και τον ακόμα αθλιότερο πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος όχι απλώς συναίνεσε σ’ αυτή την επιλογή, αλλά έσπρωχνε τους Κυπρίους να την εφαρμόσουν.
Τι ακριβώς ζητούσαν από τους Κυπρίους
Αυτό που ζητούσαν από τους Κυπρίους, Αμερικανοί και Γερμανοί –αυτή τη φορά σε αγαστή συμφωνία– ήταν να απολέσουν κάθε περιθώριο σχετικής αυτονομίας που τους έχει προσδώσει η μεταβολή της Κύπρου σε χρηματοπιστωτικό κέντρο μη ελεγχόμενο από τη Δύση. Πράγματι, το γεγονός ότι η Κύπρος είχε μεταβληθεί σε κέντρο χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων για τους Ρώσους και όχι μόνο, στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτελούσε για τη Δύση έγκλημα καθοσιώσεως, όταν μάλιστα συνδυαστεί με τα επιπλέον περιθώρια αυτονομίας και ενίσχυσης της ισχύος της που προσφέρουν το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Έτσι ένα κομμάτι του ελληνισμού, παρότι καθημαγμένο από την αγγλοτουρκική κατοχή στο νησί, αποκτούσε μηχανισμούς αυτονόμησης ανεπίτρεπτους για την ιμπεριαλιστική Δύση και τον νεοθωμανισμό.
Και το σχέδιο του ψαλιδίσματος αυτής της αυτονομίας άρχισε να εφαρμόζεται με σύστημα και σατανικό τρόπο, ήδη από τη στιγμή της λήψης μέτρων για την ελληνική κρίση χρέους στην οποία μας ενέπλεξε ο Παπανδρέου. Διότι μέσω του κουρέματος των ομολόγων, για τα οποία πανηγύρισαν οι Βενιζέλοι και οι Σαμαράδες, γονάτισαν οι κυπριακές τράπεζες οι οποίες ήταν στενά συνδεδεμένες με την ελληνική οικονομία και κατείχαν δισεκατομμύρια ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Κατά τον ίδιο τρόπο, που ο ελληνικόςεμφύλιος προωθήθηκε από τους Εγγλέζους και για να μην πραγματοποιηθεί η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο, έτσι και τώρα, το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων στόχευε μεταξύ άλλων και στο γονάτισμα της οικονομίας της Κύπρου.
Η άθλια διαχείριση της οικονομικής κρίσης, που επιτάθηκε μετά την ανατίναξη στο Μαρί, από την κυβέρνηση ΑΚΕΛ-Χριστόφια, επιδείνωσε την κρίση. Παράλληλα, η πρόσδεση της Κύπρου στα αγγλικά συμφέροντα και η παραχώρηση των υδρογονανθράκων μόνο σε αγγλοσαξωνικές και δυτικοευρωπαϊκές εταιρείες πετρελαίων καθώς και στο Ισραήλ, δυσαρέστησε τη ρωσική αρκούδα, η οποία έχει μάθει να κινείται με την λογική του «όλα ή τίποτα» και η οποία αρνήθηκε να συνδράμει αποφασιστικά την Κύπρο. Εξάλλου, η Ρωσία και η Γερμανία, τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτύξει στενές οικονομικές και πολιτικές σχέσεις και δεν ήταν δυνατό όλοι αυτοί οι χειρισμοί να πραγματοποιούνται χωρίς καμία εμπλοκή της Ρωσία. Οι Ρώσοι πιθανώς να επιθυμούσαν μία παρόξυνση της κρίσης, που θα τους επέτρεπε να γίνουν κυρίαρχοι του παιχνιδιού.
Η συριακή κρίση και τα πετρέλαια
Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου ενισχύθηκε από την συριακή κρίση η οποία απειλεί τη Ρωσία να απολέσει οποιαδήποτε βάση στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που οι δυτικοί στηρίζουν την Αλ Κάϊντα στη Συρία. Όταν αυτό συνδυαστεί με τα πετρέλαια και το αέριο, και τη νέα σχέση της Κύπρου με το Ισραήλ, κατανοούμε ότι ο ρόλος της μικρής Κύπρου, μεταβάλλεται σε έναν υψηλής σημασίας γεωστρατηγικό πόλο, άρα και οι επιθέσεις εναντίον της πολλαπλασιάζονται και θα επιταθούν έτι περαιτέρω σε όλα τα πεδία. Επομένως  θα απαιτούνταν μια ισχυρή εθνική στρατηγική στην Κύπρο και μία αποφασιστική στήριξη από την πλευρά της ψευδο-«μητρόπολης του ελληνισμού.
Αντ’ αυτού, η Κύπρος βρέθηκε με τη χειρότερη πολιτική ηγεσία, με πρόεδρο τον πιο λυσσαλέο υποστηρικτή του σχεδίου Ανάν, ο οποίος καλούσε την Τουρκία να συμμετάσχει στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και ο οποίος θεωρείται δεδομένος και ελεγχόμενος παντοιοτρόπως από τους Αγγλοαμερικανούς.
Ενώ ήταν δυνατό η Κύπρος κινητοποιώντας το εσωτερικό δυναμικό της με εσωτερικά ομολογιακά δάνεια, να καλύψει τα αναγκαία ποσά, δεν προχώρησε σε κάποια τέτοια επιλογή που θα ενίσχυε την αυτονομία της και ταυτόχρονα θα άνοιγε και τη δυνατότητα συμπληρωματικών εξωτερικών χρηματοδοτήσεων.  Αντίθετα επέλεξε τη λύση των Αμερικανογερμανών που στοχεύει στη διάλυση της Κύπρου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου. Και ο ναινέκος έκανε ακριβώς αυτό που του επέτασσαν τα αφεντικά του, παρ’ ότι όλοι γνωρίζουν πως μια παρόμοια λύση θα καταβαραθρώσει την κυπριακή οικονομία, διότι η φυγή των κεφαλαίων θα προκαλέσει γενική φτωχοποίηση του νησιού, ανεργία και ανάγκη λήψης νέων μέτρων χωρίς τέλος και όριο.
Ωστόσο, η αθλιότητα του Αναστασιάδη, –σε μια γωνιά του ελληνισμού απειλούμενη και υπό κατοχήν κατά το ήμισυ, χωρίς σημαντικές ένοπλες δυνάμεις– ωχριά μπροστά στην αχρειότητα της ελληνικής κυβέρνησης και του Σαμαρά. Διότι είναι προφανές, ότι αυτός συναίνεσε ή και συμβούλεψε τον Αναστασιάδη να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Αναστασιάδης, μόλις λίγες μέρες πριν πάρει αυτή τη μοιραία απόφαση βρισκόταν στην Ελλάδα για συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση και είχε συμφωνήσει μαζί της, πράγμα που αποδείχτηκε και στη στάση του Σαμαρά στη διάσκεψη κορυφής, και στη στάση του ανδρεικέλου των αγορών –του Στουρνάρα– την επόμενη μέρα στο eurogroup. Ο Σαμαράς, δεδομένης μάλιστα της πρόσδεσής του στην αμερικανική πολιτική σε σχέση με την ρωσική παρουσία στην Ελλάδα και την Κύπρο –βλέπε τα διαρκή προσκόμματα για ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα– συμμετείχε πιθανότατα ενεργά, έστω ως κομπάρσος, στη συνωμοσία εναντίον της Κύπρου. Σήμερα κρύπτεται πίσω από τον Αναστασιάδη, προσπαθώντας να αποφύγει τον καταμερισμό ευθυνών που πριν απ’  όλα βαρύνει τον ίδιο και τους εταίρους του (εξάλλου η ΔΗΜΑΡ μόλις βγήκε η απόφαση του eurogroup είχε εκδώσει μια κατάπτυστη ανακοίνωση που στην ουσία στρεφόταν εναντίον των Κυπρίων). Έτσι, το όχι των Κυπρίων, ιστορικής σημασίας, διότι ήταν ένα όχι ενάντια και στην κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση, καθώς και σε όλο το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, πλήττει πριν απ’ όλα την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τη στρατηγική της Γερμανίας για μια γερμανική Ευρώπη.
Ο Δαυίδ ενάντια στον Γολιάθ
Η Γερμανία όπως όλοι γνωρίζουμε και είναι πανθομολογούμενο πλέον, επιχειρεί να διαμορφώσει ένα ιμπέριουμ στην Ευρώπη, εκμεταλλευόμενη τη συγκυριακή οικονομική  της πρωτοκαθεδρία. Έτσι έχει μεταβάλει το ευρώ σε μηχανισμό καθυπόταξης όλων των υπολοίπων, ενώ για να αντιμετωπιστεί η δομική κρίση της Δύσης από την ανάδυση της Ανατολής (Κίνα, Ινδία, κλπ) σε επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομίας, προσπαθεί να επιβάλει την εκπτώχευση των ασθενέστερων ευρωπαϊκών οικονομιών. Και αυτό ακόμα και αν το τίμημα θα ήταν η δημιουργία μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων με την έξοδο ορισμένων από αυτές από την ευρωζώνη. Εξάλλου, ηΕυρώπη των δύο ταχυτήτων είναι ήδη μια πραγματικότητα. Από τις είκοσι εφτά χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης μόνο δεκαεπτά συμμετέχουν στην ευρωζώνη και αν οι Γερμανοί μπορούσαν να εκδιώξουν ορισμένες ακόμη, χωρίς αυτό να αποτελέσει συστημικό κίνδυνο για τον πυρήνα της, δεν θα είχαν καμία αντίρρηση ή μάλλον θα το εύχονταν. Γι’ αυτό, εξάλλου, από την αρχή της ελληνικής κρίσης ακολουθούσαν μία στρατηγική υψηλής πίεσης προς την Ελλάδα, και έκαναν μερικά βήματα πίσω μόνο όταν οι Κινέζοι το καλοκαίρι του 2012 τους απείλησαν με απόσυρση της εμπιστοσύνης τους στο ευρώ εάν οδηγούνταν η Ελλάδα σε έξοδο. Ωστόσο, δεν έχουν πάψει ποτέ να βλέπουν με ευνοϊκό μάτι μία έξοδο της Ελλάδας και της Κύπρου, αν και όποτε υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν είναι εξάλλου κάποιες ευρωπαϊκές χώρες όπως οι άλλες, αλλά είναι κομμάτι αυτού του μισητού ορθόδοξου και νοτιοευρωπαϊκού κόσμου.
Έτσι, το όχι της κυπριακής βουλής και του κυπριακού λαού –παρ’ ότι οι υποταγμένες κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου είχαν συναινέσει στη στρατηγική του αυτοχειριασμού τους– αποτέλεσε ένα αναπάντεχο χαστούκι στη γερμανική στρατηγική. Οι Γερμανοί έχουν μάθει να μετράνε, είτε με μεραρχίες πάντσερ, είτε με το βάρος των θησαυροφυλακίων τους, αγνοώντας τους ιδεολογικούς, τους πολιτισμικούς και εν τέλει τους γεωπολιτικούς παράγοντες. Γι’ αυτό, και παρ’ όλο που από την εποχή του Καρλομάγνου δοκιμάζουν να υποτάξουν την Ευρώπη, αποτυγχάνουν διαδοχικά.
Και αυτή τη φορά, το κυπριακό όχι, άσχετα με τις πιθανές συνέπειες που θα έχει άμεσα για την κυπριακή και ελλαδική οικονομία, είναι τεράστιας σημασίας διότι απασφαλίζει– ξεκινώντας από τον ασθενέστερο κρίκο– το σύστημα του εκβιασμού και της τρομοκρατίας που έχει εγκαθιδρύσει στην Ευρώπη. Διότι αν συνδυαστεί με την ακυβερνησία στην Ιταλία και το αυξανόμενο μίσος των Ιταλών για την Γερμανία, με την κρίση στην Ισπανία και την Πορτογαλία, τα μέτρα λιτότητας που αρχίζουν να εφαρμόζονται πιο επιτακτικά στην Γαλλία και τελευταίο αλλά όχι έσχατο με το αδιέξοδο της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων στην Ελλάδα, τότε κινδυνεύει να οδηγήσει σε μια ανατροπή των συσχετισμών και των δεδομένων. Διότι ακόμα και εάν η γερμανική πολιτική οδηγούσε σε χρεωκοπία της Κύπρου και έξοδό της από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. αυτό θα αποτελούσε ένα τεράστιο πλήγμα στην ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, διότι θα συμπαρέσυρε αργά ή γρήγορα και την Ελλάδα και θα τους οδηγούσε πολύ πιο κοντά στη ρώσικη πολιτική. Κατά συνέπεια, τα παραμύθια των Γερμανών και του Σόιμπλε ότι μια πιθανή έξοδος της Κύπρου από την ευρωζώνη και την ΕΕ δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο, εκφράζουν ένα μπακάλικο νομικισμό (ο Σόιμπλε όπως και η Λαγκάρτ, είναι δικηγόροι) που δεν συνυπολογίζει ότι ο συστημικός κίνδυνος μπορεί να έρθει όχι από την άμεσα οικονομική διάσταση της εξόδου αλλά τη γεωπολιτική η οποία μεταφράζεται και σε οικονομική στη συνέχεια.
Η Κύπρος πυροδότεί μονίμως τις εξελίξεις στην Ελλάδα
Κατά συνέπεια σε αντίθεση με τα επιχειρήματα των ναινέκων στην Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα, –ιδιαίτερα μετά την επέκταση του πολιτικού αδιεξόδου στην Ιταλία– οι Έλληνες στην Ελλάδα και στην Κύπρο μπορούν να πουν όχι. Στην Κύπρο ήδη επεξεργάζονται εναλλακτικά σχέδια που κινητοποιούν τον ίδιο τον κυπριακό λαό για να αντιμετωπίσει το γερμανικό Αττίλα, ενώ στην Ελλάδα έχει αρχίσει ήδη η φορολογική απεργία που οδηγεί σε αδιέξοδο τα μέτρα που έχει υπογράψει η πολυκομματική κυβέρνηση, και τους επόμενους μήνες θα οδηγήσει σε μια αναπόδραστη κρίση. Εξάλλου, το κυπριακό όχι και η επονείδιστη στάση της ελληνικής κυβέρνησης θα επιταχύνουν την κρίση στο εσωτερικό.  Ο Σαμαράς, από τότε που είπε ένα όχι στη ζωή του και το πλήρωσε με αποκλεισμό από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έχει μάθει πλέον να λέει πάντα ναι, εκβιαζόμενος ή όχι, χωρίς να καταλάβει πως σήμερα έχει έρθει η ώρα που μόνο τα όχι μπορούν να ευδοκιμήσουν!  Κινδυνεύει λοιπόν να βρεθεί στη θέση του Αναστασιάδη και να εγκαταλειφθεί από τους ίδιους τους εταίρους και τους υποστηρικτές του (είναι χαρακτηριστική η στροφή πολλών ΜΜΕ και εκδοτικών συγκροτημάτων που σταδιακώς τον εγκαταλείπουν) και ενώ θα συνεχίζει να λέει ναι όπως ο θλιβερός πρόεδρος της Κύπρου, θα βρεθεί μπροστά σε μια κοινωνία που θα του αντιτάξει το όχι!
Το 1955, ξεκίνησε ο αντιαποικιακός αγώνας της Κύπρου, ο οποίος ανατίναξε τους πολιτικούς συσχετισμούς και τη νατοϊκή ομοφωνία στην Ελλάδα, βγάζοντας τους Έλληνες στο δρόμο για την αυτοδιάθεση-ένωση και πυροδοτώντας την ανάπτυξη της αριστεράς για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο, με συνέπεια μέσα σε μερικά χρόνια την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Το 1963-64, οι συγκρούσεις στην Κύπρο αποτέλεσαν αποφασιστικό παράγοντα για την ανατροπή της δεξιάς κυβέρνησης και του υπέυθυνου για τις προδοτικές συμφωνίες της Ζυρίχης, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1967, το κυπριακό θα αποτελέσει το κυριότερο ίσως παράγοντα που θα οδηγήσει στη δικτατορία των συνταγματαρχών και την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, η οποία θα επιτρέψει επτά χρόνια αργότερα, την τουρκική εισβολή και βέβαια την κατάρρευση της δικτατορίας. Το 2004, η απόρριψη του σχεδίου Ανάν, ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στον κυρίαρχο εθνομηδενισμό όλων των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και θα εγκαινιάσει μια νέα περίοδο ενίσχυσης των πατριωτικών και αντιπαγκοσμιοποιητικών δυνάμεων. Το 2013, το κυπριακό όχι θα ηχήσει ως μια ομοβροντία αντίστασης, κόλαφος στους εγχώριους ναινέκους.
Ό,τι και αν συμβεί στη συνέχεια, τίποτα πλέον δεν θα είναι ίδιο, και θα έχει ανοίξει μια νέα περίοδος για την ιστορική επανασύνδεση του ελλαδικού και κυπριακού ελληνισμού σε μια κατεύθυνση αντίστασης με αφετηρία για μια ακόμα φορά την Κύπρο.
Πολλοί αναρωτιούνται πως και γιατί οι «φραγκοφονιάδες» Κύπριοι μπόρεσαν να πουν ένα τέτοιο όχι την ώρα που οι «λεβέντες» Ελλαδίτες λένε εδώ και χρόνια το ένα επονείδιστο ναι μετά το άλλο. Η λύση του μυστηρίου είναι πολύ απλή. Οι Έλληνες Κύπριοι, επειδή αντιμετωπίζουν άμεσα πρόβλημα εθνικής ύπαρξης και επιβίωσης, επειδή μπόρεσαν να πουν όχι στο σχέδιο Ανάν, επειδή το εθνικό ζήτημα είναι το πρώτο και κυρίαρχο πρόβλημα στη χώρα, έχουν διατηρήσει παρά τις φθορές, παρά τις αντιπαραθέσεις, ισχυρό το εθνικό τους φρόνημα.  Έτσι, όταν ήρθε η κρίση και μάλιστα με ευθύνη της πολιτειακής τους ηγεσίας, και παρά τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής και χρεοκοπίας μπόρεσαν να αντιτάξουν ένα υπέροχο όχι.
Αντίθετα εμείς, παρ’ ότι μεγαλύτερη χώρα, ισχυρότερη γεωπολιτικά και στρατιωτικά, δεν έχουμε μπορέσει εδώ και είκοσι χρόνια να πούμε κάποιο όχι διότι έχει αποσυντεθεί και διαλυθεί εκ των ένδον η εθνική μας συνοχή. Διότι στην Ελλάδα, αντί να καίγονται γερμανικές αμερικανικές και τούρκικες σημαίες όπως συνέβαινε παλιότερα, μέχρι χθες καίγονταν οι… ελληνικές, διότι στα σχολειά, στα πανεπιστήμια και στις εφημερίδες μας λοιδορείται καθημερινά ως εθνικισμός ο πατριωτισμός, διότι φροντίσαμε εμείς πριν απ’ όλους να θάψουμε τα εθνικά κράτη και να προσχωρήσουμε σε μια φαντασιακή και αποσυνθετική παγκοσμιοποίηση. Έτσι, όταν ήρθε η κρίση απ’ την οικονομική της διάσταση βρεθήκαμε χωρίς μπούσουλα, ανίκανοι να αντιδράσουμε, φθαρμένοι και διεφθαρμένοι, με κόμματα που μόλις αρχίζουν να ανακαλύπτουν την έννοια της πατρίδας και του εθνικού συμφέροντος. Γι’ αυτό, και διχαστήκαμε απλώς, ανάμεσα στους κυβερνώντες που λένε σε όλα ναι, και στους υπόλοιπους που αντιδρούμε διάσπαρτοι, σκόρπιοι, αναποτελεσματικοί.
Τι μπορεί να γίνει μετά το κυπριακό όχι
Κατ’ αρχάς πρέπει να πιέσουμε τους Έλληνες κυβερνητικούς υπευθύνους να συμπαρασταθούν με κάθε μέσο στην Κύπρο, έστω και τώρα προτάσσοντας βέτο σε οποιοδήποτε μέτρο που θα σπρώχνει την Κύπρο στη χρεοκοπία και στην οικονομική σφαγή των Ελλήνων της Κύπρου.
Κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει να συγκροτήσουμε ένα ανοικτό και άρρηκτο μέτωπο Ελλάδας και Κύπρου σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα και να καταστήσουμε σαφές ότι η Κύπρος και η Ελλάδα θα έχουν κοινή μοίρα και στάση.
Κι όσο για το εάν θα πρέπει να εγκαταλείψουμε εμείς και η Κύπρος το ευρώ, υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική στρατηγική την οποία υιοθετεί ήδη και το 25% των… Γερμανών! Η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ. Και ας είμαστε βέβαιοι, πως αυτή η επιλογή την επόμενη περίοδο θα γίνει όλο και πιο ελκυστική για πολλές δυνάμεις στη νότια Ευρώπη και θα αγγίξει και τον στρατηγικής σημασίας άξονα Γαλλίας-Γερμανίας. Μόνο με αυτή την απειλή η οποία διατυπώνεται ήδη στην Ιταλία θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε σε κάποια πιθανή συμμαχία των λαών του νότου της Ευρώπης και να αποφύγουμε μία δική μας μονομερή έξοδο. Αν είναι η ευρωζώνη να διαλυθεί, το συμφέρον της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι αυτό να μην πραγματοποιηθεί με μόνα θύματα εμάς, αλλά να αγκαλιάσει όλη την ευρωζώνη, έτσι ώστε να μπορούμε να οικοδομήσουμε εναλλακτικές συμμαχίες που δεν θα μας αφήσουν μόνους μας απέναντι στους νεοθωμανούς που καραδοκούν.
Πάντως, η παρούσα κρίση έφερε και πάλι κοντά τους Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου, έσπασε όλα τα κατασκευασμένα εδώ και σαράντα χρόνια αρνητικά συναισθήματα και στερεότυπα, και κατέδειξε την ενότητα της μοίρας μας για το καλό και το κακό και ευτυχώς όχι μέσω ακόμα μιας νέας εθνικής καταστροφής αλλά μέσω μιας πράξης αντίστασης.
19 Μαρτίου 2013
Γιώργος Καραμπελιάς
πηγή: ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ

 

http://greeknation.blogspot.gr/2013/03/blog-post_560.html