Η χώρα των Υπερβορείων και η χαμένη γνώση
Όσο ο Οδυσσέας περιπλανήθηκε δέκα χρόνια
στο Αιγαίο ή στην Μεσόγειο και όσο η Αργώ ήταν ένα απλό καράβι της
θάλασσας, άλλο τόσο και η χώρα των Υπερβορείων, βρίσκεται στον πλανήτη
Γη…
Σύμφωνα με την Ελληνική Ιερή Παράδοση,
την Μυθολογία μας, ο Θεός Απόλλων με το ιπτάμενο άρμα του, το οποίο
έσερναν Κύκνοι κάθε φθινόπωρο επισκεπτόταν την χώρα των Υπερβορείων και
επέστρεφε πάλι την άνοιξη στη Δήλο και στους Δελφούς. Όπως είναι γνωστό
(δυστυχώς όχι σε όλους) η Ελληνική Μυθιστορία, περιγράφει πραγματικές
καταστάσεις και γεγονότα, που συνέβησαν και συνέβαιναν στο μακρινό
παρελθόν, μάλιστα και σε εποχές προκατακλυσμιαίες, και δεν περιορίζονται
μόνο στον Γήινο χώρο.
(Όσοι επιμένουν να θεωρούν την Ελληνική Μυθολογία παραμύθια και γέννημα της φαντασίας των δημιουργών της, …μπορούν να συνεχίσουν να την θεωρούν έτσι.) Όπως μας πληροφορεί η Μυθολογία μας, την χώρα των Υπερβορείων εκτός από τον Απόλλωνα που πηγαινοερχόταν, επισκέφθηκαν επίσης ο Θησέας κι ο Περσέας. Το ζήτημα είναι που βρίσκεται αυτή η χώρα. Άλλοι την τοποθετούν σε μια αδιευκρίνιστη περιοχή στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας και στη φαντασία των περισσότερων υπήρχε στα εδάφη της σημερινής Βρετανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Άλλες περιγραφές την τοποθετούν στην ευρύτερη περιοχή των Ουραλίων.
Ο σκοταδισμός που επιβλήθηκε δια της βίας πριν 1700 χρόνια ήταν επόμενο μετά από μερικές γενιές να περιορίσει και τους πνευματικούς ορίζοντες γενικότερα. Έτσι και η αναζήτηση της χώρας των υπερβορείων περιορίστηκε, στον βόρειο Ελλαδικό χώρο κατ αρχήν και οι πιο τολμηροί λαμβάνοντας υπ όψιν την ετυμολογία της λέξεως, φτάνουν έως τα βορειότερα σημεία του πλανήτη Γη. Μέχρι εκεί. Για παρά «έξω» ούτε συζήτηση, αφού ο σκοταδισμός φρόντισε να περάσει στις συνειδήσεις, ότι η μυθολογία περιγράφει παραμύθια. Μια άποψη που ισχύει μέχρι και σήμερα. Η (κάποτε) απαγόρευση της πρόσβασης στην γνώση και στις αρχαίες πηγές, ίσως άφησε τα κατάλοιπα της, αφού και σήμερα οι περισσότεροι εξακολουθούν να αγνοούν πεισματικά την αρχαία Ελληνική γραμματεία και τον θησαυρό των πληροφοριών της. Δυστυχώς όμως υπάρχει και άλλο ένα «εμπόδιο», το σημαντικότερο, που δεν επιτρέπει να σταθούν διαφορετικές εκδοχές από τις συνηθισμένες. Και αυτό δεν είναι άλλο από το δόγμα της συμβατικής Ιστορίας.
Όπως ξέρουμε, δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, θρησκευτικού, πολιτικού, ή επιστημονικου περιεχομένου, έξω από το οποίο κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμος επικράτησε σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχουμε υποχρεωτικα σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα. Ξεχάσαμε όμως ότι η Ελληνική σκέψη μεγαλούργησε γιατί παρέμεινε αδογμάτιστη και αγωνίστηκε για την ελευθερία του πνεύματος.
Αν υποθέσουμε ότι η χώρα των Υπερβορείων είναι κάποιο σημείο από τα προαναφερθέντα, ερχόμαστε σε σύγκρουση με την αρχαιοελληνική γραμματεία που αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι μιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Διαβάζουμε στον Διόδωρο: «Έχειν δε τους Υπερβορείους τίνα διάλεκτον, και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...». Οι Υπερβόρειοι λοιπόν είναι Έλληνες, αδέλφια μας, όλοι ιερείς και λάτρεις του Απόλλωνα του οποίου «...η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...» όπως αναφέρει και ο Πλάτων. Βέβαια Αιώνια Ζωή και Αιώνια Ευτυχία δεν υπάρχει στις εσχατιές του βορρά της Γης, ούτε είναι ασφαλώς ένας παντοτινός καταπράσινος τόπος με ανέσπερο φως χωρίς να γνωρίζει ποτέ χειμώνα και πολύ περισσότερο ένας τόπος με δυο ετήσιες σοδειές, όπως τον θέλει η Ελληνική Μυθολογία. Από τα παραπάνω θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Υπερβορεία δεν ανήκει στις βόρειες πολικές περιοχές. Δεν βρίσκεται καν στον πλανήτη Γη. Και ως προς αυτό μας πληροφορεί σχετικά ο μεγάλος λυρικός αλλά και μύστης ποιητής Πίνδαρος: «Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις...» Εφόσον λοιπόν ο δρόμος που οδηγεί στους Υπερβορείους δεν υφίσταται ούτε δια ξηράς, ούτε δια θαλάσσης, άρα ο μόνος δρόμος που απομένει είναι ο εναέριος δρόμος τον οποίο για να τον διασχίσεις χρειάζεται να διαθέτεις τι άλλο; Ιπτάμενα σκάφη!!!
Επομένως οι Υπερβόρειοι ανήκουν σε χώρους κοσμικούς. Εν συνεχεία ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της Αιώνιας Ευτυχίας των Υπερβορείων αναφέροντας ότι αν και είναι άνθρωποι εντούτοις δεν προσβάλλονται ποτέ από νοσήματα, ούτε μάλιστα υπόκεινται στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων τους και κατά συνεπείαν είναι αθάνατοι!! Αναφέρει σχετικά: «Ούτε ασθένειαι ούτε το απάισιον γήρας προσβάλλουν την ιερά ταύτην γενεάν, χωρίς δε πόνον και μακράν των μαχών ζουν... Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσέας)». Ο Πλάτωνας εξηγεί την αθανασία των Ολύμπιων προπατόρων μας όταν αναφέρει πως η διατήρηση της συνοχή τους οφείλεται στο γεγονός πως η συγκόλληση των τεσσάρων στοιχείων του Σύμπαντος (Γη, Ύδωρ, Πυρ, Αήρ), που αποτελούν την προαναφερθείσα συνοχή τους, έγινε με Δεσμούς Άλυτους (ότι κι αν σημαίνει αυτό). Εφόσον λοιπόν οι Υπερβόρειοι είναι αθάνατοι και εφόσον αυτό προϋποθέτει «Αλύτοις Δεσμοίς» εν τη συνοχή τους και εφόσον είναι Έλληνες Αδέλφια μας, συνεπάγεται ότι είναι και αυτοί κάποιοι από τους (χιλιάδες) ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ. Πάλι ο Πίνδαρος μας πληροφορεί για τον σύνδεσμο που ενώνει τους Ελλάνιους εν τη Ελλάνια, με τους Ελλάνιους Ολύμπιους:
«Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών. Έχουν και οι δύο πνοή ζωής από μα μόνο μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους και η μία είναι τα τίποτε, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη ακρόπολη. Και όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυία και δύναμη, με τους αθάνατους, κι ας μην ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα...»
Στην περίπτωση που μελετάμε και σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση, ο σύνδεσμος δεν είναι άλλος από τον θεό Απόλλωνα. Αξίζει να αναφέρουμε κάποια στοιχεία από την μυθολογία μας που συνδέει τον Απόλλωνα με τους Υπερβορείους πριν ακόμα τη γέννησή του. Κατά την παράδοση η μητέρα του θεού, η Λητώ, γεννήθηκε στη χώρα των Υπερβορείων γεγονός που αμέσως την κατατάσσει στο αυτό έθνος. Όταν πλησίαζε η ώρα της γέννησης του θεού του Φωτός, η Υπερβόρεια Λητώ μετέβη στη Δήλο συνοδευόμενη από τις δύο Υπερβόρειες παρθένες Άργη και Ώπιδα.
Ο θεός Απόλλωνας είναι γνωστός για την ασύγκριτη ευστοχία του στη τοξοβολία• τα βέλη του δεν αστοχούν ποτέ. Αυτή του την ικανότητα χρησιμοποίησε για να εκδικηθεί τους Κύκλωπες τους οποίους θεώρησε ως υπαίτιους για το θάνατο του υιού του Ασκληπιού. Με μεγάλη επιδεξιότητα στόχευσε με το τόξο του και με ένα και μοναδικό βέλος σκότωσε όλους τους Κύκλωπες.
Μετά από το φονικό, το βέλος πέταξε μόνο του(;) και κρύφθηκε στο ναό του Απόλλωνος στη χώρα των Υπερβορείων. Αυτό το ιπτάμενο βέλος χάρισε ο θεός στον Υπερβόρειο ιερέα Άβαρι πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε για το ταξίδι του από την Υπερβορεία στην Δήλο. Ο Άβαρις επισκέφθηκε τον πλανήτη μας στην εποχή του Πυθαγόρα, με τον οποίο είχε και επαφή και σε αυτό το γεγονός εντοπίζεται η καταγωγή του Πυθαγόρα, αλλά και του δασκάλου του Φερεκύδη, στους Υπερβόρειους.
Η σχέση άλλωστε του Πυθαγόρα με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα διαφαίνεται όταν ο Άβαρις συνάντησε τον Πυθαγόρα και τον «νόμισε» για τον ίδιο τον θεό «...για τον θεό του οποίου ήταν ιερέας..» αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος, στα κείμενα του οποίου μπορούμε επίσης να διαβάσουμε: «Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα “Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα”. Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Αποδείξεις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα». Και αλλού: «(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα». Επίσης: «Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας». Το φονικό-ιπτάμενο βέλος είναι φυσικά, όπως και το ιπτάμενο άρμα του Απόλλωνα που σέρνουν Κύκνοι, σκάφος που έχει την δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών.
Σχετικά με τα παραπάνω αναφέρει και ο Raymond Drake στο βιβλίο του Gods and Spacemen in Greece and Rome (τίτλος στα ελληνικά: Διαστημάνθρωποι και Ιπτάμενοι Δίσκοι στην Ελλάδα). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι «Διαστημάνθρωποι» κατά τον Drake, είναι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων. Αναφέρει λοιπόν ο Άγγλος συγγραφέας: «...Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έγραψε ότι ο Πυθαγόρας πήρε τις γνώσεις του από τον Υπερβόρειο Δρυϊδη Άβαρι, τον ιερέα του Απόλλωνα, που δεν έτρωγε γήινες τροφές και ταξίδευε στον αέρα πάνω στο “Βέλος του Απόλλωνα”, υπονοώντας έναν διαστημάνθρωπο... Ο Πυθαγόρας μίλησε επίσης για επικοινωνία με τους θεούς. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο σοφός είχε μεταφερθεί κατά κάποιο θαυμαστό τρόπο γύρω από γη, ένας υπαινιγμός για τη φιλία του με πλάσματα του διαστήματος...»
Όπως είπαμε οι Υπερβόρειοι είναι Έλληνες Αδέλφια μας του βορείου ημισφαιρίου του ουράνιου θόλου. Κατά την επίσκεψη του Ήρωα Περσέα στις περιοχές των Υπερβορείων από τους οποίους έλαβε βοήθεια στην επικείμενη σύγκρουση του με την Μέδουσα, οι Υπερβόρειοι του προσφέρανε το «σπαθί» που θα προοριζόταν για τον αποκεφαλισμό του φοβερού τέρατος, καθώς επίσης και την περικεφαλαία που θα τον έκανε κατά βούληση αόρατο. Φύλακας Άγγελος του Περσέα αναλαμβάνει η θεά Αθηνά η οποία και αρχικά τον βοηθάει να μεταβεί στους Υπερβόρειους, όπως μας πληροφορεί ο Πίνδαρος: «...Εις των ευτυχών τούτον ανθρώπων το έθνος ήλθεν άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσεύς) με τόλμην και θάρρος υπό την οδηγίαν της Αθηνάς»
Παράδοξος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Περσέας βρέθηκε ανάμεσά τους. Στο παρακάτω απόσπασμα του Πίνδαρου μπορούμε να διαβάσουμε: «...Λέγω τους Υπερβορείους εις των οποίων τα δώματα ήλθεν άλλοτε ο Περσεύς ο ήρως, και παρακάθισεν εις γεύμα. Εύρε δε αυτούς προσφέροντας εις τον θεόν ιεράς θυσίας όνων...». Ο Περσέας λοιπόν θυσίασε όνους για να μπορέσει να μεταβεί στη χώρα τους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ποιητής στη συγκεκριμένη ωδή μιλάει με κώδικα. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Τουλάτος στο έργο του «Τα Αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Βιβλίο1» δίνει μια εξήγηση: «...Ο γνωρίζων ελληνικά θα καταλάβει ότι η προσφορά των Υπερβορείων αδελφών μας, είναι προσφορά του όλου νοητικού κόσμου, αφού ο Περσέας τους βρήκε “προσφέροντας θυσίας ό ν ω ν” (διάβαζε αποκωδικοποιημένα ν ό ω ν)... Και για όποιον δεν εννόησε, τον παραπέμπω στον μεγάλο γραμματολόγο Λουκιανό (έργο Λούκιος ή Όνος), στον Πλάτωνα (έργο «Ευθύδημος»). Επίσης στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, να καταλάβει τη βαθύτερη ουσία του Ελληνικού αλφαβήτου και να συλλαμβάνει μηνύματα μέσα από λέξεις κλειδιά όπως, Κρ-Ονος ή Θρ-Ονος...» Για όποιον θα θελήσει να ψάξει περισσότερο το θέμα σχετικά με τους «όνους», θα πρέπει να καταφύγει και σε εργασίες που ασχολούνται με την πινακίδα του Ιδαλίου στη Κύπρο.Η χώρα των Υπερβορείων λοιπόν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που αντλούμε από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία των Ελλήνων» του Στρατηγού κ. Γ. Καλογεράκη, δεν βρίσκεται στην Γη αλλά στην Ουράνια περιοχή του Βέγκα, που ανήκει στο αστρικό σύστημα της Λύρας. Ο Βέγκας το 14000 μΧ. Θα κατέχει την σημερινή θέση του Πολικού αστέρα.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Υπερβόρειοι έστελναν δώρα από τη μακρινή τους περιοχή, που κατέφταναν πρώτα στη Δωδώνη κι έπειτα έφταναν μέχρι το ναό του Απόλλωνα στη Δήλο. Ίσως μπορούμε να υποθέσουμε πως η σύνδεση με των ουράνιο αυτόν τόπο, γίνεται μέσω του διαύλου της Δωδώνης. Ο γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία, με τα Θεοφάνια ενώ υπήρχε και ο Αστραφτερός Κύκνος που συμβόλιζε το ιπτάμενο άρμα του θεού.
(Όσοι επιμένουν να θεωρούν την Ελληνική Μυθολογία παραμύθια και γέννημα της φαντασίας των δημιουργών της, …μπορούν να συνεχίσουν να την θεωρούν έτσι.) Όπως μας πληροφορεί η Μυθολογία μας, την χώρα των Υπερβορείων εκτός από τον Απόλλωνα που πηγαινοερχόταν, επισκέφθηκαν επίσης ο Θησέας κι ο Περσέας. Το ζήτημα είναι που βρίσκεται αυτή η χώρα. Άλλοι την τοποθετούν σε μια αδιευκρίνιστη περιοχή στις βόρειες περιοχές της Ευρασίας και στη φαντασία των περισσότερων υπήρχε στα εδάφη της σημερινής Βρετανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Άλλες περιγραφές την τοποθετούν στην ευρύτερη περιοχή των Ουραλίων.
Ο σκοταδισμός που επιβλήθηκε δια της βίας πριν 1700 χρόνια ήταν επόμενο μετά από μερικές γενιές να περιορίσει και τους πνευματικούς ορίζοντες γενικότερα. Έτσι και η αναζήτηση της χώρας των υπερβορείων περιορίστηκε, στον βόρειο Ελλαδικό χώρο κατ αρχήν και οι πιο τολμηροί λαμβάνοντας υπ όψιν την ετυμολογία της λέξεως, φτάνουν έως τα βορειότερα σημεία του πλανήτη Γη. Μέχρι εκεί. Για παρά «έξω» ούτε συζήτηση, αφού ο σκοταδισμός φρόντισε να περάσει στις συνειδήσεις, ότι η μυθολογία περιγράφει παραμύθια. Μια άποψη που ισχύει μέχρι και σήμερα. Η (κάποτε) απαγόρευση της πρόσβασης στην γνώση και στις αρχαίες πηγές, ίσως άφησε τα κατάλοιπα της, αφού και σήμερα οι περισσότεροι εξακολουθούν να αγνοούν πεισματικά την αρχαία Ελληνική γραμματεία και τον θησαυρό των πληροφοριών της. Δυστυχώς όμως υπάρχει και άλλο ένα «εμπόδιο», το σημαντικότερο, που δεν επιτρέπει να σταθούν διαφορετικές εκδοχές από τις συνηθισμένες. Και αυτό δεν είναι άλλο από το δόγμα της συμβατικής Ιστορίας.
Όπως ξέρουμε, δόγμα είναι ένα καθορισμένο πλαίσιο σκέψης, θρησκευτικού, πολιτικού, ή επιστημονικου περιεχομένου, έξω από το οποίο κάθε αντίθετη άποψη χαρακτηρίζεται αίρεση και ανοησία. Έτσι ο δογματισμος επικράτησε σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας και πρέπει να πειθαρχουμε υποχρεωτικα σε αυτόν για να είμαστε αποδεκτοί από το σύστημα. Ξεχάσαμε όμως ότι η Ελληνική σκέψη μεγαλούργησε γιατί παρέμεινε αδογμάτιστη και αγωνίστηκε για την ελευθερία του πνεύματος.
Αν υποθέσουμε ότι η χώρα των Υπερβορείων είναι κάποιο σημείο από τα προαναφερθέντα, ερχόμαστε σε σύγκρουση με την αρχαιοελληνική γραμματεία που αναφέρει ότι οι Υπερβόρειοι μιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Διαβάζουμε στον Διόδωρο: «Έχειν δε τους Υπερβορείους τίνα διάλεκτον, και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...». Οι Υπερβόρειοι λοιπόν είναι Έλληνες, αδέλφια μας, όλοι ιερείς και λάτρεις του Απόλλωνα του οποίου «...η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...» όπως αναφέρει και ο Πλάτων. Βέβαια Αιώνια Ζωή και Αιώνια Ευτυχία δεν υπάρχει στις εσχατιές του βορρά της Γης, ούτε είναι ασφαλώς ένας παντοτινός καταπράσινος τόπος με ανέσπερο φως χωρίς να γνωρίζει ποτέ χειμώνα και πολύ περισσότερο ένας τόπος με δυο ετήσιες σοδειές, όπως τον θέλει η Ελληνική Μυθολογία. Από τα παραπάνω θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Υπερβορεία δεν ανήκει στις βόρειες πολικές περιοχές. Δεν βρίσκεται καν στον πλανήτη Γη. Και ως προς αυτό μας πληροφορεί σχετικά ο μεγάλος λυρικός αλλά και μύστης ποιητής Πίνδαρος: «Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις...» Εφόσον λοιπόν ο δρόμος που οδηγεί στους Υπερβορείους δεν υφίσταται ούτε δια ξηράς, ούτε δια θαλάσσης, άρα ο μόνος δρόμος που απομένει είναι ο εναέριος δρόμος τον οποίο για να τον διασχίσεις χρειάζεται να διαθέτεις τι άλλο; Ιπτάμενα σκάφη!!!
Επομένως οι Υπερβόρειοι ανήκουν σε χώρους κοσμικούς. Εν συνεχεία ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της Αιώνιας Ευτυχίας των Υπερβορείων αναφέροντας ότι αν και είναι άνθρωποι εντούτοις δεν προσβάλλονται ποτέ από νοσήματα, ούτε μάλιστα υπόκεινται στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων τους και κατά συνεπείαν είναι αθάνατοι!! Αναφέρει σχετικά: «Ούτε ασθένειαι ούτε το απάισιον γήρας προσβάλλουν την ιερά ταύτην γενεάν, χωρίς δε πόνον και μακράν των μαχών ζουν... Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσέας)». Ο Πλάτωνας εξηγεί την αθανασία των Ολύμπιων προπατόρων μας όταν αναφέρει πως η διατήρηση της συνοχή τους οφείλεται στο γεγονός πως η συγκόλληση των τεσσάρων στοιχείων του Σύμπαντος (Γη, Ύδωρ, Πυρ, Αήρ), που αποτελούν την προαναφερθείσα συνοχή τους, έγινε με Δεσμούς Άλυτους (ότι κι αν σημαίνει αυτό). Εφόσον λοιπόν οι Υπερβόρειοι είναι αθάνατοι και εφόσον αυτό προϋποθέτει «Αλύτοις Δεσμοίς» εν τη συνοχή τους και εφόσον είναι Έλληνες Αδέλφια μας, συνεπάγεται ότι είναι και αυτοί κάποιοι από τους (χιλιάδες) ΟΛΥΜΠΙΟΥΣ. Πάλι ο Πίνδαρος μας πληροφορεί για τον σύνδεσμο που ενώνει τους Ελλάνιους εν τη Ελλάνια, με τους Ελλάνιους Ολύμπιους:
«Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή θεών. Έχουν και οι δύο πνοή ζωής από μα μόνο μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους και η μία είναι τα τίποτε, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη ακρόπολη. Και όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυία και δύναμη, με τους αθάνατους, κι ας μην ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα...»
Στην περίπτωση που μελετάμε και σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση, ο σύνδεσμος δεν είναι άλλος από τον θεό Απόλλωνα. Αξίζει να αναφέρουμε κάποια στοιχεία από την μυθολογία μας που συνδέει τον Απόλλωνα με τους Υπερβορείους πριν ακόμα τη γέννησή του. Κατά την παράδοση η μητέρα του θεού, η Λητώ, γεννήθηκε στη χώρα των Υπερβορείων γεγονός που αμέσως την κατατάσσει στο αυτό έθνος. Όταν πλησίαζε η ώρα της γέννησης του θεού του Φωτός, η Υπερβόρεια Λητώ μετέβη στη Δήλο συνοδευόμενη από τις δύο Υπερβόρειες παρθένες Άργη και Ώπιδα.
Ο θεός Απόλλωνας είναι γνωστός για την ασύγκριτη ευστοχία του στη τοξοβολία• τα βέλη του δεν αστοχούν ποτέ. Αυτή του την ικανότητα χρησιμοποίησε για να εκδικηθεί τους Κύκλωπες τους οποίους θεώρησε ως υπαίτιους για το θάνατο του υιού του Ασκληπιού. Με μεγάλη επιδεξιότητα στόχευσε με το τόξο του και με ένα και μοναδικό βέλος σκότωσε όλους τους Κύκλωπες.
Μετά από το φονικό, το βέλος πέταξε μόνο του(;) και κρύφθηκε στο ναό του Απόλλωνος στη χώρα των Υπερβορείων. Αυτό το ιπτάμενο βέλος χάρισε ο θεός στον Υπερβόρειο ιερέα Άβαρι πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε για το ταξίδι του από την Υπερβορεία στην Δήλο. Ο Άβαρις επισκέφθηκε τον πλανήτη μας στην εποχή του Πυθαγόρα, με τον οποίο είχε και επαφή και σε αυτό το γεγονός εντοπίζεται η καταγωγή του Πυθαγόρα, αλλά και του δασκάλου του Φερεκύδη, στους Υπερβόρειους.
Η σχέση άλλωστε του Πυθαγόρα με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα διαφαίνεται όταν ο Άβαρις συνάντησε τον Πυθαγόρα και τον «νόμισε» για τον ίδιο τον θεό «...για τον θεό του οποίου ήταν ιερέας..» αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος, στα κείμενα του οποίου μπορούμε επίσης να διαβάσουμε: «Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα “Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα”. Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Αποδείξεις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα». Και αλλού: «(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα». Επίσης: «Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας». Το φονικό-ιπτάμενο βέλος είναι φυσικά, όπως και το ιπτάμενο άρμα του Απόλλωνα που σέρνουν Κύκνοι, σκάφος που έχει την δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών.
Σχετικά με τα παραπάνω αναφέρει και ο Raymond Drake στο βιβλίο του Gods and Spacemen in Greece and Rome (τίτλος στα ελληνικά: Διαστημάνθρωποι και Ιπτάμενοι Δίσκοι στην Ελλάδα). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι «Διαστημάνθρωποι» κατά τον Drake, είναι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων. Αναφέρει λοιπόν ο Άγγλος συγγραφέας: «...Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος έγραψε ότι ο Πυθαγόρας πήρε τις γνώσεις του από τον Υπερβόρειο Δρυϊδη Άβαρι, τον ιερέα του Απόλλωνα, που δεν έτρωγε γήινες τροφές και ταξίδευε στον αέρα πάνω στο “Βέλος του Απόλλωνα”, υπονοώντας έναν διαστημάνθρωπο... Ο Πυθαγόρας μίλησε επίσης για επικοινωνία με τους θεούς. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο σοφός είχε μεταφερθεί κατά κάποιο θαυμαστό τρόπο γύρω από γη, ένας υπαινιγμός για τη φιλία του με πλάσματα του διαστήματος...»
Όπως είπαμε οι Υπερβόρειοι είναι Έλληνες Αδέλφια μας του βορείου ημισφαιρίου του ουράνιου θόλου. Κατά την επίσκεψη του Ήρωα Περσέα στις περιοχές των Υπερβορείων από τους οποίους έλαβε βοήθεια στην επικείμενη σύγκρουση του με την Μέδουσα, οι Υπερβόρειοι του προσφέρανε το «σπαθί» που θα προοριζόταν για τον αποκεφαλισμό του φοβερού τέρατος, καθώς επίσης και την περικεφαλαία που θα τον έκανε κατά βούληση αόρατο. Φύλακας Άγγελος του Περσέα αναλαμβάνει η θεά Αθηνά η οποία και αρχικά τον βοηθάει να μεταβεί στους Υπερβόρειους, όπως μας πληροφορεί ο Πίνδαρος: «...Εις των ευτυχών τούτον ανθρώπων το έθνος ήλθεν άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσεύς) με τόλμην και θάρρος υπό την οδηγίαν της Αθηνάς»
Παράδοξος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Περσέας βρέθηκε ανάμεσά τους. Στο παρακάτω απόσπασμα του Πίνδαρου μπορούμε να διαβάσουμε: «...Λέγω τους Υπερβορείους εις των οποίων τα δώματα ήλθεν άλλοτε ο Περσεύς ο ήρως, και παρακάθισεν εις γεύμα. Εύρε δε αυτούς προσφέροντας εις τον θεόν ιεράς θυσίας όνων...». Ο Περσέας λοιπόν θυσίασε όνους για να μπορέσει να μεταβεί στη χώρα τους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ποιητής στη συγκεκριμένη ωδή μιλάει με κώδικα. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Τουλάτος στο έργο του «Τα Αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Βιβλίο1» δίνει μια εξήγηση: «...Ο γνωρίζων ελληνικά θα καταλάβει ότι η προσφορά των Υπερβορείων αδελφών μας, είναι προσφορά του όλου νοητικού κόσμου, αφού ο Περσέας τους βρήκε “προσφέροντας θυσίας ό ν ω ν” (διάβαζε αποκωδικοποιημένα ν ό ω ν)... Και για όποιον δεν εννόησε, τον παραπέμπω στον μεγάλο γραμματολόγο Λουκιανό (έργο Λούκιος ή Όνος), στον Πλάτωνα (έργο «Ευθύδημος»). Επίσης στον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, να καταλάβει τη βαθύτερη ουσία του Ελληνικού αλφαβήτου και να συλλαμβάνει μηνύματα μέσα από λέξεις κλειδιά όπως, Κρ-Ονος ή Θρ-Ονος...» Για όποιον θα θελήσει να ψάξει περισσότερο το θέμα σχετικά με τους «όνους», θα πρέπει να καταφύγει και σε εργασίες που ασχολούνται με την πινακίδα του Ιδαλίου στη Κύπρο.Η χώρα των Υπερβορείων λοιπόν, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που αντλούμε από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία των Ελλήνων» του Στρατηγού κ. Γ. Καλογεράκη, δεν βρίσκεται στην Γη αλλά στην Ουράνια περιοχή του Βέγκα, που ανήκει στο αστρικό σύστημα της Λύρας. Ο Βέγκας το 14000 μΧ. Θα κατέχει την σημερινή θέση του Πολικού αστέρα.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Υπερβόρειοι έστελναν δώρα από τη μακρινή τους περιοχή, που κατέφταναν πρώτα στη Δωδώνη κι έπειτα έφταναν μέχρι το ναό του Απόλλωνα στη Δήλο. Ίσως μπορούμε να υποθέσουμε πως η σύνδεση με των ουράνιο αυτόν τόπο, γίνεται μέσω του διαύλου της Δωδώνης. Ο γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία, με τα Θεοφάνια ενώ υπήρχε και ο Αστραφτερός Κύκνος που συμβόλιζε το ιπτάμενο άρμα του θεού.
