Η πνευματική παρουσία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού στον σύγχρονο κόσμο

Η ελληνική Αρχαιότητα είναι το θεμέλιο του πολιτισμού της Ευρώπης. Αυτή θεμελίωσε τον ορθολογισμό, τη φιλοσοφία, τις τέχνες και τις επιστήμες. Όταν μελετά κανείς τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, διαπιστώνει πόσα πολλά οφείλει στην ελληνική Αρχαιότητα. Η ελληνική αρχαιότητα δεν είναι απλώς ο θεμελιωτής όλων αυτών των κατορθωμάτων, αλλά είναι συγχρόνως και ο μόνιμος συνομιλητής του νεότερου και σύγχρονου κόσμου και πολιτισμού. Μέσα από αυτόν τον συνεχή και γόνιμο διάλογο προκύπτουν πάντοτε καινούργια στοιχεία και έτσι η πολιτισμική δημιουργία (φιλοσοφική, καλλιτεχνική, επιστημονική) συνεχίζεται στο διηνεκές.

Πρέπει να τονιστεί ότι η γνώση της ελληνικής Αρχαιότητας δεν μας είναι απαραίτητη για να γνωρίσουμε απλώς και μόνον τις ρίζες του πολιτισμού μας, αλλά και για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε σε βάθος τη σύγχρονη καλλιτεχνική, επιστημονική και φιλοσοφική δημιουργία, διότι η πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής κουλτούρας και η αντιπαράθεσή μας με αυτήν άσκησε αποφασιστική επίδραση στην ανάπτυξη και διαμόρφωση της σύγχρονης πολιτισμικής δημιουργίας.

Η σχέση του σύγχρονου κόσμου με την αρχαία Ελλάδα άλλοτε είναι προφανής και άλλοτε συγκαλυμμένη. Όπως και να έχει το πράγμα, η διαπίστωση αυτής της σχέσης προϋποθέτει τη γνώση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Πάντως η παρουσία των αρχαίων Ελλήνων στον σύγχρονο κόσμο δεν είναι οπωσδήποτε παρουσία φαντασμάτων. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν «κυκλοφορούν» ανάμεσά μας ίδιοι και απαράλλαχτοι. Ανάμεσά μας κυκλοφορούν κάποιες ιδέες και κάποιες αξίες δικές τους, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου συχνά παίρνουν μια άλλη, μια καινούργια μορφή, η οποία πολλές φορές δεν μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε την καταγωγή τους.

Είναι, νομίζω, αυτονόητο ότι οι ελληνικές ιδέες και αξίες μόνον ως αρχέτυπα και παραδείγματα μπορούν να λειτουργήσουν εποικοδομητικά και γονιμοποιητικά για τις μεταγενέστερες κοινωνίες, αφού φυσικά προηγουμένως προσαρμοστούν στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας. Τότε μπορούν να λειτουργήσουν ως χρήσιμα ερεθίσματα και πηγή έμπνευσης, ως δεξαμενή ιδεών.

Ας έρθουμε τώρα σε τρία μεγάλα κατορθώματα του ελληνικού πολιτισμού. Αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι:

• ο ορθολογικός τρόπος προσέγγισης και ερμηνείας του κόσμου και της ζωής,
• η επινόηση και θεσμοθέτηση της δημοκρατίας και
• η θεμελίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το πρώτο πραγματοποιήθηκε με τον φιλοσοφικό-επιστημονικό στοχασμό των πρώτων Ελλήνων φιλοσόφων, των Προσωκρατικών. Με αυτούς συντελέστηκε η μετάβαση από τον μύθο στον λόγο.

Το δεύτερο κατόρθωμα, η δημοκρατία γεννιέται με την εμφάνιση της περίφημης πόλεως-πολιτείας και συνάπτεται στενά με τη θεμελίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο κοινωνικοπολιτικός οργανισμός της πόλεως – πολιτείας γίνεται ο τόπος πραγμάτωσης των ηθικών, πολιτικών και πνευματικών αξιών (ελευθερία, ισότητα, φιλία, δικαιοσύνη, ανδρεία, σωφροσύνη, σοφία, φρόνηση). Είναι ο τόπος πραγμάτωσης του ανθρώπου ως ανθρώπου.

Η αρχαία ελληνική δημοκρατία έχει έντονα ηθικό χαρακτήρα, αφού το έσχατο κοινό αγαθό, στο οποίο αποβλέπει, δηλαδή η ευδαιμονία όλων των πολιτών, θεμελιώνεται στην αρετή. Αντίθετα«οι νεότερες και σύγχρονες δημοκρατίες είναι βασικά τεχνοκρατικοί μηχανισμοί εξουσίας, είναι συστήματα θεσμών με σκοπό τη λήψη πολιτικών αποφάσεων μέσα από ανταγωνιστικές διαδικασίες, που αποβλέπουν στην εξασφάλιση ευημερίας βάσει οικονομικών κυρίως αγαθών».

Όμως μια τέτοια τεχνοκρατική και δήθεν ρεαλιστική αντίληψη της πολιτικής απέχει πολύ από τις αρχαιοελληνικές πολιτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες η πολιτεία είναι ένας κοινωνικοπολιτικός οργανισμός με ηθικο-παιδευτικό χαρακτήρα. Τέτοιες τεχνοκρατικές αντιλήψεις οδηγούν αναπότρεπτα σε επικίνδυνη συρρίκνωση και έκπτωση της δημοκρατίας και της πολιτικής.

Συμφωνά με τις νεότερες αυτές αντιλήψεις περί δημοκρατίας τη θέση της Εκκλησίας του δήμου, του συνόλου δηλαδή των πολιτών που εκφράζουν και συνιστούν τη βούληση της πολιτείας, την παίρνει στον νεότερο και σύγχρονο κόσμο μια πολύπλοκη, απρόσωπη και γραφειοκρατική μηχανή που λέγεται κράτος και στέκεται απέναντι στον πολίτη, απέναντι στον λαό. Έχουμε δηλαδή μια σχέση αντιπαλότητας ανάμεσα στον λαό αφενός και στην κρατική εξουσία αφετέρου, όσο και αν η τελευταία προέρχεται από τον λαό και υπάρχει, υποτίθεται, χάριν του λαού. Σε μια τέτοια δημοκρατία δεν έχουν θέση ιδανικοί στόχοι .και ιδανικά αγαθά, ούτε αντιλήψεις περί ευρείας συμμετοχής των πολιτών στην εξουσία, υποστηρίζουν ορισμένοι, όπως π.χ. ο Isaiah Berlin. Συμφωνά με τις ακραίες αυτές αντιλήψεις η ελευθερία και η ισότητα, που υπήρξαν αναπόσπαστα συστατικά στοιχεία της έννοιας της δημοκρατίας για τους Έλληνες, δεν αποτελούν πλέον ιδανικά της.

Όσον αφορά το τρίτο μεγάλο κατόρθωμα των Ελλήνων, το ζήτημα δηλαδή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υποστηρίζεται συχνά ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για ύπαρξη τέτοιων δικαιωμάτων στην αρχαία Ελλάδα. Πριν μιλήσουμε όμως για τις αιτίες αυτής της πλάνης, πρέπει να πούμε τι είναι ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία βεβαίως συνδέονται άρρηκτα με τη δημοκρατία. Ανθρώπινα δικαιώματα καθιερώθηκε να λέγονται τα δικαιώματα εκείνα τα οποία δικαιούται να έχει κάθε άνθρωπος με βάση και μόνον το γεγονός ότι είναι άνθρωπος, ανεξάρτητα δηλαδή από οποιεσδήποτε ιδιαιτερότητες, που ανάγονται σε φυλετικές, πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές, μορφωτικές και όποιες άλλες διαφορές. Η αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων προϋποθέτει την αναγνώριση και τον σεβασμό του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου, ως αυταξίας και κατά συνέπεια την αποδοχή της ισότητας όλων των ανθρώπων ως ανθρώπων.

Τα βασικότερα από αυτά τα δικαιώματα είναι: το δικαίωμα της ζωής, της ελευθερίας, της ασφάλειας, της αναγνώρισης κάθε ανθρώπου ως προσώπου, της τήρησης όλων των προϋποθέσεων απονομής αληθινής δικαιοσύνης, το δικαίωμα του κατηγορουμένου να θεωρείται αθώος μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου, το δικαίωμα του άσυλου της κατοικίας και της ιδιωτικής γενικότερα ζωής, το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και διαμονής, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, το δικαίωμα της ελεύθερης γνώμης και έκφρασης, το δικαίωμα της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, το δικαίωμα να μην υπόκειται ο άνθρωπος σε βασανιστήρια και κάθε άλλη ταπεινωτική μεταχείριση ή ποινή.

Σχετικά με το ερώτημα αν μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα στην αρχαία Ελλάδα οι περισσότεροι απαντούν αρνητικά και υποστηρίζουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι απότοκα της ηθικοπολιτικής κατάστασης των νεότερων χρόνων. Έτσι πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα στην αρχαία Ελλάδα, επειδή η αξία και η σημασία της ελληνικής πόλεως-πολιτείας, που είναι ο φορέας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι πολύ υπέρτερες από εκείνες του ατόμου. Και αυτό είναι κατά τη γνώμη τους απαγορευτικό για την ύπαρξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως το επιχείρημα δεν είναι ισχυρό, διότι σε τελευταία ανάλυση, παρότι η πόλις-πολιτεία αποτελεί μεγαλύτερο αγαθό από εκείνο του ατόμου, υπάρχει τελικά χάριν της ευδαιμονίας όλων των πολιτών, άρα και του κάθε ατόμου χωριστά.

Η ύπαρξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισχυρίζονται, προϋποθέτει την αναγνώριση και τον σεβασμό του ανθρώπου, ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε ποιότητες και ιδιαιτερότητες και πέρα και ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε πολιτικές και κοινωνικές διακρίσεις, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες, υποστηρίζουν, συνάπτουν και άρα διαφοροποιούν τα δικαιώματα των πολιτών ανάλογα με την κοινωνική τους θέση. Είναι γεγονός ότι ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης συνδέουν τα δικαιώματα με τα φυσικά και επίκτητα προσόντα των ανθρώπων. Η φύση απαιτεί, λέγει ο Αριστοτέλης, μόνον οι φύσει ίσοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Πρέπει όμως εδώ να διευκρινισθεί ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται βασικά για ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά για πολιτικά δικαιώματα, όσο και αν εδώ τα πολιτικά δικαιώματα συνάπτονται με μια φυσική επιταγή385.

Μια άλλη αιτία, ίσως η βασικότερη, της πλάνης ότι στην αρχαία Ελλάδα δεν ισχύουν ανθρώπινα δικαιώματα είναι το γεγονός ότι στην αρχαία Ελλάδα έχουμε το φαινόμενο της δουλείας. Δουλεία υπήρχε βεβαίως στην αρχαία Ελλάδα, καθώς επίσης και σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο, και όχι μόνον. Και όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι καταδικάζουμε τη δουλεία. Δημοκρατία όμως υπήρχε μόνον στην αρχαία Ελλάδα. Εκεί γεννήθηκε η δημοκρατία, το μεγάλο αυτό αγαθό και δώρο των Ελλήνων στην ανθρωπότητα. Όμως και οι δούλοι θεωρούνται ανθρώπινα όντα και αναγνωρίζονται και σε αυτούς ορισμένα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά βασικά είναι το δικαίωμα της ζωής, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, το άσυλο της κατοικίας, η απαγόρευση του φόνου και των βασανιστηρίων και το τεκμήριο της αθωότητας386.

Αντίθετα όμως προς αυτούς οι οποίοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα στην αρχαία Ελλάδα, υπάρχουν και εκείνοι, είναι βεβαίως πολύ λιγότεροι, οι οποίοι υποστηρίζουν το αντίθετο. Αυτοί υποστηρίζουν ότι το πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, και κατεξοχήν της Αθηναϊκής δημοκρατίας, συνάπτεται αυτομάτως με ορισμένα, βασικά κατά τη γνώμη τους, ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι η ελευθερία, η ισότητα, η ισηγορία, η ισονομία κ.λπ. Και επικαλούνται μάλιστα στο σημείο αυτό διάφορες αναφορές του Αριστοτέλη σε πολιτικά-ατομικά δικαιώματα, τα οποία απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Όμως εδώ γίνεται ένα σοβαρό λάθος. Εκλαμβάνονται δηλαδή τα πολιτικά δικαιώματα μιας συγκεκριμένης κατηγορίας ανθρώπων, δηλαδή των πολιτών, ως ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό όμως δεν αληθεύει, διότι η έννοια του μέλους μιας πολιτικής κοινωνίας, δηλαδή του πολίτη, προφανώς δεν ταυτίζεται με την έννοια του ανθρώπου, αφού πάρα πολλοί άνθρωποι, όπως οι γυναίκες, οι μέτοικοι, οι δούλοι, τα παιδιά δεν είχαν τα δικαιώματα των πολιτών.

Μετά από όσα ελέχθησαν είναι προφανές αφενός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να συγχέονται με τα πολιτικά, και αφετέρου ότι οπωσδήποτε είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για ανθρώπινα δικαιώματα, περιορισμένης βεβαίως έκτασης, στην αρχαία Ελλάδα, και ιδιαίτερα στην Αθηναϊκή δημοκρατία. Αναμφίβολα στην αρχαία Ελλάδα προστατεύονται κυρίως τα δικαιώματα των πολιτών.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ιστορία της Φιλοσοφίας Από τον Ηράκλειτο στον Αριστοτέλη Δημήτρη Παπαδή εκδ. ΖΗΤΡΟΣ

sciencearchives

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Βόμβα από την ΕΚΤ: Τυπώνει χρήμα και αγοράζει κρατικά ομόλογα έως και το 1 τρισ. ευρώ - Θρίλερ με την αγορά ελληνικών ομολόγων

Την Πέμπτη η ευρωπαϊκή οικονομία γυρίζει σελίδα μετά την απόφαση της Ε.Κ.Τ. να προχωρήσει στην αγορά κρατικών ομολόγων που μπορεί να φτάσουν έως και το 1 τρισ. ευρώ. Όμως από την πρωτοβουλία μέχρι την τελική απόφαση υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Ποιες είναι οι αντιδράσεις;  Ποιες οι δυσκολίες; Τι θα γίνει με την Ελλάδα;...Θα αγοράσουν τα «ομόλογα-σκουπίδια» της χώρας μας όπως τα χαρακτηρίζουν;

Αναλυτικά οι άξονες ενός ευρωπαικού θρίλερ με την Ελλάδα να 
παρακολουθεί τις εξελίξεις: 

Πρόβλημα πρώτο για την Ελλάδα οι τράπεζες που προσφεύγουν στον ELA:

Τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες έχουν προσφύγει στον μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας, κίνηση που χαρακτηρίζεται ως προληπτική, ωστόσο, δίνει ένα στίγμα της πραγματικότητας.

Αναφορικά με την κατάσταση της ρευστότητας, όπως αναφέρει το capital, τραπεζικοί κύκλοι εξηγούν γιατί οι τράπεζες οδηγήθηκαν στην προληπτική προσφυγή στον μηχανισμό σημειώνοντας ότι:

• Οι εκροές καταθέσεων είναι ελεγχόμενες και απολύτως διαχειρίσιμες, ωστόσο κρίσιμο για τη συμπεριφορά των καταθετών θα είναι το διάστημα μετά τις εκλογές.
• Οι ελληνικές τράπεζες θα κληθούν να καλύψουν αγορές εντόκων του ελληνικού Δημοσίου, καθώς οι ξένες τράπεζες δεν ανανέωσαν την «ψήφο εμπιστοσύνης» στο ελληνικό χρέος, μη ανανεώνοντας λήξεις ελληνικών τίτλων.
• Οι ξένες τράπεζες δεν ανανέωσαν και τα repos, ύψους 3 δισ. ευρώ, που είχαν κάνει στη διατραπεζική αγορά δανείζοντας τις ελληνικές τράπεζες.
• Ο δανεισμός των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ με επιτόκιο 0,05% έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα 45 δισ. ευρώ (πληροφορίες τον ανεβάζουν στα 60 - 65 δισ. ευρώ).
• Ο δανεισμός από τον ELA (σημειώνουν ότι η προσφυγή στον ELA δεν συνιστά μείζονα ανησυχία και θυμίζουν ότι τώρα είναι μηδενικός όταν το 2013 είχε φτάσει τα 123 δισ. ευρώ) θα γίνεται με επιτόκιο 1,55%. Σημειώνεται ότι με την υπαγωγή στον ELA, η ΤτΕ είναι εκείνη που αναλαμβάνει το κόστος και τους κινδύνους που ενδέχεται να προκύψουν από την έκτακτη παροχή ρευστότητας.
• Τόσο στην ΕΚΤ όσο και στον ELA, το κόστος δανεισμού των τραπεζών επιβαρύνεται κατά 1 μονάδα (1,05% και 2,55% αντίστοιχα) επειδή οι εγγυήσεις του Δημοσίου που χρησιμοποιούνται για την άντληση ρευστότητας ανήκουν στον πυλώνα ΙΙ του σχεδίου Αλογοσκούφη και επιβαρύνονται με 100 μονάδες βάσης.

Πρόβλημα δεύτερο οι αντιδράσεις χωρών της ευρωζώνης:

Γιατί η Γερμανία έχει ήδη εκφράσει φόβους για την προσφορά «φρέσκου» χρήματος; 
Όπως αναφέρει κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε χαλάρωση τις χώρες του Νότου. Και όπως μετέδιδαν οι Financial Times, έχει ήδη συμφωνήσει με την ΕΚΤ να μην συμμετάσχει σε αυτή την κίνηση της Ε.Κ.Τ..

Τι λέει η Γαλλία; Ο Φρανσουά Ολάντ εκτιμά πως η αγορά ομολόγων θα δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη και θα φέρει σημαντική ρευστότητα.

Τι αναφέρουν οι αναλυτές; Κάποιοι εκτιμούν πως η ΕΚΤ δεν έχει πλέον άλλα περιθώρια για να επιβιώσει το ευρώ.

Τι θα γίνει με την Ελλάδα; Θα πάρουμε ανάσα; Τα σενάρια για το ελληνικό χρέος και την αγορά ελληνικών ομολόγων ή όχι

Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, σύμφωνα με πληροφορίες, τα τελευταία 24ωρα εμφανίζεται επιφυλακτική να συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που αναμένεται να ανακοινώσει. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Η κατάσταση στη χώρα παραμένει ρευστή και πολλά θα κριθούν μετά τις εκλογές.

*Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ; 
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», στελέχη της Ε.Κ.Τ. επισημαίνουν ότι θα ήταν δύσκολο να μπουν ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα και στη συνέχεια να υπάρχει μια κυβέρνηση που ζητάει την αναδιάρθρωσή τους.

*Αυτο θα είναι η αρχή για την εξοδό μας από την ευρωζώνη; 
ΑΝ η Ε.Κ.Τ. ανακοινώσει πρόγραμμα που δεν θα περιλαμβάνει όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, ΤΟΤΕ θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα, θέτοντας την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.

*Τίποτα δεν τελείωσε:  
Το σενάριο, πάντως, να αγοράσει η ΕΚΤ ελληνικά ομόλογα παραμένει ζωντανό. Όλα θα ξεκαθαρίσουν την Πέμπτη καθώς όλα αυτά είναι πιθανά σενάρια.

 

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2015/01/1_19.html

Κίνδυνος - θάνατος η ζάχαρη;

Η πολλή ζάχαρη είναι γνωστό ότι βλάπτει την ανθρώπινη υγεία, όμως πόση ακριβώς ποσότητα μπορεί να θεωρηθεί ανθυγιεινή; Το ερώτημα αυτό εγείρει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα σε πειραματόζωα, που διαπίστωσε ότι
εμφάνισαν τοξικά συμπτώματα και μειωμένη διάρκεια ζωής μετά τη διατροφή τους με ποσότητα ζάχαρης που θεωρείται ασφαλής για τον άνθρωπο. Η νέα μελέτη είναι στην ουσία το πρώτο τεστ τοξικότητας που δείχνει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των πειραματόζωων για επίπεδα ζάχαρης συγκρίσιμα με αυτά που καταναλώνουν αρκετά εκατομμύρια άνθρωποι.

Τα πειράματα

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Βιολογίας Γουέιν Ποτς του πανεπιστημίου της Γιούτα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Communications», υπέβαλαν ζευγάρια ποντικιών σε ειδική διατροφή, οι θερμίδες της οποίας προέρχονταν κατά 25% από τη ζάχαρη (μείγμα γλυκόζης και φρουκτόζης).

Αυτό ακριβώς (25%) είναι το μέγιστο επίπεδο ασφαλείας ημερήσιας κατανάλωσης πρόσθετης ζάχαρης (σε αυτήν δεν περιλαμβάνεται η φυσικά προσλαμβανόμενη ζάχαρη μέσω φρούτων και άλλων μη κατεργασμένων τροφίμων), που συστήνουν οι επιστημονικοί φορείς και οι αρμόδιες Αρχές στις ΗΠΑ. Το 13% έως 25% του πληθυσμού εκτιμάται ότι παίρνει από την πρόσθετη ζάχαρη αυτό το μέγιστο ποσοστό θερμίδων. Η ποσότητα αυτή χονδρικά αντιστοιχεί στο να πίνει κάποιος τρία αναψυκτικά με ζάχαρη την ημέρα, αλλά η υπόλοιπη διατροφή του να μην περιλαμβάνει άλλη πρόσθετη ζάχαρη.

Μετά από 26 εβδομάδες διατροφής με άφθονη ζάχαρη, τα ποντίκια αφέθηκαν να ανταγωνιστούν με άλλα ποντίκια (που δεν είχαν τραφεί με ζάχαρη) για την τροφή τους και για τον ζωτικό χώρο τους. Τα αρσενικά «ζαχαρωμένα» ποντίκια δεν τα κατάφεραν καθόλου καλά στον ανταγωνισμό για ζωτικό χώρο και έκαναν κατά 25% λιγότερους απογόνους, ενώ τα θηλυκά πέθαναν με διπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τα «αζαχάρωτα» ποντίκια. Στη διάρκεια των 32 εβδομάδων του πειράματος, πέθαναν το 35% των θηλυκών ποντικιών που είχαν τραφεί με πρόσθετη ζάχαρη και μόνο το 17% των άλλων θηλυκών ποντικιών.

Η επίδραση

Αν και η σύγκριση των μεταβολικών δεικτών δεν έδειξε ότι τα ποντίκια που είχαν τραφεί με ζάχαρη εμφάνιζαν κάποια αξιοσημείωτη διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα - για παράδειγμα τα πειραματόζωα αυτά δεν έγιναν παχύσαρκα - ήταν φανερό, όπως είπε ο καθηγητής Ποτς, πως τα ποντίκια στην πραγματικότητα «έλεγαν "όχι, δεν είμαι 100% καλά"».

Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας πρόσθετης ζάχαρης σε διάφορες μορφές (ποτά, γλυκά, επεξεργασμένα τρόφιμα κ.α.) έχει σχετιστεί από προηγούμενες επιστημονικές έρευνες με την παχυσαρκία, τον διαβήτη και καρδιολογικές παθήσεις όπως η στεφανιαία νόσος. Όμως η ακριβής βιολογική αιτιολογία γι’ αυτές τις επιπτώσεις της ζάχαρης δεν έχει ακόμα κατανοηθεί πλήρως.

Ο επιδημιολόγος Γουόλτερ Γουίλετ, επικεφαλής του τμήματος διατροφής της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, δήλωσε πως η νέα μελέτη έρχεται να προσφέρει πρόσθετες ενδείξεις πως τα επίπεδα ζάχαρης που καταναλώνουν εκατομμύρια άνθρωποι είναι επιβλαβή. Ο δρ Ποτς τόνισε ότι τα νέα ευρήματα είναι επαρκή για να δικαιολογήσουν πλέον τη μείωση του συνιστώμενου μέγιστου ορίου ημερήσιας κατανάλωσης ζάχαρης.

 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2015/01/blog-post_292.html

«Φτώχεια καταραμένη» του …1%!

Την ώρα που οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο – και στην Ελλάδα, ασφαλώς – εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας και εξαπολύουν μέτρα εξαθλίωσης των λαών τους στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της …«ανάπτυξης», όλο και περισσότερες μελέτες αποδεικνύουν το αυτονόητο: Ότι σ’ αυτόν τον «όμορφο και αγγελικά πλασμένο» καπιταλιστικό κόσμο που ο νόμος του κέρδους εξουσιάζει τα πάντα ο πλούσιος γίνεται ολοένα και πλουσιότερος και ο φτωχός, ολοένα φτωχότερος.

Η περιουσία που βρίσκεται στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο, θα ξεπεράσει το 2016 εκείνη που κατέχει...

το υπόλοιπο 99%, ανακοίνωσε η βρετανική μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam, ενόψει της έναρξης των εργασιών του οικονομικού φόρουμ του Νταβός, που θα γίνει από τις 21 έως 24 Ιανουαρίου. Σύμφωνα με τη νέα αυτή μελέτη, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το 1% παγκοσμίως διαμορφώθηκε στο 44% το 2009, στο 48% το 2014 και θα ξεπεράσει το 50% το 2016!

«Το 2014, τα μέλη αυτής της παγκόσμιας ελίτ των κροίσων κατείχαν κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια δολάρια ανά ενήλικα. Το υπόλοιπο του ενός πέμπτου (20%) των πλουσιότερων κατέχει το 46% της παγκόσμιας περιουσίας, τη στιγμή που το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν μοιράζεται παρά το 5,5% που απομένει», σύμφωνα με την Oxfam.

«Οι διαστάσεις των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα είναι κολοσσιαίες», δήλωσε η Διευθύντρια της Οργάνωσης Γουίνι Μπιανγίμα, για την οποία «το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες περιουσίες και τον υπόλοιπο πληθυσμό μεγαλώνει με ταχείς ρυθμούς» και κάλεσε τους ηγέτες των χωρών του κόσμου να πλήξουν «τα ιδιωτικά συμφέροντα των μεγάλων που θέτουν εμπόδια στη διαμόρφωση ενός κόσμου μεγαλύτερης δικαιοσύνης και ευημερίας».

Η Oxfam ζητεί από τα κράτη την υιοθέτηση ενός σχεδίου καταπολέμησης των ανισοτήτων, με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, με την προώθηση των δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών, με την μεγαλύτερη φορολόγηση του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, με την θεσμοθέτηση κατώτερων μισθών και με την θέσπιση μέτρων κοινωνικής προστασίας για τους φτωχότερους.

Δεν αντιλέγουμε, καλές οι εκκλήσεις της. Μόνο που έχουν ένα πολύ σημαντικό και καθοριστικό μειονέκτημα: Απευθύνονται ουσιαστικά στους ίδιους τους κροίσους και στο πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετεί, που δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν από μόνοι τους ούτε ψίχουλο από τα τεράστια κέρδη τους, ούτε δεκάρα από τον αμύθητο πλούτο τους, αν δεν τους το υποχρεώσουν οι λαοί, ανατρέποντας αυτό το παράλογο και ληστρικό σύστημά τους.

«Το μέλλον δε θα ‘ρθεί
από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο
αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς»,

όπως έγραψε, άλλωστε, και ο μεγάλος ποιητής Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι…

Νίκος Πέρπερας από imerodromos

http://greki-gr.blogspot.gr/2015/01/1_19.html

Οι επικυρίαρχοι ξεφορτώνονται τους συνεργάτες τους...

Γράφει ο Μαγια

Η τρομολαγνεία και η αθλιότητα στην κορύφωσή τους. Σκηνοθετημένες από ένα σύστημα που ψυχορραγεί, από μια «ελίτ
εξουσίας» που διαισθάνεται ότι δε μπορεί να διατηρήσει εν ζωή ένα σύστημα προνομίων, που επί δεκαετίες απομυζά την ελληνική κοινωνία, από το διεφθαρμένο κατεστημένο που χρεοκόπησε τη χώρα.
Στον Ελληνικό ερειπιώνα, καθημερινά, αραιώνουν οι τάξεις των φοβισμένων και ευένδοτων, αυτών που τρέμουν και τον ίσκιο τους, που ακούν επαναδιαπραγμάτευση και φαντάζονται Δραχμή, Ουκρανία και Αργεντινή, που έχουν ταυτίσει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια με τον τυχοδιωκτισμό.
Κανένα επικοινωνιακό τέχνασμα, καμιά μεθόδευση, κανένα καμουφλάζ της βαρβαρότητας, καμιά παλαιοκομματική αντίληψη δεν μπορεί να διασώσει το  παρακμιακό πολιτικό μπουλούκι, τα κόμματα του Μνημονιακού ολέθρου και τα μορφώματα της Διαπλοκής.
Ο Σαμαράς και το κόμμα του, ξεπέρασαν κάθε όριο κυνισμού, εμπαιγμού και προσβολής της νοημοσύνης μας.
Πέντε χρόνια άγριας λιτότητας, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τα υπόλοιπα πολιτικά ανδρείκελα έλεγαν στους Ελληνες ψέματα.
Ούτε βγήκαμε απ’ την κρίση, ούτε το χρέος έγινε βιώσιμο, ούτε ήρθαν επενδύσεις, ούτε η αξιοκρατία αποκαταστάθηκε, ούτε το κράτος επανιδρύθηκε. Ο κόσμος έχασε τις δουλειές του, τα ασφαλιστικά του ταμεία και τους μισθούς του, μένοντας απροστάτευτος στην αρρώστια, ακόμη και στον θάνατο. Ενώ αυτοί, η δράκα των εσωχώριων και εξωχώριων συμφερόντων, συνέχισαν να διαπλέκονται, να ληστεύουν και να πλουτίζουν.
Εθισμένοι στο ψέμα, ψέματα λένε και τώρα. Ψεύδονται ασύστολα οι εντελοδόχοι όταν υπόσχονται «ελαφρύνσεις», «μειώσεις φόρων», «θέσεις εργασίας» και άλλα παρόμοια παραμύθια της ...Χαλιμάς.  Και να θέλουν, δεν μπορούν να λαμβάνουν φιλολαικά μέτρα ούτε, φυσικά, να συνομιλούν, ενώπιοι ενωπίοις, με τους εντολείς τους. Δεν είναι αυτός ο ρόλος τους. Καθήκον και υποχρέωσή τους είναι να εκτελούν πειθήνια τις διαταγές τους, που αποσκοπούν στην εξαθλίωση της κοινωνίας και την υποτέλεια της χώρας.
Οπως έχουμε κατ΄ επανάληψη γράψει, η κρίση χρησιμοποιήθηκε για να γίνει η Ελλάδα προτεκτοράτο, και τώρα οι επικυρίαρχοι ξεφορτώνονται τους συνεργάτες τους σαν στυμμένες λεμονόκουπες.

 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2015/01/blog-post_427.html

Αποκάλυψη: Ο Σαμαράς έχει παραγγείλει καταστροφέα εγγράφων για το Μαξίμου, από τις 2 Ιανουαρίου

Ο Αντώνης Σαμαράς ξέρει πολύ καλά, από τα τέλη Νοέμβρη ότι έχει τελειώσει. 
Και για αυτό παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να γλιτώσει την φυλακή. Ένα από αυτά τα μέτρα, είναι η καταστροφή δημοσίων εγγράφων που τον αφορούσαν ως πρωθυπουργό, και για αυτό το λόγο παρήγγειλε ...

Καταστροφέα΄Εγγράφων στις 2 Ιανουαρίου, όπου βλέπετε από το έγγραφο που βρέθηκε στην Διαύγεια!


Η Διακιοσύνη έχει πολύ δουλειά από τις 26 του μηνός και πέρα!

Πηγή

http://harryklynn.blogspot.gr/2015/01/2.html

7.247.000.000 Κρατικες Εγγυήσεις Ρευστότητας ληξης Μαρτιο και Απριλιο 2015

Φίλοι

κ.κ εισαγγελείς,
παρακαλω όπως ερευνήσετε την έκδοση 7,247 δις ευρω κρατικων εγγυήσεων στις τρεις συστημικες τράπεζες, και ειδικοτερα τις ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ.
Μας εχουν ψησει..
με τον ELA και την αδυναμια ρευστότητας.. και τους εκβιασμούς ΕΚΤ ότι δηθεν δεν δέχεται Ελληνικές Εγγυήσεις... ενώ
Η ΙΔΙΑ Η ΕΚΤ ΕΔΩΣΕ ΗΔΗ αυτά τα δις.
ΕΝΩ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΣ ΣΕ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 3 ΜΗΝΕΣ.ΕΝΩ ΤΑ ΑΙΤΗΘΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΕΚΛΟΓΩΝ.
Αναμενω ΕΛΕΓΧΟΥΣ.
ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ? 
ΑΠΑΙΤΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. 
Δημητρης Καμμενος Υποψ. Β' ΠΕΙΡΑΙΑ ΑΝΝ. ΕΛΛ
ΥΓ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΤΡΕΧΟΥΝ,. ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΔΙΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤ !

 

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2015/01/7247000000-2015.html

Αυστριακοί εγκαλούν τους Γερμανούς για τα χρέη τους προς την Ελλάδα

Δώστε πίσω τα λεφτά που κλέψατε από την Ελλάδα στην Κατοχή!

Εκτενή αναφορά στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, κυρίως από το αναγκαστικό δάνειο αλλά και από τις πολεμικές αποζημιώσεις, για την επί 3,5 χρόνια γερμανοναζιστική κατοχή, κάνει η αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ» στη χριστουγεννιάτικη έκδοσή της με τίτλο: «Η οργή της Αθήνας για το αναγκαστικό δάνειο με τα δεκαπέντε μηδενικά». Αφορμή η επικείμενη κατάθεση της σχετικής εμπιστευτικής έκθεσης, από την ειδική ομάδα εργασίας στον υπουργό Οικονομικών

 

Το δημοσίευμα επικαλείται στοιχεία που συγκέντρωσε η ειδική ομάδα εργασίας για το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις - Χαρακτηρίζει διαχρονικά ανέντιμη τη στάση του Βερολίνου - «Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και την μνήμη σε πείνα, σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις»... «η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε την ημέρα που εισέβαλε στην Αθήνα η Βέρμαχτ».

 

Όπως σημειώνει η εφημερίδα μίλησε με τον επικεφαλής της ομάδας εργασίας από υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών στην Αθήνα, Παναγιώτη Καρακούση, που επί δύο χρόνια ερεύνησαν και υπολόγισαν τι οφείλει η Γερμανία στους Έλληνες μέχρι σήμερα, εκφράζει θλίψη βλέποντας, όπως λέει, μερικούς στη Γερμανία και αλλού να αμφισβητούν το προφανές, δηλαδή τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα, καθώς αρκεί και μόνον να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, με το 19% του πληθυσμού της εκείνη την εποχή, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια Έλληνες, να έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί.

Όπως εξηγεί η εφημερίδα η ειδική ομάδα εργασίας είναι ομάδα τεχνοκρατών και έχουν παραμερίσει την οργή τους και προσπάθησαν να υπολογίσουν τα πάντα αντικειμενικά, χωρίς οι έρευνες που διενήργησαν να έχουν κανένα πολιτικό στόχο και να σχετίζονται με τη δανειακή βοήθεια προς την Ελλάδα.

 

Για πρώτη φορά η ειδική ομάδα εργασίας συγκέντρωσε τα διασκορπισμένα αρχεία και ανακάλυψαν έναν δεκαπενταψήφιο αριθμό, δηλαδή 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που αφαιρέθηκαν και είναι καταγεγραμμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας, ως καταναγκαστικό δάνειο, το οποίο απέσπασαν το Μάρτιο του 1942 από τους Έλληνες το γερμανικό Ράιχ και η Ιταλία. Όπως παρατηρεί ο Παναγιώτης Καρακούσης, το δάνειο παραμένει ανοικτό και υπάρχουν οι υπογραφές των κατακτητών που μάλιστα λίγο πριν από το τέλος του Πολέμου είχαν πληρώσει δύο δόσεις του, κάτι που αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα επίσημο δάνειο.

Σημειώνει επιπλέον πως η ειδική ομάδα εργασίας σε αυτούς τους υπολογισμούς της δεν συμπεριέλαβε καν τα δισεκατομμύρια δραχμών που ήταν τα μηνιαία έξοδα των κατοχικών δυνάμεων.

 

Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να αναφέρθηκε σε ενημέρωση της ειδικής επιτροπής της Βουλής είναι κατά πολύ μικρότερο από τα 162 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία ζητάει ο 92χρονος Μανώλης Γλέζος «ο λαϊκός ήρωας που ως νεαρός μαζί με έναν φίλο του το Μάιο του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Η εφημερίδα παρατηρεί ότι τα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ είναι το πολλαπλάσιο εκείνου που κατέβαλε το 1960 η Δυτική Γερμανία στους Έλληνες ως «αποζημίωση» για τα θύματα του ναζισμού στα τριάμισι χρόνια κατοχής. Συμπληρώνει δε, ότι η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη, όπως επισημαίνουν επανειλημμένα Γερμανοί ιστορικοί όπως οι Χάγκεν Φλάισερ και Αλμπρεχτ Ριτσλ, διότι μετά το 1945 η Βόννη «παρηγορούσε» τους Έλληνες πως όταν η Γερμανία θα έχει επανενωθεί θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα των αποζημιώσεων. Ωστόσο όταν έγινε πραγματικά η επανένωση ήταν ήδη αργά, καθώς οι Γερμανοί στην «Συνθήκη των δύο συν τέσσερις» του 1990 περιέλαβαν προληπτικές διατάξεις για να αποτρέψουν περαιτέρω αξιώσεις για αποζημιώσεις.

Στη συνέχεια σημειώνεται πως κατά την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γιόαχιμ Γκάουκ την περασμένη άνοιξη στην Ελλάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας είχε ζητήσει να αρχίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η αποπληρωμή των αποζημιώσεων από τη Γερμανία, κάτι στο οποίο ο Γιόαχιμ Γάουκ είχε αντιτάξει χαρακτηριστικά «Ξέρετε τι πρέπει να απαντήσω: η νομική οδός για αυτό έχει κλείσει».

Για τους Έλληνες δεν έχει κλείσει τίποτα κ. Γιόαχιμ Γκάουκ...

Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=57064:2015-01-15-17-33-16&catid=16:listes-tis-ellados&Itemid=195#ixzz3PIesO96O

1 τρισ. ευρώ μας χρωστούν οι Γερμανοί!

Αυτός που πραγματικά χρωστάει, είναι η Γερμανία στην Ελλάδα και όχι η Ελλάδα στη Γερμανία.

Και αν η γερμανική κυβέρνηση απαντάει με περισσό θράσος ότι “το θέμα έχει κλείσει” και ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών παίζει με τη νοημοσύνη μας λέγοντας ότι… έχει χαθεί ο φάκελος στα συρτάρια του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, εμείς αναζητούμε την αλήθεια. Και οφείλουμε να την αναζητούμε σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους χιλιάδες Έλληνες που θυσιάστηκαν για να είναι σήμερα όλοι οι Ευρωπαίοι (κι όχι μόνο) ελεύθεροι.

Ας έρθουμε λοιπόν στα χρωστούμενα.

Τα στοιχεία που σας παραθέτουμε πιο κάτω προέρχονται από .....
....ενδελεχή έρευνα , καθώς και στοιχεία και από Γερμανούς επιστήμονες.

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, η μικρή και αδύναμη Ελλάδα έδωσε, στη δυσκολότερη καμπή της ιστορίας της, δάνειο στην πανίσχυρη Γερμανία (και χωρίς να της στείλει την… Τρόικα). Το δάνειο όμως δεν ξεπληρώθηκε ποτέ.

Όχι επειδή κρίθηκε έκνομο ή επειδή υπήρχε αδυναμία. Απλώς, οι Γερμανοί έκαναν ότι ξέχασαν και οι Έλληνες πολιτικοί φοβήθηκαν να το ζητήσουν.

Ο λόγος για το περίφημο κατοχικό δάνειο, το οποίο παραμένει ανεξόφλητο κάτι παραπάνω από μισό αιώνα μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους ναζί. Το ποσό το οποίο υποχρεούται σήμερα να μας επιστρέψει η Γερμανία κυμαίνεται από 54 έως 170 δισ. ευρώ.

Το “54″, αφορά την επιστροφή του δανείου χωρίς τόκους. Το δεύτερο ποσό, με τόκους. Τώρα, στα παραπάνω ας προσθέσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν πλήρωσε ποτέ η Γερμανία (ήταν η μοναδική χώρα που δεν αποπληρώθηκε από τους Γερμανούς), το χρέος της προς την Ελλάδα ξεπερνά το 1 τρισ. ευρώ!

Και για να ξέρουμε τι λέμε: Η Γερμανία ποτέ δεν βοήθησε στην ανοικοδόμηση της Ελλάδας που (απρόκλητα) κατέστρεψε. Οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ρωσία, ναι. Η Γερμανία όμως, ποτέ.

Και αν η Γερμανία κάνει λεονταρισμούς στο ταπεινωμένο ελληνικό κράτος, δεν θα μπορέσει να κάνει το ίδιο και σε ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, υπό τον διδάκτορα Κοινωνιολογίας Τάσο Ηλιαδάκη, που προτίθεται να διεκδικήσει (επιτέλους) την επιστροφή του δανείου που πεισματικά και παράνομα αρνείται η Γερμανία.




Το δάνειο

Ο γεννημένος στη Βιέννη καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ πιστεύει ότι το οφειλόμενο ποσό είναι πολύ μικρότερο: περίπου 5 δισ. ευρώ. Όμως, όπως λέει, το σημαντικό, το οποίο τον κάνει να ντρέπεται για την πρώτη του πατρίδα, τη Γερμανία, είναι το γεγονός ότι η ναζιστική Γερμανία αναγνώριζε το χρέος της προς την Ελλάδα ενώ η δημοκρατική όχι. Ας δούμε πώς δημιουργήθηκε αυτό το χρέος:

Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί εισβάλλουν στην εξουθενωμένη (από τον ταυτόχρονο πόλεμο με Ιταλία-Γερμανία-Αλβανία- Βουλγαρία) Ελλάδα και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της λεηλατώντας τον ελληνικό λαό και εξαρθρώνοντας την οικονομία (τυπώνοντας καθημερινά δραχμές για τα κατοχικά στρατεύματα και δημιουργώντας πληθωρισμό- ρεκόρ).


Τα πτώματα των χιλιάδων νεκρών κείτονται στους δρόμους. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των νεκρών υπό τον ζυγό των Γερμανών ανήλθε στους 350.000 (δεν συμπεριλαμβάνονται τα θύματα από τροχαία ατυχήματα στο κέντρο της Αθήνας, αφού οι Γερμανοί στρατιώτες πάταγαν για… πλάκα με τα στρατιωτικά οχήματα εξαθλιωμένους Έλληνες πεζούς).


Ήταν η εποχή που στην Ελλάδα η στρατιωτική δύναμη του κατακτητή αριθμούσε 300.000 άνδρες. Το δάνειο ήταν “ιδέα” των Ιταλών οι οποίοι ήθελαν να βάλουν ένα όριο στα ποσά που αντλούσε κάθε μήνα η γερμανική διοίκηση για να καλύψει τα έξοδα κατοχής. Τις υπέρογκες δαπάνες κατοχής συνοδεύει η λεηλασία παντός είδους αγαθού.

Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14 Μαρτίου του 1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας ερήμην ακόμη και της κυβέρνησης. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, την οποία η Ελλάδα πληροφορήθηκε εννέα μέρες μετά, έπρεπε να καταβάλλει κάθε μήνα 1,5 δισ. δραχμές ως έξοδα κατοχής.


Οι δε αναλήψεις άνω του ποσού αυτού από την Τράπεζα της Ελλάδος θα ήταν άτοκο δάνειο. Έτσι, εν καιρώ πολέμου η Τράπεζα της Ελλάδος αναγκάστηκε να δανείσει στους ναζί κατακτητές 476 εκατ. γερμανικά μάρκα, δηλαδή 3,5 εκατ. δολάρια, αγοραστικής αξίας του 1938.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, όπως και τους υπολογισμούς του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, το κατοχικό δάνειο σήμερα ανέρχεται στα 54 δισ. ευρώ χωρίς τους νόμιμους τόκους! Άλλοι ιστορικοί, καθηγητές και επιστήμονες έχουν εκτιμήσει ότι το ποσό κυμαίνεται σε χαμηλότερα επίπεδα, όμως συνεχίζει να είναι ένας υπέρογκος ανεξόφλητος λογαριασμός. Με το πέρασμα 65 χρόνων και τις μετατροπές που έχουν επέλθει, το χρέος των Γερμανών αγγίζει τουλάχιστον τα 200 δισ. ευρώ.

Οι όροι του δανείου ήταν εξοντωτικοί για την Ελλάδα, η οποία φυσικά και δεν ρωτήθηκε για τη σύμβαση. Ο πληρεξούσιος της Γερμανίας, Άλτενμπουργκ, ανακοίνωσε ότι πλέον η Ελλάδα θα είχε δανειακές αναλήψεις, με τη μορφή μηνιαίων προκαταβολών.


Όμως το ύψος και η διάρκεια του δανείου δεν προσδιοριζόταν, όπως και το πότε θα άρχιζε η εξόφλησή του, ωστόσο οριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές. Οι δόσεις του περίφημου κατοχικού δανείου δεν ήταν σταθερές. Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 1941 η ΤτΕ δάνεισε συνολικά 3.997.200 δραχμές, ενώ τον Δεκέμβριο το ίδιου έτους το ύψος του δανείου άγγιξε τα 20.061.100 δραχμές. Τον Δεκέμβριο του 1942 το δάνειο των Γερμανών από την ΤτΕ έφτασε τα 205.881.000 δραχμές, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 1943 βάσει της σύμβασης ο δανεισμός ανήλθε στα 804.649.000 δραχμές.

Οι καταστροφές

Εκτός από το ανεξόφλητο κατοχικό δάνειο, η γερμανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να μας δώσει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τις καταστροφές στις υποδομές κατά την περίοδο της κατοχής.


Συγκεκριμένα, έχουν… ανοίξει λογαριασμό με το Δημόσιο, όπου και χρωστάνε 7,1 δισ. δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938.


Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, έως το Μάρτιο του 2010 το ποσό μεταφράζεται σε 108,43 δισ. ευρώ, πάλι χωρίς τους τόκους.


Αν υπολογίσουμε το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938, σήμερα η τιμή του χρέους υπερβαίνει το 1 τρισ. ευρώ.

Στη σύμβαση αναγραφόταν ως όρος ότι η επιστροφή των χρημάτων θα γινόταν αργότερα, κίνηση που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς.


Το ψέμα της κ. Μέρκελ


Όπως κάνει τώρα και η κυρία Μέρκελ, όλες οι κυβερνήσεις της Γερμανίας αποποιούνται την ευθύνη. Όμως το ποσό δεν έχει παραγραφεί, ούτε μπορεί να παραγραφεί. Απόδειξη; Το δάνειο αυτό υπολογίζεται κάθε χρόνο τόσο από την Τράπεζα της Ελλάδος όσο και από τη γερμανική κεντρική τράπεζα.


Εκτός αυτού, η Γερμανία έχει αναγνωρίσει ότι παρέλαβε το κατοχικό δάνειο, καθώς έχει πληρώσει τις δύο πρώτες δόσεις. Συγκεκριμένα, λίγο καιρό πριν απελευθερωθεί η χώρα μας και επιστρέψουν στην πατρίδα τους τα χιτλερικά στρατεύματα, η Γερμανία αποπλήρωσε τη δεύτερη δόση.


Οι οφειλές της Γερμανίας προς τη χώρα μας είναι αναγνωρισμένες με διεθνείς συμφωνίες, όπως και με διεθνείς συμβάσεις. Άλλωστε, η υπογεγραμμένη σύμβαση μεταξύ άλλων ανέφερε:

• Σύμφωνα με το άρθρο 2 η κυβέρνηση της Ελλάδος είναι υποχρεωμένη κάθε μήνα να καταβάλλει τα έξοδα κατοχής, τα οποία ανέρχονταν σε 1,5 δισ. δραχμές.

• Σύμφωνα με το άρθρο 3 οι αναλήψεις από την ΤτΕ άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας άτοκα σε δραχμές, ως δάνειο της Ελλάδας προς αυτές.

• Σύμφωνα με το άρθρο 4 η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα.

• Σύμφωνα με το άρθρο 5 η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας – Γερμανίας είχε αναδρομική ισχύ.


Με το πρόσχημα ότι για 45 χρόνια ήταν χωρισμένη σε Ανατολική και Δυτική, η Γερμανία δεν εξοφλούσε την Ελλάδα.


Το 1990 πραγματοποιήθηκε η επανένωση, όμως με ένα περίτεχνο τέχνασμα η Γερμανία κατάφερε να αποφύγει την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου.


Ύστερα, ισχυρίστηκε ότι έχει εξοφλήσει το χρέος της προς την Ελλάδα όταν έδωσε 115 εκατ. ευρώ (αυτό το ποσό θα ήταν αστείο μόνο και μόνο για το Δίστομο!) στις 21 Σεπτεμβρίου του 1961.


Αργότερα, τον Νοέμβριο του 1995, η Ελλάδα ζήτησε να αποπληρωθεί το χρέος, θέτοντας ρηματική διακοίνωση. Η Γερμανία όμως σταθερά απορρίπτει το αίτημα, επικαλούμενη ότι το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου, ενώ με θράσος απάντησε ότι οι Έλληνες δεν δικαιούνται να έχουν τέτοιες απαιτήσεις ύστερα από την πάροδο 50 χρόνων.

Η Γερμανία, ακολουθώντας πρόταση των Αμερικανών για εξόφληση του χρέου, ζήτησε να μας αποπληρώσει σε είδος. Μας έδωσε 38 πλοία, τα οποία πριν γίνουν περιούσια μας ήταν δεμένα στο λιμάνι του Αμβούργου για τέσσερα χρόνια, ενώ η εργοστασιακή δομή ήταν παλιάς τεχνολογίας.


Τελικά η «σκουριασμένη» περιουσία που μας παραχώρησαν πουλήθηκε ως παλιοσίδερα, και φυσικά δεν αποτελούσε ούτε μικρό μέρος της αποπληρωμής των χρεών.


Ελλάδα: Η μόνη χώρα που δεν αποζημιώθηκε


H Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μέχρι σήμερα δεν πήρε καμία απολύτως αποζημίωση για τις ανθρώπινες και υλικές ζημίες που προξένησαν τα στρατεύματα κατοχής. Άλλοτε οι διαδικασίες παρέμεναν ανολοκλήρωτες και άλλοτε η κυβέρνηση έδειχνε πλήρη αδιαφορία.

Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει την αποπληρωμή του διογκωμένου χρέους .


Αν η γερμανική κυβέρνηση αρνηθεί εκ νέου να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό, η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια, όπου και θα δικαιωνόταν παμψηφεί.


Όμως κανένας κόμμα εξουσίας δεν διεκδίκησε με τον πιο σύντομο, εύκολο και σίγουρο τρόπο τα νόμιμα.

Η Ελλάδα από το 1945 στο Παρίσι διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και τις πολεμικές αποζημιώσεις και ζητούσε την επιστροφή του. Το 1964 ο καθηγητής Α. Αγγελόπουλος, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, συμμετείχε στις πρώτες επαφές με τους Γερμανούς ώστε να μας επιστρέψουν το δάνειο που πήραν από την ΤτΕ βάζοντάς μας το πιστόλι στο κρόταφο.


Το 1965 τον λόγο πήρε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, του οποίου οι προσπάθειες αποδείχτηκαν άκαρπες, ενώ το 1966 στις τότε ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν κάποιες συζητήσεις, επίσης χωρίς αποτέλεσμα.


Τότε η Γερμανία ισχυρίστηκε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υπογράψει πως παραιτείται και δεν ζητάει οι Γερμανοί να αποπληρώσουν το χρέος που έπρεπε. Το «πανηγυράκι» των Γερμανών συνεχίστηκε όταν επικαλέστηκαν παραίτηση πρωθυπουργού.


Έγινε έρευνα για να βρεθεί το σχετικό έγγραφο και αφού δεν βρέθηκε, το 1967 η Γερμανία παραδέχτηκε ότι ουδέποτε παραιτήθηκε πρωθυπουργός της χώρας μας από τα δικαιώματα του δανείου.

Στην αντιπολίτευση, το 1975 το θέμα του δανείου ανακινήθηκε από τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα. Περίπου 26 χρόνια μετά, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς έθεσε το θέμα ανεπίσημα στον Γερμανό ομόλογό του, ενώ στις 14 Νοεμβρίου του 1995 το έθεσε με ρηματική διακοίνωση.

Ο Χίτλερ αναγνώριζε το δάνειο


Ο Γερμανός τη καταγωγή καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χάγκεν Φλάισερ, γράφει ότι ακόμα και ο Χίτλερ “ντράπηκε” να αποποιηθεί το δάνειο:

“Στο γερµανοϊταλικό Εµπιστευτικό Πρωτόκολλο της Ρώµης, καθώς και στις επακόλουθες τριµερείς συµφωνίες, είχε συµφωνηθεί η αποπληρωµή των ποσών που είχαν εισπραχθεί πέραν των ισόποσων κατά µήνα καταβλητέων πληρωµών -δηλαδή των δικαιολογήσιµων σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο-των αυτών καθαυτών εξόδων κατοχής: «Διά των ποσών τούτων θα χρεώνονται υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις νέους ανοιχθησοµένους ατόκους [sic] λογαριασµούς η Γερµανική και Ιταλική Κυβέρνησις [sic] εις δραχµάς αναλόγως των υφ’ εκατέρων των δύο στρατευµάτων κατοχής αναλαµβανοµένων ποσών».

Εποµένως, για την επιστροφή του «δανείου» αυτού -έστω µε κάποια φραστική επιφύλαξη- οι δύο δυνάµεις κατοχής µέσω υψηλόβαθµων αξιωµατούχων των δύο υπουργείων Εξωτερικών είχαν δεσµευτεί ρητά απέναντι στο Ελληνικό Δηµόσιο.


H γερµανική πλευρά µάλιστα αναγνώριζε την υποχρέωση αυτή όχι µόνο µε την ενδοϋπηρεσιακά χρησιµοποιούµενη ορολογία, αλλά και έµπρακτα, όταν ήδη από το 1943 άρχισε (παράλληλα µε την είσπραξη νέων δανειοληπτικών ποσών) την αποπληρωµή των παλαιοτέρων χρεώσεων σε µηνιαίες δόσεις.


Η τελευταία από αυτές µάλιστα, ύψους 300 τρισ. (πληθωριστικών!) δραχµών, καταβλήθηκε έξι µέρες πριν από την αποχώρηση της Βέρµαχτ από την Αθήνα!

Ένα µήνα πριν από την οριστική κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ, το άλλοτε οικονοµικό επιτελείο της γερµανικής πρεσβείας στην Αθήνα υπέβαλε µια ογκωδέστατη τελική έκθεση στον πρόεδρο της κρατικής τραπέζας (Reichsbank), µε κοινοποίηση προς το γερµανικό ΥΠΕΞ (και τον Χ. Νόιµπαχερ, ειδικό πληρεξούσιο για τη ΝΑ Ευρώπη), στην οποία διευκρινιζόταν ότι το «δάνειο» αποτελούσε «πολιτικό χρέος απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση».


Για τον προσδιορισµό του ύψους του «γερµανικού χρέους προς την Ελλάδα» («Reichsverschuldung gegenuber Griechenland»), οι συντάκτες κατέβαλαν φιλότιµες προσπάθειες και τελικά -βέβαια όχι µε πρόθεση να… αδικήσουν τη Γερµανία- το υπολόγισαν στο ποσό των 476 εκατ. γερµανικών µάρκων, µε σηµερινή αξία περισσότερο από 5.000.000.000 ευρώ, χωρίς τόκους εννοείται. Από την ελληνική πλευρά κυκλοφορούν και πολύ υψηλότερες εκτιµήσεις.

Με δεδοµένο ότι η έκθεση των Γερµανών εµπειρογνωµόνων συντάχθηκε «για µελλοντική χρήση», θα µπορούσε να αποτελέσει τη βάση ελληνογερµανικών διαπραγµατεύσεων.


Να τεθεί δηλαδή τέρµα σε µια παράλογη κατάσταση, που σφραγίζεται από το γεγονός ότι οι επίσηµοι εκπρόσωποι του ναζιστικού Ράιχ είχαν έµπρακτα αναγνωρίσει το συγκεκριµένο γερµανικό χρέος, για το οποίο το δηµοκρατικό διάδοχο κράτος της Οµοσπονδιακής Δηµοκρατίας τηρεί µέχρι σήµερα σιγήν ιχθύος: δεν παραλαµβάνει καν τα σχετικά έγγραφα, επικαλούµενο ρήτρα σε παλαιά γερµανοελληνική «σύµβαση περί αµοιβαίας δικαστικής αντιλήψεως» επί καθεστώτων Χίτλερ – Μεταξά”.


ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ


1941

Ποσά σε δραχμές προς τους Γερμανούς Ποσά σε δραχμές προς τους Ιταλούς Σύνολο
Αύγουστος 2.467.200 1.500.000 3.967.200
Σεπτέμβριος 3.393.600 1.500.000 4.893.600
Οκτώβριος 2.052.000 500.000 2.552.000
Νοέμβριος 925.400 750.000 1.675.400
Δεκέμβριος 3.602.900 3.340.00 6.942.900


1942

Ποσά σε δραχμές προς τους Γερμανούς Ποσά σε δραχμές προς τους Ιταλούς Σύνολο
Ιανουάριος 4.396.000 1.030.000 5.426.000
Φεβρουάριος 4.589.000 1.200.000 5.789.000
Μάρτιος 5.430.000 1.300.000 6.730.000
Απρίλιος 6.705.000 1.750.000 8.455.000
Μάιος 12.500.000 1.750.000 14.250.000
Ιούνιος 14.720.000 5.050.000 19.770.000
Ιούλιος 15.750.000 2.969.000 18.719.000
Αύγουστος 20.750.000 5.183.100 25.913.100
Σεπτέμβριος 16.007.500 6.166.700 23.074.200
Οκτώβριος 14.091.700 8.047.800 22.139.500
Νοέμβριος 4.750.000 5.134.500 9.884.500
Δεκέμβριος 13.750.000 11.001.600 24.751.600


1943

Ποσά σε δραχμές προς τους Γερμανούς Ποσά σε δραχμές προς τους Ιταλούς Σύνολο
Ιανουάριος 20.000.000 14.000.000 34.00.000
Φεβρουάριος 20.000.000 12.500.000 32.5000.000
Μάρτιος 12.000.000 8.000.000 20.000.000

Μανώλης Γλέζος: Οι Γερμανοί μας οφείλουν 1,5 τρισ. ευρώ από τις αποζημιώσεις.

Θέμα πολιτικής βούλησης είναι να διεκδικήσει η Ελλάδα τις αποζημιώσεις που της οφείλει το Γερμανικό Δημόσιο τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Μανώλης Γλέζος.
Σημείωσε επίσης ότι οι Γερμανοί έμμεσα "ομολογούν" ότι μας οφείλουν και απόδειξη είναι ότι στο Μνημόνιο έχει μπει όρος που προβλέπει ότι δεν συμψηφίζεται το νέο δάνειο με άλλες αξιώσεις της Ελλάδας.
Ως άλλη απόδειξη ανέφερε επίσης ότι η Γερμανία δεν έχει υπογράψει Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα γιατί με την υπογραφή της Συνθήκης ξεκινά αυτόματα από τα Διεθνή Δικαστήρια η διεκδίκηση των αποζημιώσεων.
Συνεκτιμώντας τις αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και τη ζημιά που υπέστη η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Μανώλης Γλέζος είπε πως το ποσό ανέρχεται στα 1,5 τρισ. ευρώ.

http://ksipnistere.blogspot.gr/2015/01/1_19.html

Η περιουσία του 1% των πλουσιοτέρων θα ξεπεράσει το 2016 εκείνη που κατέχει το υπόλοιπο 99%

Στα χέρια των ολίγων βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου υλοποιώντας προς το παρόν τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών για συγκέντρωση του πλούτου σε μία υπερ-εξουσία.

Η περιουσία που βρίσκεται στα χέρια του 1% των πλουσιοτέρων στον κόσμο θα ξεπεράσει το 2016 εκείνη που κατέχει το υπόλοιπο 99%, ανακοίνωσε η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam ενόψει της έναρξης των εργασιών του οικονομικού φόρουμ του Νταβός (21-14 Ιανουαρίου) , απευθύνοντας έκκληση για την «επαναδιατύπωση των κανόνων» ώστε να διορθωθούν οι «κολοσσιαίες» ανισότητες.

Σύμφωνα με μελέτη της βρετανικής οργάνωσης, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το 1% παγκοσμίως διαμορφώθηκε στο 44% το 2009, στο 48% το 2014 και θα ξεπεράσει το 50% το 2016.
«Το 2014, τα μέλη αυτής της παγκόσμιας ελίτ κατείχαν κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια δολάρια ανά ενήλικα. Το υπόλοιπο του ενός πέμπτου (20%) των πλουσιοτέρων κατέχει το 46% της παγκόσμιας περιουσίας, τη στιγμή που το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν μοιράζεται παρά το 5,5% που απομένει», σύμφωνα με την Oxfam.
Η οργάνωση, η διευθύντρια της οποίας, η Γουίνι Μπιανγίμα, θα συμπροεδρεύει του οικονομικού φόρουμ του Νταβός, ζητεί την «οργάνωση εντός του έτους παγκόσμιας συνόδου κορυφής για τις χρηματοπιστωτικές-φορολογικές υποθέσεις, ώστε «να ξαναγραφτούν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί κανόνες».
«Οι διαστάσεις των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα είναι κολοσσιαίες», δήλωσε η Γουίνι Μπιανγίμα, για την οποία “΄το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες περιουσίες και τον υπόλοιπο πληθυσμό μεγαλώνει με ταχείς ρυθμούς» και κάλεσε τους ηγέτες των χωρών του κόσμου να πλήξουν «τα ιδιωτικά συμφέροντα των μεγάλων που θέτουν εμπόδια στη διαμόρφωση ενός κόσμου μεγαλύτερης δικαιοσύνης και ευημερίας».
Η Oxfam ζητεί από τα κράτη την υιοθέτηση ενός σχεδίου καταπολέμησης των ανισοτήτων, με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, με την προώθηση των δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών, με την μεγαλύτερη φορολόγηση του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, με την θεσμοθέτηση κατώτερων μισθών και με την θέσπιση μέτρων κοινωνικής προστασίας για τους φτωχότερους.
 

pygmi.gr

http://lithosfotos.blogspot.gr/2015/01/1-2016-99.html

Αστικός Κώδικας – Κληρονομικό δίκαιο – Κληρονομικό Καταπίστευμα

ΕΔΩ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ 2007 ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΟΗΕ, ΠΡΕΣΒΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ…

Λήψη                  Προεπισκόπηση

……………………………………………………..

[Η σύσταση του καταπιστεύματος στο κείμενο της διαθήκης, δεν είναι αναγκαίο να δηλώνεται με χρήση πανηγυρικών φράσεων, ούτε καν της λέξης «καταπίστευμα".]

ΓΙΑΤΙ;… ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΝΑΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ;;;

ΑΚΟΥ… «ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΦΡΑΣΗ» !!! ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Ή ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΤΟΥ Capital.gr !!!

Ο ΠΟΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ…

ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,… ΣΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΜΕΙΑ,…

ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΟΗΕ…

 

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟΥΣ 10 ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑ ΤΟ 2007
ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ: ΒΓΑΛΤΕ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΤΕ ΤΕΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

Βασίλειος Σωτήρας Και στην ΔΑΠ ΝΔΦΚ τα διδάσκονται … αλλά κάνουν πως δεν ξέρουν… http://www.dapnomikis-thess.gr/site/index.php?option=com_docman&task=cat_view&gid=51&Itemid=

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΣ, ΑΣΗΜΙ, ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΛΑΤΙΝΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ! ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣΤΕ ΟΣΟ ΘΕΛΕΤΕ…
ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
( Σημείωση: Άραγε να είναι απλή συγκυρία, το ότι η δημοσίευση περί καταπιστεύματος στο Capital.gr  έγινε το 2007 ;!!! Ή μυρίστηκαν ότι θα βγουν στη φόρα ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και προέτρεξαν να περισσώσουν ό,τι μπορούν; Μην αρχίσουν οι Έλληνες να μαθαίνουν τι πάει να πει καταπίστευμα κι έτσι ξυπνήσουν και ψάχνονται;;; )
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ. 4.564.774 ΤΟΝΟΙ ΧΡΥΣΟΥ ΣΗΜΕΡΑ!!!
ΦΕΚ 315/27-12-1945 ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ BRETTON WOODS (ΙΔΡΥΣΗ Δ.Ν.Τ. – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ), B.I.S. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
77.606.443.200.000 $ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ!

…………………………………………….

Κληρονομικό Καταπίστευμα Δευτέρα, 31 Δεκέμβριος 2007 – 02:03

Με την διαθήκη του, ένα πρόσωπο μπορεί να καθορίσει την τύχη της περιουσίας του μετά τον θάνατό του, κατονομάζοντας, υπό τους περιορισμούς του νόμου, αυτούς που επιθυμεί να το κληρονομήσουν. Δεν αποκλείεται όμως ο διαθέτης να θεωρήσει σκόπιμο να συστήσει με την διαθήκη του καταπίστευμα, ορίζοντας, σύμφωνα με το άρθρο 1923 του Αστικού Κώδικα, ότι ένα πρόσωπο, ο βεβαρυμμένος, θα αποκτήσει μεν την κληρονομιαία περιουσία ή ένα ποσοστό της, αλλά μόνο μέχρι την επέλευση ενός συγκεκριμένου γεγονότος ή την παρέλευση ορισμένου χρονικού διαστήματος, οπότε και θα υποχρεούται να την παραδώσει σε ένα άλλο, ρητώς οριζόμενο πρόσωπο, που ονομάζεται καταπιστευματοδόχος. 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ως βεβαρυμμένοι δεν μπορεί να οριστούν περισσότεροι του ενός κληρονόμοι. Δεν αποκλείεται μάλιστα η υποχρέωση αυτή να αφορά ακόμα και όλους τους κληρονόμους ως προς την κληρονομική μερίδα που τους αντιστοιχεί. Ομοίως, με την ιδιότητα του καταπιστευματοδόχου ενδέχεται να περιβληθούν περισσότερα του ενός πρόσωπα, ανάλογα με τη βούλησή του διαθέτη. 

Ωστόσο, ο διαθέτης δεν μπορεί να ορίσει καταπιστευματοδόχο του καταπιστευματοδόχου. Σύμφωνα με την διάταξη της παραγράφου 2 του ίδιου ως άνω άρθρου, η υποχρέωση για παράδοση της κληρονομίας μπορεί να επιβληθεί μόνο μια φορά, δηλαδή μόνο στον βεβαρυμμένο κληρονόμο και όχι, και, στον καταπιστευματοδόχο. Μάλιστα σε περίπτωση που τεθεί τέτοιος όρος στη διαθήκη καθίσταται αυτοδικαίως άκυρος, αφού η συγκεκριμένη διάταξή είναι αναγκαστικού δικαίου. 

[Η σύσταση του καταπιστεύματος στο κείμενο της διαθήκης, δεν είναι αναγκαίο να δηλώνεται με χρήση πανηγυρικών φράσεων, ούτε καν της λέξης «καταπίστευμα".]

Η σύσταση του καταπιστεύματος στο κείμενο της διαθήκης, δεν είναι αναγκαίο να δηλώνεται με χρήση πανηγυρικών φράσεων, ούτε καν της λέξης «καταπίστευμα», μπορεί δε να γίνει και με έμμεση δήλωση του διαθέτη, αρκεί να συνάγεται από τη διαθήκη η βούλησή του να γίνει κάποιος κληρονόμος του μόνο για ορισμένο διάστημα και μετέπειτα να περιέλθει η κληρονομία του σε άλλο πρόσωπο.

Ο βεβαρυμμένος υποχρεούται, μέχρι την απόδοση του καταπιστεύματος, να διαχειρίζεται την κληρονομιαία περιουσία επιδεικνύοντας την επιμέλεια που επιδεικνύει και στις δικές του υποθέσεις, φέροντας ευθύνη στην περίπτωση βαριάς αμέλειας. Στα πλαίσια της τακτικής διαχείρισης, ο βεβαρυμμένος μπορεί να συνάπτει έγκυρα συμβάσεις, ενώ δεν αποκλείεται να διαθέσει και αντικείμενα της κληρονομιάς, με συγκατάθεσή του καταπιστευματοδόχου, και να παραδώσει στον τελευταίο οτιδήποτε προήλθε από την εκποίησή τους.

Ο καταπιστευματοδόχος, από την πλευρά του, έχει δικαίωμα προσδοκίας κληρονομίας από το θάνατο του διαθέτη και μέχρι την επαγωγή του καταπιστεύματος. Ως φορέας αυτού του δικαιώματος, γίνεται δεκτό ότι δικαιούται να αιτηθεί δικαστικής προστασίας, και συγκεκριμένα να ζητήσει την επιβολή ασφαλιστικών μέτρων, σε περίπτωση που η διαχείριση του καταπιστεύματος από τον βεβαρυμμένο, αποκλίνει από τις προϋποθέσεις που τάσσει ο νόμος (1937§2 ΑΚ) και μπορεί να επιφέρει την προσβολή ή την ματαίωση του παραπάνω δικαιώματος του.

Το καταπίστευμα επάγεται αυτοδικαίως στον καταπιστευματοδόχο, μόλις παρέλθει ο χρόνος ή επέλθει το γεγονός που καθορίστηκε ρητώς στη διαθήκη, το οποίο όμως δεν απαιτείται να είναι και βέβαιο. Σε περίπτωση δε που με την διαθήκη ορίστηκε καταπιστευματοδόχος χωρίς παράλληλα να ορισθεί τέτοιο γεγονός, η κληρονομία περιέρχεται στον καταπιστευματοδόχο με τον θάνατο του βεβαρυμμένου αρχικού κληρονόμου, όπως ορίζεται στο άρθρο 1935 ΑΚ.

Ο καταπιστευματοδόχος με την επαγωγή της κληρονομίας καθίσταται κληρονόμος – καθολικός διάδοχος του διαθέτη, ο δε βεβαρυμμένος υποχρεούται να του αποδώσει άμεσα το καταπίστευμα, στην κατάσταση που αυτό όφειλε να βρίσκεται, μετά την τακτική διαχείριση. Ενδεχόμενοι καρποί και λοιπά ωφελήματα αποδίδονται στον βεβαρυμμένο κληρονόμο, ο οποίος δικαιούται επιπλέον να ζητήσει οτιδήποτε κατέβαλλε για δαπάνες, πέραν όσων διενεργήθηκαν στο πλαίσιο της τακτικής διαχείρισης ή όσων αποτελούν τακτικά βάρη της κληρονομιάς.

Σε περίπτωση ωστόσο που ο βεβαρυμμένος αρνηθεί να αποδώσει το καταπίστευμα, ο καταπιστευματοδόχος μπορεί να προστατευτεί έναντι του ασκώντας την αγωγή περί κλήρου του άρθρου 1871 επ. ΑΚ και να διεκδικήσει τα έννομα δικαιώματα του.

Περαιτέρω, ο καταπιστευματοδόχος έχει το δικαίωμα να αποδεχθεί ή να αποποιηθεί την κληρονομιά, μετά την επαγωγή της σε αυτόν. Αν η αποδοχή ή η αποποίηση προηγηθεί της επαγωγής λογίζεται ως άκυρη. Η ακυρότητα όμως αυτή δεν είναι αρχική, αλλά επιγενόμενη, δηλαδή ισχύει αποκλειστικά από το χρόνο της επαγωγής του καταπιστεύματος και, επιπλέον, δεν είναι απόλυτη αλλά σχετική, δηλαδή μπορεί να προβληθεί υπέρ του καταπιστευματοδόχου και μόνο.

Τέλος, από φορολογικής άποψης, ο καταπιστευματοδόχος θεωρείται ψιλός κύριος της περιουσίας που θα του αποδοθεί, (ενώ ο βεβαρυμμένος ως επικαρπωτής) και θα φορολογηθεί κατά τον χρόνο που θα περιέλθει σε αυτόν η κληρονομιά, ο φόρος όμως θα υπολογιστεί στην αξία της πλήρους κυριότητας της περιουσίας κατά τον χρόνο παράδοσής της σε αυτόν από τον βεβαρυμμένο κληρονόμο και με βάση την σχέση του με τον αρχικό διαθέτη. http://www.capital.gr/law/articles.asp?id=417471

……………………………………………….

Αστικός Κώδικας – Κληρονομικό δίκαιο – Κληρονομικό καταπίστευμα
Άρθρο 1923. Έννοια: Ο διαθέτης μπορεί να υποχρεώσει τον κληρονόμο να παραδώσει έπειτα από ορισμένο γεγονός ή χρονικό σημείο την κληρονομία που απέκτησε ή ποσοστό της σε άλλον (καταπιστευματοδόχο). Τέτοια υποχρέωση δεν μπορεί να επιβληθεί στον καταπιστευματοδόχο.
Άρθρο 1924. Με την επιφύλαξη του άρθρου 1711 εδ. β’, αν ο διαθέτης εγκατέστησε κληρονόμο πρόσωπο που δεν είχε ακόμη συλληφθεί κατά το θάνατό του, ο εγκατάστατος θεωρείται καταπιστευματοδόχος. Το ίδιο ισχύει και όταν εγκαταστάθηκε κληρονόμος νομικό πρόσωπο που δεν είχε ακόμη συσταθεί κατά το θάνατο του διαθέτη.
Άρθρο 1925. Εγκατάσταση με αναβλητική αίρεση ή προθεσμία: Αν ο διαθέτης εγκατέστησε κάποιον κληρονόμο με αναβλητική αίρεση ή προθεσμία που δεν είχε πληρωθεί κατά το θάνατο του διαθέτη, ο εγκατάστατος θεωρείται καταπιστευματοδόχος. Το ίδιο ισχύει και αν ο προσδιορισμός του εγκαταστάτου εξαρτάται από γεγονός που επέρχεται μετά το θάνατο του διαθέτη.
Άρθρο 1926. Εγκατάσταση με διαλυτική αίρεση ή προθεσμία: Αν ο διαθέτης εγκατέστησε κάποιον κληρονόμο με διαλυτική αίρεση ή προθεσμία, χωρίς να ορίσει τον καταπιστευματοδόχο, θεωρείται καταπιστευματοδόχος το πρόσωπο που θα κληρονομούσε το διαθέτη εξ αδιαθέτου αν ο διαθέτης πέθαινε κατά την πλήρωση της αίρεσης ή προθεσμίας.
Άρθρο 1927. Απαγόρευση εκποίησης ή διάθεσης: Αν ο διαθέτης απαγόρευσε στον κληρονόμο την εκποίηση της κληρονομίας ή τη διάθεση της με διάταξη τελευταίας βούλησης, σε περίπτωση αμφιβολίας οι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του κληρονόμου θεωρούνται καταπιστευματοδόχοι.
Άρθρο 1928. Αν ο διαθέτης απαγόρευσε στον κληρονόμο την εκποίηση της κληρονομίας ή τη διάθεση της με διάταξη τελευταίας βούλησης και συγχρόνώς προσδιόρισε το πρόσωπο για χάρη του οποίου έταξε την απαγόρευση, σε περίπτωση αμφιβολίας το πρόσωπο που προσδιορίστηκε μ” αυτό τον τρόπο θεωρείται καταπιστευματοδόχος.
Άρθρο 1929. Οικογενειακό καταπίστευμα: Αν ο διαθέτης εγκατέστησε κληρονόμο και έρισε η κληρονομία ή ποσοστό της διατηρηθεί στην οικογένειά του, με την επιφύλαξη της διάταξη του άρθρου 1923 παρ. 2 θεωρείται σε περίπτωση αμφιβολίας καταπιστευματοδόχοι μετά το θάνατο του εγκαταστάτου όλα τα πρόσωπα που θα κληρονομούσαν εξ αδιαθέτου το διαθέτη αν πέθαινε κατά το θάνατο του εγκαταστάτου. Για άλλους απώτερους συγγενείς του διαθέτη δεν ισχύει το οικογενειακό καταπίστευμα.
Άρθρο 1930. Αν ο διαθέτης εγκατέστησε κληρονόμο και όρισε η κληρονομία ή ποσοστό της να διατηρηθεί στην οικογένεια του κληρονόμου, με την επιφύλαξη της διάταξης του άρθρου 1923 παρ. 2 θεωρούνται σε περίπτωση αμφιβολίας καταπιστευματοδόχοι μετά το θάνατο του εγκαταστάτου όλα τα πρόσωπα που θα κληρονομούσαν εξ αδιαθέτου τον κληρονόμο. Για άλλους απώτερους συγγενείς του κληρονόμου δεν ισχύει το οικογενειακό καταπίστευμα.
Άρθρο 1931. Ειδική περίπτωση βεβαρημένου: Στις περιπτώσεις των άρθρων 1924 και 1925 ωσότου γίνει η επαγωγή της κληρονομίας στον καταπιστευματοδόχο χωρεί ως προς τη μερίδα του η εξ αδιαθέτου διαδοχή.
Άρθρο 1932. Σιωπηρή υποκατάσταση: Όποιος εγκαταστάθηκε ως καταπιστευματοδόχος σε περίπτωση αμφιβολίας θεωρείται ότι έχει οριστεί και ως υποκατάστατος του κληρονόμου.
Άρθρο 1933. Άτεκνος κατιών: Αν ο διαθέτης εγκατέστησε καταπιστευματοδόχο για την περίπτωση θανάτου του κατιόντος του, που κατά τη σύνταξη της διαθήκης ήταν άτεκνος, ο καταπιστευματοδόχος θεωρείται ότι εγκαταστάθηκε για την περίπτωση που ο κατιών θα πέθαινε άτεκνος.
Άρθρο 1934. Έκταση καταπιστεύματος: Το δικαίωμα του καταπιστευματοδόχου σε περίπτωση αμφιβολίας εκτείνεται και στην μερίδα που απέκτησε ο κληρονόμος από την έκπτωση κάποιου συγκληρονόμου. Σε περίπτωση αμφιβολίας δεν περιλαμβάνει και το εξαίρετο που καταλείφθηκε στον κληρονόμο.
Άρθρο 1935. Χρόνος επαγωγής: Η επαγωγή της κληρονομίας στον καταπιστευματοδόχο επέρχεται μόλις πεθάνει ο κληρονόμος, αν ο διαθέτης δεν έταξε κάποιο άλλο γεγονός ή χρονικό σημείο. Στις περιπτώσεις του άρθρου 1924 η επαγωγή επέρχεται μόλις γίνει ο τοκετός ή μόλις συσταθεί το νομικό πρόσωπο.
Άρθρο 1936. Ύπαρξη του τιμώμενου προσώπου: Καταπιστευματοδόχος μπορεί να είναι μόνο όποιος ζει ή τουλάχιστον έχει συλληφθεί κατά το χρόνο που επάγεται σ” αυτόν η κληρονομία. Αν ο καταπιστευματοδόχος δεν ζει ή δεν έχει συλληφθεί κατ” αυτό το χρόνο, εφόσον ο διαθέτης δεν όρισε διαφορετικά, η κληρονομία παραμένει στον κληρονόμο.
Άρθρο 1937. Δικαιώματα βεβαρημένου: Ωσότου γίνει η επαγωγή στον καταπιστευματοδόχο κληρονόμος ασκεί τις κληρονομικές αγωγές και διαχειρίζεται την κληρονομία απέναντι στον καταπιστευματοδόχο ευθύνεται για όση επιμέλεια δείχνει στις δικές του υποθέσεις. Διάθεση των αντικειμένων της κληρονομίας, αν ο διαθέτης δεν όρισε διαφορετικά, συγχωρείται μόνο όταν επιβάλλεται από τους κανόνες της τακτικής διαχείρισης ή έδωσε τη συναίνεσή του ο καταπιστευματοδόχος ή στην περίπτωση του άρθρου 1939. Κάθε άλλη διάθεση αποβαίνει άκυρη μόλις γίνει η επαγωγή στον καταπιστευματοδόχο.
Άρθρο 1938. Δαπάνες: Ωσότου γίνει η επαγωγή στον καταπιστευματοδόχο ο κληρονόμος βαρύνεται μόνο με τις αναγκαίες δαπάνες και με τις δαπάνες για την παραγωγή καρπών, καθώς και με τα τακτικά βάρη των κληρονομιαίων αντικειμένων. Κάθε άλλη δαπάνη κρίνεται κατά τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλοτρίων.
Άρθρο 1939. Αποκατάσταση του υπολοίπου: Αν ο καταπιστευματοδόχος εγκαταστάθηκε σε ό,τι βρεθεί στην κληρονομία κατά το χρόνο της επαγωγής σ” αυτόν, ή αν ο διαθέτης επέτρεψε ελεύθερη διαχείριση στον κληρονόμο, αυτός έχει δικαίωμα να διαθέτει τα κληρονομιαία αντικείμενα.
Άρθρο 1940. Αποδοχή ή αποποίηση του καταπιστεύματος: Μόλις γίνει η επαγωγή της κληρονομίας στον καταπιστευματοδόχο αυτός δικαιούται να αποδεχτεί ή να αποποιηθεί την κληρονομία κατά τις διατάξει για την αποδοχή ή την αποποίηση της.
Άρθρο 1941. Αποκατάσταση και αποτέλεσμα: Μόλις γίνει η επαγωγή της κληρονομίας στον καταπιστευματοδόχο ο κληρονόμος παύει να είναι κληρονόμος και έχει υποχρέωση να παραδώσει την κληρονομία στην κατάσταση που θα βρισκόταν ύστερα από τακτική διαχείριση, εκτός από τους καρπούς που έχουν παραχθεί έως την επαγωγή. Ο καταπιστευματοδόχος έχει δικαίωμα να ζητήσει λογοδοσία. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που αποσβέστηκαν με την σύγχυση αναβιώνουν αυτοδικαίως.
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη – Αθήνα. http://www.karagiannislawfirm.gr/astiko-dikaio/168-katapistefma
…………………………………………………….
The Story Of The Committee Of 300
ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ:Transcript of 1944 Bretton Woods Conference Found at Treasury Unpublished Conference Documents
ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕ 65.000.000$ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ Παγκ.Τράπεζας ΚΑΙ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ. ΣΤΟ BRETTON WOODS. ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΗΚΕ;
BRETTON WOODS : Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
World Bank Group Historical Chronology CYPRUS
ΦΕΚ 315/27/12/1945 BRETTON WOODS, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

http://alfeiospotamos.gr/?p=11986