«Παντελή, μερικά πράγματα είναι καλύτερα να τα αφήνουμε στην ησυχία τους για να μην χαλάσει η δική μας. Μερικά όμως, δεν μας αφήνουν ήσυχους έτσι κι αλλιώς, μέχρι να τα σκαλίσουμε περισσότερo» Παύλος Ζίκας-Θεοδωρόπουλος
Όλα ξεκίνησαν όταν σε έναν από τους πολλούς εξερευνητικούς γύρους του νησιού που έχω κάνει στο παρελθόν, ταξιδεύοντας στην Κρήτη βρέθηκα να διερευνώ κάποια παράξενα περιστατικά στη θρυλική σπηλιά στις Καμάρες, σε έναν ιερό τόπο δύναμης της αρχαιότητας, που σήμερα ονομάζεται «η Σέλα του Διγενή Ακρίτα», όπου παλαιότερα λατρεύονταν παράξενες θεότητες των ψηλών βουνών. Για τα μέρη εκείνα, ο Πωλ Φορέ, καθηγητής του γαλλικού Πανεπιστημίου Clermont, ο οποίος έχει ερευνήσει επισταμένα τα ιερά της Κούφιας Γης της Κρήτης, μας έχει διηγηθεί ότι άκουσε σε όλα τα χωριά των περιοχών κοντά στις Καμάρες (με τα προελληνικά ονόματα Ζαρός, Γέργερι, Νίβρυτος, Νίθαυρις, Φάριο, Ντάριο, κ.ά.) τον εξής μύθο: