Ο παγκόσμιος ιερός συμβολισμός του Λάμδα

ΛΑΜΔΑ - Tο έβδομο σύμφωνο στο Ελληνικό αλφάβητο και χαρακτηρίζεται υγρό ημίφωνο.

Αν λοιπόν είναι ιερός αριθμός το επτά (σεπτά) τότε είναι πολύ πιθανό και το γράμμα να έχει μια κρυμμένη ιερότητα στην δομή του.
Σχηματικά το Λ μοιάζει να απεικονίζει, την εκπομπή από ένα συγκεκριμένο σημείο, που καταλήγει σε μία συγκεκριμένη και ορισμένη περιοχή.
Ετυμολογικά η ονομασία ΛΑ+Μ+ΔΑ, αν αναλυθεί οδηγεί σε ένα απλό συμπέρασμα, το οποίο όπως όλα τα απλά πράγματα πιθανόν να κρύβει μια μεγάλη αλήθεια.
Η συλλαβή ΛΑ σημαίνει ουράνια προέλευση, το γράμμα Μ την μίξη, και το ΔΑ την Γή και μεταφορικά το γήινο. Νοηματικά λοιπόν με απλά λόγια σημαίνει την ουράνια παρέμβαση στα γήινα.
Η συλλαβή το ΛΑ ορίζεται σε διάφορα λεξικά σαν επιτατικό μόριο, και σύμφωνα με την ιδιότητα του αυτή μεγεθύνει ή υπερυψώνει την έννοια της λέξεως. Η αρχαία λέξη Λας πελασγικής προέλευσης, αρχικά σήμαινε το ουράνιο, το πνευματικό ,και στην εξέλιξή της τον λίθο την πέτρα.
Για το πώς εξελίχθηκε εννοιολογικά η λέξη αυτή, υπάρχει μια επιχειρηματολογία απλή αλλά με λογική βάση. Στο απώτατο παρελθόν, οι συνθήκες του περιβάλλοντος δημιουργούσαν καταστάσεις και φαινόμενα, πολλά από τα οποία έχουν αποδειχθεί από την σύγχρονη επιστήμη.
Η Γή μας εκτός των άλλων δεχόταν πλήθος ουρανίων σωμάτων, και σε ποικίλα μεγέθη. Αυτά τα σώματα αφού διέγραφαν μια φωτεινή πορεία στην ατμόσφαιρα, κάτι σαν μικροί κομήτες κατέληγαν στο έδαφος, όπου έχαναν την φωτεινή τους ιδιότητα και μέρος από την μάζα τους, σαν απλές πέτρες. Αυτή η φυσική διεργασία και η μεταβολές της, εξηγούν και την διαδικασία της εννοιολογικής μεταβολής της λέξεως.
Υπάρχουν όμως και πολλά στοιχεία στην εξέλιξη μας που προσδίδουν ένα ιδιαίτερο νόημα στον λίθο που μοιάζει υπερβολικό, αν δεν αποδεχθούμε την προηγούμενη ανάλυση.
Στην Ελληνική μυθολογία οι άνθρωποι γεννήθηκαν από πέτρες που έριχναν πίσω τους ο Δευκαλίων και η Πύρα.
Στην Χριστιανική θρησκεία ο Χριστός, μετονόμασε τον πρώτο των μαθητών του από Σίμωνα σε Πέτρο λέγοντας «σε αυτόν τον λίθο θα οικοδομήσω την εκκλησία μου».
Ακόμη και στην εφαρμογή του το Λ σε φυσικά μεγέθη ( κορυφές βουνών, με πρώτη την πυραμίδα του Ταϋγέτου), έχει την ιδιότητα του συλλέκτη ενέργειας από το ουράνιο στερέωμα.
Επίσης σε τεχνητές ανθρώπινες κατασκευές μεγάλου η μικρού μεγέθους, η ιδιότητα του αυτή δεν έχει μόνο συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία.
Οι πυραμίδες, απομεινάρια αρχέγονων πολιτισμών,(Ατζέκων, Ίνκας, Μάγιας, Ελλήνων, Αιγυπτίων κ.α) που μας είναι ακόμη άγνωστοι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια τρισδιάστατη εφαρμογή του Λ.
Μεταγενέστερο δείγμα, που εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα είναι ο τρόπος κατασκευής της στέγης των σπιτιών μας, που με το σχήμα τους επιδιώκουν να είναι μόνιμοι δέκτες, εκείνου που χαρίζεται στην Γή από τον ουρανό. Δεν χρειάζονται περισσότερα, αν και πιστεύω πώς υπάρχουν, για να δηλώσουν την σημασία του Λ για τα γήινα, που πιθανόν να αποτελεί την γενεσιουργό αιτία, του ανθρώπου, σύμφωνα με την έννοια του άνω+ θρώσκω. Με απλά λόγια υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πώς το Λ συμβολίζει την διαδικασία της επέμβασης του ουρανού στην Γή, και οδήγησε στην εξέλιξη.
Τα σύμβολο Λ το βρίσκουμε διαδεδομένο σε όλη την Γή, σε σημαντικούς προγενέστερους πολιτισμούς (Ίνκας, Ατζέκοι κ.α), αλλά είναι και το κυρίαρχο σύμβολο των Λακεδαιμονίων. Η απλοϊκή εξήγηση πώς είναι το αρχικό γράμμα της ονομασίας της φυλής των Λακεδαιμονίων, δεν είναι πειστική, επειδή ανάγεται σε προγενέστερους χρόνους, πιθανόν πολλές χιλιετίες.
Πρώτοι κάτοικοι της Λακωνικής αναφέρονται οι Λέλεγες, και ομίχλη καλύπτει την προέλευσή τους.
«Το τε γάρ των Πελασγών ην φύλον και των Καυκώνων και Λελέγων. Είρηται δ΄ότι πολλαχού της Ευρώπης το παλαιόν ετύγχανε πλανώμενα». - Στραβων 12 8
Πιθανόν να ήταν υπογένος των Πελασγών, επειδή σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε το ανθρώπινο είδος που κατοικούσε την γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μεσογείου ήταν οι Πελασγοί. Με βάση την πληροφορία πώς ο πρώτος βασιλιάς τους Λέλεγας ήταν αυτόχθων, στον οποίο οφείλουν και την ονομασία τους, πρόκειται για γήινα όντα.
Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και σε απροσδιόριστο χρόνο δέχτηκαν εκουσίως ή ακουσίως την ουράνια επίδραση και μάλιστα κατ επανάληψη ΛΕ ΛΕ.
Επειδή στην συμπαντική αρμονία, για όλα υπάρχει αιτία και αποτέλεσμα, ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος για ένα τέτοιο γεγονός;
Την απάντηση μας δίνει, η προσπάθεια ερμηνείας ενός άλλου σημαντικού και πολυσυζητημένου γράμματος της Ελληνικής αλφαβήτου. Είναι το Έψιλον για το οποίο έγραψε ο Πλούταρχος και κοσμούσε την μετώπη του Απολλώνιου ναού, απλό ή και αντίρροπο.

Εφόσον υποθέσαμε πώς το Λ είναι το σύμβολο της δράσης του ουρανού προς την Γή, φυσικό επακόλουθο είναι η αντίδραση. Το Ε λοιπόν αντιδρά και μεταδίδει την δράση, ούτως ώστε να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Γή.
Πράγματι το Λ σχηματικά μοιάζει με την προβολή σήματος, Η κατεύθυνση του είναι από πάνω προς τα κάτω, ενώ το Ε μοιάζει με προβολή σήματος σε οριζόντια κατεύθυνση, και θυμίζει μια συμβατική κεραία εκπομπής. (Φαντασθείτε το σχήμα του αρχαίου Ε, σαν δύο Λ, εφαπτόμενα).
Είναι λοιπόν οι Λέλεγες η αφομοίωση της ουράνιας παρέμβασης σε ανθρώπινο επίπεδο, και αναλαμβάνουν την υποχρέωση της εξάπλωσής της σε όλη την Γή; Πολύ πιθανόν.
Από τις ανθρώπινες και μόνο δραστηριότητες αυτή η λογική αποδεικνύεται σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Το σχέδιο η απόφαση, εκπονείται και κάποιοι αναλαμβάνουν την υλοποίηση. Στην χριστιανική θρησκεία τον ρόλο αυτό ανέλαβαν οι απόστολοι. Στην τέχνη επίσης της αγιογραφίας είναι πολλές οι περιπτώσεις που βρίσκουμε τον συμβολισμό του Λ, με κυρίαρχες εκείνη που απεικονίζουν το αστέρι της Βηθλεέμ κατά την γέννηση, και την θεϊκή παρουσία, κατά την βάφτιση, την επιφοίτηση αλλά και την Ανάσταση.
Υπάρχει ένα λογικό ερώτημα, και πρέπει να επιχειρηθεί η απάντηση του.
Ποια είναι η εννοιολογική διαφορά της λέξεως ΔΑ με την λέξη ΓΥΙΑ, μεταγενέστερα ΓΑΙΑ και ΓΗ. Το ΔΑ ορίζει την αρχική δημιουργία του στερεώματος, ενώ το δεύτερο ΓΥΙΑ ΓΑΙΑ τον διαχωρισμό σε στεριά και θάλασσα, και την γενετική ικανότητα.
Η σύγχρονη λέξη ΓΥΙΟΣ καλύπτει αυτή την έννοια και ερμηνεύεται σαν γέννημα της Γής. Στην αντίθετη περίπτωση η λέξη ΘΥΓΑΤΕΡΑ έχει σαν ερμηνεία την ικανότητα της Γής να γεννά.
Είναι αυταπόδεικτη και η μεγαλοσύνη που προσδίδεται στην έννοια του Λ μέσα από την μουσική , και συγκεκριμένα στην νότα ΛΑ, που αποδίδει την χαρά και την ευτυχία της ζωής.
Ένα πλήθος σημαντικότατων λέξεων στην Ελληνική γλώσσα αλλά και διεθνώς προσθέτουν επιχειρήματα στην σημαντική σημασία του Λ.
Λόγος = Θεός, νους, λογική Λαλώ = ομιλώ Λαός = σύνολο ανθρώπων
Τέλος στην επιστήμη εκτός των άλλων, το λ΄ σαν αριθμητικό είναι το τριάντα, σαν πεζό συμβολίζει το μήκος κύματος στην φυσική, και την σταθερά ραδιενεργούς διάσπασης, και είναι σίγουρο πώς αυτά είναι τα ελάχιστα που μπόρεσα να συλλέξω.

ΠΗΓΗ

 

 

http://www.apocalypsejohn.com/2012/11/lamda.html

12- 12- 12 Η Τελευταία πύλη

6 μέρες μένουν μέχρι να περάσουμε και την τελευταία πύλη 12-12-12...που σημαίνει το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε...του χρόνου δεν έχει 13-13-13..αυτό σημαίνει το τέλος μιας περιόδου...μιας περιόδου που κράτησε χιλιάδες χρόνια ...η γη ανέρχεται σε υψηλότερες διαστάσεις ...το επίσημο άνοιγμα των πυλών του νέου κόσμου και της νέας γης γίνεται στις 21-12-12...με την ευθυγράμμιση των πλανητών και την ευθυγράμμιση της γης με τον κεντρικό Ήλιο του γαλαξία, την Αλκυόνη ...από κει θα λαμβάνουμε πλέον ενέργεια διαφορετικής ποιότητας από την ενέργεια που είχαμε συνηθίσει να λαμβάνουμε από τον δικό μας Ήλιο , αυτό θα προκαλέσει διάφορες αλλαγές στον πλανήτη, στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο ζωής .

Ήδη η αλλαγή είναι ορατή , δείγματα του νέου κόσμου και πολιτισμού γεννιούνται παντού στον κόσμο. Η ειρήνη , η αγάπη, η ελευθέρια θα αποτελέσουν τη βάση για τη νέα εποχή. Το νέο φως που θα φωτίσει τον πλανήτη μας βοηθά να έρθουμε πιο κοντά στην ψυχή μας , ενδυναμώνει την ψυχή μας και της επιτρέπει να εκδηλωθεί και να φανερωθεί
Tο νέο φως θα βοηθήσει ώστε να δούμε πιο καθαρά ότι συμβαίνει γύρω μας και μέσα μας. Οι ψευδαισθήσεις θα σβήσουν,οι προκαταλήψεις επίσης καθώς και οι δεσμεύσεις που αυτές δημιουργούν . Οι άνθρωποι θα κατανοήσουν για πρώτη φορά τι σημαίνει αληθινή αγάπη και θα συνειδητοποιήσουν πόσο απομακρυσμένοι ήταν όλα αυτά τα χρόνια . Πόσο απομακρυσμένοι ήταν από την ψυχή τους.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προετοιμασία γιαυτό καθώς η Αλκυόνη έστελνε φως στη γη με μικρή ροή όμως , που μετά τις 21 θα είναι πολύ μεγάλη...είναι λογικό λοιπόν αυτό να δημιουργήσει πολλές αλλαγές και αναταράξεις στο γήινο πεδίο, αλλαγές που ακόμα δεν μπορούμε να διανοηθούμε μια και τα μυαλά μας ακόμα δουλεύουν αργά στη συχνότητα της τρίτης διάστασης...ίσως πολλοί το εκλάβουν όλο αυτό σαν μια έκρηξη στο μυαλό τους, στην καρδία τους η όπου αισθάνονται ότι ήδη έχουν ένα άνοιγμα...απ'όπου λαμβάνει κανείς το φως εκεί θα νοιώσει και την μεγαλύτερη δόνηση όποιο κέντρο του είναι κλειστό θα πιεστεί να ανοίξει κι όποιο είναι ανοιχτό θα διοχεύτεσει αυτή την ενέργεια..
Χρειάζεται λοιπόν αυτή την περίοδο να ευθυγραμμίσουμε τα κέντρα μας όσο περισσότερο μπορούμε και να ενεργούμε ως ένα ενιαίο σύνολο επιτρέποντας την ροή της ενέργειας να μας διαπερνάει και να διαχέεται γύρω μας
Η ένωση γίνεται μέσα μας πρώτα κι ύστερα διαχέεται και στο περιβάλλον μας
Μια άσκηση που βοηθάει σε αυτό είναι να αφήνουμε όλες τις αρνητικές μας σκέψεις και συναισθήματα να γειώνονται μέσω της εκπνοής και να κατευθύνονται βαθιά στη γη σαν ρίζες ενώ ταυτόχρονα σε κάθε μας εισπνοή να λαμβάνουμε φρέσκια και καθαρή ενέργεια που θα μας αναζωογονεί και θα καθαρίζει το πνεύμα μας και τα συναισθήματα μας, ανυψώνοντας μας ταυτόχρονα στον ουρανό ακριβώς όπως ένα δέντρο.
Αυτή η τοσο απλή άσκηση σε καθημερινή βάση είναι αρκετή για να μας βοηθήσει να συντονίσουμε τα κέντρα μας και να βοηθήσουμε το σωμα μας ώστε να έχουμε καλή ροή ενέργειας που θα μας βοηθήσει στην ομαλότερη μετάβαση .
Η καθαρή πρόθεση δε κι επιλογή μας στο δρόμο του φωτός θα βοηθήσει για την καλύτερη εστίαση μας εσωτερικά και συντονισμό με το φως. Κατανόηση -αποδοχή- καθαρση είναι λεξεις κλειδιά γιαυτή την περίοδο.
Ή σε άλλη απόδοση εμπιστοσύνη - συγχώρεση - λύτρωση μόνο ένας απελευθερωμένος εαυτός μπορεί να βιώσει την ελευθερία και μόνο ένας ανοιχτός εαυτός μπορεί να βιώσει την αγάπη...
Είθε η μετάβαση να γίνει μια εμπειρία ανεπανάληπτη για όλους μας με τα μέγιστα δυνατά οφελη για μας και για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Η Γη ξαναγεννιέται και μαζί της και μεις.
Kι όπως ένα μωρό έτσι κι εμείς κι εκείνοι θα χρειαστούμε μεγαλη φροντίδα από την επόμενη μέρα...
Καλή δύναμη σε όλους μας !!!

ΠΗΓΗ

 

http://www.apocalypsejohn.com/2012/12/12-12-12-teleytea-pyli.html

Επιχείρηση Εωσφόρος

Το 2017 ένα διαστημικό σκάφος θα προκαλέσει μια κολοσσιαία έκρηξη στον Κρόνο και κάθε μορφή ζωής στη Γη θα εξαφανιστεί. Είναι αλήθεια; 

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει. Το 2017, σε 5 χρόνια, το διαστημικό σκάφοςCassini, που σήμερα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, θα συντριβεί πάνω στον πλανήτη. Όχι για να καταστραφεί, όπως διατείνονται οι επιστήμονες της NASA, αλλά για να πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη συνωμοσία της ιστορίας: να πυροδοτήσει πυρηνικές αντιδράσεις παρόμοιες με αυτές που συμβαίνουν στον Ήλιο.

Οι βίαιες αντιδράσεις που θα ξεσπάσουν θα μεταμορφώσουν τον Κρόνο σε αστέρι, ενεργοποιώντας μια ριπή ακτινοβολίας, που θα αποδεκατίσει τον πληθυσμό στη Γη και θα μετατρέψει τον Τιτάνα, δορυφόρο του Κρόνου, σε έναν πλανήτη που θα κατοικηθεί από λίγους εκλεκτούς.

Το διαβολικό, άκρως απόρρητο σχέδιο ονομάστηκε «Επιχείρηση Εωσφόρος»: ένας φόρος τιμής στον Άρθουρ Κλαρκ, συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, ο οποίος είχε περιγράψει την έκρηξη του Δία και τη μεταμόρφωσή του στο αστέρι Εωσφόρος.

Μασόνοι
Παραμύθια; Όχι ακριβώς, σύμφωνα τουλάχιστον με έναν μυστηριώδη μελετητή, ο οποίος στην ιστοσελίδα www.rinf.com δημοσιεύει λεπτομερώς το πόσο εφικτό είναι το σχέδιο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, υποστηρίζει ότι υπάρχουν στους σκοπούς της αποστολής του σκάφους Cassini «υπερβολικά πολλές συμπτώσεις ώστε να είναι απλώς ένα παραμύθι αυτό το σενάριο». Και επισημαίνει «ισχυρούς δεσμούς με τη μασονία». Και αν έχει δίκιο; Ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει...

Προδιαγεγραμμένο τέλος
Στις 15 Οκτωβρίου του 1997, το σκάφος Cassini, που κατασκευάστηκε από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και τη NASA, εκτοξεύτηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ, με τελικό προορισμό τον Κρόνο. Το 2004, από το μητρικό σκάφος αποκολλήθηκε η διαστημοσυσκευή Huygens, που προσεδαφίστηκε στον Τιτάνα, δορυφόρο του Κρόνου, το 2005.

Μέχρι το 2010 το Cassini θα τραβά φωτογραφίες και θα πραγματοποιεί ανάγλυφη χαρτογράφηση του Κρόνου. Έπειτα, το 2017, θα συντριβεί πάνω στον πλανήτη.

Με άλλα λόγια, ο αυτοκαταστροφικός επίλογος της αποστολής Cassini είναι όντως αληθινός. Αλλά για άλλους λόγους, τουλάχιστον επισήμως: πρέπει να αποφευχθεί η πτώση του σκάφους σε κάποιον από τους 50 δορυφόρους, καθώς κάποιοι από αυτούς μπορεί να φιλοξενούν μορφές βακτηριακής ζωής και ίσως μολυνθούν από τους γήινους μικροοργανισμούς που μεταφέρει το σκάφος ή από την ακτινοβολία που εκπέμπει το πλουτώνιο που το τροφοδοτεί.

Τις υποψίες των συνωμοσιολόγων υποδαυλίζει ένα άλλο πραγματικό γεγονός: το Cassini ωθείται από 32,8 κιλά πλουτώνιου, που είναι ένα άκρως ραδιενεργό υλικό. Μέχρι σήμερα αποτελεί την καλύτερη πηγή ενέργειας για την τροφοδοσία των διαστημικών σκαφών που περνούν την τροχιά του Άρη, γιατί το αδύναμο ηλιακό φως που φτάνει εκεί δεν επαρκεί για την τροφοδοσία των ηλιακών πάνελ.

Σύμφωνα με τους συνωμοσιολόγους, όμως, η επιλογή του πλουτώνιου έγινε γιατί αυτό το υλικό, μόλις πέσει στον Κρόνο, θα μεταμορφωθεί σε μια πυρηνική βόμβα των 600 χιλιοτόνων, 27 φορές πιο ισχυρή από αυτήν που έπεσε στο Ναγκασάκι. Θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση, που θα επιτρέψει στο υδρογόνο, την καρδιά του Κρόνου, να μεταμορφωθεί σε μια γιγαντιαία μηχανή πυρηνικής σύντηξης, όπως συμβαίνει στον πυρήνα του Ήλιου.

Η μεταμόρφωση του Κρόνου σε έναν δεύτερο Ήλιο θα έστελνε στη Γη μια τέτοια ποσότητα ακτινοβολίας, που θα σκότωνε εκατομμύρια, αν όχι δισεκατομμύρια, άτομα... Αυτά προβλέπονται από τους διεστραμμένους δημιουργούς της Επιχείρησης Εωσφόρος, που είναι ήδη έτοιμοι να ζήσουν σε υπόγεια οχυρά, μέχρι να αποκατασταθεί το στρώμα όζοντος της Γης.

Στο μεταξύ, όμως, η ισχυρή θερμότητα θα πυροδοτούσε χημικές αντιδράσεις στον Τιτάνα, οι οποίες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα παρόμοια με τη γήινη. Πράγματι, ο Τιτάνας είναι το μοναδικό ουράνιο σώμα, εκτός από τη Γη, που διαθέτει ατμόσφαιρα πλούσια σε άζωτο.

Πρόβα τζενεράλε
Για τους επιστήμονες, όμως, όλα αυτά είναι σενάρια αβάσιμα. Ήδη ζήσαμε μια παρόμοια κατάσταση το 2003, όταν το σκάφος Galileo, σε τροχιά γύρω από το Δία, επίσης τροφοδοτούμενο από πλουτώνιο, έπεσε στον πλανήτη με ταχύτητα 55 χλμ. το δευτερόλεπτο. Ο Δίας, φυσικά, ούτε που το... κατάλαβε.
Και σε εκείνη την περίπτωση η NASA αποφάσισε το θάνατο του Galileo, για να αποφύγει την πτώση του σε κάποιο από τα 63 φεγγάρια του Δία. Η εξήγηση, όμως, δεν ικανοποιεί τους συνωμοσιολόγους, που είναι πεπεισμένοι ότι η NASA έκανε μια «πρόβα τζενεράλε» για την Επιχείρηση Εωσφόρος.

Συνταγή «βόμβας»
Τόσο στο Galileo, όσο και στο Cassini, είναι αδύνατο οι γεννήτριες θερμοηλεκτρικών ραδιοϊσότοπων (RTG) να μεταμορφωθούν σε βόμβα. Άλλωστε ακόμα και οι πραγματικές πυρηνικές βόμβες πυροδοτούνται από έναν ειδικό μηχανισμό και όχι λόγω πτώσης από μεγάλο ύψος. Εξάλλου, όταν το διαστημικό σκάφος πέσει στην ατμόσφαιρα του Κρόνου, θα γίνει χίλια κομμάτια και το ραδιενεργό υλικό θα διαλυθεί.

Και αν κάποιος αστάθμητος παράγοντας οδηγούσε στην έκρηξη του πλουτώνιου, δε θα υπήρχε κίνδυνος να πυροδοτηθεί μια αλυσιδωτή αντίδραση στον Κρόνο; Όχι, αφού για να υπάρξει πυρηνική σύντηξη στο εσωτερικό ενός πλανήτη όπως είναι ο Κρόνος, ο οποίος αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, θα πρέπει η μάζα του πλανήτη να είναι τέτοια ώστε να συμπιέζει τα άτομα, δημιουργώντας την ενέργεια που χρειάζεται για να τηχθούν. Και ο Κρόνος δε διαθέτει τέτοια μάζα. Θα έπρεπε να είναι 240 φορές μεγαλύτερος, όμως τότε θα είχε μεταμορφωθεί εξ αρχής σε αστέρι.

Πεσμένοι κομήτες
Τη συνωμοσία διαλύει και μια άλλη φυσική πρόσκρουση: το 1994 ο κομήτης Σουμέικερ Λέβι 9, με πυρήνα περίπου 5 χλμ., έπεσε στο Δία. Σε αυτή την περίπτωση, η ενέργεια που παρήγαγε ήταν κατά πολύ ανώτερη από μια ατομική βόμβα. Ο αέριος γίγαντας, όμως, πέρα από κάποια σκουρόχρωμη κηλίδα στην επιφάνεια, που οφείλεται στην έκρηξη των διάφορων συντριμμιών, δε βίωσε καμιά άλλη συνέπεια.

Οι συνωμοσιολόγοι, όμως, δεν παραιτούνται: για αυτούς, η εμφάνιση μιας κηλίδας κοντά στον ισημερινό του Δία, ένα μήνα μετά την πτώση του Galileo, ήταν η απόδειξη ότι ανέβηκε στην επιφάνεια η ενέργεια που παρήγαγε η ατομική έκρηξη. Αντίθετα, σύμφωνα με τους ερευνητές της NASA, αυτή η κηλίδα ήταν απλώς μια δίνη που δημιουργήθηκε στην ατμόσφαιρα του Δία.

Και κατά πόσο είναι κατοικήσιμος ο Τιτάνας; Είναι αλήθεια ότι διαθέτει ατμόσφαιρα, όμως αποτελείται κατά 98,4% από άζωτο και κατά 1,4% από μεθάνιο, χωρίς να υπολογίσουμε ότι η θερμοκρασία στην επιφάνεια είναι -179οC. Συνεπώς, παρά τις προσδοκίες πολλών που ελπίζουν σε έναν Νέο Κόσμο, στον Τιτάνα η ζωή για τους ανθρώπους είναι ανέφικτη. Ακόμα και αν ο Κρόνος μεταμορφωνόταν σε έναν καινούριο Ήλιο.

http://www.focusmag.gr http://thesecretrealtruth.blogspot.com
Από το techandtech

kalyterotera.gr

Πηγή: diadrastiko: Επιχείρηση Εωσφόρος http://diadrastiko.blogspot.com/2012/12/blog-post_5406.html#ixzz2EEAFaloi

ΕΡΕΥΝΑ – ΜΙΑ ΑΣΠΙΔΑ ΑΠΟ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο Λεωνίδας Μανιάτης

Η

 πυραμίδα είναι αναμφιβόλως ένα σύμβολο συνδεδεμένο στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων με την αρχαία Αίγυπτο, αλλά ταυτόχρονα ένα πανανθρώπινο είδος κτισμάτων που απαντάται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του αρχαίου κόσμου, ακόμα και σε πολιτισμούς που, απ’ ότι μας διδάσκει η επίσημη ιστορία, δεν είχαν ποτέ καμία επαφή μεταξύ τους. Έτσι, λείες ή κλιμακωτές, οι πυραμίδες ανά τον κόσμο είναι πολλές και βρίσκονται σε όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς. Οι γνωστότερες πυραμίδες βρίσκονται αναμφιβόλως στην Αίγυπτο. Υπήρχαν όμως πυραμίδες και σε άλλα μέρη της Γης όπως στην Μεσοποταμία, στις Ινδίες, στην Κίνα, στην προκολομβιανή Νότια Αμερική καθώς και αλλού… Γεννούνται λοιπόν το εξής ερώτημα. Αφού πυραμίδες εμφανίζονται σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς της αρχαιότητας, υπάρχουν πυραμίδες στην Ελλάδα και, αν ναι, ποιος ήταν ο σκοπός και η χρησιμότητά τους;

Α

ν θέλουμε να ψάξουμε για πυραμίδες στην αρχαία Ελλάδα, αρχικά θα πρέπει να προσπεράσουμε, ταξιδεύοντας προς τα πίσω στον χρόνο, τα ελληνιστικά, τα κλασσικά, τα αρχαϊκά και τα ομηρικά χρόνια, καθώς αποδεδειγμένα ο τότε ελληνικός πολιτισμός δεν ασχολείτο με την κατασκευή πυραμίδων. Η απάντηση βρίσκεται πιο παλιά, κατά την εποχή του χαλκού, αν όχι ακόμα παλαιότερα. Αν θέλουμε να ψάξουμε για πυραμίδες θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτές θα είναι χτισμένες με τον ίδιο τρόπο που είναι χτισμένα τα μεγάλα μνημεία της μυκηναϊκής, της μινωικής, της ελλαδικής και της ακόμα παλαιότερης Ελλάδας. Τι χαρακτηριστικό έχουν τα μνημεία αυτά; Δεν επιβάλλονται στην φύση και πολλές φορές βρίσκονται θαμμένα κάτω από  αυτήν. 

Οι θολωτοί τάφοι που ήταν θαμμένοι κάτω από την φύση και
έμοιαζαν εξωτερικά με λόφους δείχνουν ότι η αρχιτεκτονική
του μυκηναϊκού πολιτισμού δεν επιβαλλόταν στην φύση.



Γ

νωστό παράδειγμα τέτοιων μνημείων, θαμμένων κάτω από το πράσινο πέπλο της ελληνικής φύσης αποτελούν οι παγκοσμίως γνωστοί θολωτοί τάφοι που έχουν βρεθεί κοντά στην πόλη των Μυκηνών. Οι τάφοι αυτοί που πήραν το όνομα αυτό εξ αιτίας του σχήματός τους, εξωτερικά, μοιάζουν με λόφους, αν και στην πραγματικότητα είναι κούφιοι και, αν κάποιος αγνοεί την ύπαρξη του καλυμμένου με χώμα τάφου, δύσκολα θα προσέξει πως ο λόφος αυτός είναι τεχνητός.

Γ

ιατί λοιπόν να μην υπάρχουν και πυραμίδες κρυμμένες στην Ελλάδα που όλοι να τις βλέπουν ως λόφους ή βουνά αλλά κανείς να μην υποψιάζεται για το τι βρήσκεται μπροστά του; Θα ήταν άλλωστε λογικό οι πυραμίδες των Ελλήνων των πολιτισμών αυτών – εφ όσον βέβαια υπήρξαν – να δημιουργήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην καταστρέφουν την μαγεία της ελληνικής φύσης. Οι απόψεις άλλωστε των Ελλήνων της εποχής για το πόσο ιερή είναι η φύση είναι γνωστές και μέσα από την αρχαιοελληνική θρησκείας η οποία μας μιλά για θεότητες των δασών και των βουνών…

Μια πυραμίδα που βρίσκεται κρυμμένη κάτω από το πέπλο της
ελληνικής φύσης, ακριβώς δίπλα στην ακρόπολη των Μυκηνών



Α

ν λοιπόν, ξέροντας για το τι ψάχνουμε, κάνουμε μία περιήγηση σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, δεν αποκλείεται να βρούμε μία τέτοια πυραμίδα. Εγώ προσωπικά, όταν πέρυσι την άνοιξη είχα την χαρά να επισκεφτώ την «πολύχρυσο Μυκήνη» και το ανάκτορο του Αγαμέμνονα που δεσπόζει στην περιοχή, προστατευμένο από τα Τείχη των Λεόντων, πρόσεξα πως ο λόφος που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην ακρόπολη των Μυκηνών είχε σχήμα τετράγωνης πυραμίδας! Στην αρχή δεν πίστευα στα μάτια μου. Κατόπιν ρώτησα την ξεναγό αν έχουν γίνει έρευνες στον πυραμιδοειδή αυτό λόφο και εκείνη που απάντησε αρνητικά προσθέτοντας πως ποτέ της δεν είχε παρατηρήσει την περίεργη αυτή πυραμίδα.

Μ

α είναι δυνατόν μία πυραμίδα που βρίσκετε δίπλα σε ένα τόσο σημαντικό αρχαίο μνημείο της 2^ης προ Χριστού χιλιετίας, να μην τράβηξε την περιέργεια των αρχαιολόγων; Ίσως το γεγονός πως οι αρχαιολόγοι τότε έψαχναν για έναν ανάκτορο και μία αρχαία πόλη, χωρίς να διανοούνται καν πως μπορεί να υπάρχουν πυραμίδες στην Ελλάδα…

Ό

πως και να ‘χει, ψάχνοντας για πυραμίδες στην Ελλάδα, συγκέντρωσα μία μικρή λίστα από πυραμίδες που βρίσκονται στην Ελλάδα οι περισσότερες από τις οποίες είναι κρυμμένες κάτω από χώμα ή και χιόνι… Μετά από την πυραμίδα των Μυκηνών, έρχονται οι τρείς πυραμίδες του Ταϋγέτου, στον νομό Λακωνίας. Είναι εμφανές από φωτογραφίες πως οι τρείς κορυφές του όρους έχουν πυραμιδοειδές σχήμα. Η ίδια δε η λέξη Λακωνία προέρχεται από τον παλαιότερο σύνθετο τύπο Λασκωνία με πρώτο συνθετικό την λέξη λας που σημαίνει γη και δεύτερο συνθετικό την λέξη κώνος που είναι το κωνικό σχήμα των πυραμίδων του Ταϋγέτου· η Λακωνία λοιπόν, η γη στην οποία βρίσκονται οι πυραμίδες του Ταΰγετου ονομάζεται «Γη του Κώνου» ή «Γη της Πυραμίδας». Άλλη ελληνική πυραμίδα βρίσκεται στο Ελληνικό Αργολίδας. Η πυραμίδα αυτή είναι ακάλυπτη και είναι κτίσμα της 3^ης προ Χριστού χιλιετίας. Μία ακόμα πυραμίδα που προσελκύει το ενδιαφέρον χάρη στο πλούσιο μυθολογικό υπόβαθρο της περιοχής της είναι αυτή που βρίσκεται σε μία κορυφή του όρους Ολύμπου και που είναι γνωστή από τους ορειβάτες που ανεβαίνουν στο βουνό. Άλλη μία πυραμίδα βρίσκεται στην Κρήτη και συγκεκριμένα στον νομό Χανίων και έχει τέλειο κωνικό σχήμα. Κάποιες από τις ελληνικές πυραμίδες λοιπόν πρέπει να είχαν και κωνικό σχήμα. Άλλες πυραμίδες είναι η πυραμίδα του Λυγουρίου που βρίσκεται κοντά στην Επίδαυρο, η πυραμίδα στα Βιγλάφια που βρίσκεται κοντά στην Νεάπολη Λακωνίας, η πυραμίδα του Αμφείου που βρίσκεται κοντά στην Θήβα και η πυραμίδα στην Σικυώνα… Πυραμίδα ακόμα – έστω και ενεργειακής φύσεως – θεωρείται από πολλούς και η πυραμίδα η οποία σχηματίζεται αν προεκτείνουμε νοητά τους κίονες του Παρθενώνα. Και λογικά υπάρχουν και άλλες πυραμίδες οι οποίες απλώς περιμένουν να ανακαλυφθούν…




Α

φού λοιπόν αναφέραμε κάποιες πυραμίδες που βρίσκονται σκορπισμένες στην ελληνική γη, ήρθε η ώρα να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε ποιος ήταν ο σκοπός της ύπαρξής τους. Πώς θα το βρούμε αυτό; Στην ελληνική γλώσσα, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για ένα εργαλείο ή ένα μέσον που απαιτείται για να γίνει κάτι είναι ετυμολογικά συγγενείς με το ρήμα που υποδηλώνει την ενέργεια την οποία αυτά μας βοηθούν να εκτελέσουμε.

Α

ς αναλύσουμε λοιπόν ετυμολογικά την λέξη «πυραμίς». Η λέξη «πυραμίς» είναι λέξη σύνθετη. Το πρώτο της συνθετικό είναι η λέξη «πυρ» που κυριολεκτικά σημαίνει φωτιά αλλά μπορεί να σημαίνει και ενέργεια και το δεύτερο συνθετικό είναι η λέξη «αμίς» που είναι ο τόπος που φυλάσσεται ή συσσωρεύεται κάτι. Η «πυραμίς» λοιπόν είναι ένας «ενεργειακός συσσωρευτής» ή στην καθομιλουμένη μία «μπαταρία» που, κατά μία θεωρία, συσσωρεύει ενέργεια από τους κεραυνούς που την χτυπάνε. Αν όμως όντως, καθώς λέγεται, το πυραμιδοειδές σχήμα βοηθά στην συσσώρευση ενέργειας, τότε για πιο σκοπό συσσωρεύεται η ενέργεια αυτή;

Η

 θεωρία που θα ακολουθήσει, αν δεν στηριζόταν σε επιστημονικά δεδομένα, θα ήταν πολύ εύκολο να απορριφθεί καθώς φαντάζει απίθανη. Αν όμως δεχτούμε πως κάποτε, στην απώτατη αρχαιότητα, πριν τον μυθικό ελληνοατλαντικό πόλεμο που μας περιγράφει ο Πλάτωνας, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την τεχνολογία για να χτίζουν ολόκληρα βουνά σε σχήμα πυραμίδας, τότε μπορούμε να πούμε ότι κι ο σκοπό των πυραμίδων της Ελλάδας, οι οποίες δημιουργούν ένα πανελλήνιο ενεργειακό δίκτυο, είχαν δημιουργηθεί για έναν σκοπό που προϋποθέτει την ύπαρξη της τεχνολογίας αυτής· την δημιουργία μίας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας που θα προστάτευε την Ελλάδα από πολλές δυστυχίες…

Μ

ία ουσιαστική ένδειξη της θεωρίας αυτής ήρθε το έτος 1986, όταν συνέβη το τραγικό περιστατικό της έκρηξης του πυρηνικού αντιδραστήρα του εργοστασίου Τσερνομπίλ. Μετά την έκρηξη, ένα τεράστιο σύννεφο ραδιενέργειας απλώθηκε σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στις περιοχές που έπληττε. Τις πρώτες μέρες μετά την έκρηξη φυσούσε αέρας από το Βορρά που λογικά θα έσπρωχνε μεγάλο μέρος του ραδιενεργού νέφους στην περιοχή των Βαλκανίων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να πληγεί απ’ αυτό. Το σύννεφο της ραδιενέργειας όμως, αφού εξαπλώθηκε προς τον Νότο και έφτασε πολύ κοντά στα βόρεια ελληνικά σύνορα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, σχίστηκε στα δύο και το μισό πήγε προς την Δύση, φτάνοντας ως την Γαλλία, ενώ το άλλο μισό προς την Ανατολή, φτάνοντας ως το σημερινό Ιράν. Συγκριτικά με την ραδιενέργεια που μεταφέρθηκε στις χώρες αυτές, τα ποσά τις ραδιενέργειας που πέρασαν στην Ελλάδα ήταν αμελητέα. Τι το προκάλεσε άραγε αυτό;

Α

ν μελετήσουμε τον χάρτη της εξάπλωσης του ραδιενεργού νέφους του Τσερνομπίλ θα διαπιστώσουμε ότι, πάνω από την Ελλάδα, σχηματίζεται ένα νοητό ημικύκλιο που σταματά την ραδιενέργεια από το να περάσει στην Ελλάδα. Είναι σαν μία ισχυρότατη ηλεκτρομαγνητική ασπίδα να προστατεύει την χώρα. Και πού αλλού θα μπορούσε να βρει η ασπίδα αυτή την ενέργεια για να διατηρήσει όσο το δυνατόν πιο καθαρή από ραδιενέργεια την Ελλάδα, παρά τους βόρειους ανέμους που έσπρωχναν προς την Ελλάδα το ραδιενεργό νέφος, αν όχι το δίκτυο αυτό των πυραμίδων, το οποίο λογικά θα μπορούσε να την τροφοδοτήσει με ενέργεια για αρκετές μέρες…

Η

 αρχαία ελληνική υπερτεχνολογία λοιπόν, όχι απλά υπάρχει, καλά κρυμμένη κάτω από την ελληνική φύση, αλλά υπάρχουν ακόμα ενεργά αμυντικά συστήματα που προστατεύουν την Ελλάδα με τρόπους που εμείς σήμερα δεν κατανοούμε… Ήθε το μέλλον να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για αυτά.

 

http://paraxenolibrary.blogspot.gr/2011/01/blog-post_07.html

Η πανάρχαια δημιουργία της έννοιας Γιόγκα από την Ελληνική λέξη Ζυγός

ΑΓΑΛΜΑΤΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΧΑΡΑΠΠΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΙΝΔΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

Είναι γνωστό από τo 1923 σχεδόν, τότε που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τις χιλιάδες ειδώλια θεοτήτων και σφραγίδες, από τις πανάρχαιες πόλεις Μoχέντζo-Ντάρo και Χαράππα, ότι πολλά από αυτά απεικονίζουν γνωστές και αναγνωρίσιμες στάσεις της Γιόγκα.

Έτσι δημιουργήθηκε μια σοβαρή ένδειξη ότι τo πασίγνωστo και πανάρχαιo σύστημα για την καλλιέργεια τoυ ελέγχoυ τoυ νoυ επάνω στo σώμα και την διατήρηση της ψυχoσωματικής ισoρρoπίας, είναι κι αυτό ένα από τα πoλιτισμικά στoιχεία πoυ μετέφεραν oι πανάρχαιoι Δραυείδες από την περιoχή της Μεσoπoταμίας και μέσω αυτής από τo Αιγαίo.

                         

                               ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΙΔΙΑ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΓΙΟΓΚΑ
Παρόμoιες στάσεις γιόγκα έχoυν αναγνωρισθεί και σε αγαλματίδια πoυ έχoυν ανασκαφεί από την περιoχή της Ιεράπετρας της Κρήτης και χρoνoλoγoύνται μεταξύ 4000 και 3500 π.Χ.

ΚΑΤΩ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΚΡΗΤΗΣ- ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ  ΕΙΔΩΛΙΟ 5,800-4800 π.Χ.

Βεβαίως τα αρχαιoλoγικά ευρήματα από μόνα τoυς δεν θα επαρκoύσαν ως απoδεικτικά στoιχεία για να επιβεβαιωθεί μια τέτoια σχέση, εάν δεν συνδυαζόταν με μια επίσης πoλύ σoβαρή ένδειξη σχετικά με την πρoέλευσή της, πoυ δεν είναι άλλη από την ίδια τη λέξη γιόγκα !

Αυτή από μόνη της επιβεβαιώνει τoν παραπάνω ισχυρισμό για την πρoέλευση της Γιόγκα από τo Αιγαίo, με την σημασία της στα Σανσκριτικά πoυ είναι : ‘ένωση δια της ζεύξης’.

Η ίδια η λέξη yoga πρoέρχεται από την σανσκριτική λέξη jugam, πoυ σημαίνει κυριoλεκτικά ζυγός βoών, και μας εκπλήσσει με την διπλή ηχητική και εννoιoλoγική ταύτιση της με την αρχαία ελληνική λέξη ζυγόν, πoυ αργότερα έγινε ζυγός και ως γνωστόν σημαίνει μέχρι και σήμερα ακριβώς τo ίδιo πράγμα, δηλαδή τoν πανάρχαιo μηχανισμό γεωργικής καλλιέργειας (ζυγός βoών).

Η λέξη αυτή όμως είναι δυνατόν να ετυμoλoγηθεί μόνo στην Ελληνική γλώσσα, με την τρoπή τoυ δ σε ζ (πoυ ως γλωσσικό φαινόμενo συναντάται συχνά, όπως στo όνoμα Δευς-γεν. Διός πoυ γίνεται Ζεύς-Διός διατηρώντας τo δ στην γενική, η στην λατινική Jupiter η oπoία ερμηνεύεται ως ‘Ζ(Δ)ευς- πατήρ’ κλπ ) oπότε η λέξη ζυγόν πριν την τρoπή επρoφέρετo δυγόν, λέξη πoυ άλλωστε δεν είναι υπoθετική, αλλά υπάρχει αυτoύσια και με την έννoια ζυγoύ στην Βoιωτική διάλεκτo. Επoμένως ως δυγόν ερμηνεύεται και ετυμoλoγείται ως :
αριθμός δυo + ρήμα άγω (φέρω), δηλαδή τo από δύo φερόμενoν !

Η αρχέγoνη σημασία της λoιπόν φαίνεται ότι αφoρoύσε ανέκαθεν τoν γεωργικό μηχανισμό πoυ άγεται από δύo υπoζύγια Αλλωστε όπoιo παράγωγo της και αν πάρoυμε από την αρχαία ελληνική μέχρι και την σημερινή καθoμιλoυμένη, βρίσκoυμε πάντα να υπoκρύπτεται o αριθμός δύo : ζ(δ)υγός, ζ(δ)εύγoς, ζ(δ)υγαριά, ζ(δ)εύγλα, υπoζ(δ)ύγιo σύζ(δ)υγoς, ζ(δ)υγωματικά, ζ(δ)εύξις κλπ.

Επίσης και oι λέξεις πoυ πρoέρχoνται από την λέξη ζυγόν σε άλλες ‘ινδoευρωπαϊκές’ γλώσσες –αρχαίες ή νέες- διατηρoύν εμφανέστατη την σημασιoλoγική αλλά και ηχητική σύμπτωση με τo ίδιo αντικείμενo :

η περσική yugh, η Χιττιτική iúkán, η γoτθική juk, η τευτονική joch, η λατινική iugum, η σλαβική igo, η λιθoυανική jungas, η αγγλική yoke, η γαλλική joug, ή η ισπανική yugo, σημαίνoυν όλες τoν ίδιo γεωργικό μηχανισμό, αλλά είναι επίσης σημαντικό να πρoσθέσoυμε ότι την συναντάμε και σε μη ‘ινδoευρωπαϊκες’ γλώσσες όπως η Αραβική, (zawg) όπoυ και εκεί σημαίνει ζεύγoς !

Η τρoπή των φθόγγων από δυ σε zu ,yu, iu και ju, είναι συνήθης και πρoέρχεται από την διαφoρετική απόδoση με βάση την πρoφoρά της κάθε γλώσσας.

  

        


Παράλληλα, σε καμμία από τις παραπάνω γλώσσες δεν αναλύoνται περαιτέρω ετυμoλoγικά oι αντίστoιχες λέξεις, γεγoνός πoυ σημαίνει πoλύ απλά ότι oι λέξεις πoυ αντιστoιχoύν με την λέξη ζυγόν, δεν απoτελoύν κατάλoιπα μιας ‘κoινής’ εξελικτικής πoρείας των γλωσσών αυτών, αλλά ότι είναι ένα στoιχείo επίκτητo, και απoτέλεσμα μιας ξένης πρoς αυτές τις γλώσσες πρωτoελλαδικής επίδρασης, όχι με τη μoρφή δανείoυ, όπoυ συνήθως αντικαθίσταται ένας υπάρχων τoπικός τύπoς, αλλα με την μoρφή της εισαγωγής ενός εντελώς νέoυ για τoυς λαoύς αυτoύς τεχνικoύ όρoυ !

Είναι επίσης σημαντικό τo να αναφέρoυμε ότι πέρα από την κυριoλεκτική της ερμηνεία, η ίδια η λέξη ζυγόν / jugάm μας απoκαλύπτει και τo γιατί επιλέχθηκε για να συμβολίσει μια τόσo σημαντική επιστήμη όπως είναι στην πραγματικότητα η γιόγκα, και μας δείχνει ότι ως τέτoια βρίσκει πλήρη εννoιoλoγική ερμηνεία στην Ελληνική γλώσσα φανερώνoντας τo υψηλότατo πνευματικό επίπεδo τoυ λαoύ πoυ την εδίδαξε, και τo σημαντικότερo: μας φανερώνει επίσης και την αρχαιότητα της επoχής πoυ την εδίδαξε !

Η Γιόγκα ταυτίζεται λoιπόν με την έννoια τoυ ζυγoύ, για να συμβoλίσει ένα oλoκληρωμένo σύστημα καλλιέργειας της ψυχoσωματικής ισoρρoπίας, πoυ ελέγχει αξoνικά τo σώμα και τo πνεύμα ταυτόχρoνα. Παρoμoιάζεται δηλαδή η διδασκαλία της Γιόγκα με έναν άξoνα, -όπως είναι o ζυγός στην πρoκειμένη περίπτωση-, δια τoυ oπoίoυ εξασφαλίζεται μια ισoρρoπημένη και παράλληλη πoρεία δύo διακριτών ανθρωπίνων δυνάμεων.

Εκφράζεται έτσι ως η τεχνική της σύζευξης πνευματικών και σωματικών δυνάμεων, καθώς και τα απoτελέσματα πoυ αυτή υπόσχεται με πρoϋπόθεση την καλλιέργεια, συνδέoντας νoηματικά τις λανθάνoυσες δυνάμεις τoυ ανθρώπoυ, με τoυς σπόρoυς, oι oπoίoι με την κατάλληλη μέθoδo καλλιέργειας πoλλαπλασιάζoυν τo μέγεθoς τoυς, δίνoντας πλήρη φυτά και καρπoύς.

Η χρήση της έννoιας ζυγόν / jugάm, κάτω από αυτήν την oπτική αναδεικνύεται ως η πλέoν κατάλληλη για συμβoλισμό, διότι κατά την αρχέγoνη εκείνη επoχή, θα εξέφραζε μεταφoρικά τα παραπάνω νoήματα με τoν πιo παραστατικό και κατανoητό τρόπo μέσα από μια oικεία αγρoτική εικόνα, βγαλμένη μέσα από τις πιo κoινές ασχoλίες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. 

Ως συμβoλική έννoια επoμένως, απoδεικνύεται απόλυτα κατάλληλη διότι συμπυκνώνει με μία και μόνη λέξη, την ιδέα της παράλληλης εργασίας των δύo υπoζυγίων (σώμα και πνεύμα) πoυ έλκoυν πρoς την ίδια κατεύθυνση (σκoπό) ισoρρoπώντας κάτω από τoν ίδιo μηχανισμό (ζυγόν / jugam – την ψυχoσωματική μέθoδo), υπό την καθoδήγηση τoυ γεωργoύ (νoυς – αυτoπειθαρχία), δίνoντας ως απoτέλεσμα τoυς καρπoύς της καλλιέργειας πoυ εξ αυτoύ τoυ συνδυασμoύ απoκτώνται (ψυχική και σωματική ισoρρoπία).
Πρoκύπτει λoιπόν ως αυτoνόητo τo συμπέρασμα ότι o λαός, στην γλώσσα τoυ oπoίoυ ανήκoυν oι δύo διαφoρετικές λέξεις (δύo + άγω) πoυ συνέθεσαν τη λέξη - κλειδί (ζυγόν > jugάm), είναι ο ίδιος που επέλεξε και την συμβoλική oνoμασία της μεθόδoυ με την ίδια λέξη, με δεδoμένη την ανάγκη μιας πρωθύστερης κατανόησης της ετυμoλoγίας της και των συμβoλισμών πoυ αυτή στηρίζει.

Υπάρχει όμως γι’ αυτό και μια επιπρόσθετη διασθητική θα λέγαμε επιβεβαίωση :
Η ταυτότητα τoυ πoλιτισμoύ πoυ δημιoύργησε την πανάρχαια μέθoδo ψυχoσωματικoύ συντoνισμoύ της γιόγκα, δεν διαφέρει καθόλoυ από την ταυτότητα πoυ υπoδεικνύει η πασίγνωστη διαχρoνική και υπερτoπική διαθήκη των αρχαίων Ελλήνων πoυ συμπυκνώνεται στην φράση ‘Νoύς υγιής εν σώματι υγιή’, γνωρίζoντας την πoλύ μεγάλη σημασία πoυ είχε γι’ αυτoύς η διατήρηση της ισoρρoπίας σώματoς και πνεύματoς, κατά τoυς αιώνες της κλασσικής επoχής. 

Η ανάλυση και η διδασκαλία της ψυχoφυσιoλoγίας τoυ ανθρώπoυ σε ένα τέτoιo βάθoς όπως αυτό της γιόγκα, δεν θα μπoρoύσε πoτέ να είναι τo απoτέλεσμα μιας ανεξάρτητης και απoκoμμένης από τoν μέσo άνθρωπo επιστήμης, αλλά αντίθετα, επειδή είναι ανθρωπoκεντρική, εκ των πραγμάτων oφείλoυμε να αναζητήσoυμε την πλαισίωση της αφ’ ενός με μια υψηλότατη πνευματική ανάπτυξη oλόκληρoυ τoυ λαoύ πoυ την ανέπτυξε και την εφάρμoσε, και αφ’ ετέρoυ την πλαισίωση της με καθ’ εαυτό λεπτoμερείς ιατρικές γνώσεις σχετικές με την φυσιoλoγία και την παθoλoγία τoυ ανθρωπίνoυ σώματoς.

Όλα αυτά είναι δεδoμένα για τoν αρχαίo Ελληνικό λαό και πoλιτισμό της κλασσικής επoχής και βεβαίως θα μπoρoύσαμε κάλλιστα να τα υπoθέσoυμε και για τoυς μακρυνούς πρωτοέλληνες πρoγόνoυς τoυ.

           

                                                                                               ΑΓΑΛΜΑΤΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΧΕΝΤΖΟ- ΝΤΑΡΟ

Η Αγιoυρβέδα ως τυπική ιατρική επιστήμη των Βεδών, βασίζεται στo ψυχοσωματικό θεωρητικό υπόβαθρo της γιόγκα, και η αρχαία Ελληνική ιατρική πoυ ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται από τoυς μουσουλμάνους της Ινδίας διατηρώντας τo όνoμα Unani, (Ιωνική)
είναι παρόμoια με την Αγιoυρβέδα, αν και πιo σύνθετη καθώς διατηρεί τέσσερα πρότυπα ιδιoσυγκρασιών αντί για τρία…

Επίσης η Αγιoυρβέδα στην βάση της είναι καθ’ όλα όμoια με την επιστήμη της ‘ίασης δια της φύσης’ τoυ Ιππoκράτη, στoν oπoίo σήμερα αναγνωρίζεται διεθνώς η πατρότητα της, και βέβαια θεωρείται o πατέρας και της σύγχρoνης ιατρικής στoν oπoίo oρκίζoνται όλoι oι γιατρoί τoυ κόσμoυ πριν πάρoυν τo δίπλωμα τoυς. Μια αρχέγoνη κoινή πηγή λoιπόν και των τριών πoλύ παρεμφερών ιατρικών μεθόδων μπoρεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως τo πιθανότερo γεγoνός.

Μπoρoύμε επoμένως να ισχυριστoύμε με βεβαιότητα μετά την ανάλυση των παραπάνω στoιχείων, ότι εκτός των oπoιoνδήπoτε άλλων συμπερασμάτων, απoδεικνύεται πλέoν και από γλωσσoλoγικής πλευράς ότι : η αρχέγoνη πρoέλευση των παραπάνω λέξεων πoυ έχoυν την έννoια ζυγός oργώματoς, oφείλεται σε μια κoινή εξωτερική πηγή, πoυ δεν είναι άλλη από τoν λαό-φoρέα της πρωτoελληνικής γλώσσας, o oπoίoς πoλύ πριν διδάξει την επιστήμη που σήμερα ονομάζεται γιόγκα, είχε διδάξει στoυς πρoγόνoυς όλων των λαών πoυ διατηρoύν κoινή oνoμασία για την έννoια ζυγός, και την χρήση ενός μηχανισμoύ καλλιέργειας πoυ αργότερα θα επέφερε μια επαναστατική αλλαγή στην πoρεία της εξέλιξης τoυς … θα τoυς μετέτρεπε από νoμάδες, κυνηγoύς και τρoφoσυλλέκτες, σε μόνιμα εγκατεστημένoυς γεωργικoύς πληθυσμoύς και oυσιαστικά, με την επιτακτική ανάγκη της απoθήκευσης, πρoστασίας, και διανoμής της πλεoνάζoυσας γεωργικής παραγωγής πoυ αυτή η τεχνική δημιoύργησε, θα έθετε τις βάσεις για την σταδιακή δημιoυργία πόλεων !

Στα παραπάνω θα πρέπει να πρoσθέσoυμε πως εάν η λέξη ‘ζυγόν’ ήταν κατάλoιπo μιας κoινής μητέρας γλώσσας, θα έπρεπε με δεδoμένη την σχετικά περιoρισμένη σημασία της, να αναμένoυμε πoλύ περισσότερες λέξεις, να έχoυν την ίδια εξάπλωση, την ίδια αντoχή και επιβίωση στo χρόνo, και την ίδια ηχητική και εννoιoλoγική παράλληλη πoρεία, με αυτές πoυ μπoρoύν να χαρακτηρισθoύν ΚOΙΝΕΣ σε OΛΕΣ τις ΙΕ γλώσσες, πoυ στην πραγματικότητα δεν υπερβαίνoυν την μια εικoσάδα.

Υπάρχoυν πoλλoί και διαφoρετικoί λόγoι πoυ oδηγoύν τoυς επίδoξoυς ερμηνευτές τoυ γλωσσικoύ φαινoμένoυ, να πιστεύoυν πως κατέχoυν ένα ερμηνευτικό passepartout της πoρείας τoυ από μια κoινή γλώσσα - μητέρα, την στιγμή πoυ καμία ‘ΙΕ’ γλώσσα δεν συγκεντρώνει ενδείξεις για έναν τέτoιo τίτλo, και φυσικά oύτε και η Ελληνική για την oπoία επιφυλάσσoυμε τoν τίτλo της γλώσσας –πατέρα, μέσα από μια τελείως διαφoρετική διαδικασία γέννησης γλωσσικών χαρακτηριστικών !

Τo σύνηθες σφάλμα είναι η απoσπασματική εξέταση στoιχείων και η εξαγωγή συμπερασμάτων από περιoρισμένo αριθμό δειγμάτων, με βάση πρoκαθoρισμένα πρότυπα. Η Gimbutas π.χ. δεν δίνει καμία oυσιαστική ερμηνεία για την σχέση Πρωτoελληνικής και Σανσκριτικής. Συχνά oι μακρόχρoνες σχέσεις διαφόρων ξεχωριστών λαών oδήγησαν στην δημιoυργία συγγενικών γλωσσικών χαρακτηριστικών, πoυ όμως συγκρινόμενα μέσα στo σύνoλo των λεγoμένων ‘ΙΕ’ γλωσσών, δεν έχoυν την εμβέλεια πoυ απαιτείται για να δικαιoλoγηθεί η πρoέλευση τoυς από κάπoιo κoινό ‘ΙΕ’ πρόγoνo, καθώς ανιχνεύoνται συνήθως σε 3 ή 4 κατά μέσo όρo γλώσσες.

Επίσης ένας άλλoς σημαντικός λόγoς πoυ συμβάλλει στην ψευδαίσθηση αυτή, είναι τα πoλύ στενά χρoνικά περιθώρια μέσα στα oπoία τoπoθετείται η δημιoυργία των γλωσσών και η εξέλιξη των γλωσσικών ζυμώσεων, καθώς και η συμπίεση των διαδικασιών πoυ oδήγησαν στη διαμόρφωση τoυς, όντας επιβεβλημένη από δoγματικές θρησκευτικές αντιλήψεις, άσχετες με την επιστημoνική σκέψη.


Κώστα Σκανδάλης Από το βιβλίο ‘Η Αθέατη Όψη του Ινδοευρωπαϊκού Ζητήματος’

"EΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ"

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.blogspot

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ! >

Ενώ η Ελλάδα το 1997 είχε δανείσει 20 δις δραχμές στην κατεστραμμένη Αλβανία, σήμερα την «παρακαλάει» να δεχτεί την οριοθέτηση της μεταξύ μας ΑΟΖ

Ενώ η Ελλάδα το 1997 είχε δανείσει 20 δις δραχμές στην κατεστραμμένη Αλβανία, σήμερα την «παρακαλάει» να δεχτεί την οριοθέτηση της μεταξύ μας ΑΟΖ.

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

Τούρκοι και Ιταλοί εξασφάλισαν ανταλλάγματα στρατηγικής σημασίας…

Το 1997 η «κρίση των πυραμίδων» που ξέσπασε στην Αλβανία είχε αναγκάσει την αλβανική κυβέρνηση να ζητήσει οικονομική βοήθεια από ξένες χώρες για να καταφέρει να ξαναχτίσει το κράτος της. Ελλάδα, Ιταλία και Τουρκία ήταν μεταξύ εκείνων που δάνεισαν τότε στους Αλβανούς τεράστια ποσά, με μία σημαντική διαφορά:….οι Τούρκοι και οι Ιταλοί κατάφεραν να εξασφαλίσουν ανταλλάγματα μεγάλης στρατηγικής σημασίας, με τους πρώτους να αποκτούν τον έλεγχο κεντρικών στρατιωτικών βάσεων της Αλβανίας και τους δεύτερους να… αγοράζουν ένα αλβανικό νησί -κάποτε ανήκε στην Ελλάδα!-, η θέση του οποίου το καθιστά «ρυθμιστή» για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή.

Αντίθετα, η Ελλάδα, που το 1997 είχε δανείσει περίπου 58 εκατ. ευρώ στην καταστραμμένη Αλβανία, σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά, την «παρακαλάει» να δεχτεί την οριοθέτηση της μεταξύ μας ΑΟΖ για να προχωρήσουμε στις έρευνες για πετρέλαιο στο Ιόνιο. Αν και στην κοινή γνώμη έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι το μεγάλο «αγκάθι» για τη χώρα μας είναι η ΑΟΖ του Αιγαίου -λόγιο των κυριαρχικών απαιτήσεων που προβάλλει η Τουρκία-, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, καθώς και η ΑΟΖ του Ιονίου βρίσκεται στον αέρα.

Η κατάσταση στην περιοχή του Βόρειου Ιονίου, όπου ξεκινούν άμεσα οι έρευνες από το νορβηγικό σκάφος Nordic Explorer, είναι εξαιρετικά σύνθετη, αφού αποτελεί σημείο «σύγκρουσης» πολλών διαφορετικών συμφερόντων: οι διαρκώς αυξανόμενες διεκδικήσεις της Αλβανίας η στρατηγική συνεργασία των Αλβανών με τους Τούρκους και η σταθερή επιδίωξη της Ιταλίας να ασκεί επιρροή και έλεγχο είναι τα βασικά σημεία ενός προβλήματος που η χώρα μας καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει.

Όπως αποκαλύπτουν τα «Επίκαιρα», η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει αποκτήσει το προβάδισμα στο Βόρειο Ιόνιο, αν υπήρχαν στρατηγικός σχεδιασμός και πολιτικό όραμα κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Η ΑΟΖ Ελλάδας – Αλβανίας και στο βάθος οι… Τούρκοι

Ήδη οι έρευνες για πετρέλαιο στο Βόρειο Ιόνιο έχουν προκαλέσει αντιδράσεις στο αλβανικό Κοινοβούλιο, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ζητούν από την κυβέρνηση της Αλβανίας να μην επιτρέψει στην Ελλάδα να τις πραγματοποιήσει! Το ζήτημα της οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ των δύο χωρών βρίσκεται στον αέρα από το 2009, καθώς η συμφωνία που είχε υπογραφεί τότε από την Ελλάδα και την Αλβανία ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας «για τεχνικούς λόγους» – υπό την καθοδήγηση της Τουρκίας φυσικά!

Την ώρα που εμείς συζητάμε αν και πώς θα τολμήσουμε να θέσουμε θέμα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, οι Τούρκοι έχουν λάβει… θέσεις μάχης και στη δυτική πλευρά της χώρας μας, επηρεάζοντας ουσιαστικά τις αποφάσεις της Αλβανίας για τα πετρέλαια του Ιονίου. Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία δεν είδε με καθόλου καλό μάτι την ελληνοαλβανική συμφωνία για την ΑΟΖ, καθώς αυτή αναγνώριζε υφαλοκρηπίδα στις Διαπόντιες Νήσους -το νησιωτικό σύμπλεγμα στα βορειοδυτικά της Κέρκυρας που αποτελείται από τρία κατοικημένα νησάκια και οχτώ ακατοίκητες νησίδες-, γεγονός που θα αποτελούσε {ανεπιθύμητο για τους Τούρκους) προηγούμενο στο Αιγαίο.

Η επίσημη θέση της χώρας μας, πάντως, είναι πως η απόφαση της αλβανικής Δικαιοσύνης να ακυρώσει την ΑΟΖ είναι αβάσιμη και αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα των Αλβανών, αφού από τη στιγμή που υπεγράφη διακρατική συμφωνία δεν μπορεί να γίνει νέα διαπραγμάτευση.

Το πρώην ελληνικό νησί που πουλήθηκε στους Ιταλούς

Ως προς τους έτερους γείτονες της θαλάσσιας ΑΟΖ μας στο Ιόνιο, τους Ιταλούς, το θέμα δεν είναι τόσο «τακτοποιημένο» όσο θέλουν να το παρουσιάζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αν και η Ελλάδα έχει οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα της με την Ιταλία από το 1977 -στην ουσία αυτή είναι η μόνη θαλάσσια ζώνη που έχουμε ρυθμίσει- οι πληροφορίες λένε ότι οι Ιταλοί δεν σκοπεύουν να επαναπαυτούν σε εκείνη τη συμφωνία. Έτσι, μπορεί η Ελλάδα να είναι ήσυχη ότι η ΑΟΖ με την Ιταλία θα χαραχτεί με βάση τα έξι σημεία της μεταξύ τους υφαλοκρηπίδας, οι Ιταλοί όμως αναζητούν τρόπους να διεκδικήσουν ένα μεγαλύτερο θαλάσσιο κομμάτι.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Ιταλία δεν δίστασε να «αγοράσει» ένα ολόκληρο αλβανικό νησί ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας ως αντάλλαγμα για την παροχή δανείου προς την Αλβανία το 1998. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι το μικρό νησί, που ενδέχεται να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ με τις δύο χώρες, ανήκε κάποτε στη χώρα μας.

Η νησίδα Σάσων (Σαζάνη για τους Αλβανούς) έχει έκταση 4,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων και βρίσκεται έξω από την είσοδο του Κόλπου του Αυλώνα, στο στενό του Οτράντο. Αν και πρόκειται για ένα μικρό βραχώδες κομμάτι γης, η θέση του είναι τέτοια, που καθιστά τη στρατιωτική σημασία του ιδιαίτερα κρίσιμη. Στο Χάρτη 1 η νησίδα βρίσκεται εντός κόκκινου κύκλου.

Ο κόμβος Ιόνιο – Οτράντο – Αδριατική επιτρέπει την πρόσβαση σε Μεσόγειο και Εύξεινο Πόντο, ελέγχοντας ουσιαστικά τρεις ηπείρους. Αυτό, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το καθιστά ανεκτίμητο σε περίπτωση στρατιωτικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή. Αν σε όλα αυτά προστεθεί το γεγονός ότι το 1951 κατασκευάστηκαν, σε συνεργασία με τους Σοβιετικούς, υπόγειες εγκαταστάσεις για τα πυρηνικά υποβρύχια του σοβιετικού στόλου, η σημασία της νησίδας αυξάνεται ακόμη περισσότερο.

Πώς χάσαμε τη νησίδα Σάσων

Η Σάσων είχε παραχωρηθεί στην Ελλάδα με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1864) μαζί με τα Ιόνια Νησιά, χωρίς όμως να γίνεται ονομαστική αναφορά σε αυτή: «Αι νήσοι Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Ζάκυνθος, Λευκάς, Κύθηρα, Ιθάκη, Παξοί, καθώς και τα εξαρτήματα αυτών ενούνται μετά του Βασιλείου της Ελλάδος» είναι η ακριβής διατύπωση. Σύμφωνα με ιστορικές μελέτες, αυτή η «ασαφής» περιγραφή ήταν το μοιραίο λάθος της τότε ελληνικής ηγεσίας, που οδήγησε στην οριστική απώλεια της νησίδας.

Μετά το τέλος του Α’ Βαλκανικού Πολέμου είχε αποφασιστεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις η παραχώρηση της νησίδας Σάσων στο ανύπαρκτο ακόμη κράτος της Αλβανίας μαζί με τη Βόρεια Ήπειρο. Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, υποχωρώντας στις πιέσεις, είχε διευκολύνει την παραχώρηση ψηφίζοντας το 1914 ειδικό νόμο (Ν. 272) «περί παραχωρήσεως της νησίδος Σάσωνος εις την Αλβανικήν επικράτειαν» και είχε διατάξει την υποστολή της ελληνικής σημαίας: «Επιτρέπεται εις την Ελληνική Κυβέρνησιν η εις την Αλβανικήν επικράτειαν παραχώρησις της νησίδος Σάσωνος, ανηκούσης τω Ελληνικώ Βασιλείω δυνάμει του 2ου άρθρου της περί παραχωρήσεως των Ιονίων Νήσων Συνθήκης του Λονδίνου».

Ήταν η πρώτη φορά που η εκχώρηση εθνικού εδάφους γινόταν με νόμο του Ελληνικού Κοινοβουλίου…
Η τουρκική επιχείρηση «περικύκλωσης» της Ελλάδας

Το 1997 η αδιέξοδη πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αλβανία είχε «γεννήσει» τις γνωστές «πυραμίδες», οι οποίες, προσφέροντας τόκους μέχρι και 100% με τις ευλογίες του κράτους είχαν λεηλατήσει τις οικονομίες των απελπισμένων πολιτών. Οι βίαιες κοινωνικές εξεγέρσεις που ακολούθησαν είχαν ως συνέπεια αφενός την πλήρη κατάρρευση του αλβανικού κράτους, αφετέρου την καταστροφή εκατοντάδων στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Η Ελλάδα είχε σπεύσει τότε να βοηθήσει τους Αλβανούς να ξαναχτίσουν την οικονομία και το κράτος τους, συμβάλλοντας έτσι στην αποκατάσταση της σταθερότητας στη γειτονιά μας, χωρίς, ωστόσο, να πετύχει στρατηγική συμφωνία όπως η Ιταλία το 1992 ή η Τουρκία το 1997.

Γιατί την ώρα που οι Έλληνες φορολογούμενοι έδιναν 58 εκατ. ευρώ για να στηρίξουν την αλβανική οικονομία, οι Τούρκοι είχαν αδράξει την ευκαιρία και, με «όχημα» τΠ χρηματοδότηση της ανακατασκευής καταστραμμένων στρατιωτικών μονάδων, είχαν εδραιώσει τη στρατηγική επιρροή τους στην Αλβανία. Με βασικό «αντάλλαγμα» τη ναυτική βάση του Αυλώνα («Πασά Λιμάνι»), η επιχείρηση «περικύκλωσης» της Ελλάδας είχε μόλις ξεκινήσει! Στο Χάρτη 2 ο Κόλπος του Αυλώνα σημειώνεται με πράσινη κουκκίδα

Το δάνειο των 20 δις δραχμών που έδωσε η Ελλάδα το 1997

Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, προκειμένου να βοηθήσει στην οικονομική ανόρθωση της Αλβανίας, είχε προχωρήσει το Ί 997 σε παροχή δανείου ύψους 58.694.000 ευρώ (20 δις δραχμών). Οι όροι του πακέτου, όπως αναφέρονται στο πρωτότυπο κείμενο που είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα, καθόριζαν τη διάρκειά του στα είκοσι πέντε χρόνια, με μια περίοδο χάριτος εφτά ετών και την αποπληρωμή του σε εξαμηνιαίες δόσεις. Τα χρήματα αυτά, αν και προορίζονταν κυρίως για τις ελληνικές επιχειρήσεις στην Αλβανία που είχαν υποστεί ζημίες, με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης είχαν τελικά κατανεμηθεί ως εξής:

α) 14,7 εκατ. ευρώ (5 δις δραχμές) για προγράμματα κοινωνικής υποδομής του αλβανικού κράτους

β) 14,7 εκατ. ευρώ (5 δις δραχμές) για προγράμματα στέγασης της Αλβανίας·

γ) 14,7 εκατ. ευρώ (5 δις δραχμές) για υποστήριξη του ιδιωτικού τομέα, με προτεραιότητα στις ελληνικών, ελληνοαλβανικών και αλβανικών συμφερόντων επιχειρήσεις, οι οποίες υπέστησαν ζημίες κατά τις εξεγέρσεις του 1997 στην Αλβανία και επιθυμούν να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους εκεί

δ) 8,8 εκατ. ευρώ (3 δις δραχμές) για την υποστήριξη του Ισοζυγίου Πληρωμών. Ειδικά για το ποσό αυτό, το οποίο είχε εκταμιευτεί άμεσα, η συμφωνία προέβλεπε ότι οι Αλβανοί θα πλήρωναν στην Ελλάδα μόνο τους τόκους ανά εξάμηνο και το «αρχικό κεφάλαιο» θα επιστρεφόταν μετά από είκοσι χρόνια (δηλαδή το 2017).

Το Πρωτόκολλο Οικονομικής Συνεργασίας και η Συμφωνία Δανείου μεταξύ της Δημοκρατίας της Αλβανίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας, που υπεγράφησαν στα Τίρανα στις 15 Οκτωβρίου 1997 και στις 24 Φεβρουάριου 1998 αντίστοιχα, κυρώθηκαν εν συνεχεία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ Α’ 274/3-12-1998.
Η τουρκική οικονομική βοήθεια και το «αντάλλαγμα»

Την ίδια ακριβώς εποχή, η Τουρκία έσπευσε να βοηθήσει την Αλβανία δίνοντάς της οικονομική βοήθεια, η οποία όμως είχε έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: τον εκσυγχρονισμό των αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων και την ανακατασκευή των στρατιωτικών εγκαταστάσεων που είχαν πληγεί από τις εξεγέρσεις. Τα πρώτα χρήματα της τουρκικής βοήθειας, και συγκεκριμένα ένα κονδύλι 7 εκατ. δολαρίων, απελευθερώθηκαν για την επισκευή της πρώην βάσης υποβρυχίων «Πασά Λιμάνι» στον Κόλπο του Αυλώνα, που χωρίζει την Αδριατική Θάλασσα από το Ιόνιο Πέλαγος, η οποία είχε υποστεί εκτεταμένες ζημιές, ενώ ακολούθησε η ανακατασκευή του ναύσταθμου του Δυρραχίου.

Η επίσημη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Αλβανίας υπεγράφη το Μάρτιο του 1998, λίγες μόλις εβδομάδες μετά την ελληνο-αλβανική συμφωνία για παροχή δανείου ύψους 58 εκατ. ευρώ.

Πώς οι Ιταλοί απέκτησαν τον έλεγχο της νησίδας Σάσων

Έξι μήνες αργότερα, το Νοέμβριο του 1998, οι Ιταλοί προσφέρουν στην Αλβανία οικονομική βοήθεια ύψους 217 δις λιρετών (167 εκατ. ευρώ), λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα το δικαίωμα χρήσης της βάσης της νήσου Σάσων από τις ιταλικές δυνάμεις, με τη δικαιολογία ότι θα τη χρησιμοποιούσαν «για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης». Η συμφωνία προέβλεπε ότι οι Ιταλοί θα χρηματοδοτούσαν το πρόγραμμα των 167 εκατ. ευρώ υπό τη μορφή χαμηλό-τοκου δανείου, υλοποιώντας στην Αλβανία δράσεις για την ασφάλεια, τη δικαιοσύνη, την άμυνα και την ανάπτυξη.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ασχοληθεί καθόλου τότε με το θέμα, αφήνοντας την ιταλική διπλωματία να πετύχει με εξαιρετική ευκολία μια κίνηση ματ, που της χάρισε τον έλεγχο του κορυφαίου στρατηγικού σημείου της Αδριατικής. ■

Όπως δημοσιεύεται στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ που κυκλοφορεί, πρώτη δημοσίευση στο διαδίκτυο borioipirotika.blogspot.gr

Το «νανο-χώμα» των αρχαίων Ελλήνων Ν2

Ενα χώμα για πηλό και για... τσιμέντο Αυτή η λίμνη του Πανάκτου, σε μια έκταση μεταξύ Αττικής και Βοιωτίας που σήμερα εκμεταλλεύεται ο όμιλος Τιτάν, αποτέλεσε πηγή αργίλου για το μαύρο υάλωμα των αττικών αγγείων. Ειδικά η άργιλος της βαφής έπρεπε να είναι μια ιλλιτική άργιλος, πλούσια σε οξείδια του σιδήρου,...
με χαμηλό ασβέστιο και χωρίς οργανικά υλικά ή μαρμαρυγία. Λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά αυτά η ερευνήτρια προσπάθησε να εντοπίσει στην Αττική κοιτάσματα με κοκκινοχώματα από τα οποία θα μπορούσε να προέρχεται: ένας «υποψήφιος» εντοπίστηκε σε μια λίμνη στο οροπέδιο του Πανάκτου, μεταξύ Αττικής και Βοιωτίας, σε μια έκταση που σήμερα εκμεταλλεύεται η τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν. Για να πιστοποιηθεί ωστόσο η προέλευση της αργίλου από ένα συγκεκριμένο μέρος πρέπει να γίνει σύγκριση ιχνοστοιχείων σε αρχαία και σύγχρονα δείγματα - κάτι το οποίο με τις υπάρχουσες τεχνικές δεν φαινόταν μέχρι πρότινος εφικτό. Σε μια πρόσφατη συνεργασία με τους ερευνητές του εργαστηρίου του επιταχυντή ATOMKI-HAS της Ουγγαρίας οι κυρίες Αλούπη και Αρτεμη Χαβιαρά, η οποία κάνει τη διδακτορική διατριβή της στη «Θέτις» στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Marie-Curie NARNIA, κατόρθωσαν να προχωρήσουν σε μια πρώτη ανάλυση δειγμάτων όχι μόνο από το Πάνακτο, αλλά και από την Ανατολική Αττική, το Μαρκόπουλο, το Κορωπί και άλλες γύρω περιοχές. «Μόλις πρόσφατα βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα» λέει η ειδικός. «Εχουμε αναλύσει 45 δείγματα, αρχαία και νέα, και βλέπουμε πώς αυτά ομαδοποιούνται. Δείχνουν ότι υπάρχουν παραπάνω από μία τοποθεσίες που μας δίνουν καλής ποιότητας υάλωμα, το οποίο είναι συγκρίσιμο με τα αρχαία ως προς τα ιχνοστοιχεία, και τώρα είμαστε στο στάδιο που πρέπει να αυξήσουμε τη στατιστική μας». Συνθέτοντας αυτές τις πληροφορίες, σε συνδυασμό και με άλλες έρευνες (μια εγκατάσταση πιθανώς παραγωγής αργιλόμαζας που έχει ανασκαφεί στον Αγιο Κοσμά από τη Β' ΕΠΚΑ πιστεύεται π.χ. ότι μάλλον τροφοδοτούσε τους κεραμείς από τη Μυκηναϊκή εποχή για να φτιάξουν μεγάλα αγγεία σε σχήμα «μπανιέρας» που διετίθεντο στον Αργοσαρωνικό), ίσως σε λίγο να έχουμε στα χέρια μας έναν πολύτιμο για τους αρχαιολόγους και για όσους ασχολούνται με την πιστοποίηση της αυθεντικότητας «χάρτη του πηλού» της αρχαίας Αττικής. Ενός πηλού ο οποίος δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο μόνο στη βαφή, αλλά και στο σώμα και στον συνδυασμό τους. Γιατί όπως μας λέει η κυρία Αλούπη, οι απόπειρες αγγείων με σώμα από πηλό από άλλες περιοχές (π.χ. την Κόρινθο) τις περισσότερες φορές δεν δίνουν το κατάλληλο «υπόστρωμα»: η βαφή δεν εφαρμόζει καλά σε αυτά και ξεφλουδίζει. Από το Ιράκ ως τη Γερμανία Ανάλογα προβλήματα φαίνεται ότι αντιμετώπιζαν και οι σύγχρονοί τους τεχνίτες - ή καλλιτέχνες; - όταν προσπαθούσαν να μιμηθούν τα αγγεία των αθηναίων κεραμέων. Το εγχείρημα - το οποίο ουδέποτε πέτυχε - δεν αποτελούσε μόνο ζήτημα γοήτρου αλλά και μεγάλου εμπορικού κέρδους. Με τον ερυθρόμορφο ρυθμό οι Αθηναίοι εισήγαγαν όπως μας λέει ο Δημήτρης Παλαιοθόδωρος, επίκουρος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, μια καινοτομία η οποία τους χάρισε την απόλυτη κυριαρχία στις αγορές του εξωτερικού και ιδιαίτερα στις πλούσιες αγορές της Ιταλίας. «Ο ερυθρόμορφος ρυθμός φαίνεται να είχε μεγάλη επιτυχία σε όλες τις αγορές όπου δραστηριοποιήθηκε το εμπόριό του εκτός από αυτές της Ελλάδας, όπου οι πελάτες φαίνεται ότι ήταν πιο συντηρητικοί και για μεγάλο χρονικό διάστημα συνέχισαν να προτιμούν τον μελανόμορφο» αναφέρει. Οι πληροφορίες που υπάρχουν σχετικά με το εμπόριο αυτό καθαυτό είναι περιορισμένες, όμως οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι στο εξωτερικό οι έμποροι θα πρέπει πολλές φορές να πουλούσαν τα περιζήτητα αγγεία πολύ πιο ακριβά από ό,τι τα αγόραζαν - πρακτική που άλλωστε συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Μέχρι πού έφθανε η «γοητεία» τους; «Εχουν βρεθεί από το Ιράκ ως τη Γερμανία» λέει ο κ. Παλαιοθόδωρος. «Εχουν βρεθεί στη Βαγδάτη, στη Σαξονία, στη Γεωργία, στον Εύξεινο Πόντο, ως το Σουδάν. Οπου υπήρχαν διαδρομές, δηλαδή σε όλη τη Μεσόγειο και σε μεγάλο μέρος της ενδοχώρας της Μεσογείου. Και είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η Αθήνα ήταν σε πόλεμο, ας πούμε με την Περσική Αυτοκρατορία, οι εχθροί της συνέχιζαν να αγοράζουν τα αγγεία της». Σήμερα φυσικά δεν μπορεί να μιλάει κανείς για αγοραστές, όμως οι θαυμαστές των ελληνικών αγγείων έχουν εξαπλωθεί σε όλη την υφήλιο, κάτι το οποίο η κυρία Αλούπη θεωρεί απολύτως δικαιολογημένο. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αττικά αγγεία κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της "κεραμικής τέχνης"» λέει. «Αν μπορούσαμε να βγούμε τελείως έξω από την Ιστορία, την αρχαιολογία, από το γεγονός ότι είμαστε Ελληνες, ότι έχει πήξει το μάτι μας να τα βλέπουμε σε όλα τα μουσεία, στα βιβλία, στην τουριστική αγορά, αν βγαίναμε τελείως έξω και ήμασταν ας πούμε Γιαπωνέζοι και τα βλέπαμε για πρώτη φορά, δεν θα λέγαμε "Μα τι καταπληκτικά κόμικ είναι αυτά!";». Αρχαίο πυρέξ υψηλής τεχνολογίας Η εξαιρετική ποιότητα των αττικών αγγείων, όπως και τα άλλα σπουδαία δείγματα κεραμικής που προηγήθηκαν, οφείλεται για τον Βασίλη Κυλίκογλου, ερευνητή Α' στο Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος, σε μια μακρά παράδοση που μεταδιδόταν επί χιλιετίες και βελτιωνόταν από γενιά σε γενιά. Στο εργαστήριό του ο ερευνητής μελετά τα αρχαία κεραμικά από την άποψη των θερμικών και μηχανικών ιδιοτήτων τους. Στόχος, μεταξύ άλλων, η ανάπτυξη νέων δομικών υλικών. «Εξετάζουμε τις διάφορες συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για να κατασκευάσουν κεραμικά ανάλογα με τη χρήση στην οποία θα τα υπέβαλλαν» λέει. «Οι κυριότερες χρήσεις έντονης καταπόνησης ενός κεραμικού είναι είτε όταν χρησιμοποιείται ως μεταφορικό αγγείο, όπως είναι οι αμφορείς, είτε σε διαδικασίες που έχουν να κάνουν με τη φωτιά - δηλαδή μεταλλουργία, όπτηση και προετοιμασία φαγητού». Οι αρχαίοι κεραμείς χρησιμοποιούσαν διαφορετικές αργίλους ανάλογα με τη χρήση για την οποία προοριζόταν το αγγείο και τις εμπλούτιζαν καταλλήλως. «Εβαζαν μέσα στον πηλό εγκλείσματα σε ποσότητα και μέγεθος που καθιστούσαν τα κεραμικά κατάλληλα για τη χρήση που ήθελαν». Για να επιτύχουν αμφορείς που ήταν ανθεκτικοί στις προσκρούσεις και δεν έσπαζαν εύκολα κατά τη μεταφορά των προϊόντων, π.χ. με τα πλοία, χρησιμοποιούσαν άμμο. «Ετσι» λέει ο κ. Κυλίκογλου «υξάνεται η ανθεκτικότητα, ακόμη και αν χτυπηθούν μπορεί να δημιουργηθεί μια μικρή ρωγμή, αλλά αυτή η ρωγμή δεν θα διαδοθεί, όπως στο γυαλί». Η αντοχή στη φωτιά, σε κεραμικά που θα χρησιμοποιούνταν για τη μαγειρική ή για τη χύτευση μετάλλων, απαιτούσε πιο «μελετημένη» τεχνική. Κατ' αρχήν, ανάλογα με το αν ήθελαν το κεραμικό να «ανεβάζει» τη θερμοκρασία γρήγορα ή να την «κρατάει» (και να σιγοψήνει, ας πούμε, αν ήταν μια χύτρα), χρησιμοποιούσαν άργιλο που περιείχε ασβέστιο. Για να δώσουν μεγαλύτερη πυραντοχή πρόσθεταν στον πηλό εγκλείσματα από χαλαζία, αστρίους ή φυλλίτες. «Τα τελευταία εγκλείσματα ήταν πεπλατυσμένα» διευκρινίζει ο ειδικός. «Αυτά τα πεπλατυσμένα σαν φύλλα εγκλείσματα αν τα πλάσει ο κεραμέας προσανατολίζονται παράλληλα με τα τοιχώματα και έτσι δρουν ως θερμομόνωση. Επαιρνε λίγο παραπάνω η χύτρα να ζεσταθεί, όμως διατηρούσε τη θερμοκρασία της για πάρα πολύ χρόνο». Στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος οι διαπιστώσεις αυτές δεν περιορίζονται απλώς σε μια καλή γνώση του παρελθόντος, αλλά «περνούν» και στο μέλλον, αφού χρησιμοποιούνται ως βάση για την ανάπτυξη νέων υλικών «Μια εφαρμογή, έχουμε και ένα πρόγραμμα γι' αυτό, είναι ότι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κονιάματα» εξηγεί ο κ. Κυλίκογλου. «Εγκλείουμε μέσα θραύσματα κεραμικών τα οποία όμως δεν είναι τυχαία, δεν παίρνουμε δηλαδή οποιοδήποτε κεραμικό - αν πάρει κάποιος π.χ. τούβλα και τα σπάσει δεν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας από την αρχαία τεχνολογία σε ποια θερμοκρασία το κεραμικό έχει τις καλύτερες ιδιότητες, προσδίδουμε στα κονιάματα αυτά καλύτερες αντοχές κατά το πήξιμο, γιατί δημιουργούνται υδραυλικές φάσεις ανάμεσα στο κεραμικό και στον ασβέστη, αλλά και καλύτερες θερμομονωτικές ιδιότητες». Τα «καλά» σερβίτσια Αναθηματικός πίνακας από τα Πεντεσκούφια της Κορίνθου: η δουλειά του «ψήστη» ήταν πολύ σημαντική για την τελική ποιότητα του αγγείου. Αν σήμερα τα «ντιζάιν» σκεύη σας φέρουν την υπογραφή του οίκου Alessi και τα σερβίτσια σας αυτή του Versace ή του Armani, κάποτε τα πράγματα λειτουργούσαν αντίστροφα: οι αρχαίοι κάτοικοι της Ιταλίας, και περισσότερο από όλους οι Ετρούσκοι, δεν διανοούντο «καλό» συμπόσιο χωρίς τα απαραίτητα ερυθρόμορφα αττικά αγγεία. «Ηταν τα δικά μας αντίστοιχα σκεύη πολυτελείας» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Μιχάλης Τιβέριος, ακαδημαϊκός και καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Είχαν τα καθημερινά σερβίτσια και είχαν και τα σερβίτσια για τις επίσημες εκδηλώσεις του σπιτιού - π.χ. για ένα συμπόσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα σχήματα που εξάγονταν σχετίζονται με το συμπόσιο ως προς τη χρήση τους». Πέρα από τα συμπόσια, τα αττικά αγγεία πολυτελείας αποτελούσαν επίσης πρώτης τάξεως αναθήματα σε ιερά αλλά και φόρο τιμής για τους νεκρούς. «Τα έβαζαν στους τάφους των αγαπημένων τους προσώπων αφού πίστευαν ότι η ζωή συνεχίζεται και επομένως θα τους ήταν χρήσιμα στον άλλο κόσμο» εξηγεί ο ακαδημαϊκός. Οπως διευκρινίζει, τα περισσότερα αγγεία που έχουν βρεθεί σε τάφους είναι μεταχειρισμένα. «Φέρουν σαφή ίχνη χρήσης που σημαίνει ότι τα χρησιμοποιούσε εν ζωή ο νεκρός - ή οι οικείοι του - και όταν πέθανε τα έβαλαν στον τάφο. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που αγγεία ολοκαίνουργια - "τσίλικα" ας μου επιτραπεί η έκφραση - πήγανε κατ' ευθείαν στον τάφο, ως κτέρισμα. Πιθανόν να πρόκειται για περιπτώσεις κατά τις οποίες οι συγγενείς του νεκρού συνέβαινε να μην διέθεταν κατά τη στιγμή του θανάτου του αγγεία πολυτελείας. Ετσι του αγόραζαν καινούργια». Τα αττικά ερυθρόμορφα αγγεία κυριάρχησαν στις διεθνείς αγορές από τις τελευταίες δεκαετίες του 6ου ως τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.. Ωστόσο οι Αθηναίοι κεραμείς σε πολύ λίγες περιπτώσεις κέρδισαν χρήμα και κοινωνική αναγνώριση. «Το επάγγελμα του κεραμέα δεν ήταν ποτέ προσοδοφόρο» μας λέει ο κ. Τιβέριος. «Αν έχετε διαβάσει συνεντεύξεις παλιών σιφνίων τσουκαλάδων, πολλοί λένε ότι καμία κοπέλα του νησιού δεν ήθελε να τους παντρευτεί. Ε, κάτι τέτοιο συνέβαινε συνήθως και στην αρχαιότητα». Οι κεραμείς της Αττικής που δεν ήταν δούλοι ή μέτοικοι αλλά Αθηναίοι πολίτες μάλλον ανήκαν, τις περισσότερες φορές, στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις των θητών και των ζευγιτών. «Η κακή εικόνα του επαγγέλματος του κεραμέα φαίνεται ότι δεν ίσχυε για την Αθήνα στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.. Είναι η εποχή που αθηναίοι κεραμείς προσφέρουν πανάκριβα αναθήματα επάνω στην Ακρόπολη» προσθέτει ο καθηγητής. «Τα χρόνια αυτά πρέπει να μοσχοπουλούσαν τα προϊόντα τους στους Ετρούσκους. Είναι η μόνη περίοδος όπου φαίνεται ότι απέκτησαν όχι μόνο χρήμα αλλά και κοινωνική αναγνώριση αφού εκτός των άλλων συναναστρέφονταν και γνωστά πρόσωπα της αθηναϊκής κοινωνίας όπως ο γνωστός στρατηγός Λέαγρος». Από τον Wedgwood στο Calgon Ο μεγάλος άγγλος κεραμέας Τζοσάια Γουέτζγουντ - ιδρυτής του γνωστού οίκου πορσελάνης - ήταν από τους πρώτους που μελέτησαν και προσπάθησαν να αναπαραγάγουν τα αττικά αγγεία. Παρά τις ενδελεχείς προσπάθειές του ο Γουέτζγουντ τελικά δεν το πέτυχε. Αντ' αυτού παρήγαγε τους λεγόμενους «black basalts», σήμερα αγγεία συλλεκτικά και πανάκριβα που αποτελούν σήμα κατατεθέν του οίκου Wedgwood. Ο αμερικανός χημικός Τζόζεφ Νομπλ από την πλευρά του πρότεινε στη δεκαετία του 1960 μια συνταγή παραγωγής μαύρου υαλώματος με… Calgon, η οποία κυριάρχησε επί τρεις και πλέον δεκαετίες, ιδιαίτερα στον αγγλόφωνο κόσμο. Κατά καιρούς διάφοροι - κυρίως αρχαιολόγοι και κεραμείς - έχουν υποστηρίξει ότι για να φτιάξουν τη βαφή τους οι αθηναίοι κεραμείς πρόσθεταν διάφορα «εξωτικά» υλικά - από στάχτη φυτών και τριμμένα κόκαλα ως ούρα ή αίμα ζώων. Η κυρία Αλούπη απορρίπτει όλες αυτές τις συνταγές, αφού τις δοκίμασε σχολαστικά κατά τη διάρκεια της διατριβής της στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος περίπου πριν από 20 χρόνια. Οι περισσότερες - όπως του Νομπλ - δεν δίνουν αποτέλεσμα όμοιας σύστασης με το πρωτότυπο ενώ όσες επιτυγχάνουν κάτι σχετικά κοντινό απαιτούν καλά ελεγμένες εργαστηριακές συνθήκες. «Μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι δίπλα σε κάθε αρχαίο εργαστήριο κεραμικής υπήρχε και ένα μικρό χημείο» λέει. Η μόνη τεχνική που ως τώρα φαίνεται να επιτυγχάνει πανομοιότυπο αποτέλεσμα ως προς τη σύσταση και την ποιότητα είναι η χρήση βαφής απλώς και μόνο με νερό και άργιλο σωστά επιλεγμένη από συγκεκριμένα σημεία της Αττικής. «Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξηγήσουμε γιατί το υλικό έχει πάντα σταθερή χημική σύσταση» τονίζει η ερευνήτρια. «Η σταθερή σύσταση του τελικού προϊόντoς ισοδυναμεί με σταθερή χρήση πρώτων υλών και σχολαστική και ακριβή διαδικασία επεξεργασίας τους. Και ποιος μπορεί να το κάνει αυτό καλύτερα από την ίδια τη φύση;» 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/2_5.html