Η Μνήμη, η Λήθη και ο Πολιτισμός

Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Μνημοσύνη υπήρξε θυγατέρα του Ουρανού και της Γης. Ο Ζευς, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, παντρεύτηκε με την Μνημοσύνη και μαζί απέκτησαν τις εννέα Μούσες. Οι Μούσες θα αποτελέσουν τις προστάτιδες θεότητες όλων των μαθήσεων και όλων των πνευματικών έργων του Αρχαίου Κόσμου. Η Κλειώ (κλέος προς τους ήρωες) της Ιστορίας, η Ευτέρπη (τέρπουσα τους ανθρώπους) της Μουσικής και των μουσικών οργάνων, η Θάλεια (θάλει τα φυτά) της Γεωργίας, της Γεωμετρίας, της Αρχιτεκτονικής και της Κωμωδίας, η Μελπομένη (εκ της ωδής-μολπής) της Ρητορικής και της Τραγωδίας, η Τερψιχόρη (τέρπει μέσω του χορού) του Χορού, η Ερατώ (του έρωτος) της Ποιήσεως και του έρωτα προς τις ιδέες, η Πολύμνια (η των πολλών ύμνων) της λύρας και της Υποκριτικής, η Ουρανία (εκ του ουρανού) της Αστρονομίας και τέλος η Καλλιόπη, προστάτις των πολεμιστών-ηρώων και των ηρωικών ποιημάτων.

«Οι "Μούσες" τώρα και γενικά η Μουσική ωνομάσθηκαν έτσι απ' το "μώσθαι" (έρευνα), απ' την αναζήτηση για την Φιλοσοφία και την Γνώση.» (Πλάτων, «Κρατύλος» 406 Α.) Απ' τα λεγόμενα του Πλάτωνα βλέπουμε, ότι οι Μούσες είναι οι ίδιες οι Τέχνες και οι Επιστήμες, που ανακάλυψαν και ανέπτυξαν οι άνθρωποι σε πολύ παλαιότερες εποχές. Κάθε αρχαίος αλλά και αρκετοί σύγχρονοι συγγραφείς, ποιητές, φιλόσοφοι, ιστορικοί, επιστήμονες, επικαλούνται τις πανέμορφες Μούσες, για να τους εμπνεύσουν, και να μπορέσουν να φέρουν σε πέρας το δικό τους έργο. Ουσιαστικά πρόκειται για μία προσπάθεια ανάκλησης και επαναφοράς της αρχέγονης μνήμης του ανθρώπου. Για τον Σωκράτη η μάθηση είναι ανάμνηση, δηλαδή κάθε τι, το οποίο ανακαλύφθηκε και μαθεύτηκε απ' τους ανθρώπους σε κάποια παλαιότερη χρονική στιγμή, έχει αποτυπωθή σαν σφραγίδα στο D.N.A. των κυττάρων μας: «ότι δηλαδή για εμάς η μάθηση δεν είναι παρά ανάμνηση, και σύμφωνα με αυτό είναι αναγκαίο να έχουμε μάθει σε κάποιο προηγούμενο χρόνο αυτά που τώρα ανακαλούμε στην μνήμη μας» (Πλάτων «Φαίδων», 72 D).

Επομένως μελετώντας το κάθε πνευματικό έργο της εκάστοτε εποχής δεν κάνουμε τίποτε άλλο απ' το ν' ανακαλούμε τις αρχέγονες αυτές γνώσεις, που είναι ήδη καταγεγραμμένες στα κύτταρά μας και επανέρχονται στην μνήμη μας.

«Σεις, οι θυγατέρες της Μνημοσύνης και του βροντερού Διος, ω ένδοξες Πιερίδες Μούσες με τη λαμπρή φήμη, σεις, σε όσους ανθρώπους παρευρεθήτε, είσθε περιπόθητες, πολύμορφες, επειδή γεννάτε την άμεμπτη αρετή πάσης παιδείας. Σεις τρέφετε την ψυχή και δίνετε την ορθή κατεύθυνση στη διανόηση και είσθε οι οδηγοί βασίλισσες του δυνατού νου.» (Ορφεύς, «Ύμνος Μουσών».)


Μνήμη και ανάμνηση ως έννοιες

Η Αριστοτελική σκέψη όρισε τις βασικές έννοιες της σύγχρονης επιστημονικής θέσης για τη μνήμη, την ανάμνηση, την αντίληψη και άλλων παρομοίων λειτουργιών της ανθρώπινης διανοίας: «Μνήμη ονομάζουμε την διατήρηση των παραστάσεων και ανάμνηση την ανάπλασή τους. Οι άνθρωποι δεν ανήκουν όλοι στον ίδιο τύπο. Άλλοι είναι μνημονικοί και άλλοι αναμνηστικοί. Οι βραδείς στην σκέψη είναι κατά το πλείστον πιο μνημονικοί, ενώ οι ταχείς και ευμαθείς είναι αναμνηστικώτεροι. Η μνήμη διαφέρει απ' την φαντασία κατά το ότι είναι κίνηση της αισθήσεως η διανοίας που ενεργεί. Άλλωστε τ' αποτελέσματα της μιας και της άλλης κινήσεως τα λέμε φαντάσματα (είδωλα η εικόνες). Και η φαντασία είναι σαν μία ζωγραφιά, που συνθέτει η ψυχή». (Στοβαίος, «Ανθολόγιον», Αριστοτέλους, «Περί Μνήμης».)

Ο Αριστοτέλης παρομοιάζει την μνήμη (η κίνηση της διάνοιας) σαν την κίνηση που γίνεται για την αποτύπωση του δακτυλιδιού κατά την στιγμή της σφραγίδας: «Για τούτο στην περίπτωση που ο άνθρωπος η λόγω παθήματος η λόγω ηλικίας βρίσκεται σε ρευστή κατάσταση, η αποτύπωση της εικόνας δεν πετυχαίνει, σαν να αποτυπώνεται δηλαδή η σφραγίδα σε νερό, ενώ αντιθέτως, όταν υπάρχη σταθερότητα και όχι ρευστότητα, η αποτύπωση πετυχαίνει, όπως συμβαίνει και στα παλιά οικοδομήματα. Όταν όμως είναι πολύ σκληρό το αντικείμενο που σφραγίζεται, η αποτύπωση δεν πετυχαίνει. Γι' αυτό ακριβώς η νεαρή και η γεροντική ηλικία δεν διακρίνονται για μνημονική ικανότητα, διότι φαίνεται να διαρρέει η αποτύπωση, στους μεν νέους λόγω ρευστότητας ένεκα της αυξήσεως, στους δε γέροντες λόγω φθοράς. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στους πολύ ταχείς στην αντίληψη και στους πολύ βραδείς. Διότι ούτε οι μεν ούτε οι δε έχουν προφανώς ισχυρή μνήμη, διότι οι πρώτοι είναι ρευστοί, ενώ οι δεύτεροι αρκετά σκληροί. Για τούτο στην ψυχή των πρώτων δεν μένει σχεδόν καθόλου η εικόνα, ενώ στην ψυχή των δευτέρων είναι σαν να μην την αγγίζη.» (Στοβαίος, «Ανθολόγιον», Αριστοτέλους, «Περί Μνήμης»).

Η άποψη του Νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφυρίου για την μνήμη ακολουθεί πιστά την Αριστοτελική σκέψη: «Η μνήμη είναι κοινή στον άνθρωπο και στα άλογα ζώα. Η πλήρως όμως διαμορφωμένη μνήμη, με την οποία συντελείται και η ανάμνηση, υπάρχει μόνο στα λογικά όντα. Διότι το ωλοκληρωμένα διαμορφωμένο είναι το αποτέλεσμα της λογικής μας ικανότητας. Γι' αυτό και οι μαθητές του Αριστοτέλους λέγουν, ότι τα άλογα ζώα έχουν το "μεμνήσθαι" όχι όμως και το "αναμιμνήσκεσθαι". Έτσι μόνον ο άνθρωπος έχει την δύναμη να διατηρή τις παραστάσεις αυτές, αλλά και να τις αναπλάθη» (Πορφυρίου, «Περί των δυνάμεων της ψυχής», παρ.1).

Στον Κρατύλο του Πλάτωνος ο Σωκράτης αναφέρει, ότι «μνήμη σημαίνει μονή (παραμονή) στην ψυχή αλλά όχι κίνηση» (437 b).

Ποιά η διαφορά όμως της μνήμης από την ανάμνηση; «Καθ' όσον το μεν πρώτον (μνήμη) είναι δύναμη αφ' εαυτής ενεργούσα και κοινή σε κάθε άνθρωπον και σε άλλα ζώα, το δε δεύτερον (ανάμνηση) είναι ενέργεια του νου και της βουλήσεως αποκλειστικώς και μόνον ανθρώπινη» (Αριστοτέλους, «Περί Μνήμης» 2. 25).

Ανάμνηση = ενθύμιση = η δύναμη του αναμιμνήσκεσθαι (Liddell and Scott, λήμμα «ανάμνησις»). Επομένως «ανάμνηση» η «ενθύμιση» είναι η ικανότητα του εγκεφάλου να ανακαλεί στη συνείδησή μας προηγούμενα ψυχικά συμβάντα εκουσίως, λειτουργία αποκλειστικά ανθρώπινη, όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης. Αυτή είναι και η διαφορά της απ' την μνήμη, ο μηχανισμός της οποίας φέρνει ακουσίως στην συνείδησή μας προηγούμενα ψυχικά συμβάντα, που συνέβησαν στην ζωή μας. Είναι δε κοινή σε ανθρώπους και σε ζώα.

Κατά το ιδεοκρατικό σύστημα του Πλάτωνα η έννοια της ανάμνησης είναι ο απαραίτητος εκείνος παράγοντας, που θα μας βοηθήσει στην κατανόηση της γνώσης. Η νοητική ικανότητα του ανθρώπου, αντιλαμβανόμενη τα φαινόμενα της ροής της ζωής, αναμιμνήσκεται των ιδεών των φαινομένων, καθ' ότι οι ιδέες και τα φαινόμενα μοιάζουν μεταξύ τους. Και επειδή τα φαινόμενα της ζωής είναι τα έκτυπα η οι απορροές των αρχέτυπων του κόσμου των ιδεών, μέσω της ανάμνησης επέρχεται η γνώση.


Η μνήμη στην Ψυχολογία του Βάθους

Σύμφωνα με την «Ψυχολογία του Βάθους», που ίδρυσε ο Ελβετός ψυχίατρος και ψυχολόγος Καρλ Γιουνγκ, που βασίσθηκε κυρίως στην Πυθαγόρεια και Πλατωνική σκέψη, υπάρχουν τρία είδη συνείδησης: Το συνειδητό, το προσωπικό ασυνείδητο και το απρόσωπο η συλλογικό ασυνείδητο.

Το συνειδητό είναι ο χαρακτήρας, που εκφράζει ο κάθε άνθρωπος στην καθημερινότητά του.

Το προσωπικό ασυνείδητο είναι αυτό, που περιλαμβάνει όλες τις καταπιεσμένες και απωθημένες τάσεις και εμπειρίες του ανθρώπου, που έχουν καταγραφεί καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του ακόμα και κατά την διάρκεια της κύησης. Τα δεδομένα αυτά είναι αυστηρά προσωπικές και ατομικές τάσεις, που βρίσκονται μέσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου και σπανίως εξωτερικεύονται. Το προσωπικό ασυνείδητο αποτελεί την τροφό και την ανεξάντλητη πηγή της ψυχικής ενέργειας του ανθρώπου, που διαρκώς τρέφει την συνείδηση ως ο δημιουργός του ανωτέρου πνευματικού βίου.

Το συλλογικό ασυνείδητο τώρα εμπεριέχει πληροφορίες, τάσεις και γνώσεις, που έρχονται από άλλες εποχές και ανήκουν σε ένα στάδιο προ-λεκτικό και προ-λογικό. Ο Γιουνγκ ωνόμασε τις πληροφορίες αυτές αρχέτυπα. Τα αρχέτυπα εκφράζονται με εικόνες και σύμβολα, που αγγίζουν τις λειτουργίες των ονείρων, της διαίσθησης, της εσωτερικής αίσθησης-έμπνευσης και των βαθέων συναισθημάτων. Έτσι έχει κανείς την έντονη αίσθηση, ότι κάποια εικόνα η σύμβολο έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, βαθύτερο νόημα και φυσικά μεγάλη αξία γι' αυτόν, αν και είναι απροσπέλαστη από την λογική. Αυτός δε, που βιώνει αυτές τις καταστάσεις και αρχίζει να τις κατανοεί και να τις μελετά, θ' αναγνωρίσει σ' αυτές ορισμένες αναλογίες με τα θέματα της Μυθολογίας, των παραμυθιών κ.λπ.

Αυτή η κοινή διαπίστωση ωδήγησε τον Γιουνγκ στο συμπέρασμα, ότι τα περιεχόμενα αυτού του βαθύτερου στρώματος είναι πανανθρώπινα και πανάρχαια, επομένως υπερπροσωπικά, αφού υπερβαίνουν τον καθαρά προσωπικό κόσμο του ατομικού εγώ και της συνείδησης. Τα τρία αυτά είδη συνείδησης επικοινωνούν μεταξύ τους, υπάρχουν στους ανθρώπους της κάθε εποχής και επαναφέρουν στην μνήμη τους εικόνες και σύμβολα απ' τα προ-λογικά στάδια της ανθρωπότητας.

Η κατάσταση αυτή γίνεται εμφανής στα παιδιά, που κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι βυθισμένα σ' έναν κόσμο φανταστικής πραγματικότητας, σ' έναν κόσμο παραμυθιού και ξυπνητού ονείρου, που έχει ελάχιστη σχέση με την εξωτερική πραγματικότητα. Έτσι τα παιδιά κολυμπούν σε μία αδιαφοροποίητη μάζα προγονικών και αρχέγονων μυθολογικών εικόνων-αρχετύπων, γνώση που αναμιμνήσκεται μέσα απ' τα παιδικά παραμύθια και τους μύθους. Βαθμιαία με την ανάπτυξη της λογικής λειτουργίας το παιδί βγαίνει απ' την χώρα του παραμυθιού και του ονείρου, χάνοντας την επαφή με τον θαυμαστό αυτόν προ-λογικό και μυθολογικό κόσμο των αρχετύπων.

Φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο, που το χριστιανικό ιερατείο χρησιμοποίησε τα προϊστορικά σύμβολα του Ηλίου, όπως τον σταυρό, αλλά και τα πανάρχαια παγανιστικά τελετουργικά, γνωρίζοντας ότι αποτελούσαν αρχετυπικές εικόνες και σύμβολα, που είχαν καταγραφεί βαθιά στο συλλογικό ασυνείδητο του αρχαίου ανθρώπου. Έτσι παρά τις σφαγές και τις καταστροφές η χριστιανική θρησκεία έγινε αποδεκτή από τον μεταχριστιανικό κόσμο, αφού τα σύμβολα-αρχέτυπα, που χρησιμοποίησε, ήταν ήδη καταγεγραμμένα στα βάθη της ανθρώπινης μνήμης. 

Η λήθη και οι θρησκείες

Σεβασμία λήθη των κακών, σαν σοφή κι εσύ είσαι των δυστυχισμένων η καλόδεχτη θεά» (Ευριπίδου, «Ορέστης» παρ. 213). Ετυμολογικά η λέξη «λήθη» προέρχεται εκ του ρήματος λήθομαι-λανθάνω και σημαίνει το «λησμονείν» η «επιλησμοσύνη» (Liddell and Scott, λήμμα «λήθη»). Σαν προέκταση «λήθη» = απώλεια της «α-λήθειας».

Κατά τον Πλάτωνα «η λήθη αποτελεί την εξάλειψη της μνήμης» (Φίληβος, παρ.  33 Ε). Στο «Συμπόσιο», παρ. 208 Α  αναφέρει: «Αυτό, που λέγεται μελέτη σε κάποιους, είναι επιβολή, διότι έτσι χάνεται η επιστήμη, η λήθη ουσιαστικώς είναι η απώλεια της επιστήμης.» Ο Σπεύσιππος, διευθυντής της Πλατωνικής Ακαδήμειας, στο «Λεξικό Εννοιών της Πλατωνικής Φιλοσοφίας», λήμμα «λήθη», αναφέρει: «Λήθη: επιστήμης αποβολή, απώλεια κατακτημένης γνώσεως».

Οι ιουδαιογενείς θρησκείες Εβραϊσμός, Χριστιανισμός, και Μωαμεθανισμός εμφανίσθηκαν ως οι εχθροί κάθε γνώσης και επιστήμης. Σε πολλά απ' τα χωρία του Ταλμούδ, του Κορανίου και της Βίβλου, αλλά και στα υπόλοιπα «ιερά» βιβλία των τριών θρησκειών, οι Επιστήμες, η Φιλοσοφία και οι Τέχνες αναθεματίζονται απ' τον ίδιο τον Γιαχβέ-Αλλάχ η τους ιερείς του: «Επειδή είναι γεγραμμένον, θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών. Που ο σοφός; Που ο γραμματεύς; Που ο συζητητής του αιώνος τούτου; Δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;» (Απόστολος Παύλος, «Επιστολή Προς Κορινθίους», παρ. 19-20.)

Η Λήθη πλέον ως διδασκαλία του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού θα καλύψει με το πέπλο της την Ευρώπη και απ' τον 15ο μ.Χ. αιώνα και ύστερα τον Αραβικό Κόσμο. Είναι ο αιώνιος εχθρός των Μουσών, των προστάτιδων των γραμμάτων: «Λήθη στυγερή και μισητή στις Πιερίδες. Η δε καλότυχη μνήμη στήριγμα για τους θνητούς στην σύντομη διάβαση του βίου τους.» (Σοφοκλέους, «Σύνδειπνος», Αποσπάσματα.)

Ο χριστιανικός Κλήρος αναθεμάτισε κάθε φιλοσοφικό έργο και κάθε είδος γνώσεως του Αρχαίου Κόσμου κατά την διάρκεια της επικράτησής του: «Από που διδαχθήκατε τα αριστοτελικά διδάγματα; Ποιός προτίμησε τον Πλάτωνα απ' τα ευαγγέλια; Ποιός πέταξε έξω το κήρυγμα της αληθινής πίστης και έφερε μέσα την άπιστη αναζήτηση;» (Ι. Χρυσόστομος, «Εν αρχή ο λόγος», παρ. α.)

Για το Χριστιανισμό κάθε τι ελληνικό αποτελεί προϊόν του κακού αντιπάλου θεού Σατανά: «Μίσησε φορέματα μαλακά (των Ελλήνων), μίσησε βαψίματα όμορφα, μίσησε ομορφιά και τα συνοδεύοντα αυτά δαιμονικά άσματα, κιθάρες και αυλούς, τους κρότους των χορών και τις άτακτες φωνές. Δεν γνωρίζεις, άθλιε, πως όλα τούτα σπορά του διαβόλου είναι;» (Εφραίμ ο Σύρος).

Κατά την Βυζαντινή περίοδο οι ιερείς του Χριστιανισμού υποκινούμενοι απ' τα ιερά τους βιβλία κατέστρεψαν μέσα σε λίγες δεκαετίες το 97% των αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων, πυρπολώντας όλες τις βιβλιοθήκες του Αρχαίου Κόσμου: «Μετά δε απ' αυτά και στις οικίες γινόταν έρευνα. Και πολλά είδωλα βρίσκονταν στις αυλές των σπιτιών, τα οποία ερρίπτοντο στην πυρά και στον βόρβορο, μαζί δε και βιβλία, τα οποία ήταν γεμάτα μαγεία και τα οποία ιερά αυτοί έλεγαν» («Συναξαριστής του Αγίου Πορφυρίου» κεφ. 71).

Αλλά και οι δημιουργοί των έργων αυτών, επιστήμονες και φιλόσοφοι, καίγονταν ζωντανοί στην πυρά η εκτελούνταν με ξίφος: «Οι συλληφθέντες Θεόδωρος και οι τεχνίτες των τριπόδων κάποιοι από φωτιά κάηκαν και κάποιοι από ξίφος εκτελέσθηκαν. Και για την ίδια αιτία εκτελέσθηκαν και κάηκαν σε όλη την επικράτεια οι λαμπρώς φιλοσοφούντες, άσχετα αν και η οργή του βασιλέως επεκτάθηκε και σε μη φιλοσοφούντες». (Σωζομενός, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 6, κεφ. 35, παρ.6).

Αποτέλεσμα της λήθης είναι η συσκότιση του νου και των λογικών λειτουργιών του εγκεφάλου, καρπός της δε είναι η δεισιδαιμονία και η βλακεία. Η χριστιανική λήθη του Μεσαίωνα και η νοητική συσκότιση επικράτησαν ολοκληρωτικά για μία περίπου χιλιετία στην Ευρώπη. Από την περίοδο της Αναγέννησης κι έπειτα η μωαμεθανική λήθη συσκότισε και τον Αραβικό Κόσμο.

Η ιδιωτεία η βλακεία αποτελούν σήμερα ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο, που πλήττει όλες τις χώρες του κόσμου. Στο φαινόμενο αυτό συμβάλλουν καθοριστικά τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, το Ραδιόφωνο, η Τηλεόραση (κυρίως) και ο Τύπος. Το ποσοστό της βλακείας φυσικά διαφέρει από χώρα σε χώρα και είναι αντιστρόφως ανάλογο με την γνώση.

Όπου η γνώση και η παιδεία ανθούν η λήθη, η δεισιδαιμονία και η βλακεία μειώνονται. Αντιθέτως συμβαίνει, όταν η γνώση και η παιδεία υποβαθμίζονται. Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα η χριστιανική λήθη και αποβλάκωση συνεχίζουν να καλύπτουν με το πέπλο τους την μεσαιωνική χώρα μας, που αποτελεί την ουραγό της Ευρώπης σε κάθε πολιτισμικό επίπεδο.

ΠΗΓΗ

 

http://alfeiospotamos.pblogs.gr/2013/09/h-mnhmh-h-lhthh-kai-o-politismos.html 

Ποιοί και γιατί καταστρέφουν την ιστορία όλων των χωρών του πλανήτη; Ποιο είναι το σχέδιο τους... ;;;

 

Ποιοί έχουν συμφέρον να επιδιώκουν την καταστροφή και «απεθνικοποίηση» των αρχαίων μνημείων του πλανήτη;
"H ταυτότητα μιας χώρας, η αξία και ο πολιτισμός της εδράζονται στην ιστορία της. Αν ο πολιτισμός μιας χώρας λεηλατηθεί, όπως συνέβη με τον δικό μας, η ιστορία της τελειώνει".
— Ra'id Abdul Ridhar Mohammed, Ιρακινός αρχαιολόγος, τις ημέρες που όλη η ανθρωπότητα παρακολουθούσε τη λεηλασία του Μουσείου του Ιράκ, η οποία υποκινήθηκε από την εισβολή των στρατευμάτων των ΗΠΑ.
Ιστολόγιο του Daniel Estulin
με πληροφορίες από το Front Page Mag
Aπόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Σύμφωνα με αρκετά δημοσιεύματα στα αραβικά μέσα ενημέρωσης, εξέχοντες μουσουλμάνοι κληρικοί έχουν αρχίσει να ζητούν την κατεδάφιση των Πυραμίδων της Αιγύπτου, οι οποίες, σύμφωνα με τα λόγια του Σαουδάραβα Σεΐχη Alibin Said al-Rabi'i, αποτελούν «σύμβολα παγανισμού», τα οποία το αιγυπτιακό κόμμα των σαλαφιστών έχει εδώ και καιρό σχεδιάσει να καλύψει με κερί. Πιο πρόσφατα, ο επονομαζόμενος "Σεΐχης των σουνιτών σεΐχηδων» του Μπαχρέιν και πρόεδρος του κόμματος της Εθνικής Ενότητας, Abd al-Latif al-Mahmoud, κάλεσε τον νέο πρόεδρο της Αιγύπτου, Muhammad Morsi, «να καταστρέψει τις Πυραμίδες και να επιτύχει ό, τι δεν κατόρθωσε ο Sahabi Amr bin al-As".
Με το τελευταίο αυτό όνομα, Amr bin al-As, είναι γνωστός ο έμπιστος φίλος του Προφήτη Μωάμεθ, με τα αραβικά φύλα του, ο οποίος εισέβαλε και κατέκτησε την Αίγυπτο περίπου το 641 μ.Χ. Τηρώντας τις οδηγίες του al-As, καθώς και του μετέπειτα ισχύοντος μουσουλμανικού κανόνα, πολλές αιγυπτιακές αρχαιότητες καταστράφηκαν ως απομεινάρια «απιστίας» στον Θεό. Ενώ οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί της Δύσης υποστηρίζουν ότι αυτό το τελευταίο δεν ισχύει, σύμφωνα με τους πρώτους μουσουλμάνους συγγραφείς, ακόμη και η μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η οποία θεωρήθηκε αποθετήριο παγανιστικών γνώσεων που έρχονται σε αντίθεση με το Κοράνι, καταστράφηκε επί βασιλείας του Βin al-As και σε συμμόρφωση με την εντολή του χαλίφη Οmar.
Ωστόσο, ενώ το μαζικό κάψιμο βιβλίων ήταν μια εύκολη δραστηριότητα τον 7ο αιώνα, δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για τις γιγαντιαίων διαστάσεων πυραμίδες και τη γειτονική Σφίγγα, παρά το γεγονός ότι οι βασιλείς της δυναστείας των Μαμελούκων της Αιγύπτου «έκοψαν» τη μύτη της τελευταίας κατά τη διάρκεια ασκήσεων σκοποβολής, και ας εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα ο δημοφιλής μύθος που αποδίδει την καταστροφή αυτή σε ένα Δυτικό, τον Ναπολέοντα.
Σήμερα, όμως, όπως παρατηρεί ο "Σεΐχης των σουνιτών σεΐχηδων» του Μπαχρέιν, και χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, η καταστροφή των Πυραμίδων είναι εφικτή. Το μόνο ερώτημα που απομένει είναι εάν ο πρόεδρος της Αιγύπτου και μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι αρκετά "ευσεβής" και αν είναι πρόθυμος να ολοκληρώσει τη διαδικασία εξισλαμισμού που ξεκίνησε στα χέρια του πρώτου μουσουλμάνου κατακτητή της Αιγύπτου.
Μια τέτοια πορεία δράσης δεν είναι καθόλου αβάσιμη. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα μουσουλμάνων που καταστρέφουν την ίδια την προ-ισλαμική κληρονομιά τους, ξεκινώντας με τον ίδιο τον προφήτη του Ισλάμ, Μωάμεθ, ο οποίος κατέστρεψε τον ναό Ka'ba της Αραβίας, μετατρέποντάς τον σε τζαμί.
Αναζητώντας απάντηση στο ερώτημα "Ποιό είναι το ιδιαίτερο εκείνο στοιχείο του Ισλάμ, που τόσο συχνά στρέφει τους οπαδούς του κατά της ίδιας της πολιτιστικής τους κληρονομιάς;" ο Daniel Pipes παραθέτει πολλά παραδείγματα, από τους μουσουλμάνους της μεσαιωνικής εποχής στην Ινδία, που κατέστρεφαν τους ναούς των προγόνων τους, μέχρι τους σύγχρονους μουσουλμάνους, που επιδιώκουν την καταστροφή της μη ισλαμικής κληρονομιάς τους στην Αίγυπτο, το Ιράκ, το Ισραήλ, τη Μαλαισία και την Τυνησία.
Σήμερα, στο όνομα αυτού που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο περιγράφει ως «πιθανό έγκλημα πολέμου» και με την οικονομική στήριξη από την Ουάσιγκτον, φανατικοί ισλαμιστές καταστρέφουν την αρχαία κληρονομιά της πόλης του Τιμπουκτού στο Μάλι, ενώ τριγύρω ακούγεται η θριαμβευτική κραυγή πολέμου του Ισλάμ, "Αλλάχ Άκμπαρ!"
Ένα μεγάλο μέρος αυτού του μίσους για την ίδια την προ-ισλαμική κληρονομιά τους συνδέεται με το γεγονός ότι, παραδοσιακά, οι μουσουλμάνοι δεν μπορούν να ταυτιστούν με το ένα ή το άλλο έθνος, πολιτισμό, κληρονομιά, ή γλώσσα, αλλά μόνο με το ισλαμικό έθνος και την ισλαμική κοινότητα της Umma.
Κατά συνέπεια, ενώ πολλοί Αιγύπτιοι –τόσο μουσουλμάνοι όσο και μη μουσουλμάνοι– θεωρούν τον εαυτό τους Αιγύπτιο, οι ισλαμιστές δεν έχουν καμιά εθνική ταυτότητα και ταυτίζονται μόνο με πολιτισμό του Ισλάμ, με βάση την«Σούνα» του προφήτη και τη γλώσσα του Ισλάμ, τα Αραβικά. Αυτό το συναίσθημα εκδηλώθηκε με σαφήνεια όταν ο πρώην ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, Muhammad Akef, δήλωσε: "Στα κομμάτια να πάει η Αίγυπτος", υποδεικνύοντας ότι τα συμφέροντα της χώρας του είναι δευτερεύοντα σε σχέση με αυτά του Ισλάμ.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι οι εκκλήσεις αυτού του είδους γίνονται σε αυτή ακριβώς τη χρονική συγκυρία: αμέσως μετά την εκλογή στην προεδρία της Αιγύπτου ενός μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Στην πραγματικότητα, τα ίδια δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για την έκκληση να κατεδαφιστεί το τελευταίο από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου αναφέρουν, επίσης, ότι Αιγύπτιοι σαλαφιστές προτρέπουν τον πρόεδρο Morsi να εξορίσει όλους τους σιίτες και τους μπαχαϊστές από τηνΑίγυπτο.
Με άλλα λόγια, η έκκληση του Morsi για την αποφυλάκιση του αποκαλούμενου«Τυφλού Σεΐχη», εγκεφάλου των τρομοκρατών ισλαμιστών, ίσως να αποτελεί ένα μικρό ορατό δείγμα θράσους το οποίο είναι συγχρόνως ενδεικτικό για όσα πρόκειται να δούμε ακόμη στο μέλλον. Από τις εκκλήσεις για τη νομιμοποίηση του είδους ισλαμικού γάμου, στο οποίο η γυναίκα δίνει αιώνιο όρκο να παραμείνει "σκλάβα του σεξ", έως τις εκκλήσεις για ίδρυση "αστυνομίας ηθικής" που θα βασίζεται στο νόμο της Σαρία, έως τις εκκλήσεις για την καταστροφή των γιγαντιαίων μνημείων της αρχαίας Αιγύπτου υπό την αιγίδα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το λυχνάρι της καταστροφής μοιάζει να έχει ανοίξει και το τζίνι απελευθερώθηκε στην σύγχρονη Αίγυπτο.
Όλες οι διεθνείς οργανώσεις -πολλές από τις οποίες συντηρούνται από γνωστά κέντρα της Ουάσιγκτον- που σήμεραεσκεμμένα και επιμελώς κάνουν τα στραβά μάτια, όταν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαπράττονται από μουσουλμάνους, για να μην κατηγορηθούν για «ισλαμοφοβία», μήπως είναι καιρός, έστω και τώρα, να αντιληφθούν ότι οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, αλλά και πολλά άλλα αρχαία μνημεία, αποτελούν εμφανώς τον επόμενο στόχο στη λίστα των ισλαμιστών; Ή θα αποσιωπηθεί για άλλη μια φορά το γεγονός ότι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι εμπλέκονται σε αυτές τις καταστροφές, ακόμη και τη στιγμή που θα σωριάζονται στο έδαφος αυτά τα αρχαία σύμβολα του ανθρώπινου πολιτισμού;
Ας σημειωθεί επίσης ότι και το Αιγυπτιακό Μουσείο στο Κάιρο λεηλατήθηκε, κατά τη διάρκεια των σχετικά πρόσφατων εξεγέρσεων της«Αραβικής Άνοιξης», οι οποίες υποκινήθηκαν από τη Νέα Τάξη και την «αυτοκρατορία» των Αγγλοσαξόνων Αγγλοαμερικανών.
Μήπως ο τελικός στόχος τους είναι να καταστρέψουν κάθε ίχνος εθνικής κληρονομιάς και ταυτότητας, αλλά και σχεδόν κάθε ίχνος πολιτισμικής και πνευματικής προόδου, που συντελείται μέσω των αιώνων, προκειμένου να υποχρεώσουν την απλή και άβουλη πλειοψηφία να επιστρέψει σε μια πνευματική και διανοητική κατάσταση που δεν θα απέχει πολύ από αυτή των προϊστορικών χρόνων, σαν να μην συνέβη ποτέ κανένα είδος εξέλιξης κατά τα τελευταία 6.000 χρόνια;
Μήπως ο τελικός στόχος τους είναι να υποχρεώσουν τον καθένα που δεν είναι μέρος της ελίτ και δεν ανήκει στις κλίκες των υπηρετών τους, να επιστρέψει σε μια κατάσταση που δεν θα διαφέρει πολύ από αυτή των απλών ζώων;
Αν δεν αντιδράσουν σε αυτές τις μεθοδεύσεις οι λαοί, το πεπρωμένο τους θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα καταλήξει να μοιάζει με το σκηνικό και το σενάριο της ταινίας «Γη, ο Πλανήτης των Πιθήκων».
(conspiracyfeeds)

http://www.prisonplanet.gr/conspiracy/26015

ΒΟΜΒΑ... Ξεχάστε τα δανεια..Για κακουργημα μηνύθηκαν οι τραπεζες... ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ. Εχουν αποζημειωθεί με την ανακεφαλαιοποίηση

Εισαγωγή: Το παρακάτω κείμενο το είχα διαβιβάσει στην ECB και το Υπουργείο Οικονομικών. Ο Υπουργός Γιώργος Στουρνάρας στη συνέχεια με το αριθμό Πρωτοκόλλου Β.871/12-6-2013 το διαβίβασε στις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, όπως αυτές αναφέρονται στο παραπάνω έγγραφο, μεταξύ αυτών και στον εισαγγελέα Χαλκίδος, με την εντολή να ελέγξουν, κατά τις αρμοδιότητές των, τα καταγγελλόμενα μου, καθιστάμενος έτσι
(ο Υπουργός) στην μήνυσή μου αυτή ενώπιον του εισαγγελέα Χαλκίδος (το έγγραφο αυτό του υπουργού το βλέπετε στο τέλος της ανάρτησης του κειμένου μου) 

Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ 

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΧΑΛΚΙΔΟΣ 

ΜΗΝΥΣΗ

Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ιατρού, κατ. Χαλκίδος, οδός Δημ.Βώκου 6, τηλ.22210-62743

ΚΑΤΑ

Των Τραπεζών: 1) «ΕΘΝΙΚΗΣ», Αιόλου 86, Αθήνα, 2) Alpha Bank, 3) Εurobank, Λεωφ. Αμαλίας 20, Αθήνα και 4) Τράπεζα Πειραιώς, Αμερικής 4, Αθήνα, νομίμως εκπροσωπουμένων

Για Απάτη (ΠΚ 386), Εκβίαση (ΠΚ 385), Απειλή (ΠΚ 333), Νομιμοποίηση Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες σε βαθμό ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ (ν. 3932/2011 και ν.3691/2008) και Σύσταση Εγκληματικής Οργάνωσης (ΠΚ 187).

ΚΑΙ ΚΑΤΑ

α) Γεωργίου  Προβόπουλου, Δ/τη Κεντρικής Τράπεζας για συνέργεια στα παραπάνω κακουργήματα των τραπεζών, δια της πλημμελούς άσκησης των εποπτικών του καθηκόντων (παράβαση των άρ. 2δ, 55^Α του Καταστατικού της ΤτΕ) και δεν επέβαλλε υπέρ του Δημοσίου τις κατά των τραπεζών προβλεπόμενες ποινές (αρ. 55 του καταστατικού της ΤτΕ) (Απιστία περί την Υπηρεσία, ΠΚ 256).

β) Της Δ/ντριας Β. Ζάκκα και Υπ/ντριας Κυριακής Φλεσιοπούλου της

Δ/νση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος για συνέργεια στα κακουργήματα των τραπεζών δια της πλημμελούς εποπτείας των τραπεζών.

γ) Και κατά παντός υπευθύνου για τα παραπάνω εγκλήματα ως φυσικών και ηθικών αυτουργών.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το παρακάτω κείμενο της μήνυσης, τυπικά προσαρμοσμένο στην κάθε ιδιαίτερη περίπτωση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα δικαστήρια ως ΕΝΣΤΑΣΗ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ εναντίον κάθε μιας εκ των 4 συστημικών τραπεζών (Eθνική, Πειραιώς, Alpha,Eurobank), λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος αυτών, διότι αποζημιώθηκαν με την ανακεφαλαιοποίησή των, για τα απαιτούμενα –για δεύτερη φορά- απ` αυτές δάνεια από τους δανειολήπτες των.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:  Η ανακεφαλαιοποίηση των 4 συστημικών ελληνικών τραπεζών (Εθνικής, Πειραιώς,Alpha και Eurobank),  ολοκληρώθηκε με την ψήφιση του 3^ου Μνημονίου (ν. 4093/2012, Υποπαράγραφος Δ.1 άρ.1^α και 2^α, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) και την έκδοση της από 12-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012) και των αρ. 27^ακαι 28 του  ν. 3601/2007/ΦΕΚ Α` 178/01-8.2007, «περί κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών». Η Εθνική Τράπεζα έλαβε συνολικά το ποσόν των 6+9.756 = 15.756 δις. ευρώ.

Τα κεφάλαια της ανακεφαλαιοποίησης (από τον κρατικό προυπολογισμό) διατίθενται, σύμφωνα με τα αρ.27^α και 28 του ν.3601/2007 αποκλειστικά για την αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών που υπέστησαν και από τα μη-εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια (καταγγελθέντα και μη και παντός είδους, ήτοι πιστωτικών καρτών, καταναλωτικών, επιχειρηματικών, στεγαστικών, ανοιχτών κλπ), των φυσικών προσώπων, μεταξύ αυτών και του δικού μου προς την ….Tράπεζα, η οποία έλαβε συνολικά…ευρώ. Συνεπώς, οι παραπάνω τράπεζες «4 συστημικές τράπεζες» και συγκεκριμένα και η αντίδικός μου….τράπεζα, δεν έχουν νόμιμο δικαίωμα να απαιτούν για δεύτερη φορά τα ληξιπρόθεσμα αυτά δάνεια από τους δανειολήπτες. Η, παρόλα αυτά, απαίτηση των δανείων αυτών, με τις παραπάνω συνθήκες, συνιστά την διάπραξη των αξιόποινων πράξεων από της τράπεζες της Απάτης, Εκβιασμού, Απειλής και Νομιμοποίησης Eσόδων από Εγκληματικές Πράξεις, εναντίον των οφειλετών κι εμού εν προκειμένω, τοσούτων μάλλον που εγώ έχω ειδοποιήσει την …. Τράπεζα για το θέμα αυτό.  

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα καίρια πλήγματα στη ρευστότητα των τραπεζών

Η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης και η σταθεροποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αποτελούν βασική προϋπόθεση για την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και άρα και για την πολυπόθητη ανάκαμψη. Η πολύμηνη καθυστέρηση στην υλοποίηση του εγχειρήματος, ωστόσο, έγκειται στο βασικό προβληματισμό για το κατά πόσο είναι δυνατό, αλλά και ηθικό, από ένα σημείο και μετά, να διατηρήσουν οι τράπεζες τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα αλλά και τις ίδιες διοικήσεις τη στιγμή που το Δημόσιο συνεισφέρει δεκάδες δις ευρώ στη διάσωσή τους. Ας δούμε όμως όλη την πορεία του ζητήματος των τραπεζών από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, το πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή αλλά και το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Φυγή καταθέσεων: Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι πριν το 2009 οι καταθέσεις μας ήταν περίπου 250 δις ενώ σήμερα έχουν πέσει στα 160 δις. Λόγω συνεχώς εντεινόμενου κλίματος ανασφάλειας στην ελληνική οικονομία (κάθε φορά που ακούγονται φράσεις του τύπου «πάγωμα δόσης», «καταγγελία του Μνημονίου» ή «επιστροφή στη δραχμή» πολλά δις καταθέσεων κάνουν φτερά) αλλά και λόγω ύφεσης, αφού ένα ποσοστό των καταθέσεων καταναλώθηκε.

Επισφάλειες: Τα «κόκκινα» ληξιπρόθεσμα δάνεια (παντός είδους δάνεια, ήτοι πιστωτικών καρτών, καταναλωτικών, επιχειρηματικών, στεγαστικών, ανοιχτών κλπ),

που δεν εξυπηρετούνται από 200.000 περίπου νοικοκυριά και επιχειρήσεις μέχρι την 31-12-2012 και δεν έχουν προοπτική να εισπραχθούν από την τράπεζα –είτε λόγω πτώχευσης του οφειλέτη είτε λόγω έλλειψης εγγυήσεων-ξεπερνούν αυτή τη στιγμή τα 25 δις ευρώ. Τα ληξιπρόθεσμα αυτά δάνεια κατηγοροποιούνται ως «καθυστερούμενα», «ληξιπρόθεσμα», «σε οριστική καθυστέρηση» και ως «επισφαλή» (αυτά που έχει χαθεί κάθε δυνατότητα είσπραξής των, όπως σε περίπτωση οικονομικής δυσπραγίας, πτώχευσης, θανάτου κλπ). Τις επισφάλειες αυτές κλήθηκε να ελέγξει (με αμφίβολο τρόπο –λόγω κυρίως παράλειψης ελέγχου των off-shore του εξωτερικού) το προηγούμενο έτος) η Blackrock στα δανειακά χαρτοφυλάκια των τραπεζών, για τις οποίες (επισφάλειες) οι τράπεζες φαίνεται ότι θα χρειαστούν πάνω από 10 δις επιπλέον των προβλέψεων στους ισολογισμούς τους (αφού πριν τη Blackrock οι τράπεζες φαίνεται πως είχαν ήδη εγγράψει περίπου 15 δις προβλέψεις λόγω επισφαλειών). PSI: Τον Οκτώβριο 2011 αποφασίστηκε το οριστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους άνω του 50% (ονομαστική αξία). Οι ελληνικές τράπεζες συμμετείχαν σε αυτό με ομόλογα αξίας περίπου 50 δις ευρώ (υπέστησαν 53,7% κούρεμα της ονομαστικής αξίας των ομολόγων και άνω του 80% πραγματικές ζημιές-αφού αυτή τη στιγμή τα νέα ελληνικά ομόλογα διαπραγματεύονται στο 17-18% της αξίας τους). Συνεπώς η συνολική ζημία που υπέστησαν οι τράπεζες από το PSI είναι περίπου 25 δις. ευρώ.

Έτσι, συνολικά οι κεφαλαιακές ζημίες των τραπεζών είναι συνολικά (τουλάχιστον) 25+25 = 50 δις. (ληξιπρόθεσμα δάνεια και PSI) περίπου.

Η απόφαση για ανακεφαλαιοποίηση

Έτσι, λοιπόν, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου 2011, μαζί με το οριστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους και το δεύτερο πακέτο δανεισμού της χώρας, αποφασίστηκε και ένα ποσό-δάνειο ύψους περίπου 35 δις από τον Προσωρινό Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Τα λεφτά αυτά προορίζονταν για το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), στο οποίο υπήρχαν ήδη 10-15 δις από το 1ο πακέτο δανεισμού της Ελλάδας   ύψους 110 δις. με το 1ο Μνημόνιο, Μάιος 2010, άρθρο 16. Με τον τρόπο αυτό συγκεντρώθηκαν συνολικά 52 περίπου δις. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Μετά και το νέο αυτό ποσό, τα κεφάλαια του Ταμείου, σήμερα (ν.4079/2012, ΦΕΚ Α 20-09-2012)  προσδιορίζονται συνολικά στα 52 δις ευρώ. Από αυτά, τα 18 δις δόθηκαν τον περασμένο Απρίλιο 2012 ως προκαταβολή (πρώτη δόση) για την ανακεφαλαιοποίηση των «4 συστημικών» βιώσιμων μεγάλων τραπεζών, ήτοι των Εθνικής, Πειραιώς, Alpha, Eurobank, και επιπλέον άλλα 7 δις ευρώ πήγαν για την ανακεφαλαιοποίηση της ΑΤΕ μετά την απορρόφησή της από την Πειραιώς. Τέλος, τα υπόλοιπα 27.500 δις χορηγήθηκαν στις παραπάνω «4 συστημικές τράπεζες» (δεύτερη δόση) με την ψήφιση του 3^ου Μνημονίου (ν. 4093/2012, Υποπαράγραφος Δ.1 άρ.1^α και 2^α, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) και την έκδοση της από 12-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012). Με τα τελευταία αυτά χρήματα (27.5 δις.) ολοκληρώθηκε η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των «4 συστημικών τραπεζών» αυτών, συνολικού ύψους 45 δις. περίπου με την παρακάτω κατανομή: (για την Εθνική 6+9.756 δις, την Alpha 3+4.571 Eurobank3.5+5.839 δις  και Πειραιώς 5.5+7.335 δις. σε δύο δόσεις τα ποσά αυτά), σύν τα 7 δις. της ΑΤΕ, ήτοι συνολικό ποσό για της ανακεφαλαιοποίηση 52 δις. ευρώ.

Σύμφωνα με τους παραπάνω νόμους, το 10% του αναλογούντος για κάθε μια εκ των 4 συστημικών τραπεζών τράπεζα ποσού της ανακεφαλαιοποίησης (συνολικά 45 δις) (αύξηση του μετοχικού των κεφαλαίων) θα καλυφθεί  από τους ίδιους τους ιδιώτες μετόχους της κάθε τράπεζας ξεχωριστά, η συμμετοχή των οποίων θα πρέπει να καλύπτει τουλάχιστον το 10% της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου  (της ανακεφαλαιοποίησης). Διότι εάν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε το αντίστοιχο ποσόν θα καλυφθεί από το ΤΧΣ και τον EFSF, αλλά με την πλήρη πλέον κρατικοποίηση των τραπεζών, ήτοι τόσο η κυριότητα όσο και η διαχείριση θα περιέλθει εξ ολκλήρου στο TXΣ και το EFSF (ESM)  (ν. 4093/2012, Υποπαράγραφος Δ.1 άρ.1^α και 2^α, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) και την έκδοση της από 12-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012) (βλ. παρακάτω τους όρους της ανακεφαλαιοποίησης).

Από τις παραπάνω 4 συστημικές τράπεζες τελικά μόνο οι Εθνική, Πειραιώς και Alpha, μπόρεσαν και κάλυψαν με ίδια ιδιωτικά κεφάλαια το 10% της ανακεφαλαιοποίησής των κι έτσι ενώ περιήλθαν στην πλήρη κυριότητα του ΤΧΣ, η διαχείρισή των παρέμεινε τα παλαιά των (υφιστάμενα) ΔΣ των. Η Eurobank αντίθετα δεν μπόρεσε να καλύψει το 10% της ανακεφαλαιοποίησης και κατάληξε στην πλήρη κυριότητα και διαχείριση του ΤΧΣ (αν και τελικά η «εξαγορά» της αυτή από το ΤΧΣ τελικά ναυάγησε, διότι δεν εγκρίθηκε από την ΤτΕ!!).

(εδώ θυμίζω ότι οι τράπεζες είχαν πάρει 23 δις.ευρώ εγγυήσεις από το ελληνικό δημόσιο για την αύξηση της ρευστότητας (χορήγηση δανείων) με τον ν. 3723/2008 (ΦΕΚ  Οι εγγυήσεις αυτές κατέπεσαν το 2012 με αποτέλεσμα να καταστούν μέρος του δημοσίου χρέους και να καλυφθούν τελικά από τον έλληνα φορολογούμενο).

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: I. Η τρικέφαλη ελληνική κυβέρνηση του 2012 (Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη) κυβέρνηση ψήφισε με το 3^ο Μνημόνιο (ν.4079/2012, ΦΕΚ Α 20-09-2012) την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών (των «4 συστημικών» και της ΑΤΕ), συνολικού ύψους 52 δις, με το υπόλοιπο  ποσόν των 27-28 δις., τα οποία είναι μέρος του νέου δανείου ύψους  31.5 δις. που θα πάρει η κυβέρνηση από την Τρόικα μέσα στον Δεκέμβριο του 2012 (δόση του δανείου καταβλητέα τον Ιούλιο του 2012!). Τα χρήματα αυτά της ανακεφαλαιοποίησης θα πάνε όλα  για να συμπληρώσουν κι αποκαταστήσουν την τελική τωρινή «αρνητική κεφαλαιακή θέση των τραπεζών» (*) , η οποία έχει δημιουργηθεί μέχρι την ψήφιση του Μνημονίου 3 (Νοέμβριος 2012) και πρακτικά μέχρι την 31 Δεκεμβρίου 2012. Το δάνειο των 31.5 δις. της επόμενης δόσης (στα οποία περιλαμβάνονται και τα 24 δις. προς τις τράπεζες), θα χρεωθούν ως «δημόσιο χρέος», το οποίο θα πληρώσουμε όλοι εμείς οι πολίτες!

(*)5) Ν. 3601/2007, άρθρα 27α και 28 περί κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, ΦΕΚ Α`178/01-8.2007

8) ΠΔ/ΤΕ 2594/20-08-2007  και ΠΔ/ΤΕ 2595/20-08-2007

Όπως προείπα, τα 27-28 αυτά δις. ευρώ προς τις τράπεζες είναι μέρος (δεύτερη δόση) του συνολικού ποσού των 52 δις. που έχει το ΤΧΣ (Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας)  (ν.4079/2012, ΦΕΚ Α 20-09-2012)  αποκλειστικά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η πρώτη δόση, ύψους 18 δις, για την ίδια ανακεφαλαιοποίηση είχε δοθεί ως προκαταβολή τον Απρίλιο του 2012.

Ο όρος «ανακεφαλαιοποίηση», σημαίνει αναπλήρωση των «ιδίων βασικών κεφαλαίων των τραπεζών» (σε μορφή πρωτογενούς ρευστότητας), ώστε αυτά να διατηρούνται σε ένα σταθερό λόγο ως (πάνω από το 10%) ως προς τα χορηγούμενα δάνεια. Ο ελάχιστος αυτός λόγος αυτός (10%) «ιδίων κεφαλαίων» / χορηγηθέντα δάνεια λέγεται «κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, ήCore Tier I.

Τα «ίδια κεφάλαια των τραπεζών» δηλαδή, είναι, χοντρικά, τα κεφάλαια τα οποία οι τράπεζες οφείλουν να διατηρούν για εγγύηση των καταθέσεων και των χορηγηθέντων δανείων των. Τα ποσό της ανακεφαλαιοποίησης δεν διατίθενται για δάνεια, ή για άλλους σκοπούς αύξησης της ρευστότητας στην αγορά, αλλά μόνο κι αποκλειστικά για την αποκατάσταση των ζημιών και την αποκατάσταση και διατήρηση «θετικής»  κεφαλαιακής επάρκειας»  (του Core Tier I) πάνω από 10%. Κι όλα αυτά προβλέπονται ρητά στον ν. 3601/2007/ΦΕΚ Α` 178/01-8.2007, άρθρα 27α και 28 περί κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών). Αν ο παραπάνω λόγος πέσει κάτω από το 10%, τότε οι τράπεζες βρίσκονται σε «αρνητική κεφαλαιακή θέση» (αρνητικό Core Tier I), ήτοι σε κατάσταση χρεοκοπίας.

Ιδού λοιπόν τι λένε οι ίδιες οι τράπεζες για το που θα πάνω τα 24 δις. που θα πάρουν από την Τρόικα:

«Όπως σημειώνει η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών,  οι προτάσεις της προς το υπουργείο οικονομικών και το ΕFSF (Tαμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) αποσκοπούν στην ικανοποίηση τριών  βασικών στόχων: 
1. Τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση της καθαρής θέσης των τραπεζών.

2. Την έκδοση κοινών μετοχών  για την κάλυψη των βασικών ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών (capital.gr)».

Σχόλιο δικό μου: Δηλαδή, οι ίδιες οι τράπεζες ομολογούν λοιπόν ότι η δεύτερη δόση των 24 δις. (συνολικά 45 δις) για τις 4 συστημικές τράπεζες, συν 7 δις. για την ΑΤΕ) θα πάει για την κάλυψη των ζημιών των και των «βασικών ιδίων κεφαλαίων των» κι όχι για την χορήγηση δανείων στην αγορά (οι παραπάνω προτάσεις των τραπεζών περιελήφθησαν τελικά στην πράξη υπουργικού συμβουλίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ΦΕΚ Α`, 223/12-11/2012, αρ. πράξης 38/9-11-2012).

ΙΙ. Η τωρινή- μέχρι την 31^η Δεκεμβρίου 2012- «αρνητική κεφαλαιακή θέση» (Core Tier I < 10%) των τραπεζών (δηλ. δηλ. η χρεοκοπία των) προήλθε αφενός από το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων που είχαν, με το περίφημo PSI του Φεβρουαρίου 2012, αλλά και από τα ανεξόφλητα θαλασσοδάνεια που έχουν δώσει σε ημετέρους, επιχειρηματίες, κόμματα κλπ, με αδιαφανή και ύποπτα κριτήρια και διαδικασίες, αλλά και από τα ανεξόφλητα ληξιπρόθεσμα («κόκκινα» δάνεια) των νοικοκυριών!. Αυτά όλα προβλέπονται ρητά στον ν. 3601/2007, ΦΕΚ Α` 178/01-8.2007, άρθρα 27α και 28 περί κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών).

Λόγω των παραπάνω επισφαλειών η «κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών» («αρνητική κεφαλαιακή θέση» - Core Tier I <10 span=""> βρέθηκε στο «κόκκινο» και θα αποκατασταθεί με τα παραπάνω 52 δις. από το ελληνικό δημόσιο. Τα 52 αυτά δις. της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών  ΔΕΝ είναι δάνεια του Δημοσίου προς τις τράπεζες (όπως αντίθετα είναι τα χορηγούμενα ποσά που χορηγούνται προς αυτές από το  ελληνικό δημόσιο ως «εγγυήσεις»  για την «ενίσχυση της ρευστότητας, π.χ. με τον ν.3723/2008), αλλά αντίθετα είναι κεφάλαια (τα 52 δις.) τα οποία (δυνητικά) «χαρίζονται» οριστικά στις τράπεζες για να μην καταρρεύσουν ολοκληρωτικά και τα οποία (52 δις) μπαίνουν στο Δημόσιο Χρέος. Τα 52 δις. της ανακεφαλαιοποίησης μπαίνουν τελικά στο δημόσιο χρέος και τα πληρώνουμε όλοι εμείς οι έλληνες φορολογούμενοι με «αντάλλαγμα» τράπεζες κουφάρια που μένουν παρόλα αυτά στην πλήρη διαχείριση των παλαιών των ΔΣ που τις χρεοκόπησαν! 

(*)CoreTier1: Είναι ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, δηλαδή το ποσοστό «ιδίων κεφαλαίων» σε σχέση με το «δανειακό άνοιγμα» της τράπεζας. Αυτή τη στιγμή, καθορίζεται τόσο για τις ελληνικές όσο και για τις ευρωπαϊκές τράπεζες στο 8-10%. Π.χ. (πολύ απλοϊκά). Εάν μία τράπεζα έχει ανοιχτεί σε δάνεια και επενδύσεις ύψους 10 δις, θα πρέπει να έχει πίσω στο ταμείο της τουλάχιστον το 1 δις. Εάν ο Core Tier I είναι κάτω του ορίου του 10%, τότε η τράπεζα βρίσκεται σε «αρνητική κεφαλαιακή θέση», ή σε «αρνητική κεφαλαιακή επάρκεια».

Στο σημείο αυτό είναι σημαντικά τα εξής:

α) Εφόσον οι 4 βιώσιμες «συστημικές» ελληνικές τράπεζες, θα αποζημιωθούν με 27.500 δις. της επόμενης δεύτερης  δόσης (συνολικά με 45 δις και για τις «4 συστημικές τράπεζες» , τα οποία θα πληρωθούν από όλους εμάς ως δημόσιο χρέος όπως είπα παραπάνω, για τις ζημίες που υπέστησαν και την αποκατάσταση των «ιδίων κεφαλαίων των» (για Core Tier < 10%) από το PSI, αλλά και από τα ανεξόφλητα ληξιπρόθεσμα δάνεια των νοικοκυριών (καταγγελθέντα και μη και παντός είδους), οι τράπεζες ΔΕΝ μπορούν (δεν έχουν έννομο συμφέρον) να τα ζητήσουν και από τα νοικοκυριά  για δεύτερη φορά!. Γι αυτό λοιπόν, μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καμία τράπεζα ΔΕΝ μπορεί να διεκδικήσει από τον κάθε δανειολήπτη τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του προς αυτήν στα δικαστήρια, διότι αυτή (η τράπεζα) στερείται «ενεργητικής νομιμοποίησης, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος» !!. Δηλαδή η τράπεζα δεν νομιμοποιείται να  ζητήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των δανειοληπτών της, αφού έχει ήδη αποζημιωθεί γι αυτές από τα λεφτά όλου τους ελληνικού λαού, ο οποίος πληρώνει το δημόσιο χρέος, στο οποίο χρεώθηκαν τα συνολικά 45 δις για τις «4 συστημικές τράπεζες» συν 7 δις. για την ΑΤΕ, ήτοι συνολικά άνω των 52 δις. ευρώ), β) Το εκπληκτικό είναι ότι οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται  με το συνολικό ποσό των 50 δις. αδιακρίτως για όλα τα νομικά είδη των ανεξόφλητων οφειλών των φυσικών προσώπων προς αυτές,  ήτοι:  α) βεβαιωμένα (με δικαστική απόφαση) καταβλητέες οφειλές, β) ληξιπρόθεσμες απαιτητές και γ) απλά ληξιπρόθεσμες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δίνεται η δυνατότητα στις τράπεζες να διεκδικήσουν και να πληρωθούν ΔΥΟ φορές τα δάνεια α, β και γ, ήτοι και από τα 52 δις. της ανακεφαλοποίησης και από τους δανειολήπτες τους ίδιους, δικαστικά ή εξωδικαστικά!! 

Συμπέρασμα: Η αντίδικός μου «…..ΑΕ», η οποία θα λάβει συνολικά για την ανακεφαλαιοποίησή της, με τον παραπάνω τρόπο, περίπου ………….δις. ευρώ, έχει καλύψει πλήρως τις ζημίες και το κενό των «ιδίων κεφαλαίων»  της μέχρι την 31-12-2012, που προήλθαν και από τα ληξιπρόθεσμα κι απαιτητά δάνεια των οφειλετών της με την διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησής της από το ελληνικό δημόσιο, όπως προβλέπεται στον ν.  4093/2012, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) (3<sup>ο</sup> Μνημόνιο)  και την  από 13-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012. Συνεπώς η αντίδικός μου δεν έχει έννομο συμφέρον να παραστεί στο παρόν δικαστήριο και να απαιτεί το ληξιπρόθεσμο-κατ` αυτήν- δάνειό μου προς αυτήν, διότι-όπως προείπα-έχει εξοφληθεί πλήρως από το ελληνικό δημόσιο για όλα το απαιτητό κεφάλαιο και τόκους και στο οποίο (ελληνικό Δημόσιο) περιήλθε η πλήρης κυριότητα  της τράπεζας.

Τέλος, για να αντικρούσει τα παραπάνω επιχειρήματά μου η αντίδικός μου «…. Τράπεζα ΑΕ» πρέπει να φέρει αποδείξεις για το αντίθετο, από τα «βιβλία των λογαριασμών της επισφαλών απαιτήσεων» (ζημίες), την Τράπεζα της Ελλάδος, το Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο και το Υπουργείο Οικονομικών, ότι και το συγκεκριμένο ΔΙΚΟ μου δάνειο δεν καλύφθηκε πλήρως από την δόση αυτή

ΙΙΙ. Οι έννοιες κλειδιά της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών

Κοινές μετοχές με ψήφο:

Μετοχές με δικαίωμα ψήφου στη συνέλευση των μετόχων της τράπεζας –άρα και με δικαίωμα παρέμβασης στην πολιτική της, χωρίς προτεραιότητα επαναγοράς τους από τους παλιούς μετόχους.

Κοινές μετοχές χωρίς ψήφο:

Έχουν προκριθεί ως επιλογή για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και πρόκειται για μετοχές χωρίς προτεραιότητα επαναγοράς τους από τους παλιούς μετόχους, αλλά και χωρίς δικαίωμα ψήφου για το νέο τους κάτοχο (στην προκειμένη περίπτωση το κράτος) που δεν θα έχει δηλαδή δικαίωμα παρέμβασης στην πολιτική της τράπεζας.

Προνομιούχες μετοχές: είναι εξαγοράσιμες σε βάθος χρόνου με προτεραιότητα επαναγοράς τους από τους παλιούς μετόχους των τραπεζών. Επιπλέον, οι νέοι κάτοχοι των προνομιούχων μετοχών (κράτος) δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, συνεπώς δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική των τραπεζών.

Μετατρέψιμα Ομολογιακά δάνεια (coco’s): είναι ένα σταθερής ή κυμαινόμενης απόδοσης χρεόγραφο, το οποίο δίνει το δικαίωμα στον ομολογιούχο να μετατρέψει σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα το ομόλογό του σε νέες μετοχές, οι οποίες προέρχονται από αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Warrants: Παραστατικά απόκτησης μετοχών. Αποτελούν ουσιαστικά δικαίωμα -αλλά όχι υποχρέωση- του κατόχου τους να αγοράσει μετοχές σε προκαθορισμένη τιμή οποτεδήποτε θέλει μέχρι ένα προκαθορισμένο μελλοντικό χρονικό σημείο. Όταν ένα warrant εξασκηθεί, η εταιρεία πρέπει να εκδώσει νέες μετοχές και σαν αποτέλεσμα θα αυξηθεί ο αριθμός των μετοχών της εταιρείας. Παράδειγμα: Όταν λέμε π.χ. ότι η αναλογία μετοχών-warrants είναι 1 προς 4 εννοούμε ότι: για κάθε μετοχή που αγοράζει κάποιος τώρα, στο μέλλον αποκτά 4.CoreTier1: Είναι ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, δηλαδή το ποσοστό ιδίων κεφαλαίων σε σχέση με το «άνοιγμα» της τράπεζας. Αυτή τη στιγμή, καθορίζεται τόσο για τις ελληνικές όσο και για τις ευρωπαϊκές τράπεζες στο 8-10%. Π.χ. (πολύ απλοϊκά). Εάν μία τράπεζα έχει ανοιχτεί σε δάνεια και επενδύσεις ύψους 10 δις, θα πρέπει να έχει πίσω στο ταμείο της τουλάχιστον το 1 δις.

ΙV.ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ (και της αντιδίκου μου….)

Λεπτομέρειες της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με τα 24 δις. (συνολικά 52 δις)  της τελευταίας δόσης του δανείου από την Τρόικα (Δεκέμβριος 2012).

(πράξη υπουργικού συμβουλίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ΦΕΚ Α`, 223/12-11/2012, αρ.πράξης 38/9-11-2012 και ν. 4093/2012, Υποπαράγραφος Δ.1 άρ.1<sup>α</sup> και 2<sup>α</sup>, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012)

Τι προβλέπει ο νέος νόμος για την ανακεφαλαιοποίηση:

Μικτός τρόπος ανακεφαλαιοποίησης:

Τα κεφάλαια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τα Ελληνικό Δημόσιο θα τα δανεισθεί από τον από τον ΕFSF (ESM), στον οποίο θα χορηγήσει, σε αντάλλαγμα είτε:

α) κοινές μετοχές των ελληνικών τραπεζών άνευ ψήφου για 3 (+2) χρόνια, είτε:

β) μετατρέψιμα σε μετοχές ομόλογα (COCO’s) με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό, το Ελληνικό Δημόσιο (ΤΧΣ) αποκτά την (υπό αίρεση) κυριότητα των τραπεζών ή και το ιδιωτικό των μάνατζμεντ-διαχείριση  από τα παλαιά (υφιστάμενα ΔΣ των), με τους εξής όρους:

α) Η ιδιωτική συμμετοχή στην αύξηση κεφαλαίου είναι τουλάχιστον το 10% της ανακεφαλαιοποίησης (αύξησης του μετοχικού των κεφαλαίου).

β) Οι τράπεζες καταθέτουν σχέδια βιωσιμότητας στην ΤτΕ. Όσες είναι βιώσιμες αντλούν κεφάλαια από το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) (κι αυτό από τον ESM) και ως αντάλλαγμα δίνουν στο Δημόσιο (ΤΧΣ) (και τον ESM) κοινές με αναστολή ψήφου μετοχές (*), ή ομολογιακά δάνεια (ομόλογα Cocos) (**) με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, τα οποία (CosCos) εάν μετά τα 5 χρόνια δεν μπορεί η τράπεζα να τα επαναγοράσει, μπορούν να μετατραπούν  σε κοινές τραπεζικές μετοχές με ψήφο για το Δημόσιο (ΤΧΣ) (και τον ESM) ή να μπούν (τα CosCos) στο Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος (πληρωτέο από τους έλληνες πολίτες).

Τελικά επελέγη η χορήγηση ομολόγων CosCos (με δυνατότητα να μετατραπούν σε μετοχές μετά 5 χρόνια ή να μπούν στο Δημόσιο Χρέος υπέρ του ESM, όπως είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί).

(*)(**) μεταβιβάζονται στη συνέχεια από το Ελληνικό Δημόσιο (ΤΧΣ) στον ΕSM (ΕFSF)

γ) Οι ιδιώτες μπορεί να επαναγοράσουν τις (χωρίς ψήφο) τραπεζικές μετοχές τους από το Ταμείο (ΤΧΣ) ή τα CosCos, μέσα σε 3 χρόνια (+2 χρόνια παράταση από την ΕΕ), ειδάλλως πάλι οι μετοχές αυτές ή τα CosCos μετατρέπονται σε κοινές με ψήφο για το Δημόσιο (TXΣ) ή τα CosCOs μπαίνουν στο Δημόσιο Χρέος (όπως είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί.  

Όσες τράπεζες δεν έχουν βιώσιμο σχέδιο, εκκαθαρίζονται με διαχωρισμό σε δύο κομμάτια και το κακό κομμάτι περνάει στο Δημόσιο, ενώ το καλό πρακτικά συνήθως εξαγοράζεται από κάποια άλλη τράπεζα (περίπτωση ΑΤΕ).

Τελικά επελέγη η χορήγηση ομολόγων CosCos (με δυνατότητα να μετατραπούν σε μετοχές μετά 5 χρόνια ή να μπούν στο Δημόσιο Χρέος υπέρ του ESM, όπως είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί).

δ) Ουσιαστικά εδώ δίνεται η δυνατότητα στους μετόχους (όπως οι ίδιοι επιδίωκαν και ζητούσαν), καθ’ όλο το διάστημα της 5ετίας που το ΤΧΣ θα κατέχει τις μετοχές τους ή τα ομόλογα CosCos, εάν βρίσκουν χρήματα (π.χ. από πώληση μιας θυγατρικής) να επαναγοράσουν τις μετοχές ή τα ομόλογα CosCos, ώστε να μικραίνει η συμμετοχή του Ταμείου στις τράπεζες. Επιπλέον, οι τραπεζικές μετοχές θα μπορούν να διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο κανονικότατα.

Τελικά επελέγη η χορήγηση ομολόγων CosCos (με δυνατότητα να μετατραπούν σε μετοχές μετά 5 χρόνια ή να μπούν στο Δημόσιο Χρέος υπέρ του ESM, όπως είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί).

ε) «Παράταση του χρόνου που προβλέπεται στο επιχειρησιακό σχέδιο για τη βιωσιμότητα του πιστωτικού ιδρύματος από τρία σε πέντε χρόνια»
Είχε ξεκινήσει με προθεσμία 3 ετών, είχε γίνει 3 + 2 υπό προϋποθέσεις και τώρα κλείνει επίσημα στα 5 χρόνια το περιθώριο των τραπεζιτών να ανακτήσουν το σύνολο των μετοχών των τραπεζών τους και επομένως να επιστρέψουν τα χρήματα της ενίσχυσης στο κράτος.

στ) Εάν όμως η ιδιωτική συμμετοχή στην αύξηση κεφαλαίου (ανακεφαλαιοποίησης)  είναι κάτω από ένα ελάχιστο όριο του 10%, τότε η ανακεφαλαιοποίηση γίνεται με κοινές μετοχές με ψήφο, ουσιαστικά δηλαδή με (προσωρινή) κρατικοποίηση της τράπεζας, της οποίας τόσο η κυριότητα όσο και το μάνατζμεντ-διαχείριση μεταβιβάζεται στο κράτος (κι έμμεσα στον EFSF (ESM).

Συμπέρασμα Πρώτο: Οι 4 συστημικές τράπεζες, ως αντάλλαγμα των 45 δις, της ανακεφαλοποίησής των, δεν χορήγησαν στο ΤΧΣ (και τον ESM) μετοχές των (αυτές διαπραγματεύονται κανονικά στο Χρηματιστήριο Αθηνών ως μετοχές των τραπεζών), αλλά ομόλογα CosCos-με τη εγγύηση του ελληνικού δημοσίου-τα οποία μπορεί σε 5 χρόνια, είτε να επαναγοραστούν από τις τράπεζες, είτε να μετατραπούν τότε σε μετοχές με ψήφο υπέρ του ΤΧΣ (και του ESM), είτε να μπούν στο Δημόσιο Χρέος και να πληρωθούν στον ESM από τους έλληνες πολίτες (όπως είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί).

Συνεπώς, ενώ οι τράπεζες ανακεφαλοποιήθηκαν και κάλυψαν τις ζημίες των και αποκατέστησαν τα ίδια κεφάλαιά των Cor Tier I, με τα 45 δις της ανακεφαλοποίησης, διατήρησαν ταυτόχρονα και τις μετοχές των, αλλά και οι τρείς εξ αυτών και το μάνατζμεντ των! (εξαιρουμένης ως προς το τελευταίο της Eurobank). Tαυτόχρονα όμως και παράνομα, οι 4 αυτές τράπεζες απαιτούν στην αναγκαστική είσπραξη των ποσών  της ανακεφαλοποίησης από τους έλληνες πολίτες (και τους δανειολήπτες των τραπεζών), οι οποίοι έχουν ήδη εγγυηθεί τα ποσά της ανακεφαλοποίησης με την εγγύηση που χορήγησε το Ελληνικό Δημόσιο στα ομόλογα CosCos (που έδωσαν οι τράπεζες στο TXS και υπέρ του ESM). Με τον τρόπο αυτό οι έλληνες πολίτες (και δανειολήπτες των τραπεζών) καθίστανται οι τωρινοί εγγυητές και δυνητικά οι τελικοί δανειστές των τραπεζών, σε περίπτωση που τα CosCos δεν επαναγοραστούν από τις τράπεζες σε 3+2 χρόνια και οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου εκπέσουν υπέρ του ESM, με αποτέλεσμα οι εγγυήσεις (στα CosCos) να γίνουν πλέον Ελληνικό Δημόσιο Χρέος υπέρ του ESM (όπως είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί). Συνεπώς, οι τράπεζες τώρα, ενώ ουδεμία ζημία έχουν υποστεί από τα «ληξιπρόθεσμα» δάνεια (οι ζημίες των αποκαταστάθηκαν με την ανακεφαλοποίηση), απαιτούν τώρα την αναγκαστική είσπραξη των δανείων αυτών από τους εγγυητές των και δυνητικά τελικούς δανειστές των, ήτοι τους έλληνες πολίτες (και νυν οφειλέτες των)! Με τον τρόπο αυτό-της αναγκαστικής από τις τράπεζες, εδώ και τώρα, είσπραξης αχρεωστήτως των «οφειλών», οι «οφειλέτες» υφίστανται ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΗ και ΜΟΝΙΜΗ όχι μόνο ζημία, αλλά και ολική οικονομική καταστροφή στις παρούσες συνθήκες εθνικής καταστροφής, η οποία θα προστεθεί και στην τελική καταχώρηση των CosCos (45 ή 52 δις) στο Δημόσιο Χρέος, το οποίο θα πληρώσουν και πάλι οι έλληνες πολίτες, υπέρ των τραπεζών. 

Συμπέρασμα Δεύτερο:   Από την παραπάνω συμφωνία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, όπως αυτή τελικά κατακυρώθηκε με την πράξη υπουργικού συμβουλίου, ΦΕΚ Α`, 223/12-11/2012, αρ. πράξης 38/9-11-2012, προκύπτει ότι: Οι 4 συστημικές Τράπεζες (Εθνική, Alpha, Πειραιώς,Eurobank), συμπεριλαμβανομένης και της αντιδίκου μου «Εθνικής Τράπεζας ΑΕ», περιέρχονται από τον Νοέμβριο του 2012 στην πλήρη κυριότητα (ιδιοκτησία) του Ελληνικού Δημοσίου και τουEFSF, αλλά οι 3 εξ` αυτών (Εθνική, Alpha, Πειραιώς) διατήρησαν την διαχείρισή των η οποία ασκείται από τα παλαιά των (υφιστάμενα) ΔΣ, διότι αυτές μπόρεσαν και κάλυψαν από ιδιωτικά των κεφάλαια το 10% της ανακεφαλαιοποίησής των. Αντίθετα, η Eurobank, δεν μπόρεσε και περιήλθε κατά 100% στην πλήρη κυριότητα και διαχείριση από το ΤΧΣ.

Oι τράπεζες θα περιέλθουν και πάλι στην κυριότητα των νυν ιδιωτών ιδιοκτητών των, μόνον εάν εντός 5ετίας οι τελευταίοι επαναγοράσουν από το ελληνικό δημόσιο και κατ` επέκταση από τον EFSF τα μετατρέψιμα ομόλογα CoCos, τα οποία κατέχει ο ΕFSF με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. 

Συνεπώς η αντίδικός μου «…Τράπεζα» (και οι άλλες τρείς ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες) δεν έχουν έννομο συμφέρον να παραστούν στην παρούσα δίκη (αλλά και στις λοιπές κατά όλων των οφειλετών των που υπάγονται στις παραπάνω συνθήκες εξόφλησης των τραπεζών αυτών δια της ανακεφαλαιοποίησής των) απαιτούσες την εξόφληση του (των) δανείου μου ) (-των), που –κατ` αυτούς- είναι ανεξόφλητο.

V. Κε Εισαγγελέα εκτός των παραπάνω, ζητείστε από τις 4 συστημικές τράπεζες να σας προσκομίσουν και να συμπεριληφθούν στην δικογραφία και

α) οι 2 εξαμηνιαίοι ισολογισμό του 2013, β) τα παραρτήματα των 6μηνιαίων ισολογισμών αυτών του 2013 και γ) οι αντίστοιχη 6μηνιαία λογαριασμοί αποτελεσμάτων  χρήσης του 2013 και ΚΥΡΙΩΣ δ)  οι ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΕΠΙΣΦΑΛΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ (παθητικό, ζημίες) (*) από τα οποία θα αποδεχτεί εάν όλα τα μέχρι την 31-12-2013 ληξιπρόθεσμα δάνεια των τραπεζών αυτών, ως επισφάλειες  έχουν διαγραφεί από το παθητικό των, όπως όφειλαν-μετά την ανακεφαλαιοποίησή των-ή ακόμα, παράνομα, υφίστανται ως ενεργές απαιτήσεις των στο ενεργητικό των, όπως αδιαμφισβήτητα προκύπτει από τα παραπάνω γεγονότα που καταθέτω. Συναφώς, Κε Εισαγγελέα, να ζητήσετε από τις τράπεζες αυτές, να σας καταθέσουν κάθε σχετικό έγγραφο και βιβλίο για την τεκμηρίωση της διαγραφή ή εισέτι ισχύος των διαγραπτέων ληξιπροθέσμων δανείων (επισφαλειών), ακόμα και με τον διορισμό από υμάς ορκωτών λογιστών-εμπειρογνωμόνων  για την απόδειξη των παραπάνω, δεδομένων των τεραστίων διακυβευομένων ποσών και της ανείπωτης εθνικής σημασίας, οικονομικής, δικαιακής και ηθικής του θέματος αυτού.

(*) είναι διαφορετικοί από τους «λογαριασμούς οριστικής καθυστέρησης» που μπαίνουν τα καθυστερούμενα δάνεια (αυτά δεν θεωρούνται «επισφάλειες» και δεν μπαίνουν στο παθητικό, αλλά παραμένουν στο ενεργητικό (απαιτήσεις) της τράπεζας.

Η απαίτηση και είσπραξη από τις παραπάνω τράπεζες ποσών από τους οφειλέτες αχρεωστήτων, δηλ. ποσών που δεν τους οφείλονται (για τους παραπάνω λόγους), καθιστά τις μετερχόμενες απ ` αυτές (τις τράπεζες) μεθόδους, όποια μορφή κι αν έχουν αυτές, ακόμα και κατ` επίφαση «δικαστικές»,  αναγκαστικά εγκληματικές (Απάτη, Εκβιασμός, Απειλή) και τα ποσά που οι τράπεζες καρπούνται συνιστούν Νομιμοποίηση Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες κι όλα τα παραπάνω εγκλήματα σε βαθμό κακουργήματος, λαμβανομένου υπ` όψη τους μεγέθους των ποσών.

Η σχέση Core Tier I (παθητικό), Καταθέσεων (παθητικό) και Χορηγήσεων (απαιτήσεων, ενεργητικό) των τραπεζών.

Το Core Tier I είναι τα «ίδια κεφάλαια της τράπεζας» (σε πρώτη βαθμίδα ρευστότητας) τα οποία μαζί με τις Καταθέσεις (ομού του παθητικό της τράπεζας), «στηρίζουν» (καλύπτουν) το σύνολο των χορηγήσεων (ενεργητικό), έτσι ώστε να ισχύει πάντα Παθητικό=Ενεργητικό. Το Core Tier I πρέπει να διατηρείται πάντα στο πάνω από το 10% των Χορηγήσεων (core tier I / χορηγήσεις > 10%). Το ίδιο και για τις «καταθέσεις στο ταμείο» προς τις χορηγήσεις (cash reserve ratio > 10%, ή >20%).

Συνεπώς η κατάσταση «ανεπάρκειας των ιδίων κεφαλαίων» (core tier I), μπορεί να προέλθει από την σχετική αλλαγή του ονομαστή ως προς τον  παρανομαστή του λόγου: core tier I / χορηγήσεις > 10%, υπέρ του παρανομαστή (ώστε ο λόγος (ratio) να γίνει μικρότερος του 10%). Αυτό μπορεί να συμβεί στις εξής περιπτώσεις:

α) Από υπερβολική (αλόγιστη) χορήγηση δανείων. Στην περίπτωση αυτή η τράπεζα μπορεί να παρουσιάζει ετήσια κέρδη χρήσης, αλλά και σχετική μείωση των core I (< ως προς τις χορηγήσεις), εάν δεν αναπληρώσει τα core tier I, με μέρος των κερδών της, β) από φυγή καταθέσεων κι αναπλήρωσής των με core tier I (ώστε να διατηρείται ο λόγος (ratio): καταθέσεις/ χορηγήσεις>10%), γ) από ζημίες ετήσιας χρήσης της τράπεζας που προέρχονται από την μη-αποπληρωμή των χορηγηθέντων δανείων της, οι οποίες (ζημίες) καλύπτονται από τις υφιστάμενες καταθέσεις και τα core tier I (ώστε να διατηρούνται οι παραπάνω λόγοι (ratio) (και τούτο διότι οι «χορηγήσεις» (δάνεια) καταγράφονται και ως (δυνητικές) «καταθέσεις» στα λογιστικά βιβλία των τραπεζών), δ) από ζημίες των τραπεζών που προήλθαν από άλλες αιτίες (εκτός της μη-αποπληρωμής των δανείων). Ισχύουν εδώ ότι και στην προηγούμενη παράγραφο γ,

ε) όλα τα παραπάνω προκύπτουν (ήτοι η σχετική ή και απόλυτη μείωση των core tier I ως προς τις χορηγήσεις (δάνεια)), όταν οι τράπεζες αρνούνται ή δεν μπορούν να καλύψουν τις απώλειες των core tier I, με την ρευστοποίηση (πώληση) παγίων στοιχείων του ενεργητικού των ή επειδή δεν έχουν επαρκές προβλέψεις (αποθεματικό) για την κάλυψή του.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η «κεφαλαιακή ανεπάρκεια» (μείωση των core tier <10 span="">

Κε Εισαγγελέα

Θα κάνω ότι είναι δυνατόν να τεκμηριώσω τα παραπάνω και από την μελέτη των (αμφιβόλου πληρότητας κι ευκρίνειας) ισολογισμών των τραπεζών που έχουν δημοσιευτεί (αν και πιστεύω ότι η τεκμηρίωσή των είναι πλήρης), αλλά πιστεύω, ότι είναι και χρέος της εισαγγελίας να τεκμηριώσει τα παραπάνω στοιχεία, από μαρτυρίες και πραγματογνώμονες, διότι το θέμα είναι πολύπλοκο, στερούμαι πρόσβασης σε κρίσιμα στοιχεία και βιβλία των τραπεζών, στα οποία μόνο ο εισαγγελέας μπορεί να έχει πρόσβαση.

VI. To απηνές κυνηγητό των οφειλετών των οποίων οι μέχρι την 31-12-2012 ληξιπρόθεσμες οφειλές στις τράπεζες έχουν πλήρως καλυφθεί με την δια της ανακεφαλαιοποίησης αποζημίωση των τραπεζών

Παρόλα αυτά όμως και οι 4 παραπάνω «συστημικές» τράπεζες –ιδιαίτερα η Εurobank-έχουν επιδοθεί, από την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησής των την 30-04-2013 και μέχρι σήμερα, σε ένα πραγματικό πογκρόμ εναντίον των οφειλετών-ευεργετών των ελλήνων πολιτών και με απειλές, εκβιασμούς, δια των εισπρακτικών εταιρειών με τις οποίες συνεργάζονται, Eos-Matix,Mellon, e-Value, Finn-Trust κλπ., με την έκδοση 1000άδων διαταγών πληρωμής, ασφαλιστικών μέτρων για την αναγκαστική εγγραφή εμπραγμάτων ασφαλειών επί ακινήτων των οφειλετών-ακόμα και σε μη καταγγελθείσες δανειακές συμβάσεις, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, ζητούν από τους δανειολήπτες και οφειλέτες αδιακρίτως να καταβάλουν τις οφειλές των,

από κάθε είδους δάνεια (πιστωτικών καρτών, καταναλωτικών, επιχειρηματικών, στεγαστικών, ανοιχτών κλπ), για τις οποίες έχουν πλήρως αποζημιωθεί από τους ίδιους του πολίτες (ΤΧΣ!) με το συνολικό ποσόν των 45 δις. ευρώ! Δηλ. οι τράπεζες αυτές ζητάνε με παράνομα κι εγκληματικό τρόπο να αποζημιωθούν για την ίδια ζημία δύο φορές! Κι όλα αυτά με την δολία ανοχή, σε βαθμό συγκάλυψης του Δ/τη της ΤτΕ, ο οποίος παραλείπει εγκληματικά τον επί των τραπεζών ελεγκτικών των καθήκον, για να αποτρέψει το παραπάνω πρωτοφανές έγκλημα κατά του ελληνικού λαού. Γι αυτό καθίσταται κι αυτός συνεργός στα εγκλήματα των τραπεζών, επιπλέον της παράλειψης του επί των τραπεζών ελεγκτικού του καθήκοντος.

Τα παραπάνω τα γνωρίζω από πρώτο χέρι, διότι μέσα στα πλαίσια της Πολιτικής-Κοινωνικής μου δράσης, έπαιζα όλο αυτό το διάστημα τον ρόλο του «συμβούλου» και «προστάτη» των δανειοληπτών όλης της χώρας. Ελάμβανα προς τούτο 100άδες τηλεφωνημάτων όλο το καλοκαίρι του 2013 και μέχρι σήμερα, από απελπισμένους και τρομοκρατημένους άνεργους και «άθλιους» έλληνες πολίτες που μου ζητούσαν την βοήθεια, συμβουλευτική αλλά και με την παρουσία μου ως μάρτυρα στα δικαστήριά της, όπως κι έκανα 10άδες φορές. Ήτοι παρέστην ως μάρτυρας σε δικαστήρια κατά οφειλετών των παραπάνω κατηγοριών στον διωγμό των από τις 4 συστημικές (κι όχι μόνο) τραπεζών. Για την περαιτέρω επιβεβαίωση των παράνομων απαιτήσεων των τραπεζών από τους οφειλέτες για δάνειά των για τα οποία οι πρώτες έχουν πλήρως αποζημιωθεί δια της ανακεφαλοποίησής των και τα δάνεια των οποίων (οφειλετών) έπρεπε να είχαν διαγραφεί από τα λογιστικά των βιβλία, πράγμα που αντίθετα παράνομα δεν έγινε- καλώ ως μάρτυρες τους Δ/τάς των Υπ/των της Εθνικής της Ευβοίας, τους Δ/ντάς Στεγαστικής Πίστης των ιδίων υπ/των, του Δ/ντού Λογιστηρίου της Εθνικής Τραπέζης, των ενώσεων προστασίας καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ, ΙΝΚΑ και συλλόγων δανειοληπτών σε όλη την Ελλάδα (βλ. κατάλογο μαρτύρων).

Με μεγάλο αγώνα κατάφερα να κάνω γνωστό το παρόν νομικό πλαίσιο των παράνομων αυτών απαιτήσεων των τραπεζών με αποτέλεσμα λίγοι μεν αλλά φωτισμένοι δικηγόροι να το έχουν πλέον καταθέσει στα ελληνικά δικαστήρια.

VII) ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΕΞΟΦΛΗΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ  ΜΕ ΤΑ 50 ΔΙΣ. (τα 24 δις, ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012)

1)  ν. 3845/2010, αρ. 4 παρ.8, και αρ. 16, ΦΕΚ Α` 65/6-5-2010 (1^ο Μνημόνιο)

2) Ν. 3864/2010, Σύσταση του ΤΧΣ για τις τράπεζες, ΦΕΚ Α` 119, 21.7.2010

3) Ν. 4056/2012, ΦΕΚ Α` 52/12-3-2012

4) α) Ν. 4079/2012, ΦΕΚ Α` 180^Α/20.9.2012

    β) εισηγητική έκθεση του ν.4079/2012

5) Ν. 3601/2007, άρθρα 27α και 28 περί κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, ΦΕΚ Α`178/01-8.2007

6) Ν. 4093/2012 (Μνημόνιο 3^ο), κεφ. Δ.1. άρθρα 1^α και 2^α, ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012

7) Πράξη υπουργικού συμβουλίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αρ.πράξης 38/9-11-2012, ΦΕΚ  Α`, 223/12-11/2012

8) ΠΔ/ΤΕ 2594/20-08-2007  και ΠΔ/ΤΕ 2595/20-08-2007

9) ΣΥΡΙΖΑ: Πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Εισηγητική έκθεση: «Εξάλλου, η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών γίνεται με δάνεια των πολιτών και περιλαμβάνει ακόμη και τις  επισφαλείς απαιτήσεις που προέρχονται από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των πολιτών και των οικογενειών τους». H πρόταση συζητήθηκε την 21-09-2012 κι απερρίφθη από την πλειοψηφία.

10) http://patrinanea.blogspot.gr/2012/11/blog-post_731.html (Σχόλια Πέτρου Δούκα, τ. υφυπουργού Οικονομικών)

Κατόπιν των παραπάνω:

ΖΗΤΩ

Την ποινική δίωξη:

Των Τραπεζών: 1) «ΕΘΝΙΚΗΣ», Αιόλου 86, Αθήνα, 2) Alpha Bank, 3) Εurobank, Λεωφ. Αμαλίας 20, Αθήνα και 4) Τράπεζα Πειραιώς, Αμερικής 4, Αθήνα, νομίμως εκπροσωπουμένων.

Επειδή οι παραπάνω  4 «συστημικές» τράπεζες, ήτοι Alpha Bank, Eurobank και Τράπεζα Πειραιώς, απαιτούν από τους οφειλέτες των και για δεύτερη φορά, παράνομα ΟΛΟ το ποσόν των οφειλών για το οποίο έχουν πλήρως αποζημιωθεί δια της  ανακεφαλοποίησής των! ήτοι συνολικά 45 δισ ευρώ! (για την Εθνική 6+9.756 δις, την Alpha 3+4.571 Eurobank 3.5+5.839 δις  και Πειραιώς 5.5+7.335 δις. σε δύο δόσεις τα ποσά αυτά), τα εγκλήματά των (Απάτη (ΠΚ 386), Εκβίαση (ΠΚ 385), Απειλή (ΠΚ 333_, Νομιμοποίηση Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες (ν. 3932/2011 και ν.3691/2008)  και Σύσταση Εγκληματικής Οργάνωσης (ΠΚ 187), διαπράττονται από όλες σε βαθμό κακουργήματος.

ΚΑΙ ΚΑΤΑ

α) Γεωργίου  Προβόπουλου, Δ/τη Κεντρικής Τράπεζας για συνέργεια στα παραπάνω κακουργήματα των τραπεζών, δια της πλημμελούς άσκησης των εποπτικών του καθηκόντων (παράβαση των άρ. 2δ, 55^Α του Καταστατικού της ΤτΕ) και δεν επέβαλλε υπέρ του Δημοσίου τις κατά των τραπεζών προβλεπόμενες ποινές (αρ. 55 του καταστατικού της ΤτΕ) (Απιστία περί την Υπηρεσία, ΠΚ 256).

β) Της Δ/ντριας Β. Ζάκκα και Υπ/ντριας Κυριακής Φλεσιοπούλου της

Δ/νση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος για συνέργεια στα κακουργήματα των τραπεζών δια της πλημμελούς εποπτείας των τραπεζών.

γ) Και κατά παντός υπευθύνου για τα παραπάνω εγκλήματα ως φυσικών και ηθικών αυτουργών.

Ως μάρτυρες προτείνω:

1) Υπουργόν Οικονομικών Γ. Στουρνάραν, Νίκης 5, Πλ. Συντάγματος, Αθήνα

2) Δ/ντάς των δύο Υπ/των και Δ/ντών Στεγαστικής Πίστης της Εθνικής Τράπεζας στην Χαλκίδα (οδός Ελ. Βενιζέλου 9 και Χαινά), των αντιστοίχων Δ/ντών των Υπ/των της Εθνικής Τράπεζας, Ιστιαίας, Κύμης, Καρύστου, Σχηματαρίου, Μαντουδίου κι Ερέτριας,

2^α) …., Δ/ντήν Στεγαστικής Πίστης της Εθνικής Τράπεζας στην Χαλκίδα (οδός Ελ. Βενιζέλου 9) ο οποίος υπογράφει και την αρ. 8386/1997 δανειακή μου σύμβαση με την τράπεζα)

3) Τα ΔΣ των ενώσεων προστασίας καταναλωτών: 

α) ΕΚΠΟΖΩ, Αθήνα, Στουρνάρη 17, 106 83. τηλ. Κέντρο: 210 330 44 44, Θεσσαλονίκη,   Αριστοτέλους 7, 546 24, τηλ. 2310 25 77 76, Πάτρα, Φιλοποίμενος 51,ΤΚ 262 21, τηλ 2610 222626

β) ΙΝΚΑ (3ης Σεπτεμβρίου 13 – Αθήνα – 104, τηλ.210 36.32.443 ),

γ) Ε.ΚΑΤ.Ο. (Ελληνική Καταναλωτική Οργάνωση) Φλώρινας

Ταχ. Διεύθυνση : Ε.ΚΑΤ.Ο. Φλώρινας - Ι. Καραβίτη 2 (Κτίριο "ΔΙΕΘΝΕΣ") - 531 00 Φλώρινα

δ) Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας,  Ιουλιανού 28, 10433 Αθήνα,Τηλέφωνο: 210.88.17.730

ε) Ένωση Καταναλωτών Χίου, ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ 8 (ΠΑΛΑΙΟ Ι.Κ.Α.)
ΧΙΟΣ 82100

στ) "ΕΥΡΩ - ΖΩΝΗ" - ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Διεύθυνση 3ης Σεπτεμβρίου και Χαλκοκονδύλη (5ος ΟΡΟΦΟΣ), Αθήνα

Αττική, Ελλάδα, 10432, Τηλέφωνο: 210-5200251 & 210-5200252

ζ) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ( ΙΝΚΑ ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, Μοναστηρίου 17 - 546 27 Θεσσαλονίκη, τηλ/fax : 2310 535263 

η) Γιάννης Αννουσάκης: Πρόεδρος στο Δ.Σ. του ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ,  Γιαννου Δοβαρδή 19 ΚΙΣΣΑΜΟΣ, ΧΑΝΙΑ, ΚΡΗΤΗ, ΕΛΛΑΔΑ, 73400

θ) Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών, ΚΕΠΚΑ, ΒαΣ. Ηρακλείου 32, Θεσσαλονίκη, 54624

 ι) Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Καταναλωτών «Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ»,  Στουρνάρη 17, Αθήνα, 106 83

κ) Γενική Γραμματεία Καταναλωτή: info [at] efpolis.gr | 1520 | Πλ. Κάνιγγος, 10181 Αθήνα

λ) Σύλλογος Προστασίας Καταναλωτών Έδεσσας, Διοικητήριο, Έδεσσα

μ) Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) Πατησίων 69 & Αινιάνος 2, 10434 Αθήνα, τηλ. 210-8202100

v) …………κι όλους τους ιδιώτες που δήλωσαν μάρτυρες

Στοιχεία: 1) Το αρ.πρωτ. Β.871/12-6-2013 έγγραφο-μήνυση του υπουργού οικονομίας, 2) Τα από 22-04-2013 και  30-07-2013  Δελτία Τύπου του ΤΧΣ,

3) Ανακοινώσεις του ΤΧΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, 4) Σύντομα θα καταθέσω στην δικογραφία τους δημοσιευμένους ισολογισμούς του 1^ου εξαμήνου του 2013 των 4 τραπεζών που τώρα δημοσιεύονται με τις παρατηρήσεις μου, 5) την ομιλία του τέως Δ/ντα Συμβούλου Νίκου Νανόπουλου στην ΓΣ της τράπεζας την 30-04-2013 με τις υποσημειωμένες (και αντιφατικές!) παραγράφους της (βλ. και το παρακάτω  link τον οικονομικό απολογισμό της Εurobank για το 2012, τον οποίο θα καταθέσω κι εγγράφως μετά την μελέτη του).

                           

http://www.eurobank.gr/Uploads/pdf/Annual%20Report%202012%20Eurobank_gr.pdf

Δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής

Αιτούμαι την χορήγηση επικυρωμένου αντιγράφου της παρούσας μήνυσής μου.

Καταθέτω αίτηση να χαρακτηριστεί η παρούσα ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ και να δοθεί προτεραιότητα στην εξέτασή της.

Χαλκίδα 24-09-2013                        Ο μηνυτής, Δημ. Αντωνίου, ιατρός, τηλ. 22210-62743

Που θα με βρείτε: Δημ.Αντωνίου, ιατρός, τηλ.22210-62743

https://www.facebook.com/BouleTonEleutheronEllenonDemetriosAntoniou?ref=hl (facebook)

https://www.facebook.com/DrDimitriosAntoniouPhdFrcsB (στο facebook)

www.zodiosia.blogspot.com (το blog μου)

https://www.elpida-politeias.gr (το site μου)

Πηγή

ΠΗΓΗ

thesecretrealtruth

Πηγή: diadrastiko: ΒΟΜΒΑ... Ξεχάστε τα δανεια..Για κακουργημα μηνύθηκαν οι τραπεζες... ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ. Εχουν αποζημειωθεί με την ανακεφαλαιοποίηση http://diadrastiko.blogspot.com/2013/09/blog-post_1151.html#ixzz2fwtE3WOx