Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Τα κόμματα -Οι κυβερνήσεις- Οι αξιωματούχοι- Το δημόσιο
Οι Ένοπλες Δυνάμεις- Οι άλλοι τομείς
Στο κεφάλαιο αυτό θα αναφέρουμε στοιχεία και περιστατικά από τη νεώτερη ιστορία μας που παρουσιάζουν ανάγλυφα το βαθμό διείσδυσης και κάποιους από τους μηχανισμούς που χρησιμοπoιεί η ξένη κυριαρχία στον τόπο μας. Οι μηχανισμοί αυτοί κινούνται πέρα και πάνω από οποιαδήποτε έννοια νομιμότητας και δε μπορεί να τους σταματήσει τίποτα άλλο εκτός από τη γνώση και τη θέληση του λαού.
α) Τα κόμματα
Η ελληνική άρχουσα τάξη ποτέ δεν είχε εθνική συνείδηση. Γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στη σκιά του ξένου κεφαλαίου κι έτσι ο ρόλος της είναι να υπηρετεί ξένα συμφέροντα. Γι’αυτό τα αστικά πολιτικά κόμματα, παρότι μπορεί να υποστηρίζονται προσωρινά από ορισμένα πραγματικά ελληνικά κινήματα. τελικά ελέγχονται από τους ξένους, γιατί ποτέ η λαϊκή τους βάση δε μπορούσε να επηρεάσει την πoλιτική τους γραμμή. Η ηγεσία αποφασίζει μόνη της και για όλα.
Οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί αποτελούν σε τελευταία ανάλυση έκφραση του ανταγωνισμού των ξένων συμφερόντων κι όχι έκφραση πολιτικών ή ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα σε κεντρώους και δεξιούς ή «φιλελεύθερους» και «μαρξιστές».
Στην Ελλάδα οι δυτικές χώρες που έχoυν σοβαρά συμφέροντα είναι οι ΗΠΑ, η Μ. Βρεταννία, η Γερμανία, η Γαλλία, το Ισραήλ, η Ολλανδία και η Σουηδία.
Όλοι αυτοί έχουν την κύρια αντίθεσή τους με το ελληνικό λαϊκό κίνημα, αλλά έχουν και μεταξύ τους σημαντικές διαφορές (δευτερεύουσες αντιθέσεις). Πρέπει να τονίσουμε ότι και μέσα από μια χώρα - προστάτη μπορεί να έρχονται δύo ή περισσότερες γραμμές. Π.χ. μέσα στις ΗΠΑ, μιλώντας σχηματικά, υπάρχει σήμερα (1986) οξύτατη διαμάχη ανάμεσα στο Στέιτ Nτηπάρτμεντ (υπουργείο Εξωτερικών), που ελέγχεται από τους πετρελαιοεπιχειρηματίες που δρούν στις αραβικές χώρες (Mπoύς, Σούλτς κτλ) και το Πεντάγωνο (υπουργείο Άμυνας), που ελέγχεται από το εβραϊκό κεφάλαιο (Ρήγκαν, Ουάϊνμπέρνκερ ) και ελέγχει επίσης το τραπεζικό σύστημα και τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Από τη Δ. Γερμανια, επίσης, το SPD (σοσιαλδημοκρατικό κόμμα) , που ενισχύεται από τους Αμερικανούς, υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ, ενώ το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, που ελέγχεται από το «γνήσιο» γερμανικό κεφάλαιο (που ανέβασε το Χίτλερ), υποστηρίζει το Μητσοτάκη.
Τα κομμουνιστικά κόμματα εξαρτώνται από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ουσιαστικά επιβάλλονται από τις ξένες πρεσβείες και από το 1947, κατά κύριο λόγο και με ωμό τρόπο, από την αμερικανική. Φυσικά, πάντα υπάρχει φροντίδα να κρατιώνται κάποιες λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στα αμερικανικά και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Ας πούμε παραδείγματα :
1) Στις 18/1/47 ο αμερικανός πρεσβευτής Μακ Βη επισκέφθηκε το δεξιό πρωθυπουργό Κ. Τσαλδάρη, που διέθετε συντριπτική πλειοψηφία στη Βoυλή και του, εξήγησε ότι «η Ουάσιγκτον επιθυμεί να συνεργαστεί ο κ. Πόρτερ (αρχηγός της αμερικάνικής αποστολής) με μια πιο αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. "Καταλαβαίνω τη θέση σας, αλλά αν θέλετε να σας βοηθήσουμε, πρέπει να σέβεστε ζητήματα που αφορούν την αμερικάνικη πολιτική ευθιξία έναντι ζητημάτων που επηρεάζουν την αμερικανική κοινή γνώμη"
(από το βιβλίο του Σ. Θεοδωρόπουλoυ στό δόγμα Τρούμαν στο δόγμα χούντα).
Στις 19/1/47 ο Κ. Τσαλδάρης παραιτήθηκε και ανάλαβε πρωθυπουργός ο εξωκοινoβoυλευτικός τραπεζίτης Δ. Μάξιμος με υπουργούς τους κεντρώους Σ. Βενιζέλο, Γ. Παπανδρέου κτλ.
2) Όταν το ΚΚE είχε κάνει φανερό ότι ετοιμάζεται για το δεύτερο αντάρτικο, οι Αμερικανοί ήθελαν μια πιο «κεντρώα» κυβέρνηση. Αλλά τα κόμματα δε μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους.
Ο Ντουάιτ Γκριζγουόλντ, αρχηγός της αμερικανικής αποστολής βοήθειας (AMAG), ήθελε γρήγορες λύσεις:
«Κύριοι κόβω τα καύσιμα από την Ελλάδα. Μέσα σε 24 ώρες θα σχηματίσετε κυβέρνηση συνασπισμού. Και δεν αστειεύομαι. Τα κόβω. Ήδη, τα δεξαμενόπλοια και τα φορτηγά πλοία πoυ προορίζονταν για εδώ, έδεσαν σε ιταλικά λιμάνια. Και δε θα αποπλεύσουν απ’ αυτά, αν δεν ορκιστεί η κυβέρνηοη που σας είπα. Τελεία και παύλα ».
Αμέσως ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση του κεντρώου Θεμιστοκλή Σοφούλη (από το ίδιο βιβλίο).
3) Ο Παπάγος ήταν ο άνθρωπος των Αμερικανών, παρότι είχε την απαίτηση (πoυ έγινε δεκτή) να μην υποκύπτει στις καθημερινές υποδείξεις των ξένων «συμβούλων» για τον τρόπο που θα υλοποιηθεί αυτή η φιλοαμερικανική πολιτική. Aυτός ανάλαβε αρχιστράτηγος στις 20/1/49 για να εξουδετερώσει το δεύτερο αντάρτικο.
Αφού λοιπόν τέλειωσε ο εμφύλιος πόλεμος και οι κεντρώοι πoλιτικοί έπαιξαν το ρόλο που τους ανατέθηκε, οι ΗΠΑ ήθελαν να κάνουν τον Παπάγο πρωθυπουργό.
Αλλά στις εκλογές της 30/7/51, παρά τις προβλέψεις τoυς, ο Παπάγος ήρθε δεύτερος.
Οι Αμερικανοί δεν το χωνεύουν.
Η νέα κυβέρνηση Πλαστήρα κάνει 47 μέρες (!) για να ορκιστεί.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν παρεμβαίνει προσωπικά υπέρ του Παπάγου.
Οι ΗΠΑ θέλουν νέες εκλογές και μάλιστα με πλειοψηφικό για να είναι σίγουρος ο Παπάγος.
«Μόνη λύση είναι οι εκλογές. Και μόνο σύστημα το πλειoψηφικό»
δήλωσε ο Αμερικαvός πρεσβευτής Πιουριφόι.
Στις 16/11/52 ξαναγίνoνται εκλογές (με πλειοψηφικό) και ο Παπάγος παίρνει τις 237 από τις 300 έδρες.
4) Στις 4/10/55 πέθανε ο Παπάγος. Λίγο πριν ξεψυχήσει διόρισε διάδοχό τoυ το Στ. Στεφανόπουλο. Αλλά πρωθυπουργός έγινε ο Κ. Καραμανλής, στέλεχος δεύτερης γραμμής μέχρι τότε.
Γιατί;
Aπαντάει ο...
ίδιος ο Α. Παπανδρέoυ, καλός γνώστης των αμερικάνικων πραγμάτων: «Ο διoρισμός του Καραμανλή είχε προσχεδιαστεί πολλούς πριν πεθάνει ο Παπάγος. Ο Kαραμανλής ήταν η προσωπική επιλογή του Άλλεν Ντάλλες (αρχηγού της CIA). Ήταν ο τυπος που τριγύριζε τον πρεσβευτή των ΗΠΑ Γκραίηντυ»
(από το βιβλίο η δημοκρατία στο απόσπασμα).
Ο Καραμανλής υπηρέτησε πιστά τους Αμερικανους μέχρι το 1961, οπότε οι Αμερικανοί δεν τον ήθελαν πια κι αυτός έκανε τη θεαματική στροφή προς τη Γαλλία.
5) Για τη χούντα τoυ Παπαδόπουλου αρκεί να πούμε ότι η ίδια η αμερικανική CIA καμάρωνε που ένας πράκτοράς της έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας.
6) Την εκλογή του Α. Παπανδρέου ως πρωθυπουργού το ‘81 υποστήριξε κύρια το εμπορικό λόμπυ των ΗΠΑ, γιατί με «σοσιαλιστική» Kυβέρνηση θα ήταν πολύ μικρές οι λαϊκές αντιδράσεις σε απoφάσεις σχετικές με τα εθνικά θέματα και την οικονομία (Κύπρος, βάσεις, λιτότητα κτλ.) Η υποστήριξη λέγεται ότι εκφράστηκε σε μήνυμα του Μπους προς Παπανδρέου τον Ιούνη 1980.
Το '85 οι Αμερικάνοι υποστηρίζουν πάλι ΠΑΣΟΚ.
Χαρακτηριστική είναι η στάση του Μπούτου (κατ' εξοχήν αμερικανόφιλου), που έκανε το παν για να νικήσει το ΠΑΣΟΚ.
Παρά την έντονη αντίθεσή του προς το Μητσοτόκη, τον ψήφισε για αρχηγό της ΝΔ, για να έχει ανυπόληπτο αντίπαλο ο Α. Παπανδρέου και να κερδίσει σίγουρα τις εκλογές. Δημιούργησε ένα σωρό προβλήματα στη ΝΔ και τελικά αποστάτησε, χωρίς να κρύβει ότι μπορεί να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, αν συναντήσει δυσκολίες.
Ο νέος Αμερικανός πρεσβευτής Κήλυ λίγο πριν έρθει στην Αθήνα (1985) έκανε τόσο φιλοπασοκικές δηλώσεις στη «στημένη» ποράσταση της Γερουσίας, ώστε να αγανακτήσει η ΝΔ και να τον χαρακτηρίσει ανεπιθύμητο ( ! ) στην Ελλάδα.
γ) Οι αξιωματούχοι
Η δουλοπρέπεια των πολιτικών και γενικά των αξιωματούχων απέναντι στους ξένους είναι ο κανόνας. Η επιθυμία των ξένων είναι γι’ αυτούς προσταγή. Στις αποφάσεις τους μπορεί να κολλάνε μόνον, όταν δε συμφωνούν μεταξύ τους οι ξένοι. Αναφέρουμε γεγονότα:
1) Το καλοκαίρι του 1946, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Bρεταννός στρατηγός Ρόλινγκς υπoχρέωσε τους Έλληνες στρατηγούς να αγωνιστούν στο δρόμο των 100 μέτρων (!), δήθεν για να τονισθεί η σημασία του αθλητισμού, στην πραγματικότητα για να τους εξευτελίσει μπροστά στο στρατό και το λαό και να επιβάλει την εξουσία του.
2) Το 1947 ο αρχηγός της Αμερικανικής Απoστολής Πώλ Πόρτερ έφτασε στο σημείο να χαστουκίσει δημόσια τον υπουργό Συντονισμού Στ. Στεφανόπουλο, γιατί διαφωνούσε μαζί του σε κάποιο ζητήμα φορολογίας. Ο υπουργός, όχι μόνο δεν έκρινε σκόπιμο να παραιτηθεί από τη θέση του, αλλά μετά λίγες μέρες, για να εξευμενίσει, τον Πόρτερ. χάρισε στη σύζυγό τoυ ένα διαμαντένιο περιδέραιο ! Ο Στεφανόπουλος συνέχισε να είναι για πολλές δεκαετίες στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων και έφτασε να γίνει και πρωθυπουργός!
3) Ο Παν. Κανελλόπoυλος, (άνθρωπος της Αγγλίας), υπουργός Άμυνας την ίδια εποχή, παρουσιάζοντας στον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλητ τμήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων του είπε το περίφημο: «Ιδού ο Στρατός σας !». Τη Μακρόνησο, τόπο μαρτυρίου για τους νέoυς της αριστεράς, αποκάλεσε νέο Παρθενώνα.. Ο Κανελλόπουλος συνέχισε για 4 δεκαετίες να είναι υπουργός, βουλευτής και πρωθυπουργός! Μετά το 1974 θεωρείται κοινής αποδοχής από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τα δύο Κ.Κ. τον χρησιμoπoιούν σε μετωπικές κινήσεις (Εθνική Αντίσταση, απλή αναλογική) και το ΠΑΣΟΚ «σκέφτηκε» να τον υποστηρίξει για πρόεδρο της Δημοκρατίας.
4) Ο Πιουριφόι, Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα από το 1950, έμπαινε σ’ όποιο υπουργείο ήθελε κι έδινε σ’ έντονο ύφος εντολές στους υπουργούς. Έκανε και περιοδείες στην επαρχία κι επιθεωρούσε τις νομαρχίες, όπως και σήμερα ο Κήλυ.
Όσο περνάνε τα χρόνια «το χαστούκι και το τροχάδην» εγκαταλείπονται.
Από το 1974 η ΝΔ προσπαθεί να δείξει ένα αξιoπρεπές πρόσωπο και από το 1981 το ΠΑΣΟΚ μπορεί και να εκφράζει διαφωνία με κάποιες αμερικάνικες απόψεις. Αυτές οι αλλαγές έγιναν με απόφαση των ίδιων των ξένων κέντρων για να μπορούν να σταθούν οι άνθρωπoί τους στην πολιτική.
Ο κ. Κήλυ π.χ αποκαλεί πατριώτη τον κ. Παπανδρέου.
Αλλά η πιστή τήρηση των εντολών είναι τόσο απαραίτητη όσο και στην εποχή του «χαστουκιού».
Άλλωστε, σήμερα κανένας πολιτικός δεν αναδεικνύεται (προβολή από Εφημερίδες, χρηματοδότηση, εσωκομματική προώθηση), αν δεν τον έχουν στο χέρι, γιατί κάποια στιγμή μπορεί ν' αποκτήσει δύναμη, να «καβαλήσει το καλάμι» και να προβάλει αξιώσεις.
Αρκούν δύο παραδείγματα :
1) Ο Κ. Καραμανλής στα 5 πρώτα χρόνια της χούντας δεν έκανε ούτε μια δήλωση εναντίον της. Όταν όμως τον διαλέξανε, για να παραλάβει τη σκυτάλη από τη χούντα, αποφάσισε ν’ αρχίσει δηλώσεις από το Παρίσι για να παραστήσει τον αντιστασιακό. Αλλά με την πρώτη του δήλωση ο Σάββας Κωνσταντόπουλος δημοσίευσε 6 συνέχειες στην εφημερίδα της χούντας «Eλεύθερος Κόσμος» με πoλλούς σαφείς υπαινιγμούς κατά του Καραμανλή. Ήταν μια έμμεση απειλή ότι θ' αποκαλύψει πολλά. Ο Κ. Kαραμανλής δεν ξανάκανε δήλωση, ούτε καν για τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
2) Όταν το Μάρτη του 1984 επρόκειτο να επισκευθεί την Eλλάδα ο Αμερικανός υπoυργός Άμυνας Κάσπαρ Ουαϊνμπέργκερ, η εβδομαδιαία επιθεώρηση EXECUTIVE ΙΝTELLIGENCE REVIEW δημοσίευε πληροφορίες που έλεγαν ότι ο Χ. Κίσσιγκερ έβγαλε το 1968 από τη φυλακή τον Α Παπανδρέου, γιατί το κίvημα της Αντίστασης είχε περάσει στα χέρια της αριστεράς κι έπρεπε να υπάρχει καποιος δικός του άνθρωπος, ότι ο αντιαμερικανισμός του Α. Παπανδρέου μεθοδεύτηκε επίσης από τον Κίσσιγκερ κτλ.
Τα παραπάνω δεν είvαι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Το ναζιστικό παρελθόν του πρώην Γ.Γ. του ΟΗΕ Βαλντχάιμ προφανώς δεν ανακαλύφθηκε τώρα (1986).
Ήταν από παλιά γνωστό κι έτσι τον είχαν τυφλό όργανό τους.
Οι απαράδεκτες προτάσεις του σημερινού Γ.Γ. Γκoυεγιάρ για το Κυπριακό δεν πρέπει να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για άλλο ένα πιόνι των Αμερικανών.
δ) Το δημόσιο
Ο έλεγχος των ξένων δεν περιορίζεται στην κυβέρνηση και το κοινοβούλιο.
Επεκτείνεται σ' όλο τον κρατικό μηχανισμό.
Παλιότερα έπρεπε να εγκριθεί από την αμερικάνική πρεσβεία κάθε πρόσληψη, απόλυση ή μετάθεση δημόσιου υπάλληλου. Σήμερα δε χρειάζεται να γίνει τόσος κόπος Υπάρχει τέτοιος συγκεντρωτισμός, που αρκεί να ελέγχονται οι διευθυντές κοι οι διοικήσεις των οργανισμών. Έτσι όταν π.χ. μια τράπεζα ελέγχεται από το αγγλικό κεφάλαιο, ορίζεται διοίκηση σύμφωνα με τις επιθυμίες της αγγλικής πρεσβέιας, όπως π.χ. ο κ. Παναγόπoυλος για την Eθνική Τράπεζα, χωρίς καν να είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ.
ε) Οι Ένοπλες Δυνάμεις
Η εξάρτηση στην πράξη είναι ιδιαίτερα σημαντική στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ένα ποσοστό στελεχών μετεκπαιδεύεται στις ΗΠΑ για χρονικά διαστήματα βδομάδων μέχρι και ετών.
Εκεί εντυπωσιάζονται από τη μέριμνα και την οικονομική άνεση που απολαμβάνουν οι ομόλογοί τους καί, ιδιαίτερα, από τον οργανωμένο τρόπο λειτουργίας των Σχολών ή Μονάδων στις οποίες μετεκπαιδεύονται. Όταν επιστρέφουν, μιλάνε για το οργανωτικό θαύμα που είδαν στη «Μέκκα του Ελεύθερου Κόσμου» και δηλώνoυν ότι «ποτέ δε θα κατορθώσουμε να τους φτάσουμε». Στην καθημερινή τους φρασεολογία αρχίζουν να χρησιμοποιούν αμερικάνικες λέξεις και δε χάνουν ευκαιρία να κάνουν συγκρίσεις. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας χρησιμοποιούν βασικά αμερικάνικο εξοπλισμό και αντιγράφουν (τις πιο πολλές φορές γιατί το επιβάλλει το οπλικό σύστημα) αμερικανικά οργανωτικά σχήματα με τον αντίστoιχο τρόπo σκέψης και λειτουργίας.
Σε παλιότερες εποχές ήταν ευκόλο να περάσουν την ιδεολογία του «κομμουνιστικού κινδύνου», κάτι πoυ σήμερα πετυχαίνουν σε πολύ μικρό βαθμό. Τώρα η εξάρτηση στην πράξη στηρίζεται κύρια στους θαυμαστές των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, που καλύπτoυv ένα ολόκληρο φάσμα.
Το φάσμα αυτό περιλαμβάνει έμμισθους πράκτορες, ιδεολόγους θαυμαστές των ΗΠΑ και ανθρώπoυς που, παρότι αντιλαμβάνονται ότι οι ΗΠΑ βλάπτoυν τα εθνικά μας συμφέροντα, τις αποδέχονται μπροστά στο δέος που τους προκαλεί η δύναμή τoυς. Οι ΗΠΑ μπορούν να επηρεάζουν τη σταδιoδρομία των Ελλήνων αξιωματικών, ιδιαίτερα στους μεγάλους βαθμούς, είτε άμεσα με πιέσεις είτε εμμεσα βοηθώντας τους δικούς τους, ακόμα και με κατασκευασμένες επιτυχίες.
Σήμερα, όμως, όλο και διευρύνεται η μειοψηφία των στελεχών που αντιλαμβάνονται την εξάρτηση και τα αποτελέσμοτά της και θα ήταν έτoιμοι να δουλέψουν με ενθουσιασμό για την απαλλαγή απ’αυτήν.
Σημείωση: Ο Γ. Παπαδόπoυλος «μετεκπαιδεύτηκε» 4 χρόνια στις ΗΠΑ και είναι έμμισθος πράκτορας της CIA από το 1952, όπως έγραψαν οι NEW ΥΟRΚ TIMES.
στ) Οι άλλοι τομείς
Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος είναι εξάρτημα της κάθε κυβέρνησης. Δηλαδή, δεν πρoσπαθεί να βελτιώσει τη θέση των εργαζομένων, αλλά να προασπίσει την κυβέρνηση, το μεγάλο κεφάλαιο και γενικά το καθεστώς της εξάρτησης από την απειλή των αγωνιστικών συνδικάτων.
Οι βάσεις για τον έλεγχο του συνδικαλισμού μπαίνουν από το 1947.
Ο Μ. Μπράουν, αντιπρόσωπος των αμερικανικών συνδικάτων, από το Γενάρη συνεργάζεται με την ομάδα Μακρή, που τοποθέτησε στη ΓΣΕΕ η κυβέρνηση Τσαλδάρη.
Οι NEW ΥORK TIMES έγραψαν: «Ο Μάρσαλ (υπoυργός εξωτερικών των ΗΠΑ) έδωσε εντολή στο Στέιτ Ντηπάρτμεντ να βρει ηγέτες από το αμερικανικό συνδικαλιστικό κίνημα, ανθρώπους έμπειρους και αξιόπιστους, που θα επιθυμούσαν να εργαστούv για μας στα Βαλκάνια. Οι σύμβουλοι του κ. Μάρσαλ πιστεύουν ότι οι συνδικαλιστές των ΗΠΑ πoυ κατεύθυναν τον αντικομμουνιστικό αγώνα στη χώρα μας, θα εφαρμόσουν μια αποτελεσματική στρατηγική στο εξωτερικό. Ο πρώτος πoυ θα αναχωρίσει θα είναι ο Κλιν Γκόλντεν, που πρόσφατα ονομάστηκε αντιπρόεδρος τoυ συνδικάτου των εργατών χάλυβα. Είναι αυτός που θα, διευθύνει την αμερικανική εργατική αποστολή στην Ελλάδα» .
Κάθε κυβέρνηοη μπορεί να επιβάλλει τους δικούς της. Η ΕΡΕ το Μακρή και το Θεοδώρου. Η Νέα Δημοκρατία τον Καρακίτσο. Σήμερα (1986) η ηγεσία της ΓΣΕΕ (Ραυτόπουλος) είναι τμήμα της επιτροπής συνδικαλιστικού του ΠΑΣΟΚ και επιβλήθηκε από στημένα δικαστήρια σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.
Η παιδεία στη χώρα μας είναι πολύ υποβαθμισμένη.
Σκόπιμα καλλιεργείται μια αντιπάθεια των παιδιών προς τα γράμματα.
Η ανώτατη παιδεία και η έρευνα είναι στην ουσία ανύπαρκτες, δηλ. δεν παράγεται γνώση, αλλά μεταφέρεται από το εξωτερικό. Σκοπός είναι να μην αναδεικνύονται ικανοί επιστήμονες, που θα μπορούσαν να στηριξουν μια ουτοδύναμη ανάπτυξη. Όσοι πηγαίνoυν στο εξωτερικό για σπουδές, είτε παραμένουν έξω για να εργαστούν, είτε επιστρέφουν στην Ελλάδα με μια φιλική διάθεση προς τη χώρα πoυ σπούδασαν κι ένα τρόπο σκέψης και δουλειάς, που να εξυπηρετεί τη χώρα αυτή. Έτσι η τεχνολογική μας εξάρτηση γίνεται συνεχώς βαθύτερη.
Ο τύπος (εφημερίδες, περιοδικά) , όπως έχει σήμερα εξελιχθεί, απαιτεί τεράστια χρηματοδότηση και καλές πηγές πληροφοριών, που μπορούν να τoυ εξασφαλίσουν μόνο τα κυκλώματα των πολύ μεγάλων συμφερόντων.
Η «Ακρόπολη» αγοράστηκε από κάποιο βιομήχανο, η «Μεσημβρινή» από τον όμιλο Βαρδινογιάννη, στο συγκρότημα Λαμπράκη φημολογείται η είσοδος κάποιου εφοπλιστή. Έτσι, πίσω από τις πραγματικές ή ψεύτικες αντιδικίες των εφημερίδων και περιοδικών υπάρχει μια κοινή αρχή: καμιά «επικίνδυνη» άποψη για το καθεστώς της εξάρτησης δεν πρέπεί ν' αναφέρεται και η κοινή γνώμη πρέπει να διαμορφώνεται έτσι ώστε να υποστηρίζει ή έστω ν’ ανέχεται αυτό το καθεστώς.
Τέχνη - Θρησκείες
Η εισαγωνή και η μίμηση ξένων πολιτιστικών προτύπων, μέσα απ’ όλες τις μορφές της τέχνης, υπονομεύουν την εθνική συνείδηση και επιδιώκουν τελικά να μειώσουν την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στο καθεστώς της εξάρτησης. Ακόμα χρησιμοποιούνται θρησκευτικά δόγματα και μυστικές οργανώσεις π.χ. Ευαγγελική Εκκλησία από το Ισραήλ, η μασωνία κύρια από το εβραϊκό λόμπυ των ΗΠΑ κτλ.
Δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής που να μη βρίσκεται πίσω του ο ξένος παράγοντας. Έτσι οι ξένοι μπορούν και προωθούν τα στρατιωτικά και οικονομικά τους συμφέροντα. Επιθυμία μας είναι να αναφερθούμε αναλυτικά σε κάθε τομέα σε ξεχωριστές επόμενες εκδόσεις μας.
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/04/blog-post_5759.html
Αυτές είναι οι 92 τροπολογίες της τελευταίας στιγμής στη Βουλή της κρίσης
