O ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ. ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ TV.ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΕΡΡΕΣ CHANNEL(ΒΙΝΤΕΟ)26/5/2900

Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ΣΤΟ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤV ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ

 

 

http://alfeiospotamos.gr/?p=23358

Η Ελληνίδα ερευνήτρια που βράβευσε ο Ομπάμα

 

 

Η Λένα Κουρκούτη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Εφαρμοσμένης Μηχανικής και Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Cornell. Είναι επίσης επικεφαλής ερευνήτρια της «ομάδας ηλεκτρονικής μικροσκοπίας Κουρκούτη», η οποία επικεντρώνεται στην κατανόηση και τον έλεγχο των νανοδομημένων υλικών.
Τον Μάιο του 2016 ο Πρόεδρος Ομπάμα την τίμησε ανάμεσα σε περίπου 100 ερευνητές με το βραβείο PECASE. Οι παραλήπτες του Προεδρικού Βραβείου Early Career για επιστήμονες και μηχανικούς, PECASE, πέρασαν δύο ημέρες στην Ουάσινγκτον. Μάλιστα μαζί με την κ.Κουρκούτη βραβεύθηκε άλλος ένας Έλληνας ερευνητής, ο κ. Πάνος Ρούσσος.

Το βραβείο PECASE θεωρείται ένα από τα υψηλότερου κύρους βραβεία που απονέμει η αμερικανική κυβέρνηση στους επαγγελματίες της επιστήμης και της Μηχανικής που διακρίνονται στα πρώτα στάδια της καριέρας τους για την ανεξάρτητη έρευνά τους.
Η Λένα Κουρκούτη τιμήθηκε για τα εξαιρετικά αποτελέσματα της έρευνάς της στην ανάπτυξη και την εφαρμογή ατομικής ανάλυσης ηλεκτρονικής μικροσκοπίας και φασματοσκοπίας, για την ουσιαστική συνεισφορά της στην ανακάλυψη και τον έλεγχο νέων πολυλειτουργικών υλικών και για την αφοσίωσή της στην εκπαίδευση των μελλοντικών επιστημόνων και μηχανικών.
«Αυτοί οι νέοι επιστήμονες έχουν ηγετικό ρόλο στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε και να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις όπως αυτή της κλιματικής αλλαγής ή προβλήματα που σχετίζονται με την υγεία και την ευεξία των πολιτών. Τους συγχαίρουμε για όσα έχουν καταφέρει ως άτομα και τους ενθαρρύνουμε να συνεχίσουν να αποτελούν παράδειγμα των δυνατοτήτων και της εφευρετικότητας του Αμερικανικού λαού», ανέφερε ο Μπαράκ Ομπάμα.

Η Λένα Κουρκούτη έλαβε την υποτροφία Packard για Επιστήμη και Μηχανική από το Ίδρυμα David and Lucile Packard. Το πενταετούς διάρκειας βραβείο των 875,000 δολαρίων έχει απονεμηθεί σε 18 από τους πιο καινοτόμους επιστήμονες και μηχανικούς που διακρίθηκαν στην αρχή της καριέρας τους. Ξεκίνησε να απονέμεται το 1988, και οι υποτροφίες του παρέχουν στους επιστήμονες αυτούς ευέλικτη χρηματοδότηση και ελευθερία να ρισκάρουν και να ανακαλύψουν νέα όρια στους τομείς της έρευνάς τους. Σε αριθμούς, το Ίδρυμα έχει απονείμει 346 εκατομμύρια δολάρια για την υποστήριξη 523 επιστημόνων και μηχανικών από 52 κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας.
Η Κουρκούτη πήρε το πτυχίο της στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Ροστόκ, στη Γερμανία το 2003, και στη συνέχεια πήγε στο Ithaca όπου απέκτησε διδακτορικό τίτλο το 2009. Σαν ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Humbolt το 2011-2012, η Κουρκούτη εργάστηκε στην εξέταση μέσω μικροσκοπίου κρυο-ηλεκτρονίων στο τμήμα Μοριακής Δομικής Βιολογίας στο Ινστιτούτο Max Planck της Βιοχημείας στο Martinsried της Γερμανίας.
Από το 2011 έως το 2012 εργάστηκε στην εξέταση μέσω μικροσκόπιου κρυο-ηλεκτρονίων στο τμήμα Μοριακής Δομικής Βιολογίας στο Ινστιτούτο Max Planck της Βιοχημείας στο Martinsried. Επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ σαν Ερευνήτρια Συνεργάτης το 2012 και ξεκίνησε να εργάζεται στη Σχολή Εφαρμοσμένης Μηχανικής και Φυσικής το 2013. Την ίδια χρονιά επελέγη από την Αμερικανική Εταιρεία Μικροσκοπίας για να τιμηθεί με το σπουδαίο Albert Crewe Award.

Lena Kourkoutis with microscope in Duffield Hall

Η έρευνα της Κουρκούτη επικεντρώνεται στα υλικά νανομετρικής δομής, στις συσκευές ενέργειας επόμενης γενιάς, σε σύνθετα ηλεκτρονικά υλικά, στην ατομικής ανάλυσης ηλεκτρονική μικροσκοπία και φασματοσκοπία και την μικροσκοπία κρυοηλεκτρονικής για μαλακά και ευαίσθητα υλικά.
Στη διάρκεια της καριέρας της έχει κερδίσει πολλά βραβεία και τιμές ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουμε: το Albert Crewe Award για το 2013, την υποτροφία (Marine Biological Laboratory ) το 2012, την υποτροφία Rebecca Q. and James C. Morgan Sesquicentennial (Πανεπιστήμιο Cornell ) την ίδια χρονιά, και το William Nichols Findley Award το 2010.

ΜΕΣΩ e-rodios

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  olympia.gr

 

http://www.diadrastika.com/2016/05/ellinida-erevnitria-pou-vravefse-obama.html

Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το νέο Υπερταμείο...

Γιατί μνημόνια, γιατί υπερταμείο ξεπουλήματος της Πατρίδας μας, γιατί ανεξάρτητη αρχή δημοσίων εσόδων. Από το μικρό στο μεγάλο και πάλι πίσω στο μικρό.

Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το νέο Υπερταμείο ξεπουλήματος της Πατρίδας μας, την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων και εν γένει τα μνημόνια;

Του Γιώργου Χαλιμούρδα*

Μας λένε ότι σκοπός του υπερταμείου ξεπουλήματος της Πατρίδας μας, που έφερε το πολυνομοσχέδιο του 4ου μνημονίου, το οποίο περιέχει τα 4 υποταμεία, το ΤΧΣ, το ΤΑΙΠΕΔ, των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ) και της ΕΤΑΔ που κατέχει όλα τα ακίνητα του ελληνικού κράτους, είναι η πώληση της κρατικής περιουσίας των Ελλήνων, με σκοπό την αποπληρωμή μέρους του χρέους της χώρας με τα μισά εκ των εσόδων της εκποίησης, ενώ το άλλο μισό θα το διαχειρίζεται το ελληνικό κράτος μέσω του υπουργείου Οικονομικών για επενδύσεις ή άλλους σκοπούς που θα καθοριστούν στο μέλλον. Μπούρδες. Όποιος έχει στοιχειώδη λογική ή έχει διαβάσει μία από τις δεκάδες αναλύσεις που λένε πως το χρέος δεν πρόκειται να μειωθεί αλλά θα αυξηθεί με αυτές τις πολιτικές, θα καταλάβει το μέγεθος της απάτης. 

Στην πραγματικότητα ο σκοπός είναι άλλος, εν μέρει ανομολόγητος, καθώς η προπαγάνδα επικεντρώνεται σε άλλα στοιχεία χειραγώγησης των μαζών αυτήν την περίοδο. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους μας, είναι ότι ο μοναδικός τους στόχος είναι η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου που επικρατούσε έως τώρα. Είναι η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου με βάση τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού. Στην ουσία μας λένε ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι η μεταβίβαση της κρατικής περιουσίας σε ιδιωτικά χέρια. Που σημαίνει κατά τους ταγούς του νεοφιλελευθερισμού “παρέμβαση και ιδιωτική πρωτοβουλία σχεδόν στο μέγιστο, με την απελευθέρωση ανενεργών κρατικών πόρων, που θα επέλθει με την μεταβίβαση της κρατικής περιουσίας σε ιδιώτες επενδυτές, ώστε να ενεργοποιηθεί η ιδιωτική δαπάνη σε βάρος της αναχρονιστικής μη αποτελεσματικής κρατικής δαπάνης”. Ομοίως με τα μνημόνια επήλθε η φτωχοποίηση και υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών. Με συνέπεια την μεταβίβαση της ατομικής περιουσίας των πολιτών στα χέρια των “λίγων” των “ικανών”, των “εκλεκτών”, οι οποίοι “μπορούν να αυγατίσουν τον πλούτο καλύτερα και να φέρουν την ανάπτυξη”, όπως μας λένε τα ξεπουλημένα φερέφωνα. Που σημαίνει την μεταβίβαση της ατομικής ιδιοκτησίας στα χέρια των ολίγων γιατί το πόπολο δεν μπορεί να την “αξιοποιήσει σωστά για να έρθει η ανάπτυξη”. Αυτό είναι το δόγμα των νεοφιλελεύθερων ανά τον πλανήτη, αυτό είναι το δόγμα Σόιμπλε, αυτό είναι το δόγμα και της εγχώριας ελληνικής ελίτ, αυτό πιστεύουν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό πιστεύει και ο Τσουκαλάς του ΣΥΡΙΖΑ όταν μας λέει πως “Η καθολική ιδιωτικοποίηση της φύσης είναι λοιπόν η μόνη μέθοδος που θα μας σώσει από το αδιέξοδο» και ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τις «παρωχημένες σοσιαλίζουσες ανοησίες γιατί οι εφαρμογές της είναι εντελώς αντιπαραγωγικές” (ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΣΥΡΙΖΑ: ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΤΕ ΒΟΥΝΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙΘΑΛΑΣΣΕΣ!). Ξεπουλάμε, ξεπουλιόμαστε, γινόμαστε πόρνες εμείς και τα παιδιά μας, για να σωθούμε!!! Αυτή είναι η κυρίαρχη προπαγάνδα που απροκάλυπτα ή υποβολιμαία προωθείται από την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη νομεκλατούρα που έχει αλώσει συνειδήσεις και ανθρώπινες ψυχές.

Εδώ έρχεται και κολλάει η φράση του Σόιμπλε προς τον Τσίπρα “είναι η προσαρμογή ηλίθιε”. Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Προσαρμογή στο νέο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο. Πάση θυσία. Γι’ αυτό τα μνημόνια, γι’ αυτό η ανεξάρτητη αρχή δημοσίων εσόδων, γι’ αυτό το υπερταμείο ξεπουλήματος της Πατρίδας μας. Τόσο απλά.

Το τρίπτυχο Κράτος – Ιδιώτης Επενδυτής Βιομήχανος – Εργαζόμενος πρέπει για τους νεοφιλελεύθερους να σπάσει. Το κράτος που έπαιζε ρυθμιστικό ρόλο ανάμεσα στους εργαζομένους και τους ιδιώτες επενδυτές βιομήχανους πρέπει να σπάσει με τον αφανισμό του ρόλου του κράτους όπως τον ξέραμε για δεκαετίες. Σου λένε, μικρό ευέλικτο πλέον κράτος ή καθόλου κράτος. Ο ιδιώτης επενδυτής να τα βρει απευθείας με τον εργαζόμενο (εξού και οι προωθούμενες νέες εργασιακές σχέσεις, ο νέος εργασιακός μεσαίωνας). Επίσης σου λένε ότι έτσι θα έρθει η ανάπτυξη και θα αρθούν όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Μετά συγχωρήσεως αλλά αυτά είναι παπαριές.

Η προπαγάνδα των νεοφιλελεύθερων εδώ και δεκαετίες αναμασά συνεχώς πως το κράτος δεν αξιοποιεί την κρατική περιουσία και ότι η λογική του κρατισμού έχει πεθάνει. Και τώρα γίνεται το μεγάλο μνημόσυνο. Το μότο του ακραίου νεοφιλελεύθερου: “Έχει ηττηθεί ο κρατισμός. Η ανάπτυξη θα έρθει από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Τέρμα πλέον οι παρεμβάσεις του κράτους στην ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας”. Μας λένε ότι “Η πιο ανεπτυγμένη οικονομία στον κόσμο, οι ΗΠΑ, είναι ταγός του νεοφιλελευθερισμού”. Βλακείες. Αν δείτε τις αναλύσεις των ΑΕΠ των ΗΠΑ, θα δείτε ότι διαχρονικά οι κρατικές επενδύσεις πάντα υπερέχουν των ιδιωτικών. Τα περίφημα ιδιωτικά εκπαιδευτικά συστήματα των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας επιδοτούνται διαχρονικά χοντρά από τον κρατικό προϋπολογισμό, που χωρίς αυτόν δεν θα ήταν ποτέ βιώσιμα και κραταιά. Κανείς δεν αναφέρει την επενέργεια του κράτους διαχρονικά μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο στη συνολική οικονομική ανάπτυξη και την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών.

Μας λένε ότι δεν αξιοποιείται η κρατική περιουσία και μπαίνει φραγμός στην ανάπτυξη. Βλακείες. Η μη αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας δεν έχει επέλθει στο βαθμό που πρέπει διότι δεν το θέλανε οι πολιτικοί μας, διότι αντίθετα, αυτό που ήθελαν διαχρονικά ήταν να την παραχωρήσουν σε ιδιώτες που είχαν συμφέροντα άρρηκτα συνδεδεμένα  με αυτούς, και άρα να κερδίσουν αυτοί σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, που απλά δεν μπορούσαν να το πετύχουν γιατί αντιδρούσε ο λαός και μετρούσαν το πολιτικό κόστος. Τώρα που επήλθε η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού με την παράλληλη ήττα των λαών, βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν το αιώνιο σχέδιο τους πραγματικότητα. 

Ο “σκοπός” τους θεωρητικά είναι ο πλήρης ανταγωνισμός, η “ανάπτυξη” της παγκόσμιας οικονομίας, και η “ευημερία της ανθρωπότητας”. Ηλιθιότητες ολκής. Αυταπάτες. Γιατί; Η ιδιωτική επένδυση ποτέ έως τώρα, και ούτε στο μέλλον μπορεί να αντικαταστήσει την ένταση, τον όγκο και την ποιότητα της κρατικής επένδυσης, ιδίως όσον αφορά τις παραγωγικές επενδύσεις, τις επενδύσεις υποδομών και τις επενδύσεις που δίδουν την δυνατότητα της πλήρους απασχόλησης. Επίσης ένας ιδιώτης κεφαλαιούχος δεν διαθέτει όλα τα κέρδη του προς επένδυση στην πραγματική οικονομία και ένα μεγάλο μέρος της καθίσταται ανενεργή λόγω αποθησαυρισμού. Ενώ ένα επίσης μεγάλο μέρος των κερδών του οδεύει προς την ανεύρεση περισσότερο πιο κερδοφόρων επενδύσεων από ότι θα είχε με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία,  που είναι τα χρηματιστηριακά προϊόντα, δηλαδή ο τζόγος. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ διότι με το μοντέλο που μας προάγει η διεθνής και ντόπια ολιγαρχία, δεν δίδεται εισόδημα στους πολίτες ώστε να αυξηθεί η ζήτηση και η κατανάλωση αγαθών και προϊόντων. Πέρα από αυτά το χρέος είναι δομικό στοιχείο του συστήματος, μέσο υποδούλωσης και καταλήστευσης των λαών. Τι σκατά ανάπτυξη είναι αυτή αν έχεις υπόδουλους και εξαθλιωμένους πολίτες; Δείτε για παράδειγμα την ανάπτυξη που έχει η Γουατεμάλα και φανταστείτε το μέλλον μας.

Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε και δεν αντιδράσουμε φανταστείτε τι έρχεται.

Φανταστείτε τις συνέπειες από την εξάλειψη του κράτους από την αλυσίδα ιδιώτης επενδυτής-κράτος-εργαζόμενος πολίτης. Εργασιακός μεσαίωνας, ζούγκλα, όπως συμβαίνει στην Πατρίδα μας σήμερα. Ήδη στην πατρίδα μας σήμερα το ζούμε.

Φανταστείτε τις συνέπειες στην παιδεία, στο μέλλον της ανθρωπότητας, όπου θα κυριαρχεί η λογική τους κέρδους. Τέρμα ο πολιτισμός, τέρμα στις όποιες ανθρώπινες δραστηριότητες που δεν θα  αποφέρουν κέρδος. Τέρμα πια η εν δυνάμει ανάπτυξη ενός κοινωνικά υγιούς παιδευμένου, ενημερωμένου, χειραφετημένου, σύγχρονου, συμμετέχοντος και ενεργού πολίτη.

Φανταστείτε τη Δημοκρατία ως όνειρο θερινής νυκτός πλέον. Η έννοια της Δημοκρατίας πάει στράφι, φαντάζει πλέον μακρινό όνειρο, ο πολίτης βιώνει, παιδεύεται με την λογική ότι νομοτελειακό είναι η δύναμη του ισχυρού η οποία επιβάλλεται στον αδύναμο, νομοτελειακό είναι η δύναμη του οικονομικά ισχυρού, πρότυπο είναι η δύναμη του οικονομικά ισχυρού. Ο δυνατός επιβάλλεται, κυριαρχεί και εξολοθρεύει τον αδύνατο.

Φανταστείτε τις συνέπειες στο περιβάλλον καθώς δεν θα υπάρχει έλεγχος και μοναδική άποψη που θα επικρατεί και θα υποσκελίζει όλες τις άλλες είναι η οικονομική μεγέθυνση, κάτι που ισχύει στην ΕΕ, όπως προάγεται από όλα της τα νομοθετήματα, που δυστυχώς ο πολύς κόσμος δεν έχει πάρει καν “μυρουδιά”. Ποιος θα ελέγχει την υπέρμετρη δύναμη του κέρδους πάνω από όλα; Ποιο κοινωνικό συμβόλαιο θα καθορίζει τη βιωσιμότητα της γης μας ώστε να την παραδώσουμε όπως την βρήκαμε και καλύτερη στις επόμενες γενιές;

Φανταστείτε τη φτωχοποίηση και τον αφανισμό ενός τρομακτικού ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού, αν αναλογιστείτε ποιες είναι οι ορατές επιπτώσεις αυτών των πολιτικών στη δικιά μας πατρίδα την τελευταία επταετία.

Φανταστείτε τον παγκόσμιο κίνδυνο εξάλειψης, διαγραφής, καταστροφής περιοχών ή ολόκληρου του πλανήτη, από την επενέργεια της καταστροφικής επεκτατικής τάσης του καρτέλ της πολεμικής βιομηχανίας, προεξέχοντος αυτού των ΗΠΑ, τη στιγμή που θα κυριαρχεί μόνο το κέρδος, και στο βωμό του δεν θα στέκεται κανένα εμπόδιο, και οι κυβερνήσεις θα έχουν καταστεί υποχείρια των εκάστοτε ιδιωτικών συμφερόντων. Δείτε σε πόσες περιοχές του πλανήτη μας μαίνονται σήμερα πολεμικές συγκρούσεις; Πόσα κράτη έχουν στην κυριολεξία διαλυθεί.

Μια Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων. Που θα μας κάνει μετανάστες στον τόπο μας. Που θα μας κάνει σκλάβους. Που θα μας οδηγήσει στον αφανισμό.

Για να επιβιώσεις και να σου δοθεί η δυνατότητα να αντισταθείς, αυτό που οφείλεις πρώτα να κάνεις είναι να σταθείς στα πόδια σου, να είσαι ελεύθερος, ανεξάρτητος, κυρίαρχος, σε ένα χώρο, σε μια επικράτεια, στην Πατρίδα σου. Χρειάζεσαι πάση θυσία να κερδίσεις πάνω και πέρα από όλα την Πατρίδα σου. Πώς κερδίζεις πίσω την Πατρίδα σου, πώς έχεις ανεξάρτητη και κυρίαρχη Πατρίδα; Αυτό το πετυχαίνεις μόνο όταν έχεις την οικονομική σου ανεξαρτησία και αυτό το κάνεις μόνο όταν έχεις το δικό σου εθνικό κρατικό νόμισμα και όταν έχεις δική σου την Τράπεζα της Ελλάδας. Αυτό το πετυχαίνεις μόνο όταν έχεις απελευθερωθεί από τα δεσμά ενός ληστρικού, παράνομου επαχθούς και απεχθούς χρέους. Και πώς θα το πετύχεις όλα αυτά; Σιγά σιγά αδέρφια, με γνώση, προσωπική υπέρβαση και ενότητα απέναντι στη διάλυση του ελληνικού κράτους που υλοποιείται κατακλυσμιαία όλα μπορούν να επιτευχθούν. Αρκεί να υπάρξει ενότητα. Και όταν δεν μπορείς να έχεις ενότητα από τα “κάτω”, οφείλεις να επιδιώκεις ενότητα από τα “πάνω”. Ήτοι τα φωτεινά μυαλά της πατρίδας μας οφείλουν να παραδεχτούν τα λάθη τους, τις αδυναμίες τους, τις ελλείψεις τους. Και να κάνουν πράξη την προσωπική τους υπέρβαση.

Και όπως λέει ένας φίλος:

«Στην Ελλάδα όμως έχουμε εκπαιδευτεί επί 30ετία τουλάχιστον, πως όποιος προσπαθεί να πει κάτι, απλά "θέλει να αναδείξει την δική ΤΟΥ αλήθεια, του δικού ΤΟΥ κόμματος ή αποκόμματος" και να φανεί "πιο μάγκας" ή "πιο ξύπνιος" ή "πιο μαρξιστής" ή "πιο αναρχικός" ή "πιο διεθνιστής" ή "πιο επαναστάτης" ή "πιο πατριώτης" από τους άλλους που "θα πρέπει να θεωρούνται κορόιδα" αφού δεν το σκέφτηκαν μόνοι τους κι αφού το δικό τους κόμμα ή απόκομμα δεν το έλεγε.» Και συμπληρώνει: «Στην Ελλάδα δηλαδή δεν μετράει η κοινή λογική και η αλήθεια που ξεδιπλώνεται ωμά, ξεδιάντροπα και βίαια μπροστά στα μάτια μας, αλλά μετράει η εικόνα, το περιτύλιγμα, η εντύπωση και η γκλαμουριά παντός είδους, ο εξυπνακισμός της φιγούρας, η σιγουριά της θρησκευτικής ιδεοληψίας και προ πάντων ο κίνδυνος να πούμε “ναι ρε συ, δίκιο έχει” ο άλλος. Γιατί τότε θα μας πέσουν τα μούτρα, θα παραδεχτούμε το λάθος, θα υποβιβασθεί η Αυτού Μεγαλειότητά μας, το εγώ μας. Και …τότε θα αναγκαστούμε να... συνεργαστούμε! Θου Κύριε! Τέτοιο αμάρτημα; Τέτοιος συμβιβασμός;» Διαίρει και βασίλευε λοιπόν; Λέτε να φταίει η μοίρα μας, να φταίει το κακό το ριζικό μας; Ποιος ξέρει; Αυτό πρέπει να σπάσουμε αδέρφια.

Αυτήν την κοινή λογική και την αλήθεια που ξεδιπλώνεται “ωμά, ξεδιάντροπα και βίαια μπροστά στα μάτια μας” την λέει το Ε.ΠΑ.Μ. όχι 1, όχι 2, όχι 3, ούτε 4, αλλά 5 χρόνια τώρα. Και γινόμαστε κακοί.

Εμπρός αδέρφια ας πατήσουμε σε αυτή τη γη, ας αντικρύσουμε την πραγματική ζωή, ας δούμε την πραγματική πραγματικότητα, ας κοπιάσουμε στην αλήθεια και στο λόγο. Εξάλλου η ελληνική γλώσσα ονομάζει λόγον την ομιλία και τη σκέψη.

Υπάρχει ελπίδα αλλά χρειάζεται υπέρβαση αδέρφια ΤΩΡΑ, αλλιώς όχι απλά θα μας πουλήσουν για 99 χρόνια αλλά θα μας τελειώσουν οριστικά και αμετάκλητα, και εμάς και τα παιδιά μας.

*Ο Γιώργος Χαλιμούρδας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Ακρόπολης, Γεωπόνος Γ.Π.Α., MSc Περιβάλλον και Ανάπτυξη Ε.Μ.Π.  

teleytaiaexodos 
http://ideopigi.blogspot.gr/2016/05/blog-post_81.html

ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ

Όσοι υποφέρουν από αϋπνίες, θα πρέπει ν' αποφεύγουν αυστηρά τα φαρμακευτικά υπνωτικά. 

Ο οργανισμός τα συνηθίζει κι ύστερα ο πάσχων αναγκάζεται ν' αυξήσει τη δόση τους. 

Η βλάβη που προκαλούν τα φάρμακα εξουδετερώνει τις ωφέλειες του ύπνου.

 Η φύση μας προσφέρει πολλά αβλαβή υπνωτικά, αθώα βότανα που μπορούν να μας βοηθήσουν να κοιμηθούμε. 


Άλλωστε κι η φαρμακευτική απ' τα φυτά αντλεί τις πρώτες ύλες, για την παρασκευή των υπνωτικών. Ας πάρουμε τα υπνωτικά απ' ευθείας απ' τη φύση. Ας το δοκιμάσουμε, προτού καταφύγουμε στο φαρμακείο.

1)    'Οταν πρόκειται για μια παροδική αϋπνία, που προήλθε από εκνευρισμό, ας δοκιμάσουμε το πιο απλό ηρεμιστικό. Να φάμε δυο κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη, πίνοντας μαζί κι ένα ποτήρι νερό. Το νερό είναι απαραίτητο για να ενεργήσει γρήγορα ζάχαρη.

2)    Σε νερό που κοχλάζει, ρίχνουμε φύλλα πορτοκαλιάς και άνθη χλωρά, αν είναι η εποχή τους, ή άνθη ξερά, αν έχουμε φροντίσει να τα ξεράνουμε και να τα κρατήσουμε. Μετά από δέκα λεπτά τα σουρώνουμε και πίνουμε ένα φλιτζάνι με ζάχαρη, το βράδυ, πριν κοιμηθούμε.

3)    Βάζουμε 20 γρ φύλλα κυδωνιάς να πάρουν μια βράση μ' ένα ποτήρι νερό. Πίνουμε το αφέψημα με ζάχαρη, το βράδυ προτού κοιμηθούμε. Η κυδωνιά στη βοτανική λέγεται Κυδωνέα. Κατάγεται απ' την Περσία.


4)    Μαδάμε παπαρούνες του αγρού, όταν είναι η εποχή τους και ρίχνουμε τα κόκκινα πέταλα μέσα σε καυτό νερό. Μετά από δέκα λεπτά, τα σουρώνουμε και πίνουμε ένα φλιτζάνι έγχυμα με ζάχαρη, το βράδυ, πριν κοιμηθούμε. Η ονομασία της παπαρούνας στη βοτανική είναι Μήκων η ροϊάς

5)    Το μαρούλι παρόλο που δεν είναι πολύ αποτελεσματικό, εντούτοις βοηθάει για ένα καλό ύπνο.

6)    Σε δυο ποτήρια καυτό νερό, ρίχνουμε 8 γρ ρίζα βαλεριάνας, που λέγεται και αγριοζαμπούκος και μυριστική. Μετά από ένα τέταρτο το σουρώνουμε. Πίνουμε ένα φλιτζάνι, όχι εντελώς γεμάτο την ημέρα κι άλλο ένα το βράδυ, πριν κοιμηθούμε. Στη βοτανική, η βαλεριάνα ονομάζεται Βαλεριάνη και Νάρδος.

7)    Βράζουμε 4 γρ φουφουλιά σ' ένα ποτήρι νερό, προσθέτουμε ζάχαρη και το χυμό ενός λεμονιού και πίνουμε το βράδυ, πριν κοιμηθούμε.

8)    Το βράδυ, πριν κοιμηθούμε, πίνουμε ένα ζεστό φλιτζάνι τίλιο με ζάχαρη.

9)    Σ' ένα ποτήρι καυτό νερό, ρίχνουμε 8 γρ άνθη μπουρμπουτζελιάς, που λέγεται και γλόγος. Μετά από δέκα λεπτά τα σουρώνουμε, προσθέτουμε και ζάχαρη και το πίνουμε το βράδυ, προτού κοιμηθούμε.

10)    Ρίχνουμε ενάμισι γραμμάριο απ' τα φύλλα του απήγανου σ' ένα ποτήρι βραστό νερό, τα αφήνουμε για δέκα λεπτά, προσθέτουμε ζάχαρη και το πίνουμε, προτού κοιμηθούμε. Δεν πρέπει όμως να το χρησιμοποιούμε περισσότερο από τρεις συνεχόμενες μέρες. Τονίζουμε, ότι ο απήγανος ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σης εγκύους, γιατί μπορεί να προκαλέσει αποβολή.

11)    Βράζουμε 5 γρ ρίζα Αγγελικής σ' ένα ποτήρι νερό, προσθέτουμε και ζάχαρη και το πίνουμε, το βράδυ προτού κοιμηθούμε.

12)    Επίσης στον ύπνο βοηθάει και το μήλο. Πρέπει να το τρώμε μετά το βραδινό φαγητό.

ΠΗΓΗ

Ό,τι και αν συνέβη στο παρελθόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υφίσταται στο παρόν

Οι άνθρωποι πιστεύουν τόσα ψέματα που ακόμη και το πιο ασήμαντο γίνεται ένας μεγάλος δαίμονας που μας καταστρέφει τη ζωή. Συνήθως, αυτός ο δαίμονας προέρχεται από μια αντίληψη, ιδίως από μια αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας. «Είμαι ένας αποτυχημένος. Κοίτα τι μου συνέβη όταν ήμουν εννιά ετών. Κοίτα τι έπαθα χθες το βράδυ!» Ό,τι και αν συνέβη στο παρελθόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υφίσταται στο παρόν. Μπορεί να βιώσατε τις πιο τραυματικές εμπειρίες, τώρα όμως ζείτε στο παρόν, και η μόνη αλήθεια που υπάρχει είναι το παρόν. Ό,τι και αν συνέβη στην εικονική πραγματικότητα του παρελθόντος, ό,τι και αν συνέβη στο σώμα μας, έχει επουλωθεί προ πολλού. Εντούτοις, ο νους μπορεί να μας κάνει να υποφέρουμε και να ζούμε με ενοχές και ντροπή για πολλά χρόνια.

Ζούμε τη ζωή κουβαλώντας το φορτίο του παρελθόντος μας. Και αυτό το φορτίο είναι λες και κουβαλάμε ένα βαρύ πτώμα. Για κάποιους, το φορτίο δεν είναι βαρύ. Ωστόσο, για την πλειονότητα των ανθρώπων, αυτό το πτώμα είναι ασήκωτο. Και δεν είναι απλώς πολύ βαρύ, αλλά και ιδιαίτερα δύσοσμο. Πολλοί από εμάς μοιραζόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα το πτώμα που κουβαλάμε. Με την ανεξίτηλη μνήμη μας, ξαναζούμε τις εμπειρίες μας συνεχώς, επιτρέποντάς τους να χρωματίσουν το παρόν μας. Όποτε ανακαλούμε αυτές τις εμπειρίες, τιμωρούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, ξανά και ξανά και ξανά.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στη γη που τιμωρεί τον εαυτό του και τους γύρω του χίλιες φορές για το ίδιο λάθος. Πώς μπορούμε να μιλάμε για αδικίες στον κόσμο όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο που στροβιλίζεται μέσα στο κεφάλι μας; Στο σύμπαν υπάρχει απόλυτη δικαιοσύνη – αληθινή δικαιοσύνη, όχι η διαστρεβλωμένη δικαιοσύνη που έχουμε δημιουργήσει εμείς ως καλλιτέχνες. Η αληθινή δικαιοσύνη είναι η αντιμετώπιση αυτού που αποκαλώ δράση-αντίδραση. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν συνέπειες για τα πάντα. Κάθε πράξη προκαλεί μια αντίδραση. Αληθινή δικαιοσύνη είναι να πληρώνουμε μία φορά για κάθε λάθος που κάνουμε. Αλλά πόσες φορές πληρώνουμε για ένα λάθος μας; Προφανώς δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Η Πέμπτη Συμφωνία

Don Miguel Ruiz & Don Jose Ruiz

Εικόνα: Ανάσταση, από τους Olga Alberti &Gonzalo Villar

Αναδημοσίευση από lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Τι ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΚΑΤΩ από ΤΟ ΘΗΣΕΙΟ

Γράφει ο Σπύρος Μακρής

Η περιοχή Θησείο, στην Αθήνα, είναι αρκετά γνωστή. Η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών Ελλήνων, πηγαίνει εκεί για έναν καφέ. Το ιερό μνημείο «Θησείον», ένα από τα αρτιότερα αρχιτεκτονικά μνημεία, που έχουν μείνει στην Ελλάδα, είμαι βέβαιος ότι θα το έχουν προσέξει αρκετοί, στον δρόμο για τις καφετέριες, 100 μέτρα πιο πέρα από αυτό.


Πόσοι, όμως, γνωρίζουν την ιστορία και τα μυστικά του; Πόσοι έχουν δεχτεί την δημιουργική του ενέργεια;
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΘΗΣΕΙΟΥ

Στην περιοχή Θησείο και μεταξύ των δρόμων Απ. Παύλου και Αδριανού, πίσω από την Ακρόπολη, θα συναντήσουμε σε ένα μικρό ύψωμα ένα αρχαίο κτίριο που θυμίζει αρκετά τον Παρθενώνα.

Επισκέφτηκα τον αρχαιολογικό χώρο και πλησίασα το, απαράμιλλης τέχνης και κάλλους, οικοδόμημα. Καθώς ζύγωνα μου έδινε την εντύπωση πως με προσκαλούσε. Μου μιλούσε, θα μπορούσα να πω.

Όσο ερχόμουν κοντά στο μνημείο διαπίστωνα πως δεν ήταν μόνο η αρχιτεκτονική του που με ξεσήκωνε. Δεν ήταν μόνο το μάρμαρο Πεντέλης, ούτε ο δωρικό ρυθμός, ή οι ραβδώσεις των κιόνων, ή η ζωοφόρος με τα τρίγλυφα και τις μετώπες.

Παρατηρώντας την εξωτερική του ομορφιά, ξύπνησε μέσα μου κάτι, που αμέσως αισθάνθηκα ότι με οδηγούσε σε μία άλλη αφανή ή εσωτερική ομορφιά, η οποία πολύ φιλόξενα και με πρόσχαρο χαμόγελο προετοίμαζε τον εναρμονισμό μου με την παρουσία του, με την ύπαρξή μου, με τη φύση την ίδια και το σύμπαν. Έννοιες και δονήσεις που ενυπάρχουν σε κάθε κλασικό αρχιτεκτόνημα.

Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αντιλήφθηκα πως βρίσκομαι σε χώρο που αναδίνει μία μυστηριακή –με την αρχαία ελληνική έννοια– ατμόσφαιρα, η οποία ήταν ικανή να ξυπνήσει μέσα μου το αρχέγονο κύτταρο!

Και νομίζω πως το ξύπνησε. Σα να ξεκλείδωσε με άγνωστο τρόπο κάποιο αρχείο της Φύσης και άρχισα να ατενίζω το Θησείο ζωντανό.

Στην πρόσοψη του κτιρίου έβλεπα να εικονίζονται ανάγλυφα οι παραστάσεις των άθλων του Ηρακλή και του Θησέα.

Το ίδιο άρχισαν να ζωογονούνται και η ζωοφόρος του «σηκού», εντός του περιστυλίου, στον πρόναο και τον οπισθόδομο. Το πάριο μάρμαρο του τελευταίου ζωντάνευε την Κενταυρομαχία, ενώ του πρόναου την μάχη του Θησέα κατά των Παλλαντιδών ενώπιον του Δία, της Ήρας, της Αθηνάς, την Δήμητρας, του Ποσειδώνα και του Άρη ή του Απόλλωνα.

Με είχε συνεπάρει και απορροφήσει τόσο η ακατανίκητη έλξη αυτού του καλλιεπέστατου οικοδομήματος που επιχείρησα να μπω μέσα στο κτίριο και τότε ένας παράδοξος συριγμός με ξύπνησε. Ήταν η σφυρίχτρα του φύλακα. Γύρισα και κοίταξα προς τα εκεί.

Μου έκανε νόημα πως απαγορεύεται να μπω κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να του εκφράσω όλα αυτά που αισθάνθηκα για το Θησείο.

Το ενδιαφέρον, για το αρχαίο αυτό ιερό, αυξήθηκε περισσότερο όταν μου ανέφερε ότι κακώς ο κόσμος το ονομάζει Θησείο και πως η σωστή του ονομασία είναι Ναός του Ηφαίστου.

Αυτό που είπε μου δημιούργησε την αίσθηση ότι αν έψαχνα θα ανακάλυπτα πολλά ακόμα ζητήματα και θέματα, εντελώς άγνωστα.

Το πρώτο βήμα ήταν να προσπαθήσω να εξακριβώσω την ταυτότητα του αρχαίου μνημείου.
«ΘΗΣΕΙΟΝ» Ή «ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΝ»;

Αφού τελείωσε η επίσκεψή μου στο χώρο του Θησείου, πήγα κι εγώ για ένα δροσερό καφέ, αλλά στο μυαλό μου είχα αυτό που μου είπε ο φύλακας. Όταν γύρισα στο σπίτι αναζήτησα την ταυτότητα του κτιρίου, πρώτα από όλα, από τους αρχαίους ιστορικούς.

Ο Θουκυδίδης μας λεει πως το ιερό ήταν παλαιότερο από την μετακομιδή των οστών του Θησέα και ότι ο περίβολός του ήταν τόσο ευρύχωρος που μπορούσε μέσα να διανυκτερεύσει στρατός ή ακόμα και να συνεδριάσει η Βουλή των πεντακοσίων, όπως αναφέρεται σε επιγραφές.

Ο Πλούταρχος, πάλι, μας λεει ότι το Θησείο χρησίμευσε και ως άσυλο στους δούλους και τους αδύνατους και σε όλους εκείνους οι οποίοι πιέζονταν από την βία των ισχυρότερών τους, διότι ήλπιζαν ότι, όπως όταν ζούσε ο Θησέας ήταν προστάτης των αδικούμενων, θα εξακολουθούσε και τότε με την φιλανθρωπία του να δέχεται τις δεήσεις τους.

Αν και η παράδοση, όπως βλέπουμε, από αιώνες τώρα αναφέρει το ιερό ως Θησείο, εν τούτοις κανείς σχεδόν από τους σύγχρονους αρχαιολόγους δεν δέχεται την ονομασία αυτή. Πρώτος που αμφισβήτησε την ταυτότητα του οικοδομήματος, ήταν ο Λουδοβίκος Ross που έκανε μία ειδική πραγματεία με την ονομασία «Το Θησείο και ο ναός του Άρη», το 1838, και υποστήριξε ότι είναι ο ναός του Άρη, στηριζόμενος σε περιγραφές του Παυσανία στο βιβλίο του τελευταίου «Αττικά». Μετά από αυτή την αμφισβήτηση, άλλες γνώμες υποστήριξαν διάφορες εικασίες και η επικρατέστερη μέχρι και σήμερα είναι πως το ιερό του Θησείου ανήκει τελικά στον Ήφαιστο.

Σίγουρα, έμαθα κάτι καινούργιο που με οδήγησε σε ένα αρχαιολογικό αίνιγμα, το οποίο είμαι βέβαιος, πως ούτε οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι έχουν λύσει με ακλόνητα στοιχεία.

Ωστόσο, αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η πληροφορία πως κάπου μέσα στο κτίριο υπήρχαν τα οστά του Θησέα. Το επόμενο βήμα μου, ήταν να ερευνήσω για το θέμα αυτό. Ίσως, κατάφερνα να ρίξω φως σε σκοτεινά σημεία και να αντιληφθώ με τον δικό μου τρόπο την λύση του αινίγματος. Ίσως, ανακάλυπτα κρυμμένα ή και ξεχασμένα συρτάρια που έπρεπε
πια να ξεσκουριάσουν και να ανοίξουν.
ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ

Στο κτίριο, λοιπόν, ενδεχομένως τοποθετήθηκαν τα οστά, του κατ εξοχήν και πολύ γνωστού ήρωα των Αθηνών, Θησέα, του σημαντικότερου μετά τον Ηρακλή μυθολογικού ήρωα της αρχαίας Ελλάδας. Γιος του βασιλιά των Αθηνών Αιγαία και της βασιλόπαιδος της Τροιζήνας, Αίθρας. Από την μητέρα του, ο Θησέας συγγένευε με τον Ηρακλή, τον οποίο και γνώρισε στα επτά του χρόνια. Ήταν αυτός που στα δεκαέξι του κατόρθωσε και κύλησε τον βράχο από την σπηλιά που είχε κρύψει ο πατέρας του τα σανδάλια και το ξίφος του, που πάλεψε και νίκησε τον Σίνι τον Πιτυοκάμπτη, τον θηλυκό κάπρο Κρομμυωνία υς, τον Σκίρωνα πετώντας τον από τους βράχους (της σημερινής Κακιάς Σκάλας), τον Κερκύονα και τέλος τον Δαμάστη ή Προκρούστη. Ήταν αυτός που σκότωσε το Μινώταυρο.

Πολύ αργότερα και μετά από άλλα κατορθώματά του, οι άνεμοι έριξαν το πλοίο του στην Σκύρο, ή κατά άλλους πήγε στα κτήματα του πατέρα του. Ο βασιλιάς του νησιού, ο Λυκομήδης, τον δέχτηκε με εγκαρδιότητα, αν και ο σκοπός του ήταν άλλος. Τον παρέσυρε στο υψηλότερο μέρος της Σκύρου, δήθεν για να του δείξει τα κτήματα, αλλά τον γκρέμισε από τους βράχους και τον σκότωσε.

Επί άρχοντος Φαίδωνα, το Μαντείο των Δελφών σήμανε στους Αθηναίους να τιμήσουν τον ήρωά τους. Έτσι, γύρω στο 475-468 π.Χ. εκστράτευσε ο Κίμωνας, ο γιος του Μιλτιάδη, κατά της Σκύρου, την κατέλαβε και έψαξε για τα λείψανα του Θησέα.

Την έρευνά του βοήθησε ένας αετός, ο οποίος σταμάτησε σε έναν λόφο και άρχισε να ξύνει το χώμα με τα νύχια του και να χτυπά με το ράμφος του. Ο Κίμωνας θεώρησε το γεγονός καλό οιωνό και θεία υπόδειξη. Έσκαψε εκεί και βρήκε μία σαρκοφάγο μεγάλου σώματος. Δίπλα ήταν τοποθετημένη η αιχμή χάλκινης λόγχης και ένα ξίφος.

Ο Κίμωνας μετέφερε τα ευρήματά του στην Αθήνα, όπου οι Αθηναίοι τα υποδέχτηκαν τιμητικά και με λαμπρές πομπές και θυσίες, χωρίς ποτέ να πάρουν λατρευτικό χαρακτήρα. Τα οστά τοποθετήθηκαν ευλαβικά και με τιμές στο Ηρώον.

Μια και δυο αποφάσισα να ξαναπάω στο Θησείον ή Ηφαιστείον. Ήθελα να δω αν βρέθηκε ποτέ και που φυλασσόταν η σαρκοφάγος με τα λείψανα του αρχαίου εκείνου ένδοξου ήρωα.
ΤΟ ΑΔΥΤΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ

Πολύ σύντομα ξαναβρέθηκα στην δυτική μεριά της Αγοράς και πολύ κοντά στο Γυμνάσιο του Πτολεμαίου. Πλησιάζοντας το Θησείον ή Ηφαιστείον ένοιωσα και πάλι τα ίδια συναισθήματα: ελευθερία, πρόσκληση, πρόκληση, αρμονία, μαγεία, εναρμόνιση με την Φύση.

Αυτή τη φορά έκανα το γύρο του οικοδομήματος και σταμάτησα σε ένα σημείο«τυφλό», από τον όποιο φύλακα . Καθώς με κάλυπταν τα δέντρα και οι πρασινάδες, πήδησα το απαγορευτικό σκοινί και μπήκα γρήγορα στον σηκό. Δεν άκουσα σφυρίχτρα, δεν άκουσα κανέναν φύλακα. Στάθηκα τυχερός.

Με μία πρώτη ματιά το εσωτερικό του σηκού ήταν άδειο και απογοητευτικό σε σχέση με την αίσθηση που αναδίνει η εξωτερική όψη. Με μία δεύτερη ματιά είδα ένα Π από εσωτερικές κιονοστοιχίες που λογικά υποδέχονταν την τοποθέτηση κάποιου λατρευτικού αγάλματος. Με μία τρίτη, δεν υπήρχε πουθενά η σαρκοφάγος.

Απογοήτευση. Όχι τόσο επειδή δεν υπήρχε η σαρκοφάγος –κάτι μου έλεγε πως δεν θα την έβρισκα, τουλάχιστον εκεί. Η απογοήτευση βρίσκεται στην πολύ κοντινή παρατήρηση, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εξωτερικό μέρος.

Πλησιάζοντας το Θησείο από κοντά, θα διαπιστώσουμε πως είναι για λύπηση και τα μάτια βουρκώνουν. Το εσωτερικό του είναι μαύρο, όπως και οι ζωοφόροι και τα φατνώματα και διάφορα άλλα μέρη του κτιρίου. Χόρτα έχουν μεγαλώσει σε τοίχους, σπόρια που έπεσαν από πουλιά φύτρωσαν σε ανύποπτα ανοίγματα του ναού. Πώς και δεν τα πρόσεξα αυτά με την πρώτη επίσκεψη;

Το εσωτερικό του κτιρίου είναι αποκαρδιωτικά άδειο. Κι, όμως, δυόμισι χιλιετίες πριν καλύπτονταν από ζωγραφικές παραστάσεις των περίφημων ζωγράφων Μίκωνος και Πολυγνώτου. Σήμερα δεν έχουν απομείνει ούτε ελάχιστα ίχνη των τοιχογραφιών, αφού και στην εποχή του περιηγητή Παυσανία κάποια είχαν ξεθωριάσει, πόσο μάλλον αν υπολογίσουμε στην φυσική φθορά και την παρέμβαση φανατικών ανθελληνικών ομάδων που κάλυπταν ή έξυναν κάθε παράσταση.

Θα μπορούσαμε να θαυμάσουμε την νίκη του Θησέα κατά των Αμαζόνων, την Κενταυρομαχία, ή τον Θησέα που στην προσπάθειά του να αποδείξει στον Μίνωα πως ήταν γιος του Ποσειδώνα βούτηξε στην θάλασσα να πιάσει το δαχτυλίδι που εκείνος πέταξε επίτηδες. Ο Θησέας σε λίγο επέστρεψε στην επιφάνεια της θάλασσας, όχι μόνο με το δαχτυλίδι, αλλά και με ένα στεφάνι στο κεφάλι που ακτινοβολούσε, και το οποίο του είχε αποθέσει η ίδια η Αμφιτρίτη.

Βγήκα από τον σηκό απογοητευμένος που δεν μπορούσα να διακρίνω πια αυτές τις καταπληκτικές παραστάσεις.

Και η λάρνακα; Τι απέγιναν τα οστά του Θησέα;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΘΗΣΕΙΟ

Ακούμπησα το χέρι μου στον τοίχο. Μου φάνηκε ζεστός σαν να κυλούσε αίμα μέσα του. Αισθάνθηκα έναν παλμό, κάτι. Σα να με σκουντούσε για να μου τραβήξει την προσοχή. Τότε, σαν κινηματογραφική ταινία ξετυλίχτηκε η ιστορία των Αθηνών και φυσικά του ίδιου του κτιρίου, από την κλασική εποχή ως την απελευθέρωση. Αρκεί να παρατηρούσα την επιδερμίδα του ιερού μνημείου.

Μπορούσα να διακρίνω στους τοίχους μέσα κι έξω αλλά και στους κίονες, ίχνη από απλά χαράγματα, ακιδογραφίες, επιγραφές, αυτόγραφα, ίσως και αμυδρά ίχνη από αγιογραφίες, που συνυπέγραφαν το γεγονός πως στους χριστιανικούς χρόνους, ούτε αυτό το αρχαίο μνημείο γλίτωσε από το να μετατραπεί σε χριστιανική εκκλησία, κάπου μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα.

Ιδού οι αλλαγές για την μετατροπή του σε εκκλησία: Σφραγίστηκε η είσοδος του πρόναου για να γίνει εκεί το Ιερό Βήμα. Στον τοίχο του προδόμου ανοίχτηκε η κύρια είσοδος της εκκλησίας.

Στην βόρεια πλευρά ανοίχτηκε μικρή πόρτα (σήμερα είναι κλειστή με παράταιρο τρόπο). Πιθανότατα, ανοίχτηκαν τρεις ακόμα πλάγιες πόρτες μετά το έτος 979, οπότε και έγινε η εικονογράφηση των εξωτερικών τοίχων. Στα τέλη του 10ου ή κατά τις αρχές του 11ου αιώνα, έγινε ριζική ανακαίνιση της εκκλησίας με δαπάνες πιθανότατα του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ με την προσωνυμία Βουλγαροκτόνος.

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, το Θησείο μετατράπηκε σε λατινική εκκλησία. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, περιήλθε πάλι στους Έλληνες ως εκκλησία, αλλά επιτρεπόταν μόνο μία φορά τον χρόνο, στις 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου, να λειτουργούν. Το 1836 το Θησείο γίνεται αποθήκη και μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ξανά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέχρι το 1835, οπότε και μετατράπηκε σε προσωρινό αρχαιολογικό μουσείο και αργότερα σε αποθήκη αρχαιοτήτων. Το 1936 και με απόφαση του αρχαιολογικού συμβουλίου γκρεμίστηκαν οι μεταγενέστεροι τοίχοι με τους οποίους φρασσόταν ο πρόναος, αναστυλώθηκαν και συμπληρώθηκαν οι δύο κίονες και οι χριστιανικές τοιχογραφίες και αγιογραφίες αφαιρέθηκαν.

Πόσο υπέφερε το μνημείο!

Πέρα, όμως, από την άγνωστη ιστορία του Θησείου ή Ηφαιστείου, πολλά σημεία άφηναν κενή και ανικανοποίητη την έρευνά μου. Όχι μόνο το αίνιγμα του ονόματος, ούτε μόνο το τι απέγιναν τα οστά. Ήμουν σίγουρος πως υπήρχε και κάτι ακόμα που μου ξέφευγε. Κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω, αλλά ήταν πολύ σημαντικό. Ίσως, το σημαντικότερο.
ΙΕΡΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

Βγήκα έξω από τον απαγορευμένο χώρο και παρατήρησα γύρω μου.

Το Θησείο βρίσκεται στην κορυφή του «Αγοραίου Κολωνού» -όπου κολωνός σημαίνει γήλοφος, τύμβος, τάφος λοφοειδής, τούμπα (mounds)- και καταλαμβάνει το δυτικό τέρμα της Αγοράς των Αθηνών των κλασικών χρόνων, της οποίας τα ερείπια αποκαλύφθηκαν σχεδόν πλήρως στις ανασκαφές του 1931 από την Αμερικάνικη Σχολή Κλασσικών Σπουδών.

Αυτόματα μου δημιουργήθηκε η σκέψη ότι ξέρω που βρίσκεται η λάρνακα με τα οστά του Θησέα: Ακριβώς κάτω από το κτίριο! Πόσο απίθανη μπορεί να είναι η σκέψη αυτή; Σε πολλές τούμπες έχουν βρεθεί τάφοι, ή στοές και σήραγγες που οδηγούν σε αυτούς. Όμως, απάντηση δεν υπήρχε. Καμία άλλη ένδειξη αρχαίου ιστορικού συγγραφέα, αρχαιολογικών ανασκαφών ή κάποιου άλλου στοιχείου δεν επιβεβαίωνε τη σκέψη μου. Παρά μόνο ότι το Θησείο ήταν πάνω σε γήλοφο.

Δεν εγκαταλείπω, όμως. Ήδη πλησίασα, έστω και με το δικό μου τρόπο, την μία άκρη του μυστηρίου. Ίσως, βρω και τις υπόλοιπες ή ίσως βρω κι άλλες.

Κοίταξα και πάλι το Θησείον ή Ηφαιστείον.

Δεν είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς τα μυστικά που κρύβει η αρχιτεκτονική του, ωστόσο μπορεί απεριόριστα να τα θαυμάσει.

Ανέτρεξα, λοιπόν, στην σχετική βιβλιογραφία για να διαπιστώσω πως ο στυλοβάτης, για να δίνει την αίσθηση ότι είναι επίπεδος, κατασκευάστηκε ελαφρά καμπυλόγραμμος.

Ανάλογα έχει σχεδιαστεί όλο το κτίριο. Όπως και στον Παρθενώνα, δεν υπάρχει πουθενά ευθεία γραμμή πάνω του.

Η καμπύλη που σχηματίζει ο στυλοβάτης αποτελεί το τόξο ενός νοητού κύκλου, το επίκεντρο του οποίου βρίσκεται στο εσωτερικό της γης με ακτίνα κάποιες χιλιάδες μέτρα.

Ίσως, στο κέντρο αυτού του κύκλου βρίσκεται η σαρκοφάγος με τον Θησέα.

Η σκέψη μου αυτή ήταν βιαστική και επιπόλαιη, αν και, ίσως, κάποια γεωμετρική ή αριθμητική αναλογία μετρίαζε το βάθος. Όπως και να έχει, μόνο η αρχαιολογική σκαπάνη μπορεί να επιβεβαιώσει ή όχι.

Οι άξονες των κιόνων έχουν μια ελαφριά κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από κάποια χιλιοστά έως ελάχιστα εκατοστά, οπότε οι νοητοί άξονες των πλευρικών κιονοστοιχιών συναντώνται σε κάποιο νοητό ύψος πάνω από την κρηπίδα. Αυτό σημαίνει πως σχηματίζουν μία νοητή πυραμίδα, η οποία δίνει αίσθηση μεγαλύτερης σταθερότητας στο κτίριο. Η ύπαρξη της νοερής πυραμίδας προδίδει και ένα νοερό ταξίδι σε κάποιες άλλες μυστηριώδεις πυραμίδες…

Ωστόσο, η συγκεκριμένη προσδίδει στο αρχιτεκτόνημα «πνοή ζωής», χαρακτήρα ζωντανού οργανισμού με φυσικές αντιδράσεις και προκαλεί την εντύπωση πως η ύλη του είναι ελαφρύτερη. Και μόνο αυτό αρκεί για να γεμίσει τον απλό επισκέπτη με ρίγος που θα απελευθερώσει την φαντασία του για να ενωθεί με έναν άλλο κόσμο, μυστικό, κρυφό και αφανή, αλλά παράλληλα τόσο πραγματικό που τον ζούμε μα δεν τον αντιλαμβανόμαστε.

Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν σε πλήρη εγκατάλειψη, τουλάχιστον από πλευράς καθαριότητας και συντήρησης…
ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΚΙΒΩΤΟΣ ΓΝΩΣΗΣ

Πώς κατάφεραν απλοί λιθοξόοι και αμόρφωτοι εργάτες-δούλοι να κατασκευάσουν ένα κτίριο που «μιλάει», που σε κάνει να αντιληφθείς αυτά που υπάρχουν γύρω σου, αλλά δεν τα βλέπεις;

Ποια μέσα και τι εργαλεία είχαν οι εργάτες που κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα κτίριο μεγίστης μαθηματικής ακρίβειας και αρχιτεκτονικής, που στην ουσία αποτελεί τον «πρώτο όροφο» μίας αόρατης πυραμίδας;

Γνωρίζοντας πως και ο Παρθενώνας κρύβει μέσα του μία πυραμίδα, αναρωτήθηκα μήπως υπάρχει και άλλο κτίριο γύρω από την Ακρόπολη με ανάλογη αρχιτεκτονική. Ενδεχομένως μία νοητή πυραμίδα να περιείχε και ο ναός του Ολυμπίου Διός, όμως τα ερείπια που έχουν απομείνει δεν βοηθούν στην επιβεβαίωση αυτής της σκέψης.

Ακόμα κι αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο για το Ολυμπιείο, ο συλλογισμός αυτός με οδήγησε σε έναν άλλον: αν υπάρχει κάποια σχέση στην θέση του Θησείου με τα υπόλοιπα κτίρια της περιοχής. Η απάντηση που πήρα με ταρακούνησε.

Το κέντρο του ναού του Θησείου, του Ολυμπίου Διός και του βήματος της Πνύκας βρίσκονται στην περίμετρο του ίδιου κύκλου με κέντρο τον Παρθενώνα.

Η απόσταση Θησείου – Ολυμπιείου και Ολυμπιείου – Πνύκας είναι 1270μέτρα.

Στην μεσοκάθετο του ισοσκελούς τριγώνου Παρθενώνος – Ολυμπιείου – Θησείου βρίσκεται ο Άρειος Πάγος.

Το Θησείο βρίσκεται-εμπεριέχεται σε δύο τρίγωνα που σχετίζονται με τον Παρθενώνα και έχουν πλευρές σε αναλογία χρυσής τομής:

Παρθενών – Πνύκα – Κεραμεικός (σε αναλογία χρυσής τομής βρίσκεται το Θησείο στην
πλευρά Παρθενών – Κεραμεικός), Παρθενών – Στοά Αττάλου – Θησείο.

Τι λόγους είχαν οι αρχαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες να ενσωματώσουν τόση ακρίβεια και γεωμετρικές και αριθμητικές αναλογίες στο Θησείο αλλά και σε άλλα κτίρια της περιοχής; Μυστήριο! ! !

Και η λάρνακα με τα λείψανα; Τι απόγιναν; Τα έκλεψαν ή τα εξαφάνισαν σκόπιμα κάποιοι στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, καθώς τα θεωρούσαν ειδωλολατρικά; Ή μήπως μας περιμένουν κάπου βαθιά στο εσωτερικό του γήλοφου;

Άγνωστη η απάντηση.

Και το αυθεντικό όνομα; Θεωρώ πως είναι πιο σωστό να το λέμε Θησείο. Τόσες παραστάσεις, τόσες εικόνες, τόσα ανάγλυφα, όλα μαρτυρούν τον Θησέα.

Η εμπειρία μου στο χώρο του Θησείου ήταν ανεπανάληπτη αλλά όχι μοναδική και σίγουρα διαφορετική σε σχέση με άλλα ιερά μνημεία και χώρους. Είμαι σίγουρος ότι αν επισκεφθείτε το μέρος θα νιώσετε περίπου τα ίδια συναισθήματα. Ίσως, και ακόμα περισσότερα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Παυσανία, Αττικά
Θουκυδίδη, Ιστορία Πελοποννησιακού Πολέμου
Πλούταρχου, Θησεύς
Βακχυλίδη, Διθύραμβοι 3,4
Φωκά Ιωάννα – Βαλαβάνης Πάνος, Αρχιτεκτονική και Πολεοδομία, εκδόσεις Κεδρος, 1992
Δρ. Θεοφάνη Μανιά, Παρθενών, Πύρινος Κόσμος, 1987
Η Αγορά της Αρχαίας Αθήνας, Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών, Αθήνα, 1985
Ελλάς, α΄ τόμος, εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, 1997
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ήλιου
Περιοδικό, «Συλλέκτης», 1949
Περιοδικό, Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 406, Απρίλιος 2002

Σπύρος Μακρής
για το περιοδικό Mystery, τεύχος 1ο
diadrastika.com

Αδέλφια μου... Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;

«Α δ έ ρ φ ι α μου, σήμερα σας μιλάω με λόγια χώματα, σημαίες και αίματα... με το χωνί της λαϊκής οργής ανεβασμένο... στο πικρό μας στόμα. Τι θέλουν... στον τόπο μας οι ξένοι; 

Γ ι α τ ί.... να διαφεντεύουν οι άλλοι τα δικά μας; 

Γ ι α τ ί... ν’ αλλάζουν τη θέση των άστρων μας; 

Γ ι α τ ί... να τυφλώνουν τα πράσινα μάτια των δέντρων μας και... των π α ι δ ι ώ ν μας; Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; 

Ένα π α ι δ ί νυστάζει... Θέλει να κοιμηθεί και δεν τ’ αφήνει... η π ε ί ν α. 

Να θ υ μ ά σ α ι.... τα παιδιά που δεν κοιμούνται. Κάποτε... και μια κ ο ύ ν ι α πικραμένη που τραμπαλίζεται στην ερημιά της μπορεί να ‘ναι... ένας σ τ ό λ ο ς οργής σκίζοντας θριαμβευτικά... τη Μ ε σ ό γ ε ι ο. 

Νύχτα βουβή, νύχτα βαθιά, Ε λ λ η ν ι κ ή. Σκοτάδι ζυμωμένο... με τις...

δόξες των άστρων ζ υ μ ω μ έ ν ο... με τις σφιχτές γ ρ ο θ ι έ ς των ελάτων με το κ λ ά μ α των παιδιών με τη σ ι ω π ή των μανάδων, με.... τις φ λ ό γ ε ς των αιώνων.

Σ ι ω π ή... – Οι καρδιές δεν ερωτεύονται πια – ντουφεκίζουν. Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; Α φ ή σ τ ε μας ήσυχους. Αφήστε μας... να φάμε το ψωμί μας ... στα γόνατα του κόσμου, Αφήστε μας... ν’ αποτελειώσουμε το χαμόγελό μας να πάμε... στον κινηματογράφο της άνοιξης [..] 

Αδέρφια μου, τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; 

Να φύγουν, να φ ύ γ ο υ ν, να φύγουν. Αν δίναμε τα χ έ ρ ι α, αδέρφια μου. 

Τι μας χωρίζει; Κι εσύ κι εγώ το ίδιο π ο ν ά μ ε τούτα τ’ άγια, τούτα τα κλαμένα χώματα... τούτα τα δοξασμένα χώματα. 

Τι μας χωρίζει; Κι εσύ κι εγώ... το ί δ ι ο πονάμε αν μας χτυπήσουνε. 

Π ο ν ά μ ε. Πονάμε… το κ ο υ κ ο ύ τ σ ι της ελιάς μας που ‘ναι ευλογία και για τους δυο μας –ετούτο το κουκούτσι που ‘ναι... σαν τον κάλο της Τιμής στο πόδι του Έθνους μας, κι αν... μας πατήσουνε τον κάλο της Τιμής το ί δ ι ο και συ και γω.... τραβάμε το μαχαίρι Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;...

 Ε μ ε ί ς... άλλον εχθρό δεν έχουμε.... παρά… μ ο ν ά χ α κείνον που ΔΕ Σέβεται τον Ά ν θ ρ ω π ο. [..] 

...απόσπασμα από το ποίημα: «Διακήρυξη, προς το λαό μου και σ’ όλους τους λαούς του κόσμου» Γιάννης Ρίτσος: «Συντροφικά Τραγούδια», εκδ. Σ. Ε.

via Vasso Hantzara 

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2016/05/blog-post_666.html 

Ιερείς και Πολιτικοί ευνουχίζουν την ανθρωπότητα -Απαιτείστε πίσω την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΑΣ!

Η Όραση της Τάντρα
(Είναι αδύνατον να προδοθεί η εμπιστοσύνη)
Απαντήσεις του Osho σε ερωτήσεις μαθητών του από όλο τον κόσμο.

Αγαπημένε OSHO, γιατί σ’ όλους τους αιώνες η κοινωνία επέβαλλε ταμπού στο σεξ;
- Είναι πολύ δύσκολη η ερώτηση αυτή και ταυτοχρόνως πολύ σημαντική, που αξίζει της προσοχής. Το σεξ είναι το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου. Οι πολιτικοί και οι ιερείς καταλάβαιναν εξ αρχής, ότι το σεξ είναι η πιο κινητική ενέργεια μέσα στον άνθρωπο. Συνεπώς αυτή πρέπει να ελαττωθεί, να περικοπεί. Αν επιτραπεί στον άνθρωπο η πλήρης ελευθερία στο σεξ, τότε είναι αδύνατη η κυριαρχία πάνω του. Θα είναι αδύνατο να τον μετατρέψεις σε δούλο. Δεν έχετε δει πως γίνεται αυτό;

Όταν θέλετε να ζέψετε ένα βόδι σε κάρο, τι κάνετε; Τον ευνουχίζετε, του καταστρέφετε τη σεξουαλική του ενέργεια. Έχετε δει τη διαφορά μεταξύ του βοδιού και του ταύρου; Τι μεγάλη διαφορά! Το βόδι είναι απλά ένα ελεεινό φαινόμενο, ένας δούλος. Ο ταύρος είναι πανέμορφος, είναι ένα θαυμάσιο φαινόμενο, πανέμορφο φαινόμενο. Κοιτάξτε τον πως περπατάει, αυτός περπατάει σαν αυτοκράτορας! Και κοιτάξτε το βόδι, που σέρνει το κάρο… Το ίδιο είχε γίνει και με τον άνθρωπο. Το σεξουαλικό ένστικτο είχε ελαττωθεί, περικοπεί, σακατευτεί. Τώρα ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια ως ταύρος, υπάρχει ως βόδι. Και ο κάθε άνθρωπος τώρα σέρνει χίλια και ένα κάρα. Κοιτάξτε πίσω σας και θα ανακαλύψετε αυτά τα χίλια και ένα κάρα και σεις είστε δεμένοι σ’ αυτά. Γιατί δεν μπορείτε να δέσετε τον ταύρο; Ο ταύρος είναι δυνατός. Αν αυτός δει την αγελάδα, που περνάει δίπλα του, αυτός θα παρασύρει και σας και το κάρο σας και θα τρέξει στην αγελάδα. Δεν θα τον απασχολήσει καθόλου ποιος είστε σεις και δε θα σας υπακούσει. Είναι αδύνατο να κρατήσεις υπό έλεγχο τον ταύρο.

Η σεξουαλική ενέργεια είναι ενέργεια της ζωής, είναι ανεξέλεγκτη. Ενώ οι πολιτικοί και οι ιερείς δεν ενδιαφέρονται για σας, αυτοί ενδιαφέρονται να στρέψουν την ενέργειά σας στην χρήσιμη γι’ αυτούς κατεύθυνση. Γι’ αυτό και υπάρχει συγκεκριμένος μηχανισμός...

Και πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό.

Η καταπίεση του σεξ, η επιβολή σ’ αυτό των ταμπού, είναι η βάση της δουλείας του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος είναι αδύνατο να γίνει ελεύθερος, ώσπου το σεξ του να γίνει ελεύθερο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πραγματικά ελεύθερος, ως να αφεθεί στη φυσική της ανάπτυξη η σεξουαλική του ενέργεια.

Υπάρχουν πέντε πονηριές, με τις οποίες ο άνθρωπος κατήντησε δούλος, υπέπεσε σ’ αυτό το τερατώδες φαινόμενο και έγινε ανάπηρος.

Πρώτον:

κάντε τον άνθρωπο τόσο αδύναμο, όσο είναι δυνατό, εάν θέλετε να κυριαρχείτε πάνω του. 

Αν ο ιερέας ή ο πολιτικός θέλουν να κυριαρχούν πάνω σας, τότε πρέπει να σας κάνουν όσο το δυνατόν αδύναμους. Ναι, σ’ ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. κατά την στρατιωτική θητεία - εδώ χρειάζονται οι εξαιρέσεις για την άμυνα κατά των εχθρών, μόνον τότε, σε άλλες περιπτώσεις – όχι. Στον στρατό επιτρέπονται πολλά πράγματα, που δεν επιτρέπονται στους άλλους ανθρώπους. Ο στρατός υπηρετεί το θάνατο και γι’ αυτό επιτρέπεται να είναι κάποιος δυνατός. Του επιτρέπεται να είναι τόσο δυνατός, όσο αυτό είναι εφικτό, γιατί χρειάζεται ώστε να σκοτώνει τους εχθρούς.

Οι άλλοι άνθρωποι είναι σακατεμένοι. Τους υποχρεώνουν να μείνουν αδύναμοι με χίλιους και δύο τρόπους. Και ο καλύτερος τρόπος να κάνεις τον άνθρωπο αδύναμο - είναι να μην παραχωρήσεις στην αγάπη την πλήρη ελευθερία. Η αγάπη είναι τροφή. Τώρα τελευταία ανακάλυψαν και οι ψυχολόγοι, πως αν δε δώσετε στο μωρό αγάπη, αυτό αδυνατίζει και γίνεται αρρωστιάρικο. Μπορείτε να του δώσετε γάλα, μπορείτε να του δώσετε φάρμακα, μπορείτε να του δώσετε τα πάντα... μόνο μη δώσετε αγάπη, μην το φιλάτε, μην το σφίγγετε στην αγκαλιά και το παιδί θα γίνεται όλο και πιο αδύναμο. Τότε αυτό θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει παρά να επιβιώσει. Τι έχει συμβεί; Γιατί; Πολύ απλά - όταν εσείς το αγκαλιάζετε, το φιλάτε, του δίνετε τη ζεστασιά, με κάποιον τρόπο το παιδί νοιώθει χορτάτο, αποδεκτό, αγαπητό, χρήσιμο. Το παιδί εξ αρχής αρχίζει να νοιώθει την αξία του, το παιδί αρχίζει να νοιώθει κάποιον σκοπό στη ζωή του.

Από την παιδική του ηλικία εμείς το κρατάμε πεινασμένο, δεν του δίνουμε τόση αγάπη, όση αυτό χρειάζεται. Μετά αναγκάζουμε το νεαρό άνδρα ή τη νεαρή γυναίκα να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους μέχρι να παντρευτούν. Στην ηλικία των 14 ετών αυτοί γίνονται σεξουαλικά ώριμοι. Αλλά η μόρφωση πρέπει να απορροφά περισσότερο χρόνο για ακόμη 10 χρόνια, 24 χρόνια, 25 χρόνια, τότε αυτοί θα αποκτήσουν τα ντοκτορά τους, γι’ αυτό πρέπει να τους υποχρεώνουμε να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους.

Η σεξουαλική ενέργεια φτάνει στο αποκορύφωμά της κάπου στην ηλικία των 18 ετών. Ποτέ πια ο άνδρας δε θα είναι τόσο ικανός και ποτέ πια η γυναίκα δε θα είναι ικανή να νοιώσει εντονότερο οργασμό, απ’ αυτόν που είναι ικανή να νοιώσει στην ηλικία περίπου των 18 ετών. Αλλά εμείς τους υποχρεώνουμε να μην κάνουν έρωτα. Υποχρεώνουμε τα αγόρια να ζουν στα δικά τους ξεχωριστά δωμάτια - οι άνδρες και οι γυναίκες κρατιούνται χωριστά - και μεταξύ αυτών των δυο άκρων βρίσκεται όλος ο μηχανισμός της αστυνομίας, των πανεπιστημίων, των γραμματέων, των διευθυντών, των εκπαιδευτικών. Αυτοί βρίσκονται στο ενδιάμεσο για να συγκρατήσουν τα αγόρια από το να πλησιάζουν τα κορίτσια, για να συγκρατήσουν τα κορίτσια από το να πλησιάζουν τα αγόρια. Γιατί; Για ποιο λόγο ανησυχούν τόσο πολύ; Αυτοί προσπαθούν να σκοτώσουν τον ταύρο και να δημιουργήσουν το βόδι.

Τον καιρό εκείνο, όταν είστε στην ηλικία των 18 ετών, φτάνετε στο αποκορύφωμα της σεξουαλικής σας ενέργειας, της ενέργειας της αγάπης σας. Τον καιρό που θα παντρευτείτε, στα 25, 26, 27… η ηλικία όλο και μεγαλώνει, μεγαλώνει. Όσο πιο πολιτισμένη είναι η χώρα, τόσο πιο πολύ εσείς περιμένετε, διότι πρέπει να μάθετε περισσότερα, πρέπει να βρείτε δουλειά, το ένα και το άλλο. Τον καιρό που παντρεύεστε, η ενέργειά σας παρουσιάζει την τέλεια πτώση.

Δεύτερον:

κρατάτε τον άνθρωπο σε τέτοια άγνοια και ψεύδος, που γίνεται δυνατό να μπορείτε εύκολα να τον εξαπατάτε. 

Και αν εσείς θέλετε να δημιουργήσετε κάποιον ηλίθιο - που είναι απαραίτητος στους ιερείς, τους πολιτικούς και τη συνωμοσία τους - τότε το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να μην επιτρέπετε στον άνθρωπο να αγαπά ελεύθερα. Χωρίς την αγάπη η νοημοσύνη του ανθρώπου θα ελαττωθεί. Μήπως δεν το έχετε παρατηρήσει; Όταν ερωτεύεστε, ξαφνικά όλες οι ικανότητές σας φτάνουν στο αποκορύφωμα, στο κρεσέντο. Λίγα λεπτά πριν φαινόσασταν βλάκας και συναντήσατε μια γυναίκα… και ξαφνικά στην ύπαρξή σας ξεχύθηκε μεγάλη χαρά, ανάψατε. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Όταν η αγάπη χάνεται ή δεν υπάρχει, αυτοί φτάνουν στο ελάχιστο των δυνατοτήτων τους.

Οι μεγαλύτεροι, οι εξυπνότεροι άνθρωποι είναι οι πιο σεξουαλικοί άνθρωποι. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, διότι η ενέργεια της αγάπης στη βάση της είναι έξυπνη. Εάν εσείς δεν μπορείτε να αγαπάτε, εσείς με κάποιον τρόπο κλείνεστε, γίνεστε ψυχροί, δεν μπορείτε να ρέετε. Ο άνθρωπος ρέει, όσο αυτός αγαπά. Όταν ο άνθρωπος αγαπά, νοιώθει τέτοια σιγουριά, που μπορεί να φτάσει ως τα άστρα. Να γιατί η γυναίκα αισθάνεται μεγάλη έμπνευση, ο άνδρας αισθάνεται μεγάλη έμπνευση.

Όταν η γυναίκα αγαπά, αυτοστιγμής γίνεται πανέμορφη... αμέσως! Ένα λεπτό πριν ήταν μια απλή, συνηθισμένη γυναίκα… αλλά η αγάπη ξεχύθηκε πάνω της, λούστηκε με μια τελείως άλλη ενέργεια, γύρω της εμφανίστηκε μια νέα αύρα. Περπατάει πιο χαριτωμένα, περπατάει χορεύοντας. Στο πρόσωπό της υπάρχει φρεσκάδα, λάμπει ολόκληρη. Τα μάτια της γίνονται απίστευτα όμορφα. Το ίδιο πράγμα γίνεται και στον άνδρα.

Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο. Απαγορέψτε την αγάπη να εκδηλώνεται και οι άνθρωποι θα μείνουν στο ελάχιστο. Όταν μένουν στα ελάχιστα, είναι ανόητοι, άσχετοι, δεν ανησυχούν για την γνώση. Και όταν οι άνθρωποι είναι αγράμματοι και ανόητοι, εύκολα αυταπατούνται, μπορείς εύκολα να τους εξαπατήσεις. Όταν οι άνθρωποι είναι σεξουαλικά καταπιεσμένοι, όταν καταπιέζεται η αγάπη τους, επιθυμούν παθιασμένα την άλλη ζωή, σκέπτονται τους ουρανούς, τον παράδεισο και δεν σκέπτονται να δημιουργήσουν τον παράδεισο εδώ και τώρα.

Όταν αγαπάτε, ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα. Τότε δεν ανησυχείτε για τίποτα κι αν συμβαίνει αυτό, τότε ποιος θα πάει στον ιερέα; Τότε ποιος θα ανησυχεί ότι πρέπει να υπάρχει ο παράδεισος; Είστε ήδη εκεί, τα άλλα δε σας ενδιαφέρουν. Όταν όμως η ενέργεια της αγάπης σας είναι καταπιεσμένη, αρχίζετε να σκέπτεστε: «Εδώ δεν υπάρχει τίποτε. Το τώρα είναι κενό. Τότε κάπου πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός…». Πηγαίνετε στον ιερέα και τον ρωτάτε για τους ουρανούς και κείνος σας ζωγραφίζει τη μαγευτική εικόνα των ουρανών.

Το σεξ καταπιέστηκε, γι’ αυτό μπορείτε να ενδιαφέρεστε για την άλλη ζωή. Και όταν οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την άλλη ζωή, αυτοί φυσικά δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν τη ζωή. Η Τάντρα λέει: αυτή η ζωή είναι η μοναδική ζωή. Η άλλη ζωή κρύβεται πίσω απ’ αυτήν τη ζωή. Δεν είναι αντίθετή της, δεν είναι κάπου μακριά. Αυτή είναι μέσα της. Πηγαίνετε μέσα της.

Είναι αυτή!

Πηγαίνετε μέσα της και θα βρείτε την άλλη.

Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο, αυτό είναι το μήνυμα της Τάντρα. Ένα μεγάλο μήνυμα, πανέμορφο, ασύγκριτο.

Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο. Ο Θεός κρύβεται στο εδώ και στο τώρα.

Αν αγαπάτε, θα έχετε τη δυνατότητα να το δείτε.

Τρίτο μυστικό:

Κράτα τον άνθρωπο μέσα στο μεγαλύτερο δυνατό φόβο. Και ο σίγουρος τρόπος επίτευξης του εγχειρήματος αυτού είναι να μην του επιτρέψεις να αγαπάει, διότι η αγάπη διαλύει τον κάθε φόβο... 

Η αγάπη είναι ο βούρδουλας του φόβου. Όταν αγαπάτε, δε φοβάστε. Όταν αγαπάτε, μπορείτε να παλέψετε με όλον τον κόσμο. Όταν αγαπάτε, νοιώθετε απεριόριστη ικανότητα στα πάντα. Όταν όμως δεν αγαπάτε, εσείς φοβάστε ακόμα και τα μικρά πράγματα. Όταν δεν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για την ασφάλεια. Όταν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για τις περιπέτειες, την έρευνα.

Στους ανθρώπους απαγορευόταν να αγαπούν, διότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να τους κρατούν μέσα στο φόβο. Και όταν αυτοί φοβούνται και τρέμουν, πάντα είναι γονατιστοί και κάνουν τεμενάδες στον ιερέα και στον πολιτικό. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία εναντίον μας. Οι δικοί σας πολιτικοί και ιερείς λένε: «Είμαστε εδώ για να σας εξασφαλίσουμε, να σας βοηθήσουμε να πετύχετε την καλύτερη ζωή. Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε για σας την καλύτερη ζωή». Όμως αυτοί είναι οι καταστροφείς της ζωής από τη φύση τους.

Τέταρτον:

Κρατάτε τον άνθρωπο όσο γίνεται πιο δυστυχισμένο, διότι ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι μπερδεμένος, ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν εκτιμά τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος νοιώθει ότι έκανε κάπου λάθος. 

Ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν έχει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του: εσείς μπορείτε να τον στείλετε εδώ και κει, αυτός πολύ εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τη ροή. Και ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι πάντα έτοιμος να τον εξουσιάσουν, να του δώσουν διαταγές, να του επιβάλλουν μια ορισμένη τάξη, διότι αυτός ξέρει: «Από μόνος μου είμαι δυστυχισμένος. Ίσως κάποιος μπορέσει να βάλει τάξη στη ζωή μου». Αυτός είναι έτοιμο θύμα.

Και πέμπτον:

Κρατάτε όσο γίνεται τους ανθρώπους μακριά μεταξύ τους, για να μην μπορέσουν να συγκεντρωθούν μαζί και να πετύχουν κάποιον σκοπό, που δεν τον εγκρίνουν οι ιερείς και οι πολιτικοί. 

Κρατάτε τους ανθρώπους αποξενωμένους μεταξύ τους, μην τους αφήνετε να πλησιάζουν πολύ ο ένας τον άλλον. Όταν οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι, μοναχικοί, απομακρυσμένοι μεταξύ τους, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν μαζί. Και υπάρχουν χίλιες δυο πονηριές για να τους κρατάτε σε απόσταση.

Οι άνθρωποι φυλακίζονται σε ξεχωριστά κουτιά με μεγάλους τοίχους. Στον καθένα ορίζεται μια θέση και χίλια δυο εμπόδια. Ναι, μια ωραία πρωία, μετά από 25 χρόνια εκπαίδευσης, θα σας παραχωρήσουν το δικαίωμα να κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας. Αλλά η εκπαίδευση εισχωρεί μέσα σας τόσο βαθιά, που ξαφνικά ανακαλύπτετε, ότι δεν ξέρετε τι να κάνετε. Πώς να αγαπάτε; Δεν έχετε μάθει αυτήν την γλώσσα.

25 χρόνια αντί αγάπης - φόβου και τώρα ξαφνικά σας επιτρέπεται να το κάνετε νόμιμα - η έγκριση εδόθη και τώρα μπορείτε να αγαπάτε αυτήν τη γυναίκα. Είναι η γυναίκα σας, είστε ο άνδρας της, σας επιτρέπεται τώρα να αγαπάτε. Αλλά πού θα βάλετε τα 25 χρόνια της παραμορφωμένης εκπαίδευσης; Αυτά θα είναι εδώ.

Ναι, εσείς θα «αγαπάτε»… θα κοπιάζετε, θα κάνετε χειρονομίες. Όμως αυτά δε θα είναι εκρηκτικά, δε θα προκαλούν άμεσα οργασμό, θα είναι λίγα. Να γιατί είστε απογοητευμένοι μετά την ασχολία με την αγάπη.

Για πρώτη φορά, ο ιερέας και ο πολιτικός μπόρεσαν να τα κάνουν έτσι, που να μην μπορείτε να αγαπάτε και μετά έρχονται και κηρύσσουν, ότι στην αγάπη δεν υπάρχει τίποτε. Και βέβαια το κήρυγμά τους φαίνεται απόλυτα ταιριαστό κατά την εμπειρία σας. Στην αρχή αυτοί σας δημιουργούν το αίσθημα της ματαιότητας, της απογοήτευσης και μετά… σας διδάσκουν. Και το ένα και το άλλο επιφανειακά φαίνονται λογικά.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πονηριά, τη μεγαλύτερη που έχει παιχτεί εις βάρος του ανθρώπου. Μπορείς να πετύχεις κάθε σκοπό εμποδίζοντας τους ανθρώπους να αγαπάνε αλλήλους. Μ’ αυτά τα 5 πράγματα μπορείς να κάνεις τα πάντα με τον άνθρωπο και σ’ αυτά τα πράγματα επέβαλλαν μεγάλα ταμπού. Αυτά τα ταμπού είναι επιστημονικά μεθοδευμένα, είναι μεγάλα έργα τέχνης, φτιαγμένα με μεγάλη εξυπνάδα. Και αυτά τα ταμπού πρέπει να γίνουν κατανοητά.

Πρώτον: το κάθε ταμπού δεν είναι ορατό, είναι κρυφό. Δεν είναι ορατό, διότι αν γίνει εμφανές, δε δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο καλά, για να μην ξέρετε πως δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο με τέτοιον τρόπο, που εσείς να μην μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει κάτι, που δουλεύει εναντίον σας. Το ταμπού πρέπει να πηγαίνει στο υποσυνείδητο και όχι στο συνειδητό. Πώς να το κάνεις τόσο λεπτό και αόρατο; 

Οι πονηριές είναι οι εξής: κατ΄ αρχάς συνεχίζουν να σας διδάσκουν, ότι η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα, για να μην σκεφτούν ποτέ οι άνθρωποι, ότι οι ιερείς και οι πολιτικοί είναι εναντίον της αγάπης. Συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η αγάπη είναι μεγάλη, ότι η αγάπη είναι σωστό πράγμα, αλλά μην επιτρέπετε τις καταστάσεις, όπου η αγάπη μπορεί να συμβεί, μην αφήνετε να παρουσιαστεί μια τέτοια δυνατότητα. Μην αφήνετε να εκδηλωθεί μια τέτοια δυνατότητα και συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η τροφή είναι θαυμάσια, ότι το φαγητό είναι μεγάλη απόλαυση - «Φάτε όσο μπορείτε καλύτερα» - αλλά μην τους αφήνετε τίποτε να φάνε. Κρατάτε τους ανθρώπους πεινασμένους και συνεχίστε να μιλάτε περί της αγάπης.

Γι’ αυτό όλοι οι ιερείς συνεχίζουν να μιλούν περί της αγάπης. Η αγάπη διδάσκεται τόσο πλατιά, όσο τίποτε άλλο, έρχεται μετά από το Θεό, αλλά απορρίπτεται η ίδια η δυνατότητα γι' αυτή να συμβεί. Ανοικτά υποστηρίζεται και στα κρυφά της κόβουν τις ρίζες. Να που βρίσκεται το αριστούργημα.

Κανένας ιερεύς δε σας λέει πως μπορείς να προκαλέσεις το κακό. Είναι σα να λέτε στο δέντρο: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις και να χαίρεσαι» και ταυτοχρόνως, του κόβετε τις ρίζες για να μην μπορέσει το δέντρο να γίνει πράσινο. Και όταν το δέντρο δεν είναι πράσινο πια, εσείς μπορείτε να ωρύεστε: «Άκου δω! Δε μας άκουσες, δεν ακολούθησες τις συμβουλές μας». Όλοι μας συνεχίζουμε να λέμε: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις, να χαίρεσαι, να χορεύεις...» και μέσα μας σκεπτόμαστε πώς να κόψουμε τις ρίζες.

Η αγάπη απορρίπτεται τόσο έντονα… ενώ η αγάπη είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο και δεν πρέπει να απορρίπτεται. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πέντε άτομα, αυτός πρέπει να αγαπάει τα πέντε. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πενήντα, αυτός πρέπει να αγαπάει πενήντα. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πεντακόσιους, αυτός πρέπει να αγαπάει πεντακόσιους. Η αγάπη είναι τόσο σπάνια, που όσο εσείς μπορείτε να τη διαδώσετε πιο πολύ, τόσο το καλύτερο.

Αλλά υπάρχει και η μεγάλη πονηριά. Είστε στριμωγμένοι σε πολύ στενά πλαίσια, στη γωνία: μπορείτε να αγαπάτε μόνον τη γυναίκα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον τον άντρα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον αυτό ή εκείνο, οι περιοριστικοί όροι είναι πάρα πολλοί. Εάν υπήρχε νόμος, που θα σας επέτρεπε να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τη γυναίκα σας ή να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τον άντρα σας, τότε η αναπνοή θα ήταν αδύνατη, θα είχατε πεθάνει. Και δε θα μπορούσατε να αναπνέετε ούτε και τότε, όταν θα ήσασταν με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας. Πρέπει να αναπνέετε 24 ώρες το 24ωρο. Όσο πιο πολύ εσείς αναπνέετε, τόσο μεγαλύτερη ικανότητα θα έχετε να αναπνέετε όταν είστε με τον/την σύζυγό σας.

Να αγαπάτε.

Εμφανίζεται τότε μια άλλη πονηριά: σας λένε περί της «υπέρτατης» αγάπης και καταστρέφουν εκείνον, που εσείς αγαπάτε. Σας λένε, ότι πρέπει να απορρίπτετε αυτόν που αγαπάτε: η σωματική αγάπη είναι κακό, ενώ η πνευματική αγάπη καλό.Σας ερωτώ: έχετε δει μήπως πνεύμα χωρίς το σώμα; Είδατε σεις ποτέ ένα σπίτι χωρίς τα θεμέλια; Αυτός που εσείς αγαπάτε, είναι η βάση του ανώτατου. Το σώμα είναι το καταφύγιό σας, το πνεύμα ζει μέσα στο σώμα μαζί με το σώμα. Είστε πνεύμα, στο οποίο εδόθη ένα σώμα και σώμα, στο οποίο εδόθη ένα πνεύμα. Είσαστε μαζί. Αυτός που αγαπάτε, είναι και υπέρτατος και αυτά τα πράγματα είναι αδιαχώριστα, είναι ένα… είναι σκαλοπάτια μιας κλίμακας.

Είναι αυτό που η Τάντρα θέλει να γίνει κατανοητό: ο αγαπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να απορρίπτεται, ο αγαπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να μετατραπεί σε κάτι το ανώτατο. Ο αγαπημένος άνθρωπος είναι κάτι ωραίο. Εάν σας πλήγωσαν με τον αγαπημένο σας άνθρωπο, η ατέλεια βρίσκεται μέσα σας και όχι μέσα του. Αν σας πλήγωσαν μ’ αυτόν, τότε κάτι υπάρχει μέσα σας. Κινηθείτε.

Το σεξ δεν είναι κάτι το κακό, με σας συμβαίνει κάτι το κακό, αν σας πλήγωσαν εδώ. Κινηθείτε προς τα υψηλότερα. Το υπέρτατο δεν είναι κατά του αγαπημένου σας. Ο αγαπημένος άνθρωπος δίνει τη δυνατότητα να υπάρχει το υπέρτατο.

Αυτές οι πονηριές δημιούργησαν πολλά άλλα προβλήματα. Κάθε φορά που εσείς αγαπάτε, νοιώθετε κάποια ενοχή, εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής. Όταν υπάρχει το αίσθημα της ενοχής, εσείς δεν μπορείτε να κινηθείτε προς την αγάπη πλήρως, το αίσθημα της ενοχής σας εμποδίζει, σας συγκρατεί. Ακόμη και όταν κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας, υπάρχει το αίσθημα της ενοχής: εσείς ξέρετε, ότι αυτό είναι αμαρτία, εσείς ξέρετε, ότι κάνετε κάτι το μη σωστό. Οι άγιοι δεν το κάνουν, άρα εσείς είστε αμαρτωλός. Γι’ αυτό εσείς δεν μπορείτε να κινηθείτε ολοκληρωτικά ακόμη και τότε, όταν σας επιτρέπεται άνωθεν να αγαπάτε τη γυναίκα σας. Όταν μέσα σας εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής, πίσω σας κρύβεται ο ιερέας, αυτός σας τραβάει από κει, σας τραβάει με τα αόρατα νήματα. Όταν εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής, εσείς αρχίζετε να νοιώθετε, ότι δεν κάνετε το σωστό, χάνετε την αξιοπρέπειά σας, χάνετε την αυτοεκτίμησή σας.

Και εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα: όταν υπάρχει το αίσθημα της ενοχής, εσείς αρχίζετε να παίζετε θέατρο. Οι μητέρες και οι πατέρες δεν επέτρεπαν στα παιδιά τους να ξέρουν, ότι αυτοί κάνουν έρωτα, έπαιζαν θέατρο, παρίσταναν, ότι η αγάπη δεν υπάρχει. Τα παιδιά μαθαίνουν αργά ή νωρίς για την ανειλικρίνειά τους. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν για την ανειλικρίνεια, χάνουν όλη την εμπιστοσύνη, νοιώθουν, ότι τους ξεγέλασαν. Και μετά οι γονείς λέγουν, ότι τα παιδιά δεν τους σέβονται. Εσείς είστε η αιτία αυτού του φαινομένου, πώς μπορούν μετά τα παιδιά να σας σέβονται; Τους κοροϊδεύατε με κάθε δυνατό τρόπο, ήσασταν ανειλικρινείς μαζί τους, τους φερθήκατε πρόστυχα. Τους λέγατε, πως δεν πρέπει να ερωτεύονται:

- «Προσέχετε!» και όλον αυτόν τον καιρό κάνατε έρωτα. Και θα έλθει αργά ή νωρίς η μέρα, όταν αυτά θα καταλάβουν, πως ακόμη και οι γονείς τους δεν ήταν αληθινοί μαζί τους. Γιατί τότε φωνάζετε, ότι τα παιδιά σας δε σας σέβονται;

Στην αρχή, το αίσθημα της ενοχής δημιουργεί την ανειλικρίνεια, μετά η ανειλικρίνεια δημιουργεί την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμη και το παιδί, το ίδιο το δικό σας παιδί δε θα σας συμπονά. Εμφανίζεται το εμπόδιο - εσείς παίζεται θέατρο. Όλοι παίζουν θέατρο… Κάποια στιγμή θα φτάσετε στην γνώση, ότι εσείς απλά παίζετε θέατρο το ίδιο, όπως και οι άλλοι. Όταν οι πάντες παίζουν θέατρο, τι σόι σχέσεις μπορούν να υπάρχουν μεταξύ σας; Όταν όλοι είναι ψεύτικοι, τι σχέσεις μπορούν να υπάρχουν μεταξύ σας; Πώς μπορείτε να είσαστε φιλικοί, όταν παντού επικρατεί το ψέμα; Αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα με τόση κακία, γίνεστε κακός και παντού βλέπετε τη δουλειά του διαβόλου.

Και στον καθένα υπάρχει το ψεύτικο πρόσωπο, κανείς δεν είναι αληθινός. Ο καθένας φοράει μια μάσκα, κανείς δε δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Νοιώθετε την ενοχή, ξέρετε, ότι παίζετε θέατρο, ο καθένας νοιώθει την ενοχή και ο καθένας μοιάζει πια με την αποκρουστική πληγή. Τώρα είναι πανεύκολο πράγμα να μετατρέψεις τους ανθρώπους σε σκλάβους, να τους κάνεις κλητήρες, διοικητές των σταθμών τραίνων, διευθυντές των σχολείων, επιτηρητές της εφοριακής αστυνομίας, βουλευτές, υπουργούς, κυβερνήτες, προέδρους. Τώρα είναι πανεύκολο να τους διαλύσεις. Τους καταστρέφετε αρχίζοντας από τις ρίζες. Το σεξ είναι η ρίζα, από δω προήλθε η ονομασία «muladchara». Muladchara σημαίνει = ριζική ενέργεια.

Στους απλούς ανθρώπους δεν είχε επιτραπεί στην πραγματικότητα, να ασχολούνται με τον έρωτα. Αυτό είναι πολύ καλό πράγμα γι’ αυτούς. Όμως το πρόβλημα είναι στο εξής: όταν εσείς, οι εξουσιαστές, δηλητηριάζετε όλον τον κανονικό κόσμο, τότε κι εσείς οι ίδιοι δηλητηριάζεστε. Όταν εσείς δηλητηριάζετε τον αέρα, με τον οποίο αναπνέουν οι απλοί άνθρωποι, τότε ο αέρας, που αναπνέει ο βασιλιάς, θα είναι επίσης δηλητηριασμένος. Δεν μπορούν να διαχωριστούν αυτά τα πράγματα, τα πάντα είναι ενιαία. Όταν ο ιερέας δηλητηριάζει τους απλούς ανθρώπους, στο τέλος δηλητηριάζεται και ο ίδιος. Όταν ο πολιτικός δηλητηριάζει τον αέρα, που αναπνέουν οι απλοί άνθρωπο, στο τέλος και αυτός θα αναπνέει τον ίδιο αέρα. Άλλος αέρας δεν υπάρχει, αυτός είναι ένας για όλους.

Όταν εσείς καταπιέζετε την επιφάνεια, τότε τα πάντα πηγαίνουν βαθιά μέσα, στο υποσυνείδητο. Όλα είναι εδώ. Το σεξ δεν έχει καταστραφεί. Ευτυχώς δεν έχει καταστραφεί, έχει μόνο δηλητηριαστεί. Δεν μπορεί να καταστραφεί, είναι η ενέργεια της ζωής. Είχε βρωμισθεί και μπορεί να καθαρθεί.

Τα προβλήματα στη ζωή σας μπορούν να εντοπισθούν κυρίως στα δικά σας τα σεξουαλικά προβλήματα.

Μπορείτε να λύνετε τα άλλα προβλήματα, αλλά ποτέ δε θα είστε ικανοί να τα λύσετε, διότι αυτά δεν είναι τα πραγματικά προβλήματα.

Και όταν λύσετε τα σεξουαλικά σας προβλήματα, θα εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα, διότι εσείς λύσατε το βασικό πρόβλημα.

Αλλά εσείς τρέμετε απ’ το φόβο να τα αντικρίσετε.

Είναι απλό: αν μπορείτε να τα κοιτάξετε εξ αποστάσεως, είναι τόσο απλό, τόσο απλό όπως αυτή η ιστορία.

Το σεξ είναι η ρίζα των περισσοτέρων προβλημάτων σας.

Πώς θέλετε να είναι διαφορετικά, όταν το δηλητηρίαζαν για χιλιάδες χρόνια;

Χρειάζεται η μεγάλη κάθαρση.

Η Τάντρα μπορεί να καθαρίσει τη σεξουαλική σας ενέργεια.

Ακούστε το μήνυμα της Τάντρα, προσπαθήστε να το καταλάβετε.

Είναι το μεγάλο επαναστατικό μήνυμα.

Το μήνυμα αυτό στρέφεται εναντίον όλων των ιερέων και πολιτικών.

Αυτό στρέφεται εναντίoν όλων των δηλητηριαστών, που σκότωσαν όλη τη χαρά στη γη μόνον και μόνο για ένα πράγμα, ο άνθρωπος έπρεπε για το συμφέρον τους, να μετατραπεί και να υποβιβαστεί σε δούλο.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία σας.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία να αγαπάτε.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία σας να είστε οι εαυτοί σας και τότε, 

η ζωή θα πάψει να είναι το πρόβλημα.

Αυτό είναι το μυστικό.

Αυτή είναι η έκσταση.

Αυτή είναι η ευλογία.

Αρκετά για σήμερα.

Απόδοση στα ελληνικά Epsylon


Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php