Η ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ

 "Ειν ένα θάμα το αττικό στην ιστορία του κόσμου,
και σκαλιστό ένα ποίημα στον αθηναίο το Βράχο,
το ποίημα της εντέλειας..."

...εξυμνεί έκθαμβος ο ποιητής Κωστής Παλαμάς.Και γεννάται ευλόγως το ερώτημα:Γιατί άραγε η Ακρόπολις των Αθηνών δεν συμπεριλαμβάνεται στα "επτά θαύματα του κόσμου? "Η απάντηση είναι απλή:


"Η Ακρόπολις των Αθηνών ξεπερνά κάθε ανθρώπινο θαύμα,αγγίζει τα όρια του θείου,της θεϊκής εντέλειας.Και ως εντέλεια,ήταν,είναι και "έσσεται ήματα πάντα¨,ασύγκριτη και μοναδική.Ότι τελειότερον έχει να επιδείξη ο Ανθρώπινος Πολιτισμός.Επάνω στον ιερό Βράχο των Αθηνών,έσμιξαν με αρμονία πρωτόφαντη και ανεπανάληπτη ο Λόγος,το Κάλλος,το Μέτρον."

Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο βραχώδη λόφο της Ακρόπολης, που δεσπόζει στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας, βρίσκεται το σπουδαιότερο και μεγαλοπρεπέστερο ιερό της αρχαίας πόλης, αφιερωμένο, κατά κύριο λόγο, στην προστάτιδα θεά της, την Αθηνά. Με τον ιερό αυτό χώρο σχετίζονται οι σημαντικότεροι μύθοι της αρχαίας Αθήνας, οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές, οι παλαιότερες λατρείες της πόλης αλλά και ορισμένα από τα καθοριστικά για την ιστορία της γεγονότα.


Τα μνημεία της Ακρόπολης, αρμονικά συνδυασμένα με το φυσικό περιβάλλον, αποτελούν μοναδικά αριστουργήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, που εκφράζουν πρωτοποριακούς συσχετισμούς ρυθμών και τάσεων της κλασικής τέχνης και επηρέασαν την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία για πολλούς αιώνες αργότερα. Η Ακρόπολη του 5ου αιώνα π.Χ,αποδίδει με τον τελειότερο τρόπο το μεγαλείο, τη δύναμη και τον πλούτο της Αθήνας στην εποχή της μεγαλύτερης ακμής της, το ''χρυσό αιώνα'' του Περικλή.

Το μνημείο όμως εκείνο που την κάνει ιδιαίτερα διάσημο είναι το αριστούργημα των κατασκευών,ο "Παρθενώνας", άφθάστου κάλλους και αρμονίας, αφιερωμένο στην θεά Αθηνά και εκφράζει την ολοκλήρωση της ανθρώπινης διάνοιας !!!


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.

Πρίν προχωρήσω στο καθαυτό θέμα της Ακρόπολης,θα αναφερθώ με λίγα λόγια στην ιστορία της προϊστορικής Αθήνας,με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένο.

Το επίτομο λεξικό «Πρωίας» (εκδ. 1932) γράφει ότι η Ακρόπολη των Αθηνών κατοικείτο πριν το 10.000 π.Χ., με άνθιση του πολιτισμού της γύρω στο 3.500 π.Χ. επί Ερεχθέα.

Η ίδρυση της Αθήνας χάνεται στην αχλύ του μύθου, καθώς είναι γενικά αποδεκτό ότι προϋπήρχε της Μυκηναϊκής εποχής.Στα πανάρχαια χρόνια της νεολιθικής εποχής,όλη η περιοχή της Αττικής λεγόταν "Κραναά".Η ονομασία προέρχεται από το επίθετο "κραναός"που σημαίνει τραχύς,πετρώδης,όπως δηλαδή ήταν όλη η βραχώδης Αττική χερσόνησος.

Πρώτοι κάτοικοι της περιοχής θεωρούνται οι Πελασγοί και μετέπειτα,μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα,οι Ίωνες(ο γενάρχης Ίων ήταν υιός του Απόλλωνα και της Κρέουσας).

Πρώτος βασιλιάς της πόλης, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν ο Πελασγός Ακταίος και το αρχικό της όνομα ήταν "Ακτή" ή "Ακτική".Τον Ακταίο διαδέχθηκε ο γαμπρός του,"Κέκροπας",από τον οποίο ονομάστηκε "Κεκροπία"ο οποίος ήταν μισός άνθρωπος και μισός ερπετό.Τό ανάκτορο του ήταν επάνω στον ιερό βράχο στην θέση του μετέπειτα Ερεχθείου.Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, στο έργο του "Τίμαιος", Αιγύπτιοι ιερείς της Ίσιδος αποκάλυψαν στον Σόλωνα που τους επισκέφτηκε ότι, σύμφωνα με τα αρχεία τους, υπήρχε πόλη ακμάζουσα με το όνομα «Αθήνα» πριν από τον καταλύσμό 9560 π.Χ.(Δευκαλίωνα) κατά τον οποίον κατεβυθίσθει η Ατλαντίδα και η Αιγηίς(στην θέση του σημερινού Αιγαίου).

Άρα λοιπόν ο Κέκροπας βασίλευσε προ του κατακλυσμού,εφ'όσον το όνομα "Αθήνα"εδόθει επί των ημερών του,όπως θα δούμε πιό κάτω, και όχι το 3500 ή κατ'άλλους το 1500 πΧ,εκτός αν πρόκειται για άλλον με το ίδιο όνομα.

Ο Κέκροπας για να προστατεύσει την πόλη από τους πειρατές της Καρίας από την θάλασσα και τους Βοιωτούς από την ξηρά, διένειμε την Αττική σε δώδεκα περιοχές, για να διαχειρίζεται καλύτερα τον πληθυσμό: Αφίδναι, Βραυρώνα, Δεκέλεια, Επάκρια, Ελευσίνα, Κεκροπία, Κηφισία, Κυθαιρός, Φάληρο, Σφαιττός, Τετράπολις, Θορικός.

Ήδη επί Κέκροπος,όπως αφηγείται Ο "Απολλόδωρος"στην "Ιστορική Βιβλιοθήκη",εφάνει καλόν στους θεούς να καταλάβουν πόλεις σαν "πολιούχοι",στις οποίες θα ετιμάτο ο κάθε θεός ιδιαιτέρως.

Για το ονομα της Κεκροπίας,φιλονίκησαν ο Ποσειδώνας και η Αθηνά.Πρώτος ο Ποσειδώνας με την τρίαινα του χτύπησε το βράχο της Ακροπόλης και αμέσως "ανέβλυσεν εξ αυτού ύδωρ".Στο σημείο που χτύπησε υπηρχε μικρή πηγή με την ονομασία "Ερεχθηίς θάλασσα",στο δυτικό τμήμα του Ερεχθείου που ήταν αφιερωμένο στον Ποσειδώνα.

Αμέσως μετά η Αθηνά χτύπησε το δόρυ της στο έδαφος και εμφανίστηκε μια μικρή ελιά. Ο Κέκροπας παραξενεύτηκε αλλά και εντυπωσιάστηκε από το δώρο της Αθηνάς και αποφάσισε να διαλέξει το δώρο της και να γίνει αυτή προστάτιδα της πόλης. Έτσι πήρε η Αθήνα το όνομά της.Το σημείο που χτύπησε η Αθηνά είναι και αυτό στο δυτικό τμήμα του Ερεχθείου,όπου σήμερα υπάρχει μία σύγχρονη ελιά.(Φωτό).Η ελιά αυτή κατά την αρχαιότητα ονομάζετο"Μορία"(=εκ του μοίρα,μόρος=όλεθρος,θάνατος για όποιον δεν την σεβασθεί).

Ο Κέκροπας εισήγαγε την λατρεία του Διός και τις προσφορές εδεσμάτων (πελανοί) στις τελετές, αντί για ανθρωποθυσίες. Ο τάφος του στην Ακρόπολη διετηρείτο μέχρι και τον 4ο αιώνα π.Χ.

Τον Κέκροπα διαδέχθηκε ο γιος του, Ερυσίχθων, ο οποίος δεν είχε παιδιά και αυτόν ο Κραναός.

Ο Κραναός εκθρονίσθηκε από τον Αμφικτύωνα, ο οποίος εν συνεχεία εξορίστηκε από τον Εριχθόνιο ή Ερεχθέα, γιο του Ήφαιστου και της Γης.

Θα σταθούμε Εριχθόνιο ή Ερεχθέα.Σύμφωνα με τον μύθο όταν βασίλευε ο Κέκροπας,η θεά Αθηνά πήγε στο εργαστήριο του θεού Ηφαίστου για να παραγγείλει όπλα.Ο Ήφαιστος όμως την ερωτεύθηκε και άρχισε να την κυνηγάει.Εκείνη όμως επειδή ήθελε να παραμείνει παρθένα τον απέφευγε.Κάποια στιγμή όμως ο Ήφαιστος εκσπερμάτωσε και το σπέρμα του έπεσε στον μηρό της Αθηνάς,η οποία αηδιάζοντας το σκούπισε με ΄κομμάτι μάλλινου υφάσματος το οποίο έρριψε στην γη .Ο εκ του σπέρματος γόνος ανεπτύχθει μέσα στην γη η οποία τον παρέδοσε στην Αθηνά για να τον αναθρεύσει,χωρίς όλα αυτά να τα γνωρίζουν οι άλλοι θεοί.Το παιδί έλαβε το όνομα Εριχθόνιος ή Εριχθονεύς ή Ερεχθεύς.Για να μήν γίνει γνωστό το γεγονός στους άλλους θεούς η Αθηνά έκλεισε το μωρό σε ξύλινο κιβώτιο και το παρέδωσε στις κόρες του Κέκροπα (Άγλαυρο,Έρση,Πάνδροσο)με την εντολή να μήν ανοίξουν το κιβώτιο.Η Πάνδροσος, η μικρότερη, υπάκουσε, αλλά η Άγραυλος και η Έρση το άνοιξαν και είδαν ένα ερπετό με την μορφή παιδιού ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ένα φίδι περιτυλιγμένο γύρω από το μωρό Εριχθόνιο, το οποίο βγήκε έξω και αναρριχήθηκε στην ασπίδα της Αθηνάς. Οι κοπέλες τρομαγμένες από αυτό που είδαν, έπεσαν από την Ακρόπολη και σκοτώθηκαν.Την Αθηνά την ειδοποίησαν κόρακες για το γεγονός αυτό,την στιγμή που αυτή μετέφερε βράχο για την καλύτερη ασφάλεια της Ακροπόλης,τον οποίο αναγκάσθηκε να τον εγκαταλείψει.

Ο βράχος αυτός είναι ο "Λυκαβηττός".Δηλαδή ο βράχος πάνω στον οποίο "βαίνει" και "άττει(=ορμά) το φώς(Λυκ) την στιγμή που ανατέλει ο ήλιος.Έτσι λοιπόν προήλθε η ονομασία του Λυκαβηττού και όχι απο δήθεν λύκους που είχαν τις φωλιές τους εκεί,όπως κάποιοι ισχυρίζονται.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου,όταν ένας εχθρικός στρατός πολιόρκησε την Αθήνα, οι Αθηναίοι ζήτησαν την συμβουλή του μαντείου των Δελφών, το οποίο τους έδωσε τον χρησμό, ότι για να σωθεί η πόλη, ένας Αθηναίος έπρεπε να θυσιαστεί με την θέληση του. Όταν η κόρη του Κέκροπα, Άγραυλος, έμαθε για τον χρησμό, ανέβηκε στην Ακρόπολη και πέφτοντας σκοτώθηκε. Οι Αθηναίοι για να την τιμήσουν, έκτισαν ένα ναό στην Ακρόπολη και κάθε χρόνο εόρταζαν τα Αγραύλεια.Επίσης το όνομα της αναφερόταν και στον όρκο των Αθηναίων οπλιτών.

Ο μύθος παριστάνει τον Εριχθόνιο ή Ερεχθέα σαν μισό άνθρωπο και μισό ερπετό ο οποίος εδραίωσε μια ισχυρή δυναστεία και έδωσε στον λαό του, που μέχρι ΄τοτε λεγόταν "Κεκροπίδες",το όνομα "Αθηναίοι "προς τιμή της θεας.

Ο Ερεχθέας τοποθέτησε στην Ακρόπολη το ξύλινο άγαλμα της Αθηνάς (ξόανο) σε ναό και εισήγαγε την εορτή, τα Αθήναια.Το άγαλμα αυτό λάμβανε μέρος στην εορτή των "Παναθήναιων" και των "Καλλυντιρίων και Πλυντηρίων".

Το όνομα "Αθήναι"που ισχύει μέχρι σήμερα το έδωσε ο βασιλιάς Θησέας (γ'αυτο και οι ξένοι την ονομάζουν ATHENS και όχι ATHEN).
Και όμως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει στην πόλη ούτε ένα άγαλμα του.

Άλλοι καθοριστικοί σταθμοί στην ιστορία των Αθηνών,υπήρξαν οι νομοθεσείες του Δράκοντος και του Σόλωνος,η επέκταση του Αθηναϊκού κράτους χαρις την οξυδερκή ναυτική πολιτική του Πεισίστρατου (6ος αιώνας),η μεταρρυθμιση του Κλεισθένους, η εγκαθίδρυση της Αθηναϊκης Δημοκρατίας το 508πΧ και ο "χρυσους αιών"του Περικλέους.



ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ ΠΡΟ ΤΟΥ 480πΧ


Ο Πλάτων στο βιβλίο του "Κριτίας" (111ε–112δ), μιλά για την Ακρόπολη των Αθηνών, όπως ήταν τον καιρό πριν τον ελληνοατλαντικό πόλεμο, τον οποίο και τοποθετεί εννέα χιλιετηρίδες πριν από την εποχή του, δηλαδή περί τα μέσα της 10ης προ Χριστού χιλιετίας. Σύμφωνα με το χωρίο αυτό του "Κριτία", η Ακρόπολη κάποτε ήταν πολύ μεγαλύτερη σε έκταση, ενώ απλωνόταν από τον Ηριδανό και τον Ιλισό ποταμό μέχρι τον Λυκαβηττό, περιλαμβάνοντας και την Πνύκα. Η πόλη των Αθηνών που πολέμησε εναντίον των Ατλάντων ήταν χτισμένη πάνω στην εκτεταμένη Ακρόπολη. Η Ακρόπολη τέλος πήρε τις διαστάσεις που είχε την εποχή του Πλάτωνα εξ αιτίας έντονων βροχοπτώσεων, σεισμών και του κατακλυσμού. Το νερό παρέσυρε μαζί του το χώμα που κάποτε περιέβαλλε την Ακρόπολη, αφήνοντας στην θέση του μόνο συμπαγείς βράχους, όπως αυτός της σημερινής Ακροπόλης.

Ο βράχος επιλέχθηκε ήδη από τα νεολιθικά χρόνια (4000/3500-3000 π.Χ.) ως τόπος εγκατάστασης των κατοίκων της περιοχής. Κατάλοιπα εγκατάστασης της Πρώιμης και Μέσης Εποχής του Χαλκού εντοπίσθηκαν στην περιοχή του Ερεχθείου.

Γύρω στα 1400 π.Χ. με το 1000 π.Χ. κτίσθηκε ένα ψηλό τείχος, με τεράστιους ογκόλιθους κι ένα παλάτι, στο σημείο όπου αργότερα ανεγέρθη το Ερεχθείο. Μέσα στο τείχος, που λεγόταν "Πελασγικό" ή ''Κυκλώπειο', υπήρχαν βωμοί, ιερά και μια πηγή, που ονομαζόταν Κλεψύδρα.Οι κάτοικοι της πόλης, που άρχισε να αναπτύσσεται κάτω από την Ακρόπολη, έβρισκαν καταφύγιο μέσα σ' αυτήν, όταν αντιμετώπιζαν εχθρικές επιδρομές.

Ο χαρακτήρας της αρχίζει να γίνεται έντονα θρησκευτικός, καθώς οι κάτοικοι των γύρω συνοικισμών θεωρούν πως το κοινό κέντρο της λατρείας πρέπει να τοποθετηθεί σ' αυτήν. Έτσι χτίζεται ο πρώτος ναός, αφιερωμένος στο μυθικό βασιλιά Ερεχθέα, το Ερεχθείο. Ο ναός αυτός χρησιμοποιεί τον πωρόλιθο σαν πρώτη ύλη και σήμερα σώζονται τα θεμέλια του.

Το 750πΧ χτίζεται το Εκατόμπεδο,που λεγόταν έτσι γιατί είχε μήκος 100 πόδια, στη θέση που αργότερα θα χτιστεί ο Παρθενώνας. Ο τύραννος Πεισίστρατος κτίζει το 530πΧ ένα νέο Εκατόμπεδο στη θέση του παλιού,ενώ δίνει ώθηση και στη διακόσμηση της Ακροπόλεως, χτίζοντας ιερά και βωμούς σε θεούς, ημίθεους και ήρωες.Τότε κατασκευάσθηκε το ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος και έγινε η πρώτη προσπάθεια για τη διαμόρφωση μνημειακού προπύλου του χώρου. Οι πιστοί αφιέρωναν στο ιερό πολυάριθμα και πλούσια αναθήματα, όπως ήταν οι μαρμάρινες κόρες και οι ιππείς, τα χάλκινα και πήλινα αγαλμάτια και τα αγγεία, πολλά από τα οποία συνοδεύονταν από επιγραφές, που βεβαιώνουν τη σημασία που είχε η λατρεία της Αθηνάς κατά την αρχαϊκή περίοδο.

Όταν οι Αθηναίοι επί Κλεισθένους εγκαθίδρυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα, άρχισαν να χτίζουν καινούργιους ναούς για να λαμπρύνουν την πόλη τους κι έτσι γκρέμισαν το Εκατόμπεδο για να χτίσουν τον πρώτο Παρθενώνα.

Ο ναός δεν τελείωσε, γιατί το 480 π.Χ. οι Πέρσες κατέλαβαν την Αθήνα την οποία έκαψαν καθώς και την Ακρόπολη και το ξύλινο τείχος της εισόδου (μετέπειτα Προπύλαια),φονεύοντας τους καταφυγόντας σ'αυτήν και τους φρουρούς της, καταστρέφοντας τα πάντα και λεηλατώντας αξιόλογα έργα τέχνης.Δεν εσεβάσθηκαν ούτε την "Ιερά Ελαία "(Μορίαν).

Η πυρποληθείσα ιερά ελαία την επομένη ημέρα άνθισε και επέταξε ανθούς.Αυτό ήταν σημάδι της θεάς ότι η πόλη θα ξαναγεννιόταν και ο Ξέρξης θα τιμωρείτο για την ύβρη του,θα υφίστατο όλεθρο ,¨μόρον¨,οπως και έγινε !!!

Το παράξενο αυτό συμβάν το αναφέρει και ο Αριστοτέλης στο έργο του "Περί θαυμασίων ακουσμάτων"(845β):"Αθήνησι φάσι τον ιερόν της ελαίας θαλλόν εν μία ημέρα βλαστήσαι και πλείονα γενέσθαι,ταχύ δε αυ πάλιν συστέλλεσθαι ".

Επίσης και ο Παυσανίας στα "Αττικά"(27):"Κατακαυθήναι μεν την ελαίαν,ηνίκα ο Μήδος την πόλιν ενέπρησεν,κατακαυθείσαν δε,αυθημερόν δύο πήχεις βλαστήσαι".


ΧΡΥΣΟΥΣ ΑΙΩΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ


Μετά την αποχώρηση των Περσών,η πρώτη φροντίδα των Αθηναίων ήταν να επισκευάσουν πρόχειρα τον Εκατόμπεδο ναό για να στεγάσουν πρόχειρα το ξόανο της θεάς Αθηνάς το οποίο είχαν πάρει μαζί τους στην Σαλαμίνα.Έπειτα ενταφίασαν το γλυπτό διάκοσμο των κατεστραμμένων ναών καθώς και όσα αναθήματα είχαν διασωθεί, γεμίζοντας τις φυσικές κοιλότητες του εδάφους και διαμορφώνοντας με αυτό τον τρόπο τεχνητά άνδηρα στο χώρο του ιερού. Η Ακρόπολη οχυρώθηκε με νέο τείχος, αρχικά από το Θεμιστοκλή (στη βόρεια πλευρά) και στη συνέχεια από τον Κίμωνα (στη νότια πλευρά). Μάλιστα, στο βόρειο τμήμα του τείχους ενσωματώθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη των κατεστραμμένων ναών, που φαίνονται μέχρι σήμερα από την αρχαία Αγορά και από τη βόρεια πλευρά της πόλης.

Το 478πΧ (ένα έτος μετά την μάχη των Πλαταίών)δημιουργήθηκε η πρώτη Αθηναϊκή συμμαχία.Τότε στο προσκήνιο της Δημοκρατικής παρατάξης εμφανίζεται ένας νέος πολιτικός,ο Περικλής,η εποχή του οποίου ονομάσθει ¨Χρυσούς Αιών"των Αθηνών.

"Ουδέποτε εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος επανελήφθη αυτό το θαύμα.Τόσον πολλά αριστουργήματα,τόσον αθάνατα έργα,με τόσον αμετάκλητον επίδρασιν επί του πολιτισμού ολοκλήρου της ανθρωπότητος..."

Ο Περικλής πλαισιωνόταν από έναν μεγάλο κύκλο καλλιτεχών,ποιητών,φιλοσόφων,αρχιτεκτόνων,γλυπτών,ζωγράφων,κλπ.Υποβάλει στην Εκκλησία του Δήμου πρόταση να εγκριθεί διάθεση μέρους των χρημάτων του συμμαχικού ταμείου,για την ανοικοδόμηση των ναών και των μνημείων της Ακροπόλεως.Αμέσως μετά την υπερψήφιση της προτάσεως καταστρώνεται συνολικό πρόγραμμα έργων από ¨λαμπρό Πεντελικό μάρμαρο"και αρχίζει η κατασκευή του Παρθενώνος,των προπυλαίων,του ναού της Απτέρου Νίκης και του Ερεχθείου.Για την εκτέλεσή του εργάσθηκαν πολλοί άνθρωποι, Αθηναίοι και ξένοι, ελεύθεροι και δούλοι, με ημερομίσθιο μία δραχμή.


ΟΙΚΟΔΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Ο βράχος της Ακρόπολης σε παλαιότερες εποχές είχε μεγαλύτερο ύψος.Το σημείο που βρίσκονται σήμερα τα ιερά είναι στην κυριολεξία ισοπεδωμένο για να δεχθεί τα έργα.

Τα αριθμητικά στοιχεία του βράχου είναι: Μήκος 330 μέτρα, στην κορυφή 270 μ. μέσο πλάτος 156 μ. και ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας 156 μ.

Εάν επεκτείνουμε τις παρειές του βράχου,σε ύψος 835,50 μ. σχηματίζει πυραμιδοειδές στερεό.Όλος ο όγκος του βράχου έχει υπολογίστει σε 1.617.165 κυβικά μέτρα.

Όλα τα κτίσματα της Ακρόπολης είναι κατασκευασμένα από Πεντελικό μάρμαρο με τη μοναδική στο κόσμο κρυσταλλοδομή,το οποίο υπόκειται στο φαινόμενο του πιεζοηλεκτρισμου κάτω υπό ορισμενες συνθήκες,με αποτέλεσμα την δημιουργία ηλεκτρομαγνητικων πεδίων.(Λεπτομέρειες στο άρθρο μου ¨Τα Μυστήρια της Πεντέλης").

Αυτοί που συνέλαβαν,σχεδίασαν και υλοποίησαν το μεγαλείο όλων των κατασκευών του ιερού βράχου ήταν οι αρχιτέκτονες,Ικτίνος,Καλλικράτης, Μνησικλής,Καλλίμαχος και ο γλύπτης Φειδίας ο οποίος ήταν και ο γενικός επόπτης του όλου έργου.

Αυτά ήταν:

1.Τα Προπύλαια που ήταν και η είσοδος στο χώρο των ιερών:

Η μνημειώδης αυτή είσοδος της Ακρόπολης άρχισε να χτίζεται το 436 π.Χ. μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα, πάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μνησικλή.

Το κεντρικό οικοδόμημα είναι κάτι το μοναδικό στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Έξι κίονες δωρικού ρυθμού κοσμούν την πρόσοψη. Οι κίονες λεπταίνουν, όσο προχωρούν από τη βάση προς την κορυφή. Πάνω σ’ αυτούς στηριζόταν ένα αέτωμα χωρίς διακόσμηση. Ο κύριος χώρος διαιρείται σε τρία κλίτη με δύο σειρές από ιωνικούς κίονες (τρεις σε κάθε πλευρά).

Η βόρεια πτέρυγα, μήκους 8,5 μέτρων αποτελείται από μια στοά και ένα δωμάτιο, την πινακοθήκη, που φιλοξενούσε εκθέσεις ζωγραφικής.

Η νότια πλευρά των Προπύλαιων δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το 431 άρχισε ο Πελοποννησιακός πόλεμος και οι εργασίες σταμάτησαν. Το 429 πέθανε ο Περικλής και οι διάδοχοί του δεν έδειξαν ενδιαφέρον για την συνέχιση του έργου.

2.Ο Ναός του Παρθενώνα:

Αφιερωμένος στην αειπάρθενο θεά Αθηνά,είναι το αριστούργημα των κατασκευών, άφθαστου κάλλους και αρμονίας που εκφράζει την ολοκλήρωση της ανθρώπινης διάνοιας,με το εντός αυτού χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς ύψους 13μ.(Θα αναφερθώ λεπτομερώς πιο κάτω).

3.Ο ναός της Απτέρου Νίκης"που βρίσκεται στα Προπύλαια:

Είναι ένας μικρός ολομάρμαρος ναός, που άρχισε να χτίζεται μεταξύ 427 και 424 π.Χ. με αρχιτέκτονα τον Καλλικράτη. Είναι τετράστυλος αμφιπρόστυλος ναός ιωνικού ρυθμού, χτισμένος πάνω σε μία κρηπίδα με τέσσερις βαθμίδες. Δεν έχει πρόναο. Μέσα στο σηκό του, υπήρχε άγαλμα της Αθηνάς Νίκης, που κρατούσε στο αριστερό χέρι περικεφαλαία και στο δεξί ρόδι, που είναι σύμβολο των θεών του κάτω κόσμου.Λέγεται ότι την ονόμασαν άπτερο για να μην φύγει(η νίκη) από την πολη. Η ζωφόρος και τα αετώματα του ναού είχαν γλυπτές παραστάσεις. Γύρω από το 421 - 415 π.Χ. ο ναός περιβλήθηκε με ένα συνεχές θωράκιο ύψους 1,05 μ., που στην εξωτερική του όψη παρίστανε ανάγλυφες Πτερωτές Νίκες την ώρα που προετοιμάζουν θυσία για την Αθηνά.(Φωτο)

4.Το Ερεχθείο:

Αυτός ο ναός χτίσθηκε στην θέση παλαιοτέρου, από το 421 μέχρι το 407πΧ με σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλίμαχου.Το σπουδαίο είναι ότι στη διάρκεια ενός φοβερού πολέμου,του Πελοποννησιακού, οι Αθηναίοι δεν σταμάτησαν την κατασκεύη του.

Το Ερέχθειο αποτελεί τον ιερότερο τόπο λατρείας στην Αθήνα. Εκεί λατρεύονταν εκτός από την Αθηνά, ο Ποσειδώνας, ο Ήφαιστος, ο Κέκροπας (ο μυθικός πρώτος βασιλιάς της Αθήνας) και οι τοπικοί ήρωες Ερεχθέας και Βούτης. Όλη η ιστορία της πόλης συμπυκνωνόταν σε αυτό το σημείο. Απομεινάρια της διαμάχης μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κυριότητα της πόλης είναι η ελιά(σύγχρονη ) που χάρισε η θεά στην πόλη και βρίσκεται στα δυτικά του κτηρίου και τα ίχνη της τρίαινας του Ποσειδώνα στον βράχο απ'όπου ανέβλυσε αλμυρό νερό. Ακόμα, κάτω από την βόρεια πρόσταση του Ερεχθείου βρίκεται η τρύπα όπου σύμφωνα με τον μύθο κατοικούσε το ιερό φίδι του Εριχθόνιου. Σε ένα από τα εσωτερικά δωμάτια φυλασσόταν το πανάρχαιο (ακόμα και για τότε) ιερώτατο από ξύλο ελιάς, άγαλμα(ξόανο) της θεάς που δεν το κατασκεύασε ανθρώπινο χέρι, γνωστό σαν «Αχειροποίητο», γιατί το είχε ρίξει ο ίδιος ο Ζευς και για τούτο και «Διιπετές» καλείτο. Μπροστά του έκαιγε η περίφημη "άσβεστος λυχνία"και προς τιμή του,όπως προανέφερα, ελάμβανε χώρα η εορτή των "Παναθηναίων".

Το σημείο που χτίστηκε το Ερέχθειο δεν είναι καθόλου τυχαίο καθώς εκεί βρισκόταν και το Μυκηναϊκό ανάκτορο με όλα τα ιερά του. Στον χώρο του θεωρούσαν ότι υπήρχε ο τάφος του Κέκροπα.

Ανατολικά έχει πρόσταση με έξι ιωνικούς κίονες,βόρεια ένα μνημειώδες πρόπυλο με διακοσμημένη θύρα και νότια μία πρόσταση με έξι κόρες,τις γνωστές Καρυάτιδες(αναπαραστάσεις αθηναίδων απαράμιλλης ομορφιάς)που στηρίζουν την στέγη.Η μία απ'αυτές βρισκεται στο Βρετανικό μουσείο του Λονδίνου (κλεμένη) και στην θέση της υπάρχει γύψινο αντίγραφο.



5.Το Πανδρόσειο:
Λίγο πιο δυτικά του Ερεχθείου, μικρή στοά αφιερωμένη στη νύμφη Πάνδροσο, κόρη του Κέκροπα.

6.Το Αρρηφόριο:

Ήταν ένα τετράγωνο κτίσμα στο βορειοδυτικό μέρος της Ακρόπολης. Ήταν ο τόπος κατοικίας των δύο Αρρηφόρων, δύο κοριτσιών ηλικίας 7-11 ετών, που επιλέγονταν κάθε χρόνο για να υφάνουν τον Πέπλο της Αθηνάς με τον οποίο κάλυπταν το ξόανο της θεάς κατά τη γιορτή των Παναθηναίων. Επίσης κατά τη διάρκεια των Αρρηφορίων κουβαλούσαν τα Ιερά Σκεύη (άρρητα-φέρειν). Ήταν κατασκευασμένο από πωρόλιθο και είχε τέσσερις πλευρές με μήκος 12,5 μέτρα η κάθε μία. Στην νότια πλευρά όπου και η κεντρική είσοδος, υπήρχε κιονοστοιχία με δύο ή τέσσερις δωρικούς κίονες. Στα δυτικά, υπήρχε μία τειχισμένη αυλή όπου οι Αρρηφόρες έπαιζαν και ονομαζόταν Σφαιρίστρα των Αρρηφόρων. Πολύ σημαντικό ρόλο στο κτήριο αλλά και στις γιορτές τις οποίες εξυπηρετούσε, ήταν η σκαλισμένη στην βόρεια πλαγιά της Ακρόπολης κλίμακα η οποία συνέδεε το Αρρηφόριο με την πόλη. Από αυτήν την κλίμακα γινόταν η "Κάθοδος των Αρρηφόρων" κατά τα Αρρηφόρια.

Η τελετή διαδραματιζόταν κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχε μυστηριακό χαρακτήρα.Οι δύο αρρηφόροι τοποθετούσαν στα κεφάλια τους, κατά το πρότυπο των Καρυάτιδων, καλάθια που τους έδινε η ιέρεια της Αθηνάς των οποίων το περιεχόμενο δεν γνώριζε ούτε η ιέρεια ούτε και οι ίδιες. Στη συνέχεια κατευθύνονταν προς τον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων ο οποίος βρισκόταν εκεί κοντά, στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης που είναι σήμερα κλειστή για το κοινό και από εκεί κατέβαιναν μέσω ενός υπόγειου περάσματος στο εσωτερικό του βράχου. Εκεί κάτω άφηναν τα αντικείμενα που μετέφεραν και έπαιρναν κάτι άλλο που έβρισκαν εκεί, ήδη τοποθετημένο και το έφερναν πίσω μαζί τους καλυμμένο. Ο Παυσανίας είτε δεν ήξερε είτε δεν ήθελε να αποκαλύψει τη φύση των μεταφερομένων αντικειμένων, καθώς και τη σκοπιμότητα αυτής της τελετής για την οποία απ' ό,τι φαίνεται ούτε και η ίδια η ιέρεια της Αθηνάς είχε επαρκή πληροφόρηση. Αλλά τότε ποιος είχε γνώση της φύσης όλων αυτών των αντικειμένων που πηγαινοέρχονταν μέσω υπογείων περασμάτων, χωρίς κάποιο προφανή λόγο με τέτοια μυστικότητα και μέσα στη νύχτα ? Προφανώς κάποιος ή κάποιοι που κατείχαν ιδιαίτερες γνώσεις σχετικές τόσο με τις χθόνιες λατρείες, οι οποίες είχαν συνήθως μυστηριακό χαρακτήρα,όσο και με την ιδιαίτερη σημασία της χρήσης σπηλαίων και υπογείων στοών σε τέτοιου είδους τελετουργίες.

Μην ξεννάμε ότι σήμερα είναι κλεισμένα όλα τα σπήλαια του ιερού βράχου και απαγορεύεται η προσέγγιση σ'αυτα.Γιατί άραγε ? Τι θέλουν να μας κρύψουν ?

7.Το Ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος (προστάτιδα των λεχώνων):

Χτίσθηκε το 459πΧ ΝΔ του Παρθενώνα και λειτουργούσε ως παράρτημα πιθανότατα του μεγάλου ιερού στη Βραυρώνα Αττικής. Είχε σχήμα "Π" και στις πλαϊνές πτέρυγες φυλάσσονταν τα αναθήματα των πιστών.

8.Το Ιερό Διός Πολιέως ΒΑ του Παρθενώνα:

Σε αυτό πραγματοποιούνταν θυσίες βοδιών κατά τους εορτασμούς των Διιπολίων. Για τον λόγο αυτό, κατά τους αρχαϊκούς χρόνους εκτρέφονταν εκεί δίπλα, βόδια όπως φαίνεται από μία επιγραφή που απαγορεύει τη ρίψη κοπριάς στα δυτικά του ναού.

9.Το Ιερό Πανδίονος ανατολικά του Παρθενώνα:

Αφιερωμένο στον μυθικό ήρωα και βασιλιά Πανδίονα, γιο του Εριχθόνιου ή του Κέκροπα. Σε αυτό πραγματοποιούσε τις διάφορες τελετές της η Πανδιονίδα φυλή (μία από τις 10 φυλές των Αθηνών). Στη θέση του βρίσκεται σήμερα το παλιό μουσείο της Ακρόπολης.

10.Η Χαλκοθήκη ΝΔ του Παρθενώνα:

Το κτήριο φιλοξενούσε κυρίως μεταλλικά αναθήματα που είχαν προσφέρει οι πιστοί στην Ακρόπολη, όπως όπλα, αγαλματίδια και υδρίες, και αποτελούσαν περιουσία της θεάς Αθηνάς.Σήμερα σώζονται μόνο λίγα λαξεύματα στο βράχο και κατάλοιπα από τα πώρινα θεμέλιά της.

11.Το χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου,ύψους οκτώ μέτρων,μεταξύ των Προπυλαίων και του Παρθενώνα,από τη δεκάτη των λαφύρων που πήραν οι Αθηναίοι μετά τη μάχη του Μαραθώνα.Υπήρχε μέχρι το 395 μ.Χ. και φόβισε κατά τα λεγόμενα τον Αλάριχο κατά την εισβολή του στην Αθήνα. Δεν είναι γνωστό πότε και από ποιον καθαιρέθηκε. Πιθανώς να το μετέφεραν οι Χριστιανοί στο Βυζάντιο.

12.Το χάλκινο άγαλμα της Λημνίας Αθηνάς,πιθανώς στην Βόρεια πλευρά αμέσως μετά τα Προπύλαια (δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για την θέση του).

13.Ο Ναός της Ρώμης και του Αυγούστου ήταν ένα μικρό ιωνικό ναϊκό οικοδόμημα στην Ακρόπολη των Αθηνών.
Ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στην Ρώμη και στον πρώτο αυτοκράτορά της Οκταβιανό Αύγουστο. Χτίστηκε στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ., μετά το 27 π.Χ., οπότε ο Οκταβιανός είχε πάρει τον τίτλο του Αυγούστου. Πιθανότερη χρονολογία κατασκευής του είναι ανάμεσα στο 17 και 10 π.Χ.. Είχε κυκλικό σχήμα διαμέτρου 8,6 μέτρων περίπου και αποτελείτο από 9 ιωνικούς κίονες. Στεγαζόταν από ημισφαιρική ή κωνική ορωφή με μαρμάρινα κεραμίδια.(Φωτο-αναπαράσταση))

Στούς πρόποδες της Ακρόπολης υπήρχε μεγάλος αριθμός κτισμάτων με κυριότερα:

1.Το Ωδείο του Περικλή, η ξύλινη στέγη του οποίου ήταν κανονική πυραμίδα.

2.Το θέατρο του Διονύσου.

3.Το Ασκληπιείο.

4.Άγνωστο θέατρο στην θέση του οποίου χτίσθηκε το 161μΧ το Θέατρο του Ηρώδη του Αττικού και η στοά του Ευμένους.


ΦΕΙΔΙΑΣ

Κατασκευαστής του μεγαλουργήματος του Παρθενώνα και γενικός επόπτης όλων των έργων,ήταν ο γλύπτης Φειδίας, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 500 π.Χ. και έζησε 80 χρόνια, όταν ο μέσος όρος ζωής την εποχή εκείνη ήταν τα 50 χρόνια.Το όνομα ΦΕΙΔΙΑΣ μαρτυρεί κάποιες ιδιαίτερες ιδιότητες του ατόμου το οποίο ήταν επιφορτισμένο με ειδική αποστολή.

Το ΦΕΙΔΙΑΣ αναλύεται σε ΦΕΙ+ΔΙΑΣ.

Το ΦΕΙ σημαίνει, φείδομαι, κάνω τα πάντα με μέτρο, και ο Παρθενώνας είναι ο ναός του μέτρου και της αρμονίας.Σημαίνει επίσης το φέγγος.

Το ΦΕΙ αναλύεται σε Φ+Η=Φως είσαι , ήλιος, Απόλλωνας, αιώνιο φως.

Το γράμμα «Φ» σχηματίζεται από τον κύκλο «Ο» και από την κάθετη γραμμή «Ι» όταν το ένα τοποθετηθεί πάνω στο άλλο δημιουργούν τη θεία υπόσταση αφού ο κύκλος παριστά το σύμπαν και η κάθετη γραμμή τη θεϊκή ακτίνα.

Το δεύτερο συνθετικό ΔΙΑΣ είναι ο πατέρας των θεών και ανθρώπων, είναι η ουράνια οντότητα γνωστή σαν Ιερός Άρχοντας Φωτός.
Επομένως το όνομα Φειδίας σημαίνει το φέγγος-Φως του Δία, και κρυπτογραφεί μια ουράνια ενσαρκωμένη οντότητα με συγκεκριμένο έργο,αφού εκτός από τα αριστουργήματα της Ακροπόλης κατασκεύασε και τα παρακάτω έργα:

1.Χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου. Είχε ύψος 13 μέτρα, περίπου ένα τόνο χρυσάφι, ελεφαντοστούν, μάτια από πολύτιμους λίθους και το Γοργόνειο στο στήθος από πολύτιμο λίθο κοραλένιου χρώματος και πάνω σ' αυτό ήταν σκαλισμένο το κεφάλι της Γοργόνας-Μέδουσας.(Θα αναφερθώ σ'αυτο με λεπτομέρειες πιο κάτω).

Οι Αθηναίοι κατηγόρησαν αργότερα το Φειδία πως είχε κλέψει αρκετό από το χρυσάφι που προοριζόταν για το άγαλμα και τον έφεραν σε δίκη.Εκείνος,γνωρίζοντας πολύ καλά τον ανθρώπινο φθόνο, είχε λάβει τα μέτρα του. Είχε ζυγίσει το χρυσάφι που του παράδωσαν, το οποίο ήταν ακριβώς 44 τάλαντα. Το χρυσάφι στο άγαλμα το είχε τοποθετήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε να ξεκολλάει εύκολα και να μπαίνει ξανά στη θέση του. Στη δίκη ζήτησε να βγάλουν το χρυσάφι και να το ζυγίσουν, πράγμα που έγινε. Και το βάρος του ήταν ακριβώς το ίδιο, 44 τάλαντα!

Φυσικά ο Φειδίας αθωώθηκε. Αλλά, βρήκε καινούργιους μπελάδες. Τον κατηγόρησαν για ιεροσυλία, επειδή έδωσε στους δύο πολεμιστές της ασπίδας της Αθηνάς, τη μορφή του και τη μορφή του Περικλή.Θα τον καταδίκαζαν οπωσδήποτε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει και έφυγε για την Ολυμπία, όπου μαζί με τους δυο αχώριστους βοηθούς του,Πάναινο και Κολώτη,έφτιαξε ένα καινούργιο αριστούργημα, το γιγαντιαίο (12μ) χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός(ένα από τα επτά θαυματα).Δυστυχώς όμως και εδώ τον κυνήγησε η ίδια μοίρα, αφού ξανά κατηγορήθηκε για κατάχρηση και κλοπή χρυσού και φυλακίστηκε ως τον θάνατό του.


2.Το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου. Ήταν ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα οκτώ μέτρων,με επίχρυση αιχμή δόρατος που φαινόταν από τους παραπλέοντας το Σούνιο ναυτικούς.Ευρίσκετο στον χώρο μεταξύ Προπυλαίων και Ερεχθείου.

3.Το άγαλμα της Λημνίας Αθηνάς,αφιέρωμα των κληρούχων της Λήμνου. Χάλκινη κι αυτή, φημιζόταν για το κάλλος του προσώπου, τις θαυμάσιες αναλογίες των χαρακτηριστικών και την αυστηρή πνευματική της έκφραση. Στεκόταν ορθή με το δόρυ, το κράνος στο χέρι και την ασπίδα λοξά στο στήθος. Η θέση του δεν είναι ακριβώς γνωστή.Πιθανότατα ήταν στημένο σε μαρμάρινη βάση αμέσως μετά τα Προπύλαια, στα αριστερά του εισερχομένου.

4.Το άγαλμα της Αρείας Αθηνάς των Πλαταιών. Ένα αριστούργημα από επιχρυσωμένο ξύλο με κεφάλι και άκρα χειρών και
ποδών μαρμάρινα,από τα λάφυρα του Μαραθώνα.

5.Το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός της Ολυμπίας, κολοσσιαίων διαστάσεων (12,20μ) ένα από τα εφτά θαύματα της
αρχαιότητας. Ήταν τόσο τέλειο άγαλμα που υπήρχε η επιγραφή για τον επισκέπτη «Ω Φειδία ή εσύ ανέβηκες στους ουρανους και είδες τον Δία ή ο Ζευς κατέβηκε στη γη».

6.Χάλκινο "σύνταγμα" Αθηναίων ηρώων, Αθηνάς, Απόλλωνα και Μιλτιάδη, αφιέρωμα από τα λάφυρα του Μαραθώνα στους Δελφούς.

7.Χρυσελεφάντινη Αθηνά στην Πελλήνη Αχαΐας, από τα πρωιμότερα έργα του.

8.Χάλκινος Απόλλων Παρνόπιος (δηλ. ακριδοκτόνος) μπροστά στον Παρθενώνα.

9.Αφροδίτη Ουρανία από παριανό μάρμαρο στην Αγορά.

10.Χρυσελεφάντινη Ουρανία Αφροδίτη στην Ήλιδα.

11.Χρυσελεφάντινη Αθηνά στην Ήλιδα.

12.Χάλκινο άγαλμα πληγωμένης Αμαζόνας στο ιερό της Αρτέμιδος στην Έφεσο.

13.Εκτός από τα έργα αυτά κατασκεύασε το ναό του Ηφαίστου ή περισσότερο γνωστό σαν "Θησείο"( ο μοναδικός σχεδόν ακέραιος ναός σήμερα), από Πεντελικό μάρμαρο, το ναό του Άρη στην αρχαία αγορά των Αθηνών, το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, της Νεμέσεως στη Ραμνούντα Αττικής, και το ναό του Ιλισσού (πιθανώς της Αρτέμιδος) κοντά στον ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα.


ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Πριν αναφερθώ με λεπτομέριες για τα δημιουργήματα της Ακροπόλεως,θα αναφέρω με λίγα λόγια για την ιστορία της μέχρι σήμερα.

Στην Ρωμαϊκή εποχή δεν πραγματοποιήθηκαν πολλές αλλαγές πάνω στην Ακρόπολη. Το μόνο καινούργιο μνημείο ήταν ο κυκλικός ναός της Ρώμης προς τιμή του αυτοκράτορα Αύγουστου και της Ρώμης ανατολικά του Παρθενώνα.Περί το 180μ.Χ. κατασκεύαστηκαν τα Μικρά Προπύλαια που οχυρώθηκαν. Επίσης, μία μικρή επισκευή έγινε στον δυτικό τοίχο του Ερεχθείου που είχε υποστεί ζημιές από πυρκαγιά.

Αντίθετα, στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης προστέθηκαν νέα κτήρια. Το θέατρο του Διονύσου απέκτησε νέα μεγαλοπρεπή σκηνή από τον Νέρωνα ο οποίος σε μια επίσκεψή του στην Αθήνα έδωσε εκεί μουσική παράσταση. Το Ωδείο του Περικλή, που είχε καταστραφεί από τους Αθηναίους κατά την πολιορκία του Σύλλα, για να μην χρησιμοποιήσει ο Ρωμαίος στρατηγός τα ξύλα της στέγης του, ξαναχτίζεται. Στο άλλο ακριβώς άκρο της πλαγιάς ο Ηρώδης ο Αττικός έχτισε ένα μεγαλοπρεπές ωδείο, το Ηρώδειο το οποίο ήταν, κατά τον περιηγητή Παυσανία, το ωραιότερο της Ελλάδας. Επίσης παρατηρούνται αρκετές μικροεπισκευές και ανακαινίσεις στα περισσότερα κτήρια της νότιας κλιτύος.

Το 267μΧ το γερμανοσκανδιναυικό φύλο των Ερούλων,κατά το πέρασμα του από την Αθήνα,πυρπολεί το εσωτερικό του Παρθενώνα.Η ολοκληρωτική καταστροφή απεφεύχθει χάρις στον άρχοντα των Αθηνών Δέξιππο,ο οποίος νίκησε τους βαρβάρους σε μάχη κοντά στον Κηφισό ποταμό.Έναν αιώνα αργότερα θα τον επισκευάσει ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός Ο Φιλόσοφος(γνωστός και ως παραβάτης).

Την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, η Ακρόπολη αρχίζει να παρακμάζει, καθώς η παλιά θρησκεία χάνει την αίγλη της.

Το 369μΧ οι Βησιγότθοι υπό τον Αλάριχο,με την εντολή από τον αυτοκράτωρα Θεοδόσιο "ες έδαφος φέρειν τα των Ελλήνων ιερά",μόλις αντίκρυσαν το επί της Ακρόπολις άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου,πανικόβλητοι ετράπησαν σε φυγή !!!

Ο Παρθενώνας το 500μΧ μετατρέπεται σε ναό της Παναγίας Αθηνιώτισσας, τα Προπύλαια σε ναό των Ταξιαρχών και το Ερεχθείο σε ναό της Θεοτόκου.

Γύρω στον 5ο μΧ αιώνα έγινε η καταστροφή των βόρειων και δυτικών μετόπών του Παρθενώνα από τους χριστιανούς.

Τον 6ο μΧ αιώνα κατ'εντολή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ξήλώθηκαν τα καλύτερα μάρμαρα και κίονες για να κοσμήσουν την αγ.Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.

Κατά τον 12ο μΧ αιώνα, αφαιρέθηκαν έξι λίθοι της ζωφόρου του Παρθενώνα προκειμένου να δημιουργηθούν ισάριθμα παράθυρα, τρία σε κάθε μακρά πλευρά του κτηρίου, το οποίο εξακολουθούσε να λειτουργεί ως εκκλησία.Την ίδια περίοδο,που έγινε και κατοικία των αρχιεπισκόπων η Ακρόπολη, ξηλώνόντουσαν τα μάρμαρα για να χτιστούν οι εκκλησίες που βρίσκονται γύρω απο την Ακροπολη.

Οι αναφορές που υπάρχουν για τις αρχιτεκτονικές ανακατασκευές στην μετατροπή του Παρθενώνα σε εκκλησία, που υψώθηκαν τοίχοι ανάμεσα στους κίονες(αναρωτιέμαι αν κουβαλήσαν νέα υλικά για να χτίσουν ή βρήκανε τριγύρω τίποτε σπασμένα από μόνα τους... τυχαία) αναφέρουν ότι ανοίχτηκαν τρεις είσοδοι από τα δυτικά (και δεν ανοίγονται είσοδοι χωρίς να γκρεμιστεί κάτι).

Την εποχή της Φραγκοκρατίας ο χώρος γίνεται τόπος κατοικίας των Φράγκων ηγεμόνων, τα Προπύλαια διαμορφώνονται σε ανάκτορα, ενώ σε κάποιο μέρος τους,χτίστηκε ένας ψηλός τετράγωνος πύργος. Γενικά όμως η όψη της Ακρόπολης δεν υφίσταται αλλαγές.

Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Αθήνα το 1456, ο Παρθενώνας έγινε τζαμί. Οι Τούρκοι έχτισαν πολλά σπιτάκια πάνω στην Ακρόπολη και χρησιμοποίησαν διάφορα κτίρια της για αποθήκες πυρομαχικών. Το 1655, ένας κεραυνός τίναξε στον αέρα τα Προπύλαια. Η μεγαλύτερη καταστροφή όμως έγινε το 1687, όταν ο βενετσιάνος Μοροζίνι, πολιορκούσε την Ακρόπολη. Μια οβίδα έπεσε στον Παρθενώνα ανατινάζοντας την εντός αυτού αποθήκη πυρομαχικών, γκρεμίζοντας ένα μεγάλο μέρος του ναού(μέχρι τότε ο Παρθενώνας ήταν σχεδόν ανέπαφος).Όταν τελικά κατόρθωσε να καταλάβει το βράχο λεηλάτησε τους θησαυρούς, όπως είχαν κάνει πριν απ' αυτόν τόσοι άλλοι κατακτητές. Και το Ερεχθείο καταστρέφεται σιγά-σιγά, γιατί οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν τα μάρμαρα για να φτιάχνουν ασβέστη, που ήταν πρώτη ύλη στο χτίσιμο. Το 1687 οι Τούρκοι διέλυσαν το ναό της Απτέρου Νίκης και με τα αρχιτεκτονικά του μέλη ενίσχυσαν τις οχυρώσεις τους.

Εκτεταμένες καταστροφές προκάλεσε ο Άγγλος λόρδος Έλγιν λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821.Πρέσβης της Αγγλίας στην Κωνσταντινούπολη,εφοδιάσθει με Τουρκικό φιρμάνι απο τον Σουλτάνο,ήρθε στην Αθήνα και έβαλε να ξηλώσουν τη ζωφόρο του Παρθενώνα, μετόπες, αετώματα, μία Καρυάτιδα και έναν κίονα του Ερεχθείου, τα οποία μετέφερε στην Αγγλία και όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα,στο Βρετανικό μουσείο του Λονδίνου. Για όλα αυτά πλήρωσε 35.000 λίρες στους Τούρκους και στους Αθηναίους δώρισε ένα ρολόι, που στήθηκε στην αρχαία αγορά.Συνολικά αφήρεσε 253 τεμάχια,μεταξύ αυτών και το άγαλμα του Διονύσου που ευρίσκετο στο κάτω από την Ακρόπολη θέατρο του.

Κατά την Επανάσταση του 1821 η Ακρόπολη πολιορκήθηκε διαδοχικά από Έλληνες και Τούρκους και υπέστει νέες καταστροφές.

Στις 31 Μαρτίου 1833 εκυμάτισε για πρώτη φορά στις επάλξεις της η Ελληνική σημαία.

Ο πρώτος βασιλιάς Του Ελληνικού κράτους"Όθων",θέλησε να κατασκευάσει το παλάτι του επι του Ιερού Βράχου.Αυτό όμως απεφεύχθει με προτροπή του πατέρα του, βασιλιά της Βαυαρίας.

Μετά την δημιουργια του Ελληνικού Κράτους υπήρξε διεθνές ενδιαφέρον για την προστασία και την αναστήλωση αυτού του μνημείου της ανθρωπότητας. Οι Έλληνες αρχαιολόγοι άρχισαν πρώτοι τις ανασκαφές το 1834, ενώ παράλληλα ξεκαθάρισαν το τοπίο γκρεμίζοντας ότι δεν ανήκε στην κλασική και υστερότερη εποχή. Ο Λουδοβίκος Ρος αναστήλωσε το ναό της Απτέρου Νίκης και από το 1874 άρχισε ένα ευρύ και αυστηρά επιστημονικό πρόγραμμα αποκατάστασης.

Το πρόγραμμα αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ενώ ένα άλλο πρόβλημα είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση, που διαβρώνει και καταστρέφει τα μάρμαρα σιγά-σιγά.Μετά την οικοδόμηση του νέου Μουσείου της Ακρόπολης,πολλά έργα και κίονες μεταφέθηκαν σ'αυτό,ενώ στην θέση τους τοποθετούνται ομοιώματα από τσιμέντο,γύψο κλπ υλικά.


ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ

Ο Παρθενώνας είναι το μεγαλύτερο και επισημότερο οικοδόμημα της Ακρόπολης και συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα.Εκτίσθει λίγο νοτιότερα της θέσης των δύο προτέρων ναών του 750 και του 530πΧ, γνωστοί σαν "Εκατομπεδον". Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς άρχισαν το 447 π.Χ. υπό τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων Ικτίνου και Καλλικράτη και με κύριο επόπτη τον Φειδία. Ο ναός τελείωσε το 438 και κατά τα Παναθήναια του επόμενου χρόνου αφιερώθηκε στην πολιούχο θεά. Παρ' όλ' αυτά οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 432. Είναι ναός δωρικού ρυθμού περίπτερος με 8 κίονες στις στενές και 17 στις μακριές πλευρές. Οι κίονες έχουν ύψος 10,5 μ. και πάνω τους στηρίζεται ο θριγκός (επιστύλια), οι μετόπες, τα τρίγλυφα, τα γείσα και τα αετώματα. Ο σηκός ήταν χτισμένος ολόκληρος με μαρμάρινες πέτρες σε οριζόντιες σειρές και σε καθεμία στενή πλευρά είχε από έξι δωρικούς κίονες, οι οποίοι τον χώριζαν σε δύο μέρη: τον κυρίως ναό και τον οπισθόδομο. Η ζωφόρος στους τοίχους του σηκού είχε παραστάσεις της πομπής των Παναθηναίων.

Ο κυρίως ναός στο εσωτερικό του χωριζόταν σε τρία μέρη· Αυτό γινόταν με δύο κάθετες δωρικές κιονοστοιχίες. Το μεσαίο από τα τρία μέρη ήταν το πλατύτερο και σ' αυτό ήταν στημένο πάνω σε βάθρο το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παρθένου Αθηνάς, το οποίο ο Φειδίας είχε ολοκληρώσει και τοποθετήσει το 338 π.Χ. στη θέση του. Οι 92 μετόπες εσωτερικά ήταν ανάγλυφες και παρίσταναν διάφορα μυθολογικά θέματα.

Εξωτερικά είχε γλυπτές μετόπεςπου απεικόνιζαν:

-Την Γιγαντομαχία, στην ανατολική.
-Την Αμαζονομαχία,στην δυτική.
-Τον Τρωικό πόλεμο, στην Βόρεια.
-την κενταυρομαχία, στην νότια.

Στα δύο αετώματα εικονίζονταν μυθικές σκηνές που είχαν σχέση με την θεά Αθηνά :

-Η γέννηση της παρουσία των άλλων θεών,στο ανατολικό.
-Ο αγώνας της με τον Ποσειδώνα για το όνομα της πόλης,στο δυτικό.

Οι διαστάσεις του ναού ήταν:

Πλάτος 30,88 μ.
Μήκος 69,50 μ
Ύψος 21 μ. (2 + 14+5) από την γη έως την κορυφή του αετώματος.
Εμβαδόν 2.140,16 τετραγωνικά μέτρα.

Από αιώνες οι Έλληνες αρχιτέκτονες, ποτέ δεν σταμάτησαν να δουλεύουν για να ανυψωθεί ένας ναός από απλό λειτουργικό οικοδόμημα σε ένα αισθητικό δημιούργημα. Ο Παρθενώνας βρίσκεται στην κορυφή όλων των αρχαίων οικοδομημάτων ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Ας εξετάσουμε ένα προς ένα τα στοιχεία της αισθητικής αυτής υπεροχής:

- Η τοποθέτηση στο χώρο: Βγαίνοντας από τα Προπύλαια, ο επισκέπτης αντίκριζε όχι το μέτωπο του ναού αλλά ολόκληρο το σώμα του, χαρίζοντάς του την "ευμετρίαν" του, δηλαδή το ισοδύναμο ζύγισμα του πλάτους προς το μήκος και το ύψος του.

- Οι τρεις κατά μήκος διαιρέσεις ενός ναού (το κρηπίδωμα, η κιονοστοιχία και ο θριγκός) έχουν την αρμονικότερη σχέση, την οποίαν γνώρισε ποτέ η ελληνική τέχνη. Πρώτοι ο Γερμανός Hoffner και ο Άγγλος Pennethorne διαπίστωσαν ότι οι βαθμίδες του Παρθενώνος είναι καμπύλες. Οι βαθμίδες φουσκώνουν προς το κέντρο στις μεν μακριές πλευρές 0,11 μ.,στις δε στενές 0,06μ., σχηματίζοντας τις "υπερβολικές" λεγόμενες καμπύλες. Οι επάλληλες αυτές καμπύλες δίνουν την εντύπωση πως ο ναός έχει πάρει μια βαθιά ανάσα πριν σταθεί στον χώρο.

- Αντίθετα, οι τοίχοι και η κιονοστοιχία, που αποτελούν τη δεύτερη καθ' ύψος διαίρεση του κτιρίου, κλίνουν προς τα μέσα με τρόπο, ώστε το κτίριο σχηματίζει τη βάση μιας μεγάλης πυραμίδας της οποίας το υψος(αν προεκταθούν οι κίονες)είναι 1.852μ. Οι γωνιαίοι κίονες έχουν φυσικά διπλή κλίση, δηλαδή γέρνουν προς τα μέσα,αν παρατηρηθούν από τη στενή αλλά και από τη μακριά πλευρά του κτηρίου.

- Μείωση- Ένταση- Βηματισμός: Η "μείωση" είναι το αδυνάτισμα του πάχους των κιόνων προς τα πάνω. Η μείωση αυτή δεν είναι ενιαία και ακολουθεί μία ιδιόρρυθμη καμπύλη. Στα 2/5 περίπου του ύψους του κίονος παρουσιάζεται μία αντίθετη κίνηση, η οποία μοιάζει με φούσκωμα και ονομαζόταν "ένταση", ακριβώς επειδή αποσκοπούσε στην εντύπωση πως ο κίων εντείνει την δύναμη του, για να κρατήσει το βάρος του θριγκού. Αλλά και ο "βηματισμός" των κιόνων είναι πολύ προσεγμένος. Καμία απόσταση μεταξύ των κιόνων δεν είναι ακριβώς η ίδια και επί πλέον,οι αποστάσεις των γωνιαίων κιόνων με τους διπλανούς τους είναι μεγαλύτερες απ' ό,τι μεταξύ των ενδιάμεσων κιόνων.

Όλες αυτές οι λεπτότητες, οι οποίες δεν είναι αμέσως φανερές στο μάτι, επεδίωκαν να εξασφαλίσουν για το κτίριο μία δική του ζωή αλλά και μία κρυφή αρμονία. Έτσι ο Παρθενώνας συνιστά ένα έργο πολύπλοκων υπολογισμών, που αποδεικνύει πόσο προηγμένη ήταν η μαθηματική επιστήμη αλλά και πόσο υψηλές ήταν οι απαιτήσεις του κοινού της εποχής εκείνης.

Στο επιστύλιο του Παρθενώνα ήταν αναρτημένες και οι 26 ασπίδες από τις 300 Περσικές πανοπλίες-λάφυρα,τις οποίες είχε στείλει ο Μέγας Αλέξανδρος στην θεά Αθηνά μετά την μάχη στον Γρανικό ποταμό,όπου ηταν και η πρώτη νίκη του κατά των Περσών το 334πΧ.

Οπως ανέφερα και παραπάνω,ο Παρθενώνας έμεινε άθικτος μέχρι το 1687μΧ οπότε καταστράφηκε από έκρηξη πυρομαχικών που είχαν αποθηκεύσει οι Τούρκοι,κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης από τους Βενετούς τους του Μοροζίνι.




ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

Στο σηκό του Παρθενώνα ο Φειδίας έστησε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, ένα πραγματικό αριστούργημα ομορφιάς, τέχνης, χάρης και επιβλητικότητας.

Μας το περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ο Παυσανίας, που το είδε στη θέση του όταν επισκέφτηκε την Αθήνα.Το ύψος του αγάλματος ήταν 13μ και μαζί με το βάθρο έφτανε τα 15 μέτρα.Τα διαμαντένια μάτια της θεάς σε οβάλ σχήμα είχαν 25 εκατοστά μήκος και 12 πλάτος, και ήταν μια Αθηνά που στεκόταν όρθια,επιβλητική και ολοζώντανη. Η Αθηνά φορούσε μακρύ ποδήρη χιτώνα,τα χέρια της ήταν γυμνά, φτιαγμένα από ελεφαντόδοντο, το στήθος ήταν σκεπασμένο με την αινιγματική Αιγίδα που την συγκρατούσε κοραλένιος πολύτιμος λίθος το "Γοργόνειο" που είχε διάμετρο 30 εκατοστά με σχεδιασμένο το κεφάλι της Μέδουσας πάνω σε αυτό. Στο δεξί της χέρι κρατούσε τη φτερωτή νίκη, που είχε ύψος 1,80εκ.και ήταν χρυσελεφάντινη. Στο αριστερό χέρι κρατούσε ακουμπισμένα στο δάπεδο, το δόρυ και την ασπίδα. Στο εσωτερικό της ασπίδας φαινόταν ένα φίδι που παρίστανε τον Εριχθόνιο,επίσης ο μοναδικός ζωγράφος Πολύγνωτος είχε ζωγραφίσει σκηνή από τη πρώτη Γιγαντομαχία και στο εξωτερικό υπήρχε σκηνή από τον πόλεμο του Θησέα με τις Αμαζόνες. Σ' έναν από τους πολεμιστές ο Φειδίας είχε δώσει τη μορφή του Περικλή και σ'έναν άλλο, σ'ένα γέρο που σήκωνε μια πέτρα, τη δική του μορφή.Στην κορυφή της περικεφαλαίας του αγάλματος της Αθηνάς υπήρχε σκαλισμένη μια σφίγγα και αριστερά και δεξιά δύο γρυπολέοντες.

Το χρυσάφι του αγάλματος ζύγιζε περίπου έναν τόνο,αξίας 44 ταλάντων!

Τον 5ο μΧ.αιώνα η χρυσελεφάντινη Αθηνά μεταφέρθηκε από τους χριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη. Έκτοτε χάνονται τα ίχνη της.Κυκλοφορούν και κάτι ανεπιβεβαίοτες φήμες ότι είναι αποθηκευμένη σε κάποια μυστική υπόγεια στοά ,κάτω απο την Ακρόπολη(?)



ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Κατά την ανέγερση του Παρθενώνα όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στο «Βίος Περικλή» (13) συνέβησαν μυστηριώδη γεγονότα.
Ο αρχιτεχνίτης του Παρθενώνα Μνησικλής, έπεσε από το ικρίωμα ανέγερσης του ναού από μεγάλο ύψος και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά.

Από το ατύχημα αυτό ο Περικλής είχε περιέλθει σε απόγνωση, όχι μόνο γιατί θα καθυστερούσαν οι εργασίες αλλά και γιατί ο Μνησικλής ήταν επιστήθιος φίλος του. Ξαφνικά εμφανίστηκε σαν όραμα η Αθηνά και του υπέδειξε ένα βότανο, με το οποίο θα γινόταν καλά ο τραυματίας.

Την επομένη το πρωί έστειλε και βρήκαν το βότανο που παραδόθηκε στους θεραπευτές, ενώ η κατάσταση του Μνησικλή είχε επιδεινωθεί. Μετά τη χορήγηση του βοτάνου,άρχισε να συνέρχεται πολύ γρήγορα, αποθεραπεύτηκε τελείως και είναι
αυτός που αποπεράτωσε τον Παρθενώνα.

Εκείνο για το οποίο δε γνωρίζουμε απολύτως τίποτε είναι η τεχνολογία με την οποία κατασκευάστηκαν τα μεγαλουργήματα του Παρθενώνα. Η προσπάθεια που καταβάλλεται να πείσουν ότι τα πάντα έγιναν με πρωτόγονα μέσα είναι τουλάχιστον άστοχη.
Το επιχείρημα ότι χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα χέρια δεν απαντά σε πλήθος ερωτημάτων. Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι υπήρχε τεχνολογία εφάμιλλη της σημερινής ή και ανώτερη,αφού κατασκευήστηκαν με όλους τους κανόνες αντισεισμικότητας.

Σύγχρονοι Αμερικανοί επιστήμονες έχουν παραδεχθεί πως,ακόμα με σύγχρονα μέσα και μηχανήματα,είναι αδύνατον να μπορέσουν να ξαναφτιάξουν το ίδιο κατασκεύασμα με τις ίδιες λεπτομέρειες και τα ίδια μυστκά.

Το πρώτο βασικό ερώτημα,σε σχέση με τις αμερικάνικες διαπιστώσεις,είναι το που και πως σχεδιάστηκε ο Παρθενώνας,ώστε οι απλοί εργάτες,λιθοξόοι,κλπ που θα εκτελούσαν την οικοδόμηση,να συλάβουν τις απίστευτα πολύπλοκες ιδέες,οι οποίες ,αν και δεν είναι ορατές,είναι υπαρκτές και κάνουν το οικοδόμημα να ξεχωρίζει.

Αν εξετάσουμε λεπτομερώς τις διαστάσεις του,θα διαπιστώσουμε πως μέσα σ'αυτά τα νούμερα εκφράζονται συμπαντικές μονάδες μέτρησης,όπως οι αριθμοί φ=1,61803 (χρυσή τομή),π=3,1416, e=2,61802..(νεπέριος αριθμός που είναι ίσος περίπου με φ2).

Ενώ οι πρόγονοι μας κατασκεύασαν μέσα σε εννέα χρόνια τα μεγαλουργήματα της Ακρόπολης οι σημερινοί Έλληνες χρειάζονται τριάντα χρόνια για την αναστήλωση μόνο του Παρθενώνα.

Όσον αφορά το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς,αν κρίνουμε από τα 13 μέτρα ύψους του, όσο μια τετραόροφη οικοδομή, τότε η μεταφορά του και η τοποθέτηση του ακόμη και σήμερα γίνεται προβληματική.

Πλήθος θρύλων μιλούν για θησαυρούς θαμμένους στο εσωτερικό του, αμύθητης αξίας αγάλματα και λαβυρινθώδεις στοές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Υπάρχει μάλιστα και ένας θρύλος που τοποθετεί κάτω από το έδαφος της Ακρόπολης έναν Παρθενώνα μεγαλοπρεπέστερο από αυτόν που όλοι γνωρίζουμε. Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την Ακρόπολη αναφέρει διάφορα ιερά σπήλαια, μυστηριώδη πηγάδια και ανοίγματα του εδάφους, καθώς και μυστικές τελετές που συνδέονταν με όλα αυτά.

Επίσης ο Παυσανίας περιγράφοντας τον ιερό χώρο του Ερεχθείου αναφέρει στο εσωτερικό του παράξενου οικοδομήματος την ύπαρξη ενός πηγαδιού με θαλασσινό νερό. Το αξιοπερίεργο σχετικά με αυτό το πηγάδι δεν είναι τόσο το γεγονός ότι διαθέτει θαλασσινό νερό, όσο το γεγονός ότι όταν φυσάει νοτιάς ακούγεται μέσα του ήχος κυμάτων! Υποτίθεται ότι το πηγάδι αυτό το δημιούργησε ο Ποσειδώνας με ένα χτύπημα της τρίαινάς του κατά τη διάρκεια της φιλονικίας του με την Αθηνά για την κυριαρχία της πόλης. Άραγε υπάρχει κάποια υπόγεια διαδρομή που ενώνει το πηγάδι του Ερεχθείου με τη θάλασσα ? Σήμερα πάντως το εσωτερικό του Ερεχθείου είναι απρόσιτο για το κοινό, και κανείς δεν μπορεί να είναι εκεί όταν φυσάει νοτιάς για να ακούσει τον φλοίσβο των κυμάτων που ταξιδεύει με τον άνεμο ως το βράχο της Ακρόπολης.

Μην ξεχνάμε επίσης τις δύο πυραμίδες που σχηματίζουν,οι προεκτάσεις του ιερού βραχου στα 835,50μ και οι προεκτάσεις των κίονων του Παρθενώνα στα 1852μ.Είναι γνωστόν ότι η Πυραμίδα,είναι το πλέον ενεργειακό στερεό σχήμα.

Τέλος πρέπει να αναφέρω ότι μέχρι και πρίν λίγα χρόνια,πουλιά δεν πετούσαν πάνω από τον ιερό βράχο.Αυτό άρχισε να γίνεται μετά το 1979 πού άρχισε η αντικατάσταση των μαρμάρων με τσιμεντένια και γύψινα ομοιώματα και επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια με την απομάκρυνση του μεγαλυτέρου μέρους των μαρμάρων,που μεταφέρθησαν στο νέο μουσείο για να προστατευθούν από τους ρύπους της πόλεως.

Επίσης στην Ακρόπολη δεν λειτουργούσαν τα GPS όταν υπήρχαν τα κανονικά μάρμαρα.




ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στο βιβλίο του στρατηγού-συγγραφέα Γερ.Καλογεράκη "Η Διαθήκη του Προμηθέα",αναφέρονται τα παρακάτω για την Ακρόπολη":

Ο Παρθενώνας της Ακρόπολης των Αθηνών, είναι κατασκευασμένος από Πεντελικό μάρμαρο, η θεμελίωση είναι από πωρόλιθο, ο βράχος είναι από ασβεστόλιθο, το σχήμα του, η δόμηση το ύψος και το σχήμα των κιόνων συνιστούν μια πολύμορφη ηλεκτρική μηχανή με ασύλληπτα ενεργειακά αποτελέσματα, άγνωστα ακόμη σ' εμάς.

Ίσως φαίνεται περίεργος ο τρόπος ελέγχου του ηλεκτρισμού από τους προγόνους μας, γιατί η σύγχρονη τεχνολογία με την πλήρη άγνοια της έκανε το πρόβλημα πολυσύνθετο.

Η παραγόμενη πολύμορφη ενέργεια στο βράχο της Ακρόπολης, θα μπορούσε να καλύψει ένα τεράστιο μέρος από το ενεργειακό πρόβλημα της πόλης των Αθηνών.Πριν από αρκετά χρόνια η ενέργεια αυτή συντελούσε στην εξουδετέρωση της πολλαπλής μόλυνσης της ατμόσφαιρας της πόλης.Σήμερα όμως έχει΄εξουδετερωθεί αφ'ενός λόγω της απομάκρυνσης των μαρμάρων για να προφυλαχθούν από τους ρύπους της πολεως και αφ'ετέρου λόγω του όγκου τσιμέντου και σιδήρου στα κτήρια των Αθηνών.

Το σημείο του ναού που ήταν τοποθετημένο το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς ήταν το σημείο της μεγίστης συσσώρευσης ενέργειας. Με τα σημερινά δεδομένα το άγαλμα ήταν ο ένας πόλος του συσσωρευτή βράχος και ο άλλος πόλος ήταν το πηγάδι, στο πίσω μέρος του ναού που είναι σήμερα σφραγισμένο. Έτσι ο στατικός ηλεκτρισμός του βράχου συσσωρευόταν στον ναό, δημιουργούσε μαγνητικό πεδίο, ηλεκτρεγερτική δύναμη και ιονισμό της ατμόσφαιρας και τα φαινόμενα αυτά ενισχυόταν στο μέγιστο από κρύσταλλο που βρισκόταν στο σπήλαιο κάτω από το ναό. Η ενέργεια διασκορπιζόταν για τους επιθυμητούς σκοπούς με τους κίονες του ναού, που χρησιμοποιούνταν σαν αγωγοί μεταφοράς της ενέργειας.

Τα υπόγεια τελλουρικά ρεύματα και το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της γης συσσώρευαν στο βράχο ποσότητες στατικού ηλεκτρισμού που ενισχυόταν από το σχήμα του Παρθενώνα και το υλικό κατασκευής του, το πεντελικό,μάρμαρο και την κοσμική ενέργεια.

Όλη η σημερινή δομή του ναού δείχνει ότι υπήρχε γείωση για την αποφόρτιση και κενό κάτω από το ναό για εκτόνωση της πλεονάζουσας ενέργειας.

Οι γύρω από το βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών πέτρινοι λόφοι, είναι μέρος του όλου ενεργειακού πλέγματος παραγωγής πιεζοηλεκτρικών φαινομένων, αφού μετατρεπόταν σε συλλέκτες, κοσμικής ενεργείας και του γήινου ηλεκτρισμού, συγχρόνως και σε πυκνωτές ηλεκτρομαγνητικής ενεργείας.

Αργότερα τα οικήματα της βάσης του βράχου της Ακρόπολης συσσώρευαν και αυτά μεγάλο ποσό ενέργειας(ωδείο Περικλή με πυραμιδοειδή σκεπή και θέατρα).

Η στατικότητα των κατασκευών σε μεγάλο μέρος οφειλόταν στα δυναμικά πεδία που δημιουργούντο στους αρμούς συνδέσμου των κιόνων, και εξουδετέρωναν τάσεις μετατόπισης των σπονδύλων.

"Όλος ο βράχος είναι ισχυρότατος ενεργειακός χώρος, χώρος επικοινωνίας με το διάστημα και πύλη εξόδου σε άλλη διάσταση με επίκεντρο το σημείο τομής των διαγωνίων του Παρθενώνα",σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων.

Ο βράχος της Ακρόπολης ήταν ισχυρός συσσωρευτής παντοειδούς ενέργειας, θετικών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και ο ναός μεταβαλλόταν σε πυκνωτή, που τη δέσμευε με το σχήμα, το υλικό κατασκευής και θεμελίωσης.

Ο συνδυασμός του Πεντελικού μαρμάρου, του πωρόλιθου θεμελίωσης και του ασβεστολιθικού βράχου, δημιουργούσαν πιεζοηλεκτρικά και ηλεκτροστατικά φορτία και αυτά παρήγαγαν μαγνητικό πεδίο, με αποτέλεσμα να έχουμε αδιάκοπη παραγωγή ηλεκτρισμού που συσσωρευόταν στο ναό. Η ενέργεια αυτή χρησιμοποιείτο και για την ενεργοποίηση του Γοργόνειου όταν απατείτο.

Η συσσωρευμένη ενέργεια εκτονώνονταν μέσα στα σπήλαια του βράχου της Ακρόπολης ή διαχέονταν στους γύρω λόφους και ενίσχυε τη φόρτιση των ομφαλών-συλλεκτών από μάρμαρο ή των ειδικών κρυστάλλων και έτσι δημιουργούσε ένα εκτεταμένο ενεργειακό πλέγμα.

Λόγω μορφολογίας της υπόγειας περιοχής του βράχου, των τελλουρικών ρευμάτων, και της κοσμικής ενέργειας λειτουργούσε και σαν οργονοσυλλέκτης(συλλέκτης αιθέρος).

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε για το βράχο ότι είναι πηγή γεωμαγνητικής και κοσμικής ενέργειας που συσσωρευόταν στον Παρθενώνα πυκνωτή, πόλο έλξης και μετασχηματιστή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας και συγκρατούσε μεγάλα φορτία.

Η μεγίστη τιμή του ενεργειακού πεδίου του βράχου βρισκόταν στο σημείο τομής των διαγωνίων του ναού και μεταφερόταν και σε βάθος όπου υπήρχε ειδικός κρύσταλλος που ενίσχυε όλες τις μορφές ενέργειας. Μπορεί σήμερα κάποιοι να πέτυχαν την νέκρωση του ναού του Παρθενώνα, με τη χρησιμοποίηση τεμαχίων μπετόν αντί μαρμάρων στους κίονες, δεν μπόρεσαν όμως να κάνουν το ίδιο και στον βράχο παρά το σφράγισμα των σπηλαίων, με το οποίο εξουδετέρωσαν μερικά θετικά ενεργειακά στοιχεία.

Οι ιδιότητες του βράχου σε συνδυασμό με διάφορους κοσμικούς παράγοντες, που θ' αναφέρουμε στη συνέχεια, δημιουργούσαν πίδακες φωτός, λάμψεις, φωταύγειες, ηχητικά φαινόμενα που έδιναν την αίσθηση ότι ο βράχος της Ακρόπολης δεν φιλοξενεί μόνο ιερά αλλά και τους ίδιους τους Ολύμπιους. Ο φωτισμός της Ακρόπολης τα βράδυα αποσκοπεί στην εξαφάνιση όλων αυτών των φαινομένων,επειδή ..κάποιοι το έχουν απαιτήσει.

Όπως προανεφέρθει,επεκτεινόμενες οι παρειές του βράχου σε ύψος 835,50 μ. καθώς και οι κολώνες σε ύψος 1852μ,σχηματίζουν πυραμιδοειδή στερεά που υποβοηθουν τη συλλογή ενέργειας.

Πιό ενδιαφέρον σημείο του Βράχου της Ακρόπολης είναι οι σπηλιές που υπήρχαν στη Βάση του, ο αριθμός των οποίων κατά τους αρχαιολόγους κυμαίνεται μεταξύ πέντε και δέκα. Το περίεργο είναι ότι δεν υπάρχει καμμιά περιγραφή για το βάθος τους και τι φιλοξενούσαν αυτές, ούτε ερευνήθηκαν ποτέ.

Γιατί σφραγίστηκαν οι σπηλιές και απαγορεύεται η προσέγγιση τους εδώ και χρόνια; Τι βάθος είχαν; Τι ήταν τα «Άρρητα» όπου και σήμερα κανένας δε μιλά γι' αυτά; Τι μπορεί να συμβαίνει κάτω από το Βράχο?Υπάρχει θεμελίωση του Παρθενώνα ή όχι?

Καλύφθηκαν επιχώσεις θεμελιώσεως του ναού βάθους 11 μέτρων καθώς και δύο κλιμακοστάσια που κατέβαιναν μέσα στο βράχο.

Αριστερά και πίσω από τον Παρθενώνα υπήρχε πηγάδι που οδηγούσε μέσα στο βράχο και σήμερα φαίνεται σφραγισμένο.

Όλοι οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί είχαν υπόγειους μυστικούς χώρους. Γιατί ο Παρθενώνας θ' αποτελούσε εξαίρεση ?

Πάνω από τις σπηλιές της Αγραύλου και της Αφροδίτης, υπήρχε το Ερεχθείο το Πανδρόσειο, και το Αρρηφόρειο, στις οποίες κατέβαιναν οι Παρθένες 7-11 ετών και μετέφεραν τα «Άρρητα» για τα οποία «ΚΑΝΕΝΑΣ» δεν μιλούσε.

Όλες οι παραπάνω πληροφορίες δημιουργούν τη βεβαιότητα, με μικρή πιθανότητα λάθους, ότι ο βράχος της Ακρόπολης στους πρόποδες του είναι κοίλος σχεδόν ολόκληρος. Μια κοιλότητα που δεν γνωρίζουμε ούτε σε τι χρησίμευε ούτε τι υπήρχε μέσα σε αυτή.Τα μυστικά τα εγνώριζαν οι ιεροφάντες και οι ιέρειες του Παρθενώνα.

Η κατασκευή των ιερών ήταν μόνο το προπέτασμα για την ευχερή πρόσβαση των μυημένων στο βράχο, για το χειρισμό των πανίσχυρων όπλων, που ούτε καν διανοείται η σημερινή επιστήμη.

Θα αποσφραγιστούν κάποτε τα σπήλαια της Ακρόπολης? Δεν νομίζω γιατί υπάρχουν απαγορεύσεις από κέντρα αποφάσεων εκτός Ελλάδας.

Όσον αφορά την θεά Αθηνά:

Ήταν τελείως διαφορετική οντότητα από τις άλλες που έφεραν την ονομασία θεότητες, γι αυτό και δε γέννησε ποτέ, φαίνεται δε,ότι είχε διαφορετικό κώδικα γενετικής.

Στο εσωτερικό της ασπίδας του χρυσελεφάντινου αγάλματος της φαινόταν ο Εριχθόνιος.

Ποιος ήταν ο Εριχθόνιος:

'Οταν ο Ήφαιστος επιχείρησε να βιάσει την Αθηνά, εκσπερμάτωσε στη γη, η οποία εκκόλαψε το θεϊκό σπέρμα και βγήκε ο Εριχθόνιος, φίδι, ο οποίος φοβούμενος μη θανατωθεί κρύφτηκε πίσω από την ασπίδα της Αθηνάς όπου και μεγάλωσε.

Το φίδι κρυπτογραφεί τα έντονα ενεργειακά και ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα του βράχου που ελεγχόταν από την ασπίδα της θεάς, και για το λόγο αυτό ο Φειδίας το σκάλισε μέσα στην ασπίδα. Ήταν η παράσταση, διακόπτης θα λέγαμε σήμερα, που έθετε σε λειτουργία όλα τα ενεργειακά φαινόμενα του βράχου. Μόνο ο Ιεροφάντης και η Ιέρεια του ναού είχαν πρόσβαση στο διακόπτη αυτό.


ΑΙΓΙΔΑ ΚΑΙ ΓΟΡΓΟΝΕΙΟ.

(Πληροφορίες απο τοβιβλίο "Η Διαθληκη του Προμηθέα" του Γερ.Καλογεράκη,σύμφωνα με ληφθέντα μηνύματα των Ολυμπίων).

Τόσο η ελληνική παράδοση όσο και οι ιστορικοί κάνουν αναφορές σχετικά με τα όπλα αυτά.

Ο Ζευς ήταν ο κάτοχος της Αιγίδας και τη φορούσε στον αριστερό ώμο.Η Αθηνά τη φορούσε ριγμένη στους ώμους και τη συγκρατούσε με το Γοργόνειο, μπροστά στο στήθος.Σε ότι αφορά το υλικό κατασκευής της Αιγίδας από κατσίκισιο δέρμα ή το δέρμα του γίγαντα Πάλλοντα, που τον σκότωσε η Αθηνά, και δεν το διαπερνούσε τίποτα, το θεωρώ τελείως ξένο με την πραγματικότητα.

Ο Όμηρος είναι απόλυτα σαφής στον τρόπο κατασκευής, το υλικό κατασκευής και τ' αποτελέσματα της, (Ιλιάδα β-448, 0-308, 310, Π-594).Αναφέρει την Αιγίδα σαν μεταλλική, έργο του Ηφαίστου από καθαρό χρυσάφι και είχε εκατό κρόσια.

Η Αθηνά με δική της ευθύνη και επίβλεψη την έδωσε στο θεό Απόλλωνα, τον ημίθεο Ηρακλή και τον ήρωα Αχιλλέα, οι οποίοι και την επέστρεψαν αμέσως μετά τη χρησιμοποίηση της.

Το λεξικό «ΗΛΙΟΣ» αναφέρει ότι η Αιγίδα ήταν απροσδιόριστης χρήσης.

Ο Όμηρος αναφέρει ότι ο Αχιλλέας τη φορούσε και από μακρυά πυρπολούσε τα τείχη των Τρώων.

Όταν ο χειριστής της Αιγίδας την έσειε δυνατά στο πεδίο της μάχης, αυτή προκαλούσε τρόμο, πανικό, φρενήτιδα και φυγή των εχθρών.

Όποιος τη χρησιμοποιούσε, θεός ή ήρωας, περιβαλλόταν από χρυσό σύννεφο, και γινόταν αόρατος.

Πριν μερικές δεκαετίες αυτά που αναφέρω φαινόταν ξέφρενα παραμύθια, σήμερα αποτελούν οράματα και στόχους της επιστήμης.

Η Αιγίδα ήταν φορητό όπλο και απαιτούσε μόνο έναν χειριστή για τη λειτουργία της, ενώ το Γοργόνειο χρειαζόταν περισσοτέρους, αλλά και ύπαρξη κατάλληλης υποδομής.

Υπήρχαν ιερά (Εστίες) του Γοργόνειου, αλλά και υπεύθυνοι ομφαλών και συλλεκτών των τμημάτων του. Για παράδειγμα η Αιγίδα μπορούσε να προκαλέσει τοπική καταιγίδα ενώ το Γοργόνειο σε πλήρη λειτουργία μπορούσε να καλύψει όλη την γη.

Το 480 π.Χ. 22 Σεπτεμβρίου όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος (Η-65, 84) και ο Πλούταρχος στο «Βίο Θεμιστοκλή» έγινε η Ναυμαχία της Σαλαμίνας και διηγούνται τα παρακάτω πολύ περίεργα φαινόμενα, τα οποία θεωρώ σαν αποτέλεσμα χρήσης του Γοργόνειου όπλου :

"Ακούστηκε θόρυβος σαν από πολλούς ανθρώπους μαζί. Σα να βάδιζαν 30.000 άνδρες.Νέφος από σκόνη φάνηκε από την Ελευσίνα και ακουγόταν μέσα από αυτό η φωνή του μυστικού Ιάκχου (Βάκχου), σηκώθηκε στον ουρανό κατευθύνθηκε στη Σαλαμίνα και στάθηκε πάνω από τα πλοία των Ελλήνων. Έβλεπαν μέσα στο νέφος οπτασίες ενόπλων οπλιτών Αιακιδών από την Αίγινα που άπλωναν προστατευτικά τα χέρια πάνω από τα πλοία".

Η Αθηνά παρουσιάστηκε στο πεδίο της μάχης και φώναξε δυνατά να την ακούσει όλος ο κόσμος, που επέπλητε τους Έλληνες: "Ω δυστυχείς ως πότε θα υποχωρείτε".

Έχω την βεβαιότητα ότι το νέφος έκανε αόρατα τα πλοία των Ελλήνων. Οφείλω να υπενθυμίσω ότι στο Θρειάσιο Πεδίον της Ελευσίνας υπήρχαν τα ιερά της Δήμητρας στα οποία υπήρχε τμήμα του Γοργόνειου.

Σύμφωνα με μηνύματα των Ολυμπίων:

"Το Γοργόνειο ήταν όπλο το οποίο αποτελείτο από κρυστάλλους και συλλέκτες, ομφαλούς και δέκτες, σε ιερά των Ελλήνων από το Δίον και την Τροία έως την Όαση Σίουα.

Τα περισσότερα ιερά της Ελλάδας διέθεταν το δικό τους Γοργόνειο που ανήκε στο πλέγμα του Γοργόνειου του ευρύτερου Ελληνικού χώρου.

Κάθε ιερό ενεργοποιούσε το δικό του τμήμα σε περίπτωση κινδύνου, ή ενίσχυε το Γοργόνειο άλλων περιοχών όταν απαιτείτο, σε περιπτώσεις εισβολών και πολέμου.

Το Γοργόνειο των Δελφών ήταν το ισχυρότερο της Ελλάδας.

Το αμέσως ισχυρότερο ήταν της Ακρόπολης περιλάμβανε περισσότερους κλάδους Γοργόνειου γιατί περιβαλλόταν από πλήθος Ιερών αλλά ήταν και το κέντρο αποφάσεων της Αθηνάς".

Κάθε σπηλιά της βάσης της Ακρόπολης ευθυγραμμιζόταν με τον Παρθενώνα και ένα ιερό. Για παράδειγμα η γραμμή (ευθεία), που ξεκινά από τον Παρθενώνα, περνά από την σπηλιά Θρασύλλου, το ιερό της Βραβρώνας και καταλήγει στη Δήλο γενέτειρα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος. Η ίδια πάντα γραμμή εκτεινόμενη βόρεια περνά από τη σπηλιά του Υποακραίου Απόλλωνα την Ελευσίνα και συνεχίζει στους Δελφούς.

Το αρμονικό οκτάγωνο αστέρι από το βιβλίο «Παρθενών» του Θεοφ. Μανία (Σελ. 54 ) αν το τοποθετήσουμε με κέντρο τον Παρθενώνα παρατηρούμε ότι οι γραμμές του δείχνουν τα πλησίον ιερά του οκταγωνικού άστρου αλλά και τις σπηλιές της βάσης. Σύμπτωση στις συμπτώσεις? Μου φαίνεται πολύ περίεργο για να είναι τόσα πολλά σημεία τυχαία.

Σπουδαίο ρόλο διαδραμάτιζαν τα μάτια από πολύτιμους λίθους καί το Γοργόνειο της Αιγίδας της Αθηνάς του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Παρθενώνα.

Η ενεργοποίηση μπορούσε να συντελεσθεί με πολλών ειδών ενέργεια, ηλιακή, αστρική, τελλουρική, κοσμική.

Το φως του Σειρίου όταν ανέτελε το πρωί της 25 Ιουλίου φώτιζε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς. Την ημέρα λειτουργούσε από το φως του Ηλίου που ενισχύεται σε μεγάλο ποσοστό από το φως του Σειρίου και δημιουργεί τα «Κυνικά Καύματα». Σύμφωνα με σύγχρονες επιστημονικές παρατηρήσεις, στην περίπτωση των κυνικών καυμάτων η ηλιακή ενέργεια ενισχύεται από τον Σείριο κατά 50%.

Στο σημείο αυτό θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να αναφέρω ένα αξιοπερίεργο γεγονός.Πριν μερικά χρόνια μία ξένη αποστολή από επιστήμονες και ..λοιπούς,ανέβηκε στην Ακρόπολη,κατόπιν αδείας,το πρωί της 25ης Ιουλίου προ της ανατολής του Σειρίου(το καλοκαίρι ο Σείριος ανατέλει πρωί σχεδόν μαζί με τον Ήλιο)΄συνοδεύομενη από γνωστό Έλληνα πανεπιστημειακό καθηγητή και έστησε στο σημείο που υπήρχε στην αρχαιότητα το χάλκινο άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς,ένα ακριβές ομοίωμα του δόρατος που κρατούσε το άγαλμα,καθώς και διάφορα μηχανήματα.Μόλις ανέτειλε ο Σείριος μία ακτίνα σαν κεραυνός έπεσε επάνω στην αιχμή του δόρατος το οποίο συρικνώθει σε μέγεθος καλαμακιού αναψηκτικών,τα δε μηχανήματα καταστράφηκαν !!!!

Συνεχίζω περί Γοργονειου:

Τον χειμώνα αντλούσε ενέργεια από τον ηλεκτρισμό των νεφών.

Χρησιμοποιούσε και την πιεζοηλεκτρική ενέργεια που δημιουργείτο από το βάρος των κατασκευών από το πεντελικό μάρμαρο.

Τέλος το Γοργόνειο μπορούσε να ενεργοποιηθεί με ενέργεια που απορροφούσαν από το εσωτερικό της γης. Μια τέτοια απορρόφηση ενέργειας διαφοροποιούσε την κινητικότητα του διάπυρου μάγματος (λάβα) και προκαλούσε σεισμούς. Τα πηγάδια Βάθους 500 μέτρων που ανακάλυψε ο «Μετροπόντικας»κατά την κατασκευή του Μετρό, πιστεύω ότι χρησιμοποιούνταν για το λόγο αυτόν.

Οι κρύσταλλοι του Γοργόνειου πολλαπλασίαζαν την συλλεγόμενη ενέργεια από ομφαλούς και συλλέκτες.Οι πλανητικοί συλλέκτες ενέργειας του ενεργειακού πλέγματος της Ακρόπολης ήταν κατασκευασμένοι από πεντελικό μάρμαρο και φιλοξενούσαν πολύτιμους λίθους, που δρούσαν σαν πυκνωτές και λεγόταν ομφαλοί συμπύκνωσης.

Ο ισχυρότερος κρύσταλλος υπήρχε στους Δελφούς και τον είχε φέρει ο Ζευς από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, είναι ο «ΟΜΦΑΛΟΣ» γνωστός σε όλους, σαν πέτρα που είχε καταπιεί ο Κρόνος αντί του Δία. Όλο το πλέγμα των παραστάσεων του ομφαλού ήταν από άγνωστους κρυστάλλους, δεμένους με χρυσό και άλλα στοιχεία, οι οποίοι δημιουργούσαν αρμονία εναλασσόμενων χρωματισμών όταν ο Ιεροφάντης αφαιρούσε το κάλυμμα.

Ο κρύσταλλος της Ακροπόλεως είχε το σχήμα του Παρθενώνα διαστάσεων 1,39 χ 0,62 χ 0,42 μέτρων, ήταν εναλασσόμενων χρωμάτων και ενεργοποιείτο με την αφαίρεση του καλύμματος του.Τούτον τον έφερε η Αθηνά από το Γαλαξία της Παρθένου.
Και οι 7 αυτοί κρύσταλλοι φυλάσσονται στη γη μαζί με τη βάση του κρυσταλλικού Παρθενώνα,που βρισκόταν ακριβώς κάτω από το χρυσελεφάντινο άγαλμα σε κοιλότητα του ιερού βράχου.

Το Γοργόνειο το ενεργοποιούσαν σε περίπτωση κινδύνου, σε περίπτωση πολέμου και στα μυστήρια, προκειμένου να δημιουργήσουν υπερφυσικά φαινόμενα ή ευνοϊκές συνθήκες καθόδου των ουράνιων οντοτήτων στο χώρο.

Εκτός από τους κρυστάλλους σημασία είχε και το κάλυμμα το οποίο τους κάλυπτε που το ανανέωναν κάθε χρόνο.

Στην Ακρόπολη σαν κάλυμμα του κρυστάλλου, ομοίωμα του ναού, χρησιμοποιείτο ο πέπλος της Αθηνάς, για τον οποίον υπήρχε ειδική τελετή στη γιορτή των Παναθηναίων.

Τα Παναθήναια, γιορτές προς τιμήν της Αθηνάς, ετελούντο τα μεν μικρά μια φορά το χρόνο τα δε μεγάλα κάθε τέσσερα χρόνια και τα δύο στις 21 Ιουνίου, που ήταν το θερινό ηλιοστάσιο. Τον Πέπλο της Αθηνάς τον ύφαιναν δύο Αρρηφόροι με την ιέρεια του ναού, και χρειαζόταν 9 μήνες για την ύφανση του και υποθοηθούντο από τις εργάτριες (22/9 έως 22/6).Ο Πέπλος είχε κίτρινο και μπλέ χρώμα, χρυσοκέντητος, μάλλινος με παραστάσεις του Δία και της Αθηνάς από τον πόλεμο κατά των Γιγάντων καθώς και το Γοργόνειο κεντημένο.

Τον μετέφεραν με άρμα σχήματος πλοίου στο Ελευσίνιο ιερό δυτικά των Προπυλαίων όπου γινόταν και η πρώτη μύηση των Ελευσίνιων μυστηρίων. Κατόπιν τον ανέβαζαν στην Ακρόπολη και τον παρέδιδαν στην ιέρεια της Πολιάδας Αθηνάς εμπρός στον Παρθενώνα. Οι Αρρηφόροι ήταν τέσσερα κορίτσια 7-11 ετών, από εξέχουσες οικογένειες. Φορούσαν λευκούς χιτώνες και χρυσά κοσμήματα που μετά τη γιορτή γινόταν ιερά. Κατοικούσαν στην Ακρόπολη για ένα χρόνο και στο φθινοπωρινό ηλιοστάσιο (22/9) έφευγαν αφού πρώτα είχαν εκλέξει άλλες.

'Οταν ήθελαν να ενεργοποιήσουν το Γοργόνειο της Ακρόπολης, μετακινούσαν τον Παρθενώνα κόσμημα-κρύσταλλο και το έφεραν κάτω ακριβώς από το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς του Παρθενώνα. Ο Ιεροφάντης αφαιρούσε τον πέπλο της Αθηνάς που σκέπαζε τον κρύσταλλο.Ήταν ο κύριος χειριστής που είχε τη δυνατότητα να κατευθύνει τη δέσμη ενέργειας όπου και όπως ήθελε, όπως ο χειριστής τη δέσμη λέιζερ.

Ο κεντρικός κρύσταλλος ενεργοποιημένος, ενεργοποιούσε αμέσως τα διαμαντένια μάτια και το γοργόνειο κόσμημα του αγάλματος της Αθηνάς, και πολλαπλασίαζε την ενέργεια χιλιάδες φορές περισσότερο.

Οι δύο βοηθοί του Ιεροφάντη παρέμεναν δίπλα στον κρύσταλλο και αυτός ανέβαινε στο ναό από το πηγάδι που σήμερα είναι σφραγισμένο, μεταφέροντας μαζί του ομοίωμα του σκήπτρου του Δία, που ήταν και το μέσον που προκαλούσε όλες τις ενέργειες λειτουργίας του Γοργόνειου.

Όταν η εναλλαγή των χρωματισμών του κεντρικού κρυστάλλου έπαιρνε την τελική μορφή, ο Ιεροφάντης με το ομοίωμα του σκήπτρου προκαλούσε όλες τις επιθυμητές διεργασίες. Ενεργοποιούντο, οι συλλέκτες ομφαλοί των γύρω λόφων από την Ακρόπολη και μέσω αυτών οι περιμετρικοί του Λεκανοπεδίου της Αττικής και σ' όποιο μέρος της Ελλάδας απαιτείτο. Από αυτό τον τρόπο λειτουργίας του Γοργόνειου έχουν εμπνευσθεί διάφοροι σκηνοθέτες του κινηματογράφου, εβραϊκής καταγωγής και τα μετέφεραν στην κιβωτό της διαθήκης που δεν είχε τέτοιες δυνατότητες.

Οι Ιεροφάντες είχαν τη δυνατότητα να παίρνουν φως που «Δινόταν σαν χάρη του Δία διά χειρός Απόλλωνα στους Ελλάνιους», όπως οι Ολύμπιοι μας είπαν.

Σύμφωνα με μήνυμα των Ολυμπίων:"Γνωρίζουμε το ενδιαφέρον σας για το Γοργόνειο. Δεν δυνάμεθα να σας δώσουμε πληροφορίες πού το έχουμε κρύψει στη Γαία. Εκεί φυλάσσονται οι κρύσταλλοι με απόλυτη ασφάλεια και μυστικότητα, και είναι καλώς φυλαγμένο. Το Γοργόνειον κατακαίει την ψυχήν αυτού που δεν είναι Έλληνας και δεν έχει πίστη. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συμφέροντες ατομικούς σκοπούς. Υπάρχει δικλείδα ασφαλείας, που αν δεν είναι αγνά τα χέρια που θα το αγγίξουν, δηλαδή με αγνό σκοπό, τότε θα κατακαύσει τη σάρκα αυτού που θα το αγγίξει και την ψυχή του μαζί. Κανένας δεν μπορεί να το πλησιάσει αν δεν το επιτρέψουμε εμείς. Το προστατεύουμε περιμένοντας την ενεργοποίηση του με εντολή του Ιερού Άρχοντα Φωτός και Αυτοκράτορα Ζηνός- Διός, σε επιχειρήσεις υπέρ της ανθρωπότητας και εναντίον των αποστατών και γήινων συνεργατών τους, οι οποίοι επειδή δεν το έχουν στη διάθεση τους το αναζητούν επίμονα και συνέχεια.

Το Γοργόνειο καλύπτει όλες τις δυνατότητες της Αιγίδας, για μεγάλες αποστάσεις, για ισχυρά φαινόμενα, για πλήθος κόσμου, για αστροσκάφη και επί πλέον έχει 8.000 άλλες δυνατότητες που δεν μπορούν να αποκαλυφθούν αφού δεν θα τις καταλαβαίνατε.

Εκείνο που μπορούμε να σας αποκαλύψουμε είναι ότι η Ακρόπολη των Αθηνών και οι παρακείμενοι λόφοι φιλοξενούσαν τμήματα του Γοργόνειου όπλου.

Η κολοσσιαία ενέργεια που παρήγαγε το Γοργόνειο, διάνοιγε ομφαλούς και συλλέκτες και μπορούσε ακαριαία να πραγματοποηθεί ταξίδι στο σύμπαν, ανθρώπων και σκαφών. Γινόταν πομπός ακαριαίων μηνυμάτων προς τους Γαλαξίες σμήνους 13 Γαλαξιών.
Το Γοργόνειο μπορεί να στρεβλώνει τον χωροχρόνο με δική σας ορολογία, και να δημιουργεί τεχνητούς διαύλους επικοινωνίας, όμοιους με τους φυσικούς που σας έχουμε υποδείξει, να ενισχύει στο μέγιστο βαθμό την ενέργεια του χώρου, να ανοίγει πύλες εξόδου σε άλλη διάσταση και να δημιουργεί άριστες συνθήκες καθόδου μας στη Γαία.

Είναι υποπολλαπλασιαστής ενεργειών όλων των κυττάρων του εγκεφάλου. Ενεργοποιεί όλες τις αρχέγονες μνήμες, την ουδετέρα υπόφυση και μεταλλάσσει σε φωτοφόρο ον τον άνθρωπο που κατέχει όλες τις δυνάμεις που είχε ο άνθρωπος προ εκατομμυρίων ετών, όταν είχε δημιουργηθεί από εμάς, και πριν εξουδετερωθούν οι δυνάμεις του από τους αποστάτες. Το Γοργόνειο είναι επικίνδυνο αν υποπέσει στα χέρια οποιουδήποτε γιατί δημιουργεί τον υπεράνθρωπο.

Είναι ένα όπλο το οποίο θα κληθούν κάποιοι από εσάς να το ενεργοποιήσουν όταν δοθεί εντολή.

Όλο αυτό το ενεργειακό πλέγμα του ιερού βράχου και των γύρω λόφων παρήγαγε και παράγει, φωτεινά φαινόμενα, πίδακες φωτός, ακτινοβολήσεις άγνωστης υφής και είναι αυτά που προκάλεσαν το ενδιαφέρον του εβραιοχριστιανισμού, ο οποίος ήθελε να τ'αποδώσει στον Γιαχβέ και γι αυτό μετέτρεψε τον Παρθενώνα το 450 μ.Χ. σε χριστιανική εκκλησία".


ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ


Πριν κλείσω το θέμα " Ακρόπολης", θα αναφερθώ στις ιδιότητες του Λεκανοπεδίου Αττικής (όπως αναφέρονται στην "Διαθήκη του Προμηθέα"του Γερ.Καλογεράκη),διότι έχουν άμεση σχέση με την Ακρόπολη.

Το Λεκανοπέδιο Αττικής περιβάλλεται από τα παρακάτω βουνά τα οποία σύμφωνα με πληροφορίες των Ολύμπιων είναι ισχυρότατοι ενεργειακοί χώροι και χώροι επικοινωνίας με το διάστημα:

- Ο Υμηττός, στον οποίο υπήρχε άγαλμα του Διός και του Απόλλωνα.

-Η Πάρνηθα, στην οποία υπήρχε τεράστιο χάλκινο άγαλμα του Διός και βωμός.

-Το Αιγάλεω, στο οποίο υπήρχε άγαλμα και βωμός του Απόλλωνα.

-Η μυστηριώδης Πεντέλη με τα παράδοξα φαινόμενα, στην οποία υπήρχε άγαλμα και βωμός της Αθηνάς. Από το γνωστό σπήλαιο της Πεντέλης ξεκινά ενεργειακός άξονας δυναμικών στροβίλων πλάτους 600 μέτρων και σταματά στην Ακρόπολη Αθηνών (μήκος άξονα 19 χιλιόμετρα), την οποία φορτίζει όπως μας αποκάλυψαν οι Ολύμπιοι.

Τέλος το λεκανοπέδιο Αττικής έχει άνοιγμα στη θάλασσα με το Σαρωνικό Κόλπο.

Το Αττικό υπέδαφος (φρεάτια, σπηλαιώσεις, σήραγγες), το έδαφος, λόφοι και βουνά, με ισχυρά ενεργειακά πεδία μαζί με το πλήθος των ιερών συνιστούσαν φυσική προϋπόθεση για τη λειτουργία των κοσμικών δυνάμεων.

Εκτός από την Ακρόπολη που είναι τρίτος στη σειρά ισχυρός ενεργειακός χώρος της Ελλάδας, μετά τους Δελφούς και το ιερό βουνό του Άθωνα (σήμερα Άγιο Όρος), στην κορυφή του οποίου κατά τον Πλούταρχο και τον Αναξίμανδρο δέσποζε τεράστιο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, οι λόφοι Λυκαβητού, Αρείου Πάγου, Φιλοπάππου, Πνύκας, Νυμφών (Αστεροσκοπείου) και Αρδητού συνιστούν το ενεργειακό πλέγμα της Ακρόπολης. Επίσης ο λόφος Στρέφι είναι ισχυρός ενεργειακός χώρος, αλλά δεν εντάσσεται στο ενεργειακό πλέγμα της Ακρόπολης.

Το Λυκαβητό κατά την παράδοση το μετέφερε από τον ουρανό η ίδια η Αθηνά και τον τοποθέτησε στη σημερινή θέση. Στην κορυφή του υπήρχε ναός του Απόλλωνα που γκρεμίστηκε για να χτισθεί το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.

Οι λόφοι αυτοί συγκέντρωναν όλα τα υπόγεια και κοσμικά ενεργειακά πεδία, ήταν ισχυροί ενεργειακοί δέκτες, ενώ με την κατασκευή των ιερών πάνω σε αυτούς, εξουδετέρωναν όλες τις επιβλαβείς μορφές ενεργείας που προέρχονται από τις εκρήξεις της λάβας στο εσωτερικό της γης. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που παράγεται από τις εκρήξεις της λάβας, μοιάζει πολύ με αυτό του ανθρώπινου σώματος το οποίο και το ενισχύει.

Το υπέδαφος του Λεκανοπέδιου της Αττικής είναι μοναδικό σε ποικιλία πετρωμάτων με επικρατέστερα το μάρμαρο και τα ασβεστολιθικά πετρώματα κατά το πλείστον. Διασχίζεται από εκτεταμένο δίκτυο σπηλαιώσεων και σηράγγων φυσικών και τεχνητών που υποβοηθούν την κυκλοφορία των ενεργειακών ρευμάτων, τη διοχέτευση των υδάτων και την εκτόνωση των σεισμικών δονήσεων.

Η ενέργεια από το εσωτερικό της γης, συγκεντρώνεται στις εδαφικές προεξοχές, ή διαχέεται στην ατμόσφαιρα από τα σεισμικά ρήγματα ή ρήγματα ώθησης των πλακών των Ηπείρων όπου οι ποσότητες ενέργειας είναι πολύ μεγάλες.

Η εκτόνωση από τα ρήγματα αυτά Βοηθά τον πλανήτη γιατί σε αντίθετη περίπτωση η συσσώρευση ενέργειας θα τον είχε κατακερματίσει με τις εκρήξεις που θα προκαλούσε. Έχει υπολογισθεί ότι ο πλανήτης μέσα σ' ένα 24ωρο αυξομειώνει τον όγκο του κατά ένα μέτρο. Η ενέργεια αυτή για το Λεκανοπέδιο διοχετεύεται στην επιφάνεια του με τις υπόγειες σπηλαιώσεις, σήραγγες και στοές που υποβοηθούνται και με τεχνητά πηγάδια .Η Αθηνά γνώριζε την αντισεισμικότητα του Αττικού εδάφους, αφού η ίδια είχε φονεύσει τον Εγκέλαδο που προκαλούσε σεισμούς (όπως λέει η παράδοση μας).

Η αντισεισμικότητα των Αθηνών πιθανόν να οφειλόταν στον εκφυλισμό των σεισμικών δονήσεων από το Γοργόνειο, το οποίο όπως φαίνεται έπαψε να λειτουργεί από την καταστροφή του μαγνητικού πεδίου του Λεκανοπεδίου Αττικής.Έτσι αναστήθηκε και πάλι ο Εγκέλαδος και έπληξε την πόλη της Παλάδας με δύο καταστρεπτικούς σεισμούς το 1979 και το 1999.

Στην κλασική εποχή το κλίμα της Αττικής παρουσίαζε άριστες παραμέτρους και επηρέαζε πολύ θετικά τους κατοίκους της και ανέδειξε τους γίγαντες του πνεύματος της παγκόσμιας διανόησης.

Σήμερα η βαρεία και πολύμορφη μόλυνση της ατμόσφαιρας εξουδετερώνεται αισθητά από τα ενεργειακά ρεύματα με αποτέλεσμα 4.500.000 άνθρωποι να συνεχίζουν να ζουν, να χαμογελούν, να σκέφτονται το αύριο και να σχεδιάζουν το μέλλον τους.

Αλλά και τα χρησιμοποιούμενα δομικά υλικά είναι επιβλαβή. Το τσιμέντο είναι ραδιενεργό υλικό, και ο δομικός σίδηρος σε συνδυασμό με τις οικοσυσκευές αλλοιώνουν το μαγνητικό πεδίο του χώρου που ζούμε. Η αυτοσυγκέντρωση στα σημερινά διαμερίσματα είναι αδύνατη, η λήψη κοσμικών κραδασμών δεν είναι εφικτή και η επικοινωνία του ανθρώπου με το θείο δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Όπως ανέφερα παραπάνω,πριν μερικά χρόνια δεν πετούσαν πουλιά πάνω από την Ακρόπολη ούτε και καθόντουσαν στα οικοδομήματα της.Τα τελευταία όμως χρόνια και ιδίως από το 1979 δεν ισχύει αυτό.Μάλλον η αιτία ήταν τα μαγνητικά της πεδία,τα οποία ,όπως έγραψα,καταστράφηκαν.

Η Αθήνα, με τη βαρύτατη μόλυνση ατμόσφαιρας που έχει, ζει χάρη στην προστασία της πολιούχου της Αθηνάς και στις γονιδιακές καταβολές των Αθηναίων που δίνουν την αίσθηση του αθάνατου όπως οι θεοί των πατέρων τους.




ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ

Ο καθηγητής φυσικός-μαθηματικός δρ.Παναγιώτης Παππάς,έχει αναφέρει τα παρακάτω:

"0 Μπρους Κάθυ είναι ένας παλαίμαχος πιλότος του Εθνικού Αερομεταφορέα της Νέας Ζηλανδίας, με περισσότερα από 30 χρόνια καθημερινών πτήσεων στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη μας.Κατά τη μακροχρόνια υπηρεσία του ως πιλότος, είχε παρατηρήσει κατ' επανάληψη εμφανίσεις "αγνώστου ταυτότητος αντικείμενων" στον ουρανό, όπως και πολύ άλλοι. Ο Κάθυ είχε προσέξει όμως ότι οι εμφανίσεις αυτές γίνονταν μόνο σε ορισμένους γεωμετρικούς τόπους,όπως είχε αναφέρει παλαιότερα και ο δικός μας καθηγητής, Παύλος Σαντορίνης, από στατιστικές παρατηρήσεις του.

Ο Κάθυ ανέλυσε τις παρατηρήσεις αυτές και βρήκε ότι ανήκουν στις έδρες ενός δικτύου που μοιάζει με το σχήμα που περιβάλει τον περίφημο "ομφαλό της γης" των Δελφών. Ο Κάθυ παρατήρησε ότι οι εμφανίσεις γίνονται από προτιμητέα σημεία του χώρου,κομβικά σημεία,τα οποία ας ονομάσουμε πύλες και καταλήγουν επίσης σε τέτοια σημεία-πύλες, κινούμενα μόνο κατά μήκος εδρών που ενώνουν πύλες. Το κοινό ερευνητικό ενδιαφέρον γρήγορα μας σύνδεσε με φιλία. Ο Κάθυ, δεν έχει έλθει ποτέ στην Ελλάδα. Από άλλα μνημεία γνώριζε την ιδιαιτερότητα της γεωγραφικής επιλογής των αρχαίων ναών, όπως και ο μεγάλος Ελληνας, Θεοφάνης Μανιάς. Μου ζήτησε τις γεωγραφικές συντεταγμένες του Παρθενώνα, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Η τεχνολογία των GPS δεν μου ήταν μόνο χρήσιμη για την διάψευση της ψευτοθεωρίας,πλέον,της Σχετικότητας, αλλά μπορούσαν τελικά να με βοηθήσουν για να βοηθήσω τον Κάθυ και να βρω τις συντεταγμένες του Παρθενώνα με την ακρίβεια που ήθελε, των 10-15 εκατοστών.

Βέβαια δεν μπορούσα να μπω μέσα στον Παρθενώνα, για δύο λόγους. Τον ένα λόγο τον ξέρετε: «Απαγορεύεται»... Ο άλλος λόγος δεν είναι καλά γνωστός. Τα GPS δεν δουλεύουν πλησίον του Παρθενώνα,τουλάχιστον προς το μεσημέρι και τις ημερομηνίες που εγώ έτυχε να πάω και υποθέτω το ίδιο ισχύει και μέσα στον Παρθενώνα. Αυτά παρατήρησε και ο Δρ. Φυσικής και Ηλεκτρόνικής Γιάννης Πηλιούνης,πλησίον και εντός του ναου του Επικουρίου Απόλλωνα στις Βάσσες(Πελοπόννησος νότια της Ανδρίτσαινας).

Είναι σαφές ότι δεν συντρέχει φανερός λόγος για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, στους ναούς αυτούς, που βρίσκονται μακριά από εμπόδια και σε κάποιο υψόμετρο, η λήψη των GPS θα έπρεπε να είναι πολύ καλύτερη σε σύγκριση με την ευρύτερη περιοχή. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο, εκτός αν λάβει κανείς υπ' όψιν του το φαινόμενο που περιγράψαμε: την «ετερογένεια ή ιδιαιτερότητα» του Χώρου και του Χρόνου για τους ναούς αυτούς.

Για τον Παρθενώνα λοιπόν, σκέφθηκα και μέτρησα τέσσερις συντεταγμένες επί των προεκτεινόμενων νοητών διαγωνίων του ναού και έξω από τον ναό και σε ίσες αποστάσεις μακριά από τον ναό, κατά το δυνατόν. Στη συνέχεια, το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια απλή μαθηματική άσκηση για να βρω τις συντεταγμένες του κέντρου του ναού και μάλιστα με μεγαλύτερη ακρίβεια απ' ότι θα μετρούσα άμεσα τον κέντρο του με τα GPS, αν κάτι τέτοιο ήταν βέβαια δυνατόν.

Έστειλα με το διαδίκτυο στον Κάθυ τις συνταγμένες του κέντρου του Παρθενώνα, της Ακροπόλεως των Αθηνών. Η απάντηση ήλθε σε μία εβδομάδα. Απίστευτη και συγκλονιστική: Η θέση του Παρθενώνα ήταν η μία από τις πιο κομβικά σημαντικές θέσεις για το Αιθερικό Δίκτυο του Πλανήτη Γη! Συγκρινόμενη το ίδιο και καλύτερα από τη θέση της Πυραμίδας του Χέοπα και άλλων σημαντικών κομβικών αιθερικών θέσεων του πλανήτη!

Κλείνοντας, να αναφέρουμε τις πληροφορίες που επιβεβαιώνουν ότι όλα αυτά είναι γνωστά στα υψηλόβαθμα μέλη των Ιερατείων που μας κυβερνούν, αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτονται και αποσιωπώνται από την Κοινή Γνώμη, για την οποία προορίζουν θεωρίες τύπου σχετικότητας...



ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Από το βιβλίο "Μυστική Αθήνα" του Ιωάννη Γιαννόπουλου :

Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης με τους αμέτρητους λατρευτικούς χώρους, τα σπήλαια που αφθονούν στα διαβρωμένα του πετρώματα και τις ιερές πηγές που ξεπηδούν από τα σπλάχνα του, τυλιγμένος στην άχλη του μύθου στέκεται αινιγματικά στο πέρασμα του χρόνου κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των εξερευνητών με το πλήθος των θρύλων που μιλούν για θησαυρούς θαμμένους στο εσωτερικό του, αμύθητης αξίας αγάλματα και λαβυρινθώδεις στοές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Υπάρχει μάλιστα και ένας θρύλος που τοποθετεί κάτω από το έδαφος της Ακρόπολης έναν Παρθενώνα μεγαλοπρεπέστερο από αυτόν που όλοι γνωρίζουμε. Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την Ακρόπολη αναφέρει διάφορα ιερά σπήλαια, μυστηριώδη πηγάδια και ανοίγματα του εδάφους, καθώς και μυστικές τελετές που συνδέονταν με όλα αυτά.

Στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, πάνω από το θέατρο του Διονύσου περιγράφει σπήλαιο πάνω στο οποίο βρισκόταν τοποθετημένος τρίποδας, ενώ στο εσωτερικό του έφερε παράσταση του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος να σκοτώνουν τα παιδιά της Νιόβης. Το σπήλαιο σήμερα πέρα από κάποιους εναπομείναντες κίονες φιλοξενεί (φυσικά!) και ένα χριστιανικό εκκλησάκι. Περιγράφοντας τον ιερό χώρο του Ερεχθείου ο Παυσανίας αναφέρει στο εσωτερικό του παράξενου οικοδομήματος την ύπαρξη ενός πηγαδιού με θαλασσινό νερό. Το αξιοπερίεργο σχετικά με αυτό το πηγάδι δεν είναι τόσο το γεγονός ότι διαθέτει θαλασσινό νερό, όσο το γεγονός ότι όταν φυσάει νοτιάς ακούγεται μέσα του ήχος κυμάτων! Υποτίθεται ότι το πηγάδι αυτό το δημιούργησε ο Ποσειδώνας με ένα χτύπημα της τρίαινάς του ως σημείο προς τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια της φιλονικίας του με την Αθηνά για την κυριαρχία της πόλης. Άραγε υπάρχει κάποια υπόγεια διαδρομή που ενώνει το πηγάδι του Ερεχθείου με τη θάλασσα ? Σήμερα πάντως το εσωτερικό του Ερεχθείου είναι απρόσιτο για το κοινό, και κανείς δεν μπορεί να είναι εκεί όταν φυσάει νοτιάς για να ακούσει τον φλοίσβο των κυμάτων που ταξιδεύει με τον άνεμο ως το βράχο της Ακρόπολης.

Δυτικά του Ερεχθείου σε συνέχεια με τον ναό της Αθηνάς βρίσκεται ναός της Πανδρόσου της μόνης κόρης του Κέκροπα που δεν παράκουσε την εντολή της θεάς να μην ανοιχθεί το καλάθι στο εσωτερικό του οποίου βρισκόταν το παράξενο οφιοειδές πλάσμα που ονομαζόταν Εριχθόνιος. Σχετική με αυτό το γεγονός,ίσως σε ανάμνησή του, ήταν μια μυστική τελετή την οποία περιγράφει ο Παυσανίας. Γι' αυτή την τελετή προετοιμάζονταν δύο μικρές παρθένες,διαφορετικές κάθε φορά,οι οποίες κατοικούσαν για κάποιο χρονικό διάστημα κοντά στον ναό της Πολιάδος Αθηνάς και ονομάζονταν αρρηφόροι. Η τελετή διαδραματιζόταν κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχε μυστηριακό χαρακτήρα.

Οι δύο αρρηφόροι τοποθετούσαν στα κεφάλια τους, κατά το πρότυπο των καρυάτιδων, καλάθια που τους έδινε η ιέρεια της Αθηνάς των οποίων το περιεχόμενο δεν γνώριζε ούτε η ιέρεια ούτε και οι ίδιες. Στη συνέχεια κατευθύνονταν προς τον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων ο οποίος βρισκόταν εκεί κοντά,στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης που είναι σήμερα κλειστή για το κοινό και από εκεί κατέβαιναν μέσω ενός υπόγειου περάσματος στο εσωτερικό του βράχου. Εκεί κάτω άφηναν τα αντικείμενα που μετέφεραν και έπαιρναν κάτι άλλο που έβρισκαν εκεί ήδη τοποθετημένο και έφερναν πίσω μαζί τους καλυμμένο. Ο Παυσανίας είτε δεν ήξερε είτε δεν ήθελε να αποκαλύψει τη φύση των μεταφερομένων αντικειμένων, καθώς και τη σκοπιμότητα αυτής της τελετής για την οποία απ' ό,τι φαίνεται ούτε και η ίδια η ιέρεια της Αθηνάς είχε επαρκή πληροφόρηση. Αλλά τότε ποιος είχε γνώση της φύσης όλων αυτών των αντικειμένων που πηγαινοέρχονταν μέσω υπογείων περασμάτων, χωρίς κάποιο προφανή λόγο με τέτοια μυστικότητα και μέσα στη νύχτα ? Προφανώς κάποιος ή κάποιοι που κατείχαν ιδιαίτερες γνώσεις σχετικές τόσο με τις χθόνιες λατρείες, οι οποίες είχαν συνήθως μυστηριακό χαρακτήρα, όσο και με την ιδιαίτερη σημασία της χρήσης σπηλαίων και υπογείων στοών σε τέτοιου είδους τελετουργίες.

Οι αρχαιολόγοι παραδέχονται ότι στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα. Και δεν θα ήταν επιτρεπτό για κανέναν λόγο, για να βρούμε τι κρύβεται στις αρχαιότερες στρώσεις, να δημιουργήσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα στην νεότερες. Η Ακρόπολη λοιπόν έχει πολλά μυστικά ακόμα που περιμένουν να ανακαλυφθούν.

Στην νότια πλευρά της Ακρόπολης μάλιστα έχουν βρεθεί μεγάλα κομμάτια πέτρας. Αυτό γέννησε την υποψία ότι έχουν αφαιρεθεί με κάποιον τρόπο από το εσωτερικό του βράχου. Ως εκ τούτου θα ήταν πολύ πιθανό κάτω από την Ακρόπολη να υπάρχουν υπόγειοι θάλαμοι και στοές.

Η υποψία όμως αυτή του ότι υπάρχει κάτι αρκετά αξιόλογο κάτω από την Ακρόπολη που σχετίζεται με την αρχαία υπερτεχνολογία, ενισχύεται και από το ότι λέγεται ότι, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου,Ο Γερμανικός στρατός (Deutsche Wehrmacht) προχώρησε σε χαρτογράφηση των υπογείων στοών κάτω από την Ακρόπολη, αλλά σταμάτησε όταν, σε κάποιο σημείο ο δρόμος ήταν φραγμένος με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμα και με εκρηκτικά, να μην είναι δυνατόν να τον ανοίξουν χωρίς να καταρρεύσει η στοά.

Ερευνώντας το θέμα, μπορούμε με ασφάλεια να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάτω από την Ακρόπολη υπάρχουν υπόγειες δίοδοι οι οποίες καταλήγουν σε πολλά σημεία της Αττικής. Αν και η πρόσβαση σήμερα σε τέτοιες στοές είναι πολύ δύσκολη, σε άλλες εποχές κάτι τέτοιο δεν ίσχυε και έτσι έχουμε διάφορες μαρτυρίες οι οποίες μας μιλούν για ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών στην Αττική με κέντρο την Ακρόπολη.




ΣΗΜΕΡΑ

Στις τελευταίες δεκαετίες διάφοροι παράγοντες και κυρίως η μόλυνση του περιβάλλοντος έχουν επιταχύνει τη φθορά των μαρμάρων της Ακρόπολης, τα οποία, ανάμεσα στα άλλα, γυψοποιούνται με καλπάζοντα ρυθμό.

Για να αντιμετωπιστεί η όλη κατάσταση, η Ελληνική πολιτεία σύστησε τον Φεβρουάριο του 1975 μια διεπιστημονική επιτροπή ειδικών.Πρόκειται για την Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης, που με την οικονομική ενίσχυση του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε συνεργασία με την Α’ Εφορεία Αρχαιοτήτων, έχει αναλάβει το βαρύ έργο της προστασίας, αποκατάστασης, μελέτης και ανάδειξης των "Περικλείων έργων".

Δεν είναι δυνατόν λόγω περιορισμένου χώρου να αναφερθούν όλες οι εργασίες που γίνονται τα τελευταία χρόνια πάνω στην Ακρόπολη, μερικές από τις οποίες έχουν ήδη ολοκληρωθεί, όπως πχ στο Ερεχθείο. ‘Αλλες αποβλέπουν στο να θεραπευθούν ή να περιοριστούν πολλές και ποικίλης προέλευσης φθορές που έχουν προκληθεί στα μνημεία, όπως και στον ίδιο τον Βράχο. Ολα τα σιδερένια στοιχεία, κυρίως προσθήκες των παλαιών αναστηλώσεων, αντικαθίστανται με τιτάνιο, υλικό ανοξείδωτο. Οχι λιγότερο σημαντική είναι η εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση των μνημείων, που γίνεται με τη βοήθεια σύγχρονης τεχνολογίας και μερικές φορές και με πρωτότυπους μηχανισμούς, συγκεντρώνονται δηλαδή όλες οι δυνατές πληροφορίες γι’ αυτά, ενώ γίνονται λεπτομερείς μετρήσεις, αποτυπώσεις και φωτογραφίσεις τους.

Μια άλλη σπουδαία εργασία αποβλέπει στην αρχειοθέτηση όλων των κατάσπαρτων στην περιοχή αρχαίων μαρμάρων. Επιδιώκεται η αναγνώρισή τους και, αν είναι δυνατόν, η επανατοποθέτηση στην αρχική τους θέση.Στο νέο μουσείο έγινε η μεταφορά όλων των κομματιών που φέρουν γλυπτή διακόσμηση, ενώ στα ίδια τα μνημεία τοποθετούνται, ή υπάρχει πρόθεση να τοποθετηθούν, πιστά τους αντίγραφα από τσιμέντο ειδικής σύνθεσης. Ακόμη διερευνάται και ενισχύεται η στατικότητα των μνημείων. Οι αναστηλωτικές εργασίες και γενικότερα όλες οι επεμβάσεις στα μνημεία γίνονται, σε γενικές γραμμές, με βάση τις αρχές του Διεθνή Χάρτη Αναστήλωσης, γνωστού ως Χάρτη της Βενετίας, από την πόλη που διατυπώθηκαν το 1964.(Σχετικοί σύνδεσμοι βίντεο στο τέλος του άρθρου).

Καλά είναι βέβαια όλα αυτά,αλλά στο σημείο όμως αυτό θα έπρεπε να αναφερθούμε στην άγνοια περί των μυστικών ιδιοτήτων του Παρθενώνα των υπευθύνων της συντήρησης του μνημείου, καθώς και των προϊσταμένων τους, η οποία αποτελεί την εγγύηση της μεγάλης καταστροφής και την καταστροφή μεγάλου μέρους της λειτουργίας του Παρθενώνα. Η αναστήλωση, εν αγνοία της ΠΑΝΑΙΘΕΡΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ του Παρθενώνα κάτω από λεπτές γεωμετρικές θέσεις του ενεργοποιημένου και προσανατολισμένου μαρμάρου σε ένα από τα πιο σπουδαία κομβικά σημεία του πλανήτη, ασφαλώς θα προκαλέσει την απώλεια μεγάλου μέρους της σπουδαίας του λειτουργίας, προς θριαμβευτική χαρά εκείνων που προσβλέπουν χωρίς να το κρύβουν, στην καταστροφή αυτών των ιδιοτήτων του Παρθενώνα.Γιατί υποστηρίζουν την ανάγκη της μεταλαμπάδευσης,με υποκλοπή,της θείας δύναμης στον δικό τους χώρο, για τη δική τους επικράτηση, με κάθε τρόπο.



ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί δεν ήταν μόνο κέντρα λατρείας, αλλά χώροι μύησης, όχι μόνο των μυστηρίων αλλά και των επιστημονικών γνώσεων, τ' αποτελέσματα των οποίων γινόταν φανερά στους πιστούς. Μόνο σήμερα μπορούμε ν' αντιληφθούμε ότι ήταν αποτέλεσμα μιας απόκρυφης τέλειας τεχνολογίας που εκμεταλλευόταν όλες τις γήινες και κοσμικές δυνάμεις.

Οι πρόγονοι μας είχαν ουράνιες γνώσεις που εκμεταλλευόταν τα ενεργειακά πεδία του πλανήτη χωρίς να μολύνουν την ατμόσφαιρα, να καταστρέφουν την υδρογραφία ή να αντλούν τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων που είναι απαραίτητες για την λειτουργία του γήινου οργανισμού και των όντων του.

Γιατί τόση αδιαφορία για το μεγαλύτερο πολιτισμό του κόσμου και το πιο φωτεινό παρελθόν της γης?

Εάν αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα σκεφτόταν περισσότερο έξυπνα, θα έβλεπαν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται βαρείες βιομηχανίες και χρυσοφόρα κοιτάσματα για την ευημερία του λαού της,αφού έχει σπάταλα διασκορπισμένο στην επιφάνεια της ένα ουράνιο παρελθόν και μια ατέλειωτη διαδρομή στο χώρο και στο χρόνο.

Η αξιοποίηση της εύνοιας των θειϊκών οντοτήτων που ονομάσαμε θεούς θα καθιέρωνε την Ελλάδα σε τόπο προσκυνήματος των λαών της γης και τα οικονομικά οφέλη από αυτό θα ξεπερνούσαν και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

Η Ακρόπολη των Αθηνών δεν είναι μερικές μαρμάρινες κολώνες για τουριστικό αξιοθέατο. Είναι τόπος ιερός όπου η συμπαντική διάνοια συναντάται με τον ορατό κόσμο και την Ελλάδα.Ο ιερός της βράχος με τους αμέτρητους λατρευτικούς χώρους, τα σπήλαια που αφθονούν στα διαβρωμένα του πετρώματα και τις ιερές πηγές που ξεπηδούν από τα σπλάχνα του, τυλιγμένος στην άχλη των μύθων που τον περιβάλλουν, στέκεται αινιγματικά στο πέρασμα του χρόνου και με την ιστορία την οποία εμπεριέχει,ακτινοβολεί και εκπέμπει όλο το Ελληνικό Πνεύμα και τον Ελληνικό πολιτισμό.

-Από τις Γιγαντομαχίες και Τιτανομαχίες μέχρι τα Μηδικά.

-Από την Αθηνά,τον Ποσειδώνα και τον Ήφαιστο.

-Από τον Κέκροπα και το Ερεχθέα.

-Από την παρθένο Άγλαυρο που μόνη της εθυσιάσθει για να σωθεί η πόλη.

-Από τους φύλακες-οπλίτες που παρέμειναν φυλάσσοντες ¨τα του θεού" όταν ο υβριστής Ξέρξης εισήλθε στην πόλη της Παλλάδος,μέχρι τον φρουρό της σημαίας που εκυμάτιζε στην Ακρόπολη,τον Κώστα Κουκίδη που αυτοκτόνησε πηδώντας από τον βράχο κρατώντας την στην αγγαλιά του,όταν πάτησαν οι Γερμανοί την Αθήνα τον Απρίλιο του 1941.

-Από τον Απόλλωνα και την Κρέουσα που εγέννησαν τον Ίωνα,μέχρι το σπήλαιον του Πανός,την πομπή των Παναθηναίων ...και τόσα άλλα !!!

"Και πάντα οι βρύσες ρέουν εκεί του Μύθου,κι αναβρύζουν της Ιστορίας οι πηγές..."

Μιά ΙΣΤΟΡΙΑ χαραγμένη στον ΒΡΑΧΟ.

Μιά ΙΣΤΟΡΙΑ φυλαγμένη στον ΒΡΑΧΟ.

Μιά ΙΣΤΟΡΙΑ ιστορημένη από τον ίδιο τον ΒΡΑΧΟ.

Κωστής Παλαμάς


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ

ΠΗΓΗ
thesecretrealtruth

Πηγή:  http://diadrastiko.blogspot.com/2014/09/blog-post_589.html#ixzz3EWcPMgYG