ΠΑΣΟΚ: Πανελλήνιοι Σοσιαλιστές Κλεπτοκράτες

• Του James Petras*

Εισαγωγική παρατήρηση: Το Καθηγητή Κοινωνιολογίας James Petra, συνάντησα στη Νέα Υόρκη, δυο-τρείς φορές ως μεταπτυχιακός φοιτητής, όταν έκανα μια εργασία για την Λατινική Αμερική. Δεν συμφωνούσα με τις θεωρίες του. Όμως, καμιά εργασία για την Λ. Αμερική, δεν είναι ολοκληρωμένη, αν δεν παραθέσεις και τις απόψεις του Petra. Ετσι, αναγκάστηκα να διαβάσω τα βασικά του βιβλία. Ακόμα και αν διαφωνείς μαζί του, όπως εγώ, έχει μια διεισδυτική ματιά, που συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση των κοινωνικών διεργασιών και στην εξήγηση πολλών κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών φαινομένων.
Ο Καθηγητής Petras, ήταν φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, πίστεψε στο όραμά του για την Ελλάδα και διετέλεσε σύμβουλός του. Όμως, ένα ασυμβίβαστο πνεύμα, όπως ο Petras, δεν θα μπορούσε να παραμείνει για πολύ καιρό δίπλα στον Ανδρέα.

Χθές βρήκα στο site του το άρθρο που ακολουθεί με τίτλο: PASOK: Pan Hellenic Socialist Kleptocrats και ημερομηνία 5 Ιουλίου 2011.

Πρόκειται για την πληρέστερη περιγραφή του φαινομένου ΠΑΣΟΚ και την πλήρη αποδόμηση της πολιτικής του. Και μάλιστα εξ αριστερών. Επαναλαμβάνω, ασχέτως, αν διαφωνείς με τον Petra, η ματιά του σε βοηθά να δείς καλύτερα τα γεγονότα.

ΚΡ

ΠΑΣΟΚ: Πανελλήνιοι Σοσιαλιστές Κλεπτοκράτες
«Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει αγοραστεί. Eίναι νοικιασμένος. Πουλάει επιχειρήσεις του ελληνικού δημοσίου στις πολυεθνικές. Μειώνει μισθούς, συντάξεις και θέσεις εργασίας, κατ’ εντολήν του ΔΝΤ. Παραδίδει τα δημόσια ταμεία στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Στηρίζει τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης. Δίνει εντολές στο Ελληνικό Λιμενικό Σώμα να συνεργήσει στον αποκλεισμό της Γάζας από τον Νετανιάχου».
Διαδηλωτής της Πλατείας Συντάγματος, Αθήνα, 3 Ιουλίου 2011.
Εισαγωγή
Μια αυτοαποκαλούμενη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση στην Ελλάδα επιβάλλει, πότε με κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες και πότε με αστυνομική βία, τις πιο βαθιές ανατροπές στους μισθούς, τις συντάξεις, τις θέσεις εργασίας, την παιδεία, την υγεία και τη φορολογία, που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη.
Το ΠΑΣΟΚ έχει παραιτηθεί πλήρως από κάθε αξίωση κυρίαρχης κυβέρνησης, και παραδίδει τις προοπτικές της τωρινής και μελλοντικής χάραξης της Ελληνικής μακρο- και μικροπολιτικής στην Ε. Κ. Τ., το ΔΝΤ και τους ισχυρούς ηγέτες της Ε. Έ. Γερμανούς και Γάλλους.
Το λεγόμενο πρόγραμμα «λιτότητας» προβλέπει τη λεηλασία και τη δημοπράτηση αφενός όλων των στρατηγικής σημασίας κερδοφόρων επιχειρήσεων του Δημοσίου και αφετέρου των μεγάλων κρατικών εκτάσεων, από ιστορικούς χώρους, μέχρι χώρους αναψυχής. Ποτέ πριν δεν έχει κάποιο καθεστώς, σοσιαλιστικό ή μη, αναγκάσει τόσο απροκάλυπτα και βάναυσα μια ανεξάρτητη χώρα, να επιστρέψει στην πιο στυγνή μορφή αποικιοκρατίας που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη.
Ο κοινοβουλευτικός δρόμος προς την αποικιακή λεηλασία
Το μεγάλο άλμα της Ελλάδας προς τα πίσω έχει συντελεστεί υπό την ηγεσία ενός «σοσιαλιστή» πρωθυπουργού, του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος υποστηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία (97%) των «σοσιαλιστών» βουλευτών και το σύνολο του «σοσιαλιστικού» Υπουργικού Συμβουλίου, με μικρές διαρροές μόλις 4%.
Ενώ η Βουλή συζητάει και υπερψηφίζει την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας και την υπονόμευση των δικαιωμάτων των πολιτών, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν στους δρόμους και τις πλατείες. Ωστόσο, οι εκλεγμένοι ηγέτες και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αγνοούν παντελώς τις διαμαρτυρίες αυτές, υπακούοντας μόνο στον πρωθυπουργό και τα κομματικά αφεντικά που διόρισε. Η κοινοβουλευτική διαδικασία, όπως ασκείται σήμερα, είναι σαφώς εντελώς απομονωμένη από τον λαό, τον οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.
Ποια κυβέρνηση έχει την εξουσία να περιφρονεί τόσο βάναυσα τη λαϊκή βούληση; Ποιοι Βουλευτές είναι ικανοί να μειώνουν συστηματικά το βιοτικό επίπεδο ενός λαού τα τελευταία τρία χρόνια και ταυτόχρονα να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να συνεχιστεί η μείωση αυτή και την επόμενη δεκαετία;
Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία του κόμματος, θα διαπιστώσει εύκολα ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ανέκαθεν ένα πελατειακό κόμμα και όχι φορέας προγραμματικής αλλαγής. Το ΠΑΣΟΚ, από την πρώτη του εκλογική νίκη το 1981, προσφέρει ανελλιπώς θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, παροχές, δάνεια και ρουσφέτια στην εκλογική του πελατεία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η προσθήκη νέων δημόσιων λειτουργών έγινε, με πρόσχημα την υλοποίηση κοινωνικο-οικονομικών μεταρρυθμίσεων, τις οποίες, υποτίθεται, οι γραφειοκράτες της δεξιάς επιχειρούσαν να σαμποτάρουν. Παρ’ όλα αυτά, ενώ η δυναμική των «μεταρρυθμίσεων» εξασθενούσε, οι διορισμοί στο δημόσιο πολλαπλασιάζονταν, ως μέρος μιας διαδικασίας για τη δημιουργία ενός ευρύτατου κομματικού μηχανισμού.
Χιλιάδες υποαπασχολούμενοι πτυχιούχοι ΑΕΙ, που διέθεταν οργανωτικά προσόντα, συνωστίζονταν στα κομματικά γραφεία και με την πάροδο του χρόνου εξασφάλιζαν μια μόνιμη θέση στο ήδη διογκωμένο γραφειοκρατικό δημόσιο. Οι προσληφθέντες εξασφάλιζαν ψήφους για τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζοντας τις ίδιες πρακτικές με αυτές του δεξιού κόμματος της Ν. Δ.. Το δημόσιο έγινε το μεγαλύτερο γραφείο εύρεσης εργασίας για διάφορους λόγους.
Πρώτον, οι περισσότεροι «δημόσιοι υπάλληλοι» ήταν «πολυ-θεσίτες», μερικοί είχαν μέχρι τέσσερις και πέντε θέσεις, ενώ παράλληλα ήταν και αυτοαπασχολούμενοι ή εργάζονταν και στην παρα-οικονομία!
Δεύτερον, ο λεγόμενος «ιδιωτικός τομέας», στην Ελλάδα ποτέ δεν είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί, να επενδύσει, να καινοτομήσει, να εφαρμόσει νέες τεχνολογίες, να αναπτύξει ανταγωνιστικότητα και να ανοίξει νέες αγορές.
Οι περισσότεροι από τους κορυφαίους Έλληνες επιχειρηματίες ήταν εξαρτημένοι, λόγω πολιτικών δεσμών, από το κυβερνών κόμμα για την εξασφάλιση δανείων για έργα που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, ή χρησιμοποιήθηκαν για την εισαγωγή κεφαλαιουχικών αγαθών από την Ε. Έ., ή για την εισαγωγή καταναλωτικών προϊόντων.
Η είσοδος της χώρας στην ΕΕ προσέφερε στο ΠΑΣΟΚ και τη δεξιά παράταξη ευκαιρίες για τεράστιες μεταφορές κεφαλαίων και δανείων, τα οποία προφανώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να «εκσυγχρονίσουν» την οικονομία και να την καταστήσουν πιο ανταγωνιστική. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα μείωσε τα προϋπάρχοντα δασμολογικά εμπόδια, με αποτέλεσμα μια τεράστια ποσότητα αγαθών από κάθε γωνιά της ΕΕ να πλημμυρίσει την τοπική αγορά. Τα κονδύλια της ΕΕ χρηματοδοτούσαν την πελατειακή κρατική μηχανή του ΠΑΣΟΚ. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δανείζονταν κεφάλαια της ΕΕ και στη συνέχεια έστελλαν το λογαριασμό στο κράτος, με την συνενοχή των πολιτικών. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η μεσαία τάξη εξασφάλιζαν εύκολα δάνεια για να αγοράζουν ακριβά εισαγόμενα προϊόντα. Παράλληλα, οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί του καθεστώτος έκαναν λογιστικές αλχημείες ώστε να φαίνονται θετικοί οι δείκτες ανάπτυξης και να αποκρύπτεται το παθητικό. Όλα ήταν υποθηκευμένα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες συνέλεγαν τους τόκους, ενώ οι Δυτικοευρωπαίοι παραγωγοί βρήκαν μια δραστήρια αγορά για τα καταναλωτικά τους αγαθά. Σύμφωνα με ειδικούς, η Ελλάδα «ενσωματώθηκε» στην Ε. Έ., δυστυχώς, με μόνο κριτήριο το γεγονός ότι έγινε η πιο ανόμοια χώρα ανάμεσα στους ισχυρούς εταίρους της.
Το ΠΑΣΟΚ χτίστηκε γύρω από μια ελίτ και μια πλατιά μάζα, που ποτέ δεν κατέβαλλε φόρους, αλλά συνεχώς αντλούσε ποσά και ήταν πάντα εξαρτημένο από τον δημόσιο κορβανά. Δισεκατομμυριούχοι εφοπλιστές είχαν όλη την ευχέρεια να φοροδιαφεύγουν, αφού λειτουργούσαν υπό ξένη σημαία (Παναμά), αλλά είχαν δεσμευτεί εκ των προτέρων στην πρόσληψη Ελλήνων πλοιάρχων και σε τακτικές εισφορές στα ταμεία του κόμματος.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως δικηγόροι, γιατροί και αρχιτέκτονες, δεν δήλωναν σχεδόν καθόλου εισοδήματα, εισπράττοντας παράλληλα κάτω από το τραπέζι πληρωμές σε μετρητά, δηλαδή αδήλωτα εισοδήματα, που υπερέβαιναν κατά πολύ τις κανονικές αμοιβές τους.
Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, οι κερδοσκόποι του real estate, οι τραπεζίτες και οι εισαγωγικές εταιρείες, όλοι τους κατέβαλλαν ποσά στα κομματικά ταμεία, προκειμένου να εξασφαλίζουν φοροεκπτώσεις, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις από κοινοτικούς πόρους, τις οποίες ανακύκλωναν σε τουριστικά ακίνητα και σε τραπεζικές καταθέσεις στο εξωτερικό. Το περιτύλιγμα που απ’ έξω έδειχνε να είναι το κόμμα και οι επιχειρηματικές ελίτ, ήταν στην πραγματικότητα ένα οργανωμένο δίκτυο λωποδυτών. Πρώτα λεηλατούσαν τα δημόσια ταμεία και μετά έστελλαν τον λογαριασμό στους μισθωτούς και τους εργάτες του μεροκάματου, μιας και σε αυτές τις δύο εργασιακές ομάδες γίνεται υποχρεωτικά παρακράτηση φόρου μισθωτών υπηρεσιών.
Η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα στον κόσμο να εργάζεται κανείς ως μισθωτός, αφού η μισθωτή εργασία είναι η μόνη που φορολογείται και αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων επιχειρηματιών και μικρών ανεξάρτητων αγροτών (ορισμένοι από τους οποίους ενοικιάζουν γη από αστούς επαγγελματίες), ιδιοκτητών μικρών ξενοδοχειακών μονάδων και εστιατόρων.
Η συντριπτική πλειονότητά τους καταβάλλει μόνο ένα μικρό μέρος τους φόρου που οφείλει, αλλά δεν παύει να κάνει χρήση όλων των προνομίων του κράτους πρόνοιας. Είναι μέρος του πελατειακού κομματικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και οι κύριοι δικαιούχοι της ανεξέλεγκτης ροής πιστώσεων και δανείων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την αύξηση των προσωπικών εισοδημάτων τους, αντί για τη βελτίωση της παραγωγικότητας.
Τα δάνεια της ΕΕ χρηματοδοτούσαν τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού βιοτικού επιπέδου, αυξάνοντας τις εισαγωγές γερμανικών συσκευών και αυτοκινήτων, αλλά παράλληλα και εισαγωγές προϊόντων όπως η δανική και γαλλική φέτα, δηλαδή φθηνών εισαγόμενων προϊόντων που υποκαθιστούσαν και ανταγωνίζονταν τα τοπικά.
Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι κατέλαβαν και εξουδετέρωσαν τις ελληνικές αγορές, αυξάνοντας το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, ενώ η γραφειοκρατία έγινε ο εργοδότης της έσχατης ανάγκης.
Αυτές οι πρακτικές της ΕΕ και οι πελατειακές σχέσεις του κράτους του ΠΑΣΟΚ, επέτρεψαν στο κόμμα να διατηρήσει μια σταθερή βάση ψηφοφόρων, που απαρτίζονταν κυρίως από μεγάλες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, μικρομεσαίους φοροφυγάδες και συνεχώς διογκούμενα στρώματα κρατικών υπαλλήλων.
Η ΕΕ εξαγόρασε επίσης την ολοένα αυξανόμενη πολιτικοστρατιωτική υποτέλεια της χώρας. Η Ελλάδα στήριξε το ΝΑΤΟ στους πολέμους του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης και του Πακιστάν. Ιδιαίτερα υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, η δουλοπρέπεια του ΠΑΣΟΚ προς το κράτος του Ισραήλ και τους υποστηρικτές του Αμερικανούς Σιωνιστές ξεπέρασε εκείνη που επέδειξαν όλα τα προηγούμενα καθεστώτα στην Ελλάδα.
Ηρθε η ώρα του λογαριασμού
Οι κλεπτοκράτες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα παραποίησαν τους ισολογισμούς του κράτους, με λογιστικές αλχημείες, ώστε τα συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα να φαίνονται σαν θετικά πλεονάσματα, ώσπου το σύστημα κατέρρευσε.
Οι τράπεζες της ΕΕ ακούμπησαν τον λογαριασμό στο τραπέζι και απαίτησαν να πληρωθούν. Το ελληνικό κράτος και η καπιταλιστική τάξη, υπό την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αποδέχθηκε αμέσως ένα πρόγραμμα «λιτότητας» και «φορολογικών μεταρρυθμίσεων».
Στην πραγματικότητα, μόνο το πρώτο από τα δύο σκόπευε να εφαρμόσει, αφού δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους πελάτες – φοροφυγάδες της ελίτ και της λαϊκής βάσης.
Σημαντικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και περιορισμός των θέσεων εργασίας έχουν θεσμοθετηθεί και επιβάλλονται στους Έλληνες πολίτες. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συμμορφώθηκαν με τις επιταγές του κόμματος, αφού οι φουσκωμένοι μισθοί τους, οι συντάξεις, τα προνόμια και οι απολαβές τους εξαρτώνται από την έγκριση του πρωθυπουργού, ο οποίος, με τη σειρά του, εξαρτάται από τους αυτοκράτορες τραπεζίτες και τους κάθε λογής αστούς κλεπτοκράτες. Η ίδια η ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος εξαρτάται από τη ροή των δανείων της ΕΕ, τους μηχανισμούς στήριξης και τις αποκρατικοποιήσεις, προκειμένου να διατηρήσει τους πελάτες του.
Το καθεστώς του ΠΑΣΟΚ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυταρχικού κόμματος. Σέρνεται δουλοπρεπώς στα πόδια των τραπεζιτών και των ισχυρών ηγετών της ΕΕ, ενώ ταυτόχρονα μπήγει το μαχαίρι στο λαιμό εκατομμυρίων φτωχών Ελλήνων συνταξιούχων, μισθωτών και εργατών.
Η βάση του ΠΑΣΟΚ, που απαρτίζεται από αστούς φοροφυγάδες, είναι η κομματική του πελατεία που ελάχιστα επηρεάζεται από τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις. Απόδειξη: τα φορολογικά έσοδα έχουν μειωθεί λόγω της βαθιάς ύφεσης και της φοροδιαφυγής.
Όσο το καθεστώς του ΠΑΣΟΚ εντείνει και επεκτείνει την επίθεσή του εναντίον των εισοδημάτων των εργαζομένων και όσο η μαζική αντίσταση πολλαπλασιάζεται, ο δείκτης ανεργίας των νέων (55%) αυξάνει την απελπισία και τη διάθεση αντιπαράθεσης με μια κυβέρνηση, η οποία γίνεται όλο και πιο καταπιεστική και επιρρεπής στη βία.
Έχοντας απόλυτα επικεντρωθεί στο στόχο του να ρουφήξει το μεδούλι από τα ισχνά οστά των εισοδημάτων των εργαζομένων, το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά συμφώνησε να παραχωρήσει στην ΕΕ και το ΔΝΤ την εποπτεία, την τιμολόγηση και την πώληση του συνόλου της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Με άλλα λόγια, η αποπληρωμή του χρέους είναι ο μοχλός για τη μεταφορά της εθνικής κυριαρχίας στις ιμπεριαλιστικές χώρες και για τη μεγιστοποίηση της εξαγωγής πλούτου από τους εργαζόμενους. Αυτό που θα απομείνει από το «Ελληνικό Δημόσιο», είναι οι δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού, στις οποίες θα ανατεθεί η επιβολή διά της βίας της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πάνω στην εκμεταλλευόμενη και εξαθλιωμένη πλειοψηφία.
Εν μέσω αυτής της καταστροφικής πορείας των γεγονότων, της λεηλασίας και της φτώχειας, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παραμένουν πιστοί στην κομματική γραμμή. Εξακολουθούν να στηρίζονται στην βάση του 25%, την μάζα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, τραπεζιτών, τεχνοκρατών, συμβούλων και φοροφυγάδων, που θα εξακολουθήσει να στηρίζει το καθεστώς, αφού ελάχιστα επηρεάζεται από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Ο μηχανισμός στήριξης θα επιτρέψει στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να εισπράττουν τις παχυλές συντάξεις τους, αφού θα τους έχει καταψηφίσει ο λαός.
Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, θα εξακολουθήσουν να αισχροκερδούν από αδήλωτες τουριστικές επιχειρήσεις και έσοδα από ακίνητα, ενώ οι υπόλοιποι συμπολίτες τους θα φτωχαίνουν.
Το ΠΑΣΟΚ, ο Παπανδρέου και η παρέα του, έχουν αποδείξει ότι οι «εκλογικές διαδικασίες» μπορεί να είναι συμβατές με την πιο άθλια παράδοση της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας, με μια εντεινόμενη σκληρή καταστολή εναντίον της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού και με μια βαθιά, μακροχρόνια μείωση του βιοτικού του επιπέδου.
Η ελληνική εμπειρία, για μια ακόμη φορά, αποδεικνύει ότι, όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος, οι διαφορές μεταξύ συντηρητικών και σοσιαλιστών εξαφανίζονται.
Οι δημοκρατικές ελευθερίες υπάρχουν μόνο για όσο διάστημα η πλειοψηφία υποτάσσεται στην υπεροχή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των ντόπιων κλεπτοκρατών – ολιγαρχών συνεργατών τους.
Χωρίς αμφιβολία θα γίνουν εκλογές, ακόμα και αν το βιοτικό επίπεδο έχει συρρικνωθεί δραματικά, οι πληρωμές στους δανειστές θα έχουν αυξηθεί και ενώ θα έχει αφαιρεθεί από τη χώρα το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων. Πιθανότατα το ΠΑΣΟΚ θα εκδιωχθεί από την εξουσία.
Οι συντηρητικοί αντίπαλοί του απλά θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του και θα συλλέγουν φόρους με την βοήθεια ενός αστυνομικού κράτους.
Για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δεν υπάρχει μέλλον και δεν διαφαίνεται πλέον καμία λύση μέσα από την τακτική των διαμαρτυριών σε δρόμους και πλατείες ή μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι τελευταίοι αγνοούν τους πρώτους.
Αυτό το αδιέξοδο θέτει το ερώτημα: «Ποιές εναλλακτικές, εξωκοινοβουλευτικές δράσεις είναι αναγκαίες και δυνατές, προκειμένου να πάρει τέλος η κυριαρχία αυτής της de facto κυβερνητικής ολιγαρχίας και των κλεπτοκρατών συνεργατών της;»

* Ο James Petras είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Binghamton της Νέας Υόρκης.
Εχει γράψει 64 βιβλία,
Ως αρθρογράφος, έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες πολιτικές αναλύσεις σε έντυπα των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής.

http://kostasxan.blogspot.com/2011/08/blog-post_3218.html

Η καταδίκη της δεισιδαιμονίας από τους Έλληνες φιλοσόφους

Πηγή : Έρευνα - Ενημέρωση 

Σύμφωνα προς τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους τα εξής τρία κοινωνικά φαινόμενα, δηλαδή: α΄) η ειδωλολατρία, β΄) η φυσεοφοβία (Παγανισμός), και γ΄) η μαγεία, αποτελούσαν μέρη της πνευματικής μάστιγας που ονομαζόταν γενικά δεισιδαιμονία.

 
Η δεισιδαιμονία ήταν διαδεδομένη ανάμεσα στους απαίδευτους ανθρώπους, ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης και οικονομικής επιφάνειας. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.

Οι ιερείς της αρχαιότητας θεωρούσαν, ότι το Θείον μπορούμε να τον πλησιάσουμε μόνο μέσα από την έρευνα και την φιλοσοφία. Η αναζήτηση της αλήθειας γύρω από το πρόσωπο και τη φύση του Θεού ήταν ότι σημαντικότερο για τον αρχαίο Έλληνα σε αντιδιαστολή φυσικά με το χριστιανικό «πίστευε και μη ερεύνα»:

«Για τούτο η αναζήτηση της αλήθειας, και μάλιστα αυτή που αναφέρεται στους θεούς, είναι έντονη ορμή προς τη θεότητα. Η σχετική μάθηση και η έρευνα είναι όμοια κατά κάποιο τρόπο με ανάληψη ιερών καθηκόντων και έργο ιερότερο από κάθε θρησκευτική αποχή, από κάθε υπηρεσία στους ναούς...»

(Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 351Ε)... 

Ο Πλούταρχος, λοιπόν, υποστήριζε ότι η μελέτη και η έρευνα γύρω από την θεία φύση είναι σημαντικότερη ακόμα και από την ανάληψη ιερατικών καθηκόντων.
Ο άνθρωπος, που ενώ δεν γνωρίζει την ουσία του Θεού είναι θρήσκος τότε θα καταλήξει στην δεισιδαιμονία:...

«Η αμάθεια και η άγνοια σχετικά με τους θεούς χωρίζεται ευθύς εξ αρχής σε δύο ρεύματα, από τα οποία το ένα δημιουργεί στους σκληρούς χαρακτήρες, σαν πάνω σε τραχύ έδαφος, την αθεΐα, και στους μαλακούς (λεπτούς) χαρακτήρες, σαν σε υγρά εδάφη, τη δεισιδαιμονία. Οποιαδήποτε ψευδής αντίληψη, ιδίως αν αφορά τα ζητήματα αυτά, είναι πολύ κακό πράγμα× αν μάλιστα δημιουργείται και πάθος, είναι πράγμα κάκιστο. Κάθε πάθος άλλωστε μοιάζει με νοσηρή απάτη. Όπως λοιπόν οι εξαρθρώσεις που συνοδεύονται από τραυματισμό είναι άσχημες, έτσι και οι ψυχικές διαστροφές που συνοδεύονται από πάθος είναι ακόμα πιο άσχημες» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί δεισιδαιμονίας», 164Ε).

Εξίσου αρνητική με την δεισιδαιμονία, είναι η αθεΐα. Τόσο οι δεισιδαίμονες όσο και οι άθεοι προσβάλλουν τους θεούς με την συμπεριφορά τους× διότι αμφότεροι έχουν εξαπατηθεί και εγκλωβιστεί στην πόλωση τους, υπερβαίνοντας την αρχή του «μέτρου άριστου»× έτσι διαταράσσουν την ισορροπία που διδάσκει η ιδεολογία του Ελληνισμού -  ισορροπία μεταξύ ύλης και πνεύματος.:

«... η αθεΐα, αφ’ ενός, καθώς είναι λανθασμένη πεποίθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα μακάριο και άφθαρτο, φαίνεται να οδηγεί, με την έλλειψη πίστης στη θεότητα, σε κάποιου είδους έλλειψη αντίληψης, και καταλήγει με το να μην πιστεύει στους θεούς στο να μην τους φοβάται. Από την άλλη μεριά, η δεισιδαιμονία, όπως φανερώνει και το όνομα της, είναι αντίληψη που συνοδεύεται από πάθος, και κρίση που δημιουργεί δέος το οποίο ταπεινώνει και συντρίβει εντελώς τον άνθρωπο, ο οποίος πιστεύει πως υπάρχουν μεν θεοί αλλά πως αυτοί προκαλούν λύπη και βλάβη. Όπως φαίνεται, λοιπόν, ο άθεος είναι ακίνητος όσο αφορά τη θεότητα, ενώ ο δεισιδαίμων κινείται με τρόπο που δεν πρέπει, εκτρεπόμενος από το σωστό (...) Έτσι η αθεΐα είναι λόγος που αποδείχτηκε ψευδής, ενώ η δεισιδαιμονία πάθος που προέρχεται από ψευδή λόγο» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί δεισιδαιμονίας», 165Β)

Μερικές αράδες παρακάτω, ο Πλούταρχος λέει σχετικά με όσους θεοποιούν από τον φόβο του αγνώστου τις δυνάμεις της φύσης:

«Όποιος όμως φοβάται τους θεούς φοβάται τα πάντα, τη γη, τη θάλασσα, τον ουρανό, το σκοτάδι, το φως, τον θόρυβο, τη σιωπή, το όνειρο» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί δεισιδαιμονίας», 165Ε).

Ο Πλούταρχος, στο χριστιανικό δίλημμα «κόλαση ή παράδεισος» που κατατρέχει τους ανθρώπους και δίνει στον κλήρο θεϊκή εξουσία μέσω της «άφεσης αμαρτιών» απαντά (αν και... αγνοούσε τον Χριστιανισμό) βάση των Ελληνικών λαϊκών παραδόσεων περί μεταθανάτιων τιμωριών:

«Γιατί όμως μακρηγορούμε; «Για όλους τους ανθρώπους ο θάνατος είναι το τέλος της ζωής»[1], αλλά όχι και της δεισιδαιμονίας, αφού αυτή περνάει τα σύνορα της ζωής προς το επέκεινα, κάνοντας τον φόβο πιο μακροχρόνιο από τον βίο, συνδέοντας με τον θάνατο την αντίληψη περί κακών αθανάτων, και θεωρώντας, τη στιγμή που απαλλάσσεται από τα δεινά, ότι τότε μπαίνει σε βάσανα που δεν έχουν τελειωμό. Ανοίγουν τότε κάποιες βαθιές πύλες του Άδη, και πύρινοι ποταμοί ενώνονται με ρεύματα της Στυγός, και το σκοτάδι γεμίζει από τρομακτικές εικόνες φανταστικών μορφών, που επιτίθενται βγάζοντας φοβερές φωνές, ενώ δικαστές και τιμωροί, χαράδρες και κόλποι, βρίθουν μύριων κακών. Με τον τρόπο αυτό η κακοδαίμων δεισιδαιμονία, με την υπερβολική προσπάθεια της ν’ αποφύγει οτιδήποτε φαίνεται φοβερό, χωρίς να το καταλαβαίνει υποβάλλεται από μόνη της σε κάθε είδους δεινά» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί δεισιδαιμονίας», 166F).

Σύμφωνα προς τον Πλούταρχο δεν υπάρχει «Θεός τιμωρός», παρά μόνο μέσα στα μυαλά των δεισιδαιμόνων:

«Για τον δεισιδαίμονα, όμως, κάθε σωματική ασθένεια καθώς και η απώλεια χρημάτων και οι θάνατοι των παιδιών του και η κακή του πορεία και αποτυχία στην πολιτική ζωή ονομάζονται πλήγματα από τον θεό, χτυπήματα από τη θεία τύχη. Έτσι δεν τολμάει να επιχειρήσει να επανορθώσει το κακό ούτε να το εξαλείψει ή να το αντιμετωπίσει, για να μη δώσει την εντύπωση ότι αντιδικεί με τον θεό και αντιδρά στην τιμωρία που του επιβάλλεται, αλλά, όταν είναι άρρωστος, διώχνει τον γιατρό, όταν πενθεί, δεν αφήνει να μπει ο φιλόσοφος που θα τον συμβουλεύσει και θα τον παρηγορήσει. «Άσε με», του λέει, «άνθρωπε μου, να τιμωρηθώ ο ασεβής, ο καταραμένος, ο μισητός από θεούς και δαίμονες»[2] (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί δεισιδαιμονίας», 168C).

Ενάντια στην λαϊκή πίστη που θέλει τον Θεό τιμωρό, είχε καταφερθεί πριν τον Πλούταρχο, ο Πλάτων:

«Τα αίτια των συμφορών κάπου αλλού πρέπει να αναζητάμε και όχι στο θεό» (Πλάτων, «Πολιτεία», 379c).

«Μάταια οι άνθρωποι κατηγορούν τους θεούς, υποστηρίζοντας ότι από ’κείνους προέρχονται οι συμφορές τους» (Πλάτων, «Αλκιβιάδης Α΄», 142d).

Κατά της δεισιδαιμονίας έχει γράψει και ο Πρόκλος:

δεισιδαιμόνων ανθρώπων από την ιεράν οδόν την φεγγοροβόλονδεισιδαιμόνων ανθρώπων από την ιεράν οδόν την φεγγοροβόλον, με τους λαμπρούς καρπούς» (Πρόκλος, «Ύμνος εις τας Μούσας»).

Ο Ευριπίδης, επίσης, έχει δριμύτατα καταφερθεί εναντίον της βασκανίας, μια μορφή δεισιδαιμονίας που σχετίζεται με την μαγεία:

«Είναι καθήκον σου να θεωρείς εχθρό το βάσκανο άνθρωπο
και να ακολουθείς τους σοφούς και όσους έχουν καλή ανατροφή» (Ευριπίδης, «Αποσπάσματα»).

Τέλος, ο Πλούταρχος μας προειδοποιεί, ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση για να μην καταλήξουμε στα άκρα. Δηλαδή στην δεισιδαιμονία και την αθεΐα. Κάτι τέτοιο θα το καταφέρουμε μόνο αν έχουμε ορθή γνώση του Θεού, κρατώντας σε ισορροπία στην κρίση μας την λογική με το συναίσθημα:

«... διότι ορισμένοι τυφλώθηκαν εντελώς και γλίστρησαν προς τη δεισιδαιμονία, ενώ άλλοι, αποφεύγοντας τον βούρκο της δεισιδαιμονίας, έπεσαν, χωρίς να το καταλάβουν, στο γκρεμό της αθεΐας.
 
»68. Γι’ αυτό πρέπει για τα θέματα τούτα κυρίως να πάρουμε από τη φιλοσοφία τον λόγο ως μυσταγωγό και να σκεφτόμαστε με ευλάβεια καθετί απ’ όσα λέγονται ή γίνονται στις τελετές, για να μην κάνουμε κι εμείς λάθος...» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 378A).

Ο Ελληνισμός ενάντιος και στην αιγυπτιακή δεισιδαιμονία
Ο Ελληνισμός, ως ζωντανή ιδεολογία ανθρωποκεντρικού περιεχομένου, είδε τους θεούς ανθρωπόμορφους. Όχι φυσικά επειδή ο Θεός ή οι θεοί μοιάζουν των ανθρώπων αλλά επειδή ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο της φιλοσοφίας του.
Γι’ αυτό και μέσα από τα αλληγορικά μηνύματα των Ελληνικών μύθων, δόθηκαν στους θεούς ανθρώπινες αδυναμίες με σκοπό την ηθική διδασκαλία των ανθρώπων και την κωδικοποίηση αστρονομικής γνώσης και όχι για την διαπόμπευση των εκφράσεων του θείου. Αυτό μας το επιβεβαιώνει ο Πλούταρχος:

«Αλλά είναι ανόσιο να αποδίδουμε στους θεούς τα δικά μας ανθρώπινα πάθη ή να θεωρούμε ότι τα δικά μας πάθη είναι θεϊκά» (Πλούταρχος, «Ερωτικός»).

Στην αιγυπτιακή θρησκεία ίσχυαν εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες. Εκεί το επίκεντρο δεν ήταν ο άνθρωπος αλλά ο μονάρχης. Ο Φαραώ, που θεωρούνταν γιος του θεού και θεός ο ίδιος. Σε αυτήν την «ελέω θεού μοναρχία», ο Φαραώ ήταν και αρχιερέας συγκεντρώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο όλες τις εξουσίες στο πρόσωπο του.

Κατά την προκατακλυσμιαία εποχή, η Αίγυπτος αποτελούσε τμήμα ενός κοινού πολιτισμού. Μετά την καταβύθιση της Αιγηίδας η χώρα τράβηξε τον δικό της δρόμο στην εξέλιξη της ιστορίας. Από τα «Αργοναυτικά» του Ορφέα γνωρίζουμε, ότι την βασική γνώση για τα θεία πράγματα, την δίδαξε ο Ορφέας. Ο ίδιος το ομολογεί στους παρακάτω στίχους:

«Επίσης (σου είπα) και όσα ιερά λόγια εξεγένησα (διεκήρυξα) εις την Αίγυπτον, όταν προσήγγισα εις την ιεράν Μέμφιν και τας ιεράς πόλεις του Άπιδος, τας οποίας στεφανώνει (περιβάλλει) ο Νείλος, που χύνει πολλά νερά» (Ορφέας, «Αργοναυτικά», στ. 42-44).
«απεκαλύπτων εις τους ανθρώπους τα θέσφατα (τους χρησμούς) εις την Αίγυπτον και εις την Λιβυήν» (Ορφέας, «Αργοναυτικά», στ. 102-104).

Η αντίληψη των Ελλήνων περί του Θείου, όμως, ήταν προϊόν ελεύθερης σκέψης προσαρμοσμένης φυσικά στις ανάγκες ελεύθερων ανθρώπων. Οι ελεύθεροι άνθρωποι, όπως είναι γνωστό, δεν ανέχονται μονάρχες και τυράννους. Η Αίγυπτος, όμως, δεν αποτελούνταν από ελεύθερους ανθρώπους, άρα έπρεπε να βρεθεί μία λύση στο θρησκευτικό ζήτημα. Η λύση τελικά βρέθηκε. Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί σχετικά:

«Άλλοι, τέλος, διηγούνται ότι κάποιος από τους φοβερούς και πανούργους εκείνους βασιλείς, καταλαβαίνοντας πως οι Αιγύπτιοι έχουν χαλαρό φρόνημα και είναι επιρρεπείς στις μεταβολές και τις επαναστάσεις κι ότι, πολυπληθείς καθώς είναι, είναι δύσκολο ν’ αντιμετωπιστούν και να κατασταλούν όταν ομογνωμούν και δρουν από κοινού, εγκατέσπειρε με τις διδαχές του δεισιδαιμονία, αιώνια αφορμή για ακατάπαυστη διχόνοια» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 380Α).
 

Η αιγυπτιακή θρησκεία ήταν δηλαδή μία καθαρά δεισιδαιμονική αντίληψη για τους θεούς, γεμάτη φόβους και ανασφάλειες. Καταλυτικό ρόλο στην ψυχοσύνθεση των πιστών έπαιζαν και οι κτηνόμορφες εικόνες των θεών. Βεβαίως το ιερατείο και οι μυημένοι γνώριζαν ότι τα ζώα δεν είναι θεοί, αλλά σύμβολα. Αυτό, όμως, δεν το αποκάλυπταν στον λαό που τον ήθελαν ευκολόπιστο και φοβισμένο:

«Στην Αίγυπτο, όταν κάποιος πλησιάζει ένα τέμενος εντυπωσιάζεται από τη λαμπρότητα του, από τους ιερούς του κήπους, την μεγάλη είσοδο και την ομορφιά του, περιτριγυρισμένο καθώς είναι με επιβλητικές σκηνές, κι επίσης από τις γεμάτες δεισιδαιμονία ιεροτελεστίες που έχουν χαρακτήρα μυστηρίων× σαν μπει όμως παραμέσα, στα ενδότερα, βλέπει να προσκυνούν μια γάτα ή ένα πίθηκο ή ένα κροκόδειλο ή σκύλο ή τράγο. Η σκοπιμότητα είναι να νομίσει ο μυούμενος ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται κάποιο σπουδαίο νόημα. Και μπορεί μεν οι χριστιανοί να κοροϊδεύουν τους Αιγυπτίους, (που στο κάτω κάτω μας εξηγούν ότι τα ζώα τα λατρεύουν ως σύμβολα αοράτων, αιώνιων ιδεών και όχι - όπως νομίζει ο πολύς κόσμος - ως ζώα καθαυτά)...» (Κέλσος, «Αληθής Λόγος», Γ΄).

Οι Έλληνες, διαφωνούσαν με την τακτική υπόθαλψης της δεισιδαιμονίας των Αιγυπτίων. Ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, όπως και ο Ορφέας, είχε διδάξει στους Αιγυπτίους ιερά μυστήρια. Προσπαθώντας να τους συνεφέρει από την δεισιδαιμονία τους δίδασκε την ορθή φύση των θεών:

«Ο Ξενοφάνης, λοιπόν, ο Κολοφώνιος, έθεσε ως αρχή στους Αιγυπτίους, αν τους θεωρούσαν θεούς, να μην τους θρηνούν και, αν πάλι τους θρηνούν, να μην τους πιστεύουν για θεούς...» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 379B).

Όταν ο Ηρόδοτος προσπάθησε να «μπερδέψει» τα πράγματα ανάμεσα στην Ελληνική αντίληψη περί θείου και στο αιγυπτιακό πάνθεο, ισχυριζόμενος ψευδώς ,ότι οι Αιγύπτιοι δίδαξαν τα μυστήρια και την λατρεία των θεών στους Έλληνες, πήρε την παρακάτω οργισμένη απάντηση από τον ιερέα και φιλόσοφο Πλούταρχο:

«Λέει πως οι Έλληνες έμαθαν από τους Αιγυπτίους τις πομπές και τις πανηγύρεις και τη λατρεία των δώδεκα θεών× το όνομα, μάλιστα, του Διονύσου, λέει, έμαθε από τους Αιγυπτίους ο Μελάμπους, ο οποίος δίδαξε και τους άλλους Έλληνες. Τα μυστήρια επίσης και τις τελετές της Δήμητρας, λέει, μετέφεραν από την Αίγυπτο οι θυγατέρες του Δαναού. Υποστηρίζει πως οι Αιγύπτιοι στηθοκοπιούνται και πενθούν, αλλά δεν θέλει να αναφέρει προς τιμήν τίνος θεού, διότι προσέχει τα λόγια του στα ιερά ζητήματα. Για τον Ηρακλή, όμως, και για τον Διόνυσο, τους οποίους τιμούν οι Αιγύπτιοι, λέει ότι τους τιμούν ως αρχαίους θεούς, ενώ γι’ αυτούς που τιμούν οι Έλληνες λέει ότι τους τιμούν ως ανθρώπους που γέρασαν, χωρίς να δείχνει πουθενά την ίδια ευσέβεια. Υποστηρίζει, παρά ταύτα, ότι ο Αιγύπτιος Ηρακλής ανήκει στους δεύτερους θεούς και ο Διόνυσος στους τρίτους, υπό την έννοια ότι κάποτε άρχισαν να υπάρχουν και ότι δεν είναι αιώνιοι. Λέει όμως πως εκείνοι είναι θεοί, ενώ πως σε τούτους πρέπει να προσφέρουμε καθαρμούς, θεωρώντας τους θνητούς ήρωες, και όχι να τους προσφέρουμε θυσίες, θεωρώντας τους θεούς. Τα ίδια λέει και για τον Πάνα, ανατρέποντας με τις αλαζονικές μυθολογίες των Αιγυπτίων τα πιο σεβαστά και αγνά στοιχεία των Ελληνικών ιερών» (Πλούταρχος, «Περί της Ηροδότου κακοηθείας», 857C).

Ο Πλούταρχος υποστήριζε, όπως και ο Ορφέας, ότι οι Έλληνες ήταν εκείνοι που δίδαξαν την λατρεία των θεών στους Αιγυπτίους:

«... χρησιμοποιούν το όνομα Ίσις από το ίεσθαι (προχωρώ ορμητικά) με γνώση και κινούμαι, διότι είναι κίνηση που διαθέτει ψυχή και φρόνηση. Στην πραγματικότητα το όνομα τούτο δεν είναι βαρβαρικό, αλλά, όπως για όλους τους θεούς υπάρχει όνομα κοινό που προέρχεται από το θεατός και το θέων (αυτός που τρέχει), έτσι και τη θεά τούτη από την ακριβή γνώση και συνάμα την κίνηση Ίσιδα εμείς, Ίσιδα και οι Αιγύπτιοι αποκαλούν. (...) Ο Όσιρις πάλι έχει όνομα σύνθετο από το όσιος και ιερός, διότι είναι κοινός λόγος ανάμεσα στα πράγματα του ουρανού και του Άδη... (...) Δεν πρέπει όμως να απορεί κανείς με τον εξελληνισμό των ονομάτων, διότι βέβαια και πολλά άλλα, που έφυγαν μαζί με τους ξενιτεμένους Έλληνες, συνεχίζουν και υπάρχουν μέχρι και σήμερα απόδημα σε άλλους λαούς... (...) ...διότι θεωρώ πως το πρώτο (Σάραπις) είναι ξενικό, ενώ το δεύτερο (Όσιρις) Ελληνικό...» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί Ίσιδος και Οσίριδος», 375C&D).

Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Ελληνισμός δεν αποδέχεται ειδωλολατρία, φυσεοφοβία (Παγανισμό) και θεοποίηση των ζώων. Όλα αυτά θεωρούνταν στοιχεία δεισιδαιμονίας και αποτελούσαν ξένο σώμα στην Ελληνική κοσμοθεωρία.

Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ» κατά της δεισιδαιμονίας

Πολλοί υποστηρίζουν, ότι ο απελευθερωτικός αγώνας του 1821 έγινε «για της πατρίδος την ελευθερία και του Χριστού την πίστη την Αγία». Αυτό είναι μερικώς ορθό. Διότι, εκείνοι που οραματίστηκαν την ελευθερία της Ελλάδας δεν ήταν ούτε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ούτε οι κοτσαμπάσηδες. Ήταν οι κύκλοι μορφωμένων (διαφωτιστών) Ελλήνων του εξωτερικού. Οι πατριώτες αυτοί αφού έμαθαν τα αρχαία κείμενα και τους αρχαίους συγγραφείς, και αφού ένιωσαν Έλληνες (και όχι Ρωμιοί), στην συνέχεια ξεκίνησαν την ιδεολογική προετοιμασία ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Έτσι και μετά από πολλές περιπέτειες, το έτος 1806 στην Ιταλία κυκλοφόρησε ένα επαναστατικό κείμενο που έμελλε να γίνει η ιδεολογική διακήρυξη της Ελληνικής εξέγερσης. Το έργο αυτό τιτλοφορήθηκε «Ελληνική Νομαρχία» και ο συγγραφέας του παραμένει άγνωστος μέχρι και σήμερα, εφόσον επέλεξε την οδό της ανωνυμίας. Είναι ο διάσημος - άσημος, Ανώνυμος ο Έλλην.

Η «Ελληνική Νομαρχία» θεωρείται ως η μόνη εργασία Ελληνικής πολιτικής αγωγής που συντάχτηκε τα νεότερα χρόνια. Ουσιαστικά, όμως, είναι η ιδεολογία του Ελληνισμού προσαρμοσμένη στις επικρατούσες συνθήκες των αρχών του 19^ου αιώνα.

Ο Ανώνυμος ήταν ένας άνθρωπος που είχε μελετήσει Ηρόδοτο, Πλάτωνα, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα και Πλούταρχο, όπως προκύπτει από την ανάγνωση της «Νομαρχίας». Ο ίδιος, όμως, επιλέγει να δώσει το βαθύτερο ιδεολογικό του στίγμα μνημονεύοντας ιδιαίτερα τον Πλούταρχο[3] στο κείμενο του.

Οραματιζόμενος, λοιπόν, την νέα Ελλάδα την αισθάνθηκε απαλλαγμένη από τα δεσμά της δεισιδαιμονίας. Ο καυστικός του λόγος παρατίθεται δίχως σχόλια διότι περιττεύουν. Αρκεί, να καταλάβει ο αναγνώστης την διαχρονική διάσταση της αναγκαιότητας του μηνύματος του Ελληνισμού, αλλά και τα δεινά που προξενεί η δεισιδαιμονία στους ανθρώπους:

«Εσείς, ω αθάνατοι ψυχαί των ελευθέρων προγόνων μου, ενδυναμώσατε τώρα τον ζήλον μου με τα ηρωικά σας εντάλματα, δια να εκφράσω καθώς πρέπει τα της Ελευθερίας κάλλη εις τους απογόνους σας. Και συ, ιερά Πατρίς, εγκαρδίωσον και στερέωσον την προς σε αγάπην μου με την ενθύμησιν των παλαιών τερατουργημάτων σου, δια να παραστήσω με σαφήνειαν εις τα τέκνα σου τα φοβεράς χρείας σου και να ενθουσιάσω τας ελληνικάς των καρδίας με τον θείον σου έρωτα» (7).

«Αυταί αι τυραννίαι, ω Έλληνες, είναι συνθεμέναι από θεοκρατίαν και ολιγαρχίαν» (94).

«Η δε θεοκρατία είναι ο κλήρος. (α) Οι ιερείς αγαπητοί μου, φυλάττοντες ένα σκοπόν, καθόλου διάφορον από τους λοιπούς συμπολίτας, πάντοτε επροσπάθησαν με το μέσον της θεότητος να καταδυναστεύσουν τους συμπολίτας των καθώς μέχρι της σήμερον με την αμάθειαν και κακομάθησιν επέτυχον του σκοπού των. Αυτοί, καλύπτοντες με τίτλον αγιότητος τα πλέον φανερά ψεύματα, εγέμισαν τους αδύνατους νόας του λαού από μίαν τοσαύτην δεισιδαιμονίαν, ώστε όπου αντί να ονομάσουν ψεύμα το αδύνατον, το ονομάζουν άγιον...» (95).

«Από τότε λοιπόν έως εις τους 364 μετά Χριστόν, όπου διεμοιράσθη το Ρωμαϊκόν βασίλειον εις Ανατολικόν και Δυτικόν, οι Έλληνες υπόκειντο εις φοβεράν τυραννίαν και έπαθον ανήκουστα βάσανα και ταλαιπωρίας από τους διαφόρους σκληροτάτους ιμπεράτωρας οπού η Ρώμη τους έπεμπεν. Δεν εδύναντο να ελευθερώσι από τοιούτον ζυγόν (αγκαλά και τα ήθη των να μην ήτον παντάπασιν διεφθαρμένα και να υπόκειντο εις ξένην αρχήν) επειδή η επικράτεια ήτον μεγαλωτάτη και δεν υπέφερον όλοι εξ ίσου τας δυστυχίας και εξακολούθως δεν ημπορούσαν να ενωθούν όλοι μαζί δια να εξολοθρεύσουν τους τυράννους των (α). Από τότε λοιπόν όπου εστερεώθη ο χριστιανισμός έως εις τους 1453, αντίς να αυξήσουν τα μέσα της ελευθερώσεώς των, φευ! εσμικρύνοντο. Η δεισιδαιμονία και ο ψευδής τε και μάταιος ζήλος των ιερέων και πατριαρχών κατεκυρίευσεν τας ψυχάς των βασιλέων, οι οποίοι, αντίς να επιμελούντο εις το να διοικώσι τον λάον καθώς έπρεπε, άλλο δεν εστοχάζοντο παρά να φιλονικώσι και να κτίζωσιν εκκλησίας. Τότε εις την Ελλάδα εφάνησαν τρεις κυριότητες: η Τυραννία, το Ιερατείον και η Ευγένεια, αι οποίαι δια ένδεκα αιώνας σχεδόν κατέφθειραν τους Έλληνας και κατερήμωσαν την Ελλάδα. Η ματαιότης των πατριαρχών και παπών επροξένησεν το σχίσμα ανάμεσον ημών και των λατίνων. Και η δεισιδαιμονία ήνωσεν εις αυτό εν μίσος φοβερόν μέχρι της σήμερον.

»Αφού λέγω το Ιερατείον ηθέλησε να ενώση τα εκκλησιαστικά εντάλματα με τους πολιτικούς νόμους, δια να τιμάται εν ταυτώ και να ορίζη, χωρίς δυσκολίαν εκατάλαβεν ότι αναγκαίον ήτον πρότερον να τυφλώση τον λαόν με την αμάθειαν, διαον να τυφλώση τον λαόν με την αμάθειαν, δια να στερεώση καλλιότερα τον σκοπόν του. Και ούτως επροσπάθησεν να εσβήση κάθε σπουδήν εις την Ελλάδα και υπερασπίσθη την αμάθειαν. Αι επιστήμαι, οπού πρότερον ήνθιζον, άρχισαν να μαρανθώσι, τα σχολεία εσφαλίσθησαν, οι διδάσκαλοι εμωράνθησαν και η αλήθεια με την φιλοσοφίαν εξωρίσθησαν. Άλλο βιβλίον δεν ευρίσκετο ειμή τα πονήματα των ιερέων. Κάθε φιλόλογος άλλο δεν ημπορούσε να αναγνώση ειμή τα θαύματα και τους βίους των αγίων. Και οι ταλαίπωροι Έλληνες, αγκαλά και φιλελεύθεροι, υστερημένοι όμως από το φως της φιλοσοφίας, έγιναν σχεδόν δούλοι κατά συνήθειαν, μεμεθυσμένοι δε από την αμάθειαν και δεισιδαιμονίαν υπήκουον και εφοβούντο τους τυράννους των χωρίς να ηξεύρουν το διατί. Ένας αφορισμός του αρχιερέως ετρόμαζεν τόσα μιλούνια ανθρώπων. Ω δεισιδαιμονία, πόσον φοβερά είσαι ανάμεσα εις τα ανθρώπινα πάθη και πόσον ουτιδανώνεις την ανθρωπότητα όταν κυριεύσης τας ψυχάς των απλών και αμαθών λαών× οι οποίοι τόσον απομωρώνονται, όπου τρέμουσιν εις την ψευδή λαλιάν σου, καθώς τα βρέφη φοβούνται ένα όφιν ξύλινον ή ένα χαλκούν λέοντα. Εις τοιαύτην κατάστασιν, αδελφοί μου, ευρίσκετο η Ελλάς όταν προ 453 χρόνων από την σήμερον η αυτή δεισιδαιμονία και η αμάθεια είχεν αναβιβάσει εις υψηλόν θρόνον ένα αχρείον αιθίοπα, ο οποίος ώρμησε με τα άρματα του ψεύδους και της πλάνης και εκυρίευσεν σχεδόν το τέταρτον της γης» (105 έως 108).

Ο Ανώνυμος γράφει αυτά τα σημαντικά και άλλα πολλά. Σημασία πάντως έχει, ότι  από τα παραπάνω αποσπάσματα γίνεται κατανοητό το πόσο η αρχαία Ελληνική σκέψη είχε επηρεάσει τους διανοούμενους διαφωτιστές, που ονειρεύονταν την αναγέννηση του Ελληνισμού και όχι της διεθνιστικής Ρωμιοσύνης!

Ο Ανώνυμος επίσης καταγγέλλει ως ανθελληνική και εναντίον των συμφερόντων του Γένους, την ταύτιση Εκκλησίας και Κράτους. Ο ίδιος υποστηρίζει, ότι εξαιτίας αυτής της σχέσης έχουν προκληθεί στους Έλληνες μεγάλα δεινά. Και το κείμενο αυτό γράφτηκε 194 έτη πριν διατυπώσει τις επίμαχες απόψεις του ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης, από έναν γνήσιο Έλληνα πατριώτη και επαναστάτη, που έβλεπε την πατρίδα του υπόδουλη και τον Κλήρο στην πλειοψηφία του να συνεργάζεται και να ευλογεί τον κατακτητή. Όπως και να το κάνουμε, η «Ελληνική Νομαρχία» είναι αδιαμφισβήτητο ντοκουμέντο, αν και λίαν ενοχλητικό για κάποιους ρασοφόρους. Με το βιβλίο αυτό στο χέρι, πάντως, έκαναν οι Έλληνες επανάσταση το 1821. Με τα ιδεώδη του Ελληνισμού ζυμώθηκε ιδεολογικά και προετοιμάστηκε η εξέγερση εναντίον των Τούρκων, την οποία (για την ιστορία) ο Γρηγόριος ο Ε΄ την αφόρισε.

Το κεντρικό συμπέρασμα, πάντως, είναι ένα: ο Ελληνισμός, είναι θανάσιμος εχθρός της δεισιδαιμονίας. Και τότε αλλά και τώρα! Και όσοι επιμένουν στις δεισιδαιμονίες, δεν μετέχουν στην Ελληνική Παιδεία, άρα ούτε Έλληνες έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται.

---

[1] Δημοσθένης, «Περί του στεφάνου» 97.

[2] Το λεκτικό παραπέμπει στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή (στ. 1340).

[3] Ο Πλούταρχος στα «Ηθικά» του διασώζει μεγάλο μέρος της απόρρητης γνώσης των ναών, αλλά και μας οριοθετεί την ιδεολογία του Ελληνισμού. Εξάλλου ο ίδιος ήταν αρχιερέας του Απόλλωνα στους Δελφούς. Η μνημόνευση του, από τον Ανώνυμο, ήταν κατά κάποιο τρόπο σημάδι αναγνώρισης για τους μυημένους στον Ελληνισμό ομογενείς, που διέπονταν από τον πόθο της απελευθέρωσης και αναγέννησης της Ελλάδας. Ο Ανώνυμος, γράφει: «Ας λάβη επί χείρας λοιπόν ο δύσπιστος τον αξιάγαστον Πλούταρχον...» (31).

Άρθρο του Στέφανου Μυτιληναίου

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

  Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να δούμε την αλήθεια κατάματα ; Να κοιτάξουμε την ιστορία και να διαπιστώσουμε πως για την ιστορική εξαφάνιση της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας δεν ευθύνεται τόσο το Ιερατείου του Ιησού, όσο οι συγκυρίες της εποχής , η αμόρφωτη δεισιδαιμονική μάζα των ανθρώπων του τότε και φυσικά η "αναγκαιότητα" της Ρώμης να απλοποιήσει και να "ενώσει" τα των Θεών δρώμενα και λατρεία σε 1 μόνο μονοπάτι ; Συνεχώς διαβάζουμε για το μεγαλείο της Ελληνικής σκέψης και συνέχεια ορισμένοι κύκλοι προσπαθούν εντελώς ανιστόρητα να συνδέσουν την αρχαία Ελληνική μυσταγωγία και Φιλοσοφία με την τότε κρατούσα θρησκεία. Αυτό είναι εντελώς αναληθές κατά την γνώμη μου. Οι φιλόσοφοι ήταν η Ελίτ του πνεύματος και της Γνώσης. Οι ανώτεροι των Μυστών και των επιστημόνων. Αποτελούσαν οι φιλόσοφοι και οι τότε στοχαστές την κυρίαρχη "εικόνα" της αρχαίας κοινωνίας, η μήπως ήταν μια λαμπρή μειοψηφία που έμεινε για να μας διδάσκει στον χώρο και τον χρόνο ; Αποτελούσαν μήπως οι Μυσταγωγοί του Ορφέα και των Ορφικών εσώτερων διδασκαλιών την πλειοψηφία και την κρατούσα "όψη" της αρχαιότητας, η μήπως επίσης ήταν μια μικρή μειοψηφία εκλεκτών αναζητητών του Φωτός ; Εάν δούμε τον αρχαίο κόσμο του 200 π.χ έως και τον 4ο - 5ο αιώνα μ.χ θα διαπιστώσουμε πως η Δεισιδαιμονία, οι ανόητες δοξασίες , η Μαγεία και κάθε είδους τσαρλατανισμός ήταν σε κορύφωση. Η ηθική στην κοινωνία είχε εξαφανιστεί και το νόημα των εσώτερων Ελληνικών διδαχών δεν μπορούσε πια να βρει αντίκρυσμα σε μεγάλο όγκο ανθρώπων. Η εποχή που εξαπλώθηκε ο λόγος του Ευαγγελίου και του Ιησού Χριστού, ήταν μια εποχή "τρέλας" , ένας αχταρμάς θρησκευτικών δοξασιών, μια πολυεθνική σαλάτα δίχως αρχή και τέλος . Τα αρχαία μυστήρια και Ιερά δεν χρειαζόντουσαν τον Χριστιανισμό για να "καταστραφούν". Είχαν ήδη χάσει το νόημα της υπάρξεως τους από την εποχή που ο Μίθρας "εισέβαλε" στο μαντείο των Δελφών. Είχαν ήδη χάσει το νόημα τους από την μετατροπή των Ολυμπιακών αγώνων σε ένα αγώνισμα άνευ νοήματος με πρωτοβουλία της Ρώμης. Είχαν ήδη χάσει το νόημα τους όταν η προσπάθεια για κατάκτηση της συμπαντικής αλήθειας διαμέσου των συμβόλων των "Θεών" , έγινε ειδωλολατρία , θυσίεως ολων των ειδών προς τους Θεούς , οργιαστικές τελετουργίες απύθμενης ακολασίας κ.ο.κ ! 

Συνεχώς ορισμένοι κλείνουν τα μάτια στην τότε παρακμή που η Ρώμη προκάλεσε στην Ελληνική σκέψη, κοσμοαντίληψη και λατρεία. Συνεχώς κλείνουν τα μάτια στην πρωτοφανή καταστροφή ναών και μνημείων από τους Ρωμαίους προκειμένου να καλλωπίσουν τις πόλεις και τις επαρχίες τους . Συνεχώς κλείνουν τα μάτια στην ξεδιάντροπη μετατροπή της ύψιστης τέχνης της Φιλοσοφίας σε αμπελοσοφικές συζητήσεις με οργιαστικό περιεχόμενο.

Ήταν αλήθεια ο Χριστιανισμός το δηλητήριο , η μήπως ήταν το φάρμακο ; Αναφέρομαι μόνο για την τότε πραγματικότητα, δίχως να αθωώνω τα επιμέρους λάθη η και εγκλήματα κάθε ανθρώπου - Χριστιανού η μη .

Μήπως η κοινωνία των "Μονομάχων" και των δημόσιων εκτελέσεων , ηταν μια κοινωνία ύψιστων ιδανικών ; Μήπως η κοινωνία της τότε απύθμενης ακολασίας άρμοζε σε εποχή δόξας προς τους "Θεούς" ; 

Ο Χριστιανισμός ίσως και να επιβλήθηκε, αν και αυτό ακόμα είναι σε μεγάλο βαθμό αναληθές διαβάζοντας αντικειμενικά την ιστορία. Όμως αναρωτήθηκε ποτέ κανένας αν έπρεπε εν τέλη να επιβληθεί ; Δεν θα σχολιάσω αν το περιεχόμενο της διδασκαλίας και των νοημάτων του Χριστιανισμού είναι ισάξια η όχι της Αρχαίας Θρησκείας. Σε επίπεδο "Λατρείας" είτε το πιστεύουν κάποιοι , είτε όχι σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε. Το μόνο που άλλαξε ήταν πως οι άνθρωποι πιστεύανε πλέον σε 1 Θεό δημιουργό - εκδηλωμένο σε 3 πρόσωπα και από εκεί και ύστερα αντί για Θεούς και υποθεότητες οι άνθρωποι λατρέψανε και προσευχηθήκανε σε Αγίους και Πολιούχους. Μήπως ο απλός πιστός της αρχαίας Θρησκείας καταλάβαινε το νόημα των εσώτερων συμβόλων της ; Μήπως ο απλός παγανιστής άνθρωπος μπορούσε να "δει" μέσα απο τους συμβολισμούς της Μυθολογίας ; Προς τι η μανία "εξειδανίκευσης" της αρχαίας κοινωνίας και πραγματικότητας ; Μήπως ο Χριστιανισμός κατέλυσε τα αρχαία Ελληνικά συστήματα διαχείρισης και εξουσίας - πολιτεύματα ; Μήπως ο Χριστιανισμός κατέλυσε την δομή της αρχαίας κλασσικής και προ κλασσικής Ελλάδος ; Μήπως ο Χριστιανισμός δημιούργησε την μοναρχία ; Σαφέστατα και οχι. Η Ρώμη ηταν ο δημιουργός , η Ρώμη ο Καταστροφέας, η Ρώμη ο εμπνευστής και ο εκτελεστής του σχεδίου που οδήγησε  πολύ αργότερα την ανθρωπότητα στον "Μεσαίωνα". Η Ρώμη είχε ως επίσημη πολιτική της να δίνεται η Γνώση σε οσους μόνο είχανε πλούτο και αξιώματα. Η Ρώμη δημιούργησε μια πολυεθνική αυτοκρατορία δίχως εννιαία δομή και ουσία, πέραν του φόβου που προκαλούσαν οι Λεγεώνες της . Η Ρώμη άλλαξε τον κόσμο, σαφώς και προς το χειρότερο διότι δεν είχε ισχυρά "θεμέλια" αρχών και αξιών , πέραν της "Δόξας" και της "Εξουσίας". Δεν προσέγγιζαν ούτε στο ελάχιστο το Όραμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου περι Σεβασμού στον κάθε άνθρωπο ατομικά και Εθνικά, περι ισονομίας στον Πλούτο, περι ελεύθερης πρόσβασης στην  Παιδεία για ολους τους ανθρώπους . Δεν προσέγγισαν ούτε κατά διάνοια τον "Στόχο" που έθεσε ο Αλέξανδρος για μια ενωμένη ανθρωπότητα βασισμένη στην Γνώση και οχι στα "Όπλα". 

Αυτο που στην πραγματικότητα συνεβη, ηταν η Ρώμη να αγκαλιάσει τον Χριστιανισμό , διότι σε εκείνον είδε την ευκαιρία για να επιβάλλει μια παγκόσμια - με τα τότε δεδομένα - θρησκεία , προφανώς για να μπορεί να ελένξει καλύτερα τα εδάφη της και σαφέστατα για να προσδώσει "Θεικό" κύρος στο εγχείρημα της. Κάτι που εν τέλη επετεύχθει, οχι ομως τόσο στην Ανατολή , οσο κυρίως στην Δύση. 

Η εισχώρηση των Πλατωνικών και Σωκρατικών ιδεών στο μεταφυσικό και ηθικό κομμάτι του Χριστιανισμού δημιούργησε μια νέα μορφή σκέψης και κατ εμε μια νέα επιστήμη "αδερφικής φύσης με την φιλοσοφία". Την Θεολογία.  Απο την πλήρη ανηθικότητα του πριν, περάσαμε σε μια ακραίας μορφής πουριτανική οψη στο ανθρώπινο μοντέλο. 

Ηταν η δεν ήταν αναγκαιότητα της εποχής ; Έπρεπε η δεν έπρεπε να συμμαζευτεί ο κορεσμός των ηδονών και η αηδία που προκαλούσε αυτή ; Έπρεπε η δεν έπρεπε να "τραβηχτούν" τα χαλινάρια στην δυσωσμία της ανθρωπινης παρακμής και διαφθοράς ;  Το πάντρεμα Ιουδαισμού και Ελληνισμού (Ορθοδοξία) τότε το πέτυχε αυτό. Και το πέτυχε με μεγάλη επιτυχία , δημιουργόντας ενα Άστρο χιλιόχρονης αντοχής , με τεράστια πολιτισμική ανωτερότητα συγκριτικά με την κατάσταση στον υπόλοιπο κόσμο . Ήταν Θεοκρατικό το Βυζάντιο ; Διαβάζοντας τους νόμους του μάλλον οχι. Το Imperium Romanum χρησιμοποίησε την θρησκεία , ποτέ το αντίστροφο.  

Ήταν λάθος η Μοναρχική δομή του ;  Κατ εμε ναι ήταν λάθος. Όμως η ευθύνη ως προς αυτό δεν βρίσκεται στις "πλάτες" του Χριστιανισμού , αλλα στις πλάτες της Ρώμης. Συνέχεια της Ρώμης ηταν η Κωνσταντινούπολη και ευτυχώς για τον Ελληνισμό μια νεα ευκαιρία για ιστορική λάμψη.

Ποιός κατέστρεψε αλήθεια τα Ιερά ; Ο Χριστιανισμός η μήπως οι αποφάσεις της Εξουσίας σε συνδυασμό με την παρακμή των κατοίκων της εποχής ; 

Ποιός εκμηδένισε την Γνώση ; Η βαρβαρότητα των "Χριστιανών", η η επίσημη πολιτική των Αυτοκρατόρων και των "Γαλαζοαίματων" αρχόντων πάλι σε συνδυασμό με την πνευματική ξεφτίλα των κατοίκων ;

Όχι δεν συμφωνώ με τον Χριστιανισμό σε πολλά θέματα. Δεν συμφωνώ με καμιά θρησκεία και κανένα δόγμα. Είμαι αναζητητής της αλήθειας και θα είμαι εως οτου αποχωρήσω απο αυτό τον κόσμο . Όμως οταν μελετάμε την ιστορία , πρέπει να λαμβάνουμε υπόψην μας ολες τις συνιστώσες και να μπορούμε να "διαβάζουμε" με ωριμότητα τα αίτια για κάθε συμβάν. 

Σήμερα , η Νέα Ρώμη , οπως τότε, προετοιμάζεται να επιβάλλει μια Νέα παγκόσμια Θρησκεία προκειμένου να ελένξει την ακόμα μεγαλύτερη έκταση της Αυτοκρατορίας της. Ακριβώς οπως και τότε.  Σήμερα, η Νέα Ρώμη , οπως κάποτε , αναζητάει τρόπο να προσδώσει "Θεικό" νόημα στο εγχείρημα της. Σήμερα, οι κάτοικοι της Νέας Ρώμης εκβαρβαρίζονται , εκχυδαίζονται και μολύνονται διότι δεν εχουν πυξίδα, δεν εχουν ιδανικά, δεν εχουν Στόχο και Όραμα.

Σήμερα, οπως και τότε , την Γνώση την κατέχουν λίγοι. Παιδεία εχουν ελάχιστοι, Ελεύθεροι είναι μόνο οι "Εκλεκτοί".Οι περισσότεροι ως σκλάβοι απλώς "εκπαιδεύονται" για να υπηρετήσουν το αυξημένων αναγκών (ελέω τεχνολογίας και εξέλιξης) σύστημα , ενω πολύ λίγοι ,ξέρουν εστω και στο ελάχιστο να σκέφτονται .

Σήμερα, οπως και τότε, κυριαρχεί η φιλοσοφία του " Άρτων και Θεάματα". Απλα στις μέρες μας είναι μια πληθώρα "εκδηλώσεων", ενω τότε, κυρίως οι μονομαχίες και ο Ιππόδρομος.

Σήμερα , οπως και τότε Κυβερνάει η βούληση της Ισχύς και η μόνη λατρεία που υπάρχει είναι αυτή του Χρήματος. 

Η Ανθρώπινη ματαιότητα και ανοησία στο αποκορύφωμα της .

"Διαίρει και Βασίλευε"....(Ρώμη)

Όχι....

Η Ισχύς εν τι Ενώση ( Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου) 

Ένας είναι ο Θεός....Εντός μας κατοικεί και εντός μας εκδηλώνεται. 

Σε τρείς λέξεις κρύβεται το Ύψιστο των Ιδανικών ... Θέλημα Αγάπη και Ελευθερία

Ένας είναι ο Πατέρας Όλων ...ο Πόλεμος

Εν το Παν

Θελημικός Ιεροφάντης - Νικόλαος Καλογήρου

http://temple-of-truth.blogspot.com/2011/08/blog-post_13.html 

Αποκάλυψη μεγατόνων από το Παρόν…

Δείτε όμως… Από τότε, Παμπούκης και Ροζάκης. Τι δουλειά είχαν; Φαίνεται ότι η “νέα διακυβέρνηση” δεν είναι καθόλου νέα… Είναι παλιάκαι σάπια.


http://olympia.gr/2011/08/13/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CF%84%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8C%CE%BD/

Κάνουν "σκούπα" τα ευρώ από την Ελληνική αγορά

Κωδικός: "Μαζέψτε καταθέσεις"
Σε αγώνα δρόμου έχουν επιδοθεί τα δίκτυα τραπεζών και τα τμήματα private banking για να συλλέξουν όσο το δυνατόν υψηλότερες καταθέσεις εν μέσω αυγουστιάτικης ραστώνης, καθώς δειλά-δειλά οι καταθέτες ανοίγουν τα…σεντούκια τους ή επιστρέφουν στην Ελλάδα.
Από την επομένη της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου και τις αποφάσεις για νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, έως την προηγούμενη Παρασκευή 5 Αυγούστου, σύμφωνα με πληροφορίες του Euro2day, είχαν επιστρέψει -συνολικά- στο τραπεζικό σύστημα καταθέσεις ύψους 1,5 δισ. ευρώ.
“Η τάση δείχνει ότι όσοι μικροαποταμιευτές σήκωσαν τα λεφτά τους από τις τράπεζες υπό τον φόβο της χρεοκοπίας πείθονται για το αντίθετο και άρχισαν να εμπιστεύονται έστω και δειλά τις ελληνικές τράπεζες“, τονίζει ο διευθύνων σύμβουλος ιδιωτικού πιστωτικού ιδρύματος και εκτιμά πως “εάν δεν υπάρξει κάποια εντυπωσιακή αρνητική εξέλιξη στην Ελλάδα ή στην ευρωζώνη η επιστροφή των καταθέσεων θα συνεχιστεί τους επόμενους μήνες”.
Παρά το γεγονός ότι προς το παρόν επιστρέφουν στα γκισέ μικρά ποσά, συγκριτικά με τις αθροιστικές εκροές ύψους 70 δισ. ευρώ, πρόκειται για πολύτιμη ρευστότητα σε μια κρίσιμη περίοδο. Και αυτό γιατί στις 20 Αυγούστου το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογο 5,9 δισ. ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι τα ταμειακά διαθέσιμά του, που υπολογίζονται γύρω στα 11 δισ. ευρώ, θα μειωθούν ισόποσα και επομένως θα μειωθούν και οι καταθέσεις του στις ελληνικές τράπεζες.
Επιπρόσθετα, λήγουν έντοκα γραμμάτια 2 δισ. ευρώ, τα οποία αναμένεται να ανανεωθούν. Αν το Δημόσιο αντλήσει μέσω εντόκων υψηλότερο ποσό των 2 δισ. ευρώ, όπως είναι πιθανόν, τότε η ρευστότητα των τραπεζών θα μειωθεί έτι περαιτέρω.
Η εντολή που έχει δοθεί στα δίκτυα αλλά και στους υπευθύνους μεγάλων πελατών είναι να αξιοποιηθεί η συγκυρία και να προσελκύσουν καταθέσεις τόσο από μικροαποταμιευτές όσο και από αυτούς που έβγαλαν λεφτά έξω.
Σεντούκια και Κύπρος
Τα χρήματα που φυλάσσουν οι μικροκαταθέτες στο σπίτι τους εκτιμώνται στα 5 – 8 δισ. ευρώκαι από τους τραπεζικούς λογαριασμούς έφυγαν σε τρεις κυρίως φάσεις, κατά τη διάρκεια των περασμένων 6 μηνών, όταν η χώρα βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας και επικράτησε πανικός.
Τα τραπεζικά στελέχη υποστηρίζουν ότι από αυτά τα χρήματα έχει επιστρέψει τις τελευταίες 11 ημέρες στα γκισέ το ποσό του 1 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα περίπου 500 εκατ. ευρώ προέρχονται από τις κυπριακές τράπεζες, στις οποίες οι Έλληνες καταθέτες προσέτρεξαν μαζικά τον τελευταίο χρόνο, ανοίγοντας λογαριασμούς για να… σώσουν τα χρήματά τους.
Καταλυτικό ρόλο στη μεταφορά των καταθέσεων -εκτιμώνται στα 20 δισ. ευρώ περίπου- στην Κύπρο έπαιξε η αμεσότητα που προσφέρει στον Έλληνα (τόσο γλωσσικά όσο και πρακτικά) το κυπριακό τραπεζικό σύστημα, το οποίο διαθέτει στην ελληνική αγορά δεκάδες υποκαταστήματα.
Η αδυναμία που εμφανίζει η κυπριακή οικονομία θορύβησε τις τελευταίες ημέρες τους Έλληνες, οι οποίοι άρχισαν να φέρνουν στις ελληνικές τράπεζες τις καταθέσεις τους. “Πρόκειται για ποσά της τάξεως των 20.000 – 100.000 ευρώ”, αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, συμπληρώνοντας ότι η αλλαγή τάσης ξεκινά πάντα από τους μεσαίους καταθέτες και στο τέλος, εφόσον το περιβάλλον είναι απόλυτα ασφαλές, ακολουθούν τα χοντρά πορτοφόλια.
Πηγή

http://kostasxan.blogspot.com/2011/08/blog-post_5917.html 

FTD: Τον χρυσό των χωρών του νότου ζητά τώρα η Γερμανία

«Ο κυβερνητικός συνασπισμός προσπαθεί να πάρει το χρυσό των παραβατών του ελλείμματος», είναι ο τίτλος αποκαλυπτικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Financial Times Deutschland . Ειδικοί των δύο κομμάτων, του Χριστιανοδημοκρατικού και του Φιλελεύθερου, επεξεργάζονται νέα αιτήματα προς τους παραβάτες της Ευρωζώνης: οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, να ανοίξουν τα αποθέματά τους σε χρυσό.

«Θα πρέπει να τακτοποιήσουν τα δημοσιονομικά τους, με ιδιωτικοποιήσεις και ρευστοποίηση των αποθεμάτων τους σε χρυσό», δηλώνει στην εφημερίδα ο Michael Fuchs, αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Φιλελευθέρων.

«Οι υπερχρεωμένες χώρες πρέπει να προχωρήσουν σε πώληση χρυσού καθώς και την κατάθεση των αποθεμάτων τους σε χρυσό ως εγγυήσεις προς την ΕΚΤ», προσθέτει ο Frank Schäffler, ειδικός επί των δημοσιονομικών του ίδιου κόμματος. «Αυτές οι χώρες θα έπρεπε να εκποιήσουν την περιουσία τους, πολύ πριν ζητήσουν βοήθεια από τους άλλους».

Σύμφωνα με τον κ. Schäffler, η πώληση του χρυσού θα είχε επίσης μία συμβολική επίδραση στις ταραγμένες αγορές ομολόγων: «Θα αποτελούσε ένα μήνυμα ότι αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα τους σοβαρά, αφού καταφεύγουν στα σκληρά τους αποθέματα».

Την ίδια άποψη έχει και ο Klaus-Peter Flosbach, υπεύθυνος για τα δημοσιονομικά στην κοινοβουλευτική ομάδα των Χριστιανοδημοκρατών.

Η Ιταλία κατέχει μετά τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το τέταρτο μεγαλύτερο απόθεμα σε χρυσό παγκοσμίως, ύψους περίπου 134 δις δολαρίων προσθέτει το ρεπορτάζ της εφημερίδας...

Πηγή

 

http://logioshermes.blogspot.com/2011/08/ftd.html

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ο Έλληνας είναι ο άνθρωπος με ουράνια καταγωγή, απεσταλμένος των Θεών και του Δία. Είχε πάντα σαν συμπαντική αποστολή του την προώθηση της παγκόσμιας υπόθεσης.
Ο υψηλός δείκτης νοημοσύνης του, η έντονη πνευματική του αφύπνιση, ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και τα έκδηλα αισθήματα αλτρουισμού και αγάπης προς τον συνάνθρωπο του, τον καθιστούν ιδιαίτερα χαρισματικό έναντι των άλλων ανθρώπων προς τους οποίους ουδέποτε ασέβησε, με διαχωρισμούς και ρατσιστικά κηρύγματα.
Ουδέποτε ο Έλληνας στην ιστορική του διαδρομή, θεώρησε τον εαυτό του εκλεκτό ή ανώτερο από τους....
άλλους, ουδέποτε έκανε διαχωρισμούς ή καλλιέργησε φυλετικές διακρίσεις, ή διακρίσεις χρώματος ή φύλου.
Δεν ζήτησε τίποτε και από κανέναν ζητά μόνο από άλλους να σεβαστούν το έργο του θεού, το οποίο κανένας δεν είναι εξουσιοδοτημένος να το διορθώσει γιατί είναι τέλειο.
Ο Έλληνας έδωσε με απόλυτη σαφήνεια απαντήσεις σε όλα τα καυτά υπαρξιακά προβλήματα και όμως τον είπαν ειδωλολάτρη, γιατί δεν πίστεψε στους απλοϊκούς εβραϊκούς μύθους.
Ο Έλληνας ήξερε ότι δεν είμαστε τυχαία δημιουργήματα ενός αιμοχαρή θεού, αλλά φωτεινές οντότητες ερχόμενες από το άπειρο του χωροχρόνου και των ουρανών.
Δεν φυτρώσαμε τυχαία σ' αυτή την ασήμαντη γωνιά του γαλαξία και του απείρου από μυστηριακές δυνάμεις ανεξιχνίαστες και απροσδιόριστες. Ήρθαμε σαν κοσμικοί ταξιδιώτες των άστρων, σαν συνοδοί του πατέρα Δία.
Η κοσμική μοναξιά στην οποία μας έριξε το πείσμα της επιστήμης και η ακαμψία του θρησκευτικού δόγματος, μας δημιούργησε την καταθλιπτικότερη μορφή μελαγχολίας, από την οποία θα βγούμε με το συναπάντημα των ουράνιων αδελφών μας.
Ο Έλληνας των ουρανών και του Ολύμπου, ο ταξιδευτής της στεριάς και της θάλασσας, προσδιόρισε με καταπληκτική σαφήνεια το πνευματικό και ηθικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο βαδίζει αιώνες τώρα η ανθρωπότητα.
Ύψιστος σκοπός και υπέρτατη αποστολή του είναι η εξάπλωση των αξιών της ζωής στο χρόνο του κόσμου. Το φωτεινό πέρασμα του μέσα στην ιστορία, σ' όλες τις εποχές και για όλη την γη, ενέπνευσε αισθήματα και σκέψεις απείρου κάλλους, απείρου σεβασμού και πνευματικού δέους.
Τα πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα του Έλληνα, επίκτητα και φυσικά, τον βοήθησαν σαν ανθρώπινη οντότητα να αναπτύξει μια μυσταγωγική απλότητας σκέψης.
Η εξιδανίκευση του πνεύματος αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Έλληνα γιου του Δία, του προστατευόμενου της Αθηνάς και του φωτισμένου από τον Απόλλωνα Φοίβο.
Η υπερκόσμια λάμψη της Ελληνικής σκέψης, φωτίζει χιλιάδες χρόνια την ανθρωπότητα και σηματοδοτεί τη συνεχή παρουσία της στην παγκόσμια ιστορία. Μια παρουσία μεγαλόπρεπη, θαυμαστή, με ηρωική διάθεση να αναμορφώσει το πνευματικό επίπεδο της ανθρωπότητας, ώστε ο Έλληνας να καταστεί άξιος των ουρανών και της αποστολής του.
Ο Έλληνας ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος, είναι ένα αιώνιο θαύμα, θαυμάτων, που δεν αισθάνθηκε ποτέ υπεροχή αν και γνώριζε την ουράνια καταγωγή του.
Μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο με μοναδική προσφορά στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι. Καταυγάζει τη μοναδικότητα του φωτός, του λόγου και της αρετής για την πνευματική και ηθική ανύψωση του κόσμου, παλεύοντας με την δύναμη του νου να εξαλείψει τα παρακμιακά στοιχεία, να φωτίσει τα σκοτάδια της πνευματικής αγωνίας και να εξαλείψει τον μεταφυσικό τρόμο με τον οποίο τρομάζουν την ανθρωπότητα οι κάθε είδους εξουσιαστές.
Ουσία από την θεϊκή ουσία του πατέρα Δία, νους απ' την σοφία της Παλλάδας Αθηνάς, φως από το ανέσπερο φως του Φοίβου Απόλλωνα, ο Έλληνας παρέμεινε αθάνατος και αναλλοίωτος στον χρόνο και την ιστορία, για να επωμίζεται την παγκόσμια υπόθεση όταν αυτή κινδυνεύει να χάσει την πορεία της.
Εκφραστής της λευτεριάς της πατρώας γης, των Ελληνικών βωμών και εστιών, των Ελληνικών ηρώων.
Αιώνιος μυσταγωγός της φιλοπατρίας, μοναδικός συνεχιστής της ιστορίας, ακούραστος αναμορφωτής του ανθρώπινου γένους με τις αστείρευτες πνευματικές και ηθικές δυνάμεις του.
Εκφραστής του κάλλους και της αρμονίας, ο θεμελιωτής των αξιών, των θρησκειών, των νόμων, της ηθικής, και του δικαίου.
Ακάματος οδοιπόρος μεταφέρει αιώνια τις εντολές των ουρανών και καθιερώνει νέες αξίες και νέα πρότυπα ζωής, προκειμένου να λυτρώσει τον άνθρωπο, από τα πνευματικά προβλήματα και την ηθική κατάπτωση. Μια προσπάθεια μεγάλη σαν τη ζωή και ισχυρή όπως ο θάνατος.
Γεράσιμος Καλογεράκης, « Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων», σελ. 234, εκδόσεις Δίον.


http://enneaetifotos.blogspot.com

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/08/blog-post_9640.html

Η μεγάλη απάτη των διοδίων

Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τα παρακάτω, επειδή παρατηρώ ότι :

α) Υπάρχουν ακόμη Έλληνες οι οποίοι δεν γνωρίζουν τα δικαιώματα τους και τη δύναμη που τους δίνει το «Σύνταγμα της Ελλάδος» (ΣτΕ) καθώς και ο «Ποινικός Κώδικας» (Π.Κ) και άλλα Διατάγματα και Κανονισμοί του Κράτους.
β) Συστηματικά υπάρχει στη κοινωνία μια προπαγανδιστική παραπληροφόρηση και διαστρέβλωση των πάντων, σε εξωφρενικά επίπεδα, έτσι ώστε να μπερδέψουν τους Έλληνες πολίτες, να τους φοβίσουν...
και τελικά να τους φτάσουν σε σημείο να αηδιάσουν, και να παρατήσουν κάθε προσπάθεια αλλαγής της εις βάρος τους κατάστασης.
Λοιπόν για να τελειώνουμε άπαξ και δια παντός με κάποια πράγματα, αποφάσισα να.....
σας αποκαλύψω τι συμβαίνει με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τα λεγόμενα «διόδια» στους Ελληνικούς δρόμους, τι προβλέπεται, ποια είναι τα δικαιώματα μας και φυσικά ποιες είναι οι προβλεπόμενες ενέργειες σε περίπτωση που συμβεί, εις βάρος μας κάποια παρανομία και αυθαιρεσία, από οποιονδήποτε (τονισμένο διότι ο Έλληνας πλέον πρέπει να μάθει σιγά σιγά να αποφεύγει και να αποκρούει τις κατ’ επανάληψη παρανομίες και αυθαιρεσίες των «αστυνομικών οργάνων», εκτός από αυτές των ιδιωτικών εργολαβικών εταιριών).
Λοιπόν..
(1) Καταρχάς οι δρόμοι της χώρας είναι Εθνικοί, που σημαίνει ότι χαρακτηρίζονται έτσι επειδή για τη κατασκευή και τη συντήρηση τους, έχουμε δώσει όλοι οι Έλληνες (εκτός από τα γνωστά λαμογια) χρήματα από το υστέρημα μας. Για αυτό εξάλλου αποτελούν μέρος της λεγόμενης «Δημόσιας Περιουσίας», διότι είναι περιουσία όλων των Ελλήνων.
Όλα αυτά προβλέπονται στο Νόμο 3155/55 (http://www.et.gr/index.php?option=com_wrapper&view=wrapper&Itemid=108&lang=en) , όπου μεταξύ άλλων προβλέπει και ορίζει τι είναι «εθνικοί οδοί», ποιος τις κατασκευάζει, ποιος τις συντηρεί και ποιος τις ανακαινίζει. Σωστά μαντέψατε! Το Κράτος με τις προβλεπόμενες υπηρεσίες του! Και με τι χρήματα; Όπως προβλέπει ο παραπάνω νόμος, για τη συντήρηση τους, προβλέπεται ένα ποσό 50% επί των δασμών των καυσίμων και 50% επί των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων κλπ. Δηλαδή, με τα χρήματα μας από τους φόρους και τα τέλη κυκλοφορίας, πρέπει το Κράτος και οι αρμόδιες υπηρεσίες του να συντηρούν και να κατασκευάζουν τους Εθνικούς δρόμους. Αυτό ακριβώς επεξηγεί, αποδεικνύει και καταδεικνύει το γιατί οι Εθνικοί δρόμοι, είναι Δημόσια και Εθνική περιουσία, δηλαδή περιουσία όλων μας.
Κατά συνέπεια, οι αιτιάσεις των ιδιωτικών εταιριών που δήθεν «έχουν δικαίωμα λειτουργίας» επί των Εθνικών Οδών, ότι αυτές τους παραχωρηθήκαν νόμιμα και όχι παρατύπως, καταρρίπτονται πανηγυρικώς. Η Δημόσια περιουσία, δεν παραχωρείται, ούτε μπορεί να δοθεί, χάριν σύμβασης σε ιδιωτικές εταιρίες με σκοπό το κέρδος (διόδια). Και φυσικά όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο (πολιτικοί, μεγαλοεργολάβοι, διαπλεκόμενα ΜΜΕ με τους προηγούμενους κλπ), ψεύδεται, και το κάνει για προπαγανδιστικούς λόγους και για να εξυπηρετήσει τα σκοτεινά του συμφέροντα.
Η Δημόσια Περιουσία λοιπόν της χώρας, ούτε «παραχωρείται», ούτε «εκμεταλλεύεται», ούτε «λειτουργείται», ούτε υπάρχουν «εταιρικά όρια ευθύνης» πάνω σε αυτή, όπως διατείνονται, είτε από δόλο, είτε από άγνοια οι μεγαλοεργολαβικες ιδιωτικές εταιρίες. Οι Εθνικοί Δρόμοι, ως Δημόσια περιουσία, ανήκουν στους Έλληνες πολίτες και ως εκ τούτου αυτές οι εταιρίες, δεν έχουν κανένα δικαίωμα «ιδιοκτησίας» ή «εκμετάλλευσης» ή «λειτουργίας», ή «ευθύνης» ή οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα που εσφαλμένα και εκ του πονηρού θεωρούν ότι έχουν, επί αυτών. Το γεγονός αυτό (το ότι οι Εθνικοί Δρόμοι είναι περιουσία του Ελληνικού λαού), δεν αλλάζει, ούτε τροποποιείται, ούτε ερμηνεύεται κατά το δοκούν, ενώ το δικαίωμα των Ελλήνων επί της περιουσίας του, δεν παραχωρείται, ούτε «συμβατοποιείται», όπως εκείνοι επιθυμούν, ή θα επιθυμούσαν, όποια «σύμβαση», ή «συμφωνία» και να επικαλούνται.

(2) Τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, καταβάλλονται από τους Έλληνες οδηγούς για να κυκλοφορούν ελεύθερα τα οχήματα τους, στους Ελληνικούς Δημόσιους δρόμους οι οποίοι όπως είδαμε, συντηρούνται και κατασκευάζονται από τα χρήματα αυτά. Τα τέλη κυκλοφορίας οι Έλληνες πολίτες κάτοχοι οχήματος, τα καταβάλλουν εδώ και δεκαετίες, πριν οι ιδιωτικές εργολαβικές κοινοπραξίες, διασπείρουν τους «σταθμούς διοδίων» στις οδούς, για να εισπράττουν τη «διέλευση» ή τη «χρήση». Οπότε, το ερώτημα παραμένει: για ποιο λόγο οι Έλληνες πολίτες να πληρώσουν τα παράνομα «διόδια» τους, αφού ούτως ή άλλως, αποδίδουν τα νόμιμα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων στο Κράτος, προκειμένου να κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλους τους (κατασκευασμένους ήδη και συντηρημένους από το ΤΕΟ, από τα χρήματα αυτά) Δημόσιους Ελληνικούς δρόμους; Έκτος και εάν πονηρά, αυθαίρετα και προκλητικά, υπονοούν ότι δεν είναι Δημόσιοι δρόμοι, οπότε προσβάλλουν την νοημοσύνη μας και μετά το θέμα «παραπέμπει» αλλού και οι αιτιάσεις τους πλέον χρίζουν διαφορετικής αντιμετώπισης..
(3) Κοινή «παράβαση» είναι γενικά, η μη τήρηση των διατάξεων κάποιου νόμου καθώς και η πράξη των αντίθετων από εκείνα που αυτός ορίζει ή προβλέπει. Αρμόδιος για τη βεβαίωση της όποιας τέτοιας παράβασης, είναι το αστυνομικό όργανο, που την εντοπίζει στα πλαίσια των καθηκόντων του. Ο νόμος 3605/2007 που κατ’ επανάληψη παραπέμπουν και γράφουν στα διάφορα εσωτερικά έντυπα τους «αδυναμίας πληρωμής» δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημοσιοποίηση της κύρωσης από τη Βουλή της «σύμβασης» που υπέγραψαν με το Ελληνικό Δημόσιο. Φυσικά μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, καθώς όλο και περισσότεροι πολίτες έχουν πλήρη γνώση και εντοπίζουν τις παρανομίες τους και τις αυθαίρετες «πρακτικές τους» για την είσπραξη των «τελών διοδίων» και δεν πληρώνουν τα χαράτσια στα «διόδια» τους, ενώ παράλληλα ισχύει και η λεγόμενη «τροπολογία του Ρέππα», που καθιστά τη μη πληρωμή τέλους διοδίου ως «παράβαση» του ΚΟΚ. Ωστόσο όπως ο ίδιος ο ΚΟΚ ορίζει, η «παράβαση» βεβαιώνεται αυτοπροσώπως από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα (άρα συμβάντα του στυλ: μας σταματαει η τροχαία 500 μέτρα μετά τα διόδια, αφού μας έχει «δώσει» κάποιος ιδιωτικός υπάλληλος των διοδίων, που επικοινωνεί με το περιπολικό σε περίεργες μη αστυνομικές συχνότητες, είναι παντελώς παράνομα και παίρνουμε τηλέφωνο την αστυνομία της περιοχής, και ζητάμε να μας προστατέψει από επίορκους αστυνομικούς υπαλλήλους, που κάνουν κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος και παράβαση του Π.Κ και του ΚΟΚ). Από την άλλη πάλι, οι υπάλληλοι των εταιριών δεν είναι ούτε αστυνομικά όργανα ούτε ανακριτικοί υπάλληλοι γενικά (ένστολοι ή όχι) και όσο αφορά τη τακτική τους, να έχουν την απαίτηση (!) να ζητούν τα στοιχεία ταυτότητας των πολιτών, (κατά παράβαση του άρθρου 175 του Ποινικού Κώδικα), που δεν πληρώνουν τα «διόδια», να γνωρίζετε όλοι ότι διαπράττουν το βαρύτατο αδίκημα της αντιποίησης δημόσιας αρχής καθώς τούτο το δικαίωμα (του ελέγχου στοιχείων ταυτότητας και αναλόγως των καθηκόντων και τις ιδιότητας και του συμβάντος) το έχουν μόνο οι ένστολοι (αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες, στρατιωτικοί) και μη (λοιποί), ανακριτικοί υπάλληλοι.
(4) Είναι φανερό λοιπόν ότι «ποντάρουν» στην αμάθεια και την άγνοια των πολιτών περί των δικαιωμάτων τους και περί των υφιστάμενων νόμων, για να επιτύχουν τους σκοπούς τους.
(5) Γενικά:
α. Σαν ιδιωτικές εταιρείες που λειτουργούν εντός Ελληνικής Επικρατείας, υπόκεινται στους Ελληνικούς νόμους και στο Ελληνικό Σύνταγμα και για όποιες παρανομίες κάνουν είναι υπόλογοι έναντι στην δικαιοσύνη.
β. Οι δρόμοι τους οποίους εκ του πονηρού η εταιρείες τους αυθαίρετα ισχυρίζονται ότι «κατασκεύασαν» και «συντηρούν», προϋπήρχαν και κατασκευάστηκαν με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
γ. Οι δρόμοι που αυθαίρετα η εταιρείες αυτές ισχυρίζονται ότι είναι «κομμάτι ευθύνης» των, είναι Δημόσιοι Εθνικοί δρόμοι, δηλαδή ανήκουν στο Ελληνικό λαό, επομένως δεν έχουν κανένα δικαίωμα «ευθύνης», «λειτουργιάς» και επιβολής κανενός «αντιτίμου χρήσης».
δ. Τα κακόγουστα κτίσματα που αποκαλούνται «σταθμοί διοδίων» είναι αυθαίρετα, καθώς δεν έχουν τις προβλεπόμενες οικοδομικές άδειες από τις αρμόδιες αρχές (Πολεοδομία κλπ), δεν τηρούν τις προβλεπόμενες περιβαλλοντολογικές διατάξεις και γενικά αποτελούν τα πλέον επικίνδυνα και παρανόμως τοποθετημένα εμπόδια όσο αφορά τη τήρηση της ασφάλειας της ζωής, των συγκοινωνιών, της κυκλοφορίας και της μετακίνησης των Ελλήνων πολιτών. Είναι δε κατασκευασμένα και τοποθετημένα, κατά παράβαση του άρθρου 286-1, του Ποινικού Κώδικα.
ε. Οι μπάρες που έχουν τοποθετήσει στους προαναφερόμενους «σταθμούς διοδίων», είναι παράνομες, καθώς εμποδίζουν την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση και τη συγκοινωνία στους δρόμους, των Ελλήνων οδηγών (κατά παράβαση του άρθρου 290 του Ποινικού Κώδικα) και βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια τους, ενώ παράλληλα με τη πράξη τους αυτή (τοποθέτηση μπαρών- εμποδίων), διαπράττουν το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης (παράβαση του άρθρου 325, του Ποινικού Κώδικα). Επιπλέον στις περιπτώσεις παρεμπόδισης με μπάρες, της διέλευσης Στρατιωτικών οχημάτων σε φάλαγγα ή μεμονωμένα, διαπράττουν το αδίκημα της παρεμπόδισης κυκλοφορίας οχήματος Στρατιωτικών Αρχών. Επιπλέον στις περιπτώσεις παρεμπόδισης με μπάρες, των οχημάτων των Αστυνομικών Αρχών, διαπράττουν το αδίκημα της παρεμπόδισης του αστυνομικού έργου γενικά (και ενδεχόμενη παράβαση του άρθρου 288, τμήμα 1, του Ποινικού Κώδικα).
στ. Οι κάμερες που έχουν τοποθετήσει στους προαναφερόμενους «σταθμούς διοδίων», κατά παράβαση του άρθρου 9α του Συντάγματος είναι αυθαίρετες, διότι η εταιρεία τους, δεν έχει εφοδιαστεί με την προβλεπόμενη άδεια χρήσης οπτικοαουστικών μέσων από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ούτε έχουν τη ρητή συγκατάθεση των πολιτών που καταγράφονται, όπως νόμος ορίζει), και ούτε πρόκειται να λάβουν ποτέ τέτοια άδεια καθώς σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία, η χρήση μέσων βιντεοσκόπησης επιτρέπεται μόνο για θέματα που άπτονται τη Δημόσια Ασφάλεια, την Εθνική Άμυνα και τη φύλαξη δημοσίων χώρων. Άρα οι Αρχές που έχουν το δικαίωμα βάση νόμου να χρησιμοποιούν κάμερες είναι οι Στρατιωτικές και Πολιτικές (ΕΛΑΣ, Υπουργεία κλπ) και για τους προαναφερόμενους λόγους. Εκείνοι ως ιδιωτικές εταιρίες, για την απόδειξη των διάφορων ισχυρισμών τους, όχι (άρθρο 19, τμήμα 3, του Συντάγματος).
ζ. Σε κανέναν Νόμο, Κώδικα, Διάταγμα κλπ δεν προβλέπεται η ύπαρξη εμποδίων στους δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας και στις Εθνικές οδούς (μπάρες διοδίων) και ως εκ τούτου, οι εταιρείες τους και οι υπάλληλοι τους οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το ανέβασμα και το κατέβασμα της μπάρας, είναι υπόλογοι έναντι των Ελληνικών νόμων και της Δικαιοσύνης, αφού παραβαίνουν καθημερινά και συστηματικά τα άρθρα 292 και 431 του Ποινικού Κώδικα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ήδη εκκρεμούν υποθέσεις καταστροφής ιδιωτικής περιουσίας (ΙΧ αυτοκίνητο), Δημόσιας περιουσίας (περιπολικό Αστυνομίας) κλπ, στις αρμόδιες διωκτικές Αρχές.
η. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τις παρανομίες τους, σαν νόμιμες ενέργειες και γενικά να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα περί τήρησης της νομιμότητας, παραβαίνοντας το άρθρο 420, του Ποινικού Κώδικα.
θ. Κάνουν χρήση απειλής ψυχολογικής βίας, (χαρακτηρίζοντας τη μη καταβολή του «τέλους διοδίων» ως «παραβατική συμπεριφορά», και απειλές περί νομικών διαδικασιών) και εκφοβισμού, κατά παράβαση του άρθρου 7 του Συντάγματος, καθώς και του άρθρου 190 του Ποινικού Κώδικα, προκειμένου να διασφαλίσουν τα ιδιωτικά οικονομικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις ζωές που χάνονται καθημερινά στις καρμανιόλες που αυτοί ονομάζουν δρόμους «μελετημένους- κατασκευασμένους και συντηρημένους» από την εταιρεία τους.

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

http://epanastasi-gr.blogspot.com/
http://ksipnistere.blogspot.com/2011/08/blog-post_272.html

ΕΛΛΗΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ "ΕΦΙΑΛΤΗΣ" ΔΙΚΑΙΩΣΕ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

anti-ntp:Εμείς ψάξαμε και βρήκαμε μερικά στοιχεία για τον κύριο Ροζάκη ή Ροζενστάιν,που αναφέρεται στο αυριανό ΠΑΡΟΝ.

Με την υπογραφή του Χρήστου Ροζάκη αλλά και του Κύπριου Λουκή Λουκαΐδη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαωμάτων κατακεραυνώνει την χώρα μας για θέματα που σχετίζονται με την "μακεδονική" και "τουρκική" μειονότητα.

Του Χρήστου Μπόκα

Ένας Έλληνας που στο παρελθόν έχει διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο μπαράζ καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος της χώρας μας για θέματα που σχετίζονται με την "μακεδονική" και την "τουρκική" μειονότητα στην Ελλάδα.


Μία σειρά καταδικαστικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), οι οποίες κατακεραυνώνουν την Ελλάδα για την άρνησή τους να αναγνωρίσει "μακεδονικούς" και "τουρκικούς" συλλόγους στην Ελλάδα, φέρει φαρδιά πάτιά την υπογραφή του κ. Χρήστου Ροζάκη, εκλεκτού του κ. Κώστα Σημίτη, ο οποίος το 1996 τον έχρισε υφυπουργό Εξωτερικών στην κυβέρνησή του.



Ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι ως κυβερνητικό στέλεχος προάσπιζε τα εθνικά μας συμφέροντα και έδινε μάχη για τις Ελλήνικές θέσεις στο εξωτερικό, σήμερα ως αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου πρωταγωνιστεί στις καταδίκες της Ελλάδας, για θέματα μάλιστα για τα οποία και ο ίδιος διαμόρφωνε πολιτική ως υφυπουργός Εξωτερικών.



Με την ψήφο του, αλλά και με αυτή του Κύπριου προέδρου του ΕΔΑΔ κ. Λουκή Λουκαΐδη, το Δικαστήριο του Στρασβούργου δικαίωσε ομόφωνα τους "Μακεδόνες" της Φλώρινας και τους "Τούρκους" της Θράκης σε τρεις τουλάχιστον περπτώσεις.



Οι συγκεκριμένες αποφάσεις μάλιστα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι μία απλή, τυπική διαδικασία, καθώς, σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, επηρεάζει την στάση άλλων κρατών στα Ελληνικά εθνικά ζητήματα.



Χαρακτηριστική, άλλωστε, είναι η περίπτωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών (Στέιτ Ντιπάρτμεντ), το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια στις αναφορές του για την Ελλάδα χαρακτήριζε τη μειονότητα της Θράκης "μουσουλμανική", ενώ τώρα "τουρκική", παραπέμποντας, μεταξύ άλλων, και στις συγκεκριμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.


"Μακεδονική" μειονότητα

Οκτώβριος του 2005 και η οκταμελής σύνθεση του 1ου Τμήματοςτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του οποίου προεδρεύει ο Κύπριος ευρωδικαστής κ. Λουκαΐδης και στο οποίο συμμετέχει ως μέλος και εισηγητής ο Έλληνας ευρωδικαστής κ. Ροζάκης, εκδικάζει την υπόθεση του σωματείου "Ουράνιο Τόξο", το οποίο δραστηριοποιείται κυρίως στην περιοχή της Φλώρινας και μάχεται για την αναγνώριση "μακεδονικής" μειονότητας στην Ελλάδα.



Το "Ουράνιο Τόξο" προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατηγορώντας το Ελληνικό κράτος, επειδή οι Ελληνικές αρχές υποχρέωσαν την οργάνωση να κατεβάσει επιγραφή που είχε αναρτηθεί στη λεγόμενη "μακεδονική" γλώσσα και η οποία έγραφε "Βίνο - Ζίτο -Λερίνσκι Κομιτέτ".



Η φράση αυτή, σύμφωνα με τις επίσημες παρατηρήσεις του υπουργού Εξωτερικών που κατατέθηκαν στο ΕΔΑΔ για την συγκεκριμένη υπόθεση, "χρησιμοποιήθηκεκατά την εποχή του εμφυλίου πολέμου στη Μακεδονία από τους επιδιώκοντες να στραφούν κατά της Ελληνικής επικράτειας και να καταλάβουν τη Φλώρινα. Η έκφραση "Βίνο - Ζίτο" προκαλεί άμεσους συνειρμούς στους κατοίκους της περιοχής, καθώς υπήρξε σύνθημα μιας εποχής που οδήγησε σε διχασμό και δεινά".



Αν και με βάση όλες τις διεθνείς συνθήκες δεν τίθεται θέμα "μακεδονικής"μειονότητας στην Ελλάδα, ο κ. Ροζάκης, ο κ. Λουκαΐδης και οι υπόλοιποι δικαστές δικαιώνουν ομόφωνα το "Ουράνιο Τόξο"!



Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα την χώρα μας (με την υπογραφή του πρώην Έλληνα υφυπουργού Εξωτερικών φαρδιά πλατιά στην απόφαση), σημειώνοντας παράλληλα ότι "Ουράνιο Τόξο" είναι νόμιμο σωματείο που ως στόχο έχει την υπεράσπιση της "μακεδονικής" μειονότητας που ζει στην Ελλάδα"!



Αυτό ακριβώς ήταν και το σημείο της απόφασης που ανησύχησε τους Έλληνες διπλωμάτες, οι οποίοι αναφέρουν ότι "με αυτό το τρόπο επικυρώνεται η ύπαρξη "μακεδονικής" μειονότητας στην Ελλάδα".



Ενδεικτικό επίσης της στάσης των κυρίων Λουκαΐδη και Ροζάκη στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι ότι υποχρέωσαν την Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση στους εκπροσώπους του "Ουράνιου Τόξου" ύψους 35.000 ευρώ, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση δύο εκ των μελών του Δικαστηρίου.


Προστασία στα όργανα ανθελληνικής προπαγάνδας

Οι συγκεκριμένοι ευρωδικαστές όμως έχουν στο βιογραφικό τους και άλλες καταδικαστικές αποφάσεις για την χώρα μας.



Συγκεκριμένα, στις 13 Ιουλίου του 2006 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο οποίο προήδρευε ο κ. Λουκαΐδης και συμμετείχε ως μέλος ο κ. Ροζάκης, αποφάσισε ομόφωνα ότι η χώρα μας παραβίασε το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης (δικαίωμα ελευθερίας στη συνείδηση και στην θρησκευτική πίστη). Η υπόθεση αφορούσε στην περίπτωση του αποκαλούμενου "ψευδομουφτή" Ξάνθης Μεχμέτ Εμίν Αγά, ο οποίος είχε εκλεγεί μουφτής από το μειονοτικό σώμα, αλλά δεν είχε αναγνωριστεί από το Ελληνικό κράτος.

Τα Ελληνικά Δικαστήρια είχαν διώξει ποινικά επτά φορές τον "ψευδομουφτή" για αντιποίηση αρχής και τον είχαν καταδικάσει επειδή εξέδωσε ανακοινώσεις θρησκευτικού περιεχομένου χωρίς να έχει επίσημα την ιδιότητα του μουφτή.



Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όμως, είχε αντίθετη άποψη και καταδίκασε την Ελλάδα. Όπως αναφέρουν διπλωμάτες του υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Ροζάκης από την εμπειρία του ως υφυπουργός στο ίδιο υπουργείο θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι ""ψευδομουφτήδες" της Ξάνθης και της Κομοτηνής, όπως και οι περισσότεροι "τουρκικοί" σύλλογοι της Θράκης, συντάσσονται στην γραμμή του τουρκικού προξενείου της περιοχής προβάλλοντας την τουρκική προπαγάνδα, χωρίς να έχουν καμία σχέση με θρησκευτικά και πνευματικά καθήκοντα".



Χαρακτηριστικός είναι άλλωστε ο πύρινος λόγος του σημερινού "ψευδομουφτή" Ξάνθης Αχμέτ Μετέ όπως παρουσιάζεται στο βίντεο που έφερε στη δημοσιότητα το "Θέμα", στο οποίο αποκαλεί τους Έλληνες "γκιαούρηδες", υποδεικνύει προς τη μειονότητα πως "ο τούρκος μόνο με τούρκο μπορεί να γίνει φίλος" και την καλεί να ακολουθήσει το σύνθημα "τουρκική ψήφος σε τούρκο".


Οι καλύτεροι σύμμαχοι των.... Τούρκων


Το δίδυμο των ευρωδικαστών, όμως, φαίνεται ότι έχει εξελιχθεί σε ..... δήμιο για την Ελλάδα. Πριν από λίγες εβδομάδες η επταμελής σύνθεση του 1ου Τμήματος, του οποίου προήδρευε ο κ. Λουκαΐδης και συμμετείχε ο κ. Ροζάκης, καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος του "συνεταιρίζεσθαι" (άρθρο11 της Ε.Σ.), επειδή τα δικαστήρια της χώρας μας αρνούνται από το 1995 να αναγνωρίσουν τη νόμιμη σύσταση του σωματείου "Σύλλογος Νεολαίας Μειονότητας Έβρου".

Τα Ελληνικά δικαστήρια είχαν επικαλεστεί ότι ο σκοπός της ίδρυσης του συλλόγου, όπως αναφέρεται στο καταστατικό του, είναι "η εκπαίδευση των νέων στης παραδόσεις της "τουρκικής" μειονότητας". Το γεγονός αυτό και σύμφωνα με την συνθήκη της Λοζάνης που μιλά για θρησκευτική - μουσουλμανική και όχι εθνική - τουρκική μειονότητα προκαλεί σύγχυση και δημιουργεί την εντύπωση ότι υπήκοοι ξένης χώρας, και συγκεκριμένα τουρκικής εθνικότητας, κατοικούν μόνιμα στην Ελλάδα.



Οι ευρωδικαστές όμως είχαν και πάλι αντίθετη άποψη. Το σκεπτικό της καταδικαστικής απόφασης αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι "ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι αληθινός σκοπός του σωματείου είναι να προωθήσει την ιδέα ότι υπάρχει τουρκική εθνική μειονότητα στην Ελλάδα, αυτό δεν αποτελεί απειλή προς τη δημοκρατική κοινωνία".



Τα μέλη μάλιστα του συγκεκριμένου συλλόγου υποστήριξαν ενώπιον του ΕΔΑΔ ότι η Συνθήκη της Λοζάνης δεν απαγορεύει στα μέλη των μειονοτήτων να αυτοπροσδιορίζονται με το επίθετο "τούρκοι".



Η απόφαση αυτή, όμως, σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, θέτει ευθέως θέμα συλλογικού και όχι μόνο ατομικού εθνικού προσδιορισμού. Με άλλα λόγια, ανοίγει τον δρόμο για την επίσημη ανγνώριση εθνικής "τουρκικής" μειονότητας στην Ελλάδα.

Επιπλέον, προσθέτουν, δείχνει και την πορεία που θα έχει η εκδίκαση της προσφυγής μουσουλμάνων κατοίκων της Ξάνθης κατά των αποφάσεων ελληνικών διακαστηρίων να εγγράψουν ως νόμιμη την "Τουρκική Ένωση Ξάνθης". Ότι δηλαδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα δικαιώσει την "Τουρκική Ένωση Ξάνθης".





Πανηγυρίζουν οι Τούρκοι



"Θρίαμβος των (σ.σ.:αυτοαποκαλούμενων) Τούρκων της Δυτικής Θράκης με τη βοήθεια του κ. Ροζάκη και του κ. Λουκαΐδη" :αυτά αναφέρει στην ανακοίνωση της η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης(ΕΟΤΔΘ) μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να δικαιώσουν τον "Σύλλογο Νεολαίας Μειονοτήτων Έβρου". Προσθέτουν μάλιστα ότι "η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει την τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης", καθώς και ότι η "απόφαση ανοίγει τον δρόμο για την δικαίωση και άλλων μειονοτήτων σε όλη την Ελλάδα".



Εντυπωσιακές επίσης είναι και οι δηλώσεις του προέδρου της ΕΟΤΔΘ κ. Χαλίτ Χαμπίπογλου που ευχαριστεί τον κ. Χρήστο Ροζάκη και τον κ. Λουκή Λουκαΐδη, αναφέροντας ότι " το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές της απόφασης ήταν ένας Έ λληνας και ένας Ελληνοκύπριος ευρωδικαστής δείχνει ξεκάθαρα πόσο δίκιο έχουν οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης". Συμπληρώνει μάλιστα πως " η Ελλάδα πλέον είναι υποχρεωμένη να αναγνωρίσει την τουρκική ταυτότητα της μειονότητας".





Χρήστος Ροζάκης

Ο εκλεκτός του Σημίτη που "κρέμασε" την Ελλάδα


Κι όμως στον άνθρωπο που υποστηρίζει ότι η μειονότητα της Θράκης πρέπει να αναγνωριστεί είχαμε αναθέσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας μας ως υφυπουργός Εξωτερικών.

Εμφανίστηκε στο προσκήνιο στις 25 Σεπτεμβρίου του 1996, όταν ο τότε πρωθυπυργός κ. Κώστας Σημίτης τον έχρισε ως υφυπουργό Εξωτερικών.


Η αμοιβαία εκτίμηση των δύο ανδρών καθώς και η ιδιότητά του ως καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αποτέλεσαν το εισιτήριο για την αναρίχησή του στον υπουργικό θώκο.


Διέγραψε, όμως, σύντομη σταδιοδρομία, καθώς η "ασυμφωνία" χαρακτήρων με τον τότε υπουργό κ. Θεόδωρο Πάγκαλο τον οδήγησε σε παραίτηση έπειτα από πέντε μήνες. Ωστόσο δεν έμεινε χωρίς δουλειά, καθώς λίγους μήνες μετά η κυβέρνηση τον έστειλε στο Στρασβούργο ως ευρωδικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).


Ο λόγος για τον κ. Χρήστο Ροζάκη, τον Έλληνα ευρωδικαστή και αντιπρόεδρο σήμερα του ΕΔΑΔ, ο οποίος ως φαίνεται έχει εξελιχθεί σε δήμιο της χώρας μας, ιδιαίτερα σε θέματα μειονοτήτων.

Πως όμως δικαιολογείται το γεγονός ένας άνθρωπος που έχει διετελέσει στο παρελθόν υφυπουργός Εξωτερικών, επιφορτισμένος με την προάσπιση των εθνικών ζητημάτων της χώρας και γνώστης της μειονοτικής πραγματικότητας, να καταδικάζει την Ελλάδα η οποία δεν αναγνωρίζει "μακεδονικούς" συλλόγους στη Φλώρινα και "τούρκικους" στη Θράκη;



Ή τουλάχιστον - όπως αναρωτιούνται νομικοί και διπλωματικοί κύκλοι - γιατί ο κ. Ροζάκης δεν ασκούσε το δικαίωμα της εξαίρεσής του από τις συγκεκριμένες υποθέσεις ώστε όσοι "βλέπουν" "τουρκική" και "μακεδονική" μεινότητα στην Ελλάδα να μην επικαλούνται αποφάσεις που τους δικαιώνουν, και μάλιστα από έναν άνθρωπο που έχει διατελέσει υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας;

Καθολική άποψη είναι ότι " ο κάθε ευρωδικαστής σκέπτεται και συμπεριφέρεται ως πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Σύμφωνα όμως με όσους γνωρίζουν τις απόψεις του κ. Ροζάκη δεν θα περίμεναν διαφορετική τοποθέτηση από τον Έλληνα ευρωδικαστή και υπέρμαχο του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό.



Ο ίδιος είχε άλλωστε δηλώσει πως η υπουργοποίησή του είχε και ένα αρνητικό επακόλουθο, ότι δηλαδή του αφαιρέθηκε η δυνατότητα κριτικής παρέμβασης σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρέμβασης, όπως η δημοσίευση μελέτης σε ξένα επιστημονικά έντυπα με τίτλο "Η διεθνής προστασία των μειονοτήτων στην Ελλάδα", στο οποίο εκφράζει τια απόψεις του για την κατάσταση των μειονοτήτων στη χώρα μας.


Ορισμένες από τις προσωπικές απόψεις του κ. Ροζάκη που παραθέτονται στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρουν: "Όσον αφορά τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, είναι σαφές ότι πληρούν τους όρους για να χαρακτηριστούν εθνοτική ομάδα".


Με άλλα λόγια δηλαδή ο κ. Ροζάκης θεωρεί πω η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης πρέπει να αναγνωριστεί ως "τουρκική".


Για να στηρίξει μάλιστα τη συγκεκριμένη του άποψη, επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι "η Συνθήκη της Λοζάνης δεν καθορίζει κατ' ανάγκη τη φύση της μειονότητας στη Θράκη ως θρησκευτικής" - επιχείρημα όμοιο με αυτό που προβάλλουν τα τελευταία χρόνια οι "τουρκικοί" σύλλογοι της Ξάνθης και της Κομοτηνής για να υπερασπιστούν τη νομιμότητά τους.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου και ενάντια στη κρατούσα αντίληψη, "στην Ελλάδα υπάρχει σλαβοφωνη μειονότητα". Προσθέτει μάλιστα ότι "Σλαβόφωνοι μοιράζονται κοινή εθνοτική καταγωγή με τους γειτονικούς πληθυσμούς στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας".
Πηγη

 

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/08/blog-post_3335.html