ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 7270 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ! ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΝΙΚΕΣ!

ΑΝΑΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΥ ...ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!

Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη - Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου

Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης.

Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.

Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία - που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία - οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες.

Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.

Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες;

Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).

Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.

Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;

Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;

Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς;Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.;

Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :

Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.

Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς,γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.

Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.

Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.

Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.

hellasnews-agency.blogspot.gr
http://www.makeleio.gr/

http://www.triklopodia.gr/2012/11/7270.html

XYTΡΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ 2.700 ΕΤΩΝ

Ανακαλύφθηκαν πέντε πύραυνοι, μόνο ένας όμως
σε κατάσταση τέτοια που μπορούσε να αποκατασταθε
ί η αρχική του εικόνα και να συντηρηθεί 

Ο πρώτος πλήρως σωζόμενος αρχαίος πύραυνος βρέθηκε σε τάφο... νοικοκυράς κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο νεκροταφείο της Αξιούπολης

Κάποια αρχαία νοικοκυρά πήρε μαζί της στον άλλο κόσμο την αγαπημένη της χύτρα και έτσι έφτασε μέχρι τις μέρες μας η πρώτη πλήρως σωζόμενη «χύτρα ταχύτητας» ηλικίας 2.700 χρόνων, που βρέθηκε σε νεκροταφείο της περιοχής Αξιούπολη Κιλκίς και πρόκειται να παρουσιαστεί σε συνέδριο για την Κεραμική της Αρχαϊκής Εποχής που αρχίζει την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη.

Ο αρχαίος πύραυνος -όπως είναι η ονομασία του αρχαίου σκεύους, προδρομική μορφή της χύτρας ταχύτητας της εποχής μας- εντοπίστηκε σε νεκροταφείο που ανέσκαψε και τα ευρήματά του θα παρουσιάσει η αρχαιολόγος της 16ης Εφορίας Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων, Θ. Σαββοπούλου.

Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών ανακαλύφθηκαν συνολικά πέντε πύραυνοι, μόνο ένας όμως σε κατάσταση τέτοια που μπορούσε να αποκατασταθεί η αρχική του εικόνα και να συντηρηθεί, αποτελώντας το πιο ολοκληρωμένο παράδειγμα αυτού του τύπου μαγειρικών σκευών. Οι πύραυνοι είναι μεγάλα αγγεία με ειδική κατασκευή, απαραίτητα για την κατασκευή του φαγητού. Η κατασκευή είναι εντυπωσιακή, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ύψος του αγγείου είναι 0,38μ., το βάρος του 14 κιλά -υπολογίζεται ότι με τα τμήματα που λείπουν θα έφτανε τα 15 κιλά- ενώ η χωρητικότητά του είναι περίπου 20 λίτρα.

Oπως εξηγεί η κ. Σαββοπούλου στο «Eθνος», αποτελείται «από ένα εσωτερικό πιθόσχημο αγγείο με μικρή κυκλική επίπεδη βάση και έχει συγκολλημένη στο ύψος του ώμου εξωτερική περιμετρική `ποδιά' με οπές εξαερισμού σε δύο σειρές.
Η επάνω έχει 4 οπές και η κάτω 2 για την κυκλοφορία του αέρα και την αναζωπύρωση της φωτιάς. Δύο λαβές συγκρατούν ταυτόχρονα το εσωτερικό αγγείο και το εξωτερικό τμήμα για την τοποθέτησή του στην εστία».
Στον πύραυνο της Αξιούπολης κατά την κ. Σαββοπούλου «συμπυκνώνεται όλη η τεχνογνωσία της εποχής και η επιδεξιότητα του τεχνίτη και σχετίζεται με τις διατροφικές συνήθειες της κοινωνίας που χρησιμοποιούσε το σκεύος για την προετοιμασία της καθημερινής του διατροφής.


ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ

Το συνέδριο για την Κεραμική των Αρχαϊκών Χρόνων στο Βόρειο Αιγαίο και την περιφέρειά του διοργανώνεται από τον τομέα αρχαιολογίας του τμήματος Iστορίας και Aρχαιολογίας του ΑΠΘ και το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Μακεδονικών και Θρακικών Σπουδών του ΥΠΠΟ με τη συμμετοχή 54 ερευνητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με συνολικά 42 πρωτότυπες ανακοινώσεις και παρουσίαση ευρημάτων από την ΠΓΔΜ και τη Βουλγαρία. Ανάμεσα στους εισηγητές είναι οι Λίλλιαν Αχειλαρά, Γεώργιος Ζάχος, Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη, Βασιλική Μισαηλίδου-Δεσποτίδου, Μιχάλης Τιβέριος.
Απόστολος Λυκεσάς

.ethnos.gr/

.mikres-ekdoseis.gr

 

http://visaltis.blogspot.gr/2012/11/2700.html

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ 1873-1950

O Kων/νος Καραθεοδωρή υπήρξε μία σπανίζουσα μορφή στην ιστορία της επιστήμης, όπου η δυσθεώρητου ύψους επιστημονική του οντότητα, συναγωνίζεται αυτήν που αφορά τον άνθρωπο Καραθεοδωρή, τον φιλόστοργο οικογενειάρχη, τον σεμνό ώριμο πολίτη της κοινωνίας, τον φιλόπατρη στο επίπεδο του άδολου και ανιδιοτελούς οραματιστή. Η συγκρότηση ενός τέτοιου αδαμάντινου χαρακτήρα σε συνδυασμό με μια υγιώς αναπτυσσόμενη φιλοδοξία, που είχε τα θεμέλιά της στο ταλέντο του και τον ευφυή νου, δεν μπορούσε παρά να προδιαγράψει λαμπρή φωτοδότρα πορεία, άστρου φωτεινού που μας φωτίζει ακόμα και σήμερα με φως ελληνικό και οικουμενικό και μας κάνει περήφανους.

Είναι γόνος ενός ισχυρού μεγαλεπήβολου γενεαλογικού δέντρου με ρίζες στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Γενάρχης είναι ο Στέφανος Καραθεοδωρής 1789-1867 ιατρός, λόγιος και μαθηματικός, ιδρυτής της αυτοκρατορικής ιατρικής σχολής της Κωνσταντινούπολης στην οποία δίδαξε ως καθηγητής επί σαράντα χρόνια. Υπήρξε προσωπικός ιατρός του σουλτάνου, σύμβουλος του υπουργείου εκπαίδευσης, όπου εισήγαγε και επέβαλε στη τουρκική γλώσσα πολλούς επιστημονικούς όρους με ελληνική ρίζα. Άλλωστε μιλούσε και έγραφε δεκαεφτά γλώσσες. Γενικά οι Καραθεοδωρή κατελάμβαναν ανώτατα αξιώματα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως υπουργοί, πρεσβευτές, ηγεμόνες νήσων και διπλωματικοί υπάλληλοι.

Μ’ αυτήν τη δύναμη κατόρθωσαν να υπηρετήσουν τα εθνικά συμφέροντα παραδίδοντας το εμπόριο, τις τέχνες και τις επιστήμες σε ελληνικά χέρια, δίχως όμως να εκτίθενται απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μιχάλης Αναστασιάδης σε μνημόσυνο του Κ.
Καραθεοδωρή είπε «ήταν σφάλμα των Ελλήνων που την σώφρονα πολιτική των Καραθεοδωρήδων δεν εσκέφτηκαν να ακολουθήσουν εκατό χρόνια πριν. Θα ήτο δυνατόν έτσι η Οθωμανική Αυτοκρατορία να γίνει ελληνική. Άντ’ αυτού παρακαλούσαν στα σουλτανικά χαρέμια και μάλωναν ποιος θα γίνει ηγεμόνας στις παραδουνάβιες χώρες ώστε να είναι τύραννος για λογαριασμό των τυράννων».

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗ, γεννιέται το 1873 στο Βερολίνο στις 13 Σεπτεμβρίου. ΄Ηταν δισέγγονο του Αντωνίου Καραθεοδωρή, αδερφού του Στέφανου, στον οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως. Ο παππούς του ήταν ανεψιός του μαρτυρικού Πατριάρχη Κύριλλου Στ΄. Ο πατέρας του Στέφανος που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1834 ήταν διπλωμάτης στο Βέλγιο, όπου υπήρξε και μέλος της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου των Βρυξελλών.


Διαβάζουμε σε αυτόγραφη σημείωση του Ιουλίου Βερν που του γράφει: «Στον κ. Kostia Καραθεοδωρή πανευτυχής που μπόρεσα, περνώντας από τις Βρυξέλλες, ν’ αφήσω αυτήν τη μαρτυρία όλης μου της συμπάθειας. 24–9ου–1887».

Σε άλλο τετράδιο ο καθηγητής του Bourgaults τού γράφει : «στον νεαρό μου φίλο Kostia, ο οποίος θα γίνει, αν συνεχίσει έτσι, ένας μοντέρνος Ευκλείδης !!! 1η Μαΐου 1888».

Οι πρώτες διακρίσεις έρχονται για τον Κωνσταντίνο σε ηλικία δεκαέξι ετών όπου παίρνει το πρώτο βραβείο σε εθνικό διαγωνισμό Μαθηματικών του Βελγίου επί δύο συνεχή έτη. Οι πρώτες σπουδές του είναι στη στρατιωτική σχολή μηχανικών του Βελγίου τις οποίες ενισχύει στο Παρίσι και το Λονδίνο. Το 1898 καταλαμβάνει σπουδαία θέση με προοπτική σε μεγάλα αρδευτικά έργα του Νείλου, όπως το φράγμα του Ασιούτ και του Ασουάν. Σε ηλικία εικοσιεπτά ετών λαμβάνει τη μεγάλη απόφαση της ζωής του που συνοδεύεται από μία επίσης σπουδαία: να σπουδάσει Μαθηματικά στο Βερολίνο και κατόπιν στη Γοττίγγη που ήταν το δεσπόζον μαθηματικό κέντρο ανά τον κόσμο. Ο ίδιος ο Κ. Καραθεοδωρή γι’ αυτήν την απόφασή του είπε πως «επρόκειτο περί της μεγαλυτέρας, εις ολκήν συνεπειών, αποφάσεως, ήν ποτέ έλαβον εις την ζωήν μου».

Αυτή ήταν και η σημαντικότερη καμπή στην ιστορία του Κ. Καραθεοδωρή, την οποία ο ίδιος περιγράφει ως εξής στις αυτοβιογραφικές του σημειώσεις. «Η οικογένεια μου, οι παλιοί μου φίλοι, Δημήτριος Βικέλας και Μάρκος Δραγούμης, έβρισκαν το σχέδιό μου, να εγκαταλείψω μια εξασφαλισμένη θέση με πολλές δυνατότητες για το μέλλον, περισσότερο από κωμικό. Εγώ ο ίδιος δεν ήμουν ουδόλως πεπεισμένος, ότι αυτό το σχέδιο θα πετύχει και θα αποφέρει καρπούς. Δεν μπορούσα όμως να αντισταθώ στην καταναγκαστική ιδέα, ότι μόνον η ανεμπόδιστη ενασχόληση με τα Μαθηματικά έδινε στη ζωή μου το περιεχόμενό της».


Όπως ήταν επόμενο, η πρόοδός του ήταν ραγδαία και η αναρρίχηση στα αξιώματα της επιστημονικής κοινότητας ανεμπόδιστη. Το ότι είναι αστέρι λαμπερό στον ουρανό της επιστήμης το παρατηρούμε με την διδακτορική του διατριβή με τίτλο «Περί ασυνεχών λύσεων στο λογισμό των μεταβολών» η οποία συνοδεύεται, με έπαινο που γράφει «αγχίνοια του εφευρίσκειν περιφανής». Ο επιβλέπων καθηγητής Minkowski στην αξιολόγησή του γράφει: «Η εργασία ανήκει στις καλύτερες μαθηματικές διατριβές που έχουν υποβληθεί στη σχολή».

Ο Felix Klein πριν ακόμη εξεταστεί για το διδακτορικό του, του προτείνει να γράψει και υφηγεσία ενώ με πρόταση του David Hilbert πριν από τις προβλεπόμενες ημερομηνίες, αποκτά το δικαίωμα «του διδάσκειν». Είναι τόσο σπουδαίοι οι τρεις προαναφερθέντες μαθηματικοί και ακόμη σπουδαιότεροι οι πρόδρομοι αυτής της θεωρίας όπως ο Bernoulli, Euler και Gauss ώστε η αξιολόγησή τους για την διατριβή του Κ. Καραθεοδωρή να αποκτά πολύ μεγάλο κύρος και ύψιστη αξία.

Το 1908 παντρεύεται την Ευφροσύνη και αποκτά μαζί της δύο παιδιά, τον Στέφανο και τη Δέσποινα. Υπήρξε υποδειγματικός οικογενειάρχης. Πιστός στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη ανέθρεψε τα παιδιά του με τις παραδόσεις και τις αρχές που ανατράφηκε ο ίδιος. Διαρκώς τους δίδασκε να έχουν αξίες, ιδανικά, να αγαπάνε τη δουλειά και πάνω από όλα την Ελλάδα.

Όλος ο βίος και η πολιτεία του Κ. Καραθεοδωρή διέπονται από διαρκή δράση με σεμνότητα, ταπείνωση, ανιδιοτέλεια και μεγαλοψυχία που εκπλήσσει κυριολεκτικά την επιστημονική κοινότητα.

Μέσα από αυτή τη λαμπρή επιστημονική καριέρα ξεχωρίζει και η σχέση του με τον Αϊνστάιν, όπου μέσα από την αλληλογραφία των δύο αυτών ανδρών που αρχίζει τον Σεπτέμβρη του 1916 προκύπτει η μεγάλη συμβολή του Κ. Καραθεοδωρή σε 3 δυσκολίες που συνάντησε στη διατύπωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας. Ο Αϊνστάιν αναγνώρισε την βοήθεια που δέχτηκε από τον Κ. Καραθεοδωρή, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία των δύο επιστημόνων. Σε μία επιστολή αντίγραφο της οποίας βρίσκεται στα αρχεία του μουσείου Κ. Καραθεοδωρή γράφει:

«Αξιότιμε κύριε συνάδελφε!
Θεωρώ την παράγωγό σας υπέροχη.
Αρχικά με δυσκόλεψε ένα μικρό γραφικό λάθος που βρισκόταν στην δεύτερη σελίδα. Τώρα όμως κατανοώ τα πάντα. Θα έπρεπε να δημοσιεύσετε την θεωρία μ’ αυτήν την μορφή στo Αnnalen der Physik, γιατί οι Φυσικοί συνήθως δεν γνωρίζουν τίποτε για το αντικείμενο αυτό, όπως και εγώ άλλωστε. Θα πρέπει να σας φάνηκα με την επιστολή μου σαν τον Βερολινέζο εκείνο, ο οποίος μόλις τώρα ανακάλυψε το Γκρούνεβαλντ και ρωτάει αν υπήρξαν ποτέ άνθρωποι εκεί μέσα.
Αν θέλετε δε να κάνετε τον κόπο να μου αναπτύξετε και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε στο πρόσωπό μου έναν ευγνώμονα και συνειδητό ακροατή. Κι αν επιπλέον λύσετε το πρόβλημα των κλειστών χρονικών γραμμών, τότε προσκυνώ σας. Εδώ κρύβεται κάτι, με το οποίο αξίζει να ασχοληθούν οι κορυφαίοι.

Τους εξαιρετικούς μου χαιρετισμούς
Δικός σας Α. Αϊνστάιν».

Σε κάποια άλλη επιστολή ο Αϊνστάιν παρακαλεί τον Καραθεοδωρή : «Θα θέλατε να σκεφτείτε τον χρόνο; Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας αυτού του άλυτου έως τώρα προβλήματος του χώρου χρόνου.
Σας χαιρετά ο όλος δικός σας Α. Αϊνστάιν».

Ο Καραθεοδωρή φυσικά απαντά άμεσα και κατατοπιστικά στον Αϊνστάιν ενώ όταν ο Καραθεοδωρή δημοσιεύει την εργασία του επί των Αξιωμάτων της Ειδικής θεωρίας της σχετικότητας, το πρώτο συγχαρητήριο τηλεγράφημα θα το πάρει από τον Αϊνστάιν «ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ ΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΞΑΤΕ».

Η εμβέλειά του ανδρώνεται με το έργο του που τον κατατάσσει στους αστέρες του ουρανού της μαθηματικής επιστήμης.
Γι’ αυτό το έργο ο καθηγητής Lars του Harvard σημειώνει: «Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή ήταν ένας από τους αρχηγούς μαθηματικούς οι οποίοι στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα δημιούργησαν τα θεμέλια για τη μελλοντική ανάπτυξη των μαθηματικών που κινδύνευαν να παραμείνουν στάσιμα».

Ο καθηγητής Hantrix Tietze γράφει: «Η αντίληψή του κατά την οποία το περιεχόμενο της επιστήμης δεν είναι μόνο η εποπτεία των αποτελεσμάτων, αλλά κατά πρώτο ή αρχιτεκτόνηση άρτιου θεωρηματικού οικοδομήματος, παρακίνησαν τον Καραθεοδωρή στην ανάπτυξη της διαρθρώσεως της θερμοδυναμικής κατά τρόπο που επιτρέπει τη διαυγέστατη θεώρηση των θεμελιωδών αρχών».

Ο καθηγητής και φίλος του Erhard Schmidt συχνά τόνιζε στις συναντήσεις των καθηγητών πως ο Καραθεοδωρή είναι άνθρωπος απαλλαγμένος από τα διαδεδομένα στο χώρο των επιστημόνων πάθη, ενώ για το έργο του έλεγε «χάρη στις βαθιές και εκτεταμένες εργασίες του περί του λογισμού των μεταβολών και των γειτονικών περιοχών αυτού, οι οποίες αναπτύχθηκαν στο ομώνυμο έργο του πάνω στο αντικείμενο αυτό, ο Καραθεοδωρή μπόρεσε να εισχωρήσει και στη γεωμετρική οπτική, της οποίας λαμπρό αποδεικτικό βάθρο αποτελεί η θεωρία του για το κατοπτρικό τηλεσκόπιο του Β. Schmidt, η οποία είναι ακόμα και αριθμητικώς άρτια.

Εδώ πρέπει να σκεφθούμε και τη συμβολή στη θεωρητική φυσική, τόσο γόνιμη για την αποσαφήνιση των λογικών θεμελιωδών βάσεων, την οποία προσέφερε ο Καραθεοδωρή με τις εργασίες του για τις θεμελιώδεις βάσεις της θερμοδυναμικής και την αξιωματική της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας. Επίσης, πρέπει να θυμηθούμε και την ανυπέρβλητη σε διαύγεια και απλότητα απόδειξή του, για το θεώρημα της επανόδου του Poincare».

Το ανθολόγιο των υπέροχων κριτικών για το έργο του μεγάλου Έλληνα μαθηματικού είναι μεγάλο και γραμμένο από τους καλύτερους και σπουδαιότερους επιστήμονες του 20ου αιώνα.

Το 1919 ο Ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Ιωνία και οι Ελληνικές αρχές εγκαθίστανται στη Σμύρνη. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος καλεί τον Κ. Καραθεοδωρή στο σπίτι του για να του αναθέσει την οργάνωση του πανεπιστημίου της.

Ο θερμός Έλλην πατριώτης γευσιγνώστης του Ελληνο-χριστιανικού ιδεώδους , εγκαταλείπει τη λαμπρή καριέρα, την αξιοζήλευτη θέση του καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και ασκαρδαμυκτί υπακούει στην πρόσκληση του Έλληνα πρωθυπουργού.

Το όνειρο όμως αυτό για το οποίο έκανε τόσες θυσίες δεν αξιώθηκε να δει να πραγματοποιείται. Το καταστρέφουν τα γεγονότα του 1922. Υπάρχουν έγραφες και μη, μαρτυρίες της εποχής εκείνης που αναφέρουν ότι ο Κ. Καραθεοδωρή αναχώρησε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή και με κίνδυνο της ζωής του προκειμένου να επιβιβάσει σε πλοίο τα όσα με τόση επιμέλεια μετέφερε από την Ευρώπη για το πανεπιστήμιο της Σμύρνης.

Όταν έρχεται η καταστροφή είναι από τους τελευταίους που προλαβαίνει να σωθεί. Από τις σχετικές Ελληνικές μαρτυρίες που υπάρχουν για το γεγονός αυτό ο Θ. Δανιηλίδης στο προσωπικό του ημερολόγιο έγραφε:

«Ήμουν έτοιμος να αποπλεύσω με μία κατάμεστη βάρκα, όταν είδα στην προκυμαία τον καθηγητή. Τον έκανα νόημα να έρθει, αλλά αυτός προσπαθούσε να παρηγορήσει μία γριούλα. Σχεδόν σηκωτό τον πήγα στη βάρκα ενώ αυτός στιγμή δεν έπαψε να έχει στραμμένη την κεφαλή του προς τη μεριά της Σμύρνης αμίλητος και δακρυσμένος».

Τα επόμενα χρόνια διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο ενώ το 1928 ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση που του έγινε από το Πανεπιστήμιο του Harvard και από τη Μαθηματική Εταιρεία, ο Καραθεοδωρή φθάνει στις ΗΠΑ, μαζί με τη γυναίκα του.

Στο Harvard της Μασαχουσέτης, δίδαξε για ένα ολόκληρο εξάμηνο και για ένα δίμηνο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Επίσης έδωσε μια σειρά διαλέξεων σε 20 Πανεπιστήμια, στο Cambridge, στο Berkley στο San Francisco, στο Λος Άντζελες, στην Ουάσιγκτον, στη Νέα Ορλεάνη, στη Ν. Υόρκη κ.ά. Σε όλα τα Πανεπιστήμια τον υποδέχονταν με μεγάλο ενθουσιασμό. Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του επικρατούσε δέος και νεκρική σιγή. Στο διεθνές Μαθηματικό συνέδριο της Ν. Υόρκης του δίδεται η τιμητική προεδρία.

Το 1929 ο Βενιζέλος ξανακαλεί αυτή τη φορά από το Μόναχο τον Κ. Καραθεοδωρή για την διοργάνωση των πανεπιστημίων Αιγαίου, Αθηνών – Θεσσαλονίκης. Παρότι ο συνάδελφός του και φίλος καθηγητής Sommerfeld θα τον συμβουλέψει να «μη βάλει ξανά στο κεφάλι του στέφανο εξ ακανθών για την Ελλάδα», ο θερμός πατριώτης λάτρης του αρχαίου Ελληνικού ιδεώδους και οραματιστής της μεγάλης ένδοξης Ελλάδας δε μπορούσε να μη θέσει εαυτόν εις την διάθεσή της. Στα επόμενα 2 χρόνια εργάζεται ως Κυβερνητικός επίτροπος με βαθμό πρυτάνεως για την οργάνωση των πανεπιστημίων Αθηνών – Θεσ/κης. Μ’ αυτό τον κανονισμό τα πανεπιστήμια λειτούργησαν επί 50 χρόνια, έως το 1982.

Τo 1936 θεσπίζεται το βραβείο Fields για τα μαθηματικά και ο Κ. Καραθεοδωρή ήταν ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στην πρώτη απονομή.

Το 1936 σε μία εκδήλωση για τα 400 χρόνια από την ίδρυση της μαθηματικής εταιρείας στην Αμερική η παρουσία του Καραθεοδωρή συγκεντρώνει ενθουσιώδες ακροατήριο 1000 ατόμων όπου γίνεται και ειδική εκδήλωση προς τιμήν του. Ελλείψει χώρου η εκδήλωση γίνεται στον προαύλιο χώρο. Το 1945 τρία πανεπιστήμια των ΗΠΑ μεταξύ αυτών και του Harvard του προσφέρουν θέση αλλά ήδη ήτο 72 ετών ενώ η ζωή στην Γερμανία μετά την συνθηκολόγηση έχει δυσκολέψει αρκετά. Πάρ’ αυτά, όπως ξεκίνησε την καριέρα του με το εκπληκτικό φαινόμενο να ξεκινήσει σπουδές μαθηματικών σε ηλικία 27 ετών έτσι και τελειώνει την καριέρα του γράφοντας κριτικές και αξιόλογες εργασίες έως και 7 μέρες πριν τον θάνατό του σε ηλικία 77 ετών!!!

Πρωτόγνωρο, αξιοθαύμαστο, μοναδικό που μας κάνει πραγματικά περήφανους.

Στις 2 Φεβρουαρίου το 1950 αναγγέλλεται επίσημα στην ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών ο θάνατός του. Ο τότε πρόεδρος της Ακαδημίας μεταξύ άλλων θα πει: «Μία εξέχουσα φυσιογνωμία της διεθνούς επιστήμης εξέλιπε».

Ο ακαδημαϊκός Ιωάννης Καλιτσουνάκης μεταξύ άλλων είπε τα ακόλουθα: «…Η απώλεια του Κ. Καραθεοδωρή είναι απώλεια για την Ελλάδα και για τη διεθνή επιστήμη. Την Ελλάδα τίμησε στο εξωτερικό κατά τη μακροχρόνια παραμονή του, την τίμησε ως άνθρωπος πολιτισμένος, ως επιστήμονας και ως Έλληνας πατριώτης».

Ο ακαδημαϊκός και φίλος του Γιώργος Ιωακείμογλου θα εκφωνήσει για τον εκλιπόντα αδάμαντα της επιστήμης: «Ό,τι παρήλθε, πέρασε και δε ξαναγυρίζει. Μ’ αν είχε λάμψη δυνατή, και πάλι θα φωτίζη». Ενώ στο συλλυπητήριο τηλεγράφημά του προς το γιο του μεταξύ άλλων γράφει: « Είχα τότε την ευκαιρία να γνωρίσω εκ του πλησίον τον μεγάλο επιστήμονα, τον τέλειον άνθρωπον και τον ακραιφνή Έλληνα πατριώτη. Κατά τας πολλάς συναντήσεις μας εν Αθήναις και Μονάχω κατά τα προπολεμικά έτη εθαύμαζα πάντοτε τα σπάνια προτερήματα του ανδρός».

Ο αείμνηστος καθηγητής Νείλος Σακελλαρίου γράφει για τον άνθρωπο Καραθεοδωρή: «Η ανατροφή και η οικογενειακή μόρφωσις του Καραθεοδωρή ήσαν Ελληνοπρεπείς. Καίτοι έζη εν Γερμανία, όπου και έλαβε και διετήρησε το αξίωμα τακτικού Καθηγητού του Πανεπιστημίου και του Ακαδημαϊκού και του Geheimrat (Μυστικοσυμβούλου) διετήρησεν ακμαίον και αμάραντον τον θαυμασμόν του και την αγάπην του προς την Αθάνατο Ελλάδα, την οποίαν και ετίμα εξαιρετικως διά της προσωπικής του αξίας και ικανότητος. Ταυτα διαπιστούμεν εξ ιδίας και αυτοπροσώπου αντιλήψεως».

Ο ακαδημαϊκός της Βαυαρικής Ακαδημίας επιστημών Oscar Perron όταν πληροφορήθηκε τον θάνατό του είπε: «Ένας από τους λαμπρότερους μαθηματικούς, έχει ουσιαστικά εμπλουτίσει και επηρεάσει αποφασιστικά την Eπιστήμη. Ένας άνδρας με ασυνήθιστη και πλατιά παιδεία, ως ανήκων στο ελληνικό έθνος με το υψιπετές πνεύμα του και την αδιάκοπη αναζήτηση της γνώσης συνέχισε την παράδοση και την κληρονομιά της Κλασσικής Ελλάδας».

Αυτός είναι ο Κων/νος Καραθεοδωρή και από τέτοια πρότυπα έχουν ανάγκη οι μαθητές, τα παιδιά για να ζυμώσουν τα όνειρά τους, τους στόχους τους και τη ζωή τους.

Αποσπάσματα από τη βιογραφία του Κ. Καραθεοδωρή, όπως δημοσιεύονται από το “Σύνδεσμο Φίλων Κ.Καραθεοδωρή”. Περισσότερες πληροφορίες, στην ιστοσελίδα: http://www.karatheodori.gr/index.php

averoph.wordpress.com

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.blogspot

 

http://visaltis.blogspot.gr/2012/11/1873-1950.html

Είναι σαφές ότι δυστυχώς αυτός ο πλούτος φαίνεται ότι είναι μία από τις βασικές αιτίες για τις οποίες η χώρα έχει αλυσοδεθεί και οι κάτοικοί της υποφέρουν

Πληθαίνουν τα άρθρα στον Διεθνή Τύπο για τα ελληνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων: “Η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει στο ευρώ λόγω πετρελαίων”.

ΒΜΡ: Να κοιτάμε το φεγγάρι, όχι το δάχτυλο.

Πληθαίνουν τα άρθρα στον Διεθνή Τύπο για την ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και πλέον είναι σαφές ότι δυστυχώς αυτός ο πλούτος φαίνεται ότι είναι μία από τις βασικές αιτίες για τις οποίες η χώρα έχει αλυσοδεθεί και οι κάτοικοί της υποφέρουν: κάποιοι θέλουν να ελέγξουν αυτά τα κοιτάσματα, ελέγχοντας την ίδια την χώρα.

«Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι μια υπερχρεωμένη αλλά πετρελαιοπαραγωγός χώρα, αν και η τρέχουσα παραγωγή είναι αρκετά περιορισμένη: δύο χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, ή 0,5 τοις εκατό των αναγκών της χώρας», γράφει η Le Monde.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, αφού έχει παραμεληθεί στο παρελθόν, -ακόμη και η Le Monde το αντιλήφθηκε- “η Αθήνα αποφάσισε να συνεχίσει την εξερεύνηση των δυνατοτήτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Πριν από λίγους μήνες η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε μια σειρά από διαγωνισμούς προς εξερεύνηση στις τρεις περιοχές της χώρας όπου το τέλος της δεκαετίας του΄90 έγιναν σεισμικές μελέτες και προέκυψαν πραγματικά ευρήματα: Στα Ιωάννινα, στην Ήπειρο (κοντά στα αλβανικά σύνορα ) και στο Ιόνιο Πέλαγος”.

Και συνεχίζει το δημοσίευμα της Le Monde:

“Προς το παρόν οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει με βάση αυτά τα ευρήματα τα οποία προσφέρουν εκτιμήσεις ότι περιέχονται μεταξύ 50 και 100 εκατ. βαρελιών στις περιοχές αυτές.

Οπωσδήποτε, είναι η μεγάλη θαλάσσια περιοχή που ελέγχεται κοντά στην Κρήτη, που προκαλεί περισσότερες ελπίδες, μετά την ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο Ισραήλ και την Κύπρο: μια νορβηγική εταιρεία (Pgs Petroleum Geo Services) έχει μόλις επιλεγεί για να πραγματοποιήσει σεισμικές μελέτες διάρκειας 18 μηνών σε μια θάλασσα συνολικής επιφάνειας 220 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιόμετρων, εκεί που φαίνεται ότι υπάρχουν τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ευρώπη”.

Αλλά υπάρχει και μια άλλη “σπάνια καλή είδηση” για την υπό κρίση χώρα αναφέρει μια άλλη γαλλική εφημερίδα:

«Η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη παραγωγός χώρα χρυσού στην Ευρώπη,” γράφει η La Tribune.

Υπενθυμίζοντας ότι η Αθήνα έχει ήδη ένα «σημαντικό δυναμικό ορυκτών” (βωξίτη, περλίτη), η οικονομική εφημερίδα είπε ότι Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η πρώτη παραγωγός χώρα σε χρυσό το 2016 στην Ευρώπη εκτοπίζοντας την Φινλανδία, ενώ σήμερα είναι στην τεσσαρακοστή θέση!

Αυτό παραδόξως θα οφείλεται στην οικονομική κρίση. Λόγω των οικονομικών δυσκολιών που έχει η Αθήνα στην πραγματικότητα αναγκάστηκε να επιταχύνει τις διαδικασίες των συμβάσεων παραχώρησης για την εκμετάλλευση του υπεδάφους, ενώ στο παρελθόν η ελληνική πολιτική ήταν ”σε μεγάλο βαθμό με βάση τις πελατειακές σχέσεις.

Τα έργα δύο εταιριών εξόρυξης και συγκεκριμένα των Eldorado Gold του Καναδά, και της Αυστραλιανής Glory Resources που έχουν πάρει τις άδειες εξορύξεως θα πρέπει να επιτρέψουν στην ελληνική παραγωγή να εκτοξευτεί “από τις 16 χιλιάδες ουγγιές [1 ουγκιά = 31,1 γραμμάρια] του 2011 σε 425 χιλιάδες ουγγιές μέχρι το 2016 “, και εν τω μεταξύ να έχουν δημιουργηθεί πολλές θέσεις εργασίας”.

Η μεγαλύτερη ηλεκτρονική οικονομική εφημερίδα της Ιταλίας TREND-online.com, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο η χώρα μας θα μπορούσε όχι μόνο να αποπληρώσει τα δάνεια της, αλλά και να βγάλει γρήγορα σημαντικά κέρδη, κάνοντας πρώτη απ’ όλους στην Ευρώπη τη μεγάλη στροφή προς την ανάκαμψη της οικονομίας:

“Παρότι χρεωμένη, στην πραγματικότητα η Ελλάδα δεν είναι καθόλου φτωχή, αφού κατέχει άφθονους ανεκμετάλλευτους πόρους: τεράστιες ποσότητες χρυσού, πετρελαίου και φυσικού αερίου, κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια της.

Μπορεί η ελληνική οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά 20%, η ανεργία της να έχει φτάσει στο 25,1%, το δημόσιο χρέος της να έχει αυξηθεί κατά 198% σε σχέση με το ΑΕΠ και κάθε τόσο ν’ ακούγονται διάφορες φωνές που υποστηρίζουν ότι η χώρα πρέπει να φύγει από το ευρώ, αλλά όλα αυτά μοιάζουν εντελώς εξωπραγματικά.

Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή. Αντιθέτως.

Η Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα ένα από τα πιο πλούσια κράτη της Ευρώπης, αλλά δεν ξέρει πώς να αξιοποιήσει τις φυσικές πηγές της“ (ή κάποιοι δεν αφήνουν εντός αλλά και εκτός της χώρας να προσθέσουμε εμείς).

Σύμφωνα με το Bloomberg, “σύντομα η Ελλάδα μπορεί να γίνει πρώτη χώρα στην παραγωγή χρυσού σε όλη την Ευρώπη και να τη κάνει να ξεπεράσει τη Φινλανδία μέσα σε τέσσερα χρόνια. Αλλά δεν είναι μόνο ο χρυσός.

Η χώρα κολυμπάει κυριολεκτικά στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο (!) χάρη στα πολλά κοιτάσματα στη δυτική πλευρά της. Η Ελλάδα σκοπεύει να αξιοποιήσει τα διαθέσιμα αποθέματα υδρογονανθράκων ως μέρος μιας προσπάθειας αναζωογόνησης της οικονομίας της και να περιορίσει την εξάρτηση της από τις εισαγωγές ενέργειας.

Οι ποσότητες του πετρελαίου και του αερίου που έχει η Ελλάδα, σύμφωνα με τους αριθμούς που έχουν δημοσιευτεί είναι εντυπωσιακές. Ελληνικές πηγές, εκτιμούν ότι η περιοχή του Πατραϊκού κόλπου θα μπορούσε να αποδώσει 200 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου, η περιοχή των Ιωαννίνων 80 εκατομμύρια, ενώ η περιοχή ανοιχτά του Κατάκολου, 3 εκατομμύρια.

Επιπλέον, σύμφωνα με μελέτες Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ, η θάλασσα ανάμεσα στην Κρήτη, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο κρύβει περίπου 15 δισεκατομμύρια κυβικά φυσικού αερίου και πετρελαίου που απλώς περιμένουν να εξορυχτούν.

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει αρκετό πετρέλαιο και φυσικό αέριο για να είναι σε θέση να πληρώσει ολόκληρο το χρέος της. Η αξία του φυσικού αερίου έχει εκτιμηθεί σε τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το Νότιο Αιγαίο και το Κρητικό Πέλαγος δεν έχουν ακόμα μελετηθεί. Στην πραγματικότητα τα νούμερα μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερα.

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που έχουν ερευνηθεί λιγότερο ως προς τα διαθέσιμα αποθέματα σε υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και αέριο). Σύμφωνα με τον έλληνα αναλυτή Αριστοτέλη Βασιλάκη, βάσει των υπαρχόντων υπολογισμών εκτιμάται ότι το φυσικό αέριο μπορεί να αποδώσει εννέα δισεκατομμύρια δολάρια. Ακόμα κι αν μόνο ένα μέρος αυτού του αποθέματος είναι εκμεταλλεύσιμο, θα ήταν αρκετό για να μεταμορφώσει την οικονομία της Ελλάδας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποπληρώσει μόνη της το δημόσιο χρέος της μέσω της εκμετάλλευσης των πόρων της σε αέριο και πετρέλαιο. Οι πηγές που έχουν ανακαλυφθεί ήδη θα μπορούσαν να αποφέρουν στα κρατικά ταμεία περισσότερα από 302 τρισεκατομμύρια ευρώ μέσα σε 25 χρόνια.

Έτσι, σε αντίθεση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα πράγματα φαίνονται πολύ πιο υποσχόμενα για την Ελλάδα στα χρόνια που έρχονται.

Φυσικά αυτό θα γίνει μόνο αν τα αποθέματα της χώρας αξιοποιηθούν με τον σωστό τρόπο και εφόσον εμποδιστούν οι ξένοι από το να βάλουν χέρι σε όλον αυτό τον φυσικό πλούτο.

Μήπως γι’ αυτό η Ευρώπη διστάζει να διώξει την Ελλάδα από την Ε.Ε; Φαίνεται πιθανό ότι πολλοί πολιτικοί στα ανώτερα κλιμάκια της Ευρώπης γνωρίζουν για όλον αυτό τον χρυσό, το πετρέλαιο και το αέριο, για το τεράστιο πλούτο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τα πόδια τους.

Συνεπώς, η Ελλάδα θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματά της αρκετά γρήγορα ώστε να αρχίσει να βιώνει μια σημαντική οικονομική ανάκαμψη”.

Έτσι από τις ανεκδιήγητες –για να μην πούμε τίποτα άλλο πιο αγοραίο- δηλώσεις το Δεκέμβριο του 2009 του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου:

«Ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο» κάτι που επανέλαβε ύστερα από λίγους μήνες ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος στη Βουλή απατώντας σε σχετική ερώτηση ότι:

«Δεν υπάρχει πετρέλαιο στην Ελλάδα», φτάσαμε στο σημείο ο διεθνής Τύπος να αναγνωρίζει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας σε σημείο που να την κατατάσσουν στις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Δεν όμως μόνο αυτό. Σε όλα τα προηγούμενα χρόνια το θέμα των υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και αλλού κατέληξε να θεωρείται λίγο έως πολύ ταμπού και όποιος απλά και μόνο ανέφερε το θέμα κατέληξε να θεωρείται γραφικός ή εθνικιστής.







http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7089.html

Στρατηγός Φράγκος: Ποια Τουρκία; Τεμαχίζεται…

Περίπου 216 τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας που ισοδυναμεί με δέκα γήπεδα ποδοσφαίρου και δεκαέξι τόνους μπογιάς χρειάστηκαν για να κατασκευαστεί μια τουρκική σημαία και να τοποθετηθεί στον Πενταδάκτυλο από την κυβέρνηση του ψευδοκράτους. Από διάφορα μέσα μάλιστα προβαλλόταν ως ατραξιόν της περιοχής, ενώ η εν λόγω σημαία έχει προταθεί και για υποψήφια για το βιβλίο Γκίνες χάρη στις διαστάσεις της. Συνοδευτικό του γιγαντιαίου και υπερβολικού κατά την προσφιλή τουρκική πρακτική δημιουργήματος η φράση που αποδίδεται στον Κεμάλ Ατατούρκ «Ω! Τι ευτυχία να λέγεσαι Τούρκος».

Τόσο η φράση όσο και η σημαία, που μαρτυρά την ανατολίτικη υπερβολή, δηλώνουν την τάση που έχουν οι γείτονες –η οποία συχνά ενισχυόταν από μακρινούς ισχυρούς φίλους τους σε άλλη ήπειρο– την ανάγκη τους να επιδείξουν πόσο ισχυροί είναι. Το νόημα, μάλιστα, της εν λόγω φράσης την οποία επαναλαμβάνουν όλοι οι Τούρκοι σε όρκους τους όχι μόνο στρατιωτικούς αλλά και απλούς μαθητικούς, κατά τον εμπνευστή της Κεμάλ, είναι ότι μόνον ο Τούρκος θα έπρεπε να είναι ευτυχής. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Εβραίοι, οι Κούρδοι και οι λοιπές (πολλές) εθνότητες της Τουρκίας δεν είχαν το δικαίωμα αυτό και θα έπρεπε να ευχαριστούν το τουρκικό κράτος και έθνος που τους ανέχεται!

Με τέτοια και με άλλα η Τουρκία επέβαλε την απατηλή και ψευδή εικόνα του «παντοδύναμου χωροφύλακα της περιοχής με τον οποίο θέλουν να τα έχουν καλά οι ισχυροί της Γης». Ύστερα ήρθε και ο Νταβούτογλου με το δόγμα της επέκτασης. Λίγοι τότε έλεγαν ότι με τις ανακατατάξεις που θα γίνουν στην περιοχή (Ιράκ, Λιβύη, Παλαιστίνη, Συρία) η Τουρκία όχι μόνο δεν θα αναδειχθεί σε «παντοδύναμο χωροφύλακα», αλλά θα βγει και εδαφικά χαμένη με τη δημιουργία Κουρδιστάν…

Πιθανή η ένωση
Οι λίγοι φαίνονται να επιβεβαιώνονται. Η Αρμπίλ έχει γίνει πια κανονική πρωτεύουσα του Κουρδιστάν, η Βαγδάτη δεν έχει καμία δύναμη εκεί και είναι πια βέβαιο ότι οι ισχυροί της Γης θα βοηθήσουν ώστε τα κομμάτια Κουρδιστάν, της Συρίας, του Ιράν και της Τουρκίας να ενωθούν με το ιρακινό. Δεν είναι προφανώς καθόλου τυχαία η υπόθεση Οτσαλάν και ίσως οι Τούρκοι να προσπάθησαν να φτιάξουν τον Κούρδο Μαντέλα…

Η πολιτική υποχωρητισμού διά του… συνωστισμού που εκπροσωπούσε το «ρεύμα Ρεπούση» εγκαταλείπεται και από την Ελλάδα που, ίσως και σοφά, δεν βιάζεται στις εξελίξεις. Στη Θράκη αρχίζει να έχει παρουσία και το ελληνικό κράτος (εφαρμογή του νόμου για υποχρεωτική φοίτηση μουσουλμάνων στα δημόσια ελληνική νηπιαγωγεία), ενώ και στη Βουλή δεν λείπουν οι αντιδράσεις παλαιών (Νεράτζης) στις αθλιότητες τύπου Ρεπούση. Το καταπληκτικό βιβλίο του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου (ΠΟΙΑ ΤΟΥΡΚΙΑ; ΠΟΙΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ; Εκδόσεις Λιβάνη) κάνει την πιο εμπεριστατωμένη μελέτη για τις συνθήκες της περιοχής μας διαχρονικά.

Και προβλέπει ότι το Κουρδιστάν έρχεται…

Γράφει στο σχετικό κεφάλαιο: «Με πεποίθηση μπορούμε να στηρίξουμε τον ακλόνητο ισχυρισμό ότι ο ελληνισμός δε χάθηκε ούτε με την αραβική, αλλά ούτε και με την τουρκική κατάκτηση, δε χάθηκε το 1453 με την πτώση της Πόλης, ούτε όμως και το 1461 με την πτώση της Τραπεζούντας, αλλά ούτε και με τη μικρασιατική καταστροφή του 1922. Τα ελληνικά γράμματα και οι επιστήμες μεταδόθηκαν όχι μόνο στη Δύση αλλά και στους κατακτητές της Ανατολής, και διαιωνίστηκαν οι θεωρίες και οι δοξασίες του Αριστοτέλη από τους Άραβες φιλοσόφους All-Kindi, Αβικέννα, Αβερρόη κ.ά., ενώ οι τεκέδες τους πήραν ονομασίες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, όπως π.χ. «Aflatum Tekesi», δηλαδή το Πνευματικό Κέντρο «Πλάτων», όπως ήταν αυτό του Μεβλανά.

Οι μελέτες σχετικά με την ύπαρξη ελληνικών μειονοτήτων στην εποχή μας γίνονται όλο και πιο συστηματικές προς την κατεύθυνση της συγκέντρωσης και επεξεργασίας του υλικού που έχει σχέση, όπως ειπώθηκε, με τις ελληνικές μειονότητες όπου γης με την ελπίδα ότι η προσφορά τους θα θέσει ένα λιθαράκι στη μεγάλη προσπάθεια αναβίωσης και ανασύνδεσης κάθε είδους μνήμης, κάθε θρύλου και κάθε παράδοσης, καθώς και κάθε αγαθού που ανήκει στο παρελθόν του ελληνισμού που πέρασε, στο παρόν του ελληνισμού που υπάρχει και στο μέλλον του ελληνισμού που θα διαλάμψει. Η επιτυχία αυτού του έργου θα κριθεί από τους επερχόμενους, που θα συνεχίσουν και θα προωθήσουν το έργο μας.

Αργότερα, στη μελέτη αυτή, θα δούμε να παρουσιάζονται οι εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες που ζουν στην Τουρκία και να καταρρίπτεται η θεωρία των Τούρκων για την καθαρότητα της φυλής τους. Η πολυάριθμη εθνότητα των Κούρδων (18.000.000 περίπου), που κάνει έναν άνισο αλλά σκληρό και αδυσώπητο αγώνα ανεξαρτησίας, όπως φαίνεται, θα ακρωτηριάσει θανάσιμα το σημερινό status της χώρας αυτής, που στον επιθανάτιο ρόγχο της απειλεί Ανατολή και Δύση για να κρατήσει τους λαούς της σε καθεστώς διαρκούς εσωτερικής κατοχής. Οι στατιστικές που δημοσιεύονται κατά καιρούς στη χώρα αυτή δεν πείθουν ότι απηχούν την πραγματικότητα, αλλά διέπονται πάντοτε από πολιτική σκοπιμότητα και καθοδήγηση.

Οι Έλληνες μέχρι τον 12ο αιώνα ανέρχονταν σε αριθμό περί τα 25.000.000 πληθυσμού, ενώ οι Τούρκοι επιδρομείς ήρθαν στο προσκήνιο με έναν όγκο πληθυσμού 50.000 περίπου. Τα στοιχεία της τουρκικής στατιστικής υπηρεσίας δείχνουν τον πληθυσμό, στα τέλη του 2008, να ανέρχεται στα 71.517.000. Από τις 81 επαρχίες, στις 55 αυξήθηκε ο αριθμός των κατοίκων, ενώ στις 26 μειώθηκε.

Οι τρεις πρώτες επαρχίες σε αύξηση πληθυσμού ήταν κατά σειρά οι Yalova, Tekirdag και Hakkari, ενώ οι τρεις με τη μικρότερη ανάπτυξη ήταν οι επαρχίες Bilecik, Kutahya και Isparta, με τους ελληνικούς πληθυσμούς ανύπαρκτους τελείως.

Σύμφωνα με άλλη στατιστική, οι Τούρκοι (αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι) υπολογίζονται σε 52.826.000 ανάμεσα σε συνολικό αριθμό 75.830.000. Εάν αφαιρέσουμε τα 20 εκατομμύρια των αλεβήδων, τότε οι κάτοικοι που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι είναι περίπου 33.000.000. Το έτος 1918 οι Τούρκοι σε τρεις διαφορετικές στατιστικές αριθμούσαν 6.500.000-7.000.000 κατοίκους.

Οι Έλληνες της Ιωνίας, δηλαδή της Μικρός Ασίας, είχαν προ του 1922 10 πλήρη γυμνάσια, 52 ημιγυμνάσια, 8 παρθεναγωγεία, 5 διδασκαλεία θηλέων, 451 δημοτικά σχολεία αρρένων και 336 θηλέων, ενώ είχαν 123 νηπιαγωγεία με σύνολο 4.052 δασκάλους και 190.145 μαθητές, αλλά και εκκλησίες, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες και μουσεία υπήρχαν σχεδόν σε κάθε πόλη.

Στον Πόντο, δηλαδή στις επαρχίες Τραπεζούντας, Ροδοπόλεως, Χαλδίας, Κερασούντος, Κολωνίας, Νεοκαισάρειας, Αμασσείας, υπήρχαν 1.459 μέλη του εκκλησιαστικού κλήρου, 11 πόλεις, 41 κωμοπόλεις, 1.413 χωριά, 3 γυμνάσια, 7 ημιγυμνάσια, 1.047 σχολαρχεία, 1.236 καθηγητές, δάσκαλοι και δασκάλες, 75.953 μαθητές και μαθήτριες, 1.131 εκκλησίες, 12 μονές αντρών, 10 μονές γυναικών, 1.647 παρεκκλήσια, 14 φιλανθρωπικά σωματεία, 23 φιλόπτωχες αδελφότητες, 2 νοσοκομεία, 1 κοινοτικό ταπητουργείο και 1 λύκειο.

Αντίθετα, οι Τούρκοι, ενώ βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη από το 1453, μόλις πριν από έναν αιώνα ίδρυσαν τα πρώτα πανεπιστήμια, στα οποία οι πρώτοι φοιτητές ήταν Έλληνες, Αρμένιοι και όχι Τούρκοι, ενώ και οι καθηγητές ήταν Έλληνες και Ευρωπαίοι, διότι δεν υπήρχαν Τούρκοι καθηγητές για να διδάξουν.

Μόλις το 1860 ίδρυσαν τα πρώτα γυμνάσια, ενώ ώς τότε στη χώρα αυτή λειτουργούσαν μόνο ιεροδιδασκαλεία, στρατιωτικές και διοικητικές σχολές για την επάνδρωση των υπηρεσιών της αχανούς αυτοκρατορίας τους.

Την αραιή παρουσία του μουσουλμανικού στοιχείου στην ανατολική και στη δυτική Θράκη τόνιζε ο Γερμανός Α. Griesebach στο έργο του Reise durch Rumelien und nach Brussa im Jahre 1839 (Gottingen 1841) επισημαίνοντας ότι είχε συναντήσει αμιγή τουρκικά χωριά μόνο στην περιοχή της Αίνου και ότι ολόκληρο το γεωγραφικό τμήμα νότια και νοτιοανατολικά της Αδριανούπολης ώς την Προποντίδα και τα Στενά ήταν ελληνικά. Σε επίρρωση των διαπιστώσεων έρχεται να προστεθεί και το περιεχόμενο σπουδαιότατης τουρκικής στατιστικής που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από την Καλλιόπη Παπαθανάση-Μουσιοπούλου στο έργο της

Η απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης. Από το αρχείο Χαρίσιου Βάμβακα (Αθήνα 1975). Πρόκειται για στατιστική του βιλαετίου Αδριανούπολης του 1873, στην οποία υπογραμμιζόταν η χριστιανική υπεροχή σε ολόκληρο το νότιο τμήμα του. Έτσι, π.χ., στους καζάδες Αδριανούπολης Διδυμότειχου, Σαράντα Εκκλησιών και Ξάνθης μνημονεύονταν 50.028Τούρκοι απέναντι σε 123.011 χριστιανούς στο σαντζάκι Καλλίπολης 12.286 Τούρκοι και 42.401 χριστιανοί και στο σαντζάκι Ραιδεστού 11.805 Τούρκοι και 30.074 χριστιανοί.

Οι εθνολογικοί χάρτες της Ευρωπαϊκής Τουρκίας που εκδόθηκαν κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, όπως εκείνοι των Α. Synvet, Stanford και Ε. Biaconi, ανιχνεύουν με αναλυτικά στοιχεία την εθνολογική σύσταση ολόκληρου του γεωγραφικού αυτού τμήματος της οθωμανικής επικράτειας. Έτσι, ο χάρτης του Α. Synvet (Table ethnographique de la Turquie d’Europe et denombrement de la population Grecque de la Turquie d’ Europe de Γ Empire Ottoman), που εκδόθηκε στο Παρίσι στα 1877, παρουσιάζει με ανάγλυφο τρόπο την επικράτηση του ελληνικού στοιχείου στη νότια Μακεδονία και στη νότια Θράκη και επισημαίνει παράλληλα την ελληνική παρουσία στα βορειότερα τμήματα των επαρχιών αυτών μέσα σε συμπαγείς βουλγαρικές ή μουσουλμανικές μάζες. Τους Έλληνες κατοίκους της Θράκης, εκτός από τους ελληνικούς πληθυσμούς της Κωνσταντινούπολης, της μητροπόλεως της Δέρκων και της Βάρνας, τους υπολογίζει σε 380.000 και συμπεριλαμβάνει στον αριθμό αυτό 68.000 Έλληνες της ανατολικής Ρουμελίας, που υπάγονταν στις μητροπόλεις Φιλιππουπόλεως, Αγχιάλου, Μεσημβρίας και Σωζοαγαθουπόλεως.

Ο εθνογραφικός χάρτης του Stanford, ο οποίος είδε το φως της δημοσιότητας στα 1877, υποδεικνύει την απουσία σταθερού σλαβικού πληθυσμού νότια της Φιλιππουπόλεως και αναγνωρίζει την κυριαρχική παρουσία του ελληνικού στοιχείου από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τον Έβρο. Ανάλογα περίπου υπήρξαν και τα συμπεράσματα του Ιταλού F. Biaconi, ο οποίος υπολόγιζε ολόκληρο τον ελληνισμό της Θράκης, μαζί με την Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο, σεΐ.000.0007.
Ύστερα από όλα αυτά, η μόνη λεωφόρος που υπάρχει για την ειρηνική συμβίωση αλλά και την επιβίωση των λαών του μικρασιατικού χώρου με τους λαούς της Ευρώπης και ιδιαίτερα με τους Έλληνες είναι η οριστική και χωρίς όρους συμφιλίωση.

 Η αποδοχή της πραγματικής ιστορίας και η επίλυση των θεμάτων που απασχολούν επί αιώνες τις γείτονες προς αυτή (Τουρκία) χώρες.
Στις μέρες μας, το φως της δημοσιότητας είδε μια ενδιαφέρουσα μελέτη του Γιάννη Τσαλουχίδη με τίτλο: Ελλάς Τουρκία: εμπρός ολοταχώς για το 1930, Η Αρχή της αμετάκλητης και τελεσίδικης συμφιλίωσης των δυο λαών, Ελλήνων και Τούρκων, Θεσσαλονίκη (1994) (σελίδες 485).

Ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τρία πολυήμερα ταξίδια στη γειτονική Τουρκία, όπου επισκέφθηκε τις βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης και άλλων πόλεων, αλλά ταξίδεψε και στις χώρες Γερμανία και Γαλλία, όπου οι βιβλιοθήκες είναι πλούσιες και προσιτές σε κάθε μελετητή».





.paraskhnio.gr

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1451.html

ΕΚΑΝΑΝ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΕ ΤΟ PSI ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ!

του Μάκη Βραχιολίδη

Το πολιτικό έγκλημα που γίνεται από τους «σωτήρες» του έθνους είναι άνευ προηγουμένου.

Πρόκειται για εν ψυχρώ ληστεία στα χρήματα των ασφαλισμένων που οδηγεί στην διάλυσή τους και στην απόλυτη φτωχοποίηση του λαού. Ακόμη και τα εναπομείναντα υγιή ταμεία του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και του ΤΣΑΥ των δημοσιογράφων δηλαδή και των γιατρών, έχουν μπει μέσα στο καζάνι όπου συντελείται η κλοπή τους! Ο μόνος φορέας που προς το παρόν έχει γλιτώσει είναι ο ΕΟΔΕΑΠ, οι δημοσιογράφοι δηλαδή των ημερησίων εφημερίδων αλλά και από αυτούς κόβεται με απόφαση Στουρνάρα το «αγγελιόσημο» με αποτέλεσμα και αυτό το ταμείο να συρθεί στην βεβαία πτώχευση.

Οι πολιτικοί ηγέτες που δήθεν νοιάζονται για το ασφαλιστικό ενεργούν με χειρουργική μέθοδο για την διάλυση των ταμείων. Προφανώς με σχέδιο υπαγορευμένο από την τρόικα και τους τοκογλύφους. Πρώτα το PSI με τις υπογραφές του Βενιζέλου, Σαμαρά, Παπαδήμου αλλά και τη συνέργεια Προβόπουλου έγινε πλιάτσικο στα αποθεματικά των ταμείων, με συνέπεια να κουτσουρέψει τεράστια ποσά από τα περιουσιακά στοιχεία τους. Τώρα, η βιαία εισαγωγή των ελάχιστων υγειών ταμείων στον ΕΟΠΥΥ ισοδυναμεί με σφαγή των τελευταίων αποθεματικών τους!

Ο ΕΟΠΥΥ του Λοβέρδου που αναρωτιόταν γιατί οι συνταξιούχοι ζουν πολλά χρόνια και δεν πεθαίνουν κιόλας, είναι το σύστημα που θα αποτελειώσει όλα τα ασφαλιστικά ταμεία! Θα αρπάξει τις τελευταίες αποταμιεύσεις των ταμείων και θα παραδώσει τους Έλληνες εξαθλιωμένους στις διαθέσεις των τοκογλύφων.

Περιμένετε και θα δείτε πώς οι Έλληνες θα μείνουν χωρίς ασφάλεια, χωρίς σπίτια, χωρίς σεντ τσακιστό! Κάτι ξέρει ο Σαμαρά όταν λέει «πάση θυσία να παραμείνουμε στο ευρώ»! Να παραμείνουμε για να μας γδύσουν εντελώς οι δανειστές.


makeleio.gr

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/11/psi.html

Οι Έλληνες της Ίμβρου, ανοίγουν τη ψυχή τους! Ένα συγκλονιστικό βίντεο για τη τουρκική υποκρισία .

Σαν σήμερα ,το 1912, λέει το ημερολόγιο ο Ελληνικό Στόλος απελευθέρωνε την Ίμβρο. Δεν κράτησε πολύ. Τα όσα υπέστησαν οι Έλληνες ξεδιπλώνονται σ΄ ένα συγκλονιστικό βίντεο με συνεντεύξεις Ελλήνων. Γερόντων αλλά και νεότερων.Οι συνεντεύξεις δόηκαν με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου για την Ίμβρο,γραμμένο στα τούρκικα.

Τα όσα λένε απλά επιβεβαιώνουν την υποκρισία της Τουρκίας που μετά τα όσα έχει διαπράξει στην ιστορία της και εναντίον των Ελλήνων , έχει τεράστια αποθέματα θράσους για να εμφανίζεται ως "προστάτιδα δύναμη" μειονοτήτων που με το έτσι θέλω "βαφτίζει" "τουρκικές". Αναφερόμαστε στη Θράκη και στην χρησιμοποίηση των εξτρεμιστικών κύκλων που η Άγκυρα με κάθε τρόπο συντηρεί και προσπαθεί να εξαπλώσει και στα Δωδεκάνησα.

Τα όσα λένε οι Ίμβριοι,αφιερώνονται και σ΄ όσους πολύ εύκολα μιλούν για ελληνοτουρκική φιλία.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ











onalert
http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7643.html

Εάν τύπωναν …χιλιάρικα θα… ήταν καλύτερα.

Με εντολή της κυβέρνησης άνοιξε σήμερα Κυριακή (!) το Εθνικό Τυπογραφείο και τυπώνει πυρετωδώς υπουργικές αποφάσεις και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, για τη ρήτρα αυτόματης επιβολής ποινών αν δεν εκπληρώνονται οι στόχοι που προβλέπονται από την ψήφιση των πρόσφατων μέτρων. 

Συγκεκριμένα αν επί δύο τρίμηνα δεν εκπληρωθούν οι στόχοι από κάποιο υπουργείο αυτομάτως τοποθετείται επίτροπος- ο οποίος θα είναι Έλληνας – από το υπουργείο Οικονομικών στο συγκεκριμένο υπουργείο.

Αν επί δύο επίσης τρίμηνα δεν εκπληρώνονται οι στόχοι στους δήμους αυτομάτως μπαίνουν νέοι φόροι στους πολίτες.

Αν οι διοικητές ΔΕΚΟ δεν πιάσουν στους στόχους αυτομάτως τους κόβεται ο μισθός.

Αν δεν επιτευχθεί ο στόχος των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις θα λαμβάνονται μέτρα.

Κατ’ ουσίαν όταν χάνονται οι στόχοι του Μνημονίου σε πρώτη φάση θα επιβάλλονται απολύσεις και νέοι φόροι, ενώ εν συνεχεία θεωρείται βέβαιο ότι θα απαιτηθούν και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Μέχρι στιγμής (και το "μέχρι στιγμής" έχει την σημασία του γιατί η νύχτα στο Εθνικό Τυπογραφείο αναμένεται μεγάλη) έχουν πάρει το δρόμο τους για να τυπωθούν δύο πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και δεκατέσσερις (!) υπουργικές αποφάσεις!

Στο γραφείο του γραμματέα της κυβέρνησης Π.Μπαλτάκου στη Βουλή, αλλά και στην ανάλογη ομάδα του στο Μέγαρο Μαξίμου, το επιτελείο του νομικού εγκεφάλου της κυβέρνησης λειτουργεί πυρετωδώς και ... ένας Θεός ξέρει, τι άλλο ξημερώνει αύριο, ειδικά σε ότι αφορά το περιεχόμενο των υπουργικών αποφάσεων οι οποίες βασίζονται φυσικά όλες, στα μέχρι στιγμής ψηφισθέντα νομοσχέδια των τριών Μνημονίων.



 http://ixnos.blogspot.gr/

 

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/11/blog-post_4787.html

Τι θα συνέβαινε αν όλοι οι άνθρωποι ξαφνικά εξαφανίζονταν από τη Γή;

Τι θα συνέβαινε αν όλοι οι άνθρωποι ξαφνικά εξαφανίζονταν από τη Γή; Δεν θα εξετάσουμε το πώς μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά το τί θα συμβεί σ’ ό,τι μείνει πίσω χωρίς πλέον την ανθρώπινη παρέμβαση.

Τι θα συμβεί με τις εγκαταλειμμένες ανθρώπινες κατοικίες; Τους ουρανοξύστες; Τις γέφυρες; Τις μεγάλες κατασκευές; Tι θα συμβεί με τα φυτά; Με τα ζώα; Πώς θα είναι η ζωή, όταν δεν θα υπάρχουν πλέον άνθρωποι;

Ταλανιζόμαστε από μύθους για την ίδια μας την καταστροφή. Τί θα γίνει, όταν δεν θα είμαι εδώ; Τί θα κάνει η Γη, όταν δεν θα είμαι εδώ;

Ο χρόνος για τον άνθρωπο τελείωσε. Η κυριαρχία μας στον πλανήτη έλαβε τέλος. Καλωσήλθατε στη Γή. Ανθρώπινος πληθυσμός: Μηδέν.


1 μέρα μετά τον άνθρωπο
Ώρες μετά την εξαφάνισή μας, τα φώτα αρχίζουν να σβήνουν σε όλο τον κόσμο. Στις Η.Π.Α., πάνω από το 70% τής ενέργειας παράγεται από την καύση ορυκτών καυσίμων. Τα εργοστάσια θα συνεχίσουν να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μέχρι να εξαντληθούν τα καύσιμα. Αν κανείς δεν τα αναπληρώσει, τότε σύντομα τα φώτα θα σβήσουν στις πόλεις όλου τού κόσμου.

Τα πυρηνικά εργοστάσια είναι απίθανο να καταστραφούν. Ο μέσος πυρηνικός αντιδραστήρας έχει αρκετά καύσιμα, για να συνεχίσει να λειτουργεί για δυο χρόνια, αλλά χωρίς ανθρώπους να καταναλώνουν την ενέργεια, που παράγεται από το εργοστάσιο, οι αντιδραστήρες θα μπουν αυτόματα σε κατάσταση ασφαλούς λειτουργίας σε διάστημα δυο μόλις ημερών.

Ακόμα και η αιολική ενέργεια δεν θα διαρκέσει για πάντα. Οι τουρμπίνες στηρίζονται σε τριβείς, που πρέπει να λιπαίνονται, για να λειτουργούν. Αν δεν υπάρχει κανείς για να συντηρεί τις τουρμπίνες, δεν παράγεται ηλεκτρική ενέργεια.

Καθώς τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας απενεργοποιούνται, η έλλειψη ενέργειας στα δίκτυα οδηγεί σε μια αλληλουχία κατάρρευσης σε όλο τον κόσμο. Μετά από λίγες εβδομάδες, ο πλανήτης βυθίζεται σε βαθύ σκοτάδι, κάτι, που δεν είχε συμβεί από τότε, που οι πρώτοι άνθρωποι συγκεντρώνονταν γύρω από τις φωτιές των καταυλισμών τους.

Η τελευταία λάμψη τεχνητού φωτός στη Γη ίσως θα είναι ορατή στις νοτιοδυτικές Η.Π.Α.. Εδώ, το τεράστιο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο τού φράγματος Hoover, δεν φαίνεται να προσέχει την απουσία των ανθρώπων. Η πηγή καυσίμων του είναι κυριολεκτικά ατελείωτη. Είναι το νερό. Όσο υπάρχει νερό στον ταμιευτήρα, το εργοστάσιο θα λειτουργεί αν όλα λειτουργούν κανονικά. Αυτό θα ισχύει για αρκετές εβδομάδες, αρκετούς μήνες, ακόμα και για μερικά χρόνια.

Το τεράστιο φράγμα Hoover σε μια ζωή μετά τον άνθρωπο θα είναι ίσως από τα τελευταία εργοστάσια, που θα λειτουργούν.

Καθώς η ηλεκτρική ενέργεια ανά τον κόσμο εξαντλείται, σύντομα αρχίζουν να τίθενται εκτός λειτουργίας και άλλα συστήματα. Κάτω από κάθε μεγάλη πόλη υπάρχουν δίκτυα υπόγειων τούνελ. Χρησιμεύουν για αποστράγγιση ή για να περνούν καλώδια. Στις μεγάλες πόλεις χρησιμοποιούνται για μεταφορές. Πολλά τούνελ είναι χαμηλότερα από τον υδροφόρο ορίζοντα. Για να διατηρούνται στεγνά χρειάζεται ένα σύστημα αντλιών, που ενεργοποιείται, όταν πρέπει.

Στα βάθη τού Μετρό τής πόλης τής Νέας Υόρκης πάνω από επτακόσιες αντλίες αγωνίζονται διαρκώς να κρατήσουν μακρυά την πλημμύρα των υπόγειων υδάτων, των οποίων ο μέσος όγκος είναι 49 εκατ. λίτρα την ημέρα. Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι κανείς δεν ανοίγει τις αντλίες, οπότε το αργότερο σε 36 ώρες τα τούνελ θα έχουν πλημμυρίσει.


10 μέρες μετά τον άνθρωπο
Πάνω στην επιφάνεια τού εδάφους τα τρόφιμα σαπίζουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Τα ψυγεία στα σπίτια είναι απλά ντουλάπια, στα οποία αποσυντίθεται φαγητό, αλλά το λειωμένο νερό από τα ψυγεία, που ξεπαγώνουν, ίσως αποτελέσει την προσωρινή σωτηρία για κάποια από τα κατοικίδια, που αφήσαμε πίσω μας.

Ποιά θα είναι η μοίρα των κατοικίδιων ζώων μας, όταν δεν θα υπάρχουν πλέον άνθρωποι, για να τα φροντίζουν; Στην αρχή θα έχουμε μαζικούς θανάτους σκύλων, μόλις εξαφανιστούν οι άνθρωποι, που δεν θα παράγουν σκουπίδια ή την τροφή, με την οποία τα σκυλιά τρέφονται. Δεν μπορούν να ανοίξουν κονσέρβες ούτε το ψυγείο. Πρέπει να βγουν από το σπίτι. Ο σκύλος τής οικογένειας πρέπει να βγει από το σπίτι, αλλιώς θα πεθάνει εκεί μέσα. Πρέπει να βγει για να βρει τροφή. Αρχικά, θα βγουν από τα παράθυρα και θα βρεθούν στο νέο τοπίο. Το πρώτο, που θα κάνουν, είναι να τραφούν με νεκρά πράγματα.

Υπολογίζεται, ότι στον κόσμο υπάρχουν 400 εκατομμύρια σκυλιά από 300 διαφορετικές ράτσες. Όμως, ελάχιστα από αυτά θα μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα κόσμο χωρίς ανθρώπους. Τα μικρότερα σκυλιά πιθανόν δεν θα επιβιώσουν περισσότερο από μια βδομάδα χωρίς εμάς. Πιθανότατα δεν υπάρχει θέση στον κόσμο για τα μικρά σκυλιά.

Τα σκυλιά είναι πολύ ανταγωνιστικά. Οι λύκοι εκτοπίζουν τα κογιότ, τα οποία εκτοπίζουν τις αλεπούδες. Θα υπάρξει κάποια κυριαρχία μεταξύ των κατοικίδιων σκυλιών. Για την ακρίβεια, πολλά από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά, που τα σκυλιά έχουν αποκτήσει μέσω εκτροφής στο πέρασμα τού χρόνου, θα αποτελέσουν τώρα μεγάλο μειονέκτημα στη μάχη για επιβίωση.

Σκυλιά με κοντά πόδια, με κοντό ή μακρύ ρύγχος είναι όλα καταδικασμένα. Δεν μπορούν να κινηθούν καλά, να ψάξουν και να εξερευνήσουν.

Ο σκύλος, που βρίσκεται στη μέση κατάσταση έχει τις καλύτερες πιθανότητες. Νομίζω, ότι τελικά θα επιβιώσουν, αλλά δεν θα είναι ευχάριστο. Καθώς τα σκυλιά, που επιβίωσαν, αγωνίζονται να βρουν το νέο τους ρόλο στον κόσμο, κάποιοι άλλοι αρχίζουν επίσης να παρατηρούν την απουσία μας. Τα πανταχού παρόντα μικρά ζώα, οι αρουραίοι και τα ποντίκια, που θα περίμενε κάποιος, ότι θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς εμάς, μάς ξαφνιάζουν για το πόσο εξαρτώνται από τα δικά μας αποθέματα τροφής.

Οι αρουραίοι και τα ποντίκια ονομάζονται ομοτράπεζα τρωκτικά. Αυτό σημαίνει, ότι κυριολεκτικά μοιράζονται το τραπέζι μας. Εξαρτώνται πολύ από τον άνθρωπο και δεν θα ωφεληθούν από την απουσία μας.

Τις πρώτες εβδομάδες τής απουσίας τού ανθρώπου, θα λεηλατήσουν τα ντουλάπια στα σπίτια και τα ράφια στα καταστήματα τροφίμων. Αφού φάνε τα αποθέματα τροφής, θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν τρώγοντας πράγματα, όπως χαρτόνι, ύφασμα ή κόλλα. Αν φεύγαμε, θα έπρεπε να βγάλουν «τίμια» το ψωμί τους. Αυτό θα σήμαινε, να επιστρέψουν στην άγρια φύση και να ανταγωνιστούν για τους διαθέσιμους πόρους. Τελικά, τα τρωκτικά θα εγκαταλείψουν τα σπίτια και τα κτίρια, κάτι, που θα τα κάνει εύκολο στόχο για τα αρπακτικά. Αν και τα τρωκτικά πιθανότατα θα επιβιώσουν στο μέλλον, οι αριθμοί τους θα μειωθούν κατά πολύ.

Αριστερά: Σχετικά πρόσφατα εγκαταλειμμένο σπίτι στην Αθήνα.
Μέση: Η εγκαταλειμμένη παληά σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης στο ύψος τού Πλαταμώνα.
Δεξιά: Εγκαταλειμμένη σιδηροδρομική γραμμή στο Λουτράκι.


6 μήνες μετά τον άνθρωπο
Μετά από έξη μήνες σε ένα κόσμο χωρίς ανθρώπους, οι αστικές περιοχές αρχίζουν ήδη να παρουσιάζουν όψεις άγριας φύσης. Τα αρπακτικά θα επέστρεφαν πολύ γρήγορα εν απουσία μας. Τα περιορίζουμε δημιουργώντας μή ευνοϊκές συνθήκες για αυτά ή εσκεμμένα τα απομακρύνουμε και τα καταστρέφουμε.

Μικρότερα αρπακτικά, όπως τα κογιότ και οι αγριόγατες επιβίωναν πάντα στο περιθώριο των ανθρώπινων πληθυσμών. Αυτά θα εποικίσουν πρώτα τις εγκαταλειμμένες γειτονιές μας. Τα μεγαλύτερα σαρκοβόρα θα χρειαστεί να περιμένουν κι άλλο έως ότου το νέο περιβάλλον θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τους, αλλά σύντομα θα κυνηγούν κι αυτά στα μέρη, όπου κάποτε ήταν οι κήποι μας.

Μερικούς μήνες μετά τον άνθρωπο, τα φυτά έχουν αρχίσει να καλύπτουν
μέρος των κτιρίων και των άλλων κατασκευών.

1 χρόνο μετά τον άνθρωπο
Έχει περάσει ένας χρόνος χωρίς ανθρώπους. Οι κωμοπόλεις και οι πόλεις είναι ακόμα αναγνωρίσιμες, αλλά η φύση αρχίζει να διεκδικεί ξανά το έδαφος, που κάποτε τής ανήκε.

Μια από τις πρώτες συνέπειες τής απουσίας των ανθρώπων θα ήταν η αλλαγή υδατοστεγών επιφανειών, πάρκιν, δρόμων, σε μέρη, που θα ευνοούσαν και τελικά θα είχαν άφθονη βλάστηση. Όπου υπάρχει ημιοφάνεια, θα υπάρξει ανάπτυξη φυτών. Σπόροι θα χωθούν στις χαραμάδες και θα αρχίσουν να φυτρώνουν. Τα φυτά είναι υπέροχα από αυτή την άποψη. Μπορούν να καταστρέψουν πράγματα μέσα σε λίγα μόνο χρόνια.

Οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι αρχίζουν να πρασινίζουν,
καθώς καταλαμβάνονται από φυτά και θάμνους.

Χωρίς κανέναν να τα απομακρύνει αγριόχορτα, όπως τα αγριοράδικα εισχωρούν σε κάθε ρωγμή τού οδοστρώματος. Καθώς τα χόρτα αυτά πεθαίνουν, τα απομεινάρια τους συνδυάζονται με τα βρύα και τις λειχήνες, που απλώνονται παντού και δημιουργούν ένα νέο στρώμα εδάφους. Αυτό το αμμώδες χώμα είναι φτωχό σε θρεπτικά συστατικά. Στην αρχή ευδοκιμούν φυτά, τα οποία μπορούν να απορροφήσουν άζωτο από τον αέρα, όπως το τριφύλλι. Οι πρώην περιποιημένες αυλές μετατρέπονται σε αγρούς, όπου ελάφια ψάχνουν την τροφή τους.

Τα άγρια ζώα αρχίζουν να βρίσκουν το δρόμο προς τις εγκαταλειμμένες πόλεις.

Η υποτιθέμενη κυριαρχία τού ανθρώπου στη φύση αποδείχτηκε σχετικά ισχνή. Τα σημάδια για το πόσο τρωτοί είμαστε, υπήρχαν πάντα. Οι ρίζες απλώνουν και με τη δύναμη που ασκούν, πιέζουν κονίαμα και πέτρες θρυμματίζοντας την πρόσοψη. Αν συμβεί σε μεγάλη έκταση, προκαλεί πολύ μεγάλη ζημιά.

Η φύση αντεπιτίθεται. Για να τιθασευτεί η ορμή τού ποταμιού στο φράγμα Hoover, χρειάστηκαν 21.000 άνθρωποι και πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς, όμως, ένα χρόνο μετά τους ανθρώπους, οι 17 τεράστιες και φαινομενικά άφθαρτες γεννήτριές του, πρόκειται να νικηθούν από έναν οργανισμό σε μέγεθος ανθρώπινου νυχιού. Η λίμνη πάνω από το φράγμα είναι γεμάτη από ένα επιθετικό είδος οστρακόδερμου, τού μυδιού Quagga. Αυτός ο κρυφός εισβολέας προέρχεται από την ανατολική Ευρώπη. Στη βόρεια Αμερική δεν έχει φυσικούς εχθρούς εκτός από τους ανθρώπους, που τον απομακρύνουν ξύνοντας τα πλέγματα και τους σωλήνες, όπου εγκαθίσταται.

Τα μύδια κολλούν στο εσωτερικό των σωλήνων και πολλαπλασιάζονται ταχύτατα. Εποικούν και αυξάνονται γρήγορα. Αναπτύσσονται σε στρώματα και τελικά μπλοκάρουν τελείως τη διάμετρο τού σωλήνα. Οι μικροί σωλήνες, που μεταφέρουν το νερό, που ψύχει τις γεννήτριες τού φράγματος Hoover, αποτελούν τέλειο περιβάλλον για αυτά τα πλάσματα. Χωρίς ανθρώπους να τα απομακρύνουν, μπορούν να εξαπλωθούν γρήγορα. Τα μύδια μπλοκάρουν τις σωλήνες, που μεταφέρουν κρύο νερό και οι γεννήτριες δεν θα μπορούν πλέον να ψυχθούν. Θα ενεργοποιηθεί ο συναγερμός υψηλής θερμοκρασίας και το σύστημα θα κλείσει αυτόματα τη γεννήτρια. Αυτό θα συμβεί σε όλες τις γεννήτριες τού φράγματος και τελικά όλο το εργοστάσιο θα τεθεί εκτός λειτουργίας.

Στο Las Vegas οι τελευταίες αναλαμπές τεχνητού φωτισμού στη Γη παραδίδουν τη νύχτα στην αρχέγονη σκοτεινιά της. Με τις γεννήτριες εκτός λειτουργίας δεν περνά πλέον καθόλου νερό από το φράγμα Hoover. Ο ποταμός Colorado αρχίζει να ξεραίνεται. Στην άλλη πλευρά τού φράγματος, το νερό δεν έχει πού να πάει και η στάθμη τής λίμνης αρχίζει να ανεβαίνει. Το νερό θα μαζεύεται στη λίμνη και τελικά θα ξεχειλίσει στα πλάγια τού φράγματος.

Η ξηρή βλάστηση προκαλεί μεγάλες πυρκαϊές. Χωρίς ανθρώπους να τις σβήσουν οι φλόγες εξαπλώνονται παντού.

Εκτός ελέγχου τα ισχυρότερα στοιχεία τής φύσης επανακτούν την κυριαρχία τους επάνω στη Γη. Οι μεγάλες πυρκαϊές, που προκαλούνται από τις αστραπές και που κάποτε οι άνθρωποι τις πολεμούσαν, τώρα μαίνονται ανεξέλεκτες. Πόλεις και γειτονιές γεμάτες εγκαταλειμμένα κτίρια, άγρια χόρτα και σκουπίδια, γίνονται πρώτης τάξης καύσιμο για τις φλόγες. Το Chicago καίγεται. Τα επιβλητικά ξύλινα βικτωριανά κτίρια τού San Francisco χρησιμεύουν πλέον μόνο για προσάναμμα.

Όπως και στα χρόνια των αρχαίων, η Ρώμη καίγεται ξανά.

Καθώς τα κτίρια καίγονται, η απανθρακωμένη ξυλεία απελευθερώνει στο έδαφος θρεπτικά συστατικά παρέχοντας το επόμενο κύμα βλάστησης στο άζωτο, που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξή τους.


5 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Πέντε χρόνια μετά τον άνθρωπο, η επέλαση τής φύσης δεν γνωρίζει όρια.

Οι δρόμοι ανά τον κόσμο εξαφανίζονται κάτω από ένα πράσινο χαλί.

Οι πύλες τού ανακτόρου τού Βuckingham στο Λονδίνο παραβιάζονται εύκολα από αναρρηχητικά φυτά και βρύα. Στη Μόσχα, η Κόκκινη Πλατεία γίνεται πολύ... πράσινη. Ρεαλιστικά, η φύση θα διεκδικήσει τη Γη πολύ γρήγορα. Η κυριαρχία τού ανθρώπου επί τής φύσης υπήρξε ανέκαθεν μια ψευδαίσθηση.

Όταν τον 15ο αιώνα η πόλη Angkor τής Καμπότζης και τα συμπλέγματα των ναών της εγκαταλείφθηκαν, τα δέντρα τής ζούγκλας αναπτύχθηκαν χωρίς διάκριση πάνω στις πέτρινες κατασκευές αγκαλιάζοντάς τες με τις ρίζες τους.

Τώρα, χωρίς τις στρατιές των κηπουρών και των συντηρητών, οι σύγχρονες πόλεις είναι στο έλεος τής εκδίκησης τής φύσης. Στο Central Park τής Νέας Υόρκης, οι μεγάλες πρασιές αφρόντιστες πλέον, είναι γεμάτες δενδρύλλια. Η πενταετής απουσία των ανθρώπων έχει κάνει το πάρκο να θυμίζει δάσος. Τα ζώα και τα φυτά, που ζουν εκεί, θα πολλαπλασιαστούν και θ’ αρχίσουν να εξαπλώνονται στην πόλη. Ακριβώς το ίδιο θα συμβεί και στην Washington.

Η βλάστηση έχει καταπιεί τα μεγάλα μνημεία τής πόλης Washington. Σε αυτό, που κάποτε ήταν το εθνικό πάρκο Mall, αντηχούν τώρα οι ήχοι τής ζούγκλας.

Ανάλογα με το αν θα μπορέσουν να βγουν τα άγρια ζώα των ζωολογικών κήπων από τα κλουβιά τους, η κατάσταση θα αλλάξει δραματικά, γιατί θα υπάρχουν λιοντάρια, τίγρεις, που θα είναι απόλυτα σε θέση να επιβιώσουν μετά τον άνθρωπο.

5 χρόνια μετά τον άνθρωπο, ο κισσός με άλλα φυτά και θάμνους έχουν καλύψει πλήρως διάφορα στάδια στον κόσμο.

15 χρόνια μετά τον άνθρωπο: Τα σκοινιά, που κρατούσαν δεμένο το πλοίο S.S. Missouri στην αποβάθρα, υποκύπτουν στη διάβρωση και τη φθορά. Το αεροπλανοφόρο αρχίζει να επιπλέει σκουριασμένο και ελεύθερο στη θάλασσα.

20 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Έχουν περάσει είκοσι χρόνια ζωής χωρίς ανθρώπους. Χωρίς ανθρώπους να περνούν φρέσκια μπογιά και να κλείνουν τις χαραμάδες, ακόμα και τα τσιμεντένια κτίρια αρχίζουν ήδη να καταρρέουν. Η έλλειψη συντήρησης μετατρέπει τις πόλεις σε απόκοσμες πόλεις - φαντάσματα. Τα ζώα, που απέφευγαν τα κέντρα, όπου κατοικούσαν οι άνθρωποι, επιστρέφουν για να φτιάξουν τα νέα τους σπίτια ανάμεσα στους τοίχους, που αποσυντίθενται. Το ξέρουμε, γιατί υπάρχει κάποιο μέρος στον κόσμο, όπου αυτό έχει ήδη συμβεί.

Πρόκειται για το Prypiat στην Ουκρανία. Κάποτε, ήταν η πιο σύγχρονη πόλη τής πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Εδώ και είκοσι χρόνια, η πόλη είναι εγκαταλειμμένη. Μάς δίνει μια εικόνα τού τί θα συνέβαινε αν απομακρύνονταν οι άνθρωποι από ένα μέρος με πολιτισμό. Όταν το Prypiat εκεννώθηκε μετά την πυρηνική καταστροφή τού Τσέρνομπιλ, μέσα σε μια νύκτα μετατράπηκε από μια πόλη 50.000 ατόμων σε πόλη φάντασμα.

Η βλάστηση δημιουργεί ρωγμές στους τοίχους, καθώς σκαρφαλώνει στα κτίρια. Ένα λούνα πάρκ, που είχε προγραμματιστεί να ανοίξει τέσσερις ημέρες μετά την ημερομηνία τού ατυχήματος, παραμένει αχρησιμοποίητο. Η ρόδα, αντί να μαζεύει κόσμο μαζεύει σκουριά. Τα αυτοκινητάκια σαπίζουν ακίνητα. Το Prypiat μάς έχει δώσει μια επληκτική και σπάνια ευκαιρία να δούμε τί συμβαίνει σε μια πόλη κτισμένη από ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι εξαφανίζονται. Είκοσι χρόνια μετά οι δυνάμεις τής φύσης έχουν καταστρέψει τα κτίρια.

Έχουν περάσει μόνο 20 χρόνια.
Φαντάζεστε πώς θα είναι το μέρος μετά από 200 χρόνια;

Ούτε το σοβιετικό σκυρόδεμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους παγωμένους ουκρανικούς χειμώνες. Καθώς η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν, το νερό, που έχει μαζευτεί στις ρωγμές διογκώνεται και ασκεί πίεση, που σκίζει το σκυρόδεμα. Η βλάστηση αναπτύσσεται ανεξέλεκτα. Οι ρίζες απλώνονται ανάμεσα στα θεμέλια και τις σκάλες, απορροφούν την υγρασία, που τους επιτρέπει να απλώνονται και να αναπτύσσονται. Με το πέρασμα τού χρόνου σπρώχνουν σιγά-σιγά το σκυρόδεμα σα μικροί υδραυλικοί γρύλοι.

Μετά το ατύχημα, οι επιστήμονες ανέμεναν τα χειρότερα για την άγρια φύση τής περιοχής. Τα περισσότερα δέντρα σε έκταση 4 τετρ. χιλ. γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο πέθαναν από την ακτινοβολία. Πέθαναν και πολλά ζώα, αλλά το απίστευτο είναι, ότι η απουσία των ανθρώπων για είκοσι χρόνια κάλυψε την αρχική ζημιά, που προκλήθηκε από τον πυρηνικό εφιάλτη.

Το γήπεδο τής Prypiat εξελίσσεται, όπως θα περίμενε κάποιος κι επιστρέφει στην κατάσταση, που ήταν πριν εκατοντάδες χρόνια: ένα δάσος φυλλοβόλων δέντρων.

Η όλη υπόθεση έχει μια ενθαρρυντική πλευρά. Η ζωή είναι πολύ ανθεκτικότερη απ΄ό,τι πιστεύαμε. Αν ο άνθρωπος εξαφανιστεί, η ζωή θα συνεχίσει να ευημερεί.


25 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Έχουν περάσει 25 χρόνια χωρίς ανθρώπους. Στην εξοχή, η φύση αρχίζει να σβήνει κάθε στοιχείο τής ύπαρξης των ανθρώπων. Στα προάστια, αγέλες από άγρια σκυλιά περιπλανώνται στις υπό αποσύνθεση γειτονιές ψάχνοντας το επόμενο γεύμα τους. Σε κάποιες από τις μεγαλουπόλεις τού κόσμου γίνται όλο και δυσκολότερο να βρει κάποιος στέρεο έδαφος.

Την εποχή των ανθρώπων, το Λονδίνο προστατευόταν από τις παλίρροιες με δέκα κινητές πύλες από χάλυβα, που υψώνονταν κατά τη διάρκεια καταιγίδων, για να αποκόψουν τον ποταμό Τάμεση από τη Βόρεια Θάλασσα. Χωρίς ανθρώπους να ενεργοποιούν το φράγμα, το Λονδίνο είναι ανυπεράσπιστο.

Το Άμστερνταμ, μια ακόμα πόλη, που βρίσκεται χαμηλότερα από τη στάθμη τής θάλασσας, έχει την ίδια μοίρα.

Σε έναν ουρανοξύστη τής Νέας Υόρκης κάποια παράθυρα έχουν ήδη ραγίσει και πέσει από τα πλαίσιά τους. Πολλά περισσότερα είναι στα όρια τής καταστροφής. Μετά από 25 χρόνια έκθεσης σε υγρασία και ζέστη χωρίς συντήρηση, οι υπό κανονικές συνθήκες εύκαμπτες μονώσεις των παραθύρων έχουν σκληρύνει αφήνοντας το κρύσταλλο να ακουμπά στο πλαίσιο. Καθώς το μεταλλικό πλαίσιο διαστέλλεται και συστέλλεται με τις αλλαγές τής θερμοκρασίας, προκαλεί πιέσεις στο γυαλί, το οποίο σπάει και πέφτει στο πεζοδρόμια.

Αφού πέσουν κάποια παράθυρα από ένα τέτοιο κτίριο, τότε, η πίεση τού αέρα θα φέρει δραματικές αλλαγές. Το ίδιο και η εξωτερική πίεση, καθώς και η υποπίεση. Αυτό χειροτερεύει το πρόβλημα και ρίχνει περισσότερα τζάμια.

Μέσα από τις τρύπες που χάσκουν, το κτίριο γεμίζει με πράγματα, που παρέσυρε ο αέρας. Ξεσπάει μια καλοκαιρινή καταιγίδα. Στην κορυφή τού κτιρίου, το χάλκινο αλεξικέραυνο, που κάποτε προστάτευε χιλιάδες εργαζόμενους στα γραφεία, έχει πλέον διαβρωθεί και είναι άχρηστο. Ένας κεραυνός μετατρέπει τον ουρανοξύστη σε πύρινο εφιάλτη.

Το άδειο κτίριο είναι το τέλειο σπίτι για κάποιους αναπάντεχους επιζώντες. Αν και τα περιστέρια κάποτε βασίζονταν στην ελεημοσύνη των ανθρώπων, τα έχουν καταφέρει μια χαρά σ΄αυτά τα 25 χρόνια, που ζουν χωρίς εμάς.

Τα περιστέρια ξέρουν να επιβιώνουν. Μπορούν να ζουν στην άγρια φύση κι είναι κάτι, που ακόμα κάνουν. Σε μια εποχή χωρίς ανθρώπους, αλλά που θα υπάρχουν κτίρια, θα τα κατάφερναν πολύ καλά, γιατί θα τα χρησιμοποι- ούσαν σαν τεχνητές βουνοπλαγιές, το φυσικό τους περιβάλλον.

Όπως συμβαίνει με τα περιστέρια, η εξαφάνιση των ανθρώπων ανάγκασε και τις ταπεινές κατσαρίδες να αλλάξουν συνήθειες. Αφού φάνε τα όσα θα αφήσουμε πίσω μας, όταν εξαφανιστούμε, θα μάς θρηνήσουν. Θα λυπηθούν. Αλλά το πένθος δεν θα κρατήσει για πολύ. Αν και οι κατσαρίδες ευημερούσαν τρώγοντας τα αποφάγια μας, μπορούν επίσης να φάνε βιβλιοδεσίες, χαρτόνια κι οποιαδήποτε σαπισμένη οργανική ύλη, όπως νεκρά φύλλα και ρίζες. Αν και το φαγητό δεν αποτελεί πρόβλημα, οι κατσαρίδες χρειάζονται ζέστη, το είδος τής τεχνητής ζέστης, που τους παρείχαν οι άνθρωποι. Οι κατσαρίδες αρχικά ήταν τροπικό είδος και κάποιοι ειδικοί λένε, ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν το χειμώνα σε ψυχρότερες πόλεις, αλλά είναι δύσκολο να στοιχηματίσεις ενάντια σε ένα πλάμα, που έχει δει την εμφάνιση και την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Ο πρώτος χειμώνας μετά τους ανθρώπους έφερε το θάνατο κάποιων κατσαρίδων, αλλά οι περισσότερες μετακινήθηκαν κάτω από το έδαφος αναζητώντας ζεστασιά μέχρι να επανέλθουν ηπιότερες θερμοκρασίες. Σε ένα εγκαταλειμμένο κέντρο πόλης χωρίς εντομοκτόνα, που έχει γεμίσει βλάστηση και με ανερχόμενο υδροφόρο ορίζοντα, αυτή η πρώην μάστιγα απολαμβάνει πλέον μια χρυσή εποχή.

Οι κατσαρίδες αποτελούσαν απλή ενόχληση για τον άνθρωπο, αλλά οι λύκοι έφερναν τον τρόμο. Οι άνθρωποι τους κυνηγούσαν ανελέητα. Όταν οι πρώτοι ευρωπαίοι άποικοι έφτασαν στις σημερινές Η.Π.Α., πιστεύουμε, ότι στην ύπαιθρο υπήρχαν σχεδόν μισό εκατομμύριο λύκοι. Ως τον 20ό αιώνα, αυτά τα αρπακτικά είχαν σχεδόν εξαφανιστεί σε όλες τις Η.Π.Α. εκτός από την Αλάσκα. Τώρα, χωρίς ανθρώπους να τους πολεμούν οι λύκοι εξαπλασιάζονται κάθε χρόνο. Μέσα σε 25 χρόνια από την εξαφάνισή μας, θα μπορούσαν να υπάρχουν ξανά μισό εκατομμύριο λύκοι στην ύπαιθρο των Η.Π.Α.. Θα έφταναν ως το Manhattan ή το Chicago; Μόλις φτάσουν εκεί τα ελάφια, οι λύκοι θα τα ακολουθήσουν.


40 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Ενώ οι πόλεις από ατσάλι και τσιμέντο στέκονται ακόμα στο ύψος τους, τα προάστια δέχονται επίθεση. Σχεδόν το 90% των σπιτιών στις Η.Π.Α. έχουν ξύλινο σκελετό. Κάποια από αυτά κάηκαν. Άλλα καταβροχθίζονται. Χωρίς μπογιά και συντηρητικά η ξυλεία των σπιτιών είναι απροστάτευτη απέναντι στους τερμίτες. Οι τερμίτες τρέφονται με κυτταρίνη, τη βασική ουσία, από την οποία αποτελείται το ξύλο. Η όρεξή τους είναι ανελέητη. Κάποιες αποικίες μπορούν να φάνε μέχρι και 450 κιλά ξύλο ανά έτος.

Στην καταστροφική τους προέλαση οι τερμίτες δεν δουλεύουν μόνοι. Η γνωστή μας σήψη θα προκύψει, όταν το ξύλο εκτεθεί στον καιρό. Αυτή η σήψη είναι πιο περίπλοκη διαδικασία. Το ξύλο δέχεται επίθεση από μικρόβια, που απελευθερώνουν διοξείδιο τού άνθρακα και μεθάνιο. Αν οι άνθρωποι έφευγαν, μέσα σε λίγες δεκαετίες τα περισσότερα κτίσματα με ξύλο θα άρχιζαν να σαπίζουν.

Αντιμέτωποι με τη διπλή επίθεση των τερμιτών και τής μούχλας, τα δοκάρια, που στηρίζουν τη στέγη, υποχωρούν. Το όριο ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον, που κάποτε ήταν τόσο σημαντικό για τους ανθρώπους, που αποκαλούσαν αυτό το κτίριο σπίτι τους, σβήνεται για πάντα.

Τα κτίρια, που είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένα από πέτρα ή τούβλο θα αντέξουν πολύ περισσότερο απ΄ο,τιδήποτε είναι φτιαγμένο από ξύλο. Αλλά κι αυτά θα καταρρεύσουν λόγω χημικής και φυσικής φθοράς. Τελικά, οι τοίχοι θα πέσουν και δε θα μείνει τίποτα. Τώρα, η φύση θα δράσει γρήγορα και θα καταπιεί αυτά τα ερείπια. Το πόσο γρήγορα θα καταρρεύσουν εξαρτάται από το περιβάλλον, όπου βρίσκονται.

Με τις κατάλληλες συνθήκες και με συντήρηση από τον άνθρωπο, οι πέτρινες κατασκευές μπορεί ν΄αντέξουν για χιλιάδες χρόνια. Σε κάποια μέρη τής Ευρώπης χρησιμοποιούνται ακόμα κάποια αρχαία ρωμαϊκά υδραγωγεία, αλλά χωρίς συντήρηση η πέτρα μπορεί να γίνει το θύμα ενός εξαιρετικά αθέατου εχθρού.

Από τους μεγάλους εχθρούς τής πέτρας είναι τα άλατα. Οι άνθρωποι παρατήρησαν πριν χιλιάδες χρόνια, τη φθορά, που προκαλούσαν τα άλατα στις πυραμίδες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, για να εισχωρήσουν τα άλατα σε πέτρινα κτίρια και μνημεία. Από μολυσμένο αέρα, θαλασσινό νερό, ακόμα κι από κουτσουλιές πουλιών.

Τα άλατα διαλύονται στο νερό και καθώς το νερό εξατμίζεται, αναδύεται μέσα από τα πορώδη υλικά, τούβλα, πέτρα, σκυρόδεμα. Τα άλατα αθροίζονται στους πόρους τής πέτρας, μέχρι που φτάνουν στο τοίχωμα και σχίζουν τις πέτρες. Πολλά αρχαία μνημεία έχουν επιβιώσει μόνο χάρη στη συντήρησή τους από τον άνθρωπο στο πέρασμα των αιώνων. Αν βλέπαμε με μικροσκόπιο μέσα στις πυραμίδες, θα βλέπαμε τα άλατα να αποσυνθέτουν την πέτρα. Αν και δεν είναι άτρωτες στη διάβρωση, οι πυραμίδες έχουν επιβιώσει χάρη στον όγκο τους και στο ζεστό, ξηρό περιβάλλον τής ερήμου.

Οι μεγαλύτερες κατασκευές από τσιμέντο, όπως το φράγμα Hoover, θα αντέξουν αρκετά. Το Hoover έχει τόσο μεγάλο πάχος, που εβδομήντα χρόνια μετά την κατασκευή του, το τσιμέντο στο βάθος ακόμα έπηζε. Μα από τα δεκαπέντε ψηλότερα φράγματα των Η.Π.Α. μόνο τα δέκα είναι από τσιμέντο. Τα άλλα είναι από συμπιεσμένη πέτρα ή χώμα, όπως το φράγμα Trinity στη βόρεια Καλιφόρνια. Αν υπήρχαν άνθρωποι, κάποια διαρροή στο φράγμα, θα επισκευαζόταν αμέσως, αλλά αυτές οι μέρες έχουν περάσει προ πολλού.

Κάποια χωμάτινα φράγματα είναι κυριολεκτικά τεράστια. Αν καταρρεύσουν, όπως αναμένεται με τον καιρό, ο όγκος τού νερού, που θα πλημμυρίσει την κοιλάδα, θα έχει τεράστια δύναμη και θα παρασύρει τα πάντα.


50 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Τα αποτελέσματα τής εγκατάλειψης αρχίζουν να φαίνονται ακόμα και στις καλύτερα σχεδιασμένες ανθρώπινες κατασκευές. Οι κατασκευές μας περιέχουν ήδη στους σπόρους τής καταστροφής. Αυτό ισχύει και για γέφυρες και για κτίρια.

Η γέφυρα τού Μπρούκλιν είναι από τις πιο διάσημες τού κόσμου εδώ και 130 χρόνια. Οι γέφυρες ζουν τόσο πολύ, γιατί οι μηχανικοί τις φροντίζουν. Τις επιθεωρούν τακτικά, τις συντηρούν, τις βάφουν, αντικαθιστούν τα συρματόσχοινα εκεί που χρειάζεται. Χωρίς ανθρώπους η κατάρρευση θα επιταχυνθεί δραματικά.

Την εποχή των ανθρώπων, η γέφυρα τού Μπρούκλιν συντηρoύταν συνεχώς και βαφόταν κάθε δώδεκα χρόνια περίπου.

Τα πιο ευάλωτα μέρη μιας κρεμαστής γέφυρας είναι τα κάθετα κρεμαστά συρματόσχοινα από χάλυβα. Όσο γερά κι αν είναι αυτά τα συρματόσχοινα έχουν ένα θανάσιμο ελάττωμα: το υλικό, από το οποίο είναι φτιαγμένα.

Το ατσάλι είναι ορυκτό. Αποτελείται κυρίως από σίδηρο (95-98%). Εκτεθειμένο στην υγρασία τού περιβάλλοντος το σίδηρο θα αρχίσει να αποσυντίθεται στα συστατικά, από τα οποία προέρχεται. Θα επιστρέψει στον τόπο προέλευσής του. Προήλθε από τη γη με μορφή κάποιου οξειδίου τού σιδήρου κι εκεί θα επιστρέψει. Αυτή είναι η διαδικασία, που μάς είναι γνωστή ως διάβρωση και τη βλέπουμε στα μέρη, όπου ο χάλυβας εκτίθεται σε υγρασία.

Ο εχθρός τού ατσαλιού είναι η διάβρωση. Το πρόβλημα είναι να κρατήσουμε μακρυά το νερό. Μέρος τής διαδικασίας είναι η συντήρηση. Αν δεν συντηρούνται, διαβρώνονται.

Η γέφυρα τού Μπρούκλιν ολοκληρώθηκε το 1883 και η κατασκευή της κόστισε 15 εκατ. δολλάρια. Κατά τις δυο τελευταίες δεκαετίες έχουν ξοδευτεί 3 δις δολλάρια για τη συντήρηση αυτής και των άλλων γεφυρών τού ποταμού East.

Στην άλλη άκρη των Η.Π.Α., στο San Francisco, η γέφυρα Golden Gate, προστατευόταν από μια άγρυπνη ομάδα 17 μεταλλουργών και 38 βαφέων. Τι κάνουν όλη την ώρα; Βάφουν συνεχώς τη γέφυρα. Τι θα συμβεί αν σταματήσουν; Τα συρματόσχοινα θα σκουριάσουν, η μπογιά θα ξεφτίσει. Τα σύρματα θα σπάσουν. Κάποια στιγμή, η γέφυρα θα πέσει.


75 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Η πλειοψηφία των 600 εκατ. αυτοκινήτων, που κάποτε ταξίδευαν στους δρόμους τού κόσμου, είναι πλέον σκουριασμένα απομεινάρια τού ανθρώπινου παρελθόντος.

Τα αυτοκίνητα θα συμπεριφερθούν ανάλογα με το περιβάλλον. Αυτά στην έρημο έρημο τής Καλιφόρνιας θα αντέξουν για πολύ καιρό. Ένα αυτοκίνητο στη Σκωτία, θα έχει άλλη μοίρα. Αυτοκίνητα σε παραθαλάσσιο μέρος με αλάτι στην ατμόσφαιρα δεν θα αντέξουν πάνω από 20 έως 30 χρόνια.

Τα λάστιχα ξεφουσκώνουν σε λίγα χρόνια αν και το ελαστικό και τα συνθετικά υλικά, από τα οποία αποτελούνται, θα παραμείνουν ακέραια για αιώνες. Η βαφή υποχωρεί γρήγορα και μόλις ξεφλουδίσει, η σκουριά διαβρώνει το αμάξωμα με ρυθμούς 0,12 χιλ. το χρόνο.

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά τον άνθρωπο, τα περισσότερα αυτοκίνητα ακόμα και στο πιο ευνοϊκό περιβάλλον θα έχουν μετατραπεί σε κουφάρια. Μετά από έναν αιώνα το οικογενειακό αυτοκίνητο είναι ένας μετά βίας αναγνωρίσιμος σωρός από μέταλλο.

100 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Η γέφυρα του Μπρούκλιν, που έστεκε πάνω από 125 χρόνια την εποχή των ανθρώπων, δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε 100 χρόνια χωρίς αυτούς. Καθώς τα συρματόσχοινα υποχωρούν, το κατάστρωμα και οι κουπαστές αρχίζουν να περιδινούνται και να ταλαντώνονται. Το κατάστρωμα αποκολλάται και ο δρόμος πέφτει στον ποταμό East.

Μια κρεμαστή γέφυρα, όπως η Golden Gate, μπορεί να επιβιώσει από την αποδυνάμωση ενός κάθετου συρματόσχοινου, όταν όμως αρχίσουν να υποχωρούν δύο ή τρία από αυτά, ολόκληρη η γέφυρα κινδυνεύει. Το πλεκτό ατσάλι πέφτει στο νερό από κάτω.

100 Χρόνια μετά τον άνθρωπο: Είναι η περίοδος,
που ξεκινούν οι πρώτες μεγάλες καταρρεύσεις πολλών ανθρώπινων κατασκευασμάτων.

Αν κάποιες από τις μεγαλύτερες κατασκευές μας έχουν ήδη καταστραφεί μετά από εκατό χρόνια, έχουμε την ελπίδα ο πολιτισμός μας να αφήσει πίσω του ένα μόνιμο σημάδι, αφού θα έχουμε φύγει; Τι θα απομείνει από τις καταγραφές τής ιστορίας και τού πολιτισμού μας εκατό χρόνια μετά τον άνθρωπο; Τα χρηματοκιβώτια περιέχουν το πιό πολύτιμο υλικό μας. Οι μεγαλύτεροι εχθροί τους είναι η θερμοκρασία κι η υγρασία. Όσο αποθηκεύονται στις ελεγχόμενες αυτές συνθήκες πιστεύουμε, ότι θα διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αν αποθηκευτούν υπό ιδανικές συνθήκες το χαρτί και το φιλμ έχουν προσδόκιμο ζωής 200 ή 300 χρόνων. Αν όμως εκτεθούν στα σκληρά στοιχεία ενός ανεξέλεκτου περιβάλλοντος, ο μέσος χρόνος ζωής τους μειώνεται τουλάχιστον στο μισό. Η ακετυλοκυτταρίνη, το πιο συνηθισμένο υλικό, που χρησιμοποιήθηκε για φιλμ και φωτογραφίες κατά τον 20ο αιώνα, αρχίζει να φουσκώνει και να παραμορφώνεται. Όλη αυτή η καταγραφή τού πολιτισμού και τής ιστορίας από την απόβαση τής Νορμανδίας ως τα χολυγουντιανά φιλμ, ακόμα κι οι αγαπημένες σας οικογενειακές ταινίες και φωτογραφίες, δεν θα αντέξουν πάνω από έναν αιώνα χωρίς τη φροντίδα τών ανθρώπων.

Στις βιβλιοθήκες, τις μεγάλες αποθήκες τής συλλογικής μας γνώσης, η καταστροφή έρχεται από μικροσκοπικούς εισβολείς. Αν και δεν τα βλέπουμε, σπόρια μούχλας υπάρχουν σε όλες τις επιφάνειες γύρω μας. Σε κατάσταση αδράνειας αφήνουν το χρόνο να περνά περιμένοντας τις κατάλληλες συνθήκες για να χτυπήσουν. Τα υψηλά ποσοστά υγρασίας δημιουργούν τις σωστές συνθήκες.

Οι πάπυροι τής Νεκράς Θάλασσας επιβίωσαν για 2.000 χρόνια σε σπηλιές στην έρημο τής Ιουδαίας. Η μακροβιότητά τους οφείλεται στο ξηρό κλίμα και στην έλλειψη τού καταστροφικού ηλιακού φωτός, αλλά αυτές είναι σπάνιες εξαιρέσεις.

Ακόμα και τα ψηφιακά μας μέσα δεν θα αντέξουν για πάντα. Οι εκτιμήσεις για τό χρόνο ζωής των cd και τών dvd κυμαίνονται από λίγες δεκαετίες σε λίγους αιώνες υπό ιδανικές συνθήκες.

Γνωρίζουμε για τους αρχαίους αιγύπτιους, γιατί άφησαν μνημεία χαραγμένα σε πέτρα. Η δική μας καταγραφή γνώσης, πληροφορίας, ιστορίας, προόδου είναι σε υπολογιστές, σε cd ή σε τυπωμένο χαρτί. Είναι υλικά, που με το χρόνο θα εκφυλιστούν. Δεν θα αντέξουν χιλιάδες χρόνια, όπως όσα άφησαν οι αιγύπτιοι. Είναι τραγική ειρωνεία το ότι παρά την πρόοδό μας δεν έχουμε κάτι τόσο ανθεκτικό όσο οι πήλινες πλάκες ή τα πέτρινα εργαλεία τους.

Εκατό χρόνια μετά τον άνθρωπο,
το εναέριο τραίνο τού Chicago, καταρρέει σε ερείπια.

150 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Τα μετρό, που άρχισαν να πλημμυρίζουν μέσα στις πρώτες μέρες μετά τον άνθρωπο, είναι πλέον υπόγεια ποτάμια. Οι δοκοί και οι αψίδες, που συγκρατούν τις οροφές των σηράγγων, είναι στα πρόθυρα τής κατάρρευσης.

Με τον καιρό, αν οι σήραγγες πλημμυρίσουν από νερό, οι κολόνες, που στηρίζουν τους θόλους τους, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και τους δρόμους από πάνω, θα διαβρωθούν και θα αρχίσει η κατάρρευση.

Πάνω από το έδαφος, η ζωή στην πόλη βρίθει και πάλι. Αναρριχητικά φυτά έχουν αναπτυχθεί πάνω στους εγκαταλειμμένους ουρανοξύστες και προσαρμόζονται, ώστε να τρέφονται από το νερό τής βροχής, που λιμνάζει στις ρωγμές και τα περβάζια. Τα αναρριχητικά αναπτύσσονται κι έχουν μικρά κλαδιά. Αναπτύσσονται έτσι, κάθετα οικοσυστήματα με έντομα, ποντίκια, φίδια και κάθε είδους πλάσματα. Εκεί φωλιάζουν τώρα πουλιά και αρπακτικά, που τα κυνηγούν.

Καθώς τα έντομα κι άλλα μικρά ζώα εγκαθίστανται σ΄αυτά τα κάθετα οικοσυστήματα, οι γάτες κάνουν την εμφάνισή τους. Αμέσως μετά την εξαφάνιση των ανθρώπων, τα αιλουροειδή αντικατέστησαν την τροφή, που τους παρείχαν οι άνθρωποι, με ποντίκια τού αγρού και μικρά πουλιά. Το κυνήγι εκεί έξω ήταν δύσκολη δουλειά, αλλά εδώ πάνω βρίσκουν έυκολα τη λεία τους. Τώρα, ζουν όλη τους τη ζωή ψηλά, πάνω από την πόλη βρίσκοντας ό,τι χρειάζεται για να επιβιώσουν χωρίς να χρειάζεται να πατούν ποτέ στο έδαφος. Είναι οι βασιλιάδες μιας νέας τροφικής αλυσίδας σε μεγάλα ύψη με θέα εκατομμυρίων δολλαρίων σε ένα αλλόκοτα αλλαγμένο τοπίο τής πόλης.

Φανταστείτε τα κτίρια και τους ουρανοξύστες γεμάτους κισσούς. Στον ουρανό θα πετούν γεράκια. Θα είναι υπέροχα!

Εν τω μεταξύ, οι σκύλοι έχουν επιστρέψει σε συμπεριφορές των προγόνων τους. Κάποιοι έχουν αναμιχθεί με λύκους και πλέον περιφέρονται σε αγέλες, για να μπορούν να σκοτώνουν μεγαλύτερα θηράματα.

Τα σκυλιά μας, φαίνονται ήρεμα μέσα στο σαλόνι μας, αλλά έχουν το ένστικτο, για να επιβιώσουν. Θα έκαναν ό,τι χρειαζόταν, για να κυνηγήσουν και να ζήσουν.

150 χρόνια μετά τον άνθρωπο, οι ωκεανοί σφύζουν από ζωή. Τα θαλάσσια είδη έχουν καλωσορίσει την εξαφάνιση τής ανθρωπότητας. Πάντα φερόμασταν στους ωκεανούς με παράδοξο τρόπο. Τους αντιμετωπίζαμε ταυτόχρονα ως πηγή τροφής και ως τουαλέτα. Με το χρόνο, η ικανότητά μας για καταστροφή όλο και μεγάλωνε. Χωρίς ανθρώπους να ψαρεύουν και να μολύνουν τη θάλασσα, ο δρόμος έχει ανοίξει γι΄αυτή την εκπληκτική ανάκαμψη.

150 χρόνια μετά τον άνθρωπο, το Prudential,
το ψηλότερο κτίριο στη Βοστώνη,
θρυμματίζεται στους καταπράσινους κήπους,
που έχουν κυριαρχήσει στην πόλη.

200 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Από τη Νέα Υόρκη στο Chicago, το Seattle και το Παρίσι τα σιδερένια και ατσάλινα ορόσημά μας, είναι στα πρόθυρα τής κατάρρευσης.

Ο πύργος τού Άιφελ είναι ορόσημο, αλλά αυτό δεν τον προστατεύει από το διαβρωτικό περιβάλλον. Αν δεν γίνει τίποτε γι΄αυτό, η κατασκευή θα πέσει. Είναι καταδικασμένος.

Αν και άντεξε περισσότερο από τις κρεμαστές γέφυρες, ο πύργος τού Άιφελ δεν είναι άτρωτος. Την εποχή των ανθρώπων, η σιδερένια υπερκατασκευή έπρεπε να βάφεται κάθε επτά χρόνια, για να προστατεύεται από τη διάβρωση.

Το διάστημα εκατό μέχρι τριακοσίων χρόνων μετά τον άνθρωπο είναι πιθανό να είναι η εποχή των μεγάλων καταρρεύσεων σε όλο τον κόσμο.

Στο Seattle, η εμβληματική διαστημική βελόνα, είχε σχεδιαστεί για να ταλαν- τώνεται ένα εκατοστό για κάθε 6,5 χιλιόμετρα ταχύτητας αέρα. Μα, με το ατσάλι να έχει αποδυναμωθεί από τη διάβρωση, ένας λίγο πιο δυνατός αέρας αρκεί για να γκρεμίσει αυτό το σύμβολο τής διεθνούς έκθεσης τού 1962.

Όταν εξαφανίστηκαν οι άνθρωποι, το επίπεδο τής θάλασσας είχε αρχίσει ήδη να ανεβαίνει. Στο Manhattan, με το πέρασμα των αιώνων, το υγρό έδαφος γύρω από τα θεμέλια τού κτιρίου Empire State, έχει επιτρέψει στο κτίριο να γείρει. Όταν ένα κτίριο παρεκκλίνει από τον κάθετο άξονά του, η βαρύτητα αυξάνει τις πιέσεις στη βάση του. Δύσκολα θα δούμε ουρανοξύστη να πέφτει σαν δέντρο στο δάσος. Μα, όταν αρχίσει να γέρνει, η βαρύτητα θα κάνει το κτίριο να καταρρεύσει στην ίδια του τη βάση.

Το κτίριο Chrysler, ο ψηλότερος κάποτε ουρανοξύστης τής Νέας Υόρκης, τελικά καταρρέει.

Η αποσύνθεση έχει κατακτήσει την πόλη τού Chicago,
τη γενέτειρα τού ουρανοξύστη.
Ο πύργος Sears, η ψηλότερη κατασκευή στο βόρειο Αμερική,
έφτασε στο τέλος τής βασιλείας του.

200 χρόνια μετά τον άνθρωπο, το ψηλότερο κτίριο τού Τέξας, υποκύπτει στη διάβρωση και καταρρέει κάτω από το βάρος του.

300 χρόνια μετά τον άνθρωπο, η διάβρωση τελικά καταβάλει το Άγαλμα τής Ελευθερίας στέλνοντάς το στο βυθό τής θάλασσας.

500 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Τα πρώτα 500 χρόνια μετά τον άνθρωπο υπήρξαν μια εποχή αποσύνθεσης και καταστροφής. Οι κατασκευές μας από τσιμέντο άντεξαν περισσότερο από όλα. Οι αρχαίοι εφηύραν την πρώτη μορφή τσιμέντου και κάποιες κατασκευές τους παρέμειναν ακέραιες για πάνω από 2.000 χρόνια. Αλλά το σύγχρονο τσιμέντο δεν είναι εξ ίσου ανθεκτικό. Έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα νερού, τοποθετείται πιο χαλαρά κι αυτό οδηγεί στη δημιουργία περισσότερων θυλάκων αέρα και ρωγμών.

Οι σύγχρονες κατασκευές από μπετόν έχουν άλλο ένα μοιραίο ελάττωμα. Κάτω από την επιφάνεια των κτιρίων από σκυρόδεμα υπάρχει ένα πλέγμα από ράβδους χάλυβα. Το τσιμέντο τις διατηρεί σε αλκαλικό περιβάλλον. Όταν η αλκαλικότητα αλλοιωθεί με το χρόνο, τότε ο χάλυβας θα αρχίσει να διαβρώνεται.

Καθώς οι χαλύβδινοι ράβδοι οπλισμού σκουριάζουν, ο όγκος τους τριπλασιάζεται πιέζοντας προς τα έξω και το σκυρόδεμα θρυμματίζεται. Μιλώντας γενικά, σε 50 χρόνια θα εμφανιστούν ρωγμές. Σε 100 χρόνια το τσιμέντο θα ξεφλουδίζει. Σε 500 χρόνια, τα κτίρια από σκυρόδεμα δεν θα υπάρχουν.

Όλοι μας ξέρουμε, ότι τα σώματά μας θα διαλυθούν κάποτε. Γιατί όχι και οι πόλεις μας;


1000 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Πριν από 1.000 χρόνια, στον πλανήτη Γη ζούσαν 6,5 δις άνθρωποι. Κατά τις αρχές τού 20ού αιώνα, πάνω από τους μισούς από αυτούς ζούσαν σε πόλεις. Τώρα, αυτές οι πόλεις δεν αναγνωρίζονται.

Θα υπάρχουν ελάχιστα ίχνη από κτίρια. Ελάχιστα ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας. Αυτό, που θα βλέπουμε, θα είναι μια ζούγκλα από φυτά.

Όλα μετέφεραν τα νερά τής βροχής στη θάλασσα. Τί γίνεται σήμερα; Η βροχή πέφτει, το χιόνι λειώνει, αλλά κυλά στους δρόμους και καταλήγει στις αποχετεύσεις. Χωρίς ανθρώπους κανείς δεν θα συντηρεί τους δρόμους. Θα αρχίσουν να διαλύονται. Τα δέντρα θα επιστρέψουν, η βλάστηση θα επιστρέψει. Στο τέλος, ο κύκλος τού νερού θα αποκατασταθεί.

Υπήρχαν πάνω από 40 ρυάκια στο νησί τού Manhattan. Εκεί, που είναι σήμερα το διοικητικό κέντρο τής Νέας Υόρκης με τα γνωστά από την τηλεόραση δικαστήρια, στην πλατεία Folley, πριν 400 χρόνια, ήταν η λίμνη Collect. Εκεί υπήρχε κι ένα ποταμάκι, που κατέληγε στον ποταμό Hanston. Ένα άλλο κατέληγε στον ποταμό East. Ήταν μια όμορφη λίμνη περικυκλωμένη από λόφους.

Τί θα γινόταν αν χάνονταν όλοι οι άνθρωποι; Τα κτίρια θα κατέρρεαν. Το έδαφος θα αναδιαμορφωνόταν. Θα άρχιζαν να φυτρώνουν δέντρα. Τα κτίρια θα γίνονταν οι νέοι λόφοι, το νέο αμφιθεατρικό τοπίο. Η φύση θα ανέκαμπτε και θα ξανάκανε το μέρος πράσινο, όπως πρέπει να είναι η Γη.

Η πόλη τής Νέας Υόρκης, όπως κι ο υπόλοιπος πλανήτης, έχει αλλάξει δραστικά. Οι άλλοτε θορυβώδεις πόλεις έχουν σιωπήσει από την βίαιη επίθεση τής φύσης.

1.000 χρόνια μετά των άνθρωπο:
Όλες οι σύγχρονες πόλεις θα έχουν εξαφανιστεί
και θα έχουν αντικασταθεί απο δάση, λίμνες και ποτάμια,
όπως περίπου ήταν πριν την εγκατάσταση τού ανθρώπου σε αυτές.

10.000 χρόνια μετά τον άνθρωπο
Έχουν περάσει 10.000 χρόνια χωρίς ανθρώπους. Είναι πιθανό, να εξαφανίστηκε η ανθρωπότητα και μετά από μόλις δέκα χιλιετηρίδες να μην έχει αφήσει κανένα ίχνος;

Οι επιστήμονες προέβλεψαν κάποτε, ότι η ιστορία και ο πολιτισμός μας θα συνέχιζαν να ζουν μέσω των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών μας, που θα συνέχιζαν την πορεία τους στο σύμπαν μέχρι το άπειρο, όπου ίσως θα συντονίζονταν με ένα νοήμον είδος σε κάποιο μακρυνό πλανήτη.

Κάποιο πιστεύουν, ότι υπάρχει ένα επεκτεινόμενο κέλυφος ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών προς το σύμπαν, που μεταφέρει την κουλτούρα μας. Δυστυχώς, πρόσφατοι υπολογισμοί τού SETI έδειξαν, ότι σε 1-2 έτη φωτός μετατρέπονται απλά σε θόρυβο.

Αν αυτό αληθεύει, τα σήματά μας δεν θα φτάσουν ούτε στο πλησιέτσερο αστέρι πέρα από τον Ήλιο.

Τί θα απομείνει λοιπόν, 10.000 χρόνια μετά τον άνθρωπο, για να πει την ιστορία των κάποτε μεγάλων πολιτισμών, που πέρασαν από τη Γη; Το σίδερο διαβρώνεται, το σκυρόδεμα θρυμματίζεται, το ξύλο και το χαρτί σαπίζουν.

Ωστόσο, κάποια από αυτά, που έκτισε ο άνθρωπος στη Γη, παραμένουν. Οι πιο κολοσσιαίες πέτρινες κατασκευές μας, όπως το μεγάλο Σινικό Τείχος, έχουν επηρεαστεί από το χρόνο, από τη διάβρωση, αλλά με τόσο αργούς ρυθμούς, που θα είναι αναγνωρίσιμες υπό κάποια μορφή για αιώνες.

Η μεγάλη πυραμίδα τής Γκίζας είναι τόσο τεράστια, που θα αντέξει αρκετά, πριν την καταπιεί η άμμος τής ερήμου.

Το φράγμα Hoover φτιάχτηκε να είναι τόσο σκληρό όσο και τα τοιχώματα τού φαραγγιού γύρω του. Είναι μια από τις τελευταίες ανθρώπινες κατασκευές, που έχουν απομείνει. Τώρα όμως, χιλιάδες χρόνια αργότερα, η γη θα δεχθεί τις τελευταίες μεγάλες καταρρεύσεις. Το περιβάλλον νικάει τελικά. Σεισμοί, αμμοθύελλες, βροχή.

Μόνος εχθρός τού όρους Rushmore, που έχει λαξευτεί σε γρανίτη, σε οικολογικά σταθερό μέρος, είναι η βροχή. Το όρος Rushmore μπορεί να υπάρχει για 100 ή 200 χιλιάδες χρόνια. Ίσως θα το αντικρίζουν με δέος οι πρώτοι αντικαταστάτες μας.

Και ποιος ή τί θα είναι οι αντικαταστάτες μας; Ίσως οι χιμπαντζήδες καταφέρουν με κάποιο τρόπο να κάνουν το άλμα. Πρέπει να σκεφτούμε το εξής: Κάποιοι πιστεύουν, ότι η φύση μπορεί να κάνει τα ζώα να χρησιμοποιούν εργαλεία ή να ελέγχουν το περιβάλλον τους. Αλλά το να κοιτούν τον ουρανό και να φαντάζονται το σύμπαν, να αναλογίζονται για τα ίδια και το ρόλο τους στη Γη, ίσως είναι ένα καθαρά τυχαίο άλμα, που έκανε η ανθρωπότητα. Και τότε, δεν μπορούμε να μιλάμε για απόλυτη επαναφορά. Ο πλανήτης μπορεί να συνεχίσει, αλλά κανείς δεν θα μιλά γι΄αυτό. Κανείς δεν θα το σκέφτεται.

Αν τα 4,5 δις χρόνια ζωής τής Γης συμπτύσσονταν σε ένα 24ωρο, το πέρασμα 10.000 ετών θα ήταν ένα κλάσμα τού δευτερολέπτου. Ο χρόνος, που έχει περάσει ο άνθρωπος στη Γη ως τώρα, θα ισούταν με σχεδόν μισό λεπτό. Έτσι λοιπόν, σαν ένα εγκαταλειμμένο χωριό σε κοσμική κλιμακα, η Γη θα συνεχίσει να γυρίζει χωρίς εμάς. Υπήρχε ζωή πριν τον άνθρωπο. Θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτόν...


Σημείωση:
Το παραπάνω κείμενο βασίστηκε σε αποσπάσματα από το «Life after Peοple», ένα ντοκυμαντέρ τού Daνid de Vries, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2008 από το Ηistοry Channel. Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων και των ειδικών σχετικά με τις επιπτώσεις τυχόν ξαφνικής εξαφάνισης τού ανθρώπου από τη Γή, είναι βασισμένες σε ιστορικά και αποδεδειγμένα αποτελέσματα σε περιοχές, που για διάφορους λόγους έχουν ήδη εγκαταλειφθεί απο τον άνθρωπο. Οι φωτογραφίες από την Ελλάδα είναι τής «Ελεύθερης Έρευνας».









 http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2868&PHPSESSID=2d26cf6a63ffb81763b0de08caa31679

 

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/11/blog-post_19.html