ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ

ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟΝ ΕΠΤΑ (7) ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ

.

Ακούστηκαν, γράπτηκαν, θ’ ακούονται και θα γράφονται πολλά και διάφορα ως προς την Αμφίπολη και κάθε φορά που αναγνώθουμε ή ακούμε κάτι τις περί ταύτης μας φαίνεται εκ νέου αληθινόν, σοφόν και ορθόν. Τούτον αποδεικνύει τόσον σ’ αυτήν όσον και σε κάθε άλλη περίπτωση πόσον κοντά είναι η αλήθεια από το ψεύδος, ήτοι σ’ απόσταση μικρότερη μεταξύ δύο ηλεκτρονίων! Τα ίδια ισχύουν ως προς την σύγκριση θρησκειών αλλά και των επιμέρους διαφορετικών πεποιθήσεων στην ίδια θρησκεία, στην φιλοσοφία, στην επιστήμη, στην ψυχολογία, στην κοινωνιολογία, στον εθνισμόν κ.ο.κ..

.

Η σύγχυση που προξενεί ο αρχαιολογικός χώρος στην Αμφίπολη όποιον ή ΟΠΟΙΟΥΣ!!!! Και αν αποκαλύψει μας οδηγεί χωρίς να το συνειδητοποιούμε στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΘΟΥΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΟΣΜΙΖΟΜΕΘΑ!

.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΝ ΕΡΩΤΗΜΑΝ: Αφού χάθηκαν χιλιάδες βιβλία στην Αλεξάνδρεια και άλλα τόσα στην Κωνσταντινούπολην εν έτει 1204 μ.Χ. μετά από οργανωμένη δόλια εισβολή ψευδοφιλίας των Σταυροφόρων, τότε γιατί ό,τι ευρίσκουμε στην Ελλάδαν από αρχαιολογικής ιστορικής σκοπιάς τόσον σε κτήρια όσον και σε ιστορικά πρόσωπα, γεγονότα και ανακαλύψεις (αν και το έσχατον εκπλήττει και εδώ είναι που αποσαφηνίζεται η μεγάλη απάτη όπως θα αποκαλυφθεί παρακάτω) είναι πάντοτε αυτά που υπάρχουν στα βιβλία που δεν χάθηκαν στην Αλεξάνδρεια, την Αλικαρνασσό και την Κωνσταντινούπολη (ξανά διαβάστε προσεκτικά το μεγάλον ερώτημαν για να καταλάβετε την αλήθεια που ακολουθεί);

.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ή τίποτε δεν χάθηκε από τις τρεις προαναφερθέντες ή και περισσότερες βιβλιοθήκες της αρχαιότητος και όσα αναφέρονται περί απώλειας αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων είναι μύθοι ή έχουν διασωθεί ή υπήρχαν περισσότερα αντίγραφα του ενός, ή η μετέπειτα Ιστορία των ανακαλύψεων σε ό,τι αφορά την Αρχαία Ελλάδα και την Μεσοαρχαία Ελλάδα (Βυζάντιον) τροχιοδρομείται από συγκεκριμένα μυστικά κέντρα εξουσίας, ώστε να έρχονται στο φως και στην επιφάνεια ιστορικά μνημεία, πρόσωπα, γεγονότα που ΗΔΗ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ/ΜΕΣΟΑΡΧΑΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΤΙ ΒΟΜΒΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;;;;

.

Για να κατανοήσετε τι εννοώ κάνω το εξής ερώτημα:  «Πως είναι δυνατόν να γνωρίζουμε όλον το φάσμα της Ιστορίας μας και ειδικά των πολέμων που είναι κάτι πολύ έντονο στην κοινωνία, αφού πολλά βιβλία έχουν χαθεί; Είναι δυνατόν ν’ απωλαίσθηκαν τόσα πολλά βιβλία στις προαναφερθέντες βιβλιοθήκες αλλά να μην χάθηκε κανένα βιβλίο που ν’ αναφέρεται σε πολέμους, στρατηγούς, εκστρατείες, επιδρομές κ.α.;;;;

.

ΔΗΛΑΔΗ, αν όντως χάθηκαν το 90% των βιβλίων της ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ/ΜΕΣΟΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΠΗ που δεν ακούσαμε ποτέ; Όπως άγνωστες επιδρομές Περσών, Βορείων, Μογγόλων κ.α.;;;; Ή έστω των οποιωνδήποτε αφού δεν κυριολεκτώ! Για να κατανοήσετε το μέγεθος της υπόθεσης αυτής αναλογιστείτε αν εκεί στην Αλεξάνδρεια, την Αλικαρνασσό, την Κωνσταντινούπολη καίγετο και χάνετο διαπαντός ένα βιβλίο του Θουκιδίδη ή του Ηρόδοτου πόσα πολλά δεν θα γνωρίζαμε για τους περσικούς πολέμους ή άλλα έπη!!!! Κατά συνέπεια, γιατί στην Αμφίπολη να μην είναι θαμμένο/θαμμένα κάποια πρόσωπα άγνωστα σ’ εμάς επειδή απλούστατα χάθηκαν οι βιβλικές ιστορικές αναφορές που τα μαρτυρούσαν;;;; Που ίσως να ήταν γραμμένα σε κάποιον βιβλίο του Θουκιδίδη ή του Ηρόδοτου ή κάποιου άλλου γνωστού ή άγνωστου συγγραφέα;;;; Επίσης, αν έγινε τέτοια απάτη που θ’ αναφερθούμε παρακάτω, τότε σημαίνει ότι αν κάποιον ιστορικό πρόσωπο ή γεγονός ή μνημείο αναφέρετο από κάποιον γνωστόν συγγραφέα της Ελλάδος μεταγενέστερα αφερέθηκε από το σύγγραμμα του.

Η ΤΑΠΕΙΝΗ ΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΦ’ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

.

Ποίος μας πείθει ότι δεν υπήρξε μία εκστρατεία εφάμιλλη του Μεγαλέξανδρου πριν ή μετά τον ίδιον; Άλλωστε, μυθικά πρόσωπα και εκστρατείες πριν απ’ αυτόν διασώθηκαν στους αιώνες και πήραν την μορφή πρώιμου παραμυθιού ήτοι μύθου, όπως η εκστρατεία του Διόνυσου και πριν του Ηρακλή, των Αργοναυτών κ.α.. Γιατί νομίζετε; Επειδή κάποιοι είχαν φροντίσει την έγγραφη λεπτομερή και ημερομηνιακή καταγραφή να την εξαφανίσουν με μεθόδους τύπου καταστροφής της Αλεξάνδρειας, Αλκαρνασσού, Κωνσταντινούπολης, ακόμη και η καύση της Ρώμης από τον Νέρωνα ίσως σ’ αυτόν αποσκοπούσε, στην απώλεια έγγραφων τεκμηρίων!!!!

.

Πριν οι Σταυροφόροι εισβάλουν στην Κωνσταντινούπολη με κυριότατον σκοπόν την εξαφάνιση ή καταστροφή των έγγραφων πηγών ήσαν ενημερωμένοι από κατασκόπους για το πού ευρίσκεται έκαστος τόμος και αντίγραφο έκαστου βιβλίου. Διοίκησαν την Πόλη για καμπόσες δεκαετίες ώστε να μην αφήσουν τίποτε όρθιον, μήπως και ανευρεθεί κάτι τις μεταγενέστερα σε χέρια που να μην ήταν Ελληνικά ή Φιλελληνικά!!!!

.

Πως είναι δυνατόν και οι Αρχαίοι Έλληνες ή οποισδήποτε άλλος λαός δεν είχε ημερολογιακή μέτρηση ετών και αιώνων π.Χ. όπως κάνουμε από την ημέρα Του Γενέθλιου Του Χριστού; Λέμε επί παραδείγματι, 7^ος αιών π.Χ. αλλά δεν λέμε π.χ. 5,000 μετά τον Διόνυσο ή 25,000 μετά τον Ερμή τον Τρισμέγιστο επειδή κάποιοι μερίμνησαν ώστε να απωλαιθεί η πανάρχαια ιστορική ημερομηνιακή αφετηρία του Ελληνισμού = Πολιτισμού, η οποία υπό κάποιες σοβαρές ενδείξεις/τεκμηριώσεις χρονολογείται εξ εκατομμυρίων ετών αλλά δεν είναι του παρόντος συγγράμματος θέμα.

.

Το μυστήριον με την Αμφίπολη είναι ακόμη πιο περίπλοκο αν αναλογιστούμε και υπολογίσουμε το γεγονός ότι έγιναν ανασκαφές την δεκαετία του 1970 μ.Χ. και ανευρέθηκαν προϊστορικοί τάφοι στην κορυφή του τύμβου/λόφου Καστάς, που σημαίνει ότι ο λόφος υπήρχε εκεί από την Προϊστορία και δεν είναι ανάχωμα της πρόσφατης π.Χ. ελληνικής Ιστορίας!!!! Τούτον, υπαινίσσεται, ότι ο τύμβος Καστάς είναι οικογενειακός τάφος από την Προϊστορία έως την εποχή που τάφηκε εκεί το πρόσωπο ή τα πρόσωπα όπου περί των οποίων εξελίσσεται τούδε η ανασκαφή, εκτός και αν η σημερινή ανασκαφή είναι πολύ παλαιότερη έως και προϊστορική με την χρονολογική μέτρηση να καταρρίπτεται παταγωδώς λόγω χημικών αντιδράσεων σε συγκεκριμένα κλίματα ή χώματα που δεν γνωρίζουμε, όπως και το γεγονός να έκτιζαν οι προϊστορικοί Έλληνες μνημεία αρχιτεκτονικής που νομίζουμε ότι πρωτοεφαρμόστηκαν από το 600 π.Χ.. Πριν γελάσετε, στην προϊστορική πόλη του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης υπάρχει κιωνόβαση δωρικού ρυθμού με τον χώρον να χρονολογείται από το 2800-3000 π.Χ.!!!!

.

Τώρα εξηγείται γιατί γίνεται τόσο συγχυστική, μυστικοπαθής και κεκλεισμένων των θυρών ανασκαφή στην Αμφίπολή. Το χειρότερο για τους εχθρούς της Ελλάδος δεν είναι ν’ ανευρεθεί ο τάφος του Μεγαλέξανδρου  αλλά ο τάφος κάποιου σπουδαίου ανθρώπου που μερίμνησαν να χαθεί από προσώπου γης μετά την καταστροφή των μεγάλων βιβλιοθηκών και να ταραχθεί ο κόσμος, η Ιστορία με αποτέλεσμα να ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!!!! Άλλωστε, οι βιβλιοθήκες καταστράφηκαν για να ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΥΝΩΘΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ και το επέτυχαν.

.

Πως είναι δυνατόν να έχουμε στα ιστορικά μας βιβλία πληροφορίες μόνον για τους Έλληνες της Δυτικής Ελλάδας και υπερελάχιστες πληροφορίες, βιβλία, λεπτομέρειες, για τους Έλληνες της Μικρασσίας, του Καυκάσου, της Ευρώπης, της Μαύρης Θάλασσας και αλλού; Μα είναι δυνατόν η τύχη να έκανε τόσον στιγματισμένη επιλογή να χαθούν τα βιβλία του Ελληνισμού και οι λεπτομέρειες στα σωθέντα βιβλία όπου αφορούν την Ελλάδα πέρα ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΡΑ με ελάχιστε εξαιρέσεις;;;;; ΟΧΙ ΔΑ, τέτοια διαλογή μόνον ο Θεός, ή ο άνθρωπος μπορεί να την κάνει!!!!

.

Γιατί οι Ρωμαίοι έκαιγαν τις αρχαιότερες βιβλιοθήκες; Για να γράψουν αυτοί την Ιστορία ή εκείνοι που τους έλεγχαν μέσω μυστικών οργανώσεων!!!! Οι αρχαίες πηγές ήταν ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ με τα ελληνικά καλά ή κακά κατορθώματα!!!!

.

Όμως για να μπορούν να επιτρέπουν τι θα έρχεται στο φως σήμερα και τι όχι σημαίνει ότι όσα βιβλία κατέστρεψαν Ρωμαίοι αξιοματούχοι και άλλοι τα είχαν αντιγράψει από πριν, ώστε να τα έχουν αυτές οι μυστικές εταιρείες αλλά να θεωρούνται επισήμως ανύπαρκτα, καμένα, χαμένα. Η μοναδική περίπτωση να διαψευστούν είναι ν’ ανευρεθούν στοιχεία σε μνημεία ή βιβλία που δεν γνώριζαν την ύπαρξη τους ή τους διέφυγαν από την κατασκοπική καταμέτρηση για να τα καταστρέψουν πριν ή μετά τις καταστροφές των αρχαίων βιβλιοθηκών.

.

Τα κενά, τα ανεξήγητα και τα αντιφατικά στοιχεία της Ιστορίας που εμφανίζονται κατά καιρούς από τις ανασκαφές, τις ανακαλύψεις και τις συγκρίσεις είναι οι πνιγμένες φωνές της αγανάκτησης, της αλήθειας, της μαθηματικής γεωμετρικής λογικής.

.

ΕΠΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙ, πως είναι δυνατόν να μην αναγράφονται σε μεγάλα μνημεία που ανασκάπτονται σοβαρές αναφορές ως προς τα πρόσωπα, τα γεγονότα, την καταγωγή, την ημερομηνία; Ενώ άλλες φορές ευρίσκουμε ονόματα σε τάφους και άλλα μνημεία άγνωστα στην Ιστορία, αλλά ποτέ δεν ευρίσκουμε ονόματα στα μεγαλοπρεπέστερα εξ αυτών. Στα Ουράλια Όρη ανευρέθηκαν επτά πόλεις σε μορφή τριών στρογγυλών διαζομάτων με το καθένα προς τα επάνω μικρότερο από το άλλο, σε μορφή τούρτας, όπως ήταν η Τροία, και θεωρούνται μεταγενέστερα της Τροίας. Για τις πόλεις αυτές έγιναν κατηγορίες ότι σβύστηκαν από τους τοίχους τους σημαντικές αναφορές σε πρόσωπα και άλλα στοιχεία και τα γράμματα ήταν ελληνικά. Η πυραμίδα του Χέωπα = Χέωψ = Έωψ = έως+όψη/οψ δηλαδή αυτός που έχει φωτεινή όψη, το γράμμα χι καλείται από τους βάρβαρους όπως το ιστορία το καλούν Χιστορία. Στην πυραμίδα αυτή δεν αναγράφεται το όνομα του Έωψ/Χέωψ το οποίον ως γνωστόν σβύστηκε, γιατί άρα γε;;;; Πόσα έτη έζησε ο Έωψ αφού χρειάστηκαν εκατόν έτη για να κατασκευαστεί η πυραμίδα (πυραμίς = πυρ+εμού), άρα τε οι πυραμίδες εκτίζοντο για να ταφούν μεταγενέστεροι φαραώνες ή ζούσαν 200 έτη. Η λέξη φαραώ από το φάρος = φωστήρ που σημαίνει ό,τι και η λέξη έωψ, ΛΕΞΕΙΣ ΥΠΕΡΕΛ΄ΛΗΝΙΚΟΤΑΤΕΣ. Στην Αίγυπτον δεν ξέρουν τι σημαίνει πυραμίς ή Αίγυπτον την ίδια στιγμή που στα ελληνικά σημαίνει αιγός ύπτιον και που οι εκεί ανθρώποι έβαφαν προέκταση των οφθαλμών τους χρώμα για να φαίνονται όπως η προέκταση του οφθαλμού του τράγου/αιγός. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΣΒΥΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΒΥΣΟΥΝ ΚΑΘ’ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ.

.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ελπίζω να ωφεληθήκατε από αυτό που διαβάσατε.
Εάν ναι  κοινοποιήστε το!

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.

 

http://news-cobra.blogspot.gr/2014/11/blog-post_9.html

Φραγκούλης Φράγκος: «Το πρώτο στάδιο αυτονόμησης της Θράκης ξεκίνησε» > ΒΙΝΤΕΟ

Χείμαρρος ήταν ο Στρατηγός ε.α., πρώην Αρχηγός ΓΕΣ και Υπουργός Άμυνας, Φραγκούλης Φράγκος κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή. Ο κ. Φράγκος αποκάλυψε ότι το πρώτο στάδιο αυτονόμησης της Θράκης έχει ήδη ξεκινήσει από την Άγκυρα και εφαρμόζεται μέσω του υποκαταστήματος της Ziraat Bank που λειτουργεί στην Κομοτηνή και η οποία χορηγεί χαμηλότοκα δάνεια σε μουσουλμάνους για την αγορά ελληνικής γης.

Εφαρμόζεται μέσω της Ziraat Bank που χορηγεί χαμηλότοκα δάνεια σε μουσουλμάνους για την αγορά ελληνικής γης
«Η Ziraat Bank δίνει δάνεια με 3% επιτόκιο στους μουσουλμάνους για την αγορά ελληνικής γης την ίδια ώρα που οι δικές μας τράπεζες δίνουν δάνεια με επιτόκιο 14%. Αποτέλεσμα; Οι αγορές γης να είναι 10 προς 1, εις βάρος φυσικά των χριστιανών. Σε αυτό το σχέδιο της Άγκυρας προβλέπεται να αποκτηθεί άνω του 50% της γης από μουσουλμάνους της περιοχής και να ενεργοποιηθεί έτσι το πρώτο στάδιο για πιθανή αυτονομία της Θράκης» είπε χαρακτηριστικά ο πρώην Αρχηγός του ΓΕΣ.
«Βέλη» κατά πολιτικών και κομμάτων
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Φραγκούλης Φράγκος δεν παρέλειψε να εκτοξεύσει και τα «βέλη» του εναντίον των πολιτικών και των κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια καθώς όπως είπε «στο βωμό της ψηφοθηρίας και προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη και ψήφους από τη μειονότητα αδιαφορούν για το «παιχνίδι» που παίζει επί δεκαετίες η Άγκυρα στην περιοχή. Πότε δεν φρόντισαν να λάβουν μέτρα για την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία και ποτέ δεν απαίτησαν την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας σε σχέση με την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης».
Σε λίγο καιρό η γη της Θράκης θα ανήκει σε ποσοστό άνω του 50% σε μουσουλμάνους και τότε θα ενεργοποιηθεί το σχέδιο αυτονόμησης
Παράλληλα, κάλεσε την εκάστοτε κυβέρνηση και αντιπολίτευση (ανεξαρτήτου κομμάτων) να αλλάξουν πολιτική και να συνεννοηθούν μεταξύ τους. «Ο κύριος λόγος που η χώρα βρίσκεται σε ένα καθεστώς οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάρρευσης είναι η πλήρης απουσία ενός εθνικούς στρατηγικού σχεδιασμού, γεγονός που έχει επιτρέψει τις προσωπικές «αυθαίρετες», χωρίς συνοχή και συνέχεια, παρεμβάσεις στην όλη περιοχή» είπε ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας για να προσθέσει ότι «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί αρνούνται να δεχτούν υποδείξεις εξειδικευμένων συμβούλων και διπλωματών, οι οποίοι έχουν πλούσια εμπειρία και γνώσεις αλλά αποτελούν το «κόκκινο πανί», κάτι το οποίο εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Άγκυρα και αργά αλλά σταθερά, μεθοδικά και με προσεκτικές κινήσεις βάζει ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια στη Θράκη μας. Δεν διεκδικούμε τίποτα. Δεν υπερασπιζόμαστε ούτε καν τις «κόκκινες» γραμμές που εμείς οι ίδιοι είχαμε θέσει κατά καιρούς».
Επιπλέον, ο Στρατηγός ε.α. χαρακτήρισε την Τουρκία ως «τρομοκράτη» της περιοχής ενώ αναφέρθηκε και στην αμφισβήτηση της θαλάσσιας ζώνης στη Σαμοθράκη, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα οι Έλληνες ψαράδες να μην μπορούν να ψαρέψουν στα 6 ναυτικά μίλια.
Η δράση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής
Από την ομιλία του κ. Φραγκούλη Φράγκου δεν θα μπορούσε να λείψει και η σύντομη αναφορά στη δράση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, καθώς όπως είπε «γνωρίζετε τη δράση του καθώς το ζείτε κάθε μέρα εδώ οπότε δεν θα επεκταθώ αναλυτικά».
Ο κ. Φράγκος τόνισε ότι το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής λειτουργεί με ένα δίκτυο πρακτόρων και με δαπάνες εκατομμυρίων που κάθε χρόνο αυξάνονται ενώ ιδιαίτερη μνεία έκανε στην πρακτική του να χορηγεί ποσά και αμοιβές προκειμένου τα νεαρά, κυρίως, κορίτσια της μειονότητας να φοράνε τις παραδοσιακές μαντίλες.
Αυτόματη μεταδημότευση στους Δήμους Ροδόπης και Ξάνθης όλων των Ελλήνων της Τουρκίας
«Κατά κύριο λόγο πιέζουν φιλήσυχους Έλληνες μουσουλμάνους προκειμένου να τους πείσουν ότι είναι τουρκογενείς και κύρια στόχευση έχουν τους Πομάκους και τους Ρομά. Την ίδια ώρα, το ελληνικό Κράτος επιμένει και μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων να μαθαίνει τούρκικα ακόμα και σε μη τουρκόφωνους Έλληνες» είπε ο πρώην Αρχηγός του ΓΕΣ.
ΕΟΖ υπό προϋποθέσεις και δημιουργία αξόνων
Στη συνέχεια της ομιλίας του ο κ. Φράγκος κατέθεσε και τις προσωπικές του απόψεις προκειμένου να «θωρακιστεί» αμυντικά η Θράκη. Όσον αφορά τον οικονομικό τομέα πρότεινε:
Χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ προκειμένου να τονωθεί οικονομικά η αγορά.
Οι τιμές καυσίμων να καθοριστούν στα ίδια επίπεδα τιμών με τις αντίστοιχες των Σκοπίων και της Βουλγαρίας. «Δεν μπορεί ο άλλος από την Κομοτηνή ή τον Έβρο να πηγαίνει στη Βουλγαρία να βάζει καύσιμα και παράλληλα να κάνει και από εκεί τα ψώνια του. Πρέπει να γνωρίζουμε, επίσης, ότι τα Σκόπια προμηθεύονται καύσιμα από ελληνική διυλιστήρια» είπε ο πρώην Υπουργός Άμυνας.
Τα λιμάνια της περιοχής να αναδειχθούν σε εμπορικά κέντρα.
Να γίνει ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
Να υλοποιηθούν έργα καθέτων οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων, όπως επίμονα ζητάει το ΓΕΕΘΑ.
Εκτός αυτών, ο κ. Φράγκος τόνισε ότι συμφωνεί με τη δημιουργία ΕΟΖ στη Θράκη αλλά μόνο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. «Αν θέλουν να φτιάξουν Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη εδώ στη Θράκη θα πρέπει να είναι μόνο για Έλληνες επιχειρηματίες και το 80% των απασχολούμενων να είναι Έλληνες από την περιοχή. Το υπόλοιπο 20% να είναι κάποιοι εξειδικευμένοι εργάτες που θα έρθουν από άλλες περιοχές και θα μεταδημοτεύσουν εδώ.
Να υλοποιηθούν τα έργα κάθετων οδικών και σιδηροδρομικών αξόνων, να επανέλθει το έργο του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και να καταστούν εμπορικά λιμάνια τα λιμάνια της περιοχής
Έτσι να τη δεχτούμε την ΕΟΖ, σε καμιά άλλη περίπτωση. Διότι αυτό που είναι στο μυαλό τους είναι να μας κουβαληθούν εδώ, λόγω Ε.Ε., οι Τούρκοι της Βουλγαρίας και οι άλλοι από την Τουρκία που εποφθαλμιούν να γυρίσουν εδώ και να αλλάξει η ισορροπία στις τάξεις του πληθυσμού. Αυτό είναι ένα παιχνίδι που παίζουν πίσω από την ΕΟΖ» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, ο κ. Φράγκος πρότεινε τη μεταφορά του Ιεροσπουδαστηρίου στην Ξάνθη και τη διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας στους Πομάκους και στους Ρομά και όχι τη διδασκαλία της τούρκικης όπως γίνεται μέχρι σήμερα.
Δημογραφική ενίσχυση
Την ανάγκη τόνωσης του χριστιανικού στοιχείου της περιοχής επικαλέστηκε ο κ. Φραγκούλης Φράγκος προκειμένου να μην αλλάξουν επικίνδυνα οι πληθυσμιακές ισορροπίες μεταξύ των σύνοικων στοιχείων και για να μην μπορεί το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής να παίζει τα επικίνδυνα «παιχνίδια» του εις βάρος της ελληνικότητας της Θράκης.
«Θα έπρεπε σήμερα όλοι οι Έλληνες της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κωνσταντινούπολης να γίνουν αυτόματα δημότες των δύο νομών, της Ροδόπης και της Ξάνθης ενώ οι τοπικοί άρχοντες θα πρέπει να στείλουν ένα γράμμα, μια επιστολή σε κάθε Θρακιώτη που έφυγε για τη Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα και πήγε εκεί τα εκλογικά του δικαιώματα ώστε να γυρίσει πίσω στη Θράκη. Σε όλους αυτούς, να τους παρέχεται το δικαίωμα, μέσω ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, να ψηφίζουν τους ντόπιους άρχοντες απευθείας από όπου κι αν βρίσκονται.
Εκτιμάται ότι έτσι πάνω από 400.000 Ελλήνων θα μεταδημοτεύσουν στην περιοχή και έτσι θα πάψει να μας απασχολεί το όποιο τούρκικο προξενείο Κομοτηνής και το κάθε τουρκόφωνο υποδουλικό κόμμα. Η ελληνική Θράκη αποτελεί το τελευταίο σημείο αγκίστρωσης του ελληνισμού στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Τυχόν απώλεια αυτής θα σήμαινε το κλείσιμο ενός ακόμα μεγάλου ιστορικού κεφαλαίου της Ελλάδος που επί αιώνες γράφει με τους αγώνες του ο θρακικός λαός» σημείωσε ο κ. Φράγκος.
Καταλήγοντας ο πρώην Αρχηγός ΓΕΣ έστειλε το μήνυμα ότι «οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ισχυρές όμως πρέπει να στηριχτούν. Δεν πρέπει να τους χτυπάμε εκεί που πονάνε, στο φιλότιμο τους» ενώ παραποιώντας τη γνωστή φράση του Κένεντι κάλεσε όλους να αναρωτηθούν όχι τι κάνει η Θράκη για εμάς, αλλά τι κάνουμε εμείς για τη Θράκη.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛ. ΓΛΕΡΙΔΗΣ
fonirodopis

http://greeknation.blogspot.gr/2014/11/blog-post_883.html

ΥΠΗΡΧΕ ΑΝΩΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΙΝΩΪΤΕΣ ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ, ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟΣΥΝΔΕΘΕΙ,
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΜΕ "ΚΥΚΛΟΥΣ" ΩΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ...


Ο άνθρωπος, όπως και οτιδήποτε υπαρκτό σ’ αυτόν τον κόσμο, γεννιέται να διατρέχει ένα κύκλο και να πεθαίνει, αφήνοντας πάντα τον σπόρο για μια νέα ζωή, υπακούοντας έτσι στον υπέρτατο «νόμο της περιοδικότητας», που έχει σαν «καμβά» για ν’ αναπτυχθεί έναν «συμπαντικό παλμό» που σαν αναπνοή δίνει οντότητα σε οτιδήποτε επιστητό και το κάνει να υπάρχει.
 Βέβαια γεννιέται πάντα με ένα μεγάλο μειονέκτημα, την «ασυνειδητότητα», αφού μαθαίνει να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με έναν ορισμένο τρόπο, σαν έναν δικό του «κόσμο» μια δική του πραγματικότητα, που δεν είναι ότι αντικειμενικά υπάρχει, αφού το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν είναι δυνατόν να το νοιώσει με τις αισθήσεις του, η να το βιώσει και έτσι παραμένει γι’ αυτόν ένα τεράστιο «κενό», σαν το διάστημα ανάμεσα στα ουράνια σώματα στον μακρόκοσμο, ή σαν την τεράστια απόσταση ανάμεσα στον πυρήνα του ατόμου και τα ηλεκτρόνιά του στον μικρόκοσμο.
∆ιατρέχει λοιπόν μια πορεία σ’ αυτήν την ζωή, είτε μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας, είτε ανηφορίζοντας το μονοπάτι της «επίγνωσης», σαν άλλος πολύπαθος Οδυσσέας που ταξίδεψε πολύ, είδε πολλούς, και πολλά και «νόον έγνω».

Με τον τρόπο αυτόν, που πορεύεται και εξελίσσεται ο άνθρωπος μέσα στον χωροχρόνο, φαίνεται να μοιάζει ο τρόπος που πορεύονται και εξελίσσονται οι ανθρώπινοι σχηματισμοί: οι φυλές, τα έθνη και οι πολιτισμένες ανθρωπότητες. Μέσα στα εκατομμύρια χρόνια ιστορίας του πλανήτη γη και στα δεκάδες χιλιάδες χρόνια ιστορίας του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη γη, έχουν καταγραφεί πολλά στοιχεία και υπάρχουν μέχρι σήμερα πολλές ενδείξεις, που δείχνουν ότι υπήρξαν κάποιες πολιτισμένες ανθρωπότητες που διέτρεξαν τον ιστορικό τους κύκλο.

Η «ασυνειδητότητα», όμως, που κατατρέχει τον κάθε άνθρωπο δια μέσου των αιώνων, κατατρέχει στον ίδιο βαθμό και την κάθε ανθρωπότητα που αναπτύχθηκε και δημιούργησε πολιτισμό πάνω στη γη. Το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ο Πλάτων δια στόματος του Αιγύπτιου ιερέα προς τον Σόλωνα: «Το ρεύμα τ’ ουρανού ...αφήνει ζωντανούς ανάμεσά σας μόνο τους αγράμματους κι' έτσι πρέπει ν’ αρχινάτε πάλι απ’ την αρχή σαν παιδιά, χωρίς να ξέρετε τίποτα απ’ όσα συνέβησαν στην αρχαιότητα...»

 Φαίνεται ότι αυτή η ασυνειδητότητα εκφράζεται σαν μια τάση «χωριστότητας» ή «Λήθης» από το ιστορικό μας γίγνεσθαι, την φύση μας, την ουσιαστική ύπαρξή μας και το ίδιο το σύμπαν. Μια «χωριστότητα» απ’ ότι πιο κοντινό μας αφορά, όπως το πνεύμα μας, το σώμα μας, την οικογένειά μας, τους συνανθρώπους μας, την κοινωνία μας, το φυσικό μας περιβάλλον και ότι πιο απώτερο, όπως την ιστορία μας, τις αξίες μας, τον πλανήτη μας και το σύμπαν ολόκληρο.


Σήμερα αυτό μπορεί να γίνει ακόμη πιο κατανοητό στον σύγχρονο άνθρωπο, αφού αυτός έχει βρεθεί σε ένα οριακό πράγματι σημείο, δεδομένου ότι ο υποτιθέμενος φορέας της γνώσης, η επιστήμη, σε λιγότερο από έναν αιώνα έκανε πολλαπλάσια άλματα απ’ ότι τα έξι περίπου χιλιάδες χρόνια που αριθμεί ως πολιτισμένη η τωρινή ανθρωπότητα σ’ αυτόν τον πλανήτη.

 Η επιστημονική γνώση, όμως, και η συνεπακόλουθη τεχνολογική πρόοδος μπορεί να έδωσαν αγαθά και ευδαιμονισμό στον σύγχρονο άνθρωπο αλλά ταυτόχρονα τον ξεστράτισαν από τον δρόμο της επίγνωσης της αληθινής γνώσης, της (μη-λήθης) «αλήθειας». Το άρμα της επιστημονικής γνώσης κουβαλάει όλο και πιο μακριά τον σύγχρονο άνθρωπο, στον τόπο της «χωριστότητας», με ότι κακά συνεπάγεται αυτό, ως αντίβαρο στα αγαθά που του δίνει και αναδύει όλο και περισσότερο στην εποχή μας την αναγκαιότητα να επανασυνδεθούμε με την βαθύτερη ύπαρξή μας, με την γη και με το σύμπαν και να συνειδητοποιήσουμε τους εαυτούς μας σαν κομμάτια μιας ευρύτερης Ύπαρξης και μιας ευρύτερης ιστορίας.

Να αντιληφθούμε τους εαυτούς μας ταυτόχρονα «Όλον και μέρος του Όλου», να προσεγγίσουμε και να επιγνώσουμε όσο μπορούμε αυτήν την θεία πνοή, που ο Πυθαγόρας θεωρούσε ότι κατακλύζει τους πάντες και τα πάντα, να πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε και να επαναπαυόμαστε ότι δήθεν σπουδάζουμε και γνωρίζουμε τον κόσμο, ιδιαίτερα όλοι εμείς που θεωρούμε τους εαυτούς μας επιστήμονες και αναζητητές της γνώσης, την στιγμή που δεν κάνουμε τίποτ’ άλλο, σπουδάζοντας μοναδιαία και αποσπασματικά ότι βρίσκεται σε πλήρη διαπλοκή και αλληλεξάρτηση με άπειρο αριθμό άλλων σ’ ένα μεγαλειώδες «Όλον», από το να στενεύουμε τον ορίζοντα των ματιών της ψυχής μας, να «βλέπουμε το δένδρο και να χάνουμε το δάσος».

Έτσι ο σημερινός άνθρωπος, φυλακισμένος στον στενεμένο ορίζοντα της «γνώσης» του, καταπλακωμένος από το υπερτροφικό εγώ του, αποσυνδεδεμένος από την ολιστική ύπαρξη του, μεθυσμένος από τον προσπορισμό όλο και περισσότερων υλικών αγαθών, που δεν κάνουν όμως τίποτα περισσότερο από το να τον απομακρύνουν όλο και περισσότερο από τις αληθινές πηγές «συμπαντικής ενέργειας», στρέφεται ενάντια στις «θείες δυνάμεις» που τον γέννησαν και τον κρατούν στην αγκαλιά τους, στην ίδια του την ύπαρξη, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια του την επιβίωση. Κάτοχος ενός τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου, που ένα και μόνο μικρό μέρος του μπορεί να αφανίσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κάθε ίχνος ζωής, μολύνει συνεχώς με τις μηχανές του και κάθε είδους απόβλητα το περιβάλλον του, διαταράσσοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την εύθραυστη ισορροπία του οικοσυστήματος που ζει και βάζοντας σε μεγάλη δοκιμασία το σπίτι του, τον ζώντα οργανισμό που λέγεται «Γη» και πάνω του βρίσκεται. Μόλυνση του περιβάλλοντος, τρύπα του όζοντος, φαινόμενο του θερμοκηπίου, λιώσιμο των πάγων, πλημμύρες πρωτοφανείς, καιρικές μεταβολές και θεομηνίες, να μία από τις αλυσίδες της καταστροφής που είναι τόσο ορατή πλέον στις μέρες μας.
Παράλληλα, πόλεμοι, αδικία, συνεχής και αμείλικτος ανταγωνισμός των ανθρώπων για επικυριαρχία -και όχι για συνύπαρξη- συσσωρεύουν συνεχώς αμέτρητη «αρνητική» ενέργεια στην ανθρωπότητα. Και είναι η συμπεριφορά αυτή του άνθρωπου μια φοβερή ύβρις, μια απύθμενη ασέβεια, μια απροσμέτρητη αλαζονεία και απερισκεψία εναντίον της «θείας» φύσης, της «θείας» πνοής που ενυπάρχει παντού.

Αλλοίμονο, πόσο αλήθεια μοιάζει η εναντίωση αυτή, η ασέβεια, η ύβρις και η αλαζονεία προς «το θείον» με την ασέβεια, την ύβρι και την αλαζονεία προς τους «θεούς» όλων των θρησκειών και των προϊστορικών μνημών όλων των λαών επί της γης που προηγήθηκαν της τιμωρίας του ανθρώπου και της φυσικής καταστροφής του, όποτε αυτή έγινε.

Ιστορεί ο Πλάτων στον «Κριτία»: «Όταν το θεϊκό στοιχείο που είχαν μέσα τους εκφυλίσθηκε, άρχισαν να συμπεριφέρονται άσχημα και έγιναν κακοί άνθρωποι. Τους κυρίευσε το πάθος του πλούτου και η μανία της πλεονεξίας. Έτσι ο Θεός βλέποντας πως ο καλός λαός πήρε τον κατήφορο, αποφάσισε να τον τιμωρήσει».

Και ο Ησίοδος στην «Θεογονία» του αναφέρει: «Η δεύτερη γενιά των ανθρώπων ήταν ασεβής και καταστρεπτική και ούτε στο σώμα ούτε στην ψυχή έμοιαζε με την πρώτη».

Την ασέβεια θεωρούσε και ο Απολλόδωρος ως αιτία της τιμωρίας εκείνων των ανθρώπων με τον Κατακλυσμό: «Aυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεπεράσει τους πάντες σε ασέβεια καί ο ∆ίας θέλοντας να τους τιμωρήσει προκάλεσε τον κατακλυσμό. Τους έριξε ραγδαία βροχή και πολλά μέρη της Ελλάδος κατακλύσθηκαν με νερό, οι άνθρωποι χάθηκαν και όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν κατέφυγαν στα γύρω ψηλά βουνά. Τότε ήταν που χωρίσθηκε και ο Όλυμπος από τον Κίσσαβο λόγω των σεισμών και σχηματίσθηκαν τα στενά των Τεμπών».

Τα ίδια αυτά γεγονότα περιγράφει και η Βίβλος στην Γένεση με ανάλογο τρόπο: «Καί είπεν ο Θεός προς τον Νώε. το τέλος της πάσης σαρκός ήλθεν διότι η γη ενεπληρώθη αδικίας από αυτών, καί ιδού θέλω εξολοθρεύσει αυτούς καί την γην... Καί έγινε ο κατακλυσμός τεσσαράκοντά ημέρας επί της γης... Καί έκραταιούντο τα ύδατα, καί επληθύνθησαν σφόδρα επί της γης... Καί απέθανε πάσα σαρξ των πτηνών, των κτηνών καί των ερπετών καί πας άνθρωπος... Ύστερον εκλείσθησαν αι πηγαί της Αβύσσου, καί οι καταρράκται του ουρανού...».


Η ίδια εφιαλτική εικόνα της τιμωρίας των ασεβών ανθρώπων έχει καταγραφεί, με ανάλογο τρόπο, στην προϊστορική μνήμη όλων των λαών που ανέπτυξαν πολιτισμό, όπως οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι που αναφέρουν στο ιστορικό τους έπος «Γκιλγκαμές»: «Ξεχύθηκε ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο, που έπεσε ορμητικά στην γη... Και όλο και ανέβαιναν τα νερά, που έφθασαν σε ύψος τα τριάντα μέτρα, και όλοι οι άνθρωποι τότε χάθηκαν. Όταν ο Γκιλγκαμές κοίταξε την γη και είδε ότι όλα, άνθρωποι, ζώα, πτηνά, ερπετά είχαν γίνει βούρκος, και όσοι από τους θεούς σώθηκαν, κατέφυγαν στα βουνά...».


Υπάρχουν πολλές αναφορές και πολλά στοιχεία σε μυθολογίες, παραδόσεις, ιερά και άλλα κείμενα, που πείθουν ότι η προϋπάρξασα της καταστροφής ανθρωπότητα είχε φθάσει σε υψηλό επίπεδο πολιτισμού και τεχνολογικής προόδου, έτσι ώστε εύκολα αναγνωρίζαμε εμείς οι σημερινοί άνθρωποι την χρήση από τους προϊστορικούς ανθρώπους συγχρόνων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων, όπως η πυρηνική ενέργεια και οι πτητικές μηχανές.

Στην «Θεογονία» του ο Ησίοδος περιγράφοντας λεπτομέρειες από τον πόλεμο μεταξύ Θεών και Τιτάνων, περιγράφει εναργέστατα μία πυρηνική έκρηξη όπως πολύ καλά την γνωρίζουμε σήμερα: «... Έβραζε η γη και η απέραντη θάλασσα, και τους Τιτάνες τους τύλιξε μια καυτή πνοή. Και όπως η φλόγα ανέβαινε στον ουρανό, όσο και αν ήσαν γενναίοι, οι Τιτάνες τυφλώθηκαν. Τους τύφλωσε η λευκωπή λάμψη των κεραυνών. Ζέστη και πρωτοφανέρωτη φωτιά ξεχύνονταν παντού, και αυτό που έβλεπαν τα μάτια και άκουγαν τ' αυτιά ήταν σαν να χαν σμίξει ο ουρανός καί η γη...».

Στην «Γένεση» της Βίβλου τα Σόδομα και τα Γόμορα καταστρέφονται με πυρηνική έκρηξη σαν την Χιροσίμα καί το Ναγκασάκι και η γυναίκα του Λώτ, που παραβαίνει τις οδηγίες των Αγγέλων, να μη γυρίση πίσω να δει, γίνεται «στήλη άλατος» προφανώς από το θερμικό κύμα της εκρήξεως: «... Καί έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα καί τα Γόμορα θείον καί πυρ εξ ουρανού, καί κατέστρεψε τάς πόλεις αυτάς, καί πάντα τα περίχωρα, καί πάντας τους κατοίκους των πόλεων, καί τα φυτά της γης καί βλέψας ο Λώτ, επί τα Σόδομα καί τα Γόμορα καί εφ’ όλην την γήν της περιχώρου, είδε, καί ιδού ανέβαινε καπνός από της γης ως καμίνου...».
Και στα αρχαία ινδικά κείμενα υπάρχουν πάρα πολύ παραστατικές περιγραφές αναλόγων τέτοιων πυρηνικών εκρήξεων όπως στην ∆ούργα: «Μεγάλη φωτιά βγήκε από το στόμα του Ίντρα και των άλλων θεών. Οι θεοί έβλεπαν αυτήν την φωτιά ψηλή σαν βουνό και υπέρλαμπρη τόσο ώστε να καταλαμβάνει όλο το τοπίο... Τότε όλοι οι κόσμοι διαταράχθηκαν, οι θάλασσες κλυδωνίσθηκαν, σείσθηκε η γη και τα βουνά κλονίσθηκαν...».

 Και στην ινδική Βίβλο «Μαχαμπαράτα» η περιγραφή μιας τέτοιας πυρηνικής εκρήξεως θα μπορούσε να είναι ενός σημερινού αφηγητή: «Ήταν ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του σύμπαντος. Ήταν μια στήλη από καπνό και εκτυφλωτική φλόγα, σαν δέκα χιλιάδες ήλιοι, που σηκώθηκε με όλη την δύναμη της... Ήταν ένα νέο και άγνωστο όπλο, ένας κεραυνός που έκανε στάχτη την φυλή των Βρίσνις καί των Ανδάκας... Τα κορμιά κάηκαν, και κανείς δεν μπορούσε να τ’ αναγνωρίσει. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν. Τα πουλιά έγιναν κάτασπρα... Μετά από μερικές ώρες όλα τα τρόφιμα είχαν μολυνθεί... Για να γλυτώσουν απ’ αυτήν την φωτιά, οι στρατιώτες έπεσαν μέσα στα ποτάμια... Άρχισε να φυσάει ένας καυτός άνεμος... Το Σύμπαν τυλίχτηκε με τόση ζέστη σαν να ήταν άρρωστο με δυνατό πυρετό. Οι ελέφαντες και τ’ άλλα ζώα κτυπήθηκαν από την δύναμη αυτού του όπλου... Τα νερά ζεστάθηκαν τόσο, ώστε ότι ζούσε μέσα τους άρπαξε φωτιά... Οι φοβεροί πολεμιστές έπεσαν κάτω σαν κομμένα δέντρα... Οι τεράστιοι ελέφαντες κάηκαν σαν τα ξύλα κι' έπεσαν στο χώμα σαν σωροί από στάχτες... Οι άνθρωποι έφυγαν τρέχοντας για να ξεφύγουν απ’ αυτό το φοβερό όπλο, αλλά όλοι τους κάηκαν σαν τα ξερά χόρτα... Τ’ άλογα, τ άρματα, όλα κάηκαν απ αυτήν την φωτιά, μοιάζοντας με τις κορφές των δέντρων σ’ ένα δάσος που άρπαξε φωτιά...».

Μέσα από αυτήν την αντίληψη της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, ακόμη και για πολεμικούς σκοπούς από ανθρώπους (και «θεούς»;) της απώτερης ιστορίας, θα έπρεπε να δούμε με άλλο μάτι και τον μύθο της κλοπής της πυράς από τον Προμηθέα. Η «φωτιά» αυτή που έκλεψε ο Προμηθέας από τους θεούς δεν θα μπορούσε να είναι η κοινή φωτιά, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν θα απέφερε τέτοια δεινά στην ανθρωπότητα. Αυτή η κλοπή, ταιριάζει πολύ περισσότερο με την μεταφορά της γνώσης της πυρηνικής ενέργειας από τους «γνώστες θεούς» στους ανθρώπους.

Ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέραι» του λέει σχετικά: «...Γιε του Ιαπετού, πιο έξυπνε απ’ όλους τους ανθρώπους, γελάς που μου έκλεψες την φωτιά, αλλά, δύστυχε, κατεργάσθηκες την συμφορά σου μ’ αυτό και την συμφορά όλων των ανθρώπων...».

Και ο Οράτιος αναφερόμενος στο ίδιο μυθολογικό γεγονός επισημαίνει: «...Ο Προμηθέας έφερε το πυρ στους ανθρώπους, προσφέροντας τους κακή υπηρεσία και κακή γνώση... Μετά την αφαίρεση του πυρός από τους θεούς, αρρώστια και άγνωστοι μέχρι τότε πυρετοί έπεσαν πάνω στην γη και στους ανθρώπους και ο θάνατος που μέχρι τότε κινιόταν αργά, επιτάχυνε το βήμα του...» Η «γνώση» και το «πυρ» που έφερε ο Προμηθέας στους ανθρώπους, τους έδωσε πλούσια αγαθά και σπουδαίο πολιτισμό, αλλά είχε μέσα του και το σπέρμα της καταστροφής για να εξοβελίσει πάλι την ανθρωπότητα στο τέλος ενός κύκλου της.

Ο «Προμηθέας ∆εσμώτης» του Αισχύλου μιλάει για την «γνώση» που απέκτησαν οι άνθρωποι και «πονάει» εκ μέρους όλων των ανθρώπων για ότι αυτή η γνώση συνεπάγεται: «...Πριν από μένα οι άνθρωποι ζούσαν σαν τα μωρά κι' αν έβλεπαν, δεν έβλεπαν, κι' αν άκουγαν, δεν άκουγαν, μοιάζοντας με φαντάσματα, που τρέχουν πίσω από όνειρα. ∆εν ήξεραν να κτίζουν σπίτια και ζούσαν σαν μυρμήγκια σε ανήλιαγες σπηλιές. Εγώ τους έδωσα την γνώση και τους έμαθα την τάξη. Τους δίδαξα την γεωμετρία, πώς να περιποιούνται τα δέντρα και πώς να χρησιμοποιούν τα ζώα στις δουλειές τους. Τους έμαθα τα γράμματα, τους αριθμούς και την αστρονομία. Και πλοία τους έμαθα να κατασκευάζουν για να εξερευνούν την γη.

Τον χρυσό, τον άργυρο, τον χαλκό καί τον σίδηρο εγώ τους έμαθα να τα βρίσκουν και να τα χρησιμοποιούν για να είναι ευτυχισμένοι. Πριν από μένα δεν υπήρχε ιατρική επιστήμη. Οι άνθρωποι, όταν αρρώσταιναν δεν είχαν ελπίδα γιατρειάς και χωρίς γιατρούς και φάρμακα μαράζωναν μέχρι να πεθάνουν. Αλλά ώ μάνα γη, για ιδές με πόσο υποφέρω τώρα επειδή τόλμησα να κλέψω από τους θεούς το πυρ...». Τέτοιες και άλλες γνώσεις μαζί με το «πυρ» του Προμηθέα είχαν περάσει από τους «γνώστες θεούς» της μυθολογικής προϊστορίας στους τότε ανθρώπους η από τον θεό της Βίβλου με το προπατορικό αμάρτημα στον Αδάμ και την Εύα και η κακή χρήση αυτών των γνώσεων, μέσα από την προαιώνια διαδικασία της εξελίξεως που θέλει τον άνθρωπο μόνιμα αντιμέτωπο με την πιο σημαντική δράση που είναι η επιλογή του καλού ή του κακού, έστρεψαν το κακό που εκπεμπόταν στην γη και σε κάθε τι υπαρκτό τελικώς εναντίον των ιδίων με αποτέλεσμα μια κοσμογονική καταστροφή που οριοθέτησε μια τόσο προηγμένη ανθρωπότητα. Ότι απέμεινε είναι αυτό που περιγράφει ο Πλάτων στον «Κριτία»: “...Εννέα χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε... Από αυτούς που κατοικούσαν τότε την χώρα μας μόνο τα ονόματα των βασιλιάδων τους σώθηκαν κι' ότι μεγάλο αυτοί έκαναν. ∆ιότι όσοι άνθρωποι απέμειναν από την θεομηνία του κατακλυσμού ήσαν αγράμματοι και ζούσαν στα βουνά. ∆εν είχαν ιδέα για το ένδοξο παρελθόν των προγόνων τους και ότι θαυμαστό αυτοί είχαν κάνει. ∆εν ενδιαφέρονταν για το παρελθόν τους διότι η ζωή τους ήταν πολύ στερημένη και πάλευαν μόνο για την αυτοσυντήρησή τους...».



Την 3η με 4η χιλιετηρίδα π.Χ. όπως όλα δείχνουν, μια νέα ανθρωπότητα ανέτειλε, ένας νέος κύκλος ανθρώπινου πολιτισμού και εξελίξεως ξεκίνησε, που φθάνει ως τις μέρες μας. Κυρίαρχη μορφή αυτής της ανατολής της ανθρωπότητας είναι ο βασιλιάς Μίνως. Η ιστορική μορφή του κινείται ανάμεσα στον μύθο και στην πραγματικότητα. Η σημαντική αυτή προσωπικότητα της Ιστορίας φαίνεται να συνδέει την μέσα κυρίως από την μυθολογία εκφρασμένη προϊστορία, που χαρακτηρίζει την περίοδο εκείνη της ανθρωπότητας που τελειώνει με τον κατακλυσμό και τα προϊστορικά-ιστορικά χρόνια πού η ιστορική τους αλυσίδα φθάνει ως την εποχή μας για τα οποία έχουμε πολύ περισσότερα στοιχεία και αναφορές. «Έτσι για τους Έλληνες ο Μίνως ήταν ημίθεος: Γιός του ∆ία και της Ευρώπης με αδέλφια τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Ο Μίνως, όμως δεν εξαντλείται ως ιστορική καί μυθική ταυτόχρονα πραγματικότητα στο χώρο της Κρήτης, στον χώρο της Ελλάδος.
Βρίσκεται ως πρώτος βασιλιάς και ως ιδρυτής μιας νέας γενιάς σε όλους τους σημαντικούς πολιτισμούς που άφησαν έντονα τα ίχνη τους κατά το διάβα της ιστορίας του ανθρώπου πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Ο Μίνως, ταυτοπροσωπία με παραπλήσια ονόματα, είναι ο Μίν για τους Αιγυπτίους πού ιδρύει, κατά τον Αιγύπτιο αρχιερέα Μανέθωνα, την πρώτη μετακατακλυσμιαία δυναστεία της χώρας, ο Μάνης, ο πρώτος βασιλιάς των αρχαίων λαών της Φρυγίας και της Καππαδοκίας, ο Μανιτού για τους αρχαίους λαούς της Αμερικής, ο Μανού για τους Ινδούς, ο «ηλιογενής Μανού» ο πρώτος βασιλιάς μετά τον κατακλυσμό κατά το ινδικό έπος. Και ίσως ταυτίζεται και με τον Νώε, την βιβλική μορφή που επέζησε του κατακλυσμού και είναι ο γενάρχης των Εβραίων. Υπάρχουν μυθολογικά και ιστορικά στοιχεία που κάνουν ιδιαίτερη την παρουσία του Μίνωα ως ηγέτη της αναγεννήσεως του ελληνικού κόσμου αλλά και του ευρύτερου γνωστού κόσμου.
Η θεϊκή καταγωγή του από τον ∆ία, ο τόπος που βασίλευε, ως τόπος που γεννήθηκε ο ∆ίας, η φήμη του ως μεγάλου νομοθέτη και κριτή, ιδιότητα που διετήρησε και στον Άδη, η σχέση με τον αρχιτέκτονα ∆αίδαλο που του έκτισε το μοναδικό εκείνο ανάκτορο στην Κνωσό με τον μυθικό λαβύρινθο και που συνδέεται βέβαια μαζί με τον Ίκαρο με την πρώτη ανθρώπινη πτήση, επίσης η σχέση του με δύο παράξενα πλάσματα: τον Μινώταυρο, που ήταν κλεισμένος στον λαβύρινθο, και τον Τάλω, τον πρώτο μηχανικό άνθρωπο (ρομπότ;) που κατά την παράδοση ήταν ένας χάλκινος γίγαντας που πετούσε πάνω από την Κρήτη και την φρουρούσε, η διαπλοκή του με τον μύθο του Θησέα, η φήμη του ως του μέγιστου θαλασσοκράτορα και τόσα άλλα κάνουν αυτόν τον «αγαπητό συνομιλητή και φίλο του ∆ία», κατά τον Όμηρο, μια εξέχουσα, αλλά και ιδιαίτερη ως προς τον βαθμό, που μπορεί να προσδιορισθεί του τί ακριβώς ήταν, ιστορική προσωπικότητα, μεγάλου βεληνεκούς.
Με τις ανασκαφές που ξεκίνησε ο Έβανς το 1900 στην Κνωσό και βγήκε στο φως το ανάκτορο του Μίνωα έγινε κάτι πολύ σπουδαίο που σπάνια γίνεται: Ένα σχεδόν μυθικό πρόσωπο τόσο σημαντικό στην ιστορία της ανθρωπότητας πήρε σάρκα και οστά. Η ανάδυση, όμως, του Μίνωα στο φως της Ιστορίας και της ιστορικής έρευνας όχι μόνο δεν τον απομυθοποίησε, αλλά του έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αίγλη, τον έκανε ακόμη πιο «μυθικό».
Τον έφερε πιο κοντά σ’ αυτήν την περίλαμπρη προϊστορία, που έφθασε μέχρι τις ημέρες μας, με τους συμβολισμούς και τις αναφορές της παγκόσμιας, μυθολογίας, κουβαλώντας τον απόηχο ενός σπουδαίου κόσμου, που υπήρξε πολύ παλιά και που μόλις σήμερα, με όσα τώρα γνωρίζουμε, μπορούμε να διαισθανθούμε πόσο αληθινός ήταν.
Η σκαπάνη του Έβανς έφερε τον άνθρωπο αυτού του αιώνος, που τόσα και τόσα ραγδαία γνώρισε μέσα σ’ αυτόν, να σταθεί περιδεής μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, αλλά χωρίς να μπορεί να την συνειδητοποιήσει πλήρως, όπως και τόσες άλλες που αντικρίζει τα τελευταία χρόνια.


Ο Μινωικός πολιτισμός, που αναδύθηκε από τις ανασκαφές της Κνωσού και των άλλων περιοχών της Κρήτης, έδειξε μιαν ιδιαίτερη τεχνολογική ανάπτυξη και μιαν ιδιαίτερη επίσης ανάπτυξη στο επίπεδο των τεχνών και των κοινωνικών εκδηλώσεων, επιβεβαιώνοντας έτσι την σύνδεση του μέσω του Μίνωος με τον «μυθικό» εκείνο παλαιότερο κόσμο. Κατ’ αρχάς ο Μινωικός πολιτισμός είναι ένας πολιτισμός θαλασσοκρατόρων, που κυριάρχησε στις θάλασσες για μια μακρά περίοδο και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι Μινωίτες πουθενά στις πόλεις τους δεν είχαν κατασκευάσει οχυρωματικά έργα. Βέβαια ως θαλασσοκράτορες παρουσίαζαν μια ιδιαίτερη επίδοση στην ναυπηγική και στην κατασκευή λιμενικών έργων και αυτό αποδεικνύεται σήμερα από πολλά στοιχεία που έχουν βρεθεί. Έχουν βρεθεί πλοία των Μινωιτών που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα στην ναυπηγική τους τέχνη, από πλοία πρόσφατων χρόνων. Η επίδοση, επίσης, των Μινωιτών στην κατασκευαστική τέχνη των λιμένων και άλλων λιμενικών έργων είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Σήμερα θεωρείται ότι αυτοί κατασκεύασαν το τεχνητό λιμάνι του φάρου της Αλεξάνδρειας, ένα πραγματικά γιγάντιο τεχνικό έργο, που ανακαλύφθηκε και μελετήθηκε το 1915 από τον Γάλλο μηχανικό Γκαστόν Χοντέ, και εντυπωσιάζει με τους μεγάλους κυματοθραύστες του, τις μακριές προβλήτες του και τις άλλες εγκαταστάσεις του (μέχρι και σύστημα αποχετεύσεως λυμάτων είχε προβλεφθεί, για να εμποδίζει την δημιουργία λάσπης στο λιμάνι). Άκρως εντυπωσιακή, όμως, είναι και η επίδοση των Μινωιτών στις τέχνες, όπως η ζωγραφική, όπου με την θαυμάσια και μοναδική τεχνική τους, πού εφήρμοσαν στις περίφημες ανεξίτηλες τοιχογραφίες τους, καταφέρνουν να μας εντυπωσιάζουν ακόμη και σήμερα μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια.
Η καταπληκτική τεχνική τους στην χρυσοχοΐα έκρυβε μυστικά που μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκαν (πριν από μερικά χρόνια ο Άγγλος τεχνικός Μέρνον ανακάλυψε το ξεχασμένο μυστικό της συγκολλήσεως χρυσών μερών που εφήρμοζαν οι Μινωίτες χρυσοχόοι).


Το ανάκτορο της Κνωσού είναι σήμερα ένας αδιάψευστος μάρτυς ότι οι Μινωίτες βρίσκονται σ’ ένα πολύ υψηλό επίπεδο τέχνης κατασκευής κτιρίων καί εγκαταστάσεων. Κτισμένο στην κορυφή του λόφου Κεφάλα, λίγα χιλιόμετρα από το σημερινό Ηράκλειο, και σε μια έκταση 22 στρεμμάτων με πάνω από 1.500 δωμάτια αποτελεί πραγματικά και σήμερα ένα θαύμα αρχιτεκτονικής. Το πενταόροφο αυτό κτίριο, που κατάφερε να συνδυάσει τόσο αριστοτεχνικά τα διάφορα επίπεδά του με τον εν γένει χώρο, είναι θαυμαστό για το σύστημα των φωταγωγών του, που χάριζε αέρα και φως σ’ όλα τα δωμάτια, μέσα από εκπληκτικά παράθυρα με συρόμενες πόρτες και χρωματιστά τζάμια!

Μπορεί να φαντασθεί κανείς το όλο δημιούργημα με τα προπύλαια, τις στοές με τα πολλά παράθυρα, τα κλιμακοστάσια, τους φωταγωγούς, τα πολλά επίπεδα και τις πολλές γωνίες, την πολύ ωραία κατανομή των όγκων σε διάφορα επίπεδα, σαν ένα αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα, που θα ήταν για τον καθένα «χάρμα οφθαλμών». ∆εν ήταν, όμως, μόνο ένα μεγαλειώδες αρχιτεκτόνημα το ανάκτορο της Κνωσού, αλλά και από άποψη εφαρμοσμένης οικοδομικής τέχνης δείχνει ένα υψηλότατο επίπεδο τεχνολογικής γνώσης. Η εφαρμογή διαφόρων υδραυλικών συστημάτων στο όλο κτίσμα είναι τέτοια που μας επιτρέπει να πούμε ότι όχι μόνον είχε ως προϋπόθεση βαθύτατη γνώση της υδραυλικής επιστήμης, αλλά καί ότι ήταν ανεπτυγμένη από τους Μινωίτες, σε τέτοιο βαθμό που ποτέ πριν και ποτέ μετά, σχεδόν μέχρι την σύγχρονη εποχή, ξαναεμφανίσθηκε υδραυλική τεχνολογία τόσο τέλεια, όσο αυτή. Το όλο αποχετευτικό σύστημα είναι πράγματι ζηλευτό καί εξασφαλίζει ακόμη και σήμερα, μετά από τόσες χιλιετίες, την παροχέτευση των όμβριων υδάτων με τρόπο ιδιαίτερα αποτελεσματικό!

 Τα αποχωρητήρια, τα λουτρά και οι εγκαταστάσεις υγιεινής ήσαν έτσι κατασκευασμένα που σωστά έχει γραφτεί ότι «η Βασίλισσα της Κνωσού είχε τόσες ευκολίες, που όλες οι μεγαλοπρέπειες των Βερσαλλιών δεν μπόρεσαν να δώσουν στην βασίλισσα της Γαλλίας» (γνωστού όντος ότι στο παλάτι της δεν υπήρχε αποχωρητήριο). Υπάρχουν πολλές ενδείξεις, ότι μέχρι και σύστημα κυκλοφορίας ζεστού νερού (καλοριφέρ) διέθετε το κτιριακό συγκρότημα της Κνωσού!



Υπάρχουν όντως πολλά στοιχεία που πείθουν ότι ο Μινωικός πολιτισμός, αν και στην ανατολή της πολιτισμένης ανθρωπότητας, που συνέχειά της αποτελούμε κι' εμείς, εμφανίζεται, ιδιαίτερα και εξαιρετικά ανεπτυγμένος με γνώσεις και επιτεύγματα χωρίς προηγούμενο, αλλά και τέτοια που δεν επαναλήφθηκαν μέχρι σχεδόν την σύγχρονη εποχή. Και είναι σίγουρα δυσεξήγητο το γεγονός πως ένας τέτοιος πολιτισμός ακολουθεί μια τόσο σκοτεινή και νεκρή πολιτισμικά περίοδο του ανθρωπίνου γένους. Μήπως υπάρχει κάτι που τον ενώνει με τον μυθικό πολιτισμό του απώτερου παρελθόντος; Την περίοδο εκείνη των ανθρώπων και των «θεών» με τα άπειρα κατορθώματα, που πετούσαν όπου ήθελαν στην γη και στ’ αστέρια, που «κατακεραύνωναν» με μυστήριες πηγές ενέργειας, που ήλεγχαν δυνάμεις της φύσεως, που γνώριζαν τόσα πολλά, έτσι όπως πέρασαν μέσα από την «συλλογική μας μνήμη», την μυθολογία και ένα σωρό πανάρχαια, συγκλίνοντα ως προς τα λεγόμενα τους, κείμενα από όλους τους λαούς επί της γης; Μήπως ο συνδετικός κρίκος είναι ο «ημίθεος», ο «μυθικός» Βασιλιάς Μίνως; Και αν δεν μπορούμε να δώσουμε απάντηση στα ερωτήματα αυτά τουλάχιστον ας σκύψουμε με έναν άλλο τρόπο στις πηγές της γνώσης και της ιστορίας. Ας προσπαθήσουμε να τις προσεγγίσουμε, όχι μέσα από την πληθωρική μας «ασυνειδητότητα» που μας οδηγεί να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μέσα από μια στενόμυαλη αιτιοκρατική αντίληψη, αλλά μέσα από έναν πιο διευρυμένο καί με λιγώτερη προκατάληψη, ορίζοντα. ∆ιότι έχουμε μάθει προκειμένου να ερμηνεύσουμε η να μελετήσουμε κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο, να το κόβουμε από τον μίσχο που το συνδέει με το «άπειρο σύνολο», να το απομονώνουμε απ’ οτιδήποτε άλλο για να γίνεται πιο εύπεπτο όταν το καταναλώνουμε, γλιστρώντας πάντα στις παρυφές της ουσιαστικής γνώσης. Έτσι ότι είναι έξω από την χειροπιαστή απόδειξη που βγαίνει μέσα από την εξειδικευμένη ανάλυση, προτιμούμε να υποκρινόμαστε ότι δεν το ξέρουμε και ότι δεν μας αφορά. Πόσο λάθος όμως... Οποία ουτοπία, ο «ου-τόπος» του σημείου, που έχουμε αγκιστρωθεί στους κύκλους της σπείρας του παντός, που πεισματικά θέλουμε να αγνοούμε.


Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε έναν αρχαιολογικό χώρο, η ματιά μας, η σκέψη μας ακολουθεί ότι έχουν πει και διατυπώσει για τον χώρο αυτόν κάποιοι ειδικοί αρχαιολόγοι και μοιάζουμε σαν ένα κοπάδι τουριστών που ακολουθεί τυφλά και ακούει τον ξεναγό του, χωρίς καμία δυνατότητα παρέκκλισης από το πιάτο της γνώσης που του σερβίρεται. Όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκα τον αρχαιολογικό χώρο στην Κνωσό βρέθηκα για λίγο κοντά σ’ έναν αγγλόφωνο όμιλο τουριστών που ακολουθούσε μία Ελληνίδα ξεναγό. Ήταν στον χώρο των ονομαζόμενων δυτικών αποθηκών όταν άκουσα την ξεναγό να λέει ότι «εδώ ήσαν αποθήκες όπου οι Μινωίτες αποθήκευαν τρόφιμα» και βλέποντας για πρώτη φορά τον συγκεκριμένο χώρο, μου γεννήθηκαν αστραπιαία μερικές «παράξενες» σκέψεις. Κατ’ αρχάς με την πρώτη ματιά, παρατηρώντας ότι οι συγκεκριμένοι αποθηκευτικοί χώροι ήσαν πολύ στενοί παράλληλοι χώροι με πολύ χοντρά τοιχώματα ανάμεσά τους και ότι στο δάπεδό τους βρίσκονταν, μικρές σχετικά, πέτρινες κρύπτες, απέρριψα αμέσως την ιδέα ότι ήσαν αποθήκες τροφίμων. Όταν παρατήρησα καλύτερα αυτές τις πέτρινες κρύπτες (πέτρινα τετράγωνα «κουτιά») είδα ότι εσωτερικά τους είχαν ένα δεύτερο τοίχωμα από ένα μαύρο στο χρώμα υλικό, που από μακριά φαινόταν σαν καρβουνιασμένο ξύλο και βέβαια αμέσως απέρριψα τέτοια εκδοχή διότι κανένα ξύλο δεν θ’ άντεχε τόσες χιλιάδες χρόνια. Αυτόματα, σχεδόν ως έμπνευση, μου γεννήθηκε μια ιδέα, Ίσως επειδή πριν λίγο καιρό είχα διαβάσει ένα βιβλίο με αναφορές στην πιθανή χρήση της πυρηνικής ενέργειας και ραδιενεργών υλικών ως καύσιμο για την κίνηση από «κάποιους» στην αρχαιότητα. «Να δείς που αυτό είναι μολύβι», είπα στον εαυτό μου, μη έχοντας δει, ακούσει η διαβάσει κανένα τέτοιο προηγούμενο, αλλά γνωρίζοντας την κατ’ εξοχήν χρησιμότητα του μολύβδου για την αποθήκευση ραδιενεργών υλικών. Ήταν τέτοια η «λάμψη» στο μυαλό μου που βιαστικά διέκοψα την ξεναγό ρωτώντας την στα ελληνικά: «Τί είναι αυτό το μαύρο υλικό που φαίνεται εσωτερικά στις πέτρινες τρύπες;» Κι’ αυτή χωρίς κανένα δισταγμό μου απάντησε: «Μολύβι». Τότε αυτή η λέξη λειτούργησε σαν μια μεγάλη αποκάλυψη μέσα μου. Όχι τόσο γιατί αισθάνθηκα τον εαυτό μου με μαντικές ικανότητες, αλλά διότι μου αποκαλύφθηκε με τον εναργέστερο τρόπο, πώς ο άνθρωπος λειτουργεί σε γνωσιακό επίπεδο και σε επίπεδο αντίληψης και συνειδητοποίησης. Φαντάζομαι ότι χιλιάδες άνθρωποι, χιλιάδες μυαλά, με ποικίλο βαθμό μορφώσεως σε ποικίλους τομείς της επιστήμης, έχουν παρελάσει μπροστά από τις πέτρινες κρύπτες με τα μολυβένια τοιχώματα. Φυσικοί, χημικοί, μηχανικοί, αρχαιολόγοι, ανθρωπολόγοι και τόσοι άλλοι σπουδαίοι στο μυαλό η ασήμαντοι άνθρωποι... Γιατί όλοι τους λειτούργησαν σαν κοπάδι; Γιατί όλοι τους «φάγανε» το εύπεπτο, που δεν αντέχει σε καμιά λογική όμως, «αποθήκες τροφίμων» και γιατί δεν αναρωτήθηκαν για το προφανές «τί δουλειά έχει το μολύβι στην αποθήκευση πραγμάτων»; Η εξήγηση είναι ότι η βαθύτερη γνώση είναι κάτι που δεν τους άφορα αφού βρίσκεται στα χέρια των ειδικών και αρκούνται να παίρνουν παθητικά και επιφανειακά ότι αυτοί τους δίνουν, ή ότι -αν είναι αναζητητές της γνώσης- είναι μόνο στον τομέα τους και συνεπώς αν υπάρχει κάτι έξω από την επιστήμη τους και την ειδικότητά τους δεν αρμόζει σ’ αυτούς να το σκεφθούν και να το αναλύσουν. Η «χωριστότητα» του ανθρώπου απ’ όλα γύρω του, ακόμη και από την ίδια του την ύπαρξη, η «αποσύνδεση» δηλαδή από την αληθινή γνώση σ’ όλο της το μεγαλείο.




Ο αρχαιολόγος έχει μάθει, με ορισμένη μεθοδολογία, να μελετά τις γραφές, τις παραδόσεις, τους αρχαίους χώρους και τα ευρήματα που ανακαλύπτει να τα ταιριάζει σε ένα συγκεκριμένο γνωσιακό οικοδόμημα απόλυτα εξειδικευμένο. Όταν διασταυρώνεται με τον μόλυβδο, να χρησιμοποιείται στην αρχαιότητα με μοναδικό τρόπο για αποθήκευση κάποιων υλικών, είναι κάτι που δεν τον αγγίζει διότι είναι τελείως έξω από το γνωσιακό του οικοδόμημα. Από την άλλη μεριά ο πυρηνικός φυσικός, ο φυσικός της Νευτώνειας φυσικής η της Κβαντοφυσικής όταν διασταυρώνεται με τον μόλυβδο να χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικό υλικό σ’ έναν αρχαιολογικό χώρο δεν τον αγγίζει επίσης καθόλου, διότι είναι εδραιωμένη μέσα του η θέση, είναι ο τρόπος που σκέπτεται ως επιστήμονας, ότι αυτό που βιώνει και γνωρίζει και μελετά στην σύγχρονη επιστήμη του δεν έχει καμία σχέση με την αρχαιότητα και τους αρχαιολογικούς χώρους. Κι’ αυτό συμβαίνει παρ’ όλο που και ο αρχαιολόγος και ο φυσικός γνωρίζουν ότι ο ∆ημόκριτος μιλούσε ήδη από την αρχαιότητα για το άτομο και ότι ο Πυθαγόρας είχε εισχωρήσει στην βαθύτατη ουσία των αριθμών που μόλις τώρα αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε μέσα από νεώτερες θεωρίες και αναζητήσεις της Φυσικής και των Μαθηματικών. Παρ’ όλο που ο αρχαιολόγος αντικρίζοντας διάφορα στοιχεία από τα κατάλοιπα του Μινωικού πολιτισμού αναγνωρίζει κάποια ιδιαίτερη τεχνολογική γνώση, πολύ κοντινή στην σημερινή, και ο σημερινός θεωρητικός της φυσικής επιστήμης, ή ο σημερινός τεχνοκράτης αισθάνεται ένα ιδιαίτερα υψηλό πολιτιστικό επίπεδο σε σχέση με την εποχή του, όταν έρχεται σε επαφή με αυτό που έφθασε ως τις μέρες μας από τους Μινωίτες και δεν μπορεί εύκολα να θεωρηθεί ότι είναι η φυσική εξέλιξη ανθρώπων που μόλις πριν από μερικές δεκάδες η εκατοντάδες χρόνια βγήκαν από τα σπήλαια. Τέτοιες σκέψεις φαίνεται και οι μεν και οι δε να τις απωθούν αφού είναι πολύ έξω από τον τρόπο αντίληψης, μάθησης και αντιμετώπισης του κόσμου από τον άνθρωπο. ∆ιότι ο άνθρωπος και μέσα στην ατομική του πορεία και μέσα στην εξέλιξή του μέσω των γενεών, έχει την τάση να δημιουργεί μια γνωσιακή αλυσίδα, που βασίζεται στην ανάγκη του να πιστεύει σε δογματικές ή παραδοσιακές ιδέες, έτσι ώστε να γίνεται πιο προσδιορισμένο, και άρα πιο ασφαλές γι’ αυτόν, το υπαρξιακό έδαφος που πατά. Θέλει να αφήνει την λεωφόρο που τον αποθέτει όταν ανοίγει τα μάτια του η ζωή, και να παίρνει ένα μονοπάτι-παρακλάδι να περπατήσει, μη θέλοντας να βλέπει άλλους δρόμους. Είναι ο άνθρωπος, ο μέσος άνθρωπος, που παιδί δύο χρόνων, όταν αρχίζει να μιλά, οι γνωσιακές του δυνατότητες ξεπερνούν τίς δυνατότητες ενός παγκόσμιου διαδικτύου, όπως το Ίντερνετ, και όντας έφηβος πια οι δυνατότητες του εξαντλούνται μόλις στην «παπαγαλία» μερικών σελίδων ενός βιβλίου... Γι' αυτό είναι αναγκαίο σήμερα, παρά ποτέ, αν θέλουμε να αποφύγουμε την ανάπτυξη του σπέρματος της καταστροφής που η τεχνολογία που αναπτύξαμε μέσα της κυοφορεί, να εγκαταλείψουμε τα μονοπάτια που ο καθένας μας χωριστά πορεύεται και να μπούμε στην λεωφόρο της επίγνωσης, να πάψουμε να κομματιάζουμε την γνώση και να κομματιαζόμαστε κι' εμείς.


Ο μόλυβδος που χρησιμοποιήθηκε από τους Μινωίτες στα τοιχώματα αυτών των «περιέργων κασελών» προφανώς τοποθετήθηκε εκεί για να παίξει κάποιο ρόλο. Και μάλιστα δεν χρησιμοποιήθηκε για μια απλή κατασκευή, όπως ας πούμε σε αγωγούς νερού για στεγανοποίηση, έτσι όπως έκαναν οι Ρωμαίοι χιλιάδες χρόνια αργότερα και θεωρούνται από πολλούς ότι πρώτοι τον χρησιμοποίησαν. Και είναι κι’ αυτό άλλη μία άρνηση της αληθινής γνώσης και παραχάραξη της πραγματικότητας, ν' αναγνωρίζουμε δηλαδή στους Ρωμαίους ότι πρώτοι χρησιμοποίησαν τον μόλυβδο σε υδραγωγεία και ν' αγνοούμε το γεγονός ότι οι Μινωίτες πολλά χρόνια πριν, έχοντας τέλεια υδραγωγεία καί υδραυλικά συστήματα στην διάθεση τους, χρησιμοποιούσαν τον μόλυβδο αλλά για κάποιο ιδιαίτερο σκοπό και όχι σε αγωγούς νερού, γνωρίζοντας προφανώς αυτό που μετά τους Ρωμαίους γνωρίσαμε οι σύγχρονοι άνθρωποι, γι’ αυτό και καταργήσαμε την χρήση του μολύβδου σε αγωγούς με πόσιμο νερό, ότι δηλαδή ο μόλυβδος ενώνεται με χημικές ουσίες που μπορούν να βρεθούν στο νερό και οι ενώσεις του αυτές περνώντας στον άνθρωπο προκαλούν μια βαριά αρρώστια, την μολυβδίαση. Η γνώση γι’ άλλη μια φορά φαίνεται να ανακυκλώνεται... Χάνεται σε μια εποχή και ξανακερδίζεται σε μια άλλη. Οι Μινωίτες, λοιπόν, χρησιμοποιούσαν τον μόλυβδο για αποθήκευση κάποιων άγνωστων υλικών, οι Ρωμαίοι, πολύ αργότερα τον ξαναχρησιμοποίησαν, αλλά για να κατασκευάσουν υδραγωγεία, και εμείς, οι σύγχρονοι άνθρωποι, τον χρησιμοποιούμε κυρίως για να αποθηκεύουμε ραδιενεργά υλικά και να προστατευόμαστε από την επικίνδυνη ιονίζουσα ακτινοβολία, και δεν τον χρησιμοποιούμε πια στα υδραγωγεία. Ο μόλυβδος, λόγω της υψηλής του πυκνότητας, του μεγάλου ειδικού βάρους του δηλαδή (είναι 11 περίπου φορές βαρύτερος από το νερό), είναι ιδανικός για να μην αφήνει να περνά οποιασδήποτε μορφής ακτινοβολία μέσω αυτού. Έτσι χρησιμοποιείται αποκλειστικά σήμερα για να προστατευθούμε από την επικίνδυνη ακτινοβολία. Τα ακτινοβολούντα ραδιενεργά υλικά φυλάσσονται σε μολύβδινα κουτιά, οι χώροι που αυτά αποθηκεύονται ή χρησιμοποιούνται ντύνονται με φύλλα μολύβδου και οι άνθρωποι για να προστατευθούν ντύνονται με μολύβδινες στολές. Και οι συγκεκριμένοι αποθηκευτικοί χώροι με τις πέτρινες και μολύβδινες κρύπτες στο ανάκτορο της Κνωσού φαίνεται από τα κατάλοιπα πού υπάρχουν ότι είχαν στα τοιχώματά τους επένδυση από μόλυβδο. Τέτοιοι, λοιπόν, πολύ στενοί αποθηκευτικοί χώροι με πολύ χοντρούς τοίχους ανάμεσα τους, που περιέχουν μολύβδινα κουτιά στο δάπεδο τους, σε τι μπορεί να χρησίμευαν; Οτιδήποτε και να φαντασθεί κανείς που θα χρειάζονταν οι Μινωίτες να αποθηκεύσουν, όπως τρόφιμα, χρήσιμα υλικά, πολύτιμα ή μη αντικείμενα, η κοινή λογική και η κατασκευαστική σκέψη που υπακούει στην λειτουργική αναγκαιότητα -και φαίνεται βέβαιο ότι διέθεταν αρκετή απ’ αυτήν οι αρχαίοι αυτοί κατασκευαστές και χρήστες- λέγουν ότι: κατασκευάζουμε έναν, δύο ή τρείς (πάντως όχι δεκάδες όπως βλέπουμε ότι είναι οι συγκεκριμένοι) μεγάλους στεγασμένους χώρους και σε υπέργεια πιθάρια, δοχεία, κασέλες η κουτιά αποθηκεύουμε ότι θέλουμε. Και βέβαια πολύ περισσότερο, δεν μπορούμε να φαντασθούμε τους Μινωίτες με την υψηλή νοημοσύνη που φαίνεται ότι διέθεταν και το τόσο υψηλό τεχνολογικό και πολιτιστικό επίπεδο να χρησιμοποιούν τρύπες στο έδαφος για να αποθηκεύσουν τρόφιμα, δηλαδή λάδι, κρασί, δημητριακά ή άλλα, με τον κίνδυνο να σαπίσουν η ν’ αλλοιωθούν και με μεγάλη δυσκολία στο να κάνουν χρήση τους, δεδομένου ότι και ένας ακόμη άνθρωπος μέσα σ’ αυτούς τους πολύ στενούς χώρους είναι δύσκολο να λειτουργήσει. Η σκέψη ότι μπορεί να αποθήκευαν διάφορα άλλα υλικά η αντικείμενα πάλι δεν αντέχει στην λογική, αφού σίγουρα δεν θα επέλεγαν να τα χώσουν στη γη, αφού είναι τόσο πολύ δυσλειτουργικό, και ούτε χρειαζόταν να τα προστατέψουν με μολύβδινα τοιχώματα. Μένουν ίσως λίγες σκέψεις που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για την χρησιμότητα των μολύβδινων κουτιών στο δάπεδο αυτών των χώρων του ανακτόρου που όμως μας βάζουν σε μεγαλύτερη περίσκεψη. Αποθηκεύονταν κάποια άγνωστα υγρά ή οξέα, που χρειάζονταν δοχεία με τοιχώματα από μόλυβδο, που δεν αλλοιώνεται λόγω του χαμηλού βαθμού αντιδραστικότητας που ο μόλυβδος έχει ως χημικό στοιχείο; Και γιατί όχι σε υπέργεια δοχεία που βολεύει καλύτερα, γιατί τόσο χοντρά μολύβδινα τοιχώματα, γιατί μολύβδινη επένδυση στους τοίχους; Μπορεί να ήσαν μήπως ηλεκτρικοί συσσωρευτές αφού μη ξεχνάμε πλάκες μολύβδου εμβαπτισμένες σε διάλυμα οξέος χρησιμοποιούνται στους συσσωρευτές ηλεκτρικής ενέργειας; Και γιατί τοποθετημένοι στο έδαφος. Πού είναι το μονωτικό υλικό ή οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας; Μικροί πυρηνικοί αντιδραστήρες; Αλλά εδώ καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες έκαναν χρήση της πυρηνικής ενέργειας...
Ο Έβανς ανακάλυψε και μελέτησε το ανάκτορο της Κνωσού στην αρχή του πρώτου μισού του αιώνα μας. Εάν αυτό γινόταν στο δεύτερο μισό, πιθανόν να συσχετιζόταν η χρήση του μολύβδου με την χρήση της πυρηνικής ενέργειας από τους Μινωίτες. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που περάσαμε και ξαναπεράσαμε, άπειρες φορές, μπροστά από το ανάκτορο του Μίνωα στην Κνωσό και ήμασταν σαν τους ανθρώπους στον «Προμηθέα ∆εσμώτη» του Αισχύλου πριν πάρουν το «πυρ» και άρα και τη «γνώση», που «έβλεπαν και δεν έβλεπαν, που άκουγαν και δεν άκουγαν». Το «πυρ» όπως φαίνεται, βρίσκεται ήδη στην κατοχή μας, μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε και την «γνώση»; Άλλωστε και η «γνώση» με «κβαντικά άλματα» κατακτιέται...

Δρ Ιωάννης Δαύρος



(Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ" τον Δεκέμβριο του 1999 και αναδημοσιεύθηκε στο περιοδικό του Ιατρικού Συλλόγου Αρκαδίας)


Το διαβάσαμε από το:http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/11/blog-post_6483.html#ixzz3K0RgEd3B

Ενέργεια και Τριγωνισμός των Αρχαιοελληνικών Ιερών Ναών. Η προέλευση της μυστικής γνώσης!

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο 2ο τεύχος του δωρεαν διαδικτυακού περιοδικού "Ε.Τ"
Γράφει ο Νίκος Ι. Αποστολόπουλος, μέλος της ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω
Αλήθεια, σας δίδαξαν ποτέ ότι οι αρχαίοι Έλληνες επέλεγαν να οικοδομήσουν τους ιερούς ναούς των θεών τους σε ιδιαίτερα κομβικούς χώρους, σε τόπους δύναμης, σε διασταυρώσεις ροών ενέργειας, θετικής ή αρνητικής, ανάλογα με την επίδραση που ασκούσαν πάνω στον άνθρωπο; Γνωρίζατε, επίσης, ότι αυτοί οι αρχαίοι ναοί και τα μνημεία συνδέονταν μεταξύ τους με γεωμετρικές σχέσεις, ενώ και οι αποστάσεις μεταξύ τους ήταν προϋπολογισμένες και συγκεκριμένες; Αν όχι, ήρθε η ώρα να μάθετε…
Τα μυστικά των αρχαίων ναών
Εάν παρατηρήσουμε τις αρχαίες πόλεις των Ελλήνων, η Αθήνα, η Δελφοί, η Ολυμπία, η Δήλος η Κνωσός και άλλες, σχηματίζουν ισοσκελή τρίγωνα. Αν πάρουμε σαν βάση τη ρήση του Βολταίρου ότι η ιστορία είναι η αφήγηση γεγονότων που δόθηκαν για αληθινά, σε αντίθεση με την μυθολογία που είναι η αφήγηση γεγονότων που δόθηκαν για ψεύτικα στα αρχαία κείμενα, αλλά και σε μικρές εξερευνήσεις τυχαίων γεγονότων, αυτά που αναφέρονται στην μυθολογία πολλές φορές επιβεβαιώνονται. Υπόγειες σήραγγες και σπήλαια διατρέχουν και ενώνουν όλες τις αρχαίες πόλεις και δη τους τόπους λατρείας.
Πρόσφατα κάτω από την ιερά Μονή του Αγίου Προδρόμου στην Πρέβεζα ανακαλύφθει ανηχοϊκός θάλαμος που συνεχίζει για την είσοδο όπως πίστευαν οι αρχαίοι στον κάτω κόσμο. Σε κάθε παλαιό ιερό των αρχαίων, με την απαγόρευση του Ιουστινιανού και την επικράτηση του Χριστιανισμού, επάνω στους αρχαίους βωμούς χτίσθηκαν ορθόδοξες εκκλησιές. Τέτοιους ναούς, που το ιερό τους καλύπτει την είσοδο των σηράγγων, συναντάμε έξωθεν του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας, των Αγίων Θεοδώρων στο Ψάρι Στυμφαλίας, των Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο στην Πρέβεζα, στην Μητρόπολη Αθηνών και σε πάρα μα πάρα πολλούς άλλους ναούς (σε επόμενο άρθρο μας θα σας αποκαλύψουμε και την ακριβή τοποθεσία σηράγγων που είναι βατές έως και σήμερα, και το λόγο υπάρξεως αυτών που δεν ήταν μόνο για προστασία από στρατιωτικές επεμβάσεις ή επικοινωνία, αλλά εξυπηρετούσαν και δυο άλλους σκοπούς απαραίτητους για τον ομαλό βίο των ανθρώπων επάνω στην γη).
Οι αρχαίοι ναοί τοποθετήθηκαν σε συγκεκριμένες περιοχές όπου οι δυνάμεις του φυσικού κόσμου ήταν πιο προσιτές, ενώ σχηματίζουν και γεωμετρικά σχήματα, όπως τρίγωνα, πολύγωνα, ομόκεντρους κύκλους, δηλαδή στην πραγματικότητα μιλάμε για την ύπαρξη ενός γεωμετρικού γεωδαιτικού δικτύου. Σύμφωνα με τον Alvin Holm καθηγητή αρχιτεκτονικής στην Πενσυλβάνια, στα σημεία που βρίσκονται οι ναοί η ενέργεια είναι αντιληπτή από την υπερευαίσθητη ψυχή και είναι έτσι κατασκευασμένοι ώστε να ενισχύουν αυτές τις ενέργειες.
Η χρήση σε μεγάλο βαθμό της διαισθητικής ικανότητας των ανθρώπων μπορεί να θυμίζει σε πολλούς μας τους ραβδοσκόπους, οι οποίοι έχουν σαν κύριο σκοπό την ανεύρεση νερού. Ο άνθρωπος, πέραν του φυσικού του σώματος, έχει και ένα πνεύμα, το οποίο μπορεί να αναπτύξει και ψηλότερες δονήσεις πέρα του φυσικού κόσμου και να επιφέρει μια περισσότερη διανοητική εργασία όπου η διαισθητική, η φαντασία και η παραδοξότητα να επιφέρουν υποκειμενικό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που ξεπερνά τα φυσικά επίπεδα. Σε ινστιτούτο της Γερμανίας, εφαρμόζετε η ραβδοσκοπία για την εντόπιση μαγνητικών και ηλεκτρικών πεδίων, για γεωπαθητικό στρες κ.λ.π. Σε ινστιτούτο στην Πολωνία μελέτησαν επί μακρόν την ραβδοσκοπία και την εφήρμοσαν χρησιμοποιώντας τους Νόμους που διέπουν την λειτουργιά του Σύμπαντος, όπως αυτή διδάχτηκε μέσα από τις Ερμητικές Αρχές με έναν συνδυασμό της Κβαντικής φυσικής. Στον αρχαίο κόσμο η ανθρωπότητα κατανόησε πως ορισμένα πετρώματα κάθετα τοποθετημένα ήταν σημαντικά.

Η αντήχηση της γης βρίσκει αγωγό τους κίονες οι οποίοι λειτουργούν σαν μπαταρίες. Βάζοντας οι άνθρωποι τα χέρια γύρω τους κατανόησαν την ενέργειά τους. Οι αρχαίοι ναοί πάνω στο έδαφος λειτουργούν όπως η βελονοθεραπεία πάνω στο ανθρώπινο σώμα. Στον βελονισμό υπάρχουν τα τσάκρας, δηλαδή επτά ενεργειακά κέντρα που βρίσκονται στο σώμα μας και μέσω αυτών η ροη της ενέργειας προκαλεί διάφορες ψυχοσωματικές καταστάσεις. Αντίστοιχα των τσάκρας είναι οι τόποι δύναμης πάνω στην Γη. Όπως οι βελόνες στο ανθρώπινο σώμα απελευθερώνουν εγκλωβισμένες ενέργειες αποκαθιστώντας την ροη, άρα την υγεία, έτσι και οι αρχαίοι ναοί σε συγκεκριμένους τόπους μπορούσαν να αναδείξουν αυτές τις φυσικές ενέργειες. Η συχνότητα αυτών των φυσικών ενεργειών σχετίζονταν άμεσα με αλλαγές στην εγκεφαλική λειτουργία επηρεάζοντας το βιοφυσικό ρυθμό του ανθρώπινου σώματος, και έτσι δεν ήταν καθόλου περίεργο οι άνθρωποι να πειραματίζονται πάνω σε ανώτερες καταστάσεις εγρήγορσης ή ακόμα και κάποιες μορφές θεραπειών.
Αν και οι αρχαίοι ναοί δεν ήταν ασκληπιείο, εκεί λάμβανε χώρα η θεραπεία, είτε αυτή ήταν ψυχική, πνευματική η φυσική. Οι ιεροί τόποι και τα ιερά έχουν τοποθετηθεί σε σημεία δύναμης που ορίζουν οι γραμμές Ley, πιο γνωστές στον αρχαίο κόσμο της χώρας μας ως «ιεροί δρόμοι του Ερμή», το δίκτυο των οποίων κάποιοι ενορατικοί μπορούν να δουν.
Γραμμές Ley, ένα παγκόσμιο ενεργειακό πλέγμα

Οι γραμμές Ley ή τελλουριακά ρεύματα όπως αναφέρονταν στην αρχαιότητα είναι ευθείες γραμμές ζωτικών ενεργειών που διασχίζουν την γη και σχηματίζουν ένα γεωμαγνητικό πλέγμα, που στα κομβικά σημεία ένωσης τους, παρατηρείτε αυξημένη αυτή η ενέργεια, ενώ διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στην εκδήλωση κλιματολογικών και γεωλογικών μεταβολών. Η θεωρία της ύπαρξης των γραμμών Ley έγινε ευρύτερα γνωστή το 1921 από τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο Alfred Watkins, αλλά ο Πλάτωνας πρώτος διατύπωσε την θεωρία του ενεργειακού πλέγματος αναφέροντας πως η βασική δομή της γης εξελίσσετε από απλά γεωμετρικά σχήματα σε πιο περίπλοκα. Γνωστά ως πλατωνικά στερεά αυτά τα σχήματα συμβολίζουν τα δομικά στοιχεία του σύμπαντος: το τετράεδρο την φωτιά, ο κύβος ή κανονικό εξάεδρο τη γη, το οκτάεδρο τον αέρα, το δωδεκάεδρο τον αιθέρα και το εικοσάεδρο το νερό. Κάθε ένα περιπλεκόμενο με το άλλο δημιουργούν ένα ενεργειακό πεδίο γύρω από την γη που την κρατά σε ισορροπία. Πάνω στη διασταύρωση ροών ενέργειας συνδέονται διάφορες ιερές περιοχές, τόποι δύναμης, όπως αρχαίοι ναοί, εκκλησίες, μεγαλιθικά μνημεία, αρχαία θέατρα, χώροι ταφής, καθώς και άλλες τοποθεσίες πνευματικής και «μαγικής» σημασίας.
Η γενική πεποίθηση είναι ότι οι πρόγονοι μας γνώριζαν αυτές τις κοσμικές γραμμές , και έκτισαν τους ιερούς ναούς προκειμένου να εκμεταλλευθούν τις «μαγικές» ιδιότητες τους. Σημαντική επίσης είναι η αναγνώριση του γεγονότος ότι τα αρχαία ιερά συνδέονται όχι μόνο σε συγκεκριμένα σημεία στη γη, αλλά και με τις κινήσεις διαφόρων ουρανίων σωμάτων όπως ο Ήλιος, το Φεγγάρι, οι πλανήτες και τα αστέρια. Όπως έγραψε και ο Στράβων (Β’. Ε-III-4) «Όσοι ασχολούνται με τις θέσεις των διαφόρων τόπων λαμβάνουν υπόψη τα δεδομένα των αστρονόμων και των γεωμετρών, σχετικά με τα σχήματα, τα μεγέθη, και τις αποστάσεις. Αφού λάβει υπόψη αυτά ο γεωμέτρης, τα αστρονομικά δεδομένα, καταμετρεί την κατοικημένη γη κατά μήκος και πλάτος, υπολογίζει το εμβαδόν, και την υπόλοιπη την υπολογίζει εκ των λόγων των αποστάσεων».
Στον «Τίμαιο» του Πλάτωνα το όλο πνεύμα είναι ότι αυτός ο κόσμος ο αισθητός, ο κόσμος τον οποίο βλέπουμε, είναι ακριβές αντίγραφο του ουράνιου σχεδίου, με αναλογίες και συμμετρίες και γενικά με μια αρμονία αριθμών. Οι αριθμοί είναι οι νόμοι του σύμπαντος. Σύμφωνα άλλωστε και με τον Πυθαγόρα, «το σοφότερο των όντων είναι ό αριθμός». Έχει υποστηριχτεί επίσης η άποψη ότι τα πουλιά, τα ψάρια και τα ζώα χρησιμοποιούν τις γραμμές Ley ως πυξίδες, βοηθώντας τα να βρουν την κατεύθυνση πίσω στους τόπους αναπαραγωγής και σε θερμότερα κλίματα κατά τους χειμερινούς μήνες.
Σε άρθρο του το περιοδικό Scientist που δημοσίευσε το 1987, πρότεινε ότι τόσα διαφορετικά είδη όπως τα περιστέρια, οι φάλαινες, οι μέλισσες, ακόμα και τα βακτήρια περιηγούνται χρησιμοποιώντας το μαγνητικό πεδίο της γης. Γενικά πιστεύετε ότι αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία μπορούν να επηρεάσουν το σώμα και το μυαλό. Επειδή όμως τα κομβικά σημεία δεν έχουν όλα τις ίδιες ιδιότητες η ενέργεια αυτή μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς αλλά μπορούσε να λειτουργήσει και αντίστροφα προκαλώντας δονήσεις σε μια χαμηλή συχνότητα, η οποία αν και ακούγεται από το ανθρώπινο αυτί, μπορεί να αλλάξει την αντίληψη και να δημιουργήσει αίσθημα ζάλης. Σε ακραίες περιπτώσεις πιστεύετε ότι είναι σε θέση να προκαλέσει ναυτία και πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα αυτά είναι αντίστοιχα με εκείνα που περιγράφονται συχνά από ανθρώπους οι οποίοι αισθάνονται την παρουσία των πνευμάτων.
Ο τριγωνισμός των αρχαίων ιερών και η προέλευση της μυστικής γνώσης

Ο Ταξίαρχος Θεοφάνης Μανιάς, ως Διευθυντής Στρατιωτικού Εργαστηρίου Ερευνών την δεκαετία του 1960 και ως Διευθυντής Ινστιτούτου Ερευνών Αρχαιογνωσίας (ΙΕΡΑ), κατόπιν σκληρής, μακροχρόνιας και πολυδάπανης έρευνας παρατήρησε ότι τα ιερά μνημεία της χώρας μας βρίσκονται σε κορυφές ισοσκελών τριγώνων ή γεωδαισία όπως αναφέρετε από τον Ηρόδοτο (η εργασία του Θ. Μανιά στηρίχτηκε πάνω στα μαθηματικά). Μελετώντας τις αναφορές που υποβάλουν οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας διαπίστωσε ότι κατανάλωναν τις ίδιες ποσότητες καυσίμων μεταξύ αποστάσεων που είχαν τριγωνικό σχήμα. Χαράσσοντας στον χάρτη τις πορείες των αεροσκαφών, διαπίστωσε ότι αυτή η τριγωνική σχέση, και η ίδια κατανάλωση καυσίμων, γινόταν πάντα όταν τα αεροπλάνα πετούσαν πάνω από συγκεκριμένους χώρους των αρχαίων ελλήνων. Οι ιεροί αυτοί χώροι των προγόνων μας δεν σχηματίζουν απλώς τέλεια γεωμετρικά τρίγωνα, αλλά είναι τοποθετημένοι και σε τέτοια σημεία, όπου η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια της γης είναι πιο ισχυρή.
Καταυτόν τον τρόπο οι αρχαίοι ναοί ήταν έτσι κτισμένοι, ώστε να εκμεταλλεύονται τις ευεργετικές επιδράσεις τις ακτινοβολίας αυτής, και να εξασθενούν τις βλαβερές. Σήμερα δεν είμαστε σίγουροι το πώς ακριβώς οι αρχαίοι πρόγονοι μας γνώριζαν τις ιδιότητες αυτών των τόπων δύναμης, και πως μπορούσαν να τους διακρίνουν. Στο Αριστοτέλους Πολιτικά, VII 1331α διαβάζουμε: «Τας δε τοις θείοις αποδεδομένας οικήσεις αρμόττει τόπον επιτήδίον τε έχειν και τον αυτόν, όσα μη ό ΝΟΜΟΣ αφορίζει χωρίς ή τοι μαντείον άλλο πυθόχρηστον. Έτι δε ιερά κατά την χώραν είναι ΝΕΜΕΜΗΜΕΝΑ, τα μεν τοις θεοίς, τα δε τοις ήρωσιν», δηλαδή οι «καθιερωμένοι οίκοι για την λατρεία των θεών πρέπει να βρίσκονται όχι μόνο στην κατάλληλη θέση αλλά και στην ίδια, εκτός από εκείνους τη θέση τον οποίον ορίζει ξεχωριστά ο Νόμος ή κάποιο μαντείο (υπό την αιγίδα του μαντείου των Δελφών)». Στην συνέχεια συμπληρώνει ότι «τα ιερά των αγροτικών περιοχών πρέπει να βρίσκονται συμμετρικά κατανεμημένα, άλλα αφιερωμένα σε θεούς και άλλα σε ήρωες».
Το περιεχόμενο αυτού του νόμου δεν τον γνωρίζει κανείς και δεν αναφέρετε πουθενά. Οι αρχαίοι φαίνεται να είχαν πολύ προχωρημένες γνώσεις ή υπήρχε κάποια μυστική γνώση, χωρίς να ξέρουμε από πού προερχόταν αυτή. Υπήρχαν μήπως χάρτες από άλλους προκατακλυσμιαίους πολιτισμούς που υποδείκνυαν αυτά τα ενεργά σημεία; Μήπως υπήρξαν πολιτισμοί πιο εξελιγμένοι που κατείχαν γνώση υψηλότερη από την γνώση που κατέχουμε εμείς σήμερα; Πολιτισμοί οι οποίοι εξαφανίστηκαν, ξεχάσθηκαν ή αποσιωπήθηκαν; Μήπως η εικόνα που έχουμε για το παρελθόν είναι λάθος; Ο Πλάτων ήταν ο πρώτος που έθιξε το θέμα της προκατακλυσμιαίας ανθρωπότητας γράφοντας για τη θρυλική βυθισμένη ήπειρο ,την Ατλαντίδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσε μάλιστα , ξέρουμε και πότε καταστράφηκε: πριν από περίπου 12.000 χρόνια. Μια άλλη άποψη που υποστηρίζετε από πολλούς σύγχρονους ερευνητές λέει ότι οι συγκεκριμένοι τόποι που χτίσθηκαν οι αρχαίοι ναοί, τα ασκληπιεία, και οι βωμοί δεν ήταν ενεργειακοί τόποι και δεν επιλέχτηκαν από τους πρόγονους μας, αλλά οι αρχαίοι ήταν αυτοί που έκτισαν εκεί τα ιερά τους και δημιούργησαν μια ενέργεια, η οποία έμεινε μέχρι σήμερα, μέσα από τις τελετές που πραγματοποιούσαν σε αυτούς τους τόπους και την επικοινωνία τους με το Θείο. Μια πιο ανατρεπτική άποψη υποστηρίχτηκε από τον Έριχ φον Νταίνικεν, γνωστός για τις ιδέες του ότι οι περισσότεροι αρχαίοι πολιτισμοί της γης οφείλονται σε εξωγήινους.
Ο Νταίνικεν ισχυρίζεται ότι οι μύθοι, οι τέχνες, οι κοινωνικές δομές των αρχαίων πολιτισμών κτλ, εισήχθησαν από αστροναύτες κάποιου άλλου κόσμου. Ο Νταίνικεν έμαθε για τον τριγωνισμό των αρχαίων ιερών στην Ελλάδα από τον Θεοφάνη Μανιά, κατά την διάρκεια ομιλίας του πρώτου στην Αθήνα. Εκεί ο Μανιάς του έδειξε χάρτες με την γεωμετρική σχέση μεταξύ των αρχαίων ιερών, κάτι που εντυπωσίασε τον Νταίνικεν, με αποτέλεσμα να μελετήσει αυτά τα στοιχεία, και να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι αυτή η γεωμετρική σχέση είναι υπαρκτή. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πρόγονοι μας επειδή δεν μπορούσαν να αντιληφτούν και να κατανοήσουν τις επισκέψεις των εξωγήινων που δεχόταν ο πλανήτης μας, πίστεψαν ότι ήταν οι Θεοί τους. Οι εξωγήινοι συνειδητοποίησαν πως οι άνθρωποι θα μπορούσαν στο μέλλον να κατανοήσουν τα γεωμετρικά μοτίβα, και επομένως οι αρχαίοι πρόγονοι μας κατασκεύασαν τους ναούς σε αυτά τα σημεία γιατί αυτές τις εντολές έλαβαν από τους Θεούς τους.
Η εναλλακτική εκδοχή του Νταίνικεν ήταν ότι αυτοί οι Θεοί είχαν καταλύματα σε συγκεκριμένες περιοχές, περιοχές ενέργειας, και μετά την αποχώρηση τους, οι άνθρωποι ξεκίνησαν να κατασκευάζουν ιερά επειδή σε εκείνα ακριβώς τα σημεία ήταν οι έδρες τους. Πρέπει να αναφέρουμε βέβαια ότι οι απόψεις του επιστημονικού κόσμου για το έργο και τις μελέτες του Νταίνικεν ποικίλουν. Μέρος της επιστημονικής κοινότητας θεωρεί τις απόψεις και τις εκτιμήσεις του, ψευδοεπιστήμη και ψευδοαρχαιολογία, ενώ για την άλλη πλευρά είναι ένας θρύλος, αλλά και «προφήτης» του παρελθόντος! Κλείνοντας αυτό το μικρό άρθρο για την ενέργεια και τον τριγωνισμό των αρχαίων ιερών, θα αναδημοσιεύσουμε μια μικρή παράγραφο από το βιβλίο του Θεοφάνη Μανιά, και θα υπενθυμίσουμε ότι «τα αρχαία μυστήρια, γίνονται μυστήρια, όταν η γνώση έχει χαθεί ή έχει αποσιωπηθεί».
Του Θεοφάνη Μανιά
"ΚΑΘΗΚΟΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Επομένως, έναντι της Ελληνικής Ιστορίας και του Παγκοσμίου πολιτισμού, προβάλλει επιτακτικόν το καθήκον ημών των νέων Ελλήνων, να ερευνήσωμεν μετά της επιβαλλομένης σοβαρότητος, τάς αγνώστους αυτάς πλευράς της αρχαιότητος, της οποίας συνέχειαν αποτελεί ο νεοελληνικός κόσμος. Η αποκάλυψις των αγνώστων αυτών έργων των αρχαίων, αποτελεί και αίτημα αυτών τούτων των δημιουργών των, οι οποίοι δεν υπάρχουν σήμερον, και οι οποίοι δεν επετέλεσαν αυτά προς ιδίαν αυτών χρήσιν, αλλά προς όφελος των ανθρώπων του μέλλοντος. Οι άνθρωποι εκείνοι, από αγάπην προς το ανθρώπινον γένος, άφησαν ωρισμένας σπουδαίας παρακαταθήκας, υπό μορφήν «Κωδίκων». Ημείς, από ευγνώμονα σεβασμόν, αλλά και προς το συμφέρον και ημών των ιδίων και της ανθρωπότητος, οφείλομεν να μελετήσωμεν τους Κώδικας τούτους. Και ό,τι μεν είναι ορθόν, να το εντάξωμεν εις τάς συγχρόνους ιστορικάς, φιλοσοφικάς και επιστημονικάς αληθείας, ή να τό χρησιμοποιήσωμεν εις τήν σύγχρονον ζωήν". ( © Ερ.Ε.Ν.Ζω)
ΠΗΓΗ

 

ΠΗΓΗ 

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/11/blog-post_2107.html#ixzz3K1YsD1KE

Η απόρρητη σοβιετική "έκθεση Savel'ev" αποκαλύπτει την αναζήτηση της αρχαίας γνώσης του Θιβέτ από τους Ναζί

Η θεωρία της Κοίλης Γης προτείνει ότι ο πλανήτης Γη είναι είτε εξ ολοκλήρου κοίλος ή περίεχει ένα σημαντικό ποσοστό κενού εσωτερικού χώρου. Αυτό δεν είναι μια νέα θεωρία, η ύπαρξή του έχει προταθεί σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.


Οι Βουδιστές πίστευαν ότι το εσωτερικό της Γης δημιουργήθηκε από μια φυλή ανθρώπων τους οποίους ονόμαζαν υπερανθρώπους. Φέρεται ότι ανέβαιναν στην επιφάνεια μέσω  τούνελ (που οδηγούσαν στο εσωτερικό της Γης) για να επιβλέπουν τι συνέβαινε στην επιφάνεια. Οι Βουδιστές είχαν προφανώς ιερείς (Lama) για να φρουρούν τις εισόδους στην εσωτερική Γη στο Θιβέτ.

Στο Θιβέτ και στις παραδόσεις και στα κείμενα των ινδουιστών / ινδών περιγράφεται ένα αρχαίο βασίλειο που ονομάζεται Σαμπάλα. Είναι ένας μυθικός τόπος που βρίσκεται κάπου στα βάθη της εσωτερικής Ασίας. Είναι εκπληκτικό το πώς ενσωματώνεται η θεωρία της Κοίλης Γης στους αρχαίους πολιτισμούς. Είναι μυθολογία ή πραγματικότητα;
          

Το Ancientscienceartifacts.org προσφέρει μια μετάφραση ενός διαβαθμισμένου εγγράφου που έχει εμφανιστεί πρόσφατα στη Ρωσία, χάρη στο Russian UFO Research Station (RUFORS).Το έγγραφο είναι μια έκθεση σχετικά με μια αποστολή του 1925 στη Λάσα, στο Θιβέτ σε αναζήτηση ενός ισχυρού όπλου. Συνετάχθη το 1939 και υπογράφεται από τον Dekanozov. Μερικά από τα θέματα που αναφέρονται μέσα περιλαμβάνουν - αρχαία όπλα, υπόγειες πόλεις στο Θιβέτ και την Ανταρκτική, πολικές μετατοπίσεις, λευκή σκόνη χρυσού και για τις εφαρμογές της και την επεξεργασία της για την παράταση της ζωής και την κατασκευή μεγαλιθικών κατασκευών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, το έγγραφο αναφέρεται επίσης σε αρχαίους πολιτισμούς και τον αναπόφευκτο θάνατό τους ως αποτέλεσμα μιας κυκλικής εισβολής ενός άλλου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα κάθε 3600 χρόνια, η οποία προκαλεί τσουνάμι σε ύψος βουνού. Η έκθεση εκτιμά ότι η επόμενη προσέγγιση αυτού του πλανήτη θα συμβεί το 2014. Τέλος, το υπόμνημα είναι πολύτιμο από την άποψη ότι ρίχνει λίγο φως στο γιατί το ναζιστικό ινστιτούτο Ahnenerbe  ενδιαφερόταν τόσο πολύ για το Θιβέτ και γιατί η γνώση του Θιβέτ περί αρχαίων τεχνολογιών ενδιέφερε την ΕΣΣΔ.

Παρείχε, επίσης, κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με αρχαίους πολιτισμούς και τους λόγους πίσω απο την καταστροφή τους.

Ειδικότερα, συζητήθηκε ένα ισχυρό αρχαίο όπλο που ονομάζεται  “Vajra”(Βάτζρα) , το οποίο επίσης χρησιμοποιείτο ως εργαλείο για τις μεγαλιθικές κατασκευές.
Το εν λόγω έγγραφο ονομάστηκε  "έκθεση Blyumkin", καθώς περιγράφει λεπτομερώς τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τον επικεφαλής της αποστολής, Yakov Blyumkin. Ωστόσο, αυτό έγινε με βάση τα ευρήματα περισσότερο του Blyumkin, παρά από τον Blyumkin τον ίδιο.

Ήταν μια περίληψη των εκθέσεων Blyumkin που αποτελείται και υπογράφεται από τον επικεφαλής της 5ης Μεραρχίας RUGB NKVD, Dekanozov στις 16 Ιανουαρίου του 1939, δέκα χρόνια μετά την εκτέλεση του Blyumkin. Η «έκθεση Savel'ev" που παρουσιάζουμε εδώ θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί η εκστρατεία του Blyumkin στο Θιβέτ επανεξετάστηκε σοβαρά από τις σοβιετικές αρχές,  14 χρόνια μετά από τότε που είχε λάβει χώρα.

Ο Blyumkin εκτελέστηκε το 1929, υποτίθεται για την αποκάλυψη των πληροφοριών που είχε συγκεντρώσει στο Θιβέτ, στους Γερμανούς.

Κατά συνέπεια, οι Γερμανοί πήραν το προβάδισμα στο να αποκτήσουν πρόσβαση σε αρχαία γνώση του Θιβέτ.

Ο Savel'ev, ο οποίος ταξίδεψε στη Γερμανία το 1938 για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με το θέμα, έγραψε μια έκθεση σχετικά με τα ευρήματά του στις 10 Ιανουαρίου του 1939.

Ανέφερε ότι οι Γερμανοί, σε αντίθεση με τις σοβιετικές αρχές, είχαν λάβει την έκθεση Blyumkin πολύ σοβαρά και η δική τους εκστρατεία στο Θιβέτ παρήγαγε ένα πλούτο γνώσεων που εφαρμόστηκαν άμεσα στον τομέα της επιστήμης, της βιομηχανίας και, πάνω απ 'όλα, στην στρατιωτική ανάπτυξη. Πράγματι, οι Γερμανοί είχαν προχωρήσει γρήγορα στην πυρηνική φυσική για να αναπτύξουν ένα όπλο ικανό να καταστρέψει ολόκληρες πόλεις σε δευτερόλεπτα. Έτσι, αποφασίστηκε να οργανώσουν μια νέα σοβιετική αποστολή στο Θιβέτ, υπό την ηγεσία του Savel'ev. Τα ευρήματα του Blyumkin ήταν  αναπόσπαστο μέρος του σχεδιασμού για την αποστολή του Savel'ev.

Έτσι, ο Blyumkin επιβεβαιώθηκε από τις εκπληκτικές πληροφορίες του Savel'ev που συλλέχθηκαν από τους Γερμανούς στα τέλη του 1930. Με μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο, το σώμα της γνώσης που οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν στο Θιβέτ, επιβεβαίωσαν όχι μόνο την ακρίβεια των εκθέσεων Blyumkin αλλά επίσης τις συμπλήρωσαν με σημαντικές νέες πληροφορίες. Ο Savel'ev τις χρησιμοποίησε τόσο για να προετοιμάσει τη δική του εκστρατεία όσο και για να του δοθούν εκτεταμένες εξουσίες για να πετύχει. Σημειώστε ότι ο Dekanozov αξιολόγησε εκ νέου τα ευρήματα Blyumkin και έκανε λεπτομερείς συστάσεις όσον αφορά την αποστολή Savel'ev μόνο 6 ημέρες μετά που ο Savel'ev υπέβαλε την έκθεση στη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών. Αυτό αποπνέει μια μεγάλη αίσθηση του επείγοντος.  Ο Dekanozov έγραψε :

"Οι πληροφορίες που κοινοποιούνται από τον σύντροφο Savel'ev κατά την επιστροφή του από τη Γερμανία ταυτίζονται  απόλυτα με αυτά που είχαν ανακοινωθεί από τον Blyumkin στις εκθέσεις του.

Μολονότι σχεδιάζει μια νέα εκστρατεία, το βρίσκω λογικό να καταστεί επίσημο και να αναθέσουμε στον Savel'ev τις απαραίτητες εξουσίες και να μεταβιβάσουμε σε αυτόν αρκετή εξουσία, έτσι ώστε να μπορεί να συζητήσει για λογαριασμό της σοβιετικής κυβέρνησης οποιαδήποτε ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών και των πολιτικών, με τις Θιβετιανές αρχές."

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Savel'ev ανέφερε τα ευρήματα του στις 10 Ιανουαρίου, 1939. Αμφισβητεί την υπάρχουσα κατάσταση με την εισαγωγή των σοβιετικών αρχών στις νέες επιστημονικές γνώσεις σχετικά με τη δομή του πλανήτη μας, τις αρχές του ηλεκτρομαγνητισμού, και τη θεωρία της "Hollow Earth" (Κοίλης Γης) με ένα "εσωτερικό ήλιο", για τα οποία οι Γερμανοί έμαθαν στο Θιβέτ.

Οι δηλώσεις του επιβεβαιώνουν με ακρίβεια τις αποκαλύψεις του Blyumkin σχετικά με την ικανότητα των αρχαίων να τέμνουν τους βράχους και να τους μεταφέρουν στον αέρα σε μεγάλες αποστάσεις.

Επιπλέον, ο ίδιος μιλά για τις γερμανικές αποστολές στην Queen Maud Land (Γη της Βασίλισσας Μάουντ)  στην Ανταρκτική και την εγκατάστασή τους σε μια βάση στην περιοχή του Schwabenland.

Προφανώς, για να αποκτήσουν πρόσβαση στην Agarta. Αναφέρονται, επίσης, οι συνθήκες της πνευματικής γνώσης, που είναι απαραίτητες για την είσοδο στο εσωτερικό της Γης. Τέλος, η έκθεση ασχολείται με άλλα θέματα που απασχόλησαν τη ναζιστική Γερμανία εκείνη τη χρονική περίοδο, όπως  η «φυλετική υγιεινή", η  "καταγωγή της Άριας φυλής", οι φυλετικές διαφορές, την ικανότητα να χρησιμοποιούν την ανθρώπινη οσμή για να εντοπίσουν και να χειραγωγήσουν τα αντίστοιχα ανθρώπινα όντα από μια απόσταση. Όλες αυτές οι περιοχές ήταν το επίκεντρο της έρευνας της Ahnenerbe  (Ανενέρμπε). Στη συνέχεια, κάποια από τα υλικά της Ανενέρμπε ήρθαν στην κατοχή των σοβιετικών αρχών κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο και εξετάστηκαν περαιτέρω από τους σοβιετικούς ερευνητές.
  

Η έκθεση Saveliev, καθώς και η περίληψη Dekanozov της αποστολής Blyumkin για το Θιβέτ το 1925, και άλλα υλικά που σχετίζονται με την δίκη και την εκτέλεση του Blyumkin, δημοσιεύθηκαν από το RUFORS και το ψηφιακό αντίγραφο βρίσκεται στο αρχείο του. Ωστόσο, το πρωτότυπο έγγραφο περιέχει 4 σελίδες και δουλέψαμε με τα σαρωμένα αντίγραφα των σελίδων 1, 2 και 4, με τη σελίδα 3 διαθέσιμη σε μια μεταγραφημένη, μορφή κειμένου. Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες μας για να εντοπίσουμε ένα σωστό αντίγραφο της πρωτοτύπου της τρίτης σελίδας του εγγράφου αυτού, δεν μπορέσαμε να το βρούμε. Ως εκ τούτου, είμαστε υποχρεωμένοι να παρουσιάσουμε το περιεχόμενό της με την παραίτηση από κάθε ευθύνη.

     «[σ. 1] Για τον πρώτο αναπληρωτή του Λαϊκού Επιτρόπου Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΣΣΔ σύντροφο Merkulov V.N

     Αναφέρω σχετικά με το θέμα της αποστολής Ράιχ:

Οι Γερμανοί εμπειρογνώμονες έχουν προχωρήσει στον τομέα της μελέτης των κρυμμένων δυνατοτήτων του ανθρώπινου σώματος, καθώς και στο χώρο της λεγόμενης «φυλετικής υγιεινής», της βιολογίας και της φυλετικής "μηχανικής".

Ο γνωστός επιστήμονας του Ράιχ σε αυτόν τον τομέα, Werner Girke, με τον οποίον είχα αρκετές πολύωρες συζητήσεις, μου σύστησε τον παγκοσμίου φήμης Γερμανό επιστήμονα Hans Gunther.  Ο Gunther συνέδεσε ότι σήμερα, στην πλειονότητα των «ερευνητικών τομέων", η πιο επισταμένη προσοχή της ερευνητικής δραστηριότητας από τους κορυφαίους επιστήμονες του Ράιχ,  κατευθύνεται προς το Θιβέτ.

Σύμφωνα με τον Gunther, στο Θιβέτ οι Γερμανοί επιστήμονες και ερευνητές ήταν σε θέση να πάρουν απαντήσεις στην πλειοψηφία των ερωτήσεων στους "τομείς της έρευνας» τους, που σχετίζονται με την προέλευση της "άριας" φυλής και την ιστορία του σύμπαντος. Απέκτησαν πληροφορίες άμεσα εφαρμόσιμες στη βιομηχανία, την επιστήμη και την κατασκευή αεροσκαφών του Ράιχ.

Το θέμα αφορά μια προηγουμένως άγνωστη τεχνολογία των αρχαίων πολιτισμών, οι οποίες το 10.000 π.Χ., για παράδειγμα, στις κατασκευές, χρησιμοποιούσαν τεχνολογία να τέμνουν τους βράχους και να τους μεταφέρουν στον αέρα σε μεγάλες αποστάσεις.

Σύμφωνα με τον Gunther, μια γερμανική ομάδα ερευνητών εργάζεται στο Θιβέτ αυτή τη στιγμή. Τα αποτελέσματα μιας από τις προηγούμενες αποστολές στο Θιβέτ επέτρεψε να οργανωθεί μια γερμανική επιστημονική αποστολή στην Ανταρκτική το Δεκέμβριο του 1938. Ο στόχος αυτής της εκστρατείας ήταν να εντοπίσει τη λεγόμενη «πόλη των θεών», που είναι κρυμμένη κάτω από τον πάγο της Ανταρκτικής στην περιοχή της Queen Maud Land.
          

Ο Gunther μου είπε ότι, κατ 'αρχήν, η σύγχρονη επιστήμη δεν έχει επαρκή αντίληψη για τη δομή της Γης.

Η διαθέσιμη γνώση είναι αντιφατική και ανεπαρκής, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τους Γερμανούς επιστήμονες και ερευνητές, η Γη είναι κούφια στο εσωτερικό. Η έννοια της έκφρασης «σφαίρα της Γης [γεω-σφαίρα]" πρέπει να γίνει κατανοητή κυριολεκτικά, καθώς στο εσωτερικό της Γης μπορεί κανείς να βρει τα ίδια βουνά, ηπείρους, ποτάμια και λίμνες με πιο ήπιο κλίμα και συνθήκες για την ανθρώπινη ζωή. [σελ.2] . Ο Gunther μου έδειξε μια εικόνα εγκάρσια της Γης και εξήγησε ότι οι δίοδοι που οδηγούν στον κάτω κόσμο υπήρχαν από την αρχαιότητα και το Θιβέτ κατέχει λεπτομερείς γνώσεις σχετικά με τη θέση τους  στην εξωτερική επιφάνεια. Για να μπει κανείς στο σπήλαιο της Γης, πρέπει να έχει ειδικά "κλειδιά" για να ξεκινήσει. Η διαδικασία διεξάγεται στο Θιβέτ.

Η Γερμανική επιστήμη και η κυβέρνηση του Ράιχ  αποθέτει μεγάλες ελπίδες για την έκβαση της γερμανικής αποστολής στην Ανταρκτική.
          

"Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, που κυκλοφορούν ανάμεσα στους κορυφαίους Γερμανούς επιστήμονες και ορισμένες εξ αυτών θα δημοσιευθούν στον Τύπο, και όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οργανώθηκε μια αποστολή στην Ανταρκτική, με μεγάλο προϋπολογισμό, που αποτελείται από 1.000 άτομα. Είναι ενδιαφέρον ότι, το πλοίο που στάλθηκε στην Ανταρκτική ονομάστηκε "SCHWAB ENLAND", το ίδιο όνομα με το όνομα της επικράτειας που ο Gunther μου έδειξε στο χάρτη. Εξέτασα το χάρτη με σημειώσεις του Γκίντερ λεπτομερώς και έχω συνθέσει ένα πανομοιότυπο.

Επίσης, έχω λάβει μια σειρά από φωτογραφίες του πλοίου, με το όνομα που αναφέρεται στο λιμάνι του Αμβούργου. Οι εικόνες επισυνάπτονται στην παρούσα έκθεση.

Ο Ρίχτερ διορίστηκε ως επικεφαλής αυτής της εκστρατείας. Παράλληλα, μια ειδική «συνοδεία» διοργανώνεται στο Βερολίνο, η οποία θα διασφαλίσει την απρόσκοπτη επικοινωνία των πλοίων από τα σύνορα του Ράιχ στην Ανταρκτική στην περιοχή της Βασίλισσας Maud Land. Ο επικεφαλής της αποστολής είναι ο καπετάνιος Graf von Luckner, του οποίου η φωτογραφία επισυνάπτεται.

Μεταξύ των γνωστών Γερμανών επιστημόνων, που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα είναι:

         Ernst Rudin
         Paul Schultze-Naumburg
         Richard Walther Darre
         Otto Rehe
         Ludwig Ferdinand Κλάους
         Karl Astel
         William Grott

Κάθε ένας από αυτούς είναι γνωστός για το έργο του στον τομέα της φυλετικής υγιεινής και της ανθρώπινης βιολογίας. Οι επιστήμονες είναι ενεργά μέλη των «Ες-Ες» και μέρος ενός ειδικού γραφείου που ονομάζεται “AHNENERBE” (Ανενέρμπε), που στα γερμανικά" μεταφράζεται "κληρονομιά". Όχι με την έννοια της κληρονομικότητας, αλλά ως κληρονομιά των αρχαίων πολιτισμών.

Η έδρα του γραφείου βρίσκεται στη Βαυαρία, σε μια βίλα στο Waischenfeld. Υπάρχει μια παρόμοια βίλα με μια μεγάλη βιβλιοθήκη στο Βερολίνο. Το Γραφείο λειτουργεί υπό την προσωπική αιγίδα του reichsfuhrer των "SS" Heinrich Himmler. [σελ.3] Είμαι πεπεισμένος ότι, μιλώντας μαζί μου, ο Gunther προσπάθησε να με κατευθύνει προς την ανάγκη μιας παρόμοιας έρευνας που θα διεξαχθεί από τη σοβιετική πλευρά, στο πλαίσιο της υφιστάμενης συμφωνίας. Ο Gunther γνωρίζει ότι, το 1925, παρόμοια έρευνα διεξήχθη από τον Yakov Bliumkin, που πυροβολήθηκε το 1929 για κατασκοπεία υπέρ της γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών. Τα αποτελέσματα της έρευνας του Blyumkin που πραγματοποιήθηκαν στο Θιβέτ είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τους γερμανούς εμπειρογνώμονες, και ο ίδιος,  ο Gunther, ήταν προβληματισμένος ως προς το γιατί  οι σοβιετικοί επιστήμονες και εμπειρογνώμονες δεν ερεύνησαν σε αυτήν την περιοχή.

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη να ανακαλύψω ότι χαίρουν μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των επιστημόνων του Ράιχ οι εργασίες των ακόλουθων σοβιετικών επιστημόνων:

         Yu. Α Filipchenko
         V. Volodskiy
         Ν Bekhterev
         Ν Timofeev-Resovskiy
         Κ Kol'tsova

Το έργο τους προωθείται ενεργά από τους πολύ γνωστούς επιστήμονες Alfred Pelts και Vilhelm Schallmayer (γερμανική κοινωνία της φυλετικής υγιεινής).

Ένας αριθμός των δημοσιεύσεων από το ίδιο ινστιτούτο προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία σχετικά με τα σλαβικά έθνη. Σύμφωνα με τον Fritz Lenz (ινστιτούτο φυλετικής υγιεινής ), οι Ουκρανοί έχουν περισσότερα αλπικό και διναρικό αίμα. Οι «Μοσχοβίτες» - πιο σκανδιναβικό και της Μογγολίας.  Ο Lenz ισχυρίζεται ότι, από μια φυλετική έννοια, οι Μοσχοβίτες είναι πιο κοντά στους Germanics.  Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ουκρανοί είναι κοντοί, με σκούρο δέρμα και με ευρέα κεφάλια και δεν εμφανίζουν μογγολικά χαρακτηριστικά. Οι Μοσχοβίτες είναι ψηλοί, ξανθοί, γαλανομάτες, αλλά, με ποσοστό-συνετό, 3 στους 10 έχουν μογγολικό σχήμα μύτης και ματιών, που σύμφωνα με τον Lenz, έχει μια ιστορική εξήγηση.  Η Moscovia χρησιμοποιήθηκε ως μια περιοχή  αποικισμού από το Πριγκιπάτο του Μεγάλου Κιέβου , όπου ζούσαν οι Φινλανδοί με ελαφρό σκανδιναβικό μίγμα. Ως εκ τούτου, η συντριπτική πλειοψηφία Ρώσων και Λευκορώσων είναι φινλανδικής προέλευσης και, ως εκ τούτου, πιο κοντά στους βόρειους Γερμανούς, ενώ οι Ουκρανοί είναι πιο κοντά στους νότιους Γερμανούς.

Ο Werner Girke μοιράστηκε μαζί μου τα αποτελέσματα κάποιας έρευνας στην ανθρώπινη βιολογία. Η πρακτική αυτή χρησιμοποιείται στο έργο της αστυνομίας, με στόχο τον έλεγχο του άμαχου πληθυσμού. Υπάρχει μια ορισμένη διαδικασία απόκτησης οσμών από τους επισκέπτες με επακόλουθη διατήρηση και  αποθήκευση τους σε δοχεία. Σύμφωνα με τον Girke, η ανθρώπινη μυρωδιά δεν είναι απλά ένα καθολικό μέσο αναγνώρισης, αλλά και ένας αγωγός μέσω του οποίου μπορεί κανείς να ελέγξει ένα άτομο, τις συνήθειες και τις δράσεις του, από απόσταση.

     [σελ.4] Μια παρόμοια ανακάλυψη οι επιστήμονες του Ράιχ αντιμετωπίζουν στον τομέα της πυρηνικής φυσικής. Σύμφωνα με τον Girke, στο άμεσο μέλλον οι Γερμανοί μπορούν να εξασφαλίσουν ένα όπλο,  ο Gunther μου είπε, ότι είναι  ικανό να καταστρέψει τις πόλεις σε κλάσματα δευτερολέπτων. Πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτό το όπλο, λαμβάνουν από το Θιβέτ, Γερμανοί εμπειρογνώμονες.

Ο Gunther μου έδωσε το πρόγραμμα εργασίας της ηλεκτρομαγνητικής δομής της Γης για να μελετήσω.

Σύμφωνα με τους Γερμανούς επιστήμονες, στο εσωτερικό της Γης υπάρχει ένας εσωτερικός ήλιος, που περιστρέφεται δεξιόστροφα γύρω από τον άξονά της, ενώ η Γη περιστρέφεται αριστερόστροφα.

Το αποτέλεσμα είναι κάτι παρόμοιο με ένα ρότορα και στάτη, που περιστρέφονται αντίθετα σε σχέση το ένα με το άλλο για να παράγουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Η σύγχρονη επιστήμη έχει μια πολύ πενιχρά και εσφαλμένη κατανόηση της φύσης του ηλεκτρομαγνητισμού της Γης .

Εν τω μεταξύ, ο Girke αναφέρει ότι, με βάση αυτές τις αρχές, οι Γερμανοί εμπειρογνώμονες επινόησαν εντελώς νέους κινητήρες που πρέπει να εφαρμόζονται στον τομέα των αερομεταφορών.

Ο Επικεφαλής του ειδικού εργαστηρίου της NKVD:

Υπογραφή / Savel'ev /

Igor Gontcharov
[Translated by Olena Seredynska]
Eva Cat
ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/11/savelev.html#ixzz3K1XzyLUR