Φόβοι για παγκόσμιο κραχ!

Δώδεκα μέρες συμπληρώνονται σήμερα από το κλείσιμο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, της πρώτης ύστερα από 17 χρόνια.

Αν έως την ερχόμενη Πέμπτη, 17 Οκτωβρίου, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και το Κογκρέσο, όπου την πλειοψηφία έχουν οι ρεπουμπλικάνοι, δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε συμφωνία, οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι μια χρεοκοπία θα δημιουργήσει «παγκόσμιο οικονομικό χάος».

Αναλυτές εκτιμούν πως επειδή όλοι γνωρίζουν το τι μπορεί να ακολουθήσει, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία για την αύξηση του ορίου δανεισμού των Ηνωμένων Πολιτειών έως την Πέμπτη, είναι απίθανη μια τέτοια εξέλιξη.

Το ρεπουμπλικανικό κόμμα αρνείται να αυξήσει το όριο του ομοσπονδιακού δανεισμού, που ανέρχεται σήμερα στα 16,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Θέλοντας να επιτύχουν πλήγμα στην μεταρρύθμιση Ομπάμα στον τομέα της Υγείας, οι ρεπουμπλικάνοι επέμειναν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η χρηματοδότηση των ομοσπονδιακών υπηρεσιών πρέπει να συνδεθεί με την καθυστέρηση της εφαρμογής της μεταρρύθμισης, παρά τις εκκλήσεις μετριοπαθών του κόμματός τους για να μη συνδέονται αυτά τα δύο θέματα.

Κατά τη διάρκεια της χθεσινής μέρας, φημολογείτο αρχικά ότι οι δύο πλευρές βρίσκονταν κοντά σε συμφωνία, αλλά ήταν δύσκολο να εκτιμηθεί η πρόοδος των συνομιλιών, καθώς οι συμμετέχοντες στον διάλογο αρνήθηκαν να αποκαλύψουν τις λεπτομέρειες των συζητήσεων. Εντούτοις και οι δύο πλευρές μίλησαν για «εποικοδομητικές συνομιλίες».

Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα θα υπέγραφε ένα μέτρο για τη βραχεία αύξηση του ορίου του ομοσπονδιακού χρέους, εάν το Κογκρέσο ενέκρινε ένα «καθαρό» νομοσχέδιο, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αλλά θα προτιμούσε ένα πιο μακροπρόθεσμο μέτρο. Η κυβέρνηση Ομπάμα θεωρεί την πρόταση των ρεπουμπλικάνων, η οποία επιτρέπει να αυξηθεί το όριο του ομοσπονδιακού δανεισμού, αλλά συνδέει το ζήτημα αυτό με τις διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό, ότι δεν είναι αποδεκτή, διότι μπορεί να φέρει εκ νέου τη χώρα προ του κινδύνου να κηρύξει πτώχευση σε έξι εβδομάδες.

Οι συνομιλίες θα συνεχιστούν και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ενώ μερικοί προσδοκούν ότι μπορεί να υπάρξει συμφωνία πριν το πρωί της Δευτέρας, όταν θα ανοίξει το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Σε μια άλλη εξέλιξη, ο Πρόεδρος Ομπάμα συνομίλησε τηλεφωνικά με μια ομάδα περίπου 150 ηγετών μεγάλων επιχειρήσεων και τους ενημέρωσε για την εξέλιξη και την προοπτική των συνομιλιών. Επίσης, συνομίλησε με 25 κυβερνήτες αμερικανικών πολιτειών για τη διακοπή λειτουργίας της κυβέρνησης, τις επιπτώσεις στην οικονομία και στη λειτουργία των πολιτειακών υπηρεσιών.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι ΗΠΑ βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο μιας «μεγάλης οικονομικής αναταραχής», με σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία, εφόσον δεν μπορέσουν να αυξήσουν το όριο δανεισμού τους. Επίσης, οι υπουργοί Οικονομικών και ηγετικά στελέχη των κεντρικών τραπεζών της Ομάδας των 20 βιομηχανικά ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών, που συνεδριάζουν στην Ουάσιγκτον, στα πλαίσια της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, κάλεσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιλύσουν το πρόβλημα, εκφράζοντας μεγάλη ανησυχία για τις επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

 enikos

hellas-now.com

Βροχή" τα αιτήματα για άρση ασυλιών - Μετά τον Παπανδρέου για το "λεφτά υπάρχουν" μηνύσεις σε Στουρνάρα, Βενιζέλο, Αρβανιτόπουλο και Σαχινίδη

- Η μήνυση προς τον Γιώργο Παπανδρέου είναι από κάτοικο της Αττικής για το περιβόητο "λεφτά υπάρχουν"
- Έφτασε στη Βουλή δικογραφία που αφορά τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα

- Αφορά μήνυση πρώην στελέχους του ΤΑΙΠΕΔ που είχε αντισταθεί στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ
- Πρώην αστυνομικός κατέθεσε μήνυση κατά του Βενιζέλου και Σαχινίδη για τα διαθέσιμα του Δημοσίου

Μετά τη βροχή από αιτήματα για άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής που φτάνουν στη Βουλή, σήμερα σειρά έχουν και άλλα αιτήματα που αυτή τη φορά έχουν στο στόχαστρο άλλα πολιτικά πρόσωπα.

Όπως έγινε γνωστό αυτή τη φορά το αίτημα για άρση της ασυλίας που έφτασε στη Βουλή αφορούσε τον πρώην πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, καθώς ένας πολίτης έχει υποβάλλει μήνυση εναντίον του για το περιβόητο προεκλογικό σύνθημα του 2009 "λεφτά υπάρχουν", που εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε φούσκα.

Ο Π. Σταμάτης, κάτοικος Αθηνών, κατέθεσε μήνυση κατά του πρώην πρωθυπουργού και κατά παντός υπευθύνου, όπως αναφέρεται στη δικογραφία που έφτασε στη Βουλή, για τη διερεύνηση του αδικήματος της εξαπάτησης εκλογέων, της διασποράς ψευδών ειδήσεων ή της έτερης αξιόποινης πράξης σε βάρος του εκλογικού σώματος κατά την προεκλογική περίοδο του έτους 2009.

Και λίγο πριν κοπάσει ο θόρυβος για αυτό το αίτημα που έφτασε στη Βουλή, άλλη μία δικογραφία έφτασε στο ελληνικό κοινοβούλιο. Αυτή τη φορά, η δικογραφία είναι κατά του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ, Άννα Ζωηρού.

Στα διαβιβαστικά κείμενα, του αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Νικόλαου Ορνεράκη και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Παντελή, δεν γίνεται αναφορά στο περιεχόμενο της μήνυσης. Σημειώνεται, ωστόσο, πως η κ. Ζωηρού είχε καταγγείλει, με επιστολή της στον πρωθυπουργό, πως με πρωτοβουλία του Γιάννη Στουρνάρα απομακρύνθηκε από το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ, έχοντας διαφωνήσει στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και έχοντας αντιδράσει σε παραβιάσεις του κανονισμού λειτουργίας του διοικητικού συμβουλίου, στην αλλαγή των όρων του διαγωνισμού για τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ ΑΕ), σε αντικανονικές ανανεώσεις συμβάσεων συμβούλων κ.ά.

Δύο ακόμα δικογραφίες στη Βουλή

Στη Βουλή διαβιβάστηκαν σήμερα άλλες δύο δικογραφίες: Η μία αφορά τον τέως υπουργό και τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλο και Φ. Σαχινίδη, αντίστοιχα, κατόπιν μηνυτήριας αναφοράς του πρώην αστυνομικού Δ. Γεωργακόπουλου, για τον τρόπο διαχείρισης των διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου.

Η άλλη συντάχθηκε κατόπιν μηνυτήριας αναφοράς του εκπροσώπου του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για την τήρηση των Συμφωνιών του Ελσίνκι Π. Δημητρά κατά του υπουργού Παιδείας Κώστα Αρβανιτόπουλου και προκατόχων του υπουργών και υφυπουργών, για «πράξεις και παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους».
newsit

 

http://www.hellas-now.com/2013/10/blog-post_8547.html

Ο Ομπάμα στο μυστηριώδη και νεόκτιστο καταφύγιο του Λευκού Οίκου προετοιμάζεται για το Μεγάλο Γεγονός...την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του!!!

Ένα πραγματικά ζοφερό "επείγον δελτίο δράσης» που εκδόθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών ( ΥΠ.ΕΞ ) νωρίτερα σήμερα αναφέρει ότι η κύρια διεύθυνση πληροφοριών ( GRU ) έχει λάβει μήνυμα από «υψηλά ιστάμενες» πηγές στο Πεντάγωνο ότι ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα την περασμένη εβδομάδα ακύρωσε το ταξίδι του στην Ασία και αποσύρθηκε με πολλούς από τους κορυφαίους συμβούλους του στο μυστηριώδη και νεόκτιστο καταφύγιο του Λευκού Οίκου στο πλαίσιο της προετοιμασίας για αυτό που πολλοί στις μυστικές υπηρεσίες όλου του κόσμου καλούν Μεγάλο Γεγονός ( "Big Event").

Σημαντικό να σημειωθεί είναι ότι αυτές οι πηγές της GRU που κοινοποιήθηκαν από τους ομολόγους τους του Πενταγώνου την περασμένη εβδομάδα ανέφεραν ότι ο Ομπάμα ετοιμάζεται να επικαλεστεί τις εξουσίες που παρέχονται σ 'αυτόν υπό το 50 USC κεφάλαιο 13 θεωρώντας ότι διάφορες αμερικανικές πολιτείες είναι τώρα σε μια "κατάσταση εξέγερσης" επιτρέποντας του έτσι να επικαλεστεί το νόμο περί εθνικής έκτακτης ανάγκης υπό το 50 USC § 1621 και να επικαλεστεί το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο " "συνέχεια της κυβέρνησης σχέδιο για τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα του επιτρέψουν, κατ 'ουσίαν, να κυβερνήσει με δικτατορικές εξουσίες.

Εξίσου σημαντικό να σημειωθεί, ότι αυτό το δελτίο του ΥΠ.ΕΞ λέει, ότι το μυστηριώδες λευκό καταφύγιο ολοκληρώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο (2012) με κόστος 86 εκατομμύρια δολάρια (ΗΠΑ) κάνοντας πάνω από δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί και ο στόχος του οποίου παραμένει μυστικός.

Είναι ζωτικής σημασίας να σημειωθεί, αυτό το δελτίο λέει, ότι ο Ομπάμα σιωπηρά τον περασμένο μήνα παρέτεινε την μετά- 11/9 Δήλωση εθνικής ανάγκης, έχοντας πλέον, με τον τρόπο αυτό, την εξουσία να αναλάβει την Αμερική εφόσον το επιλέξει.
Στο πλευρό του Ομπάμα, στο σχέδιό του να αναλάβει τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό το δελτίο συνεχίζει, είναι ομάδες δημοσιογράφων (αλλιώς γνωστοί και ως "presstitutes " ) που περιλαμβάνουν πλέον κορυφαίους συντηρητικούς Αμερικανούς δημοσιογράφους που κλήθηκαν χθες σε "μία μυστική "off-the record συνάντηση στο Λευκό Οίκο με τον Πρόεδρο.

Ο σκοπός για τον οποίο ο Ομπάμα έχει δώσει εντολή στα δικά του προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης να προετοιμάσουν τον αμερικανικό λαό , αυτό το δελτίο αναφέρει περαιτέρω, μπορεί να φανεί από τις πρόσφατες αναφορές τους, οι οποίες περιλαμβάνουν:
1.) Ο πρώην Αμερικανός Βοηθός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών Paul Craig Roberts ο οποίος .υποστηρίζει ότι ο Ομπάμα πρέπει να δηλώσει έκτακτη εθνική ανάγκη και να κυβερνήσει ως δικτάτορας

2). Το μέλος του Κογκρέσο των ΗΠΑ Sheila Jackson Lee η οποία υποστηρίζει ότι ο Ομπάμα πρέπει να κηρύξει στρατιωτικό νόμο.

3.) Ο αρθρογράφος των New York Times, Thomas Friedman, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο αμερικανικός λαός στέκεται δίπλα στον Ομπάμα, .καθώς η ίδια η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο

4.) Ο αρθρογράφος των New York Times και καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον Sean Wilentz, προειδοποιεί ότι το καθεστώς Ομπάμα έχει αμελήσει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να υπερασπιστεί το Σύνταγμα και να τιμωρήσει τους Ρεπουμπλικάνους, που όπως είπε οδήγησαν τη χώρα του στην καταστροφή .

5.) Ο Νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman υποστηρίζει ότι ο Ομπάμα .πρέπει να δημιουργήσει μια συνταγματική κρίση, έτσι ώστε να αψηφήσει τους Ρεπουμπλικάνους εκβιαστές

Μπροστά στον μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο αμερικανικός λαός, ιστορικοί αναλυτές του ΥΠ.ΕΞ σε αυτό το δελτίο λένε, ότι ο Ομπάμα πάει να γίνει ένας σύγχρονος Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος ήταν ο 16 ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και ο οποίος υπήρξε ο αρχιτέκτονας του Εμφύλιου πολέμου του 1861-1865 .

Όπως και ο Ομπάμα, ο Λίνκολν εξελέγη κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο διχαστικές περιόδους της αμερικανικής ιστορίας με το θέμα τότε να είναι πάνω από τα δικαιώματα των επιμέρους κρατών έναντι της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε σχέση με αυτό της δουλείας.

Ο Λίνκολν, ο οποίος είχε διακηρύξει πριν γίνει Πρόεδρος ότι «η εξάλειψη και του τελευταίου , "μαύρου προσώπου από το αμερικανικό έδαφος θα ήταν" μια ένδοξη κορύφωση και που στην πρώτη Εναρκτήρια ομιλία του δήλωσε

""Δεν έχω κανένα σκοπό, άμεσα ή έμμεσα, να παρεμποδίσω τον θεσμό της δουλείας στα κράτη όπου υπάρχει. Πιστεύω ότι δεν έχω νόμιμο δικαίωμα να το πράξω, και δεν έχω καμία διάθεση να το πράξω ...

Παρ 'όλα αυτά ανάγκασε το έθνος του σε εμφύλιο πόλεμο και έγινε ο πρώτος ηγέτης των Ηνωμένων Πολιτειών που ανέστειλε το Σύνταγμα και επέκτεινε την κυριαρχία του με δικτατορικές εξουσίες.

Σήμερα πολλοί μελετητές του Lincoln και οι υποστηρικτές του Ομπάμα, αναφέρει η καναδική Free Press , λένε ότι ο Lincoln έσωσε το Σύνταγμα με την αναστολή της συνταγματικής ελευθερίας του Βορρά για όλη τη διάρκεια της διοίκησής του.

Αυτός υποτίθεται ότι "έπρεπε να καταστρέψει την συνταγματική ελευθερία, προκειμένου να την σώσει."

Ο Λίνκολν θεώρησε περαιτέρω το Σύνταγμα των ΗΠΑ ως ένα περιττό εμπόδιο στις πολιτικές φιλοδοξίες του δείχνοντας την πλήρη περιφρόνηση του για το δίκαιο του εδάφους (το δίκαιο των ιδρυτών της Αμερικής), με τη δρομολόγηση μιαςστρατιωτικής εισβολής εναντίον του Νότου χωρίς τη συγκατάθεση του Κογκρέσου των ΗΠΑ.

Ο Lincoln ανέστειλε το habeas corpus ( Το Χάμπεας Κόρπους είναι μια δικαστική πράξη που προστατεύει τον πολίτη από την παράνομη κράτηση, απαγορεύοντας τη δίκη προσώπων που κρατούνται παράνομα) και φυλάκισε χιλιάδες χωρίς δίκη απλά και μόνο γιατί είχαν αντίθετες πολιτικές απόψεις, λογόκρινε τις επικοινωνίες και ακόμη φυλάκισε πολλούς εκδότες εφημερίδων που αντιπολιτεύθηκαν στην τακτική του, κατάσχεσε όπλα, και όπως το άρθρο αυτό προειδοποιεί: « "Υπάρχει κάτι από αυτό που αρχίζει να ακούγεται οικείο ;


Έτσι, σήμερα, αυτό το δελτίο συνεχίζει, ο Ομπάμα έχει γίνει ο πρώτος πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία που δηλώνει ότι δεν θα διαπραγματευτεί με τουςομολόγους του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ , διέταξε τους Ομοσπονδιακούς εργαζόμενους να ""κάνουν τη ζωή των ανθρώπων όσο πιο δύσκολη γίνεται,ανέστειλε την εποπτεία της NSA που αποτελεί την πιο φοβερή και τρομακτική μυστική αστυνομική δύναμη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, και ελέγχει πάνω από 120.000 ένοπλους Ομοσπονδιακούς πράκτορες που μπορεί να εξαπολύσει ενάντια στον λαό του και που έχει χαρακτηριστεί ως " " εξίσου ισχυρός όσο ο στρατός των ΗΠΑ.

Τελειώνοντας, αυτό το δελτίο προειδοποιεί, ότι με τον Ομπάμα τώρα "ασφαλή στο καταφύγιό του," τους απειλώντας ιερείς με σύλληψη , εφόσον βοηθήσουν Αμερικανούς στρατιώτες και τις τράπεζες των ΗΠΑ να τοποθετούν στα ΑΤΜ 20-30% περισσότερα χρήματα σε περίπτωση απόσυρσης χρημάτων λόγω πανικού, αυτές οι προειδοποιήσεις της GRU του "Big Event" δεν μπορούν να απορριφθούν, δεδομένου ότι μπορεί, στην πραγματικότητα, να υπάρξει πλήρη ανατροπή της Αμερικής μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Από theviralpost

Απόδοση Κειμένου dorieas

katohika

hellas-now.com

Ε.Ν.D. Λαμπράκης, Βαλσαμάκης, Γεωργαντζάς στις 11.10.2013 στο artFM Radio

 

Ο Θουκυδίδης, ο τρωικός πόλεμος και η έννοια του μύθου

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα ομηρικά έπη κινούνται περισσότερο στο μύθο παρά στην ιστορική πραγματικότητα. Κι αυτό είναι απολύτως εύλογο, αφού η έννοια έπος, εξ’ ορισμού, εμπεριέχει την υπερβολή: «έπος: ποιητική σύνθεση μακρόπνοης έμπνευσης και μεγάλης έκτασης με διαπλεκόμενες ιστορίες, που εξυμνεί με θριαμβολογική, εγκωμιαστική και συχνά εξωραϊστική διάθεση γνωστά κατορθώματα ηρώων, θεών και ηγεμόνων». (Από το λεξικό του Μπαμπινιώτη). 

Το έπος αποσκοπεί στην τέρψη. Το έπος αφορά την ψυχαγωγική δυναμική της ομήγυρης που τρέφεται με μύθους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο εκτονωτικό, πιο εξισορροπητικό, πιο εξυψωτικό και ταυτόχρονα πιο καταπραϋντικό από τον ομαδικό μύθο. Γι’ αυτό οι ραψωδοί συνδέονται με τα πανηγύρια. Γιατί τα πανηγύρια συνδέονται με το ξέφρενο, δηλαδή με τη συναισθηματική απελευθέρωση. Ο μύθος είναι η πύλη αυτού του μηχανισμού. 

Είναι η μυσταγωγία της ομαδικότητας, που λειτουργεί σχεδόν ενορατικά, σαν παραίσθηση από κοινού, σαν συμμετοχικό ξεπέρασμα του εαυτού, σαν άνευ όρων παράδοση, σαν συλλογική – στα όρια του μεταφυσικού – εμπειρία. Κι αυτό ακριβώς είναι η φυγή. Μιλάμε για τη φυγή της ατομικότητας, που θέλει, έστω για λίγο, να ενωθεί με τους άλλους. Κι όσο πιο ζωντανά αναπαρίσταται ο μύθος, τόσο πιο αληθινός είναι. 

Η αλήθεια του μύθου δεν είναι παρά το μέτρο έντασης της φυγής. Στόχος του μύθου η στιγμιαία απώλεια της συνείδησης που διαχέεται μέσα στις συνειδήσεις των φανταστικών άλλων που διαμορφώνουν την εξέλιξή του. Κι από εδώ ξεκινά η διάπλαση. Γιατί η ταύτιση και η αποστροφή που μοιραία γεννάται, ως συναισθηματική συμμετοχή, δεν είναι η ασύνειδη επαναφορά του εαυτού που υπογείως καλείται να πάρει θέση, αλλά η επιβολή του μύθου που εξαναγκάζει το κοινό να ενταχθεί στο διαδραματιζόμενο γίγνεσθαι. 

Οι συγκρούσεις της φαντασιακής κοσμογονίας γίνονται υπόθεση προσωπική, αφού, με το ξεπέρασμα του εαυτού, όλα είναι προσωπικά, μετατρέποντας το μύθο σε βιωματική συνθήκη. Το βίωμα του μύθου είναι η μεγαλύτερη συναισθηματική είσπραξη, που μόνο ως ταύτιση μπορεί να ερμηνευτεί και που αποκτά ολοφάνερες παιδαγωγικές διαστάσεις, μετουσιώνοντας το φαντασιακό σε ρυθμιστικό παράγοντα συμπεριφοράς με τη διάπλαση των επιθυμιών κατά τα προβαλλόμενα πρότυπα. Γι’ αυτό τα ομηρικά έπη αποτέλεσαν την πιο αξιόπιστη εκπαιδευτική ύλη στην αρχαία Αθήνα. 

Γι’ αυτό εξακολουθούν να έχουν περίοπτη θέση και στα σημερινά σχολεία. Γιατί καθιστούν σαφές ότι το καλό ταυτίζεται με την ανδρεία, τη φιλοπατρία κτλ και ότι το λάθος ταυτίζεται με τη δειλία, τον εγωισμό κτλ. Μπροστά σ’ αυτή την οπτική η αλήθεια έχει ελάχιστη σημασία.

Αν όμως ο μύθος ταυτίζεται με την τέχνη, η αλήθεια ταυτίζεται με την επιστήμη. Κι αν η ιστορία είναι η αναζήτηση της αλήθειας για τα γεγονότα του παρελθόντος τότε δεν έχει άλλη επιλογή από να αποκτήσει επιστημονικές διαστάσεις, που μόνο μεθοδολογικά μπορούν να εξασφαλιστούν.

 Κι εδώ ακριβώς ξεκινά ο ρόλος του Θουκυδίδη: «Ο Θουκυδίδης ο Αθηναίος έγραψε την ιστορία του πολέμου των Πελοποννησίων και των Αθηναίων, πώς πολέμησαν μεταξύ τους, αρχίζοντας να γράφει αμέσως μόλις ξέσπασε, γιατί προέβλεψε και πως μεγάλες διαστάσεις θα πάρει και πιο αξιόλογος απ’ όλους τους προηγούμενους θα είναι». (Βιβλίο πρώτο, παράγραφος ένα, σε μετάφραση του Α. Γεωργοπαπαδάκου). 

Ο Θουκυδίδης προφανώς πέρασε τα πρώτα εφτά χρόνια του πελοποννησιακού πολέμου στην Αθήνα και γνώριζε τα γεγονότα από πρώτο χέρι, έχοντας ακούσει τους λόγους του Περικλή και τις συζητήσεις για την Πύλο και τη Μυτιλήνη. Όταν το 424 π.Χ εξορίστηκε για 20 χρόνια λόγω της απώλειας της Αμφίπολης, κατέφυγε στα κτήματά του στη Θράκη κι αφιερώθηκε στη συγγραφή της ιστορίας του πολέμου καθορίζοντας για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα τις βασικές αρχές της επιστημονικής ιστοριογραφίας: «Τις πράξεις που στη διάρκεια του πολέμου έγιναν, δεν έκρινα σωστό να τις γράψω βασισμένος στις πληροφορίες του πρώτου τυχόντα ούτε όπως εγώ νόμιζα, αλλά αφού ερεύνησα με κάθε δυνατή ακρίβεια για την καθεμιά, τόσο για κείνες που ο ίδιος ήμουν παρών όσο και για κείνες που μάθαινα από άλλους. 

Και η εξακρίβωση γινόταν δύσκολα, γιατί οι αυτόπτες μάρτυρες δεν έλεγαν τα ίδια για το ίδιο περιστατικό, αλλά καθένας ανάλογα με τη συμπάθειά του για τη μια ή την άλλη παράταξη ή καταπώς θυμόταν. Κι όσο στο να ακούει κανείς την αφήγησή μου, επειδή λείπει απ’ αυτήν το μυθικό, ίσως θα φανεί λιγότερο ευχάριστη. Όσοι όμως θα θελήσουν να γνωρίσουν με ακρίβεια αυτά που έγιναν κι εκείνα που, σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση, θα γίνουν κάποτε ξανά τέτοια ή παρόμοια τούτοι να κρίνουν το έργο μου ωφέλιμο θα μου είναι αρκετό. 

Το έργο έχει γραφτεί πιο πολύ σαν μελέτημα παντοτινό παρά σαν πρόσκαιρο ανάγνωσμα για να τα’ ακούν κάποιοι ευχάριστα». (Βιβλίο πρώτο, παράγραφος 22, μετάφραση Α. Γεωργοπαπαδάκος). Ο Θουκυδίδης ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι δεν γράφει για τέρψη, αλλά για την αλήθεια. Όμως και πάλι βρισκόμαστε μπροστά στο διδακτικό – παιδαγωγικό στοιχεία που θα ωφελήσει την ανθρωπότητα, αφού, για τον Θουκυδίδη, η ιστορία κινείται από νόμους που την υποχρεώνουν να επαναλαμβάνει «τέτοια ή παρόμοια» και που κινούνται «σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση». Κι αυτό ακριβώς ενδιαφέρει τον Θουκυδίδη, η ανθρώπινη φύση. Γιατί η επίσημη καταγραφή της ιστορίας δεν είναι τίποτε άλλο από τη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα στα διάφορα ιστορικά ερεθίσματα που όσο περισσότερο τα μελετά κανείς, τόσο περισσότερο διαπιστώνει ότι μοιάζουν.

Χάρτης της ομηρικής Ελλάδα

Ο Θουκυδίδης δεν εμπιστεύεται τα γεγονότα «όπως τα τραγούδησαν οι ποιητές, που τα μεγαλοποίησαν και τα στόλισαν, ή όπως τα εκθέσανε οι λογογράφοι, που περισσότερο ζήτησαν να τέρψουν τους ακροατές τους παρά να τους πουν την αλήθεια….». (βιβλίο πρώτο, παράγραφος 21). Εξάλλου γνωρίζει καλά ότι οι άνθρωποι είναι απολύτως επιρρεπείς στους μύθους: «Υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα, ακόμα και σύγχρονα κι όχι ξεχασμένα από την πολυκαιρία, για τα οποία κι οι άλλοι Έλληνες έχουν γνώμες σφαλερές, όπως λόγου χάρη ότι οι βασιλείς των Λακεδαιμονίων δεν έχουν μία ψήφο ο καθένας, αλλά δύο, κι ότι στο στρατό της Σπάρτης υπάρχει λόχος Πιτανάτης που ποτέ δεν υπήρξε. Τόσο λίγο ταλαιπωρούνται οι πολλοί να αναζητήσουν την αλήθεια και πιο πολύ κλίνουν να δεχτούν τα έτοιμα». (βιβλίο πρώτο, παράγραφος 20).

Τον τρωικό πόλεμο ο Θουκυδίδης τον συγκαταλέγει στην αρχαιολογία. Όταν ο Μίνωας οργάνωσε το ναυτικό και πολέμησε την πειρατεία, καθιστώντας τις θάλασσες ασφαλέστερες, άρχισαν να ακμάζουν τα παράλια. Υπήρχε ευημερία και κάποιοι «πλούσιοι έχτισαν τείχη γύρω από τις πόλεις τους. Γιατί επιθυμώντας τα κέρδη, κι οι φτωχότεροι δέχονταν την εξάρτηση από τους πιο δυνατούς, κι οι δυνατότεροι, διαθέτοντας πλούτο, έκαναν υποτελείς τους τις μικρότερες πόλεις. Βρίσκονταν πια σ’ αυτή την κατάσταση, όταν, αργότερα, έκαμαν την εκστρατεία εναντίον της Τροίας». (βιβλίο πρώτο παράγραφος 8). 

Το ιμπεριαλιστικό παιχνίδι της ισχύος ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσουμε στον τρωικό πόλεμο: «Ο Αγαμέμνονας, κατά τη γνώμη μου, κατόρθωσε να συγκεντρώσει τις δυνάμεις για την εκστρατεία εναντίον της Τροίας, κυρίως επειδή ήταν ο πιο δυνατός από τους άλλους ηγεμόνες, κι όχι επειδή οι μνηστήρες της Ελένης, που έγινε αρχηγός τους, είχαν δεσμευτεί με τους όρκους τους οποίους είχαν κάνει στον Τυνδάρεο», και συμπληρώνει: «Αφού παρέλαβε την κληρονομιά αυτή ο Αγαμέμνονας και ταυτόχρονα απέκτησε ναυτικό ισχυρότερο από οποιουδήποτε άλλου, μπόρεσε κατά τη γνώμη μου να κάμει εκστρατεία κι όσοι τον ακολούθησαν, το ‘καμαν περισσότερο από φόβο παρά από φιλοφροσύνη. 

Είναι, εξάλλου, φανερό πως αυτός πήρε μέρος στην εκστρατεία έχοντας τα πιο πολλά καράβια κι ότι έδωσε και στους Αρκάδες, όπως αναφέρει ο Όμηρος, αν μπορεί κανείς να βασιστεί στη μαρτυρία του….. Αν, λοιπόν, ο Αγαμέμνονας δεν είχε κάποιο αξιόλογο ναυτικό, δε θα μπορούσε, μια και ήταν στεριανός, να εξουσιάζει νησιά, εκτός από τα κοντινά του, που δεν είναι πολλά. Κι απ’ αυτήν την εκστρατεία πρέπει να συμπεράνει κανείς ποια ήταν η κατάσταση πρωτύτερα». (βιβλίο πρώτο, παράγραφος 9). Ο Θουκυδίδης, ορίζει από την αρχή τα οικονομικά συμφέροντα ως την κινητήρια δύναμη της ιστορίας. Γι’ αυτό κάνει λόγο για ανθρώπινα πάθη. Γιατί δεν υπάρχουν ούτε θεϊκές παρεμβάσεις, ούτε παιχνίδια της μοίρας, ούτε τυχαία περιστατικά. Μόνο η μάχη της εξουσίας, δηλαδή ο ανθρώπινος παράγοντας. 

Όμως η απομυθοποίηση του τρωικού πολέμου αφορά και το κομμάτι των καθαυτό πολεμικών επιχειρήσεων: «Κι αν ακόμη θα πρέπει να δώσουμε κι εδώ πίστη στον Όμηρο, ο οποίος, σαν ποιητής, είναι φυσικό να τη μεγαλοποίησε, και πάλι η εκστρατεία αυτή ήταν φανερά κατώτερη από τις σημερινές. Αναφέρει λοιπόν ο ποιητής πως από τα χίλια διακόσια καράβια που πήραν μέρος στην εκστρατεία, των Βοιωτών είχαν εκατόν είκοσι άντρες το καθένα και του Φιλοκτήτη πενήντα, θέλοντας να δείξει έτσι, κατά τη γνώμη μου, τα πιο μεγάλα και τα πιο μικρά. Οπωσδήποτε στον κατάλογο των καραβιών δεν αναφέρει πλοία άλλου μεγέθους. Ότι, εξάλλου, όλοι οι άντρες ήταν ταυτόχρονα κωπηλάτες και πολεμιστές το μνημονεύει, όταν μιλά για τα καράβια του Φιλοκτήτη. Εδώ λέει ότι όλοι οι κωπηλάτες ήταν και τοξότες. Επιβάτες, εκτός από τους βασιλιάδες και τους σπουδαιότερους αξιωματούχους, δεν είναι πιθανό να βρίσκονταν πολλοί πάνω στα πλοία, μια και επρόκειτο να περάσουν πέλαγος φορτωμένα πολεμικό υλικό κι εξάλλου δεν είχαν κατάστρωμα, αλλά ήταν φτιαγμένα με τον παλιό τρόπο, σαν τα πειρατικά. 

Αν λοιπόν πάρει κανείς το μέσον όρο των μεγαλύτερων και των μικρότερων καραβιών, δεν φαίνεται να ήταν πολλοί όσοι έλαβαν μέρος στην εκστρατεία, μια και στάλθηκαν σ’ αυτήν πολεμιστές από ολόκληρη την Ελλάδα. Αιτία γι’ αυτό ήταν όχι τόσο η έλλειψη ανθρώπων όσο η έλλειψη χρημάτων. Γιατί από ανεπάρκεια εφοδίων είχαν φέρει λίγο στρατό, τόσο μόνον όσον έλπιζαν ότι θα μπορούσε να συντηρηθεί επιτόπου πολεμώντας. Κι όταν αποβιβάστηκαν και νίκησαν στην πρώτη μάχη (αυτό είναι φανερό, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαν να προστατέψουν με τείχος το στρατόπεδό τους) και τότε δεν φαίνεται να χρησιμοποίησαν όλες τους τις δυνάμεις, αλλά από έλλειψη τροφίμων, επιδόθηκαν στην καλλιέργεια της Χερσονήσου και σε διαρπαγές. 

Εξ’ αιτίας αυτής της διασποράς των δυνάμεών τους μπόρεσαν οι Τρωαδίτες να αντέξουν δέκα ολόκληρα χρόνια στον πόλεμο, αφού ήταν ισόπαλοι με τις ελληνικές δυνάμεις που κάθε φορά έμεναν στο στρατόπεδο. Αν, αντίθετα οι Έλληνες είχαν έρθει έχοντας αποθέματα τροφίμων και αντί να ασχολούνται με τη γεωργία και τη διαρπαγή, πολεμούσαν συνέχεια όλοι μαζί, εύκολα, χάρη στην υπεροχή τους στις μάχες, θα είχαν κυριέψει την πόλη, αφού και διεσπαρμένοι που ήταν και με μέρος μόνο του στρατού τους κάθε φορά διαθέσιμο, άντεχαν. Αν, εξάλλου, είχαν κάνει ταχτική πολιορκία, θα κυρίευαν την Τροία σε μικρότερο χρόνο και με λιγότερον κόπο. 

Αλλά από έλλειψη χρημάτων και τα πριν από τα τρωικά ήταν ασήμαντα, κι αυτά τα ίδια, μόλο που υπήρξαν πιο ξακουστά από τα προηγούμενα, αποδείχνεται από τα πράγματα ότι ήταν κατώτερα από τη φήμη και την παράδοση που, χάρη στους ποιητές, έχει επικρατήσει σήμερα γι’ αυτά». (βιβλίο πρώτο, παράγραφοι 10 – 11). Όμως, όσο η σαφής γνώση της ιστορικής πορείας – που μόνο η ιστορία ως επιστήμη μπορεί να προσφέρει - καθίσταται απαραίτητη για τη διαμόρφωση ορθής κρίσης των γεγονότων (δηλαδή της ανθρώπινης συμπεριφοράς όπως εκτυλίσσεται στο πέρασμα των αιώνων), άλλο τόσο διαφωτιστικά λειτουργεί και ο μύθος, που, σε τελική ανάλυση, μετουσιώνοντας τα γεγονότα σε τέχνη – υπό το πρίσμα των δεδομένων υπερβολών – διεισδύει στην ανθρώπινη άβυσσο μετατρέποντάς την σε αντικείμενο ερμηνείας. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε δύο αντικρουόμενους μηχανισμούς, που τελικά συμφιλιώνονται, αφού επί της ουσίας εξυπηρετούν τους ίδιους στόχους. 

Ο εντοπισμός των κινήτρων συμπεριφοράς, η έννοια της συλλογικής δράσης, η φιλοδοξία της ατομικότητας, η αναγωγή των γεγονότων στο σήμερα, η απόπειρα πρόγνωσης, ο προβληματισμός, ο εντοπισμός της ενδεχόμενης επανάληψης, η αντίληψη της συνέχειας μέσα στο πέρασμα των αιώνων, ο φανατισμός, το οικονομικό συμφέρον, το παράλογο της βαρβαρότητας κτλ κτλ, με δυο λόγια ο παιδαγωγικός ρόλος της μελέτης του ανθρώπου ως το υποκείμενο της ιστορικής εξέλιξης, αφορά και την ιστορία, ως έννοια επιστημονική, και το μύθο, ως έννοια καλλιτεχνική. 

Γι’ αυτό και η ιστορική αποκατάσταση του τρωικού πολέμου από το Θουκυδίδη, δεν θα ματαιώσει ποτέ τη μυθοπλαστική απόδοση του Ομήρου, αλλά θα συμπλέουν αιώνια στο ίδιο αντιθετικό και ταυτόχρονα ενωτικό κουβάρι. Το πρόβλημα ξεκινά όταν χάνονται τα όρια κι όταν ο μύθος παρουσιάζεται ως γεγονός αλλοιώνοντας σκοπίμως την ιστορική αλήθεια. Όταν δηλαδή η ιστορία πλάθεται αυθαίρετα μετατρεπόμενη από μηχανισμός αναζήτησης της αλήθειας σε προπαγανδιστικό εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων. Όμως εδώ δε μιλάμε για μύθο. Εδώ μιλάμε για καιροσκοπισμό, κι αυτό είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία.

«ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» μετάφραση Α. Γεωργοπαπαδάκου εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ Ά έκδοση 1985

eranistis

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/10/blog-post_7971.html#ixzz2hRvlogPs