anti-ntp: Αξίζει να διαβαστεί...
Γράφει ο Βάνος
Τετάρτη..Είμαστε στη συμβολή των οδών Καραγιώργη Σερβίας και Σταδίου. Οι μπάτσοι κάνουν προσπάθεια να ωθήσουν τον κόσμο προς τα κάτω από την Βασιλέως Γεωργίου χωρίς αποτέλεσμα..Τα δακρυγόνα διαλύονται λόγω του αέρα που μάλιστα ωθεί τα ντουμάνια προς τηβουλή....
Ο κόσμος υποχωρεί μόλις 20-30 μέτρα και επιστρέφει σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Μετά από την πρώτη κιόλας υποχώρηση, ακούγονται τα πρώτα τακ-τακ από τις πέτρες στις ασπίδες των ΜΑΤ. Μα από πού ξεφύτρωσαν αυτοί; Πριν μόλις 10-15 λεπτά ήμαστανστην πάνω γωνία της ΒΓ και ούτε κουκουλοφόροι ούτε τίποτα. Μετά από 4-5 αποτυχημένες προσπάθειες για να διώξουν τον κόσμο τα ΜΑΤ κάνουν ντου πεζή με ταυτόχρονη ρίψη δακρυγόνων .Κάποια σκάνε 10-15 μέτρα από το κάτω άκρο της ΒΓ . Ο καπνός σηκώνεται στον αέρα κάθετα και μία ριπή αέρα τον ρίχνει κάτω, ακριβώς εκεί που ήμουν εγώ με τους φίλους μου.Αρχίζει η εσπευσμένη υποχώρηση κατά μήκος της Σταδίου. Αυτή την έφαγα γερά, μάλλον πιο γερά από οποιαδήποτε άλλη φορά όλες αυτές τις μέρες, και παρά το ότι την προηγούμενη ήμουν ακριβώς μπροστά από τη βουλή όταν πέσαν τα δακρυγόνα στο κέντρο της Αμαλίας. Δεν έχω βάλει μαλόξ στο πρόσωπο και δεν έχω παρά μια χάρτινη μάσκα μπογιατζή του 0,2€ στην τσέπη – αρνούμαι να δεχτώ ότι πρέπει να μασκαρευτώ για να διαδηλώσω. Ο κόσμος υποχωρεί βιαστικά βήχοντας , βρίζοντας, μερικοί ξερνάνε. Ο καπνός –με τη βοήθεια του αέρα – μας ακολουθεί και μας ωθεί σε βήμα επικίνδυνα ταχύ. «Ψυχραιμία – μη βιάζεστε-παιδιά, αργά» Το μάτι μου πέφτει φευγαλέα σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Μαλόξ στο πρόσωπο, και η γυναίκα κρατάει στη μύτη της ένα μαντηλάκι, από κείνα τα υφασμάτινα με τα αρχικά μας που και η δικιά μου γιαγιά μας έφτιαχνε όταν ήμασταν παιδιά. Οσύζυγος περπατάει αγέρωχος κρατώντας την αγκαζέ , χωρίς καμία προφύλαξη πέρα από το μαλόξ και κοιτάζοντας σιωπηλός κάτω. Τα μάτια μου έχουν σχεδόν κλείσει και δακρύζουν σε βαθμό που δυσκολεύομαι να δω που πηγαίνω. Η αναγούλα, η δυσκολία στην αναπνοή και η ζαλάδα με κάνουν να συνειδητοποιήσω ότι ενδέχεται να λιποθυμήσω. Κοιτάζω πίσω προσπαθώντας να δω που είναι οι φίλοι μου. Πρέπει να κρατηθώ , αρχίζω να ρίχνω χαστούκια στον εαυτό μου. Κουράγιο, η πλατεία Κολοκοτρώνη είναι κοντά και θα κάνουμε αριστερά να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα.
Νοιώθουμε εξευτελισμένοι, ταπεινωμένοι. Τα μάτια μας καρφωμένα στο σημείο απ’όπου ήρθαμε, αφουγκραζόμαστε τα τεκταινόμενα περιμένοντας να γυρίσουμε. Οι μπάτσοι όμως κατέβασαν ομάδες των 5-10 ατόμων στους κάθετους δρόμους για να αποτρέψουν ακριβώς αυτό. Στη συμβολή αυτών των δρόμων με τη Σταδίου, η «εμπροσθοφυλακή» παίζει πάλι πετροπόλεμο. Σα να μη φτάνει αυτό, ανάβουν και μια φωτιά στη μέση του δρόμου -στην πλευρά της πλατείας Κολοκοτρώνη προς το Σύνταγμα- με ξύλινα παρτέρια που καλύπτει το μισό του πλάτους του δρόμου και κάνει επικίνδυνη έως αδύνατη την επιστροφή του κόσμου. Κουκουλομασκοφόροι ξηλώνουν τα μάρμαρα από την ΑΤΕ. Μία κυρία φωνάζει «σταματήστε τους, δε βλέπετε τι κάνουν» ξανά και ξανά, μέχρι που έναπαλικάρι –χωρίς κουκούλα – ουρλιάζοντας λέει «τι θες να κάνουμε κυρία μου, δεν βλέπεις τι μας κάνουν , τι θες να τους πετάξουμε;» Το ίδιο σκηνικό όλες αυτές τις μέρες το ζήσαμε όλοι ξανά και ξανά. Επίθεση ΜΑΤ , υποχώρηση , επιστροφή – μέχρι που κάποια στιγμή η επιστροφή δεν κατέστη δυνατή.. Όσο αποφασισμένος και να είσαι, δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα άρμα με τις γροθιές σου.
Κοιτάζω την Τράπεζα της Ελλάδος και αναρωτιέμαι αν ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται μπροστά στην παντελώς απροστάτευτη μισή αιτία του κακού. Η κορυφή του όγκου του πλήθους έχει σταματήσει περίπου στα μέσα της πλατείας Κολοκοτρώνη. Από κει και πίσω, λαός όσο φθάνει το μάτι σου , ίσαμε την Ομόνοια. Κοιτάζω αυτό τον κόσμο..Ρούχα φθηνά , τσαλακωμένα, ιδρώτας, πρόσωπα γεμάτα ένταση και οργή. Άνθρωποι απλοί, μεροκαματιάρηδες ,μικροεπαγγελματίες, εργάτες, άνεργοι, φοιτητές και πιτσιρικάδες. Συνταξιούχοι και ηλικιωμένοι που ούτως ή άλλως τα ΄βγάζαν δύσκολα πέρα , και τώρα αντί να πηγαίνουν τα εγγονάκια τους βόλτα στο πάρκο, βρέθηκαν με μαλόξ στα μούτρα, αντιμέτωποι με τους μισθοφόρους της δημοκρατορίας, πολλοί απ’αυτούς πιθανόν όχι για πρώτη φορά. Κοντολογίς…Λαουτζίκος.. Όλοι αυτοί που οι «μιγάδες της νεοελληνικής ιστορίας» του Βεργίδη περιφρονούν σαν όχλο , αλλά που είναι όμως κατ’αυτόν οι πραγματικοί θεματοφύλακες του Ελληνισμού, αυτοί που κάθε φορά με τον τίμιο αγώνα τους θα διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια του λαού μας όταν οι μιγάδες θα την έχουν κάνει για το Κάιρο ή θα πολεμούν το σύστημα «εκ των έσω» μη αποποιούμενοι όμως των προνομίων τους. Κοιτάω αυτόν ακριβώς τον κόσμο, νοιώθοντας ότι δεν υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που θα ήθελα περισσότερο αυτή τη στιγμή να βρίσκομαι.. Εδώ που βρίσκομαι θυμάμαι τα βιβλία του Νίκου Βεργίδη, που αν κάνεις το λάθος και αφήσεις την αιρετικότατη –αλλά και μελετημένη – οπτική του να εισχωρήσει στο οικοδόμημα της σκέψης σου, θ’αρχίσει να στη ροκανίζει απ’τα θεμέλια, για να μην πω ότι θα στα κάνει γης μαδιάμ.
Όμως δεν έχουμε καμία τύχη..Όλη μας η ελπίδα είναι να ξαναγυρίσουμε στην πλατεία, να μην αφήσουμε να μας πάρουν αυτό το χώρο λες και είναι αυτή τη στιγμή το κέντρο του κόσμου, του οποίου οι κατάληψις θα σημάνει την ολοκληρωτική νίκη. Βαθειά μέσα μας ξέρουμε ότι είναι μάλλον ανώφελο, αλλά ονειρευόμαστε να είμαστε εκεί όταν θα βγαίνουν οι σύγχρονοι μιγάδες ούτως ώστε να τους ρίξουμε από απόσταση αναπνοής μια βροντερή γιούχα, λες και πρόκειται για μία βόμβα μεγατόνων την οποία πασχίζουμε να ξεφορτώσουμε πάνω στον εχθρό. Οι προστάτες τους όμως είναι πολύ πιο δυνατοί από εμάς , άσε που δεν είναι καν άνθρωποι αφού είναι όλοι ίδιοι σα δυο σταγόνες νερό, δεν έχουν πρόσωπα και έκφραση-μόνο κράνη και μάσκες- ούτως ώστε να δούμε τα αποτελέσματα των νοηματικών και λεκτικών μας όπλων στα μούτρα τους.
Η αδυναμία μας γιγαντώνει την οργή. «Μόνο με όπλα θα φύγουν αυτοί» ακούω από πίσω μου. «Δεν καταλαβαίνουν τίποτα». «Να’χαμε ένα MG3 στημένο εκεί πάνω..» «Αυτοί είναι ζώα» « Τι να κλάσουν οι πέτρες; Εδώ θέλει αντάρτικο..» Και γω αντίστοιχες σκέψεις κάνω..Εγώ που σέβομαι και τον τελευταίο σπόρο ζωής πάνω σ’αυτόν τον πλανήτη, φαντάζομαι τον εαυτό μου να πυροβολεί ένα ανθρώπινο όν με μάνα και πατέρα και παιδιά, και η εικόνα –προς έκπληξή μου- δεν μου φαίνεται και τόσο αποκρουστική. Θυμάμαι ξαφνικά τον λόγο που η πλατεία λέγεται πλατεία Κολοκοτρώνη όταν κάποια στιγμή σηκώνω λίγο τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι δύο μέτρα πίσω από το άγαλμα του γέρου πάνω στ’άλογό του. «Μήπως ήλθε η ώρα;..» αναρωτιέμαι, και είμαι σίγουρος ότι πολλοί εκείνη τη στιγμή μέσα σε αυτό το πλήθος έχουν δώσει ήδη την απάντηση.
Μαθαίνουμε ότι τα ΜΑΤ στην πλατεία έκαναν κίνηση λαβίδα ( κάτι που ποτέ δεν είχαν κάνει έως τώρα αφού πάντα αφήνουν μία διέξοδο προς την οποία απωθούν τον κόσμο ) και ωθούν τον κόσμο προς τα σκαλοπάτια , κάτι το αδιανόητα επικίνδυνο. Ο κόσμος που είτε από επιλογή είτε από τύχη βρέθηκε εκεί, τρώει το ξύλο της χρονιάς του.
Βλέπω τις ειδήσεις της ημέρας..Αν δεν είχα ηρεμήσει εν τω μεταξύ και δεν είχα κάνει τις σκέψεις που είχα κάνει καθώς γύριζα, θα περίμενα ότι με όλα αυτά που έγιναν θα είχε πέσει η κυβέρνηση , ή έστω θα είχε παραιτηθεί ο υπουργός δημοσίας τάξης ( προστασίας του πολίτη και τρίχες κατσαρές ), ότι η αντιπολίτευση θα είχε χαλάσει τον κόσμο κλπ κλπ .Δεν εκπλήσσομαι όμως ότι τίποτα απ’όλα αυτά δεν έχει συμβεί. Αντιθέτως.. Παρεμπιπτόντως, διαβάζω τώρα τελευταία: «Τα έχουν κάνει πάνω τους», «Τρέμουν την οργή του λαού» , «ξέρουν ότι πλησιάζει το τέλος και έχουν πανικοβληθεί» Όσοι τα γράφουν αυτά, μάλλον τις ευχές τους εκφράζουν, ή άντε αυτά που εισπράττουν από τα βουλευτάκια, όχι από την ηγεσία.Την επόμενη μέρα καθώς γυρνώ από τη Βούλα το βράδυ, βλέπω στα φανάρια της Γλυφάδας ίσαμε 50 –χωρίς υπερβολή- μηχανές και αντίστοιχο αριθμό δελτάδων. Τόσοι πολλοί που ήταν, νόμισα ότι γίνεται κάποια διαδήλωση. «Ε, αν μετά τα βόρεια προάστια ξεσηκώθηκε και η Γλυφάδα, τότε έχουμε ελπίδες..» σκέφτηκα χαμογελώντας. Αργότερα έμαθα ότι ο «πανικοβεβλημένος» πρωθυπουργός ήθελε να πάει να φάει ψαράκι, και γι αυτό κινητοποίησε τη μισή αστυνομία. Αντιθέτως λοιπόν.., αυτό που είδα την Τετάρτη απ’τη βουλή, ήταν έξτρα προκλητικότητα, χλεύη, υποκρισία και φυσικάψέματα, πολλά και εξοργιστικά ψέματα. «Μας εξωθούν στα όπλα ..» σκέφτηκα. Είναι προφανές ότι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν , και ξέρουν ότι θα υπάρξουν και άνθρωποι μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο που δεν θα σκεφτούν απλώς την προσφυγή στα όπλα, αλλά θα το κάνουν και πράξη, ή εν πάσι περιπτώσει το ελπίζουν. Μας εξωθούν με κάθε δυνατό τρόπο στα άκρα, ακόμα και με την άρνησή τους να μας ακούσουν έστω μία φορά να τους γιουχάρουμε. Γι αυτό αδειάζουν οι μπάτσοι την πλατεία κάθε φορά με τόση σχολαστικότητα και επιμέλεια .Έτσι , να μας κάνουν να χάσουμε κάθε λογική, να λειτουργήσουμε ενστικτωδώς όπως λειτουργεί κάθε ζωντανό όν σε αυτό τον πλανήτη που δέχεται επίθεση. Να σκάσουμε βρε αδερφέ από την οργή και την ανημποριά στην οποία μας οδηγούν οι ειρηνικές διαδηλώσεις, να πούμε «φτάνει πια!..»
Ας δούμε λοιπόν τι πιθανότητες για ένοπλο αγώναυπάρχουν. Εννοείται ότι αφού μας εξωθούν εκεί, θα έχουν λάβει και τα μέτρα τους. Θέλουν ντε και καλά να μας αντιμετωπίσουν στο γήπεδό τους, και με τα όπλα που θα διαλέξουν αυτοί.
1-
Η ποιο λογική/παράλογη αντίδραση: Κάποιος / κάποιοι που τα έχουν πάρει στη κράνα , ( πιθανότατα Κρητικοί για τους οποίους θα είναι ευκολότερο να βρουν όπλα ) βρίσκουν μερικά αυτόματα και στην επόμενη πορεία, σε κάποια ευκαιρία γαζώνουν πέντε-δέκα μπάτσους. Οι μπάτσοι απαντούν ασύμμετρα – αλλά και με πανικό αφού θα είναι δύσκολο να αντιληφθούν από πού τους έρχονται τα πυρά – όπως συνηθίζουν , και ακολουθεί λουτρό αίματος με δεκάδες /εκατοντάδες νεκρούς διαδηλωτές . Πιο ονειρικό σενάριο για αυτά τα αδίστακτα ανθρωπάρια που μας κυβερνούν δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Είναι σημαντικό να υπάρξουν ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΝΕΚΡΟΙ – ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ , ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ( Το ακούτε αυτό κύριοι των ΜΑΤ που εκτελείτε διαταγές;) για να μην αποδοθεί το όλο επεισόδιο σε ασύμμετρη κρατική βία .Για να μην γράφω τα ίδια, αντιγράφω από ένα σχόλιο μου προ μερικών ημερών:
Ο Πρώτος που θα κάνει την τρέλα να κατεβάσει οτιδήποτε στην πλατεία, ( ο νοών νοήτω) ή θα κάνει οποιαδήποτε ενέργεια ( και πάλι ο νοών νοήτω ) που θα συνδέεται με αυτήν, θα γραφτεί στην ιστορία ως ο πιο βλάξ πατριώτης που υπήρξε ποτέ..Την άλλη μέρα ( ή ίσως και την άλλη ώρα ) θα έχει γεμίσει η Αθήνα με άνδρες της Φρόντεξ με τα οπλοπολυβόλα υπό χείρας, πιθανόν και με στολές Ελλήνων αστυνομικών. Με τον ίδιο τρόπο θα φυλάσσονται και υπουργεία , σπίτια και πολιτικά γραφεία υπουργών κλπ.Τέρμα οι πορείες, τέρμα οι συγκεντρώσεις φυσικά.. για λόγους ασφαλείας. Σαν να βλέπω μάλιστα τον σιχαμένο να μιλάει στο βήμα της βουλής με το ψευτοτσαμπουκαλίδικο ύφος και να λέει χτυπώντας το χέρι στην έδρα: “Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Οι πολίτες μας εμπιστεύθηκαν τη δημοκρατία μας και υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να τη διαφυλάξουμε.Θα σώσουμε αυτή τη χώρα από την τρομοκρατία..”
..Κατά το θα σώσουμε αυτή τη χώρα από χρεοκοπία. Η κυβέρνηση θα βρει την ευκαιρία να επικαλεστεί το άρθρο 48 του συντάγματος και να κυρήξει τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας, με τη συνακόλουθη ανάκληση δημοκρατικών δικαιωμάτων μας. Οι πάντες στο κυβερνών κόμμα –αλλά και σε άλλα- θα καλωσορίσουν με μεγάλη ανακούφιση τον -στην ουσία του- στρατιωτικό νόμο. Τέρμα οι γιούχες όταν θα πηγαίνουν στα γραφεία τους ή όταν θα κυκλοφορούν στο δρόμο. Κάθε γωνιά και ένας αστυνόμος οπλισμένος σαν αστακός. Ονειρεμένηκατάσταση..Η δημοκρατία θριάμβευσε! Βόλτες, ψαροφαγία ,γλέντια και μακαρονάδες … χωρίς βαρκάδες.Ζωάρα!
Όποιος έχει σκεφτεί να κάνει κάτι τέτοιο, ας το ξεχάσει καλύτερα. Είναι προετοιμασμένοι άριστα γι αυτό , ακόμα και για περίπτωση κατάληψης της βουλής. Δεν διαβάζουμε μόνο εμείς ιστορία..Διαβάζουν και αυτοί. Τα παραπάνω θα δυσχεράνουν σε ασύλληπτο βαθμό την ανακατάληψη της χώρας μας και πάντως σε καμία περίπτωση πριν την ολοκληρωτική της καταστροφή και το ξεπούλημα των πάντων. Το επόμενο βήμα της αντίστασης πλέον, θα είναι φυσικά αυτό που πολλοί μπορεί να υποστηρίζουν και σαν πρώτη επιλογή, δηλαδή:
Αντάρτικο πόλεων: Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία των μεγάλων οργανώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό(Baader Meinhof, BrigateRosse,17N κλπ) ξέρει πολύ καλά ότι επί της ουσίας δεν πέτυχαν τίποτα απολύτως. Τίποτα προς όφελος του λαού εννοώ, αντιθέτως πέτυχαν πολλά προς όφελος αυτών εναντίον των οποίων –υποτίθεται ότι -αγωνισθήκαν. Το ποιο προφανές είναι ότι η δράση τους οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη καταστολή, σε βαθμό που ο κόσμος άρχισε να πιστεύει -πιθανόν δίκαια σε αρκετές περιπτώσεις – ότι είναι έμμισθοι υπάλληλοι της εξουσίας. Είναι προφανές ότι τέτοια κινήματα λειτούργησαν ως σφουγγάρι για την απορρόφηση της λαϊκής οργής, είτε το έκαναν σκόπιμα είτε όχι. Την εξουσία πάντως την υπηρέτησαν άριστα , βγάζοντας από τη μέση πολλούς που θα ήθελε η ίδια να βγάλει. Οι ερυθρές ταξιαρχίες για παράδειγμα απήγαγαν τον Aldo Moroκαι βρέθηκαν στη θέση του να μην ξέρουν τι να τον κάνουν αφού αντελήφθησαν ότι η εξουσία στην ουσία τους τον παρέδωσε ιδία βουλήσι και δεν τον ήθελε πίσω με τίποτα.
Σε τέτοιες οργανώσεις, πολύ συχνά παρεισφρύουν πράκτορες που οδηγούν τα πράγματα προς κατευθύνσεις που συμφέρουν την εξουσία, και όχι το λαό. Ενδιαφέρον έχει επίσης και το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού σχετικά με τους Βαρδινογιάννηδες και τη 17Ν.
Το συμπέρασμα είναι μία απ’τα ίδια με το προηγούμενο: «Καλά του ‘κάναν» θα λέει ο λαός μετά από κάθε πετυχημένη ενέργεια, αλλά αποτέλεσμα ουδέν. Η δε προβοκάτσια θα πέφτει σύννεφο. Μια βόμβα για παράδειγμα που θα σκάσει και θα πεθάνουν 5-10 αθώοι, κι άντε μετά να βρεις άκρη ποιος είναι ποιος. Και να τα προσχήματα για ακόμα πιο σκληρή καταστολή. Πιό γενικευμένη προοπτική αυτού είναι η επόμενη εκδοχή ένοπλου αγώνα:
Γενικευμένο αντάρτικο στα πρότυπα της αντίστασης στην κατοχή, αντάρτικος στρατός , ΕΛΑΣ Β’ ή κάτι τέτοιο.. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η δημιουργία –στην παρανομία – ενόςστοιχειωδώς αξιόμαχου στρατού τουλάχιστον 20-30.000 ανδρών ο οποίος θα είναι σε θέση να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα, έστω και σε μια μεμονωμένη γεωγραφική περιοχή και να την κρατήσει. Γιατί αυτό είναι που μετράει πραγματικά , το να καταλάβεις την εξουσία (ή να εγκαθιδρύσεις νέα ) καταλαμβάνοντας όλα τα κυβερνητικά πόστα και εκδιώκοντας/συλλαμβάνοντας τους κρατούντες. Αν δεν καταλάβεις υπουργεία / Βουλή / αστυνομία / τηλεπικοινωνίες , δεν έχεις καμία τύχη. Στην καλύτερη θα οδηγηθείς σε εμφύλιο, ειδικά αν ο στρατός της χώρας είναι ομοεθνείς σου. Στη χειρότερη, αν ο στρατός αρνηθεί να σε πολεμήσει, ας μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα υπάρξει προσφυγή σε διεθνή στρατιωτική επέμβαση. Αλλά το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ εκεί ούτως ή άλλως. Οι συνθήκες δεν είναι ίδιες με της κατοχής. Δεν είναι δυνατόν να βγουν σήμερα 20-30000 νοματαίοι –έστω και αν είναι χωρισμένοι σε μικρές ομάδες – στην παρανομία και να ζουν στο βουνό. Θα τους βρουν την άλλη μέρα. Δεν είναι δυνατόν και να εξοπλιστούν από πουθενά τόσοι πολλοί άνθρωποι, παρά μόνο χτυπώντας και αποσπώντας όπλα από τον ίδιο τον Ελληνικό Στρατό άρα…εμφύλιος. Ούτε υπάρχει φυσικά η δυνατότητα για απόκτηση βαρέων όπλων. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι θα υπάρξει σύμπραξη με τμήματα του στρατού, αλλά και αυτή η προοπτική παρουσιάζει πολλά προβλήματα. Το πρώτο και κυριότερο είναι ότι με τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν σήμερα και με τους κάθε λογής πράκτορες που κυκλοφορούν, το εγχείρημα θα ανακαλύπτονταν και θα εξοντονώταν πριν οι σχεδιαστές του φτάσουν σε αριθμό όχι τους 30.000, αλλά ίσως μερικές δεκάδες.
Σε κάθε περίπτωση, η ένοπλη κατάληψη της εξουσίας μπορεί να γίνει μόνο από έναν οργανωμένο στρατό όπως ο Ελληνικός στρατός. Κάθε άλλη προοπτική ένοπλης πάλης είναι σχεδόν με βεβαιότητα καταδικασμένη στην αποτυχία και το μόνο που θα κάνει θα είναι να δώσει στους προδότες όλα τα προσχήματα που χρειάζονται για να διαιωνίσουν για όλο το ορατό μέλλον την εξουσία τους. Και μη μου πει κανείς για εκλογές και ΝΔ και τι λέει ο Σαμαράς. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην εναλλαγή των κομμάτων στο τιμόνι της Αργεντινής, το τι έλεγαν και το τι έπραξαν, και θα καταλάβει. Υπάρχει σχεδιασμός εκ των άνω, και κανείς εξ αυτών δεν είναι τόσο χαζός ώστε να παίξει όλα του τα λεφτά σε ένα άλογο. Η τακτική είναι γνωστή…( ευτυχώς ελάχιστα πετυχημένη στην Ελλάδα αν κρίνει κανείς από τα ποσοστά της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις ) Όταν ο ένας μπαχαλεύει, ο «ανένδοτος» άλλος απορροφά τη λαϊκή οργή και εμπορεύεται ελπίδα. Οι ίδιοι που του έχουν αναθέσει αυτό το ρόλο, τον επιπλήττουν αδιάκοπα και τον παρουσιάζουν ως ανυποχώρητο για να τον καθιερώσουν ως αγωνιστή και πατριώτη στη συνείδηση του λαού. Και μετά, άντε φτου κι’απ την αρχή. Πολύ φοβάμαι ότι το γνωστό παλικάρι της ΝΔ – το οποίο εκτιμώ βαθύτατα για το θάρρος και την διαχρονική εντιμότητά του – δεν το έχει αντιληφθεί, ή πιθανότατα το έχει αντιληφθεί αλλά προτιμά να κρατά τη θέση του ούτως ώστε να μην εκλείψει μία από τις ελάχιστες φωνές αληθείας και αντίστασης μέσα στο κοινοβούλιο. Δεν μπορώ παρά να του δώσω δίκιο και να του ευχηθώ το καλύτερο στον άνισο αγώνα που δίνει. Πολύ φοβάμαι όμως ότι σε περίπτωση που η ΝΔ κερδίσει τις επόμενες εκλογές, εις αναγνώριση των αγώνων του από την ηγεσία της ΝΔ και για να συνεχίσει να αγωνίζεται για το καλό της πατρίδας, θα του δοθεί το εξαιρετικά σημαντικό νεοσυσταθέν υπουργείο «σαρδέλας και λοιπών ιχθύων»..Η θέση του υπουργού οικονομικών φυσικά και θα καταληφθεί από έναν τεχνοκράτη «..που γνωρίζει καλά τα θέματα του χρέους», πιθανόν τραπεζίτη ή κάτι αντίστοιχο.
Να ξεκαθαρίσω κάτι εδώ: Δεν είμαι ιδεολογικά αντίθετος στην προσφυγή στα όπλα. Υπάρχουν περιπτώσεις ( εξωτερική εισβολή – κατοχή κλπ ) που είναι απαραίτητη και δεν θα δίσταζα να την υποστηρίξω εάν ένοιωθα ότι είναι ο ποιο ανώδυνος και ρεαλιστικός τρόπος για την κατάλυση της κατοχής και της ανακατάληψη της πατρίδας μας, ή η τελευταία λύση , έστω και μόνο για λόγους αξιοπρέπειας. ( Και φυσικά τότε δεν θα δημοσιοποιούσα ένα αντίστοιχο άρθρο!) Είμαι αντίθετος όμως στην προσφυγή στα όπλα ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ,γιατί και μόνο γιατί θα βλάψει την υπόθεση μας. Ακόμα και αν κατάφερνε το πλήθος να καταλάβει τη βουλή –και ναι, τότε τα ελικόπτερα θα έλθουν και θα έχουν θέσεις πριβέ- δεν μπορεί να γίνει τίποτα αν δεν υπάρχει από κάτω κυβέρνηση έτοιμη να αναλάβει τα ηνία. Και βέβαια δεν εννοώ και δεν θέλω κανένα από τα άλλα κόμματα να το πράξει, ούτε φυσικά κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ή προσωπικοτήτων. Αυτός που θα κυβερνήσει θα πρέπει να είναι αληθινά ο λαός και κανένας άλλος. Θα επανέλθω σε αυτό το θέμα σε άλλη ανάρτηση.
Για να ξαναγυρίσω στο θέμα του στρατού: Τι πιθανότητες υπάρχουν σήμερα για μια δυναμική ενέργεια από την πλευρά του στρατού; Δεν μιλάω για τίποτα χουντόφατσες που ονειρεύονται δικτατορίες σε βάθος χρόνου, αλλά για αληθινούς πατριώτες που θα ήθελαν να αποκεφαλίσουν τη σημερινή πολιτική λαίλαπα , να ακυρώσουν το μνημόνιο και να προκυρήξουν εκλογές μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Είναι νομίζω αυτονόητο ότι ο στρατός είναι σε θέση να γνωρίζει άριστα αυτά που ο κάθε άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα που έχει στοιχειωδώςενδιαφερθεί για τα τεκταινόμενα γνωρίζει: Υπάρχει σχεδιασμός εκ των άνω και οι εντόπιοι εκτελεστές του σχεδίου είναι δωσίλογοι και προδότες εσχάτου βαθμού, ικανότατοι, αδίστακτοι και πανούργοι στην εκτέλεση της «αποστολής» τους. Γιατί λοιπόν ο στρατός δεν επεμβαίνει; Εφόσον οι καταστροφές που πλήττουν τη χώρα αυτή τη στιγμή είναι ίδιες αν όχι -σε βάθος χρόνου- μεγαλύτερες ενός πολέμου, γιατί δεν αναλαμβάνει δράση;
Νομίζω ότι θα ήταν μεγάλη αφέλεια να πιστέψουμε ότι οι κρατούντες ξεκίνησαν την υλοποίηση του σχεδίου τους χωρίς προηγουμένως να εξασφαλίσουν τα νώτα τους από τον μοναδικό πόλο δύναμης μέσα σε ένα κράτος που θα μπορούσε να τους ανατρέψει άμεσα. Η εξασφάλιση αυτή δεν προήλθε από πράξεις της παρούσας κυβέρνησης κατά την περίοδο Βενιζέλου όπως θα περίμενε κανείς, αλλά απορρέει από τις πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές της χώρας μας, με πρώτη την ίδια την ένταξή μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ο Ε.Σ φαίνεται να έχει γαλουχηθεί τις τελευταίες δεκαετίες με το δόγμα της προσκόλλησης στο άρμα των ΕΕ/ΝΑΤΟ. Επίσης φαίνεται ότι αποδέχεται πλήρως και το δόγμα της μεταψυχροπολεμικής εποχής σύμφωνα με το οποίο ο στρατός δεν είναι μόνο ο ένοπλος προστάτης της εθνικής ανεξαρτησίας ενός κράτους, αλλά έχει και άλλους ρόλους που καλείται να παίξει εντός και εκτός συνόρων, όπως πχ την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, εσωτερικών ταραχών και εξεγέρσεων, ειρηνευτικές αποστολές, αντιμετώπιση της κυβερνοτρομοκρατίας κλπ. Είναι ανατριχιαστική αυτή η παράμετρος την οποία με πολύ απλό και κυνικό τρόπο εξηγεί ο συνταγματάρχης ε.α Αντώνης Μυλωνάκης