Βρήκε βάζο «Από τον βασιλιά Κρόνο της Ατλαντίδας»; – Η απιστευτη ιστορια του Πωλ Σλημαν

Από μιά ασυνήθιστη σειρά γεγονότων, οι δραστηριότητες του υποτιθέμενου εγγονού του Ερρίκου Σλήμαν, Πώλ Σλήμαν προκάλεσαν σημαντική δυσφήμηση στη θεωρία της Ατλαντίδας.

Το πρόσωπο μυστήριο και υποτιθέμενος εγγονός του διάσημου αρχαιολόγου, σ’ ένα άρθρο που έγραψε για το συγκρότημα εφημερίδων Χήρστ το 1912, υποστήριξε πως ο παππούς του είχε επίσης ενδιαφερθεί για την Ατλαντίδα, λίγο πριν πεθάνει το 1890, είχε αφήσει ένα σφραγισμένο φάκελο που έπρεπε ν’ ανοιχτεί από κάποιο μέλος της οικογένειας και που θα αφιέρωνε τη ζωή του στις έρευνες που Μάλιστα, ο Πωλ Σλήμαν διατεινόταν πως μια ώρα πριν πεθάνει, ο παππούς του είχε προσθέσει ένα ασφράγιστο υστερόγραφο με την εντολή:


«Σπάσε το αγγείο με την κεφαλή της κουκουβάγιας. Εξέτασε το περιεχόμενο του. Περιέχει την Ατλαντίδα»

Ο Πωλ έγραψε οτι δεν άνοιξε το φάκελλο, που είχε κατατεθεί σε μια γαλλική τράπεζα, παρά μόνο το 1906.

‘Οταν τελικά τον άνοιξε έμαθε πώς ο παππούς του, στις ανασκαφές της Τροίας, είχε βρει ένα μπρούτζινο βάζο που περιείχε πήλινες πινακίδες, μεταλλικά αντικείμενα, νομίσματα και απολιθωμένα οστά, με μια «φοινικική» επιγραφή πάνω στο βάζο που έλεγε:


«Από τον βασιλιά Κρόνο της Ατλαντίδας»

Σύμφωνα με τον Πωλ Σλήμαν, ο παππούς του είχε εξετάσει ένα αγγείο από το Τιχουανάκο και είχε βρει μέσα του πήλινα θραύσματα με την ίδια χημική σύνθεση καθώς και μεταλλικά αντικείμενα με το ίδιο ακριβώς κράμα από πλατίνα, αλουμίνιο και χαλκό. πείστηκε έτσι ότι τα διαφορετικά αυτά αντικείμενα συνδέονταν με κάποιο κοινό δεσμό προέλευσης: την Ατλαντίδα.

Και, σύμφωνα πάντα με τον Πωλ Σλήμαν, συνέχισε τις παραγωγικές του έρευνες, βρίσκοντας πολλά χειρόγραφα σε πάπυρο στην Αγία Πετρούπολη σχετικά με την αιγυπτιακή προιστορία καθώς κι ένα χειρόγραφο που αναφερόταν σε μια αναζήτηση της Ατλαντίδας από τους Αιγυπτίους.

Τις έρευνες αυτές τις έκανε μυστικά μέχρι το θάνατο του (πράγμα που δεν μοιάζει καθόλου με την τακτική του Ερρίκου Σλήμαν).

Ο νεότερος Σλήμαν έγραψε πως έκανε τις έρευνες του πριν γυρίσει στο Παρίσι και πριν σπάσει το βάζω με την κεφαλή της κουκουβάγιας.

Μέσα στο αγγείο βρήκε ένα τετράγωνο δίσκο από λευκό μέταλλο, πολύ μεγαλύτερο απ’το λαιμό του βάζου, «στην μια πλευρά του οποίου ήταν χαραγμένα παράξενα σχέδια και εικόνες που δεν έμοιαζαν με τίποτα απ’ όσα είχα δει ως τότε, ούτε ιερογλυφικά ούτε γράμματα».

Στην άλλη πλευρά υπήρχε μια αρχαία φοινικική επιγραφή:


«…ήρθαμε απ’ το ναό με τους διαφανείς τοίχους» το γράμμα….

Ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια της συλλογής του παππού του, ο Πωλ ισχυριζόταν πως βρήκε ένα δαχτυλίδι απ’ το άγνωστο εκείνο κράμα, ένα αγαλματίδιο ελέφαντας σκαλισμένο σε απολιθωμένο κόκκαλο, καθώς κι ένα χάρτη που είχε χρησιμοποιήσει ένας Αιγύπτιος θαλασσοπόρος που αναζητούσε την Ατλαντίδα. (Μήπως το είχε δανειστεί απ΄το μουσείο της Αγίας Πετρούπολης στη διάρκεια των ερευνών του;)

Συνεχίζοντας τις έρευνες του στην Αίγυπτο και στην Αφρική, ο Πωλ Σλήμαν βρήκε κι άλλα αντικείμενα απ’το μυστηριώδες εκείνο μέταλλο που τον έκανε να δηλώσει πως είχε πέντε κρίκους στην αλυσίδα των ερευνών του:

«Τα νομίσματα της μυστικής συλλογής του παππού μου, το νόμισμα από το βάζο της Ατλαντίδας, τα νομίσματα από την αιγυπτιακή σαρκοφάγο, το νόμισμα απ’ το βάζο της Κεντρικής Αμερικής και το (μεταλλικό) παιδικό κεφάλι της Ακτής του Μαρόκου.»

Ένας ουδέτερος παρατηρητής θα μπορούσε να ταυτίσει την επιθυμία του Πωλ Σλήμαν να βρίσκει μυστηριώδη νομίσματα με την λογικότερη επιθυμία ν’ αποκτήσει σύγχρονα χρήματα, προ πάντων που πρώτα πούλησε την ιστορία του στο δημοσιογραφικό συγκρότημα και εκ των υστέρων κανένα από τα ευρήματα του δεν παρουσιάστηκε για αν εξεταστεί.
Η τελική του δήλωση σχετικά με τις ανακαλύψεις του είναι:

«Αλλά αν έλεγα όλα όσα ξέρω, θα έπαυε να υπάρχει μυστήριο»

Σίγουρα πρόκειται για μια από τις πιο αινιγματικές δηλώσεις στην ιστορία της επιστημονικής έρευνας.

Βιβιογραφία
Το Μυστήριο της Ατλαντίδας, Τσαρλς Μπέρλιτζ Εκδόσεις Ωρόρα σελ.184-186
aorata-gegonota

ΜΕΣΩ takalyterotera2

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗconspiracyfeeds

 

http://www.diadrastika.com/2016/05/mystirio-tis-atlantidas-apistefti-istoria-tou-pol-sliman.html

Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν μύθος!

Τι υποστηρίζει επιστημονική έρευνα για το χρυσόμαλλο δέρας και πώς το συνδέει με τα ιστορικά δεδομένα.
Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν καθαρά αποκύημα της φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά βασιζόταν σε ιστορικά δεδομένα! Μπορεί, δηλαδή, ο Πηλέας να ανέθεσε στον Ιάσονα να φέρει το πολυπόθητο χρυσόμαλλο δέρας, ένα ισχυρό σύμβολο εξουσίας, αλλά γιατί το δέρμα ενός τόσο κοινού ζώου θεωρείτο τόσο σημαντικό;
“Η απάντηση είναι εύκολη, αν διερευνηθεί ο τρόπος απόληψης του χρυσού από τα χρυσοφόρα ποτάμια την εποχή του Χαλκού. Ιδιαίτερα ο ποταμός Φάσις στην περιοχή της Κολχίδος (σημερινή Γεωργία) ήταν γνωστός για τις ποσότητες ψηγμάτων χρυσού που μετέφερε.

Αρχικά, η απόληψη αυτού του πολύτιμου μετάλλου γινόταν με προβιές, κυρίως προβάτων, τις οποίες βουτούσαν οι μεταλλευτές μέσα στο ποτάμι, όπου και εγκλωβίζονταν τα ψήγματα του χρυσού. Στη συνέχεια οι προβιές στέγνωναν και τινάζονταν για να συλλεχθεί ο χρυσός ή καίγονταν για να αποληφθούν οι σβόλοι του χρυσού.
Με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη των τεχνικών, οι προβιές τοποθετούνταν σε σταθερά ξύλινα ρείθρα μέσα στην κοίτη του ποταμού» εξήγησε ο Μάρκος Βαξεβανόπουλος, υποψήφιος διδάκτορας γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε διάλεξη που έδωσε πρόσφατα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Βόλου, με θέμα: “Αρχαία μεταλλεία: Από το Πήλιο του Ιάσονα, στο Λαύριο του Πεισίστρατου».
Όπως υπογραμμίζει στην ομιλία του, το αξιόλογο στα φιλολογικά έργα για την Αργοναυτική εκστρατεία, αλλά και τον Τρωικό πόλεμο είναι ότι τα οικονομικά κέντρα της εποχής και τα γεωστρατηγικά σημεία τοποθετούνται προς την περιοχή του Εύξεινου Πόντου. “Και όχι άδικα», εξηγεί, “καθώς τα γεγονότα που περιγράφονται τοποθετούνται χρονικά περίπου στο πέρασμα από την Εποχή του Χαλκού στην Εποχή του Σιδήρου».
Πρόσφατα, στην περιοχή της Γεωργίας, μελετήθηκαν χώροι με την αρχαιότερη εξόρυξη και μεταλλουργία σιδήρου- περίπου το 1400 π.Χ. Αυτό δείχνει ότι στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου έχουμε το πέρασμα από τη μεταλλουργία του χαλκού, στη μεταλλουργία του σιδήρου.
“Άρα, όχι άδικα», συμπεραίνει, “ο Ηρόδοτος τοποθέτησε τη φυλή των Χαλύβων, που επεξεργάζονταν το σίδηρο, σε εκείνη την περιοχή».
Οι αιώνες γνώσης σε θέματα μεταλλευτικής και μεταλλουργίας οδηγούν σταθερά στην ανακάλυψη της απόληψης και της χύτευσης του σιδήρου. Πιθανότατα, οι ταξιδευτές της εποχής μεταφέρουν στον ελλαδικό χώρο τις γνώσεις για το νέο μέταλλο. Η νέα εποχή θα σημαδευτεί από τα πιο ισχυρά, πιο γερά στην κρούση, σιδερένια όπλα.
Όπως πιθανολογεί, άλλωστε, ο κ.Βαξεβανόπουλος, η λεγόμενη “Κάθοδος των Δωριέων» έχει σχέση με την κάθοδο της γνώσης σε θέματα μεταλλευτικής και μεταλλουργίας.
“Ας μην ξεχνάμε ότι ο βασικός μοχλός της οικονομίας και των επιμέρους λειτουργιών της ήταν η κατοχή των μετάλλων και των μεταλλοφόρων περιοχών» διευκρινίζει.
Αρχαία μεταλλεία στο Πήλιο
Ο Ιάσονας, όμως, δεν ξεκίνησε από μία περιοχή, χωρίς γνώσεις μεταλλευτικής και μεταλλουργίας. Οι κάτοικοι της αρχαίας Ιωλκού γνωρίζουν το χρυσό και το χαλκό, ως μέταλλα.
Το Πήλιο μέχρι πρότινος δεν ήταν γνωστό για την παρουσία χρήσιμων μετάλλων. “Κι όμως», αναφέρει ο υποψήφιος διδάκτορας, “από την περιοχή της Ζαγοράς μέχρι το χωριό Καλαμάκι Πηλίου έχουν βρεθεί πάνω από 30 μεταλλοφόρες περιοχές με έντονη την παρουσία ορυκτών του σιδήρου, του μολύβδου και του χαλκού».
Μάλιστα, στο χωριό Ξουρίχτι, ανακαλύφθηκε αρχαίο υπόγειο μεταλλείο με συνολικό μήκος διαδρόμων πάνω από 100 μέτρα, ενώ στη γύρω περιοχή, έντονη είναι η παρουσία επιφανειακών εκμεταλλεύσεων.
“Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι η εξάντληση των τοπικών μεταλλοφοριών, υπήρξε η κύρια αφορμή για την οργάνωση εκστρατειών σε υπερπόντιες περιοχές. Η αναζήτηση νέων και πλούσιων μεταλλοφοριών χαλκού και χρυσού, πιθανώς, ήταν η κύρια αιτία των αποστολών, ίσως και των επιμέρους πολεμικών συγκρούσεων» εκτιμά.
Αρχαίο Λαύριο
Σημείο σταθμός στην ιστορία του Λαυρίου είναι για τον κ. Βαξεβανόπουλο, το 546 π.Χ., οπότε και επιστρέφει ο Πεισίστρατος από την εξορία του.
Από το Παγγαίο και τη Θράκη, όπου είχε εξοριστεί, φέρνει μαζί του έμπειρους μεταλλευτές των μεταλλείων του Παγγαίου και της Σκαπτής Ύλης και πλέον το Λαύριο αρχίζει να γνωρίζει ιδιαίτερη ακμή.
Ξεκινά η διάνοιξη δαιδαλωδών στοών, που συνδέονται με την επιφάνεια με κατακόρυφα φρεάτια. Το 483 π.Χ. θα ανακαλυφθεί μία ιδιαίτερα πλούσια μεταλλοφορία που θα οδηγήσει στην οικονομική άνθηση της Αθήνας.
Από τις προσόδους αυτής της ανακάλυψης, ο Θεμιστοκλής θα πείσει του Αθηναίους να ναυπηγήσουν 200 τριήρεις, με τις οποίες νίκησαν τον Περσικό στόλο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
“Άρα, αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμη και η πορεία της ιστορίας εξαρτάται από την εξέλιξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας, αφού αυτή ορίζει τους πυλώνες της οικονομίας και κατ’ επέκταση της πολιτικής» προσθέτει, χαρακτηρίζοντας το Λαύριο ως “την πρώτη βιομηχανική επανάσταση προ Χριστού».
Γενικότερα πάντως, μεγάλα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαιότητας θεωρούνται η Θάσος, η απέναντι της Θάσου περιοχή της Σκαπτής Ύλης, το όρος Παγγαίο, το όρος Άγκιστρο, η Βορειοανατολική Χαλκιδική, η Σίφνος και η Μήλος.
Σε όλες αυτές τις περιοχές υπάρχουν δεκάδες αρχαίες υπόγειες στοές εξόρυξης μεταλλεύματος, οι οποίες, όμως, δεν έχουν μελετηθεί ενδελεχώς, με αποτέλεσμα την έλλειψη βασικών στοιχείων και την καταστροφή πολλών στοών, καταλήγει ο κ.Βαξεβανόπουλος.

[button color=»blue» size=»medium» link=»http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2015/11/blog-post_920.html» icon=»» target=»true»]ΠΗΓΗ[/button]
news247

http://maiandros-lykaon.gr/

Γιατί υπέγραψαν για 99 χρόνια και όχι για 79 και ποιά είναι η μεγάλη βρωμιά που κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία;

Γράφει ο Κυριάκος Κυριακόπουλος

Είναι λάθος και ψέμα συνειδητό να διαδίδεται, ότι αυτή η δοσίλογη κυβέρνηση Εφιαλτών και επίορκων, υπέγραψε μια συμφωνία ντροπής για 99 χρόνια προκειμένου να μη φαίνεται ο στρογγυλός αριθμός 100 ή πολύ περισσότερο να πλασάρεται όλο αυτό ως "συμφέρουσα εθνικά λύση"...

Η αλήθεια είναι πως υπέγραψαν να παραδώσουν τη χώρα για 99 χρόνια, διότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να την παραδώσουν για πάντα και οριστικά.

Διότι αυτή η συμφωνία ντροπής του κατοχικού υπερταμείου, λειτουργεί παράλληλα με το κατοχικό ΤΑΙΠΕΔ, και τα δύο μαζί με τον μνημονιακό - κατοχικό νόμο 3986 του 2011 περί "δικαιώματος επιφανείας", πράγμα που σημαίνει απλά και...

με βάση το Κατοχικό πλέον δίκαιο, πως ότι εκχωρείται για πάνω από 80 χρόνια... εκχωρείται για πάντα και οριστικά.

Γι αυτό και οι 153 (και όχι μόνον) εφιάλτες και τα κόμματα που τους εξέθρεψαν, δεν είναι πλεον πολιτικοί μας αντίπαλοι αλλά επίορκοι, εφιάλτες και επικίνδυνη πέμπτη φάλαγγα στο μαλακό υπογάστριο της Ελλλάδας.

Ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται... Ως τέτοιοι πρέπει να δικαστούν και να καταδικαστούν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Η βρώμικη νύχτα της εσχάτης προδοσίας, προετοιμάστηκε επιμελώς και σε χρόνο ανύποπτο, πολύ νωρίτερα από τον τρισάθλιο ΓΑΠ με τη σύμφωνη γνώμη και της Νέας Δημοκρατίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/05/99-79.html#ixzz49hyt4J3z