ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΦΥΛΕΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ & ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ από τον ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.

Οι άγιοι επίσκοποι αφάνισαν τον Ελληνισμό Φυλετικά, Εθνικά, Πολιτισμικά, Πνευματικά και Ιστορικά, χωρίς ποτέ ο Ελληνισμός να ανταποδώσει τα χτυπήματα που δέχτηκε. Πολεμούν την Ελλάδα και υμνολογούν εμετικά τους εβραίους, τους οποίους αποκαλούν προπάτορες των Ελλήνων και εκλεκτούς του Θεού, σκυλεύοντας προκλητικότατα την πανάρχαια ιστορία μας.

Το χριστιανικό ορθόδοξο ιερατείο μετάλλαξε το θεό σε έναν αποτρόπαιο εγκληματία, σε ένα αποκρουστικό τέρας, που μεθά από τους θανάτους και τους βασανισμούς των Ελλήνων. Ευνούχισε πνευματικά τους ‘Ελληνες, οι οποίοι σταμάτησαν να σκέφτονται, να στοχάζονται, να δημιουργούν, να συνθέτουν, να φιλοσοφούν και να μεγαλουργούν, γιατί οι άγιοι βασανιστές βάφτιζαν αίρεση κάθε ιδανικλη και υψηλή σκέψη και την εξαφάνιζαν αμέσως.

Το «φιλανθρωπικό» έργο της Εκκλησίας είναι γνωστό εδώ και χίλια εφτακόσια χρόνια. Αμύθητη περιουσία, ατελείωτα σκάνδαλα, αγυρτείες, τραπεζίκες καταθέσεις, δημόσιες καταπατήσεις, χρηματισμοί, παγκάρια, ιερές μίζες, αποπερατώσεις ναών, ιεροί πλειστηριασμοί και άλλα παρόμοια. Στο όνομα ενός Θεού «φαταούλα».

Καιρός είναι το πνεύμα να επιστρέψει και πάλι στη γενέτειρα του την Ελλάδα.

Ας βγούμε από το μαντρί για να το υποδεχτούμε.

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

(μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο με ένα κλικ εδώ)

πληκτρολογήσετε εδώ με ένα κλικ για το βιβλίο:

Συγγραφέας: Γεράσιμος Καλογεράκης

Η Παναγία και τα Εβραίο - χριστιανικά ανόητα παραμύθια!

Χθες είχαμε Δεκαπενταύγουστο και η "Ορθόδοξη" Ελλάδα γιόρτασε την Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλ. το θάνατο της μητέρας του θεού. Διαβάζω στη Βικιπαίδεια:

"Κατά την παράδοση, όταν η Παναγία πληροφορήθηκε άνωθεν τον επικείμενο θάνατο της, προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, ετοιμάστηκε και ανέφερε το γεγονός στους Αποστόλους. Επειδή κατά την ημέρα της κοίμησης δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μια νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανής. Μετά από τρεις μέρες ο τάφος ήταν άδειος. Η παναγία ανελήφθη στους ουρανούς".

The Virgin Mary and the Hebrew / Christian foolish fairy tales!

Yesterday we had mid-August and the "Orthodox" Greeks celebrated the “Assumption of our lady”, i.e. the death of the mother of god?

I read in Wikipedia:

"According to tradition, when the Virgin Mary learned of her imminent death, she prayed on the Mount of Olives, she prepared and mentioned this fact to the Apostles. Because on the day of the Assumption not all the apostles were in Jerusalem, a cloud gathered them and brought them to her. A tomb where she was buried was erected for her in Gethsemane. After three days the tomb was empty. Thus the Virgin Mary was taken to heaven. (Mary had 7 children, yet she is celebrated as a virgin?)

THE HOLOCAUST OF THE HELLENIC PEOPLE

By Gerasimos Kalogerakis

click here for The Holocaust of The Hellenes


A revealing book about the suffering of the Hellenic people at the hands of the Christians in the "Dark Ages" of the Eastern Roman Empire ( Byzantium).

Ο όρκος των Νεών

Ελληνική Εθνική Θρησκεία και Τιμή

Ελληνική Εθνική Θρησκεία και Πίστη

Τα Μαντεία των θεών (του Θεού)

Πιστεύουμε, όπως τά μαντεία έχουν αποκαλύψει σε μας ότι οι Θεοί (Ο Θεός) δώρησε στόν Ελληνικο Λαο τα μεγάλα δώρα της Ελληνικής ταυτότητας, Ελληνική γλώσσα, τό Ελληνικό πνεύμα και σε αντάλλαγμα (ο Θεός) επέλεξε και ζήτησε από τους 'Ελληνες ότι αναλάβουν την πρόκληση και την αποστολή για τη δημιουργία ενός υψηλού επίπεδου πολιτισμού, για το καλό της ανθρωπότητας και να μοιραστούν αυτό τον πολιτισμό με όλους τους ανθρώπους και λαούς του κόσμου.

(ο Θεός) ζήτησε επίσης από τη Ελληνική Φιλή να δώσει τον λόγο τις, εις αυτόν ότι
θα προστατεύσει, θα διατηρήσει, και να περάσει αυτά τα δώρα, στους
απόγονους τους και να τα κρατήσουν για πάντα ως πολίτιμα της Ελληνικής Φιλής!

Ο Ελληνικός Λαός με προθυμία δέχτηκε την τιμή, την πρόκληση και την αποστολή που
τους παραχωρείσαι ο Θεός και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και σεβασμού απέναντι
τού Θεού οι πρόγονοί μας έδωσαν το λόγο των και τον όρκο των προς τον Θεό οπως
αυτοί και οι απόγονοί τους, ποτέ δεν θα δείξουν καμία έλλειψη σεβασμού προς τόν Θεό (Θεούς) καί θά εκπληρώσουν την αποστολή του Θεού και ποτέ δέν θα αποβάλουν τα Θεία δώρα από τη μια γενιά στην επομένη.

Με άλλα λόγια ορκιστεί καν προς τον Θεό ότι θα εκπληρώσουν
την εντολή αυτή και οτι θα προστατεύσουν, διαφυλάξουν, διατηρήσουν και οτι θά παραδώσουν αυτά τα δώρα,
στους απογόνους τους, να τα κρατήσουν για πάντα.

Με άλλα λόγια, (ο Θεός) τέθηκε σε διαθήκη (σύμβαση) με τον
Ελληνικό Λαό και θεωρείται ότι είναι αιώνια! Δεν μπορεί να καταργηθεί
επειδή κατ 'αρχήν δεν μπορούν οι Θεοί (ο Θεός) να σπάσουν τις υποσχέσεις τους, - το οτι η διαθήκη διαρκεί για πάντα είναι ο δείκτης της, και εχει βαθύ ρόλο και
χάρη στη θεολογία του αρχαίου Ελληνισμού.

{Για εμάς, ως Ελληνικός Λαός, για να γυρίσουμε την πλάτη μας, να εγκαταλείψουμε αυτά τα μεγάλα δώρα του
Θεού, να εγκαταλείψουμε την αποστολή του Θεού, είναι σαν να εγκαταλείπουμε την υπόσχεσή μας προς τον
θεό, είναι σαν να δείχνουμε ασέβεια και αχαριστία προς το Θεό και αυτό
θεωρείται μεγάλο έγκλημα καί αδίκημα πρός τη θεία χαρη!

Για μας και για τη θρησκεία μας, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα η αδίκημα που μπορεί ένας Έλληνας να διαπράξει.}

*Συνεπώς είναι καθήκον μας να ενθαρρύνουμε όλες τις Ελληνικές κοινότητες και όλους τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο να αγκαλιάσουν τον Ελληνισμό και να επιστρέψουν στην Ελληνική Εθνική θρησκεία των προγόνων μας.

*Καθώς οι Θεοί (ο Θεός) έκαναν τις επιθυμίες τους γνωστές σε μας μέσω των χρησμών του μαντείου και την Ελληνική πατρώα θρησκεία, πιστεύουμε επίσης ότι είναι καθήκον μας να είμαστε πάντα πιστοί και αφοσιωμένοι στην Ελληνική Εθνική θρησκεία μας.

*Έτσι, μέσω τον χρησμό του μαντείου προς σε μας τον Ελληνικό λαό, αποκαλύπτεται σε όλους τους λαούς του κόσμου, ότι όλες οι γλώσσες είναι ένα δώρο από τον Θεό (από τους θεούς). Συνεπώς, είναι καθήκον όλων των λαών να εκτιμούν με σεβασμό, αγάπη και στοργή την αντίστοιχη γλώσσα τους. 

 

*Καθώς οι Θεοί (ο Θεός) έκαναν τις επιθυμίες τους γνωστές σε μας μέσω των χρησμών του μαντείου και την Ελληνική πατρώα θρησκεία (Ελληνική Εθνική Θρησκεία),  μας αποκαλύπτουν επίσης:

 Ότι οι Θεοί συμβουλεύουν και απαιτούν ταυτόχρονα από εμας τους Έλληνες να ήμαστε πάντα  συντονισμένοι, συνεργάσιμη, με αδελφική αγάπη και αρμονία  μεταξύ μας για το κοινό καλό μας και για να  μπορέσουμε να εκπληρώσουμε την αποστολή και την υπόσχεση μας στα Θεια!

  

* Από τη στιγμή που αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την Ελληνική Εθνική θρησκεία μας από τους χριστιανούς, έχουμε πάρει διαζύγιο από την αιώνια δέσμευση και συμβόλαιο μας με τους Θεούς για τη δημιουργία ενός ανώτερου πολιτισμού για το καλό της ανθρωπότητας και ως εκ τούτου έχουμε παρασυρθεί σε μια καθοδική πορεία μιας διεφθαρμένης ζωής με χαμηλό ήθος, αρχές και αξίες που έχει ως αποτέλεσμα τη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας και του λαού μας.

Αποξενωθήκαμε από το "κάλλος" και την "αρετή" !

Γυρίζοντας την πλάτη μας, στη δέσμευση και την υπόσχεση των προγόνων μας προς στους Θεούς (το Θεό), έχουμε διαπράξει ένα πολύ σοβαρό έγκλημα και αδίκημα και στη διαδικασία χάσαμε την αίσθηση της κατεύθυνσης μας.

Είναι ζωτικής σημασίας για μας να ανανεώσουμε τους όρκους μας προς τους Θεούς (το Θεό), και για άλλη μια φορά να δεσμευτούμε στο έργο της δημιουργίας ενός ανώτερου πολιτισμού για το καλό της ανθρωπότητας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να αποκαταστήσουμε τους εαυτούς μας και να θέσουμε τη χώρα και το λαό μας στην πορεία ώστε για μια ακόμη φορά να γίνουμε ένα σπουδαίο έθνος.

[Η διεύθυνσή μας είναι: aalexandridis2010@gmail.com]

ΤΕΛΕΤΉ (ΕΟΡΤΉ ΟΡΚΟΜΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΝΕΟΝ)

(Για τα παιδιά μας, είναι ο οδηγός προς τον "Ελληνικό Πολιτισμό")

Όταν γίνονται 14 ετών (για αγόρια και κορίτσια).

Ο Ιεροφάντης - ιερέας η ένας έντιμος τον καλεσμένων (γυναίκα η άντρας) καλωσορίζει όλους τους παρευρισκομένους στην σημαντική αυτή την τελετή με έναν καταλλήλο ύμνο και λόγο, δηλαδή καλωσορίζει τους καλεσμένους στην ορκωμοσία της αδελφής................(ονομα) η αδελφό.................(ονομα)....κλπ.

(Ιερέας – ‘Ημνος)

«Ο Δία, ο ισχυρότερος από αυτούς που περπατούν στους χώρους του Ολύμπου

κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί τη μεγάλη θέληση σας, εσείς οποίος κυβερνά τους θεούς»

Μπορείτε να στείλετε τις καταιγίδες, τις αιχμηρές και τα χειροκροτήματα του κεραυνού,

τα φωτεινά μπουλόνια του κεραυνού στην εντολή σας.

Μεγάλε Δία, σε καλούμε ως αμυντικό φίλο, στον οποίο

προσεύχομαστε για τη νίκη , των οποίων η τιμή είναι η υψηλότερη.

Ο Δία των πολλών εορτών, ο Δίας με τις πολλές ονομασίες,

γενναιόδωρος Δίας, Δίας ο πάροχος, θεματοφύλακας των επισκεπτών,

προστάτης των παιδιών, Δίας ο παντοδύναμος,

σύντροφος της αρχοντικής Ήρας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων,

Δίας στον οποίο παρέχονται όρκοι, Δίας ο σοφός και δίκαιος

Πατέρα Δία, σας τιμούμε και ζηταμέ την ευλογία σας.

(Ολμιλία που o ιεροφάντης καλωσορίζει τους καλεσμένους)

Κυρίες και κύριοι, αγόρια και κορίτσια, το όνομά μου είναι .................... (επωνυμία) ............ και είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρίσκομαι εδώ για να χοροστατήσω στην τελετή απονομής όρκο του ..................... ...............(όνομα)

Έχουμε πράγματι την τιμή να είμαστε εδώ για να παρακολουθήσουμε, να συμμετάσχουμε και να γιορτάσουμε αυτή την πολύ ιδιαίτερη περίσταση, ο όρκος τελετή απονομής των πιστών γιο η κόρη του Ελληνισμού.

Αυτή είναι επίσης μια περίοδος περισυλλογής, μια στιγμή για να θυμηθούμε, την απόπειρα από τους Πέρσες τη κατάκτηση και υποδούλωση της Ελλάδας και του λαού της, η απόπειρα της γενοκτονίας του Ελληνικού λαού και την απόπειρα να εξαλείψουν τον Ελληνικό πολιτισμό, από τους Χριστιανούς κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα στα 1,000 σκοτεινά χρόνια κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την επιμέρους γενοκτονία του λαού μας κατά τη διάρκεια των 400 ετών βάρβαρη κατοχή από τους Οθωμανούς Τούρκους. Για να θυμόμαστε όλες τις δοκιμές και την ταλαιπωρία των προγόνων μας και τη χαρά της επιβίωσης τους ως ελληνικός λαός, την αντοχή και την αποφασιστικότητά τους να είναι ελεύθερη, έτσι ώστε να είναι σε θέση να κάνουν τη συμβολή τους στην δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου για όλη την ανθρωπότητα.

Στην ελληνική παράδοση, αυτή η τελετή είναι μια από τις πιο όμορφες, ειδικές περιστάσεις στη ζωή ενός νέου η νέα. Πρόκειται για την ενηλικίωση τους, όταν οι νέοι, άνδρες και γυναίκες μας φτάνουν σε έναν ειδικό προορισμό στη ζωή τους, όταν ενηλικιώνονται με αρετή και είναι έτυμη να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα και υποχρεώσεις σε αυτόν το προικισμένο ταξίδι της ζωής τους στον ελληνικό κόσμο.

Ω αδελφός η, η αδελφή (υποψήφιος) τραγουδά έναν κατάλληλο μικρό ύμνο και μετά απαγγέλλει τον όρκο.

(‘Ημνος)

Απευθύνομε προς τους Θεούς

Των προγόνων μου.....

Την αγάπη και

Τον σεβασμό μου......

Στον Θεό Δια και όλων

Των Θεών....

Με αγάπη στην καρδιά

Και την αρετή στο νου...

Δίνω αυτόν τον

Ιερό όρκων μου....

(‘Ορκος)

Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί, να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,

για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω και έχω λάβει

με δωρητή τον Ύπατο Δία.

Ας μην παραμελήσω, αναλόγως της δύναμης μου

το καλό του γένους μου.

Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό, αυτό ας θεωρώ

και δικό μου μεγάλο όφελος.

Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,

από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,

αλλ’ αγαθού, όσον δύναμαι, ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής, ομοιάζοντας σ' εσάς.

Δίνω τον λόγο μου στους θεούς ότι θα σεβαστώ την σύμβαση και διαθήκη που τέθηκε μεταξύ των Θεών και τον Ελληνικό Λαό.

Δίνω τον λόγο τιμής μου ότι και εγώ θα διατηρήσω τον όρκο που δόθηκε από τους προγόνους μου στους Θεούς.

Θα βάλω τα δυνατά μου ως Έλληνας να συμβάλω στη δημιουργία ενός ανώτερου πολιτισμού για το καλό της ανθρωπότητας.

Δίνω το λόγο τιμής μου, που όπως ζητήθηκε από τους θεούς, να κρατήσω, να διατηρήσω και να περάσω στην επόμενη γενιά των Ελλήνων, τα δοσμένα δώρα από τους θεούς, τα δώρα της Ελληνικής γλώσσας, της Ελληνικής ταυτότητας και του Ελληνικού πνεύματος για πάντα.

(Στη συνέχεια ο υποψήφιος διαβάζει μια προσευχή)

Αθηνά, απότομη-ανοιχτομάτης κόρη του Δία, εξαιρετική

νηφάλιος θεά, τολμηρή καρδιά προστάτης των τεχνών.

Φωτεινή Αθηνά, πάθος που καθοδηγείται από προνοητικότητα,

ένα είδος που μας πλησιάζει, το οποίο δεν διαφεύγει τη μάχη,

που το όφελος σας ζητείται από πολλούς, η παρουσία σας τόσο ισχυρή,

τόσο διεισδυτική, τόσο καταφανής.

Αθηνά, λαμπερή πολέμου υπηρέτρια, το παιδί της σοφίας,

Προσεύχομαι σε σας. Ακριβείς και καθαρή σκέψη

Ζητώ από εσάς, καθαρό και ευλογημένο λόγο με σαφήνεια,

εγγύηση και πεποίθηση, γρήγορο πνεύμα και γρήγορη δράση.

Δώσε μου τα μάτια να δω μακριά, να δω εντός, πάντα την αλήθεια,

δώσε μου την καρδιά να ΑΝΤΕΞΩ, δώσε μου την δύναμη σταθερά να κρατηθώ.

Μετά η καλεσμένοι όλοι μαζί εκφράζουν το σύνθημα ΑΞΙΟΣ 3 φορές

Μετά το πλήθος των καλεσμένων τραγουδά 2 καταλλήλους ύμνους.

Στον πρώτο ύμνο εκφράζουν ότι καλωσορίζουν την αδελφή η των αδελφό στην Ελληνική οικογένεια και στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία ως ισότιμο μέλος, και ότι θα προστατεύσουν και θα προωθήσουν και θα υποστηρίξουν την πορεία τους στον δρόμο της ζωής τούς.

πρώτος ύμνος

Υιέ / κόρη της Ελλάς

Σας καλωσορίζουμε στην θρησκεία των προγόνων μας

Υιέ / κόρη της Ελλάς

Σας καλωσορίζουμε στην οικογένειά μας

Με υπερηφάνεια σας παίρνουμε κάτω από τα φτερά μας

Ως ισότιμο μέλος και εταίρος

Σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι της ελληνικής ζωής

Σας υποσχόμαστε να σταθούμε στο πλευρό σας

Και να σας υποστηρίξουμε,

Σε όλες τις προσπάθειές και πρόκλησης σας

Θα είναι τιμή μας να σας καθοδηγήσουμε

Με αγάπη και αρετή

Σε αυτή, την ορθή πορεία σας

Στον δεύτερο ύμνο εκφράζεται η δοκιμασία η πρόκλησης και η αποπήρα γενοκτονίας που πέρασε ο Ελληνισμός και ότι ενωμένη δίνουν όρκο ότι θα επιζήσουν σαν ‘Ελλνηνες, για να κρατήσουνε των λόγο τους, τον όρκο τους στους θεούς να δημιουργήσουν έναν ανωτέρω πολιτισμό για το καλό της ανθρωπότητας κ.τλ.

δεύτερος ύμνος....

Ευχαριστούμε όλους τους θεούς,

αλλά πάνω απ 'όλα τον Απόλλωνα

οποίος φωτίζει τη συνείδησή μας

Και μας οδηγεί στην αναζήτηση για την αλήθεια και το νόημα της ζωής!

Πολλές φορές έχουμε θριαμβεύσει ενάντια στην καταπίεση και τη δουλεία

υπέμεινα με κατά τη διάρκεια μιας μακράς περιόδου

την τυραννία και τη μάστιγα της γενοκτονίας

Ήμασταν ανθεκτική και αποφασισμένοι να επιβιώσουμε

Ως ελληνικός λαός,

για τη είχαμε μια υπόσχεση να εκπληρώσουμε

Για να κρατήσουμε το λόγο μας προς τους θεούς

Για να δημιουργήσουμε ένα υψηλότερο πολιτισμό

Για το καλό της ανθρωπότητας

Και για να μεταδώσουμε από τη μια γενιά στην επόμενη

Τα δώρα που μας κληροδότησαν οι θεοί

«Ευχαριστούμε τους θεούς για την τιμή

Ευχαριστούμε την θεά Αθηνά για τη σοφία της,

Υποσχόμαστε στους Θεούς ότι θα κάνουμε το παν ....να τα καταφέρουμε....

Είμαστε 'Έλληνες και ενωμένοι θα νικήσουμε

Εχουμε υπόσχεση για να εκπληρώσουμε

θα επιβιώσουμε..... θα τα καταφέρουμε......και θα θριαμβεύσουμε»

'Έπειτα, ο ιερέας η ο τελετάρχης τελειώνει με ένα κατάλληλο λόγο.

Αγαπητοί φίλοι κυρίες και κύριοι, είδαμε και απολαύσαμε το τυπικό μέρος του όρκου στην τελετή απονομής, που ήταν μαγευτεί από τη ζεστασιά και την ειλικρίνεια του αδελφού / αδελφής μας ... (Όνομα) ............. από το γιο / την κόρη της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια αυτής της πολύ ιδιαίτερης γιορτής, θα πρέπει να πούμε ότι είναι, μια από τις πιο σημαντικές περιπτώσεις στο Ελληνικό ημερολόγιο και ένα από τα πιο σημαντικά βήματα στη ζωή των νέων μας, οι οποίοι είναι οι μελλοντικοί φορείς, ο φακός του Ελληνισμού. Σήμερα ... (Όνομα) ............. έκανε δύο πολύ σημαντικές δεσμεύσεις, με άλλα λόγια ...ο/η ... (Όνομα) ............. ανάλαβε δυο πολύ σημαντικές ευθύνες και πιστεύω ακράδαντα ότι αυτός / αυτή θα κάνει το καλύτερό που μπορεί για να εκπληρώσει αυτά τα καθήκοντα. Επομένως λέω χωρίς δισταγμό ότι είμαστε πολύ περήφανοι για ...τον/την.... Όνομα .................... και είναι τιμή μας να είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε αυτή την ειδική περίσταση στην ζωή του/της ..........(Ονομα), και ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό είναι να συνεχίσουμε τη γιορτή αυτή με τον ελληνικό παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή με το τραγούδι και χορό.

Αλλά πρώτα απ 'όλα, ζητώ από όλους σας να τραγουδήσετε μαζί μου των το Ελληνικό εθνικό ύμνο και να απαγγέλλωμε όλοι μαζί τον όρκο των Ελλήνων.

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΟΝΟ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΜΑΣ

ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ

Μετά όλοι μαζί τραγουδούν τον Ελληνικό εθνικό ύμνο και τελειώνη η επισημη πλευρά της τελετής και συνεχίζει το δεύτερο μέρος της γιορτής με φαγοπότι, χορό και τραγούδι.

Κυρίες και κύριοι τώρα με μεγάλη χαρά κηρύσσω την έναρξη του δεύτερου μέρους του εορτασμού! Ας ξεκινήσει το γλέντι, σας εύχομαι όλους καλή διασκέδαση !

ΤΕΛΟΣ

Oath of the Young - Ο όρκος των Νέων

Hellenic National Religion and Honour
Hellenic National Religion and Faith

We believe as the oracles have revealed and passed on to us that the Gods (GOD) gifted the Hellenic people with the great gifts of Hellenic identity, Hellenic language and Hellenic spirit and in return the Gods (GOD) chose and requested from the Hellenic people that they take on the challenge and mission (duty) to create forever a high level of civilization for the good of mankind and to pass on and share this civilization with all the people of the world.

The Gods (GOD) also requested that the Hellenic people give their word that they would protect, preserve, maintain and pass on these gifts, to their descendants and to keep for all time.

The Hellenic people eagerly accepted the honor, challenge and mission which the Gods (GOD) bestowed upon them and as a mark of gratitude and respect towards the Gods (God) our ancestors gave their word and oath to the Gods (God), that they and their descendants would never show any disrespect to the Gods (God) by fulfilling Gods eternal mission and never discard (give – up) Gods gifts from one generation to the next.

In other words they vowed (promised) to the Gods (GOD) that they would fulfill Gods commandment and to protect, preserve, maintain and pass on these gifts, to their descendants, to keep for all time.

In other words the Gods (GOD) entered into a covenant (contract) with the Hellenic people and is understood to be eternal; it cannot be abrogated because in principle the Gods (GOD) cannot break their promises – That the covenant endures forever is itself the greatest indicator of the profound role grace plays in the theology of ancient Hellenism.

For us the Hellenic people, to turn our backs, to abandon these great gifts of God, to abandon Gods mission, is to break our word and promise to the Gods (GOD), is to show disrespect and ungratefulness to the Gods (GOD) and is considered a great crime-offense.

For us and our religion it is the biggest crime-offense that a Hellene can commit.

*Hence it is our duty to encourage all Hellenes and Hellenic communities around the world to embrace Hellenism and to return to the Hellenic National Religion of our forefathers.

*As the Gods (God) made their wishes known to us through the oracles and the Hellenic religion we believe that it is our duty to be forever loyal and dedicated to our Hellenic religion also.

*Thus, from this oracle to us the Hellenic people, it is revealed to us and to all the people of the world, that all languages are a gift from God (from the Gods). Therefore it is the duty of all peoples to treasure with respect, love and affection their respective languages.

* As the Gods (God) made their wishes known to us through the oracles and the Hellenic National Religion, they also disclose to us:

  That the Gods advise and require from us the Hellenic people to always be cooperative with one another and to always have brotherly love and harmony for our common good so as to be able to fulfill our mission and our promise to the Divine!

* Since we were forced to relinquish our Hellenic religion by the Christians, we have been divorced from our eternal commitment and covenant with the Gods to create a higher civilization for the good of mankind and as a consequence we have drifted into a downward path of a corrupt life with low morals, principals and values which has resulted in the almost total destruction of our country and our people.

We have become alienated from “goodness - beauty and "virtue"!

In turning our backs to the commitment and promise our ancestors made to the Gods (God), we have committed a very serious crime and offence and in the process we lost our sense of direction.

It is of vital importance for us to renew our vows to the Gods (to God) and to once again commit ourselves to the task of creating a higher civilization for the good of mankind. This is the only way that we can redeem ourselves and put our country and people on the path of once again becoming a great nation of people.

QUESTIONS

Should we re-create the ancient Greek celebration that when our children (boys & girls ) reach the age of 14, they give during a special ceremony, an oath that they will always stay true to and be loyal and dedicated to the Hellenic people and religion and that they will keep their ancestors vows to God (the Gods).They vow never to turn their backs on the the Hellenic religion,language,civilization and culture. They promise to participate and contribute to the creation of a higher civilization for the good of mankind, and for this celebration to be treated as a very special occasion for the children whereby we make them feel very special and proud on that day. We give them a party, family and friends come to pay their respects and we give them gifts to celebrate their formal induction into the Hellenic religion. We believe this needs to be acted upon immediately.

ANCIENT GREEK CEREMONY (admission as equal members of the Hellenic religion and the Hellenic family) -Oath giving Ceremony -

When turning 14 years of age for boys and girls

The priest or an honored guest –master of ceremony- or a respected member of the family (MAN or WOMAN) welcomes all the attendees to this important ceremony, with an appropriate hymn and speech.

(Appropriate Hymn by priest)

To Zeus

Zeus, mightiest of those who walk Olympus' halls,

none can long deny your will, you who rules the gods

themselves. You send the storms, the sharp claps of thunder,

the bright bolts of lightning that strike at your command.

Great Zeus, who we call on as defender, who we

pray to for victory, whose honors are the highest.

Zeus of many festivals, Zeus of many names,

kindly Zeus, Zeus the provider, guardian of guests,

protector of children, Zeus the all-powerful,

mate to stately Hera, father of gods and men,

Zeus by whom oaths are sworn, Zeus the wise and the just,

Father Zeus, We honor you and ask your blessing.

Then the speech of welcome by priest or M.C.,

Ladies and gentlemen, boys and girls, my name is………………..(name)………… and I am very pleased to be here to officiate at the oath giving ceremony of …………………(name)……………………..

We are indeed honored to be here to witness, to participate and to celebrate in this very special occasion, the oath giving ceremony of a faithful son/daughter of Hellenism.

This is also a time of reflection, a time to remember, the attempt by the Persians the conquest and subjugation of Hellas and its people, the attempt of genocide of the Hellenic people and the attempt to wipe out the Hellenic civilization, by the Christians during the 1000 years of the dark age during the occupation by the Eastern Roman Empire, the partial genocide of our people during the 400 years of brutal oppression and occupation by the Ottoman Turks. To remember all the trials and suffering of our ancestors and the joy of their survival as a Hellenic people, their resilience and determination to be free so as to be able to make their contribution to a better world for all mankind.

In the Hellenic tradition, this ceremony is one of the most beautiful, special occasions in the life of a Hellenic young man or women. It is the coming of age when our young men and women reach a special destination in their lives, when they become mature and virtuous to take on important duties and obligations in this gifted journey of life in the Hellenic world.

Then the priest or the master of ceremony asks the

Brother (name)……………….or Sister (name)…………….. ,

To start the proceedings by singing a small hymn.

(The candidate sings a Hymn)

I address the Gods

Of my ancestors

My love and

My respect......

To my God Dias and all

The other Gods....

With love in thy heart

And virtue in thy mind...

I give this

My sacred vow and oath...

The brother or sister is then requested to take the oath and then to recite a prayer.

(The candidate takes the Oath)

Let me never cease, Oh Blessed Gods, to be grateful to you,

For all the goods that I receive and have received from you

Granted to me by the Supreme Zeus.

Let me not neglect, depending on my strength,

What is good for my people.

To willingly serve the common good, let me consider this

As being my great benefit also.

Let me not become a cause of harm,

A harm that befalls on other people,

But, to the extent possible, be a cause of good, so as to be able to reach happiness, resembling you.

I give my word to the Gods that I will respect the covenant made between the Gods and the Hellenic people.

I give my word of honour that I too will keep the oath given to the Gods by my ancestors.

I will do my best as a Hellene to contribute to the creation of a superior civilization for the good of humanity.

I give my word of honour, that was asked by the gods, I shall keep, preserve and transmit to the next generation of Hellenes the gifts donated by the Gods, the gifts of the Greek language, Greek identity and the Greek spirit, forever.

(The candidate then recites a prayer)

Athena, sharp-eyed daughter of excellent Zeus,

clear-headed goddess, bold-hearted patron of craft.

Bright Athena, passion guided by forethought,

kind one who draws near us, who flees no battle,

your favor sought by many, your presence so strong,

so penetrating, so unmistakable.

Athena, shining war-maid, child of wisdom,

I pray to you. Precision and unbundled thought

I ask of you, crisp reason and blessed clarity,

surety and conviction, quick wit and quick action.

Give me eyes to see far, to see true, to see within;

give me heart to bear it, give me strength to hold fast.

Then the guests all together chant the phrase AXIOS 3 times.

This is then followed by 2 appropriate hymns

Which are sung or chanted by the priest and the guests in attendance!

The first hymn expressing a welcome to the sister or brother into the

Greek family and Greek Religion as an equal member, and a vow

To protect and promote and support their progress in life’s journey.

First hymn......

O son / O daughter of Hellas

We welcome you into the faith of our forefathers

O son / O daughter of Hellas

We welcome you into the Hellenic family

With pride we take you under our wings

As an equal member and partner

In this exciting Hellenic journey of life

We promise to stand by you

And to support you,

In all your endeavors’ & challengers in life

It will be an honour to guide you with love and virtue

On this, the righteous path........

The second hymn expresses the many challenges and attempts of genocide αgainst the Hellenic people, and that united they give their oath that they will survive as a Hellenic people and that they will keep their word, their oath to the gods (God) to create a higher civilization for the good of mankind etc.

Second hymn......

We thank all our gods but most of all Apollo

Who illuminates our conscience……….

And guides us in the search for the truth and the meaning of life!!!

Many times we have triumphed over oppression and slavery

We endured a time of tyranny

We endured the scourge of genocide

We were united with resilience and a determination to survive ……..

For as a Hellenic people, we had a promise to fulfill

To keep our word to the gods

To create a higher civilization

For the good of all mankind

And to pass on from one generation to the next

The gifts bestowed upon us by the gods ……

«We thank the gods for this honour

We thank goddess Athena for her wisdom

We promise the Gods that we will do our best

We are Greeks and united we will survive we will overcome

We have a promise to the Gods to fulfill

We will survive ..... We will succeed ...... We will overcome»

Then the priest or the master of ceremonies ends the proceedings with an appropriate speech.

Dear friends, ladies and gentlemen, we have witnessed and enjoyed the formal part of the oath giving ceremony, we were enchanted by the warmth and the sincerity of our brother/sister …(Name)………….by the son /daughter of Hellas, during this very special celebration, I would have to say is, one of the most important occasions in the Hellenic calendar and one of the most important steps in the lives of our young people, who are the future torch bearers of Hellenism. Today … (Name)…………. made two very important commitments, in other words ….(Name) ………….took on some very important responsibilities and I firmly believe that he/she will do his/her best to fulfill these duties. Therefore I say without hesitation that we are very proud of …Name………………..and we are honoured to be here to celebrate this special occasion in his/her life and the best way to make this, a time to remember is by continuing this celebration in the traditional Hellenic way, with singing and dancing.

But first of all, I ask you all to join in with me, the singing of the Hellenic national anthem!

All together they sing the Greek national anthem and the formal part of the ceremony comes to an end and is followed with a party with, food/drinks, singing and dancing.

Ladies and gentlemen I now declare open the beginning of the second part of the celebrations! Let the party begin, I wish you all a good time!

END

http://ellinikotitaellinismoshellenism.blogspot.gr/2012/07/blog-post_30.html

Ο ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!! ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΧΡΗΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ!!!

 

Οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, σχολιάζει ο Χρ. Γεωργίου, έχουν τις ρίζες τους στην ίδια την Αγία Γραφή ενώ ακόμη και σήμερα η Εκκλησία δεν αναγνωρίζει σ'' αυτές την απαιτούμενη ηθική υπόσταση να ιερουργούν ούτε να εισέρχονται στο Ιερό του ναού ή στο Αγιον Ορος

Ο μισογυνισμός της Ορθοδοξίας

Με αφορμή τις έντονες αντιδράσεις της Ιεραρχίας για την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες από την κυβέρνηση, πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για τη σχέση της Εκκλησίας με το Κράτος, αλλά ελάχιστα για τη σχέση της με τους πολίτες. Νομιμοποιείται ηθικά η Εκκλησία να παρουσιάζεται ως υπέρμαχος του δικαιώματος της ελευθερίας επιλογής των πολιτών, της προστασίας της ιδιωτικής ζωής τους και εν γένει της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων; Από τη γέννησή μας κατηχούμεθα να πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι υπέρμαχος της ισότητας των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής θέσης, εθνότητας, θρησκευτικών πεποιθήσεων κτλ. Είναι έτσι τα πράγματα; Τα ερωτήματα αυτά τίθενται λόγω της γενικότερης στάσης της Εκκλησίας σε μια σειρά ζητημάτων, όπως στην αμφισβήτηση του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας και της ελευθεροτυπίας για θρησκευτικά θέματα (π.χ., βιβλίο Μ. Ανδρουλάκη Μν) κ.ά., αλλά διότι σχετίζεται και με ένα επιμελώς αποσιωπούμενο κεφαλαιώδες ζήτημα, που αφορά το ήμισυ των συμπολιτών μας: τις θρησκευτικές διακρίσεις εναντίον της γυναίκας.

Οι μισογυνικές αντιλήψεις της Ορθοδοξίας έχουν τις ρίζες τους στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη και διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Πώς θα ένιωθαν, αλήθεια, οι Ελληνίδες αν συνειδητοποιούσαν ότι η θρησκεία τους τους προσφέρει έναν Θεό που τις προόρισε να υποτάσσονται στους άνδρες;

Ο Απόστολος Παύλος

Οχι ευχάριστα, αν έτσι έχουν τα πράγματα! Στην Αγία Γραφή βρίσκουμε την πρώτη διάκριση του Θεού εναντίον της γυναίκας, όταν δημιούργησε πρώτον τον άνδρα. Τη γυναίκα τη δημιούργησε ως βοηθό του άνδρα μόνο όταν διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κάποιο κατάλληλο ζώο γι' αυτή τη δουλειά ανάμεσα στα «θηρία του αγρού και όλα τα πτηνά του ουρανού». Διάκριση έκανε, επίσης, ως προς τον τρόπο δημιουργίας της και την προέλευση του ονόματός της. Τον άνδρα τον έφτιαξε εκ του μηδενός ενώ τη γυναίκα από τη μία πλευρά του. Την ονόμασε δε «γυνή (ανδρίς), διότι έγινεν από τον άνδρα αυτής». Ακόμη και για το προπατορικό αμάρτημα την τιμώρησε, εκτός άλλων, με πλήρη υποταγή στον Αδάμ: «... θα εξαρτάσαι δε πάντοτε από τον άνδρα σου και αυτός θα είναι ο κύριός σου».

Στις Προς Εφεσίους και Κορινθίους Επιστολές ο Απόστολος Παύλος είναι αποκαλυπτικός για τις μισογυνικές αντιλήψεις του: «... να υποτάσσεσθε εις τους ιδίους σας άνδρας, σαν να κάνετε την υποταγήν σας αυτήν προς τον Κύριον, ο οποίος παραγγέλλει και ζητεί να υποτάσσονται αι γυναίκες εις τους άνδρας των» και σε άλλο εδάφιο «... ο μεν άνδρας... επλάσθη εξ αρχής ως ο κύριος εκπρόσωπος της κυριαρχίας του Θεού επί της Γης και είναι διά τούτο περισσότερον από την γυναίκα εικών και δόξα του Θεού. Η γυναίκα δε ως το εξαιρετικότερον από τα άλλα κτίσματα, που έχει υπό την εξουσίαν ο άνδρας, είναι δόξα του ανδρός. Πράγματι δε ο άνδρας είναι υπεροχότερος από την γυναίκα, διότι δεν έγινε ο άνδρας από την γυναίκα, αλλ' η γυναίκα έγινεν από τον άνδρα. Και επί πλέον δεν εκτίσθη ο άνδρας διά να βοηθή την γυναίκα, αλλ' η γυναίκα επλάσθη προς χάριν και βοήθειαν του ανδρός».

Ακόμη και σήμερα η Εκκλησία εφαρμόζει διακρίσεις εναντίον των γυναικών. Δεν τους αναγνωρίζει την απαιτούμενη ηθική υπόσταση να ιερουργούν, ούτε να εισέρχονται στο Ιερό του ναού ή στο Αγιον Ορος. Δεν επιτρέπει στους αρχιερείς να παντρεύονται, για να μην σκανδαλίζονται από... γυναικείες επιρροές. Στον ναό, τους άνδρες τους τοποθετεί στα δεξιά και τις γυναίκες στα αριστερά (δηλαδή οι... κακοί εξ ευωνύμων. Ακόμη και το κοριτσάκι-βρέφος το θεωρεί δυνητικά ανήθικο εκ γενετής, μια που ο παπάς το ευλογεί έξω από το Ιερό όταν σαραντίζει, ενώ το αγοράκι μέσα. Εγκλωβισμένες οι γυναίκες σε ένα θρησκευτικό δόγμα ανδροκρατικού δεσποτισμού, ελεγχόμενο από αντιδημοκρατικά εκλεγόμενους Ιεράρχες, υποτάσσονται στην Εκκλησία διότι, παρ' ότι αμφισβητεί κατάφωρα την ισοτιμία τους προς τον άνδρα, τις δελεάζει να προσμένουν μια θέση στον Παράδεισο, πάντα, όμως, υπό την απειλή ότι η απόφαση του Θεού θα είναι αμετάκλητη αν καταλήξουν στην Κόλαση. Μήπως, εν τέλει, είναι πιο δίκαιοι και πιο επιεικείς οι ανθρώπινοι νόμοι;

Η θρησκευτική ελευθερία

Οι δογματικές διακρίσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν περιορίζονται μόνο στις γυναίκες όπως δείχνουν μερικά ενδεικτικά παραδείγματα: Στην ουσία έχει καταργήσει το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής θρησκεύματος με την επιβολή του νηπιοβαπτισμού και της υποχρεωτικής κατήχησης ανήλικων (π.χ. διδασκαλία θρησκευτικών στα σχολεία), παρ' ότι ο Χριστός δεχόταν την βάπτιση και την κατήχηση μόνο ενηλίκων. Σημειωτέον, ο νηπιοβαπτισμός επιβλήθηκε από την Εκκλησία μετά το 300 μ.Χ., επί αυτοκράτοροςΙουστινιανού. Η σύνδεση της Εκκλησίας με κρατικές υπηρεσίες για την παρακολούθηση άλλων θρησκειών και η εν γένει διείσδυσή της σε κάθε πολιτικό, κοινωνικό και κρατικό θεσμό, με αποκορύφωμα την εμμονή της να αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες, έχει καταστήσει την Ελλάδα θρησκευτικό κράτος και την Εκκλησία «Εκκλησία ταυτοτήτων, Εκκλησία δηλώσεων». Πολλοί μη ορθόδοξοι έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα διακρίσεων λόγω της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, παρ' ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ρητώς προστατεύεται από το Σύνταγμα. Με βάση νόμους του Μεταξά «περίπου 2.000 μη ορθόδοξοι έλληνες πολίτες συνελήφθησαν... και υπήρξαν 400 καταδίκες» για «αντιορθόδοξες» θρησκευτικές δραστηριότητες κατά την οκταετία 1984-92. Αλλόθρησκες μειονότητες δεν μπορούν να κτίσουν δικούς τους ναούς χωρίς την έγκρισή της. Οι πρακτικές διακρίσεων των αυτοχριζόμενων εκπρόσωπων του Χριστού βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα λόγια του: «Δεν υπάρχουν πλέον διαφοραί εθνικότητος και κοινωνικής τάξεως και φύλου. Δεν υπάρχει πλέον διαφορά Ιουδαίου και Ελληνος, ... δεν υπάρχει άρσεν και θήλυ».

Η Εκκλησία αναγορεύεται ως ψυχή του Ελληνισμού για να διασφαλίσει την ιδεολογική επιβίωσή της (ίδρυση εκκλησιαστικού πανεπιστημίου) και την πολιτική επιρροή της (κατά κανόνα αντιδραστική, όπως αποδεικνύει η ταύτισή της με τον δικτάτορα Μεταξά, τη χούντα κτλ. Ταυτίζεται με τον Ελληνισμό ενώ ακόμη και την εξέγερση του 1821 την πολέμησε και κατασυκοφάντησε τους αγωνιστές της. Είναι τουλάχιστον αστείο να βλέπει κανείς τη... φιλειρηνική Εκκλησία να... ευλογεί τα στρατιωτικά όπλα.

Οι εγκόσμιες εξουσίες

Να ορκίζει κυβερνήσεις και εν γένει να διαπλέκεται με κοσμικούς θεσμούς και εξουσίες, κατ' αντίθεση με τον Χριστό που δεν τις αναγνώριζε. Η διαπλοκή της, βέβαια, με το κράτος της προσφέρει τεράστια οικονομικά οφέλη (π.χ. μισθοί κληρικών από χρήματα ορθόδοξων αλλά και αλλόθρησκων φορολογούμενων, διεκδίκηση 126 δισ. ­ και 60 δισ. για το Αγιον Ορος ­ από το Γ' Πλαίσιο Στήριξης), που μεγεθύνουν την ήδη αμύθητη περιουσία της, την οποία, από... αγνά χριστιανικά κίνητρα, δεν λέει με τίποτε να αποχωριστεί.

Πολύ λίγα φαίνεται ότι άλλαξαν στην Εκκλησία από τότε που αφορίστηκαν ο Γληνός και οΛασκαράτος και καταδιώχθηκε αγρίως ο Καζαντζάκης. Ανέκαθεν οι χριστιανικές θρησκείες αντιμετώπιζαν με εχθρότητα κάθε απελευθερωτική πνευματική ανέλιξη του ανθρώπου, όταν μάλιστα μπορούσε να δημιουργήσει ρήγματα στον ανορθολογισμό και στην κοινωνική υποταγή.

Οι αρχιερείς τους δημιούργησαν έναν χριστιανισμό στα μέτρα του... Αποστόλου Παύλου(«οι δούλοι να υπακούετε εις τους κατά σάρκαν κυρίους με φόβον και τρόμον... σαν να υπακούετε εις τον Χριστόν», διότι ο Χριστός τούς παραήταν επαναστάτης («Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την Γην, ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν». Οι σημερινοί «αντιπρόσωποι του Χριστού» μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και να ονειρεύονται εγκόσμιες εξουσίες. Αν ζούσαν στην εποχή του Χριστού, σίγουρα θα έβλεπαν εφιάλτες... ώσπου να σταυρωθεί!

Ο κ. Χρήστος Γεωργίου είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.


Ντροπή σου γάιδαρε "Πατριάρχη Βαρθολομαίε"!!!!

Δημήτριος  Αρχοντώνης ή Βαρθολομαίος
Από αξιωματικός του Τουρκικού στρατού, σε Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Βαρθολομαίο και κατόπιν τωρινό οικουμενικό Πατριάρχη.

Στην ομλία του πριν την ενθρόνιση του Τόλμησε να σπιλώσει την μνήμη των ηρώων της επανάστασης του 1821, με την δήλωση:

"Δυστυχώς οι δυο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση του 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτα το 1821 και δημιούργησαν της γνωστές προστριβές".

(Η δήλωση αυτή δημοσιεύτηκε απο τις εφημερίδες Αυριανή και Ελεύθερη ώρα - 30 Οκτωβρίου 1991)

 Dimitrios Manolakakis 

 

http://ellinikotitaellinismoshellenism.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Μπροστά στην απειλή της αλλοτρίωσης του ιουδαϊσμού, η ηγεσία του βρίσκεται, όπως ήδη είπαμε, άοπλη. Για τον απλούστατο λόγο πως η γλώσσα, γραπτή η προφορική, το μοναδικό πάντως όργανο προπαγάνδας στα χρόνια εκείνα, ανήκει στον αντίπαλο. Τότε θα ληφθεί μια απόφαση που θα σφραγίσει ανεξίτηλα την ανθρωπότητα: Αποφασίζεται η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στην ελληνική γλώσσα.

Η εργασία της μετάφρασης, που ανατίθεται σε εβδομήντα σοφούς Εβραίους που γνωρίζουν το ίδιο καλά την ελληνική μα και τη μητρική τους γλώσσα, αρχίζει τον τρίτο και τελειώνει τον πρώτο προ Χριστού αιώνα. Πρόκειται αναμφισβήτητα για την πιο δαιμόνια ανθρώπινη σύλληψη. Ενώ σαν πράξη αντιφάσκει τελείως με τον ιουδαϊκό απομονωτισμό που φτάνει στον μισανθρωπισμό. Χωρίς να λογαριάσουμε το φανατικό μίσος του ιουδαϊσμού προς καθετί το ελληνικό.

Η στροφή αυτή της εξόδου του ιδιωτικού μονοθεϊσμού από την αποκλειστικότητα που τον χαρακτήριζε ως τώρα, μπορεί να θεωρηθεί αρχικά σαν συνέπεια του Β' Ησαΐα, που κάνει την εμφάνισή του τον 5ο π.Χ. αι. Αντίθετα με τον Ιεζεκιήλ, ο Β' Ησαΐας ρίχνει το σύνθημα πως καθήκον του λαού του Ισραήλ είναι να οδηγήσει τους ειδωλολάτρες όλου του κόσμου στη σωστή πίστη του μοναδικού θεού.Η ιδέα αύτη θα πάρει σάρκα και οστά δυο αιώνες αργότερα, με την απόφαση της μετάφρασης της Βίβλου. Παράλληλα θα οργανωθεί μια μοναδική για την εποχή προπαγάνδα. Σωρός από συγγράμματα δοκίμια θα κυκλοφορήσουν στην ελληνική γλώσσα.

Άλλα γραμμένα από Εβραίους κι άλλα από δήθεν ειδωλολάτρες, που στην πραγματικότητα είναι επίσης Εβραίοι. Σκοπός αυτής της πλαστοπροσωπίας είναι να γίνουν οι συγγραφείς πειστικοί, για την αντικειμενικότητα των ιδεών τους, τόσο στους παρασυρμένους από τον ελληνισμό Εβραίους όσο και στους αυθεντικούς ειδωλολάτρες. Γιατί όλοι αυτοί οι συγγραφείς επιδιώκουν ν' αποδείξουν σαν ανύπαρκτες τις διαφορές μεταξύ ειδωλολατρισμού και ιουδαϊσμού. Αντιπροσωπευτικό έργο των παραπάνω προθέσεων είναι η Επιστολή του Αριστέως, που εμφανίζεται τον 2ο π.Χ. αι.

Ο συγγραφέας, Εβραίος ως το μεδούλι, γράφει ένα μακρύ κι ωραίο παραμύθι. Υποτίθεται πως ανήκει στην αυλή του βασιλιά Πτολεμαίου Φιλαδελφέως και πως επισκέπτεται την Ιερουσαλήμ, σαν μέλος μιας διπλωματικής αποστολής. Αφού περιγράφει την ιερή πόλη κι εκφράζει όλο το συγκλονισμό που του προκάλεσε ο ναός κτλ., πληροφορεί τους αναγνώστες πως η ιδέα, μα και η πρόταση, για τη μετάφραση της Βίβλου στα ελληνικά, ήταν του ίδιου του Πτολεμαίου. Και η Ιερουσαλήμ αισθάνθηκε υποχρεωμένη να ικανοποιήσει την ευγενή παράκληση του καλού βασιλιά. Για την πραγματοποίηση της βασιλικής επιθυμίας, υποτίθεται, το Ιερατείο σπεύδει και συγκροτείτο συνεργείο των «Έβδομήκοντα» και το εγκαθιστά στην Αλεξάνδρεια.

Όπου υποτίθεται, επίσης, ότι θα εργαστεί μακριά από κάθε επίβλεψη και επιρροή. Δε νομίζω πως έχει προηγούμενο του το τέχνασμα. Οι Εβραίοι πρώτοι επινοούν αυτή τη μορφή της διαφήμισης. Γιατί η Επιστολή του Αριστέως μ' αυτόν ακριβώς τον προορισμό γράφτηκε: Προαναγγέλλει την έκδοση της Βίβλου στα ελληνικά, αλλά,παράλληλα, σερβίροντας το μύθο του βασιλικού αιτήματος, αποπροσανατολίζει κάθε υποψία για τους πραγματικούς σκοπούς της επιχείρησης «μετάφραση Βίβλου».Αλλά ο τολμηρότερος και σημαντικότερος συγγραφέας του τερατώδους παντρολογήματος που μαγειρεύεται, τόσο συστηματικά και προγραμματισμένα, από το Ιερατείο, μεταξύ ιουδαϊσμού και ειδωλολατρισμού είναι ο Φίλων. Αυθεντικός Εβραίος, σύγχρονος του Ιησού, εκτιμάται πολύ από τους πνευματικούς κύκλους της Αλεξάνδρειας. Παρουσιάζεται βαθύτατα επηρεασμένος από τον Πλάτωνα, για τον όποιο βεβαιώνει ότι γίνεται ασύνειδα ο απόστολος του Μωυσή. Σ' όλο το έργο του προσπαθεί, μέσα από την αλληγορική ερμηνεία των Γραφών, ν' αποδείξει και να πείσει ότι υπάρχει απόλυτη σύμπτωση ανάμεσα στη Βίβλο που θεωρεί σαν πεμπτουσία της ανθρώπινης σοφίας και την ελληνική φιλοσοφία, που δεν είναι παρά η αντανάκλαση των αποκαλύψεων της πρώτης. Για τον Φίλωνα, οι πλατωνικές ιδέες και οι Εβραίοι άγιοι αποτελούντο σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ υλικού κόσμου και υπέρτατου πνεύματος του θεού, όπου βρίσκεται ο Λόγος. «Το πνευματικό στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής είναι το μόριο του Λόγου, μέσα από το όποιο συντελείται το ομοούσιον που βοηθά την ψυχή να επιστρέψει στο θεό».Κάπου έναν αιώνα αργότερα, ο Νουμήνιος από την Απάμεια της Συρίας (γύρω στα 160 μ.Χ.) έλεγε πως ο Πλάτωνας είναι ο ίδιος ο Μωυσής που μιλάει ελληνικά «Μωυσής αττικίζων».

Το ότι ο Φίλων εξυπηρετεί κάποιο συγκεκριμένο σκοπό δεν αποδεικνύεται μόνο από τα κραυγαλέα γραφτά του. Αλλά και από το γεγονός πως ενώ είναι μια προσωπικότητα της εξελληνισμένης εβραϊκής παροικίας στην Αλεξάνδρεια, με μεγάλο έργο και ανάλογη μεγάλη εκτίμηση, η επίσημη ραβινική φιλολογία δε θ' αναφερθεί ποτέ ούτε στον ίδιο ούτε στο έργο του. Να υποθέσουμε πως ο ιουδαϊσμός που θα συντριβεί λίγες δεκαετίες αργότερα από την επανάσταση εγκαταλείπει το ιμπεριαλιστικό του όνειρο και ξανακλείνεται στις στενές εθνικιστικές του θέσεις; Όχι. Αντίθετα, το έργο του Φίλωνα εκτελούσε ένα συγκεκριμένο προορισμό προς τα έξω. Γι' αυτό και δε συμπεριλήφτηκε ποτέ στην επίσημη εβραϊκή φιλολογία. Ο Φίλων, σύμφωνα με τη γνώμη πολλών μελετητών, έστησε θεμέλια.

Ο Marcel Simon γράφει:
«Ο προσανατολισμός της χριστιανικής σκέψης θα μπορούσε να ήταν ολοκληρωτικά διαφορετικός εάν δεν είχε υπάρξει (ο Φίλων). Ο γεννώμενος χριστιανισμός μπήκε στο αυλάκι του (Φίλωνος).Η φιλωνική θεωρία προμήθεψε τα υλικά και μια δομή για το χριστιανικό δόγμα του Λόγου (...). η σύνθεση που επιχειρεί ανάμεσα στη Βίβλο και τη φιλοσοφία χρησιμοποιείται σαν προζύμι από τους χριστιανούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων. Αγνοημένος από τους ραβίνους και το Ταλμούδ, προβάλλεται από πολλούς σαν ένας αυθεντικός πρόδρομος του οικουμενικού πνεύματος του χριστιανισμού κι ένας πατέρας της εκκλησίας» Και ο Χ. Θεοδωρίδης συμπληρώνει:
«Οι εξοχότερες κεφαλές της Ιταλίας (στην Αναγέννηση) συζητούσαν γύρω στο τραπέζι των Μεδίκων για να συμβιβάσουν Πλάτωνα και Ιησού, μια και ο Πλάτωνας πέρασε για θεόπνευστος προφήτης (της αρχαιότητας) με προαισθήματα για το σωτήριο κήρυγμα». Αλλά η διεργασία της εξάπλωσης του ιουδαϊσμού, δεν θα αρκεστεί στη φιλολογία, παρά το ότι εκτός από την ισχυρή προσωπικότητα του Φίλωνα, κι άλλα συγγράμματα, όλα στην ελληνική, με το ίδιο πάντα συμφιλιωτικό και απολογητικό πνεύμα, θα διαδώσουν συστηματικά το μεσσιανικό μήνυμα στον ελληνόφωνο κόσμο, τους τρεις πριν κι άλλους τόσους μετά την εμφάνιση του Ιησού αιώνες. Η έντονη προσηλυτιστική δραστηριότητα θα επεκταθεί και στον ειδωλολατρικό κόσμο.

Την ώρα που εκατομμύρια Εβραίοι απορροφώνται από τον ελληνικό πολιτισμό, εκατοντάδες χιλιάδες«εθνικοί» προσχωρούν στον ιουδαϊσμό. Οι αμέτρητες αιρέσεις και θρησκείες, παλιές και νέες, που εμφανίζονται στους αιώνες αυτούς της παρακμής, έχουν αμβλύνει το θρησκευτικό αίσθημα και τη σταθερή προσήλωση σε μια συγκεκριμένη θρησκεία. Ο ιουδαϊσμός γίνεται ελκυστικός, χάρη σ' ένα αίσθημα ασφάλειας που δημιουργεί σαν κάστα. η αλληλεγγύη που χαρακτηρίζει τους Εβραίους και η οικονομική τους επιτυχία δίδουν μια αίσθηση σιγουριάς στους «εθνικούς». Εξάλλου ο τόσο«ενωτικός» και παράξενος κατά τα άλλα Ιαχβέ δεν απαιτεί παρά να πιστέψεις τυφλά στην απόλυτη δύναμη του.

Έτσι και Χ. Θεοδωρίδης, ό .π., σελ. 7.παραδεχόσουν πως οι Εβραίοι μονοπώλησαν τη γνώση του αληθινού θεού, γινόσουν δεκτός σ' αυτή την οικονομικά πανίσχυρη φυλή κι απολάμβανες τα προνόμια και την υποστήριξη της. Βέβαια, κάποια στιγμή έπρεπε να δεχτείς και την περιτομή, που επινοήθηκε ακριβώς γι' αυτό, για να ξεχωρίζουν οι Εβραίοι απ' όλους τους άλλους ανθρώπους. Κανένας απερίτμητος δεν μπορούσε να ελπίζει στην προστασία του Ιαχβέ. Σίγουρα, μια παρόμοια υποχρέωση ανέστελλε τη διάθεση του προσηλυτισμού. Όμως ο ιουδαϊσμός άρχισε να κάνει και σ' αυτό το σημείο κάποιες παραχωρήσεις. Σε πολλές μεγάλες πόλεις, όπως στην Αντιόχεια, το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής κοινότητας αποτελούνταν από προσήλυτους, αλλά απερίτμητους.

Αυτοί οι μισο-εβραίοι, οι λεγόμενοι και «θεοφοβούμενοι»,σκέφτονταν πως δε θα 'ταν άσκημο να επωφεληθούν από τον Μεσσία που θα 'ρχόταν να σώσει μόνο τους Εβραίους. Αυτοί οι ίδιοι θ' αποτελέσουν αργότερα έναν σημαντικό πυρήνα των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων. Το φαινόμενο δε θα περάσει απαρατήρητο. Αντίθετα, η έμφυτη απώθηση που προκαλούν οι Εβραίοι στον ελληνορωμαϊκό κόσμο θα πάρει τη μορφή ενός έντονου αντισημιτισμού. Ο Τάκιτος έγραφε περιφρονητικότατα στις Ιστορίες του.
«Έφτασαν στο σημείο να δέχονται από τους χειρότερους των ανθρώπων, τους άπιστους στην αρχαία τους θρησκεία, προσφορές και δώρα. Μ' αυτό τον τρόπο αυξάνεται ο πλούτος των Εβραίων. Στις αναμεταξύ τους σχέσεις εκδηλώνουν τη μεγαλύτερη εντιμότητα κι αλληλεγγύη, ενώ αντίθετα εκδηλώνουν τη μεγαλύτερη εχθρότητα προς οποιονδήποτε άλλον. Τρώνε χωριστά απ' τους άλλους και δεν κοιμούνται με αλλόπιστους (...). Εισήγαγαν την περιτομή για να ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους. Κι όσοι προσχωρούν σ' αυτούς πρέπει να περιτμηθούν. Από τα πρώτα πράγματα που διδάσκονται οι προσηλυτιζόμενοι είναι η περιφρόνηση προς τους θεούς κι η αποκήρυξη της πατρίδας (...). Πιστεύουν πως οι ψυχές αυτών που σκοτώνονται στη μάχη ή που πεθαίνουν υπερασπιζόμενοι τη θρησκεία τους είναι αθάνατες, γι' αυτό και προτρέπουν να κάνουν παιδιά και να περιφρονούν το θάνατο». Ο Γιουβενάλης πάλι τους κοροϊδεύει για τα παράξενα ήθη και τη μισαλλοδοξία τους, στις Σάτιρες του και εξηγεί, πως ένας πατέρας, συμπαθών απλώς, από τους «θεοφοβούμενους», βγάζει τελικά φανατισμένα παιδιά.
«Διδάσκονται να ακολουθούν και να τιμούν τον εβραϊκό Νόμο και γενικά ό,τι έχει γραμμένο ο Μωυσής στο μυστηριώδη του πάπυρο. Εάν κάποιος τους ρωτήσει το δρόμο και τύχει να μην είναι ομόθρησκος τους δεν του τον δείχνουν. Κι όταν οι άνθρωποι είναι διψασμένοι, αυτοί θα διαλέξουν μόνον εκείνους που έχουν κάνει περιτομή, για να τους οδηγήσουν εκεί που είναι το νερό. Τέτοια είναι η επίδραση του πατέρα, που κάθε έβδομη μέρα κάθεται χωρίς να δίδει σημείο ζωής...». Παρόμοιες κατηγορίες όμως κυκλοφορούν πολύ πριν συγγραφείς τέτοιου κύρους ασχοληθούν μαζί τους.Η απροκάλυπτη εβραϊκή προπαγάνδα προκαλεί ανησυχίες, αλλά και έντονη αγανάκτηση στους ειδωλολάτρες. Οι εβραίοι τελικά θα δεχτούν το μεγάλο πλήγμα της Ιστορίας τους από τον Αντίοχο τον Επιφανή. Η εμφάνισή θα βρει τους Εβραίους της Παλαιστίνης χωρισμένους. Από τη μια οι φανατικοί κι από την άλλη οι προοδευτικοί, αποστάτες του ιουδαϊσμού, που όχι μόνο ζούσαν σύμφωνα με τα ελληνικά ήθη και έθιμα, άλλα θέλουν να τα επιβάλουν σαν γενικό τρόπο ζωής, σ' όλο τον εβραϊκό λαό. Και δεν κτίζουν μόνο «Γυμναστήρια», όπου ασκούνται «γυμνοί», «κατά το πρότυπο των εθνικών», προς φρίκη κι αποτροπιασμό των φανατικών Ιουδαίων, αλλά κάνουν και κάτι φοβερό: «επανέφεραν το τμήμα εκείνο της επιδερμίδας που τους έλειπε έπειτα από την περιτομή και επρόδιδαν την Αγία εβραϊκή Γραφή».
Δυστυχώς ο συγγραφέας των Μακκαβαίων δε μας εξηγεί τί είδους πλαστική χρησιμοποιούσαν για να επαναφέρουν την κομμένη επιδερμίδα. Αλλά τα δεινά δεν τελειώνουν εδώ. η επιδημία της αλλαγής των ονομάτων προσβάλλει ακόμα και τους ιερείς. Ο Ιησούς μεταβάλλεται σε Ιάσονα, ο Ιακίμ σε Άλκιμο, ο Μενεσέχ σε Μενέλαο. Φαίνεται όμως πως οι προσβολές των αποστατών ωχριούν (Α' Βιβλίο Μακκαβαίων) μπροστά στις ταπεινώσεις που θα επιβάλει ο Αντίοχος στους αδιάλλακτους, όταν θα αρνηθούν να ικανοποιήσουν την επιθυμία του και να τον κάνουν αρχιερέα, «το οποίον ήτο αξίωμα του αρχηγού του λαού». Κήρυξε λοιπόν τους Ιουδαίους στασιαστές και μπήκε πια σαν εχθρός στην Ιερουσαλήμ. Λεηλάτησε το ναό, έκαψε όλα τα ιερά βιβλία και επιπλέον απαίτησε ν' ασπαστούν όλοι οι Εβραίοι την ειδωλολατρία. «Τους δε Ιουδαίους, πάντας αυτούς ίσους Αθηναίους ποιήσει».Ο ναός του Ιαχβέ στολίστηκε με βωμό αφιερωμένο στον Ολύμπιο Δία. «Ο ναός γέμισε από εταίρες». Οι ιερείς δεν πήγαιναν πιανα εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, αλλά έτρεχαν στις παλαίστρες κι ασχολούνταν με τον αθλητισμό. Οι πατροπαράδοτες αρχές τους εγκαταλείφτηκαν και τιμούσαν όλοι τα ελληνικά ήθη και έθιμα. Επιπλέον, ο Αντίοχος διέταξε να επιβληθούν τα ίδια μέτρα εξελληνισμού και στις ελληνικές πόλεις της Αιγύπτου. Να απαγορευτεί δηλαδή και κει η περιτομή με ποινή θανάτου.

Καταργήθηκε ακόμη κι η αργία του Σαββάτου. Για ν' αντιληφτούμε τη σημασία της τελευταίας απαγόρευσης, φτάνει να αναφέρουμε τούτο: Αν στα χρόνια κείνα έπεφτε ο εχθρός πάνω στον εβραϊκό στρατό, ημέρα Σαββάτου, οι στρατιώτες όχι μόνο δεν αντιστέκονταν, αλλά δεν έτρεχαν καν να κρυφτούν κάπου, προκειμένου να σωθούν. Μένανε στη θέση τους, όπου και τους σφάζανε.
Ένας έξαλλου από τους σημαντικότερους λόγους που εξασφάλισε την επιχείρηση της εξαφάνισης του σώματος του Ιησού από τον τάφο ήταν πως ο Ιησούς τάφηκε Παρασκευή βράδυ. Η αργία του Σαββάτου αρχίζει από την Παρασκευή το μεσημέρι και τελειώνει την επόμενη την ίδια ώρα. Σήμερα ακόμη οι κάτοικοι του Ισραήλ ανάβουν έναν διακόπτη το μεσημέρι της Παρασκευής, για νά 'χουν φως το βράδυ.
Γιατί δεν επιτρέπεται να γυρίσεις ούτε έναν διακόπτη.
Αλλά ο Αντίοχος τους επιφύλασσε και τον έσχατο εξευτελισμό: Υποχρέωσε τους φανατικούς και αδιάλλακτους Εβραίους να παίρνουν μέρος στην παρέλαση, κατά τις Β' Μακκαβαίων, κεφ. Ε', 25-6. Β' Μακκαβαίων, κεφ. ΣΤ', 1-11. γιορτές των Διονυσίων, στολισμένοι, σύμφωνα με το έθιμο, με κισσούς και δαφνοστέφανα. Αυτή στάθηκε η χαριστική βολή κι άναψε η επανάσταση γύρω στα 167 π.Χ. που κράτησε με διακοπές γύρω στα τριάντα χρόνια, κάτω από την ηγεσία ενός μέλους της οικογένειας των Μακκαβαίων, πάντα. Ο αγώνας ήταν φυσικά άνισος, αλλά και οι Εβραίοι τόσο αποφασισμένοι, που ο τρίτος κατά σειρά διάδοχος του Αντίοχου, αφού νίκησε τον Ιωάννη Υρκανό και γκρέμισε τα τείχη της Ιερουσαλήμ, συνθηκολόγησε οριστικά μαζί τους ξαναδίδοντάς τους όλη την προηγούμενη θρησκευτική ανεξαρτησία. Από την οδυνηρή αυτή δοκιμασία κι έπειτα, το μίσος των Εβραίων κατά των Ελλήνων θα γίνει θανάσιμο. Ένα αίσθημα ανασφάλειας για την εθνικοθρησκευτική τους ακεραιότητα θα τους κατέχει από τότε. επιδράσεις που έρχονταν σε σύγκρουση με τον ορθόδοξο γιαχβισμό τους». Στην πραγματικότητα, το φοβερό «χέρεμ» αντιπροσωπεύει μόνο μια θεωρητική νοσταλγία: Να τι έπρεπε να γίνει τότε, για να μην καταντήσει σήμερα το Ισραήλ στην κατάσταση που βρίσκεται (Μωυσής ,σελ 170-1) Καμιά φαντασία, όσο κι αν ήταν τολμηρή, δε διανοήθηκε τότε πως θα ξοφλούσε ο ιουδαϊσμός στον ελληνικό πολιτισμό τον θρησκευτικό του βιασμό.

Αν και για να ακριβολογούμε πρέπει να αναζητήσουμε την απέχθεια του ιουδαϊσμού ακόμη πιο πίσω, στα βάθη της ιστορίας του. Ας θυμηθούμε την αγανάκτηση του Μωυσή όταν, κατεβαίνοντας από το όρος, είδε με φρίκη κείνο το χρυσό βόδι, ομοίωμα του Άπι της Μέμφιδας, φτιαγμένο από το λαό του.

Ο Α. Lods πιστεύει τόσο πολύ στο προαιώνιο μίσος των Εβραίων κατά των ειδωλολατρών, ώστε φτάνει να αμφισβητεί το βιβλίο των Κριτών και το άγριο «χέρεμ». Τη σφαγή δηλαδή που περιγράφουν πως έκαναν προκειμένου να κατακτήσουν τη γη της Χαναάν, μετά τη φυγή τους από την Αίγυπτο.
«Το αίμα αυτό», γράφει, «χύθηκε μόνο μέσα στη φαντασία των δευτερονομιστών (7ος -5ος αι.) ιστοριογράφων και δεν εκφράζει τίποτε περισσότερο από τον πόθο τους να δουν όλους τους "ειδωλολάτρες" του καιρού τους σφαγμένους, κι από τη φοβία τους για τις "ειδωλολατρικές" θρησκευτικές επιδράσεις που έρχονταν σε σύγκρουση με τον ορθόδοξογιαχβισμό τους». Στην πραγματικότητα, το φοβερό «χέρεμ» αντιπροσωπεύει μόνο μια θεωρητική νοσταλγία: Να τι έπρεπε να γίνει τότε, για να μην καταντήσει σήμερα το Ισραήλ στην κατάσταση που βρίσκεται ( Μωυσής, σελ 170-1).

Αξίζει τον κόπο να προσέξουμε δυο χαρακτηριστικά στοιχεία: Πουθενά μέσα στα βιβλία των Μακκαβαίων, όπου γίνεται η εξιστόρηση της τραγικής δοκιμασίας, ο εχθρός δεν αναφέρεται σαν ειδωλολάτρης. Παντού είναι ο Έλλην. Επιπλέον, τους Ιουδαίους, λέει ο συγγραφέας (κεφ. Θ', 15 -Β. Μακ.), ήθελε ο Αντίοχος να τους κάνει ομοίους με τους Αθηναίους. Όχι Αλεξανδρινούς, ούτε Ρωμαίους. Το ότι η Αθήνα έχει περάσει ήδη στην παρακμή, δεν παίζει ρόλο γι' αυτούς. Σαν συστηματικοί που είναι ψάχνουν τη ρίζα του κακού. Το επαναλαμβάνω, για να μην το ξεχνούμε και γιατί μόνο από τη βάση αυτή ξεκινώντας μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη στρατηγική της άμυνας που ανέπτυξε το Ισραήλ. Για έναν λαό, που το μεγαλύτερο ποσοστό του ζει διάσπαρτο στον κόσμο και που δεν έχει πια ούτε δική του γλώσσα, η θρησκεία του είναι ο μόνος συνδετικός κρίκος της ενότητας του και το μοναδικό πιστοποιητικό για την ομοιογένεια της φυλής, της εθνότητας, όπως θα λέγαμε σήμερα. Με βάση αυτό το διακριτικό και κανένα άλλο, απαίτησαν και πέτυχαν οι απανταχού της γης Εβραίοι, σήμερα, μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, την επανεγκατάστασή τους στην Παλαιστίνη.

Να γιατί στάθηκε απαραίτητη η τήρηση του Νόμου -Thora με παθιασμένο φανατισμό. Η υποταγή στο Νόμο συντηρεί και τρέφει την εθνική υπόσταση του ιουδαϊσμού. Η περιτομή είναι το σωματικό διακριτικό της φυλής. Η κατάργηση του τού στερεί τη σφραγίδα της εβραιοσύνης του, με άλλα λόγια την εθνική του ταυτότητα απέναντι στα άλλα έθνη. Το ίδιο και η αργία του Σαββάτου.

Τα γκέτο τα δημιούργησαν οι ίδιοι οι Εβραίοι.

Και για να στέκουν μακριά από τα ήθη των αλλόθρησκων και την επιρροή τους. Και για να μπορούν να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα συγκεντρωμένοι. Αλλά κυρίως για να επιβλέπουν την αυστηρή τήρηση τους από τα μέλη της κοινότητας. Στο Λευιτικόν, ο παραβάτης της αργίας του Σαββάτου τιμωρείται κατ' εντολήν του Μωυσή με θάνατο. Η κατάργηση του Νόμου και των κανόνων του σήμαινε και τον αφανισμό του εβραϊσμού. Χαρακτηριστική είναι η αφήγηση του Ιώσηπου σχετικά με τη φανατική προσήλωση των Φαρισαίων στο Νόμο.
«Ο Πετρώνιος, κυβερνήτης της Συρίας στον καιρό του Καλιγούλα, ρώτησε μια μέρα τους Εβραίους γιατί θέλουν να πολεμήσουν τον Καίσαρα χωρίς να λάβουν υπόψη τους τη δύναμή του και τη δική τους αδυναμία. Απάντησαν ότι πρόθεση τους δεν είναι καθόλου να πολεμήσουν, αλλά ότι προτιμούν να χαθούν τούτη τη στιγμή, παρά να δεχτούν την παράβαση του Νόμου, σ' οποιοδήποτε σημείο. Και πέφτοντας καταγής πρότειναν το λαιμό τους βεβαιώνοντας πως είναι έτοιμοι να δεχτούν το θάνατο». «Μια παρόμοια συμπεριφορά», λέει ο Guignebert σχολιάζοντας την αφήγηση, «εξηγεί τέλεια τα αισθήματα τους. Γιατί οι Φαρισαίοι πίστευαν απόλυτα στις εθνικιστικές τους φαντασιοπληξίες, στην επιβίωση του ισραηλινού κράτους και στην ένδοξη αποκατάσταση του σ' ένα μάλλον εγγύς μέλλον. Συνήθως συνδέανε αυτό το απίθανο γεγονός με το μεγάλο μεσσιανικό δράμα. Προερχόμενοι πιθανώς από τους Χασιντίμ, που είχαν από την περίοδο της κατοχής των Σελευκιδών αντισταθεί στην ελληνική μόλυνση και στις προσπάθειες απορρόφησης τους, που κατέβαλλε ο Αντίοχος ο Επιφανής, έμειναν αναλλοίωτοι στην εχθρότητα τους προς τους ξένους αφέντες, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για τον ολοκληρωτικό σεβασμό τους προς τη θρησκεία τους...».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Σύμφωνα με άλλων γνώμες, ο Φίλων ανήκε στους προοδευτικούς διανοούμενους Αλεξανδρινούς Εβραίους που φιλοδοξούσαν να βγάλουν το λαό τους από την απομόνωση και τη μονολιθικότητα. Επιχειρούν, δηλαδή, και επίσημα έναν συγκρητισμό που έχει ήδη συντελεσθεί ανομολόγητα στις δομές των ιουδαϊκών θεολογικών και θρησκευτικών αντιλήψεων, στα τελευταία κείμενα του Δανιήλ στους χρόνους της εξορίας στη Βαβυλώνα. Κατά τη δική μου άποψη, όλη αύτη η κίνηση γίνεται κατόπιν «γραμμής» του Ιερατείου, παράλληλα με τη μετάφραση της Π. Διαθήκης. Από κάποια στιγμή κι έπειτα, παρατηρείται μια τάση αποεθνικοποίησης του ιουδαϊσμού. Με το συγκρητισμό επιστρέφουν ουσιαστικά στο μεγάλο όνειρο διεθνοποίησης του Νόμου του Ιαχβέ: «Θα είμαι ο Θεός τους και θα γίνουν ο λαός μου. Κανείς πια δε θα ρωτάει τον διπλανό του αν γνωρίζει τον Ιαχβέ. Γιατί όλοι θα με γνωρίζουν» (Ιερεμίας ΛΗ' 24,31-35).
«Τότε» (όταν τα έθνη θα 'χουν πεισθεί για την παντοδυναμία του Ιαχβέ) «θα θυμηθούν τον Κύριον» (Ιαχβέ) «και θα επιστρέψουν κοντά του απ' όλα τα πέρατα της γης και θα προσκυνήσουν μπροστά του οι άρχοντες των εθνών. Γιατί στον Ιαχβέ ανήκει η βασιλεία και αυτός δεσπόζει τα έθνη» (ψαλμοί KB 28-30).
Και ο Ησαΐας αναγγέλλει (Β 2-21), τη συμφιλίωση της ανθρωπότητας κάτω από τον μοναδικό θεό, τον τερματισμό των πολέμων, αφού όμως ταπεινωθεί ο άνθρωπος, καταστραφεί ο πολιτισμός και τα έργα. 

Λιλή Ζωγράφου.

ΠΗΓΗ:http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr