Αυτό το 15άχρονο κορίτσι εσύ (ξέρεις «ποιός») το γύμνωσες, εσύ το βίασες, εσύ το τσάκισες...

  Ένα 15άχρονο κορίτσι χαροπαλεύει στην εντατική.

Πως νοιώθεις (δήθεν) «Προοδευτικέ Πολυπολιτισμικέ Αμύντορα» για το «κατόρθωμά» σου;

Βιασμένη, με τσακισμένο το κεφάλι και το κορμί της παλεύει για τη ζωή της.

Πως νοιώθεις εγχώριε Προστάτη του αλλοδαπού Κτήνους για το έγκλημά σου;

Είσαι αρκετά ευχαριστημένος;

Παιδί ακόμη...κι όμως έζησε έναν τέτοιον ανομολόγητο κι ασύλληπτο εφιάλτη.

Εσύ που επέτρεψες απερίσκεπτα σ’ αυτό το αλλοδαπό κτήνος να μπει στην χώρα και να περιφέρει την θανάσιμη ψυχική αρρώστια του, πως νοιώθεις τώρα;

Αυτό το παιδί απλά θέλησε να κάνει το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο. Αυτό που κάθε Ελληνόπουλο έκανε άφοβα μέχρι πριν κάμποσα χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο. Μια βόλτα. Μια απλή βόλτα στην παραλία. Όπου συνάντησε τον χειρότερο εφιάλτη της.

Γονιέ, απλέ καθημερινέ Έλληνα Πολίτη, πως νοιώθεις τώρα για την αδιαφορία σου;

Όταν κάποιοι σου φώναζαν ότι θα έρθει και η σειρά σου, πάρε την τύχη στα χέρια σου, κουνήσου, σφύριζες κλέφτικα. «Σιγά τώρα, σ’ εμένα θα τύχει;»...έτσι δεν έλεγες; Γιατί τάχα φοβούμαι ότι έτσι εξακολουθείς να λες και τώρα δυστυχώς;

Ένα μικρό παιδί, ένα (ακόμη) Ελληνόπουλο δέχτηκε δολοφονική επίθεση από έναν αλλοδαπό αδίστακτο φονιά. Για ένα κινητό λέει το ανθρωποειδές. Χτυπήθηκε βάναυσα στο κεφάλι της. Ξεγυμνώθηκε. Βιάστηκε. Πετάχτηκε από ψηλά πάνω στα βράχια. Για να καλύψει το έγκλημά του, λέει. Για να μπορέσει να ξαναεγκληματίσει, υπονοεί. Τόση αξία έχει η ανθρώπινη ζωή στα μέρη του. Και μέσα στον νοσηρό αιματηρό κολασμένο ψυχικό του κόσμο επίσης. Καμία απολύτως αξία. Έτσι έμαθε, έτσι κάνει. Του είναι αδιάφορο εαν στην Ελλάδα δεν είναι επιθυμητό και αποδεκτό αυτό το «πνεύμα ζωής». Όχι. Η Ελληνική κοινωνία ΟΦΕΙΛΕΙ να ασπαστεί τα δικά του αιματηρά ήθη και έθιμα, τον «δικό του τρόπο ζωής». Έτσι λέει ο άθλιος τρόπος σκέψης, η εγκληματική φιλοσοφία ζωής στην οποία εμβαπτίστηκε στα μέρη του.

Πως νοιώθεις Έλληνα επιχειρηματία που τόλμησες να δώσεις δουλειά σ΄αυτό το κτήνος; Που του έδωσες το περιθώριο να «λάβει θέση πυρός» (εναντίον Ελλήνων, ενάντια στα παιδιά σου, στην οικογένειά σου, στους Γέροντές σου) μέσα στην Ελληνική κοινωνία; Αδιαφορείς, έτσι; Το κέρδος σου νά’ ναι καλά. Αυτό είναι το μόνο που σε μέλλει.

Ένα 15άχρονο κορίτσι ίσως δεν ζει αύριο. Κι αν ζήσει, δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια που ήταν πριν απ’ αυτό τον εφιάλτη που έζησε. Έχασε για πάντα την ζωή που είχε δικαίωμα να ζήσει.

Όλοι εσείς που επιτρέψατε σ’ αυτό το αρρωστημένο κτήνος να περάσει τα σύνορα, να πάρει θέση στην Ελληνική κοινωνία και να κάνει αυτό το ανόσιο έγκλημα, πως νοιώθετε τώρα;

Αδιαφορείτε. Είναι απλό. Κρύβεστε πίσω από την γενικότητα των (δήθεν) «προοδευτικών θεωριών» σας.

Κάποιοι άλλοι κρύβεστε πίσω από την «γραφειοκρατία» που επιτρέπει τον πλουτισμό σας αρκεί να κάνετε τα «στραβά μάτια».

Κάποιοι άλλοι ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ να «σταθείτε άπραγοι» πίσω από το τετριμμένο «εγώ διαταγές εκτελώ, δεν ξέρω τίποτα. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν ασκώ πολιτική»....

Κάποιοι άλλοι «ιθύνοντες» κρύβεστε πίσω από την ασφάλεια των «φρουρών» σας. Αυτούς που πληρώνετε με την βαριά φορολόγηση της φτωχολογιάς.

Μερικοί, ίσως – ενώ κάποιοι άλλοι τον συνέλαβαν για άλλη παράβαση – φροντίσατε να τον αφήσετε «ελεύθερο». Για να «ξαναεγκληματίσει». Και μάλιστα σε «χειρότερο βαθμό» από την πρώτη φορά. Γιατί το «ατιμώρητο έγκλημα» αναπόφευκτα «εκεί οδηγεί». Στο «χειρότερο έγκλημα». Κι αν όχι αυτό το συγκεκριμένο κτήνος, κάποιον άλλο σίγουρα. Όπως εκείνο το άλλο ανθρωποειδές, ο Γεωργιανός που κατέσφαξε την άμοιρη γυναίκα μέσα στο σπίτι της πριν λίγες ημέρες.

Τον είχατε στα χέρια σας και τον ΑΦΗΣΑΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ!

Κάνατε τουλάχιστον, όλοι εσείς οι «υπεύθυνοι» (Πολιτικής, Κοινωνίας, Πολιτείας) τον κόπο να σκεφτείτε ότι αύριο ίσως τύχει στο δικό σας παιδί αυτός ο εφιάλτης; Ή μήπως ο «μηχανιστικός καλορυθμισμένος εγκέφαλός σας το θεωρεί ως απαγορευμένη διαδικασία σκέψης» κάτι τέτοιο;

Μάλλον όχι. Αρνείστε να το σκεφτείτε και μόνο. Αλλιώς θα βλέπαμε δημόσια πράξεις μετανοίας σας. Πράξεις «διορθωτικές». Αλλαγή της πολιτικής σας και της καθημερινής πρακτικής σας.

Όχι. Τίποτα δεν άλλαξε στον «προσαρμοσμένο» politically correct νοητικό μικρόκοσμό σας.

Το βλέπουμε στο διαδίκτυο. Στα ΜΜΕ. Στις ημερίδες και τις «εκδηλώσεις» σας Πολιτικοί «Προστάτες του Πολυπολιτισμού και της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών». Παντού.

Οι οπαδοί σας  αναμασούν διαρκώς την ίδια καραμέλα. «Θα μπορούσε να ήταν Έλληνας ο εγκληματίας. Δεν έχει καμία σημασία που είναι αλλοδαπός».

 Αδιαφορείτε επιδεικτικά για τις στατιστικές «πατρότητας/εθνικότητας του ωμού εγκλήματος». Και που δείχνουν ΕΠΙΜΟΝΑ και ΞΕΚΑΘΑΡΑ τους λαθρομετανάστες.

Είστε «ανεπίδεκτοι» συνειδητοποίησης του εγκλήματος που συντελείται. Είστε άκρως επικίνδυνοι πλέον. Για την ίδια τη ζωή του Ελληνικού λαού.

Αυτοχριστήκατε προστάτες αυτών των αλλοδαπών αποκτηνωμένων ανθρωποειδών. Και όχι μόνον αρνείστε να δείτε το έγκλημά σας αλλά τολμάτε να συνεχίζετε να καλείτε ακόμη περισσότερους αποκτηνωμένους λαθρομετανάστες να έρθουν και να περιφέρουν την φονική ψυχική αρρώστια τους στον τόπο μας.

Είστε άκρως επικίνδυνοι για την Εθνική Ασφάλεια πλέον με την πολιτική σας στάση και συμπεριφορά.

Τελείτε έγκλημα κατά του Ελληνικού Λαού. Έγκλημα επίμονο και διαρκείας. Έγκλημα «κατά συρροήν». Εν πλήρη γνώση σας.

Το ίδιο και οι Πολιτειακοί Παράγοντες που σας επικροτούν και σας στηρίζουν.

Το ίδιο και τα ΜΜΕ που σας προσφέρουν αφειδώς την στήριξή τους.

Το ίδιο και ο «πανταχόθεν κυρίαρχος (δήθεν) προοδευτικός» καλλιτεχνικός χώρος που φροντίζει διαρκώς να καλύπτει το έγκλημά σας και να ωραιοποιεί την εικόνα σας προς τον «θεατή/δέκτη της αντεθνικής προπαγάνδας σας».

Εσείς τοποθετήσατε εκείνο το κτηνώδες ανθρωποειδές μέσα στην Ελληνική κοινωνία απέναντι από το ανήλικο θύμα του.

Εσείς της δώσατε το θανάσιμο χτύπημα.

Εσείς της λυώσατε το κεφάλι χτυπώντας το αλύπητα.

Εσείς την ξεγυμνώσατε.

Εσείς βιάσατε αυτό το παιδί.

Εσείς το πετάξατε αδίστακτα να τσακιστεί πάνω στα βράχια.

Είναι το παιδί σου....

έχει όνομα αυτό το παιδί...δεν είναι ένας απλός αριθμός στις στατιστικές σου όπως θα ήθελες...όπως θα προσπαθήσεις και πάλι να το μετατρέψεις....λέγεται ΜΥΡΤΩ...να το θυμάσαι αυτό...λέγεται ΜΥΡΤΩ και είναι το ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ....

Κι όμως το ξεγύμνωσες...το βίασες....του τσάκισες το κεφάλι...αδίστακτα...αδιάφορα....

Και θα επωμιστείς τις συνέπειες. Τα επίχειρα των βδελυρών πράξεών σου.

Σύντομα.

Πόσους φόνους, πόσα βιασμένα παιδιά, πόσους σφαγμένους γέροντες πιστεύεις ότι θ’ αντέξει αυτή η υπνωτισμένη από την προπαγάνδα σου Ελληνική κοινωνία;

Σύντομα.

Σύντομα αυτή η κοιμισμένη κοινωνία θ’ αντιληφθεί τι της κάνεις τόσα χρόνια,  θα σηκωθεί και θα σε πατήσει κάτω σαν το φίδι που πήγε ύπουλα για μια φορά ακόμη να δαγκώσει, αλλά έγινε αντιληπτό.

Σύντομα εγκληματία...
Έλληνα (;) εγκληματία πολιτικέ υποστηρικτή των Φονιάδων του Λαού σου....

Γιώργος Ανεστόπουλος

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/08/15.html

http://www.katohika.gr/2012/08/15_6.html

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Σαν σήμερα το είπε ο Λεωνίδας.Δείτε τη μάχη των Θερμοπυλών σε βίντεο!

Σαν σήμερα ο Λεωνίδας επικεφαλής των 300 είπε το ιστορικό Μολών Λαβέ. Οι 300 αντιστάθηκαν μέχρι να πέσει και ο τελευταίος,αλλά έμειναν για.. πάντα στην ιστορία. Τα όσα έχουν γραφτεί για τους 300 του Λεωνίδα είναι πολλά και όλα θριαμβευτικά. Το History Channel παρουσιάζει με λεπτομερή τρόπο -και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας- τη μάχη που έμεινε στην ιστορία. Τη μάχη των Θερμοπυλών. ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ...

Το History Channel παρουσιάζει με λεπτομερή τρόπο -και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας- τη μάχη που έμεινε στην ιστορία. Τη μάχη των Θερμοπυλών.
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ 

http://dimokratiko.blogspot.com

 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4482.html

Οι αγράμματοι επιτίθενται πάλι

Γραφει ο Λιανός Θεόδωρος Π.

Η διάλυση των ελληνικών πανεπιστημίων άρχισε το 1982 με τον νόμο 1268. Ο νόμος αυτός, γνωστός και ως νόμος Κλάδη-Πανούση, αποτέλεσε το πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασαν ομάδες συμφερόντων, κομματικές νεολαίες και αιώνιοι φοιτητές και κατέστρεψαν ό,τι καλό υπήρχε στο Πανεπιστήμιο. 

Ο νόμος αυτός δεν ωφέλησε κανέναν παρά μόνον τους εμπνευστές του, καθώς και μια ομάδα βοηθών, επιμελητών και υφηγητών της εποχής εκείνης, εν πολλοίς αγραμμάτων, οι οποίοι εν συνεχεία αναπαρήχθησαν. (Οταν λέω αγράμματοι δεν εννοώ, βέβαια, ότι δεν ξέρουν να διαβάζουν, να γράφουν ή να αντιγράφουν. Εννοώ ότι δεν έχουν τη μόρφωση και το επιστημονικό έργο που είναι απαραίτητο για να γίνουν μέλη της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας.)

Τριάντα χρόνια μετά, με τον νόμο Διαμαντοπούλου επιδιώκεται η ανασυγκρότηση και το νοικοκύρεμα του Πανεπιστημίου. Τα ίδια συμφέροντα όμως που αντιστάθηκαν σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού κλείνουν και πάλι τον δρόμο της προόδου. Αφού επί δύο χρόνια αγνόησαν, επιδεικτικά και ατιμωρητί, τον νέο νόμο, εκμεταλλευόμενοι τώρα την πολιτική αστάθεια, επιτίθενται εκ νέου. Διαβάζω στις εφημερίδες ότι το υπουργείο Παιδείας μετά τη συνάντηση με τους πρυτάνεις δέχθηκε να επιφέρει προσαρμογές στον νόμο «ώστε να γίνει λειτουργικός και να εφαρμοσθεί στο σύνολό του χωρίς να αλλοιωθεί η φιλοσοφία του».

Εδώ προκύπτουν τρία ερωτήματα. Πρώτον, πώς θα γίνουν προσαρμογές σε έναν νόμο που δεν έχει ακόμη εφαρμοσθεί ώστε να φανούν, αν υπάρχουν, οι αδυναμίες του;

Δεύτερον, μήπως η συναίνεση του υπουργείου για ορισμένες αλλαγές είναι ένα μήνυμα προς τους εχθρούς του Πανεπιστημίου ότι σε μερικούς μήνες μπορούν να κάνουν μερικές ημέρες απεργία και μερικές καταλήψεις για να επέλθουν πρόσθετες προσαρμογές κ.ο.κ. ως την τελική κατάργηση του νόμου;

Τρίτον, και γενικότερο ερώτημα, κάθε φορά που αλλάζει ένας υπουργός, θα αλλάζουν και οι νόμοι για να εξυπηρετηθούν τα διάφορα συμφέροντα;

Οι πολιτικοί μας, πολιτικάντηδες και μη, πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος κομματικών αντιπαραθέσεων, δεν είναι χώρος στρατολόγησης κομματικών μελών, δεν είναι χώρος για την απόκτηση εμπειρίας των κομματικών στελεχών, δεν είναι χώρος τακτοποίησης αναξίων ημετέρων ούτε πεδίο ανήθικων συναλλαγών μεταξύ κομμάτων, καθηγητών και φοιτητών.

Επί τριάντα χρόνια το Πανεπιστήμιο δέχεται επιθέσεις βαρβάρων και ύπουλα χτυπήματα. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει, μεταφορικά, για ασελγείς πράξεις εις βάρος του. Η αξιοθρήνητη κατάσταση των περισσοτέρων πανεπιστημίων είναι αποτέλεσμα της ανόσιας και παράνομης δράσης κομματικών και επαγγελματικών συντεχνιών που δρουν ανενόχλητες και υπό την προστασία της Πολιτείας προωθώντας τα συμφέροντά τους. Θυσία στον βωμό αυτών των συμφερόντων γίνεται καθημερινά η φοιτητική νεολαία.

Αν το υπουργείο θέλει πράγματι να επιφέρει αλλαγές για το καλό του Πανεπιστημίου και της χώρας, δεν χρειάζεται να σκεφθεί πολύ. Υπάρχει άφθονη παγκόσμια εμπειρία.

*Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

 infognomon

 

http://logioshermes.blogspot.com/2012/08/blog-post_7617.html

Προκαλείτε κύριε Πάγκαλε… ξανά προκαλείτε…

Φοβερό άρθρο αναγνώστη μας προς τον Πάγκαλο που δεν δημοσίευσαν στην ιστοσελίδα mazi-ta-fagame.gr

Το παρακάτω άρθρο φαίνεται ότι ενόχλησε τους διαχειριστές της σελίδας για την προώθηση του νέου βιβλίου του κ. Πάγκαλου, καθώς όπως μας ανέφερε ο αναγνώστης μας που μας το έστειλε, αν και το υπέβαλε προς δημοσίευση δεν το είδε ποτέ στον αέρα. Διαβάστε το και τα σχόλια δικά σας, εμείς πάντως πολύ θα θέλαμε να δούμε δημοσιευμένο και στην σελίδα του πρώην βουλευτή.

Προκαλείτε κύριε Πάγκαλε… ξανά προκαλείτε…

Όπως γράφω και στον τίτλο, προκαλείτε κύριε Πάγκαλε, προκαλείτε και πάλι τον Ελληνικό λαό, που δοκιμάζεται σχεδόν δυο χρόνια τώρα, από τις ανεύθυνες πολιτικές επαγγελματιών πολιτικών σαν εσάς και πολλών ακόμα ομοίων σας. Πολιτικών που ο πιο επιεικής κριτής θα χαρακτήριζε ανάξιους, αδαείς και κατώτερους των περιστάσεων. Για τα υπόλοιπα θα σας κρίνει η ιστορία, μιας και...

φροντίσατε στο παρόν να παραμείνετε όλοι σας αλώβητοι.

Προκαλείτε γιατί άνευ λόγου επαναφέρετε στη μνήμη μας αυτή την παροιμιώδη φράση και συγχρόνως την αρκετά αμφισβητούμενη πολιτική σας φιγούρα. Μάλιστα φροντίσατε να μετατρέψετε εντέχνως τη φράση σας από “όλοι μαζί τα φάγαμε” σε ”μαζί τα φάγαμε”. Ναι βέβαια κάποιοι έφαγαν από εμάς, αρκετοί. Όμως σίγουρα όχι όλοι, σίγουρα όχι τόσο όσο το σινάφι σας και σίγουρα όχι αυτοί που την πληρώνουν περισσότερο, οι νέοι.

Πριν προχωρήσω όμως έχω μια απορία. Όποιος έχει ελάχιστες γραμματικές γνώσεις καταλαβαίνει ότι στη φράση μαζί τα φάγαμε, σίγουρα εννοείτε και τον εαυτό σας (α’ πληθυντικό). Αφού λοιπόν και εσείς φάγατε κύριε Πάγκαλε (κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι το πόσο φάγατε είναι πασιφανές) και αφού είστε τόσο θαρραλέος και ειλικρινής που το παραδέχεστε, γιατί δεν λέτε σε όλους μας πώς και από πού τα φάγατε; Κυρίως όμως δεν θα έπρεπε να επιληφθεί του θέματος η τυφλή δικαιοσύνη; Νομίζω γιαυτό και ο σύντροφος Άκης το καλοκαίρι παραθερίζει στον Κορυδαλλό, γιατί τα έφαγε, ή τουλάχιστον επειδή γιαυτό κατηγορείται… Εσείς βέβαια όπως προείπα είστε πιο τολμηρός, το παραδεχτήκατε κιόλας! Έκτος αν χρησιμοποιήσατε τον πληθυντικό για άλλους όχι εσάς, αλλά και πάλι για όποιον και να έχετε στοιχεία δε θα έπρεπε να ενημερώσετε και τις αρμόδιες αρχές;

Αντιθέτως όμως εσείς το επαναφέρετε στην επικαιρότητα και μάλιστα το κάνετε σημαία σας γράφοντας βιβλίο σχετικά. Γιατί κύριε Πάγκαλε; Το κάνετε για τα χρήματα; Αν και με βαθύτατη θλίψη είχα παρακολουθήσει τη συνέντευξή σας στον κ. Παπαχελά , όπου αναφέρατε ότι δεν έχετε χρήματα να πληρώσετε το χαράτσι και θα πουλήσατε ένα από τα δεκάδες ακίνητά σας, φαντάζομαι ότι και με τα υπόλοιπα που σας έμειναν μπορείτε να έχετε έναν άνετο οικονομικά υπόλοιπο βίο. Αν δεν είναι για τα χρήματα, τότε κάντε μια δεύτερη σκέψη, μήπως δωρίσετε κάπου τα έσοδα αυτής σας της κίνησης, τόσες οργανώσεις πλέον χάρη σε εσάς και τους ομοίους σας, όπως ανέφερα παραπάνω, παίρνουν κουτσουρεμένες ή μηδενικές κρατικές επιχορηγήσεις.

Μια πρόταση κάνω, εσείς ξέρετε καλύτερα, απλά κάποιος κακόπιστος ίσως σκεφτεί ότι άρχισαν να σας λείπουν τα χρήματα της βουλευτικής αποζημίωσης (και δη του αντιπροέδρου) και βρήκατε έναν εύκολο τρόπο να κάνετε ντόρο. Ίσως βέβαια από την άλλη θα μπορούσατε να τα μοιράσετε σε όσους γράφουν ιστορίες σε αυτή τη σελίδα (φυσικά όσους ανεβάζουν ιστορίες από υποθέσεις διαφθοράς, δωροδοκίας κλπ, γιατί μόνο αυτοί ενισχύουν τα επιχειρήματά σας). Ιστορίες βέβαια που θα πάρετε για να φτιάξετε ένα βιβλίο που όπως κατά λέξη αναφέρετε θα “δράσει «παιδευτικά» ειδικά για τους νέους”. Μήπως λοιπόν σαν εκπαιδευτικό βιβλίο να το διανείμετε δωρεάν στα σχολεία; Αλίμονο πάντως αν οι νέοι μας περιμένουν να παιδευτούν από τέτοια άτομα. Προσωπικά ως νέος έχω επιλέξει να θέσω πιο ψηλά τον πήχη, αρκετά πιο ψηλά από τον πάτο…

Αλλά αν δεν είναι τα χρήματα τότε τι; Μήπως επιδιώκετε να επιστρέψετε στην επικαιρότητα; Θα μπορούσατε να το κάνετε βάζοντας ξανά υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές. Πολύ θα το ήθελα να σας δω στις εκλογές και ακόμα περισσότερο να δω την αντίδρασή σας όταν θα καταλαμβάνατε μια θέση δίπλα στους Παπουτσή, Παπαθανασίου, Παπακωνσταντίνου, Ευθυμίου, Πρωτόπαπα και άλλων πολλών, δηλαδή εκτός Βουλής! Αλλά ως έξυπνος άνθρωπος φροντίσατε να αποσυρθείτε εγκαίρως. Τώρα όμως γιατί προκαλείτε; Ίσως καλό θα ήταν να ακολουθούσατε την τακτική του κυρίου Καραμανλή (ανήκει στους ομοίους σας που ορίζω στην εισαγωγή) , που έστω για ένα χρόνο απαλλαγήκαμε από τη δημόσια παρουσία του. Αλλά και πάλι μια ιδέα μου εκφράζω, εσείς ξέρετε καλύτερα.

Κλείνοντας να σας επισημάνω ότι είμαι ένας αρκετά ήρεμος και χαμηλών τόνων άνθρωπος. Βρίσκετε το κείμενό μου επιθετικό και ίσως σε κάποια σημείο χλευαστικό; Μάλλον έχετε δίκαιο, αλλά τώρα που το σκέφτομαι πιθανόν φταίει μια δήλωσή σας πριν περίπου ένα χρόνο, αν δεν κάνω λάθος. Και όχι δεν είναι αυτή για την οποία γράφετε το βιβλίο, είναι η απάντησή σας σε έναν δημοσιογράφο πρωινής εκπομπής του mega, που όταν σας επισήμανε ότι με άλλη ατζέντα και πρόγραμμα εκλεχθήκατε εσείς προσωπικά και το κόμμα σας και άλλη εφαρμόζετε, εσείς περιχαρής και με το ειρωνικό ύφος που συχνά σας χαρακτηρίζει, απαντήσατε πως όλα τα κόμματα αυτό δεν κάνουν; Δηλαδή απλά παραδεχτήκατε ότι μας εξαπατήσατε, ότι με εξαπατήσατε κύριε Πάγκαλε. Ε λοιπόν νομίζω δικαιολογούμαι απόλυτα να σας γράφω με αυτό το ύφος κύριε Πάγκαλε, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής και να διαφωνείτε τι έγινε, το πολύ πολύ να με πείτε μ@λ…, δεν θα είναι η πρώτη σας φορά, άλλοτε είχατε χαρακτηρίσει δημοσίως μεγαλύτερο αριθμό Ελλήνων με αυτό το επίθετο. Να έχετε υπ’ όψιν πάντως πως καθόλη τη διάρκεια του άρθρου κάνω προσπάθεια να σας αποκαλώ κύριο, και το μόνο που μου το επιβάλει είναι η ηλικία σας και τίποτα παραπάνω, κύριε Πάγκαλε.

Με πραγματικά πολύ λίγη εκτίμηση

Ένας νέος με αβέβαιο μέλλον λόγων των πολιτικών των δικών σας και των ομοίων σας…

Από in-fo-stires μοντάζ Γρέκι

 

http://greki-gr.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6.html

Citi: "Θα καταρρεύσει η Eλληνική κυβέρνηση υπό το βάρος της λιτότητας..."

Την παραπάνω εκτίμηση ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ κα Δημοκρατικής Αριστεράς θα διασπαστεί πριν το τέλος του έτους, λόγω των δυσκολιών στην εφαρμογή των μέτρων σκληρής λιτότητας, εκφράζει σε έκθεσή της με ημερομηνία 2 Αυγούστου 2012 η Citi.

Οι αναλυτές του οίκου επιμένουν στα περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, δίνοντας αυξημένες πιθανότητες επαλήθευσης 90% για το διάστημα των επόμενων 12-18 μηνών στο συγκεκριμένο σενάριο (από 50%-75% προηγουμένως), εκτιμώντας ωστόσο ότι το “Grexit” θα μπορούσε να συμβεί μέσα στα επόμενα 2-3 τρίμηνα, με κρίσιμο χρονικό σημείο τον Σεπτέμβριο, μετά την αξιολόγηση της τρόικας.

Αυτό, όπως εξηγούν, αντανακλά δύο κύρια στοιχεία:
Κατά πρώτον, πριν τις εκλογές τα μέλη της τρόικας ήταν διατεθειμένα να δείξουν υπομονή για τις αποκλίσεις στην εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής εκ μέρους της Ελλάδας, με την ελπίδα ότι οι εκλογές θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο σχηματισμό μιας κυβέρνησης ικανής και πρόθυμης να επαναφέρει το πρόγραμμα σε τροχιά υλοποίησης αλλά και ότι θα υπήρχε χρόνος για να καταστεί ο ESM λειτουργικός.

Πλέον, είναι ξεκάθαρο ότι οι ελπίδες αυτές διαψεύδονται. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα μεγάλο και πιθανώς αγεφύρωτο κενό ανάμεσα στα μεταρρυθμιστικά μέτρα και τη δημοσιονομική βελτίωση που απαιτούν οι πιστωτές από τη μία πλευρά και, από την άλλη, σε εκείνα που είναι εφικτό να ληφθούν, από οικονομική και πολιτική σκοπιά, από την Ελλάδα.

Κατά δεύτερον, με τις πιθανές διασώσεις της Ισπανίας και της Ιταλίας να πλησιάζουν, τα σχόλια της Τρόικας και άλλων Ευρωπαίων πολιτικών καταδεικνύουν ότι γίνονται όλο και λιγότερο υπομονετικοί με την Ελλάδα, λόγω της ανάγκης να διαβεβαιώσουν τα κράτη-πιστωτές ότι οι χώρες που αποτυγχάνουν στα προγράμματά τους δεν θα χρηματοδοτούνται.

Γενικότερα, σημειώνει η Citi, η απότομη επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσης στην Ελλάδα και οι αυξανόμενες ενδείξεις κοινωνικής αποδιάρθρωσης, όπως η πείνα, η έλλειψη στέγης και ο κίνδυνος βίαιων αναταραχών, αποτελούν επίσης πηγές ανησυχίας. Ο οίκος «βλέπει» την Ελλάδα να εξελίσσεται σε αυτό που στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ονομάστηκε «critical fragile state». Όρος που περιγράφει πρώην εύρωστα κράτη, τα οποία καταλήγουν να διολισθαίνουν σε καταστάσεις ανομίας και αναταραχής, καθώς καθίστανται ανίκανα να εξυπηρετήσουν τις κοινωνικές και δημοσιονομικές υποχρεώσεις τους. Εξελίξεις που στην περιφέρεια της Ευρώπης θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία σειρά από πρόσθετους κινδύνους.

«Για το λόγο αυτό, αναμένουμε ότι η Ελλάδα θα παρέμενε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και αν η χώρα έβγαινε από το ευρώ, προκειμένου να είναι σε θέση να συνεχίσει να λαμβάνει βοήθεια και άλλου είδους στήριξη» αναφέρουν χαρακτηριστικά οι αναλυτές της Citi.

Ο οίκος κάνει αναφορά και στο ΣΥΡΙΖΑ, κατατάσσοντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κατηγορία των «νέων, ακραίων ή εναλλακτικών κομμάτων» (NEAPs), μια κατηγορία κομμάτων που σταδιακά θα αρχίσει να κερδίζει έδαφος στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης, όπως εκτιμά η Citi. Και τονίζει ότι τους τελευταίους 18 μήνες, επτά κυβερνήσεις στην Ε.Ε. έχουν ηττηθεί στις κάλπες (Δανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία και Ισπανία), η ολλανδική κυβέρνηση συνασπισμού κατέρρευσε στην προσπάθειά της να περάσει έναν προϋπολογισμό λιτότητας, ενώ η κυβέρνηση τεχνοκρατών της Ιταλίας διανύει το δεύτερο έτος της. Στο ίδιο αυτό διάστημα των 18 μηνών, αρκετά «NEAPs» είτε έχουν εισέλθει ή έχουν ενισχύσει την εκπροσώπησή τους στα κοινοβούλια, όπως το Κόμμα των Πειρατών της Γερμανίας, το Κόμμα της Ελευθερίας στην Ολλανδία, και οι True Finns στη Φινλανδία.

Σύμφωνα με τη Citi, η αυξανόμενη δυσφορία των Ευρωπαίων και η επιδείνωση της γνώμης που έχουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τα «παραδοσιακά» πολιτικά κόμματα, σε συνδυασμό με την αδύναμη οικονομική ανάπτυξη και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να θα μπορούσε να δημιουργήσει μια αρνητική σειρά εξελίξεων η οποία θα εμποδίζει την εφαρμογή μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης, ακριβώς τη στιγμή που τα μέτρα αυτά θα είναι απολύτως απαραίτητα.

«Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, στη βάση ενός αντι-ευρωπαϊκού μηνύματος, πιθανότατα θα είναι το μοντέλο που επαναληφθεί και σε μία σειρά άλλων χρεωμένων χωρών, αν και αναμένουμε ότι οι σημερινές κυβερνήσεις της ευρωπαϊκής περιφέρειας (με εξαίρεση την περίπτωση της Ελλάδας) θα καταφέρουν να μείνουν στην εξουσία για το τρέχον έτος, πολλές από αυτές εξαντλώντας πλήρως τη θητεία τους».

http://kostasxan.blogspot.gr/2012/08/citi-e.html

Γιατί δεν πρέπει να γίνει το Ραμαζάνι στην Αθήνα

«Αίτημα νομικής και Ηθικής τοποθετήσεως επί ζητήματος καταπάτησης του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ελλήνων»
Πληροφορηθήκαμε από διάφορες πηγές ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης ότι με αφορμή την εορτή του ραμαζανίου πρόκειται να επιτραπεί από τις υπηρεσίες σας πολυπληθέστατη δημόσια εκδήλωση πολλών χιλιάδων ανθρώπων που ασπάζονται το Ισλάμ, σε μία εκτίμηση συγκεντρώσεως από πολλές δεκάδες έως και εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, σε καίρια ιστορικής και συμβολικής σημασίας σημεία της Αθήνας. Επίσης, καθίσταται ξεκάθαρο ότι οι υποκινητές-διοργανωτές του συγκεκριμένου εγχειρήματος δεν επιφυλάσσουν πρόσκληση μόνο για τους νόμιμους κατοίκους της Αθήνας που ασπάζονται το Ισλάμ αλλά αντιθέτως μία παν-συγκέντρωση κάθε τέτοιου ατόμου, είτε είναι Έλληνας είτε αλλοδαπός και άνευ οιουδήποτε ελέγχου περί της νομιμότητας ύπαρξης αυτού του ατόμου καν σε Ελληνικό έδαφος.
Εκτός του ότι η συγκεκριμένη μέθοδος εορτασμού της Ισλαμικής αυτής θρησκευτικής εορτής ενέχει ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΟΥ ΕΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΕΚΡΥΘΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ( βλέπε κρίση στην Συρία, επιθετική πολιτική και απειλές εκ Τουρκίας σε σχέση με την Ελληνική ΑΟΖ, κλπ ), επιτρέποντας ουσιαστικά με πάσα ευκολία και διευκόλυνση σε κάθε τρομοκρατικό ή προβοκατόρικο στοιχείο να απειλήσει μαζικά τις ζωές όχι μόνο των Ελλήνων Πολιτών αλλά και κάθε άλλου ανθρώπου
( συμπεριλαμβανομένων και των τουριστών ) που βρίσκεται αυτή την εποχή στην περιοχή της Αθήνας τουλάχιστον, η πρακτική της αντίκειται κάθετα με τις Επιταγές του Συντάγματος μας περί προασπίσεως της Ελληνικής Ταυτότητας σε κάθε περίπτωση.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του Συντάγματος της Ελλάδος «επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», ενώ σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος της Ελλάδος, αν και βεβαίως κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με την λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων, «η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει την δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη». Επίσης, και πάλι σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος πρώτη μέριμνα σας οφείλει να είναι «η ηθική, πνευματική … αγωγή των Ελλήνων, η ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και η διάπλαση σε ελεύθερους και υπεύθυνους Πολίτες» (άρθρο 16, παρ. 2Σ). Και βεβαίως το Σύνταγμα μας επιτάσσει να προβαίνετε επίσης υποχρεωτικά στην «προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος» το οποίο το Σύνταγμα αναγνωρίζει ως Δικαίωμα κάθε Πολίτη ( άρθρο 24 παρ. 1 ).
Εκτός από όλα τα ανωτέρω, το Σύνταγμα μας ευθαρσώς και ρητώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ( άρθρο 25 παρ. 3 ).
Από απλή πείρα του προηγούμενου έτους αλλά και από τις πλέον απλές αρχές της κοινωνικής ψυχολογίας προκύπτει ευκόλως το οφθαλμοφανές συμπέρασμα ότι η μαζική συγκέντρωση Ισλαμιστών, οι οποίοι μάλιστα δεν είναι καν κάτοικοι Αθηνών με νόμιμη άδεια παραμονής πόσο μάλλον Πολίτες του Κράτους ή Έλληνες, ουσιαστικώς και θεμελιωδώς αλλοιώνει τον πολιτιστικό και πολιτισμικό χαρακτήρα της Αθήνας, αφού αντί για την εικόνα του αρχαιοΕλληνικού πνεύματος και του ΕλληνοΧριστιανικού χρώματος που απεικονίζεται συμβολικά και στην ίδια μας την Σημαία, η Αθήνα παρουσιάζεται ως μία μουσουλμανική παροικία της Μέκκας.
Ιδιαιτέρως τραυματική και προσβλητική είναι δε για τους Έλληνες, και ιδιαιτέρως τους Αθηναίους, αυτή η βίαια και ξαφνική αλλοίωση του περιβάλλοντος και μάλιστα με την υποστήριξη αρχών που πληρώνονται από αυτούς και που έχουν ορκιστεί να προάγουν το Ελληνικό Πνεύμα, την Ελληνική κουλτούρα και να εξασφαλίζουν την ύπαρξη της αίσθησης του Ελληνικού Πολιτισμού ανά πάσα ώρα και στιγμή χωρίς διακοπές ή εξαιρέσεις, αφού νωπή είναι ακόμα στο κοινό συνειδητό των Ελλήνων, όχι μόνο η τεσσάρων αιώνων σκλαβιά υπό Ισλαμιστών αλλά και τα δεινά που μέχρι και πολύ πρόσφατα ο Ελληνισμός έχει υποφέρει από πληθυσμούς που ταυτίζουν την Ισλαμική τους ταυτότητα με την εθνική Τουρκική τους ( π.χ. 1922, 1955 και 1958, 1974, 1996, κ.ά. ).
Πρόκειται δηλαδή για μία μαζική προσβολή της Ταυτότητας των Ελλήνων ταυτόχρονα με την άσκηση τεράστιας ψυχολογικής βίας, κάτι που όχι μόνο αντίκειται στο Σύνταγμα της Ελλάδος όπως παρουσιάσαμε ανωτέρω αλλά και στο σύνολο των αρχών της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθ’ ότι κανείς δεν δικαιούται να βλάψει/καταπατήσει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του συνανθρώπου του κατά την διάρκεια άσκησης των δικών του Δικαιωμάτων.
Και πρόκειται για καταπάτηση καταχρηστική και όχι αναγκαία διότι όπως η κοινή πρακτική αποδεικνύει, αλλά και οι εξ επί τούτου επιπλέον ενέργειες για να επιτευχθεί αυτή η μαζική συγκέντρωση ( δεν είναι δηλαδή φυσική ανάγκη αλλά τεχνητή διοργάνωση με σκοπούς που δεν εξυπηρετούν θρησκευτικά Δικαιώματα σε καμμία περίπτωση ), τα άτομα που ασπάζονται το Ισλάμ έχουν μπορέσει να τηρήσουν τις λατρευτικές τους υποχρεώσεις στα μέρη όπου κατοικούν και στους χώρους λατρείας τους εδώ και δεκαετίες χωρίς καμμία επέμβαση ή περιορισμό ή παρενόχληση σε αυτό. Δηλαδή, σε καμμία περίπτωση δεν περιορίζεται το ατομικό Ανθρώπινο Δικαίωμα του κάθε Ισλαμιστή να λατρεύσει σύμφωνα με τις επιταγές της θρησκείας του, η οποία όμως σύμφωνα με το Σύνταγμα ΔΕΝ είναι η επικρατούσα και άρα ΔΕΝ πρέπει να φαίνεται ως τέτοια.
Όμως ταυτόχρονα αυτή η πρακτική και ιδιαίτερα εφέτος καταπατάει πλήρως τα Δικαιώματα των Ελλήνων, και όχι μόνο των Ελλήνων που ασπάζονται τον Χριστιανισμό, ορθοδόξων, καθολικών, κλπ δογμάτων, αλλά του συνόλου των Ελλήνων που στο όνομα της Ελληνικής Παιδείας και Πνεύματος δεν δέχονται την επιβολή των πρακτικών που προωθούν αρχές σκοταδισμού σύμφωνα με την Ελληνική Παιδεία, όπως η θέση της γυναίκας ή η αντιμετώπιση του συνανθρώπου που δεν ασπάζεται τα ίδια ήθη.
Όπως είναι ευρέως γνωστό η 15η Αυγούστου αποτελεί σημαντικότατη εορτή της ΕλληνοΧριστιανικής κουλτούρας και η επιβολή την ημέρα εκείνη σε καίρια/στρατηγικά σημεία της Αθήνας ενός εντόνου Ισλαμικού στοιχείου με ισλαμιστές να συρρέουν στα σημεία συγκεντρώσεως των την ημέρα εκείνη, με ό,τι παρατράγουδα μας έχουν δείξει ότι δεν έχουν πρόβλημα να προκαλούν εν είδει πολιτισμικής τους δυσανεξίας και προσπάθεια επιβολής τους στο περιβάλλον που βρίσκονται, είτε το δικαιούνται είτε όχι, αφ’ ενός πρόκειται για καταπάτηση του Δικαιώματος των Ελλήνων Χριστιανών να λατρεύσουν άνευ παρενοχλήσεως στους χώρους που έχουν δημιουργηθεί από τους δικούς τους φόρους, θυσίες και Αγώνες και αφ’ ετέρου για τέτοια δυνατότητα δημιουργίας τριβών σε περίπτωση που θρησκευτικά σύμβολα προκαλέσουν αντιδράσεις που είτε θέλετε να προκαλέσετε επεισόδια είτε σας διακατέχει βαρύτατη κακουργηματικού επιπέδου αμέλεια.
Επιπλέον, τα κόστη και μόνο από την ΕΛ.ΑΣ. για την τήρηση της τάξης ( για να μη μιλήσουμε για τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό τους ) για μία εκδήλωση η οποία δεν έχει καμμία ανάγκη να συμβεί παρά μόνο για ανθελληνικούς σκοπούς και προώθηση σε αναρχία και βιαιότητα, θα επιβαρύνουν τους ήδη χειμαζόμενους σε επίπεδο ανθρωπιστικής κρίσης και γενοκτονίας Έλληνες Πολίτες σε σημείο που ακόμα και αυτή η εορτή της Δημοκρατίας δεν έλαβε χώρα, βάλλοντας έτσι ακόμα περισσότερο εμμέσως πλην σαφώς και σε ακόμα ένα επίπεδο τους Έλληνες Πολίτες.
Κατόπιν όλων αυτών :
ΕΠΕΙΔΗ οι παράμετροι αυτής της μαζικής και καθ’ όλα επικίνδυνης για την δημόσια ασφάλεια και τα δημόσια ήθη συγκέντρωση ΔΕΝ ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ
ΕΠΕΙΔΗ η φύση της συγκέντρωσης αυτής αντίκειται στα άρθρα του Συντάγματος της Ελλάδος περί προάσπισης της Ελληνικής κουλτούρας, πολιτισμού, περιβάλλοντος, θρησκευτικής συνείδησης και Παιδείας γενικότερα
ΕΠΕΙΔΗ ενυπάρχουν στοιχεία απόπειρας προσηλυτισμού ή δημιουργίας φοβικού περιβάλλοντος για τους Έλληνες Πολίτες
ΕΠΕΙΔΗ η συγκέντρωση αυτή αντίκειται στις βασικές τοποθετήσεις του Ελληνισμού όσον αφορά επιθετικές θρησκευτικές εκδηλώσεις
ΕΠΕΙΔΗ κατά πλειοψηφία τα άτομα που ασπάζονται το Ισλάμ στην περιοχή της Ελλάδας ταυτίζουν την θρησκεία τους με την εθνική ταυτότητα και τα συμφέροντα της Τουρκίας, ενός κράτους με εχθρικότατη πολιτική προς τους Έλληνες όπως διαπιστώνεται και επίσημα από την ύπαρξη casus belli κατά παράβαση των κανόνων του ΟΗΕ
ΕΠΕΙΔΗ υπάρχει υψηλότατος κίνδυνος για την Εθνική και Πολιτειακή ασφάλεια
ΕΠΕΙΔΗ καταπατούνται τα κυριαρχικά Δικαιώματα και νομή του Ελλαδικού χώρου και μάλιστα της πρωτευούσης από τους αλλοδαπούς αγνώστου προελεύσεως και καθεστώτος παραμονής οι οποίοι ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να επιδοθούν σε αυτή την συγκέντρωση όπως ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να υπάρχουν στον χώρο όπου οι Έλληνες Ιστορικά εκ φύσεως διαβιούν και έχουν πρώτη προτεραιότητα και Δικαίωμα να τον νέμονται όπως η πλειοψηφία/Δημοκρατία/αυτοδιάθεση ορίζει, και για αυτό εξ άλλου έχουν και την υποχρέωση της συντηρήσεως και προστασίας αυτού
ΕΠΕΙΔΗ έχετε ορκιστεί να προασπίζετε, να προωθείτε και να καλλιεργείτε τα Ελληνικά Ιδεώδη και πρακτικές και απαιτήσεις, εκ των οποίων το Ισλάμ σε καμμία περίπτωση δεν είναι μέρος γεγονός που αποδεικνύεται ευκόλως και Ιστορικά
ΕΠΕΙΔΗ κάθε επί πλέον δαπάνη από το κράτος για αυτή την εκ του περισσού εκδήλωση που ενέχει τόσους κινδύνους και κόστη και μπορεί να οδηγήσει σε πολλά κρούσματα φανατικής εγκληματικότητας που ήδη έχουν επιδείξει πολλά άτομα που δηλώνουν ισλαμιστές/εποικιστές/ παρανόμως υπάρχοντες στην Ελλάδα επιβαρύνει τους Έλληνες Πολίτες –φορολογούμενους που ήδη αντιμετωπίζουν καταστάσεις οικονομικής εξόντωσης και φυσικής γενοκτονίας
ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ ΟΠΩΣ :
1. άμεσα αποσύρετε κάθε άδεια για την τέλεση τέτοιας μαζικής Ισλαμιστικής εκδήλωσης
2. να τοποθετηθείτε επί όλων των ανωτέρω και να στηρίξετε με νομικό σκεπτικό πώς προασπίζετε τα συμφέροντα των Ελλήνων και ειδικότερα των Αθηναίων Πολιτών όπως νόμος και Σύνταγμα και Ανθρώπινα Δικαιώματα ορίζουν
3. να αποδείξετε εάν και πώς έχετε την επικύρωση των Ελλήνων Πολιτών για αυτή σας την συγκεκριμένη πρακτική δεδομένου ότι μετά τα τελευταία στοιχεία δημοσιευθέντα υπό της ΕΛΣΤΑΤ έχει καταστεί σαφές ότι κανένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι έγκυρο ή αντιπροσωπευτικό της Βούλησης και αυτοδιάθεσης των Ελλήνων Πολιτών
4. να εγγυηθείτε με την προσωπική σας περιουσία και μισθό και πολιτικά δικαιώματα κάθε πρόκληση ζημίας είτε από χρήση είτε από δολιοφθορά είτε από δημιουργία επεισοδίων είτε κάθε άλλη απορρέουσα περίπτωση καταστροφής έμβιου ή μη υλικού συμπεριλαμβανομένων καθώς και των επιπλέον δαπανών από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία για την τέλεση της εκδήλωσης αυτής
Δεδομένων όλων των ανωτέρω σας γνωρίζουμε ότι είστε βάσει νόμου ηθικοί αυτουργοί κάθε παραβάσεως ( από φθορές μέχρι διατάραξη της ειρήνης και αλλοίωσης της Πολιτείας μέχρι προσβολή της προσωπικότητας και της Εθνικής ταυτότητας κάθε Έλληνα Πολίτη που το επικαλεστεί ) όπως προκύπτει λόγω της μεγάλης συγκεντρώσεως που έχετε επιτρέψει αλλά και απλοί αυτουργοί κάθε επικοινωνιακής συνεπαγωγής/συνειρμών που τυχόν γίνουν από τρίτους ενώπιον της διεθνούς κοινότητος σε σχέση με την Ελληνική Ταυτότητα και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του Ελλαδικού χώρου, καθώς και κάθε υπονόμευσης Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Ελλάδος που μπορεί να προκύψει ιδιαιτέρως έχοντας υπ’ όψη τις πρακτικές δικαιολογιών που Ιστορικά έχει χρησιμοποιήσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος.
Επιφυλασσόμενες παντός νομίμου Δικαιώματος μας,
Όλγα Γ. Γεριτσίδου
Τάνυα-Μαρία Γεριτσίδου

http://kostasxan.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7811.html

Μετά την οικονομική έρχεται και επισιτιστική κρίση

 

Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ και «πέρασε» μετά στην Ευρώπη, φαίνεται πως δεν είναι το μόνο κακό που πλήττει τον πλανήτη.

Μια νέα κρίση, η επισιτιστική είναι πλέον υπαρκτή καθώς μια άνευ προηγούμενου ξηρασία πλήττει πλέον τις Μεσοδυτικές Πολιτείες της Αμερικής, γεγονός που ανάγκασε το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας να υποβαθμίσει κατά 12% την πρόβλεψή του για την παραγωγή καλαμποκιού φέτος.

Ως αποτέλεσμα της ξηρασίας και της έλλειψης οι τιμές του καλαμποκιού είναι ήδη 90% υψηλότερες σε σχέση με τον Ιούλιο του 2010, ξεπερνώντας και τα επίπεδα του 2007-2008, όταν οι τιμές τροφίμων είχαν προκαλέσει διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε περισσότερες από 30 χώρες. Συγκεκριμένα η νέα αύξηση της τιμής του καλαμποκιού είναι η τέταρτη που καταγράφεται από το 2006.

Εξαιτίας της παγκόσμιας προμήθειας τροφίμων, η νέα αύξηση στις τιμές θα επηρεάσει τις ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στην Αφρική και την Ασία, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την αμερικανική παραγωγή. Για τους κατοίκους του αναπτυσσόμενου κόσμου, αυτό αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο υποσιτισμού.


Πηγή

Μέλλον Ινδονησίας ονειρεύεται για Ελλάδα και Ισπανία η Μέρκελ

Ραντεβού τον Σεπτέμβρη για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη έδωσε ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, αφήνοντας ως τότε τους Ιταλο-Ισπανούς να παλεύουν με τα κύματα και τους Αμερικανούς να αγωνιούν μήπως το ευρώ πνιγεί σε κανένα αυγουστιάτικο ατύχημα, συμπαρασύροντας τον, αγχωμένο με την επανεκλογή του, Μπαράκ Ομπάμα.
Σχεδόν όλος ο πλανήτης πιέζει τη Γερμανία να στέρξει στην παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την αγορά ισπανικών και ιταλικών ομολόγων, ώστε οι δύο «μεγάλοι ασθενείς» της ευρωζώνης να πάψουν να δανείζονται με επιτόκια που προκαλούν ίλιγγο, της τάξης του 6,5% και 7,5%. Την ίδια ώρα η «Bild» αποκάλυψε πως το Βερολίνο αποθησαύρισε προκλητικά 100 δισ. ευρώ τους 30 τελευταίους μήνες από την κρίση των Νοτίων, χάρη στα δικά του… αρνητικά επιτόκια δανεισμού.
Όμως, τα γεράκια της Μπούντεσμπανκ, η μεγάλη πλειονότητα του κεντροδεξιού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Ελευθέρων Δημοκρατών και ο συντηρητικός Τύπος της Γερμανίας (από την «Bild» ως τη «Welt») επιμένουν στην προτεσταντική καθαρότητα της ΕΚΤ ως θεματοφύλακα των επιτοκίων και του χαμηλού πληθωρισμού στην ευρωζώνη και όχι ως «καλού Σαμαρείτη» των χρεωμένων Νοτίων.
Υποκύπτοντας στην «πρωσική μπότα», ο Ντράγκι ουσιαστικά κατάπιε τις μεγαλόστομες εξαγγελίες του στο Λονδίνο για αποφασιστική στήριξη του ευρώ και υποσχέθηκε αόριστα πιθανές «αντισυμβατικές παρεμβάσεις» ύστερα από μερικές εβδομάδες. Στη γραμμή της Μπούντεσμπανκ, του Ρέσλερ και των Ολλανδών, ο πρόεδρος της ΕΚΤ απέκλεισε τη μετατροπή του μόνιμου ευρωπαϊκού μηχανισμού ESM σε τράπεζα που θα δανείζει απευθείας τα κράτη. Προέτρεψε μάλιστα Ρώμη και Μαδρίτη να ζητήσουν επισήμως βοήθεια από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, φυσικά με πολύ σκληρά ανταλλάγματα. Στην πραγματικότητα, μέσω του Ντράγκι, το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη απαιτούν από την τρίτη και την τέταρτη οικονομία της ευρωζώνης να υποστούν τον «εξευτελισμό» των «μικρών» Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας, εκχωρώντας την οικονομική τους κυριαρχία σε Τρόικες, της ίδιας ή έστω κάπως ηπιότερης μορφής.
Να σημειωθεί ότι ο σκληροπυρηνικός διοικητής της Μπούντεσμπανκ, Γενς Βάιτνμαν (μέλος ex officio του δ.σ. της ΕΚΤ) καταψήφισε ακόμη κι αυτές τις ανούσιες παραχωρήσεις του Ντράγκι, με αποτέλεσμα ο Ιταλός διοικητής της ΕΚΤ να τον βγάλει εκνευρισμένος στη «σέντρα»!
Με τέτοια πολιτική είναι προφανές ότι η ευρωζώνη δεν θα πάει μακριά, καθώς ο Μάριο Μόντι και ο Μαριάνο Ραχόι δεν θα μπορούν για πολύ ακόμη να κρατάνε τα λουριά στο εσωτερικό των χωρών τους, επιβάλλοντας περισσότερη λιτότητα. Περικοπές δεκάδων δισ. ευρώ χάριν της δημοσιονομικής εξυγίανσης υφίστανται οι Ισπανοί και οι Ιταλοί, εδώ και χρόνια, από την περίοδο των κυβερνήσεων Θαπατέρο και Μπερλουσκόνι, με το κυρίως πιάτο να σερβίρεται τώρα από τον εκλεγμένο κεντροδεξιό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι και τον «δοτό» τεχνοκράτη, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, Μάριο Μόντι.
Ακόμη κι ο Μόντι τρόμαξε από τις κοινωνικοπολιτικές συνέπειες της γερμανικής αδιαλλαξίας. Γι’ αυτό κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Φινλανδία προειδοποίησε πως αν τα ιταλικά επιτόκια δανεισμού διατηρηθούν στα ύψη για μεγάλο διάστημα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εκλεγεί στη Ρώμη την επόμενη άνοιξη μια «αντιευρωπαϊκή κυβέρνηση, που δεν θα είναι φιλική απέναντι στο ευρώ και θα εγκαταλείψει την δημοσιονομική πειθαρχία». Πράγματι, οι αντιευρωπαϊστές της Δεξιάς και της Αριστεράς (Μπερλουσκόνι, Μαρόνι Γκρίλο, Κομμουνιστές κ.ά.) δεν θα δυσκολευτούν να μαζέψουν «όλο το χαρτί», από τη στιγμή που η αγοραστική δύναμη των ιταλικών νοικοκυριών υπέστη καθίζηση τα τελευταία χρόνια. Σε σημείο που το Εμπορικό Επιμελητήριο (Confcommercio) να χαρακτηρίσει την κατάσταση της ιταλικής κοινωνίας ως «τη χειρότερη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και συγκρίσιμη με τις αρχές της δεκαετίας του ‘30». Είναι γνωστό ποιες δυνάμεις κυριαρχούσαν τότε στη Ρώμη και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες… Μια ακόμη ανησυχητική παράμετρο αποτελεί η άνοδος της επίσημης ανεργίας στο 10,8%, με τη νεανική να αγγίζει το 25%.
Την ίδια στιγμή στην Ισπανία αναβιώνουν εμφυλιοπολεμικά και αποσχιστικά σύνδρομα λόγω της κρίσης, με πανίσχυρες ιστορικά και πολιτισμικά περιφέρειες, όπως η Καταλονία, η Ανδαλουσία κ.ά., να κινούνται στα όρια της πολιτικής ανυπακοής, απέναντι στις «διαταγές» του υπουργού Προϋπολογισμού, Κριστομπάλ Μοντόρο, για περισσότερες δημοσιονομικές περικοπές.
Δυστυχώς, φαίνεται πως τα κυρίαρχα τμήματα της γερμανικής ελίτ έχουν επιλέξει -συνειδητά ή ασυνείδητα- το δρόμο της καταστροφής, όχι μόνο του ευρωπαϊκού Νότου αλλά και της ίδιας της χώρας τους! Οταν η Ανγκελα Μέρκελ προβάλλει την Ινδονησία(!) ως πρότυπο δημοσιονομικής εξυγίανσης της ευρωζώνης και δεν διστάζει να δηλώσει πως η Ελλάδα και η Ισπανία πρέπει να συρρικνωθούν οικονομικά (δηλαδή να φτωχύνουν) για να επανέλθουν στον ίσιο δρόμο, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως η Γερμανία δεν έχει καλά σχέδια για την αφεντιά μας.
Σε αυτή την αναμέτρηση ισχύος με την Ουάσιγκτον και το ΔΝΤ, η Γερμανία χρησιμοποιεί πλέον μεθόδους που θυμίζουν άλλες εποχές, καταφεύγοντας στους εκβιασμούς και στην άσκηση ωμής οικονομικής βίας. Ενδεικτική η αποκάλυψη του πρακτορείου Bloomberg για τη μυστική πρόταση του υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, στον Ισπανό ομόλογό του, Λουίς ντε Γκίντος, στις 24 Ιουλίου. Του πρότεινε να περικόψει κι άλλο τις δαπάνες στην Υγεία και την Παιδεία, με αντάλλαγμα τη γερμανική μεσολάβηση για την αγορά περισσότερων ισπανικών ομολόγων από την ΕΚΤ, ώστε να αποκλιμακωθούν τα ισπανικά spreads.
Γιάννης Παπαδάτος στον Τύπο της Κυριακής

http://kostasxan.blogspot.gr/2012/08/blog-post_3169.html

Από τις ναζιστικές προφητείες στη Γερμανική παντοδυναμία

Μετά την κατάρρευση της Γερμανίας στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί ήταν αυτοί που είχαν ξεγράψει τη χώρα. Κάναν λάθος. Σε λίγοτερο από δέκα χρόνια, η βιομηχανία της Γερμανίας δεχόταν μετανάστες από όλο τον κόσμο και η χώρα σημείωνε μοναδικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Νέα σοκαριστικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι όλα έγιναν, και γίνονται βάσει σχεδίου για τη δημιουργία του 4ου Ράιχ, στα σκαριά ήδη από το 1943.

Το 1995 η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αναδημοσιεύει άρθρο 66 ετών, δηλαδή του 1945, αμέσως μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου. Στο άρθρο, Ελβετός δημοσιογράφος ρωτάει ανώτατο αξιωματούχο της Καγκελαρίας, σχετικά με την πορεία της χώρας του μετά την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη. Η ερώτηση έχει ως εξής

"Και τώρα τί σκοπεύετε να κάνετε; Νικηθήκατε. Ο κόσμος σας μισεί. Δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτά που κάνατε. Πώς θα ορθοποδήσετε ξανά ως έθνος;".

Η απάντηση του ηχεί στα αυτιά μας στις μέρες μας και προκαλεί αποτροπιασμό, ανάλογο με τα ντοκιμαντέρ εκείνα τα οποία εμφανίζουν αποστεωμένους αιχμαλώτους του Άουσβιτς και του Νταχάου.

"Οι λαοί ξεχνούν γρήγορα. Αυτή είναι εξάλλου και η διαφορά τους από ένα έθνος που θυμάται, όπως η ανώτερη φυλή των Γερμανών (!). Τα χρήματα που θα δοθούν για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας θα είναι πολλά, θα έρθουν να δουλέψουν για μας και αυτοί που μέχρι τώρα πολέμησαν εναντίον μας (!). Είμαστε μια φυλή εργατική, που θα ξαναδημιουργήσει την ισχυρή, ενωμένη Γερμανία (!). Θα δείτε ότι θα γίνουμε η ισχυρότερη οικονομικά χώρα (!). Και τότε ο Γκέμπελς θα μπορέσει να σηκωθεί από τον τάφο του και να αναφωνήσει: "Και όμως νικήσαμε"!!!

Επρόκειτο για κούφιες απειλές; Αποκυήματα της φαντασίας ενός Ναζί, ο οποίος δεν έλεγε να χωνέψει πως το Ράιχ είχε καταρρεύσει; Ευσεβείς πόθοι ίσως για κάποια εξωπραγματική δύναμη, η οποία θα ανέσταινε εν ευθέτω χρόνω την αυτοκρατορία για να πατήσει ξανά στα χιονισμένα μονοπάτια των Αρδεννών, στις ατέλειωτες ρωσικές στέπες και στην έρημο της Αφρικής;

Τίποτα από τα παραπάνω. Το κείμενο που ακολουθεί αφορά έγγραφα από την καγκελαρία, τα οποία «κυκλοφορούσαν», αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να δώσει σημασία. Πρόκειται για μέχρι πρότινος απόρρητα έγγραφα, τα οποία πρόσφατα έδωσε στην δημοσιότητα το Κρεμλίνο και περιέχουν τους διαλόγους μεταξύ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και Χέλμουτ Κολ, πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του τείχους του Βερολίνου. Πρόκειται για αναλύσεις, οι οποίες περιγράφουν την λεγόμενη Ostpolitik της Δημοκρατίας της Βόννης, προκειμένου να γίνει η επανένωση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία. Παραθέτουμε αυτούσιες δηλώσεις του πρώτου Καγκελαρίου της μεταπολεμικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ, καθώς επίσης και προσώπων, τα οποία έμελλαν να μεταναστεύσουν στις λεγόμενες «ουδέτερες χώρες» ήδη από το 1943, προκειμένου να προσδώσουν στην Γερμανία την δυναμική που έχει σήμερα.

Δεν πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας, αλλά για πρακτικές, οι οποίες σταδιακά εφαρμόστηκαν, και οι οποίες δυστυχώς σήμερα συγκλίνουν στην διαμόρφωση μιας Οργουελιανής πραγματικότητας. Τον σχηματισμό της Ευρασίας, την ένωση της Γερμανίας με την Ρωσία, την αναδίπλωση της Αμερικής σε ρόλο περιφερειακού ηγεμόνα (στην καλύτερη περίπτωση) και στην επερχόμενη πολιτισμική (ίσως και όχι μόνον) σύγκρουση μεταξύ της Ευρασίας και της Κίνας. Υπάρχουν πράγματα, τα οποία στην πορεία θα μας προκαλέσουν έκπληξη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μετατοπίσουμε το σημείο αναφοράς αυτού που σήμερα ονομάζουμε πραγματικότητα. Τέλος θα ανακαλύψουμε έναν οικονομικό πόλεμο, ο οποίος μαίνεται από το 1929 και εν μέσω υφέσεων και εξάρσεων διαμόρφωσε την πτώση και την άνοδο τεσσάρων αυτοκρατοριών, της Γερμανίας, της Αμερικής, της πρώην ΕΣΣΔ-σύγχρονης Ρωσίας και της Κίνας. Εκείνο, όμως που δεν θα διστάσουμε να καταδικάσουμε εν τέλει αφού παρατεθούν τα στοιχεία είναι η πτυχή εκείνη της Realpolitik που προβάλλεται όταν ηχήσουν μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού. Αυτή η πτυχή είναι εκείνη που θέτει το συμφέρον ενός κράτους και της εθνικής του ταυτότητας υπέρτερο των άλλων.

Η έρευνα χωρίζεται σε δύο τμήματα προκειμένου να καλυφθούν και οι δύο συνιστώσες της Πολιτικής Οικονομίας, στο τμήμα στο οποίο παραθέτονται τεχνικά στοιχεία και σε εκείνο που παραθέτονται πολιτικά. Η ευχή του γράφοντος είναι το τμήμα στο οποίο παραθέτονται τεχνικά και δει χρηματοοικονομικά στοιχεία, να το λάβουν υπόψη τους οι οικονομολόγοι εκείνοι που έχουν ακόμα κύρος (δηλαδή εκείνοι οι οποίοι δεν έφθειραν την εικόνα τους στα τηλεοπτικά κανάλια φάσκοντας και αντιφάσκοντας), προκειμένου να διαμορφωθεί μια πολιτική χρηματοοικονομικής άμυνας, εν μέσω καταιγισμού οικονομικών πυρών.

Η Γερμανία χρησιμοποιεί την κρίση του 2008 για να εδραιώσει επικυριαρχία στην Ευρώπη.

Είναι πασίγνωστη πλέον η διαδικασία που οδήγησε step by step, στην κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 1929. Ας τα ξαναδούμε όμως. Εν τάχει, η φούσκα των subprime στεγαστικών δανείων σκάει και αποκαλύπτεται ο κόλαφος των CDO (Collateral Debt Obligation) και των CDS (Credit Default Swaps). Οι τράπεζες επωφελούμενες από το χαλαρό έως ανύπαρκτο νομικό πλαίσιο, έπαιζαν «ping-pong» με τα τιτλοποιημένα ομόλογα των δανείων κατοικίας υψηλού ρίσκου, βάζοντας στο παιχνίδι και άλλα δάνεια όπως αυτά των πιστωτικών καρτών, των φοιτητικών και εν γένει άλλων «θαλασσοδανείων» (για να χρησιμοποιήσουμε τον «δημοφιλή» πλέον ορισμό του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου). Τα τιτλοποιημένα αυτά παράγωγα, συνδυασμένα με εξωφρενικά σύνθετα μαθηματικά και νομικά εργαλεία, πωλούνταν στην αγορά και διαχειρίζονταν από τους λεγόμενους Hedge Funders, προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν σε επενδύσεις ακόμα μεγαλύτερου πιστωτικού ρίσκου.

Κάποια στιγμή η «φούσκα» σκάει, οι πολίτες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, η αγορά γυρνάει σε αποπληθωριστικούς ρυθμούς στην αγορά κατοικίας, και οι τράπεζες βιώνουν την Νέμεση της απληστίας και του laissez-faire καπιταλισμού. Όλες οι τράπεζες; Όχι όλες! Κάποιες τράπεζες όπως η Goldman Sachs, η JP Morgan κτλ προβαίνουν σε ανοικτό εκβιασμό. «Αν δεν μας σώσετε, θα πάρουμε την οικονομία όλου του πλανήτη μαζί μας». Για τα μετα-Σοβιετικά καπιταλιστικά δεδομένα, η παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία των επενδυτικών ιδρυμάτων θεωρείται από κακούργημα μέχρι εθνική προδοσία. Και αυτό γιατί οι Αμερικανοί, παρά την πτώση της πρώην ΕΣΣΔ το 1991, θεωρούν πως βρίσκονται ακόμη κάτω από την «Κομμουνιστική απειλή». Δεν υπήρχε όμως άλλος τρόπος, εκτός από το να παρακαμφθεί «έστω και για λίγο», η απόλυτη ελευθερία του «ανώτατου οικονομικού-πολιτικού συστήματος αξιών», το οποίο κυριάρχησε επί του «απόλυτου κακού» μόλις πριν από δύο δεκαετίες.

Έτσι η κυβέρνηση Μπους πήρε την «εθνική προδοσία» ένα βήμα παραπέρα μετατρέποντάς την σε ανθρωπιστική κρίση. Ο Χανκ Πόλσον, τότε υπουργός οικονομίας των ΗΠΑ, και ως γνωστόν διατελέσας Δ/ντης της «σχολής οικονομικών εκτελεστών» της Goldman Sachs, ανοίγει τα σιλό του Αμερικανικού θησαυροφυλακίου και διασώζει τα ιδρύματα, τα οποία σήμερα αποκαλούνται…ΑΓΟΡΕΣ! Δηλαδή εν ολίγοις, έδωσε cart blanche στα οικονομικά ιδρύματα να απομυζήσουν ότι καταθέσεις είχαν κάνει οι Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι σήμερα ακριβώς σαν τους Έλληνες χαρακτηρίζονται «τεμπέληδες». Το θέμα όμως δεν σταματάει εκεί. Οι επενδυτές, και όχι απαραίτητα οι επαγγελματίες επενδυτές, αλλά και οι καταθέτες, ψάχνουν απεγνωσμένα νέους τρόπους επένδυσης και κατάθεσης, αυτή τη φορά βάζοντας την ασφάλεια πάνω από το ρίσκο. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια άρχισαν να κυλούν από το αμερικανικό δημόσιο προς τα παρολίγο χρεωκοπημένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, χωρίς όμως αυτά στη συνέχεια να κρατικοποιηθούν (αυτά είναι «κομμουνιστικά πράγματα») με αποτέλεσμα το αμερικανικό δημόσιο να κρατικοποιήσει τις ανυπολόγιστες ζημιές, εις βάρος πάντα των Αμερικανών φορολογουμένων. Η «επιφοίτηση» δεν έχει όρια, έτσι στη συνέχεια για να τονωθεί η οικονομία, οι Αμερικανοί «το παίζουν» Ιάπωνες, εν γνώσει τους πως το σύστημα αυτό έχει αποτύχει από το ’90 που εφαρμόστηκε, και αποδεσμεύουν τεράστια ποσά φθηνού χρήματος στις αγορές, σε μια διεργασία που λέγεται «Ποσοτική χαλάρωση» ή αλλιώς Quantitative Easing. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, διότι οι τράπεζες στην Αμερική παρόλο που δανείζουν χρήματα στις μικρές επιχειρήσεις, εκείνες δεν εμφανίζουν ανάπτυξη διότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του CEO της εταιρείας δημοσκοπήσεων «Gallup», Jim Clifton, το πρόβλημα έγκειται στην απώλεια εμπιστοσύνης στις συναλλαγές και όχι στο ρευστό.

Τα παραπάνω καταστροφικά γεγονότα πολώνουν ακόμα περισσότερο το πολιτικό κλίμα στην Αμερική, το οποίο δεδομένης της αποτυχημένης τετραετίας Obama, κινδυνεύει από τα νεοσυντηριτικά γεράκια των Ρεπουμπλικανών, του Μιτ Ρόμνει, της Σάρα Πέιλιν και εν γένει του ακροδεξιού tea party (εκεί ονομάζεται «conservative» δηλαδή δεξιό, στην Ελλάδα όμως η Χρυσή Αυγή, η οποία θεωρείται «ακροδεξιό κόμμα» δεν πιάνει ούτε κλασματικά τις ρητορικές «κορόνες» τόσο της Πέιλιν όσο και του Ρόμνει).

Ας πάμε τώρα στην κρίση, όπως διαμορφώθηκε στην Ευρώπη, σε συνέχεια της Αμερικανικής της πτυχής. Εδώ χρειάζεται προσοχή, καθότι οι μελέτες δείχνουν αντιφατικές, στην πραγματικότητα όμως το σημείο αναφοράς του λεγόμενου «profitability» είναι, ήταν και θα είναι διαφορετικό στο Γερμανικό τραπεζικό σύστημα, αλλά ας δούμε πρώτα πώς δουλεύει. Το τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας έχει τρεις πυλώνες. Βασίζεται στις ιδιωτικές τράπεζες, στις δημόσιες και στις λεγόμενες cooperative banks (τράπεζες συνεργασίας). Από μελέτη του ΟΟΣΑ (Hüfner 2010: The German Banking System: Lessons from the Financial Crisis, OECD Economics Department Working Papers No. 788) πληροφορούμεθα πως η πλειοψηφία των ιδρυμάτων δεν είναι κατεξοχήν profit maximizing, δηλαδή δεν αποσκοπούν στο κέρδος (πρόκειται για το 82% των ιδρυμάτων με ενεργητικό 44%). Εδώ βλέπουμε το πρώτο στοιχείο που μας κάνει εντύπωση. Γιατί δεν αποσκοπούν στο κέρδος; Στην Αμερική οι τράπεζες τα έπαιξαν όλα για όλα στον «βωμό του Μαμωνά», οι Γερμανοί πώς και σνόμπαραν την μηχανή που παράγει χρήμα, στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα;

Δεύτερη έκπληξη αποτελεί το γεγονός πως οι ιδιωτικές τράπεζες αποτελούν μόλις το 1/10 των τραπεζών της Γερμανίας, με τα άλλα 9/10 να ανήκουν στο «κράτος», πιο συγκεκριμένα στις ομοσπονδιακές συνιστώσες του κράτους, για να είμαστε ακριβείς. Οι τράπεζες του δημοσίου τομέα είναι οι λεγόμενες Landesbanken , και στις Sparkassen. Οι δεύτερες φαίνεται να φέρουν το κέντρο βάρους του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο στηρίζεται σε απίστευτα μεγάλο βαθμό στις καταθέσεις. Οι Landesbanken είναι και αυτές τράπεζες του δημοσίου, αλλά μέσω νομικών διεργασιών από το 1998 και για να πάρει το γερμανικό τραπεζικό σύστημα μια χροιά από την ελεύθερη δυτική οικονομία, οι ιδιωτικές τράπεζες κατάφεραν να αποδεσμεύσουν έως έναν βαθμό τον οικονομικό προστατευτισμό που οι Landesbanken απολάμβαναν από το κράτος. Και πάλι, όμως η Ομοσπονδία έχει εγγυηθεί πως αυτοί οι όροι θα αρθούν μέχρι το 2015. Οι Landesbanken βρέθηκαν πιο εκτεθειμένες από την οικονομική κρίση του 2008, καθότι στο ενεργητικό τους υπήρχαν τοξικά παράγωγα, τα οποία έπρεπε να «καθαριστούν» από το γερμανικό δημόσιο. Τότε άρχισαν και οι «γκρίνιες».

Η βάση του Αγγλοσαξωνικού μοντέλου βασίστηκε και βασίζεται ακόμα στην απορρύθμιση, δηλαδή στην ενδυνάμωση του ιδιωτικού επενδυτικού τομέα, ενώ όπως είδαμε στο Γερμανικό οικονομικό σύστημα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Και τα δύο οικονομικά συστήματα αντικατοπτρίζουν αρχές και κοινωνικά δόγματα. Στο μεν αγγλοσαξωνικό αντικατοπτρίζεται η υπέρμετρη «ελευθερία» ενώ στο γερμανικό η λουθηρανική νοοτροπία της εργασίας, της αποταμίευσης, του χαμηλού ρίσκου και της προσκόλλησης στις παραδοσιακές ηθικές κοινωνικές αρχές. Όπως θα δούμε παρακάτω αυτή ακριβώς η διαφορά έμελλε να κρίνει και τον «Ηγεμόνα».

Η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στα παράγωγα, έδωσε την αφορμή στη Γερμανία να αρχίσει μια ρητορική, η οποία καταδικάζει αυτόν ακριβώς τον τρόπο λειτουργίας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Για τους Γερμανούς, όχι μόνον ο Ευρωπαϊκός Νότος, αλλά και ολόκληρος ο δυτικός κόσμος, είναι κατακριτέος για την στάση του απέναντι στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας. Οι Γερμανοί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν απωθημένα. «Γιατί να πληρώνουμε για την κακοδιαχείριση και τους πολέμους των ΗΠΑ;», «Γιατί να πληρώνουμε για μια ΕΕ, η οποία θεσμικά είναι κομμένη και ραμμένη στα θεσμικά πρότυπα της απορρύθμισης των ΗΠΑ;». Η λουθηρανική αίσθηση της αδικίας ξέσπασε μέσω της πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, από την ίδια τη Γερμανία, άσχετα αν οι αριθμοί δείχνουν πως οι Γερμανοί έχασαν πολύ λίγα για να πάρουν πάρα πολλά. Δεν χρειάζεται όμως να είσαι λουθηρανός για να «αγανακτήσεις» τη σήμερον ημέρα, όχι μόνον με την πολιτική των τραπεζών, αλλά και με την πολιτική των ΗΠΑ ή τις τακτικές των ΗΠΑ στον πόλεμο και σε επίπεδο πρεσβειών, όπως διέρρευσαν από τα Wikileaks. Πώς γίνεται άραγε κάποια άτομα να ξεμπροστιάζουν τις μυστικές υπηρεσίες και να μην παθαίνουν καν «διάστρεμμα»; Τι είναι επιτέλους τα απόρρητα έγγραφα της CIA, της NSA και του STRATFOR και βγαίνουν έτσι σωρηδόν στα ΜΜΕ, λες και πρόκειται να δημοσιευθούν σε περιοδικά κίτρινου τύπου; Να τονίσουμε για όσους δεν γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για τη ζωή της J-Lo, αλλά για διαβαθμισμένα έγγραφα από τα οποία εξαρτάται στην κυριολεξία το διπλωματικό και στρατιωτικό κύρος των Η.Π.Α, κύρος που εξαιτίας και αυτών των εγγράφων έχει φτάσει να ταυτίζεται με αυτό του περιπλανώμενου πνευματιστή.

Ας συνεχίσουμε, όμως, με την παράθεση των οικονομικών μελετών και στη συνέχεια αναλύουμε τα ρεύματα τύπου Zeitgeist. Πολλοί υποστηρίζουν πως η οικονομική κρίση του ’29 έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία και προκάλεσε τον Β παγκόσμιο. Επίσης πολλά έχουν ειπωθεί γι’αυτό τον «περίφημο» πληθωρισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που έφερε στο πολιτικό προσκήνιο τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων. Τις λεπτομέρειες όμως ούτε μας τις ανέλυσαν, ούτε και τις ψάξαμε. Ας δούμε, όμως, τι γράφει η νομικός Ellen Brown στο βιβλίο της «Web of Debt». Η Brown υποστηρίζει πως το γεγονός της χρηματοδότησης του Χίτλερ από Εβραίους τραπεζίτες αποτελεί την μισή ιστορία. Ο Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε από τους Εβραίους τραπεζίτες, όντως, στην αρχή για μια πληθώρα λόγων, αλλά πιο πολύ για να αποτελέσει το αντίβαρο του Στάλιν, όταν ο τελευταίος ξεφορτώθηκε τον Τρότσκυ, ο οποίος υπηρετούσε αλλότρια τραπεζικά συμφέροντα. Όταν, όμως ο Χίτλερ πήρε την εξουσία ακολούθησε μια διαφορετική «ατζέντα».

Τότε στη Δημοκρατία της Βαιμάρης τα ίδια φαινόμενα κερδοσκοπίας απαντούσε κανείς με αυτά που απαντά τη σήμερον ημέρα. Για να είμαστε ειλικρινείς τα ίδια φαινόμενα κερδοσκοπίας παρατηρούνται από την ημέρα που ο George Washington ίδρυσε την Fed (Federal Reserve), παρά τις εκκλήσεις του Βενιαμίν Φραγκλίνου να μην το κάνει, καθότι ανέκυπταν ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Και είχε δίκιο, γιατί η Fed σύντομα πλημμύρισε την αγορά με χρεόγραφα οδηγώντας στην πρώτη οικονομική κρίση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως διαβάζουμε από τον χρηματιστηριακό αναλυτή Πάνο Παναγιώτου.

Για να μην μακρηγορούμε, η κατάσταση στη Γερμανία είχε ως εξής. Η τότε Reichsbank (σημερινή Bundesbank), βρισκόμενη υπό τον έλεγχο ιδιωτών, πλημμύρισε την αγορά με μάρκα (κάτι σαν τα σημερινά χαρτιά δηλαδή που τα αποκαλούμε χρήμα), δίνοντας την ευκαιρία στους κερδοσκόπους να «σορτάρουν» το μάρκο. Ως γνωστόν το «σορτάρισμα» είναι μια χρηματοπιστωτική διαδικασία στην οποία ο κερδοσκόπος δανείζεται κάτι που δεν έχει (μάρκο π.χ) το πουλάει στην αγορά των ομολόγων και βγάζει χρήμα αγοράζοντάς το ξανά σε χαμηλότερη τιμή (μας θυμίζει κάτι αυτό;). Αυτή η διαδικασία κατέστη εφικτή γιατί η τότε ιδιωτική Reichsbank (δεν ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο των Nazi) τύπωνε μάρκα αφειδώς και όταν η ζήτηση του μάρκου πλέον είχε φθάσει στα ύψη τότε άλλες ιδιωτικές τράπεζες άρχισαν να τυπώνουν μάρκα με τη σειρά τους. Το αποτέλεσμα; Ένα αδιαχείριστο χρέος και πληθωρισμός, ο οποίος ακουμπούσε «την στρατόσφαιρα». Για να πάρει κάποιος ένα καρβέλι ψωμί, χρειαζόταν ένα «βαγονάκι» γεμάτο λεφτά!

Τότε ο Χίτλερ έκανε το αδιανόητο, το ανήκουστο, το ασυγχώρητο για τους τραπεζίτες. Κρατικοποίησε την Reichsbank και «έσφιξε τα λουριά». Πλέον νομοθετικά μόνον η τράπεζα που ανήκε στο κράτος μπορούσε να τυπώνει μάρκα και στη συνέχεια να τα δανείζει. Το πιο σημαντικό, όμως ήταν η έκδοση των λεγόμενων Treasury certificates, εγγράφων δηλαδή, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτούν κολοσσιαία έργα, όπως οι τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι, αντιπλημμυρικά φράγματα και άλλες δομές υπαγόμενες στο λεγόμενο Infrastructure. Το κόστος είχε υπολογιστεί τότε σε 1 δις (μάρκα), αλλά υπό τον εξής κανόνα. «Για κάθε μάρκο που θα εκδίδεται από την τράπεζα απαιτούμε το αντίστοιχο χρηματικό ανταποδοτικό όφελος της εργασίας αξίας ενός μάρκου ή των αγαθών αξίας ενός μάρκου που παράγονται».

Οι τραπεζίτες ορκίστηκαν να τον αφανίσουν μετά από αυτό και άρχισαν να σαμποτάρουν ακόμα και τις εξαγωγές της Γερμανίας, αλλά και για αυτό η κυβέρνηση είχε λύση. Το κράτος αντάλλασε αγαθά και εξοπλισμό απευθείας με τα άλλα κράτη, παρακάμπτοντας τους διατραπεζικούς μεσάζοντες (η Βενεζουέλα κρατάει αυτό το σύστημα μέχρι και σήμερα, γι αυτό ο Τσάβες στα μάτια των δυτικών είναι ο «δράκος της Αποκάλυψης»). Χαρακτηριστικό «αστείο» που έμεινε από εκείνη την εποχή ήταν ο διάλογος του Hjalmar Schacht (άνθρωπος του Rothschild, ο οποίος διετέλεσε για μια περίοδο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής τράπεζας και αντιτάχθηκε πεισματικά στις οικονομικές «καινοτομίες» που αναφέραμε πιο πάνω). Σύμφωνα με τον διάλογο, κάποιος Αμερικανός τραπεζίτης απευθυνόμενος στον Schacht είπε το εξής: « Dr Schacht πρέπει να έρθετε στην Αμερική, εκεί οι τράπεζες είναι γεμάτες χρήμα και αυτό είναι το πραγματικό banking». Η απάντηση του Schacht ήταν μνημειώδης: «Και εσείς πρέπει να έρθετε στην Γερμανία, δεν υπάρχει ίχνος χρήματος, και αυτό είναι το πραγματικό banking».

Η συνέχεια είναι γνωστή, οι τραπεζίτες δεν το ανέχονται αυτό και οδηγούν την Ευρώπη σε πόλεμο, μέσω της Αγγλίας και της Αμερικής ακόμα και μέσω του μισητού τους εχθρού Στάλιν. Χαρακτηριστικό ρηθέν από τα αρχεία των Ναζί, όπως θα δούμε παρακάτω είναι το ότι «φθάσαμε πολλές φορές στη νίκη, όταν ηττηθήκαμε μπροστά στις πύλες της Μόσχας και του Στάλινγκραντ και ποιος ευθυνόταν γι’αυτό; Οι προμήθειες των Αμερικανών στον Στάλιν! Όταν σχεδόν φθάσαμε να κάνουμε τη Μεσόγειο, γερμανική λίμνη αλλά και πάλι ηττηθήκαμε, γιατί οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι μπήκαν στη μέση. Τέλος, όταν ήμασταν σε θέση να παράγουμε τον πύραυλο “V” και οι Άγγλοι βομβάρδισαν ανηλεώς τα εργοστάσιά μας. Αυτά δεν πρόκειται να τους τα συγχωρήσουμε ΠΟΤΕ!!!»

Βέβαια εδώ έρχεται και αναρωτιέται κάποιος, γιατί ο Χίτλερ να εμπλακεί σε έναν πόλεμο εισβάλλοντας στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά ο ακαδημαϊκός του πανεπιστημίου του Calgary, Chris Bellamy, στο βιβλίο του «Absolute War», φλερτάρει με το σενάριο του τι θα γινόταν αν ο Χίτλερ δεν είχε επιτεθεί. Σύμφωνα με τον Bellamy, αν ο Χίτλερ δεν εισέβαλλε στην πρώην ΕΣΣΔ, τότε κάποια στιγμή ο Στάλιν θα εισέβαλλε στην Γερμανία. Αυτό φαίνεται πιο συγκεκριμένα από τον καυγά που είχε ο Στάλιν με τους Ζούκοφ και Τιμοσένκο, όταν οι τελευταίοι του παρουσίασαν πλάνο προληπτικής επίθεσης εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων που συγκεντρώνονταν στην Πολωνία και ο Στάλιν αφού τους έβρισε και τους απείλησε με εκτέλεση ολοκλήρωσε με το «Δεν ήρθε η ώρα ακόμα να τα βάλουμε με τον Χίτλερ».

Τι κοινό, όμως, μπορεί να έχουν όλα αυτά με το σήμερα; Και πάλι η Γερμανία κατηγορείται για προβολή ισχύος σε ευρωπαϊκό χώρο, τείνει προς απομόνωση από τη διεθνή κοινότητα, λόγω των μέτρων λιτότητας που έχει επιβάλλει στον ελληνικό λαό με αποτέλεσμα να προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στην Αθήνα και χιλιάδες αυτοκτονίες σε Ελλάδα και Ιταλία, και εμμένει τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας προς δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρωπαϊκής Γερμανίας. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και είναι αποτρόπαια, αλλά οι Γερμανοί δεν έχουν απωθημένα με τους Έλληνες. Εκείνο το οποίο φρίττει είναι ο οικονομικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ των τραπεζιτών (και πάλι) ή των λεγόμενων «αγορών» με τους Γερμανούς, με φόντο τον ελληνικό λαό. Ορισμένα ΜΜΕ, που είναι γερμανικά φερέφωνα επαναλαμβάνουν συνεχώς το «σκεφτείτε την Βαϊμάρη», αλλά τι έχει να σκεφτεί κάποιος από μια παραπαίουσα Δημοκρατία πέραν από τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω; Προφανώς και ενώ τα πράγματα δείχνουν πως οι αγορές πιέζουν τους Γερμανούς, στην ουσία το αντίθετο συμβαίνει, οι Γερμανοί πιέζουν τις αγορές, όσον αφορά δε την ανθρωπιστική κρίση και την κοινωνική ανισσοροπία, οι πάντες από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των τραπεζιτών, του 1% που κλέβει, κερδοσκοπεί και «δολοφονεί» εις το όνομα της απληστίας και τι ζητάει; ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ! Και διαρθρωτικά ποιο κράτος δύναται να το κάνει αυτό; Δυστυχώς η Γερμανία, με τους δικούς της όρους. Τα σοκ δεν τελειώνουν όμως σε οικονομικό επίπεδο, υπάρχει και η πολιτική πτυχή του θέματος, η οποία οδηγεί σε «εναλλακτικές Γεωπολιτικές δομές».

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2012-08-05-21-39-11-2012080570007/

Έχει η Ελλάδα δυνατότητα παναδιαπραγμάτευσης;

Έχουμε πιστέψει, πως η Ελλάδα 'φταίει και πρέπει να πληρώσει.' Πολλοί από εμάς μάλιστα το θεωρούμε εθνικό χρέος να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας σε αλλοτινά επίπεδα... Όμως ποιος ο ρόλος της πολιτικής; Έχουμε να παίξουμε κάποιο τελευταίο χαρτί. Η απάντηση είναι ναι, αλλά όπως συνήθως στη ζωή το ρίσκο μεγάλο. Η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου μπορεί να επιτευχθεί – και με ευνοϊκούς όρους.

Το κράτος χρωστά περίπου 400 δισ. ευρώ ($517 δισ.)  σε ιδιώτες ομολογιούχους, σε ΔΝΤ και ΕΚΤ και σε άλλους πιστωτές. Σχεδόν 252 δισ. ευρώ από αυτά προέρχονται από επίσημους οργανισμούς (ΔΝΤ, ΕΚΤ κ.α) που χρησιμοποίησαν το status τους για να αποφύγουν τις απώλειες από την αναδιάρθρωση του χρέους.

Σε περίπτωση λοιπόν που η χώρα φύγει από ευρώ, αυτά τα χρήματα αυτόματα εξανεμίζονται από τις διεκδικήσεις των οργανισμών.  «Η Ελλάδα έχει ακόμα μερικά δυνατά χαρτιά για επαναδιαπραγμετευτεί τη λιτότητα. Όλοι φοβούνται την ελληνική αποχώρηση από ευρώ γιατί θα χάσουν λεφτά και πολιτικά κεφάλαια», υποστηρίζει ο Τζον Γουίτακερ, οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ.

Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αναφέρει το Bloomberg, έχουν «ρίξει» λεφτά στην Ελλάδα, η οποία τους χρωστά συνολικά 80 δισ. ευρώ, δεδομένου ότι ακόμα 4,2 δισ. ευρώ μπήκαν πρόσφατα στα ταμεία της χώρας από το EFSF.

Επιπλέον και η ΕΚΤ θα χάσει από μια αποχώρηση της Ελλάδας. Κατ' αρχάς, αγόρασε κυβερνητικά ομόλογα 50 δισ. ευρώ προκειμένου να μειώσει τις αποδόσεις και να διατηρήσει την πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου. 

Παράλληλα, το σύστημα Target2, δείχνει ότι η Τράπεζα της Ελλάδας χρωστά στους εταίρους της 104 δισ. ευρώ. 

Συνεπώς περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη η  ΕΚΤ «θα πρέπει να ζητήσει από τα υπόλοιπα μέλη επιπλέον κεφάλαια. Και αυτό θα ήταν καταστροφικό για την ευρωζώνη» υποστήριξε ο οικονομολόγος Ντάρεν Γουίλιαμς της  AllianceBernstein Holding LP.

«Θα ήταν ένα σημαντικό χτύπημα. Οπότε ναι οι Έλληνες έχουν κάποιο πλεονέκτημα».

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2012-08-05-21-42-57-2012080570008/

Goldman: Η «αμαρτωλή» τράπεζα που αλλάζει το προφίλ της

Στον αριθμό 200 της West Street, στη Νέα Υόρκη, δεν υπάρχει ούτε ένα σημάδι που να μαρτυρά ότι αυτό το τεράστιο γυάλινο κτίριο στεγάζει τα κεντρικά γραφεία της ισχυρότερης τράπεζας του κόσμου. Ούτε μία ταμπέλα με το όνομα της Goldman Sachs, ούτε καν μία σημαία με το λογότυπό της. Αυτή η τράπεζα δεν ενδιαφέρεται να διαφημιστεί. Με δεδομένο ότι δεν απευθύνεται στο μέσο καταναλωτή, συνήθισε να μην δίνει δεκάρα για τη δημόσια εικόνα της.

Όλα αυτά, όμως, έχουν αλλάξει. Η τράπεζα που άλλοτε έκανε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας, πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα μια επίθεση φιλίας προς κάθε πιθανό απο-δέκτη. Δεν θέλει πια να είναι η τράπεζα την οποία ο κόσμος αγαπά να μισεί. Τώρα που ο ισχυρός άνδρας της JP Morgan, Τζέιμι Ντίμον, φαίνεται να χάνει το… φωτοστέ¬φανό του, ο Λόιντ Μπλανκφέιν της Goldman Sachs είναι αποφασισμένος να του κλέψει τη θέση του λιγότερου μισητού τραπεζίτη της Wall Street.

Πριν από τη δημόσια εγγραφή για την εισαγω¬γή της στο χρηματιστήριο, η Goldman Sachs ήταν διάσημη κυρίως για τη μυστικοπάθειά της. Ο πρώτος διευθυντής δημόσιων σχέσε¬ών της, δεν είχε, όπως κανείς θα περίμενε, ένα γω¬νιακό γραφείο με θέα, στο κεντρικό κτίριο της τρά¬πεζας. Αντίθετα, δούλευε από το σπίτι του. Εξάλλου, η δουλειά του ήταν σχετικά απλή. Εφαρμόζοντας το δόγμα ότι κάθε δημοσιότητα είναι κακή δημοσιότητα, έπρεπε απλά να κλείνει την πόρτα κατάμουτρα στους δημοσιογράφους. Τα γραφεία της Goldman Sachs ήταν ένα δυσπρόσιτο άδυτο για τους εκπροσώπους του Τύπου. Αυτή η μυστικοπάθεια της τράπεζας έδωσε τροφή σε δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας, που μέχρι και σήμερα κυκλοφορούν γύρω από το όνομά της.

Τα τελευταία χρόνια, ως εισηγμένη επιχείρη¬ση πια, η Goldman Sachs βλέπει το όνομά της να γράφεται ολοένα και πιο συχνά στον Τύπο. Σπάνια, όμως, είναι για καλό. Με το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, η τράπεζα έγινε συνώνυμο των προκλητι¬κών υπερβολών της Wall Street. Και έκτοτε, ζει τον εφιάλτη κάθε δημοσιοσχεσίτη, με το ένα ντροπιαστι¬κό επεισόδιο μετά το άλλο. Κατηγορήθηκε από τη Federal Reserve ότι εξαπατά τους πελάτες της και χαρακτηρίστηκε από μεγάλο περιοδικό «γιγάντιο κα¬λαμάρι-βρικόλακας, που έχει τυλιχτεί γύρω από την ανθρωπότητα και χώνει διαρκώς τα πλοκάμια της, ρουφώντας το αίμα, όπου μυριστεί χρήμα». Το τελευ¬ταίο μεγάλο πλήγμα στο προφίλ της ήρθε από έναν πρώην υπάλληλό της, τον Γκρεγκ Σμιθ. Η επιστολή παραίτησης του τραπεζίτη δημοσιεύτηκε στους New York Times, βγάζοντας στη φόρα όλα τα άπλυτα της Goldman Sachs. Ανάμεσα σε άλλα, αποκάλυπτε ότι οι υπάλληλοι της τράπεζας συνηθίζουν να αναφέρο¬νται στους πελάτες τους με τον υποτιμητικό χαρακτη¬ρισμό «μαριονέτες».

Τώρα, η Goldman Sachs θέλει να καλοπιάσει τις «μαριονέτες». Εξάλλου, τα προβλήματα της JP Morgan, που καλείται να εξηγήσει πώς άφησε έναν trader της να συσσωρεύσει ζημιές 3 δισ. δολαρίων, αποτελούν χρυσή ευκαιρία. Όσο ο άλλοτε αξιοσέ¬βαστος τραπεζίτης Τζέιμι Ντίμον προσπαθεί να δι-καιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τόσο ανεβαίνουν οι μετοχές του Μπλανκφέιν. Ασφαλώς, η τράπεζα δεν θα αφήσει το παραμικρό στην τύχη. Το σχέδιο για τη βελτίωση της δημόσιας εικόνας της είναι μελετημένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Η Goldman Sachs έχει ρίξει στη μάχη το βαρύ πυροβολικό της. Ο άλλοτε ακριβοθώρητος Μπλαν¬κφέιν έχει πάρει σβάρνα τα διεθνή πρακτορεία. Εμφανίστηκε στο CNBC και στο Bloomberg, όπου μάλιστα με ένα απροσδόκητο «mea culpa» έδειξε ότι η τράπεζα απομακρύνεται από το αλαζονικό παρελθόν της. «Προφανώς έχουμε αντιληφθεί ότι δεν κάναμε πάντα το σωστό», είχε πει.

Ακολούθησαν τετ-α-τετ με δημοσιογρά¬φους και αρθρογράφους που είχαν την ευκαιρία να διεισδύσουν στο άδυτο της West Street. Η άλλοτε απρόσωπη τρά¬πεζα είχε την ευκαιρία να δείξει ένα πιο κοινωνικά ευαίσθητο προφίλ, όταν τάχθηκε δημοσίως υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, μία στά¬ση την οποία λίγο καιρό αργότερα υιοθέτησε ακόμα και ο Μπαράκ Ομπάμα.

Όταν η Goldman Sachs έκανε την παρθενική της εμφάνιση στα social media, ανοίγοντας το δικό της λογαριασμό στο Twitter, η Wall Street έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Η άλλοτε μυστικοπαθής τράπεζα έβγαι¬νε οικειοθελώς στο φως. Και το ενδιαφέρον ήταν σί¬γουρα μεγάλο, εάν κανείς κρίνει από το γεγονός ότι μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, η Goldman κατά¬φερε να συγκεντρώσει 25.000 followers.

Ο Τζέικ Σίγουερτ, ο άνθρωπος που εμπνεύ¬στηκε την «επιχείρηση γοητείας» της τράπεζας, γνώριζε πολύ καλά ότι η σκληρότερη δοκιμασία για το project του δεν θα ήταν άλλη από τη γενική συνέ¬λευση των μετόχων της. Οι υπόλοιπες τράπεζες της Wall Street -όλες λιγότερο μισητές από την Goldman Sachs- τα είχαν βρει σκού¬ρα στις δικές τους γενικές συνελεύσεις. Τεταμένο κλίμα, κατηγορίες σε βάρος των διοικήσεών τους, εξέγερση των μικρομετόχων, ακόμα και διαδηλώσεις, συνέθεταν το σκηνικό.

Όμως, με τη μαεστρία του Μπλανκφέιν, η γενική συνέλευση μάλλον άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο τραπεζίτης φάνηκε να στριμώχνεται προς στιγμήν, όταν μια καλόγρια-μέτοχος ζήτησε περισσότερες πλη-ροφορίες για τις business της Goldman με τα δομη¬μένα προϊόντα. Με δεδομένη την παλαιότερη γκάφα του Μπλανκφέιν, ο οποίος σε συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι κάνει το «έργο του Θεού», το περιστα-τικό είχε όλες τις προδιαγραφές για να εξελιχθεί σε μία ακόμα καταστροφή για το ίματζ της τράπεζας. Όμως, εκείνος το χειρίστηκε άψογα. Απάντησε στην ερώτηση και επαίνεσε την καλόγρια για τις γνώσεις της επί του θέματος. «Ίσως θέλετε να με προσλάβε¬τε», του είπε εκείνη, αστειευόμενη. «Δεν νομίζω ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερα από το σημερινό σας αφεντικό», απάντησε ο Μπλανκφέιν.

Μετά από αυτά, ο τραπεζίτης νιώθει ότι έχει την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για το εάν σκοπεύει να αποσυρ¬θεί, εκείνος απάντησε με μία ελαφριά διάθεση: «Είμαι 57 χρόνων. Τι θα κάνω για τα επόμε¬να 60 χρόνια της ζωής μου;». Από τους έξι προκατόχους του, οι πέντε έφυγαν για να αναλάβουν κυβερνητικά πόστα και ο ένας πέθανε στο γραφείο του, είπε. «Μάλλον δεν περιμένω το τηλεφώνημα της κυβέρνησης, επομένως, αυτό σημαίνει ότι είτε θα παραμείνω για πάντα, ή θα πεθάνω στο γραφείο μου».

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/goldman--lr--------2012080570009/

ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Οι εθνικιστικές εξάρσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, τρεφόμενες δυστυχώς από τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητας του ευρώ, σε συνδυασμό με την κρίση χρέους της Ευρωζώνης και τη λαθρομετανάστευση, δεν μας προϊδεάζουν για ένα ευχάριστο μέλλον

Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, “Κατά τον Αϊνστάιν, ο ορισμός της ηλιθιότητας είναι το να επιχειρείς για δεύτερη φορά το ίδιο πείραμα, αναμένοντας να έχεις διαφορετικό αποτέλεσμα. Στην περίπτωση της Ελλάδας λοιπόν, να ελπίζεις ανόητα ότι, με την ίδια συνταγή, θα καταφέρεις να διορθώσεις τα σφάλματα της χώρας σου.

Απλούστερα ότι, με τα ίδια «διεφθαρμένα, σάπια υλικά», θα επανέλθει ως εκ θαύματος η χώρα σε πρωτογενή πλεονάσματα, θα μειωθεί η ανεργία, θα αναβιώσουν οι επιχειρήσεις, θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, θα υπάρξουν πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και θα ακολουθήσει ανάπτυξη”.

Ακολουθεί μία σειρά από διάφορα μεταξύ τους κείμενα, μερικά επαναλήψεις προηγουμένων, τα οποία αναλύουν ή/και περιγράφουν την κρίση (ορισμένες από τις προτάσεις μας, ειδικά για την επίλυση της ελληνικής κρίσης χρέους, ευρίσκονται στο άρθρο «λιτότητα, δραχμή ή αναδιάρθρωση»), από διαφορετικές μεταξύ τους οπτικές γωνίες:

Τα T-Bills και η ανάγκη αναβολής εξόφλησης των ομολόγων

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως χρήματα, εντός του Αυγούστου - για να εξοφλήσει το ληξιπρόθεσμο ομόλογο που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ, καθώς επίσης για να πληρώσει τις υπόλοιπες οφειλές της. Για να τα καταφέρει, θα εκδώσει T-Bills: δηλαδή, βραχυπρόθεσμα ομόλογα συγκεκριμένου σκοπού.

Για να μπορέσει τώρα να πουλήσει αυτά τα ομόλογα, θα δοθεί ένα επί πλέον κίνητρο στους επενδυτές: η τοποθέτηση τωνT-Bills (Treasury Bills) ως εγγύηση στην Τράπεζα της Ελλάδος, για τη λήψη δανείων εκ μέρους τους (προφανώς με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο).

Αυτό σημαίνει ότι, εξασφαλίζεται μία ακόμη δυνατότητα χρηματοδότησης του ελληνικού δημοσίου από τις εμπορικέςκυρίως τράπεζες, με κερδοσκοπικά χαρακτηριστικά, μέσω της κεντρικής – ένα είδος πανάκριβης τεχνητής αναπνοής, για τον ετοιμοθάνατο ασθενή.

Στο μηχανισμό όμως αυτό έχουν τοποθετηθεί όρια. Ειδικότερα, η Τράπεζα της Ελλάδος επιτρέπεται να παρέχει δάνεια, με την εξασφάλιση των T-Bills, έως συνολικά τρία δις € - ένα ποσόν που προφανώς δεν καλύπτει τις ανάγκες του ελληνικού δημοσίου.

Για το λόγο αυτό η κεντρική τράπεζα ζήτησε την αύξηση του ορίου στα 7 δις € - κάτι με το οποίο συμφώνησε τελικά η ΕΚΤ, κατά τη γερμανική Welt, με στόχο να αποφευχθεί ο κίνδυνος χρεοκοπίας της Ελλάδας εντός του Αυγούστου (αναβολή για αργότερα).

Η χώρα μας λοιπόν συνεχίζει να δανείζεται και να υπερχρεώνεται, με άγνωστους σε πολλούς από εμάς όρους δανεισμού(κόστος, επιτόκιο κλπ.), παρά το ότι οι δυνατότητες επιστροφής των δανεικών είναι εξαιρετικά περιορισμένες – με αποτέλεσμα νααυξάνονται συνεχώς οι πιθανότητες χρεοκοπίας ή/και επιστροφής στη δραχμή, εν μέσω καταστροφικών υφεσιακών μέτρων 11,5 δις €, εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης λεηλασίας της ιδιωτικής (υπερφορολόγηση).

Δυστυχώς η κυβέρνηση συνεχίζει να αδυνατεί να καταλάβει ότι (κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στις επιχειρήσεις, όταν χαθούν τα κεφάλαια τους), η περαιτέρω καθυστέρηση της «ελεγχόμενης αναβολής εξόφλησης των ομολόγων» είναιπαράλογη, εάν όχι παράνομη – ενώ οδηγεί στην εξαθλίωση του πληθυσμού, όταν παράλληλα η πατρίδα του καταδικάζεται στην «τύχη» της στυμμένης λεμονόκουπας.

Όπως πάντοτε, ελπίζουμε και ευχόμαστε να κάνουμε λάθος στις εκτιμήσεις μας, επειδή ίσως τοποθετούμαστε υπερβολικά απαισιόδοξα – γεγονός που σημαίνει ότι, είναι ίσως καλύτερα να διαβάζονται «επιφυλακτικά» τα κείμενα μας.

Υπενθυμίζουμε εδώ το άρθρο μας «Το 4^ο Ράιχ, οι Η.Π.Α. και η Ελλάδα»

Όλα αυτά όμως που συμβαίνουν στην πατρίδα μας (η οποία δεν ανήκει ούτε στη Δύση, ούτε στην Ανατολή, αλλά στον ίδιο τον εαυτό της, ως «κοιτίδα» του πολιτισμού), καθώς επίσης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οδηγούν μεταξύ άλλων σε «εθνικιστικές εξάρσεις» (πρόσφατο «παράδειγμα προς αποφυγή» οι Βρετανοί στην Ολυμπιάδα) - οι οποίες, τρεφόμενες δυστυχώς από την ελεύθερη πτώση της «δημοτικότητας» του ευρώ, δεν μας προϊδεάζουν για ένα ευχάριστο μέλλον.

Ευρώ - λίγο πριν την κατάρρευση

Είναι πλέον εμφανές ότι, η ΕΚΤ δεν έχει καμία αυτόνομη δυνατότητα χειρισμού της κρίσης, εάν δεν προϋπάρχει η συμφωνία της γερμανικής κεντρικής τράπεζας - επειδή είναι ο κύριος «τρόπον τινά» δανειστής της, με απαιτήσεις που ξεπερνούν τα 700 δις €, από το ευρωπαϊκό κεντρικό σύστημα διακανονισμού πληρωμών (Target II).

Η ΕΚΤ τώρα, για να καταφέρει να ελέγξει την κρίση της Ευρωζώνης, είναι υποχρεωμένη να κάνει τρία βήματα μαζί:

(α) Να προβεί στη μαζική αγορά ομολόγων δημοσίου των χωρών του Νότου, έτσι ώστε να διατηρήσει το επιτόκιο δανεισμού τους κάτω από το 5%,

(β) Να ανακοινώσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο πολιτικής και δημοσιονομικής ένωσης της Ευρωζώνης, με στόχο τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης και

(γ) Να αποφασίσει μία ρεαλιστική αναθεώρηση των υφεσιακών προγραμμάτων λιτότητας, με την προσθήκη αναπτυξιακών μέτρων.

Μόνο εάν τα παραπάνω λειτουργήσουν όλα μαζί, σαν ένα πακέτο, θα μειωθούν τα ποσά, τα οποία θα απαιτηθούν για την αγορά ομολόγων του δημοσίου - επειδή θα αποκαθίσταντο η αξιοπιστία της ΕΚΤ, η οποία πλησιάζει επικίνδυνα στο ναδίρ.

Εκτός αυτού, με βάση την ιστορία, τυχόν προσπάθειες διατήρησης (χειραγώγησης) των επιτοκίων δανεισμού κάτω του 5%, χωρίς τα άλλα δύο βήματα, δεν θα είχαν καμία επιτυχία - όπως ακριβώς δεν είχαν επιτυχία στο παρελθόν οι προσπάθειες επηρεασμού των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Σε κάθε περίπτωση, εάν η ΕΚΤ αποφάσιζε να εφαρμόσει το πρόγραμμα των τριών μέτρων σταθεροποίησης, η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από το τούνελ μέσα στον Αύγουστο - ακόμη και αν συνεχίζονταν οι κακές ειδήσεις από τα κράτη-μέλη της, την Κίνα και τις Η.Π.Α.

Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε τη συμφωνία του βασικού δανειστή της, της Γερμανίας δηλαδή, η οποία δυστυχώς φαίνεται να έχει άλλες βλέψεις - πιθανότατα μερκαντιλιστικές.

Κλείνοντας, εάν τελικά δεν ακολουθηθούν τα συγκεκριμένα βήματα, άμεσα και όλα μαζί, το ευρωπαϊκό οχυρό δεν θα είναι πλέον σε θέση να κρατηθεί - με τεράστιες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις για ολόκληρο τον πλανήτη, ακόμη μία φορά με ένοχο τη Γερμανία.

Οι ιδιαιτερότητες του ΔΝΤ

“Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του ΔΝΤ, ύστερα από δώδεκα χρόνια στο εξωτερικό, ως αξιωματούχος του «Ταμείου» - κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακα σας και τα τεχνάσματα σας, εφορμούσα σαν αρπακτικό γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λοιπών λαών της Λατινικής Αμερικής.

Για μένα, η παραίτηση μου είναι μία ανεκτίμητη απελευθέρωση – επειδή με αυτόν τον τρόπο κάνω το πρώτο μεγάλο βήμα που θα μου επιτρέψει να ελπίζω ότι, θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου από αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων….Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ που κυλάει σε ποτάμια ενώ, όταν στεγνώνει, σχηματίζει επάνω μου κρούστα. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρκετό σαπούνι σε ολόκληρο τον κόσμο, για να καθαριστώ από όλα όσα έκανα στο όνομα σας” (Badu).

Τα παραπάνω λόγια προέρχονται από έναν πρώην οικονομολόγο του ΔΝΤ ο οποίος, μεταξύ άλλων, ισχυρίσθηκε ότι το «Ταμείο» χρησιμοποιούσε τις στατιστικές ως «φονικά όπλα», για τη αποσταθεροποίηση πολλών χωρών - προφανώς σε «συνεργασία» με τα υπόλοιπα «μαχητικά» της υπερδύναμης, όπως τη Fed, τις εταιρείες αξιολόγησης, τις επενδυτικές τράπεζες, τα hedge funds, τους οικονομολόγους, τα ΜΜΕ κλπ. (προφανώς με τη βοήθεια της ανελλιπούς, στοχευμένης «τροφοδότησης» της κοινής γνώμης, η συμμετοχή της οποίας «απαιτείται» - με σκάνδαλα πολιτικών, με σκοτεινές διαπλοκές υπαλλήλων, με διαφθορά συνδικαλιστών, με «ατασθαλίες» στρατιωτικών ή αστυνομικών, με φοροδιαφυγή πολιτών κοκ).

Επίσης, ο οικονομολόγος επιβεβαίωσε ότι το «Ταμείο» είχε «παραποιήσει» τόσο το χρέος, όσο και τα ελλείμματα, ενώ είχε «διογκώσει» τα στοιχεία για το εργατικό κόστος μίας συγκεκριμένης χώρας, έτσι ώστε η παραγωγικότητα της να φαίνεται πολύ χαμηλή – με στόχο τη χρεοκοπία και τη λεηλασία της, από τις αχόρταγες πολυεθνικές-εντολείς του.

Όλα αυτά μάλλον με την ανοχή, εάν όχι με τη συμμετοχή της πολιτικής ηγεσίας της χώρας του, αφού είναι γνωστό ότι στις σημερινές, επεκτατικές και «αποκρατικοποιημένες» Η.Π.Α., μεταξύ Πολιτικής και Πολυεθνικών υπάρχει μόνο μία «περιστρεφόμενη» πόρτα - η οποία επιτρέπει τα πάντα σε όσους διέρχονται καθημερινά από αυτήν, παραμένοντας ουσιαστικά υπεράνω των νόμων και των θεσμών.

Εθνική κυριαρχία

Πόσο αλήθεια αποτιμάμε συλλογικά την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας; Ποια είναι η τιμή που θα είμαστε πρόθυμοι να πουλήσουμε την ελευθερία και την εθνική μας κυριαρχία; Όλα έχουν προφανώς την τιμή τους, όπως και η ίδια η τιμή - ειδικά σε μία χώρα που επιτρέπει ανερυθρίαστα το σχεδόν καθημερινό εξευτελισμό της από άλλους λαούς, για να αποφύγει (δήθεν) τα χειρότερα.

Εάν απλά μας ζητηθεί, ως αντάλλαγμα για τα δάνεια και τις μνημονιακές δόσεις, να υπηρετούμε πιστά τους πάσης φύσεως κατακτητές στη χώρα μας, χωρίς να ενδιαφερόμαστε για όλα όσα συμβαίνουν στους διπλανούς μας (ανεργία, αυτοκτονίες, εξαθλίωση, αφελληνισμός κοκ.) και παραμένοντας απαθείς, θα είχαμε καμία αντίρρηση;

Κρίνοντας «εκ των πραγμάτων» όχι, αφού ψηφίστηκαν, για την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, (σε κάποιο βαθμό υπό το καθεστώς του φόβου της εκδίωξης της Ελλάδας από το ευρώ) εκείνα τα κόμματα, τα οποία εγγυόταν την πιστή εφαρμογή του μνημονίου της ντροπής και της εξαθλίωσης.

Επομένως, δεν μπορεί να έχουμε παράπονα - τουλάχιστον όχι όσοι έδωσαν την ψήφο τους στα συγκεκριμένα κόμματα. Ας πάψουμε λοιπόν να παριστάνουμε τους προσβεβλημένους, τους υπερήφανους, τους κοινωνικά ευαίσθητους ή τους πατριώτες για τα μάτια του κόσμου και ας αποδεχθούμε τις απίστευτα φοβικές και δειλές επιλογές μας - αφού δυστυχώς αυτές μας αξίζουν.

Η Ευρώπη και η Ελλάδα

Η προοπτική μιας καταστροφής, όσο προφανής και αν είναι, δεν αποτελεί εγγύηση ότι τα έθνη θα κάνουν ότι χρειάζεται για να αποφύγουν αυτή την καταστροφή. Πολύ περισσότερο μάλιστα εάν ο δογματισμός, η προκατάληψη και η ψηφοθηρία στερούν από τους ηγέτες την ικανότητα να δουν το προφανές.

Δεν υπήρξε όμως κάποια πρόοδος στην τελευταία σύνοδο κορυφής; Πράγματι, υπήρξε. Η Γερμανία υποχώρησε ελαφρά, συμφωνώντας

(α)  σε χαλαρότερους όρους δανεισμού για την Ιταλία και την Ισπανία, ενδεχομένως και σε κάποιες απευθείας αγορές ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς επίσης σε

(β)  ένα σχέδιο διάσωσης για τις ιδιωτικές τράπεζες, που ίσως να έχει κάποια λογική - αν και ακόμη δεν μπορεί κανείς να το πει με σιγουριά, λόγω της ασάφειας γύρω από τον μηχανισμό ESM (ο οποίος δεν «προικίσθηκε» με τραπεζική άδεια, δεν αυξήθηκαν τα κεφάλαια του ως όφειλαν και θα αργήσει πολύ να λειτουργήσει αποτελεσματικά).

Όμως, αυτές οι παραχωρήσεις είναι μάλλον αμελητέες, σε σχέση με την κλίμακα των προβλημάτων. Εάν δεν υπάρξει πρόθεση ενεργοποίησης της ΕΚΤ ως ύστατου δανειστή, εάν δεν γίνει αποδεκτός ένας ελεγχόμενος πληθωρισμός της τάξης του 4-6%, έτσι ώστε να μειωθούν πληθωριστικά τα δημόσια και ιδιωτικά χρέη (financial repression), καθώς επίσης εάν δεν υιοθετηθούν άμεσα τα ευρωομόλογα, σηματοδοτώντας την πρόθεση δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρωζώνης, η κρίση θα επιστρέψει κατά πολύ δριμύτερη.

Όσο αφορά την Ελλάδα, ο κίνδυνος αποβολής της από το κοινό νόμισμα, είναι πλέον μεγαλύτερος από ποτέ – ειδικά επειδή η Γερμανία δεν έπαψε ούτε μία στιγμή να τη θεωρεί ως το ιδανικό υποψήφιο θύμα, για τον παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης (γνωρίζοντας επί πλέον το ρόλο της, ως κερκόπορτα και Δούρειου Ίππου για την εισβολή του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη).

Είναι δυνατόν να καταφέρει αλήθεια να αποφύγει τελικά το μοιραίο; Ίσως, εάν μπορέσει να λειτουργήσει για πρώτη φορά στην Ιστορία της συλλογικά, σε όλα τα επίπεδα (πολιτική, κοινωνία, επιχειρήσεις κλπ.), χωρίς να περιμένει βοήθεια από κανέναν.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαπραγματευθεί σωστά με την Ευρώπη, καθώς επίσης με τους συνδίκους της «εν λειτουργία πτώχευσης» - με την Τρόικα δηλαδή. Όμως, τι θα μπορούσε να διαπραγματευθεί κανείς στη σύνοδο κορυφής, όταν ο πρωθυπουργός τόνιζε στην επιστολή του ότι «η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία τουπρογράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του προγράμματος»;

Κυβέρνηση, «πλήρως δεσμευμένη» σε όλες τις βασικές πολιτικές, είναι προφανές ότι ούτε θέλει, ούτε μπορεί να διεκδικήσει οποιαδήποτε βελτίωση των όρων του Μνημονίου.

Ο κίνδυνος χρεοκοπίας της Ελλάδας λοιπόν, δυστυχώς μετά τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της (αποκρατικοποιήσεις κοινωφελών, κερδοφόρων μονοπωλιακών επιχειρήσεων κλπ.), καθώς επίσης μετά την εξαθλίωση των πολιτών της, είναι μεγαλύτερος από ποτέ – ειδικά εάν συνεχίσει να επιμένει στην ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης (!) και στην πιστή εφαρμογή των εντολών των εισβολέων.

Επενδύσεις

Όσον αφορά τις επενδύσεις, μέχρι πρόσφατα (δηλώσεις μετά τα αποτελέσματα των εκλογών και επιστολή Πρωθυπουργού στην πρόσφατη σύνοδο Κορυφής), ως επιτυχία για την Κυβέρνηση φαίνεται πως ορίζεται η απόλυτη προσήλωση στην επίτευξη των στόχων και των δεσμεύσεων του Προγράμματος (Μνημονίου) - με κάποιες τροποποιήσεις, που ακόμη μένει να τις δούμε ποιες θα είναι, κατά πόσο και πότε μπορούν να υλοποιηθούν, λαμβανομένου υπόψη ότι απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη της Τρόικα.

Ποιος θα έρθει όμως να βάλει τα χρήματά του σε μια χώρα που αυτοκαταστρέφεται; Ποιος θα κάνει συνέταιρό του το κράτος με μια φορολογία κεφαλαίου, άμεση και έμμεση, στο 60 % - πόσο μάλλον εντός μιας χώρας που βαίνει ολοταχώς προς μία ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη; Για να επενδύσει κάποιος, χρειάζεται μακρόπνοη στρατηγική, κοινωνική ασφάλεια, σταθερό και ευνοϊκό φορολογικό και νομικό περιβάλλον.

Υπάρχει; Θα υπάρξει; Ή μήπως θα «βαφτίσουμε» επένδυση το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της χώρας σε διάφορα hedge funds, τα οποία θα δώσουν κάποια λίγα χρήματα, θα πάρουν μονοπώλια και υποδομές πρώτης γραμμής και εν συνεχεία, αφού εφαρμόσουν ακραίες «πολιτικές εξυγίανσης» (έτσι θα το πουν), θα τις πουλήσουν πάλι σε ξένους, ή άλλους επενδυτές;

Από πού θα αντλεί έσοδα ένα κράτος, όταν οι υποδομές του θα ανήκουν σε ξένους, ενώ οι πολίτες του θα έχουν εξαθλιωθεί οικονομικά και, κυρίως, ψυχικά; Ποιος μπορεί να χαράξει οικονομική πολιτική με ένα κράτος διαλυμένο, με τις υπηρεσίες του να υπολειτουργούν, με τις υποδομές του ξεπουλημένες, με τους πολίτες του ανέργους (ή, στην καλύτερη περίπτωση, μετανάστες) και με μειωμένα κατά 30 % τα εισοδήματά τους;

Σε ποιο σχέδιο δράσης της Τρόικα τα γράφει αυτά; Ποιο μνημόνιο μπορεί να εγγυηθεί την επίτευξή τους; Σε τελική ανάλυση, ποιον εξυπηρετεί η σύγκρουση του πολίτη με τη χώρα του; Ποιοι θέλουν να μας κάνουν να μισήσουμε το κράτος μας, την περιουσία του, τις υποδομές του, τους υπαλλήλους του, τις παροχές του;

Η πολιτική της υποτέλειας

Η πολιτική των υποκλίσεων (άρθρο μας) και της υποτέλειας δεν οδηγεί πουθενά, όπως τεκμηριώνεται από το συνεχιζόμενο εξευτελισμό της πατρίδας μας στο εξωτερικό, από την διαρκή απόρριψη των ισοδυνάμων μέτρων που προτείνει ανόητα και για τα μάτια του κόσμου η κυβέρνηση (ανόητα επειδή δεν πρέπει να προτείνεις κάτι, όταν γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό), καθώς επίσης από την αδυναμία εξόδου της πατρίδας μας από τον καθοδικό σπειροειδή κύκλο, στον οποίο έχει καταδικαστεί τόσο από τη Γερμανία, όσο και από το ΔΝΤ.

Εν τούτοις, αν και «ενώπιοι ενωπίω», παραμένουμε απαθείς και αμέτοχοι - γεγονός που σημαίνει πως όλοι εμείς οι Έλληνες έχουμε συμβιβαστεί πια, αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την πορεία της χώρας μας προς την καταστροφή η οποία, κατά σειρά προτεραιότητας, είναι η εξής:

εξαντλητικές πολιτικές λιτότητας, άνοδος των ελλειμμάτων και των χρεών, λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, εκμηδενισμός των εισοδημάτων, εξαθλίωση του πληθυσμού, χρεοκοπία και δραχμή.

Δυστυχώς όλοι εμείς δεν έχουμε καταλάβει ότι, η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, την οποία όμως οφείλουμε κάθε στιγμή να φροντίζουμε σωστά και να υπερασπίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις – ενώ αυτό που «διακυβεύεται» σήμερα δεν είναι το μέλλον των παιδιών μας, αλλά τα ίδια μας τα παιδιά.

Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα το καταλάβουμε έγκαιρα, παύοντας να κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο - ευχόμενοι ανόητα να λυθούν τα προβλήματα μας είτε από μόνα τους, είτε από την «σκιώδη» διακυβέρνηση των δανειστών μας που κινεί τα νήματα, από τα οποία «κρέμεται» σύσσωμη σχεδόν η πολιτική.

ΥΓ: Η ξαφνική άνοδος των δυτικών χρηματιστηρίων πάντως, εάν την δει κανείς από μία άλλη, μη συμβατική οπτική γωνία, ίσως να σημαίνει μαζική έξοδο από τις αγορές ευρωπαϊκών ομολόγων (κάπου πρέπει να τοποθετούνται τα χρήματα που «απελευθερώνονται») και όχι ανάκτηση της αξιοπιστίας της ΕΚΤ – ένα όχι και τόσο ευχάριστο γεγονός για το μέλλον του ευρώ, το οποίο μάλλον ευρίσκεται στα τελευταία του στάδια, εάν βέβαια θεωρήσει κανείς αδύνατη τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Καλό καλοκαίρι σε όλους,

Βασίλης Βιλιάρδος

Αθήνα, 05. Αυγούστου 2012

viliardos@kbanalysis.com

Facebook Twitter YouTube

http://www.sofokleous10.gr/portal2/index.php?option=com_content&view=article&id=70010&catid=&Itemid=73