Το άδοξο τέλος τους και η κίνηση της φτωχής χώρας της Καραϊβικής προς την Ελλάδα
Το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης το 1821 αντιμετωπίστηκε με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα, καχυποψία και αρνητισμό από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της γηραιάς ηπείρου που δεν επιθυμούσε τη διασάλευση της καθεστηκυίας τάξης, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί μετά το τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων και το συνέδριο της Βιέννης (1814 – 1815), στο οποίο μετείχαν όλες οι ηγεμονίες της τότε Ευρώπης με συνολικά 450 παριστάμενους αντιπροσώπους.