Βιογραφία Ιωάννη Καποδίστρια και βιντεο Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ στην ΄ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ'

 

Ο Ιωάννης Καποδίστριας αναγνώρισε την διαφθορά της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα αλλά δεν μπόρεσε να την νικήσει. Δεν κατάφερε να διορθώσει τίποτα κι έφυγε από την ζωή ηττημένος. Έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει μια σύγχρονη Ελλάδα και να γίνει ο πατέρας του νέου ελληνικού έθνους.

Όσο μεγαλύτερες είναι οι δυσκολίες τόσο περισσότερο ενάρετο είναι να προσπαθείς και τόσο περισσότερο ένδοξο είναι να αγωνίζεσαι. Μπορεί να είναι επίπονη και μακρά η προσπάθεια και να χρειάζεται μεγάλη υπομονή, αλλά με ξεκάθαρες προθέσεις όταν προσπαθείς ευσυνείδητα, συχνά καταφέρνεις να πραγματοποιήσεις εκείνα που αρχικά φαινόταν απίθανα. Αυτά έγραψε ο Καποδίστριας στον Λεοπόλδο για να αναλάβει την ηγεμονία της Ελλάδος. Οι ιστορικοί λένε όμως ότι έμεινε μόνο στα λόγια και ο ίδιος δεν στήριξε αυτή την επιλογή.

 Προσωπική μου άποψη είναι ότι γι αυτό ευθύνεται η προσκόλληση του στην Ρώσικη πολιτική και την Ορθόδοξη πίστη. Αντιτάχθηκε στις απαιτήσεις των δυτικών για ένα σύνταγμα που θα άφηνε ελεύθερη την θρησκευτική τοποθέτηση των Ελλήνων. Ο Καποδίστριας θέλησε να δημιουργήσει μια χριστιανική Ελλάδα παρόλο που παραδέχθηκε ότι από το Φανάρι ερχόταν οι  μηχανορράφοι της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ωστόσο εκείνος ήταν Ρώσος και δεν συμπαθούσε το φανάρι, ούτε την φιλική εταιρεία που είχε κάποιες φαναριώτικες καταβολές.

Στον λιμένα της Σπάρτης οι συγκεντρωμένοι σήκωσαν σημαία η οποία έφερε τις εικόνες του Λυκούργου και του Λεωνίδα γράφει στον ιππότη Ευνάρδω. Ο Καποδίστριας περιφρονεί την αρχαιολατρεία των Σπαρτιατών. 

 Στην στάση των Σπαρτιατών αναφέρει με ειρωνεία ότι οι στασιαστές είχαν αναρτήσει εικόνες του Λυκούργου και του Λεωνίδα, φανερώνοντας την αντιπάθεια του στην αρχαιοελληνική συμπάθεια των ιθαγενών. Οι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά ότι ο κλήρος τους είχε προδώσει και γι αυτό νοσταλγούσαν την ελληνική ελευθερία. Σε ένα άλλο απόσπασμα αναφέρει ότι οι Έλληνες προσπάθησαν να φτιάξουν ναό στον αληθινό θεό από τα σπασμένα αγάλματα του Διός και της Αθηνάς αλλά δεν τα κατάφεραν. Τελικά ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα όπου είχε πάει να εκκλησιαστεί. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν το γεγονός αυτό.

 Η Ελλάδα καταστράφηκε γιατί δεν κατάφερε να ελευθερωθεί από την εκκλησία και να γίνει ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος ακολουθώντας τις επιθυμίες των τεκτόνων της εποχής. Θα αναρωτηθεί κανείς αν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη έγιναν τέτοια δημοκρατικά κράτη. Ούτε η Αμερική ούτε τα ευρωπαϊκά κράτη διέφυγαν της χριστιανικής υπεροχής. Γι αυτό και η Ευρωπαϊκή ενοποίηση σταμάτησε στο άρθρο του Ευρωπαϊκού συντάγματος που αφορά την θέση του χριστιανισμού στην Ευρώπη.

Ο Καποδίστριας παραπονείται στον Λεοπόλδο ότι οι δυτικοί ζητούν ισονομία για όλες τις θρησκείες χωρίς να αναφέρουν στο σύνταγμα την ανωτερότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι των άλλων "αιρέσεων". Σήμερα λοιπόν έχουμε την εκκλησιαστική κατοχή αλλά ελευθερία δεν έχουμε. 

 Είναι η Ελλάδα ικανή να μπει οδηγός σε αυτή την παγκόσμια επανάσταση και να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την δυναστεία των θρησκειών; Αν δεν ελευθερωθούμε τώρα από τους χριστιανούς θα σκλαβωθούμε αύριο από το Ισλάμ. Αν δεν δημιουργήσουμε σήμερα μια ελεύθερη Ελλάδα από την εκκλησία θα υποταχθούμε αύριο από την ισλαμική βία. Αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά και δεν έχουμε πλέον άλλο δρόμο παρά την ελεύθερη δημοκρατία.

 Σήμερα προωθείτε μια εβραιοχριστιανκή συνεννόηση για να επιτεθεί ο δυτικός κόσμος στο Ισλάμ και να κυριαρχήσει έτσι στον κόσμο. Αυτή είναι η πολιτική των αφελών εκείνων που νομίζουν ότι με τις πολεμικές επιχειρήσεις θα κατακτήσουν τον κόσμο όπως έκανε ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο πόλεμος των χριστιανών εναντίων των μουσουλμάνων που έχουν παραγγείλει οι Εβραίοι δεν θα φέρει παρά την καταστροφή του δυτικού κόσμου. Η μοναδική λύση είναι ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός να συνεχίσει την αναμορφωτική του πορεία και να υπερισχύσει η δημοκρατία και η ελευθερία του ανθρώπινου πνεύματος που τώρα σκλαβώνεται από αρχαίες θρησκείες.

 Στην Ελλάδα, όπως την εποχή της επανάστασης, αποβλέπουν ξανά στην μεγάλη μαμά Ρωσία. Τότε όμως ολόκληρη η Ρωσία σε μια μέρα κατέληξε από μια μεγάλη χριστιανική αυτοκρατορία σε μια  αθεϊστική σοβιετική ένωση. Η καταστροφή του ελληνισμού ακολούθησε με την μικρασιατική ήττα. Οι Ρώσοι όπως και το Ισραήλ μπορούν να συνεργαστούν με την Ελλάδα για την δημιουργία ενός νέου κόσμου ελεύθερου από εθνικισμούς και θρησκευτικό φανατισμό. Κάθε άλλη συνεργασία στη βάση της θρησκευτικής συνεννόησης είναι μάταιη και θα καταλήξει σε αποτυχία.

 Στην Κρήτη έχουμε την εμπειρία της Ρωσικής παρέμβασης κατά την επανάσταση του Θερίσου. Οι μεγάλες δυνάμεις αποβιβάστηκαν στο νησί για να βοηθήσουν την χωροφυλακή του πρίγκιπα Γεώργιου. Μονάχα οι Ρώσοι όμως με διαταγή του Τσάρου Νικολάου πολέμησαν με σκληρότητα εναντίον των κρητικών επαναστατών.

Ας γίνει το θέλημα του πανάγαθου Θεού, γράφει ο Ρώσος κυβερνήτης στον κόμη Μοντενίγο. Οι  Μαυρομιχάληδες είχαν μια άλλη άποψη και τον δολοφόνησαν. Σήμερα το ίδιο λένε και οι αποτυχημένοι πολιτικοί μας. Η Παναγιά θα μας σώσει και η εκκλησία. Κύριε ελέησον δηλαδή. 

 Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο φιλορώσος πολιτικός αποτελεί ένα παράδειγμα για εμάς των ικανοτήτων της Ρώσικης πολιτικής. Είναι αλήθεια ότι τα πήγε πολύ καλά με τις πατάτες. Ας περιοριστούν λοιπόν οι φίλοι μας οι Ρώσοι στα αγροτικά. Έχει γράψει και ο Βασίλης ο Παπακωνσταντίνου ωραία μουσική για τα αγροτικά. Άλλους παπάδες δεν θέλουμε.

Ο Καποδίστριας δημιούργησε εκκλησιαστικό σχολείο αλλά όχι Πανεπιστήμιο. Περίμενε λέει πρώτα να μάθουνε καλά τα κολυβογράμματα και μετά να διαφωτισθούν.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 

ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΘΗΝΑ 1976

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Ανθολόγηση

ΚΩΣΤΑ ΔΑΦΝΗ

Καποδίστριας προς τον πατέρα του

17 Μαρτίου 1815

… Εγώ δεν χάνω ούτε θα χάσω από τα βλέμματα μου ούτε στιγμήν την υπόθεσιν, ήτις ενδιαφέρει εμέ απολύτως, εννοώ την πατρίδα μας…

Καποδίστριας στην αυτοβιογραφία του.

… Ως Ελλην οφείλω μόνον εκείνην την ελευθερίαν να επιθυμώ, ην οι Έλληνες ήθελον αποκτήσει δια των ιδίων των δυνάμεων και δια της προηγουμένης προόδου των εις τον αληθή πολιτισμόν…

Καποδίστριας προς τον Λόρδο Κάστερλη, Υπουργό Εξωτερικών της Αγγλίας 1815

Η Ενετική πολιτεία εκυβέρνα τας Ιονίους νήσους με το σύστημα της διαφθοράς. Οι αντιπρόσωποι εκλέγοντο εκ της κλάσεως των ευγενών αρχόντων, ήτις ήτο η ευκαταφρονεστέρα, αμαθεστέρα και η μάλλον διεφθαρμένη δι’ ανηθικότητα και ελεεινότητα. … Η πολιτεία της Ενετίας εφοβείτο το έξοχον της φυσικής μεγαλοφυίας του ‘Ελληνος και επροσπάθει να το καταβάλη με την αμάθειαν. Η Ενετική Γερουσία ουδέποτε συνεχώρησεν να συστηθώσι σχολεία δημόσια εις ταύτας τας νήσους.

Καποδίστριας προν τον Αλέξανδρον Στούρτζα

25 Ιουνίου 1830

Η επανάστασις εγέννησεν ένα σωρόν ανθρώπων αργών, θελόντων να ζώσιν εκ του δημοσίου, οίτινες, αν εγκαταλειφθώσι, θέλουσι πέσει εκ της απελπισίας εις ληστείαν και πειρατείαν, και τότε το έθνος θέλει αναγκασθή να εξοδεύσει περισσότερα. Τούτο δεν θέλει διορθωθή παρ’ όταν η Ελληνική κυβέρνησις στερεωθεί εντελώς και, έχουσα χρήματα και αξιοπιστίαν, δυνηθή να δώση εις τους τοιούτους ανθρώπους γαίας, ίνα καταστασθώσι πολίται καλοί και χρήσιμοι. Γένοιτο !

Καποδίστριας

Προς τον Πρίγκιπα Λεοπόλδο

14 Ιουλίου 1830

…. Όσο μεγάλαι είναι αι δυσκολίαι, τόσω εναρετώτερον το επιχειρείν αυτάς, και ενδοξότερον το καταγωνίζεσθαι. Και κόπος μακρός, σπουδαίως και καρτερικώς εκ προαιρέσεως ευθείας και καθαράς εκπονούμενος, πολλά πολλάκις των ανθρώπων, απίθανα πρώτον φαινόμενα πρακτά παρασκεύασεν.

Καποδίστριας προς τον Πάλμεστρον.

…. Οι αληθινοί μηχανοράφοι και συνεπώς οι κορυφαίοι είναι κληρονομία της σχολής του Φαναρίου και της σχολής του μακαρίτη Αλή Πασά. Την υπόλοιπη αντιπολίτευση αποτελούν μερικοί προεστοί, που λαχταρούν την επιρροήν, που ασκούσαν εις τας επαρχίας των υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν και νέοι που εβγήκαν από τας μυστικάς εταιρείας της Γαλλίας και της Γερμανίας. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ούτε μπορούν να έχουν επιρροήν εις τον λαόν, διαφορετικά θα ήτο ανεξήγητον πως δεν επέτυχαν τον σκοπόν που εδώ και τρία χρόνια επιδιώκουν…

Καποδίστριας προς τον Γάλλο ιστορικόν και περιηγητή Μισώ, ΄ποταν τον ρώτησε αν η Ελλάδα έμελλε να γίνει βασίλειο ή Δημοκρατία.

… Ένα τέτοιο πράγμα δεν θα ήτο και τόσον εύκολον ! Ανηγέρθη πολλάκις ναός προς τον αληθή Θεόν εκ των στηλών του Διός και της Αθηνάς. Πως όμως θα ιδρυθη θρόνος επί του εδάφους των αρχαίων δημοκρατιών και εκ της κόνεως αυτών; 

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

http://anapodaris.blogspot.gr/2013/01/blog-post_28.html

 

Βιογραφία Ιωάννη Καποδίστρια

 Γράφτηκε από τον/την ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΕΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

1776 – 10 Φεβ. :  Γεννήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας στην Κέρκυρα.
1781:   Αρχίζει να διδάσκεται τα πρώτα γράμματα από Λατινοδασκάλους της εποχής.
1788:   Σε ηλικία 12 χρόνων αναπτύσσεται έντονα το θρησκευτικό συναίσθημα στο νεαρό Ιωάννη,  συχνάζει στη Μονή Πλατυτέρας (Κέρκυρα), όπου ο Μοναχός Συμεών τον κατηχεί με πάθος στην ορθόδοξη πίστη.
1792:   Κάνοντας ιππασία ο Καποδίστριας πέφτει από το άλογο, που τον παρασύρει αρκετό διάστημα στο χαλικοστρωμένο δρόμο.  Η διάσωσή του αποδίδεται σε θαύμα της Παναγίας της Πλατυτέρας.  Η θρησκευτικότητά του γίνεται πιο έντονη κι από τότε χρονολογείται το ενδιαφέρον του για το ομώνυμο μοναστήρι, στο οποίο έκανε πολλές δωρεές κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Σώζεται ακόμη στο Μοναστήρι πίνακας λαϊκού καλλιτέχνη, που αναπαριστά τη σκηνή του ατυχήματος.
1793:   Συστηματοποιεί τη σπουδή της γαλλικής και ιταλικής γλώσσας.
1794- Σεπ:   Ο Καποδίστριας πηγαίνει στη Βενετία για να σπουδάσει στην Padova.  Στη Βενετία διδάσκεται λατινικά.
1795-Σεπ:  Εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Padova.
1797-10 Ιουν:  Aνακηρύσσεται Διδάκτωρ Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Padova.  Επίσης παρακολούθησε κύκλους μαθημάτων Νομικής, Φιλολογίας και Φιλοσοφίας.  Αμέσως γυρίζει στην Κέρκυρα.
1798:  Ο Καποδίστριας μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, διαφεύγει από την πολιορκημένη πόλη και καταφεύγει στην Κερκυραϊκή ύπαιθρο, όπου αγωνίζεται στο πλευρό των Ρώσων  εναντίον των Δημοκρατικών Γάλλων. Λίγο αργότερα, αρχές του 1799,η Κέρκυρα καταλαμβάνεται από τα  Συμμαχικά Ρωσοτουρκικά στρατεύματα.
1799 – 12 Απρ. :  Διορίζεται Αρχίατρος - Διευθυντής του Οθωμανικού Νοσοκομείου στην Κέρκυρα.
1800 – 21 Μαρ.:  Με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης ανάμεσα στη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία ιδρύεται η Πολιτεία των «Επτά Ηνωμένων Νήσων» και ορίζεται το συνταγματικό καθεστώς της.
Το Σύνταγμα ονομάστηκε «Βυζαντινόν» και επανέφερε ουσιαστικά τη μορφή του αριστοκρατικού πολιτεύματος που προϋπήρχε.  Έντονες αντιδράσεις από τις κατώτερες τάξεις σε Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Λευκάδα, Κεφαλονιά.
1801:  Από 9 Μαΐου έως 27 Αυγούστου ο Καποδίστριας οργανώνει τη διοίκηση της Κεφαλονιάς σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα.
Παράλληλα γίνεται κίνηση για αυτοδιοίκηση της Κέρκυρας.  Το Σύνταγμα της Deputazione delle città, borgi e contedo.
1802:  Ο Καποδίστριας πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Φιλολογικής Εταιρείας των Φίλων».
1802 – 23 Μαϊ :  Συνθήκη της Αμιένης.  Αναγνωρίζεται η Ιόνιος Πολιτεία από τη Γαλλία, την Αγγλία και την Ισπανία.
1802 – 4 Ιουν.:  Ιδρύεται από τον ίδιο «Εθνικός Ιατρικός Σύλλογος».
1802 – 20 Αυγ.:  Ο Γεώργιος Μοτσενίγος φθάνει στην Κέρκυρα ως πληρεξούσιος του Τσάρου.
1802  - Οκτ. 4 – 21:  Δεύτερη αποστολή του Καποδίστρια στην Κεφαλονιά.  Δυναμική στρατιωτική επέμβαση που καταστέλλει το αυτονομιστικό κίνημα με έδρα το Ληξούρι.
1803 – 1 Απρ.:  Ο Καποδίστριας διορίζεται Γραμματέας του Κράτους.
1803 – 5 Δεκ.:  Ψηφίζεται νέο Σύνταγμα για τα Επτάνησα.
1804 – 15 Μαρ.:  Ο Αλέξανδρος ο Α΄-Τσάρος της Ρωσίας δίνει στον Καποδίστρια, Γραμματέα της Επικρατείας για τις εξωτερικές υποθέσεις και τη Ναυτιλία, το βαθμό του Κολλεγιακού Συμβούλου.
1807 – 2 Ιουν.:  Ο Καποδίστριας διορίζεται στη Λευκάδα Έκτακτος Επίτροπος και Συντονιστής των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην περιοχή εναντίον της Πύλης και του Αλή Πασά. Συναντάται για πρώτη φορά με πολλούς Έλληνες Κλεφταρματολούς. Δημιουργείται κοινό μέτωπο κατά του εχθρού που δεν τολμά να επιτεθεί. Ο αγώνας της Λευκάδας παίρνει πανεθνικό χαρακτήρα.
1807 – 9 Ιουλ.:  Συνθήκη Ειρήνης στο Τιλιά ανάμεσα στη Γαλλία και τη Ρωσία.  Τα Επτάνησα εκ νέου ανήκουν στη Γαλλία.
1807 – 30 Ιουλ.:  Ο Καποδίστριας σταματάει κάθε πολεμική δραστηριότητα στη Λευκάδα και απογοητευμένος επιστρέφει στην Κέρκυρα.
1807:  Ιδρύεται με δικιά του πρωτοβουλία η Ιόνιος Ακαδημία στην Κέρκυρα με σκοπό την ανάπτυξη του δημοσίου πλούτου και την καλλιέργεια των Γραμμάτων και των Τεχνών.
1808 – 27 Μάι: Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Κόμης Ρομάντζο με θερμό γράμμα, που συνοδεύεται από το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος της Αγίας Άννας, τον καλεί να αναλάβει υπηρεσία στο Διπλωματικό Σώμα της Ρωσίας.
1808 – 3 Αυγ.:  Ο Καποδίστριας αναχωρεί για την Αγία Πετρούπολη στην οποία φθάνει στις 29 Ιανουαρίου 1809.
1809 – 2 Μάι: Τοποθετείται στο Υπουργείο Εξωτερικών με το βαθμό του Συμβούλου της Επικρατείας.
1811-Οκτ:  Τοποθετείται υπεράριθμος Διπλωματικός Ακόλουθος στη Ρωσική Πρεσβεία της Βιέννης υπό τον Κόμη Στάκελμπεργκ.
1811- 11 Οκτ:  Από αυτήν την ημέρα η Αυστριακή Αστυνομία με εντολή Μέτερνιχ παρακολουθεί όλες τις κινήσεις τους.
1812- 1 Ιουν:  Αναλαμβάνει Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Αρχηγού της Ρωσικής Στρατιάς του Δούναβη, Ναυάρχου Τσιτσαγκώφ.
1812 -24 Ιουν:  Ο Ναπολέων εισβάλλει στη Ρωσία.
1812- 14 Σεπ:  Ο Ναπολέων κυριεύει τη Μόσχα.
1812- 18 Οκτ:  Ο Ναπολέων φεύγει από τη Μόσχα.  Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
1812- 21 Νοε:  Ο Καποδίστριας προβιβάζεται  σε ενεργό Κρατικό Σύμβουλο.
1813-Φεβ :  Ο Ναύαρχος Τσιτσαγκώφ αντικαθίσταται μετά τις πολεμικές αποτυχίες του από τον Στρατηγό Μπάρκλεϋ ντε Τολλύ.  Ο Καποδίστριας παραμένει στη θέση του με εντολή του Τσάρου Αλέξανδρου.  Έτσι τον ακολουθεί στις μάχες του Μπάουτζεν και της Κουλμ.
1813-15 Νοε:  Αρχίζει η Διπλωματική Αποστολή του Καποδίστρια στην Ελβετία.  Διορίζεται Έκτακτος Απεσταλμένος και Πληρεξούσιος Υπουργός του Τσάρου στην Ελβετική Ομοσπονδία.
Σκοπός του, η ουδετερότητα και ανεξαρτησία της Ελβετίας καθώς και η απαγκίστρωσή της από τη γαλλική επιρροή.  Η αποστολή του στέφεται από επιτυχία και οι Ελβετοί αυτό δε θα το ξεχάσουν ποτέ!
1814-Φεβ:  Ο Καποδίστριας μελετά στη Χόφβυλ (Hofwyl) το παιδαγωγικό σύστημα Πεσταλότζι – Φέλλενμπεργκ στα ομώνυμα Εκπαιδευτήρια. (Συνδυασμός επαγγελματικής εκπαίδευσης και ψυχικής καλλιέργειας).
Από το 1828 θα προσπαθήσει να το καθιερώσει στην Ελλάδα, ενώ από το 1815  και για κάθε χρόνο τέσσερα Ελληνόπουλα φοιτούν στα Εκπαιδευτήρια αυτά με δικά του έξοδα.
1814-31 Μαρ:  Συνθήκη του Σωμόν (Βορειοανατολική Γαλλία) – Θεμέλιος λίθος της Τετραπλής Συμμαχίας (Αυστρία, Αγγλία, Πρωσία, Ρωσία) για την τελειωτική ήττα του Ναπολέοντα.
1814-23 Απρ:  Συνθήκη του Φοντενεμπλό.  Παραίτηση άνευ όρων του Ναπολέοντα.
1814-30 Μαϊ :  Συνθήκη Ειρήνης στο Παρίσι ανάμεσα στους Συμμάχους και τη Γαλλία.
1814- 13 Οκτ:  Ο Καποδίστριας, κατόπιν εντολής του Τσάρου Αλεξάνδρου μετέχει στο Συνέδριο της Βιέννης ως Πληρεξούσιος της Ρωσίας για το Ελβετικό Ζήτημα.  Μέλος της Ρωσικής Αντιπροσωπείας.  Παρασημοφορείται με το Σταυρό του Αγίου Βλαδίμηρου Β΄ Τάξης για τις «Καλές υπηρεσίες του στην Ελβετία».
Ιδρύει στη Βιέννη την «Εταιρεία των Φίλων των Μουσών» ή Φιλόμουσο Εταιρεία.  Η Εταιρεία αυτή σκοπό έχει να σπουδάσει φτωχά Ελληνόπουλα στην Ευρώπη.  Βαθύτεροι όμως στόχοι είναι η διεθνοποίηση του «Ελληνικού Ζητήματος» και η υπενθύμιση ότι «Έθνος Ελληνικόν υπάρχει».
1815-1 Μαρ:  Ο Ναπολέων ξαναγυρίζει στη Γαλλία. ( οι περίφημες 100 ημέρες μέχρι το Βατερλώ).
1815- 1 Απρ:  Υπογράφεται η Διακήρυξη για τον οριστικό διακανονισμό του «Ελβετικού Ζητήματος».
1815- 8 Ιουν:  Η Τελική πράξη της Βιέννης.
1815- 18 Ιουν.:  Συντριβή Ναπολέοντα στο Βατερλώ.
1815-11 Σεπ:   Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ διορίζει τον Ιωάννη Καποδίστρια, Γραμματέα του Κράτους για τις εξωτερικές υποθέσεις (Υπουργό των Εξωτερικών).
1815- 26 Σεπ:  Ο Αλέξανδρος ο Α΄ , ο Φραγκίσκος της Αυστρίας και ο Φρειδερίκος – Γουλιέλμος της Πρωσίας ιδρύουν  την Ιερά Συμμαχία.
1815- 5 Νοε:   Υπογράφεται στο Παρίσι Συνθήκη που αναγνωρίζει το Ηνωμένο Βασίλειο ως προστάτιδα δύναμη για τα Επτάνησα.
1815- 20 Νοε:  Υπογράφεται στο Παρίσι η Δεύτερη Συνθήκη Ειρήνης ανάμεσα στους Συμμάχους και στη Γαλλία και η οριστική Συνθήκη Συμμαχίας ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρωσία, την Αυστρία και την Πρωσία.
1816-31 Ιαν:  Ο Καποδίστριας προβιβάζεται σε μυστικό σύμβουλο (3ος βαθμός στη Ρωσική Ιεραρχία).
1818- Οκτ / Νοέ :  Συνέδριο στο Aachen.  Υπερασπιστής των μικρών κρατών.  Κατάθεση για πρώτη φορά στην Ευρωπαϊκή Ιστορία προτάσεων για μία Ενωμένη Ευρώπη.
1819/ 10 Μαρ – 18 Μαΐ :  Ο Καποδίστριας με ειδική άδεια από τον Τσάρο αναχωρεί για την Κέρκυρα.  Συνάντηση με Οπλαρχηγούς από την Πελοπόννησο και τη Ρούμελη.
1819-Ιουλ/Αυγ:  Ο Καποδίστριας στο Παρίσι και το Λονδίνο.  Πολιτικοί αγώνες για την καλυτέρευση της ζωής των Επτανησίων.
1820/ 15 – 20 Ιαν :  Ο Εμμανουήλ Ξάνθος, εκ των συνιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας συναντιέται στην Αγία Πετρούπολη με τον Καποδίστρια και του προσφέρει την αρχηγία της Εταιρείας.  Ο Καποδίστριας αρνείται.
1820 -14 Φεβ:  Δολοφονείται στο Παρίσι ο διάδοχος του γαλλικού θρόνου, δευτερότοκος γιος του Καρόλου του Ι΄,  Δούκας του Μπερρύ.
1820-2 Ιουλ :  Επανάσταση στη Νεάπολη.
1820-1 Αυγ :  Αρχίζει Επανάσταση στην Ισπανία.
1820-24 Αυγ :  Επανάσταση στην Πορτογαλία.
1820/ Οκτ – Δεκ:  Συνέδριο στο Troppau (βρίσκεται στη σημερινή Τσεχία) των Πέντε Δυνάμεων – Πενταπλή Συμμαχία (Αυστρία, Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία, Πρωσία) με κύριο θέμα την αντιμετώπιση της εκρηκτικής κατάστασης που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη από το ξέσπασμα των Επαναστάσεων στην Ισπανία και στη Νεάπολη αρχικά και αργότερα στο Πεδεμόντιο.
1821-Αρχές Ιαν :  Το Συνέδριο μεταφέρεται στη Laybach (σημερινή Λουμπλιάνα της Σλοβενίας).  Ανοιχτή σύγκρουση Καποδίστρια – Μέτερνιχ, ειδικά στο θέμα των επεμβάσεων των μεγάλων κρατών στα επαναστατικά κινήματα των μικρών και καταπιεζομένων λαών.  Διαφωνία στη χρήση βίας.
1821-6 Μαρ :  Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης περνάει τον Προύθο ποταμό.
1821-7 Μαρ:  Οι Αυστριακοί νικούν στο Rieti τους επαναστάτες της Νεάπολης.
1821-10 Μαρ :  Επανάσταση στο Πεδεμόντιο.  Οι Αυστριακοί την καταστέλλουν.
1821- 25 Μαρ 1821:  Επανάσταση στην Ελλάδα.
1821-Αρχές Μαΐ :  Ο Καγκελάριος της Αυστρίας Μέτερνιχ υποβάλει στο Συνέδριο του Laibach υπόμνημα για κοινή αντιμετώπιση εκ μέρους όλων των Δυνάμεων, των Επαναστατημένων Ελλήνων.
1821-5 Μαΐ :  Ο Ναπολέων πεθαίνει στην Αγία Ελένη.
1821-12 Μαΐ :  Υπογράφεται από τις Πέντε Δυνάμεις Διακήρυξη με την οποία αποφασίζεται η καταστολή με όλα τα μέσα οποιασδήποτε ανταρσίας ξεσπάει στον Ευρωπαϊκό χώρο.  Στο κείμενο της Διακήρυξης όμως καταδικάζονται τα Επαναστατικά κινήματα της Νεάπολης και του Πεδεμοντίου ενώ αποσιωπάται εντελώς το κίνημα του Υψηλάντη και η έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης.  Μεγάλη διπλωματική νίκη  του Καποδίστρια  που σώζει από την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων την Ελληνική Επανάσταση. Αναγκάζεται, όμως, με εντολή του Τσάρου να αποκηρύξει τον Υψηλάντη.
1821-6 Ιουλ:  Ο Καποδίστριας αξιοποιεί το βαρύ κλίμα που είχαν δημιουργήσει οι ωμότητες των Τούρκων εις βάρος του Ελληνισμού και επιδίδει ρωσικό τελεσίγραφο στην Πύλη με ταυτόχρονη αποχώρηση του Ρώσου Πρεσβευτή Στρογκανώφ  από την Κωνσταντινούπολη.  Ο Τσάρος διστάζει να προχωρήσει σε πιο δυναμικές λύσεις.
1821-Αύγ 1821:  Αυξάνει την επιθετική πολιτική της Ρωσίας, αλλά δεν πετυχαίνει το στόχο του που είναι ένας πόλεμος Ρωσίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος πιθανότατα θα έδινε γρηγορότερα μία λύση στην Ελληνική Επανάσταση.
1821-Οκτ :  Η πρότασή του, να διορίσει, σ’ αυτήν την κρίσιμη για την Ελληνική Επανάσταση στιγμή, στις Ρωσικές Πρεσβείες του Λονδίνου και της Βιέννης τους Στρογκανώφ και Πέτρο Τολστόι αντίστοιχα – ένθερμους υποστηρικτές των απόψεών του- απορρίπτεται απ’ τον Τσάρο.  Στη Βιέννη τοποθετείται ένα τυφλό όργανο του Μέτερνιχ, ο Δ. Τατίστσεφ, ο οποίος αρχίζει να παρακάμπτει τον Καποδίστρια και να μη δέχεται εντολές απ’ αυτόν, αλλά μόνο από τον Τσάρο.
1822-αρχές:  Ο Καποδίστριας πιέζει τον Τσάρο να λύσει το «Ελληνικό Ζήτημα» με την υπογραφή Συνθήκης.  Ο Τσάρος δε δέχεται τις προτάσεις του Καποδίστρια που του αφαιρεί τις αρμοδιότητες διαχείρισης του «Ανατολικού Ζητήματος».  Ο Μέτρια πλέον διεξάγει τις διαπραγματεύσεις με την Πύλη και για λογαριασμό της Ρωσίας.
1822/1–13 Ιαν:  Η Ελλάδα κηρύσσεται ανεξάρτητη.  Ψηφίζεται και δημοσιεύεται το Πρώτο Σύνταγμα.
1822-Ιούν :  Ο Καποδίστριας παραιτείται, αλλά ο Τσάρος Αλέξανδρος τον θέτει σε εξάμηνη και αργότερα σε μακρά αναρρωτική άδεια.
1822-τέλος Ιούν:  Πριν φύγει από την Αγία Πετρούπολη στέλνει αναλυτικά υπόμνημα προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες.  Εκεί περιγράφει αναλυτικά την κατάσταση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής απέναντι στο «Ελληνικό Ζήτημα».  Αναλύει τη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων και τελικά τους συμβουλεύει για τα μέτρα που πρέπει να λάβουν για να επιτύχει ο Αγώνας.
1822-12 Αυγ:  Ο Βρετανός Υπουργός των Εξωτερικών (από το 1812) Castleregh αυτοκτονεί.  Τον διαδέχεται ο George Canning, ο οποίος εγκαινιάζει μία αλλαγή της βρετανικής πολιτικής σχετικά με το «Ελληνικό Ζήτημα».
1822-19 Αυγ:  Ο Καποδίστριας φεύγει  από την Αγία Πετρούπολη μετά την παραίτησή του.
1822/Οκτ – Δεκ:  Συνέδριο στη Βερόνα.  Ο Καποδίστριας πλέον δε βρίσκεται εκεί.  Δεν γίνεται αποδεκτή αντιπροσωπεία υπό τον Παλαιών Πατρών Γερμανό από την επαναστατημένη Ελλάδα.  Ο Μέτερνιχ  πλέον είναι μόνος του!
1822-Δεκ:  Εγκαθίσταται στη Γενεύη.  Προσβάλλεται από βαριά πνευμονία και η κατάσταση της υγείας του  κρίνεται ιδιαίτερα κρίσιμη.
1823/ Ιαν – Φεβ:  Αρχίζει να αναρρώνει και ξεκινά τις συναντήσεις με Έλληνες και ξένους για το  «Ελληνικό Ζήτημα».
1823 Ιαν  –  αρχές 1827 :  Οι μισθοί που εξακολουθεί να εισπράττει από τη Ρωσία (γιατί δεν έγινε δεκτή η παραίτησή του), που πλησιάζουν το 1.000.000 φράγκα, τοποθετούνται σε ασφαλείς Τράπεζες και επενδυτικά προγράμματα και χρησιμοποιούνται στην Ίδρυση των Φιλελληνικών Κομιτάτων, σε εράνους και αποστολές τροφίμων στην επαναστατημένη Ελλάδα και την ανατροφή ορφανών παιδιών. (Πηγή:Αρχείο  Εϋνάρδου – Γενεύη).
1825-19 Ιαν :  Επιστολή του Πρίγκιπα Λεοπόλδου του Σαξ-Κόμπουργκ, υποψήφιου μελλοντικού Βασιλέα της Ελλάδος, προς τον Καποδίστρια  για να τον  βολιδοσκοπήσει  για το θέμα της πιθανής καθόδου του στην Ελλάδα.  Ο Καποδίστριας γνωρίζει όλα τα θέματα και κατευθύνει τις εξελίξεις από την Ελβετία.
1825-23 Φεβ:  Ο Ιμπραήμ Πασάς αποβιβάζεται στη Μεθώνη.
1825 – 1826:  Έξαρση του Φιλελληνικού Κινήματος στην Κεντρική Ευρώπη.  Πρωτεργάτες ο Εϋνάρδος και ο Καποδίστριας. Τα Φιλελληνικά Κομιτάτα ενισχύονται παντού   (Γενεύη, Παρίσι, Λονδίνο, Φρανκφούρτη κ.α.).  Η Ελβετία έχει στρατηγικό ρόλο στον Ευρωπαϊκό Φιλελληνισμό.
1825-29 Απρ:  Με παραίνεσή του ιδρύεται και η Φιλανθρωπική Εταιρεία της Μασσαλίας.
1825 Απρ – αρχές 1826:  Πανευρωπαϊκή κινητοποίηση υπό τον Εϋνάρδο για αποστολή τροφίμων στους πολιορκημένους του Μεσολογγίου.  Διαμετακομιστικό κέντρο η Ζάκυνθος.
1825-26 Οκτ:  Συνάντηση στη Γενεύη του Stratford Canning – στενού συνεργάτη του George Canning και Πρέσβη της Μ. Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη με τον Καποδίστρια.  Ο S. Canning προσπαθεί να τον βολιδοσκοπήσει για τα μελλοντικά του σχέδια.
1825-1 Δεκ:  Πεθαίνει ξαφνικά ο Αλέξανδρος ο Α΄- Τσάρος της Ρωσίας.
1825-26 Δεκ:  Στρατιωτική εξέγερση  στην Αγία Πετρούπολη καταστέλλεται.  (Κίνημα Δεκεμβριστών).
1826 αρχές :  Τσάρος της Ρωσίας ο Νικόλαος ο Α΄.  Αλλαγή άμεση της ρωσικής πολιτικής που γίνεται πιο επιθετική.  Ζητάει από την Οθωμανική Αυτοκρατορία να επιστρέψουν οι Ηγεμονίες στη Μολδοβλαχία στο πριν το 1821,  καθεστώς προνομίων.
1826- 4 Απρ:  Η Αγγλία φοβάται.  Ο Δούκας του Wellington στην Αγία Πετρούπολη.  Υπογραφή Αγγλορωσικού Πρωτοκόλλου για την παροχή αυτονομίας στην Ελλάδα.
1826-8 Μαΐ:  Ξαφνικό ταξίδι του Καποδίστρια στο Παρίσι.  Βολιδοσκοπείται από το γαλλικό ΥΠΕΞ για την αλλαγή στάσης της Ρωσίας και για τα προσωπικά του σχέδια.  Μεγάλο βάρος δίνει η Γαλλία στα πολιτικά του σχέδια.  Συνάντηση και με Βρετανούς διπλωμάτες. Σκληρές διαπραγματεύσεις για τη λύση του «Ελληνικού Ζητήματος».
1825-12 Δεκ:  Απάντηση του Ι. Καποδίστρια στην πρόταση της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος ν’ αναλάβει την ηγεσία της Ελλάδος.  Δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την πρόσκληση, γιατί ακόμα ανήκει στο Ρωσικό Διπλωματικό Σώμα και δεν είναι δυνατόν ν’ αναμιχθεί «επίσημα» στην Ελληνική υπόθεση.  Και είναι πολύ πιο χρήσιμος στις διαπραγματεύσεις που αρχίζουν αυτήν την ώρα στην Αγία Πετρούπολη έστω και από τη Γενεύη.  Η επιστολή του όμως αποτελεί και μία απεγνωσμένη έκκλησή του προς  τους Αρχηγούς της Επαναστάσεως  για να ενωθούν και να ομονοήσουν, να σταματήσουν τις έριδες και τα μίση για χάρη της ελευθερίας και της Πατρίδας.
1826-24 Δεκ:  Ο Καποδίστριας στέλνει από τη Γενεύη αναλυτικό Υπόμνημα στον Τσάρο Νικόλαο που είναι ουσιαστικά η επισκόπηση της πολιτικής του σταδιοδρομίας από το 1798 έως το 1822, ζητώντας του να δεχθεί την οριστική παραίτησή του από τη Ρωσική Υπηρεσία.
1827-14 Απρ:  Ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλέγεται από τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, Πρώτος Κυβερνήτης  της Ελλάδος, με επταετή θητεία.
1827-24 Μαΐ:  Φτάνει στην Αγία Πετρούπολη.
1827-13 Ιουλ:  Μετά από πέντε συναντήσεις με τον Τσάρο Νικόλαο και την προσπάθειά του Τσάρου να τον κρατήσει στη Ρωσική Υπηρεσία και να μην αποδεχθεί την πρόσκληση των Ελλήνων, υπογράφει το ουκάζιο της οριστικής παραιτήσεώς του από τη Ρωσική Υπηρεσία.
1827-6 Ιουλ:  Συνθήκη του Λονδίνου ανάμεσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και τη Ρωσία για την αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους που θα πλήρωνε φόρο υποτέλειας στην Πύλη.
1827-15 Ιουλ:  Αναχωρεί από την Αγία Πετρούπολη.
1827- Ιούλ:  Κινητοποιεί με επιστολές όλους τους Έλληνες του εξωτερικού για να συνδράμουν οικονομικά στην ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (Αρχείο Ι. Καποδίστρια).  Ξεκινάει περιοδεία στις Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες.
1827-10 Αυγ:  Φτάνει στο Λονδίνο, δυστυχώς 8 ημέρες μετά τον ξαφνικό θάνατο του Canning.  Αρνητικό το ταξίδι του απ’ όλες τις πλευρές.  Καμία  στήριξη και μεγάλη καχυποψία  από τη Μ. Βρετανία στις συναντήσεις που είχε.
1827-28 Σεπ:  Φτάνει στο Παρίσι, όπου αναπτύσσει τεράστια διπλωματική δραστηριότητα.  Ζητάει οικονομική βοήθεια και στήριξη από τον Πρωθυπουργό Βιλέλ και τον Υπουργό Εξωτερικών Ντε Νταμά.  Επιφυλακτικότητα από πλευράς Γαλλίας.
1827- 3 Οκτ:  Βαρυσήμαντη επιστολή – απάντηση στο ερωτηματολόγιο που του θέτει για την Ελλάδα ο Υφυπουργός Πολέμου και Αποικιών Ουΐλλμοτ  Όρτον.  Θέτει από τότε τα πραγματικά όρια της Ελλάδος, συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτά την Κύπρο, την Κρήτη, τη Σμύρνη, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία.  Το μεγαλύτερο μέρος των διεκδικήσεων που θέτει ο Καποδίστριας από το 1827, θα ολοκληρωθεί έναν αιώνα σχεδόν αργότερα.
1827-20 Οκτ:  Ναυμαχία του Ναυαρίνου.  Καταστροφή του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου.
1827- 31 Οκτ :  Φτάνει στη Γενεύη μετά από μικρή περιοδεία σε Ελβετικές πόλεις.
1827-20 Νοε:  Μεγάλη αναμονή στην Ανκόνα της Ιταλίας για να τον παραλάβει αγγλικό πλοίο που θα τον μεταφέρει στην Ελλάδα.
1828- 1 Ιαν:  Αναχωρεί από την Ανκόνα με «ξαφνικό» ενδιάμεσο σταθμό τη Μάλτα (9 Ιαν.) για να συναντηθεί με το Ναύαρχο Codrington – νικητή του Ναυαρίνου.  Ατελείωτα παιχνίδια των Άγγλων!
1828- 18 Ιαν:  Το πολεμικό πλοίο «Warspite» φθάνει στο Ναύπλιο.  Την Κυριακή 20 Ιανουαρίου ο Καποδίστριας αποβιβάζεται σε «ελεύθερη ελληνική γη» για πρώτη φορά.
1828- 24 Ιαν:  Πανηγυρική υποδοχή από χιλιάδες κόσμου στην Αίγινα.  Δοξολογία στην Εκκλησία της Παναγίας.   Ο Θεόφιλος Καΐρης εκφωνεί τον πανηγυρικό.  Κατά τον Κασομούλη , ο Καποδίστριας αρνείται να καθίσει σε «στολισμένο θρονίσκο» που έχει προετοιμαστεί και μένει στο έδαφος όρθιος και ασκεπής.

http://www.ioanniskapodistrias.com/biography/5-biography

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους. Για παράδειγμα η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται για αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο (=λωπή) μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ’ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει. Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα. Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη. Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει την ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δεί ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άπειρα παραδείγματα τέτοιου είδους υπάρχουν, σχεδόν ολόκληρο το λεξικό της Ελληνικής.

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Για αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πεί «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο.»

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γή (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γή / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο...

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Μια και αναφέραμε τα Λατινικά, ας κάνουμε άλλη μια σύγκριση. Ο άνθρωπος στα Ελληνικά ετυμολογείται ώς το όν που κυττάει προς τα πάνω (άνω + θρώσκω). Πόσο σημαντική και συναρπαστική ετυμολογία που μπορεί να αποτελέσει βάση ατελείωτων φιλοσοφικών συζητήσεων. Αντίθετα στα Λατινικά ο άνθρωπος είναι «Homo» που ετυμολογείται από το χώμα. Το όν που κυττάει ψηλά στον ουρανό λοιπόν για τους Έλληνες, σκέτο χώμα για τους Λατίνους... Υπάρχουν και άλλα παρόμοια παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν εδώ. Είναι λογικό στο κάτω κάτω ότι μια γλώσσα που βασίστηκε στην Ελληνική αντιγράφοντάς την, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει τα ίδια υψηλά νοήματα.

Όπως σημειώνει και ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, πρώην Υπουργός, πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας, «Όσο πιό προηγμένος είναι ο πολιτισμός ενός έθνους, τόσο πιό πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι οι λέξεις της γλώσσας... Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και διεγείρομε συναισθήματα... Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του... είναι ο πιό αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής του συνέχειας.»

Αλέξανδρος Αγγελής, Αντίβαρο

 

 

http://adamantobabis.blogspot.gr/2009/08/blog-post_22.html

http://enneaetifotos.blogspot.gr/

ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ – Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Στις μέρες μας όπου αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα, έχει αρχίσει να ακούγεται η άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά ότι όλες έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο να το πιστεύει κανείς, όσο το να πιστεύει ότι μπορούν σε έναν αγώνα δρόμου όλοι οι δρομείς να τερματίσουν ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο είναι απλά αδύνατον. Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι κάτι πολύ απλό, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με κάτι τόσο πολύπλοκο όσο η γλώσσα. Δηλαδή μπορεί μια γλώσσα πρωτόγονου επιπέδου με 10 διαφορετικές λέξεις να έχει την ίδια αξία με μια γλώσσα τόσο σύνθετη όσο οι σημερινές; Ποιός λογικός άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί αυτό; Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν μια «γλώσσα» με ένα λεξιλόγιο από τριάντα λέξεις-κραυγές.

Σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να υποβαθμίσει κάποιες γλώσσες, αλλά να αποδείξει με αντικειμενικά κριτήρια ότι δεν έχουν όλες οι γλώσσες την ίδια αξία (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κάθε γλώσσα δεν έχει την αξία της). Υπάρχουν σήμερα περίπου 3.000 διαφορετικές γλώσσες (η πλειοψηφία των οποίων δεν έχει σύστημα γραφής). Είναι σίγουρο ότι κάθε γλώσσα έχει την δική της αξία και πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι ώστε όλες οι γλώσσες να επιβιώσουν. Δυστυχώς πολλές γλώσσες έχουν ήδη εκλείψει και θα εκλείψουν και στο μέλλον, και αυτό είναι πραγματικά μια αμαρτία. Όσο αμαρτία είναι όταν εξαφανίζεται ένα είδος ζώου διότι και η γλώσσα κάτι τέτοιο είναι, ένας «ζωντανός» οργανισμός που εξελίσσεται και είτε επιβιώνει είτε χάνεται. Πρακτική δυστυχώς συνέπεια αυτού είναι να χάνονται σημαντικά κομμάτια της εξέλιξης της ανθρώπινης πορείας, για την οποία δεν έχουμε ιδιαίτερα πολλές γνώσεις.

Για πολλούς μη-Έλληνες γλωσσολόγους και ανθρώπους του πνεύματος, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα Αρχαία Ελληνικά) είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο πνεύμα. Οι απόψεις αυτές δεν είναι αυθαίρετες, αλλά βασίζονται σε κριτήρια αντικειμενικά σχετικά με την αξιολόγηση μιας γλώσσας. Παρακάτω θα περιγράψουμε μία σειρά από ιδιότητες τις Ελληνικής γλώσσας και θα αντιπαραβάλουμε κάποιες ξένες γλώσσες (συνήθως την Αγγλική, καθώς αυτή είναι η πιό διαδεδομένη) προς σύγκριση.

ΠΛΟΥΤΟΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ

Είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρούν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια «Οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη για αυτό». Φράση την οποίαν πρώτος είχε γράψει ο καθηγητής Όλιβερ Τάπλιν στο βιβλίο του «Ελληνικό πυρ».

Ενώ η Αγγλική γλώσσα έχει, βάση του μεγάλου Αμερικανικού λεξικού Merriam-Webster, περίπου 166.724 λεξίτυπους (σύμφωνα με το ίδιο λεξικό 41.214 από αυτές τις λέξεις είναι αμιγώς Ελληνικές, χωρίς να υπολογίζουμε τις σύνθετες και τις Ελληνογενείς), η Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει ήδη, στην καταγραφή μέχρι λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, 1.200.000 λεξίτυπους. Το εντυπωσιακό αυτό νούμερο προκύπτει από το έγκριτο TLG (Θησαυρός Ελληνικής Γλώσσης) το οποίο ακόμα δεν έχει τελειώσει την καταγραφή όλων των Ελληνικών κειμένων. Εκτιμάται μάλιστα από την διευθύντρια του TLG, κα Μαρία Παντελιά, ότι μόλις τελειώσει η καταγραφή θα έχουν αποθησαυριστεί ίσως μέχρι και 2.000.000 λεξίτυποι.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ Α. Κωσταντινίδη συγγραφέα των βιβλίων «Οι Ελληνικές λέξεις στην Αγγλική γλώσσα» και «Η οικουμενική διάσταση της Ελληνικής γλώσσης», πολλά λεξικά σταματούν την ετυμολογία της λέξης στην Λατινική ρίζα αγνοώντας το γεγονός ότι η πλειονότης των ίδιων των Λατινικών λέξεων έχουν Ελληνική ρίζα.

Πολλές Ομηρικές λέξεις σώζονται ακόμα και σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες, και αυτές οι πάμπολλες λέξεις φυσικά δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των «αμιγώς Ελληνικών» που αναφέραμε νωρίτερα. Μία από αυτές τις λέξεις είναι το γνωστό «kiss». Ακούγεται αστεία σαν δήλωση ότι είναι στην ουσία Ελληνική λέξη ε; Και όμως, στα Αρχαία Ελληνικά, το «φιλώ» είναι «κυνέω / κυνώ», εξ’ ού και το προσκυνώ (σημαίνει κάνω ένα βήμα μπροστά και δίνω ένα φιλί). Στην προστακτική το ρήμα γίνεται «κύσον με», δηλαδή «φίλησε με», όπως θα είπε και η Πηνελόπη στον Οδυσσέα όταν τον είδε να επιστρέφει στην Ιθάκη. Στα Αγγλικά θα λέγαμε «kiss me». Ο βαθμός ομοιότητας των δύο φράσεων δεν αφήνει χώρο για αμφιβολίες. Και αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρόλο που είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα). Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων.» ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρεί αυτές που χρειάζεται.».

 Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν- πρώτο- αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων.»

Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να βάλουμε και παραπάνω από μια πρόθεση μπροστά από μία λέξη, ακριβώς όπως περιγράφει ο Γάλλος φίλος μας. Παραδείγματα συνδυασμών πολλαπλών προθέσεων με λέξεις που να δημιουργούν νέες λέξεις υπάρχουν άπειρα. Αντικαταβάλλω, επαναδιατυπώνω, αντιπαρέρχομαι, ανακατασκευάζω κτλ.

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».  Ποιά άλλη γλώσσα στον κόσμο θα μπορούσε να αποδώσει σε μία μόνο λέξη τόσα πολλά και υψηλά νοήματα; Και όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι, «το Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ, περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Ο Godefroi Herman, ο Γάλλος μεταφραστής των Διονυσιακών του Νόννου, ομολογεί «Πόσες φορές μεταφράζοντας δεν ανέκραξα όπως ο Ρονσάρ: Πόσο είμαι περίλυπος που η γλώσσα η Γαλλική δεν δημιουργεί λέξεις όπως η Ελληνική... ωκύμορος, δύσποτμος, ολιγοφρονείν...».

Αλέξανδρος Αγγελής, Αντίβαρο

 

 

http://adamantobabis.blogspot.gr/

http://enneaetifotos.blogspot.gr/

ΓΡΑΜΜΕΣ ΛΕΙ & ΓΑΙΩΔΑΙΤΙΚΟΣ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ ~ LEY LINES

Από το πρώτο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, άρχισαν να μελετώνται τα ζωτικής ενέργειας αόρατα ηλεκτρομαγνητικά κανάλια, τα οποία περνούν πάνω στη γη στα σημεία που οικοδομήθηκαν σημαντικά κτίσματα όπως ο Παρθενών, η Μεγάλη Πυραμίδα, το Στόουνχεντζ και άλλα "μαγικά" μνημεία.
Σήμερα έχει εντοπισθεί ένα πλήρες δίκτυο από ευθείες που συνδέουν τις μεγαλιθικές κατασκευές της Ευρώπης. Τα ηλεκτρομαγνητικά κανάλια καθιερώθηκε να ονομάζονται γραμμές Λέι (Ley Lines).
Κατ' άλλους ονομάζονται απλώς γραμμές "L", από τα αρχικά life lines (γραμμές ζωής), διότι τα σημεία διασταυρώσεως τους εθεωρούντο ανέκαθεν τόποι με θεραπευτική και αναζωογονητική δύναμη.

Τελικά, με την εξάπλωση των ερευνών, πιστοποιήθηκε ότι σε όλη την Ευρώπη, από τα προϊστορικά χρόνια, έχουν σημαδευτεί τέτοιες ευθείες με τύμβους, θολωτούς τάφους, προϊστορικούς οικισμούς ακόμα και με απλούς σωρούς από πέτρες. Τα παλαιότερα από αυτά τα κτίσματα είναι παλαιολιθικά και σχηματίζουν ευθείες κατά μήκος δεκάδων χιλιομέτρων, οι οποίες συνήθως ξεκινούν από πηγές που ανέκαθεν θεωρούνταν ιερές. Πολλές φορές, οι γραμμές L, διέρχονται και από απομονωμένους χριστιανικούς ναούς που οικοδομήθηκαν επάνω σε ερείπια της δρυϊδικής λατρείας. Η επιστήμη, κατά τη συνήθεια της, παρά τις απτές αποδείξεις αρνείται να δεχτεί τη βαθύτερη έννοια των γραμμών L. Οι στατιστικολόγοι απορρίπτουν την ύπαρξη τους, θεωρώντας ότι σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπως η Βρετανία ή η Γαλλία, οι ευθείες γραμμές που βρίσκονται στους λεπτομερείς χάρτες είναι φυσικό να περνούν από αρχαιολογικούς χώρους, ιερές πηγές, τύμβους και άλλα φυσικά ή τεχνητά κομβικά σημεία.
Οι μαθηματικοί επινόησαν μαθηματικούς τύπους που τους έλεγξαν με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, σε μία προσπάθεια να αποδείξουν ότι οι συμπτώσεις των ιδιαζόντων χώρων, κατά μήκος των γραμμών L, είναι τυχαίες. Δυστυχώς γι' αυτούς, η απόλυτη λογική των μαθηματικών έδειξε το αντίθετο. Η μαθηματική ανάλυση απέδειξε ότι ο παράγοντας τύχη ήταν 1:200 για κάθε γραμμή Γ που συναντούσε έξι σημεία σημαντικά και αποδεκτά ως ιερά, σε συνολική ευθεία απόσταση όχι μεγαλύτερη των πενήντα χιλιομέτρων. Σε μία γραμμή L, με επτά σημεία, ο παράγοντας τύχη ήταν 1:1000. Οι περισσότερες γραμμές L, περνούν από έξι και περισσότερα σημαντικά σημεία, σε μήκος που περιορίζεται στα 12-15 χιλιόμετρα.
Το ζήτημα της ύπαρξης των γραμμών L, ούτε από τους αρχαιολόγους δεν βρίσκει θετική αντιμετώπιση. Αντιδρούν στην πιθανή σχέση γραμμών L και αρχαιολογικών χώρων, περίπου όπως αντιδρούσαν οι άνθρωποι που πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη, όταν ο πρώτος θαρραλέος άνδρας πρότεινε ότι η γη είναι σφαιρική.

Οι γραμμές L είναι φορείς κοσμικής ενέργειας και εκτιμάται ότι έχουν μυστική δύναμη. Εκδηλώνονται με φυσικό τρόπο, επιδρώντας στον ανθρώπινο οργανισμό που έρχεται σε επαφή με τις πέτρες που έχουν στηθεί στα συγκεκριμένα σημεία, δημιουργώντας μια ήπια ηλεκτρική εκκένωση.
Φαίνεται πως στην αρχαιότητα, που γνώριζαν πολύ καλά την ύπαρξη των γραμμών L, είχαν βρει τον τρόπο να εκμεταλλεύονται την υπάρχουσα γήινη ενέργεια, μετατρέποντας την σε ένα είδος ηλεκτρικών εκκενώσεων, για την επίτευξη κάποιου, άγνωστου σε μας, σκοπού, ο οποίος πιθανώς να έχει σχέση με την ίδια τη γη ως οργανισμό ή με το διαστημικό χώρο.

Στην Ελλάδα, ο πιο γνωστός τέτοιος δρόμος είναι ο "βασιλικός δρόμος" της Κνωσού, που συνδέει το παλάτι του Μίνωα με ένα μικρότερο ανακτορικό κτίσμα στην ευρύτερη περιοχή. Εικάζεται ότι είναι ο αρχαιότερος δρόμος στην Ευρώπη.
Ο θρύλος λέει ότι ο ίδιος ο Μίνωας υπέδειξε την πορεία και την κατασκευή αυτού του δρόμου. Τις νύχτες με πανσέληνο, οι πλάκες του βασιλικού δρόμου ακτινοβολούν και το γεγονός αυτό αποτελεί την επιφανειακή σηματοδότηση μιας ιερής γραμμής δύναμης, δηλαδή ενός ισχυρού καναλιού ενέργειας γραμμής L.
Στην Ελλάδα και γενικά σε όλη την Ευρώπη, ανάλογα με την εποχή και τον πολιτισμό, επάνω στα κομβικά σημεία των γραμμών L κτίζονταν βωμοί, ιερά, ναοί, πόλεις ολόκληρες ή απλά στήνονταν μεγάλοι ογκόλιθοι ως ορόσημα, από τη μία ενεργειακή αρτηρία στην άλλη.
Η δύναμη και η κατεύθυνση των τελλουρικών ρευμάτων του μαγνητικού πεδίου της γης, των γραμμών L δηλαδή, επηρεάζονται και από διάφορους άλλους παράγοντες, τη συνισταμένη των οποίων προφανώς ήξεραν να υπολογίσουν οι Αρχαίοι.

 

Έτσι γνώριζαν τη σχετική απόσταση και θέση των ουρανίων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος ως προς τη γη. Ιδιαίτερα μάλιστα, του Ηλίου και της Σελήνης (Απόλλων και Άρτεμις). Ο Ήλιος επιβάλλει έναν ημερήσιο ρυθμό που αυξομειώνεται υπό την επιρροή του σεληνιακού κύκλου. Η Σελήνη επηρεάζει ακόμα και το αόρατο μαγνητικό ρεύμα της γης που συνδυάζεται με το φαινόμενο των παλιρροιών. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι Αρχαίοι ασχολούνταν τόσο με τις φάσεις της Σελήνης, που φαινομενικά δεν έχουν καμία επιρροή επάνω στη γη, εκτός από τη μαγνητική. Όμως, ήταν πολύ γνωστό κάποτε ότι ορισμένες εποχές του έτους, και κυρίως γύρω από τις ημέρες των ηλιοστασίων και των ισημεριών, οι γραμμές L, ζωογονούνται από ένα ρεύμα αόρατης ενέργειας, το οποίο αυξομειώνεται ανάλογα με τη σεληνιακή ακτινοβολία, προσφέροντας στο έδαφος ιδιαίτερη γονιμότητα.
Σίγουρα οι αρχαίες εποχιακές τελετές και οι πάνδημες γιορτές με τις "περιφορές" ομοιωμάτων ενός πλοίου (Αίγυπτος, Παναθήναια), ή ενός ξόανου, συνήθως πεσμένου από τον ουρανό, προκαλούσαν με τις παλμικές δονήσεις της μουσικής και των ύμνων προς τους θεούς, την αύξηση του υπεδάφιου μαγνητισμού και επέκεινα τη ζωτικότητα των ανθρώπων και την ανάπτυξη των φυτών, χάρη στα οποία ζούσαν και προόδευαν οι Αρχαίες πραπογενείς κοινωνίες.

 


http://krasodad.blogspot.com/
http://enneaetifotos.blogspot.gr/2011/09/ley-lines.html

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΥΠΑΡΞΙΣ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΩΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΙΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ

 Παν. Μαρίνη: Τά ψυχικά φαινόμενα σελ.173

Άς λεχθή εδώ ότι οί Ελληνικοί αρχαίοι ΊεροΙ τόποι είναι όχι μόνον πλούσιοι εις γεωδυναμικήν ένέργειαν αλλά λόγω της εξαιρετικώς υψηλής ενεργειακής ισχύος τών κλασσικών ιερουργιών περιέχουν λίαν ίσχυρόν έπιψυχίδιον, τό όποιον παραμένει, παρά την σχεδόν ολική καταστροφή των, με αποτέλεσμα οί ενορατικοί νά βλέπουν ολόκληρους τάς λαμπράς τελετουργίας αλλά και τήν πλήρη κλασσική μορφή τών οικοδομημάτων. Διά παράδειγμα στο Ιερόν Τέμενος τής Ελευσίνoς και στο σημείον όπου νυν ευρίσκεται το κωδωνοστάσιον του χριστιανικού ναϊδρίου το όποιον καταπατά το ίερώτερον τών καθιδρυμάτων τής Έλευσίνος, τόν ναόν του Τριπτολέμου, οί ένορατικοι παρατηρούν περίλαμπρον άγαλμα διαστάσεων κατά πολύ μεγαλυτέρων τών τού φυσικού είκονίζον τον Τριπτόλεμον ορθόν και φέροντα στάχεις εις τάς χείρας Του, όπισθεν δε αυτού το αύτοκίνητον πτερωτόν άρμα του.
Όταν ό άνθρωπος καταβάλλει προσπάθειαν "διαλογισμού", κενώσεως τού πεδίου τής συνειδήσεως και προσλήψεως τών ενεργειακών ρευμάτων, τότε ό εγκέφαλος καθίσταται λίαν ευαίσθητος εις το τυχόν υπάρχον έπιψυχίδιον το όποιον καθίσταται άντιληπτόν και διαταράσσει τήν έγκεφαλικήν λειτουργίαν. Αυτός είναι ό λόγος ένεκα τού οποίου επιτάσσεται εις τους ιερούς τόπους νά ύπάρχη απουσία έπιψυχιδίου, τουθόπερ ονομάζεται «αίθερική καθαρότης». Ιδού διατί απαγορεύεται ό θάνατος, ή ό τοκετός, εις τά Ασκληπιεία και εις τήν Δήλον, άλλα και ή οίκησης ή η σταύλισις εις μίαν ακτίνα 40 σταδίων από το Ασκληπιείον τής Επιδαύρου. Διά τον αυτόν λόγον απαγορεύεται και ή ύπαρξις νεκροταφείων πλησίον τών Ιερών τεμενών διότι, πρώτον: Έπί τών οστών και τών άλλων υπολειμμάτων τού σώματος ευρίσκονται τμήματα τών ηλεκτρομαγνητικών χιτώνων τής ψυχικής διακοσμήσεως πού παραμένουν εις το σώμα μετά θάνατον, τά καλούμενα "αίθερικά ράκη".
( Ό ψυχικός διάκοσμος καλείται ύπό τών Κλασσικών "πνεύμα", "πνευματικόν όχημα" ή, κοινώς, "είδωλον", εις δε την νεοελληνική λαϊκή άντίληψι "ίσκιος". )
Δεύτερον, τεσσαράκοντα ημέρας μετά τον θάνατον άποπίπτει ό πρώτος και κύριος ηλεκτρομαγνητικός χιτών τού εξελθόντος ψυχικού συγκροτήματος, ό επονομαζόμενος "πρώτος αίθερικός". Ό χιτών αυτός παραμένει τότε ύπεριπτάμενος ως "αίθερικόν πτώμα" καλούμενος συνήθως "αίθερικόν κέλυφος- shell”, λύεται δε μετά πάροδον αρκετού χρόνου, άλλοτε άλλου. Έπί τού αίθερικού κελύφους όπως και έπί τών αίθερικών ρακών υπάρχουν αποτυπώσεις από τον βίον τού ατόμου, οπότε είσερχόμενον αυτό το ήλεκτρομαγνητικόν νέφος εις τον έγκέφαλον παρατυχόντος άτομου τον διαταράσσει. Το αίθερικόν κέλυφος, ώς θα ίδωμεν, αποτελεί τήν δευτέραν αιτίαν παραγωγής παραψυχολογικών φαινομένων.
Τά ανωτέρω ερμηνεύουν πλήρως τήν κατηγορηματικήν άπαγόρευσιν υπάρξεως νεκροταφείων πλησίον Ιερών χώρων και επεξηγούν δύο τινά:
Πρώτον, από τήν έποχήν τής κυκλοφορίας τού ψευδεπίγραφου διατάγματος περί δήθεν ανεξιθρησκίας τών Μεδιολάνων έως τήν άπαγόρευσιν ύπό τού Θεοδοσίου τής λειτουργίας τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Θρησκείας επικρατεί εις τήν αυτοκρατορία μία περίεργος κατάστασις: άφ' ενός μεν τυπικώς είναι ελευθέρα ή Ελληνική λατρεία άλλα άφ' ετέρου ουδεμία αστυνομική ή άλλη προστασία παρέχεται οπότε ό καθείς δύναται νά παρακωλύη τάς εργασίας τών ναών ή νά καταπατά τάς ιδιοκτησίας των. Τότε οί χριστιανοί ευρίσκουν ώς καλύτερο τρόπο άχρηστεύσεως των Ελληνικών ναών την δημιουργίαν πλησίον αυτών νεκροταφείων, ούτω κολλημένο στον τοίχον του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς άνεκαλύφθη πρωτοχριστιανικόν νεκροταφείον. Είναι γνωστή, επίσης, ή ύπόθεσις του περικαλλούς ναού του Απόλλωνος στην Δάφνην της Αντιοχείας όπου πάλιν οι χριστιανοί ειχον κολλήσει νεκροταφείον έπ' αυτού και όταν ό Μέγας Ιουλιανός έζήτησε νά έπαναλειτουργήση τον ναόν, ό Θεός απήντησε ότι πρέπει πρώτα νά απομακρυνθούν οί νεκροί.
Δεύτερον, το ότι οί χριστιανικοί ναοί όχι μόνον έχουν πέριξ αυτών νεκροταφεία άλλ' εξ ορισμού οφείλουν νά είναι τάφοι μαρτύρων, σημαίνει ότι ουδείς χριστιανός ουδέποτε προσεπάθησε νά διαλογισθή και νά συναφθή προς τά ανώτερα συνειδησιακά πεδία διότι εάν το είχε κάνει αμέσως θά παρετήρει την δυσμενέστατη επήρεια του επι
τών οστών έπιψυχιδίου, τών αιθερικων κελυφών κ.ο.κ

 

 

Πηγή: http://ermionh.blogspot.com/

http://enneaetifotos.blogspot.gr/2010/10/blog-post_09.html