ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ ΜΙΛΗΣΕ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ Κ.ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

Σημερα η πολη της θηβας ειχε την τιμη να βρεθει ο Αρχαιολογος κ.ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ και για οσα εμποδια του εχουν βαλει ωστε να μην βγει ακομα στο φως.εξηγησε καθαρα και σε ολους την ανακαλυψη που εκανε πριν 38 χρονια.ειπε το τι ειδε μεσα στην πυραμιδα (του αμφειου και ζηθων). μιλησε καθαρα και ειπε εδω ειναι η αρχαιοτερη πυραμιδα του κοσμου.και οτι μετα την....
ανακαλυψη του τον μετεθεσαν ξαφνικα.με χαρα ειδα κοσμο απο 5 εως 80 ετων να δειχνουν και να θελουν να μαθουν τι υπαρχει μεσα στην πυραμιδα.με χαρα ειδα αντιδημαρχο της θηβας να ειναι παρον και επιτελους να δειχνουν ενδιαφερον.λυπηρο ηταν οτι ενω το ηξεραν ολοι δεν παρευρεθηκαν οι τοπικοι 4 βουλευτες αλλα και ο
δημαρχος και ο περιφερειαρχης. θα ειχαν πιο σημαντικα πραγματα να κανουν..... αισθηση προκαλεσε οτι δεν βρεθηκε ουτε ενας που να πει στον αρχαιολογο οτι εχει αδικο....εξηγησε οτι οι μελετες που εχει κανει σε διεθνη επιπεδο τις εχουν δεχθει ολες..... Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ.ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ.ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ............

thiva-hellas

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/12/blog-post_8322.html

Ιδού τα δισεκατομμύρια που εισέπραξαν οι ΜΚΟ

Εκατομμύρια μοίραζε το υπουργείο Εξωτερικών στις ΜΚΟ το 2010 την ώρα που ο Παπανδρέου μας έλεγε ότι δεν υπάρχουν λεφτά η χώρα ασφυκτιούσε από το Μνημόνιο και ο ελληνικός λαός πλήρωνε με αίμα την λιτότητα που επέβαλαν ο ίδιος και το ΔΝΤ (που το έφερε ο ίδιος).Δείτε στη συνέχεια τις χρηματοδοτήσεις για το 2010. Όπως αποκαλύπτει σήμερα το ΠΑΡΟΝ από το...
2000  έως το 2010 κατασπαταλήθηκαν σε 431 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) 115.388.814 ευρώ (κάπου τέσσερα δις. δραχμές) δημοσίου χρήματος. Τα περισσότερα δόθηκαν το 2003, ήτοι 18.095.076 ευρώ!  Ο ΓΑΠ ήταν υπουργός Εξωτερικών από τον Φεβρουάριο του 1999 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2004 και ανέλαβε ξανά το 2009.

Στην σχετική λίστα ξεχωρίζει η ΜΚΟ της μητέρας του πρωθυπουργού, Μαργαρίτας Παπανδρέου (ΚΕΔΕ – Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη) με 929.510 συνολικά, την περίοδο 2000-2007.

Ποιοι χρηματοδοτήθηκαν το 2010 όταν η Ελλάδα ασφυκτιούσε στο Μνημόνιο;

Κλικ για μεγέθυνση - τα έτη είναι 2000 -2010

-Οικουμενική: 328.895 ευρώ. Είναι η ΜΚΟ του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

-Οικολογική και Πολιτιστική Εταιρεία Μουσικών Συγγραφέων και Καλλιτεχνών Θράκης / Βόσπορος – Πολιτιστική Συνεργασία: 277.000 ευρώ.

-Ελληνοαλβανικός Σύνδεσμος Φιλίας «Σωκράτης»: 186.911 ευρώ.

-Κέντρο Αναπτυξιακής Συνεργασίας και Ανθρωπιστικής Βοήθειας: 156.485 ευρώ. Είναι η ΜΚΟ του Πανελλήνιου Συλλόγου Εξαγωγέων.

-Δίκτυο για τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (ΔΙΔΗΝΕ): 144.000 ευρώ.

-Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες: 139.694,77 ευρώ

-Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανθρωπιστικής Ανάπτυξης (HUMANET): 108.320 ευρώ. Με έδρα τα Γιάννενα.

-Ιάσων – Εθελοντική Οργάνωση Αειφορίας Περιβάλλοντος: 99.941,50 ευρώ. Έδρα Αθήνα, πρόεδρος Γιάννης Λάτσιος.

-Νερό για τον άνθρωπο και την ειρήνη: 89.604,89 ευρώ. Δραστηριοποιείται κυρίως στη Συρία και το Ιράν, ενώ συμμετέχει σε γκαλά για τον Γκάντι.

-ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων: 70.000 ευρώ.

-Ανθρωπιστική και Ευρωπολιτιστική Ανάπτυξη και Συνεργασία: 51.183,71 ευρώ. Δραστηριοποιείται κυρίως στην Αίγυπτο.

-Μία Γη: 51.000 ευρώ. Με έδρα τον Βόλο παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στην υποσαχάρια Αφρική.

-Κέντρο Ανάπτυξης και Εκπαίδευσης Ευρωπαϊκή Προοπτική: 45.000 ευρώ.

-Δίκτυο Εμπειρογνωμόνων Αθήνας ANCE: 43,724,37 ευρώ. Προωθεί την δημοκρατία, την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού και των νέων, την ενσωμάτων των ευπαθών κοινωνικών ομάδων στην αγορά εργασίας κ.λπ. σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική. Πρόεδρος ο καθηγητής Γιώργος Παυλίδης.

Κλικ για μεγέθυνση - τα έτη είναι 2000 -2010

-Ακαδημία Τηλεπικοινωνιών Νοτιοανατολικής Ευρώπη «ΙΝΑ»: 37.087,05 ευρώ. Είναι πρωτοβουλία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας και συμμετέχουν οι εταιρείες: ΣΒΒΕ, ΟΤΕ, INFOQUEST, HELLASCOM, NOKIA, ALTEC, INTRACOM, VODAFONE, FORTHNET.

-Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής: 31.902,67 ευρώ. Προωθεί την διεθνή συνεργασία και εκπαίδευση για την προστασία του περιβάλλοντος με αντιπροσώπους σε 137 χώρες. Ιδρύθηκε από την Αγνή Βλαβιανού Αρβανίτη.

-Ινστιτούτο Αειφορικής Ανάπτυξης και Διαχείρισης Φυσικών Πόρων (ΙΝΦΥΠΟ): 30.000 ευρώ.

-Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΠΑΔ): 22.247,56 ευρώ.

- Ίδρυμα Ορμύλια «Παναγία η Φιλανθρωπινή»: 18.000 ευρώ. Υλοποιεί προγράμματα προληπτικής ιατρικής κατά του καρκίνου του μαστού και της μήτρας, ενώ, εκτός από το δημόσιο, το ίδρυμα Ορμύλια έχει χρηματοδοτηθεί και από την οικογένεια του εφοπλιστή Χατζηπατέρα. Το έχει επισκεφθεί η σύζυγος του Ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ και έχει βραβευτεί από τον πρέσβη των ΗΠΑ Ντάνιελ Σπέκχαρντ.

-Έλληνες Εθελοντές: 15.000 ευρώ. Έγινε γνωστή από την παρουσία της δίπλα στην φυλή των Καλάσσα στο Πακιστάν που ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι των Μακεδόνων του Μέγα Αλέξανδρου.

-Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών Κομοτηνής: 11.107,21 ευρώ. Το 2008 διοργάνωνε 3ήμερες εκδρομές στην Κωνσταντινούπολη και 7ήμερες στη Ρωσία και ο τότε υπουργός Γιώργος Πεταλωτής, επικέντρωσε διά αντιπροσώπου «τη συμβολή της αδελφότητας στην επίτευξη της κοινωνικής συνοχής, που τόσο έχουμε ανάγκη και σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία».

Που πήγαν τα λεφτά;

Όπως επισημαίνει το ΠΑΡΟΝ κανείς δεν ξέρει που πήγαν τόσο λεφτά, τελικά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φάκελοι της πρώτης τριετίας πολτοποιήθηκαν  από το Ελεγκτικό Συνέδριο επί κυβέρνησης Σημίτη (2000-2002)! Από την άλλη μεριά στο διάστημα που πέρασε στελέχη της αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών έχουν πλέον συνταξιοδοτηθεί ή μετακινηθεί σε άλλες υπηρεσίες! Και αυτό σημαίνει ότι ο έλεγχος δεν είναι πλήρης, από την στιγμή που δεν εξετάσθηκαν οι υπάλληλοι που είχαν χειριστεί τις χρηματοδοτήσεις των ΜΚΟ. Άσε που κανείς δεν παρακολουθούσε που πήγαιναν τα λεφτά και πως τα ξόδευαν οι ΜΚΟ.Δηλαδή, γύρευε τι ακριβώς έχει συμβεί, τι μεγάλο φαγοπότι έχει πέσει.

Όπως σημειώνει ο ορκωτός λογιστής που έκανε τον έλεγχο στα προγράμματα ΜΚΟ, που χρηματοδοτήθηκαν τα έτη 2000-2002, « εντοπίζονται μεγάλες διαφοροποιήσεις μεταξύ των καταγραφέντων ποσών και των πραγματικών πληρωμών.   Οι αποκλίσεις αυτές στη στατιστική βάση της ΥΔΑΣ εμφανίζονται στα στοιχεία που αφορούν τα έτη 2000 έως και 2008. Για τα έτη 2009-2010 δεν σημειώνονται  αποκλίσεις». Σ’ άλλο σημείο του πορίσματος, σημειώνεται ότι «εμφανίζονται να έχουν λάβει πολύ μεγαλύτερα ποσά οι εμπλεκόμενες ΜΚΟ»!

Ο Γιώργος είχε σχέδιο και το έλεγαν “ΜΚΟ”

Κλικ για μεγέθυνση - τα έτη είναι 2000 -2010

Όπως έχουμε γράψει κι άλλη φορά στο Antinews το φαινόμενο «ΜΚΟ αλά ελληνικά» είναι δημιούργημα του Γιώργου Παπανδρέου.  Η ιστορία με τις ΜΚΟ ξεκίνησε όταν ο Γ.Παπανδρέου έγινε υπουργός Εξωτερικών και άρχισε να χρηματοδοτεί ΜΚΟ φίλων, συνεργατών και συγγενών με υπέρογκα ποσά και χωρίς καμία διαφάνεια. Όταν στο πλαίσιο διαφόρων ρεπορτάζ που έγιναν την τελευταία δεκαετία, ρωτήθηκαν πρέσβεις και πρόξενοι για την ύπαρξη ό όχι  του έργου που παρουσιάζουν στα χαρτιά οι ΜΚΟ που εμφανίζονται να δρουν στις χώρες που αυτοί υπηρετούν, εκείνοι απαντούσαν ότι δεν είχαν ποτέ καμία γνώση αλλά και καμία δυνατότητα ελέγχου. Δηλαδή, 12 χρόνια μετά, κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που πήγαν όλα αυτά τα εκατομμύρια που έφυγαν από τα ταμεία του ΥΠΕΞ. Σύμφωνα με στοιχεία που συζητήθηκαν στην Βουλή στο μεγάλο “πάρτι” που είχε στηθεί με τις “χρυσές” ΜΚΟ την εξαετία 1999 – 2004 μοιράστηκαν  68.971.978 ευρώ

Ποιοι βρίσκονται πίσω από τις ΜΚΟ που χρηματοδοτούσε το ΥΠΕΞ επί Γ.Παπανδρέου;  Συνήθως πρόσωπα που του είναι αρκετά οικεία. Νόμιμο; Ναι. Ηθικό; Μένει να απαντηθεί.

Στις  ΜΚΟ που χρηματοδοτούνταν  υπάρχουν ονόματα όπως αυτό της μητέρας του Μαργαρίτας Παπανδρέου, της συμβούλου του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Αντιγόνης Δημητριάδη, του πρώην συμβούλου του Γρηγόρη Βαλιανάτου, του Άλεξ Ρόντου, του Χάρη Παμπούκη, του φίλου του Χάρη Παμπούκη Σπύρου Φλογαίτη,  του πρώην δημοσιογράφου της «Εξόρμησης»Κώστα Τζεβελέκου, του φίλου του και πρώην προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας, Νίκου Ευθυμιάδη, του Γιάννη Μπουτάρη, της Μαρίας Δαμανάκη….και πολλών άλλων.

Μία απλή ανάγνωση εξάλλου των ονομάτων των ιδρυτικών μελών των ΜΚΟ που χρηματοδοτήθηκαν, καταδεικνύει ότι πολλοί από αυτούς  είναι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Γ.Παπανδρέου, ή του πολιτικού του μηχανισμού. Οι ΜΚΟ φαίνεται να έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εδραίωση και στην άνοδό του στο πολιτικό σύστημα.

Όταν πριν από 12 περίπου χρόνια η Μαργαρίτα Παπανδρέου έλεγε ότι ο Γιώργος θα γίνει πρωθυπουργός, όλοι χαμογελούσαν και θεωρούσαν ότι ως μάνα «δικαιολογείται να λέει μια κουβέντα παραπάνω». Σε μια μητέρα, όταν μιλά για το παιδί της, της συγχωρείται ακόμα και η  αμετροέπεια.

Όταν αργότερα, σύμφωνα με  τα ρεπορτάζ που είδαν το φως της δημοσιότητας,  η μητέρα του τού έλεγε ότι πρέπει να αξιοποιήσει το όνομά της δυναστείας Παπανδρέου  και να αρχίσουν να συγκεντρώνουν χρήματα,  και  πάλι δε δώσαμε σημασία.

Τελικά η Μαργαρίτα και ο Γιώργος Παπανδρέου είχαν σχέδιο, που  δούλεψε ρολόι (κι εξακολουθεί)..

Κλικ για μεγέθυνση - τα έτη είναι 2000 -2010

πηγή

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/12/blog-post_4568.html

Η διαπλοκή στηρίζει Παπαδήμο με νύχια και με δόντια

Έχει πολύ πλάκα να διαβάζει κανείς τα πρωτοσέλιδα του Έθνους και του Βήματος της Κυριακής για να διαπιστώσει που τα πάνε οι γνωστοί άγνωστοι που νομίζουν ακόμη ότι ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις.

Από τη μια το Έθνος παίζει δημοσκόπηση όπου εμφανίζονται οι πολίτες να ζητούν με συντριπτική πλειοψηφία νέα κόμματα, να καταδικάζουν το δικομματισμό και να επιδοκιμάζουν τον Παπαδήμο. Μάλιστα η δημοσκόπηση αναφέρει....
ότι τα δύο μεγάλα κόμματα συγκεντρώνουν μόλις 33% ενώ στη σύγκριση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό μεταξύ Παπαδήμου – Παπανδρέου τα ποσοστά είναι 71,8% – 3,8% και μεταξύ Παπαδήμου – Σαμαρά είναι 54,3% – 21,7% (!!!)

Πριν από τρεις μόνο ημέρες, άλλη δημοσκόπηση της MRB αποκάλυπτε την κατάρρευση Παπαδήμου με το 55,1% να απαντά ότι η γενική εντύπωση για την εικόνα της κυβέρνησής του είναι χειρότερη από αυτήν που προσδοκούσε.και το 60% δήλωνε ότι θέλει εκλογές τώρα.

Για την ιστορία να επαναλάβουμε ότι η αδελφή του Έθνους, η Ημερησία, ήταν εκείνη που ξεκίνησε πρώτη τα σενάρια συγκυβέρνησης που οδήγησαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου με τη συνδρομή των άλλων αντιδιοτελών εκδοτικών δυνάμεων

Όσο για το Βήμα εμφανίζει τον κ. Παπαδήμο όμηρο του Παπανδρέου και του Σαμαρά σα να είναι αυτός ο άνθρωπος που θα έσωζε την Ελλάδα αλλά δεν τον αφήνουν.

Και στις δύο εφημερίδες είναι εμφανέστατη η προσπάθεια στήριξης του σημερινού εντολοδόχου πρωθυπουργού και η προσπάθεια αποδόμησης των άλλων πολιτικών.

Σα να έχουμε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Από τη μια οι κακοί πολιτικοί που διαλύουν τη χώρα κι από την άλλη ο άσπιλος Παπαδήμος που δεν τον αφήνουν να σώσει την Ελλάδα.

Είναι περιττό να μιλήσουμε για την αθλιότητα που εξυφαίνεται σε μια προσπάθεια αγιοποίησης του ανθρώπου των αγορών κ. Παπαδήμου σε αντίθεση με τους άλλους πολιτικούς οι οποίοι τσουβαλιάζονται, είτε έχουν κυβερνήσει όπως ο Παπανδρέου, είτε όχι όπως ο Σαμαράς.

Όμως, είναι αθλιότητα η προσπάθεια εκμετάλλευσης της οργής που δικαιολογημένα αισθάνεται ο κόσμος για το πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που στο κάτω – κάτω στήθηκε με τις πλάτες των μεγάλων εκδοτών οι οποίοι έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν όπως έλεγε κι ο Αυλωνίτης.

Τώρα λοιπόν που το χρήμα δεν περισσεύει, πρέπει να αλλάξει και το μοίρασμα της πίτας. Και μόνο ένας άνθρωπος των αγορών, των τραπεζιτών μπορεί να το κάνει υπέρ της διαπλοκής.

Και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο που ήδη στήνεται ένα σκηνικό μελλοντικού ηγέτη στο πρόσωπο του Παπαδήμου ο οποίος έγινε πρωθυπουργός, όχι γιατί τον ψήφισε ο κόσμος αλλά γιατί τον επέβαλε η Μέρκελ.

Οι μισοί Έλληνες θα ψήφιζαν κόμμα Παπαδήμου, απαντούν στη δημοσκόπηση του Έθνους. Επομένως, γιατί να μην κάνουμε σε λίγο καιρό ένα κόμμα με αρχηγό τον Παπαδήμο, παίρνοντας λίγο από ΠΑΣΟΚ, λίγο από ΝΔ, λίγο από Αριστερά και πολύ από το… κόμμα της αγοράς. Με μπόλικη δημοσιογραφική προβολή και πολιτικό μάρκετινγκ ακόμη και ο άχρωμος Παπαδήμος μπορεί να πλασαριστεί ως ο πολιτικός του μέλλοντος.

Σου λένε οι διαπλεκόμενοι: Αν δεν καταφέρουμε να κρατήσουμε τον Παπαδήμο και μετά το Φεβρουάριο – Μάρτιο, ας του φτιάξουμε το προφίλ από τώρα ώστε με την πρώτη στραβή της επόμενης κυβέρνησης να εμφανιστεί ξανά για να σώσει την πατρίδα (και την παρτίδα για τη διαπλοκή φυσικά).

Οι ίδιοι λοιπόν που στηρίχθηκαν στο δικομματισμό μετά τη μεταπολίτευση, αυτοί που τον ξεζούμισαν, εμφανίζονται σήμερα κήρυκες της ηθικής και της τιμιότητας που βλέπουν στο πρόσωπο του Παπαδήμου. Και πριν προλάβουν να δοκιμάσουν κάποιον άλλο πρωθυπουργό, το Σαμαρά, τον Τσίπρα, την Παπαρήγα δεν έχει καμιά σημασία, βάζουν τον κόσμο να τους κάψει όλους αυτούς. Και από την τέφρα τους να ξεπηδήσει ο άγιος Παπαδήμος.

Έλεος κύριοι. Ο κόσμος σας έμαθε.

ΠΗΓΗ: antinews.gr

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/12/blog-post_5541.html

Νομιμοποίηση για ένα εξάμηνο στους λαθρομετανάστες που εργάζονται ανασφάλιστοι

Τη Δευτέρα τίθεται στο υπουργικό συμβούλιο προς έγκριση η νέα ρύθμιση για τους λαθρομετανάστες, η οποία αφορά όσους εργάζονται χωρίς άδεια και είναι ανασφάλιστοι.


Θα δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης για ένα εξάμηνο και στη συνεχεία, αφού επιστρέψουν στην πατρίδα τους, θα έχουν τη δυνατότητα να μετακληθούν από τον ίδιο εργοδότη και να παραμείνουν για όσο διάστημα έχουν απασχόληση.

Η ψήφιση της ρύθμισης........
πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως τη νέα επίσκεψη της τρόικας στις 15 Ιανουαρίου.
πηγη

 

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/12/blog-post_5602.html

Διεθνής διάκριση για το Πολυτεχνείο Κρήτης

Μας έχουν μάθει(σκόπιμα άραγε;) από μικρά παιδιά ότι αυτή η χώρα είναι περιορισμένων δυνατοτήτων και ανίκανη να παράγει, μεγάλο ψέμα.Διεθνή διάκριση πέτυχε το Πολυτεχνείο Κρήτης χάρη στην ανάπτυξη μιας πρωτοποριακής τεχνολογίας για ασύρματα δίκτυα αισθητήρων, πολύ χαμηλού κόστους, που επιτρέπει τη ρύθμιση και τον έλεγχο της κατανάλωσης νερού.

 Η μέθοδος αυτή είναι ιδανική για το αυτόματο πότισμα φυτών σε αγροτικές καλλιέργειες ή άλλες περιβαλλοντικές εφαρμογές καθώς στα προτερήματά της είναι και η, σε μεγάλο βαθμό, εξοικονόμηση ενέργειας, που επιτυγχάνεται με την τεχνική της ανάκλασης σημάτων από τον πομπό (φυτό) στον δέκτη (υπολογιστή) μέσω των κόμβων (αισθητήρων) μετάδοσης των πληροφοριών για τις ποσότητες νερού που χρειάζονται για την άρδευση.
Όπως αναφέρουν τα «Χανιώτικα Νέα» η τεχνολογία αυτή αναπτύχθηκε στο Τμήμα Ηλεκτρονικών Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης.Εμείς να προσθέσουμε τα μπράβο μας στην επιστημονική ομάδα και που για άλλη μία φορά απέδειξαν ότι είμαστε ικανοί για καινοτομία,δεν ξέρουμε οι πολιτικοί μας πότε θα καινοτομήσουν(κάποιοι θα μπορούσαν να μας εκπλήξουν ευχάριστα φεύγοντας από την χώρα).
defencenet

 

http://greeknation.blogspot.com/2011/12/blog-post_5960.html

Το σύστημα χειραγωγεί τις ειδήσεις και αποκρύπτει στοιχεία

Από την Τρίτη και μετά το μακελειό στη Λιέγη με τους πέντε νεκρούς (από τους οποίους τα τρία είναι παιδιά, μεταξύ τους κι μένα κοριτσάκι δύο ετών) και τους 130 τραυματίες, με δράστη τον μαροκινής καταγωγής Norodine Amrani, τα ΜΜΕ, σε συνεργασία με τους δίαυλους επικοινωνίας των κυβερνητικών υπηρεσιών του Βελγίου, προσπαθούν να μας παραπληροφορήσουν για το τι ακριβώς συνέβη στη Λιέγη. Τα όσα είπε στον Τύπο αρχικά ένας ανεκδιήγητος αξιωματούχος του υπουργείου Εσωτερικών του Βελγίου, εν ονόματι Peter Mertens, ότι η επίθεση δεν έχει σχέση με την τρομοκρατία, χωρίς να εξηγήσει τι εννοούσε, προκάλεσαν δικαιολογημένη οργή.

Επίσης, προσπαθούν συνεχώς και με ανακοινώσεις τους, χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί φυσικά καμία έρευνα επί του αιματηρού συμβάντος, να μας πείσουν ότι ο τύπος αυτός, δεν είχε θρησκευτικά κίνητρα. Φαίνεται ότι τον είχαν ρωτήσει πριν την επίθεση, αλλιώς δεν εξηγείται.

Μην απατάσθε: μιλάμε για το πιο παράλογο ρεσιτάλ πολιτικής ορθότητας και βλακείας, που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην κάλυψη των ειδήσεων. Κάποιοι αρνούνται να βάλουν μυαλό και εμμέσως έτσι, καλύπτουν μαζικά εγκλήματα. Κι ας έχουν προηγηθεί οι πολύνεκρες επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, στο μετρό της Μαδρίτης και στο μετρό του Λονδίνου.

Για να το δούμε λίγο αυτό το θέμα. Κατ’ αρχήν, είναι απαράδεκτο το ότι δεν μας είπαν την εθνοτική του καταγωγή και τη θρησκεία του, από την οποία σαφώς και θα μπορούσε να υπάρχει κίνητρο για την επίθεση. Ο τύπος επιτέθηκε αδιακρίτως σε πλήθος πολιτών, σε κεντρική Πλατεία, όπου θα διεξαγόταν χριστουγεννιάτικο παζάρι, το οποίο προσελκύει ετησίως πάνω από 1.500.000 επισκέπτες.

Αλλά, κατά τα άλλα, δεν ήταν τρομοκρατική επίθεση, λένε οι Βέλγοι ιθύνοντες! Και τι στο καλό ήταν, αφού από την άλλη μας λένε ότι δεν υπάρχει γνωστό ιστορικό ψυχικής διαταραχής; Απλά, μας λένε βλακείες και προσπαθούν να συσκοτίσουν την υπόθεση, για να μην υπονομευτεί η… πολυπολιτισμικότητα! Μια από τις ιερές αγελάδες του συστήματος, η οποία, μαζί με την ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου, αποτελούν τις απόλυτες προτεραιότητες των ιθυνόντων της ΕΕ και των γραφειοκρατών. Και τώρα, άρχισαν άλλα: ο δράστης φοβόταν ότι θα ξαναγύριζε στη φυλακή.

Ο μουσουλμάνος δράστης, στο σπίτι του οποίου βρέθηκε το πτώμα μιας 45χρονης γυναίκας, που είχε δολοφονηθεί από αυτόν το πρωί της επίθεσης στην Πλατεία Saint-Lambert, είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 58 μηνών (είχαν βρεθεί στην κατοχή του δέκα όπλα, 9.500 εξαρτήματα οπλικών συστημάτων, μεταξύ τους κι ένας εκτοξευτής ρουκετών, αλλά και 2.800 δενδρύλλια χασίς), είχε αφεθεί ελεύθερος υπό όρους μετά από 40 μήνες, ενώ είχε ξεκινήσει νέα διαδικασία εναντίον του με την κατηγορία του βιασμού (της πρώην φιλενάδας του, μιας νοσοκόμας εν ονόματι Perrin Balon).

Αλλά, ο τύπος τον προστατεύει και μετά θάνατον. Φυσικά, δεν έγινε το ίδιο με τον παράφρονα Ιταλό συγγραφέα Gianluka Casseri, ο οποίος δολοφόνησε εν ψυχρώ δύο Σενεγαλέζους μετανάστες στη Φλωρεντία και τραυμάτισε άλλους τρεις.

Εκεί, μάθαμε τα πάντα για εκείνον τον «ακροδεξιό» και «νεοναζί», όπως αποκλήθηκε, στον οποίο αποδόθηκαν πάραυτα «ρατσιστικά» κίνητρα χωρίς δεύτερη κουβέντα, ενώ η «έρευνα» τον «συνέδεσε» μέχρι και με την «δεξιά» (όπως αναφέρουν τα media με περιφρόνηση) κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι!
Φυσικά, ο Βορειοαφρικανός (από το Μαρόκο) δεν είχε ρατσιστικά κίνητρα, άσχετα αν έβαλλε με όπλα κατά των «απίστων», σκοτώνοντας ηλικιωμένες γυναίκες και παιδιά.
Αυτοί δεν έχουν ποτέ ρατσιστικά κίνητρα. Δεν προβλέπεται από την «πολιτικά ορθή» ανάλυση κάτι τέτοιο. Και θυμήθηκα τα βιβλία του David Horowitz και κυρίως εκείνο το «Hating whitey and another progressive causes», που αποκαλύπτει πως σκέφτονται ορισμένοι στη Δύση και κάνει τον αναγνώστη του να αντιληφθεί και πως και γιατί όλο το σύστημα κατάπιε τη γελοία fatwa που εκδόθηκε πρόσφατα επί ευρωπαϊκού εδάφους και απαγορεύει στις μουσουλμάνες να αγγίζουν… αγγούρια και μπανάνες και να κάνουν ποδήλατο μετά τα 13, ενώ απαγορεύει και στους συζύγους να κάνουν σεξ… γυμνοί!

Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν από τα «προοδευτικά» στην πλειοψηφία τους ΜΜΕ, που ως μη οφείλουν, συμμετέχουν ένθερμα στη διαδικασία της κοινωνικής μηχανικής, στην οποία επιδίδεται το σύστημα, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, στο πλαίσιο της διασφάλισης της απρόσκοπτης διακίνησης του κεφαλαίου, η οποία, σύμφωνα με νεοφιλελεύθερους δογματισμούς, προσκρούει στα εμπόδια που εγείρουν οι εθνικές κουλτούρες.

Δεδομένο θεωρείστε ότι αν η επίθεση στη Λιέγη δεν προκαλούσε αμηχανία στο «προοδευτικό» κατεστημένο, που βλέπει τα υποκείμενα της «στοργής» του να παρεκτρέπονται, η επίθεση στη Φλωρεντία θα συζητείτο επί ώρες, ενώ η προσπάθεια στοχοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών σχηματισμών με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην Ιταλία, θα συνεχιζόταν.
Φυσικά, κανείς εκ των «πυλώνων» του διεθνούς καθεστωτικού Τύπου, δεν στοχοποίησε ποτέ την κομμουνιστική αριστερά στην Ιταλία, για τις εξόφθαλμες σχέσεις της με τις αιμοσταγείς Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Ζούμε σε καιρούς ολοκληρωτικούς. Η κατευθυνόμενη ενημέρωση και η πλύση εγκεφάλου δίνουν και παίρνουν, όπως και η απόκρυψη ειδήσεων και βασικών στοιχείων στο ρεπορτάζ, ενώ τα media έχουν τεθεί στη διάθεση συγκεκριμένων ιδεολογικοπολιτικών & οικονομικών σκοπιμοτήτων.

Η ελευθερία έκφρασης περιορίζεται συνεχώς, με νομοθετήματα περί «εχθροπάθειας», ενώ ισχύει πλέον μόνο για συγκεκριμένους, με συγκεκριμένες απόψεις και σε συγκεκριμένα μέσα. Η φυλάκιση του Βρετανού ιστορικού Ντέιβιντ Ίρβινγκ, άσχετα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα γραφόμενά του, γελοιοποίησε το σύστημα.

Όμως, όλοι πλέον στη Γηραιά Ήπειρο γνωρίζουν και η απόπειρα μετατροπής της Ευρώπης σε Ευραβία, όπως ακριβώς την κατήγγειλε πριν από χρόνια η αείμνηστη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, δεν θα περάσει.

http://ellinonpaligenesia.blogspot.com/2011/12/blog-post_8108.html

Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδας - Πως και τι έγινε > Συγκλονιστικό άρθρο!!

*Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία» Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος: 

 Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής.

(Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες.                      «Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς ….».

«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό …. Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες ….», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. «Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στηνκυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.

Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου -ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της- ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή».Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.

«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό -αν όχι αποκλειστικό- στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.

2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.

Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε -και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε- να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.

Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς …. Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Oικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».

Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται

μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία -όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση- επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …;γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα …., Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.

πηγη

 

http://greeknation.blogspot.com/2011/12/o_18.html

Περίεργα φαινόμενα με ελληνικές πιστωτικές κάρτες στο εξωτερικό

Το φαινόμενο έχει κάνει την εμφάνιση του σε σχεδόν τακτική βάση το τελευταίο διάστημα κι από τη στιγμή που είναι σχεδόν επαναλαμβανόμενο παύει πλέον να παραπέμπει σε απλή σύμπτωση. Ο λόγος αφορά στη δυσκολία που αντιμετωπίζουν Έλληνες του εξωτερικού ή επισκέπτες από τη χώρα μας σε άλλα κράτη της Ευρωζώνης για να συναλλαγούν με πλαστικό χρήμα το οποίο έχει εκδοθεί στην Ελλάδα. Το τελευταίο διάστημα οι καταγγελίες για αρνήσεις αποδοχής πιστωτικής κάρτας, επειδή έχει εκδοθεί στη χώρα μας (δηλαδή, εκδότρια αρχή είναι κάποια ελληνική τράπεζα ή οργανισμός) πληθαίνουν, αν και προς το παρόν, τουλάχιστον, ο αριθμός τους δεν είναι τέτοιος που να προκαλεί επίσημη αντίδραση.

Ωστόσο, προκαλεί σκεπτικισμό και ανησυχία, από τη στιγμή μάλιστα που οι εν λόγω κάρτες είναι καθ όλα καλυμμένες και επ’ ουδενί προβληματικές. Κοινή είναι η αίσθηση ότι η τάση αυτή εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης οτιδήποτε ελληνικού, που αρχίζει να καλλιεργείται εδώ και μήνες στην Ευρώπη.
Ακόμα και σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα παρόμοια με τα ελληνικά. Εν προκειμένω, ενδεικτική είναι η ιταλική περίπτωση, η οποία, μέχρι να «σκάσει» ήταν κι από τις πιο σκληρές ως προς την αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος. Για την ιστορία και μόνο, αξίζει να αναφερθεί ότι οι ιταλικές τράπεζες ήταν από τις πρώτες σε όλη την Ευρωζώνη, που εκμηδένισαν την παρουσία ελληνικών ομολόγων στα χαρτοφυλάκια τους, αν και ποτέ δεν ήταν ιδιαιτέρως σημαντική.
Ήταν όμως μια ένδειξη του πως αντιλαμβάνονται την έννοια της συμπαράστασης σε μια δύσκολη συγκυρία. Εννοείται ότι τους συνέβη το ίδιο, όταν λίγους μετά «έσκασε» και το δικό τους πρόβλημα…
newscode

 

http://greeknation.blogspot.com/2011/12/blog-post_3067.html

Πως φτιάχτηκε η τούρκικη σημαία?..Τι σημαίνει η λέξη Γιουνάν?

Αν δεν ξέρετε, ορίστε η απάντηση:

Μάθημα Ιστορίας 1

Η Τούρκικη σημαία, και το αντίστοιχο "εθνικό σύμβολο" των Τούρκων, προέρχεται από ένα σύμβολο του Βυζαντίου, αλλά της αρχαιοελληνικής πόλης Βυζάντιον, που υπήρχε στην θέση της Κωνσταντινούπολης.

Αυτό το σήμα, που είναι πανάρχαιο και απαντάται ως λατρευτικό σύμβολο της θεάς Εκάβης, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου όταν ο Φίλιππος, πατέρας του Μεγαλέξανδρου, προσπάθησε να καταλάβει αυτή την πόλη, και μια νύχτα με συννεφιά, έστειλε πολεμιστές (σαν καταδρομική επιχείρηση) να περάσουν τα τείχη, για να αλώσουν την πόλη.

Ξαφνικά, εμφανίστηκε το φεγγάρι, οι εισβολείς έγιναν αντιληπτοί, και αποκρούστηκε η επίθεση.... Από τότε, και επειδή θεωρήθηκε ως θεϊκή βοήθεια προς την πόλη, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου.

Από εκεί έμεινε ως σύμβολο παραδοσιακά και στην Κωνσταντινούπολη, το βρήκε και ο Μωχάμεντ ο πορθητής (και οι επόμενοί του), και όπως χρησιμοποίησε τα πάντα που βρήκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να δώσει αυτοκρατορική χροιά στην πλιατσικολογική Οθωμανική κατάκτηση, το έκανε ένα σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας, και έτσι έμεινε ως μουσουλμανικό σύμβολο....

Η διπλανή φωτογραφία είναι από ένα κέρμα των Βυζαντίων και αν θα προσέξετε, το γράφει: ΒΥΖΑΝΤΙΩΝ

Αν ξέραμε την ιστορία μας, τουλάχιστον δεν θα ανεχόμασταν τα σημερινά ξεφτιλίκια...

Θα είχαμε τις απαιτούμενες απαντήσεις για όλες αυτές τις μα..... ..που μας σερβίρουν καθημερινά...






Μάθημα Ιστορίας 2

Όσοι γνωρίζουν τουρκικά ή έχουν επαφές με Τούρκους, ας τους ενημερώσουν!...

Να τους κάνουν επίσης γνωστό ότι, ενώ μας αποκαλούν Γιουνάνηδες (δηλαδή, Ίωνες) εξακολουθούν να κατέχουν την Ιωνία!!!!!


Αξίζει να το διαδώσετε!!!!!!!!!!!
Πηγή eglimatikotita.gr

http://ellinonpaligenesia.blogspot.com/2011/12/blog-post_7524.html