Τα κλεμμένα Γλυπτά του Παρθενώνα στον βυθό των Κυθήρων!

Στη θάλασσα των Κυθήρων παρέμειναν για δύο με τρία χρόνια, τα Γλυπτά του Παρθενώνα μετά την κλοπή τους από τον Έλγιν. Το πλοίο «Μέντωρ» -ιδιοκτησίας του λόρδου- που τα μετέφερε βυθίστηκε το 1802. Ο Έλγιν, μετά το ναυάγιο του «Μέντορα» είχε χρησιμοποιήσει Καλύμνιους ελεύθερους δύτες προκειμένου να ανελκύσει ό, τι μπορούσε από το πολύτιμο φορτίο του.

Περίπου δύο αιώνες αργότερα, το 1980, σε βάθος 20 μέτρων, μια ομάδα αρχαιολόγων του Ινστιτούτου Ενάλιων Αρχαιολογικών Ερευνών καταδύθηκε έξω από το λιμανάκι του Αβλέμονα στα Κύθηρα. Η έρευνα εντόπισε τα υπολείμματα του ναυαγίου, όπως σκεύη και αντικείμενα του πληρώματος, ένα ρολόι, σταματημένο στις 1:10 ή 2:05. Αυτή πρέπει να είναι και η ώρα της βύθισης του πλοίου, αφού ο γραμματικός του λόρδου Έλγιν αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι το πλοίο άρχισε να βυθίζεται τις πρώτες πρωινές ώρες.

Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί εννέα λίθινες άγκυρες, λείψανα ναυαγίων και πληθώρα αντικειμένων που αποτελούν σημαντικές πηγές πληροφόρησης για το εμπόριο και την ναυσιπλοΐα εκείνων των χρόνων!

«Το πλοίο ήταν ένα εμπορικό μπρίκι που είχε χρησιμοποιηθεί και ως πολεμικό. Από το σκαρί σώζεται τμήμα μήκους 11 μέτρων και πλάτους 5 μέτρων σε αρκετά καλή κατάσταση. Το υπόλοιπο έχει καταστραφεί. Οι σφουγγαράδες με εντολή του Έλγιν, για να μπουν μέσα στο πλοίο έπρεπε να καταστρέψουν τμήματα της ''κουβέρτας'' προκειμένου να ανασύρουν τα κιβώτια με τα Γλυπτά. Συνολικά ανασύρθηκαν 16 κιβώτια» ανέφερε ο αρχαιολόγος Δημήτρης Κουρκουμέλης μιλώντας στο Έθνος.

«Είχαν γίνει και παλαιότερα αποστολές με δεδομένη τη φημολογία ότι ίσως υπάρχουν ακόμα Γλυπτά από τον Παρθενώνα και οι αυτοψίες είχαν σκοπό να επιβεβαιωθούν ή να απορριφθούν οι πληροφορίες. Το 2009 πριν ανοίξει το Μουσείο της Ακρόπολης η Εφορεία πήγε στο ναυάγιο καθώς υπήρχαν φήμες για το 17ο κιβώτιο. Εκείνο που εντοπίσαμε ήταν σχιστολιθικές πλάκες με απολιθώματα ψαριών που αποτελούσαν μέρος από το φορτίο του πλοίου» συμπλήρωσε.

Οι έρευνες συνεχίστηκαν τα τελευταία χρόνια.

»Τα τελευταία χρόνια η έρευνα γίνεται με μεθοδικό τρόπο και συστηματική ανασκαφή στο ναυάγιο. Ολοκληρώθηκε η χαρτογράφηση του πλοίου με φωτομωσαϊκό και αποτελεί τη βάση για τις ανασκαφικές τομές και την έρευνα με αναρροφητήρα. Σταδιακά ανασύρθηκαν αντικείμενα του πληρώματος και των επιβατών του πλοίου όπως: μελανοδοχεία, σφραγιδόλιθος, πιάτα, κουτιά, νομίσματα, θραύσματα από αγγεία, πιστόλες, μπουκάλια κρασί κλπ».

»Πέρσι προχωρήσαμε την ανασκαφή λίγο έξω από το γνωστό σκαρί και εντοπίσαμε δύο τμήματα από αιγυπτιακά ανάγλυφα. Τα ένα είναι από άγαλμα φαραωνικής εποχής μάλλον της 8ης δυναστείας του 1300 π.Χ. και το δεύτερο από επιγραφή στον θεό Ρα της πτολεμαϊκής περιόδου.

»Ο ''Μέντωρ'' είχε περάσει από την Αλεξάνδρεια πριν έρθει στην Ελλάδα. Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα ανακτά αρχαιότητες από την ''περισυλλογή'' που γινόταν εκείνη την περίοδο. Eχουν μια ιδιαίτερη αξία, καθώς είναι τα πρώτα που ανελκύονται από το σύνολο των αρχαιοτήτων που ο Eλγιν και οι περί αυτόν είχαν πάρει από την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο» ανέφερε ο Δ. Κουρκουμέλης.

Oσο για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, όπως σημειώνει «η εκτίμηση είναι ότι έχουν όλα ανασυρθεί. Υπάρχει και η μαρτυρία του Ιταλού επιστάτη, ονόματι Λουιτζιέρι που ακολουθούσε τον Έλγιν, ο οποίος στο ημερολόγιό του σημειώνει ότι τα έβγαλαν όλα».

 defencenet.gr

Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/10/blog-post_48.html#ixzz3KsHLsmuk
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος

Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Αλέξανδρος αποτελούσαν μέρος στρατηγικού σχεδίου, που στόχο είχε την ανάμειξη του πληθυσμού και τον εξελληνισμό των κατακτημένων περιοχών. Εκτός από την ίδρυση αυτών των πόλεων, μια σειρά από οχυρώσεις και άλλου είδους έργα κατασκευάστηκαν με σκοπό να υποβοηθήσουν την αύξηση της παραγωγής, τη δημιουργία χερσαίων και υδάτινων εμπορικών δρόμων, και τη διατήρηση της ηρεμίας στις κατακτημένες περιοχές. 

Η πρώτη Αλεξάνδρεια που ιδρύθηκε, και συγχρόνως η πιο φημισμένη από όλες, ήταν η Αλεξάνδρεια η εν Αιγύπτω ( 331 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα για την ίδρυση μιας πόλης στο Δέλτα του Νείλου που θα έδινε στις μεσόγειες πόλεις της Αιγύπτου μια διέξοδο στη θάλασσα, με πρόσθετο σκοπό η καινούργια πόλη να αντικαταστήσει στην οικονομική ζώνη της ανατολικής Μεσογείου την Τύρο της Φοινίκης.


Ο Αλέξανδρος επέλεξε ο ίδιος το σημείο στο οποίο θα χτιζόταν η πόλη, ενώ επέβλεψε και τη σχεδίαση της. Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως ακριβώς την οραματίστηκε ο Αλέξανδρος, εξελίχτηκε σε σημαντικότατο λιμάνι και μεγάλο εμπορικό σταθμό, ενώ σύντομα αναδείχθηκε σε λίκνο του ελληνικού πολιτισμού.

Στα χρόνια του Αλέξανδρου αλλά και λίγο αργότερα εμφανίστηκαν και άλλες πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια. Οι ιστορικές πηγές της εποχής είναι πολύ φτωχές σε πληροφορίες γι’ αυτές τις πόλεις. Τα περισσότερα στοιχεία τα αντλούμε από μεταγενέστερους συγγραφείς, περιηγητές, ιστορικούς και γεωγράφους, που όμως δεν συμφωνούν ούτε ως προς τον αριθμό των πόλεων ούτε ως προς τη θέση στην οποία κατασκευάστηκαν, και σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε ως προς την ύπαρξη τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πληροφορίες για τις πόλεις συμφύρονται με μύθους και ιστορίες των λαών της Ανατολής. Το πιθανότερο, πάντως, είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν ίδρυσε καμία άλλη Αλεξάνδρεια πριν από τη μάχη στα Γαυγάμηλα, το 331 π.Χ.

Ακολουθεί μια παρουσίαση των πόλεων για τις οποίες υπάρχει κάποια ιστορική και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αρχαιολογική τεκμηρίωση σχετικά με την ύπαρξή τους. Στη συνέχεια παραθέτουμε τις πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια, που είτε ιδρύθηκαν μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη είτε οι σχετικές με την ύπαρξη τους πληροφορίες ελέγχονται ως μάλλον ανακριβείς.

1. Αλεξάνδρεια η εν Αρείοις

Ιδρύθηκε στη διάρκεια του έτους 330 π.Χ., όταν ο Αλέξανδρος εισέδυσε στην περσική σατραπεία Αρεία ή Αρία ( σημερινό Αφγανιστάν). Βρισκόταν κοντά στην πρωτεύουσα της επαρχίας, Αρτακόανα, που ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη Χεράτ. Πιθανολογείται πως ερείπια της βρίσκονται κάτω από τη μεσαιωνική ακρόπολη της σύγχρονης πόλης.

2. Αλεξάνδρεια η Προφθασία

Ιδρύθηκε το 330 π.Χ. στη Δραγγιανή, νότια της Φράδα ( σημερινό Φαράχ του Αφγανιστάν). Τοποθετείται βόρεια του ποταμού Ετύμανδρου (σημερινός Χέλμαντ). Η ίδρυση της δεν είναι επαρκώς στοιχειοθετημένη.

3. Αλεξάνδρεια η εν Αραχωσία

Ο Αλέξανδρος από την Αρεία κινήθηκε προς τη Δραγγιανή ( περιοχή ανάμεσα στο σημερινό Ιράν και Αφγανιστάν) και στη συνέχεια έφτασε στην Αραχωσία, πλησιάζοντας προς τους πρόποδες του Ινδικού Καυκάσου (Χίντου Κους). Εκεί ίδρυσε την Αλεξάνδρεια στην Αραχωσία, το χειμώνα του 330-329 π.Χ. Ο Αρριανός δεν αναφέρει πουθενά στοιχεία για την ακριβή τοποθεσία της πόλης και τον τρόπο εποικισμού της. Πολλοί ερευνητές την ταυτίζουν με τη σημερινή πόλη του Αφγανιστάν Κανταχάρ.

4. Αλεξάνδρεια η Εσχάτη ή παρά τον Ιαξάρτην

Αφού ο Αλέξανδρος διέσχισε την οροσειρά του Ινδικού Καυκάσου, έφτασε στη Σογδιανή και στην πόλη Μαρακάντα ( σημερινή Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν). Από εκεί συνέχισε βορειοανατολικά και, όταν έφτασε στον Ιαξάρτη ποταμό, αμυντικοί λόγοι τον ανάγκασαν να ιδρύσει μια πόλη, το 329 π.Χ., την οποία εποίκισε με ντόπιους και Έλληνες μισθοφόρους που είχε μαζί του. Είναι πολύ πιθανό μετά το θάνατό του η πόλη να άλλαξε όνομα από τον επόμενο κυρίαρχο της, τον Σέλευκο το Νικάτορα. Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη του Τατζικιστάν Χουντζάντ (πρώην Λενιμπάντ).

5. Αλεξάνδρεια η επί του Καυκάσου

Το καλοκαίρι του 327 π.Χ. ο Αλέξανδρος έφυγε από τη Σογδιανή και εισήλθε στη Βακτριανή , κινούμενος προς νότο, και στην Ινδία. Στην περιοχή των Παροπαμισάδων ίδρυσε μια νέα Αλεξάνδρεια, την επί Καυκάσου. Την εποίκισε με ντόπιους κατοίκους και βοηθητικό στρατιωτικό προσωπικό. Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στη σημερινή πόλη Μπαγκράμ του Αφγανιστάν.

6 και 7. Αλεξάνδρεια Νίκαια και Αλεξάνδρεια Βουκέφαλος

Μετά τη νίκη του στον ποταμό Υδάσπη ( σημερινός Γχέλουμ στο Πακιστάν, παραπόταμος του Ινδού), το καλοκαίρι του 326 π.Χ., ο Αλέξανδρος ίδρυσε δύο νέες πόλεις, μία στην αριστερή όχθη του ποταμού, τη Νίκαια, και μία στη δεξιά, τη Βουκέφαλο(σημερινό Γχέλουμ). Την επίβλεψη της ανέγερσης των δύο αυτών πόλεων την είχε ο Κρατερός. Οι δύο πόλεις λόγω των μουσώνων χρειάστηκαν γρήγορες επισκευές.

8. Αλεξάνδρεια η παρά τον Ακεσίνην ποταμόν ή παρά τον Ινδόν

Γνωρίζουμε ότι ο Αλέξανδρος ίδρυσε, το 325 π.Χ., μια πόλη κοντά στον ποταμό Ακεσίνη (σημερινός Χενάμπ του Πακιστάν). Την επίβλεψη της ανέγερσης είχε ο Ηφαιστίωνας. Δεν γνωρίζουμε όμως το όνομα που της δόθηκε. Ο Αλέξανδρος εγκατέστησε στην πόλη κυρίως ντόπιους, αλλά και αρκετούς μισθοφόρους που δεν επιθυμούσαν να συνεχίσουν. Ίσως τελικά η πόλη αυτή να ταυτίζεται με εκείνη που αναφέρει ο Διόδωρος και όχι ο Αρριανός, η οποία χτίστηκε στη συμβολή του ποταμού Ακεσίνη με τον Ινδό και είχε 10.000 κατοίκους. Την πόλη αυτή μερικοί την ταυτίζουν με την σημερινή πόλη Ουτς Σαρίφ του Πακιστάν.

8. Αλεξάνδρεια η Ωπιανή

Ο Αλέξανδρος ανέθεσε, το 326/325 π.Χ. στον Κρατερό να οχυρώσει την πρωτεύουσα των Μουσικανών. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρά και μετονόμασε(;) την πόλη σε Αλεξάνδρεια.

9. Αλεξάνδρεια Ραμπάκια

Την άνοιξη του 325 π.Χ. εισέβαλε στη χώρα των Ωρειτών. Εκεί ανακατασκεύασε την πρωτεύουσά τους, Ραμπάκια. Την επίβλεψη μάλιστα του έργου την ανέθεσε στον Ηφαιστίωνα και μετονόμασε την πόλη σε Αλεξάνδρεια. Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Μπέλα και βρίσκεται στο Μπαλουχιστάν.

10. Αλεξάνδρεια η εν Καρμανία

Ιδρύθηκε το 325 π.Χ. και τοποθετείται στο σημερινό Ιράν, στην περιφέρεια Κερμάν.

11. Αλεξάνδρεια η εν Σουσιανή

Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της άρδρευσης τω περιοχών κοντά στον ποταμό Ευφράτη και των ελών της αραβικής περιοχής, έχτισε ανάμεσα στις εκβολές του Ευφράτη και του Τίγρη , το 324 π.Χ., την τελευταία Αλεξάνδρεια. Αργότερα μετονομάστηκε σε Σελεύκεια η προς Ελαιώ, πόλη που παρέμεινε στο προσκήνιο μέχρι την εποχή των Σασσανιδών.

Εκτός από τις παραπάνω πόλεις υπάρχει μια πλειάδα άλλων πόλεων με το όνομα Αλεξάνδρεια, των οποίων η ύπαρξη δεν τεκμηριώνεται επαρκώς ή οι πληροφορίες για αυτές είναι συγκεχυμένες. Μερικές από τις πιο γνωστές ήταν οι ακόλουθες:

Αλεξάνδρεια στη Μακεδονία ή στη Θράκη ( η κατά Μέλανα κόλπο). Αναφέρεται ότι την έχτισε ο Αλέξανδρος το 342 π.Χ., χωρίς όμως να υπάρχει καμία απόδειξη γι’αυτό. Αν δεν πρόκειται για μια αντανάκλαση της ίδρυσης των Φιλίππων, πιθανόν να είναι η πόλη που αναφέρει ο Πλούταρχος ότι ίδρυσε ο Αλέξανδρος στη Θράκη με το όνομα Αλεξανδρούπολη( καμία σχέση με τη σημερινή πόλη).

Αλεξάνδρεια η εν Γρανικώ – Αλεξάνδρεια η Τρωάς.

Αλεξάνδρεια η παρά την Ισσόν ή της Κιλικίας. Η πόλη αυτή μας είναι γνωστή από τον Στράβωνα. Πιθανόν να πρόκειται για μετονομασία πόλης ή για πόλη που ξαναχτίστηκε στους ελληνιστικούς χρόνους για να θυμίζει τη μεγάλη μάχη. Σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Αλεξανδρέττα ή Ισκεντερούν.

Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου ή Ωξειανή. Χτίστηκε στη συμβολή του ποταμού Ώξου και του ποταμού Κόκχα. Ίσως ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη του Ουζμπεκιστάν Καρσί.

Τέλος, οι παρακάτω πόλεις δεν είναι σίγουρο ότι κάποτε ονομάζονταν «Αλεξάνδρεια». Πρόκειται για πόλεις οι οποίες στους ελληνιστικούς χρόνους ονομάζονταν είτε «Αντιόχεια» είτε «Σελεύκεια» :

Αλεξάνδρεια η Μαργιανή (σημερινό Τουρκμενιστάν). Ιδρύθηκε μάλλον από τους Σελευκίδες με το όνομα Αντιόχεια.

Αλεξάνδρεια η προς Πέρσας. Ίσως είναι η Αντιόχεια της Περσίδος. Υπήρχε σίγουρα πριν από το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. κοντά στο σημερινό Μπουσίρ.

Αλεξάνδρεια επί του ποταμού Τίγρη. Έχει ταυτοποιηθεί με τη Σελεύκεια του ποταμού Τίγρη. Ιδρύθηκε σίγουρα από τους Σελευκίδες.

Αλεξάνδρεια η εν Σκύθαις. Ιδρύθηκε κοντά στον ποταμό Ιαξάρτη, πιθανόν ανάμεσα στο 290 και το 280 π.Χ.

Αλεξάνδρεια της Μεσοποταμίας.

Αλεξάνδρεια η προς Λάτμον.


Read more  history-of-macedonia.com

Πηγή: theseus-aegean

www.schizas.com 

 Από το conspiracyfeeds 

Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/10/blog-post_5593.html#ixzz3KsGYun5N
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

"Η ενεργοποίηση του νερού για αποκρυφιστικούς σκοπούς"

Ο ποιητής Πίνδαρος σ' ένα στίχο του μάς λέει: "ΑΡΙΣΤΟΝ ΜΕΝ ΥΔΩΡ" και πράγματι το νερό είναι από όλα τα δώρα του θεού το πολυτιμότερο. Ωστόσο, πέρα από τα γνωστά ευεργετήματα του νερού, υπάρχουν και κάποιες άλλες άγνωστες, ίσως, ιδιότητές του, μιας και η δομή του, επηρεάζεται ανάλογα με τα συναισθήματα των ανθρώπων.

Συγκεκριμένα οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μόρια του νερού λειτουργούν σαν κύτταρα μνήμης και επιδρούν στο σώμα και την ψυχή.
Επίσης στον αποκρυφισμό τα μαγικά λόγια (ξόρκια) και οι κραδασμοί από τους διάφορους ύμνους, καθιστούν το νερό ενεργό προσδίδοντας μυστικιστικές δυνατότητες και προστασία.

Κάθε κραδασμός είναι μια μορφή ενέργειας. Έτσι, οι ηχητικές δονήσεις (κραδασμοί) παράγουν κι αυτοί με τη σειρά τους, κάποια μορφή ενέργειας. Οι συντονισμένες δονήσεις, λοιπόν, από τους αποκρυφιστές που έχουν πλήρη γνώση του αντικειμένου, παράγει ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Τα κύματα αυτά διαμέσου του νερού, που είναι στενά συνδεδεμένο με το συναίσθημα και τις ευαισθησίες, ενεργοποιούν το αστρικό σώμα του ανθρώπου. Δηλαδή, ακριβώς εκεί όπου βρίσκεται το συναισθηματικό μέρος του λήπτη, παράγοντας ηθελημένα αποτελέσματα. Με άλλα λόγια το αστρικό σώμα επειδή σχετίζεται με μία από τις πλέον πολυσυζητημένες ικανότητες του ανθρώπου, που είναι ευρέως γνωστή με την ονομασία «αστρική προβολή». Σε αυτή την περίπτωση το συναισθηματικό μέρος μετατοπίζεται από τον φυσικό στον αστρικό φορέα οπότε υπάρχει η δυνατότητα μετάβασης στο αστρικό επίπεδο ή κόσμος της επιθυμίας (Δεν θα επεκταθώ περισσότερο).

Σε όλους τους λαούς του κόσμου έχουν αναπτυχθεί, από αρχαιοτάτων ετών, ειδικές τεχνικές για την πλήρως ελεγχόμενη επίτευξη αυτής της ικανότητας. Η ικανότητα της αστρικής προβολής και επικοινωνίας σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρείται ως ένα μέσο για εκπλήρωση προσωπικών επιδιώξεων και περιέργειας. Η χρήση της με αυτόν τον τρόπο εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για όποιον απερίσκεπτα επιλέγει να εξασκεί την τεχνική της.

Του Ν. ΑΡΓΥΡΙΟΥ
http://argybooks.blogspot.gr
http://www.katohika.gr

http://periergaa.blogspot.gr

Πηγή: http://www.awakengr.com/2012/08/blog-post.html#ixzz3KsGEGJeR
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Ελεύθερη Ενέργεια Για Όλους: O Νέος «Απαγορευμένος Καρπός»

«Ο μόνος λόγος που δεν έχουμε ακόμη αυτοκίνητα, που κινούνται με εναλλακτικό τρόπο,
είναι πολιτικός, δεν είναι επιστημονικός».
John O’ Malley Bockris, φυσικός

Φανταστείτε μια συσκευή μικρού μεγέθους που θα παράγει όλη την ποσότητα του ηλεκτρισμού που χρειάζεται το σπίτι σας, χωρίς καλώδια, λογαριασμούς και μόλυνση…

Φανταστείτε την πόλη σας χωρίς καυσαέρια, γιατί τα αυτοκίνητα θα καίνε…υδρογόνο και θα αφήνουν ως κατάλοιπο σταγονίδια νερού, που θα νοτίζουν ελαφρώς τους δρόμους… Φανταστείτε τρένα, αεροπλάνα και πλοία να κινούνται με απίστευτες ταχύτητες χωρίς να καταναλώνουν ορυκτά καύσιμα… Φανταστείτε μικρούς σταθμούς Ψυχρής Σύντηξης να προμηθεύουν την ενέργεια που χρειάζεται η βιομηχανία χωρίς τον κίνδυνο πυρηνικού ατυχήματος… Φανταστείτε έναν κόσμο με μηδέν μόλυνση του περιβάλλοντος, όπου ο καθένας θα μπορεί να αντλεί ελεύθερα την ενέργεια που χρειάζεται με ελάχιστο κόστος…

Επιστημονική φαντασία; Όχι, πρόκειται για τον κόσμο της Ελεύθερης Ενέργειας, τον οποίο οραματίζονται εκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη μας. Από τον 19ο αιώνα πρωτοπόροι εφευρέτες, όπως ο μεγαλοφυής Νίκολα Τέσλα, είχαν πειστεί πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό και αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ενεργειακή απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Σήμερα εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, επιστήμονες, ερευνητές και εφευρέτες ακολουθούν το παράδειγμα του Τέσλα και αγωνίζονται σκληρά για να φέρουν την Ελεύθερη Ενέργεια στον κόσμο μας.

Οι ερευνητές και οι θεωρητικοί της Ελεύθερης Ενέργειας πιστεύουν πως ίσως θα μπορούσαν να ανοίξουν μια πύλη σε μια πηγή ανεξάντλητης ενέργειας, προσιτή στον καθένα μας και μάλιστα χωρίς περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Οραματίζονται μια μέρα που οι άνθρωποι δεν θα ανησυχούν πλέον για την εξασφάλιση της ενέργειας που χρειάζονται ούτε κι αν ο αέρας είναι καλός για να τον αναπνεύσουν. Έναν νέο κόσμο ενεργειακά αυτάρκη, όπου δεν θα υπάρχει λόγος να πολεμάμε για το πετρέλαιο…

Πειράματα του Νίκολα Τέσλα στο Κολοράντο Σπρινγκς (1899) για την Ασύρματη Μεταφορά Ενέργειας. (εικόνα επάνω)
.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ»; Στις αρχές του 21ου αιώνα ο άνθρωπος έχει καταντήσει «κυνηγός απολιθωμάτων». Σκάβει διαρκώς τα σπλάχνα της Γης αναζητώντας ορυκτά καύσιμα, απομεινάρια δηλαδή οργανισμών που έζησαν και πέθαναν πριν από εκατομμύρια χρόνια. Προσπαθεί να ικανοποιήσει μ’ αυτά τα «απολιθώματα» την άσβεστη ενεργειακή του πείνα. Το μόνο που καταφέρνει όμως είναι να εκλύει στην ατμόσφαιρα της Γης επιβλαβή αέρια, προκαλώντας αποσταθεροποίηση στο παγκόσμιο κλίμα.

Το ενεργειακό μοντέλο, πάνω στο οποίο βασίζεται η ανθρωπότητα, έχει φθάσει στα όρια του. Τα ορυκτά καύσιμα (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) έχουν αποδειχθεί βρώμικα, ακριβά και αναποτελεσματικά. Η πολλά υποσχόμενη πυρηνική ενέργεια έχει απογοητεύσει τους πάντες εξ αιτίας του υψηλού κόστους και της επικινδυνότητας της. Και οι λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ηλιακή, αιολική και γεωθερμική ενέργεια) δεν έχουν ακόμη σταθεί στο ύψος των προσδοκιών που είχαμε γι αυτές. Το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας παραμένει άλυτο, όπως άλυτο παραμένει και το πρόβλημα της οικολογικής καταστροφής του πλανήτη μας.

Για πρώτη φορά εδώ και τρία εκατομμύρια χρόνια υπάρχει τόσο μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα επικίνδυνα συγκεντρωμένη στην ατμόσφαιρα μας. Το γεγονός αυτό οδηγεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη μας.

Το όρος Κιλιμάντζαρο είναι ένα από τα λίγα σημεία του Ισημερινού με πάγο και χιόνι. Όμως τα τελευταία δώδεκα χρόνια τουλάχιστον το 1/3 των χιονιών του Κιλιμάντζαρο, που βρίσκεται στην Τανζανία της Αφρικής, έχουν λιώσει. Τον Σεπτέμβριο του 2001 η Διακυβερνητική Επιτροπή για τις Κλιματικές Αλλαγές (IPCC) εκτίμησε ότι έως το έτος 2100 η μέση θερμοκρασία της Γης θα αυξηθεί μέχρι και 5,8 °C σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Ο πλανήτης όπως τον ξέρουμε δεν θα υπάρχει. Οι πάγοι των πόλων θα λιώσουν και η Σιβηρία θα μετατραπεί σ’ έναν απέραντο βαλτότοπο.

Στον Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα απειλήσει να καταπιεί νησιά αλλά και κράτη ολόκληρα, όπως για παράδειγμα το παράκτιο Μπαγκλαντές. Οι έρημοι θα επεκταθούν και θα καταπιούν τις εναπομείνασες γόνιμες εκτάσεις της υποτροπικής ζώνης. Η Ελλάδα θα αποκτήσει κλίμα βόρειας Αφρικής. Εκτεταμένες πλημμύρες, ξηρασίες και ξαφνικοί τυφώνες θα πλήξουν τεράστιες περιοχές του πλανήτη μας. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα μεταβληθούν σε περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Ακραία περιβαλλοντικά φαινόμενα θα γίνουν ο κανόνας. Η άνοιξη και το φθινόπωρο θα είναι απλώς μια ρομαντική ανάμνηση…

Όλες αυτές οι κλιματικές αλλαγές προκαλούνται από τη χρήση των ορυκτών καυσίμων. Για να σταματήσει η επικείμενη κατάρρευση του παγκόσμιου κλίματος, το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου πρέπει να κατακρατηθούν στο υπέδαφος, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να στραφούμε επειγόντως σε καθαρές και ανεξάντλητες πηγές ενέργειας, δηλαδή στην Ελεύθερη Ενέργεια.

H λεγόμενη Ελεύθερη Ενέργεια ή Νέα Ενέργεια δεν αφορά μονάχα τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως είναι η ηλιακή θερμότητα, η ενέργεια από τα φωτοβολταϊκά τόξα, η αιολική ενέργεια, η καύση των απορριμμάτων, η χρήση βιομάζας, η γεωθερμική ενέργεια… Η Ελεύθερη Ενέργεια είναι η άφθονη, φθηνή και καθαρή ενέργεια, που μπορεί να αντληθεί από διάφορες πηγές και με διάφορους τρόπους. Μπορεί να αντληθεί με τις Συσκευές Ελεύθερης Ενέργειας (Free Energy Devices), που συλλέγουν ενέργεια από πηγές που δεν αναγνωρίζονται από την παραδοσιακή Φυσική.

Η Ελεύθερη Ενέργεια μπορεί να παραχθεί από την Ενέργεια του Μηδενικού Σημείου (Zero PointEnergy), την Ψυχρή Σύντηξη (Cold Fusion), την καύση του υδρογόνου, την υδροκαταλυτική δύναμη του υδρογόνου (Hydrocatalytic Hydrogen Power), τις δυναμικές δίνες (Vortex), τις συσκευές περιστρεφόμενων μαγνητών (Rotating-Magnet Devices), τους μαγνήτες στερεής κατάστασης (Solid-State Magnets) καθώς και από άλλες εξωτικές ενεργειακές τεχνολογίες.

Υπάρχει μια ασυνήθιστη συλλογή τεχνολογιών Ελεύθερης Ενέργειας (Free Energy Technologies), και αρκετοί πρωτοπόροι αφιέρωσαν τη ζωή τους στην έρευνα και στην ανάπτυξη τους. Ωστόσο το ενεργειακό κατεστημένο έχει εξαπολύσει έναν ακήρυχτο πόλεμο ενάντια σε όλους όσους οραματίζονται μια ενεργειακά απελευθερωμένη ανθρωπότητα.

Η συσκευή Ελεύθερης Ενέργειας Testa Distatica, που ανέπτυξε ένας Ελβετός εφευρέτης τη δεκαετία του 1980, μπορεί να παράγει ηλεκτρική ενέργεια δεσμεύοντας τα ελεύθερα ηλεκτρόνια της ατμόσφαιρας! (εικόνα επάνω)
.
Ο ΝΕΟΣ «ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΡΠΟΣ» Η Ελεύθερη Ενέργεια είναι κάτι το απαγορευμένο από το επιστημονικό και οικονομικό σύμπλεγμα συμφερόντων, που διαχειρίζεται σήμερα την ενεργειακή μοίρα του πλανήτη μας. Αυτό το ενεργειακό κατεστημένο δεν φαίνεται διατεθειμένο να θυσιάσει τα εύκολα κέρδη του για να αποφευχθεί το περιβαλλοντικό κόστος. Δεν ενδιαφέρεται για πολιτικές «κατάσχεσης» του διοξειδίου του άνθρακα ούτε καν μείωσης των επιβλαβών εκπομπών του. Επιθυμεί αντίθετα τη διατήρηση του σημερινού συγκεντρωτικού ενεργειακού μοντέλου όσο αυτό απαιτείται για να αποσβεσθούν οι επενδύσεις και να αντληθούν τα προσδοκώμενα κέρδη.

Η οικολογική σωτηρία του πλανήτη μας αποτελεί «ψηλά γράμματα», δυσανάγνωστα για τα υψηλόβαθμα στελέχη των πετρελαιο-βιομηχανικών επιχειρήσεων, που χορεύουν στο ρυθμό των δισεκατομμυρίων δολαρίων. Γι’ αυτούς αξία έχουν μόνον τα κέρδη και τα μερίδια διείσδυσης τους στις αγορές. Μας δίνουν σημασία, όχι επειδή διαθέτουν κάποια ψήγματα ανθρωπισμού, αλλά επειδή μας υπολογίζουν σαν καταναλωτές. Από αυτή την άποψη η κατανάλωση είναι η δύναμη μας!

Η δύναμη είναι στα χέρια μας! Η πραγματική δύναμη, γιατί η οικονομική δύναμη συγκεντρώνεται συνεχώς στα χέρια όλο και πιο λίγων, που αδιαφορούν για τους πολλούς. Η ελίτ, ακόμη κι αν πρόκειται για επιστήμονες ή διανοούμενους, αδιαφορούν για τις μάζες. Σε γενικές γραμμές υποστηρίζουν τη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος, επειδή και οι ίδιοι είναι προϊόντα αυτού του συστήματος.

Πολλοί μάλιστα συντηρούνται οικονομικά κι απ’ αυτό. Σχεδόν το 50% των επιστημόνων του κόσμου είναι άμεσα ή έμμεσα αναμεμειγμένοι στην έρευνα και ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Αν μονάχα το 10% των επιστημόνων ασχολούνταν με έρευνες πάνω σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, πολύ γρήγορα θα είχαμε θεαματικά αποτελέσματα και μια σειρά από προτεινόμενες λύσεις. Αν η ελίτ εστίαζε την προσοχή, τα επιστημονικά, τεχνολογικά και οικονομικά μέσα που διαθέτει, στο να φέρει την Ελεύθερη Ενέργεια στον πλανήτη μας, θα μπορούσαμε ήδη να μιλάμε για έναν νέο πλανητικό πολιτισμό.

Όμως η επιστημονική ελίτ έχει συμπράξει με τα μονοπωλιακά ενεργειακά συμπλέγματα συμφερόντων και καρπώνεται σημαντικά οφέλη από τη διατήρηση του σημερινού συγκεντρωτικού ενεργειακού συστήματος. Για το σκοπό αυτό καλλιεργεί και πολλούς μύθους που αποπροσανατολίζουν τις μάζες. Η σπανιότητα των ενεργειακών πόρων είναι ένας από τους μύθους που καλλιεργεί έντεχνα το παγκόσμιο ενεργειακό κατεστημένο, και η επιστημονική ελίτ που το στηρίζει. Η ενέργεια πρέπει να είναι σπάνια για να στοιχίζει! Η πραγματικότητα όμως είναι πως ο πλανήτης μας και το σύμπαν γενικότερα είναι πλούσιο σε ενεργειακούς πόρους. Η ενέργεια βρίσκεται παντού και σε αφθονία, είναι όμως «απαγορευμένη».

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Η πορεία της ανθρωπότητας προς την Ελεύθερη Ενέργεια δεν είναι μια ασφαλής και προδιαγεγραμμένη διαδρομή πάνω σε συγκεκριμένες ράγες. Είναι μια πορεία δύσκολη και προβληματική. Παρά τις τεχνολογικές δυνατότητες και τις προωθημένες έρευνες μιας χούφτας πρωτοπόρων, τίποτε δεν εγγυάται πως θα φθάσουμε σύντομα σε ένα φωτεινό ενεργειακό μέλλον, απαλλαγμένο από βρώμικα και αναποτελεσματικά καύσιμα. Υπάρχουν πολλοί εχθροί που καραδοκούν. Υπάρχουν δυνάμεις που εμποδίζουν την ενεργειακή μας απελευθέρωση. Υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να μας κρατήσουν δέσμιους του παραδοσιακού ενεργειακού μοντέλου.

Η ύπαρξη μιας οργανωμένης παγκόσμιας συνωμοσίας κατά της Ελεύθερης Ενέργειας δεν είναι κάτι το αποδεδειγμένο. Εκείνο όμως που θεωρείται βέβαιο είναι πως υπάρχουν δυνάμεις και «ομάδες ειδικών συμφερόντων», τα κοινώς αποκαλούμενα λόμπι, που δεν βλέπουν με καλό μάτι την αλλαγή του σημερινού ενεργειακού μοντέλου, άσχετα αν καταστρέφει το περιβάλλον του πλανήτη μας και είναι ολοφάνερα σπάταλο και αντιπαραγωγικό. Αυτές οι κλειστές ομάδες ασκούν μεγάλη επιρροή στις κυβερνήσεις, αναγκάζοντας τες να υιοθετήσουν εχθρική στάση απέναντι στις νέες ενεργειακές τεχνολογίες και στους πρωτοπόρους της Ελεύθερης Ενέργειας.

Από την πλευρά τους οι κυβερνήσεις έχουν και τους δικούς τους λόγους για να βλέπουν την Ελεύθερη Ενέργεια ως απειλή για τη σταθερότητα του συστήματος. Κυβερνήσεις και λόμπι συμπτύσσουν συχνά κοινό μέτωπο κατά της Ελεύθερης Ενέργειας. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα, που δείχνει πως μια συντεχνία κατάφερε να πείσει τη γαλλική κυβέρνηση να φορολογήσει το ηλιακό φως!

Πριν ανακαλυφθούν τα φθηνά και ανθεκτικά τζάμια, μόνον τα πλουσιότερα μέλη της γαλλικής αριστοκρατίας είχαν τη δυνατότητα να πληρώνουν για γυάλινα παράθυρα στις κατοικίες τους. Ωστόσο, αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση τα γυάλινα παράθυρα έγιναν διαθέσιμα στο εμπόριο κι έτσι η ανερχόμενη μεσαία τάξη έκτιζε πλέον τα σπίτια της με μεγάλα παράθυρα από γυαλί. Το γεγονός αυτό είχε πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στις δουλειές και στις τσέπες των παραδοσιακών παρασκευαστών κεριών. Προηγουμένως, τα σκοτεινά δίχως παράθυρα σπίτια σήμαιναν μια σταθερή πελατεία γι’ αυτούς.

Όμως πλέον, τα μεγάλα γυάλινα παράθυρα επέτρεπαν το φως του ήλιου να εισχωρεί στο εσωτερικό του σπιτιού για περισσότερες ώρες την ημέρα. Οι Γάλλοι παρασκευαστές κεριών αντέδρασαν. Ζήτησαν από τη νέα γαλλική κυβέρνηση να περάσει έναν ειδικό νόμο για τη φορολογία των ιδιοκτητών κατοικιών. Ο νόμος αυτός προέβλεπε έναν φόρο, που θα ήταν ανάλογος με το αριθμό και το μέγεθος του κάθε παραθύρου. Ο φόρος κατάφερε να περάσει και μ’ αυτόν τον τρόπο το λόμπι των παρασκευαστών κεριών μπόρεσε να φορολογήσει το ηλιακό φως!

Πως όμως κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο για κάτι τόσο παράλογο; Ένας φυσικός εξηγεί: «Η συντεχνία υποστήριξε πως τα μεγάλα παράθυρα ήταν ένα αριστοκρατικό τέχνασμα. Έκαναν τα σπίτια πιο κρύα το χειμώνα και πιο ζεστά το καλοκαίρι. Ήταν εύθραυστα και ανασφαλή. Το ηλιακό φως ήταν κακό για την υγεία… Τα μεγάλα παράθυρα προκαλούσαν ατυχήματα, αρρώστιες και κλοπές… Η συντεχνία των Γάλλων παρασκευαστών κεριών ουσιαστικά δεν έκανε τίποτε το διαφορετικότερο απ’ ότι κάνουν σήμερα διάφορες ‘’ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος’’: παρεμποδίζουν την αντικατάσταση των πανάκριβων παραδοσιακών, βρώμικών και απαρχαιωμένων πηγών ενέργειας, από νέες καθαρές, φθηνές και φυσικές πηγές ενέργειας».

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ίσως να μην βρίσκεται στους εχθρούς της Ελεύθερης Ενέργειας και σε μια κάποια «παγκόσμια συνωμοσία» αλλά στην ανωριμότητα της ίδιας της σημερινής ανθρώπινης κοινωνίας. Ο Toby Grotz από το Κολοράντο, ένας μηχανικός και οργανωτής πολλών συνεδρίων για τις νέες ενεργειακές τεχνολογίες, δεν πιστεύει πως η καταστολή της Ελεύθερης Ενέργειας είναι μια «οργανωμένη συνωμοσία».

Πιστεύει αντίθετα πως το πρόβλημα προέρχεται από μας τους ίδιους, από την αντίσταση μας στην αλλαγή: «Το συλλογικό μας ασυνείδητο δεν έχει ακόμη αποφασίσει να κάνει ένα κβαντικό άλμα προς την Ελεύθερη Ενέργεια… Το συλλογικό μας ασυνείδητο έχει κρίνει πως είναι σωστό να ελέγχει τη φωτιά, τον τροχό, την ατμομηχανή, τους ηλεκτρικούς κινητήρες, την πυρηνική ενέργεια –όλα αυτά τα μικρά τεχνολογικά άλματα, που καθόρισαν την εξέλιξη μας, προέρχονται από την απόφαση του συλλογικού μας ασυνείδητου, που κάποια στιγμή είπε: ‘’Εντάξει, είναι η στιγμή να το κάνουμε αυτό. Τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε».

Ίσως τελικά οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ελεύθερης Ενέργειας να είμαστε εμείς οι ίδιοι! Όσο πιο έμπειροι γινόμαστε, άλλο τόσο γινόμαστε και φοβητσιάρηδες. Οι σημερινοί άνθρωποι φοβούνται όλο και περισσότερο να εκτεθούν, να ανοιχτούν προς το άγνωστο. Με το φόβο όμως και τη συντηρητικότητα είναι αδύνατον να απελευθερωθεί ενεργειακά η ανθρωπότητα.

Η Ελεύθερη Ενέργεια θα μπορούσε να γίνει η κινητήριος δύναμη μιας φωτισμένης κοινωνίας και όλοι γνωρίζουμε πως σημερινές ανθρώπινες κοινωνίες κάθε άλλο παρά «φωτισμένες» είναι. Το ζήτημα όμως είναι πως δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε να «ωριμάσει» πνευματικά ο άνθρωπος για να εξαπολυθεί η Ελεύθερη Ενέργεια. Μέρα με την ημέρα ο ζωντανός πλανήτης μας καταρρέει οικολογικά και η Ελεύθερη Ενέργεια είναι ένας τρόπος να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφική διαδικασία. Το ιδανικότερο θα ήταν η ανθρωπότητα να ωριμάσει ταυτόχρονα με την εξαπόλυση της επόμενης πλανητικής επανάστασης. Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει προηγουμένως να συνειδητοποιήσουμε πως η δύναμη βρίσκεται στα χέρια μας. Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο Peter Lindemann: «Η πηγή της Ελεύθερης Ενέργειας βρίσκεται μέσα μας. Θα βγει στην επιφάνεια αν εκφράσουμε ελεύθερα τον εαυτό μας».

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ! Αναμφίβολα η Ελεύθερη Ενέργεια δεν είναι ούτε οικονομικό, ούτε τεχνολογικό ζήτημα. Δεν είναι ζήτημα ανεύρεσης οικονομικών πόρων και νέων τεχνολογιών. Αυτά ήδη υπάρχουν. Η αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου της ανθρωπότητας είναι πάνω απ’ όλα ζήτημα πολιτικό, και γι’ αυτό η επερχόμενη ενεργειακή επανάσταση είναι στη βάση της πολιτική και οικολογική.

Η ανθρωπότητα σε γενικές γραμμές θα ωφεληθεί από την επερχόμενη ενεργειακή επανάσταση, αλλά ορισμένα άτομα και ομάδες «ειδικών συμφερόντων» (λόμπι), όχι. Οι δυνάμεις που αντιστρατεύονται στην ενεργειακή επανάσταση περιλαμβάνουν αυτούς που ελέγχουν την παραγωγή, διακίνηση, επεξεργασία και εμπορική εκμετάλλευση των ορυκτών καυσίμων. Επίσης και το στρατιωτικο-βιομηχανικό κατεστημένο, που βλέπει τη θάλασσα της Νέας Ενέργειας ως πηγή ανταγωνιστικών προϊόντων και όπλων. Όμως οι όποιες αντιδράσεις τους μπορούν να καμφθούν αν θέλουμε πραγματικά να διεκδικήσουμε ένα ελεύθερο μέλλον.

Πρέπει να πιστέψουμε πως το μέλλον μας αφορά, δεν είναι απλώς «άλλη χώρα». Αν το πιστέψουμε, τότε μια «πράσινη χιλιετία» θα ανατείλει στον πλανήτη μας. Για πρώτη φορά στην ιστορία του πολιτισμού μας γνωρίζουμε με λεπτομέρειες, χάρη στα περίπλοκα μαθηματικά μοντέλα και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που έχουμε στη διάθεση μας, το ακριβές μέγεθος της βλάβης που προκαλούμε στο περιβάλλον και γενικά στον πλανήτη μας. Και για πρώτη φορά στην ιστορία μας έχουμε τη δύναμη να την αντιστρέψουμε. Το έγκλημα μας είναι έτσι διπλό!

..κι όμως η λύση υπάρχει! Υπάρχουν πολλοί ερευνητές, που έχουν αναπτύξει και κατασκευάσει εναλλακτικά συστήματα παραγωγής ενέργειας. Ωστόσο όλοι τους ανεξαιρέτως έχουν κρατηθεί στην αφάνεια και οι συσκευές τους εξαφανιστεί από τα συμφέροντα δισεκατομμυρίων δολαρίων που έχουν επιβάλει τα σημερινά μονοπώλια. Το πανίσχυρο πετρελαιο-αυτοκινητιστικό σύμπλεγμα συμφερόντων, που ελέγχει ένα τεράστιο τμήμα της παγκόσμιας οικονομίας, εξουδετερώνει συστηματικά κάθε ανεξάρτητη προσπάθεια για την ανακάλυψη και κατασκευή εναλλακτικών συστημάτων παραγωγής ενέργειας, εξωθώντας τους οραματιστές εφευρέτες στην απόγνωση. Στόχος αυτού του πολιτικοοικονομικά πανίσχυρου συμπλέγματος συμφερόντων είναι να κρατηθεί η ανθρωπότητα «ενεργειακά σκλαβωμένη», αιχμάλωτη των παραδοσιακών ενεργειακών μονοπωλίων, άσχετα αν το τίμημα είναι μια βαριά άρρωστη βιόσφαιρα και μια ανθρωπότητα χωρίς μέλλον.

Το παρήγορο πάντως είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ευαισθητοποιημένοι κυρίως από την «οικολογική Χιροσίμα» που λαμβάνει χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας, επιθυμούν την αλλαγή του σημερινού συγκεντρωτικού ενεργειακού μοντέλου, που βασίζεται στα βρώμικα ορυκτά καύσιμα. Αρχίζουν να βλέπουν λοιπόν τα ορυκτά καύσιμα περισσότερο ως αναγκαία «γέφυρα» για το πέρασμα στην Ελεύθερη Ενέργεια και όχι ως λύση στο ενεργειακό πρόβλημα. Αντιλαμβάνονται ωστόσο πως αυτή η ενεργειακή μετάβαση θα είναι μια αργή διαδικασία.

Το πρόβλημα βρίσκεται στην κεκτημένη ταχύτητα της οικονομίας των ορυκτών καυσίμων. Σήμερα όλο ο πλανήτης τρέχει στον ιλιγγιώδη ρυθμό της κατανάλωσης αυτών των καυσίμων και οι επενδύσεις που έχουν γίνει σ’ αυτόν το χώρο είναι της τάξεως των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων Ευρώ. Όσοι έχουν πραγματοποιήσει αυτές τις επενδύσεις θέλουν απόσβεση, θέλουν τα κέρδη τους.

Είναι ευνόητο λοιπόν πως η ενεργειακή μετάβαση δεν μπορεί να γίνει από μια στιγμή στην άλλη. Είναι σαν να σταματάς ένα τρένο, που τρέχει με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Ακόμη κι αν «τραβήξεις φρένο» θα χρειαστεί αρκετά μεγάλη απόσταση ώστε το τρένο να ακινητοποιηθεί. Άσε που το ταρακούνημα, μπορεί να είναι και τραυματικό.

Η λύση δεν βρίσκεται στο απότομο «φρενάρισμα» της οικονομίας των ορυκτών καυσίμων. Αυτό ίσως δημιουργήσει ένα ανεπανόρθωτο σοκ. Η λύση βρίσκεται στη δρομολόγηση ενός νέου τρένου, αυτού των νέων ενεργειών, που θα κυλά σε παράλληλες ράγες με το παραδοσιακό τρένο των ορυκτών καυσίμων. Σταδιακά, εν’ όσο αυτά τα δύο τρένα θα κινούνται παράλληλα, η ανθρωπότητα θ’ αρχίσει να επιβιβάζεται καθ’ οδόν στο τρένο της Ελεύθερης Ενέργειας αδειάζοντας το τρένο των ορυκτών καυσίμων κι εγκαταλείποντας το στην άβυσσο της ιστορίας.

Οι επιστήμονες μας διαβεβαιώνουν ότι πλέουμε μέσα σε έναν ωκεανό ενέργειας και το αποδεικνύουν στην πράξη με τις συσκευές Ελεύθερης Ενέργειας που έχουν κατά καιρούς κατασκευάσει. Η πλήρης ενεργειακή αυτονομία δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο, αλλά μια απλή αρχή που μπορεί να επιτευχθεί από τον οποιονδήποτε. Η ενεργειακή απελευθέρωση από κάθε είδους μονοπωλιακά συμφέροντα θα αποτελέσει τη βάση της πραγματικής δημοκρατίας. Όσο ο άνθρωπος καθυστερεί και δεν εκμεταλλεύεται τον ενεργειακό ωκεανό που τον περιβάλλει, θα παραμείνει σκλάβος, παγιδευμένος σε βρώμικες και αναποτελεσματικές ενεργειακές τεχνολογίες. Μόνον η συνειδητοποίηση των εκπληκτικών δυνατοτήτων που ανοίγονται μπροστά μας και η θέληση για ρήξη με το ενεργειακό κατεστημένο, που δε φαίνεται διατεθειμένο να παραδώσει τα σκήπτρα, μπορεί να προσφέρει, τουλάχιστον στα παιδιά μας, το όνειρο της Ελεύθερης Ενέργειας. Αν κάποτε επιτευχθεί, η Ελεύθερη Ενέργεια θα είναι κατάκτηση και όχι δώρο.

*Πηγή: Το βιβλίο του Γιώργου Στάμκου «Ελεύθερη Ενέργεια: Η Επόμενη Πλανητική Επανάσταση», πρώτη έκδοση 2001.

Το είδαμε:http://anti-ntp

Πηγή: http://www.awakengr.com/2012/08/o.html#ixzz3KsFr009Q
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

ΑΡΧΑΙΟΙ ΤΟΠΟΙ ΔΥΝΑΜΗΣ

Σύγχρονες μελέτες αποκαλύπτουν τη μυστική σύνδεση ιερών τόπων του αρχαίου κόσμου. Φανερώνουν επίσης ένα μέρος των απόκρυφων γνώσεων που διατηρούσαν τα Ιερατεία, σχετικά με την Αστρονομία, τα Μαθηματικά, την Ενέργεια και τη Γεωδαισία, με τις οποίες επόπτευαν και καθοδηγούσαν το λαό ορίζοντας τους πλέον κατάλληλους γεωγραφικούς τόπους για την ίδρυση ναών, πόλεων ακόμα και τον καθορισμό πεδίων μάχης.

Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ακριβής γνώση του ηλιακού συστήματος και των αστερισμών σε συνδυασμό με την γεωγραφική- γεωδαιτική μορφή του χώρου και των ηλεκτρομαγνητικών ρευμάτων που τον διατρέχουν. Κάθε τέτοιος χώρος που βρισκόταν στη διασταύρωση ροών ενέργειας, ξεχώριζε από ένα ιερό, μια πόλη, ένα μαντείο, ένα βωμό και μεταγενέστερα από ένα εικονοστάσιο ή ένα απλό προσκυνητάρι. Κι αυτά να μην υπήρχαν, ο τόπος θα ήταν στοιχειωμένος, καταραμένος, ιαματικός, τυχερός κλπ.

Γενικά, αυτοί οι ιδιαίτεροι κομβικοί χώροι, οι τόποι δύναμης, έχουν κάποια φήμη, καλή ή κακή, ανάλογα με την επίδραση που ασκούν στον άνθρωπο, γιατί υπάρχει σ’ αυτούς ένα είδος διάμεσου είτε ανάμεσα στη γη και στον ουρανό είτε ανάμεσα στη γη και τον κάτω κόσμο.

ΤΟΠΟΙ ΔΥΝΑΜΗΣ

Αν κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως το «στήσιμο» των ναών και των πόλεων σε συγκεκριμένα σημεία ή συντεταγμένες, ξεκινάει τουλάχιστον από την εποχή του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα ή του Νώε και την εποχή της ίδρυσης του Μαντείου των Δελφών.

Στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη αναφέρεται ότι «οι οίκοι οι καθιερωμένοι για τη λατρεία των θεών, αρμόζει να βρίσκονται στην κατάλληλη θέση, εκτός εκείνων των οποίων τη θέση ορίζει ο νόμος χωριστά ή κάποιο μαντείο πυθόχρηστο». Το ίδιο ισχύει και για τα Ιερά των αγροτικών περιοχών, τα αφιερωμένα σε θεούς ή ήρωες, που πρέπει να βρίσκονται συμμετρικά κατανεμημένα.

Κι όχι μόνο αυτά αλλά και τύμβοι, Ασκληπιεία, θέσεις μαχών, γυμναστήρια, θέατρα, στάδια, πύλες πόλεων, μνημεία και άλλοι χώροι με ιερή σημασία, ήταν κατανεμημένα αρμονικά σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας με αναλογίες και συμμετρίες στις αποστάσεις τους, επιδιώκοντας όχι μόνο την ομορφιά και την αρμονία, αλλά και την εκμετάλλευση των ευνοϊκών συνθηκών που εξέπεμπε ο κάθε τόπος, των ιερών ιδιαιτεροτήτων που είχε, όπως π.χ. το Αμφιάρειο και η στοά εγκοίμησής του.

Οι έρευνες του κ. Μανιά έχουν αποκαλύψει ένα μεγαλειώδη γεωμετρικό- γεωδαιτικό τριγωνισμό του ελληνικού γεωγραφικού χώρου και μια συμβολική σημασία των αριθμών στην αρχαία τεχνική, όπως για παράδειγμα το τρίγωνο που σχηματίζει η Δωδώνη με την Ολυμπία και το μαντείο του Τροφωνίου στην Αττική.

Εμφανίζεται πολύ συχνά π.χ. ο αριθμός π ή ο αριθμός φ, της χρυσής τομής των Πυθαγορείων, σημαντικής για τη ζωή και την αρμονία. Έτσι η «προϊστορική» Ελλάδα παρουσιάζεται σαν «ένα απέραντο βιβλίο γεωμετρίας και αρμονίας των αριθμών, ένας σωστός χάρτης του Ουρανού, ένας καταπληκτικός κώδικας θρησκευτικού, επιστημονικού, φιλοσοφικού, τεχνικού και καλλιτεχνικού χαρακτήρα.

Στον «Τίμαιο» του Πλάτωνα, το όλο πνεύμα είναι ότι αυτός ο κόσμος ο αισθητός, ο κόσμος τον οποίο βλέπουμε, είναι ακριβές αντίγραφο του ουράνιου σχεδίου, με αναλογίες και συμμετρίες και γενικά με μια αρμονία αριθμών. Ο άξονας, η καρδιά της αρχαίας γνώσης ήταν να μπορούν να κάνουν τον Ουρανό και τη Γη να εναρμονίζονται, να αλληλοσυσχετίζονται. Πίστευαν ότι τα άστρα εκπέμπουν πολλές ενέργειες και δυνάμεις που μπορούν να διοχετευτούν και να ενσαρκωθούν στη γη, δημιουργώντας περαιτέρω ενεργειακά πεδία αλλά και «συνειδητότητα».

Γι’ αυτό το λόγο οι αρχαίοι σοφοί στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Αμερική, την Ανατολή, παντού δηλαδή, όριζαν τους ιερούς τόπους τους σε συγκεκριμένα μέρη, μέρη που θεωρούσαν ότι διοχέτευαν αυτές τις ουράνιες ενέργειες, και συνεπώς σε κείνα τα μέρη υπήρχε ένα είδος Ιερογαμίας, μια ένωση της Γης με τον Ουρανό. Πίστευαν μάλιστα ότι αυτή η ένωση ανανεώνεται σε συγκεκριμένες στιγμές μέσα στο χρόνο, κοντά στις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.

Οι θέσεις των ιερών τόπων εξυπηρετούσαν κάποια σκοπιμότητα, σχημάτιζαν αόρατα γεωμετρικά σχήματα, ένα είδος χάρτη του ουρανού. Τη θέση των άστρων του ουρανού παίρνουν οι ιεροί τόποι πάνω στη γη. Τα ιερά που βρίσκονταν στο Μαραθώνα για παράδειγμα, σχημάτιζαν τον αστερισμό του Σκορπιού, προστάτης του οποίου είναι ο Άρης, θεός του πολέμου.

Παρόμοια, η γεωγραφική θέση της Αθήνας, της Ελευσίνας, των Μεγάρων, της Τανάγρας και της Αίγινας αντιστοιχεί στον αστερισμό της Παρθένου, που κυβερνήτη του έχει τον Ερμή, γεγονός που εξηγεί αστρολογικά τη μεγάλη πνευματική και εμπορική ανάπτυξη της περιοχής. Στην Αίγυπτο, τα τρία άστρα της ζώνης του Ωρίωνα κατά το μεσουράνημά του, αντιστοιχούν ακριβώς στις θέσεις των τριών πυραμίδων της Γκίζας.


Η Ιερή Γεωμετρία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μυστηριακή γνώση του Σύμπαντος, της Δημιουργίας του Θεού. Τα διάφορα ιερά ιδρύονταν με τη γνώση ότι κάθε τι στον κόσμο το όρισε ο θεός από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας. Γι’ αυτό έπρεπε να διατηρηθεί η καθιερωμένη τάξη στο διηνεκές.

«Όπως είναι επάνω είναι και κάτω». Γι’ αυτό αντέγραψαν πάνω στη γη αστρικά συστήματα και αστερισμούς και μάλιστα με αριστερόστροφη φορά, ακριβώς για να εμφανίζονται ως οπτικές αντανακλάσεις της ουράνιας πραγματικότητας στη γη.

Όλοι οι παραδοσιακοί λαοί, θεωρούσαν τον πλανήτη γη ζωντανό οργανισμό. Η Γαία τρέφεται και διατηρείται στη ζωή με ένα δίκτυο από υπόγειες αρτηρίες, ανάλογες με τις αρτηρίες και τις φλέβες του ανθρώπινου σώματος. Στις αρτηρίες αυτές, που σήμερα ονομάζονται «τελλουρικά ρεύματα» και με τα οποία συμπίπτουν οι κυριότερες ενεργειακές γραμμές L, ρέει ένα μίγμα ηλεκτρομαγνητικής και αιθερικής ενέργειας.

Οι διασταυρώσεις, τουλάχιστον δυο τέτοιων «αρτηριών», χαρακτηρίζονται στις αρχαίες παραδόσεις όλου του κόσμου, ως τόποι δύναμης, ιεροί χώροι, άβατα ή ταμπού. Είναι περιοχές όπου ο χώρος, ο χρόνος, η ύλη και η ενέργεια συμπεριφέρονται διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Συνήθως γίνονται αντιληπτές από το έντονο λευκό φως που υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο. Τυπικό τέτοιο παράδειγμα είναι το εσωτερικό της Μεγάλης Πυραμίδας ή η κορυφή του Λύκαιου όρους στην Αρκαδία, που θεωρείται τόπος γέννησης του Δία (η ρίζα λύκ- σημαίνει φως).

Υπάρχουν σ΄ όλη τη γη τέτοιες περιοχές όπου οι μαγνητικές και άλλες αιθερικές δυνάμεις γίνονται εύκολα αντιληπτές από άτομα ευαίσθητα στη ραβδοσκοπία ή απ΄ το συναίσθημα της ανανέωσης και της ψυχικής ευφορίας που προκαλούν στον άνθρωπο, έστω και με ολιγόλεπτη παραμονή εκεί.

Άλλη μια πανάρχαια γνώση, όχι μόνο των Ελλήνων, έχει σχέση με την αρνητική ακτινοβολία της γης, τη γεωακτινοβολία, πάλι σε καθορισμένα σημεία, τα ονομαζόμενα παθολογικά σημεία ή κόμβοι του Hartmann, προς τιμήν του ανθρώπου που πρώτος τα μελέτησε στη σύγχρονη εποχή. Προέρχεται από πυρηνικές διασπάσεις που συμβαίνουν ασταμάτητα στο κέντρο της γης και είναι αυτοί οι τόποι που στον ανατολικό πολιτισμό εντοπίζονται με τη μέθοδο του Φενγκ- Σούι.

Οι αρχαίοι είχαν βρει τον τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική, γεωπαθητική ενέργεια ενός χώρου, κατασκευάζοντας στο επίκεντρό του μια πυραμίδα ή ένα θολωτό κτίσμα για να διαθλούνται οι δίνες των γεωπαθητικών σημείων (π.χ. οι θολωτοί τάφοι των Μυκηνών ή οι τρούλοι των βυζαντινών εκκλησιών).

Οι αρχαίοι ναοί, όπως και αργότερα οι γοτθικοί ή βυζαντινοί, ήταν κτισμένοι σύμφωνα με προϋποθέσεις, για να εκμεταλλεύονται τις ευεργετικές επιδράσεις της γεωακτινοβολίας και να εξασθενίζουν τις βλαβερές. Τέτοιοι ναοί είναι η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, η Βασιλική του Αγίου Ιωάννου στην Έφεσσο, οι καθεδρικοί ναοί του Άαχεν, της Σάρτρ, και της Νοτρ Νταμ στο Παρίσι. Στον τελευταίο υπήρχε παραμόρφωση των γραμμών Hartmann στο επίπεδο του ιερού βήματος και κτίστηκε σε σημείο που διασταυρώνονται 14 υπόγεια ρεύματα.

Ο ναός της Αμιένης (χτισμένος από το 1218 ως το 1269) είναι ακριβέστατα προσανατολισμένος με το δίκτυο Hartmann, οι διάφορες γραμμές ρευμάτων συμπίπτουν με τους άξονες του ναού, η κύρια διασταύρωση σημειώνεται με οκτάγωνο ψηφιδωτό (λαβύρινθος) και οι δευτερεύουσες με διαφορετικό χρώμα πλακόστρωση.

Οι περισσότεροι δε έχουν κτιστεί πάνω σε δεξιόστροφα υπόγεια ρεύματα νερού, εκμεταλλευόμενοι και τις ονομαζόμενες γραμμές ευγλωττίας, που έχουν παρατηρηθεί ότι προσδίδουν ιδιαίτερη ευφράδεια στους ομιλητές (όπως π.χ. ο ρήτορας Δημοσθένης εξασκούνταν στην ακρογιαλιά, όπου τα κύματα της θάλασσας παράγουν ανάλογο μαγνητικό πεδίο).

Για τους αρχαίους οι γραμμές μεταφοράς θετικής ενέργειας συμβολίζονταν από φίδι ή δράκο (π.χ. κηρύκειο Ερμή, ράβδος του Ασκληπιού κλπ.). Οι Κινέζοι τα τελλουρικά ρεύματα τα ονομάζουν ακόμα και σήμερα «γραμμές του ρεύματος του Δράκου» και τα χωρίζουν σε δυο είδη: το γιν και το γιανγκ..

Είναι η φυσική δύναμη που ρέει κατά μήκος του μαγνητικού πεδίου της γης. Είναι οι ενέργεια της οργόνης που ξαναανακάλυψε ο Βίλχεμ Ράιχ, ο ζωτικός μαγνητισμός του Μέσμερ, το Πράνα των Ινδών, ο Αιθήρ ή Πεμπτουσία των Ελλήνων. Είναι η ενέργεια που ήταν γνωστή στους αρχαίους σοφούς, ιερείς, μύστες, τους ονομαζόμενους αργότερα «ποντίφηκες», αυτούς δηλαδή που χτίζουν γέφυρες (ponts) ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, τον κόσμο της ύπαρξης και τον κόσμο της αιωνιότητας. Είναι η γνώση που μεταβιβάστηκε αργότερα στα «συνδικάτα των τεκτόνων» που έχτιζαν τους ναούς, και αυτή ξαναανακαλύπτεται στην εποχή μας.

Η γνώση αυτή επέτρεπε στους αρχαίους να αναγνωρίζουν την ενέργεια που εκπέμπουν οι τόποι δύναμης και τους παράγοντες που τη βοηθούν, όπως π.χ. τα υπόγεια υδάτινα ρεύματα, οι κοιλότητες του εδάφους και οι σχισμές του υπεδάφους, οι κοιλάδες των ποταμών, οι οροσειρές, οι συστάσεις των πετρωμάτων (κρύσταλλα) που κάποιες φορές λειτουργούν ως πόλος έλξης για ουράνιες ενέργειες, οι άνεμοι, ο ηλεκτρισμός και μαγνητισμός του εδάφους, το υψόμετρο κλπ. Όπως επίσης και τον εντοπισμό του σημείου ύψιστης ενέργειας, στο οποίο αποδίδονται οι όροι: «πηγή της ζωής», «αθάνατο νερό», «αιώνια νεότητα».

Οι αρχαίοι λαοί είχαν συμπεράνει πως η ενέργεια των γραμμών του «ρεύματος του δράκου» ήταν θεραπευτική, ανανεωτική, αφύπνιζε τη συνείδηση, καθώς διέτρεχε όλη τη γη γονιμοποιώντας τις δυνάμεις της ζωής. Γι’ αυτό σε τέτοιους τόπους δύναμης ιδρύονταν ιερά, μαντεία, θεραπευτήρια, γυμναστήρια και θέατρα.

Οι άνθρωποι πήγαιναν εκεί για να πάρουν κάτι το ανώτερο, το πνευματικό, πήγαιναν εκεί για να πάρουν χρησμούς, να μάθουν το μέλλον τους αλλά και για να γίνουν καλά, για να ζητήσουν από τους θεούς τους υγεία, ευημερία και ευεξία. 

Σε τέτοιους τόπους οι θεοί, οι άγγελοι, τα πνεύματα, μπορούν να εμφανιστούν και να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους για να τους δώσουν οδηγίες για το καλό τους. Πολλοί λαοί της αρχαιότητας ταξίδευαν από τόπο σε τόπο, έκαναν αυτό που λέμε Ιερή Οδοιπορία, για να βρεθούν σε τέτοιους τόπους δύναμης, όπως κάνουμε και σήμερα (Τήνος, Παναγία Σουμελά κλπ). Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι οι περισσότεροι χριστιανικοί ναοί χτίστηκαν πάνω στα ερείπια των αρχαίων ναών, ακριβώς σε κείνα τα μέρη που οι αρχαίοι είχαν κτίσει τα μαντεία και τα ιερά τους, επειδή θεωρούσαν ότι είχαν κάτι από τον ουρανό μέσα στη γη.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν υπήρχε τυχαιότητα εκεί που συναντάμε τόπους δύναμης, αλλά αντίθετα πολύ μεγάλη σοφία από τη μεριά των φιλοσόφων ιερέων, που καθοδηγούσε τις πράξεις τους. Έτσι κατάφερναν να ανυψώσουν το λαό σε ένα ύψος πολιτισμιακό, φιλοσοφικό, επιστημονικό, αξιοζήλευτο για τους ανθρώπους του σήμερα, που όλα δομούνται τυχαία και άναρχα.

Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη σημασία στη γνώση των αρχαίων, να τη σεβαστούμε και να προσπαθήσουμε να την αποκωδικοποιήσουμε και να την εφαρμόσουμε ο καθένας στη ζωή του και όλοι μαζί. Άλλωστε «κάθε βελτίωση της κοινωνίας, αρχίζει με τη βελτίωση του κάθε ανθρώπου που την απαρτίζει».Είναι σημαντικό να μπορούμε να διδαχτούμε από το παρελθόν, από τον τρόπο που οι αρχαίοι λαοί αντιμετώπιζαν την «οικολογία». Θα μπορούσαν να μας δώσουν οδηγίες για το πώς μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε πιο καλά με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με τη θέση μας μέσα στον κόσμο, πιο πολύ Άνθρωποι, που «άνω θρώσκουν», ανυψώνονται προς τα άστρα, συμβολικά.

Η μοίρα του Ανθρώπου δεν είναι να σέρνεται, αλλά να ανυψώνεται από τη Γη στον Ουρανό. Γι’ αυτό το λόγο και οι σοφοί όλων των λαών ίδρυαν τα ιερά και τις πόλεις τους σε κείνα τα μέρη που η Γη «παντρευόταν» με τον Ουρανό.

Βιβλιογραφία

-«Η Ιερή Γεωγραφία της Ελλάδας», Ν. Λίτσας, εκδ. Έσοπτρον
-«Η Νέα Ανθρωπολογία», Φ. Σβαρτς, εκδ. Ν. Ακρόπολη
-«Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων», Θ. Μανιάς, εκδ. Πύρινος Κόσμος
-«Το Οικολογικό Σπίτι», Κ. Τσίπηρας, εκδ. Λιβάνη
-«Μαγικές Πόλεις», M. Angebert
-Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος18
arxaioi kosmoi

 Από το wwwaporrito.blogspot.gr 

Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/02/blog-post_9072.html#ixzz3KsFBHski
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Κι όμως η Ιερά Δρυς της Αρχαίας Δωδώνης μιλούσε !

Είναι συγκλονιστικό!... Ενώ όλοι ζούσαμε στους μύθους και τα παραμύθια, που έλεγαν οι παππούδες μας, έρχεται η μεγάλη Ελληνίδα χορογράφος, η ιέρεια του αρχαίου ελληνικού χορού, Μαρία Χορς, και μας αποκαλύπτει πράγματι μια μεγάλη αλήθεια!...Σύμφωνα με διάφορες γνώμες, το μαντείο της Δωδώνης προ αμνημονεύτων χρόνων χτίστηκε από τους Ελλούς ή Σελλούς, που απ' αυτούς προήρθε το όνομα Ελλάδα. Πώς ιδρύθηκε, όμως, το μαντείο;

Για την ίδρυση του μαντείου υπάρχουν διάφορες παραδόσεις. Δυο τρυγόνια έφυγαν από την Αίγυπτο. Το ένα από αυτά στάθηκε στην έρημο της Λιβύης, όπου χτίστηκε το μαντείο του Δία Άμμωνα, ενώ το άλλο ήρθε και κάθισε στη γέρικη βελανιδιά της Δωδώνης όπου ιδρύθηκε το Μαντείο της Δωδώνης κι εκεί λατρευόταν ο Δίας και η γυναίκα του Διώνη.

Οι θνητοί που πήγαιναν να ζητήσουν χρησμό έπρεπε να είχαν νηστέψει τρεις μέρες, να είχαν καθαριστεί στην πηγή της Δωδώνης και να είχαν χαράξει την παράκλησή τους σε μια πλάκα από μόλυβδο.

Γιατί, όμως, όλα αυτά;

Είναι γνωστό, ότι η Πυθία, καθισμένη κάτω από την ιερή βαλανιδιά, έδινε το χρησμό. Οι ιερείς, για να μαντέψουν το θέλημα του Δία, παρακολουθούσαν το πέταγμα των περιστεριών, το θρόϊσμα των φύλλων της "φηγού δρυός" καθώς και το χαλκείο. Το χαλκείο ήταν μια χάλκινη καμπάνα που χτυπούσε όταν από τον αέρα, κουνιόταν το μαστίγιο που κρατούσε ένα μικρό άγαλμα παιδιού.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο οποίος παραδίδει τον ιδρυτικό μύθο, η λατρεία έφθασε στη Δωδώνη από την Αίγυπτο, γιατί όπως πληροφορήθηκε από τους ιερείς του ναού του Άμμωνα Δία στις Θήβες της Αιγύπτου, οι Φοίνικες άρπαξαν από το ναό δύο ιέρειες και τη μία την πούλησαν στη Λιβύη, όπου ίδρυσε το μαντείο του Άμμωνα Δία, και την άλλη στην Ελλάδα, όπου ίδρυσε το ιερό του Δωδωναίου Δία στη Θεσπρωτία.Προσθέτει, όμως, ότι κατά την επίσκεψη του στη Δωδώνη, οι ιερείς και οι ιέρειες του ιερού, του αφηγήθηκαν ότι από τις Θήβες της Αιγύπτου έφυγαν δύο μαύρα περιστέρια και όχι ιέρειες. Εκείνο που ήρθε στην Ήπειρο κάθισε πάνω στη φηγό (βαλανιδιά) και με ανθρώπινη φωνή είπε ότι εκεί έπρεπε να ιδρύσουν μαντείο στον ΔίαΝαι, αλλά της τοπικής παράδοσης υπάρχουν πολλές ερμηνείες. Κατά τον ίδιο τον Ηρόδοτο, η ιέρεια των Θηβών, όταν ήλθε στη Δωδώνη, ίδρυσε το μαντείο και μόλις έμαθε ελληνικά, εξήγησε στους Δωδωναίους τη λειτουργία του. Οι Δωδωναίοι τότε αποκάλεσαν τη γυναίκα «περιστέρα» (πελειάδα), γιατί μιλούσε ακατανόητα και έμοιαζε με πουλί, και «μέλαινα», γιατί ήταν Αιγύπτια.

Ο Στράβων. όμως, δίδει τελείως διαφορετική ερμηνεία. Κατ' αυτόν, οι Μολοσσοί ονόμαζαν τις γριές γυναίκες πελίες και τους γέρους πελίους, όπως τα περιστέρια. Από την ομωνυμία αυτήν, προέκυψε η σύγχυση της τοπικής παράδοσης.Αλλά και τα περιστέρια του Ηροδότου δεν είναι άσχετα, γιατί είναι το ιερό σύμβολο της Μεγάλης Θεάς, της θεάς Γης, που πρωτολατρεύτηκε στη Δωδώνη. Ήδη σε νόμισμα από τη Δωδώνη, που χρονολογείται στο 300 π.Χ., παριστάνεται η ιερή φηγός με τρία περιστέρια, σύμβολο της θεάς Γης. Είναι η επιφάνεια της θεάς σε μορφή περιστεριού.Άλλοι πάλι πιστεύουν, ότι η λατρεία του Δωδωναίου Δία και η ίδρυση του ιερού, προήλθε από πρωτόγονους που απέδωσαν θεία δύναμη στη φηγό. Σύμφωνα με ερμηνεία του Kern, για να αναφέρουμε μιαν από τις νεότερες ερμηνείες, θα λατρευόταν εδώ κατά την αρχαιότητα τοπικός θεός, που ταυτίστηκε με τον Πανελλήνιο Δία και ονομάστηκε Νάϊος.

Και τώρα το μεγάλο ερώτημα: Τι φωνή έβγαζε, αλήθεια, η βελανιδιά της αρχαίας Δωδώνης;

Την απάντηση αυτή μας την δίνει η μεγάλη Ελληνίδα χορογράφος, η ιέρεια του αρχαίου ελληνικού χορού, Μαρία Χορς, η οποία σε τηλεοπτική εκπομπή, που έγινε σε ιδιωτικό κανάλι στις 18 Φεβρουαρίου 2006, απεκάλυψε, ότι οι «λαλούσες βελανιδιές» είναι μία πραγματικότητα διότι το σφύριγμα του αέρα ανάμεσα στα φυλλώματα σού δημιουργούν μία αίσθηση γλωσσολαλιάς !!!

πηγή
Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/08/blog-post_9754.html#ixzz3KsEkDHhq
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Μαύρο Σκόρδο, νομίζατε ότι τα ξέρατε όλα για το σκόρδο;

Αν και όχι τόσο γνωστό όσο το λευκό, το μαύρο σκόρδο απολαμβάνει την δημοτικότητα του στους γαστρονομικούς κύκλους και στην εναλλακτική ιατρική. Εισήχθη στην αγορά των τροφών και της υγείας πριν 5 χρόνια από τους Κορεάτες.

Το σκόρδο γίνεται «μαύρο» μέσω μια πολύμηνης διαδικασίας ζυμώσεως (ωριμάνσεως) κάτω από αυστηρώς ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία. Τα πλεονεκτήματα του στην υγεία διαφημίζονται από επαγγελματίες της φυσικής υγείας, βοτανολόγους και άλλους.
Καρκίνος και Χοληστερόλη: Η πολύμηνη ζύμωση δημιουργεί ένα υπερ-σκόρδο. Το συστατικό S- Ακετυλοκυστεΐνη, ένα φυσικό συστατικό του φρέσκου σκόρδου και παράγωγο του αμινοξύ κυστείνης, βρέθηκε σε πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο μαύρο σκόρδο, και πιστεύεται ότι βοηθά στην ισορροπία της χοληστερόλης και την ελάττωση του κινδύνου του καρκίνου, αναφέρει το HealthMad.com. Η Ακετυλοκυστεΐνη βοηθά στην απορρόφηση του ενεργού ιατρικού συστατικού την αλισίνη και την βοηθά να μεταβολιστεί πιο εύκολα.

Αντιοξειδωτικά, Ελεύθερες Ρίζες και Οξείδωση:Το λευκό σκόρδο ήταν γνωστό για αιώνες για τις ιατρικές του ιδιότητες. Είναι πολύ γνωστό ότι όλα τα σκόρδα έχουν αντιμικροβιακούς, αντιβιοτικούς και αντί αντιμυκητιακούς παράγοντες. Το ενεργό συστατικό του σκόρδου η αλισίνη είναι γνωστή ότι έχει υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών και το μαύρο σκόρδο βρέθηκε ότι έχει διπλάσιες αντιοξειδωτικές ιδιότητες από το συμβατικό σκόρδο.


Τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τα κύτταρα από την αρρώστια και πιστεύεται ότι καθυστερεί την διαδικασία γηράνσεως. Επειδή το μαύρο σκόρδο έχει γίνει τόσο ισχυρό λόγω της διαδικασίας που έχει υποστεί, τα υψηλά επίπεδα των αντιοξειδωτικών προσφέρουν προστασία από την ζημιά που κάνουν οι ελεύθερες ρίζες το κάνουν σχεδόν την ιδανική τροφή να καταναλώνει κανείς για το καρδιοαγγειακό σύστημα και να αποτρέπει τις χρόνιες αρρώστιες. Οι ελεύθερες ρίζες κάνουν ζημιά στα κύτταρα και αυτό οδηγεί σε καρδιακή αρρώστια, στο Αλτζαχάιμερ, κυκλοφοριακά προβλήματα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, τον καρκίνο, τα αυτοάνοσα και άλλες χρόνιες αρρώστιες.

Καρδιακή βελτίωση και Προστασία του Ανοσοποιητικού συστήματος: Τρώγοντας κανονικά περιλαμβάνοντας στην δίαιτα σας το μαύρο σκόρδο μπορεί να βελτιώσει την κυκλοφορία του αίματος, χαμηλώνει την υψηλή αρτηριακή πίεση και βοηθά στην μείωση της αρτηριακής πιέσεως και βοηθά στην αποφυγή των πονοκεφάλων. Αραιώνει το αίμα όπως ο κουρκουμάς, το τζίντζερ και άλλα παρόμοια βότανα για να ελαττωθεί η εσωτερική πίεση στα αγγεία που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μπλοκάρισμα στην ροή του αίματος. Όπως το λευκό σκόρδο, η κανονική κατανάλωση μαύρου σκόρδου ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά στην πρόληψη του κρυώματος και της γρίπης.


Μυρουδιά και Γεύση του Μαύρου Σκόρδου: Η διαδικασία της ζυμώσεως ελαττώνει την οξεία μυρωδιά και την δυνατή γεύση κάνοντας το μαύρο σκόρδο εύγεστο για κάποιους και αρκετά ελκυστικό για άλλους, που το χρησιμοποιούν για τις θεραπευτικές του ουσίες. Η γεύση του μαύρη σκόρδου είναι σαν αυτή ενός αποξηραμένου φρούτου με καπνιστή γεύση, είναι γλυκό και ελαφρώς έχει την υφή τσίχλας. Το συμβατικό σκόρδο—ακόμα και σε μορφή ξηρών παγωμένων χαπιών—αναδίδει μία δυνατή μυρωδιά που διαπερνάει το δέρμα και προκαλεί δυσάρεστη οσμή στο σώμα και στην αναπνοή. Το μαύρο σκόρδο δεν έχει τη δυνατή μυρωδιά του σκόρδου και μπορεί να καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες χωρίς τις οσφρητικές παρενέργειες.


Πηγή:terrapapers 

Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/08/blog-post_6145.html#ixzz3Ks49AhcU
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Δρακονιανοί και υποχθόνιοι ανάμεσά μας

Η πιο επίμονη και κοινή παράδοσις εις τους μύθους και θρύλους όλων των λαών της γής είναι ο αιώνιος συμπαντικός πόλεμος των δυνάμεων του φωτός και της τάξεως εναντίον των δυνάμεων του σκότους και του χάους. 

Ο διαρκής αυτός πόλεμος διεξάγεται και επί της χθονός μας, όπου οι αποκαλούμενοι ουράνιοι θεοί ή άγγελοι, φωτεινά όντα εκπληκτικής σοφίας, αγαθότητος και κάλλους, πολεμούν διαρκώς τα σκοτεινά όντα του υποχθονίου κόσμου, τα οποία είναι φρικτά ως προς την μορφή και τις συνήθειες.Παρατίθενται κατωτέρω μερικά όλως ενδεικτικά αποσπάσματα εκ των αναριθμήτων μύθων που υπάρχουν, και κυρίως από την Ελληνική Γραμματεία, εις τα οποία αναφέρεται η φρικτή φύσις των υποχθονίων όντων και η διαρκής σύγκρουσίς τους με τις δυνάμεις του φωτός.

«Και εκράτησε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, ός εστί Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών την οικουμένην, και έδησεν αυτόν χίλια έτη και έβαλεν αυτόν εις την άβυσσον και έκλεισε και εσφράγισεν επάνω αυτού…» (Αποκάλυψις Ιωάννου, 20,2-3)..

Ο μυθογράφος Απολλόδωρος αναφέρει τους πανισχύρους Γίγαντες (=γηγενείς), φοβερά υποχθόνια όντα που ανεδύθησαν εκ της γής και τα οποία πολέμησαν και νίκησαν με μεγάλη δύσκολία οι Ολύμπιοι θεοί, εις παναρχαία μυθική εποχή…

Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι, αμέσως μετά την Γιγαντομαχία, οι Ολύμπιοι θεοί αντιμετώπισαν και νίκησαν με ακόμη μεγαλύτερη δυκολία τον φοβερό Τυφώνα ή Τυφωέα (=καπνώδη, σκοτεινό), ένα όν ασυλλήπτου δυνάμεως και φρίκης που ανεδύθη εκ της γής εις την περιοχή της Κιλικίας (ΝΑ. Μικρά Ασία)…

Την Τυφωνομαχία περιγράφει με παρόμοιο τρόπο και το Χιττιτικό έπος «Άσμα του Κουμαρμπί», όπου αναφερεται ότι, ο Τεσούμπ που ήταν ο αρχηγός των δώδεκα θεών και ο θεός των καιρικών φαινομένων, δηλαδή ο Ζεύς, νίκησε τον τερατώδη Ουλικούμι, ο οποίος απεπειράθη να ανατρέψη τους θεούς.Επίσης, ο Τυφών αναφέρεται και εις την Αιγυπτιακή μυθολογία, ως ο σκοτεινός θεός Σέθ που δολοφόνησε με την βοήθεια 72 συνομωτών τον θεό Όσιρι, δηλαδή τον Σείριο Διόνυσο. Το όνομα Σέθ εκ παραφθοράς έγινε Σέτ και έπειτα ο Σεϊτάν-Σατανάς της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπου αποκαλείται επίσης δράκων και αρχαίος όφις (Αποκάλυψις Ιωάννου, 20,2-3)…

Ο Ησίοδος περιγράφει και άλλο ένα φρικτό υποχθόνιο όν, την φοβερή Έχιδνα (=οχιά), περιορισθείσα υπό των Ολυμπίων θεών εις τον υποχθόνιο κόσμο: «…Και αυτή (η Κητώ με τον Φόρκυ) γέννησε εις κοίλο σπήλαιο άλλο παράδοξο τέρας, που δεν μοιάζει καθόλου με τους θνητούς ανθρώπους, ούτε με τους αθανάτους θεούς, την θεία και κρατερόφρονα Έχιδνα, που είναι κατά το ήμισυ ωραιομάγουλη νύμφη με ζωηρό βλέμμα και κατά το άλλο ήμισυ πελώριος όφις, δεινός και μέγας, κατάστικτος και σαρκοβόρος, εις τα βάθη της ιεράς γαίας.Εκεί δέ είναι το σπήλαιό της, κάτω από κοίλη πέτρα μακρυά από τους αθανάτους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους.Εκεί λοιπόν της όρισαν οι θεοί, να έχη τα περίφημα δώματά της. Και αυτή περιορίσθηκε εις τους Αρίμους, υπό την χθόνα, η δεινή Έχιδνα, η αθάνατη και αιωνίως αγέραστη νύμφη.Λέγουν ότι, ο δεινός, υβριστής και άνομος Τυφών έσμιξε με αγάπη με την έχουσα ζωηρό βλέμμα κόρη. Και αφού αυτή κυοφόρησεμ γέννησε κρατερόφρονα τέκνα…

Όπως αναφέρει ο Απολλόδωρος, κατά το τέλος της αναζητήσεώς του δια την αδελφή του Ευρώπη ο Κάδμος έφθασε εις την Βοιωτία, όπου φόνευσε τον δράκοντα, που φρουρούσε την κρήνη του Άρεως, και κατόπιν έσπειρε τα δόντια του… Και αφού τα έσπειρε, ανεφύησαν εκ της γής ένοπλοι άνδρες που τους απεκάλεσαν Σπαρτούς…Ο μύθος των Σπαρτών δηλώνει σαφώς την δημιουργία όντων με ανθρώπινο φαινότυπο, αλλά με υποχθόνιο και δρακόντειο γονότυπο…οι Σπαρτοί ανεφύησαν εκ της γής, όπως φυτρώνουν τα φυτά. Αυτοί οι ανθρωποφαινότυποι ερπετοειδείς κλωνοι ανεμίχθησαν με τους Καδμείους και ούτως ένα τμήμα των Θηβαίων είχε ερπετοειδή προέλευση. Βεβαίως, μετά από την καταστροφή των Θηβών από τους Επιγόνους και την κάθοδο των Αιολέων εις την Βοιωτία, ο Ελληνικός γόνος επεκράτησε οριστικά εις την πόλη των Θηβών, αλλά διετηρήθησαν μυστικά κάποιοι απόγονοι Σπαρτών. Αυτοί παρέσυραν συχνά τους Θηβαίους εις ανθελληνική και προδοτική συμπεριφορά και δια τούτο ο Μέγας Αλέξανδρος, προτού εκστρατεύση εις την Ασία, αναγκάσθηκε να καταστρέψη τηνν πόλη των Θηβών…

O Ψευδο-Kαλλισθένης αναφέρει ότι, κατά την εκστρατεία του εις τα βάθη της Ασίας ο Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε και φυλάκισε κάποιους υποχθονίους λαούς: «…Και ο Αλέξανδρος μόλις είδε το γεγονός δόξασε τον Θεό και οικοδόμησε χάλκινες πύλες και ασφάλισε τον στενό τόπο μεταξύ των δύο ορέων και τις περιέχρισε με ασίκητο. Η δέ φύσις του ασικήτου είναι τέτοια: Ούτε από το πύρ καίγεται, ούτε από τον σίδηρο φθείρεται… Εκεί λοιπόν εις τα πέρατα του Βορρά, ο Αλέξανδρος, απέκλεισε 22 βασιλείς μαζί τα υπ’αυτούς έθνη.Τις μέν πύλες ονόμασε Κάσπιες, τα δε όρη Μαζούς.Τα δέ ονόματα των εθνών είναι αυτά: Γώθ, Μαγώθ, Ανουγείς, Αιγείς, Εξενάχ, Διφάρ, Φωτιναίοι, Φαριζαίοι, Ζαρματιανοί, Χαχώνιοι, Αγριμάρδοι, Ανούφαγοι, Θαρβαίοι, Άλανες, Φυσολωνικαίοι, Σαλτάριοι και οι έτεροι. Αυτά ήσαν τα έθνη, τα οποία εγκλείσθησαν εντός των πυλών που έστησε ο βασιλεύς Αλέξανδρος, εξαιτίας της ακαθαρσίας αυτών…»

Το ίδιο αναφέρεται και εις τον Βίο του Αγίου Ανδρέα του Σαλού: «…Και εις εκείνο τον καιρό, θα αποφράξει ο Κύριος ο Θεός τις πύλες εις την Ινδαλία (Ινδία), τις οποίες έκλεισε ο Αλέξανδρος, ο βασιλεύς των Μακεδόνων, και θα εξέλθουν οι 72 βασιλείς μετά του λαού αυτών, τα ρυπαρά έθνη, τα βδελυρώτατα πάσης σιχαμάρας και δυσωδίας και θα διασκορπισθούν εις τις υπό τον ουρανό χώρες, τρώγοντας σάρκες ζώντων ανθρώπων και πίνοντες αίμα και τρεφόμενοι με κύνες, μύγες, βατράχους και πάσα ρυπαρά ουσία…».

Η «συμβατική» ιστορία δεν μπορεί να εξηγήση δια ποιο λόγο, αμέσως μετά την υποταγή των Περσών ο Μέγας Αλέξανδρος εξεστράτευσε εις τις Ινδίες, αντί να στραφή κατά της Καρχηδόνος και της Ρώμης, αλλά τα ανωτέρω απαοσπάσματα δίνουν μία πλήρη εξήγηση: Η Ινδική εκστρατεία του Αλεξάνδρου είχε ως κύριο στόχο την φυλάκιση των ρυπαρών υποχθονίων όντων των Ινδιών. Δια την φυλάκιση των ρυπαρών, υποχθονίων εθνών, ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε κάποια απόκρυφη Ελληνική τεχνολογία, όπως συνάγεται σαφώς εκ της ανωτέρω αναφοράς του Ψευδοκαλλισθένους ότι, περιέχρισε τις «χάλκινες πύλες» με ένα άφθαρτο από πύρ και σίδηρο υλικό τον «ασίκητο».

Η ύπαρξις πολλών υποχθονίων πυλών και λαών εις τις Ινδίες επιβεβαιώνεται και από τους ιδίους τους Ινδικούς μύθους, οι οποίοι βρίθουν αναφορών δια υποχθόνια, ερπετοειδή όντα, τα οποία ονομάζονται Νάγκας. Οι Νάγκας συνήθως έχουν ανθρώπινη μορφή κατά το ήμισυ και κατά το άλλο ήμισυ ερπετική, αλλά μερικές φορές αναφέρονται να έχουν μορφή δράκοντος ή κόμπρας.Έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνονται εις διάφορες μορφές, όπως εις ανθρώπους με ουρές όφεων ή και εις φυσιολογικούς ανθρώπους, συνήθως με την μορφή ωραίων γυναικών. Έχουν ενσωματωμένους εις τις κεφαλές τους πολυτίμους λίθους, οι οποίοι τους χαρίζουν διάφορες υπερφυσικές δυνάμεις, όπως η αορατότης.Αν και κατοικούν συχνά εις ποταμούς και λίμνες, η κυρία κατοικία τους είναι μία απέραντη υποχθονία περιοχή που ονομάζεται Μπιλασβάργκα που σημαίνει υποχθόνιοι ουρανοί. Είναι ενδεικτικό της επιρροής των δρακοειδών όντων εις τις Ινδίες το ότι, οι Νάγκας δεν θεωρούνται πάντα αρνητικά όντα, αλλά αρκετές φορές είναι απλώς ουδέτεροι ή ακόμη και βοηθοί των ανθρώπων.Μάλιστα, εις την συνορεύουσα με την βορειοανατολική Ινδία χώρα της Μπούρμα (Βιρμανίας) αναφέρεται ότι, οι Νάγκας, οι οποίοι συνδυάζουν στοιχεία όφεως, δράκοντος και κροκοδείλου, ήσαν φύλακες και προστάτες αρκετών Βιρμανών βασιλέων.Όπως είναι φυσικό, εις τους Ινδικούς ναούς υπάρχουν πολλές απεικονίσεις των Νάγκας, ενώ μία ολόκληρη περιοχή της βορειοανατολικής Ινδίας ονομάζεται Γή των Νάγκας.

Μία πολύ αποκαλυπτική περιγραφή της υποχθονίου Μπιλασβάργκα και των Νάγκας υπάρχει εις την Μπαγκαβάτα Πουράνα:
5.24.7-15: «Αγαπητέ μου βασιλέα, κάτωθεν αυτής της γής υπάρχουν άλλοι επτά πλανήτες, γνωστοί ως Ατάλα, Βιτάλα, Σουτάλα, Ταλατάλα, Μαχατάλα, Ρασατάλα και Πατάλα. Έχω ήδη εξηγήσει την κατάσταση των πλανητικών συστημάτων της γής. Το πλάτος και το μήκος των επτά κατωτέρων πλανητικών συστημάτων υπολογίζεται ότι, είναι ακριβώς το ίδια με εκείνα της γής…Καθώς δεν υπάρχει καθόλου ηλιοφάνεια εις αυτούς τους υπογείους πλανήτες, ο χρόνος δεν είναι διαιρεμένος εις ημέρες και νύκτες και συνεπώς δεν υπάρχει ο εκ του χρόνου προερχόμενος φόβος. Κατοικούν εκεί πολλά μεγάλα ερπετά με πολυτίμους λίθους εις τις σπείρες τους και η λάμψις αυτών των πολύτιμων λίθων διαλύει το σκότος προς όλες τις κατευθύνσεις…».

5.24.29-31: «Το πλανητικό σύστημα κάτωθεν της Ταλατάλα είναι γνωστό ως Μαχατάλα. Είναι η κατοικία πολυσπείρων όφεων, απογόνων του Καντρού, οι οποίοι είναι πάντα πολύ οργισμένοι.Εξ αυτών ξεχωρίζουν οι μεγάλοι όφεις Κουχάκα, Τακσάκα, Καλίγια και Σουσένα.Οι όφεις της Μαχατάλα ταράσσονται πάντα από τον φόβο του Γκαρούντα, του μεταφορέως του Κυρίου Βισνού, αλλά αν και είναι γεμάτοι ανησυχία, μερικοί εξ αυτών παίζουν με τις συζύγους, τα παιδιά, τους φίλους και τους συγγενείς τους. Κάτωθεν της Μαχατάλα είναι το πλανητικό σύστημα που είναι γνωστό ως Ρασατάλα, το οποίο είναι η κατοικία των δαιμονικών υιών του Ντίτι και της Ντάνου.Αυτοί ονομάζονται Πάνις, Νιβάτα-καβάσας, Καλέγιας και Χιράνια-πουραβάσις (εκείνοι που ζούν εις την Χιράνια-πούρα).Όλοι αυτοί είναι εχθροί των ημιθέων και κατοικούν εις οπές, όπως οι όφεις. Από την γέννησή τους είναι εξαιρετικά ισχυροί και σκληροί και αν και είναι υπερήφανοι δια την δύναμή τους, πάντα νικώνται από το Σουνταρσάνα τσάκρα του Υπερτάτου Προσώπου της Κεφαλής του Θεού, ο οποίος κυβερνά όλα τα πλανητικά συστήματα… Κάτωθεν της Ρασατάλα είναι ένα άλλο πλανητικό σύστημα, γνωστό ως Πατάλα ή Ναγκαλόκα, όπου υπάρχουν πολλά δαιμονικά ερπετά, οι κυρίαρχοι της Ναγκαλόκα, όπως ο Σάνκα, ο Κουλίκα, ο Μαχασάνκα, ο Σβέτα, ο Ντανανάγια, ο Ντρταράστρα, ο Σανκακούντα, ο Καμπάλα, ο Ασβατάρα και ο Ντεβαντάττα.Ο αρχηγός τους είναι ο Βασούκι. Είναι όλοι εξαιρετικά οργισμένοι και έχουν πολλές, πάμπολλες σπείρες, μερικοί όφεις πέντε σπείρες, άλλοι επτά, άλλοι δέκα, άλλοι εκατό και άλλοι χίλιες. Αυτές οι σπείρες είναι διακοσμημένες με πολυτίμους λίθους και το φώς που εκπέμπεται από αυτούς φωτίζει ολόκληρο το πλανητικό σύστημα της Μπιλασβάργκα».

Εκ του ανωτέρω αποσπάσματος συνάγεται σαφώς ότι, οι ερπετοειδείς Νάγκας είναι περιορισμένοι από τους ουρανίους θεούς εις τα έσχατα επίπεδα του υποχθονίου κόσμου.Ιδιαιτέρως δέ φοβούναι τον Γκαρούντα, ο οποίος κατά την Ινδική μυθολογία είναι ο πατέρας όλων των πτηνών και ο μεταφορεύς του Κυρίου Βισνού, δηλαδή ταυτίζεται με τον αναφερόμενο εις την Ελληνική μυθολογία Αετό του Διός, ο οποίος είναι ο αρχηγός όλων των πτηνών (φυσικών και τεχνητών) καθώς και ο αγγελιοφόρος και υπηρέτης του Υψίστου Διός. Η ταύτισις του Γκαρούντα με τον Αετό του Διός αποδεικνύεται και εκ του ότι, απεικονίζεται ως αετός εις την εθνική σημαία της Ινδονησίας.

Εις ολόκληρη την ανατολική Ασία υπάρχουν πάμπολλοι μύθοι δια ερπετοειδή όντα.

ΚΑΜΠΟΤΖΗ: Κατά την Καμποτζιανή μυθολογία, ένας εξόριστος Ινδός πρίγκηψ νυμφεύθηκε μία θηλυκή Νάγκα, που είχε λάβει ανθρωπίνη μορφή, και ο πατέρας της τον όρισε βασιλέα της Καμπότζης…

ΒΙΕΤΝΑΜ: Κατά την Βιετναμέζικη μυθολογία, ο βασιλεύς του γένους των δρακόντων, Λάκ Λόνγκ Κουάν (=Δράκων Κυρίαρχος του Λάκ), νυμφεύθηκε την νεράϊδα Άου Κό, η οποία γέννησε 100 αυγά, από τα οποία γεννήθησαν 100 υιοί…

ΙΑΠΩΝΙΑ: Η Ιαπωνική μυθολογία περιλαμβάνει πολλές αποκαλυπτικές αναφορές δια δρακοειδή όντα, τα οποία συχνά θεωρούνται θεοί…

Οι Μογγολοειδείς λαοί (Μογγόλοι,Τούρκοι, Ουιγούροι κ.λ.π.) σχετίζονται άμεσα με τις υποχθόνιες φυλές της Κεντρικής Ασίας, καθώς εις την Κεντροασιατικές παραδόσεις περιγράφονται οι υποχθόνιες χώρες της Σαμπάλα και της Αγκάρθα, όπου ο αποκαλούμενος «Βασιλεύς του Κόσμου» αναμένει την έξοδό του εις τον επιχθόνιο κόσμο…
Επίσης, μεταξύ των Τουρκομογγολικών λαών περιλαμβάνεται και η φυλή των Τατάρων ή Ταρτάρων, ενώ εις τα Μεσαιωνικά Ευρωπαϊκά κείμενα όλοι γενικά οι Μογγολικοί λαοί αποκαλούνται Τάρταροι… η ονομασία Ούνοι χαρακτήριζε όλους γενικά τους Τουρκομογγολικούς λαούς, οι οποίοι κυριαρχούσαν εις την απέραντη περιοχή των Ευρασιατικών στεππών, από τον βόρειο Εύξεινο Πόντο έως τον Ειρηνικό ωκεανό, η οποία τότε ονομαζόταν γενικά Σκυθία…

Όπως εις τον Βίο του Αγίου Ανδρέα του Σαλού, ούτως και εις την Αποκάλυψη του Ιωάννου αναφέρεται ότι, κάποτε τα ρυπαρά έθνη θα εξέλθουν από το εσωτερικό της χθονός και θα εξορμήσουν κατά της ανθρωπότητος…

Ο Βυζαντινός θεολόγος του 8ου αιώνος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφέρει την κοινή δοξασία την εποχής του ότι, κάποιοι δράκοντες μπορούν να μεταμορφώνονται εις ανθρώπους: «…Αναπλάθουν και δράκοντες, μεταμορφωμένους εις μορφές ανθρώπων και ότι, άλλοτε γίνονται μικροί όφεις, άλλοτε δε λίαν μέγιστοι, με υπερβολικό όγκο και μέγεθος σώματος, άλλοτε δέ, όπως ειπώθηκε, ότι γίνονται άνθρωποι και συναναστρέφονται ανθρώπους, έρχονται και αρπάζουν γυναίκες και συνουσιάζονται με αυτές…» (Περί δρακόντων και στριγγών)…
Οι ερπετοειδείς είναι εγκατεστημένοι κυρίως εις υπόγειες και υποθαλάσσιες βάσεις, από όπου εξέρχονται και τα υπερεξελιγμένα σκάφη τους, που είναι γνωστά ως U.F.O. (Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα) και U.S.O. (Αγνώστου Ταυτότητος Υποβρύχια Αντικείμενα).
Απάγουν συχνά ανθρώπους και τους υποβάλλουν εις φρικτά γενετικά πειράματα, δια των οποίων αναμιγνύουν ανθρώπινο και δρακόντειο- ερπετικό γενετικό υλικό. Ούτως, δημιουργούν μικτά ανθρωπο- ερπετικά όντα, τα οποία μπορούν να αναμιχθούν με απευθείας συνουσία με ανθρώπινα όντα, ώστε να προκύψουν νέες ανθρωποφαινότυπες, δρακογόνες φυλές. Με αυτή την μέθοδο, από την αρχαία εποχή οι ερπετοειδείς έχουν αναμιχθεί κυρίως με τις ηγεμονικές τάξεις διαφόρων ανθρωπίνων λαών και ούτως έχουν προκύψει οι δρακόντειοι βασιλικοί και αριστοκρατικοί οίκοι…

Κατά πολλές μαρτυρίες, οι ερπετοειδείς διακρίνονται εις τρείς βασικούς τύπους:

α.ΓΚΡΙΖΟΙ: Έχουν ανθρωποειδές σχήμα, χαμηλό ύψος από 1,3 έως 1,5 μέτρα, μεγάλη κεφαλή και μεγάλους οφθαλμούς. Αποτελούν την κατωτέρα και υπηρετική τάξη των ερπετοειδών και είναι οι συχνότερα εμφανιζόμενοι εξ αυτών. Ταυτίζονται με τα μοχθηρά, νανοειδή ξωτικά των λαϊκών θρύλων, τα οποία εις τις Νεοελληνικές παραδόσεις είναι γνωστά ως καλλικάντζαροι.

β.ΣΑΥΡΟΕΙΔΕΙΣ: Έχουν ανθρωποειδές σχήμα, ύψος από 1,8 έως 3 μέτρα, μυώδες σώμα, ουρά και φολιδωτό δέρμα. Αποτελούν την μεσαία τάξη των ερπετοειδών και αναφέρονται συχνά εις τους λαϊκούς θρύλους ως νοήμονα, ερπετοειδή όντα.

γ.ΔΡΑΚΟΝΤΕΣ: Μοιάζουν γενικά με τους σαυροειδείς, αλλά έχουν μεγαλύτερο ύψος από 2,3 έως 4 μέτρα, πιο μυώδες σώμα, κέρατα και μεμβρανοειδείς πτέρυγες

Αποτελούν την ανωτάτη τάξη των ερπετοειδών και ταυτίζονται με τους νοήμονες δράκοντες των λαϊκών θρύλων και τους δαίμονες των χριστιανικών παραδόσεων.

Απόσπασμα από το θέμα :ΟΙ ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΙ ΚΙΜΜΕΡΙΟΙ-ΚΙΜΒΡΟΙ-ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣτού ΛΕΝΤΖΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

 filosofia-erevna

kalyterotera.gr

Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/08/blog-post_2237.html#ixzz3Ks3DPuIp
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike