Δεκαεπτά καταθέσεις στέλνουν(;) τον ΓΑΠ στο ειδικό δικαστήριο

Σάλο, πολιτικό και νομικό, προκαλεί η υποβολή της δικογραφίας για την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) στον Αρειο Πάγο από τους αντεισαγγελείς Εφετών κ. Γρ. Πεπόνη και Σπ. Μουζακίτη, με αίτημα να αποσταλλεί στη Βουλή.
Στην τρισέλιδη αναφορά τους οι εισαγγελικοί λειτουργοί καταγράφουν 17 μαρτυρικές καταθέσεις από τις οποίες προκύπτει, όπως λένε, η ανάγκη για......
«περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης ως προς την αναζήτηση ενδεχομένων ευθυνών του πρώην πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου και υπουργών Οικονομικών της κυβέρνησής του», με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Σύμφωνα με πηγές του Αρείου Πάγου η αναφορά των εισαγγελέων για διερεύνηση από την Βουλή τυχόν ευθυνών αφορά επίσης συνολικά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Η επίδικη περίοδος, σύμφωνα με τη δικογραφία, εντοπίζεται στο 2009 και συγκεκριμένα στην διαμόρφωση εκείνη τη χρονιά των στατιστικών στοιχείων για το έλλειμμα, με βάση τα οποία η χώρα μπήκε στην τροχιά του Μνημονίου.
Από τον Άρειο Πάγο παρατηρούν, πάντως, ότι η ενέργεια των εισαγγελέων έρχεται μια ημέρα μετά την αρχειοθέτηση των καταγγελιών τους περί πιέσεων και ενώ αναμένονται εξελίξεις και για άλλες έρευνες τις οποίες έχουν διενεργήσει. Αρεοπαγίτες προσθέτουν, ωστόσο, ότι η προσφυγή των δύο εισαγγελέων είναι καθόλα σύννομη, αφού σκόνταψαν σε πολιτικά πρόσωπα σε «πλείστες καταθέσεις» τις οποίες έλαβαν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στο πόρισμά τους.
Οι καταθέσεις αυτές «εμπόδισαν» και την εξέταση του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος είχε κληθεί από τους εισαγγελείς να καταθέσει με τις καταγγελίες της πρώην συνεργάτη του στην ΕΛΣΤΑΤ κυρίας Γεωργαντά για την υπόθεσης. Ο κ. Γεωργίου είχε κληθεί ως ύποπτος τέλεσης του εγκλήματος κατά της Οικονομίας να καταθέσει στις 12 Ιανουαρίου, αλλά του είχε δοθεί τότε προθεσμία για τις 22 του μήνα. Η προθεσμία του είχε δοθεί διότι μεσολάβησε μηνυτήρια αναφορά του ΔΣΑ με βάση την οποία στον κ. Πεπόνη κατέθεσαν ως μάρτυρες καθηγητές (Γ. Κασσιμάτης, Ν. Μαριάς κλπ), ο επιστημονικός σύμβουλος της ΓΣΕΕ κ. Γ. Ρωμανιάς, η δημοσιογράφος κυρία Σοφία Βούλτεψη και άλλοι.
Ακουλούθως ήταν κρίση των δύο εισαγγελέων αν μετά από αυτά έπρεπε να περιμένουν και το υπόμνημα του κ. Γεωργίου. Ωστόσο καθώς στις καταθέσεις των μαρτύρων είχαν αναφερθεί πολιτικά πρόσωπα, έκριναν ότι είχε έρθει η ώρα να βάλουν «τα μολύβια κάτω» και να κινήσουν τη διαδικασία για την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή, χωρίς να εξετάσουν κανένα άλλο πρόσωπο, μάρτυρα ή ύποπτο.
Το φάκελο της υπόθεσης μελετά πλέον ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ν. Παντελής, ώστε ακολούθως να διαβιβαστεί από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντε στη Βουλή.
Σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος ο πρόεδρος της Βουλή οφείλει μόλις του κατατεθεί το δικαστικό πόρισμα να ανακοινώσει την ύπαρξή του στην Ολομέλεια. Προκειμένου να αποφασιστεί ακολούθως η σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής απαιτείται να ψηφιστεί η πρόταση από 151 βουλευτές (απόλυτη πλειοψηφία επί του συνόλου).

http://dailynews24.gr

http://ksipnistere.blogspot.com/2012/01/blog-post_2727.html

Το σήριαλ της εξάρθρωσης του κυκλώματος των τοκογλύφων!

Όπως η σουπιά χύνει το μελάνι της για να προστατευτεί, έτσι και ένα καθεστώς σήψης χύνει το μελάνι του για να διασωθεί και να εμβολιάσει ιδεολογικά (εθίσει) την κοινωνία στη σήψη και διαφθορά…


Το τέχνασμα είναι γνωστό: Οι διαχειριστές της σήψης και της διαφθοράς «τρυπάνε» κάποιες πυώδεις ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ φουσκάλες για να παιχτούν τα σήριαλ της «εξυγίανσης» και της κολυμπήθρας του Σιλωάμ για τους ίδιους (τους διαχειριστές της σήψης) και για το ΟΛΟΝ καθεστώς της ΑΠΑΤΗΣ.

Όλα τα μεγάλα πολιτικά εγκλήματα «κύλησαν» πάνω στις «ράγες» επιλεγμένων «αποκαλύψεων», «εξαρθρώσεων» και σκανδάλων, καθώς και στα κατακλυσμιαία σήριαλ της σκανδαλολογίας: Στη μετατόπιση δηλαδή της σήψης και της διαφθοράς από τις κεντρικές ΕΣΤΙΕΣ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ του καθεστώτος που παράγουν και αναπαράγουν τα σκάνδαλα, σε κάποια «κακά» και «διεφθαρμένα» πρόσωπα…

Πριν από λίγο καιρό είχε μπει στον «αγώνα» της καθεστωτικής ΑΠΑΤΗΣ και το βαρύ πυροβολικό των χολιγουντιανών σήριαλ: το σήριαλ των νονών του ποδοσφαίρου.

Επιστρατεύτηκαν οι νονοί του ποδοσφαιρικού σκότους (τα ποδοσφαιρικά βυθοκορήματα) για να δράσουν πιο αποτελεσματικά οι νονοί του πολιτικού σκότους, να μείνουν στο απυρόβλητο (όπως πάντα) οι μεγάλοι νονοί των «μαφιών» του χρήματος («νταβάδες») και να εξαπατηθεί ο ελληνικός λαός με το γνωστό σλόγκαν της «εξυγίανσης»…

Το ποια «εξυγίανση» έγινε είναι γνωστό σε όλους: οι διαπλοκές των μαφιόζων του ποδοσφαίρου παραμένουν ανέπαφες και οι «νταβάδες» του αυθαδιάζουν ακόμα πιο προκλητικά!!!!

ΣΗΜΕΡΑ έχουμε το «τρύπημα» μιας άλλης πυώδους φουσκάλας: Την εξάρθρωση κυκλώματος τοκογλύφων, συνακόλουθα έχουμε και νέες νεροποντές τηλεοπτικών σήριαλ.

Η «σπείρα» των διεθνών και εγχώριων μαφιόζων του χρήματος, οι «κορυφαίοι» τοκογλύφοι ληστές και δήμιοι, καθώς και τα πολιτικά τους ανδρείκελα (οι διαχειριστές τους δωσίλογοι) θορυβούν και καγχάζουν για το «τρύπημα μιας φουσκάλας»: Σαν τη σουπιά χύνουν το μελάνι σε ένα σύμπτωμα της ΟΛΙΚΗΣ καθεστωτικής σήψης για να προστατευτούν οι ίδιοι και το καθεστώς της σήψης και του ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟΥ δωσιλογισμού που υπηρετούν…

Τα ανδρείκελα του δωσιλογισμού των αρχιμαφιόζων της κλεψιάς και της τοκογλυφίας καγχάζουν για κάποιες παρωνυχίδες της τοκογλυφίας (συμπτώματα της ΟΛΙΚΗΣ καθεστωτικής σήψης και διαφθοράς): Τι μακάβριος καγχασμός!!!

 http://resaltomag.blogspot.com/2012/01/blog-post_21.html

http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2012/01/blog-post_8717.html 

Κόβουν τα πολυτεκνικα από τους Έλληνες, γιατί δεν φτάνουν για τους Αλβανούς.

Ορίστε η απάντηση από τον ΟΓΑ για τα πολυτεκνικά επιδόματα:
Η Υπηρεσία μας (ΟΓΑ) έδινε πολυτεκνικό επίδομα και ισόβια σύνταξη σε αλλοδαπές μητέρες που είχαν συνάψει γάμο με Έλληνα Πολίτη.
Όμως μετά από παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, ο ΟΓΑ δίνει πλέον πολυτεκνικό επίδομα και σε .....
αλλοδαπή μητέρα με αλλοδαπό σύζυγο και από τρίτες χώρες (εκτός Ε.Ε. )!!!!

Είναι απίστευτο το τι δουλοπρέπεια έχει επιδείξει η δοτή τρικομματική κυβέρνηση του Πασόκ απέναντι στους ξένους. Την ώρα που η ελληνική οικογένεια περνάει τέτοια οικονομική κρίση, την ώρα που αντιμετωπίζουμε τέτοια υπογεννητικότητα, αντί να ενισχύσει την ελληνική οικογένεια, βρίσκει χίλια δυο προσκόμματα για να περικόψει των αριθμό των δικαιούχων Ελλήνων, ενώ διευρύνει τις κατηγορίες των αλλοδαπών δικαιούχων, ενώ είναι φανερό σε όλους ότι την ελληνική ιθαγένεια οι οικονομικοί μετανάστες τη ζητούν για λόγους σκοπιμότητας και όχι από αγάπη στη χώρα φιλοξενίας τους.

Δείτε σχετικά με το θέμα την ιστοσελίδα του Δήμου Νέας Σμύρνης
http://www.neasmyrni.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=231&Itemid=162&lang=el

Και εδώ τα σχετικά για το συνήγορο του Πολίτη.
http://www.synigoros.gr/reports/epektasi_katavolis.pdf

http://ixnos.blogspot.com

Η λεηλασία της Ελλάδας: 90 εκ. ευρώ τα «μαύρα» του Γ.Παπανδρέου στο ΥΠΕΞ

Εν μέσω οικονομικής κρίσης και ενώ η χώρα βούλιαζε και η κυβέρνηση επέβαλε την απάνθρωπη φορομπηχτική πολιτικής τους σε μισθωτούς και συνταξιούχους το ΥΠΕΞ μοίραζε δεκάδες...
εκατομμύρια ευρώ σε αγνώστους ή τα διέθετε όπως η πολιτική του ηγεσία (Γ.΄Παπανδρέου, Δ.Δρούτσας και Σ.Λαμπρινίδης) πίστευε ότι έπρεπε να τα διαθέσει. Χωρίς υπογραφές, χωρίς αποδεικτικά, απλά ανοίγοντας το χρηματοκιβώτιο και παίρνοντας δεσμίδες από 500άρικα και δίνοντάς τα ή βάζοντας τα όπου ήθελαν ή όπου έκριναν σκόπιμο οι ίδιοι... Το 2010 είχαν εγκριθεί από το ΥΠΕΞ κονδύλια ύψους 18 εκατ. ευρώ και τελικώς δαπανήθηκαν 56.073.300 ευρώ, δηλαδή αύξηση 200% επί του αρχικού προβλεπόμενου ποσού, ενώ για το 2011 είχε εγγραφεί πίστωση στον προϋπολογισμό του ΥΠΕΞ, ύψους 34,15 εκατ. ευρώ! Για "μαύρα" και αδήλωτα... Με απλά λόγια 90,2 εκατ. ευρώ δαπανήθηκαν σε δύο χρόνια για σκοπούς που δεν είναι γνωστοί και σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα τα χρήματα αυτά, δαπανήθηκαν χωρίς να έχουν υποστηριχτεί μέσω αυτών εθνικοί αντικειμενικοί σκοποί (το αντίθετο θα λέγαμε συνέβη), ενώ από όσο είναι γνωστό καμία εθνική επιτυχία δεν επετεύχθη από το υπουργείο Εξωτερικών την περίοδο 2010-2011. Στα παραπάνω ερωτήματα ο υφυπουργός οικονομικών Φ. Σαχινίδης δηλώνει αναρμόδιος να απαντήσει, ενώ ο τότε υπουργός Εξωτερικών Σ. Λαμπρινίδης αναφέρει ότι τα σχετικά παραστατικά έχουν καταστραφεί σύμφωνα με το νόμο 3566/2007 που προβλέπει την καταστροφή τους. Μετά από επίμονες ερωτήσεις και αποκαλύψεις από τον επικεφαλής της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρα ο οποίος στις 5 Σεπτέμβρη 2011 είχε ζητήσει να ενημερωθεί για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη αλλά και την παρέμβαση του βουλευτή της Ν.Δ Π. Παυλόπουλου, ο πολιτικός προϊστάμενος του ΥΠΕΞ απέστειλε ενημερωτική επιστολή στον πρόεδρο της Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Μαζί με την επιστολή αυτή, ο νύν υπουργός Εξωτερικών Σ. Δήμας κατέθεσε τα σχετικά έγγραφα στη Βουλή. Με βάση αυτά τα δεδομένα ο Γ. Παπανδρέου, οι υπουργοί που διαδέχτηκαν τον πρώην πρωθυπουργό στο υπουργείο Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, και Σ. Λαμπρινίδης καθώς και όσοι συμμετείχαν στο ιεραρχικό επιτελείο του υπουργείου Εξωτερικών θα πρέπει να απαντήσουν σε μια σειρά σημαντικών ερωτημάτων που έχουν διατυπωθεί. Πιο συγκεκριμένα θα πρέπει να απαντήσουν για τα κονδύλια που δόθηκαν στις ΜΚΟ, θα πρέπει να απαντήσουν γιατί μέχρι στιγμής δεν αποκαλύπτεται το αποθεματικό του Κράτους πριν από την εποχή του Μνημονίου, ποια είναι η κατάσταση με την Επιτροπή Ειδικών Δαπανών, γιατί δεν υπάρχουν έγγραφα της συγκεκριμένης Επιτροπής που να αποδεικνύουν ότι τα ποσά δαπανήθηκαν τελικά για τους απόρρητους σκοπούς που προβλέπονται, και τέλος πότε θα δημοσιοποιηθεί στο πλαίσιο της «Διαύγειας» η απόφαση για την αύξηση των κονδυλίων που δαπανήθηκαν το 2010 ; Έτσι για άλλη μία φορά δεκάδες εκατομμύρια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εκπροσώπηση της χώρας και για την προώθηση των θέσεων της Ελλάδας εν μέσω συνεχόμενων επιθέσεων από τα διεθνή ΜΜΕ την επίμαχη περίοδο κατέληξαν σε άλλες τσέπες αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα της εικόνας που η Ελλάδα έχει στο εξωτερικό τα τελευταία δύο χρόνια της απίστευτης δυσφήμισης της.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://anti-ntp.blogspot.com/2012/01/90_4134.html

Πόσα τουλάχιστον θα πληρώσουμε στο νέο χαράτσι για τα αγρεμάχια όταν τελικά επιβληθεί !

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες το ελάχιστο κόστος που θα καταβάλουμε είναι :
10¤ τa 1000τ.μ. το ελάχιστο για τα εκτός σχεδίου αγροτεμαχια με 25% αύξηση για τα εντός σχεδίου και 50% αύξηση για της.....
ακριβές περιοχές εντός σχεδίου .
Παράδειγμα :
5000τ.μ. εκτός σχεδίου στην Κρήτη >>50¤
10000τ.μ εντός σχεδίου στην Κρήτη>>125¤
1000τ.μ εντός σχεδίου στην Σαντορίνη>>15¤
Σύνολο >>190¤

http://malia-2012.blogspot.com

http://ksipnistere.blogspot.com/2012/01/blog-post_8740.html

Στο φως νέα έγγραφα του Foreign Office για το Κυπριακό-"Μητσοτάκης, ντομάτες και αβγά "

Προβληματισμός για τη Συνθήκη Εγγύησης μετά τη λύση  

Η βρετανική κυβέρνηση είδε με έκπληξη την εμπλοκή στη διαδικασία επίλυσης του τότε λίβυου ηγέτη Νέες πτυχές του Κυπριακού φωτίζουν έγγραφα του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών. Το Ηνωμένο Βασίλειο προβληματιζόνταν για τη διατήρησης της Συνθήκης Εγγύησης, ανέμενε κίνηση από τον Καντάφι, ενώ οι ΗΠΑ δεν είχαν ενδιαφέρον.Ειδικότερα, το θέμα της διατήρησης της Συνθήκης Εγγύησης του 1960 μετά από επίλυση του Κυπριακού ήγειρε στους Βρετανούς ο ειδικός αντιπρόσωπος του ΓΓ Ούγκο Κόμπι ο οποίος είχε σχετική συνομιλία με το Τούρκο Πρέσβη Μπατού.

Όπως αναφέρεται σε έγγραφο του Φόρειν 'Οφφις, ο Μπατού είπε στο Γκόμπι ότι οι Τούρκοι ήθελαν τη Συνθήκη να παραμείνει και διερωτήθηκε κατά πόσον και οι Βρετανοί επιθυμούσαν το ίδιο.

Ο Γκόμπι απάντησε ότι ουδέποτε άκουσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ήθελε να καταργηθεί η Συνθήκη του 1960. Ο τότε Βρετανός Ύπατος Αρμοστής είπε στον Γκόμπι ότι δεν επρόκειτο για εύκολο θέμα και χρειαζόταν να εξεταστεί προσεκτικά.

Ο Ύπατος Αρμοστής σε επιστολή του τον Μάιο του 1981 στο Τμήμα Νοτίου Ευρώπης του Φόρειν 'Οφις αναφέρει ότι τώρα που υπάρχει η προοπτική για πραγματικό διάλογο με στόχο την επίτευξη περιεκτικής λύσης θα είναι δύσκολο να μην τοποθετηθούμε στη περίπτωση επίλυσης του Κυπριακού.

Ένας σημαντικός παράγοντας για οποιανδήποτε απόφαση για τη Συνθήκη θα ήταν αν θα διατηρούσαμε τις Βάσεις και για τώρα αυτό επιθυμούμε. Ομως πρόκειται για ένα θέμα που θα πρέπει να εξετάσουμε πολύ προσεκτικά στον κατάλληλο χρόνο.

Η Τουρκία
Τον Ιούνιο του 1981 ο ανώτερος αξιωματούχος του Φόρειν 'Οφις Τζούλιαν Μπούλαρτ πραγματοποίησε τριήμερη επίσκεψη τόσο στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου όσο και στα κατεχόμενα. Σε έγγραφο του υπουργείου όπου περιγράφει τις εντυπώσεις του υπογραμμίζει ότι έχουν δίκαιο όσοι υποστηρίζουν ότι η Αγκυρα κρατά το κλειδί για τη λύση του Κυπριακού. Στις ελεύθερες περιοχές υπάρχει απαισιοδοξία ενώ στην άλλη πλευρά, όπως αναφέρει, ο Ντενκτάς επιχαίρει στο ρόλο του κυριότερου εμποδίου για την επίτευξη προόδου. Αποκαλύπτει ακόμη ότι ο τότε Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζούλιαν Ίκολμπεργκερ είπε στον Ούγκο Γκόμπι ότι η Κύπρος δεν αποτελεί τη πρώτη προτεραιότητα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Εάν αυτό σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να δώσει στον Γκόμπι παρά μόνο τυπική υποστήριξη, τότε οι προτάσεις του δεν θα πετύχουν, αναφέρεται.

Ο Καντάφι 
Στην ετήσια ανασκόπηση του χρόνου από τη Βρετανική Υπάτη Αρμοστεία προς το Φόρειν Οφις αναφέρεται ότι αν το 1979 ήταν χρόνος απογοητεύσεων για τη Κύπρο το 1980 ήταν χρόνος εκπλήξεων.
Η μεγαλύτερη απ' αυτές ήταν η επανάληψη των συνομιλιών έπειτα από τη διακοπή ενός χρόνου, αλλά συνέβησαν δύο αναπάντεχα γεγονότα. Πρώτον στη διάρκεια επίσκεψης του Ντενκτάς στη Τρίπολη ο Τ/κ ηγέτης επείσθη να ταχθεί υπέρ μιας συνάντησης του με τον Πρόεδρο Κυπριανού την οποία θα διευθετούσε ο Συνταγματάρχης Γκαντάφι. Αυτό δημιούργησε δίλημμα στους Ελληνοκυπρίους. Εάν αρνούνταν θα δέχονταν επικρίσεις ότι απέρριψαν μια ευκαιρία για τερματισμό του αδιεξόδου και αυτό θα διευκόλυνε τον Ντενκτάς να υπονομεύσει την υποστήριξη της Λιβύης, μιας σημαντικής χώρας-μέλους της Ομάδας των Αδεσμεύτων. Ο κ. Κυπριανού μετατόπισε την ευθύνη για απόφαση δηλώνοντας ότι θα μετέβαινε στην Λιβύη αν ο ΓΓ του ΟΗΕ το έκρινε χρήσιμο. Η άλλη νεώτερη εξέλιξη ήταν η άφιξη στη Λευκωσία, ένα μήνα πριν τη πρωτοβουλία Γκαντάφι, ενός νέου και δραστήριου, όπως αναφέρεται, ειδικού αντιπροσώπου του ΓΓ του , του Ούγκο Γκόμπι, πρώην Αργεντινού διπλωμάτη. Σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, ο κ. Γκόμπι δείχνει ζωηρή προθυμία να υποδείξει στις δύο πλευρές τις συνέπειες τής ακαμψίας τους. Για τις συνομιλίες υπό τον κ. Γκόμπι αναφέρεται ότι διεξάγονταν μέσα σε καλή ατμόσφαιρα αλλά οι δύο πλευρές τίποτε περισσότερο δεν έπρατταν παρά να καθορίζουν τις θέσεις τους στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
www.kathimerini.com.cy

Απειλές για αναβάθμιση «ΤΔΒΚ»

Φόρεϊν Όφις: Πιέσεις προς την Ε/κ για αποδοχή προτάσεων του ΟΗΕ το 1981

ΤΑ Ηνωμένα Εθνη προετοιμάζονται να υποβάλουν προτάσεις για την επίτευξη πραγματικής προόδου στο Κυπριακό μεταξύ Ιουλίου και Οκτωβρίου και εάν πρόκειται να υπάρξει οποιαδήποτε δυνατότητα επιτυχίας χρειάζονται ισχυρή εξωτερική υποστήριξη, περιλαμβανομένων και βρετανικών πιέσεων επί των Ελληνοκυπρίων.
Αυτό αποκαλύπτει έγγραφο του βρετανικού ΥΠΕΞ για το έτος 1981, το οποίο μαζί με άλλα δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα Βρετανικά Αρχεία. Όπως μεταδίδει το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων από το Λονδίνο, στο έγγραφο αναφέρεται ότι χρειάζεται να ληφθεί απόφαση από την Κυβέρνηση αν κατ’ αρχήν είναι έτοιμη να παράσχει την υποστήριξη της στις προτάσεις αυτές σε συνεργασία με την αμερικανική Κυβέρνηση και ίσως τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Στο έγγραφο γίνεται σειρά εισηγήσεων, μεταξύ των οποίων η άσκηση γενικής διπλωματικής πίεσης στους Τούρκους και τους Ελληνοκυπρίους να αποδεχθούν τις προτάσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Πρέπει να καταστεί σαφές στους Ελληνοκύπριους, συνεχίζει, ότι θα έχουν ένα βαρύ τίμημα να καταβάλουν μέσω αυξημένων εμπορικών και άλλων επαφών με τους Τ/κ στο βορρά και ίσως μείωση της αριθμητικής δύναμης ή πλήρους απόσυρσης της βρετανικής δύναμης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ εάν επιμένουν να απορρίπτουν λογικές προτάσεις των ΗΕ. Ωστόσο, οι πιέσεις αυτές πιθανόν να έστρεφαν τους Ε/κ εναντίον των πολύ σημαντικών βρετανικών συμφερόντων στις Βάσεις και με τη διένεξη όσον αφορά στην καταβολή αποζημιώσεων στην κυπριακή Κυβέρνηση σε εξέλιξη, ο κίνδυνος αντιδράσεων εναντίον της βρετανικής παρουσίας στο νησί θα ήταν μεγάλος.

Σε άλλο έγγραφο αποκαλύπτεται ότι οι Βρετανοί ήθελαν να περιορίσουν την ορατή παρουσία των Αμερικανών στις Βάσεις στον κατώτατο δυνατό βαθμό, για να αποφευχθεί η δυσαρέσκεια των Κυπρίων και να τεθούν σε κίνδυνο τα υπάρχοντα αμυντικά συμφέροντα στις Βάσεις.

Σκέφτονταν επέκταση «χωρικών υδάτων»

Σε άλλο έγγραφο αποκαλύπτεται ότι εξεταζόταν το ενδεχόμενο επέκτασης των χωρικών υδάτων των βρετανικών Βάσεων από τα τρία στα δώδεκα μίλια για καλύτερη, όπως αναφέρεται, προφύλαξη από πιθανές τρομοκρατικές επιθέσεις. Σημειώνεται περαιτέρω ότι υπήρχαν εικασίες ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση τότε θα προχωρούσε σε προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο εναντίον των Βάσεων. Υποδεικνύεται ότι ο Ραούφ Ντενκτάς απειλούσε πως θα προχωρούσε σε αντίποινα σε περίπτωση που θα δίνονταν από βρετανικής πλευράς αποζημιώσεις στην Κυπριακή Κυβέρνηση, για τις Βάσεις.

Μητσοτάκης, ντομάτες και αβγά

ΣΤΑέγγραφα του Φόρεϊν Όφις αναφέρεται και η επίσκεψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην Κύπρο και στις διαδηλώσεις που έγιναν στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Όπως αναφέρεται στο έγγραφο, υπήρχαν διαδηλωτές από την Κερύνεια που διαμαρτύρονταν εναντίον του Μητσοτάκη αλλά και από την ΕΔΕΚ, οι οποίοι έριξαν στον Ελλαδίτη αξιωματούχο ντομάτες και αβγά. Σημειώνεται ότι φέτος για πρώτη φορά η δημοσιοποίηση των εγγράφων έγινε με μεγάλη καθυστέρηση. Συνήθως τα έγγραφα αυτά δημοσιοποιούνταν τις παραμονές νέας χρονιάς. Όπως επίσης έχει αναφερθεί για τα έγγραφα του 1981, ότι έχουν «κοπεί» αρκετά και παρέμειναν απόρρητα και μη προσβάσιμα σε ερευνητές και στους πολίτες εν γένει. 

 

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/foreign-office.html

ΕΛΛΑΣ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ / ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ !!!

Το Der Spiegel μας έχει συνηθίσει σε πολύ αρνητικά για την Ελλάδα δημοσιεύματα
Δεν ξέρουμε τι κρίση έπιασε τους Γερμανούς, αλλά η συνέντευξη του Albrecht Ritsch,

Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) που δημοσιεύει είναι εκπληκτική

και πρέπει να τη διαβάσουν πολύ προσεκτικά η Μέρκελ,ο Σόϊμπλε κι όλοι όσοι έχουν κάνει

πειραματόζωο την Ελλάδα!

Ο καθηγητής σε.....
γενικές γραμμές:
. Χαρακτηρίζει αδικαιολόγητη τη συμπεριφορά των Γερμανών που συνοψίζεται στο

"λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε".
. Θυμίζει τις μεγάλες χρεοκοπίες της Γερμανίας και υπενθυμίζει ότι το οικονομικό της θαύμα το οφείλει στις ΗΠΑ!

. Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας.

Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το

πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς,

λέει και αφήνει ξερούς τους Γερμανούς!
=====================================================================================
ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:

Spiegel:
Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρωοικονομική βοήθεια για την Ελλάδα

σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση :

¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά
Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.
Ritschl Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας.

Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την

χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο  παραιτήθηκαν από

το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν  το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel Τι ακριβώς συνέβη τότε;
Ritschl Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με  δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου

δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931.

Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι
συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
Ritschl Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση.

Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση

των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την  Γερμανία, ήταν στην ουσία

η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού
θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να

αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel
Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο

πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι

γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα

γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008.

Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας,

ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;
Ritschl Αυτοκρατορική.
Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος

αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;
Ritschl Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του

κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας.

Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές.

Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις

ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα "Haircut", που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο

Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της,

ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις

καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel Πως είπατε;
Ritschl Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου,

του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της

επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως

δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε

τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel
Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω

μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των

κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε

για επαπειλούμενη χρεοκοπία;Ritschl Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει

τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην  περίπτωση της Γερμανίας

η δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να

πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ
ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί,  ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι

οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ  ανέμελοι.

Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες  εξαγωγές. Οι αντιελληνικές

θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε

μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα  έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο

επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
Ritschl Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως

πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους

εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω

στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel Τι εννοείτε;
Ritschl Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά.

Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις,

αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας

«πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας.

Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει

το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς

λογαριασμούς.

Spiegel
Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από

τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την  Ελλάδα και τη Γερμανία;
Ritschl
Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα

να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει
να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό

θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη

Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ε

υκαιρία για μια νέα αρχή.

Albrecht Ritsch , Wirtschaftshistoriker (καθηγητής "Ιστορίας της Οικονομίας")

Απο email χρηστη

http://www.katohika.gr/2012/01/blog-post_2891.html

Το έγγραφο του εισαγγελέα Γ. Πεπόνη για την Τράπεζα Πειραιώς

Δεν σπεύδουμε να υιοθετήσουμε τις πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο διαδίκτυο, σύμφωνα με τις οποίες, «ο γνωστός και έγκριτος δημοσιογράφος» που έκανε ''παρέμβαση'' στους δύο οικονομικούς εισαγγελείς, είναι ο Τάσος Τέλλογλου.

Ούτε ότι η εμπλοκή του ονόματός του στα παρασκήνια της έρευνας των οικονομικών σκανδάλων από τους Γ. Πεπόνη και Σ. Μουζακίτη, αφορούσε την…
υπεράσπιση του προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς, Μιχάλη Σάλλα.

Ωστόσο, πιστεύουμε, ότι - εδώ και τώρα - είτε ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, είτε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, οφείλουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.

Να δημοσιοποιήσουν, δηλαδή, επίσημα τόσο το όνομα του δημοσιογράφου, όσο και το όνομα του τραπεζίτη για τον οποίο ενδιαφερόταν.

Και τούτο, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις η προστασία του δημόσιου συμφέροντος πρέπει να υπερτερεί της προστασίας των όποιων προσωπικών δεδομένων.

Θα πρέπει ακόμα να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Δικαιοσύνη απονέμεται στο όνομα του Ελληνικού λαού.

Επομένως, με ποιο τρόπο οι πολίτες θα πληροφορηθούν αν τελικά οι φερόμενες ως απειλές Τέλλογλου… έπιασαν τόπο ή όχι;

Με ποιο δικαίωμα άραγε οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς αποκρύπτουν από τις ένορκες καταθέσεις τους – όπως αναφέρουν οι πληροφορίες – τα ονόματα του δημοσιογράφου και του τραπεζίτη;

Δημόσιο λειτούργημα ασκούν και όχι ιδιωτικό έργο.

Αν τα ονόματα είναι πράγματι, αυτό του Τάσου Τέλλογλου και εκείνο του Μιχάλη Σάλλα, η υπόθεση παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις.

Αν πάλι όχι, δυό γνωστά πρόσωπα της δημόσιας ζωής διασύρρονται άδικα και έχουν δοθεί βορά στις κανιβαλικές διαθέσεις κάποιων, στο διαδίκτυο.

Το έγγραφο – βόμβα του Γ. Πεπόνη

Το directnews.gr αποκαλύπτει ωστόσο σήμερα ότι στο γραφείο του εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη, κατατέθηκαν πράγματι τον περασμένο Αύγουστο και Σεπτέμβριο ενυπόγραφες καταγγελίες, που αφορούσαν παράνομες δανειοδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ από την Τράπεζα Πειραιώς σε offshore εταιρείες – σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες – οι οποίες ανήκουν σε υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας, αλλά και σε μέλη των οικογενειών τους.

Το έγγραφο το οποίο φέρνουμε στο φως της δημοσιότητας δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Ο οικονομικός εισαγγελέας βεβαιώνει στις 8 Νοεμβρίου 2011, ότι με αφορμή σχετικές καταγγελίες, «εναντίον υπευθύνων της Τράπεζας Πειραιώς», έχει από τον ίδιο «παραγγελθεί ποινική προκαταρκτική εξέταση υπό στοιχεία ΟΙΚ.ΣΔ.Π.Ε.4/22-9-2011, η οποία έχει ανατεθεί προς διενέργεια, στο Σ.Δ.Ο.Ε. Αττικής, όπου και εκκρεμεί».

Μετά και τη σημερινή αποκάλυψη του directnews.gr νομίζουμε ότι κανείς από τους αρμόδιους δεν έχει το δικαίωμα να εξακολουθεί να σιωπά, μιλώντας γενικά και αόριστα περί… εγκρίτων δημοσιογράφων και οικονομικών παραγόντων.

Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να ξεκαθαρίσει αυτή η δυσώδης υπόθεση.

Ο περίπατος… της δικογραφίας

Εξάλλου, το directnews.gr στις 17-1-2012 είχε αποκαλύψει επίσης (διαβάστε εδώ) ότι τη διερεύνηση καταγγελιών, που αφορούσαν στελέχη της ίδιας τράπεζας, είχε ζητήσει από το ΣΔΟΕ και ο ανακριτής Ζακύνθου.

Ωστόσο, εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια η έρευνα διεξαγόταν με ρυθμούς... χελώνας και ουσιαστικά δεν ολοκληρώθηκε, αφού – όπως αναφέρεται στο πόρισμα του ΣΔΟΕ – οι υπεύθυνοι της Πειραιώς, θέτοντας δικονομικά ζητήματα, δεν προσκόμισαν ποτέ τα στοιχεία που τους ζητήθηκαν…

Διαψεύδει η Τράπεζα Πειραιώς

Από την άλλη πλευρά πάντως, οι υπεύθυνοι της τράπεζας, σε επαφή που είχαν με το directnews.gr υποστήριξαν, ότι το πρόσωπο που έχει κάνει τις καταγγελίες είναι αναξιόπιστο, αφού ήταν διευθύντρια στο κατάστημα της Πειραιώς στη Ζάκυνθο και τώρα κατηγορείται για υπεξαίρεση περίπου 43 εκατ. ευρώ.

Επίσης, ισχυρίστηκαν, πως δεν γνωρίζουν εάν ο κ. Πεπόνης διεξάγει οποιαδήποτε έρευνα, ωστόσο, είναι στη διάθεση των ελεγκτικών μηχανισμών για να προσκομίσουν όλα εκείνα τα στοιχεία από τα οποία αποδεικνύεται το έωλο των καταγγελιών.

http://directnews.gr

 

http://ksipnistere.blogspot.com/2012/01/blog-post_5167.html

Ο αρχιτοκογλύφος στεγάζει και την… εφορεία

Ο Αρχιτοκογλύφος Μάρκος Καραμπέρης στέλεχος του ΛΑΟΣ, κολλητός του Καρατζαφέρη και προσωπική του επιλογή για την θέση του αντιπεριφερειάρχη στο ψηφοδέλτιο του Βελόπουλου, γνωστός ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων στη Θεσσαλονίκη, συνελήφθη από την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης και θεωρείται ο εγκέφαλος του περιβόητου κυκλώματος τοκογλύφων που
εξάρθρωσε η ΕΛ.ΑΣ, φαίνεται ότι δεν είχε καταφέρει να "συνεργάζεται" μόνο με εφοριακούς αλλά και να μισθώνει ακίνητα στο Δημόσιο έναντι υψηλών ενοικίων.
Σήμερα, σε ακίνητα της "Καραμπέρη Ακίνητα ΑΕ" στεγάζονται: α) το Διαπεριφερειακό Ελεγκτικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και η Δ' ΔΟΥ Θεσσαλονίκης. Για τα ενοίκια του Ιουλίου, του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου το ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε 60.832 ευρώ, δηλαδή 20.277 ευρώ για κάθε μήνα. Πρόκειται για το κτήριο του εμπορικού κέντρου «Πλατεία». Στο υπόγειο της ίδιας οικοδομής βρίσκεται...το ιερό parking της Μονής Φιλοθέου όπου είχε στηθεί «Ιερή» μπίζνα, η οποία αποφέρει τεράστια κέρδη σε «άγνωστους» επιτήδειους αλλά μεγάλες φορολογικές απώλειες στο ελληνικό δημόσιο. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας Μακεδονία:
Εντύπωση κάνει ότι η λειτουργία του ΔΕΚ Θεσσαλονίκης απαιτεί εγκαταστάσεις των οποίων η μίσθωση κοστίζει 20.000 ευρώ το μήνα.
β) Η Ιατροδικαστική Υπηρεσία Θεσσαλονίκης. Η μίσθωση του ακινήτου ξεκίνησε το 2004 και το ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε πρόσφατα 32.700 ευρώ για ενοίκια 3 μηνών.
Το κατά πόσον οι συμβάσεις αυτές είναι συμφέρουσες για το Ελληνικό Δημόσιο όπως κι αν ο Καραμπέρης αξιοποίησε τις γνωριμίες του για να "πείσει" τους αρμόδιους να μισθώσουν ή να συνεχίσουν να μισθώνουν τα ακίνητα του με χοντρά τιμήματα; Όταν έχεις κολλητό τον Καρατζαφέρη …και πολύ… χρήμα, ολα γίνονται.

ixnos

 

http://www.katohika.gr/2012/01/blog-post_2984.html

ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΘΗΝΑ

«Δεν υπάρχει πόλη που να θέλει να απολαμβάνει τη ζωή και να αποφεύγει τα βάσανα περισσότερο από την Ευσαπία. Για να είναι μάλιστα το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο λιγότερο απότομο, οι κάτοικοι έκτισαν ένα κανονικό αντίγραφο της πόλης τους κάτω από τη γη». Ίταλο Καλβίνο

«Η νεομυθολογία δεν είναι τα διαδεδομένα ψέματα. Η νεομυθολογία είναι φαινόμενο στη ροή της πληροφορίας, που περιέχει, μεταξύ πολλών άλλων, και διαδεδομένα ψέματα, αλλά ακόμη πιο πολλές –παραλλαγμένες ή μεταλλαγμένες- αληθινές ιστορίες. (Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση)». Παντελής Γιαννουλάκης

ΚΑΘΟΔΟΣ

Κατάδυση στον υπόγειο κόσμο της Αθήνας σημαίνει κατάδυση στη σκοτεινή της πλευρά, στο υποσυνείδητό της. Σημαίνει κατάδυση στους φόβους, στις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες της, στην άβυσσο των δοξασιών, των θρύλων και των δεισιδαιμονιών, στην άβυσσο του αρχέγονου τρόμου, ενός τρόμου που καλύφθηκε στο πέρασμα του χρόνου με τόνους μπετόν, πέτρας και χώματος, λωρίδες ασφάλτου και θόρυβο.

Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας. Μάλλον δεν χρειάζεται να είναι κανείς «ειδικός» στα θέματα του μυστηρίου για να την γνωρίζει. Ο καθένας πλέον το έχει ακούσει. Άλλωστε είναι ένα ζήτημα που κατάφερε να γίνει πρωτοσέλιδο ακόμη και στην εφημερίδα Espresso (12 & 13/12/2000). Το υπέδαφος της πρωτεύουσας είναι γεμάτο από υπόγειες στοές. Αυτές συνδέονται μεταξύ τους και συνδέουν τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πόλης, ενώ ποιος ξέρει και τι μπορεί να συμβαίνει τα βράδια σε ορισμένες από αυτές. Η ιστορία έχει ως εξής. 


Ξεκινάς το ταξίδι σου από κάποια από τις «γνωστές εισόδους» του κέντρου της πόλης. Από τα υπόγεια της Βουλής στο Σύνταγμα, την εκκλησία της Αγίας Δυνάμεως δίπλα στο Υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως, την Ρώσικη Εκκλησία στην οδό Φιλελλήνων ή το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58a με τον θρυλικό και απομακρυσμένο πλέον υπέρθυρο δράκο. Από εκεί συνεχίζεις το δρόμο και ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσεις μπορείς να βγεις στους Αγίους Ισιδώρους στον λόφο του Λυκαβηττού, ή στις υπόγειες στοές κάτω από την Ακρόπολη όπου υπάρχει άλλωστε και ο «πραγματικός» μυστικός Παρθενώνας. Αν προχωρήσεις για ώρα μέσα στις σκοτεινές στοές μπορείς να φτάσεις ως το μοναστήρι της Καισαριανής στον Υμηττό, ή φυσικά στην σπηλιά «του Νταβέλη» στην Πεντέλη περνώντας και κάτω από το σπίτι της Δουκίσσης της Πλακεντίας.


Σύμφωνοι λοιπόν, όλοι φαίνεται πως έχουν ακούσει τις σχετικές ιστορίες, ή έστω τις πιο γνωστές απ’ αυτές, όμως πόσοι στ’ αλήθεια έχουν πράγματι προσπαθήσει έστω, να εισέλθουν σε κάποια από τις στοές για να εξετάσουν το θέμα; Πόσοι απ’ αυτούς έχουν στη συνέχεια ακολουθήσει τις περίφημες αυτές διαδρομές και έχουν διαπιστώσει με τα μάτια τους την αλήθεια;


Δυστυχώς οι απαντήσεις, για όσους αγαπούν τα μυστήρια, είναι μάλλον απογοητευτικές. Ελάχιστοι έχουν επιχειρήσει να μπουν σε κάποια από τις εισόδους των στοών, ξεπερνώντας το φόβο τους για το σκοτάδι και το άγνωστο που αυτές συμβολίζουν, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τι είναι πιθανόν να συναντήσει στον υπόγειο αυτό κόσμο. Αλλά και για αυτούς τους λίγους, τους περισσότερο παράτολμους, που κάποτε μπορεί να το επιχείρησαν, το τέλος δεν ήταν αυτό που είχαν ονειρευτεί. Το υπόγειο ταξίδι συνήθως δεν προχωρά περισσότερο από μερικά μέτρα και οι στοές φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά αλλού. Όταν, λοιπόν, οι περισσότερες είσοδοι της Υπόγειας Αθήνας έχουν ερμητικά σφραγιστεί και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ανοίξει δύο - τρεις καινούργιες, αρκούμαστε στη Φαντασία μας για να εξερευνήσουμε στοές και λαγούμια. 


Κυρίες, κύριοι, καλωσήρθατε στην «Κλειδωμένη Υπόγεια Αθήνα».


Ωραία ως εδώ. Οι σκεπτικιστές μπορούν να χαμογελάσουν και τρίβοντας τα χέρια από ικανοποίηση να πουν: «Αν δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις, τότε δεν υπάρχει κανένα ζήτημα. Φαίνεται πως πρόκειται απλά για ένα θέμα που ξεκίνησε από φήμες και συνεχίστηκε παίρνοντας διαστάσεις νεομυθολογίας». Μια στιγμή όμως, είπαμε πως: «Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση». Ακόμη κι αν δεν υπάρχουν (ή τουλάχιστον δεν τις γνωρίζουμε) ατράνταχτες αποδείξεις για την ύπαρξη στοών από ανθρώπους που έχουν περπατήσει σε αυτές ή από υπόγειους χάρτες που περιγράφουν με ακρίβεια τις διαδρομές, υπάρχουν, ωστόσο, στοιχεία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Για τον ερασιτέχνη κυνηγό μυστηρίων, κάθε συλλογισμός μπορεί να πυροδοτήσει διαδοχικές διανοητικές εκρήξεις. Μία ερώτηση, ένας συνειρμός μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί. Όταν τα κλειδιά για την Υπόγεια Αθήνα έχουν χαθεί ή σαπίζουν σε σφηνωμένα συρτάρια, μόνο μέσο εξερεύνησης είναι οι υπάρχουσες πληροφορίες, η Φαντασία και διάθεση συλλογιστική. Μπορεί κάτι να μας ξέφυγε…


Ανοίγουμε τον χάρτη της Αθήνας και προσπαθούμε να παρατηρήσουμε. Γραμμές, σχέδια, τετραγωνάκια, χρώματα, γράμματα. Αγγίζουμε τον χάρτη, μα το μόνο που νιώθουμε είναι το χαρτί, μία επιφάνεια τίποτα περισσότερο. Κάτω από το χαρτί με τα σχεδιάκια δεν υπάρχει τίποτα, κανένα βάθος. Κάτι ξένο απλώνεται κάτω και πέρα από το χάρτη. Ο Χάρτης δεν είναι η Αθήνα. Το μάτι μας πέφτει στην Ακρόπολη και το αφήνουμε να περιπλανηθεί στους δρόμους γύρω της, όπως το μάτι του δορυφόρου. Εστιάζουμε όπου μας κάνει εντύπωση, ψάχνουμε για άγνωστα μέρη, τοποθεσίες πάνω στον χάρτη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ, παράξενα ονόματα, η φαντασία μας οργιάζει. Και τα ερωτήματά μας παραμένουν αναπάντητα. Αχαρτογράφητα. Ο χάρτης είναι ελλιπής. Απουσιάζουν τα υπόγειά του, θριαμβεύουν οι ταράτσες του. Ο δορυφόρος ερωτοτροπεί με την επιφάνεια, με το πρόσωπο, δεν ενδιαφέρεται για τα μύχια. Το μόνο που μπορούμε, είναι λάθρα να υποθέτουμε και λάθρα να φανταζόμαστε. Η Υπόγεια Αθήνα κρύβει τα Μυστικά της. Χρειαζόμαστε άλλη όραση για να τα εξερευνήσουμε.

Ο ΝΤΑΒΕΛΗΣ, Ο ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

Το νερό της βροχής αλλά και ανθρώπινα χέρια κατέσκαψαν τα βουνά γύρω από την Αθήνα. Λατομεία, ορυχεία, λατρευτικές σπηλιές χρωστούν στον άνθρωπο τη διαμόρφωσή τους. Ληστές, επαναστάτες, μοναχοί, βοσκοί, στρατός έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τους πέτρινους όγκους που περικυκλώνουν την Αθήνα. Το πιο φημισμένο βουνό της Αθήνας στο πεδίο των παράξενων μελετών είναι η πολυσυζητημένη Πεντέλη. Στην αρχαιότητα τροφοδοτούσε τους Αθηναίους με το περίφημο πεντελικό μάρμαρο από το οποίο είναι κατασκευασμένος και ο Παρθενώνας. Αιώνες μετά η σπηλιά των Αμώμων που βρίσκεται στο βουνό και κάποτε αποτελούσε λατρευτικό και ασκητικό χώρο, όπως μαρτυρούν και τα μικρά εκκλησάκια που στέκουν στην είσοδό της, συνδέεται με καθοριστικό τρόπο με τον φοβερό λήσταρχο Νταβέλη και έκτοτε γίνεται γνωστή με το όνομα «Σπηλιά του Νταβέλη». Η λαϊκή φαντασία ήθελε τον Νταβέλη να μπαινοβγαίνει απαρατήρητος στην πόλη των Αθηνών χρησιμοποιώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών που με κομβικό σημείο την Πεντέλη οδηγούσε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, ενώ επέτρεπε και την διαφυγή σε μακρινά σημεία εκτός της πόλης. Μία από αυτές τις στοές μάλιστα υποτίθεται πως οδηγούσε στα υπόγεια της θερινής έπαυλης της Δούκισσας της Πλακεντίας στην Πεντέλη. Η αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας στο τρίπτυχο Πεντέλη- Νταβέλης- Δούκισσα της Πλακεντίας, με εξαιρετικά γόνιμο τρόπο μας έδωσε τον πιο συναρπαστικό σύγχρονο θρύλο των Αθηνών.


Το ενδιαφέρον για τα μυστήρια της Πεντέλης αναζωπυρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80, όταν ξεκίνησαν τα θρυλικά στρατιωτικά έργα που έλαβαν χώρα στην περιοχή της σπηλιάς με άκρα τότε μυστικότητα. Οι θεωρίες συνωμοσίας της εποχής μιλούσαν για δημιουργία υπογείων αποθηκών πυρηνικών και για επαφές με εξωγήινους. Μια άλλη θεωρία ήθελε μεγάλες ποσότητες λατύπης από το βουνό να ταξιδεύει για ύποπτους λόγους στην Αμερική. Τα μυστηριώδη μέχρι και σήμερα έργα σταμάτησαν στις αρχές περίπου της δεκαετίας του ’90, όταν η περιοχή εγκαταλείφθηκε μ’ έναν μάλλον βιαστικό και ακατανόητο τρόπο. Τα ίχνη που άφησαν αυτά τα έργα στο χώρο είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Αινιγματικές και σχεδόν κωμικές δυο στοές στέκουν εκατέρωθεν της σπηλιάς των Αμώμων. Μοιάζουν σαν ο στρατός να προσπαθούσε να προσεγγίσει την σπηλιά από …τα πλάγια. Πολλές θεωρίες έχουν αναφερθεί για τη χρησιμότητα αλλά και την παραδοξότητα των ημιτελών, όπως φαίνεται, αυτών έργων. Το σίγουρο είναι ότι κάποτε υπήρξε ενδιαφέρον, ο στρατός προσπάθησε να ανοίξει σήραγγες. Να υποθέσουμε ότι το μετάνιωσε στην πορεία ή ότι ευοδώθηκαν άλλα έργα που εξυπηρετούσαν καλύτερα τα όποια συμφέροντα; Αχ, Πεντέλη! Με τόσο κόσμο μαζεμένο εκεί πάνω τα ραντάρ έπιαναν παράσιτα.


Η μόνη είσοδος στοάς που υπάρχει ανοικτή σήμερα εντός της σπηλιάς, δεν οδηγεί παρά μερικά μέτρα πιο βαθιά σε μια υπόγεια μικρή λίμνη. Μόνο υποθέσεις μπορούμε πλέον να κάνουμε για την πιθανή ύπαρξη και άλλων στοών πριν την έναρξη των έργων. Από το βουνό βέβαια δεν εξαλείφθηκαν τα παράξενα φαινόμενα, με υπόκωφους μηχανικούς θορύβους, θεάσεις αγνώστων όντων και παρεμβολές σε μηχανήματα να συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Φαντάζει πάντως παράλογο ο ελληνικός στρατός ή όποιες δυνάμεις εκμεταλλεύονταν με κάποιο τρόπο το πεντελικό όρος να έπαψαν ξαφνικά να ενδιαφέρονται για αυτό. Η Αθήνα χρειάζεται αεράμυνα, χρειάζεται καταφύγια και χρειάζεται υπόγειες βάσεις. Στοιχειώδης στρατηγική προετοιμασίας πολέμου. «Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε τα βουνά σου…» Η κοινή λογική προστάζει ότι αν οι ιθύνοντες, έπαψαν να ασχολούνται με την Πεντέλη, δεν είναι γιατί έχασαν το ενδιαφέρον τους, αλλά γιατί έστρεψαν την προσοχή τους αλλού. Κάπου εδώ, ξεκίνησαν να ακούγονται ιστορίες για τον Υμηττό. Ο Υμηττός ή αλλιώς Τρελός (!) βρίθει από τρύπες και ανοίγματα με μαρτυρίες για ανθρώπους που χάθηκαν για πάντα στα βάθη του. Φημολογείται ότι οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις δεν είχαν παρά να εκμεταλλευτούν τις ήδη υπάρχουσες διόδους. Άλλες μαρτυρίες μιλούν για θεάσεις UFO, παράξενων φώτων ή ακόμη και πλασμάτων. Είναι γεγονός πάντως ότι απαγορεύεται η παραμονή στον Υμηττό μετά τη δύση του ηλίου.



Ο Υμηττός θεωρείται θετικός πόλος σε ένα παράξενο κύκλωμα που περιζώνει την Αθήνα. Αντίθετα, αρνητικός πόλος θεωρείται η Πεντέλη και εξισορροπιστής ο χαρακτηριστικότερος λόφος των Αθηνών: Ο Λυκαβηττός. Στο κέντρο της Αθήνας, στέκει πράσινος ακόμα και φυλάει τα μυστικά του. Κλειδαμπαρωμένες είσοδοι προς το εσωτερικό του, εκκλησάκια κτισμένα πάνω στον βράχο και πάνω από στοές, ημιτελή έργα και άφαντες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Το 1885 ο ρομαντικός κλασικιστής αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλερ ατενίζει τον Λυκαβηττό, επιθυμεί να τον ονομάσει «Αερικόν Θεραπευτήριον» και ονειρεύεται κήπους ένυδρους, καταρράχτες και κιονοστοιχίες με θέα την Ακρόπολη. Φαίνεται, γνωρίζει ότι ο Λυκαβηττός κρύβει υπόγεια ποτάμια, τα σχέδιά του όμως μένουν στα συρτάρια. Από το Λυκαβηττό βλέπεις τον λόφο του Στρέφη, θυμάσαι κάποιον που σου είπε ότι μεταξύ Λυκαβηττού και Στρέφη κάποτε ήταν δάσος με νεράιδες (στο παρελθόν δεν χτίζονταν σπίτια εκεί, αλλά όταν οι παραδόσεις ξεχάστηκαν και άρχισε να οικοδομείται, δημιουργήθηκε μια «νέα πόλη»,η σημερινή περιοχή Νεάπολη) και χαμογελώντας αποστρέφεις το βλέμμα σου. Εξάλλου πάντα ο λόφος σε αποπροσανατόλιζε, ακριβώς όπως και οι αλλοπρόσαλλες κατασκευές στα πλευρά του, λες και ο χώρος ήταν κομβικό σημείο, σταυροδρόμι.


Από τα υπόγεια μυστήρια της Αττικής δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ορυχεία και τα μεταλλεία της. Στο Λαύριο, όπου οι Αθηναίοι διατηρούσαν στην αρχαιότητα μεταλλεία αργύρου, υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι που αναφέρουν παράξενες όσο και εξωφρενικές ιστορίες για τις στοές των ορυχείων. Ορυχεία και νταμάρια αποτέλεσαν για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα πολλοί από τους λόφους και τα βουνά της Αθήνας. 


Η φύση των εργασιών προϋπέθετε διάνοιξη εισόδων και εξόδων στους ορεινούς όγκους. Πολλές φορές, ωστόσο, οι εργασίες διακόπτονταν απότομα και δίχως εμφανή δικαιολογία. Οι χάρτες των στοών των ορυχείων αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα μεταξύ των ερευνητών των υπόγειων στοών αλλά και των επίδοξων κυνηγών θησαυρών. Πολύτιμοι οδηγοί είναι και οι γνώστες των στοών που κάποτε δούλευαν εκεί. Οι ιστορίες που διηγούνται αφορούν δαιδαλώδη δίκτυα, άγνωστα ακόμα και στους πιο έμπειρους, μυστηριώδη φώτα και φωνές, χαμένους συντρόφους, ξεχασμένα κοιτάσματα, συναισθήματα τρόμου και αποπροσανατολισμού. Οι άνθρωποι αυτοί κυριολεκτικά μετοίκησαν στην Υπόγεια Αθήνα και έζησαν εκεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Στις διηγήσεις τους πάντα αναφέρουν τον φρικτό φόβο τους να αποκλειστούν στα έγκατα της Γης, όσο και την λυτρωτική ανακούφισή τους όταν αντίκριζαν τον Ήλιο μετά από ώρες σκοταδιού.

ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΘΕΟΙ ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ένα άλλο άγνωστο κεφάλαιο της Υπόγειας Αθήνας είναι οι διάφοροι ποταμοί που την διέσχιζαν και πλέον ρέουν υπογείως. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια ανασκαφών, ανεγέρσεων οικοδομών και των εργασιών του Μετρό οι εργάτες συνάντησαν κομμάτια των ποταμών αυτών που παλαιοί περιηγητές αλλά και κάτοικοι θυμούνται. Η Αθήνα είχε ανέκαθεν πολλούς ποταμούς-χειμάρρους και ήταν πλούσια σε νερά, με το 80% των νερών να απορροφούνται από το έδαφος. Μελέτες (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 29/12/2002) έχουν αποδείξει ότι κάτω από την Αθήνα, σχεδόν σε κάθε δρόμο της, κρύβεται ένα μπαζωμένο ρέμα ή ένα υπόγειο ποτάμι που συνεχίζει να κυλά. Μόνο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα ρέματα και χείμαρροι. Τα ποτάμια μπαζώθηκαν προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα οικιστικά όνειρα των κατοίκων της ΑΘήνας αλλά σε πολλά σημεία τους συνεχίζουν να κατεβάζουν νερό και να αποτελούν απειλή όταν φουσκώνουν από τις νεροποντές.


Ο Ιλισός, το μεγαλύτερο ποτάμι που διέσχιζε την Αθήνα, ξεκινούσε από τον Υμηττό και σήμερα κυλάει εξ ολοκλήρου υπογείως. Συνεχίζει κάτω από τη Μιχαλακοπούλου, περνάει από την Βασ. Σοφίας μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο, συνεχίζει στην Καλλιρρόης, για να καταλήξει μετά την Καλλιθέα στη θάλασσα. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τον Ιλισό ιερό και στις όχθες του διατηρούσαν βωμούς πολλών θεών. Η σπουδαιότητά του, ωστόσο διαφαίνεται περισσότερο από το γεγονός ότι εκεί τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια τα οποία σχετίζονταν τόσο με τα Ελευσίνια Μυστήρια, όσο και με Διονυσιακές τελετουργίες. Από το ιερό ποτάμι το μόνο που απομένει τώρα εμφανές είναι η στεγνή και χορταριασμένη κοίτη του δίπλα στην οποία είναι χτισμένη η Αγία Φωτεινή του Ιλισού. Στον Ιλισό χυνόταν ο Ηριδανός που ξεκινούσε από τον Λυκαβηττό και κατέβαινε από το Κολωνάκι. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος, ανακαλύφθηκε η αρχαία κοίτη του. Ο ποταμός συνεχίζει στις οδούς Μητροπόλεως και Ερμού, στην Αρχαία Αγορά και καταλήγει στον Κεραμεικό. Την κοίτη του Ηριδανού συνάντησε το Μετρό και στο Μοναστηράκι, γεγονός που ανησύχησε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους, καθώς το ποτάμι φούσκωσε κάποιες φορές επικίνδυνα κατά τη διάρκεια των εργασιών. Ακόμα και σήμερα, ο υπόγειος ποταμός κατεβάζει 20-30 κυβικά νερού την ώρα, ενώ τις βροχερές μέρες το νερό υπερδιπλασιάζεται και από τα νερά του πλημμυρίζει η Ποικίλη Στοά και η Αρχαία Αγορά.


Από το Λυκαβηττό ξεκινούσε και ο Βοϊδοπνίχτης που χωριζόταν, με ένα μέρος του να περνάει από την οδό Δημοκρίτου και στην οδό Ακαδημίας προς το Αρσάκειο. Από τα Τουρκοβούνια ξεκινούσε ο Κυκλόβορος, ένας από τους μεγαλύτερους χειμάρρους της Αθήνας, έφθανε στο Πεδίον του Άρεως και διαμέσου της οδού Μάρνη κατέληγε στην πλατεία Βάθης. Το Παγκράτι και τον Βύρωνα διέσχιζαν ο Αλασσώνας και το ρέμα «Πήδημα της Γριάς» αντίστοιχα. Στο Φάληρο χύνονταν ο Βουρλοπόταμος (ή Ξηροτάγαρος) και το ρέμα της Πικροδάφνης. Το ρέμα του Ποδονίφτη κυλάει κάθετα τους δήμους Χαλανδρίου, Ψυχικού, Φιλοθέης και Ν. Ιωνίας, διασχίζει υπόγεια τη Λεωφόρο Κηφισίας καταλήγοντας στον Κηφισό. Οι σχετικές πανεπιστημιακές μελέτες συγκρίνουν την σημερινή τσιμεντούπολη με τις παλαιότερες διαμορφώσεις της όπου γεωργικές εκτάσεις, χωράφια και ποτάμια διέσχιζαν τη γη. Η εικόνα των πανάρχαιων ποταμών που πότιζαν την Αθήνα και απορροφούσαν τα νερά της βροχής έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Λόγω των επιχωματώσεων και των αλλοπρόσαλλων οικιστικών σχεδίων τα υπόγεια ποτάμια φουσκώνουν και πλημμυρίζουν κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω, υπενθυμίζοντάς μας την μακραίωνη ύπαρξή τους που χλευάζει τις όποιες προσπάθειες εξαφάνισής τους. Στις υπόγειες πια διαδρομές τους τα ποτάμια συνεχίζουν τις πορείες τους μουρμουρίζοντας φευγαλέα μυστικά μηνύματα κάτω από τα πόδια μας...

«ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟ»

Ο Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος, το «Μέγα Θηρίο», μεταφέρει σήμερα τους δικούς του μυημένους στην Υπόγεια Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εργασιών που επίσημα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1992 αποκαλύφθηκε ένας άγνωστος κόσμος κάτω από την επιφάνεια. Πριν ξεκινήσουν οι εργασίες η εταιρία κατασκευής του Μετρό, χρηματοδότησε και υποστήριξε τεχνικά ανασκαφές έκτασης 69.000 τετραγωνικών μέτρων, τις εκτενέστερες που έγιναν ποτέ στην Αθήνα. Το Υπουργείο Πολιτισμού σχεδίασε και επέβλεπε τις αρχαιολογικές έρευνες που ομολογουμένως ολοκληρώθηκαν σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Κεραμεικός, το Ολυμπιείο, το Σύνταγμα, η Ακαδημία και το Μοναστηράκι χαρακτηρίστηκαν Περιοχές Υψηλού Αρχαιολογικού Κινδύνου, ενώ σε κάθε σταθμό, οι ανασκαφές αλλά και αργότερα τα μηχανήματα εκσκαφής, αποκάλυπταν πληθώρα αναπάντεχων ευρημάτων από τη νεολιθική έως και τη σύγχρονη εποχή. Εκτεταμένα αποχετευτικά δίκτυα, υδραγωγεία, δημόσια λουτρά, νεκροταφεία, εργαστήρια, δρόμοι, τείχη και μία μυστηριώδης αίθουσα γεμάτη με λυχνίες ελαίου διακοσμημένες με ερωτικές σκηνές, περιλαμβάνονταν μεταξύ των πολύ σημαντικών ευρημάτων. Μόνο στον Κεραμεικό, το σημαντικότερο αρχαίο νεκροταφείο της Αθήνας, βρέθηκαν περίπου 1200 τάφοι. Φρέατα αποκαλύφθηκαν στο Ζάππειο, στον Εθνικό Κήπο, στο Σύνταγμα, στην Οδό Αμερικής και σε άλλες τοποθεσίες που θα περνούσε το Μετρό. Στην οδό Σανταρόζα υπόγειες σήραγγες συνέδεαν φρέατα και δεξαμενές που αποτελούσαν τμήματα υδραυλικών συστημάτων (www.apodimos. gr). Αποχετευτικά συστήματα, Ρωμαϊκοί αγωγοί ομβρίων υδάτων και δίκτυα φρεάτων ήταν συνήθη ευρήματα σε μέρη όπως ο Σταθμός Λαρίσης, ο Ευαγγελισμός και η σήραγγα Παλαιολόγου.


Πολλά από τα εν λόγω υδρευτικά και αποχετευτικά δίκτυα χαρακτηρίζονται ως πυκνότατα και πολύπλοκα και οι ίδιες οι επίσημες πινακίδες που έχουν αναρτηθεί στους σταθμούς του Μετρό αποδεικνύουν την ύπαρξη πυκνών υπόγειων στοών, πηγαδιών και φρεάτων κατά την διάρκεια των εργασιών. Σύμφωνα με την επίσημη πινακίδα που έχει αναρτηθεί δίπλα από την γιγαντοαφίσα στον σταθμό του Μετρό στην Ακρόπολη σχετικά με το φρέαρ νο. 68, «τα συμβατικά μηχανήματα εκσκαφής συναντούσαν στην πορεία τους αρχαία ορύγματα-πηγάδια και δεξαμενές- το υλικό πλήρωσης των οποίων με τα πρώτα χτυπήματα εκχυνόταν στο δάπεδο της σήραγγας» (φωτογραφία από τα αρχεία της Α’ ΕΠΚΑ). Η γιγαντοαφίσα δεν δημιουργεί και τις καλύτερες σκέψεις για το τι απέγιναν τα χιλιάδες ευρήματα. Στις πινακίδες τονίζεται ιδιαίτερα έως ύποπτα η μικρή σημασία που είχαν τα περισσότερα ευρήματα, η χρήση των πηγαδιών και των φρεάτων αποκλειστικά σαν αποχετευτικών δικτύων και η διάσωση των περισσότερων αρχαιοτήτων σε αποθήκες. Ελάχιστο μέρος των ευρημάτων παρουσιάζεται στους σταθμούς και αφού δεν γνωρίζουμε που βρίσκονται τα ευρήματα, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τους υπόγειους χώρους, τα νεκροταφεία και τις υπόγειες στοές που συνάντησαν τα μηχανήματα του Μετρό;


Για να αποφευχθούν τέτοιες συναντήσεις, οι σήραγγες διανοίχθησαν σε βάθος 20 μέτρων «πολύ χαμηλότερο από αυτό στο οποίο βρίσκονταν οι αρχαιότητες». Όπως αποδεικνύει η ζημιογόνα συνάντηση του Μετρό με το Αδριάνειο Υδραγωγείο σε βάθος 27 μέτρων στο σταθμό της Πανόρμου (Ελευθεροτυπία 12/07/2002) οι αρχαιότητες δεν περιορίζονταν στα είκοσι μέτρα κάτω από την επιφάνεια, αλλά εκτείνονταν πολύ βαθύτερα.Γιατί έχει αποκλειστεί η ύπαρξη αρχαιοτήτων σε μεγαλύτερα βάθη; Αν οι υπεύθυνοι δεν γνώριζαν τις ακριβείς τοποθεσίες αρχαιολογικών ευρημάτων λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια, πώς θα μπορούσαν να γνωρίζουν για πολύ πιο βαθιά; Ό,τι υπάρχει από εκεί και κάτω πέρασε στην ανυπαρξία από τη στιγμή που το πρώτο βαγόνι μπήκε σε λειτουργία. Προφανώς δεν θα επιτραπεί σε κανέναν αρχαιολόγο να αναζητήσει θησαυρούς κάτω από τις σήραγγες του Μετρό, αν θίγονται ιδιωτικά συμφέροντα.


Εκτός από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον, τα αποχετευτικά δίκτυα και τις υπόγειες σήραγγες (γνωστές και άγνωστες), τα μηχανήματα του Μετρό συνάντησαν ένα έδαφος που δυσκόλευε αφάνταστα το έργο τους. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί που αποτελούν το υπέδαφος της Αθήνας ονομάζονται «Αθηναϊκός Σχιστόλιθος», με τις δυνάμεις της φύσης να έχουν δημιουργήσει ένα πολυσύνθετο υπόβαθρο με κερματισμένα, πτυχωμένα και παραμορφωμένα στρώματα. Η δε βραχoμάζα χαρακτηρίζεται αvoμoιoγεvής, αvισότρoπη και αποσαθρωμένη. «Ανοιχτές ασυνέχειες, καρστικά έγκοιλα σε ασβεστολιθικά πετρώματα και κατακερματισμένο υλικό σε συμπαγή πετρώματα» τονίζουν την ιδιαιτερότητα του «Αθηναϊκού Σχιστόλιθου» (www.ametro.gr) : Η Υπόγεια Αθήνα δείχνει να είναι σαθρή και διάτρητη. Μάλιστα, οι διαφοροποιήσεις αυτές, από τους πιο σκληρούς ως τους πιο χαλαρούς γεωλογικούς σχηματισμούς, δεν συναντούνται σε άλλες πόλεις με Μετρό, όπως το Παρίσι, η Μαδρίτη και το Βερολίνο! Σαν αποτέλεσμα, οι γεωτρήσεις που έγιναν δεν ήταν καθόλου αξιόπιστες, αφού κάθε λίγα μέτρα η μορφολογία του εδάφους άλλαζε. Τα υπερσύγχρονα μηχανήματα ΤΒΜ (Μετροπόντικες) αναγκάζονταν να αδρανοποιούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και τη θέση τους έπαιρναν συμβατικές μέθοδοι προκειμένου να ολοκληρωθούν τα έργα. Ο ένας Μετροπόντικας ήταν καθηλωμένος για περίπου δύο χρόνια στην περιοχή της οδού Αγ. Κωνσταντίνου, ενώ ο άλλος έβρισκε ανυπέρβλητες δυσκολίες στις περιοχές της Ερμού και του Κεραμεικού και κάτω από τη Συγγρού συνάντησε ασταθή εδάφη, υπόγειες λίμνες και στοές.
Εξαιτίας του εδάφους αλλά και πιθανών λανθασμένων υπολογισμών σημειώθηκαν καθιζήσεις στην πλατεία Καραϊσκάκη, στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης και στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Θυμηθείτε το διάσημο πλέον περίπτερο στην Πανεπιστημίου 44, που η γη άνοιξε και το κατάπιε. Μόνο κάτω από το σημείο εκείνο βρέθηκαν δύο πηγάδια, μία υπόγεια στοά και ένας υπόγειος ποταμός!(Το Βήμα, 28/03/1999) Τσιμέντο ταχείας πήξεως κάλυψε το ανεπιθύμητο άνοιγμα, ενώ συνολικά 600.000 κ.μ. τσιμέντου χρησιμοποιήθηκαν για να γεμίσουν τις τρύπες που άφηναν πίσω τους οι Μετροπόντικες. Μία και μόνο εικόνα, του περιπτέρου που σε ζωντανή σύνδεση κατέρρεε, ήταν αρκετή για να τρομάξει τους υπεργήινους και να προβληματίσει τους υπεύθυνους. Σοβαρά ερωτηματικά τέθηκαν την περίοδο εκείνη ακόμα και για τη συνέχεια των έργων του Μετρό αφού η μία δυσκολία διαδεχόταν την άλλη. Εκτός από το σαθρό έδαφος και τις αρχαιότητες, τα μηχανήματα δεν μπορούσαν να προχωρήσουν τις ήδη καθυστερημένες εργασίες επειδή έπεφταν πάνω σε δίκτυα κοινωφελών οργανισμών, παράνομους και επομένως άγνωστους αγωγούς, μπαζωμένα ρέματα και ποτάμια, παλιές γαλαρίες και υπόγειες στοές τις οποίες οι γεωλόγοι δεν γνώριζαν που ακριβώς βρίσκονται.


Τα έργα, ωστόσο, ολοκληρώθηκαν και εδώ και έξι περίπου χρόνια ο Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος των Αθηνών εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Ανησυχίες όμως εκφράζονται για την αντοχή του ήδη επιβαρημένου και αποδεδειγμένα πλέον κούφιου υπεδάφους. Παρόμοιοι προβληματισμοί αφορούν και τις μελλοντικές επεκτάσεις του Μετρό ιδίως προς περιοχές όπως το Περιστέρι που παλιότερα λειτουργούσαν λιγνιτωρυχεία. Όσον αφορά τις μελλοντικές νέες γραμμές, στην «Κίτρινη», θα συνδέονται Μαρούσι, Άνω Λιόσια, Παγκράτι/ Καισαριανή, Κολωνάκι, Πανεπιστήμιο, Εξάρχεια, Δικαστήρια, Γαλάτσι, Άλσος Βεΐκου. Δεν έχουν ακουστεί λίγα για υπόγειες διαδρομές που περνούν κάτω από ορισμένα από τα παραπάνω μέρη. Γιατί δεν ξεκλειδώνονται άραγε οι ήδη υπάρχουσες υπόγειες στοές να εξυπηρετηθεί ο κόσμος;

ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Ας πάμε και μια βόλτα ως την Ακρόπολη (την γνωστή, όχι την υπόγεια). Ένας μικρός περίπατος, στην πιο όμορφη ίσως περιοχή της πρωτεύουσας, τον πεζόδρομο των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Αποστόλου Παύλου, αλλά και στο λόφο του Φιλοπάππου θα μας αποκαλύψει μια σειρά από σφραγισμένες με σιδερένιες πόρτες εισόδους σε μικρά σπήλαια ή «πηγάδια». Το ίδιο θα διαπιστώσουμε αν συνεχίσουμε και προς την αρχαία Αγορά, τον Κεραμεικό ή τους στύλους του Ολυμπίου Διός (κάπου εκεί κοντά όπου ο Δευκαλίων είδε κάποτε τα τελευταία νερά του κατακλυσμού να υποχωρούν σε μια ρωγμή του εδάφους). Αλλά και στους πρόποδες του «ιερού βράχου» θα δούμε κλειστά σπήλαια, όπως του Πανός και του Απόλλωνος.


Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης με τους αμέτρητους λατρευτικούς χώρους, τα σπήλαια που αφθονούν στα διαβρωμένα του πετρώματα και τις ιερές πηγές που ξεπηδούν από τα σπλάχνα του, τυλιγμένος στην άχλη του μύθου στέκεται αινιγματικά στο πέρασμα του χρόνου κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των εξερευνητών με το πλήθος των θρύλων που μιλούν για θησαυρούς θαμμένους στο εσωτερικό του, αμύθητης αξίας αγάλματα και λαβυρινθώδεις στοές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Υπάρχει μάλιστα και ένας θρύλος που τοποθετεί κάτω από το έδαφος της Ακρόπολης έναν Παρθενώνα μεγαλοπρεπέστερο από αυτόν που όλοι γνωρίζουμε. Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την Ακρόπολη αναφέρει διάφορα ιερά σπήλαια, μυστηριώδη πηγάδια και ανοίγματα του εδάφους, καθώς και μυστικές τελετές που συνδέονταν με όλα αυτά.


Στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, πάνω από το θέατρο του Διονύσου περιγράφει σπήλαιο πάνω στο οποίο βρισκόταν τοποθετημένος τρίποδας, ενώ στο εσωτερικό του έφερε παράσταση του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος να σκοτώνουν τα παιδιά της Νιόβης. Το σπήλαιο σήμερα πέρα από κάποιους εναπομείναντες κίονες φιλοξενεί (φυσικά!) και ένα χριστιανικό εκκλησάκι. Περιγράφοντας τον ιερό χώρο του Ερεχθείου ο Παυσανίας αναφέρει στο εσωτερικό του παράξενου οικοδομήματος την ύπαρξη ενός πηγαδιού με θαλασσινό νερό. Το αξιοπερίεργο σχετικά με αυτό το πηγάδι δεν είναι τόσο το γεγονός ότι διαθέτει θαλασσινό νερό, όσο το γεγονός ότι όταν φυσάει νοτιάς ακούγεται μέσα του ήχος κυμάτων! Υποτίθεται ότι το πηγάδι αυτό το δημιούργησε ο Ποσειδώνας με ένα χτύπημα της τρίαινάς του ως σημείο προς τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια της φιλονεικίας του με την Αθηνά για την κυριαρχία της πόλης. Άραγε υπάρχει κάποια υπόγεια διαδρομή που ενώνει το πηγάδι του Ερεχθείου με τη θάλασσα; Σήμερα πάντως το εσωτερικό του Ερεχθείου είναι απρόσιτο για το κοινό, και κανείς δεν μπορεί να είναι εκεί όταν φυσάει νοτιάς για να ακούσει τον φλοίσβο των κυμάτων που ταξιδεύει με τον άνεμο ως το βράχο της Ακρόπολης.


Δυτικά του Ερεχθείου σε συνέχεια με τον ναό της Αθηνάς βρίσκεται ναός της Πανδρόσου της μόνης κόρης του Κέκροπα που δεν παράκουσε την εντολή της θεάς να μην ανοιχθεί το καλάθι στο εσωτερικό του οποίου βρισκόταν το παράξενο οφιοειδές πλάσμα που ονομαζόταν Εριχθόνιος. Σχετική με αυτό το γεγονός – ίσως σε ανάμνησή του – ήταν μια μυστική τελετή την οποία περιγράφει ο Παυσανίας. Γι’ αυτή την τελετή προετοιμάζονταν δύο μικρές παρθένες – διαφορετικές κάθε φορά – οι οποίες κατοικούσαν για κάποιο χρονικό διάστημα κοντά στον ναό της Πολιάδος Αθηνάς και ονομάζονταν αρρηφόροι. Η τελετή διαδραματιζόταν κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχε μυστηριακό χαρακτήρα.


Οι δύο αρρηφόροι τοποθετούσαν στα κεφάλια τους, κατά το πρότυπο των καρυάτιδων, καλάθια που τους έδινε η ιέρεια της Αθηνάς των οποίων το περιεχόμενο δεν γνώριζε ούτε η ιέρεια ούτε και οι ίδιες. Στη συνέχεια κατευθύνονταν προς τον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων ο οποίος βρισκόταν εκεί κοντά – στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης που είναι σήμερα κλειστή για το κοινό – και από εκεί κατέβαιναν μέσω ενός υπόγειου περάσματος στο εσωτερικό του βράχου. Εκεί κάτω άφηναν τα αντικείμενα που μετέφεραν και έπαιρναν κάτι άλλο που έβρισκαν εκεί ήδη τοποθετημένο και έφερναν πίσω μαζί τους καλυμμένο. Ο Παυσανίας είτε δεν ήξερε είτε δεν ήθελε να αποκαλύψει τη φύση των μεταφερομένων αντικειμένων, καθώς και τη σκοπιμότητα αυτής της τελετής για την οποία απ’ ό,τι φαίνεται ούτε και η ίδια η ιέρεια της Αθηνάς είχε επαρκή πληροφόρηση. Αλλά τότε ποιος είχε γνώση της φύσης όλων αυτών των αντικειμένων που πηγαινοέρχονταν μέσω υπογείων περασμάτων, χωρίς κάποιο προφανή λόγο με τέτοια μυστικότητα και μέσα στη νύχτα; Προφανώς κάποιος ή κάποιοι που κατείχαν ιδιαίτερες γνώσεις σχετικές τόσο με τις χθόνιες λατρείες, οι οποίες είχαν συνήθως μυστηριακό χαρακτήρα, όσο και με την ιδιαίτερη σημασία της χρήσης σπηλαίων και υπογείων στοών σε τέτοιου είδους τελετουργίες.


Ο λόφος του Φιλοπάππου βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη προσφέροντας την ωραιότερη θέα προς τον Παρθενώνα. Εκεί δεσπόζουν καγκελόφρακτες οι υποτιθέμενες φυλακές του Σωκράτους που φημολογείται ότι συνδέονται με άλλο ένα τμήμα υπόγειων στοών. Μεταξύ των διαφόρων φραγμένων «πηγαδιών» που αφθονούν στο λόφο υπάρχει ένα που «κραυγάζει» ότι κάτι δεν πάει καλά. Λίγα μόλις μέτρα από την Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά πάνω στην πλαγιά, κάποιος έφερε από το σπίτι του ένα βράδυ ένα στρώμα και μια καρέκλα και τα τοποθέτησε στο «πηγάδι». Επειδή μάλιστα τον ενδιέφερε η διάταξη των απορριμμάτων του, κατάφερε με κάποιον τρόπο να τοποθετήσει από ύψος τεσσάρων περίπου μέτρων, την καρέκλα όρθια στο στρώμα! Πρέπει να ήταν κάποιος πολύ τακτικός για να μην την πετάξει απλά μέσα…

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΥΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ

Στην Αθήνα ιδιαίτερη σχέση με την φημολογούμενη ύπαρξη υπογείων στοών και σηράγγων που συνδέουν διάφορα σημεία της πόλης έχουν και αρκετοί χριστιανικοί ναοί. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο ναός των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει ένα άνοιγμα που σύμφωνα με την αναρτημένη μέσα στον ναό επιγραφή αποτελούσε έξοδο διαφυγής των πιστών κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η ίδια επιγραφή αναφέρει ότι η υπόγεια διαδρομή έφτανε στο Γαλάτσι και από εκεί μέσω μιας άλλης οπής κατέληγε στην Πεντέλη. Η οπή όμως σήμερα δεν οδηγεί παρά μόνο λίγα μέτρα μακριά (βλ. άρθρο Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβηττού, Η σφραγισμένη έξοδος, Μυστική Ελλάδα # 8, Μάρτιος 2005). Άραγε κάποιοι για λόγους που μόνο να φανταστούμε μπορούμε έκλεισαν την υπόγεια δίοδο ή απλά αυτή δεν υπήρξε ποτέ; Το ενδιαφέρον είναι ότι αν δεν υπήρξε, τότε η επιγραφή είναι η ατράνταχτη απόδειξη μιας εισβολής του φανταστικού στο πραγματικό! Η επιγραφή διασώζει έναν θρύλο αν όχι ένα γεγονός και στηρίζει την ύπαρξη αρχαίων υπογείων διαδρομών, έστω και στο επίπεδο του συλλογικού ασυνειδήτου.


Ένα ανάλογο παράδειγμα αποτελεί ο ναός της Αγίας Δυνάμεως στη γωνία των οδών Μητροπόλεως και Πεντέλης. Σύμφωνα με το ενημερωτικό φυλλάδιο που διανέμεται στο ναό, το εκκλησάκι που αποτελεί μετόχι της μονής Πεντέλης διαθέτει μία υπόγεια στοά που φτάνει ως το σκοπευτήριο Καισαριανής και χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας για τη μεταφορά πυρομαχικών. Τα πυρομαχικά αυτά κατασκευάζονταν από καλόγερους σε έναν υπόγειο χώρο του ναού που βρίσκεται σε βάθος 15 μέτρων κάτω από την Αγία Τράπεζα, από τον οποίο ξεκινούσε η στοά. Όπως μας πληροφορεί το φυλλάδιο «τους τοίχους του υπόγειου χώρου κοσμούν παλιές τοιχογραφίες και σκαλισμένες παραστάσεις πουλιών, φύλλων αμπέλου και αγγέλων που κρατούν ρομφαίες», γεγονός που υποδεικνύει ότι κάποτε αποτελούσε τόπο λατρείας. Η ύπαρξη μάλιστα κάποιων κιόνων εκεί ανάγει την ύπαρξη λατρευτικού τόπου στην αρχαιότητα. Το ιερό του ναού είναι βεβαίως κλειστό και για άλλη μία φορά αδύνατο να διαπιστωθεί η αλήθεια ή όχι των όσων επίσημα αναφέρονται για τα υπόγεια της Αγίας Δυνάμεως.


Μία άλλη εκκλησία της περιοχής του κέντρου που αποτέλεσε σταθμό στην νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας είναι η γνωστή ρώσικη εκκλησία στην Φιλελλήνων, στην περιοχή που κάποτε ονομαζόταν «Μπουμπουνίστρα» λόγω των ανεξήγητων κρότων που ακούγονταν κατά καιρούς από το υπέδαφος. Η Ρώσικη Εκκλησία γνωστή και ως εκκλησία της Παναγίας Λυκοδήμου διαθέτει μία κρύπτη αλλά η στοά που ξεκινά από αυτή δεν οδηγεί σε κάποιο δαιδαλώδες δίκτυο, αλλά αντίθετα σταματά σε ένα ρηχό αρχαίο πηγάδι (βλ. το πληρέστατο site www.iranon.gr ). Άλλοι χριστιανικοί ναοί που έχουν συνδεθεί με το θέμα της Υπόγειας Αθήνας είναι η Μονή Καισαριανής, η Μονή Αστερίου και η Ομορφοκκλησιά στο Γαλάτσι.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Από τα πιο μυστηριώδη «αόρατα» σημεία του κέντρου είναι η πόρτα στην Ακαδημίας 58 a που αποτελεί δεύτερη είσοδο του νεοκλασικού κτιρίου της οδού Μαυρομιχάλη 6. Δημιούργημα και οικία του μεγάλου και ιδιαίτερου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ , το κτίριο παραμένει εντυπωσιακό και αποπνέει μυστήριο. Η παράδοξη αρχιτεκτονική και διακόσμηση μπορούν να εξάψουν την φαντασία του ερευνητή, με αποκορύφωμα ένα μικρό βυζαντινό μουσείο, μεταγενέστερη προσθήκη, που μοιάζει (;) με εκκλησάκι και καλύπτει όλη την εσωτερική αυλή. Περίτεχνα τέμπλα, κόγχες και η μεγαλοπρέπεια ενός άλλου αιώνα ιντριγκάρουν τη σκέψη. Το γεγονός ότι ο Τσίλερ σύμφωνα με τα αρχεία της Μασονικής Στοάς της Ελλάδας (www.grandlodge.gr) υπήρξε Μασόνος μάλλον δεν είναι αρκετό για να υποστηρίξει και τα όσα περί μυστικών τελετών εντός του κτιρίου έχουν αναφερθεί κατά καιρούς. Ο μεταλλικός δράκος που στόλιζε την είσοδο από Ακαδημίας 58a αποκαθηλώθηκε πριν λίγα χρόνια, αφού έγιναν ανόητες και ύποπτες συνδέσεις με «σατανιστικές» τελετές στο χώρο του οικήματος. Δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε και είσοδοι που οδηγούν στον «κάτω κόσμο» παρά μόνο σκάλες που οδηγούν στον πάνω όροφο. Κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύει τη σύνδεση της οικίας με υπόγειες στοές. Η πρόσβαση στην Ακαδημίας 58a από το εσωτερικό του σπιτιού έχει κλείσει με δύο τσιμεντένια χωρίσματα και στους δύο ορόφους, καθιστώντας οποιαδήποτε έρευνα αδύνατη.


Το κτίριο των παλαιών ανακτόρων που στεγάζει σήμερα το ελληνικό κοινοβούλιο υπήρξε ανέκαθεν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία αναφοράς των θρύλων που μιλούν για δαιδαλώδη δίκτυα στοών που διατρέχουν το υπέδαφος της Αθήνας. Η Βουλή χτίστηκε την περίοδο 1836-1840 από Βαυαρούς αρχιτέκτονες σ’ έναν ιδιόμορφο, υπερυψωμένο από τη μία πλευρά και σχεδόν επικλινή γεωγραφικό χώρο, ο οποίος πριν φιλοξενήσει το γνωστό σε όλους αυστηρό και επιβλητικό κτίριο είχε την ονομασία «Αναλαμπή»! Ως κτίριο προορισμένο για βασιλείς και μάλιστα μιας χώρας που δεν είχε ακόμη σταθεροποιηθεί πολιτικά, είναι πολύ πιθανό να διέθετε υπόγειες διεξόδους που θα χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Εντυπωσιακό μάλιστα είναι το πολυεπίπεδο υπόγειο γκαράζ της Βουλής, η ύπαρξη του οποίου οδηγεί συνειρμικά στη φήμη που θέλει τα υπόγεια της Βουλής να συνδέονται με τα σπήλαια του απαγορευμένου μετά το σούρουπο Υμηττού δημιουργώντας μία μυστική έξοδο κινδύνου, διαθέσιμη στα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου.
Το 1842, άρχισε η κατασκευή και του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, που είναι το πρώτο κτίριο, εκτός των Ανακτόρων, που χτίστηκε στην πλατεία Συντάγματος. Για τις υπόγειες στοές της περιοχής έχουν επίσης ακουστεί πολλά. Τα Χριστούγεννα του 1944, μια ομάδα ανταρτών, εισερχόμενη από κάποια υπόγεια είσοδο της οδού Πειραιώς μετέφερε ένα τόνο δυναμίτιδας κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, όπου γινόταν συνάντηση των συμμάχων (ανάμεσά τους και ο Γ. Τσόρτσιλ και ο Γ. Παπανδρέου). Η έκρηξη δεν έγινε, γιατί η ασφάλεια του ξενοδοχείου ειδοποιήθηκε και εντόπισε εγκαίρως τα εκρηκτικά. Το σχέδιο των υπογείων δικτύων υποτίθεται πως είχε διαρρεύσει από την πολεοδομία Αθηνών (βλ. άρθρο του Jonathan Bright «Υπόγειες Πολιτείες», strange 23).


Για την περίπτωση του Συντάγματος είναι προφανές πως δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη ή μη υπογείων στοών για λόγους «εθνικής ασφαλείας». Αν πράγματι υπάρχει, όπως λέγεται, υπόγεια διαδρομή προς τα σπήλαια του Υμηττού, που θα οδηγούσε εκεί την πολιτική εξουσία (την παλαιότερη ή την σημερινή) σε περίπτωση κινδύνου, σίγουρα είναι μια πληροφορία που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει ο καθένας, τουλάχιστον όχι στις ακριβείς λεπτομέρειές της.


Τώρα, το που μπορεί να οδηγούν όλες αυτές οι υπόγειες στοές δεν είναι το μεγαλύτερο μυστήριο σχετικά με αυτές. Κατά καιρούς έχουν υπάρξει φήμες και για το τι μπορεί να συμβαίνει κάποια βράδια εκεί, όταν κανείς δεν μπορεί να το δει. Πόσο πιθανό είναι τελικά να υπάρχουν «μυστικές οργανώσεις» που δρουν στην Αθήνα και τελούν «παράξενες λειτουργίες» στα υπόγεια γύρω από το κέντρο της πόλης, ακόμα και κάτω από τη Βουλή, πράγμα που θα σήμαινε ότι σε αυτές λαμβάνουν μέρος και δημόσια πρόσωπα υπεράνω υποψίας;


Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 όταν ο Γιώργος Μπαλάνος, ο οποίος έχει συμβάλει καθοριστικά και σε αυτό το ζήτημα, δημοσίευσε έναν (θρυλικό πλέον) πρόλογο λίγων σελίδων στις «Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου» (εκδόσεις Ωρόρα). Εκεί, ως συνήθως, αφήνοντας πολλά δυσνόητα υπονοούμενα, μεταξύ άλλων, για τις υπόγειες στοές της Αθήνας και τις πιθανές συνδέσεις τους με τη δράση μυστικών αδελφοτήτων, δίνει εντελώς νέα και διαφορετική όψη στο όλο θέμα. Φυσικά ήταν μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν με το «Αίνιγμα της Πεντέλης» είχε κινήσει το ενδιαφέρον του κόσμου για το ζήτημα της σπηλιάς του Νταβέλη και της ευρύτερης περιοχής, που τελικά έφτασε, μέσα και από αρκετές παρεξηγήσεις, να αναφέρεται σε κάθε συζήτηση γύρω από την υπόγεια Αθήνα. Κάποια στιγμή στο παρελθόν ζητήθηκε και από κρατικές υπηρεσίες η βοήθειά του για να ερευνηθεί και να αντιμετωπιστεί ένας «υπόγειος κίνδυνος», όπως έχει ο ίδιος αποκαλύψει. Το θέμα φαίνεται πως συνδέεται και με αυτό της «Σκιάς» και τελικά και με τα παράξενα καπάκια που φέρουν σύμβολα παραδοσιακά αποκρυφιστικά, όπως τα πεντάκτινα αστέρια σε όλες τις πιθανές εκδοχές τους και άλλα περίεργα σχήματα, και βρίσκονται διάσπαρτα στους δρόμους της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων (βλ. Κάτι που έρπει …Σαν σκιά, Locus 7). 


Μυστηριώδη καπάκια, τρύπια βουνά, εκκλησίες με μυστικές κρύπτες, υπόγεια ποτάμια, υποχθόνιες λατρείες, απόρρητες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, απόκρυφες αδελφότητες με σκοτεινούς σκοπούς φτιάχνουν ένα περίπλοκο αλλά και συναρπαστικό μωσαϊκό που αποτελεί πρόκληση για κάθε επίδοξο εξερευνητή. Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας είναι το ίδιο λαβυρινθώδης και γοητευτική με τις σήραγγες που υποτίθεται πως διατρέχουν την πόλη. Ίσως και περισσότερο…

ΑΝΟΔΟΣ

Περπατάμε αμέριμνοι σε μία Νεκρή Πόλη. Την Αθήνα. Νεκροί Άνθρωποι και Νεκρά Κτίρια την αποτελούν. Ξένοι σε ένα αφιλόξενο νεκροταφείο, έχουμε χάσει τα κλειδιά της εξόδου. Ίσως δεν τα είχαμε ποτέ. Περιμένουμε τη Ζωή από το Σκοτάδι, μία δροσοσταλίδα δράσης, μία ανακάλυψη από μία Αθήνα που πέρασε στη Λήθη. Την Υπόγεια Αθήνα και τα ξεχωριστά μυστικά της. Αναζητούμε μία Έξοδο, αλλά οι έξοδοι έχουν κλείσει. Χωρίς κλειδιά, αναπολούμε μπροστά από πόρτες άδειες…


«Έτσι η Ευσαπία των ζωντανών άρχισε να αντιγράφει το υπόγειο αντίγραφό της. Λένε ότι αυτό δεν συμβαίνει μονάχα τώρα: λένε ότι στην πραγματικότητα είναι οι νεκροί που έκτισαν την πάνω Ευσαπία κατ’ εικόνα και ομοίωση της πόλης τους. Λένε ακόμα ότι στις δυο δίδυμες πόλεις δεν υπάρχει πλέον τρόπος για να ξεχωρίσει κανείς ποιοι είναι οι ζωντανοί και ποιοι οι νεκροί». Ίταλο Καλβίνο

Φωτογραφίες Ιδιωτικά Συμπάντα


ΠΗΓΗ

Πηγή: diadrastiko: ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΘΗΝΑ http://diadrastiko.blogspot.com/2012/01/blog-post_21.html#ixzz1k85Ke4LS