Κωμική η καταστροφή της Ελλάδας

 

Για 2 δις ευρώ δόση έχουν καταστρατηγήσει κάθε άρθρο του Συντάγματος. Για τουλάχιστον 13 δις αναρωτιόμαστε τι άλλο θα κάνουν. Αν ένας μάνατζερ πήγαινε αυτόν τον λογαριασμό στον γενικό διευθυντή της εταιρείας δεν θα έβρισκε ξανά δουλειά ούτε σε παράλληλο σύμπαν. Αλλά όταν δεν φέρεις την ευθύνη ως υπάλληλος και έχεις πάρει εντολή από το πόπολο (εργοδότη) να κάνεις αυτά που κάνεις τότε πάντα θα βρίσκεις δουλειά και δεν θα περιμένεις ούτε να φτάσεις στα 67 για σύνταξη, ούτε να πάρεις επίδομα βαφτισμένο ως "εθνική σύνταξη"
Το κωμικό τέλος της Ελλάδας

Η καταστροφή της Ελλάδας είναι κάτι που προφανώς δεν επιθυμώ. Κυρίως επειδή είμαι κάτοικός της και φοβούμαι πως θα με πάρει μαζί στον τάφο της που επιμελώς σκάβει εδώ και πολλές δεκαετίες. Γι’ αυτό και καμιά φορά που έχω πιει λίγο παραπάνω ξεστομίζω μπούρδες όπως «να δείτε που η Ελλάδα θα επιβιώσει και αυτή τη φορά» ή ακόμα μεγαλύτερες όπως «δεν μπορεί να πάμε πιο κάτω». Μετά ξενερώνω, συνειδητοποιώ πως δεν είμαι ούτε 5χρονο, ούτε αριστερός, να μπερδεύω την επιθυμία με την πραγματικότητα και συνεχίζω να ζω με το αναπόφευκτο.

Η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να καταστραφεί. Επειδή αντιλαμβάνομαι πως ανάμεσά σας υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, είναι αισιόδοξοι, επιτρέψτε μου να σας πως τις 10 πρώτες αποδείξεις που μου έρχονται στο μυαλό και που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το επερχόμενο τέλος. Μη φοβάστε και δεν θα μελαγχολήσετε. Ευτυχώς, το συγκεκριμένο τέλος εκτός από βέβαιο είναι και πολύ κωμικό.

1. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας ακαλλιέργητος άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί η οικονομία, θεωρεί ατυχία να πέσει πάνω σε λέμβο μεταναστών την ώρα που επισκέπτεται νησί για να δει από κοντά το πρόβλημα της μετανάστευσης, δεν έχει κάνει καμία δουλειά πέραν αυτής του κομματόσκυλου, δεν μιλάει καλά καμία γλώσσα όπως καταλάβαμε όταν τον ακούσαμε να προσπαθεί να μιλήσει αγγλικά αλλά και όσες φορές τον έχουμε ακούσει να μιλάει ελληνικά, δεν ξέρει ούτε τα βασικά της γεωγραφίας της χώρας που κυβερνά, λέει ψέματα πιο συχνά κι από όσο πάει τουαλέτα και δεν κρύβει το θαυμασμό του για ανθρώπους οι οποίοι πολέμησαν προκειμένου η Ελλάδα να εισχωρήσει στο ανατολικό μπλοκ παρέα με Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία κ.λπ. (βέβαια με βάση τις χώρες που ανήκαν στο συγκεκριμένο μπλοκ και την εικόνα της Ελλάδας που ανήκει στους Έλληνες καταλαβαίνουμε πως η πατρίδα μας εκεί ίσως να ταίριαζε πιο καλά).

2. Αρχηγός του μεγαλύτερου ελληνικού κόμματος της αντιπολίτευσης είναι και μπορεί να συνεχίσει να είναι ο Βαγγέλας ο Μεϊμαράκης. Ένας άνθρωπος τόσο ανεπαρκής πνευματικά ώστε να πιστεύει πως ο Κουμουτσάκος έφαγε ξύλο επειδή ο υπουργός Παιδείας πιστεύει πως η σφαγή των Ποντίων ήταν εθνοκάθαρση και όχι γενοκτονία. Ή μπορεί να εκλεγεί ο Κούλης χωρίς επώνυμο ο οποίος, παρότι ένθερμος μεταρρυθμιστής (κατά δήλωσή του) είναι έτοιμος να αγωνιστεί για να προστατεύσει τους αγρότες από τους φόρους οι οποίοι, ως γνωστόν, είναι για όλους τους υπόλοιπους. Ή μπορεί να εκλεγεί ο άλλος μεταρρυθμιστής (κατά δήλωσή του), ο Άδωνις ο Γεωργιάδης, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να ορκιστεί σε εκείνο το ωραίο τρίπτυχο της 7ετίας με την Πατρίδα τη Θρησκεία και την Οικογένεια. ΄Η μπορεί να εκλεγεί ο Τζίτζι ο Κώστας. Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια ακόμα κι αν τον ρωτήσεις τ’ όνομά του και ίσως ο μοναδικός που κάνει το χαρακτηρισμό «κύριος τίποτα» που κάποτε ακούστηκε για τον Δημήτριο Λ. Αβραμόπουλο να μοιάζει άδικος.

3. Με δεδομένο πως την κυβέρνηση του πρωθυπουργού και την αντιπολίτευση των 4 μνηστήρων στηρίζουν 7 στους 10 ψηφοφόρους, καταλαβαίνετε πως η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας επιδιώκει με πάθος την καταστροφή της χώρας. Ευτυχώς οι περισσότεροι από αυτούς έχουν και χιούμορ: Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ψήφισαν ένα κόμμα που πιστεύει στο μεγάλο κράτος και τώρα, για να μας διασκεδάσουν, διαμαρτύρονται για το ύψος της φορολογίας (όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο GVeltsi).

4. Είναι μια χώρα στην οποία είναι μεμπτό το να είσαι «αντικομμουνιστής» καθώς από πολλούς συνανθρώπους μας θεωρείται ανεπίτρεπτο εκτός από τις μαύρες να μη γουστάρεις ούτε τις κόκκινες δικτατορίες. Είναι μια χώρα στην οποία –και πολύ σωστά– γίνεται χαμός αν ο κολλητός του δεξιού πρωθυπουργού κουβεντιάζει με εκλεγμένους φασίστες που πολύ θα ήθελαν να ανατρέψουν το πολίτευμα αλλά δεν τρέχει μία αν βουλευτές του αριστερού πρωθυπουργού κουβεντιάζουν με φασίστες καταδικασμένους για δολοφονίες που έκαναν προσπαθώντας να ανατρέψουν το πολίτευμα.

5. Ο υπουργός της ελληνικής, δημόσιας και δωρεάν (αν δεν πληρώνεις φόρους) Παιδείας δεν κατάφερε ποτέ να πάρει το πτυχίο της σχολής στην οποία μπήκε.

6. Ο πιο επιτυχημένος Έλληνας σατιρικός είναι τόσο κολλητός με την εξουσία ώστε ο πρωθυπουργός –που ως πραγματικός ηγέτης χρειάζεται το γελωτοποιό του– να τον καλεί στις συναντήσεις με τους υψηλούς καλεσμένους του.

7. Η Ελλάδα είναι η χώρα που (μετά από μήνες προσπαθειών) κατάφερε να κάνει τη Μάικροσοφτ να καταλάβει πως η Ρουμανία είναι πολύ προτιμότερη αν δεν θέλεις να κάνεις μπάνια και ηλιοθεραπεία αλλά να επενδύσεις.

8. Η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία καταδικάζεται έντυπο επειδή αποκάλεσε «σταλινικό γκαουλάιτερ» έναν άνθρωπο που για χρόνια ήταν μεγαλοστέλεχος του ΚΚΕ: τον υπουργό των εξωτερικών Νίκο Κοτζιά ο οποίος (σύμφωνα με την απόφαση του σεβαστού δικαστηρίου) «υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ » (ναι, ναι, έτσι το γράφει ακριβώς, χαρίζοντας νέο περιεχόμενο στη φράσεις «εμπιστεύομαι την ελληνική δικαιοσύνη» και μαρτυρώντας την πραγματική ηλικία του Κοτζιά που πρέπει να είναι γύρω στα 120).

9. Η Ελλάδα είναι η χώρα που ένας βουλευτής τρώει ξύλο μπροστά σε διμοιρία των ΜΑΤ και ο άνδρες των ΜΑΤ, ως δημόσιοι υπάλληλοι που σέβονται το λειτούργημά τους, χαζεύουν ατάραχοι το θέαμα. 5 μέρες μετά, τα λαγωνικά της ΕΛ.ΑΣ. δεν μπορούν να συλλάβουν τους δράστες, ίσως επειδή μπροστά στο ξύλο, εκτός από τα ΜΑΤ, ήταν και κάμερες και τα πρόσωπα των δραστών φαίνονται πεντακάθαρα γεγονός που ξενερώνει τα λαγωνικά που δεν τους αρέσει καθόλου να τους προσφέρουν τον ένοχο στο πιάτο.

10. Υπάρχουν ακόμα πολλοί συνάνθρωποί μας που πιστεύουν πως μια κυβέρνηση από οπαδούς του Μαρξ (του ανθρώπου που κατάλαβε τόσο λίγο τον καπιταλισμό και τους άλλους ανθρώπους ώστε να είναι σίγουρος πως η μεγάλη επανάσταση θα γίνονταν στην καπιταλιστική Αγγλία) μπορεί να δώσει κάποια λύση στην οικονομία πέρα από την τελική.
Αυτές είναι 10 τυχαίες (από τους 2 τελευταίους μήνες μόνο) αποδείξεις του επικείμενου τέλους της χώρας. 10 από τις εκατοντάδες που αποδεικνύουν πως αυτή η χώρα δεν μπορεί να σωθεί. Οι κάτοικοί της δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ούτε –πολύ περισσότερο– την επιθυμία. Είμαι σίγουρος πως ο καθένας από εσάς έχει πρόχειρες άλλες 10 αποδείξεις του επικείμενου τέλους και συνεχώς προστίθενται και καινούργιες: Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές ενημερώνομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, καλεί στην απεργία ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. (δεν είναι πλάκα – ορίστε το λινκ https://left.gr/news/kalesma-toy-syriza-se-maziki-symmetohi-sti-geniki-apergia-tis-12is-noemvri) Και μπράβο σε όσους από σας έχουν προλάβει ή θα προλάβουν να μεταναστεύσουν.

Η ευτυχία του να είσαι Έλληνας
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια γενική τάση ανάδειξης και μεγέθυνσης των αρνητικών γνωρισμάτων της ωραίας αυτής χώρας. Η τάση αυτή, της οποίας θύμα έχω πέσει και εγώ και ζητώ ταπεινά συγνώμη, προφανώς δεν στρέφεται μόνο εναντίον της πλειοψηφίας των Ελλήνων αλλά, κυρίως, στρέφεται εναντίον της ίδιας της Ελλάδας. Το αποτέλεσμα είναι μια υπερβολική και γενική απαισιοδοξία η οποία δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στην καταστροφή. Και ενώ η καταστροφή είναι –έτσι ή αλλιώς– αναπόφευκτη, νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να οδηγηθούμε σε αυτή βουτηγμένοι στην γκρίνια και τη μιζέρια. Μπορούμε κάλλιστα να καταστραφούμε με το χαμόγελο στα χείλη και τη βεβαιότητα πως ζούμε στην καλύτερη χώρα του κόσμου. Γι’ αυτό ακριβώς, θα επιχειρήσω να αλλάξω λίγο το κλίμα και να αναφερθώ σ’ αυτά που κάνουν τους Έλληνες ευτυχισμένους. Αυτά που κάνουν τους κατοίκους ολόκληρης της οικουμένης να μας ζηλεύουν και να θέλουν το κακό μας με το ίδιο πάθος που η Σοράγια ζήλευε και ήθελε το κακό της Μαρίας της Γειτονιάς (το παράδειγμα είναι μια μικρή συνεισφορά στα 25 χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης που γιορτάζουν φέτος, 26 χρόνια μετά την έναρξη των εκπομπών τους, τα ιδιωτικά κανάλια).

1. Όλοι οι Έλληνες, ανεξαρτήτως ικανοτήτων ή μόρφωσης ή διανοητικής επάρκειας, μπορούν να ελπίζουν πως κάποια στιγμή μπορεί να κυβερνήσουν τη χώρα. Όλοι οι Έλληνες μπορούν να σκέφτονται «αν τα κατάφεραν ο Αλέξης ο Τσίπρας, ο Γιώργος ο Παπανδρέου και ο Κώστας ο Καραμανλής, γιατί όχι κι εγώ;» Πόσες χώρες μπορούν να καυχηθούν πως έχουν τόσο βαθιά εμπεδωμένη και τόσο ανοιχτή δημοκρατία;

2. Έχουμε την πιο διασκεδαστική αντιπολίτευση. Η υπεύθυνη και μεταρρυθμιστική Νέα Δημοκρατία, αντιλαμβανόμενη πως ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι διακοσμητικός, αποφασίζει να μας κάνει να γελάσουμε όπως κανένα κόμμα δεν το έχει κάνει στο παρελθόν. Κορυφαία στιγμή της ωραίας αυτής προσπάθειας είναι η ανάθεση της ηλεκτρονικής επεξεργασίας των αποτελεσμάτων των εκλογών της σε εταιρεία που δεν έχει ούτε σάιτ ούτε γραφεία. Το αντίστοιχο στην πραγματική ζωή θα ήταν κάποιος να έμπαινε σε ταξί που έχει ταμπέλα που γράφει «ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΟΔΗΓΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΡΑΣΗ». Το ότι αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι η εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση της χώρας επιβεβαιώνει το 1 με τον καλύτερο τρόπο.

3. Έχουμε τις καλύτερες σατιρικές εκπομπές. Παραδοσιακά τις λέμε «ενημερωτικές» και «δελτία ειδήσεων» αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Παρακολουθώντας την παρέλαση των φαιδρότερων των ανθρώπων και των εξωφρενικότερων των δηλώσεων, αλλά και τη σοβαρότητα με την οποία αυτά αντιμετωπίζονται, δεν μπορείς παρά να φτιάξεις καινούργιο συκώτι και ταυτόχρονα να καταλάβεις σε όλο της το μεγαλείο τη γελοιότητα της εξουσίας και των ανθρώπων που την ποθούν.

4.Έχουμε το πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Στις περισσότερες χώρες, ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα σημαίνει μπάλα κάθε εβδομάδα και αγωνία για τον πρωταθλητή. Μάλλον βαρετό. Γι’ αυτό στην Ελλάδα ο πρωταθλητής είναι προαποφασισμένος και η αγωνία έχει να κάνει με το αν τα παιχνίδια θα ξεκινήσουν. Χάρη σ’ αυτή την ωραία καινοτομία οι θεατές δεν βαριούνται ποτέ, καθώς κάθε φορά που πάνε γήπεδο δεν ξέρουν αν θα δούνε μπάλα ή κάποιο δρώμενο σχετικό με την ιστορία των Μογγόλων.

5. Έχουμε πλουραλισμό. Όχι το βαρετό πλουραλισμό των διαφορετικών ανθρώπων που έχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά τον συναρπαστικό πλουραλισμό των αντιφατικών απόψεων που εκφράζονται από τους ίδιους ανθρώπους. Χάρη σ’ αυτό το προτέρημά μας μπορούμε και να φωνάζουμε για δημοκρατία και να βλέπουμε με συμπάθεια τα πιο αυταρχικά καθεστώτα. Μπορούμε να απαιτούμε ελευθερία της έκφρασης και διατήρηση του βιοτικού μας επιπέδου χωρίς ποτέ να χάνουμε την ευκαιρία για κήρυγμα εναντίον της Δύσης. Κάποιοι ανθέλληνες μιλούν για την ανωριμότητα ενός 5χρονου αλλά στην πραγματικότητα αυτό που έχουμε είναι η φρεσκάδα του.

6. Έχουμε τους πιο καλά ενημερωμένους ταξιτζήδες. Κι όταν μιλάω για ενημέρωση δεν εννοώ την κατευθυνόμενη συστημική «ενημέρωση», αλλά για εκείνες τις κρίσιμες πληροφορίες που ξέρουν λίγοι και μπορούν να αλλάξουν μια για πάντα τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο. Αν θέλεις να μάθεις τι πραγματικά συμβαίνει και ποιος κινεί τα νήματα στον πλανήτη μπες σε ένα ελληνικό ταξί. Βγαίνοντας, θα νιώσεις πιο υγιής από ποτέ.

7. Έχουμε το λιγότερο αστυνομοκρατούμενο κράτος στον κόσμο. Μπορείς να σπάσεις, να κάψεις, να λεηλατήσεις, να δείρεις και να είσαι απολύτως βέβαιος πως δεν πρόκειται να υποστείς καμία συνέπεια. Αν μιλάμε για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και όχι απλώς για «ελευθερία», η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποία η λέξη αποκτά το πλήρες της νόημα.

8. Είμαστε απολύτως συμφιλιωμένοι με το θάνατο. Γι’ αυτό άλλωστε στην προσπάθεια του κράτους να αυξήσει τα έσοδά του δεν τίθεται θέμα αύξησης της φορολογίας των τσιγάρων ή εντατικοποίησης των ελέγχων για «επικίνδυνες» παραβάσεις του ΚΟΚ. Και ευτυχώς καθώς το πρώτο θα ήταν πολύ άδικο για τους πνευμονολόγους και το δεύτερο θα ήταν πολύ άδικο για τους καημένους τους ποδηλάτες που πάσχουν από δαλτονισμό και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το κόκκινο από το πράσινο.

9. Σε τούτα δω τα χώματα η υπέρτατη σχέση, η τρυφερή σχέση του γιου με τη μητέρα, δεν στοχοποιείται. Δεν αναφέρομαι στο έργο του Χριστόφορου του Παπακαλιάτη, αλλά στη βεβαιότητα πως ποτέ κανείς δεν θα σε αποκαλέσει μαμάκια σε περίπτωση που, όταν στα 45 σου φύγεις από την προστασία της μητρικής φτερούγας, φροντίσεις να βρεις σπίτι κάπου κοντά ώστε να έχεις κάποιον να σου πλένει να σου σιδερώνει και να σου μαγειρεύει. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος ανθέλληνας τολμήσει να σου πει κάτι, εσύ θα το πεις στη μαμά σου και θα του δείξει αυτή.
10. Η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία μπαίνοντας στο φέις το μπουκ μπορεί να πέσεις πάνω σε δημοσίευμα με τίτλο «Κώστας Χαρδαβέλας: Πήγαν να με βιάσουν 15 Τούρκοι αλλά τελικά ήταν Κούρδοι». Είναι εκείνη η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να ζητήσεις τίποτα περισσότερο από τη ζωή. Και μπράβο σου. @Μάνος Βουλαρινος

 

Οι εργατοώρες σου για ένα επίδομα τάφου


Αναρωτιέται κανείς αν τελικά ήταν κανονικά διορισμένες οι κυβερνήσεις της χώρας απευθείας από τους δανειστές χωρίς το πρόσχημα της εκλογικής πλειοψηφίας πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα από αυτά που ήρθαν και έρχονται. Τι χειρότερο για τον ελληνικό λαό θα μπορούσε να κάνει ένα ευρωπαϊκό επιτελείο μάνατζερς στο υπουργείο του Κατρούγκαλου, από αυτά που κάνουν οι ίδιοι οι εκλεγμένοι;

Έχει συνειδητοποιήσει κανείς από τα πολιτικά όντα που κατοικοεδρεύουν στην χώρα πως το ασφαλιστικό που αλλάζουν τα κωθώνια για την σταθεροποίηση του συστήματος συντάξεων, όπως κοροϊδεύουν τον κόσμο, ότι είναι όλο στον αέρα; Έχει συνειδητοποιήσει κανείς ότι “εθνική σύνταξη” έτσι όπως την έχουν προσδιορίσει με νόμο οι προηγούμενοι εκλεγμένοι κυβερνήτες δεν είναι σύνταξη αλλά κοινωνικό επίδομα; Έχει καταλάβει κάποιος από τα οικονομικά μυαλά που παπαγαλίζουν ηλιθιότητες καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα ότι το κοινωνικό επίδομα για ένα κράτος δεν είναι ποτέ σταθερό και ποτέ σίγουρο;

Δεν υπάρχει εθνική σύνταξη από την στιγμή που δεν μπορεί να καλυφθεί απευθείας από τον Φορέα από τον οποίο χρηματοδοτείται και για τον Φορέα που πρέπει να χρηματοδοτήσει. Για τον λόγο αυτό όλα τα επιδόματα που δινόταν μέσω συντάξεων ήταν τα πρώτα που συνταγματικά μπορούσαν να κοπούν και κόπηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο “εθνική σύνταξη” είναι ένα σπίτι που δεν έχει ούτε θεμέλιο, ούτε τσιμέντο, ούτε μπετόβεργα, ούτε τίποτε. Είναι ένας πραγματικά αόρατος αριθμός που δεν είναι υποχρέωση κανενός συντάγματος να τον καλύψει. Ο Κατρούγκαλος λοιπόν, κάνει το πολύ απλό που δεν θα έκανε κανένας μάνατζερ που ξέρει τι σημαίνει πραγματική οικονομία: Τάζει κάτι σίγουρο στο πόπολο το οποίο δεν μπορεί να κατοχυρώσει από την στιγμή που η χώρα δανείζεται.

Οι Ασφαλιστικοί Φορείς ορθώς ήταν αποδεσμευμένοι από το Κράτος για την κακιά ώρα που ήρθε το 2010. Η πονηριά έγινε όταν οι Ασφαλιστικοί Φορείς έγιναν τα οχήματα ρουσφετιών ψηφοθηρίας και τα λαμόγια επί δεκαετίες μπούκωναν με χρήμα δημιουργώντας μέσα σε αυτούς τους φορείς υποκαταστήματα – ρουσφετομισθών δίνοντας επιδόματα όχι από τον ίδιο τον Φορέα αλλά από τον εθνικό κουμπαρά. Έτσι λοιπόν ένας υπάλληλος είχε την μία σύνταξη για την οποία πλήρωνε και η οποία ήταν ανάλογη των εισφορών του αλλά είχε και 15 επιπλέον από τον ίδιο φορέα ως επίδομα ή επικουρική ή ό,τι γεννούσε ο κάθε πολιτικός εγκέφαλος για να ισχυροποιήσει τον ψηφοθηρικό του στρατό με το χρήμα όλων των Ελλήνων. Όταν τα λεφτά των Ελλήνων τελείωναν η εύκολη λύση ήταν το δάνειο.

Ο Κατρούγκαλος αυτή την στιγμή κάνει την λαμογιά των πρώην συναδέλφων του καθεστώς. Έτσι το επίδομα “εθνική σύνταξη” θα αφαιρεθεί από τον λογαριασμό όταν σταθεροποιήσουν το ποσό της σύνταξης που αναλογεί στον καθέναν αποκλειστικά και μόνο από τις ασφαλιστικές εισφορές χωρίς καμία κρατική οικονομική ενίσχυση. Από την στιγμή που παράλληλα κυλάει το πρόγραμμα της Ε.Ε για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα που είναι γνωστό και ως επίδομα φτώχειας αν στο μέλλον ο ασφαλιστικός σου φορέας δεν μπορεί να σου δώσει ικανοποιητική σύνταξη τότε θα έχεις την επιλογή ή να πάρεις σύνταξη των 200 ευρώ ή να παίρνεις επίδομα φτωχού στα 250 ευρώ και όλες οι εισφορές που σαν μαλάκας πλήρωνες θα πάνε υπέρ πίστεως και απάτριδων όπως ακριβώς πήγαν και τα δις ευρώ των Ασφαλιστικών Ταμείων που κάποια ψηφισμένα λαμόγια ως υπουργοί τα έπαιζαν σε τραπεζικές μετοχές που με το πρώτο κούρεμα έγιναν ατμός για σένα και χρυσός για τις Τράπεζες.

Για το λόγο αυτό ο Τσίπρας που δεν φορά γραβάτα (αλλά το κιπά το φοράει και σκύβει) ζήτησε από τον Πρόεδρο Πάκια να συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών για το ασφαλιστικό. Θέλουν εθνική ενότητα όταν θα σου ανακοινώσουν όλοι μαζί ότι η “εθνική σύνταξη” (δηλαδή το κρατικό επίδομα) είναι ασφαλές και στηριγμένο από όλους. Μόνο να μάς απαντήσουν τα μεγάλα οικονομικά μυαλά πώς μπορούν σήμερα, του χρόνου και του παραχρόνου να καλύψουν με 360 ευρώ “εθνική σύνταξη” τους 3 εκατομμύρια συνταξιούχους (αφαιρουμένων των διπλοσυνταξιούχων).

Που θα βρουν 13 δις ευρώ το χρόνο για το επίδομα “εθνική σύνταξη” χωρίς να βάλουμε στον λογαριασμό την ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων αυτών των εκατομμυρίων. Για 2 δις ευρώ δόση έχουν καταστρατηγήσει κάθε άρθρο του Συντάγματος. Για τουλάχιστον 13 δις αναρωτιόμαστε τι άλλο θα κάνουν. Αν ένας μάνατζερ πήγαινε αυτόν τον λογαριασμό στον γενικό διευθυντή της εταιρείας δεν θα έβρισκε ξανά δουλειά ούτε σε παράλληλο σύμπαν. Αλλά όταν δεν φέρεις την ευθύνη ως υπάλληλος και έχεις πάρει εντολή από το πόπολο (εργοδότη) να κάνεις αυτά που κάνεις τότε πάντα θα βρίσκεις δουλειά και δεν θα περιμένεις ούτε να φτάσεις στα 67 για σύνταξη, ούτε να πάρεις επίδομα βαφτισμένο ως “εθνική σύνταξη”

@Γιάννης Λαζάρου
http://terrapapers.com/?p=34366&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Terrapapers+%28TERRAPAPERS%29

Γιατί δεν είμαι χριστιανός

 

Θα πρέπει να σέβεται κανείς την κοινή γνώμη όσο χρειάζεται για να μην πεθάνει της πείνας και για να μην πάει φυλακή. Οτιδήποτε όμως περισσότερο από αυτό είναι εθελοντική υποταγή σε μια περιττή τυραννία και...
“Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εξαιτίας του ότι το διδάχτηκαν από την παιδική ηλικία, κι αυτός είναι ο κύριος λόγος. Μετά σκέφτομαι ότι ο επόμενος πιο δυνατός λόγος είναι η επιθυμία για ασφάλεια, ένα είδος συναισθήματος όπου ένας μεγάλος αδελφός υπάρχει για να σε φροντίζει. Αυτό παίζει ένα βαθύ μέρος επηρεάζοντας τους ανθρώπους να πιστέψουν στον Θεό. Αν καθετί πρέπει να έχει μιαν αιτία, τότε κι ο Θεός πρέπει να έχει μιαν αιτία” Bertrand Arthur William Russell
Στην πραγματικότητα αυτός ο κόσμος, κατασκευάστηκε από τον Διάβολο κάποια στιγμή που ο Θεός δεν κοιτούσε.
«Ο πατέρας μου με έμαθε ότι η ερώτηση, ποιός με έφτιαξε, δεν μπορεί να απαντηθεί, επειδή αμέσως επιφέρει την ακόλουθη ερώτηση: Ποιός έφτιαξε τον Θεό;» John Stuart Mill ή J.S. Mill

«Γιατί δεν είμαι χριστιανός»
Ίσως θα ήταν καλό, πρώτα απ’ όλα να προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω τι εννοεί κανείς με τη λέξη «χριστιανός». Χρησιμοποιείται στις μέρες μας με ένα ευρύ νόημα από πολλούς ανθρώπους. Μερικοί άνθρωποι δεν εννοούν τίποτα περισσότερο με αυτή από ένα πρόσωπο που προσπαθεί να ζήσει μια καλή ζωή. Υπό αυτή την άποψη θα πρέπει να υπάρχουν χριστιανοί σε όλες τις σέκτες και τα δόγματα, όμως δεν πιστεύω ότι αυτό είναι το πραγματικό νόημα της λέξης, διότι θα προϋπέθετε όλους τους ανθρώπους που δεν είναι χριστιανοί -όλους τους βουδιστές, κομφουκιανούς, μωαμεθανούς κ.λπ.- να μη ζουν μια καλή ζωή.
Δεν εννοώ ως χριστιανό κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να ζήσει μια αξιοσέβαστη ζωή σύμφωνα με τα φώτα του. Νομίζω ότι πρέπει να έχεις μια ορισμένη ποσότητα καθορισμένης πίστεως πριν να έχεις το δικαίωμα να αποκαλείς τον εαυτό σου χριστιανό. Η λέξη δεν έχει ένα τόσο καθαρόαιμο νόημα όπως είχε τον καιρό του Αγίου Αυγουστίνου και του Αγίου Θωμά του Ακινάτη. Σε εκείνες τις μέρες, αν ένας άνθρωπος έλεγε πως ήταν χριστιανός, όλοι καταλάβαιναν τι εννοούσε. Αποδεχόσουν μια σειρά από δόγματα που ήταν διατυπωμένα με μεγάλη ακρίβεια και κάθε μια συλλαβή αυτών των δογμάτων την πίστευες με όλη τη δύναμη των πεποιθήσεών σου.

Τι είναι ένας χριστιανός;
Στις μέρες δεν είναι ακριβώς αυτό. Πρέπει να γίνουμε λίγο περισσότερο γενικόλογοι για το νόημα του Χριστιανισμού. Σκέφτομαι, πάντως, ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά στοιχεία που είναι αρκετά θεμελιώδη για κάθε ένα που αποκαλεί τον εαυτό του χριστιανό. Το πρώτο είναι δογματικής φύσης -και για να το κατονομάσουμε θα πούμε ότι πρέπει να πιστεύεις στον Θεό και την αθανασία.
Αν δεν πιστεύεις σε αυτά τα δύο πράγματα, δεν νομίζω ότι μπορείς ουσιαστικά να καλείς τον εαυτό σου χριστιανό. Μετά, και κατόπιν τούτου, όπως απαιτεί και η ονομασία, πρέπει να έχεις μια κάποιου είδους πίστη στον Χριστό. Οι μωαμεθανοί, για παράδειγμα, το ίδιο πιστεύουν στον Θεό και την αθανασία, αλλά δεν καλούν τους εαυτούς τους χριστιανούς. Νομίζω πως πρέπει να έχεις τουλάχιστον την πίστη ότι ο Χριστός ήταν, αν όχι Θεός, τουλάχιστον ο καλύτερος κι ο σοφότερος άνθρωπος. Αν δεν πιστεύεις αυτά τα ελάχιστα για τον Χριστό, δεν νομίζω ότι έχεις κάποιο δικαίωμα να αποκαλείς τον εαυτό σου χριστιανό.
Φυσικά, υπάρχει και ένα άλλο νόημα που βρίσκει κανείς στον Αλμανάκ του Γουάιτέικερ και σε γεωγραφικά βιβλία, όπου ο πληθυσμός του κόσμου διαιρείται σε χριστιανούς, μωαμεθανούς, βουδιστές, λάτρεις φετίχ, κ.ο.κ. μα με αυτή τη λογική είμαστε όλοι χριστιανοί. Τα γεωγραφικά βιβλία μας καταμετρούν όλους, αλλά αυτή είναι μια γεωγραφική αντίληψη, την οποία θαρρώ ότι μπορούμε να παραβλέψουμε.
Εκ τούτων, εξηγώντας σας το γιατί δεν είμαι χριστιανός, θα πρέπει να δηλώσω δύο διαφορετικά πράγματα: Πρώτον, γιατί δεν πιστεύω στον Θεό και την αθανασία· και δεύτερον, γιατί δεν πιστεύω ότι ο Χριστός ήταν ο καλύτερος και ο σοφότερος άνθρωπος, αν και του αποδίδω ένα μεγάλο βαθμό ηθικής καλοσύνης. Όμως για τις επιτυχείς προσπάθειες των απίστων του παρελθόντος, δεν μπορώ να λάβω ένα τόσο ελαστικό ορισμό του Χριστιανισμού ως αυτόν. Όπως είπα πιο πριν, στις παλιές ημέρες είχε ένα πιο καθαρόαιμο νόημα. Για παράδειγμα, συμπεριέλαβε την πίστη στην Κόλαση. Η πίστη στην αιώνια Κόλαση του πυρός ήταν μια βασική χριστιανική πίστη μέχρι πρόσφατα.
Σε αυτήν τη χώρα, όπως γνωρίζετε, σταμάτησε να είναι μια βασική πίστη εξαιτίας της αποφάσεως του συμβουλίου του Privy και από αυτή την απόφαση διαφώνησαν οι αρχιεπίσκοποι του Καρτέρμπουρι και της Υόρκης· όμως σ’ αυτή τη χώρα η θρησκεία μας καθορίζεται από κοινοβουλευτική πράξη, ως εκ τούτου, το συμβούλιο του Privy μπόρεσε και ξεπέρασε τις προσευχές τους κι η Κόλαση δεν ήταν πλέον απαραίτητη για έναν χριστιανό. Κατά συνέπεια, δεν θα επιμείνω στο ότι ένας χριστιανός πρέπει να πιστεύει στην Κόλαση.

Η ύπαρξη του Θεού
Το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού, είναι ένα μεγάλο και σοβαρό ερώτημα, κι αν δοκιμάσω να το αντιμετωπίσω με κάποιο κατάλληλο τρόπο θα πρέπει να σας κρατήσω εδώ μέχρι την έλευση της βασιλείας, γι’ αυτό θα πρέπει να με συγχωρέσετε αν το αντιμετωπίσω με έναν μάλλον περιληπτικό τρόπο. Γνωρίζετε, ασφαλώς, ότι η Καθολική Εκκλησία το έθεσε επί τάπητος ως ένα δόγμα όπου η ύπαρξη του Θεού μπορεί να αποδειχθεί από την αναίτια αιτία. Αυτό είναι ένα κάπως σοβαρό δόγμα, αλλά είναι ένα από τα δόγματά τους.
Έπρεπε να το εισάγουν, γιατί κάποια στιγμή οι ελευθερόφρονες απέκτησαν τη συνήθεια να λένε ότι υπάρχουν αυτά και εκείνα τα ζητήματα που η κοινή λογική μπορεί να σηκώσει ενάντια στην ύπαρξη του Θεού, αλλά βέβαια γνώριζαν ως ζήτημα της πίστης ότι ο Θεός υπάρχει. Τα επιχειρήματα και οι αιτίες τέθηκαν σε μεγάλη κλίμακα, κι η Καθολική Εκκλησία ένιωσε ότι έπρεπε αυτό να σταματήσει. Εκ τούτου το έθεσαν κάτω, πως η ύπαρξη του Θεού μπορεί να αποδειχθεί από την αναίτια αιτία και συνέθεσαν ότι θα μπορούσαν να θεωρηθούν επιχειρήματα περί της αποδείξεώς της. Υπάρχουν, φυσικά, μια σειρά από αυτά, αλλά θα λάβω υπ’ όψιν μου λίγα.

Το επιχείρημα της πρώτης αιτίας
Ίσως το πιο απλό και πιο εύκολο να εννοηθεί είναι το επιχείρημα της πρώτης αιτίας. Θεωρείται ότι καθετί που βλέπουμε σ’ αυτόν τον κόσμο έχει μιαν αιτία κι όσο προχωράμε προς τα πίσω στην αλυσίδα των αιτιών όλο και περισσότερο, πρέπει να φτάσουμε σε κάποιο πρώτο αίτιο και σ’ αυτό το πρώτο αίτιο αποδίδουμε το όνομα του Θεού. Αυτό το επιχείρημα, υποθέτω, δεν έχει πολύ βαρύτητα στις μέρες μας, επειδή, κατ’ αρχάς, δεν είναι ότι ακριβώς ήταν άλλοτε.
Οι φιλόσοφοι κι οι άνθρωποι της επιστήμης χρησιμοποιούσαν το αίτιο αλλά δεν έχει σήμερα τίποτα από τη ζωτικότητα που είχε άλλοτε· μα εκτός από αυτό, μπορείς να δεις πως το επιχείρημα ότι πρέπει να υπάρχει κάποιο πρώτο αίτιο είναι ένα επιχείρημα που δεν έχει αξία.
Ίσως πρέπει να πω ότι, όταν ήμουν νέος και σκεφτόμουν αυτές τις ερωτήσεις σοβαρά στο μυαλό μου, εγώ ο ίδιος για πολύ καιρό δεχόμουν αυτό το επιχείρημα της πρώτης αιτίας, μέχρι που μιαν ημέρα, στην ηλικία των δεκαοκτώ, διάβασα την αυτοβιογραφία του John Stuart Mill ή J.S. Mill κι εκεί βρήκα αυτή την πρόταση: «Ο πατέρας μου με έμαθε ότι η ερώτηση, ποιός με έφτιαξε, δεν μπορεί να απαντηθεί, επειδή αμέσως επιφέρει την ακόλουθη ερώτηση. Ποιός έφτιαξε τον Θεό;». Αυτή η απλή πρόταση μου έδειξε, όπως ακόμη σκέφτομαι, το σφάλμα στο επιχείρημα του πρώτου αιτίου.
Αν καθετί πρέπει να έχει μιαν αιτία, τότε κι ο Θεός πρέπει να έχει μιαν αιτία. Αν μπορεί να υπάρχει κάτι χωρίς καμιά αιτία, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο κόσμος-θεός, έτσι δεν μπορεί να υπάρχει καμιά αξία σ’ αυτό το επιχείρημα. Είναι ακριβώς της ίδιας φύσης με την προοπτική των ινδουιστών, ότι ο κόσμος στηρίζονταν πάνω σ’ έναν ελέφαντα, κι ότι ο ελέφαντας στηρίζονταν πάνω σε μια χελώνα· κι όταν ρώτησαν: «Και η χελώνα; (που στηρίζονταν;)» ο Ινδός απάντησε: «Ας αλλάξουμε θέμα». Πράγματι το επιχείρημα της πρώτης αιτίας δεν είναι καλύτερο από αυτό. Δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ο κόσμος είχε μιαν απαρχή. Η ιδέα ότι τα πράγματα θα πρέπει να έχουν μιαν απαρχή οφείλεται στην έλλειψη της φαντασίας μας. Εκ τούτου, ίσως, δεν χρειάζεται να χάσω άλλο χρόνο πάνω στο επιχείρημα της πρώτης αιτίας.

Το επιχείρημα του φυσικού νόμου
Μετά υπάρχει ένα πολύ κοινό επιχείρημα εκ του φυσικού νόμου. Αυτό ήταν ένα αγαπημένο επιχείρημα κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα, ιδίως κάτω από την επίδραση του σερ Ισαάκ Νιούτον και της κοσμογονίας του. Οι άνθρωποι παρατηρούσαν τους πλανήτες που περιστρέφονταν γύρω από τον ήλιο σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητας και πίστευαν ότι ο Θεός είχε δώσει μια διαταγή (!!!) σ’ αυτούς τους πλανήτες ώστε να κινούνται σύμφωνα με κάποιον τρόπο. Κι αυτός ήταν ο λόγος που αυτό γίνονταν.
Αυτή ήταν, φυσικά, μια συμφέρουσα κι απλή εξήγηση που τους έσωζε από το πρόβλημα της περαιτέρω εξέτασης για την ερμηνεία του νόμου της βαρύτητας. Σήμερα εξηγούμε τον νόμο της βαρύτητας με κάποιο σύνθετο τρόπο που εισήγαγε η επιστήμη. Δεν διατίθεμαι να σας δώσω διάλεξη για τον νόμο της βαρύτητας, όπως ερμηνεύτηκε από τον Αϊνστάιν, διότι αυτό ξανά θα μας έπαιρνε κάποιο χρόνο, από κάθε άποψη, δεν έχουμε πλέον το είδος του φυσικού νόμου που είχαμε στο Νευτώνειο Σύστημα, όπου, για κάποιο λόγο που κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει, η φύση συμπεριφέρονταν κατά κάποιον ομοιόμορφο τρόπο.
Τώρα ανακαλύπτουμε πως πολλά πράγματα που πιστεύαμε ότι ήταν φυσικοί νόμοι είναι στην πραγματικότητα ανθρώπινες συμβάσεις. Γνωρίζετε πως ακόμη και στο πιο απόμακρο βάθος του αστρικού διαστήματος χρειάζονται τρία πόδια για να συμπληρωθεί μια γιάρδα μήκους. Αυτό είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα αξιοσημείωτο γεγονός, αλλά πολύ δύσκολα θα το βάπτιζες φυσικό νόμο. Και πολλά πράγματα που θεωρήθηκαν φυσικοί νόμοι είναι στην πραγματικότητα τέτοιου είδους.
Από την άλλη μεριά, εκεί που μπορείς να βρεις τη γνώση για το τι κάνουν πραγματικά τα άτομα, θα δεις ότι υπόκεινται λιγότερο στους νόμους, από όσο οι άνθρωποι νόμιζαν, κι ότι οι νόμοι στους οποίους θα φτάσεις είναι στατιστικές πιθανότητες οι οποίες προκύπτουν τυχαία. Υπάρχει, όπως όλοι γνωρίζουμε, ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο σαν πετάξεις μια ζαριά θα πετύχεις εξάρες μόνο μια φορά στις τριάντα έξι φορές κι αυτό δεν το εκλαμβάνουμε ως απόδειξη της ρύθμισης της πτώσης του ζαριού από κάποιο σχεδιασμό, αντίθετα, αν κάθε φορά λαμβάναμε εξάρες θα σκεπτόμασταν ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο.
Οι περισσότεροι νόμοι της φύσης είναι του αυτού ιδίου είδους. Είναι στατιστικές πιθανότητες τέτοιες όπως προκύπτουν από τους νόμους της τύχης κι αυτό μας λέει πως όλη αυτή η ιστορία του φυσικού νόμου είναι πάρα πολύ λιγότερο εντυπωσιακή από ότι ήταν πριν. Εκτός από αυτό, που αναπαριστά την παρούσα κατάσταση της επιστήμης που μπορεί να αλλάξει αύριο, η όλη ιδέα πως οι φυσικοί νόμοι απαιτούν κάποιον νομοθέτη είναι μια σύγχυση μεταξύ φυσικού κι ανθρώπινου νόμου.
Οι ανθρώπινοι νόμοι αποδίδονται για να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με κάποιον τρόπο, στον οποίο τρόπο επιλέγεις να συμμορφωθείς ή δεν επιλέγεις να συμμορφωθείς· αλλά οι φυσικοί νόμοι είναι μια περιγραφή για το πως τα πράγματα συμπεριφέρονται στην πραγματικότητα, και, αφού δεν είναι τίποτα άλλο παρά η περιγραφή του πως πράγματι είναι, δεν μπορείς να επιχειρηματολογείς ότι κάποιος τους είπε να είναι έτσι, διότι ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τους είπε, τότε είσαι αντιμέτωπος με την ερώτηση: Γιατί ο Θεός διέταξε μόνο αυτούς τους φυσικούς νόμους και όχι άλλους;
Αν υποστηρίξεις πως το έκανε απλά από την καλή του συμπεριφορά και χωρίς κανέναν λόγο, τότε θα ανακαλύψεις ότι υπάρχει κάτι που δεν υπόκεινται στο νόμο και έτσι το τρένο του φυσικού νόμου διακόπτεται. Αν πεις, όπως λένε οι περισσότεροι θεολόγοι, ότι ο Θεός είχε κάποιο λόγο για τον οποίο διέταξε τους νόμους να είναι έτσι κι όχι αλλιώς -ο λόγος, φυσικά, είναι η κατασκευή του καλύτερου σύμπαντος, αν και δεν θα σκεφτόσουν ποτέ να το κοιτάξεις, αν υπήρχε κάποιος λόγος για τους νόμους που ο Θεός έδωσε, τότε ο Θεός ο ίδιος υπόκεινται στον νόμο και συνεπώς δεν κερδίζεις τίποτα εισάγοντας τον Θεό ως διαμεσολαβητή.

Έχεις πράγματι έναν νόμο εκτός και προηγούμενο των θεϊκών εντολών κι ο Θεός δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς σου, αφού δεν είναι ο απώτατος νομοθέτης. Εν συντομία, όλο αυτό το επιχείρημα του φυσικού νόμου δεν έχει καμιά δύναμη από όση είχε παλαιότερα. Ταξιδεύω στον χρόνο κατά την εξέταση αυτών των επιχειρημάτων. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για την ύπαρξη του Θεού αλλάζουν το χαρακτήρα τους καθώς περνά ο χρόνος. Ήταν στην αρχή διαλεκτικά επιχειρήματα που ενσωμάτωναν ορισμένες καθοριστικές σοφιστείες. Καθώς ερχόμαστε στην εποχή μας γίνονται λιγότερο σεβαστά κι όλο και περισσότερο επηρεάζονται από μια ηθική ασάφεια.

Το επιχείρημα του σχεδίου
Το επόμενο βήμα μας φέρνει στο επιχείρημα του σχεδίου. Όλοι σας γνωρίζετε το επιχείρημα του σχεδίου. Καθετί στον κόσμο κατασκευάστηκε έτσι ώστε να μπορούμε να ζούμε στον κόσμο κι αν ο κόσμος ήταν ελάχιστα διαφορετικός δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε σ’ αυτόν. Αυτό είναι το επιχείρημα του σχεδίου. Μερικές φορές λαμβάνει μια παράξενη μορφή· για παράδειγμα, λέγεται πως οι λαγοί έχουν άσπρες ουρές, ώστε να είναι εύκολο να τους πυροβολήσεις. Δεν γνωρίζω πως θα αντιλαμβάνονταν αυτή την εφαρμογή οι λαγοί. Είναι ένα επιχείρημα το οποίο εύκολα γίνεται παρωδία.
Όλοι σας γνωρίζεται τη σημείωση του Βολτέρου, ότι η μύτη σχεδιάστηκε έτσι ώστε να ταιριάζει στα θεάματα. Αυτή η μορφή της παρωδίας δεν είναι τόσο επιτυχημένη όπως ήταν το δέκατο όγδοο αιώνα, εξαιτίας του ότι από την εποχή του Δαρβίνου καταλαβαίνουμε πολύ καλύτερα γιατί τα ζωντανά πλάσματα προσαρμόστηκαν στο περιβάλλον τους. Δεν είναι το ότι το περιβάλλον κατασκευάστηκε ώστε να είναι κατάλληλο γι’ αυτά, κι αυτή είναι η βάση της προσαρμογής. Δεν υπάρχει απόδειξη του σχεδιασμού.
Όταν εξετάζεις αυτό το επιχείρημα του σχεδίου, είναι πολύ εκπληκτικό το ότι οι άνθρωποι μπορούν να πιστεύουν πως αυτός ο κόσμος, με όλα τα πράγματα μέσα του, με όλα τα ελαττώματά του, πρέπει να είναι το καλύτερο που ο παντοδύναμος κι ο παντογνώστης ήταν ικανός να κατασκευάσει σε εκατομμύρια χρόνια.

Πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω. Πιστεύεις ότι, αν σου δίνονταν παντοδυναμία και παντογνωσία κι εκατομμύρια έτη στα οποία θα τελειοποιούσες τον κόσμο, εσύ δεν θα κατασκεύαζες τίποτα περισσότερο από Κου Κλουξ Κλαν, τους φασίστες και τον κ. Ουίνστον Τσόρτσιλ;

Πραγματικά δεν είμαι τόσο εντυπωσιασμένος με τους ανθρώπους που λένε: «Κοίταξέ με· είμαι ένα τόσο τέλειο προϊόν που πρέπει να υπάρχει κάποιο σχέδιο στο σύμπαν.» Δεν είμαι τόσο πολύ εντυπωσιασμένος από την λάμψη αυτών των ανθρώπων. Επιπλέον, αν δεχθείς τους νόμους της επιστήμης, θα πρέπει να υποθέσεις ότι η ανθρώπινη ζωή κι η ζωή γενικά σ’ αυτόν τον πλανήτη θα τερματίσει κάποτε, είναι σαν μια σαπουνόφουσκα, είναι ένα στάδιο στην παρακμή του ηλιακού συστήματος, σε ένα στάδιο της παρακμής θα υπάρχει εκείνη η κατάσταση συνθηκών και θερμοκρασίας κ.ο.κ. που είναι ιδανικές για το πρωτόπλασμα και που υπάρχει ζωή για ένα μικρό διάστημα στην ζωή ολάκερου του ηλιακού συστήματος. Βλέπεις στο φεγγάρι το είδος των πραγμάτων στα οποία η γη τείνει -κάτι νεκρό, κρύο και άνευ ζωής.
Μου λένε ότι αυτή η άποψη των πραγμάτων είναι μελαγχολική κι οι άνθρωποι μερικές φορές λένε πως αν πίστευαν σε κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσαν να συνεχίζουν να ζουν. Μην το πιστεύετε, είναι όλα ανοησίες. Κανένας στην πραγματικότητα δεν ανησυχεί πολύ για το τι πρόκειται να γίνει εκατομμύρια χρόνια μετά από τώρα. Ακόμη κι όταν νομίζουν ότι ανησυχούν πολύ γι’ αυτό, στην πραγματικότητα εξαπατούν τους εαυτούς τους. Ανησυχούν για κάτι πολύ περισσότερο εγκόσμιο όπως για μια δυσπεψία, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν γίνεται δυστυχής από τη σκέψη ότι κάτι πρόκειται να γίνει σ’ αυτόν τον κόσμο, εκατομμύρια χρόνια μετά.
Γι’ αυτό, αν κι είναι μια διαδικασία σκοτεινής οπτικής να υποθέσει κανείς ότι η ζωή θα εκλείψει -τουλάχιστον υποθέτω ότι μπορούμε να το πούμε, αν και μερικές φορές όταν ατενίζω τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ζωή τους, το θεωρώ ως παρηγοριά- δεν είναι τόσο ώστε να καταστεί η ζωή ελεεινή. Απλά και μόνο σε κάνεις να στρέφεις την προσοχή σου σε άλλα πράγματα.

Τα ηθικά επιχειρήματα για την θεότητα
Τώρα πάμε ένα στάδιο μακρύτερα, σε εκείνο που θα αποκαλούσα διανοητικό κατήφορο που οι θεϊστές έκαναν στα επιχειρήματά τους και φτάνουμε σε αυτά που ονομάζονται ηθικά επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού. Όλοι σας γνωρίζετε, φυσικά, ότι υπήρχαν στις παλαιές ημέρες τρία επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού, τα οποία όλα αναφέρθηκαν από τον Immanuel Kant στην «Κριτική της αγνής λογικής» και μόλις εξέθεσε αυτά τα επιχειρήματα ανακάλυψε ακόμη ένα, ένα ηθικό επιχείρημα κι αυτό σχεδόν τον έπεισε. Ήταν σαν πολλούς ανθρώπους· στα ζητήματα λογικής ήταν σκεπτικιστής, αλλά στα ζητήματα της ηθικής πίστευε απεριόριστα στα γνωμικά που εμποτίστηκε στα γόνατα της μητέρας του. Αυτό δείχνει αυτό που οι ψυχαναλυτές τόσο πολύ επισημαίνουν, στα απεριόριστα προπύργια που οι αρχικές μας σχέσεις έχουν σε εκείνες τις επόμενες.
Ο Immanuel Kant, όπως είπα, ανακάλυψε ένα καινούργιο ηθικό επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού και στις διάφορες μορφές ήταν εξαιρετικά δημοφιλές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Μια μορφή λέει πως δεν θα υπήρχε λάθος ή σωστό αν ο Θεός δεν υπήρχε. Προς στιγμή δεν ενδιαφέρομαι για το αν υπάρχει μια διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους ή αν δεν υπάρχει καν, αυτή είναι ακόμη μια ερώτηση.
Το σημείο που με ενδιαφέρει είναι, αν είσαι αρκετά σίγουρος ότι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους, γιατί τότε βρίσκεσαι σ’ αυτή την κατάσταση: Εξαρτάται αυτό από τα διατάγματα του Θεού ή όχι; Αν εξαρτάται από τις διατάξεις του Θεού, τότε για τον Θεό τον ίδιο δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους και δεν είναι λοιπόν μια σημαντική αναφορά να λέγεται πως ο Θεός είναι καλός.
Αν πρόκειται να πεις, όπως κάνουν οι θεολόγοι, ότι ο Θεός είναι καλός, θα πρέπει μετά να πεις ότι το ορθό και το λάθος έχουν κάποιο νόημα που είναι ανεξάρτητο από τα διατάγματα του Θεού, επειδή τα διατάγματα του Θεού είναι καλά κι όχι κακά, ανεξάρτητα από το απλό γεγονός ότι αυτός τα έφτιαξε. Αν πρόκειται να παραδεχθείς αυτό, τότε πρέπει να πεις ότι όχι μόνο δια μέσω του Θεού το σωστό και το λάθος υπάρχουν, αλλά το ότι είναι στην ύπαρξή τους λογικά πριν του Θεού.
Θα μπορούσες, φυσικά, αν σου αρέσει, να πεις ότι υπήρχε μια ανώτερη θεότητα που έδινε οδηγίες στο Θεό που κατασκεύασε αυτό τον κόσμο ή θα μπορούσες να ακολουθήσεις τη γραμμή που μερικοί αγνωστικιστές ακολούθησαν -μια γραμμή την οποία συχνά θεωρούσα εύλογη- ότι στην πραγματικότητα αυτός ο κόσμος που γνωρίζουμε κατασκευάστηκε από τον Διάβολο κάποια στιγμή που ο Θεός δεν κοιτούσε. Υπάρχουν πολλά καλά να λεχθούν γι’ αυτή και δεν με ενδιαφέρει να την απορρίψω.

Η αποκατάσταση της δικαιοσύνης
Υπάρχει ακόμη μια πολύ παράξενη μορφή ηθικού επιχειρήματος, που είναι η εξής: Λένε πως, η ύπαρξη του Θεού χρειάζεται για να έρθει η δικαιοσύνη στον κόσμο. Στην μεριά του σύμπαντος που γνωρίζουμε υπάρχει μεγάλη αδικία και συχνά ο καλός υποφέρει και συχνά ο κακός προοδεύει και κανείς δύσκολα γνωρίζει ποιο από τα δύο είναι το πιο ενοχλητικό· αλλά αν πρόκειται να έχεις δικαιοσύνη στον κόσμο στο σύνολο θα πρέπει να υποθέσεις ότι μια μελλοντική ζωή θα αποκαταστήσει την ισορροπία της ζωής εδώ στη γη κι έτσι όλοι λένε πως πρέπει να υπάρχει ένας Θεός, κι ότι πρέπει να υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση ώστε στο τέλος να υπάρξει δικαιοσύνη.
Αυτό είναι ένα πολύ παράξενο επιχείρημα. Αν κοίταζες το ζήτημα από μια επιστημονική άποψη, θα έλεγες: «Ούτως ή άλλως, γνωρίζω μόνο αυτόν τον κόσμο. Δεν ξέρω για το υπόλοιπο σύμπαν, αλλά μέχρι τώρα, όσο μπορεί κανείς να υποστηρίζει όλες τις πιθανότητες, ένας θα μπορούσε να πει ότι πιθανώς αυτός ο κόσμος είναι ένα καλό παράδειγμα κι αν υπάρχει αδικία εδώ τότε υπάρχουν οιωνοί πως θα υπάρχει κι αδικία κι αλλού επίσης».
Ας υποθέσουμε ότι έχεις ένα καφάσι με πορτοκάλια που είναι ανοικτό κι ανακαλύπτεις όλα τα πορτοκάλια της πάνω σειράς σάπια, δεν θα επιχειρηματολογούσες: «Η κάτω σειρά πρέπει να είναι γερή, για να αποκατασταθεί η ισορροπία». Θα έλεγες: «Πιθανώς όλα τα πορτοκάλια είναι σάπια» κι αυτό είναι πράγματι ότι ένας επιστήμονας θα επιχειρηματολογούσε γύρω από το σύμπαν. Θα έλεγε: «Εδώ σ’ αυτό τον κόσμο βρίσκουμε μια μεγάλη αδικία κι άρα υπάρχει ένας λόγος να υποθέσουμε ότι το δίκαιο δεν κυβερνά τον κόσμο, επομένως αυτό συνιστά ένα ηθικό επιχείρημα ενάντια στον Θεό κι όχι υπέρ του».
Φυσικά, γνωρίζω πως τα είδη των πνευματικών επιχειρημάτων για τα οποία σας συζητώ δεν είναι ό,τι πείθει τον κόσμο. Αυτό που πείθει τον κόσμο να πιστεύει στον Θεό, δεν είναι κάποιο πνευματικό επιχείρημα εξ άλλου. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εξαιτίας του ότι το διδάχτηκαν από την παιδική ηλικία, κι αυτός είναι ο κύριος λόγος. Μετά σκέφτομαι ότι ο επόμενος πιο δυνατός λόγος είναι η επιθυμία για ασφάλεια, ένα είδος συναισθήματος όπου ένας μεγάλος αδελφός υπάρχει για να σε φροντίζει. Αυτό παίζει ένα βαθύ μέρος επηρεάζοντας τους ανθρώπους να πιστέψουν στον Θεό.

Ο χαρακτήρας τού Ιησού
Θέλω τώρα να πω, λίγες λέξεις γύρω από ένα θέμα που νομίζω συχνά που δεν νομίζω ότι έχει αρκετά ικανοποιητικά αντιμετωπισθεί από τους ορθολογιστές κι αυτό είναι το ερώτημα για το αν ο Χριστός ήταν ο καλύτερος κι ο σοφότερος των ανδρών. Συχνά θεωρείται δεδομένο ότι όλοι πρέπει να συμφωνούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Εγώ δεν συμφωνώ. Νομίζω ότι υπάρχουν ένα σωρό ζητήματα με τα οποία συμφωνώ με τον Χριστό περισσότερο από τους επαγγελματίες χριστιανούς.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον Χριστό σε όλα, αλλά θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί του, πολύ περισσότερο από ότι οι περισσότεροι επαγγελματίες χριστιανοί μπορούν. Θα θυμάστε ότι είπε: «39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ’ ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·» (Κατά Ματθαίον, κεφ. Ε΄). Αυτή δεν είναι μια νέα παραίνεση ή ένας νέος κανόνας.
Χρησιμοποιήθηκε από το Λάο Τσε και τους Βούδες περίπου 600 ή 800 χρόνια πριν τον Χριστό, αλλά δεν είναι ένας κανόνας που στην πραγματικότητα οι χριστιανοί αποδέχονται. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο παρών πρωθυπουργός, για παράδειγμα, είναι ένας πολύ σοβαρός χριστιανός, αλλά δεν θα συμβούλευα κανέναν να πάει και να τον χαστουκίσει στο μάγουλο. Σκέφτομαι ότι ίσως βρίσκετε αυτό το κείμενο να εννοείται με ένα συμβολικό νόημα.
Μετά υπάρχει ένα άλλο σημείο το οποίο θεωρώ εξαιρετικό. Θυμάστε πως ο Χριστός είπε, «37 Καὶ μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε·» (Κατά Λουκά, κεφ. Στ΄). Αυτός ο κανόνας δεν νομίζω ότι ήταν δημοφιλής στα δικαστήρια των χριστιανικών χωρών. Γνώρισα στην εποχή μου αρκετούς δικαστές που ήταν πολύ σοβαροί χριστιανοί και κανείς εξ αυτών δεν ένιωσε να κάνει κάτι αντίθετο με τις χριστιανικές αρχές.
Έπειτα ο Χριστός είπε, «30 παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει» (Κατά Λουκά, κεφ. Στ΄). Αυτός είναι ένας πολύ καλός κανόνας. Ο πρόεδρος σάς υπενθύμισε ότι δεν είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για πολιτική, αλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι οι τελευταίες γενικές εκλογές κρίθηκαν από το πόσο επιθυμητό ήταν το να «ἀπαιτείς τὰ σὰ τοῦ αἴροντος», ώστε κανείς να μπορεί να υποθέσει, ότι οι φιλελεύθεροι κι οι συντηρητικοί αυτής της χώρας αποτελούνται από ανθρώπους που δεν συμφωνούν με τη διδασκαλία του Χριστού, διότι βεβαίως απομακρύνθηκαν με έμφαση σ’ αυτή την περίπτωση.
Έπειτα υπάρχει ακόμη μια εντολή του Χριστού που νομίζω έχει πολύ ενδιαφέρον, μα δε νομίζω ότι είναι πολύ δημοφιλείς ανάμεσα στους επαγγελματίες χριστιανούς φίλους. Λέει: «21 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς» (Κατά Ματθαίον, κεφ. Ιθ΄). Αυτή είναι μια εξαιρετική εντολή, αλλά, όπως είπα, δεν εφαρμόζεται αρκετά. Όλα αυτά είναι, νομίζω, καλά γνωμικά, αν κι είναι λίγο δύσκολο να ζήσεις σύμφωνα με αυτά. Δεν επαγγέλλομαι ότι θα ζούσα εγώ σύμφωνα με αυτά· αλλά, εξάλλου, δεν είμαι εγώ αυτός που θα ’πρεπε να τα εφαρμόσει, ενώ δεν είναι ακριβώς το ίδιο για έναν χριστιανό.

 

Λάθη στην διδασκαλία τού Ιησού
Αποδίδοντας τον έπαινο σ’ αυτά τα γνωμικά, έρχομαι σε ορισμένα σημεία στα οποία δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να αποδώσει τη μέγιστη σοφία ή τη μέγιστη καλοσύνη στον Χριστό όπως αυτή περιγράφεται στα Ευαγγέλια· κι εδώ θα μπορούσα να πω ότι δεν ανησυχεί για το ιστορικό ερώτημα. Ιστορικά, είναι αμφίβολο αν ο Χριστός υπήρξε πράγματι, κι αν υπήρξε δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτόν, προς τούτο δεν με απασχολεί το ιστορικό ερώτημα, που είναι πολύ δύσκολο. Με ενδιαφέρει ο Χριστός όπως εμφανίζεται στα Ευαγγέλια, λαμβάνοντας την ευαγγελική περιγραφή ως αυτή έχει κι εδώ κάποιος βρίσκει ορισμένα πράγματα τα οποία δεν φαίνονται πολύ σοφά. Κατ’ αρχής, αναμφίβολα νόμιζε ότι η Δευτέρα Παρουσία του θα ελάμβανε χώρα σε σύννεφα δόξας προτού τον θάνατο των ανθρώπων που ζούσαν στην εποχή του.
Υπάρχουν μια σειρά από κείμενα που το αποδεικνύουν αυτό. Λέει για παράδειγμα: «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» (Ματθαίος, κεφ. Ι΄) κι υπάρχουν αρκετά σημεία όπου είναι ξεκάθαρο ότι πίστευε ότι η Δευτέρα Παρουσία του θα συνέβαινε ενώ ορισμένοι από τους τότε ζώντες δεν θα είχαν πεθάνει. Αυτή ήταν η πίστη των πρώτων του μαθητών κι ήταν η βάση της ηθικής του διδασκαλίας.
Όταν είπε, «34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον» (Ματθαίος, Στ΄) κι άλλα τέτοια, αυτό συνέβαινε διότι πίστευε ότι η Δευτέρα Παρουσία θα έρχονταν πολύ γρήγορα, κι όλες οι συνηθισμένες ασχολίες δεν είχαν σημασία. Έχω, στη πραγματικότητα, γνωρίσει κάποιους χριστιανούς που πίστευαν ότι η Δευτέρα Παρουσία ήταν επικείμενη. Γνώριζα έναν άνθρωπο που τρόμαζε το εκκλησίασμά του τραγικά λέγοντας του ότι η Δευτέρα Παρουσία ήταν πράγματι επικείμενη, αλλά που παρηγορήθηκε όταν ανακάλυψε πως αυτός φύτευε δένδρα στο κήπο του. Οι πρώτοι χριστιανοί πραγματικά πίστευαν σ’ αυτήν κι απείχαν από τέτοια πράγματα, όπως το φύτεμα των δένδρων στους κήπους τους, γιατί αποδέχθηκαν από τον Χριστό, την πίστη πως η Δευτέρα Παρουσία ήταν επικείμενη. Από αυτή την άποψη δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα σοφός όπως ήταν άλλοι άνθρωποι και βεβαίως δεν ήταν άνθρωπος ασύγκριτης σοφίας.

Το ηθικό πρόβλημα
Μετά καταλήγεις σε ερωτήσεις περί ηθικής. Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό μειονέκτημα στο μυαλό μου για τον ηθικό χαρακτήρα του Ιησού κι αυτό ήταν ότι πίστευε στην Κόλαση. Δεν νιώθω ο ίδιος πως οποιοδήποτε πρόσωπο που είναι βαθιά ανθρώπινο μπορεί να πιστεύει στην ατέρμονη τιμωρία. Ο Χριστός σίγουρα όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια πίστευε στην αιώνια τιμωρία κι κάποιος βρίσκει επανειλημμένα μια εκδικητική μανία ενάντια σε εκείνους τους ανθρώπους που δεν άκουγαν το κήρυγμά του, μια συμπεριφορά που δεν είναι ασυνήθιστη στους ιερείς, αλλά που μειώνει την υπέρτατη υπεροχή.
Για παράδειγμα δεν βρίσκεις αυτή τη συμπεριφορά στον Σωκράτη. Τον βρίσκεις αρκετά ήπιο κι ευγενικό προς τους ανθρώπους που δεν τον άκουγαν κι είναι, για το μυαλό μου, πολύ πιο άξιο για έναν σοφό να ακολουθήσει εκείνη τη γραμμή παρά τη γραμμή της αγανάκτησης. Πιθανόν όλοι θα θυμάστε αυτά που ο Σωκράτης έλεγε καθώς πέθαινε και για αυτά που γενικότερα έλεγε στους ανθρώπους που δεν συμφωνούσαν μαζί του. Θα δείτε τον Χριστό στα Ευαγγέλια να λέγει «Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;» (Ματθαίος, κεφ. Γ΄ 7). Αυτό λέγονταν σε εκείνους που δεν άρεσε το κήρυγμα του. Δεν είναι, κατά την άποψή μου, ο καταλληλότερος τόνος κι υπάρχουν πολλά τέτοια γύρω από την Κόλαση.
Υπάρχει, φυσικά, το γνωστό κείμενο για το Άγιο Πνεύμα: «29 ὃς δ’ ἂν βλασφημήσῃ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλ’ ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως» (Κατά Μάρκον, κεφ. Γ΄). Αυτό το κείμενο προκάλεσε μια απερίγραπτη δυστυχία στον κόσμο, για όλους εκείνους τους ανθρώπους που έπραξαν την αμαρτία κατά του Αγίου Πνεύματος και που νόμιζαν ότι δεν θα τους συγχωρηθεί ούτε στον παρόντα ούτε στον επόμενο αιώνα. Πραγματικά δεν νομίζω ότι ένας άνθρωπος με έναν ορθό βαθμό καλοσύνης στη φύση του, θα μπορούσε να βάλει τέτοιου είδους φοβίες και τρόμους στον κόσμο.
Μετά λέει ο Χριστός: «41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν, 42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.» (Κατά Ματθαίος, κεφ. Ιγ΄)· και συνεχίζει για τον κλαυθμό και τον τριγμό των οδόντων. Συνεχίζει στο ένα εδάφιο μετά στο άλλο κι είναι πρόδηλο στον αναγνώστη ότι υπάρχει ενός είδους ευχαρίστηση στην ενατένιση του κλαυθμού και του τριγμού των οδόντων, ειδάλλως δε θα επαναλαμβάνονταν τόσο συχνά.
Έπειτα όλοι σας, φυσικά, θα θυμάστε για τα πρόβατα και τα κατσίκια, πως στην Δευτέρα Παρουσία θα μοιράσει τα πρόβατα από τα κατσίκια και θα πει στα κατσίκια: «πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον» (Ματθαίος, κεφ. Κε΄). Συνεχίζει «46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον». Μετά ξαναλέει «43 καὶ ἐὰν σκανδαλίζῃ σε ἡ χείρ σου, ἀπόκοψον αὐτήν· καλόν σοί ἐστι κυλλὸν εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ τὰς δύο χεῖρας ἔχοντα ἀπελθεῖν εἰς τὴν γέενναν, εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον, 44 ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται.».
Το επαναλαμβάνει ξανά και ξανά επίσης. Πρέπει να πω ότι όλο αυτό το δόγμα, της Κόλασης ως τιμωρία για την αμαρτία, είναι ένα απάνθρωπο δόγμα. Είναι ένα δόγμα που έφερε απανθρωπιά στον κόσμο κι έδωσε στον κόσμο γενιές από απάνθρωπα βασανιστήρια κι ο Χριστός των Ευαγγελίων, αν τον λάβεις όπως τα χρονικά τον εξιστορούν, πρέπει βεβαίως να θεωρηθεί ολικά υπεύθυνος γι’ αυτό.
Υπάρχουν άλλα πράγματα μικρότερης σημασίας. Υπάρχει το παράδειγμα των γουρουνιών των Γαδαρηνών, όπου δεν ήταν τόσο καλός προς τα γουρούνια βάζοντας τους δαίμονες μέσα τους και κάνοντάς τα να τρέξουν κάτω στον λόφο και μέσα στη θάλασσα. Πρέπει να θυμηθείτε πως ήταν παντοδύναμος και πως μπορούσε να διώξει απλώς τα δαιμόνια, αλλά διάλεξε να τα στείλει μέσα στα γουρούνια.
Μετά υπάρχει η παράξενη ιστορία με τη συκιά που πάντοτε με μπέρδευε. Θα θυμάστε τι έγινε με τη συκιά. «12 Καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπὸ Βηθανίας ἐπείνασε· 13 καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ· καὶ ἐλθὼν ἐπ’ αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα· οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων. 14 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι.» και του είπε ο Πέτρος: «Ραββί, ἴδε ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται».
Αυτή είναι μια πολύ παράξενη ιστορία γιατί δεν ήταν η κατάλληλη περίοδος του έτους για σύκα και στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσες να κατηγορήσεις το δέντρο. Δεν νιώθω πως είτε από μεριάς σοφίας είτε από μεριάς αρετής ο Χριστός στέκεται τόσο ψηλά όσο μερικοί άλλοι άνθρωποι γνωστοί από την Ιστορία. Πρέπει να βάλω τους Βούδες και τον Σωκράτη πάνω από αυτόν, υπό από αυτές τις απόψεις.

 

Ο συναισθηματικός παράγοντας
Όπως είπα προηγουμένως, δεν νομίζω ότι ο πραγματικός λόγος που ο κόσμος δέχεται τη θρησκεία δεν έχει να κάνει με την επιχειρηματολογία. Αποδέχεται τη θρησκεία συναισθηματικά. Συχνά λέγεται πως είναι ένα πολύ κακό πράγμα η επίθεση κατά της θρησκείας, επειδή η θρησκεία κάνει τους ανθρώπους ενάρετους. Έτσι μου λένε, δεν το παρατήρησα. Γνωρίζετε, φυσικά, την παρωδία αυτού του επιχειρήματος στο βιβλίο του Samuel Butler, «Erewhom Revisited».
Θα θυμάστε ότι στο «Erewhom» υπάρχει κάποιος Χιγκς που φτάνει σε μια απόμακρη χώρα, και μετά από κάποιο διάστημα παραμονής του εκεί το σκάει μ’ ένα αερόστατο. Μετά από 20 χρόνια επιστρέφει σ’ εκείνη τη χώρα και βρίσκει μια νέα θρησκεία, όπου αυτός λατρεύεται υπό το όνομα του «Υιού του Ηλίου» κι όπου λέγονταν ότι αναλήφθηκε στους ουρανούς.
Μαθαίνει ότι η εορτή της Ανάληψης είναι προ των θυρών κι ακούει τους καθηγητές Χάνκι και Πάνκι να λένε πως δεν είδαν ποτέ τον Χίγκς κι ελπίζουν αυτό να μη συμβεί ποτέ, αλλά αυτοί είναι οι ανώτατοι ιερείς της θρησκεία του Υιού του Ηλίου. Είναι πολύ αγανακτισμένος, κατευθύνεται προς αυτούς και λέει: «Θα εκθέσω όλη αυτή την απάτη και θα πω στους ανθρώπους του «Erewhom» ότι εγώ είμαι μόνο, ο άνθρωπος Χιγκς, που πήγα ψηλά με αερόστατο»
Του απάντησαν: «Πρέπει να μην το κάνεις γιατί όλη η ηθική αυτής της χώρας είναι συνδεδεμένη με αυτό τον μύθο κι αν μάθουν ότι δεν αναλήφθηκες στους ουρανούς θα γίνουν όλοι τους μοχθηροί» έτσι πείσθηκε με αυτό κι έφυγε ήσυχα. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα -ότι όλοι μας θα γίνουμε μοχθηροί- αν δεν κρατηθούμε εις τη χριστιανική θρησκεία. Εμένα μου φαίνεται πως οι άνθρωποι που έμειναν σ’ αυτή ήταν κατά την πλειοψηφία τους εξαιρετικά μοχθηροί. Βλέπετε, αυτό το παράξενο γεγονός, του όσο περισσότερο έντονη ήταν η θρησκεία σε μια περίοδο κι όσο βαθύτερο το δογματικό πιστεύω, τόσο περισσότερη ήταν η απανθρωπιά και τόσο χειρότερη η κατάσταση των πραγμάτων.
Στην λεγόμενη εποχή της πίστης, όταν οι άνθρωποι πραγματικά πίστευαν τη χριστιανική θρησκεία σε όλα της την πληρότητα, εκεί ήταν η Ιερά Εξέταση με όλα της τα βασανιστήρια, εκεί ήταν εκατομμύρια άτυχες γυναίκες που κάηκαν ως μάγισσες κι εκεί βρίσκονταν κάθε είδος απανθρωπιάς που εφαρμόσθηκε σε κάθε είδος ανθρώπου στο όνομα της θρησκείας.
Βρίσκεις καθώς κοιτάς τον κόσμο τριγύρω, ότι κάθε μικρή πρόοδο στα ανθρώπινα συναισθήματα, κάθε πρόοδος στην εγκληματική νομοθεσία, κάθε βήμα προς την μείωση του πολέμου, κάθε βήμα προς την καλύτερη συμπεριφορά προς τους έγχρωμους ή κάθε μετριασμός της δουλείας, κάθε ηθική πρόοδος που πραγματοποιήθηκε στον κόσμο, εναντιώθηκε από τις οργανωμένες εκκλησίες του κόσμου. Το λέγω σκόπιμα, η χριστιανική θρησκεία, όπως είναι οργανωμένη στις εκκλησίες της, υπήρξε κι ακόμη είναι, ο κύριος εχθρός στην ηθική πρόοδο του κόσμου.

Πως οι εκκλησίες καθυστέρησαν την πρόοδο
Ίσως να νομίζετε ότι υπερβάλλω όταν λέω πως οι εκκλησίες καθυστέρησαν την πρόοδο κι εξακολουθούν να το κάνουν, αλλά δεν υπερβάλλω. Πάρτε ένα παράδειγμα. Θα με υποστηρίξετε αν το αναφέρω. Δεν είναι ένα ευχάριστο γεγονός αλλά οι εκκλησίες επιβάλλουν σε κάποιον να αναφέρει γεγονότα που δεν είναι ευχάριστα. Ας υποθέσουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε σήμερα, ένα άπειρο κορίτσι παντρεύεται ένα συφιλιδικό άνδρα, σ’ αυτή την περίπτωση η Καθολική Εκκλησία λέγει: «Αυτό είναι ένα αδιάλυτο μυστήριο. Πρέπει να μείνετε μαζί για όλη σας τη ζωή» και κανένα είδους βήμα δεν πρέπει να γίνει από εκείνη τη γυναίκα για να προστατευτεί από τη γέννηση ενός συφιλιδικού παιδιού.
Αυτό είναι όσα λέει η Καθολική Εκκλησία. Κι υποστηρίζω ότι είναι σατανική απανθρωπιά και κανενός οι φυσικές συμπόνιες που δεν έχουν διαστρεβλωθεί από το δόγμα, ή εκείνοι που η ηθική φύση τους δεν είναι πλήρως νεκρή σε όλα τα είδη πόνου, μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι σωστό και κατάλληλο να παραμείνει εκείνη η κατάσταση ως έχει. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Υπάρχουν πολλά πράγματα αυτή τη στιγμή όπου η Εκκλησία, με το πείσμα της να καλεί τις δικές της επιλογές ηθική, επιφέρει πάνω σε όλα τα είδη ανθρώπων άδικη και μη απαραίτητη δυστυχία.
Φυσικά, όπως γνωρίζουμε, είναι σε ένα μεγάλο μέρος αντίπαλος στην πρόοδο και στην καλυτέρευση όλων εκείνων των οδών που μειώνουν τη δυστυχία στον κόσμο, επειδή διάλεξε να βαπτίσει ως ηθική ένα σχετικά στενό σύνολο κανόνων συμπεριφοράς, που δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη ευτυχία κι όταν λες εκείνο ή το άλλο πρέπει να γίνουν γιατί κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους, νομίζουν πως δεν έχει καμία σχέση με τα πράγματα.
Τί σχέση έχει η ανθρώπινη ευτυχία με την χριστιανική ηθική; Ο σκοπός της ηθικής των χριστιανών, δεν είναι να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Ο φόβος, θεμέλιο της θρησκείας: Η θρησκεία στηρίζεται, πρωταρχικά και κυρίως στον φόβο. Είναι κατά μέρος ο φόβος για το άγνωστο και μερικά, όπως έχω πει, η ευχή να νιώθει κανείς ότι έχει ένα είδος μεγαλύτερου αδελφού που του συμπαραστέκεται σε όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Ο φόβος είναι η βάση όλου του πράγματος -φόβος για το μυστήριο, φόβος για την ήττα, φόβος για τον θάνατο.
Ο φόβος είναι ο συγγενής της απανθρωπιάς, και γι’ αυτό δεν είναι θαύμα που η απανθρωπιά κι η θρησκεία πάνε χέρι χέρι. Είναι γιατί ο φόβος είναι η βάση και για τα δύο αυτά πράγματα. Σε αυτόν τον κόσμο μπορούμε τώρα να αρχίσουμε λιγάκι να καταλαβαίνουμε τα πράγματα και λίγο να τα ελέγχουμε με τη βοήθεια της επιστήμης, που εκβίασε το δρόμο της βήμα βήμα κατά της χριστιανικής θρησκείας, ενάντια στις εκκλησίες κι ενάντια στην αντίθεση όλων των παλαιών παραινέσεων.
Η επιστήμη μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτό το δειλό φόβο μέσα στον οποίο ο άνθρωπος έζησε για τόσες γενιές. Η επιστήμη μπορεί να μας διδάξει, και νομίζω πως κι οι καρδιές μπορούν να μας διδάξουν να μη ψάχνουμε γύρω μας για φανταστικά στηρίγματα, να μην εφευρίσκουμε εξωγήινους στους ουρανούς, αλλά αντίθετα να κοιτάξουμε τις δικές μας προσπάθειες εδώ κάτω και να φτιάξουμε αυτόν τον κόσμο κατάλληλο να μένουμε ενάντια στο είδος του κόσμου που οι εκκλησίες σε όλους τους αιώνες έφτιαξαν. Διάβασε και μάθε πως και από ποιούς ξεκίνησαν όλα αυτά τα τραγελαφικά ΑκενΑΤ-ΩΝ ο Αιρετικός Φαραώ;

Τι πρέπει να κάνουμε
Θέλουμε να σταθούμε πάνω στα δικά μας πόδια και να δούμε δίκαια και τετράγωνα τον κόσμο -τα καλά του, τα κακά του, τις ομορφιές του και τις ασχήμιες του, να δούμε τον κόσμο όπως είναι και να μην το φοβόμαστε. Να κατακτήσουμε τον κόσμο με την λογική κι όχι απλώς επειδή σκλαβωθήκαμε υποδουλωμένοι στον τρόμο που έρχεται από αυτόν. Η όλη σύλληψη του Θεού είναι μια ιδέα που προέρχεται από τις αρχαίες ανατολικές δεσποτείες. Είναι μια ιδέα εντελώς ανάξια του ελεύθερου ανθρώπου.
Σαν ακούς στην Εκκλησία ανθρώπους να εξευτελίζουν τους εαυτούς τους και να λένε ότι είναι δυστυχείς αμαρτωλοί, κι όλα τα υπόλοιπα, μοιάζει άξιο περιφρονήσεως κι ανάξιο της αυτοεκτίμησης ανθρωπίνων πλασμάτων. Πρέπει να σταθούμε και να δούμε τον κόσμο ειλικρινά στο πρόσωπο. Πρέπει να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για τον κόσμο, κι αν δεν είναι τόσο καλό όσο ελπίζουμε, όπως και να έχει θα εξακολουθεί να είναι καλύτερος από ότι όλοι οι άλλοι έπραξαν όλες τις άλλες εποχές.
Ένας καλός κόσμος χρειάζεται γνώση, καλοσύνη και κουράγιο, δεν χρειάζεται λαχτάρα μετάνοιας για το παρελθόν ή τα δεσμά της ελεύθερης λογικής από τα λόγια που εκστομίστηκαν πολύ παλιά από αμόρφωτους ανθρώπους. Χρειάζεται μια άφοβη προοπτική και μια ελεύθερη νοημοσύνη. Χρειάζεται ελπίδα για το μέλλον, χωρίς να κοιτάμε πίσω σε ένα παρελθόν που έχει πεθάνει, ότι εμπιστευόμαστε θα προσπεραστεί από το μέλλον που η νοημοσύνη μας μπορεί να δημιουργήσει.
@ Bertrand Arthur William Russell
Από τον Μάρτιο του 1927, ο Bertrand Russell είχε παραδώσει τη διάλεξη «Γιατί δεν είμαι Χριστιανός» στο National Secular Society, South London Branch, Battersea Town Hall. Το κείμενό του «Γιατί δεν είμαι Χριστιανός» θεωρήθηκε το μανιφέστο της αγνωστικής . Άλλα γνωστά του έργα: «Πολιτικά Ιδεώδη», «Ιστορία Φιλοσοφίας». O Bertrand Russell γεννήθηκε το 1872 και πέθανε το 1970. Βρετανός φιλόσοφος, δοκιμιογράφος, κοινωνικός κριτικός και αληθινός επιστήμονας της λογικής. Έγινε ευρύτατα γνωστός από τις μελέτες του πάνω στη μαθηματική λογική και την αναλυτική φιλοσοφία. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους θεμελιωτές της αναλυτικής φιλοσοφίας.
Κατά τη διάρκεια της μακράς επιστημονικής του πορείας ο Bertrand Russell δεν προσέφερε τις πολύτιμες υπηρεσίες του μονάχα στο πεδίο της αναλυτικής Φιλοσοφίας, αλλά και σε άλλες περιοχές της εξειδικευμένης γνώσης. Πολλά συγγράμματα του αναφέρονται σε ποικίλα θέματα, συμπεριλαμβανομένων της εκπαίδευσης, της ηθικής, της πολιτικής, της ιστορίας και της θρησκείας. Η ζωή του επίσης σημαδεύτηκε από αγώνες για το δικαίωμα ψήφου και μόρφωσης των γυναικών, αλλά πολύ περισσότερο από τη σθεναρή συμμετοχή σε αντιπολεμικές διαμαρτυρίες. Εξαιτίας μάλιστα της αντιπολεμικής αυτής δραστηριότητάς του φυλακίστηκε δυο φορές και αποπέμφθηκε από τρεις σχολές (Trinity College, Cambridge, New York City College).
Παρ όλ αυτά παρασημοφορήθηκε το 1949 και τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1950. Οχτώ χρόνια αργότερα, ακολουθώντας πιστά την αντιπολεμική του ιδεολογία θα γίνει ιδρυτής και πρόεδρος της εκστρατείας κατά των πυρηνικών όπλων.
Ο Bertrand Russell θα παραμείνει μια εξέχουσα δημόσια προσωπικότητα μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 97 ετών στην πατρίδα του την Ουαλία. Αποτέλεσε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιστήμονα που δεν αρκέστηκε στην πρόοδο των επιστημονικών κλάδων, αλλά εφάρμοσε τη φιλοσοφική σκέψη σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής, αναδεικνύοντας το δίκαιο και απεμπολώντας το άδικο σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας, αδιαφορώντας για το προσωπικό κόστος και τις ταλαιπωρίες που θα έκρυβε μέσα της μια τέτοια στάση ζωής.

Αφορισμοί και στοχασμοί του Bertrand Russell
> Εξουσία είναι η επίτευξη προμελετημένων αποτελεσμάτων.
> Ένα από τα σημάδια επερχόμενου νευρικού κλονισμού είναι όταν πιστεύει κανείς ότι η δουλειά του είναι φοβερά σημαντική.
> Πατριωτισμός είναι η προθυμία να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για ασήμαντη αφορμή.
> Ο κόσμος είναι γεμάτος από μαγικά πράγματα που περιμένουν υπομονετικά το πνεύμα μας να γίνει πιο οξυδερκές.
> Μια καλή ζωή είναι αυτή που εμπνέεται από την αγάπη και καθοδηγείται από τη γνώση.
> Ο άνθρωπος, για την ευτυχία του, χρειάζεται όχι μόνο την απόλαυση κάποιων πραγμάτων, αλλά και ελπίδα, προσπάθεια και αλλαγή.
> Η στέρηση κάποιων πραγμάτων που επιθυμείς, είναι απαραίτητο στοιχείο της ευτυχίας.
> Η θεμελιώδης έννοια της Πολιτικής είναι η Ισχύς, όπως η Ενέργεια είναι η θεμελιώδης έννοια της Φυσικής.
> Επιστήμη είναι ό,τι ξέρουμε. Φιλοσοφία είναι ό,τι δεν ξέρουμε.
> Δεν θα πέθαινα ποτέ για τα πιστεύω μου, γιατί μπορεί να είναι λάθος.
> Δημοκρατία είναι η διαδικασία με την οποία διαλέγουμε αυτόν στον οποίο θα ρίξουμε το φταίξιμο.
> Για να είσαι καλός φιλόσοφος, πρέπει να αποκηρύξεις τη μεταφυσική και να είσαι καλός μαθηματικός.
> Η αίσθηση καθήκοντος είναι χρήσιμη στη δουλειά, αλλά προσβλητική στις προσωπικές σχέσεις. Οι άνθρωποι θέλουν να αρέσουν, όχι απλά να τους ανέχονται από παθητικότητα.
> Είναι πιθανό η ανθρωπότητα να βρίσκεται στο κατώφλι μια χρυσής εποχής. Αν είναι έτσι όμως, πρέπει πρώτα να αποκεφαλίσουμε το δράκο που φυλάει την πόρτα, και ο δράκος αυτός είναι η θρησκεία.
> Αγαπάμε αυτούς που μισούν τους εχθρούς μας, και αν δεν είχαμε κανέναν εχθρό, οι άνθρωποι που θ’ αγαπούσαμε θα ήταν ελάχιστοι.
> Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί!
> Κι αν ακόμα υπάρχει Θεός, αμφιβάλλω ότι έχει τη ματαιοδοξία να προσβάλλεται από αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του.
> Κάθε πρόοδος στον πολιτισμό έχει αποκηρυχθεί σαν αφύσικη όταν ήταν νέα.
> Είμαι πεπεισμένος ότι η εμμονή μας στη συνήθη γλώσσα στις προσωπικές μας σκέψεις είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην πρόοδο της φιλοσοφίας.
> Μόνο ένας ηλίθιος και δειλός τολμάει να υπερηφανεύεται ότι δεν έχει νοιώσει ποτέ του φόβο.
> Ένα δυνατό μυαλό στα είκοσι του χρόνια μπορεί να ασχολείται με τα μαθηματικά, στα τριάντα με τη φιλοσοφία και στα σαράντα με την πολιτική.
> Κάθε άνθρωπος, όπου πάει κουβαλάει μαζί του ένα σύννεφο από βολικές πεποιθήσεις, που κινούνται μαζί του σαν μύγες σε μια μέρα του καλοκαιριού.
> Η αναφορά ενός ηλιθίου για τα λόγια ενός ευφυούς ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ακριβής, επειδή υποσυνείδητα μεταφράζει αυτό που ακούει σε κάτι που μπορεί να καταλάβει.
> Απ’ ό,τι μπορώ να θυμηθώ, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στα Ευαγγέλια που να επαινεί την ευφυΐα.
> Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση.
> Ο συλλογικός φόβος ερεθίζει το αγελαίο ένστικτο και τείνει να προκαλεί το μένος εναντίον αυτών που δεν θεωρούνται μέρος της αγέλης.
> Η ανία είναι ένα ζωτικό πρόβλημα για τον ηθικολόγο, επειδή τουλάχιστον τα μισά αμαρτήματα της ανθρωπότητας οφείλονται στο φόβο γι’ αυτήν.
> Οι θρησκείες που καταδικάζουν την ηδονή των αισθήσεων, ωθούν τους ανθρώπους να αναζητούν την ηδονή της εξουσίας.
> Κανένας άνθρωπος ούτε ομάδα ούτε έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα ή να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου.
> Είδα μια μέρα ένα παιδί στο σχολείο να κακομεταχειρίζεται ένα μικρότερο αγόρι. Αγανάκτησα, αλλά μου απάντησε: «Οι μεγαλύτεροι με χτυπούν και εγώ χτυπώ τους μικρότερους. Είναι δίκαιο». Με αυτά τα λόγια συνόψισε την ιστορία του ανθρώπινου είδους.
> Δεν ξέρω γιατί, όμως κανένας δεν κουτσομπολεύει για τις αρετές των άλλων
> Μη φοβάσαι να έχεις εκκεντρικές απόψεις, γιατί κάθε άποψη που σήμερα είναι γενικά αποδεκτή, κάποτε ήταν εκκεντρική.
> Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η αβάσταχτη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους.
> Στην Αμερική, όλοι έχουν την άποψη ότι δεν έχουν κοινωνικά ανώτερους, μιας και όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, αλλά κανένας δεν παραδέχεται ότι δεν έχει κοινωνικά κατώτερους.
> Η περιφρόνηση της ευτυχίας είναι συνήθως περιφρόνηση της ευτυχίας των άλλων και είναι μια έντεχνη μεταμφίεση του μίσους προς το ανθρώπινο είδος.
> Η εργασία είναι δύο ειδών: πρώτον να αλλάζεις τη θέση ύλης επάνω ή κοντά στην επιφάνεια της γης σε σχέση με άλλη ύλη και δεύτερον να λες σε άλλους ανθρώπους να το κάνουν αυτό.
> Σε όλα τα θέματα, είναι υγιές, πότε-πότε, να κρεμάς ένα ερωτηματικό στα πράγματα που θεωρείς από καιρό δεδομένα.
> Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο.
> Το να είσαι ικανός να γεμίσεις τον ελεύθερο χρόνο σου ευφυώς είναι το τελευταίο προϊόν του πολιτισμού και, προς το παρόν, ελάχιστοι άνθρωποι έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο
> Ο άνθρωπος είναι ένα αδύναμο πλάσμα για το οποίο μόνο η υποταγή και η λατρεία είναι αποδεκτές. Η υπερηφάνεια θεωρείται αυθάδεια και η πίστη στην ανθρώπινη δύναμη ασέβεια.
> Λέγεται ότι ο άνθρωπος είναι ένα λογικό ον. Σε όλη μου τη ζωή έψαχνα για στοιχεία που να το αποδεικνύουν αυτό.
> Θα πρέπει να σέβεται κανείς την κοινή γνώμη όσο χρειάζεται για να μην πεθάνει της πείνας και για να μην πάει φυλακή. Οτιδήποτε όμως περισσότερο από αυτό είναι εθελοντική υποταγή σε μια περιττή τυραννία και πιθανόν θα παρεμποδίσει την ευτυχία με διάφορους τρόπους.
> Είναι σπατάλη ενέργειας να θυμώνεις μ’ έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται άσχημα, όπως είναι να θυμώνεις με ένα αμάξι που δεν παίρνει μπροστά.
> Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι οι γυναίκες έχουν λιγότερα δόντια από τους άντρες. Αν και παντρεύτηκε δυο φορές, ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό να επαληθεύσει αυτή τη θεωρία ελέγχοντας τα στόματα των συζύγων του.
> Υπάρχουν δύο κίνητρα για να διαβάσεις ένα βιβλίο: το ένα είναι για να το απολαύσεις. Το άλλο, για να παινευτείς γι’ αυτό.
> Με την εισαγωγή της γεωργίας, η ανθρωπότητα μπήκε σε μια μακρά περίοδο κακίας, μιζέριας και τρέλας, από όπου απελευθερώνεται μόλις τώρα με την ωφέλιμη χρήση των μηχανών.
***
Μένουμε μόνο στον χριστιανισμό αφού ο μωαμεθανισμός, είναι παρακλάδι και δημιούργημα του χριστιανισμού και ισχύουν τα ίδια. Επίσης αναφέρω, αν και το θεωρώ αυτονόητο, ότι λέγοντας χριστιανισμό νοούνται όλα τα δόγματα και οι αιρέσεις, αφού για τους καθολικούς, οι ορθόδοξοι είναι αιρετικοί και τούμπαλιν. Ο Βουδισμός, Ταο, Κομφουκιανισμός από την άλλη δεν είναι θρησκείες, ούτε έχουν δολοφονήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους για να κυριαρχήσουν και επιπλέον δεν έχουν άμεση σχέση με τους Έλληνες, γιατί δεν κατέστρεψαν τον πολιτισμό μας, ούτε δολοφόνησαν πάνω από 25.000.000 Έλληνες και Εθνικούς στο όνομα της χριστιανικής απάτης. Ο βασικότερος λόγος να μην είναι κάποιος χριστιανός, είναι ό,τι αν είναι χριστιανός συγκρούεται με το να είναι ανεξάρτητος άνθρωπος.
@Ηω Αναγνώστου


http://terrapapers.com

Η ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΡΩΣΩΝ του ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι η σημερινή Ρωσία,μετά το μεγάλο σοκ που υπέστει από την ταχεία και σχεδόν "εν μιά νυχτί" κατάρρευση της κραταιάς και άρχουσας στην Ανατ.Ευρώπη ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ), ανακάμπτει ταχέως,ιδίως από το 2000 οπου τα ηνία της χώρας πήρε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και αναλαμβάνει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα. Συγρόνως επιδιώκει να αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς με την χώρα μας.


Θα πούνε τώρα κάποιοι και πολύ σωστά,ότι η Ρωσία είχε και έχει οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή μας και στην Μεσόγειο,ιδιαίτερα στην ανατολική και γι'αυτό θέλει αυτές τις σχέσεις μαζί μας !!! Ακόμα,ότι επειδή και οι δύο λαοί είμαστε χριστανοί ορθόδοξοι.Σίγουρα ισχύουν αυτά και κάθε κράτος ενεργεί βάση των συμφερόντων του .

Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ, μήπως υπάρχει και κάτι άλλο που ενώνει τα δύο έθνη,τους δύο λαούς ? Μήπως υπάρχουν πολιτισμικοί δεσμοί και κάποια "Σχέση" με τους Έλληνες εδώ και χιλιάδες χρόνια,πρίν την εμφάνιση τους με την επίσημη ονομασία "Ρώσοι"κατά τον Μεσαίωνα,που να δικαιολογεί το παράλληλο της ιδεολογικής πορείας των δύο λαών ? Μιά μυστικιστική σχέση δασκάλου-μαθητή,που να καλλιέργησε τον ανθό μιάς παράξενης "Ιερής Υποχρέωσης" του Ρώσου-μαθητή προς τον Έλληνα-δάσκαλο,σχέση που μπολιάστηκε ουκ ολίγες φορές στη ροή της Ιστορίας ,αλλά και της προϊστορίας !!!

Ας προσπαθήσουμε βάση των μυθολογικών, ιστορικών και άλλων στοιχείων ,να βρούμε αυτή την σχέση !!!


ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ
Ας αρχίσουμε την έρευνα,από την μυθολογία μας (μυθολογία=ιστορία,μην το ξεχνάμε αυτό ) !!!

Σύμφωνα με την μυθολογία μας, υπήρχε  μια χώρα,η Υπερβόρεια, "..πέραν του Βορέα,πέραν των ορέων.." δηλαδή κάπου στη απέραντη στέπα του βορά που διέθεται πλούσια γη με πολλά αγαθά,χώρα πολιτισμένη και καλλιεργήσιμη.Βάση αυτού δεν μπορούσε σε καμία κλιματολογική φάση της Γης η Υπερβόρια να υπήρξε στην Αρκτική ζώνη,καθόσον κάποιοι την συνδέουν με την μυθική Θούλη ή κάπου στην απέραντη στέπα της Ευρασίας.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης(Ιστορική Βιβλιοθήκη Β') αναφέρει πως "Έχειν δε τους Υπερβόρειους τίνα διάλεκτο και προς τους Έλληνες οικειότατα διακείσθα...",ενώ ο Πίνδαρος μας γνωστοποιεί τα αίτια της αιώνιας ευτυχίας των Υπερβορείων,αναφέροντας ότι "..ούτε ασθενειες,ούτε απαίσιον γήρας προσβάλουν την ιεράν ταύτη γενεάν,χωρίς δε πόνο και μακράν των μαχών ζουν...Εις των ευτυχών τούτων ανθρώπων το έθνος,ήλθε άλλοτε της Δανάης ο υιός...(ο Περσέας) ".Επίσης σύμφωνα με την μυθολογία την Υπερβόρεια την επεσκεύτηκε και ο Θησέας.Τους Υπεβόρειους οι αρχαίοι Έλληνες τους θεωρούσαν αδέρφια !!!!Άλλωστε τα ονόματα τους ήταν Ελληνικά !!!

Ο Πλάτων αναφέρει ότι ""η αληθινή κατοικία... βρίσκεται ανάμεσα στους Υπερβορείους, σε μια χώρα Αιώνιας Ζωής...». Άρα οι Υπερβόρειοι ή είναι αθάνατοι ή ζουν πάρα πολλά χρόνια.

Ο Παυσανίας (Άπαντα,V7) αναφέρει οτι ο Ηρακλής απο την χώρα των Υπερβορείων,οι οποίοι κατοικούν πέρα απο την έδρα του ανέμου Βορέα,έφερε στους Έλληνες (πιό συγκεκριμένα στην Ολυμπία) τον κότινον (αγριελιά). Σύμφωνα με μύθους αυτοί ήρθαν στην ΒΔ Ευρώπη γύρω από την Βαλτική Θάλασσα,ως διασωθέντες από την καταστροφή της Ατλαντίδας το 9560 πΧ.

Η μυθολογία θέλει την γέννηση της Λητούς στην Υπερβόρεια. Από εκεί κατέβηκε στην Δήλο για να γεννήσει τους δίδυμους Απόλλωνα και Άρτεμη.Για το λόγο αυτό η Δήλος αποτελούσε ιερό τόπο κατά την αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο σχετικός μύθος, η Δήλος ή Ορτυγία ήταν ουράνια πολιτεία που επικάθισε στο πέλαγος και επέπλεε,δώρο από τον αστερισμό του Λέοντα στον φωτισμένο κυβερνήτη της Λύρας Απόλλωνα.Όταν η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κοίου, έμεινε έγκυος από το Δία, προκάλεσε την οργή της Ήρας, η οποία την καταδίωκε και δεν μπορούσε να βρει καταφύγιο πουθενά. Τότε ο Δίας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να της προσφέρει καταφύγιο και ο Ποσειδώνας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος.

Στην Δήλο με παρέμβαση των θεών του Ολύμπου απεστάλει η θεά των τοκετών Ειλείθυια ,συνοδεύομενη από δύο Υπερβόρειες παρθένες,την Άργη και την Ώτιδα,για να βοηθήσουν την Λητώ στον τοκετό της.Από τότε κάθε χρόνο δύο Υπερβόρειες παρθένες επισκέπτονταν την Δήλο προσφέροντας δώρα.Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο(βιβλίο Μελπομένη) οι Υπερβόρειοι ειχαν θρησκευτικές σχέσεις με τους Έλληνες και για αυτο συνεχως ''ανεβοκαταίβεναν'' την Ευρώπη. Οι τελευταίες Υπερβόρειες παρθένες που έφθασαν στην Δήλο ήταν,η Λαοδίκη και η Υπέροχη.Οι νέες πέθαναν στο ιερό νησί κάτω από άγνωστες συνθήκες.Κατά τον Ηρόδοτο,οι τάφοι των παρθένων βρέθηκαν στην Δήλο και διαμορφώθηκαν κοντά στον ιερό περίβολο της Αρτέμιδος.Το γεγονός αυτό υπήρξε η αφορμή οι Υπερβόρειοι να μην στέλνουν έκτοτε με παρθένες τα δώρα,αλλά να τα στέλνουν στην Δήλο τυλιγμένα με στάχυα,μέσω των λαών που κατοικούσαν ανάμεσα στην δική τους επικράτεια και στην Δήλο.

Δύο ήταν οι δρόμοι αποστολής,όπως αναφέρεται.Ο πρώτος περνούσε από την Υπερβόρεια στη Σκυθία (κεντρική Ευρώπη),από εκεί στην Αδριατική,στη Δωδώνη,στην κεντρική Ελλάδα,στην Τήνο και απ'εκεί στη Δήλο.Ο δεύτερος δρόμος θέλει τους Υπερβόρειους να δίνουν τα δώρα στους Αριμαστούς (λαός της ΒΑ Ευρώπης),εκείνοι στους Ισσηδόνας(ασιατικός λαός ανατολικά της Σκυθίας) και Σκύθες και απ'εκεί στους κατοίκους της Σινώπης(Ευξεινος πόντος),στους Παρρασίους και απ'αυτούς μέσω Αττικής στη Δήλο.

Ορισμένες φυλές Υπερβορείων μετοίκησαν στην Δυτ.Ασία και στην Φρυγία της Μ.Ασίας,γι'αυτό και αναφέρεται και ο δεύτερος δρόμος στην αποστολή των δώρων.

Μία παρένθεση εδώ.Ορισμένοι τοποθετούν την "Υπερβόρεια"βόρεια της Θράκης.Αλλά αν ίσχυε αυτό,τα δώρα που προανέφερα ,δεν ήταν δυνατόν να κάνουν τον γύρω της βόρειας Ευρώπης και δυτικής Ασίας για να φθάσουν στην Δήλο !!!

Ο Απόλλωνας μετά την γέννηση του,σχεδόν νεογέννητος,σύμφωνα με την μυθολογία, μεταβαίνει στους Δελφους όπου σκοτώνει το φίδι Πύθωνα,γιό της Γαίας και παίρνει υπό την κατοχή του την περιοχή.Από την Υπερβόρεια Ο Απόλλων φέρνει στους Δελφούς τον πρώτο μάντη,τον ιερέα και ποιητή Ωλήν (ή Δύμαιος ή Λύκιος) ο οποίος μαζί με τους  Υπερβόρειους,Υπέροχο,Λαόδοκο,Παγασό και Αγυιεύ,(Παυσανίας Άπαντα ν7)ιδρύουν μαζί με δεκαεπτά (17)θαλασσοπόρους Κουρήτες από την Κρήτη,το Δελφικό Μαντείο.Τους δεκαεπτά Κουρήτες καθοδηγει ο θεός Απόλλων μεταμορφωμένος σε δελφίνι,στο επίνειο των Δελφών στη φωκική Κρίσσα.

Ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς καβάλα στο ιπτάμενο άρμα που του χάρισε ο Δίας και το έσερναν Κύκνοι και Γρύπες και επισκέπτετο την χώρα των Υπερβορείων κάθε δεκαεννέα χρόνια μεσα στα οποία συμπληρώνεται η επιστροφή των άστρων στο ίδιο σημείο του ουρανού.Και για αυτο ο χρόνος των δεκαεννέα ετών ονομάζετο απο τους Έλληνες "έτος του Μέτωνος".Κατ'άλλους μετέβαινε στην Υπερβόρεια από την Φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την εαρινή ισημερία,για να επιστρέψει και πάλι πίσω στην εορτή των "θεοφανίων" (εορτή των Δελφών).Κατά την διάρκεια της απουσίας του τον αντικαθιστούσε ο Διόνυσος.

Η λατρεία του Διονύσου στους Δελφούς συνδέεται μυθολογικά με τον Διόνυσο Ζαγρέα ,γιό της κόρης της θεάς Δήμητρας Περσεφόνης και την νεκρανάσταση του από τον Απόλλωνα και τους Κουρήτες,μετά την σταύρωση του και τον τεμαχισμό του από τους Τιτάνες.Ο Ζευς οργίσθηκε τόσο που τους κατακεραύνωσε και τους έστειλε στα Τάρταρα.Μετά έδωσε εντολή στον Απόλλωνα να περιμαζέψει τα λείψανα του Διονύσου Ζαγρέως και να τα θάψει στους Δελφούς,κοντά στον τρίποδα ώστε να αναστηθεί ο θεός τρισυπόστατος.Η Περσεφόνη και ο θεός γιός της,αποτελούν τη μυθολογική εκδοχή των "χριστανικών μυστηρίων " του άρτου και οίνου !!! Υπόψη ότι στα Ελευσίνια μυστήρια οι μυούμενοι την πρώτη ημέρα έτρωγαν μόνο άρτο και έπιναν μόνο οίνο !!! Ο άρτος προέρχεται από τα δημητριακά της Δήμητρας και Περσεφόνης και ο οίνος από τον Διόνυσο.

Σίγουρα θα απορείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Ρώσους !!! Θα δούμε στη συνέχεια !!!

Ας δούμε λοιπόν ποιοί είναι αυτοί οι Υπερβόρειοι στους οποίους αναφέρονται,ο Πλάτων,ο Ηρόδοτος,ο Διόδωρος,ο Πίνδαρος,που διάκεινται οικειότατα προς τους Έλληνες,έχουν ελληνικά ονόματα και με τους οποίους έχει σχέση και ο θεός Απόλλων !!!Γιατί οι Έλληνες τους θεωρούσαν αδέλφια ? Μήπως από πολλές χιλιάδες χρόνια πριν Υπερβόρειοι και Έλληνες-Ελλάνιοι ζούσαν κάπου αλλού και είχαν αυτούς τους δεσμούς ? Μήπως ήταν και οι Υπερβόρειοι ουράνιο-συγγενικό φύλλο προς τους Ελλάνιους?

Σύμφωνα με το βιβλίο "ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ"του Στρατηγού Γερ.Καλογεράκη,πριν χιλιαδες χρόνια κάτοικοι του αστρικού σμήνους(αστερισμού) της Λύρας εποίκοισαν την Γη και μέρος αυτών κατοίκησε την βόρεια Ευρώπη .Οι κάτοικοι των πλανητών του άστρου "δ" της Λύρας είναι ίδιοι με εμάς,με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια.Στην Λύρα υπήρχε περιοχή με το όνομα "Υπερβόρεια".Σε ανάμνηση λοιπόν της πατρίδας τους ,οι Λύριοι έποικοι  πιθανώς ονόμασαν και την γήινη περιοχή που εγκαταστάθηκαν "Υπερβόρεια" !!!

Επίσης περί το 15000 πΧ,στην ίδια περιοχή αφίχθησαν και Πλειάδιοι,με τα ίδια χαρακτηριστικά,μετά από γεωφυσικές καταστροφές που υπέστησαν τέσσερεις πλανήτες των αστρικών συστημάτων Αλκυώνης,Ταυγέτης και Ηλέκτρας που ανήκουν στο αστρικό σμήνος των Πλειάδων.

Τα αστρικά σμήνη που ανήκουν στον δικό μας Γαλαξία,όπως αυτό του Μεγάλου Κυνός με κύριο αστέρι του τον Σείριο,της Λύρας,καθώς επίσης του Ωρίωνα,των Πλειάδων και άλλα,αποτελούν την "Ανωτέρα Τάξη Συμμάχων" της " Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας της Ανδρομέδας",επικεφαλής της οποίας(Ανωτ.Τάξης Συμμάχων) ειναι ο κυβερνήτης του Σειριου και της Λύρας,η θειϊκή υπεροντότητα "Απόλλων" την οποία οι Ελλάνιοι(Έλληνες) ονόμασαν "θεό Απόλλων".Οι Ελλάνιοι ήταν τα στρατεύματα του κυβερνήτη της" Ανδρομέδιας Συνομοσπονδίας","Ιερού άρχοντος του φωτός"Ζεύς-Δία" που τα παρέλαβε από τον Σείριο το 26000πΧ για να πολεμήσουν στην Γη τον  Κρόνο και τους ερπετοειδείς συμμάχους του από τους αστερισμούς Δράκοντος,Όφεως,Κήτους,Βοώτη και άλλους που είχαν αποστατήσει από την " Ουράνια Κοινωνία "του "Ολου Φωτός"(=ο δημιουργός Θεός),τους " αποστάτες" όπως ονομάζονται.

Όσοι δεν γνωρίζουν τους συνιστώ να διαβάσουν το άρθρο μου " ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ "Ε" ΣΜΗΝΟΥΣ 13 ΓΑΛΑΞΙΩΝ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ" στοhttp://perseasorion.blogspot.gr/2011/10/13_4996.html

Οι αποστάτες παρά την ήττα που υπέστησαν το 25920πΧ,το 11665πΧ ξαναεπιτέθηκαν σε αστρικά σμήνη της συνομοσπονδίας και στην Γη.Τότε ο Δίας έδωσε διαταγή στον κυβερνήτη Σειρίου και Λύρας,Απόλλωνα, να αντεπιτεθεί με στρατεύματα της Ανωτέρας Τάξεως Συμμάχων από τη Λύρα,συνεπικουρούμενος από την Ήρα,την Αθηνά,τον Άρη και από τα Ελλάνια στρατεύματα που είχαν παραμείνει στον πλανήτη μας από τον πρώτο πόλεμο του 26000 σαν τοποτηρητές της Γης με κέντρο την Ελλάδα.

Άρα λοιπόν ο Απόλλων  έρχεται στην Γη το 11665πΧ και μάλλον θα προσγειώθηκε στην Δήλο.Η Ελληνική βέβαια μυθολογία,παρουσιάζει τα γεγονότα με αλληγορικό τρόπο και έτσι την έλευση του την παρουσιάζει σαν γέννηση.

Επειδή δε οι Υπερβόρειοι προέρχονται απο την Λύρα,όπου εκεί υπάρχει η πραγματική  Υπερβόρεια,φυσικό ήταν ο Απόλλων να τους επισκέπτεται.

Ο Απόλλων παρέμεινε στην Γη μέχρι και μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδος το 9560πΧ και τον επακολουθήσαντα κατακλυσμό (Δευκαλίωνος ή Νώε).Πριν αποχωρήσει από την Γη,κατ'εντολήν του Διός προέβει σε βιολογικές βελτιώσεις των εναπομεινάντων από τον κατακλυσμό ανθρώπων και ιδίως των Ελλάνιων(μύθος Δευκαλίωνος και Πύρρας).

Όλα τα παραπάνω  ελήφθησαν με μηνύματα και αναφέρονται στα βιβλία του Στρατηγού Γ.Καλογεράκη.Επίσης αναφέρονται και στην μυθολογία μας,πάντα με αλληγορικό τρόπο,σαν Τιτανομαχία-Γιγαντομαχία και Αργοναυτική Εκστρατεία.

Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αυτή η συμπάθεια των Υπερβόρειων προς τους Έλληνες,που αναφέρει ο Διόδωρος,καθώς και το γεγονός ότι δεν αρρωσταίνουν και δεν γερνούν που αναφέρει ο Πίνδαρος.Υπερβόρειοι και Ελλάνιοι-Έλληνες είναι ουράνια-εξωγήινα συγγενικά γένη της Συνομοσπονδίας της Ανδρομέδας,όπου η κύρια γλώσσα της είναι αρχαιοτάτη Ελληνική διάλεκτος !!!!Εξ ου και η "Ιερατική τους Σχέση ".

ΒΑΡΑΓΓΟΙ-ΡΩΣ Ή ΒΕΡΕΚΥΝΘΕΣ
Οι Βάραγγοι είναι αρχαίος σκανδιναβικός λαός, ο οποίος έπαιξε ρόλο στην ιστορία της Ρωσίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Η ονομασία προέρχεται από την Νορβηγική λέξη var,που σημαίνει λόγος τιμής,κοινός όρκος.Ήταν ξανθοί και γαλανομάτηδες κατά πλειοψηφία (σας θυμίζει κατι ? Πιο πάνω το ανέφερα).  Ο ρόλος των στη Ρωσική ιστορία υπήρξε τόσο κομβικός, που ακόμα και το όνομα "Ρωσία" είναι βαραγγικό και όχι σλαβικό. Ασχολούνταν κυρίως με τον πόλεμο (ως μισθοφόροι), την πειρατεία και το εμπόριο.

Ο ιστορικός J.Reinskins, υποστηρίζει ότι είναι οι Υπερβόρειοι- Σκανδιναβοί και είναι ίδιοι με τους Varingar=Varingues=Βερύκινες=Βερέκυνθες.Εξ ου και ο Βερίγγειος πορθμός που χωρίζει την ανατολική Σιβηρία με την Αλάσκα,εξ ου και ο Βερεκύντιος άνεμος  δηλαδή ο βορειοανατολικός.

Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται "...Βερέκυνθος ιερέας της Ρέας-Κυβέλης που καλείται και Βερεκυθνία.."και η περιοχή που παίρνει το όνομα του ονομάζεται Βερεκυνθία ή Βερεκυντία ή Βρέκυθνα χώρα της Φρυγίας (Μ.Ασία).Τήν Ρέα λάτρευαν οι Γαλάτεςκαι οι Ρωμαίοι.Βερεκύνθιον ή Βαρακύντιον ονομάζεται και όρος της Φρυγίας που πήρε το όνομα του από πρώτο Ιερέα της Ρέας Βερέκυνθα,όπου κατοικούσαν οι ιερείς Βερέκυνθες.Όπως προανέφερα ,μέρος των Υπερβόρειων είχε μετακινηθεί ανατολικά και είχε εποικήσει σε περιοχές της Φρυγίας τα πανάρχαια χρόνια προ του Τρωικού πολέμου.Για την ιστορία οι Φρύγες(Ελληνικό τρωικό φύλλο) μετακινήθηκαν αργότερα προς την Δυτική Ευρώπη και είναι η μία από τις τρείς φυλλές της σημερινής Γαλλίας,οι Φράγκοι(το σύμβολο της Γαλλικής επανάστασης ήταν ο Φρυγικός σκούφος).Οι άλλες δύο φυλές είναι οι Γαλάτες που είχαν εγκατασταθεί σαν νομάδες στην Μ.Ασία και οι Γάλλοι,ιερείς των Γαλατών.Αυτές οι τρεις τρωικής και παλαιοτρωικής καταγωγής φυλές αποτελούν την σημερινή Γαλλία,με πρωτεύουσα το Παρίσι,δηλαδή την πόλη του Πάρη.

Αρχικά ο χαρακτήρας των Βάραγγων ήταν πολεμικός, όπως των Βίκινγκ συγγενών τους. Κατοικούσαν στα εδάφη της σημερινής Δανίας,στά ανατολικά παράλια της Βαλτικής θάλασσας(σημερινή Ρωσία,Βαλτικά κράτη) και Σουηδία, χωρίς να αναπτύξουν αξιόλογο πολιτισμό. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζονται κατά τα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ., όταν άρχισαν να μετακινούνται προς τα ανατολικά και τα νοτιοανατολικά ιδρύοντας τις δικές τους πόλεις πάνω στις εμπορικές οδούς του Δνείπερου και του Βόλγα.Το 860 πολιορκούν ανεπιτυχώς για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη.

Ένα από τα πολλά βαραγγικά φύλα ήταν οι Ρως οι οποίοι κατά την περίοδο της εγκατάστασής τους στην ανατολική Ευρώπη κυριάρχησαν επί των ομοφύλων τους σε τέτοιο βαθμό που οι δύο ονομασίες έγιναν πρακτικά ταυτόσημες (Χαγανάτο των Ρως).

Σύμφωνα με το "Πρώτο Χρονικό",την πρώτη γραπτή Ρωσική ιστορία  οι Βάραγγοι ήταν σκληροί πολεμιστές, που το έτος 859 μΧ εισέπραξαν φόρο υποτέλειας από τα Φιννικά φύλα της σημερινής Φιλανδίας. Ακολούθως απέκτησαν τον έλεγχο μιας τεράστιας περιοχής που εκτεινόταν από το Φιλανδικό Κόλπο έως το Μέσο Δνείπερο και από τα Καρπάθια μέχρι το Βόλγα,δηλαδή την Σκυθία όπου κατοικούσαν οι Σκύθες(μετέπειτα Σλάβοι).

Η επιστημονική έρευνα κατατείνει στο ότι η εγκατάσταση των Βαράγγων στα σλαβικά-σκυθικά εδάφη έγινε σταδιακά μεταξύ 8ου και 9ου αιώνα με προγεφύρωμα το Χαγανάτο των Ρως που εκτεινόταν στη σημερινή ΒΔ Ρωσία, δηλ. έναν αιώνα νωρίτερα απ' ό,τι αναφέρει το Πρώτο Χρονικό. Η πλήρης κυριαρχία τους και η ίδρυση του Κράτους των Ρως(Χαγανάτο των Ρως),που ήταν αποτέλεσμα της στρατιωτικής υπεροχής και της ηγεμονίας τους στο εμπόριο, τοποθετείται στα τέλη του 9ου μΧ αιώνα. Αυτό το μεσαιωνικό κράτος των Ρως το ίδρυσε ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος απόγονος της γεννιάς του Βαράγγου Ρούρικ,το 980μχ με πρωτεύουσα το Κίεβο. Στο νέο κράτος η στρατιωτική και διοικητική αριστοκρατία ήταν Βαραγγική και αποκαλούνταν Ρουρικίδες, δηλ. παιδιά του πρώτου βασιλιά των Βαράγκων Ρως, Ρούρικ, ενώ η σύνθεση του απλού λαού ήταν κυρίως σλαβική.

Πριν ακόμα κυριεύσουν την περιοχή που σήμερα ονομάζεται Ρωσία, οι Βάραγγοι είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τους βυζαντινούς, οι οποίοι τους ονόμαζαν επίσης Αβαρυάγους. Το 839 ο Βυζαντινός  αυτοκράτορας Θεόφιλος στρατολογεί Βαράγκους σαν μισθοφόρους, και από τότε ξεκινά μια σχέση 'αγάπης και μίσους'. Άλλοτε υπηρετούσαν ως μισθοφόροι, άλλοτε επέδραμαν ως εχθροί. Μεταξύ 860 και 1043 έχουν καταγραφεί επτά (7) εκστρατείες των Ρως εναντίον της Κωνσταντινούπολης.Καμμία όμως από αυτές δεν ήταν νικηφόρα αφού οι βυζαντινοί υπερτερούσαν στρατιωτικά, τόσο σε στρατό όσο και εξοπλισμό, ιδιαίτερα με το 'υγρό πυρ'. Εμμέσως όμως οι Ρως αποκόμιζαν κάποια οφέλη από την επαναδιαπραγμάτευση των εμπορικών συμφωνιών που συνόδευαν τις συνθήκες ειρήνης.

Μία παρατήρηση  εδω που αποδεικνύει ποιοί ήταν οι Βάραγγοι: Όπως προανέφερα ονομάζονταν από τους βυζαντινούς και "Αβαρυάγοι".Το όνομα αυτό προέρχεται από τον "Άβαρι"που κατά τον Ιάμβλιχο και τον Ηρόδοτο (Ηροδ.36),ήταν Υπερβόρειος γιατρός,ιερέας και μάντης του Απόλλωνα που ζούσε χωρίς τροφή και ήταν χωρίς βάρος.Επισκέφθηκε την Ελλάδα και ήταν δάσκαλος του Πυθαγόρα και ο ίδιος "...χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό".Αυτό το βέλος,ήταν το βέλος με το οποίο σκότωσε ο Απόλλωνας τους Κύκλωπες για να εκδικηθεί τον θάνατο του Ασκληπιου.Μετά απ'αυτό, το βέλος πέταξε μόνο του και κρύφθηκε στον ναό του Απόλλωνα στην Υπερβόρεια,όπου ο Απόλλωνας το χάρισε στον Άβαρι που ονομάσθηκε "Αιθεροβάτης" και πάνω του ο Απόλλωνας έκανε ταξίδια από την Υπερβορεία στην Δήλο!!!

Άρα λοιπόν οι Βάραγγοι ήταν οι Υπερβόρειοι της μυθολογίας και όπως ανέφερα είχαν έρθει  από την Λύρα !!!

Συνεχίζουμε:Αφού σταθεροποίησαν την ηγεμονία τους, οι Ρως προσπάθησαν να μιμηθούν τους πλουσιότερους και πιο ανεπτυγμένους νότιους γείτονές τους, τους βυζαντινούς.Έτσι το 988 ο Βλαδίμηρος ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη και ασπάζεται τον χριστιανισμό ,μαζί με το γάμο του με τη βυζαντινή πριγκίπισσα Άννα,αδελφή του αυτοκράτορα Βασιλείου Β'.Αναπτύσει επίσης μόνιμες οικονομικές και πολιτιστικές επαφές με τους Βυζαντινούς.Είχε βέβαια προηγηθεί από το 863 το κηρυγμα του χριστιανισμου από τους Έλληνες μοναχούς και μετέπειτα αγίους Μεθόδιο και Κύριλλο,από την Θεσσαλονίκη.Οι δύο αυτοί μοναχοί,προκειμένου να διευκολύνουν την προσέγγισή τους προς τους λαούς αυτούς, χρησιμοποίησαν ένα νέο αλφάβητο, βασισμένο στο Ελληνικό, το οποίο μπορούσε να αποδώσει τους φθόγγους της σλαβικής γλώσσας, και το οποίο εφηύρε ο Κύριλλος. Σε αυτό το αλφάβητο που ονομάστηκε "Γλαγολιτικό", μετέφρασαν την Αγία Γραφή, πoλλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και τη χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Επάνω στο Γλαγολιτικό αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή (που ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Κύριλλου) των σλαβικών εθνών και πάνω σε αυτό αναπτύχθηκε ολόκληρη η γραμματεία τους.

Η δυσπιστία του αυτοκράτορα Βασιλείου Β' προς τους βυζαντινούς στρατιώτες, οι δεσμοί που δημιούργησε με το Κίεβο (και επιβεβαιώθηκαν με τον εκχριστιανισμό των Ρως) αλλά και η αποδεδειγμένη αξιοπιστία των Βάραγγων μισθοφόρων,τον  οδήγησε στη δημιουργία ειδικού τάγματος σωματοφυλάκων που αποκλήθηκε Τάγμα των Βαραγγίων και Βαραγγική Φρουρά. Με το πέρασμα των χρόνων, οι επόμενοι αυτοκράτορες στρατολογούσαν νέους μισθοφόρους και από Βίκινγκ λαούς (Νορβηγοί, Σουηδοί, Δανοί). Σε αυτούς προστέθηκαν και Αγγλοσάξονες πρόσφυγες, μετά τη νορμανδική εισβολή στην Αγγλία. Σε αντίθεση με τους βυζαντινούς στρατιώτες, που ήταν συνήθως επιρρεπείς σε πραξικοπήματα βάσει προσωπικών φιλοδοξιών των Στρατηγών, η Βαραγγική Φρουρά είχε το χαρακτηριστικό της απόλυτης πίστης στο θρόνο και όχι στα πρόσωπα. Κύριο όπλο της ήταν το μακρύ τσεκούρι, αλλά ήταν καλή και στη χρήση του σπαθιού και του τόξου.

Ίσως οι αναφορές στη μέχρι θανάτου πίστη της Βαραγγικής Φρουράς στο θρόνο να είναι υπερβολικές. Έχει καταγραφεί μέχρι και συμμετοχή της σε πραξικόπημα το 1071, όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε από τον Τουρκμένο σουλτάνο Αλπ Αρσλάν στο Μαντζικέρτ. Επικεφαλής της κίνησης ήταν ο θετός γιος του αυτοκράτορα, Ιωάννης Δούκας. Αυτός χώρισε τους Βαράγγους σε δύο τμήματα - ένα πήγε στο παλάτι και ανακήρυξε νέο αυτοκράτορα το Μιχαήλ Ζ' Δούκα και το άλλο συνέλαβε την Ευδοκία, σύζυγο του Ρωμανού.

Πέρα από την προστασία του αυτοκράτορα σε καιρό ειρήνης, η Φρουρά συμμετείχε ενεργά σαν επίλεκτο σώμα και στους πολέμους. Ήταν παρόντες στη μάχη της Βέρροιας υπό τον Ιωάννη Β' Κομνηνό, ενώ κατά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204) ήταν το μόνο τμήμα του στρατού που κατάφερε να νικήσει τους Φράγκους στη ζώνη ευθύνης του.

Το πιο διάσημο μέλος της Βαραγγικής Φρουράς υπήρξε ο Χάραλντ Σίγκουρντσον. Γεννημένος στη Νορβηγία το 1015 και φυγάς μετά το πραξικόπημα κατά του πατέρα του, κατέφυγε αρχικά στους Ρως μέχρι που στα είκοσί του στρατολογήθηκε από τους βυζαντινούς. Αργότερα επέστρεψε στη Νορβηγία, όπου το 1046 ανακηρύχθηκε βασιλιάς ως Χάραλντ Γ'. Το 1066 εισέβαλε στην Αγγλία, αλλά η εκστρατεία απέτυχε και ο ίδιος σκοτώθηκε στη μάχη της Στάμφορντ Μπριτζ. Για τις μεθόδους του ο Χάραλντ έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο Hardrade, δηλ. αδίστακτος.

Άλλο επιφανές μέλος της φρουράς ήταν ο Έντγκαρ Έθελινγκ (ο Παράνομος, επίσης ο χαμένος βασιλιάς) στα τέλη του 11ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1051 στο Κίεβο ή τη Βουδαπέστη και στην εφηβεία του ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Αγγλίας, αλλά ουδέποτε φόρεσε το στέμμα (από ένα παιχνίδι της τύχης, εάν αναγνωριζόταν πραγματικά ως βασιλιάς της Αγγλίας, θα ήταν αντίπαλος του προαναφερθέντος Χάραλντ Σίγκουρντσον όταν ο τελευταίος εισέβαλε στην Αγγλία). Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο για να πάρει το θρόνο, ο Έντγκαρ κατέφυγε στο Βυζάντιο. Κατά την Α' Σταυροφορία, με εντολή του αυτοκράτορα Αλέξιου, συγκρότησε ένα ναυτικό σώμα ανεφοδιασμού των σταυροφόρων που πολιορκούσαν την Αντιόχεια. Αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία, όπου έλαβε χάρη και πέθανε ξεχασμένος στα 75 χρόνια

ΡΩΣΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Η υπηρεσία των  Βάραγγων- Ρως στον Βυζαντινό στρατό και μάλιστα εγγύς των αυτοκρατόρων,είχε σαν αποτέλεσμα να μυηθούν στα πολεμικά,στρατηγικά και πολιτικά μυστικά των Βυζαντινών,σπουδάζοντας έτσι έμμεσα σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές,πολιτικές και διπλωματικές σχολές όλων των εποχών.Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να οργανώσουν τους δικούς τους στρατούς μετά την πτώση της Βασιλεύουσας και συνδυάζοντας αυτή τη έτοιμη γνώση αιώνων  δημιούργήσαν την "Ρωσική Αυτοκρατορεία".

Το κράτος των Βάραγγων-Ρως περνά μια περίοδο παρακμής κατά τον 12ο αιώνα και δημιουργούνται διάφορα μικρά κράτη.Οι Βάραγγοι γρήγορα αφομοιώθηκαν στο πολιτισμικό επίπεδο από το πληθυσμιακά υπέρτερο σλαβικό στοιχείο. Αν και παρέμειναν η άρχουσα τάξη του κράτους, η εθνική τους συνείδηση σταδιακά έγινε σλαβική και η γλώσσα τους εξαφανίσθηκε το 13ο αιώνα.Στα τέλη όμως του 15ου και αρχές του 16ου αιώνα κατωρθώνουν να συνενωθούν και από το 1517 λαμβάνουν το όνομα Ρωσία.Το κράτος αποτελείται από τρείς βασικές φυλές,τους Βαράγγους-Ρως,την πολυπληθέστερη φυλή των Σκυθών-Σλάβων και από ένα μικρό μέρος της φυλής των Φίννων που προέρχεται από εξοριστους Φοίνικες.Τους φοίνικες εξόρισε ο Ασσύριος βασιλιάς Σαργώνας το 722πΧ μαζί με τις δέκα φυλές του Ισραήλ,στα όρη της Μηδείας.Οι Φιννοι όμως σαν θαλασσοπόροι πέρασαν μέσω ποταμών στις βόρειες θάλασσες και εγκατεστάθηκαν αρχικά στην περιοχή της σημερινής Εσθονίας και στο τέλος του 1ου μΧ αιώνα κατέλαβαν την περιοχή της σημερινής Φιλανδίας.Η Φιλανδία στις αρχές του 19ου αιώνα κατελήφθει από τους Ρώσους και έγινε Δουκάτο,ανέκτησε δε την ανεξαρτησία της μετά την Ρωσική επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917.

Τον 16ο αιώνα αρχίζει η σταδιακή κατάκτηση της Σιβηρίας.Από το 1703 αρχίζει η περίοδος της μεγάλης ακμής με τον Τσάρο Μεγάλο Πέτρο,ιδρύεται η Αγία Πετρούπολη στις ακτές της Βαλτικής(σημερινή Ρωσία και Βαλτικά κράτη και το 1721 γίνεται η ανακήρυξη της "Ρωσικής Αυτοκρατορείας".

Μπορεί η λαϊκή πλειοψηφία της Ρωσίας μέχρι σήμερα να είναι Σλαβική,όμως από της δημιουργίας του μεσαιωνικού κράτους των Ρως, την εξουσία,διοικητική και στρατιωτική,μέχρι και της εποχής του τελευταίου Τσάρου το 1917 κρατούσαν οι Βάραγγοι Ρως οι οποίοι αποτελούσαν μια ανεξάρτητη ιερατική και στρατιωτική κάστα,την άρχουσα τάξη.

Κατά την κομμουνιστική περίοδο το κράτος μετονομάσθει σε ΕΣΣΔ και η Ρωσία ήταν μία από τις 15 συνιστώσες του.

Υπόψη ότι το όνομα "Ρωσία"είναι Βαραγγικό και όχι Σλαβικό !!!

Λίγα λόγια για τους Σλάβους: Οι Σλαβοι είναι η μεγαλύτερη,εκτατικά,αλλά και μία από τις πιο πολυπληθείς οικογένειες της λευκής φυλής.Παλαιότερα υπήρξαν μετακινούμενες ομάδες νομάδων,ανεπτυγμένες στην ΒΑ Ευρώπη,άλλοτε ΝΔ ως την Θράκη και άλλοτε βορειοανατολικότερα ως τα βάθη της Σιβηρίας.

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες τους έλεγαν Σκύθες και οι Αθηναίοι την εποχή του Αριστοφάνη (445 - 386 π.Χ)τους προσλάμβαναν ,λόγω του σωματοτύπου τους ως"...αστυνομικούς, υπηρέτες,κλητήρες και γενικά ως δούλους από την Σκυθία..." όπως αναφέρει ο ίδιος στο έργο του "Θεσμοφοριάζουσες".Έτσι κατέληξε το Σκύθης=Σκύφης=Σκυφτός σε Σκλάβος= Slave κατά τον μεσαίωνα.


ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ (ΜΕΧΡΙ 1917)
Το πιό σημαντικό στην καταγωγή των Υπερβόρειων Βάραγγων-Ρως και κατόπιν Ρώσων,είναι και η "Ιερατική Σχέση " τους,με τους Έλληνες η οποία είναι πανάρχαια και χάνεται στην αχλύ της μυθολογίας, όπως προανέφερα.Οι σχέσεις αυτές συνεχίσθηκαν και μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Ανηψιά του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου,υπήρξε η Σοφία-Ζωή Παλαιολογίνα,η οποία από τον Μυστρά,μετά την Άλωση,πέρασε στο Ουρμπίνο της Ιταλίας.Από εκεί αφού κατάφερε να ξεφύγει από τις μηχανορραφίες του Πάπα Σίξτου του Δ'και του καρδιναλίου Βησσαρίωνα που προσπάθησαν να την χρησιμοποιήσουν ώστε να ασπασθούν οι Ρώσοι τον Ρωμαιοκαθολικισμό,αναχωρεί μυστικά για τον βορρά και παντρεύεται τον ομόδοξο της,Ιβάν Γ',τον πρώτο Τσάρο,δημιουργώντας το μεγαλείο της Τρίτης Ρώμης,όπως ονομάσθηκε η Μόσχα,πρωτευουσα της Ρωσίας.Έτσι ο Ελληνικός δικέφαλος αετός των Παλαιολόγων υιοθετήθηκε ως το συμβολο της νέας αυτοκτρατορίας των Τσάρων.Η Σοφία-Ζωή ως πρώτη Τσαρίνα βοήθησε καταλυτικά τον διστακτικό τότε Ιβάν,να αποτινάξει τον Ταταρικό ζυγό και να ενώσει τις Ρωσίες σε ένα ισχυρό κράτος,έργο που ολοκλήρωσε ο εγγονός της Ιβάν ο Δ' ο Τρομερός !!!

Στους Τσάρους λοιπόν-δηλαδή Καίσαρες στα Ρωσικά-κυλά αίμα Ελληνικό και μάλιστα αυτοκρατορικό,το οποίο καθόρισε τη γέννηση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Στην Ρωσία κατέφυγαν και οι περισσότερες αριστοκρατικές οικογένειες του Βυζαντίου που εδιώχθησαν από τον Σουλτάνο,καθώς και πολλοί υπόδουλοι Έλληνες  των τετρακοσίων
χρόνων της Τουρκοκρατίας,επιστήμονες,καλλιτέχνες και μοναχοί,που μαζί με τους προυπάρχοντες από τα αρχαία χρόνια στην περιοχή Έλληνες, μεταλαμπάδεψαν τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό στον ρωσικό ομόδοξο βορρά,δημιουργώντας την Ρωσική αναγέννηση.

Πολλοί Έλληνες ανέλαβαν θέσεις κλειδία στις κυβερνήσεις των Τσάρων,με ποιό γνωστούς τον Ιωάννη Καποδίστρια,Υπουργό Εξωτερικών και Πρίγκηπα,δηλαδή του δεξιού και αριστερού χεριού του Τσάρου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας και τον Πρίγκηπα Αλέξανδρο Υψηλάντη,γόνο της οικογένειας των Κομνηνών της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος (περίοδος Φραγκικής κατοχής της Κων/πολης) Στρατηγό του Ιππικού του Τσάρου Αλέξανδρου Α' κατά τους Ναπολεντείους πολέμους, ο οποίος το 1814-1815 συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης.

Η δεκτικότητα και η ανοχή των Ρώσων ως προς την πνευματική,επιστημονική και εμπορική ανέλιξη των καταφυγόντων Ελλήνων μέσα στην νιόβγαλτη αυτοκρατορία τους,λειτουργεί ως αντιδάνειο της "Ιερής Υποχρέωσης" που έχουν προς αυτούς.Οι Ρώσοι ανέχονται και βοηθουν τους Έλληνες, γιατί οι δεύτεροι έχουν πράξει το αυτό πολλάκις,με αποτέλεσμα να βοηθήσουν στην  δημιουργία της αυτοκρατορία τους.

Η περιοχή, στη οποία ιδρύθηκε το Ρωσικό κράτος,κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια μεταξύ των άλλων και από Ελληνικά φύλλα.

Η εγκατάσταση των Ελλήνων στον Καύκασο, όπως και στην υπόλοιπη ρωσική επικράτεια, είναι ένα φαινόμενο που πρωτοεμφανίζεται στους αρχαίους χρόνους. Οι ελληνικές αποικίες στην Κριμαία και στην ανατολική Μαύρη Θάλασσα ιδρύθηκαν πολύ πριν οι περιοχές αυτές περιέλθουν στη σφαίρα επιρροής των Ρώσων. Η ελληνική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο εδραιώνεται σε δύο βασικά κέντρα, πρωτευόντως στο μικρασιατικό Πόντο και στη συνέχεια στην Κριμαϊκή χερσόνησο. Οι σχέσεις των Ελλήνων με την παρευξείνιο
περιοχή ανάγονται στην μυθολογική περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Τα πρώτα ελληνικά ευρήματα χρονολογούνται το 10ο π.Χ. αιώνα. Αποτέλεσμα της πανάρχαιας αυτής σχέσης των Ελλήνων με το χώρο είναι η επισήμανση από σοβιετικούς ιστορικούς του γεγονότος ότι οι Έλληνες είναι ένας από τους αρχαιότερους λαούς της περιοχής.

Η έναρξη πάντως συστηματικώτερης εγκατάστασης ταυτίζεται με τον ελληνικό αποικισμό του 8ου π.Χ. αιώνα, όταν οι Μιλήσιοι ίδρυσαν την Ηράκλεια και τη Σινώπη, η οποία με τη σειρά της ίδρυσε την Τραπεζούντα, πρωτεύουσα του μικρασιατικού Πόντου. Η περίοδος της ρωμαιοκρατίας και της επικράτησης του χριστιανισμού συνοδεύτηκε από την απώλεια του εθνωνύμιου "Ελλην" και την παράλληλη επικράτηση του ονόματος "Ρωμιός",το οποίο επιβιώνει μέχρι σήμερα στους παρευξείνιους ελληνικούς πληθυσμούς.

Με την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. ιδρύθηκε η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Το ελληνικό αυτό βασίλειο διατηρήθηκε για 257 χρόνια. Επτά χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν και την Τραπεζούντα.Στο βορρά της Μαύρης Θάλασσας, η Κριμαία παρέμεινε ελληνική περιοχή μέχρι την έλευση των
Τατάρων το 13ο αιώνα.

Η αρχαιότερη μετακίνηση Ελλήνων την εποχή του Βυζαντίου,χρονολογείται την περίοδο 610-640μ.Χ. Στη συνέχεια, και ως αποτέλεσμα της οθωμανικής κατάκτησης του
Πόντου στα μέσα του 15ου αιώνα, πολλοί Έλληνες κατέφυγαν στην Κριμαία,την οποία τότε ονόμαζαν Περατεία, στη Γεωργία και στην Περσία.

Η μαζική μετοίκηση των Ελλήνων, αλλά και των Αρμενίων, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον Καύκασο τον 19ο αιώνα, υπήρξε φαινόμενο ευθέως ανάλογο της επέκτασης των Ρώσων προς το Νότο, της συνεπακόλουθης ανάγκης επάνδρωσης των συνοριακών περιοχών από φιλικό πληθυσμό και συγχρόνως οικονομικής ανάπτυξης των περιοχών που εγκατέλειψαν οι μουσουλμάνοι κάτοικοί τους.Ο Ν. Βορομπιόφ που ήταν ο υπεύθυνος του εποικισμού γράφει:"Tο πρόγραμμα συστηματικού εποικισμού άρχισε το 1864... Στόχος ήταν να καλυφθούν οι άδειες περιοχές και να ξαναρχίσουν οι καλλιέργειες, που διακόπηκαν όταν οι βουνίσιοι έφυγαν στην Τουρκία ή εξορίστηκαν... Αυτή η περιοχή απαιτούσε ανώτερη αγροτική κουλτούρα και σκέφτηκαν να καλέσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους που ταιριάζουν σ' αυτές τις συνθήκες."Yπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες
Έλληνες, ανώτεροι υπάλληλοι της ρωσικής γραφειοκρατίας, ευνοούσαν τη μετανάστευση των ελληνικών πληθυσμών. Για παράδειγμα, την εγκατάσταση των Ελλήνων στο Βόρειο Καύκασο, στην περιοχή της Σταυρούπολης, ευνόησε ένας κυβερνήτης της περιοχής που είχε ελληνική καταγωγή, ο Νικηφοράκης.Ένα από τα κίνητρα που χρησιμοποιούσαν οι Ρώσοι για να προσελκύσουν ελληνικούς πληθυσμούς ήταν η παραχώρηση οικονομικών προνομίων.Απαιτούσαν όμως την πολιτογράφηση των μεταναστών, όπως επίσης και τον εκρωσισμό των επιθέτων τους.

Σημαντική ώθηση στη μετανάστευση Ελλήνων από τον Πόντο έδωσε το στέρεμα των μεταλλείων. Επίσης, για τις περιοχές που ονομάσθηκαν Νέα Ρωσία, οι Έλληνες συνδέθηκαν με το κύκλωμα του σιταριού που περιελάμβανε την παραγωγή, την επεξεργασία και τη διακίνηση. Κατέληξαν στο να πάρουν στα χέρια τους το εξωτερικό εμπόριο του σιταριού. Η παράλιος περιοχή της Ουκρανίας και της νότιας Ρωσίας υπήρξε για τους Έλληνες του 19ου αιώνα η "γη της επαγγελίας." Η κατάκτηση των περιοχών αυτών από τους Ρώσους και η απουσία, λόγω της κατάκτησης, οιασδήποτε σοβαρής παραγωγής και εμπορίου, έδωσαν στους Έλληνες, τόσο της ΟθωμανικήςΑυτοκρατορίας όσο και της ελεύθερης Ελλάδας τη δυνατότητα ελεύθερου χώρου για ανάπτυξη. Επι πλέον, με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή,πού υπογράφει μεταξύ Ρώσων και Οθωμανών μετά τα Ορλωφικά,αποκτούν το δικαίωμα πλεύσης στη Μαύρη Θάλασσα.

Ο Γ. Σκαλιέρης(τραπεζίτης και ιστορικός της εποχής στην  περιοχή του Πόντου) έδωσε την παρακάτω εξήγηση για το φαινόμενο εγκατάστασης των Ελλήνων του Πόντου στη Ρωσία: "Συρρέοντες προς τα μέρη εκείνα, μερικά των οποίων άλλοτε,όπως η Κολχική και η Περατεία, αποτελούσαν μέρος της πεσούσης Ελληνικής Αυτοκρατορίας και από τα οποία ο Μιθριδάτης σε προηγούμενους χρόνους άντλησε όχι λίγη ελληνική δύναμη μαχόμενος πρωτοπόρα για τον ελληνισμό από τον Πόντο.Οι φυγάδες Έλληνες Πόντιοι εισήγαγαν τον πολιτισμό, επιδίδονταν στην καλλιέργεια της γης και στο εμπόριο, εξημέρωναν, δίδασκαν τέχνες και επιστήμες εξαιτίας του οποίου ονομάσθησαν από τους Γεωργιανούς Περζενεσβίλι,δηλ. γιοι των σοφών.Μεταλλουργοί,αρχιτέκτονες, ιερείς, μοναχοί, λόγιοι, γιατροί, συγκροτούν τις πρώτες πολυπληθείς ομάδες. Όλοι αυτοί, στους οποίους αδιάκοπα προστίθενται και άλλοι,κατεργάζονται τον εκπολιτισμό της χώρας, τη γεωργική και εμπορική της ανάπτυξη.Έλληνας Πόντιος, ο Μιχαήλ Στεφάνου, ιδρύει το πρώτο τυπογραφείο στην Τιφλίδα της Γεωργίας και Έλληνες Πόντιοι μεταβάλλουν εκτάσεις χέρσες και έρημες σε πλουτοφόρες, εκμεταλλευόμενοι το φυσικό πλούτο εκείνων των μερών σε μεταλλεύματα και καλλιεργώντας τον καπνό."

Εκατό χιλιάδες Πόντιοι εγκαταστάθηκαν στις περιοχές Τέρεκ, Σταυρούπολη, Σοχούμι καιΒατούμι. Τότε δημιουργήθηκαν τα 77 ελληνικά χωριά του Καρς και του Αρνταχάν(αρμενικές περιοχές που από το 1921 ανήκουν στην Τουρκία). Το περιοδικό Εύξεινος Πόντος, που εκδιδόταν στην Τραπεζούντα,υπολόγιζε ότι το 1880 100.000 Έλληνες είχαν ήδη μετοικήσει στην Κριμαία και στον Καύκασο. Από το 1880 άρχισε μετακίνηση ελληνικών πληθυσμών και απότα παράλια του Πόντου. Από τις περιοχές Τραπεζούντας, των Σουρμένων, των Κοτυώρων (Ορντού), της Κερασούντας, της Οινόης κλπ μετανάστευσαν, δια μέσου της θάλασσας, προς όλα τα παράλια του Καυκάσου και στην ενδοχώρα τηςΓεωργίας, στην Κριμαία και στο Βόρειο Καύκασο (Κουμπάν). Επίσης, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, εγκαταστάθηκαν στις ρωσικές ακτές και πολλοί Έλληνες από τα νησιά του Αιγαίου και του υπόλοιπου Ελλαδικού χώρου.

Γύρω από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, οι Έλληνες ήταν εγκατεστημένοι σε συμπαγείς μάζες.Οι μετανάστες άνοιξαν δρόμους μέσα στην αχανή Ρωσία και συνέδεσαν τις ελληνικές κοινότητες με τον Πόντο. Μέχρι την Kεντρική Ασία και τη Σιβηρία είχαν δημιουργηθεί Ελληνικές κοινότητες.Η ανατολικότερη Ελληνική κοινότητα δημιουργήθηκε στο Χαρμπίν της Ματζουρίας από Έλληνες της Κριμαίας, οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει εκεί προηγουμένως από τη Σαμψούντα και την Κερασούντα.

Ο πυρήνας της πρώτης "Ρωσικής Ατμοπλοϊκής Εταιρείας" του Ευξείνου Πόντου αρχές του 19ου αιώνα σχηματίστηκε από Έλληνες, ενώ Έλληνες ήταν και οι περισσότεροι πλοίαρχοι.
Το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου της Μαύρης Θάλασσας ελεγχόταν από τους Έλληνες της Ρωσίας και του Πόντου.

Η κατάσταση αυτή παρέμεινε αμετάβλητη μέχρι τις μεγάλες επαναστατικές ανατροπές, που συνέβησαν στο Ρωσικό χώρο μετά το 1917,όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, που έγινε τον Ιανουάριο του 1897, οι Έλληνες ανέρχοντο σε 207.536,όμως οι ίδιοι οι Έλληνες, μετά το
τέλος του Α' Παγκοσμίου το 1918,έδιναν νούμερα που κυμαίνονταν από 400.000  ως 750.000 άτομα.

Περισσότερες και πιο λεπτομερείς πληροφορίες για τον Ελληνισμό της Ρωσίας,μπορείτε να βρείτε στην πολύ καλή ιστοσελίδα :

http://www1.antibaro.gr/attachments/Istorikh_Parousia_Ellhnwn_ston_Kaukaso.pdf



Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΤΣΑΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ορλωφικά
-------------


Από την εποχή του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου (1689-1725) η Ρωσία καθίσταται ισχυρή ευρωπαϊκή δύναμη και ο κυριότερος αντίπαλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στρατηγικός στόχος της Ρωσίας υπήρξε ο έλεγχος της Μαύρης Θάλασσας και η πρόσβαση στους εμπορικούς δρόμους του Αιγαίου και ευρύτερα της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο Μέγας Πέτρος ήταν ο πρώτος Ρώσος που είχε συλλάβει το όνειρο της ανασύστασης της βυζαντινής αυτοκρατορίας υπό τις διαταγές του και γι' αυτόν το λόγο έκανε ότι μπορούσε για να διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες τους οποίους λογάριαζε να χρησιμοποιήσει μελλοντικά εναντίον του Σουλτάνου. Η βαλκανική πολιτική του Μεγάλου Πέτρου ανεστάλη ύστερα από την ήττα του στον Προύθο (1711). Οι Έλληνες αναγνώρισαν στο πρόσωπο του Πέτρου τον προστάτη τους και τον αντιμετώπιζαν ως θεόσταλτο. Οι ρωσικές βλέψεις κληρονομήθηκαν ως φυσική συνέχεια και στους διαδόχους τους Πέτρου,ο οποίος ανετράπει δολίως και εδολοφονήθει από τον Στρατηγό Αλεξέι Ορλώφ,ο οποίος φρόντισε να ανεβάσει στον θρόνο την Αικατερίνη Β'.

Η Αικατερίνη Β',βρέθηκε  σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη από τον Ιανουάριο του 1769, προβάλλοντας σαν επιχείρημα την προστασία των ομοδόξων της χριστιανών(που επικαλείται η ρωσική πολιτική μέχρι τον Κριμαϊκό πόλεμο) σκέφτηκε και τους Έλληνες όταν της χρειάστηκε ένας αντιπερισπασμός για να σώσει τον στρατό της που απειλούνταν από τους Τατάρους στις όχθες του Δνείπερου ποταμού.Απεφάσισε λοιπόν,ότι η Ρωσία έπρεπε να λειτουργίσει σαν αιχμή του Ευρωπαϊκού δόρατος και ως φορέας του πολιτικού και πνευματικού πολιτισμού της Ευρώπης,με διαμελισμό των Ευρωπαϊκών κτήσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη δημιουργία μιας μικρής Ελληνικής ηγεμονίας υπό τη σκέπη της Ρωσίας.

Το σχέδιο για την επέμβαση των ρωσικών ναυτικών δυνάμεων στην Ελλάδα υπέβαλαν στη φιλόδοξη αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β΄ οι ευνοούμενοι και συνεργάτες της, αδελφοί Γκριγκόρι, Αλεξέι και Φιοντόρ Ορλώφ από τους οποίους ονομάσθηκε το κίνημα"Ορλωφικά". Σύνδεσμοι των Ορλώφ στην Ελλάδα ήταν ο αξιωματικός του ρωσικού στρατού Γεώργιος Παπαζώλης, ο Εμμανουήλ Σάρρος, ο αρχιμανδίτης Αδαμόπουλος κ.α. Πριν αρχίσουν ωστόσο οι επιχειρήσεις, οι δύο αδελφοί Ορλωφ εγκαταστάθηκαν κρυφά στη Βενετία και άρχισαν συνεννοήσεις με τους Έλληνες που ζούσαν στην ιταλική πόλη και τους πράκτορές τους, οι οποίοι πηγαινοέρχονταν στην Ήπειρο, στη Μακεδονία και στην Πελοπόννησο. Στα τέλη του Ιουλίου 1769 άρχισε η αποστολή της πρώτης ρωσικής ναυτικής μοίρας στο Αιγαίο, με διοικητή τον ναύαρχο Γκριγκόρι Σπρίντοφ και τον Άγγλο αξιωματικό Γκρέιγ, ο οποίος υπηρετούσε το ρωσικό ναυτικό. Χρέη τοπορητή του στόλου είχε ο Μυκονιάτης πλοίαρχος Αντώνιος Ψαρρός. Λίγο αργότερα ξεκίνησε από τη Βαλτική δεύτερη ρωσική μοίρα, με διοικητή τον Σκωτσέζο Έλφινσον και, στις αρχές Ιουνίου, αναχώρησε για το Αιγαίο και τρίτη ρωσική δύναμη, με διοικητή τον Δανό υποναύαρχο Αρφ. Ο Φιόντορ Ορλώφ έσπευσε να συναντήσει το μεγαλύτερο τμήμα του ρωσικού στόλου στον Μαό της Μινόρκα (Ισπανικό νησί της Μεσογείου που ανήκει στο συγκρότημα των Βαλεαρίδων), απέσπασε ένα πολεμικό και με τρία ακόμη πλοία, τα οποία είχε εξοπλίσει στο Λιβόρνο, έφτασε στις 17 Φεβρουαρίου 1770 στον Οίτυλο της Μάνης και κήρυξε την επανάσταση.

Η άφιξη των Ρωσικών πλοίων, προκάλεσε αναστάτωση στους Μανιάτες που έσπευσαν στο Οίτυλο μαζί με τους ιερείς τους για να υποδεχθούν τους Ρώσους. Σύμφωνα με προφητείες ευρύτατα διαδεδομένες από τα μέσα του 18ου αιώνα, οι Ρώσοι, οι Μόσχοβοι όπως τους έλεγαν, ήταν το περίφημο «ξανθό γένος», το θεϊκά σταλμένο να άρει την οθωμανική κατάκτηση και να συστήσει χριστιανικό βασίλειο στο πρότυπο του Βυζαντίου.

Οι επαναστάτες συγκρότησαν αμέσως δύο λεγεώνες (συνολικά περίπου 1.450 άνδρες) και στην 1 Μαρτίου άρχισε η πολιορκία της Κορώνης. Άλλη επαναστατική δύναμη Μανιατών και Ρώσων κατόρθωσε να κυριεύσει τον Μυστρά, όπου και σχηματίσθκε ο πρώτος πυρήνας Ελληνικής προσωρινής κυβέρνησης με επικεφαλής τον Αντώνιο Ψαρρό. Ύστερα από την επιτυχία αυτή, η εξέγερση γενικεύτηκε σε πολλές επαρχίες της Πελοπονήσσου (Κορινθία, Αργολίδα, Κυπαρισσία, Αχαϊα), αλλά και σε άλλες Ελληνικές περιοχές (στην Κρήτη με τον Δασκαλογιάννη, στη Ήπειρο με τους Χειμαριώτες, στο Μεσολόγγι με τον Αναστάσιο Παλαμά). Οι επιχειρήσεις ωστόσο γρήγορα εξελίχθηκαν σε άγριες λεηλασίες και σφαγές αμάχων και η τελική, κρίσημη αναμέτρηση των Ελλήνων με τους Τούρκους έληξε με την καταστροφή των Ελληνικών στρατευμάτων στην πολιορκία της Τριπολιτσάς (29 Μαρτίου 1770), όπου στο μεταξύ είχαν καταφθάσει ισχυρές δυνάμεις Τουρκαλβανών, οι οποίοι κατέπνιξαν την εξέγερση επιδιδόμενοι σε φοβερές σφαγές και λεηλασίες. Την αποτυχία της Τριπολιτσάς αντιστάθμισε για λίγο η κατάληψη του Ναυαρίνου από τους Ρώσους (10 Απριλίου) και η άφιξη του Αλεξέι Ορλωφ, αλλά η αποτυχία των επαναστατών στο στενό του Ριζόμυλου, στον Μελίπυργο και κυρίως στην Μεθώνη οδήγησε σε άδοξο τέλος την επιχείρηση των Ορλώφ και των Ελλήνων της Πελοποννήσου, με την εγκατάλειψη του Ναυαρίνου στις 26 Μαρτίου 1770.

Ο Αλεξέι Ορλώφ και οι συνεργάτες τους δεν μπορούσαν όμως να επιστρέψουν στη Ρωσία χωρίς κάποια εντυπωσιακή νίκη. Άρχισαν λοιπόν τη συστηματική καταδίωξη του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο, η οποία κατέληξε στη μεγάλη νικηφόρο για τους Ρώσους ναυμαχία του Τσεσμέ (4 Ιουλίου 1770), μεταξύ Χίου και μικρασιατικών παράλιων, η οποία αποτέλεσε μία από τις σοβαρότερες ναυτικές καταστροφές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ωστόσο, οι Ορλώφ δεν κατόρθωσαν να προσπελάσουν στα Δαρδανέλια, όπου στο μεταξύ ο βαρόνος Ντε Τοτ και οι Γάλλοι σύμμαχοι των Τούρκων είχαν οργανώσει την άμυνα και είχαν κατασκευάσει ισχυρά οχυρωματικά έργα. Κατόπιν τούτου εγκαταστάθηκαν στο λιμάνι της Νάουσας στην Πάρο, όπου έμειναν άπρακτοι έως την υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774) η οποία αποκαθιστούσε την ειρήνη στο Αιγαίο και η Ρωσία ανελάμβανε τήν προστασίαν τών ορθοδόξων Ελλήνων, βασιζόμενη δέ έπί τής συνθήκης αυτής περιέθαλψέν άργότερον τήν Έλληνική Έπανάσταση τού 1821 καί έστήριξε τήν κήρυξι τού Ρωσοτουρκικοΰ πολέμου το 1828,ό όποιος προεκάλεσε και τόν Κριμαϊκόν (1854-1856). Τό σχέδιον τής Μεγάλης Αικατερίνης προς έπανίδρυσιν μιας Ελληνικής Αυτοκρατορίας μέ Αυτοκράτορα τόν έγγονόν της Κωνσταντϊνον, άπετέλει μία έμμεσο καί άψυχολόγητο απόπειρα καθόδου τής Ρωσίας στό Αιγαίο.

Τα Ορλωφικά,αποτελούν μία μελανή σελίδα στις Ελληνορωσικές σχέσεις και η αποτυχία τους οφείλεται αφ'ενός στην καιροσκοπική πολιτική της Αικατερίνης και των συνεργατών της αδελφών Ορλώφ και αφ'έτέρου στην επιπολαιότητα των Ελλήνων προυχόντων και ιερωμένων για τους οποίους  η έλευση των Ρώσων στη Μάνη φάνταζε ως ενεργοποίηση του "σχεδίου" της Θείας Πρόνοιας, ως απαρχή της εκπλήρωσης  προσδοκιών που καλλιεργούνταν από τα χρόνια της κατάκτησης της Πόλης από τους Οθωμανούς. Τέτοιες προφητείες, που την εποχή εκείνη αφορούσαν το "ξανθό γένος" και θεματοποιήθηκαν ως "προφητείες του Αγαθάγγελου", τις διέδιδαν ιδίως κληρικοί και μοναχοί, που συχνά ήταν απόστολοι της Ρωσικής πολιτικής.Οι ανοργάνωτες,χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό και χωρίς κεντρική διοίκηση Ελληνικές επαναστατικές δυνάμεις,φυσικό ήταν να υποστούν πανωλεθρία.


Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821
Στα πλαίσια του διακαούς πόθου των υπόδουλων Ελλήνων για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και με σαφή την επίδραση των μυστικών εταιρειών της Ευρώπης, συναντιούνται το 1814 στην Οδησσό της Ρωσίας,τρεις Έλληνες και αποφασίζουν τη σύσταση μιας αυστηρά συνωμοτικής οργάνωσης, η οποία θα προετοίμαζε τον ξεσηκωμό όλων των Ελλήνων. Πρόκειται για τον Νικόλαο Σκουφά, 35 χρόνων, από το Κομπότι της Άρτας, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, 42 χρόνων, από την Πάτμο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, 26 χρόνων, από τα Γιάννενα . Και οι τρεις έχουν ήδη γίνει κοινωνοί των επαναστατικών ιδεών της Γαλλικής επανάστασης.

Η όλη διάρθρωση της Φιλικής Εταιρείας στηρίχθηκε στα οργανωτικά πρότυπα των Καρμπονάρων (μυστικές επαναστατικές οργανώσεις-εταιρείες που ιδρύθηκαν το 19ο αιώνα στην Ιταλία) και των Ελευθεροτεκτόνων (Μασόνοι). Η ηγετική της ομάδα απεκαλείτο "η Αόρατος Αρχή" και περιβλήθηκε από την πρώτη στιγμή με τέτοια μυστική αίγλη, ώστε να πιστεύεται ότι συμμετείχαν σε αυτήν πολλές σημαντικές προσωπικότητες, όχι μόνον Έλληνες μα και ξένοι, όπως ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας.Η όλη δομή ήταν πυραμιδοειδής και στην κορυφή δέσποζε η "Αόρατος Αρχή". Κανείς δε γνώριζε ούτε είχε δικαίωμα να ρωτήσει ποιοι την αποτελούσαν. Οι εντολές της εκτελούνταν ασυζητητί, ενώ τα μέλη δεν είχαν δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις.

To 1818 η έδρα της Φιλικής μεταφέρθηκε από την Οδησσό στην Κωνσταντινούπολη, δηλαδή στην καρδιά της Οθωμανικής εξουσίας, κάτι που πιστοποιούσε "την αυτοπεποίθηση των Φιλικών στις συνομωτικές οργανωτικές τους ικανότητες" ενώ ο θάνατος του Σκουφά ήταν σοβαρή απώλεια. Με αφορμή αυτό το γεγονός και με δεδομένη τη ραγδαία εξάπλωσή της, οι υπόλοιποι από τους ιδρυτές επιχείρησαν να βρουν μια μεγάλη προσωπικότητα να αναλάβει τα ηνία, θέλοντας να της προσδώσουν μεγαλύτερο κύρος και αίγλη. Στις αρχές του 1818 έγινε μια συνάντηση με τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας  Ιωάννη Καποδίστρια,ο οποίος αρνήθηκε. Τελικά, μετά από αρκετές επαφές, τον Απρίλιο του 1820 ανέλαβε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας ο Στρατηγός και έμπιστος του Τσάρου,Πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης,αποκαλύπτοντας ουσιαστικά πως η μεγάλη δύναμη πίσω από την εταιρεία ήταν "η άλλη Ρωσία", η ¨μυστική Ρωσία".

Οι συνθήκες έδειχναν πλέον αρκετά ώριμες για να εκδηλωθεί η εξέγερση και εκπονήθηκε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο. Το σχέδιο ήταν αρχικά να ξεσπάσει ταυτόχρονα επανάσταση των Σέρβων και των Μαυροβουνίων, καθώς και στη Μολδοβλαχία. Παράλληλα να κάψουν τον τουρκικό στόλο στην Κωνσταντινούπολη, ενώ να ηγηθεί ο Υψηλάντης της επανάστασης στην Πελοπόννησο. Μετά από διάφορες διχογνωμίες και αφού κάποια από τα σχέδια προδόθηκαν, η επανάσταση κηρύχθηκε στις 21 Φεβρουάριου του 1821 στο Ιάσιο, πρωτεύουσα της Μολδαβίας.

Στις 30 Απριλίου 1821 πραγματοποιήθηκε είσοδος των Οθωμανικών στρατευμάτων στη Μολδοβλαχία. Με αρχιστράτηγο το βαλή της Σιλιστρίας Σελίμ Μεχμέτ, οι Οθωμανοί πέρασαν τα σύνορα από την περιοχή της Βράιλας και η πρώτη μεγάλη σύγκρουση έγινε την 1 Μαΐου 1821 στο Γαλάτσι – στο οποίο η Ελληνική σημαία είχε υψωθεί στις 21 Φεβρουαρίου 1821 - το οποίο οι Τούρκοι ανακατέλαβαν με μεγάλες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό. Καθόλη τη διάρκεια του Μαΐου 1821, άλλες συγκρούσεις του τουρκικού στρατού με τους Έλληνες έλαβαν χώρα, χωρίς οι δυνάμεις του Υψηλάντη να έχουν κάποια επιτυχία.Στις 8 Ιουνίου το πρώτο στρατιωτικό τμήμα της Φιλικής εταιρείας ο"Ιερός Λόχος"αποτελούμενος από ενθουσιώδης νέους επιτίθεται στο Δραγατσάνι κατά των Τούρκων,μη υπακούοντας στις εντολές του Υψηλάντη και υφίσταται συντριπτική ήττα.

Μετά την καταστροφή στο Δραγατσάνι, η επανάσταση στη Μολδοβλαχία είχε πλέον κριθεί. Οι εθελοντές λιποτάχτησαν και ο στρατός του Υψηλάντη διαλύθηκε.Ο Υψηλάντης συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Αυστρία όπου κατέφυγε με τα εναπομείναντα στρατεύματα.

Υπευθυνες για τον τερματισμό της δράσης της Φιλικής Εταιρείας στη Ρωσία και της σύληψης του Υψηλάντη,ήταν η αγγλογαλλικές τεκτονικές μυστικές εταιρείες,οι οποίες μεθόδεψαν εύκολα την πτώση των Ιερολοχιτών και εξασφάλισαν την μεταφορά της επανάστασης στον απόμερο Μοριά (Πελοπόννησος),την οποία κατέπνιξε ο Ιμπραήμ,ώστε οι Μεγάλες Δυνάμεις,ιδίως Αγγλία και Γαλλια,να δημιουργήσουν μετά την ναυμαχία του Ναυαρίνου ένα μικρό προτεκτοράτο,μοχλό των συμφερόντων τους.Μεγαλοϊδεάτες οπλαρχηγοί όπως ο Οδυσσέας Ανδρούτσος,θανατώνονται ως φιλορωσικοί στο όνομα του  "Δυτικού Ιμπεριαλισμού".

Μόλις για τέσσερα χρόνια το προτεκτοράτο χαίρει σχετικής ελευθερίας με τον Ιωάννη Καποδίστρια να ειναι ο πρώτος και τελευταίος δολοφονημένος (κατ'εντολή ευρωπαϊκών τεκτονικών στοών) Έλληνας που κυβερνά Έλληνες,πριν την βαυαροκρατία,την δανέζικη βασιλεία και την ξενοκρατική Ντονμέδικη ή Ντολμέδικη δημοκρατία της Ελλάδος.(Ντονμές ή Ντολμές= Εβραίος άλλου θρησκεύματος)

Θα κάνω μία παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στη "Ιερά Συμμαχία" και στην "Ναυμαχία του Ναυαρίνου",για να γινει αντιληπτό γιατί ανέφερα παραπάνω ότι πίσω από την Φιλική Εταιρεία ήταν "η άλλη Ρωσία,η μυστική Ρωσία ".Η Ρωσία ευνοούσε την απελευθέρωση της Ελλάδας για λόγους δικών της συμφερόντων που αναφέρω στην συνέχεια,αλλά δεν ήθελε να ήταν εμφανής η ανάμιξις της,λόγω της "Ιεράς Συμμαχίας".


ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Το 1815 η Ρωσία,Αυστρία και Πρωσσία(Γερμανία) υπέγραψαν συνθήκη σκοπός της οποίας ήταν η αντίδραση των Αυτοκρατόρων κατά των φιλελευθέρων τάσεων που είχαν ήδη αρχίσει να εκδηλώνονται στην Ευρώπη μετά τη Γαλλική Επανάσταση το 1789. Την πρωτοβουλία της σύναψης αυτής της συνθήκης είχε ο Τσάρος Αλέξανδρος που διατελούσε ατυχώς υπό την επίδραση των μυστικοπαθών θεωριών της βαρόνης Κρούντενερ, η δε ονομασία "Ιερά" οφείλεται στην αρχική πρόθεσή του όπως επιτύχει την εν "χριστιανική αλληλεγγύη" συνένωση των ευρωπαϊκών Χωρών. Βέβαια από την άποψη αυτή ίσως η συνθήκη αυτή να αποτελεί και τον προάγγελο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στη συνθήκη εκείνη προσχώρησε το ίδιο έτος και Αγγλία ενώ με την επιμέρους λεγόμενη συνθήκη "Εξ λα Σαπέλ" του 1818 προσχώρησε και η Γαλλία. Ψυχή και ιθύνων νους της διατήρησης της έγινε ο Αυστριακός Καγκελάριος Κλέμενς φον Μέττερνιχ ο οποίος και μετέβαλε τελείως τους αρχικούς σκοπούς μετατρέποντάς την σε κύριο όργανο - μέσο επιβολής απολυταρχισμού και καταπολέμησης των λαϊκών ελευθεριών. Έτσι η Ιερά Συμμαχία εξελίχθηκε σε θεσμό αφενός μεν καταπίεσης των λαών αφετέρου σε σαφή λόγο επέμβασης των ισχυρών Βασιλέων στα εσωτερικά ζητήματα των ασθενέστερων Χωρών, όπου εκδηλώνονταν φιλελεύθερες τάσεις. Κάτω από αυτή την έμπνευση του Μέττερνιχ που επεδίωκε συνεχώς τέτοιες επεμβάσεις αποφασίζονταν οι διάφορες περιοδικές συναντήσεις των συμμετεχόντων στη συνθήκη Αυτοκρατόρων ή των αντιπροσωπειών τους. Η Ιερά συμμαχία εκτός των άλλων επεχείρησε να επέμβει ακόμη και σε ζητήματα των αποικιών της Αμερικής όπου και προκάλεσε την άμεση αντίδραση των τότε ΗΠΑ και τη διακήρυξη του Δόγματος Μονρόε, με συνέπεια η αντίδραση αυτή να υποσκάψει την αναχρονιστική εκείνη πέδη της Συμμαχίας.

Όμως, κύριος υπονομευτής, που επέφερε και το μεγαλύτερο πλήγμα στην Ιερά Συμμαχία υπήρξε, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 την οποία και καταπολέμησε ο Μέττερνιχ με κάθε δύναμη που διέθετε. Η Ελληνική Επανάσταση αποδεδειγμένα ήταν εκείνη που επέφερε το ουσιαστικό τέλος του ανελεύθερου θεσμού της Ιεράς Συμμαχίας. Οι επαναστάσεις που ακολούθησαν, στη Γαλλία το 1830, στο Βέλγιο το 1834 και κάποιες άλλες μικρότερες σε διάφορες ευρωπαϊκές Χώρες απλά ολοκλήρωσαν την τελική κατάρρευσή της, που όμως συνδέθηκε με μια αναχρονιστική περίοδο της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας.


ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ
Ο κεντρικός παράγοντας που καθόρισε την επέμβαση των τριών ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων στην Ελληνική σύγκρουση ήταν οι φιλοδοξίες της Ρωσίας να επεκταθεί στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας εις βάρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και η συναισθηματική υποστήριξή της για τους συντρόφους-ορθόδοξους χριστιανούς Έλληνες, οι οποίοι είχαν επαναστατήσει εναντίον της οθωμανικής κυριαρχίας το 1821. Αφού οι προθέσεις της Ρωσίας θεωρήθηκαν σημαντική γεωστρατηγική απειλή από τις άλλες δυνάμεις, και ειδικά από την Αγγλία, η αγγλική και αυστριακή διπλωματία στόχευαν στην παρεμπόδιση της ρωσικής επέμβασης, με την ελπίδα ότι η οθωμανική κυβέρνηση θα πετύχαινε την καταστολή της εξέγερσης. Αλλά το 1825, η ενθρόνιση του τσάρου Νικόλαου Α' στο ρωσικό θρόνο, σημάδεψε την υιοθέτηση μιας επιθετικότερης "ελληνικής" πολιτικής και υποχρέωσε την Αγγλία να επέμβει, με το φόβο ότι μια ασυγκράτητη Ρωσία θα αποσυνέθετε ολοκληρωτικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Γαλλία ένωσε τις άλλες δύο δυνάμεις προκειμένου να αποκατασταθεί ο ηγετικός ρόλος της στις ευρωπαϊκές υποθέσεις μετά από την ήττα της στους Ναπολεόντειους πολέμους. Οι κυβερνήσεις και των τριών δυνάμεων δέχονταν επίσης υπό την έντονη πίεση της εγχώριας κοινής γνώμη τους ώστε να ενισχυθούν οι Έλληνες, ειδικά μετά από την εισβολή της Πελοποννήσου, το 1825, από τον υποτελή στους Οθωμανούς Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου και τις αγριότητες του στρατού του σε βάρος του γηγενούς πληθυσμου.

Οι δυνάμεις συμφώνησαν με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1827), περί τα τέλη Ιουνίου, να αναγκάσουν την οθωμανική κυβέρνηση να παραχωρήσει αυτονομία στους Έλληνες και απέστειλαν ναυτικές μοίρες στην ανατολική Μεσόγειο για να επιβάλουν την πολιτική τους. Η Ελληνική πλευρά με πράξη της 21 Ιουνίου (παλαιό ημερολόγιο) δέχθηκε αμέσως την συμφωνία αλλά ο Ιμπραήμ, που στο μεταξύ ήλεγχε σχεδόν όλη την Πελοπόννησο, ζήτησε προθεσμία έως ότου λάβει εντολές από την Αίγυπτο και την Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι ο στόλος του δεν θα εξέλθη από την Πύλο πριν έλθουν οι διαταγές που περιμένει.

Τελικά στις 8 Ολτωβρίου 1827,κατόπιν συνεχών προκλήσεων του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου και κρίνοντας ότι έχει υπεροχή άνοιξε πυρ κατά συμμαχικών πλοίων και η ναυμαχία άρχισε σε όλη τη διάταξη των πλοίων.Τα αποτελέσματα της είναι γνωστα,σχεδόν πλήρης καταστροφή του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου και όπως ανέφερε ο Ρώσος Ναυαρχος Δεριγνύ "στην ιστορία δεν υπήρξε μεγαλύτερη καταστροφή στόλου".


ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1917-1991
Τον Οκτώβριο του 1917 στην Ρωσία ξεσπάει και εδραιώνεται η κομμουνιστική επανάσταση των " Μπολσεβίκων" οι οποίοι κατά το πλείστον προήρχοντο από την φυλή των Σλάβων και των Ρωσωεβραίων της μεσαίας τάξης.

Μία ακόμη παρένθεση εδώ:Οι Εβραίοι της Ρωσίας δεν είναι Ιουδαίοι,αλλά προέρχονται από την διαλυθείσα από τους Ρως αυτοκρατορεία των Χαζάρων (7ος-11ος μΧ αιώνας)η οποία ευρίσκετο μεταξύ Ευξείνου Πόντου(Μαυρη θάλασσα) και Κασπίας.Τουρανική-τουρκογενής νομαδική φυλή,η οποία τον 7ο αιώνα κατέλαβε την περιοχή και ασπάσθηκε τον Εβραϊσμό.Από αυτούς προέρχονται οι Σιωνιστές και το πλείστον των Εβραίων των εγκατεστημένων στα διάφορα Ευρωπαϊκά κράτη.Ο σημερινός πληθυσμός του Ισραήλ αποτελείται κατά 80% απ'αυτούς,οι οποίοι ονομάζονται "Ασκενάζι",ενώ οι Ιουδαίοι Εβραίοι είναι ένα 20% και ονομάζονται ¨Σεφαραδίτες",έχουν μάλιστα σοβαρές διαφορές μεταξύ τους.

Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζω:

Αρχηγός της επανάστασης ήταν ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ιουλιάνωφ,περισσότερο γνωστός ως Λένιν και ο θεωρητικός του Ρωσικού μαρξισμού Γκεόργκι Βαλεντίνοβιτς Πλεχάνωφ,γνωστός ως Βόλγκιν.Και οι δύο ήταν τέκτονες Ρωσοεβραίοι και προήρχοντο και από την κάστα των Φιννών(εξόριστοι Φοίνικες).Τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούν,"Λένιν" και "Βόλγκιν" προέρχονται από τους ποταμούς που ακολούθησαν  οι εξΌριστοι Φοίνικες για να φθάσουν στην νέα τους πατρίδα.Λένιν από τον ποταμό Λένα και Βόλγκιν από τον ποταμό Βόλγα.

Ο πατέρας της κομμουνιστικής θεωρίας είναι ως γνωστόν,ο Εβραϊκής καταγωγής Γερμανός φιλόσοφος  Καρλ Χάινριχ Μαρξ (1818-1883).Ο κομμουνισμός του Μάρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται,πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα.

Από την άλλη ο αναρχικός αντικρατιστής,από την κάστα των Σλάβων,Μιχαήλ Μπακούνιν(1814-1876) πατέρας της αναρχικής και πανσλαβικής θεωρίας,ζητούσε μια λαϊκή επανάσταση απελευθερωμένη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την εξάρτηση από τις τράπεζες,που επέβαλε ο βασικός του αντίπαλος Κάρλ Μάξ.Στο έργο του "Διακήρυξη προς τους Σλάβους",αναλύει την πανσλαβική ένωση της σλαβικής βάσης σε μια νέα ομοσπονδία και με τα άλλα σλαβικά έθνη.

Οι θεωρίες του Μάρξ κερδίζουν την Α'κομμουνιστική Διεθνή το 1868 στη Γαλλία (Α' Διεθνή=Διεθνής Ένωση Εργαζομένων) επιβάλλοντας τις αρχές και τις ιδέες του,δίνοντας έτσι το 1917 στον Λένιν τη σκυτάλη να επαναστατήσει στη Ρωσία,σκαρώνοντας ολιγαρχικά την δικτατορία του προλεταριάτου. Ο Λένιν θα περάσει με τρένο τα Φιλανδικά σύνορα προς την Ρωσία, συνοδευμένος από 209 επαναστάτες (εκ των οποίων οι 199 ήταν Εβραίοι) και κουβαλώντας στο ειδικά μισθωμένο βαγόνι του έξι εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, ποσό με το οποίο επιδοτήθηκε από τον Γερμανοεβραίο τραπεζίτη Μαξ Βάρμπουργκ και τον Ρωσοεβραίο Αλεξάντρ Χέλφαντ (ψευδώνυμο Πάρβους). (Κώστα Γαρμπή: "Οι βιαστές της ανθρωπότητας").

Ταυτόχρονα, στις 27/3/1917, ξεκινάει από την Νέα Υόρκη άλλος ένας Ρωσοεβραίος Σλαύος, εφοδιασμένος με αμερικάνικο διαβατήριο και κουβαλώντας κι εκείνος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που του έδωσαν οι Αμερικανοεβραίοι τέκτονες τραπεζίτες. Πρόκειται για τον Λεονίτ Μπρονστάιν Τρότσκι,υπαρχηγό του Λένιν,συνοδευόμενο από 75 ακόμα Αμερικανοεβραίους και Ρωσοεβραίους κομμουνιστές.

Έτσι λοιπόν η Ρωσική επανάσταση καπελώθηκε από τους Εβραίους εις βάρος του λαού και υπέρ της μεσαίας εμπορικής τάξης,μέσω του τεκτονισμού.

Ένα από τα πρώτα μελήματα των μπολσεβίκων ήταν η σύλληψη και κατόπιν εκτέλεση όλων των μελών της Ρωσικής Τσαρικής οικογένειας του Νικολάου Β',ο οποίος όπως όλοι οι Τσάροι ήταν Βαραγγικής καταγωγής.Η Βαραγγική τάξη των ευγενών,σχεδόν εξοντώνεται με εκτελέσεις,ενώ άλλοι καταφεύγουν σαν πρόσφυγες (εμιγκρέδες) στα κράτη της δυτικής Ευρώπης.Με τον τρόπο αυτό η Φιννική και Σλαβική κάστα,προσπάθησαν να εξαλείψουν τελείως την αντιστοιχη Βαραγγική και να μείνουν οι κύριοι κυρίαρχοι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας,της οποίας το 1922 άλλαξαν και το όνομα σε " Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών"(ΕΣΣΔ ή CCCP στα ρωσικα) αποτελούμενη απο 15 Σοβιετικές δημοκρατίες.

Η λέξη "Σοβιέτ" σημαίνει "συμβούλιο"στα ρωσικα.

Το τελευταίο σύνταγμα του 1977 της Σοβιετικής Ένωσης όριζε ότι η χώρα απαρτιζόταν από 15 Σοβιετικές Δημοκρατίες:
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας(Ρωσική Ομοσπονδία)
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γεωργίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Ουζμπεκιστάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τουρκμενίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Τατζικιστάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Καζαχστάν
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κιργιζίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λιθουανίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λετονίας
 Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Εσθονίας

Η κάθε δημοκρατία είχε δικό της σύνταγμα, σημαία, εθνικό ύμνο και εθνόσημο. Ορισμένες μάλιστα (Ουκρανία και Λευκορωσία) απολάμβαναν και θέση στον ΟΗΕ ως κυρίαρχες Δημοκρατίες και ως οντότητες διέθεταν στοιχεία του διεθνούς δικαίου.Το 1989, στην ΕΣΣΔ κατοικούσαν 293.047.571 πολίτες.

Οι τρείς Βαλτικές δημοκρατίες (Εσθονία-Λεττονία-Λιθουανία) καθόλη την διάρκεια των 70 ετών της ΕΣΣΔ ήταν οι μόνες πολύ εχθρικές πρός την κεντρική κυβέρνηση της ΕΣΣΔ,λόγω της καταγωγής του πληθυσμού τους που αποτελείτο ως επί το πλείστον από Βάραγκους,οπως επίσης και το Λένιγκραντ (Αγ.Πετρούπολης).

Μετά την κήρυξη της επαναστάσεως των μπολσεβίκων ξεσπάει στην Ρωσική Αυτοκρατορία εμφύλιος πόλεμος μεταξύ μπολσεβίκων(κόκκινοι) και εθνικιστών (λευκών).Οι λευκοί ενισχύονται και με δυνάμεις Ευρωπαϊκών κρατων οι οποίες όμως, ασυντόνιστες στρατιωτικά, ηττόνται το 1921.Μεταξύ των δυνάμεων που απεστάλησαν το 1919 ήταν και το Ελληνικό Α'Σώμα Στρατού δυνάμεως δύο Μεραρχιών (23551 άντρες)το οποίο ετέθει κάτω από την Γαλλική διοίκηση στη περιοχή της Κριμαίας (Μαύρη Θάλασσα).Το Α΄ΣΣ παρέμεινε μαχόμενο στην περιοχή επί τριμηνο (Ιαν-Απρ.1919)και στην συνέχεια λογω υπογραφείσης ανακωχής απεχώρησε,έχοντας υποστεί απώλειες 12 αξ/κων και 245 οπλιτών και τον Ιούνιο μεταφέρθηκε στο μέτωπο της Μ.Ασίας.

Την ίδια περίοδο οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής του Καυκάσου (Γεωργία,Αρμενία) οργανώνονται πολιτικά και στρατιωτικά για να αντιμετωπίσουν την Τουρκική εισβολή στον Καύκασο με αποτέλεσμα ο Ελληνισμός της περιοχής να υποστεί τα πάνδεινα,έχοντας μεγάλες απώλειες κυρίως σε άμαχο πληθυσμό και 54000 πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1921 άρχισε στη Μόσχα  Σοβιετοτουρκική διάσκεψη. Ο ίδιος ο Λένιν χαιρετίζοντας τη διάσκεψη κατήγγειλε "τη ληστρική πολιτική των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων." Στις 16 Μαρτίου υπογράφτηκε το σοβιετοτουρκικό σύμφωνο φιλίας επισημοποιώντας την ήδη ευρισκόμενη σε ισχύ σοβιετοτουρκική στρατιωτική και οικονομική συνεργασία.Η νέα κυβέρνηση χάρισε τα χρέη της Τουρκίας, ενώ της παραχώρησε και τυπικά τις περιοχές Καρς, Αρνταχάν και Αρτβίν της Αρμενίας  που ζούσαν και πολλοί Έλληνες οι οποίοι υπέστησαν γεννοκτονία μαζί με τους Αρμενίους.Μέχρι σήμερα αυτές ανήκουν στην Τουρκία.Επίσης ο Λένιν υποσχέθηκε  να βοηθήσει την Τουρκία για να διώξει τον Ελληνικό στρατό από τα εδάφη της Μικράς Ασίας.Έτσι η Τουρκία  εξασφάλισε τον ανεφοδιασμό από τους σοβιετικούς και έχοντας επίσης φιλικές σχέσεις και με την Περσία, την Ιταλία και τη Γαλλία, ετοιμάστηκε για την πετυχημένη τελική σύγκρουση με τον Ελληνικό στρατό τον Αύγουστο του 1922.

Η Μικρασιατική Καταστροφή και η ολοκλήρωση της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών από τον τουρκικό εθνικισμό, αποστέρησε από τους Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας το ζωτικό τους χώρο. Η μετακίνησή τους προς το βαλκανικό Νότο, όπου βρισκόταν ο μοναδικός ελεύθερος Ελληνικός χώρος, έγινε μοναδική διέξοδος. Η πλειονότητα των Ελλήνων του Καυκάσου μετακινήθηκε προς την Ελλάδα. Σημαντικός αριθμός τους όμως παρέμεινε στη Σοβιετική Ένωση, ακολουθώντας όλες τις φάσεις του μεγάλου πολιτικού πειράματος του" κομμουνισμού",βιώνοντας τις θετικές και αρνητικές του πλευρές. Βίωσαν τα θετικά αποτελέσματα της λενινιστικής Νέας Οικονομικής Πολιτικής και υπέστησαν την τρομοκρατική πρακτική του σταλινισμού,όπως θα δούμε πιο κάτω.

Μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924 την ηγεσία της ΕΣΣΔ αναλαμβάνει ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν.Ο Στάλιν είναι Γεωργιανός Σκύθης (Γεωργιανοί=Ίβηρες της Ασίας=Σάπειροι=γεωργοί Σκύθες) και γεννήθηκε στο Γκόρι της Γεωργίας.Βέβαια το όνομα του "Ιωσήφ" είναι εβραϊκό,αλλά πουθενά στο βιογραφικό του δεν αναφέρεται σαν εβραϊκής καταγωγης.Πιθανώς κάποιος πρόγονος του να ήταν.Ένας από τους ανθρώπους τους οποίους η μητέρα του  Αικατερίνη έπλενε, ήταν κάποιος Εβραίος του Γκόρι, ο Δαβίδ Παπισμέντοφ. Ο Παπισμέντοφ έδινε στον Ιωσήφ, που βοηθούσε τη μητέρα του, χρήματα και βιβλία του για να διαβάσει, και τον ενθάρρυνε. Δεκαετίες αργότερα ο Παπισμέντοφ ήρθε στο Κρεμλίνο για να μάθει τι είχε γίνει ο μικρός "Σόσο"(υποκοριστικό του Στάλιν). Ο Στάλιν εξέπληξε τους συνεργάτες του όχι μόνο δεχόμενος τον ηλικιωμένο κύριο, αλλά κουβεντιάζοντας με μεγάλη χαρά μαζί του.

Ο Ιωσήφ Στάλιν κέρδισε τον βασικό αντίπαλο και ανάδοχο του Λένιν,τον Ρωσοεβραίο Λέων Τρότσκι και πήρε την εξουσία δημιουργώντας "διά πυρός και σιδήρου"μία νέα  αυτοκρατορία,την υπεδύναμη της Σοβιετικής Ενώσεως',νικήτριας του Β'ΠΠ που έμελλε μαζί με την Αγγλοσαξωνική αυτοκρατορία να χωρίσουν τον κόσμο κυριολεκτικά στα δύο,για μισό περίπου αιώνα.

Από το 1930 ο Στάλιν άρχισε τεράστιο κύμα διώξεων πολιτικών του αντιπάλων και μεγάλου μέρους δήθεν αντιφρονούντος πληθυσμού.Μεταξύ των άλλων τουλάχιστον 38.000 χιλιάδες Σοβιετικοί πολίτες Ελληνικής καταγωγής μεταφέρθηκαν στα γκούλαγκ (στρατόπεδα αντιφρονούντων) της Σιβηρίας, απ' όπου ελάχιστοι επέζησαν των απάνθρωπων συνθηκών καταναγκαστικής εργασίας. Συνολικά, όπως προκύπτει από τα υπάρχοντα στοιχεία, υπήρξαν τρία κύματα διωγμών των Ελλήνων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κατά τη σταλινική περίοδο (1930-1936-1949).

H ντιρεκτίβα 50125 είναι η οδηγία που εκδίδει ο Στάλιν τον Δεκέμβριο του 1937 και την υπογράφει ο υπουργός ασφαλείας του, Νικολάι Γεζώφ. Με αυτήν διατάσσεται η έναρξη της νέας "Ελληνικής Επιχείρησης" και δίνονται λεπτομερείς οδηγίες για τη σύλληψη των Ελλήνων που κατοικούν στη Σοβιετική Ένωση. Αποτέλεσμα της οδηγίας είναι να εκτελεστούν επί τόπου περίπου 28000 και να σταλθούν στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας(γκούλαγκ)χιλιάδες Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης. Σχεδόν όλοι όσοι συλλαμβάνονται είναι προστάτες οικογενειών.

Ένα μέρος Ελλήνων του Καυκάσου -όσοι εκτοπίστηκαν βίαια στην Κεντρική Ασία κατά τις δεκαετίες '30 και '40-και επέζησαν κατέφθαναν μέχρι τις αρχές του 2000 σαν πρόσφυγες-ικέτες στην Ελλάδα, σημειώνοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις συνέπειες των τραγικών γεγονότων του πρώτου ημίσεως του 20ου αιώνα.

Οι Έλληνες στην ΕΣΣΔ κατοικούσαν σε τρεις περιοχές κυρίως : Στην Ουκρανία, στις περιοχές της Μαριούπολης και της Οδησσού, στον Καύκασο στην περιοχή της Γεωργίας και στην Τασκένδη την Πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν. Σύμφωνα με το βιβλίο "Ο Πληθυσμός της ΕΣΣΔ", το 1959 στην ΕΣΣΔ κατοικούσαν 309 χιλ. Έλληνες ενώ το 1989 ο αριθμός αυτός ήταν 359 χιλ. Στον αριθμό αυτό δεν περιλαμβάνονταν οι Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες που έφτασαν στην ΕΣΣΔ μετά τον αδελφοκτόνο πόλεμο 1946-49.

Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας του 2002, υπήρξαν 97.827 άνθρωποι που δήλωσαν Έλληνες βάσει της εθνικής ταυτότητάς τους. Από αυτούς μόνο οι 766 δεν γνώριζαν ρωσικά και 612 διέθεταν ελληνική υπηκοότητα, συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε πως σχεδόν το σύνολο όσων δήλωσαν Έλληνες αποτελείται από γεννημένους στη Ρωσία ή άλλες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ο παραπάνω αριθμός αναφέρεται μόνο στους Έλληνες της Ρωσίας. Δε συμπεριλαμβάνει ελληνικούς πληθυσμούς που κατοικούν σε άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως η Γεωργία,η Αρμενία,η Ουκρανία,κλπ.

Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953,ηγέτες της ΕΣΣΔ ήταν:

-Νικίτα Χρουστσόφ            1953-1964 Ρώσος σλαβικής καταγωγής
-Λεονίντ Μπρέζνιεφ           1964-1982 Ουκρανός σλαβικής καταγωγής.
-Γιούρι Αντρόποφ               1982-1984 Ρώσος σλαβικής καταγωγής.
-Κονσταντίν Τσερνιένκο     1984-1985 Μολδαβός σλαβικής καταγωγής.
-Μιχαήλ Γκορμπατσώφ      1985-1991 Ρώσος σλαβικής καταγωγής.

Ο τελευταίος ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στα επτά χρόνια που ηγήθηκε της Ε.Σ.Σ.Δ. προσπάθησε να οικοδομήσει ένα μοντέλο σοσιαλισμού, στο οποίο να συνυπάρχουν και οι νόμοι της αγοράς και του ελεύθερου εμπορίου, ένα κομμουνιστικό καθεστώς με πλουραλιστική βάση λειτουργίας. Οι προσπάθειές του, όμως, οδήγησαν στην αποσύνθεση της χώρας του. Προήγαγε τη συνεργασία και το διάλογο μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, συναντώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο Ρόναλντ Ρήγκαν στην Ουάσιγκτον, με στόχο τον πυρηνικό αφοπλισμό. Στη Μόσχα υπήρξε ιδιαίτερα δριμύς στην κριτική του για το παρελθόν. Αποκατέστησε σχέσεις με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τους αντιφρονούντες. Από τις κρισιμότερες στιγμές κατά τη διάρκεια της ταραχώδους θητείας του στην ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η αντιμετώπιση του πραξικοπήματος της 19ης Αυγούστου 1991. Tη χρονιά εκείνη, και ενώ βρισκόταν στη θερινή προεδρική κατοικία στην Κριμαία, η αντιπολιτευόμενη πτέρυγα του Κ.Κ.Σ.Ε., υπό τον τότε αντιπρόεδρο Γενάντι Γιανάγιεφ, απαίτησε την παραίτησή του. Ο Γκορμπατσωφ αρνήθηκε και επέστρεψε στη Μόσχα. Οι πραξικοπηματίες απέτυχαν, χάρη στην παράλληλη εξέγερση των δημοκρατικών στοιχείων στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Έχασε, όμως, τον έλεγχο του σοβιετικού πολιτικού συστήματος και υποσκελίστηκε από τον πρόεδρο της σοβιετικής δημοκρατίας της Ρωσίας Μπορίς Γιέλτσιν. Τον Οκτώβριο του 1991 στη διάσκεψη της Μαδρίτης για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η θέση του ήταν ήδη αποδυναμωμένη. Οι φυγόκεντρες τάσεις στην πολύκεντρη και πολυεθνική Ε.Σ.Σ.Δ. ενισχύονταν συνεχώς. Το Νοέμβριο του ιδίου έτους, επτά δημοκρατίες (ανάμεσά τους και η Ρωσία) αποφάσισαν την ίδρυση της Ένωσης Ανεξαρτήτων Κρατών, οπότε ο ρόλος του Γκορμπατσωφ περιορίστηκε στο συντονισμό της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Τον Δεκέμβριο εκπρόσωποι της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας, συναντήθηκαν για να ιδρύσουν την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών.


ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΠΟΡΙΣ ΓΕΛΤΣΙΝ 1991-2000
Ο Ρώσος-Σλάβος ΜπόριςΓέλτσιν τον Δεκέμβριο του 1991,εν μία νυκτί, καταλύει επισήμως μετά από 70 χρόνια την πανίσχυρη ΕΣΣΔ και δημιουργεί την Ρωσική Ομοσπονδία.

Η Ρωσική Ομοσπονδία αποτελείται από 83 ομοσπονδιακά υποκείμενα πολλά από τα οποία αποτελούνται από άλλες εθνότητες(πχ Κοζάκοι,Τάταροι,Τσετσένιοι,Οσέτιοι,κλπ).Σύμφωνα με το ρωσικό Σύνταγμα, κάθε ομοσπονδιακό υποκείμενο έχει δική του σημαία και εθνόσημο και είναι ισότιμο με τα άλλα ανεξαρτήτως της νομικής του μορφής, του μεγέθους ή του πληθυσμού του. Η αρχή της ισοτιμίας εξασφαλίζεται με την εκλογή ίδιου αριθμού αντιπροσώπων  στην Άνω Βουλή (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο) της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αντίθετα, στην Κάτω Βουλή (Δούμα) η εκπροσώπηση γίνεται με πληθυσμιακά κριτήρια.

Βάσει της γεωγραφικής τους θέσης, τα ομοσπονδιακά υποκείμενα ομαδοποιούνται σε επτά ευρύτερα Διαμερίσματα που ελέγχονται από τον Πληρεξούσιο του ρώσου προέδρου: Κεντρικό, Νότιο, Βορειοδυτικό, του Βόλγα, Ουραλικό, Σιβηρικό, της Άπω Ανατολής. Τα τέσσερα πρώτα καταλαμβάνουν τα ευρωπαϊκά εδάφη της χώρας και τα υπόλοιπα τρία τα ασιατικά.

Η περίοδος του Μπόρις Γιέλτσιν υπήρξε από τις πλέον σκοτεινές στην ιστορία της Ρωσίας.Από το πολιτικό κενό της ΕΣΣΔ ξεπήδησε μιά πλειάδα νέων αυταρχικών κρατών από τις πρώην 15 σοβιετικές δημοκρατίες.Από το οικονομικό κενό μιας χώρας με τεράστιους πόρους ξεπήδησαν δεκάδες νέοι ολιγάρχες που άρπαξαν αμύθητα πλούτη ,την ώρα που ο ρωσικός λαός βίωνε την πλήρη κοινωνική εξαθλίωση.Οι "φιλελεύθεροι" της Ρωσίας που κυβέρνησαν εκείνα τα σκοτεινά χρόνια αποδείχθηκαν,το λιγότερο, μαθητευόμενοι μάγοι και κυρίως ήταν υπάκουοι σε κελεύσματα που βούλιαξαν την μεγάλη αυτή χώρα.Την ώρα που μερικές εκατοντάδες ολιγάρχες αποκτούσαν αμύθητες περιουσίες και η ρωσική μαφία οργίαζε,η πολιτική και στρατιωτική δύναμη της χώρας εξαφανίσθηκε και η χώρα έφθανε στο ναδίρ !!! Την ώρα που οι πολίτες ελάμβαναν κουπόνια ισχνής αξίας,οι άνθρωποι που κατείχαν θέσεις κλειδιά στην κυβέρνηση βραβεύονταν με τεράστια ποσά.40 δις δολάρια που έδωσε το ΔΝΤ εκλάπησαν από τους ανθρώπους του προέδρου και κατέληξαν σε λογαριασμούς του εξωτερικού.

Οι Αμερικάνοι απλώς γελούσαν με τον μεθυσμένο Γιέλτσιν και δεν έδιναν σημασία για τις όποιες αντιρρήσεις της Μόσχας (πχ για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς ή για τον άγριο βομβαρδισμό της Σερβίας).Πιστεύω ότι πίσω από τον Γιέλτσιν ήταν οι ίδιοι οι αμερικάνοι-νεοταξίτες, οι οποίοι αναιμάκτως κατάφεραν να διαλύσουν τον κύριο αντιπαλό τους ,την Ρωσία και γίνουν η μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη.Η ηγεσία των ΗΠΑ,αγνοώντας τις ίδιες συνθήκες που είχε υπογράψει (μείωση εξοπλισμών στην Ευρώπη,συνθήκη Ντέιτον με την Σερβία,κλπ),επιχείρησε να περιθωριοποιήσει τόσο τη Ρωσία,όσο και τους συμμαχους της του "Συμφώνου της Βαρσοβίας"(αντίστοιχο του ΝΑΤΟ).

Η "Νέα Τάξη Πραγμάτων", οι εβραϊκής καταγωγής τραπεζίτες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους "έτριβαν" τα χέρια τους από ικανοποίηση θεωρώντας ότι η "αρκούδα" δεν θα ήταν δυνατόν πλέον να ξανασηκώσει κεφάλι και πως θα κυριαρχούσαν στον κόσμο.Και όμως η "αρκούδα" ξύπνισε από την νάρκη της και ξανασήκωσε το κεφάλι και μάλιστα πολύ σύντομα, γιατί κάτι δεν υπολόγισαν...κάτι που τους ανέτρεψε και τους ανατρέπει μέχρι αυτή την στιγμή τα σχέδια !!!

Η κλονισμένη υγεία του Γιέλτσιν,τα απίστευτα σκάνδαλα  και η πλήρης πολιτική απαξίωση του από τον απλό κόσμο,οδήγησαν προς το τέλος της θητείας του στη συναλλαγή μεταξύ της ηγετικής ομάδας που τον στήριζε και της ομάδας που προωθούσε έναν άγνωστο στους πολλούς άνθρωπο,έναν πραγματικό ΗΓΕΤΗ τον Βλαντιμίρ Πούτιν !!!


Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ-ΒΑΡΑΓΓΩΝ ΡΩΣ
Ο Βλαδήμηρος Πούτιν γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1952 στην Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένιγκραντ επί ΕΣΣΔ).

Που βρίσκεται η Αγία Πετρούπολη ? Στην ΒΔ Ρωσία,στις ακτές της Βαλτικής,κοντά στα σύνορα με την Φιλανδία και στα τρία Βαλτικά κράτη και ήταν η πρωτεύουσα των Τσάρων από τον Μεγάλο Πέτρο και μετά.

Ποιοί ζούσαν από τα πανάρχαια χρόνια στην περιοχή αυτή ? Όπως ανέφερα στη αρχή του άρθρου, οι Υπερβόρειοι Βάραγγοι Ρώς !!!

Άρα λοιπόν με τον Πούτιν έχουμε την επιστροφή των Βάραγγων-Ρως στα ηνία της Ρωσίας.Και ξανθός είναι και γαλανομάτης !!! Αλλά δεν είναι ο μόνος...υπάρχει κι'άλλος,όπως θα δείτε αμέσως μετά !!!

Ο Πούτιν τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αγ.Πετρούπολης(Λένιγκραντ) το 1975 και λίγο καιρό αργότερα απέκτησε διδακτορικό στα Οικονομικά. Το 1990 έγινε βοηθός Κοσμήτορα, ενώ το διάστημα 1985-1990 εργάστηκε στην Ανατολική Γερμανία ως μυστικός πράκτορας της Επιτροπής της Κρατικής Ασφάλειας γνωστής ως KGB. Το 1991 γύρισε στη γενέτειρά του, την Αγία Πετρούπολη, όπου δούλεψε με τον γνωστό δημοκρατικό παράγοντα της "Νέας Ρωσίας", Ανατόλι Σομπτσάκ, δήμαρχο της πόλης, ως σύμβουλός του.   Τον Ιούνιο του 1991 έγινε Πρόεδρος Διεθνών Σχέσεων του Δήμου Αγίας Πετρούπολης και το 1994 πρώτος Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Το Μάρτιο του 1997 προήχθη σε αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού Γραφείου του Προέδρου, ενώ το 1998 ορίστηκε Διοικητής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ρωσίας, διαδόχου της KGB. Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1999, ορίστηκε Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Μπορίς Γιέλτσιν και τον Ιανουάριο του 2000, μετά από το ξαφνικό διάγγελμα παραίτησης του Γιέλτσιν, ορίστηκε προσωρινός Πρόεδρος. Το 2000 έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία της Ρωσικής Δημοκρατίας και εξελέγη Πρόεδρος. Επίσης, στις 14 Μαρτίου 2004 επανεξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία.

Λόγω του Ρωσικού συντάγματος δεν μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος για τρίτη συνεχόμενη θητεία και έτσι υπέδειξε σαν υποψήφιο τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και φίλο του, Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς Μεντβέντεφ,ο οποίος και εξελέγει πρόεδρος ,ενώ ο Πούτιν δεν δίστασε να υποβαθμιστεί στα καθήκοντα του Πρωθυπουργού.Ο Μεντβέντεφ κατάγεται και αυτός από την Αγία Πετρούπολη ,Βάραγγος Ρως και αυτός !!!

Στις προεδρικές εκλογές του 2012 αντιστράφησαν οι ρόλοι τους και ο Πούτιν επανεξελέγει πρόεδρος με ποσοστο 64%,παρά τις προσπάθειες των αμερικανών,των πατρώνων τους νεοταξικών και ορισμένων Ρώσων συνεργατών τους οι οποίοι υποκινούσαν και υποκεινούν διαδηλώσεις ολιγάριθμων ατόμων κατά του Πούτιν,τις οποίες τα δυτικά ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν πολυπληθείς γιατί έτσι βέβαια τους συμφέρει !!! Βλέπετε το δίδυμο Πούτιν-Μεντβέντεφ τους ...χαλάει την δουλειά,τους ξεπετάχθηκε από εκεί που δεν το περίμεναν !!!!!

Στη διάρκεια της πρώτης οκταετούς προεδρικής θητείας του, η ρωσική οικονομία επανέκαμψε,έχοντας πλέον τεράστια αποθεματικά, με αιχμή την ενεργειακή πολιτική και το μεγάλο πλούτο σε φυσικά κοιτάσματα, πετρελαίου και φυσικού αερίου,κλπ.Ασφαλώς το επίτευγμα οφείλεται και στον πατριωτισμό του ρωσικού λαού, η ιστορία όμως δικαίως θα στεφανώσει τον Πούτιν. Κανένας λαός δεν έγραψε ιστορία χωρίς ηγέτη. Ο Πούτιν, όταν αισθάνθηκε να σταθεροποιείται στην εξουσία εξαπέλυσε αποφασιστική, άγρια, αντεπίθεση κατά των ολιγαρχών, που δεν ήσαν διατιθεμένοι να θέσουν τον πλούτο που άρπαξαν, υπό την αυστηρή επιτήρηση της Πολιτείας και τούς εξόντωσε !!!

Ο Πούτιν κατάφερε να ανορθώσει την οικονομία της χώρας με τη βοήθεια των απλήστων για κέρδη δυτικών, οι οποίοι εκτίναξαν στα ύψη την τιμή των καυσίμων παραβλέποντας ότι η Ρωσία είναι σημαντικός εξαγωγέας και κύριος τροφοδότης της Δυτικής Ευρώπης. Έτσι όταν άρχισαν να εξυφαίνουν τα άθλια παιχνίδια απομόνωσης της Ρωσίας με τον προσεταιρισμό στη ζώνη επιρροής τους χωρών που συνορεύουν με την "αρκούδα",προσέκρουσαν στην αποφασιστικότητα του Πούτιν, η οποία ξάφνιασε τους πάντες. Κατά τον "πειραματικό" πόλεμο, που εξανάγκασαν οι ΗΠΑ να εξαπολύσει ο άφρων υπηρέτης τους πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι, έλαβαν την πρώτη απάντηση.

Η Ρωσία είναι πλέον μέλος της ομάδας των οχτώ πλουσιοτέρων κρατών του κόσμου (G8), λόγω της μεγάλης αύξησης του Α.Ε.Π. της, που πλησίασε το αντίστοιχο της Ε.Σ.Σ.Δ. της δεκαετίας του 1980.Ιδιαίτερη μέριμνα έδωσε στην αναδιάρθωση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας,οι οποίες χάρις σ'αυτον απέκτησαν και πάλι την παλαιά τους αίγλη και η Ρωσία έγινε και πάλι υπερδύναμη του πλανήτη και του ...διαστήματος με το οποίο πάντα είχε...ιδιαίτερες σχέσεις (άρθρο μου "ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ"παρ.Ρωσικές βάσεις στη Σελήνη http://perseasorion.blogspot.gr/2011/10/blog-post_1980.html ).

Το Δεκέμβριο του 2007 ο Πούτιν ανακηρύχθηκε "Πρόσωπο της Χρονιάς" από το περιοδικό ΤIME.Όπως έγραψε το περιοδικό "Είναι ο τσάρος της Νέας Ρωσίας, αυτός ο χαλύβδινος και αποφασισμένος ηγέτης ο οποίος κατέστησε το έθνος του κεντρικό μοχλό του 21ου αιώνα, καθώς το τελευταίο έτος του στην προεδρία ήταν και το πιο επιτυχημένο ". Η άποψη ότι η Ρωσία έχασε, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου τη θέση της στο μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι ήταν πάντα αφελής, αναφέρει μεταξύ άλλων, το περιοδικό, βεβαιώνοντας ότι η χώρα έχει κεντρικό ρόλο στον κόσμο μας.

Στα σχεδόν 13 χρόνια παραμονής του στην εξουσία και παρουσίας του στη διεθνή σκηνή, ο δυο φορές πρωθυπουργός και δυο φορές πρόεδρος της Ρωσίας(και τώρα τρίτη), Βλαντίμιρ Πούτιν, δεν έγινε απλά σήμα κατατεθέν της χώρας του, αλλά και η προσωποποίηση ενός συγκεκριμένου τύπου πολιτικής. Ουσιαστικά, αποτελεί ένα σύμβολο της ιστορικής μεταβατικής περιόδου που περνάει τόσο η Ρωσία, όσο και ολόκληρος ο κόσμος.

Στη διάρκεια της περιόδου αυτής τα πολιτικά συστήματα γνώρισαν μεταβολές, παραδοσιακές ιδεολογίες άρχισαν να κλυδωνίζονται, τα σύνορα κάποιων χωρών έγιναν διάτρητα ή έπεσαν, ενώ στον κόσμο παράλληλα άρχισαν να εμφανίζονται νέες διαχωριστικές γραμμές. Υπό τις συνθήκες της αυξανόμενης ηθικής παρακμής, της ασάφειας των ιδεολογιών και των πολιτικών εννοιών, καθώς και της γενικής αβεβαιότητας για το αύριο, προέκυψε η ανάγκη ισχυρών ηγετών, οι οποίοι θα είναι ικανοί να χαράξουν με αποφασιστικότητα τη δική τους πολιτική γραμμή παρακάμπτοντας τους καθιερωμένους τύπους και τις γενικότητες που συχνά περιπλέκουν την πορεία προς τον αντικειμενικό σκοπό.Ο Πούτιν εκλαμβάνεται διεθνώς ως παράγοντας με μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή από ότι η χώρα της οποίας ηγείται.

Οι δυτικοί θεωρούν τον Πούτιν ύπουλο και επιδέξιο, και άρα, διπλά επικίνδυνο παίκτη, που ξέρει πως να πετυχαίνει τους στόχους του. Η δαιμονοποίηση του Πούτιν στα δυτικά ΜΜΕ και στην κοινή γνώμη, είναι η αντίστροφη πλευρά της ιδιότυπης γοητείας που ασκεί η προσωπικότητά του. Η αιτία της βρίσκεται στο ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν κάνει αυτό, το οποίο λόγω των προαναφερόμενων θεσμικών περιορισμών, οι Δυτικοί ηγέτες δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν.Επίσης, είναι έντονη και συνειδητή η απουσία από αυτόν κάποιας συγκεκριμένης ιδεολογίας. Γεγονός που του επιτρέπει αφενός να αλλάζει ριζικά την πολιτική του όταν αυτό είναι αναγκαίο, και αφετέρου να χρησιμοποιεί οποιαδήποτε ρητορική για την επίτευξη των στόχων του. Είναι φανερό ότι δεν ακολουθεί την πολιτική ορθότητα και χάρη στο γεγονός αυτό, είναι σε θέση να διατυπώνει με ευθύτητα και σαφήνεια τις προτεραιότητές του.(Δείτε το παρακάτω βίντεο από ομιλία του στο Μόναχο σε συνέδριο που συμμετείχαν αρχηγοί κρατών και ο Πούτιν μίλησε ξεκάθαρα ενάντια στην Νέα Τάξη Πραγμάτων και "σ'αυτούς" που θέλουν να γίνουν κυρίαρχοι του πλανήτη.
http://www.youtube.com/watch?v=c6-X5abjfGc&feature=related )

Σήμερα, όλοι αγωνίζονται για την ευημερία των κρατών τους, η οποία εξαρτάται από το βαθμό της οικονομικής αλληλοσύνδεσης στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτό είναι που προσπαθεί,από τότε που ανέλαβε τα ηνία, να πετύχει για την Ρωσία ο Πούτιν. Ο Ρώσος Πρόεδρος πιστεύει ότι η "Μεγάλη Ευρώπη" πρέπει να στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και το συνδυασμό των οικονομικών συμφερόντων (κυρίως στον τομέα της ενέργειας), στη δημιουργία κοινών κανόνων και αξιών που να βελτιώνουν και όχι να χειροτερεύουν τις μεταξύ τους σχέσεις.

Η επιστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο το 2012, αποτελεί το tipping point (κομβικό σημείο) για τη σύγχρονη ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζουμε.
Απέναντι σε μια ασθενική Αμερική, και με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην μπορεί να εμπνεύσει ούτε καν… τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ο ρόλος της Ρωσίας στη διαμόρφωση του κόσμου μετά την κρίση, καθίσταται εκ των πραγμάτων κεντρικός και πρωταγωνιστικός.

Όσοι μάλιστα διάβασαν το προεκλογικό μανιφέστο του Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως δημοσιεύτηκε στη ρωσική εφημερίδα «Ιζβέστια», μάλλον δεν έχουν πολλές αμφιβολίες για το πόσο… ενδιαφέρουσα θα ξαναγίνει η διεθνής σκηνή, μετά την επανεκλογή του στην Προεδρία της Ρωσίας.Το περιέγραψε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο: Θέλει να ηγηθεί της εξόδου από την κρίση, και όχι να αφεθεί… όπου τον βγάλει το κύμα. Κάτι που φάνηκε και από την πρόσφατη ηχηρή παρέμβαση της Ρωσίας στο διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή στο… εξοχικό της Ουάσινγκτον.

Το πάρτι, που ξεκίνησε το 2008, με την κατάρρευση της Lehman Brothers, βαίνει προς το τέλος του.

Η σημερινή Ρωσία έχοντας αναδιοργανώσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της και εξοπλίσει με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, Τακτικά και Στρατηγικά,παίζει ήδη σημαντικότατο ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και χαλάει τα σχέδια της πλήρους επικρατήσεως στον πλανήτη της Σιωνιστικής" Νέας τάξεως Πραγμάτων"(ΝΤΠ) που ηγείται μέσω των ΗΠΑ,με σκοπό την εξάλειψη των εθνών-κρατών και υποδούλωση του παγκόσμιου πληθυσμού,αφού πρώτα τον μειώσει κατά κάποια δις,μέσω πολέμων,θανατηφόρων ασθενειών,πείνας,αεροψεκασμών και εξαθλίωσης !!!

Βλέπουμε ήδη σήμερα τα βέτο της Ρωσίας στα σχέδια επεμβάσεως της ΝΤΠ σε Συρία και Ιράν και δεν διστάζει να στείλει οπλικά συστήματα και στρατιωτικές δυνάμεις στις χώρες αυτές και να καταρίψει ακόμα και αεροπλάνα τους άνωθεν της Συρίας !!!(22/6/12).

Επίσης η Ρωσία σήμερα επικρατεί σχεδόν πλήρως στον τομέα του διαστήματος και ήδη μόνον δικά της διαστημόπλοια ανεβοκατεβαίνουν στον Διεθνή διαστημικό Σταθμό (γιατι άραγε ?)μεταφέροντες και το Αμερικάνικο προσωπικό του και τα εφόδια του !!!

Πολλά μπορούσα να αναφέρω ακόμη,αλλά νομίζω ότι αρκούν αυτα !!!


ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ

Στο διαδίκτυο και ειδικότερα στο youtube κυκλοφορεί ένα βίντεο σχετικό με τους Πούτιν και Μεντβέντεφ,που λέγεται "Προφητεία Ρασπούτιν"και αναφέρεται στα λόγια ενός από τα πλέον αμβισβητούμενα και μυστηριώδη πρόσωπα τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αυλή του τελευταίου Ρώσου Τσάρου Νικολάου Β'και της οικογένειας του,τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν ο οποίος παρουσιαζόταν ως μοναχός-θεραπευτής με υπερφυσικές ιδιότητες.

Όπως προανέφερα ολόκληρη η Τσαρική οικογένεια εκτελέστηκε το 1918 από τους μπολσεβίκους.Η Τσαρική οικογένεια αποκατεστάθει επί προεδρίας Γέλτσιν και τα οστά της μετεφέρθησαν το 1998 και ενταφιάσθησαν με επιβλητική τελετή στον ναό Πέτρου και Παύλου της Αγ.Πετρούπολης,όπου και οι τάφοι όλων των Τσάρων.

Παρακολουθείστε το βίντεο και τα σχόλια δικά σας !!! Αυτό που ξέρω εγω και πάντα το λέω "Τίποτα δεν είναι τυχαίο ".
http://www.youtube.com/watch?v=deSr0puwe0s


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Παραδοσιακά είναι αναμφίβολο ότι Ρωσία και Ελλάδα απολαύουν ιδιαίτερα καλές διπλωματικές σχέσεις. Άλλωστε  όπως είδαμε οι δύο χώρες συνδέονται με ισχυρούς δεσμούς φιλίας, που βασίζονται μεταξύ άλλων στις ίδιες θρησκευτικές, πνευματικές και πολιτιστικές αξίες, καθώς και σε κοινές πανάρχαιες ιστορικές εμπειρίες.

Η προσέγγιση, με την εύρωστη πλέον οικονομικά Ρωσία, που άρχισε το 2004 από την τότε Ελληνική κυβέρνηση,η οποία βασίστηκε σε ενεργειακούς και εξοπλιστικούς άξονες ήταν ένα πρώτο ευοίωνο άνοιγμα προς τη ρωσική πλευρά.Το άνοιγμα αυτό δεν το είδε με καλό μάτι η αμερικανική πλευρά και προσπάθησε με κάθε μέσο να το σαμποτάρει.Τελικά το πέτυχε με τον επόμενη κυβέρνηση, όχι μόνο εξαιτίας της ματαίωσης της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης με την συνένεση και της αμερικανόφιλης νεοεκλεγείσας  Βουλγαρικής κυβέρνησης και του αγωγού South Sream (Ρωσία-Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία-Ευρώπη), αλλά και γιατί η ίδια Ελληνική κυβέρνηση έκανε λόγο για πράσινη ανάπτυξη τη στιγμή που η Ρωσία αποτελεί τη μεγαλύτερη παραγωγό χώρα  φυσικού αερίου και πετρελαίου.Σημαντικό ρόλο στην επιδείνωση των διμερών σχέσεων έπαιξε και το πρόσφατο γεγονός του Βατοπεδίου, καθώς ο ηγούμενος Εφραίμ είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.

Παρόλα αυτά η Ρωσία συνέχισε τις προσπάθειες συνεργασίας,ζητόντας την δυνατότητα επισκευών των πολεμικών ναυτικών της μονάδων σε Ελληνικά ναυπηγεία ,έναντι αδράς αμοιβής,καθώς και την ενοικίαση δύο θαλασσίων οικοπέδων νοτίως της Κρήτης για την άμεση και χωρίς τεστ εξόρυξη πετρελαίου,προκαταβάλοντας μάλιστα,απ'οτι εχω πληροφορηθεί το ποσόν των 110 δις ΕΥΡΩ.Και πάλι απερρίφθει και αυτό το  αίτημα από την Ελληνική (?) κυβέρνηση.

Η Ρωσία,εκτός του είναι ομόδοξη θρησκευτικά προς Την Ελλάδα,εκτός των σχέσεων που μας συνδέουν εδώ και χιλάδες χρόνια,έχει και ζωτικότατα συμφέροντα σαν υπερδύναμη,στην Βαλκανική, στην Ανατ.Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, από την εποχή των Τσάρων και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αφήσει την περιοχή στην πλήρη δικαιοδοσία της Αμερικής,του ΝΑΤΟ και των όπισθεν αυτών επικυρίαρχων της "Νέας Τάξεως"σκοπός της οποίας είναι η πλήρης υποδούλωση του πλανήτη.

Ο Πούτιν μιλώντας πρόσφατα στο οικονομικό Φόρουμ «Ρωσία 2012»,ανέφερε:"Η Ελλάδα στερήθηκε τεχνητά της δυνατότητας να εξυγιάνει την οικονομία της,της στέρησαν τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, άρα της στέρησαν τη δυνατότητα αύξησης της ρευστότητας, εφόσον δεν διέθετε δικό της νομισματικό κέντρο", επισημαίνοντας ότι κατ' αυτόν τον τρόπο απέμεινε μόνο ένας διαθέσιμος τρόπος...

Σύμφωνα δηλαδή με τον Ρώσο ηγέτη, οι αιματηρές θυσίες της ελληνικής κοινωνίας, στο πλαίσιο των επαχθών μέτρων του Μνημονίου, αποδεικνύονται χωρίς ουσία, περιεχόμενο και αντίκρισμα. Το δημοσιονομικό ισοδύναμό τους δε, από την πλευρά των δανειστών, είναι εξαιρετικά μικρό, σε σχέση με τη θυσία μιας ολόκληρης χώρας.

Η ρητορική Πούτιν προφανώς ενοχλεί εκείνους που εξακολουθούν να βλέπουν πίσω από το Μνημόνιο… μεταρρυθμίσεις, και την ευκαιρία να αλλάξει η Ελλάδα. Διαμορφώνει ωστόσο καινούρια δεδομένα, και ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας για να κλείσει η χώρα τους λογαριασμούς της με το χθες που μας έφτασε στο χείλος του γκρεμού.

Η σημερινή οικονομική, πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα επιβάλει την αξιοποίηση όλων των πιθανών μέσων και τρόπων για την επανάκτηση της γεωπολιτικής μας επιρροής και στρατηγικού βάρους. Η αναθέρμανση των σχέσεων με τη Ρωσία είναι μια κίνηση επιτακτικής σημασίας, καθώς η ίδια η Ρωσία το ζητάει και η οποία αποτελεί πλέον έναν από τους ισχυρούς δρώντες του παγκόσμιου σκηνικού. Κομβικά σημεία για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Ρωσίας θεωρούνται οι τομείς της ενέργειας, του τουρισμού και της επιχειρηματικότητας. Επίσης, απαιτείται μια σταθερή εξωτερική πολιτική της Αθήνας, ανεξάρτητα από τις αλλαγές των πολιτικών κυβερνήσεων. Και βεβαίως προσήλωση στα συμφέροντα της ελληνικής πλευράς.

Για να προχωρήσω ακόμη περισσότερο,είμαι υπέρ της συνάψεως και στρατιωτικής συμμαχίας με την Ρωσία,καθόσον οι μέχρι τώρα δήθεν φίλοι μας και σύμμαχοι,κάθε άλλο παρά τέτοιοι αποδείχθησαν ότι είναι.

Πιστεύω ακράδαντα ότι το κλειδί της λύσης των περισσοτέρων προβλημάτων μας,οικονομικών και γεωστρατηγικών,είναι η σημερινή Ρωσία.Τώρα θα μου πείτε κάποιοι και πολύ σωστά,γιατί να βάλουμε παλι άλλους πάνω από το κεφάλι μας και να μην βαδίσουμε μόνοι μας ,όπως οι αρχαίοι πρόγονοι μας, πχ όπως την εποχή των Φιλίππου και Μ.Αλεξάνδρου που μπορέσαμε μόνοι μας να κατακτήσουμε το μεγαλύτερο μέρος της Ασίας.Μην ξεχνάτε όμως ότι τότε οι κατακτήσεις γινόντουσαν με την γενναιότητα κατά τον συστάνδην αγώνα.Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά και ο αντίπαλος μπορεί πατώντας ένα "κουμπάκι" να σε εξαφανίσει από προσώπου γης !! Εμείς κουμπάκια δεν διαθέτουμε,άρα πρέπει να έχουμε έναν ισχυρό σύμμαχο που να διαθέτει τέτοια "κουμπάκια" και έτσι να τον φοβούνται.Βέβαια κανείς δεν σε προστατεύει,άνευ ανταλαγμάτων.

Για να πετύχει τους στόχους της η ελληνική διπλωματία απαιτείται όπως αποκαταστήσει την αξιοπιστία της. Κι αυτό σήμερα, στις συνθήκες που βιώνει η Ελλάδα με όλη αυτή την γελοία δημόσια συζήτηση περί απώλειας μέρους της κυριαρχίας της, είναι προφανές ότι πολλοί θα τείνουν να μας αντιμετωπίζουν ως προτεκτοράτο των όποιων δανειστών μας. Σε τελική ανάλυση, από το σημερινό τέλμα, πιο ουσιώδης θα ήταν η συζήτηση να προτείνουμε στους Ρώσους να… αναλάβουν την εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου, αφού δεν μπορούμε μόνοι μας  λόγω χρημάτων και μέσων, για ορισμένο χρονικό διάστημα με συμφέροντες οικονομικούς όρους,πράγμα που μας το έχουν ζητήσει.Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση όμως παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας !!!

Ο πλούτος που διαθέτει το υπέδαφος μας είναι μοναδικός στην Ευρώπη ,όπως και η Γεωστρατηγική μας θέση (περισσότερα επ'αυτού του θέματος εδω:http://perseasorion.blogspot.gr/2012/06/blog-post_10.html)

Στρατηγικό-ζωτικό  σημείο για την Ρωσία είναι τα στενά του Βοσπόρου και του Ελλησπόντου (Δαρδανελίων) από τα οποία διέρχονται από της πετρελαιοφόρες περιοχές της Μαύρης θάλασσας (Εύξεινος Πόντος)τα πετραιολοφόρα της ,καθώς και τα πολεμικά της πλοία του στόλου της Μαύρης Θάλασσας προς το Αιγαίο και Μεσόγειο.Υπόψη η Τουρκία δημιουργεί συνεχώς δυσκολίες διελεύσεως,ιδίως των πετρελαιοφόρων,από τα στενά του Βοσπόρου,επιτρέποντας την διέλευση ενός μόνον ανα 30-40 ημέρες (πληροφορία επιβεβαιωθήσα από φίλο μου πλοίαρχο πετρελαιοφόρου),με την δικαιολογία περιβαλοντικών προβλημάτων.Βέβαια όπως καταλαβαίνετε..άλλοι βρίσκονται πίσω απ'αυτό !!!

Η στρατηγική θέση της χώρας μας αποτελεί το κλειδί του ελέγχου των εισερχομένων και εξερχομένων πλοίων από τα στενά του Ελλησπόντου,γεγονός που ευνοεί την Ρωσία
να έχει φιλικούς και λοιπούς δεσμούς με την Ελλάδα !!

Θα αναφέρω και κάτι άλλο που σίγουρα οι πολλοί δεν το γνωρίζουν:Στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας υπάρχει ανηρτημένη μία πινακίδα που αναφέρει τους κατά προτεραιότητα εχθρούς της Τουρκίας.Πρώτος στην λίστα είναι "οι Ρώσοι" και ακολουθούμε εμείς !!!! Δεν χρειάζονται νομίζω σχόλια.

Για να προλάβω κάποιους που σίγουρα θα μου πούν "μα η Ρωσία έχει συνάψει οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες με την Τουρκία".Σε καιρό ειρήνης τέτοιες συμφωνίες συνάπτονται με όλα τα κράτη.Χαζοί ειναι οι Ρώσοι να μην πουλούν προιόντα τους και να εισπράτουν ?Πάντως συμφωνίες για πώληση πολεμικού υλικού στους Τούρκους δεν έχουν συναφθεί,παρότι για τυπικούς λόγους συμμετέχουν σε τέτοιους διαγωνισμούς και ρωσικές εταιρείες.Άλλωστε ούτε οι Τούρκοι το επιθυμούν αυτό γιατί ξέρουν ότι σε περίπτωση πολέμου δεν θα λειτουργήσουν... εύκολα τα ρωσικά συστήματα ΄ούτε και θα υπάρχουν ανταλλακτικά !!! Ο νοών νοείτο !!!


ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αρκετά σας κούρασα,ας μην μακρυγορίσω άλλο,πιστεύω όμως ότι αναφέρθηκα σε στοιχεία-γεγονότα ,που πάρα πολλοί δεν τα γνωρίζουν.Σε πολλούς μπορεί ορισμένα να φάνηκαν και.. περίεργα !!! Έχουν δίκιο,αλλά ας μην ξεχνάμε όμως ότι μέχρι τώρα η μάθηση μας ήταν και συνεχίζει να είναι κατευθυνόμενη και η ιστορία παραποιημένη σύμφωνα με τα συμφέροντα διαφόρων σεχτών,στοών,κλπ !!!!

Απ'όσα αναφέρθησαν,βλέπουμε ότι οι δρόμοι των δύο λαών,Υπερβόρειων- Βάραγγων-Ρως-Ρώσων και των Ελλάνιων-Ελλήνων ελίσσονται παράλληλα από τα βάθη της προϊστορίας-μυθολογίας,άλλοτε εφαπτόμενοι και άλλοτε αποκλίνοντες αρκετά (ΕΣΣΔ).Και όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Πάνου Πενταρίτσα (περιοδικό Τρίτο Μάτι): "Πάντα όμως παράλληλα και αναλόγως τη μοίρα που κλειδώνει εκεί ψηλά,η μυστική σχέση Αιγαίου και στέπας αναδεικνύεται και καθορίζει την πολιτιστική ανάσταση του πλανήτη.Ο ένας η ψυχή και ο άλλος το σώμα.Ο ένας η γνώση και ο άλλος η δύναμη.Ο ένας το θερμό και ο άλλος το ψυχρό ".

Είθε να συνεχισθεί και ευωδοθεί την σημερινή δύσκολη εποχή,η σχέση των δύο αυτών πανάρχαιων λαών για το καλό όλου του πλανήτη !!!!! 

25/6/2012  

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ

ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΠΖ εα

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-Περιοδικό "ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ" τεύχος 199,άρθρο του Πάνου Πενταρίτσα.

-Βιβλίο "ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ" Στρατηγού-συγγραφέως Γεράσιμου Καλογεράκη,εκδόσεις ΔΙΟΝ 2005

-Βιβλίο " Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ" του καθηγητή  διδάκτωρος Σύγχρονης Ιστορίας Βλαση Αγτζίδη.

-Βιβλίο "ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΡΣ" του Χριστόφορου Τσέρτικ,Λάρισα 1985

-Περιοδικό ΤΙΜΕ Δεκεμβρίου 2007.

-HΡΟΔΟΤΟΣ,Βιβλίο Δ' "Μελπομένη"

-ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ "Ιστορική Βιβλιοθήκη "

-ΠΛΑΤΩΝ "Τίμαιος,Κριτίας "

-ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ "Άπαντα ν7 "

-ΠΙΝΔΑΡΟΣ  "Ίσθμια"(ωδή6)

-ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ "Φιλοψευδής ή Απιστιών "

-Ελληνική ιστοσελίδα της διαδικτυακής εγκυκλοπέδιας "el.wikipedia.org "

-http://www.troktikaras.com/2010/08/blog-post_8874.html

-http://rbth.gr/articles/2012/05/17/giati_o_poytin_einai_isxyro_igeti_15118.html

-http://pmeletios.com/ar_meletios/

-http://www.emprosdrama.blogspot.gr/2012/01/blog-post_3179.html

-Προσωπικές πληροφορίες.


Πηγή:
perseasorion.blogspot.gr ,  ellaniapili

- See more at: http://www.diadrastika.com/2015/11/kardamitsi-panarxaia-sxesi-greece-russia.html#sthash.YjnAsfDc.dpuf