Ρίγανη: η ισχυρότερη πανάκεια της φύσης!

Origanum heracleoticum

Greek Oregano
Origanum vulgaris hirtum
αρχικά της δίνεται η βοτανική ονομασία Origanum heracleoticum

“ορίγανος Ηρακλεωτική ,οι δε...
κονίλην καλούσι” μας λέει ο Διοσκουρίδης

αργότερα ονομάζεται Origanum vulgare hirtum και είναι η αληθινή Ελληνική ρίγανη-Origanum vulgaris hirtum is the true Greek Oregano

με γεύση τόσο έντονη που μουδιάζει το τέλος της γλώσσας όταν είναι φρέσκια και

τα άνθη της ελληνικής ρίγανης είναι λευκά
………………………………………….

στο σύγχρονο κόσμο μας θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε

να ξαναθυμηθούμε

να ξαναγνωρίσουμε κάποια πράγματα

να ξαναθυμηθούμε αρχαίες θεραπείες οι οποίες στις μέρες μας επιβεβαιώνονται

να επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις μας για πολλά βότανα και τροφές

να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο ζωής μας σε σχέση με την διατροφή μας και τις παθήσεις

να αναρωτηθούμε γιατί ο μεγάλος γιατρός ο Ιπποκράτης και οι γιατροί που ακολούθησαν τις διδαχές του θεωρούσαν ότι

“το καλύτερο φάρμακο είναι κανένα φάρμακο” και

γιατί χρησιμοποιούσαν κυρίως φυτικά φάρμακα

γιατί οι γιατροί στις περιγραφές του Ομήρου για την αντιμετώπιση των διάφορων παθήσεων χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακα ότι τους προσέφερε η φύση

να αναρωτηθούμε γιατί ο Ασκληπιός υποδείκνυε τα βότανα σε ένα πλήθος παθήσεων

να αναρωτηθούμε πως είναι δυνατόν να γνώριζαν όλα αυτά τα λαμπρά πνεύματα

τα μυστικά της πιο λαμπρής ομορφιάς και υγείας προτείνοντας για

κάθε πάθηση και πρόβλημα την άριστη δυνατή λύση

πως γνώριζαν τα μυστικά της υγείας και της ομορφιάς που βρίσκονται καλά κρυμμένο μέσα στα βότανα;
θάμνος κοντός και φρυγανώδης με κορμό ξυλώδη χωρίς ελαστικότητα

τα κλαδιά του λεπτά σχηματίζουν ανθοφόρα κεφάλια στις άκρες

τα φύλλα έχουν σχήμα αυγοειδές
είναι χνουδωτά και σταχτόχρωμα
αν τα τρίψουμε αναδύουν ευχάριστη αρωματική οσμή
τα άνθη λευκά αλλά και
ρόδινα προς μενεξεδί με εξαίσιο άρωμα

Ορίγανον το κοινόν

Origanum vulgare

ρίγανη

και το βασίλειο αυτής η Μεσόγειος και
η Ελλάδα

περίπου το 75% των ειδών της βρίσκονται στην ανατολική περιοχή της μεσογείου

και ελάχιστα στη δυτική

το όνομα της προέρχεται από τις λέξεις «όρος» και «γάνος»

γάνος – η λαμπρότητα

το φυτό που λαμπρύνει το βουνό

αυτό το πολυετές αρωματικό χόρτο το

ευρύτατα διαδεδομένο σε όλους τους ξερότοπους της Ελλάδας

αυτοφυές

στα πιο άνυδρα και ανεμοδαρμένα βουνά και νησιά της χώρας μας

από την Κρήτη

στη Μακεδονία

στην Πελοπόννησο εκεί ψηλά στον Ταύγετο και στον Πάρνωνα

στα περισσότερα νησιά μας

το μόνο που δεν αρέσει στο σκληραγογημένο αυτό φυτό είναι οι

αμμουδερές παραλίες και οι βάλτοι ποτέ μα

ποτέ δεν θα τη βρούμε σε αυτές τις περιοχές

θα τη συναντήσουμε όμως σε μέρη άγονα και άνυδρα και

ενώ αγαπάει υπερβολικά τον ήλιο θα τη βρούμε να αντέχει και σε θερμοκρασίες χαμηλές ακόμα και σε μείον 25 βαθμούς

άγρια Ελληνική ρίγανη γνωστή εδώ και χιλιάδες-χιλιάδες χρόνια
η καλύτερη στον κόσμο

στην Αρχαία Ελλάδα τη συναντάμε να είναι σύμβολο χαράς και ευτυχίας καθώς τα γαμήλια στεφάνια συνήθιζαν να περιέχουν και κλαδιά ρίγανης αλλά και

σαν καρύκευμα στην μαγειρική και

σαν ένα από τα βασικότερα και ισχυρότερα ιάματα
σήμερα κατόπιν πάρα-πάρα πολλών ερευνών από διάφορα πανεπιστήμια έχει
αποδειχθεί
ότι:

ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια…

πνευμονία…

βρογχικά…

γρίπη…

κρυώματα…

βήχας…

τροφικές δηλητηριάσεις και

πολλά άλλα

όλα δειλιάζουν μπροστά στην ρίγανη των βουνών μας

στη ρίγανη της Ελληνικής γης

έχει αποδειχθεί σε εργαστηριακές δοκιμές ότι τα “μικρόβια” που προκαλούν κοινές ασθένειες δε αντέχουν στο πέρασμά της

ακόμα και ανθεκτικά στα αντιβιοτικά στελέχη μεταλλαγμένων βακτηρίων δεν έχουν καμία άμυνα απέναντι στη ρίγανη

οι ιδιότητες της πολλές:

αντιφλεγμονώδεις
αντιοξειδωτικές

θεραπευτικές

επουλωτικές

τονωτικές

χωνευτικές

εφιδρωτικές

αντιβηχικές

αντιδιαρροϊκές

αντισηπτικές

αντιφυσητικές

εμμηναγωγές

αντιαιμορραγικές

διουρητικές

αναλγητικές

αντι-καρκινογόνες

αντιμυκητιασικές ( 2 )

αντιβακτηριακές

αντιρευματικές

αντιπαρασιτικές

αποχρεμπτικές

ισχυρές αντιϊικές

αντι-αθηροσκληρωτικές

διευκολύνει την πέψη και ανοίγει την όρεξη

διεγερτική της μήτρας για αυτό δεν χορηγείτε ποτέ σε εγκύους

και τι είναι αυτό που τις δίνει όλες αυτές τις θαυμαστές ιδιότητες;

τι είναι αυτό που κάνει τη ρίγανη να είναι ένα τόσο σημαντικό βότανο;

ποια είναι τα συστατικά με τόσο μεγάλη βιολογική δράση;
το αιθέριο έλαιό της
το αιθέριο έλαιό της με το πλήθος των σπουδαίων ουσιών που περιέχει

η ξερή ρίγανη περιέχει 3 έως 5% αιθέριο έλαιο σε

μερικές δε περιοχές μπορεί να φτάσει και να περάσει το 7% και

αυτό συμβαίνει μόνο σε περιοχές της Ελλάδας

οι εξαιρετικά μεγάλες αυτές τιμές βρέθηκαν

στην Κρήτη

στην Αμοργό

στο Γύθειο και

στη χερσόνησο του Αθου

τέτοιες υψηλές τιμές δεν έχουν βρεθεί σε κανένα άλλο είδος ρίγανης

το αιθέριο έλαιο λοιπόν της ρίγανης περιέχει δύο κύριες ουσίες στις οποίες αποδίδονται οι βιολογικές ισχυρές της δράσεις και αυτές είναι

η καρβακρόλη 5-isopropyl-o-cresol, 5-isopropyl-2-methylphenol – C10H13OH και
η θυμόλη (6-isopropyl-m-cresol – C10H14O)
αυτές οι δυο φαινολικές ενώσεις δρουν με συνέργεια δηλ συνδιαστικά επιπλέον σε μικρότερες ποσότητες ανιχνεύονται και οι παρακάτω ουσίες:
α-pinene

linalyl acetate

camphene

methylcarvacrol

β-bisabolene

6-methyl-3-heptanol

p-cimene

calemene

p-cimene-8-ol

β-caryophyllene

myrcene

cineole

phellandrene

cis-dihydrocarvone

β-pinene

cis-sabinene hydrate

sabinene

cymene

spartholerol

decane

γ-terpinene

germacrene D

terpinen-4-ol

carvacrol acetate

terpinolene

hexanal

limonene

trans-dihydrocarvone

linalool

undecane
στη ρίγανή μας βρίσκουμε επίσης:

σίδηρο και
μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C

η ρίγανη είναι ένα από τα βότανα με το μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C. (565 mg %)

στη ρίγανη εντοπίζουμε και ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός
παρ όλες τις διαφορές που παρατηρούμε λόγω
εποχικής και λόγω γεωγραφικής θέσης στη σύσταση της
το άθροισμα
των συστατικών της – catvacrol + thymol + p-cymene + y-terpinene – παραμένει πάντα σταθερό
αυτό το αξιοθαύμαστο γεγονός προσδίδει στη ρίγανη- Origanum vulgare ssp. hirtum -μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα
ας δούμε τώρα πως και που χρησιμοποιούμε την ρίγανη

τη χρησιμοποιούμε εσωτερικά:

με τη μορφή εγχυμάτων για την υπέρταση και την αρτηριοσκλήρυνση
με τη μορφή εγχυμάτων για την ατονία των εντέρων
με τη μορφή εγχυμάτων για την όρεξη και για να διευκολύνουμε την πέψη
με τη μορφή εγχυμάτων σαν ηρεμιστικό για το νευρικό σύστημα
με τη μορφή εγχυμάτων για τις γυναικολογικές ασθένειες π.χ σαν εμμηναγωγό στα επώδυνα έμμηνα ή στην εμμηνόπαυση
για την οξεία και χρόνια βρογχίτιδα σαν αποχρεμπτικό για το βήχα
για την βελτίωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος
για την πνευμονία
για την δύσπνοια και τη φυματίωση των πνευμόνων
για την γρίπη

για το κρυολόγημα
για το βήχα
για τον πονόλαιμο-λόγω των θεραπευτικών και επουλωτικών ιδιοτήτων της χρησιμοποιούμε τη ρίγανη με τη μορφή γαργάρας για τις φλεγμονές και τα έλκη της κοιλότητας του στόματος και των αμυγδαλών
για την ιγμορίτιδα
για την ακμή
για το έκζεμα

για τις αλλεργίες
για το άσθμα
για τον έρπη
για την ψωρίαση
για την αρθρίτιδα
για τις αυτοάνοσες διαταραχές
για την κακή αναπνοή
για τις λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης
για τις λοιμώξεις από Candida
για την κολίτιδα
για την νόσο του Crohn
για τον δάγκειο πυρετό
για την ωταλγία
για την κόπωση
για την τροφική δηλητηρίαση
για την γαστρίτιδα
για την ευεργετική (σπασμολυτική, αντιδιαρροϊκή) δράση της στις ασθένειες των εντέρων και σε περιπτώσεις που συνοδεύονται με δυσκοιλιότητα και τυμπανισμό
για τους σπαστικούς πόνους στο στομάχι και έντερα, στις ασθένειες των εντέρων και των χοληφόρων οδών
για την δυσπεψία
για την σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου
για την λοίμωξη των νεφρών
για την διαταραχές του προστάτη
για την λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος

με τα πρώτα συμπτώματα του κρυολογήματος ή της γρίπης δεν ξεχνάμε να τοποθετούμε μερικές σταγόνες ριγανέλαιο σε ένα χαρτομάντιλο ή σε λίγο βαμβάκι το οποίο βάζουμε δίπλα στο μαξιλάρι μας για να βοηθήσει στην αποσυμφόρηση της μύτης

χρησιμοποιούμε τη ρίγανη εξωτερικά με μορφή εμπλάστρων ή με πλυσίματα ή με την μορφή λαδιού για:

ακμή
κοψίματα
μώλωπες
φλεβίτιδα
αρθρίτιδα
εγκαύματα
πόνος στους μυς και στους τένοντες
πόνος στην πλάτη
κεφαλαλγίες
πονόδοντος
προβλήματα των ούλων
έκζεμα
ψωρίαση
το γνωστό μας πόδι του αθλητή
μυρμηγκιές
τσιμπήματα εντόμων
έρπης
πιτυρίδα
σμηγματόρροια
πληγές του δέρματος

μπορούμε να πλύνουμε με έγχυμα ρίγανης

πληγές

έκζεμα

περιοχές με φαγούρα

καλόγερους και

πυώδη σπυριά

το ριγανέλαιο μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε αυτούσιο στο δέρμα με προσοχή ή

διαλυμένο σε ελαιόλαδο σε μιά αναλογία ένα ( 1 ) προς πέντε ( 5 ) όταν πρόκειται για μεγάλες περιοχές ή για περιοχές του δέρματος με πληγές

ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της ρίγανης είναι οι ισχυρότατες αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει έτσι

όταν προστίθεται σε τρόφιμα τα προστατεύει από την οξείδωση και

τον οργανισμό τον δικό μας από τις νιτροζαμίνες οι οποίες

είναι καρκινογόνες ουσίες και
για άλλη μιά φορά βλέπουμε πόσο δίκιο
είχαν οι παλιές μαγείρισσες που ειδικά το κρέας που επρόκειτο να ψήσουν το μαρινάριζαν με ρίγανη και δεντρολίβανο

οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες ( 3 )
της ρίγανης
του δεντρολίβανου
του δυόσμου
του φασκόμηλου βοτάνων τα οποία
συνήθως χρησιμοποιούμε για να μαρινάρουμε τα κρέατα
αποδίδονται στα φλαβονοειδήμελέτες που έχουν γίνει έχουν διαπιστώσει ότι:
η προσθήκη ρίγανης στο ελαιόλαδο ενισχύει την ήδη ισχυρή αντιοξειδωτική του δράση

“Οι δύο βασικές ουσίες που δίνουν στη ρίγανη τις αντισηπτικές της ιδιότητες είναι η καρβακρόλη και η θυμόλη.

Γι’ αυτό και το ριγανέλαιο είναι καλό ακόμη και για τους μύκητες των νυχιών. Υπάρχει όμως κάτι πολύ πιο σοβαρό σχετικά με τη ρίγανη, πέρα από τις γνωστές της καλές ιδιότητες σε ό,τι έχει σχέση με τα αναπνευστικά προβλήματα και τις διάρροιες.

Το αναπτύσσει στο βιβλίο του «Η Χημεία στο πιάτο» και ο ομότιμος καθηγητής της Οργανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Αναστάσιος Βάρβογλης.

Ξεκινώντας από το καφεϊκό οξύ, που είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό, γίνεται η παρατήρηση ότι, αν και το όνομά του τείνει να μας παρασύρει να πιστέψουμε το αντίθετο, δεν υπάρχει μόνο στον καφέ αλλά και σε άλλα τρόφιμα.

Σε αχλάδια, ελιές, σταφύλια, θυμάρι, βασιλικό και στη ρίγανη.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Ειδικά η ρίγανη περιέχει ένα παράγωγό του, το ροσμαρινικό οξύ, με ισχυρότατο αντιοξειδωτικό χαρακτήρα.

Σε ένα από τα πειράματα διαπιστώθηκε ότι καταστέλλει την παραγωγή από τον μύκητα Aspergillus Flavus των καρκινογόνων μεταβολιτών του, των αφλατοξινών, σε ποσοστό 95%.

Σήμερα θεωρείται από τις πλέον αξιόλογες αντικαρκινικές ουσίες που απαντούν στις τροφές, με ισχυρή παρεμπόδιση της ηπατικής μετάστασης».

Οπως μου είχε πει κάποτε μια φαρμακοποιός, η ρίγανη είναι εξαιρετικό φάρμακο αλλά δυστυχώς είναι και πολύ φθηνή για να ενδιαφέρει τις φαρμακευτικές εταιρείες”( 1 )

και πριν δούμε πως συλλέγουμε το θαυμάσιο αυτό βότανο μία παράκληση -που και άλλες φορές έχω κάνει-προς όλους όσους μαζεύουν ρίγανη και γενικώς βότανα

ας μαζεύουμε μόνο όσο βότανο χρειαζόμαστε -δύο το πολύ τρία ματσάκια-

μας φτάνει για όλο το χρόνο και

ποτέ μα ποτέ δεν ξεριζώνουμε τα φυτά

είναι ότι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε τόσο στα βότανα όσο και
σε μας τους ίδιους

τα φυτά αυτά είναι αυτοφυή και δεν είναι εύκολο να τα αντικαταστήσουμε

ας δούμε τώρα πως συλλέγουμε τη ρίγανη

η καλύτερη εποχή είναι η εποχή της ανθοφορίας

κόβουμε τα ανθισμένα κλωνάρια περίπου 30 με 35 εκατοστά μέγεθος

τα κάνουμε ματσάκια -όχι πολύ παχιά περίπου 4 με 5 εκατοστά τα

δένουμε χαμηλά στη βάση τους και τα κρεμάμε ανάποδα σε σκιερό μέρος να ξηραθούν

περιμένουμε μέχρι να ξεραθούν τελείως και τρίβουμε με το χέρι τα φύλλα και τους ανθούς-όχι

με το μίξερ όπως έχω δει να γίνεται τώρα τελευταία που τρίβεται μαζί και το κοτσάνι-

μόλις την τρίψουμε την αποθηκεύουμε σε γυάλινο σκουρόχρωμο βάζο και την φυλάσσουμε σε σκοτεινό-ξηρό μέρος για δύο το πολύ χρόνια
και μην ξεχνάμε

η άγρια ρίγανη είναι μία από εκείνες τις σπάνιες ουσίες που το λάδι της έχει τη δύναμη να μας δώσει συνεπή θετικά αποτελέσματα αν μια λοίμωξη αναπτυχθεί

Πηγή...
  

Περισσότερα: http://www.schizas.com/

Ίρις: Η χρυσόπτερη θεά του Λόγου και της Δικαιοσύνης

Η Ίριδα ήταν κόρη του Θάμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας ή κατ΄ άλλη εκδοχή της Άρκης, την οποία τιμώρησε ο Ζευς διότι κατά την Τιτανομαχία βοήθησε τους Τιτάνες. Ήταν φτερωτή και ορμητική σαν θύελλα, γνωστή ως πιστή και γοργοπόδαρη αγγελιοφόρος των θεών.

Η Ίριδα πετά όπως ο άνεμος ή όπως η πνοή της θύελλας, κατεβαίνει με ταχύτητα από τον ουρανό στη γη, όπως πέφτουν από τα σύννεφα το χιόνι και το χαλάζι.

Φορά χρυσά φτερωτά πέδιλα, χρυσά φτερά, κοντό χιτώνα και κρατούσε στο χέρι κηρύκειο. Στην τέχνη των αρχαίων παριστάνεται ντυμένη με ευρύχωρο χιτώνα, που κυματίζει στον αιθέρα, κρατά στο χέρι κηρύκειο, όπως ο Ερμής και σε μερικές περιπτώσεις, υδρία…
Στην «Θεογονία» του Ησίοδου παρουσιάζεται ως αδερφή των Αρπυιών και κόρη του Θαύμαντος και της ωκεανίδας Ηλέκτρας, γι’ αυτό και ο Ησίοδος την αποκαλεί «Θαυμαντιάς». H Ίρις είχε πολλά επίθετα, όπως για παράδειγμα: πόδας ὠκέα – ποδήνεμος ὠκέα και Θαυμαντιάςή Θαύμαντος (Θυγατέρα του Θαύμαντος, θαυματουργή).

Στην Ιλιάδα του Ομήρου περιγράφεται ως «Ἀελλόπους», δηλαδή «αυτή που τρέχει γρήγορα, που μοιάζει με καταιγίδα». Αυτό το επίθετο της αποδίδεται από τον Όμηρο, επειδή η Ίρις με ένα αγγείο συνήθιζε να ρίχνει επάνω από τα σύννεφα νερό, το οποίο πρώτα το γέμιζε με θαλασσινό νερό. Η Ίριδα αποκαλείται «ἄγγελος ὠκύς» (Οδύσσεια, π 468 – μ 374). Στον Όμηρο βλέπουμε ότι υπάρχει μια έντονη πάρουσία της θεάς Ίριδας.

Η Ίρις ήταν σύζυγος του θεού Ζέφυρου, ο οποίος είναι ο θεός των ανέμων. Από την ένωση της με τον θεό Ζέφυρο, η Ίρις απέκτησε τον Πόθο (Νόννος, Διονυσιακά ). Σύμφωνα με τον Νόννο, ο Υδάσπης είναι ο αδερφός της Ίριδας (βιβλ. 26, στ. 355-365).

Μετέφερε τα μηνύματά του Δία και της Ήρας είτε σε άλλους θεούς, είτε στους ανθρώπους ή πάλι της ανέθεταν να μεσολαβεί ανάμεσα στους θεούς, κάθε φορά που προέκυπτε κάποιο πρόβλημα.

Αδερφές της θεωρούνταν οι Άρπυιες, που ήταν κι αυτές φτερωτές, ανάλαφρες και αεικίνητες, σαν τον άνεμο και τη θύελλα και ζευγάρωνε με τον Ζέφυρο.

Βασικό της καθήκον ήταν να συμβάλλει στην απονομή δικαιοσύνης, κάθε φορά που ξεσπούσαν καβγάδες ή αντιζηλίες στον Όλυμπο μεταξύ των θεών ή ακόμη σε περίπτωση που κάποιος θεός έλεγε ψέματα. Τότε η Ίριδα έπρεπε να πετάξει ψηλά μέχρι την κατοικία της Στύγας, εκεί όπου ο Ουρανός στηριζόταν πάνω σε ασημένιες κολόνες. Από το σημείο εκείνο έπεφτε το περίφημο ιερό νερό της Στύγας, με το οποίο γέμιζε ηΊριδα ένα χρυσό κύπελλο και το πήγαινε στον Όλυμπο. Ο δρόμος που ακολουθούσε στον ουρανό για να μεταφέρει από τη Στύγα σε χρυσή υδροχόη, το για τον όρκο των θεών «ιερό ύδωρ» χαρασσόταν επτάχρωμος.

Αν κάποιος θεός ορκιζόταν στο νερό αυτό ψέματα, έπεφτε κάτω αμέσως, χωρίς πνοή και χωρίς να έχει τις αισθήσεις του κι έμενε έτσι για πολύ καιρό. Δεν έτρωγε αμβροσία ούτε έπινε νέκταρ. Στη συνέχεια έμενε για εννιά χρόνια αποκλεισμένος από τα συμπόσια των θεών, καθώς και από την προστασία τους.

Όταν οι θεοί ήθελαν να ορκιστούν ο Δίας έστελνε την Ίριδα να γεμίσει από τη Στύγα, τη μαύρη πηγή του Άδη, το χρυσό της ποτήρι. Έχυναν το νερό στη γη και ορκίζονταν στα νερά της Στύγας και ο όρκος τους ήταν πια αμετάκλητος.

Η Ίριδα δεν εκτελούσε μόνο τις αποστολές που της ανέθεταν, αλλά συχνά αναλάμβανε και η ίδια πρωτοβουλία. Στην Ιλιάδα τη βλέπουμε να ορμά και να βγάζει από τη μάχη την Αφροδίτη, που είχε πληγωθεί. Επίσης μπαίνει στο δωμάτιο της Ελένης και την προτρέπει να βγει έξω και να καμαρώσει τον Πάρη και τον Μενέλαο που πρόκειται να μονομαχήσουν. Συχνά προπορεύεται στις γαμήλιες τελετές του Ολύμπου και παραστέκει τη νύφη, όπως στους γάμους της Θέτιδας και του Πηλέα ή του Δία και της Ήρας.

Ίρις, Αφροδίτη και Άρης

Βασική αποστολή της Ίριδας ήταν να μεταφέρει τις εντολές του Δία στους άλλους θεούς, συνήθως στον Ποσειδώνα. Μπορούσε όμως να μεταφέρει και μηνύματα άλλων θεών, όπως είχε συμβεί με την περίπτωση της Λητώς. Οι Ολύμπιες θεές, εκτός της Ήρας, κάλεσαν την Ίριδα να επέμβη, ώστε να μπορέσει η Λητώ να γεννήσει επιτέλους τα παιδιά της, την Άρτεμη και τον Απόλλωνα.

Η Ήρα, όπως είναι γνωστό, την καταδίωκε και δεν την άφηνε να γεννήσει, κρατώντας στον Όλυμπο την Ειλείθυια, τη θεά που προκαλούσε τους πόνους του τοκετού. Έτσι, η γέννα δεν έλεγε ν’ αρχίσει, οπότε η Ίριδα πήγε στον Όλυμπο για να τη φέρει κοντά στην ετοιμόγεννη κρυφά από την Ήρα, αφού υποσχέθηκε ότι θα της δώσει ένα περιδέραιο με εννιά χάντρες σε χρυσή κλωστή. Έτσι ακριβώς την είχαν συμβουλέψει οι θεές του Ολύμπου.

Στην Ιλιάδα πείθει για λογαριασμό της τον Αχιλλέα να ξαναμπεί στη μάχη, μόλις σκοτώνεται ο φίλος του Πάτροκλος κι ο Έκτορας θέλει να πάρει το πτώμα του ήρωα.

Κάθε φορά που η Ίριδα έπρεπε να πάει μήνυμα στους ανθρώπους από μέρους κάποιου θεού, έπαιρνε τη μορφή κάποιου θνητού. Για παράδειγμα, μεσολάβησε στους Τρώες με τη μορφή ενός γιου του Πρίαμου ή παρουσιάστηκε στην Ελένη ως κουνιάδα της.

Η συμπεριφορά της προς τον Αχιλλέα υπήρξε, μάλιστα, ιδιαίτερα ευνοϊκή, όταν ο Πάτροκλος, νεκρός πια, επρόκειτο να καεί στην πυρά, ο Αχιλλέας επικαλέστηκε τους ανέμους, για να φουντώσει η φωτιά με το φύσημά τους.

Η Ίριδα τότε έσπευσε να τους συναντήσει αμέσως, ώστε να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του ήρωα. Πραγματικά, τους βρίσκει συγκεντρωμένους στη σπηλιά του Βοριά, όπου ήταν καλεσμένοι σε συμπόσιο. Τους διακόπτει για να τους εξηγήσει το λόγο της άφιξής της και να τους μεταφέρει την ευχή του Αχιλλέα.
Σ’ άλλες περιπτώσεις η Ίριδα μπαίνει στην υπηρεσία της ίδιας της Ήρας

Η Ίριδα σώζει την Αφροδίτη

Αργότερα φαίνεται πως πίστευαν πως η Ίριδα μπήκε στην αποκλειστική υπηρεσία της Ήρας. Τη φαντάζονταν καθισμένη κάτω, μπροστά στο θρόνο της θεάς. Δεν έφευγε ποτέ από κοντά της και λαγοκοιμόταν εκεί. Φορώντας τη ζώνη και μη βγάζοντας ποτέ τα πέδιλά της, ήταν πάντοτε σε επιφυλακή, μήπως τυχόν και της ανατεθεί ξαφνικά κάποια νέα επείγουσα αποστολή από τη βασίλισσα των θεών. Είχε όμως και άλλες υπηρεσίες ιδίως κοντά στην Ήρα. Αυτή έστρωνε το κρεβάτι της, βοηθούσε στον καλλωπισμό της ή άλειφε με «ιερά μύρα» τα θεία μέλη της.

Αυτή κατά διαταγή της Ήρας έσπευδε στις μελλοθάνατες γυναίκες όταν βασανίζονταν επί μακρόν και επιτάχυνε το τέλος των βασάνων τους, με τη κοπή των μετωπιαίων τριχών.

Το όνομα «Ίρις» υπάρχει στον Ομηρικό Ύμνο, ΙΙ, 314, στο έργο του Νόννου «Διονυσιακά»(20, 251, 31, 110). Υπάρχει επίσης στον Στησίχορο (16, 11) ως θεότητα που χαρακτηρίζει τις Μούσες και σε άλλους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς χαρακτηρίζει την Αφροδίτη, ενώ στον Νόννο (Διονυσιακά, 19, 234) χαρακτηρίζει τον θεό Ερμή.

Τα επίθετα «χρυσόπτερυγος», «χρυσεόταρσος» που αποδίδονται στις Μούσες, σύμφωνα με τους ορφικούς ύμνους αποδίδονται και στην Ίριδα από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.
Η Ίριδα ήταν η προσωποποίηση του ουράνιου τόξου και είχε έτσι στενή σχέση με τη θεά Ήρα, τη θεά του αέρα και των καιρικών μεταβολών.

Ήταν η ιδεατή ανθρωπόμορφη ιπτάμενη θεότητα (αλληγορική) της έννοιας του ατμοσφαιρικού φαινομένου του ουράνιου τόξου, προς τούτο και η στενή σχέση με την Ήρα (που δεν είναι τίποτα άλλο από αναγραμματισμός της λέξης Αήρ).

Ο Όμηρος, πρώτος, με τη λέξη «ίρις» ονόμασε το φυσικό φαινόμενο της εμφάνισής του στον ουρανό και θεωρεί ότι η αρχαία θεά Ίριδα ήταν εκείνη που με τα φτερωτά της σανδάλια χόρευε και έτρεχε γρήγορα, ενώ απ’όπου περνούσε σκορπούσε χρώματα και λουλούδια. Γι’αυτό και είναι και όνομα πολλών λουλουδιών.

Ποτέ όμως η θεά Ίριδα δεν αποτέλεσε προσωποποίηση του ουράνιου τόξου. Απεικονίσεις της στην αρχαιότητα υπάρχουν πολλές, παρόλα αυτά σε καμιά τους δεν παριστάνεται ως ουράνιο τόξο η ίδια, ούτε και συνοδεύεται απ’ αυτό. Η ουσία είναι πάντως πως, σ’ αυτήν ακριβώς την ταύτιση βασίζεται και η καθιέρωση της Ίριδας ως αγγελιοφόρου των θεών. Το ουράνιο τόξο μοιάζει να συνδέει τη Γη με τον Ουρανό, τον αέρα με τη θάλασσα και η Ίριδα, ως μαντατοφόρος, κινείται μεταξύ θεών και ανθρώπων, καθώς και μέχρι τα βάθη της θάλασσας και τον Κάτω Κόσμο, με την ταχύτητα του ανέμου.

Η παρουσία του ονόματος «Ἶρις» στον Όμηρο δείχνει ότι το όνομα αυτό δεν επινοήθηκε από τον Όμηρο ή τον Ησίοδο, αλλά ότι προϋπήρχε και δήλωνε το ουράνιο τόξο κατά τους πανάρχαιους χρόνους.

Η Ίριδα στα έπη του Ομήρου έχει δυο συμβολισμούς. Είναι το σύμβολο του λόγου και το σύμβολο της αγάπης ταυτόχρονα. Γι’αυτό και την χαρακτηρίζει «Ὠκέα Ἶρις».

Η θεά Ίριδα είναι η θηλυκή έκφραση του Λόγου, η αρσενική έκφραση του λόγου (δηλαδή η πεζή, δυναμική έκφραση του λόγου) ανήκει στον θεό Ερμή.

Ως τόπος λατρείας της Ίριδας είναι γνωστός μόνο ένας στην αρχαιότητα, το νησί της Εκάτης, που βρισκόταν κοντά στη Δήλο.



Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com/

Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ

Η παγκόσμια ιδιοφυΐα με το όνομα Αρχιμήδης έζησε περίπου από το  287 έως το 212 μ.χ. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του παρέμεινε στις Συρακούσες της Σικελίας, που τότε ήταν ελληνική αποικία.
Ο Αρχιμήδης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς, φυσικούς και μηχανικούς της αρχαιότητας. Η μοναδική ικανότητά του να διεισδύει στα προβλήματα στάθηκε και η αιτία του θανάτου του.
Το 212 μ.Χ. ένας Ρωμαίος στρατιώτης εμφανίστηκε μπροστά του διατάσσοντας τον να τον ακολουθήσει. Ο Αρχιμήδης ήταν απασχολημένος με ένα δύσκολο γεωμετρικό πρόβλημα. Συνέχισε λοιπόν τους υπολογισμούς του αγνοώντας τη διαταγή. Το γεγονός προκάλεσε την οργή του στρατιώτη ο οποίος έβγαλε το ξίφος του και τον σκότωσε.

 Έτσι περιέγραψε τα γεγονότα ο Ρωμαίος ιστορικός Βαλέριος Μάξιμος, διακόσια χρόνια μετά το θάνατο του Έλληνα εφευρέτη. Μεταγενέστερες πηγές παραδίδουν παρεμφερείς εκδοχές του γεγονότος. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Αρχιμήδης πέθανε επειδή ήταν βυθισμένος στους στοχασμούς του. Το βέβαιο είναι πως σκοτώθηκε κατά την κατάληψη των Συρακουσών από τους Ρωμαίους. Με το θάνατο του μεγάλου αυτού μυαλού ο κόσμος έχασε μια ιδιοφυΐα που δώρισε στους συγχρόνους του αλλά και στις επόμενες γενιές σειρά εφευρέσεων αλλά και πολλές ανακαλύψεις φυσικών νόμων. Κατάφερε, για παράδειγμα, να προσδιορίσει το πι (ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του) με μεγάλη ακρίβεια. Μας είναι επίσης γνωστή η Αρχή του Αρχιμήδη, βάσει της οποίας κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει. «Εύρηκα, εύρηκα» λέγεται πως αναφώνησε μπαίνοντας στην μπανιέρα όταν είδε το νερό να ξεχειλίζει. 

Ακόμη και στα όπλα ο Αρχιμήδης προηγήθηκε των καιρών. Κατά την πολιορκία των Συρακουσών από τους Ρωμαίους το 214 μ.Χ. ο Αρχιμήδης ήταν στην πρώτη γραμμή της άμυνας. Δεν κατασκεύασε μόνο πανίσχυρους καταπέλτες που βομβάρδιζαν τον εχθρό με βέλη, ακόντια και πέτρες αλλά και ένα είδος γερανού  που ανύψωνε τα ρωμαϊκά σκάφη στον αέρα. Σύμφωνα με τον ιστορικό Πλούταρχο, οι γερανοί ταρακουνούσαν τα πλοία έως την πτώση συνολικά όλου του πληρώματος μέσα στη θάλασσα. Έτσι οι Ρωμαίοι επέλεξαν την υποχώρηση αντί να αναλωθούν σε μια μακροχρόνια πολιορκία των Συρακουσών Τελικά, η πόλη κατελήφθη το 212 μ.Χ.. Τότε  έχασε τη ζωή του ο Αρχιμήδης.

 

 «Μη μου τους κύκλους τάραττε» φέρεται να είπε ο Αρχιμήδης την ώρα που κατέφθαναν οι ρωμαίοι στρατιώτες.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη χρησιμοποιείτε και σήμερα.
Ο Αρχιμήδης είναι ο πατέρας πλήθους εφευρέσεων μεταξύ αυτών και του κοχλία ή έλικα. Με τη βοήθεια ενός σωληνοειδούς κοχλία μπορούν να αντληθούν από το βάθος μέχρι και δυο μέτρων μεγάλες ποσότητες νερού προς άρδευση. Ο κοχλίας χρησιμοποιείται  ακόμη και σήμερα σε χώρες του τρίτου κόσμου.

 

Οι Άραβες επιστήμονες αντέγραψαν όλα τα έργα του στα αραβικά, γλώσσα στην οποία διασώθηκαν αρκετά καθώς τα πρωτότυπα χάθηκαν.

"Διάβαζε όχι για ν' αντιλέγεις,
να αμφισβητείς, ν' αναιρείς, να διαψεύδεις και
ανασκευάζεις, όχι νια να πιστεύεις,
και να τα παίρνεις όλα για αλήθεια,
άλλα για να κρίνεις και να εκτιμάς σωστά την
κατάσταση και να σκέφτεσαι
σαν λογικός άνθρωπος".

Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com

Ο φόβος της αυτογνωσίας

Προστατεύουμε τον εαυτό μας και την ιδανική εικόνα του εαυτού μας

Από τη δική μας οπτική γωνία, η μεγαλύτερη ανακάλυψη του Freud είναι ότι η μεγάλη αιτία πολλών ψυχολογικών ασθενειών είναι ο φόβος να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του, τα συναισθήματα, τις παρορμήσεις, τις αναμνήσεις, τις ικανότητες, τις δυνατότητες, το πεπρωμένο του….

Γενικά, αυτού του είδους ο φόβος είναι αμυντικός, με την έννοια ότι είναι μια προστασία της αυτοεκτίμησης μας, της αγάπης και του σεβασμού που τρέφουμε για τον εαυτό μας. Τείνουμε να φοβόμαστε οποιαδήποτε γνώση θα μπορούσε να μας κάνει να απεχθανόμαστε τον εαυτό μας ή να μας κάνει να νιώθουμε κατώτεροι, αδύναμοι, ανάξιοι, κακοί, επονείδιστοι.

Προστατεύουμε τον εαυτό μας και την ιδανική εικόνα του εαυτού μας με την απώθηση και παρόμοιους αμυντικούς μηχανισμούς, οι οποίοι είναι κυρίως τεχνικές μέσω των οποίων αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε δυσάρεστες ή επικίνδυνες αλήθειες.

Και στην ψυχοθεραπεία, τις μανούβρες με τις οποίες εξακολουθούμε να αποφεύγουμε αυτή τη συνειδητοποίηση της οδυνηρής αλήθειας, τους τρόπους με τους οποίους πολεμάμε τις προσπάθειες του θεραπευτή να μας βοηθήσει να δούμε την αλήθεια, τους ονομάζουμε «αντίσταση». Όλες οι τεχνικές του θεραπευτή αποκαλύπτουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αλήθεια, ή είναι τρόποι για να δυναμώσει ο ασθενής έτσι ώστε να μπορεί να αντέξει την αλήθεια. («Το να είναι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό του, είναι η σπουδαιότερη προσπάθεια που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος» S. Freud).

Αλλά υπάρχει ένα άλλο είδος αλήθειας το οποίο τείνουμε να αποφεύγουμε. Όχι μόνο μένουμε προσκολλημένοι στην ψυχοπαθολογία μας, αλλά επίσης τείνουμε να αποφεύγουμε την προσωπική ανάπτυξη γιατί και αυτή, επίσης, μπορεί να επιφέρει ένα άλλο είδος φόβου, δέους, αισθημάτων αδυναμίας και ανεπάρκειας. Κι έτσι, χρησιμοποιούμε ένα άλλο είδος αντίστασης, μια άρνηση της καλύτερης πλευράς μας, των ταλέντων μας, των καλύτερων ενορμήσεών μας, των ανώτερων δυνατοτήτων μας, της δημιουργικότητας μας. Με δυο λόγια, αυτή είναι η μάχη με το δικό μας μεγαλείο, ο φόβος της ύβρεως.

Αυτό μας θυμίζει ότι ο μύθος μας του Αδάμ και της Εύας, με το επικίνδυνο δέντρο της Γνώσης που πρέπει κανείς να αγγίξει, έχει το αντίστοιχό του σε πολλές άλλες κουλτούρες, οι οποίες πιστεύουν επίσης ότι η ύψιστη γνώση είναι προνόμιο των θεών. Οι περισσότερες θρησκείες έχουν μια τάση αντί-νοησιαρχίας (μαζί με διάφορες άλλες τάσεις, φυσικά), κάποιο ίχνος προτίμησης για την πίστη και όχι τη γνώση, ή το αίσθημα ότι ορισμένες μορφές γνώσης είναι υπερβολικά επικίνδυνες για να ανακατεύονται οι άνθρωποι με αυτές και καλό είναι να απαγορευτούν ή να διαφυλαχτούν με τους λίγους εκλεκτούς.

Στις περισσότερες κουλτούρες, οι επαναστάτες εκείνοι που αψήφησαν τους θεούς αναζητώντας τα μυστικά τους, τιμωρούνταν αυστηρά, όπως ο Αδάμ και η Εύα, ο Προμηθέας και ο Οιδίποδας και έμειναν στην μνήμη των ανθρώπων σαν προειδοποιήσεις ότι δεν πρέπει να προσπαθούν να μοιάσουν στον Θεό.

Και, αν μου επιτρέπετε να το θέσω πολύ συνοπτικά, είναι ακριβώς αυτό το κομμάτι μας, που έχει κάτι το θεϊκό, για το οποίο έχουμε αντιφατικά συναισθήματα, το οποίο μας γοητεύει αλλά και μας φοβίζει, μας προσελκύει αλλά και μας κάνει να παίρνουμε αμυντική στάση. Αυτή είναι μια όψη του ανθρώπινου πεπρωμένου, ότι είμαστε ταυτόχρονα σκουλήκια και θεοί. Όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί μας, οι άνθρωποι που πλησιάζουν περισσότερο στο Θείο, πιστοποιούν ότι χρειάζεται τρομερό κουράγιο στη μοναχική στιγμή της δημιουργίας, της επιβεβαίωσης ενός καινούριου πράγματος (που είναι αντιφατικό με το παλιό).

Αυτό είναι ένα είδος τόλμης, να βγαίνεις μπροστά, να ξεχωρίζεις από τους άλλους, να στέκεσαι ολομόναχος, μια πράξη περιφρόνησης, μια πρόκληση. Η στιγμή του φόβου είναι αρκετά κατανοητή αλλά πρέπει παρόλα αυτά να ξεπεραστεί αν πρόκειται να υπάρξει δημιουργία. Έτσι, το να ανακαλύψει κανείς στον εαυτό του ένα μεγάλο ταλέντο μπορεί αναμφίβολα να φέρει ευφορία αλλά φέρνει επίσης και ένα φόβο των κινδύνων, των ευθυνών και των καθηκόντων του να είσαι ηγέτης και του να είσαι μόνος σου.

Η υπευθυνότητα φαίνεται κάποτε βαρύ φορτίο και τότε προσπαθεί το άτομο να την αποφύγει όσο περισσότερο είναι δυνατό. Σκεφτείτε το μίγμα των συναισθημάτων δέους, ταπεινοφροσύνης, ακόμα και φόβου που μας έχουν αναφέρει άνθρωποι οι οποίοι έχουν εκλεγεί Πρόεδροι του κράτους.

Αβραάμ Μάσλοου,
από το βιβλίο “Ψυχολογία της ύπαρξης”, εκδ. Δίοδος, 1994



Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com/

Ο αθέατος ρόλος της Τουρκίας στη διόγκωση του φαινομένου της εμπορίας ανθρώπων

 

Γράφει ο Ιωσήφ Παρούτογλου
Ελλάδα και Τουρκία συνιστούν ένα δίπολο στρατηγικής τριβής και πολιτικών αναταράξεων στην περιοχή της Μεσογείου, με αντικρουόμενο συμφέροντα, εκ διαμέτρου αντίθετα πολιτικά καθεστώτα και διαφορετικά φορτία ισχύος στη διεθνοπολιτική σκακιέρα. Πρόκειται για δύο εθνοκρατικές οντότητες με διαφορετικές ιστορικές καταβολές, θρησκευτικές πεποιθήσεις, οικονομικές δυνατότητες και στρατιωτική ισχύ. Ο ρόλος που διαδραματίζουν απέναντι στις γεωπολιτικές και στρατηγικές εξελίξεις είναι άκρως σημαντικός, καθόσον η γεωγραφική θέση που κατέχουν, τους καθιστά αυτομάτως στρατηγικούς καταλύτες στην διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων προερχόμενων από την Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η ετερότητα που υφίσταται ανάμεσα στις δύο χώρες καθιστά ιστορικά ανέφικτη την αναζήτηση χρυσής τομής στο συγκεκριμένο δίπολο.
Οι δύο κρατικές οντότητες καλούνται, σήμερα, να διαχειριστούν διαφορετικές προκλήσεις, ευκαιρίες και απειλές που αναφύονται ως απότοκες της ρευστότητας της μεταψυχροπολεμικής περιόδου και του σκηνικού της Ανατολικής Μεσογείου, της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Μία από αυτές τις πηγές αστάθειας, η οποία αγγίζει τα όρια της στρατιωτικής αναθέρμανσης και εξάντλησης κάθε μορφής εποικοδομητικού διαλόγου μεταξύ των επίσημων διπλωματικών διαύλων αμφότερων των κυβερνήσεων, αποτελεί η έξαρση του προσφυγικού ζητήματος και η αθρόα διακίνηση ατόμων. Οι συνέπειες αυτού του φαινομένου αγγίζουν αμφότερες τις ηγεσίες των δύο κρατών, καθόσον διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα σε οικονομικό, πολιτικό και στρατηγικό πεδίο δράσης. Τα νέα δεδομένα στο πεδίο διεθνούς πολιτικής και οι παράμετροι ασφάλειας που προέκυψαν μετά την έξαρση της διακίνησης ατόμων επιβάλλουν συνδιαχείρηση και πολυμερή δράση ώστε να μεγιστοποιηθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα και να ενισχυθεί το κοινό πλαίσιο ασφάλειας.
Στην τρέχουσα διεθνοπολιτική συγκυρία η Τουρκία αποτελεί τον ενδιάμεσο σταθμό προσφύγων πριν εισέλθουν στην Ε.Ε.. Ιστορικά θεωρείται ως χώρα αποστολής και χώρα διέλευσης μεταναστών(1). Τα μεταναστευτικά κύματα προέρχονται από το Ιράν, Ιράκ και Αφγανιστάν και μεταβαίνουν μέσω της χώρας στην Κεντρική Ευρώπη. Δέον να τονισθεί ότι μέχρι πρότινος η Τουρκία δεν είχε υπογράψει διεθνείς συνθήκες Επανεισδοχής με τα κ-μ της Ε.Ε. για συνταγματικούς λόγους(2) και ως εκ τούτο δεν αποδέχεται την επιστροφή-επαναπροώθηση των συλληφθέντων μεταναστών, οι οποίοι αποπειράθηκαν να μετακινηθούν λαθραία στην Ε.Ε. Λειτουργεί ως κατευθυντήριος μοχλός των οργανωμένων κυκλωμάτων διακίνησης ατόμων με γνώμονα να διοχετευθούν εκατομμύρια πρόσφυγες(3) προς τη γηραιά ήπειρο. Το γεγονός αυτό επιφέρει αυτομάτως επιπλοκές, προστριβές και δυσεπίλυτα προβλήματα στις χώρες υποδοχής – και συγκεκριμένα στην Ελλάδα - σε θέματα διαχείρισης του μεταναστευτικού όγκου. Μέσω αυτής της τακτικής επιχειρεί να αυξήσει αφενός μεν την ανταγωνιστικότητά της, αφετέρου δε την επιρροή της στα διεθνή τεκταινόμενα και να αποκομίσει πολλαπλάσια οφέλη, οικοδομώντας εντέχνως το προφίλ του στιβαρού και σθεναρού αντιπάλου στο πεδίο των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε..
Η Τουρκία, στο πλαίσιο εκδίπλωσης των ηγεμονικών της φιλοδοξιών, καλείται να διαπραγματευτεί με την χώρα μας και την Ε.Ε. το ουσιώδες ζήτημα της μετεγκατάστασης των προσφύγων και του επαναπατρισμού αυτών είτε στις χώρες προέλευσης είτε την παραμονή τους στο εσωτερικό της Τουρκίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόκειται για μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη με ηγεμονικές βλέψεις, αναζητά ευκαιρίες για να διεισδύσει στην Ε.Ε, προκειμένου η τελευταία να αναθεωρήσει το status quo σχετικά με το καθεστώς εισόδου Τούρκων υπηκόων στο έδαφος Schengen διατηρώντας παράλληλα την πάγια επεκτατική της πολιτική έναντι της Ελλάδας. Είναι σαφές ότι οι προσφυγικές ροές λειτούργησαν ως συγκυριακός πολλαπλασιαστής ισχύος της Τουρκίας, ενισχύοντας παράλληλα την διαπραγματευτική ισχύ της υπό το βάρος των πιέσεων της κοινής γνώμης που δέχτηκαν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες (4).
Το δόγμα Νταβούτογλου για “μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες¨ έχει στην πράξη μετατραπεί σε έξαρση της τουρκικής προκλητικότητας και κλιμάκωσης επιθετικών ενεργειών σε βάρος της χώρας μας. Συνιστά μία τακτική κάμψης του φρονήματος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και αποσκοπεί μέσω των συγκεκριμένων κινήσεων εντυπωσιασμού στην τόνωση του ηθικού του τουρκικού λαού και επίδειξης ισχύος διεθνώς. Το αναδυόμενο στρατηγικό περιβάλλον σηματοδοτεί την εμφάνιση μιας νέο-ισλαμικής Τουρκίας διαθέτει μια πανίσχυρη κρατική δομή.
Η Ελλάδα, όντας στη δίνη μιας διαιωνιζόμενης οικονομικής κρίσης αναζητά δομικές και μεταρρυθμιστικές αλλαγές για την επιβίωσή της και την απεμπλοκή της από την ασφυκτικό δημοσιονομικό προγραμματισμό. Αποτελεί μικρή κρατική οντότητα με υπολογίσιμη αλλά προϊόντος του χρόνου διαρκώς απομειούμενη ισχύ. Στο διεθνές περιβάλλον αναζητά δομές συνεργασίες και κοινής σύμπλευσης στη μάχη για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών κυμάτων και του οργανωμένου εγκλήματος. Σύμμαχός της συνιστά η προηγούμενη εμπειρία της καθότι όντας χώρα υποδοχής μεταναστών διαθέτει την εμπειρογνωμοσύνη και την επιστημοσύνη για να ανταπεξέλθει ικανοποιητικώς στο δυσεπίλυτο και πολυσύνθετο φαινόμενο. Πάραυτα, τα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν την χώρα θέτουν σημαντικούς φραγμούς στη διαχείριση σημαντικών ζητημάτων που άπτονται άμεσα της ασφάλειά της στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Ωστόσο, όπως αναφέρει ο Βοσκόπουλος Γ. «ο συγκυριακός χαρακτήρας του προσφυγικού φαινομένου κινδυνεύει να λάβει την χροιά μιας διεθνοπολιτικής κανονικότητας, αφού δεν διαφαίνεται στο εγγύς μέλλον μια λύση κοινά αποδεκτή από πλευράς εξωσυστημικών παραγόντων που εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα στην συριακή κρίση. Αυτό επιβάλλει την θεσμική αντιμετώπιση των μαζικών προσφυγικών πιέσεων που δέχεται η Ευρώπη μέσω Ελλάδας»(5).
Επιπλέον η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων ετών μείωσε τη διαπραγματευτική της ισχύ σε επίπεδο Ε.Ε., έπληξε βάναυσα το κύρος της και την καθίστα καθημερινώς στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος ως παράδειγμα προς αποφυγή για τη διαχείριση εθνικών οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών.
Εν προκειμένω, με γνώμονα τη θέση της στο διεθνές γίγνεσθαι και την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων της οφείλει να δράσει η Ελλάδα αναφορικά με το φαινόμενο της παράνομης διακίνησης ανθρώπινων ψυχών. Αυτό δύναται να επιτευχθεί στις μέρες μας λαμβάνοντας πρωτίστως σοβαρά υπόψη την δημοσιονομική λιτότητα της χώρας μας, τα αυξανόμενα περιστατικά εντάσεων με τους προσφυγές - μετανάστες στα ελληνικά νησιά πλησίον των τουρκικών ακτών και τις πολιτικές αναταράξεις που αναφύονται ένεκα των συχνών αλλαγών του πολιτικού σκηνικού. Ειδικότερα το στρατηγικό πλεονέκτημα της χώρα μας επιτυγχάνεται μέσω της πάγιας στρατηγική για αποκλιμάκωση των διπλωματικών εντάσεων, αποφυγή οποιασδήποτε στρατιωτικής σύγκρουσης με την Τουρκία, ανοικοδόμηση σχέσεων συνεργασίας και διαύλων επικοινωνίας με τις ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ και την καλλιέργεια ενός κλίματος άμεσης υλοποίησης των ευρωπαϊκών επιταγών. Η εγκαθίδρυση δομών συνεργασίας με τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. και η ενδυνάμωση της συμμετοχής ευρωπαϊκών αστυνομικών δυνάμεων στην ενδοχώρα ήταν πρωταρχικής σημασίας, καθόσον το φαινόμενο της διακίνησης ατόμων απαιτούσε περιφερειακή συμμετοχή στην ανάληψη πρωτοβουλιών, αρμοδιοτήτων και ευθυνών.

Καταληκτικά, αντιλαμβανόμενοι την τουρκική προκλητικότητα και την προσπάθειά της για δημιουργία εντάσεων στο Αιγαίο και όχι μόνο, που μπορούν να επιφέρουν ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο προτείνεται η στρατηγική της Χώρας να κυμανθεί στην προάσπιση της εθνικής κυριαρχία της, στην ανάπτυξη εξωστρεφής δράσης με ταυτόχρονη ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για την επιθετική στάση της Τουρκίας που τρίζει τα θεμέλια ειρήνης στη Μεσόγειο και τέλος στην αποφυγή οποιαδήποτε διαφοροποίησης από την ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας, γεγονός που θα την οδηγούσε σε διεθνοπολτικό αδιέξοδο.

* Ο Ιωσήφ Παρούτογλου είναι απόφοιτος Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και απόφοιτος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και Διακυβέρνηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

1. Philip Martin, Susan Martin, Patrick Weil, Managing Migration – The Promise of Cooperation, Lexington Books, Oxford, 2006, σελ.84
2. Philip Martin, Susan Martin, Patrick Weil, Managing Migration – The Promise of Cooperation, Lexington Books, Oxford, 2006, σελ.84
3. Βλ. Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας, Διεύθυνση Επικοινωνίας, Τμήμα Ιστορίας & Εκδόσεων, Αστυνομική Ανασκόπηση, Τεύχος 296, Αθήνα, Μάιος - Ιούνιος 2016, σελ. 29-30, όπου παρατίθεται συνέντευξη Αντιστράτηγου ΕΛ.Α.Σ. αναλύοντας το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα. Ειδικότερα αναφέρει ¨υπάρχουν 2700000 περίπου καταγεγραμμένοι πρόσφυγες και μετανάστες στα Τουρκικά παράλια¨ και ¨μέχρι τον Οκτώβριο του 2015 η ΕΛ.ΑΣ. είχε διαχειριστεί περίπου 600000 -700000πρόσφυγες και μετανάστες¨.
4. Βοσκόπουλος Γ., Οι πολιτικές της προσφυγικής κρίσης, Η ΕΕ, η Ελλάδα και ο τουρκικός παράγων, Foreign Affairs Hellenic Edition, 24 Μαρτίου 2016,ο.π.
5. Βοσκόπουλος Γ., Foreign Affairs, ο.π.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

  
https://kostasxan.blogspot.gr/2016/12/blog-post_92.html

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ! ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!

Ο Στουρνάρας σκάβει για μια ακόμη φορά τον λάκκο της Ελλάδος!   

Θυμίζουμε ένα από τα εγκλήματά του, όταν ως υπουργός Οικονομικών δάνεια αξίας 26 δις ευρώ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών (τα οποία αρνήθηκαν να πληρώσουν) τα φόρτωσε στις πλάτες του λαού με επιτόκιο 14%!!!! Μιλάμε για ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, για το οποίο δεν υπήρξε καμία τιμωρία!..

 
Σήμερα ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος διαπράττει ένα ακόμη έγκλημα. Το αποκαλύπτει ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαζήσης:

 
ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. ΤΗΝ ΕΔΩΣΑ ΗΔΗ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΝ ΝΟΜΙΚΑ …

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΔΙΟΤΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΡΚΕΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΦΥΛΑΚΗ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΧΡΕΩΝ ΞΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΥΨΟΥΣ 51 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΕΡΥΣΙ ΘΑ ΧΡΕΟΚΩΠΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΜΟΛΙΣ 2 ΔΙΣ ΕΥΡΩ…

ΠΟΣΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΟΝ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ;;;;;

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΓΕ ΦΥΛΑΚΗ;;;;

ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟ ΥΠΡΕΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΤΕ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΤΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ;;;;

indobserver

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2016/12/blog-post_76.html

Το πείραμα του Τέσλα για το ταξίδι στο χρόνο (video)

Προφανώς, ο Νίκολα Τέσλα ήταν πάρα πολύ παθιασμένος με το ταξίδι στο χρόνο. Εργάστηκε με μια μηχανή και σύμφωνα με πληροφορίες πέτυχε κάτι ακατόρθωτο όπως είχε πει:

«Μπορούσα να δω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα»

Νίκολα Τέσλα, ένα όνομα και δεν χρειάζονται συστάσεις, το μεγαλύτερο μυαλό της εποχής του, πολύ μπροστά από όλους τους υπόλοιπους…


Οι ιδέες του και οι εφευρέσεις του βγαλμένες από μια άλλη εποχή, από άλλον πλανήτη στην κυριολεξία. Ο άνθρωπος που εφηύρε την εποχή μας..

Το 1895 και κατά την διεξαγωγή των πειραμάτων του,συλλαμβάνει μια απίστευτη ιδέα,ότι ο χρόνος και ο χώρος μπορούν να επηρεαστούν έντονα από την χρήση φορτισμένων περιστρεφόμενων μαγνητικών πεδίων και η ιδέα του προήλθε από τα πειράματα του για την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της ατμόσφαιρας, θυμηθείτε το περιβόητο HAARP, το οποίο το χρησιμοποιούν για σκοπούς άλλους από αυτούς που ο ίδιος ο Τέσλα ονειρευόταν, την αυτονομία δηλαδή της ανθρωπότητας από ενεργειακής πλευράς.

Η ιδέα του Τέσλα εφαρμόζεται αρκετά χρόνια αργότερα στο γνωστό πλέον σε όλους πείραμα με την ονομασία ΄΄Το πείραμα της Φιλαδέλφεια΄΄ αλλά και το πείραμα »Montauk» το οποίο είχε σκοπό την διεξαγωγή πειραμάτων για πραγματοποίηση ταξιδιών στο χρόνο..

Με την διεξαγωγή των πειραμάτων ο Τέσλα ανακαλύπτει ότι να ανοίξεις μια πόρτα στον χρόνο είναι εφικτό καθώς ο χρόνος μπορεί να παραβιαστεί η να παραμορφωθεί, εκτός όμως από αυτό ανακαλύπτει και τους κινδύνους που κρύβει ένα τέτοιο εγχείρημα,το άλμα στον χρόνο δεν είναι απλή υπόθεση….

Στις 13 Μαρτίου του 1895 εξομολογείται σε δημοσιογράφο της New York Herald την εμπειρία του από τα πειράματα καθώς θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί από μια έκρηξη ακτινοβολίας η οποία τον χτύπησε στον ώμο και ο βοηθός του κατάφερε να απενεργοποιήσει την μηχανή πριν τα πράγματα γίνουν χειρότερα.

Αναφέρει επίσης ότι θα μπορούσε να δει το παρελθόν και το μέλλον αλλά βρισκόταν ακίνητος και παράλυτος μέσα σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, θυμηθείτε και πάλι το Πείραμα της Φιλαδέλφεια όπου οι ναύτες που πήραν μέρος στο πείραμα βρέθηκαν εκτός χρονικού πλαισίου για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι βρέθηκε ο Τέσλα με τραγικά για αυτούς αποτελέσματα..

Στις μέρες μας μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για την διεξαγωγή των πειραμάτων αυτών, με την ελπίδα ότι κάποτε θα αποκαλυφθούν..Τι κάνετε επιτέλους εκεί μέσα στο CERN;

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν έγγραφα -που είναι σε θέση να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς αυτούς. Ωστόσο, ο Τέσλα προσπάθησε να επιτύχει το ταξίδι στο χρόνο, και σίγουρα δεν ήταν ο μόνος επιστήμονας που το δοκίμασε

Η ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι σε θέση να ταξιδέψουν στο χρόνο έχει εξάψει τη φαντασία των εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο. Αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία, θα βρούμε πολλά κείμενα που μπορούν να ερμηνευθούν ως απόδειξη του ταξιδιού στο χρόνο.

Όταν Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσίευσε τη θεωρία του της σχετικότητας το 1905, δημιούργησε έναν προβληματισμό στην επιστημονική κοινότητα, ανοίγοντας τη σελίδα για πολλά ερωτήματα όπως: τη δυματότητα ενός ταξιδιού στον χρόνο.

Υπάρχει ακόμη μία απόδειξη του ταξιδιού στο χρόνο στη Βίβλο, σύμφωνα με Έριχ φον Ντένικεν:

«Στη Βίβλο, ο προφήτης Ιερεμίας κάθονταν μαζί με μερικούς από τους φίλους του, ένα νεαρό αγόρι. Το όνομά του αγοριού ήταν Αβιμέλεχ, και ο Ιερεμίας είπε στον Αβιμέλεχ, Πήγαινε έξω από την Ιερουσαλήμ, υπάρχει ένας λόφος με μία σύκα, μάζεξε σύκα και φέρτα να τα φάμε. Το αγόρι πηγαίνοντας για να συλλέξει φρέσκα σύκα ξαφνικά ακούει κάποιο θόρυβο στον αέρα, και χάνει τις αισθήσεις του. Όταν ξύπνησε τρέχει πίσω στην πόλη που ήταν γεμάτη από περίεργους στρατιώτες. Και λέει, Τι συμβαίνει εδώ; Πού είναι ο Ιερεμίας και όλοι οι άλλοι; Και ένας γέρος του απαντά, Αυτό ήταν πριν από 62 χρόνια. Αυτή είναι μια ιστορία που ίσως αναφέρετε σε ταξίδι στο χρόνο γραμμένη στη Βίβλο»
Αν κοιτάξουμε την Μαχαμπαράτα, γραμμένη τον όγδοο αιώνα π.Χ., ο βασιλιάς Raivata περιγράφεται να ταξιδεύει στους ουρανούς για να συναντηθεί με τον δημιουργό θεό Brahma, και επιστρέφει στη Γη μετά από εκατοντάδες χρόνια στο μέλλον.

Στην Ιαπωνία, ο θρύλος του Urashima Taro περιγράφει την ιστορία της επίσκεψης ενός ψαρά στον προστάτη θεό της θάλασσας Ryūjin σε ένα υποβρύχιο παλάτι. Όταν αυτός επιστρέφει στο ψαροχώρι του, βρίσκει ότι έχουν περάσει 300 χρόνια..

Ίσως όλα τα παραπάνω είναι εμπνευσμένα από μεγάλους στοχαστές ώστε να προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο για την επίτευξη του ταξιδιού στο χρόνου.
apocalypsejohn.com


http://www.diadrastika.com/2016/12/pirama-tesla-gia-taxidi-sto-chrono.html 

Ο Ιχώρ της Γης – Το Αφύλαχτο Μυστικό που μας Κρύβουν

Φίλες και φίλοι

Είναι γνωστό από τη μυθολογία ότι ο Ιχώρ είναι το αίμα των θεών και των αθάνατων.

Τι είναι όμως ο πετριχώρος; Είναι το αίμα της γης.


Η λέξη πετριχώρος είναι σύνθετη από την «πέτρα» και τη λέξη «ιχώρ». Ο ιχώρ της πέτρας.

Πετριχώρος ονομάζεται η χαρακτηριστική οσμή που βγαίνει από το χώμα όταν βρέχει. Το 1964 μια αυστραλιανή μελέτη στην επιθεώρηση Nature ανέλυε την προέλευση αυτής της οσμής που ονομαζόταν πετριχώρος. Ήταν πρώτα η γεωσμίνη, μια ουσία που παράγεται από βακτηρίδια κι έπειτα μια ελαιώδης ουσία που βγαίνει από κάποια φυτά και απορροφάται από αργιλώδη και αμμώδη εδάφη.

Όταν λοιπόν βρέχει μυρίζουμε το αίμα της γης.

Ο ιχώρ, το θεϊκό αίμα ήταν γαλαζωπό ή κατ’ άλλους χρυσό, θα μπορούσε να έχει το χρώμα του φωτός.

Ο ιχώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό, τον Αριστοτέλη, τον Πυθαγόρα, αλλά και τον Ιπποκράτη, ο οποίος υπαινίσσεται με τη λέξη ιχώρ σωματικό υγρό από κάποιους αρρώστους.

«ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν», γράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα

Όταν η Αφροδίτη πήγε να προφυλάξει τον προστατευόμενό της, τον Αινεία που χτυπήθηκε από τον Διομήδη, βάζοντας τα μπράτσα της, τότε πληγώθηκε από το δόρυ του Διομήδη και από την πληγή έτρεξε ιχώρ.

Ο Πλάτων στον Τίμαιο δίνει την παρακάτω περιγραφή του υγρού αυτού:
«ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα».

Όταν τραυματίζονταν θεοί, ημίθεοι και ήρωες απελευθερωνόταν Ιχώρ.
Αυτό πίστευαν ότι είχε το χαρακτηριστικό να διατηρεί τις ιδιότητες των τροφίμων και των ποτών των αθανάτων, ενώ παράλληλα ήταν δηλητηριώδες για τον κοινό άνθρωπο. Ακόμα και για τον Τάλω έλεγαν ότι είχε στις φλέβες του ιχώρ, ενώ κατ’ άλλους αυτό ήταν υδράργυρος.

Εικόνα 1775 Joseph-Marie Vien, Η Αφροδίτη πληγώνεται από τον Διομήδη

Ράνια Τζεν

The Mythologists
μέσω Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

http://www.diadrastika.com/2016/12/ichor-tis-gis-afylachto-mystiko-kryvoun.html

Θεά Άρτεμις, η Κυβερνήτης του Γαλαξία NGC-5128

Κόρη του Δία και της Λητούς, αλλά και δίδυμη αδελφή του Απόλλωνος, η Άρτεμις εθεωρείτο μια από τις ομορφότερες και κομψότερες θεές.

Ψηλή, με αγέρωχη κορμοστασιά και περήφανο περπάτημα, αγνή και αειπάρθενος, έχει σαν αποστολή της την προστασία της πανίδος αλλά και τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος των ζώων.

Μετά την βοήθεια της προς τους μαχόμενους κατά των Περσών κατά την διάρκεια της ναυμαχίας της Σαλαμίνος Έλληνες, αποδίδοντο σ’ αυτήν ιδιαίτερες τιμές.

Προστάτιδα της πανίδος, κυβερνά τον γαλαξία του Κενταύρου (NGC-5128), ένας από τους 13 Γαλαξίες της εξουσίας του ύπατου των θεών στο σύμπαν «Αλκυών» και απεικονίζεται πάντοτε με το τόξο, ως ο πάνσοφος Κένταυρος.

[Στην φωτογραφία, η πανέμορφη Σκωτσέζικης καταγωγής ηθοποιός Keira Knightley στον ρόλο της Guinevere, στην κινηματογραφική ταινία «King Arthur» 2004]

Nicos Kastanias

http://www.diadrastika.com/2016/12/thea-artemis-kyvernitis-galaxia-ngc-5128.html

Τι έχουν βρει στον Ζάκρο και τον Τσούτσουρο της Κρήτης και τα κρύβουν;

zakros – anaktoro.previewΜουσείο Ηρακλείου, κλειστό λόγω εργασιών ανακαίνισης από το 2006 !!! Απίστευτο !!!…

Το δεύτερο σημαντικότερο (κατ’εμέ Το Σημαντικότερο !) μουσείο της Ελλάδας είναι κλειστό από τον Νοέμβριο του 2006 λόγω εργασιών ανακαίνισης !!!

Μα τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι,.. σε τόσα χρόνια (6 τον αριθμό) θα σηκώναμε νέο πύργο του Άϊφελ στο Ηράκλειο της Κρήτης !!!

(Σημείωση d: Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, από το Νοέμβριο 2006 έως τις αρχές Μαίου του 2014 το Μουσείο Ηρακλέιου παρέμεινε κλειστό για το κοινό λόγω εργασιών ανακαίνισης στο εσωτερικό του.)

Βέβαια δεν μας λένε και τα άλλα,… οτι δηλαδή τα τελευταία χρόνια γίνανε τρομερές ανακαλύψεις σε περιοχές της Κρήτης όπως είναι ο Τσούτσουρας και ο Ζάκρος. Συγκεκριμμένα στον Ζάκρο ανακαλύφθηκε ανάκτορο διαστάσεων Κνωσσού και επίσης στο φαράγγι του Ζάκρου ανακαλύφθηκαν και άλλα πολύ περίεργα πράγματα μέσα σε σκαμμένους στα βράχια πανάρχαιους Μινωϊκούς ? τάφους !

Γιαυτό μάλιστα και το φαράγγι του Ζάκρου λέγεται από τους ντόπιους και φαράγγι των Νεκρών (βασιλέων και ποιών βασιλέων ??? !!!)

Εκεί λοιπόν (κατ’επίσημη δήλωση αρχαιολόγου στο μουσείο του Ηρακλείου) βρέθηκαν λίθινες σφραγίδες που απεικόνιζαν διάφορα «φανταστικά όντα αγνώστου προέλευσης και αναγνώρισης» !!!. Όταν μάλιστα αποφασίστηκε σε ποιά αίθουσα του μουσείου Ηρακλείου να τα τοποθετήσουν προς έκθεση στους επισκέπτες όλα αυτά τα περίεργα εκθέματα από τον Ζάκρο, τότε ξαφνικά όλο το μουσείο έκλεισε για λόγους ανακαίνισης !!! και έμεινε κλειστό από το 2006 μέχρι και σήμερα όπου και παραμένει κλειστό. Μάλιστα λειτουργεί μόνο μία προσωρινή μικρή αίθουσα με λίγα χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά εκθέματα, (δηλαδή αυτά μόνο που θέλουν να μας δείξουν)..

Τι συμβαίνει τελικά όμως, μήπως τα εκθέματα ήταν τόσο σημαντικά που θα προκαλούσαν και τελικά απλά τα έκρυψαν ?

Βέβαια μην περιμένετε να δείτε αυτά τα φανταστικά όντα του Ζάκρου γιατί αυτή τη στιγμή γίνεται το «ξεκαθάρισμα» όπως ενημερώνουν το κοινό στα πλαίσια της «ανακαίνισης» για να επιλέξουν ποιά εκθέματα τελικά θα δείξουν στο κοινό. Μήπως περιμένουν την έγκριση λογοκρισίας από τους «men in black» ? τι να πω,,
Πάντως ο αρχαιολογικός χώρος και το φαράγγι τουν Ζάκρου σφίζει κυριολεκτικά σήμερα από πεζοπόρους-αρχαιολόγους Αμερικανούς και Γάλλους. Το λέω όντως έχοντας δει αυτό ο ίδιος που βρέθηκα εκεί.

Κάνουν εκτενείς «πεζοπορίες» όπως μου είπανε μέσα στο φαράγι του Ζάκρου (ή το φαράγγι των νεκρών) για λόγους φυσιολατρικούς !

Μάλιστα στα πλαίσια της φυσιολατρίας παίρνουν μέτρα από τμήματα όπου έχουν βρεθεί ευρήματα, (πχ τάφοι και ανάκτορο Ζάκρου) και σχεδιάζουν εκτενώς όλη την περιοχή. Αμα λάχει κάνουν και καμιά λαθροανασκαφή μέσα στο φαράγγι των νεκρών αφού ουσιαστικά ο καθένας μπαίνει (όπως και εγώ) και κάνει ότι θέλει χωρίς κανένα έλεγχο !

Αλλά το ερώτημα παραμένει, γιατί κρύφτηκαν τα ευρήματα των φανταστικών όντων του Ζάκρου, γιατί το μουσείο Ηρακλείου κάνει ανακαίνιση για έξι χρόνια αλλά δεν ανακαινίζει το κτίριο αλλά τα εκθέματα !!! ??? επιλέγοντας ποιά είναι καλά και ποιά απαγορευτικά !!!

Και στην τελική όλοι αυτοί οι περιπλανώμενοι περιπατητητές αρχαιολόγοι τι ενδιαφέρον βρήκανε ξαφνικά στον Ζάκρο και τρέχουν απ’ολο τον κόσμο ?

Σημειώστε εδώ πως μέχρι και το National Geographic Society έκανε τηλεοπτικό ρεπορτάζ για την περιοχή μέ ένα αμερικανό αρχαιολόγο ο οποίος βρίσκει ευρήματα μέχρι και πάνω στις κορυφές του όρους Ζάκρου.

Και για λίγη σάλτσα, ψάξτε και βρείτε τι δουλειά έχει το όρος Ζάκρος να υπάρχει με το ίδιο όνομα στο σημερινό Ιράν και γιατί στα πανάρχαια χρόνια πριν ακόμα και από τους Σουμέριους ήτανε λατρευτικό βουνό των Ακκάδων ή αλλιώς Ελαμίτες (Αρκάδες και Ελαδίτες).
Ψάξτε επίσης γιατί σε όλη την περιοχή του Ζάκρος στην Κρήτη έχουν ανακλυφθεί Μινωϊκά ιερά σε κορυφές όπου ονομάζονται «Ιερόν κορυφής».

Παρόμοια στο Ζάκρος του Ιράν θεωρούνταν η κορυφή του από τους Ακκάδες-Ελαμίτες ως ιερόν !
Ψάξτε επίσης γιατί οι Σουμέριοι ανέφεραν στις γραφές τους πως οι Ακκάδες ή Ελαμίτες ήρθαν από την θάλασσα και ήταν άλλη φυλή ξένη προς την δική τους και πως αυτοί (οι Ελαμίτες) δίδαξαν στους Σουμέριους θρησκεία, αρχιτεκτονική, αγροκαλιέργεια, και πολιτειακή οργάνωση.

Επίσης ερευνήστε γιατί οι Σουμέριοι όταν αντιμετώπιζαν σε μάχη τους Ελαμίτες τους αποκαλούσαν «ερυθρόδερμους». Συνδυάστε το αυτό με το κόκκινο χρώμα των Μινωιτών που θεωρούνταν ιερό και επίσης εξηγείστε μου γιατί όλη η περιοχή Ζάκρος στην Κρήτη έχει σε πολλά σημεία ένα έντονο κοκκινόχωμα το οποίο απλά το διαλύεις με νερό και γίνεται αμέσως βαφή κόκκινου χρώματος που με αυτό μπορείς να βάψεις (για λατρευτικούς ίσος λόγους) όλο το δέρμα σου κόκκινο !

Πολλά αναπάντητα ερωτήματα και τρομερές συμπτώσεις συμβαίνουν στο Ζάκρος της Κρήτης (εκ του Ζαγραίου Δία) που κατ’εμέ απλά είναι και άλλες αποδείξεις που έχω μαζέψει και που δείχνουν ποιά είναι η σχέση των Μινωιτών με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο από αρχήας έως και σήμερα. !

Σας προκαλώ πάντως να κάνετε και εσείς την έρευνά σας.. ποιός ξέρει,.. ίσως του χρόνου σας συναντήσω στο Ζάκρος της Κρήτη να ψάχνετε γενικώς μέσα στο φαράγγι.. εγώ πάντως θα είμαι εκεί για «φυσιολατρικούς» λόγους και μόνο..

conspiracyfeeds
μέσω prisonplanet.gr

http://www.diadrastika.com/2015/02/blog-post_706-2.html