Το μυστήριο των κρυστάλλινων κρανίων 
Πριν αναφερθώ σ αυτό, όμως, θα ήθελα να πω, πως το συγκεκριμένο κρανίο από κρύσταλλο χαλαζία, δεν είναι το μόνο...
Υπάρχουν αρκετά που έχουν ανακαλύψει εξερευνητές και αρχαιολόγοι. Υπολογίζεται στα περισσότερα η ηλικία τους από 100 έως και 1000 έτη πριν την εποχή μας. Μεταξύ τους διαφέρουν σε μέγεθος. Τα πιο πολλά είναι γνήσια χειροποίητα αντικείμενα από πολιτισμούς της Κεντρικής Αμερικής και είναι γνωστά σαν «μάσκες κρανίων». Βρέθηκαν σε ερείπια ιθαγενών πολιτισμών και φρουρούνται από τους απόγονους αυτών των φυλών. Συνήθως, όταν τα παρατηρήσουμε καλά, κάποιο ίχνος από εργαλεία επεξεργασίας μπορεί να διακριθεί.
Υπάρχουν, όμως και αρχαία κρανία άνω των 1500-2000 ετών, χαραγμένα σε κρύσταλλο χαλαζία ή άλλο είδος ορυκτού.
Οι ερευνητές των μυστηρίων, προβάλλουν διάφορες εικασίες.
Για παράδειγμα, πως τα κρανία αυτά σχετίζονται με εξωγήινους θεούς, ή με πολιτισμούς της Κοίλης Γης, είτε με χαμένες ηπείρους, όπως αυτές της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας. Λέγεται μάλιστα, ότι θρύλοι αναφέρουν πως κάποιοι άνθρωποι φυλάνε τέτοια κρανία κρυφά, καθώς περιέχουν κωδικά μηνύματα και πληροφορίες. Υπάρχει η υπόθεση, πως κάποιοι χρησιμοποίησαν αυτά τα αντικείμενα σαν υπολογιστές, ή σε τελετές θεραπευτικές, για να διοχετεύσουν ενέργεια για πνευματικούς ή τεχνολογικούς λόγους. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν, πως αυτά τα αντικείμενα, ανήκουν στις κατασκευές που δημιουργήθηκαν από διάνοιες άλλων εποχών, για να βοηθήσουν τον άνθρωπο να συνδεθεί με την ανώτερη πηγή ενέργειας, την Παγκόσμια Συνείδηση ή τον ανώτερο εαυτό του. Είναι βοήθεια για τον μυημένο να ανακαλύψει τα μυστήρια της Δημιουργίας.
Αναφορά σε τέτοιες ανακαλύψεις άρχισε να γίνεται στον 19ο αιώνα, όταν οι Ευρωπαίοι κατακτητές ερευνούσαν παλιούς πολιτισμούς στην Κεντρική Αμερική. Στο Παρίσι, στο «Μουσείο του Ανθρώπου» υπάρχει ένα τέτοιο κρανίο, όπως και στο αντίστοιχο Μουσείο του Λονδίνου. Και τα δύο ανακαλύφθηκαν στο 1860, κατά την περίοδο της γαλλικής κατοχής στο Μεξικό.
Χωρίς αμφιβολία το διασημότερο και πιο αινιγματικό κομμάτι αρχαίου κρυστάλλου που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα είναι αυτό. Παρουσιάστηκε σε εκθέσεις, τράβηξε το βλέμμα επιστημόνων κι ερευνητών κάθε είδους κι ονομάστηκε «κρανίο της μοίρας».
Ο Mitchell-Hedges ήταν ένας τυχοδιώχτης κι ερευνητής και το 1927 καθώς εξερευνούσε ένα αρχαίο ναό των Μάγιας στην βρετανική Ονδούρα, η κόρη του Άννα που τον συνόδευε, βρήκε κάτω από σκόνες και χώματα, το όμορφο αυτό αντικείμενο. Του έλειπε μέρος της σιαγόνας, την οποία ανακάλυψαν αργότερα.
Το περίεργο στο συγκεκριμένο κρανίο είναι πως είναι ενιαίο, από ένα μόνο κομμάτι κρυστάλλου, ψηλό 5 ίντσες, μακρύ 7 ίντσες, φαρδύ 5 ίντσες, και με βάρος 11 λίβρες και 7 ουγγιές. Μοιάζει πολύ στο μέγεθος με ένα ανθρώπινο μικρό κρανίο, με τέλειες λεπτομέρειες και μάλιστα δείχνει να είναι γένους αρσενικού.
Το 1970, δόθηκε η άδεια από την κόρη του εξερευνητή, να εξεταστεί σε ειδικά εργαστήρια της Καλιφόρνιας, το αντικείμενο αυτό. Ο μελετητής του κρανίου Frank Dorland, ανακάλυψε πως το κρανίο ολόκληρο κατασκευάστηκε από το ίδιο κομμάτι πέτρας χαλαζία. Έχει χαραχτεί στο φυσικό άξονα του κρυστάλλου, κάτι που είναι στη σύγχρονη εποχή, η πρώτη διαδικασία, για να αποφύγει ο κατασκευαστής το σπάσιμο, ενώ διαμορφώνει το γλυπτό του. Ο άγνωστος καλλιτέχνης δεν φαίνεται να χρησιμοποίησε κανένα εργαλείο μεταλλικό, παρά την μεγάλη μικροσκοπική ανάλυση. Δεν υπάρχει σημάδι γρατζουνιάς στο κρύσταλλο. Αλλά και η πυκνότητα του κρυστάλλου είναι τόσο μεγάλη, που κι ένα σύγχρονο μεταλλικό εργαλείο, δεν θα μπορούσε να το σημαδέψει.
Ο Dorland διαπίστωσε πως το κρανίο σμιλεύτηκε πρώτα σε μία τραχιά μορφή, πιθανώς με διαμάντι. Στη συνέχεια, έγινε η λεπτή διαμόρφωση, η λείανση και η στίλβωση, με τη βοήθεια άμμου, νερού και πυριτίου κρυστάλλου. Το μεγάλο πρόβλημα, είναι πως αυτές οι διαδικασίες, θα απαιτούσαν πάνω από 300 χρόνια για να ολοκληρωθεί το κρανίο! Άραγε υπήρχαν κάποιοι που έκαναν ένα τέτοιο άθλο, ή μία άγνωστη σε μας τεχνολογία δημιούργησε το κρανίο?
Τα ζυγωματικά του ενεργούν σαν ελαφριοί σωλήνες, που διοχετεύουν φως από τη βάση του κρανίου στις υποδοχές των ματιών του. Από τις υποδοχές των ματιών, μικροσκοπικοί κοίλοι φακοί, μεταφέρουν το φως στη συνέχεια, στο ανώτερο μέρος του κρανίου. Στο εσωτερικό του κρανίου, υπάρχει ένα πρίσμα από μικροσκοπικά φωτεινά κανάλια, από τα οποία όλο το ανάγλυφο φωτίζεται.
Το μυστήριο του κρανίου, δεν σταματά όμως εδώ. Ο συγγραφέας ενός βιβλίου για το θέμα αυτό, Richard Garvin, πιστεύει πως σχεδιάστηκε για να φωτίζεται με λίγο φως, αλλά το πρίσμα κάνει να φωτίζεται ολόκληρο και τα μάτια να μοιάζουν πως φλογίζονται. Πράγματι, ο Dorland ανάφερε πως με τα πειράματά του, είδε τα φώτα στα μάτια να μοιάζουν με πυρκαγιά. Διαπιστώθηκε πως η σιαγόνα κινείται όπως θα συνέβαινε σε ένα πραγματικό κρανίο, έτοιμο να αρθρώσει λόγο ή να μασήσει τροφή.
Γιατί όμως κατασκευάστηκε αυτό το αντικείμενο? Ήταν απλά έργο ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη, ή όπως πιστεύει ο Dorland, προοριζόταν για τελετουργικούς και προφητικούς σκοπούς? Περίεργα φαινόμενα συνδέονται μαζί του.
Διάφοροι παρατηρητές έχουν αναφέρει, πως ενώ το εξέταζαν, το κρανίο άλλαζε χρώματα, σαν ένα λευκό χρώμα να κάλυπτε το μέτωπο, ή εξαφανιζόταν σαν να γινόταν αόρατο για λίγα λεπτά, άλλοτε σκοτείνιαζε ένα σημείο, το οποίο μετά εξαφανιζόταν, άλλοτε στις υποδοχές των ματιών έβλεπαν σχήματα, όπως κτήρια κι άλλα αντικείμενα, άλλοτε μία αύρα κάλυπτε το κρανίο για λίγα λεπτά. Η αίσθηση της μυρωδιάς, του ήχου, της θερμότητας, έχουν παρατηρηθεί στο κρανίο.
Ο Dorland θεωρεί πως το κρύσταλλο υποκινεί ένα άγνωστο μέρος του εγκεφάλου κι ανοίγει μία ψυχική πόρτα προς το σύμπαν. Τα κρύσταλλα εκπέμπουν συνεχώς ηλεκτρισμό, όπως τα ραδιοκύματα. Επειδή ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει το ίδιο, αλληλοεπιδρούν. Διαπίστωσε πως οι θέσεις του Ήλιου, της Σελήνη, των πλανητών, είχαν σχέση με τα περιοδικά φαινόμενα που παρατηρήθηκαν στο κρανίο. Η ερευνήτρια MarianneZezelic πιστεύει επίσης το κρανίο χρησιμοποιήθηκε για να υποκινήσει και να ενισχύσει ψυχικές δυνατότητες όσων το έχουν. Λέει πως «χρησιμεύει σαν ένα συσσωρευτής του γήινου μαγνητισμού. Και όταν το κοιτάζουμε, υποκινεί την παρεγκεφαλίδα μας. Η παρεγκεφαλίδα επομένως γίνεται μια δεξαμενή του μαγνητισμού που επηρεάζει την ποιότητα της μαγνητικής εκροής μέσω των ματιών, οργανώνοντας κατά συνέπεια μια συνεχή ροή του μαγνητισμού μεταξύ του παρατηρητή και του κρυστάλλου. Το ποσό ενέργειας που εισάγει τον εγκέφαλο αυξάνεται τελικά σε μια τέτοια αναλογία ώστε να επηρεαστούν οι πόλοι του εγκεφάλου, μια περιοχή που επεκτείνεται ακριβώς επάνω από τα μάτια, συμβάλλοντας στα ψυχικά φαινόμενα». (πιθανά εννοεί το άνοιγμα του τρίτου ματιού). Ο Tom Bearden, ένας ψυχομέτρης μελετητής, είπε πως το κρανίο μετασχηματίζει την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια και χρησιμοποιείται ως ενισχυτής και ως συσκευή αποστολής σημάτων ψυχικών δυνάμεων και γήινης ενέργειας.
Οι ερευνητές διαπιστώνουν και συμπεραίνουν πως στη σύγχρονη εποχή, που ο άνθρωπος έφθασε και πάτησε στο φεγγάρι, είναι αδύνατον να κατασκευάσει ένα τέτοιο ανάγλυφο, και δεν είναι θέμα υπομονής ή χρόνου, αλλά απλά είναι αδύνατον!
Παρ’ ότι υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβήτησαν το ότι το κρανίο ανακαλύφθηκε από τον Mitchell-Hedges και την κόρη του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την άρτια τεχνική του, την ύπαρξη μη-λογικής εξήγησης της κατασκευής του, αλλά και τα περίεργα φαινόμενα που το ακολουθούν. Είναι από τα αντικείμενα, που ενώ η επιστήμη αποδέχεται πως έχουν κατασκευαστεί σε εποχή που τα τεχνικά μέσα δεν επέτρεπαν τέτοιες κατασκευές, τα δέχεται σαν μυστήρια και δεν τα απορρίπτει.
http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/11/blog-post_295.html?
