«Η Ελβετία Χωρίς τον Καποδίστρια Δεν Θα Ήταν Αυτό που Είναι»

Ένα Κείμενο προς Τιμή του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας 

Πριν από λίγες ημέρες, tovima.gr, δημοσίευσε ένα κείμενο σχετικά με την άγνωστη σε πολλούς δράση του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελβετία και το ρόλο του στην ουδετερότητα της χώρας αλλά και την ενσωμάτωση των καντονιών της Γενεύης και του Βο (Λωζάννη) σε αυτήν. Το ζήτημα συγκέντρωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ίσως σε αντιδιαστολή με τη θλιβερή πραγματικότητα ότι ενώ οι Ελβετοί τιμούν τον Καποδίστρια για την προσφορά τους στη χώρα τους, στην Ελλάδα, την πατρίδα του, δολοφονήθηκε, τη στιγμή που σχεδίαζε να χτίσει από το μηδέν ένα νέο ελεύθερο κράτος. Στα πλαίσια της συζήτησης που προκάλεσε το εν λόγω κείμενο, ο πρέσβης της Ελβετίας στην Αθήνα κ. Lorenzo Amberg απέστειλε στο Βήμα ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κείμενό του σχετικά με το ίδιο ζήτημα, το οποίο βασίζεται σε ομιλία του στην Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 προς τιμή του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας.

Το ακόλουθο κείμενο αφορά κάποιες πτυχές της ζωής αυτού του μεγάλου πολιτικού άντρα που υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας· ειδικά το ρόλο που διαδραμάτισε στη θεσμική αναδιοργάνωση της Ελβετίας, καθώς και στην ενδυνάμωση του καθεστώτος της μόνιμης ουδετερότητας. Δεν το γράφω ως ιστορικός, αφού δεν έχω αυτή την ιδιότητα, αλλά ως ευγνώμων πολίτης, όπως επίσης και ως διπλωματικός εκπρόσωπος της σύγχρονης Ελβετίας, η οποία, χωρίς εκείνον, αναμφίβολα, δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα.

Πρώτη αποστολή του Καποδίστρια στην Ελβετία από τον Σεπτέμβριο 1813 ως τον Νοέμβριο του 1814

Ο Καποδίστριας εισέρχεται στην ελβετική ιστορία σε μια κρίσιμη στιγμή, ενώ επικρατεί το συγκεντρωτικό κράτος, το οποίο θέλησε να δημιουργήσει η Γαλλία, κατόπιν της εισβολής της το 1798 στην Ελβετία, και καταλήγει σε μια κατάσταση χάους, πραξικοπημάτων και αναρχίας το 1802. Ο Ναπολέων, έχοντας αποσύρει τα στρατεύματά του, επιβάλλει τότε στους Ελβετούς το καθεστώς της ομοσπονδίας. Επιστρέφει στα καντόνια τις εξουσίες τους και καταργεί την κεντρική κυβέρνηση. Πρόκειται για μια «διαμεσολάβηση» ανάμεσα στα αριστοκρατικά και στα προοδευτικά καντόνια, αλλά πρόκειται πρωτίστως για «επιβολή». Το κάθε καντόνι έχει το δικό του σύνταγμα, αλλά αυτά τα συντάγματα είναι περίπου όμοια και δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις ιστορικές, θρησκευτικές και γλωσσολογικές ιδιαιτερότητες του κάθε καντονιού. Η Ελβετία, μεταξύ του 1802 και του 1813 γίνεται ακόμα πιο εξαρτημένη από τη Γαλλία από ό,τι στο παρελθόν. Είναι υποχρεωμένη να διαθέσει 16.000 στρατιώτες στον στρατό του Ναπολέοντα, προκειμένου να λάβουν μέρος στους διάφορους πολέμους, με αποτέλεσμα σημαντικές ανθρώπινες απώλειες, κυρίως κατά την Ρωσική εκστρατεία.
Το 1813, 130.000 Ρώσοι και Αυστριακοί στρατιώτες εισβάλλουν στην Ελβετία, προκειμένου να πολεμήσουν τα γαλλικά στρατεύματα στα σύνορά της. Η τάξη του ελβετικού κράτους, την οποία έχει επιβάλει η Γαλλία καταρρέει άμεσα. Η ομοσπονδιακή Βουλή, το Κοινοβούλιο που απαρτίζεται από δύο βουλευτές από το κάθε καντόνι, αλλά χωρίς πραγματικές αρμοδιότητες, καταργεί το σύνταγμα, το λεγόμενο «Σύνταγμα της διαιτησίας».
Οι νικήτριες Δυνάμεις, η Αγγλία, η Ρωσία, η Πρωσία και η Αυστρία, όπως γνωρίζουμε, ξεκινούν την αναδιοργάνωση της Ευρώπης, αποκαθιστώντας κυρίως την παλιά τάξη πραγμάτων. Ποια θα είναι η θέση της Ελβετίας, η οποία βρίσκεται γεωγραφικά στο κέντρο της Ευρώπης; Μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, η Ρωσία είναι εκείνη που εκδηλώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Ελβετία. Ο Καποδίστριας λαμβάνει εντολή από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’ να «σώσει (την Ελβετία) από το γαλλικό δεσποτισμό» και να τη συνδράμει ώστε «να ξαναβρεί τον εαυτό της και να λάβει μέρος […] στο μεγάλο έργο της ευρωπαϊκής αναδόμησης» (Bouvier-Bron, σελ. 19).
Ο Καποδίστριας λοιπόν φτάνει στην Ελβετία τον Νοέμβριο του 1813 και θα παραμείνει εκεί ως τον Σεπτέμβριο του 1814. Φέρει τον τίτλο του έκτακτου απεσταλμένου και εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου του Ρώσου Τσάρου. Συνεργάτες του είναι ο Αυστριακός διπλωμάτης, Lebzeltern, αργότερα ο Schraut, επίσης ένας Άγγλος, ο Cunning και άλλοι. Κανείς τους όμως δεν θα παραμείνει στην Ελβετία καθ’ όλη αυτή την περίοδο, και όπως επισημαίνει και η κ. Michele Bouvier-Bron, ο Καποδίστριας «αδιαμφισβήτητα άσκησε την πλέον καθοριστική επιρροή» μεταξύ των απεσταλμένων των Μεγάλων Δυνάμεων.
Τον Σεπτέμβριο του 1813, η Ελβετία είναι κατακερματισμένη. Η χώρα σπαράσσεται από πολιτικούς διχασμούς, από διαμάχες επιρροών, από εδαφικές διεκδικήσεις. Πρόκειται για μια πολύ οδυνηρή μεταβατική περίοδο, και η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, ώστε η χώρα να βρίσκεται στο μεταίχμιο ενός εμφυλίου πολέμου. Ο Κερκυραίος, ο οποίος, απαντώντας στον τσάρο, δηλώνει ότι γνωρίζει την Ελβετία μόνο από τα βιβλία και πως δεν μιλά γερμανικά, βουτάει στα βαθιά νερά και αναπτύσσει μια αξιοθαύμαστη δραστηριότητα. Σε λίγο καιρό, γίνεται γνώστης των ελβετικών πραγμάτων. Επισκέπτεται όλους τους παράγοντες, όλα τα καντόνια, συντάσσει σχέδια αποφάσεων και συνταγμάτων, συμβουλεύεται, κατευνάζει τα πάθη, αναζητά συμβιβασμούς, και την ίδια στιγμή αναφέρει πιστά και λεπτομερώς στους ανωτέρους του όλα όσα συμβαίνουν στην Ελβετία. Μόνο μια φορά χρησιμοποιεί, μαζί με τους συναδέλφους του, την απειλή: Τον Αύγουστο του 1814, όταν η ομοσπονδιακή Βουλή ή το Κοινοβούλιο, το οποίο εδρεύει στη Ζυρίχη, δεν έχει καταλήξει στο κείμενο του νέου ελβετικού Συντάγματος, οι ξένοι διπλωμάτες απειλούν να διαλύσουν τις σχέσεις τους με τη
Βουλή και να εγκαταλείψουν τη χώρα στους διχασμούς της. Τρεις μέρες αργότερα υιοθετείται το Σχέδιο του Συντάγματος.
Στο τέλος αυτού του μαραθωνίου, όχι μόνο η Ελβετία, αλλά και το κάθε καντόνι έχει το δικό του Σύνταγμα. Η πολιτική ειρήνη έχει αποκατασταθεί, όπως επίσης και μια κάποια ισορροπία μεταξύ των καντονιών, τα οποία έχουν όλα τα ίσα δικαιώματα. Η Ελβετία αναγνωρίζεται από τους Συμμάχους (σημειώνουμε ότι ορισμένα μικρά κρατίδια εξαφανίστηκαν την εποχή εκείνη, όπως η Γένοβα ή η Βενετία).
Ασφαλώς, δεν πρόκειται ακόμα για την Ελβετία που διαμορφώθηκε αργότερα το 1830 και το 1848. Το ομοσπονδιακό κράτος είναι ακόμα αδύναμο, η ύπαρξή του σε εμβρυϊκό στάδιο. Ωστόσο, έχουν τεθεί οι βάσεις. Εκεί όπου ο Ναπολέων απέτυχε με τη βία, ο Καποδίστριας τα κατάφερε με τον διάλογο, τη δύναμη της πειθούς και την επιμονή του. Αυτός ο ιδιοφυής διπλωμάτης, όχι μόνο κατανόησε από πολύ νωρίς την πολυπλοκότητα της ελβετικής πραγματικότητας στις παραμικρές της λεπτομέρειες, αλλά εντέλει κατάφερε να πείσει τους συνομιλητές του ότι η λύση που τους πρότεινε ήταν για το συμφέρον τους. Αργότερα, μετά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης το 1821, σε μια επιστολή του σε Κερκυραίο θα γράψει τα εξής: «Η αναγέννηση και η πραγματική ανεξαρτησία ενός λαού δεν μπορούν παρά να είναι έργο του ιδίου. Μια εξωτερική βοήθεια μπορεί ενδεχομένως να τις διευκολύνει, όχι όμως και να τις δημιουργήσει.» (Chronos). Αναμφίβολα, ο Καποδίστριας είχε ήδη υιοθετήσει αυτήν την άποψη όταν οργάνωνε τα ζητήματα της Ελβετίας. Το απόσπασμα αυτό επιβεβαιώνει επίσης ότι ο Καποδίστριας δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας Έλληνας πατριώτης, έτοιμος να υπηρετήσει τον απελευθερωμένο του λαό και να αναδιοργανώσει το Κράτος του, όπως και θα το κάνει από το 1829 ως το 1831.
Κατά τους μήνες των διαπραγματεύσεων, σχολιάζει με ενάργεια: «Στις δημοκρατίες, συζητάμε πολύ, παίρνουμε αποφάσεις με δυσκολία, και ενεργούμε με μεγάλη βραδύτητα.» Είναι μια ορθή ματιά και όσον αφορά στη λειτουργία της Ελβετίας, αυτό ισχύει απολύτως, ακόμα και στις μέρες μας: οι συζητήσεις διεξάγονται έτσι ώστε να ακούγεται η φωνή όλων των κομμάτων, και η δυσκολία λήψης αποφάσεων προέρχεται από την αναγκαιότητα εξεύρεσης συμβιβασμών, και η βραδύτητα των ενεργειών αποτελεί το τίμημα της απουσίας μιας ισχυρής κεντρικής εξουσίας. Η τελευταία ενισχύεται ωστόσο σε περίπτωση κινδύνου, για παράδειγμα σε περίπτωση εξωτερικής απειλής.
Διαβάζοντας τις επιστολές και τις αναφορές του, φαίνεται ότι, παρά τον τεράστιο φόρτο της δουλειάς, παρ’ όλες τις συκοφαντίες εναντίον του, κατά τα διάφορα στάδια των διαπραγματεύσεων, από τους μεν και τους δε, ο Καποδίστριας δένεται με την Ελβετία. Στο τέλος της αποστολής του, τον Σεπτέμβριο του 1814, γράφει στον πατέρα του τα εξής:
«Τα ζητήματα της Ελβετίας ολοκληρώθηκαν. Η Βουλή επικύρωσε τελικά το ομοσπονδιακό Σύνταγμα […]. Ολοκληρώθηκε μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαπραγμάτευση, με ατέλειωτες δυσκολίες και ταξίδια και γραπτά και δοκιμασίες και συντάγματα και σχέδια – αλλά δεν πειράζει. Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι με γέμισαν με στοργή και ειλικρινή εγκαρδιότητα. Η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν με αποζημίωσε σε μεγάλο βαθμό για όλες μου τις προσπάθειες. Αν, στο μέλλον, θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και να χαίρονται την ανεξαρτησία τους, εκτιμώ ότι δεν θα έχω χάσει ούτε το χρόνο, ούτε τον κόπο μου.» (Bouvier-Bron, σελ. 271).
Και να τι είπε για τη διαπραγματευτική ευφυΐα του Καποδίστρια εκείνος που υπήρξε για κάποιο διάστημα γραμματέας του, ο Elie-Ami Betant από τη Γενεύη, στη βιογραφία του
Καποδίστρια το 1839: «Γεννημένος σε μια ευάλωτη και διαιρεμένη δημοκρατία, εξοικειωμένος […] με τη γλώσσα των λαϊκών παθών, ο Καποδίστριας είχε απόλυτη άνεση απέναντι στις διαμάχες των κομμάτων που ανατάραζαν την Ελβετία, την εποχή εκείνη. Κατάφερε να κερδίσει την εκτίμησή τους, γιατί δεν χρησιμοποίησε ούτε διπροσωπία, ούτε ακαμψία απέναντί τους, και εισχώρησε με ειλικρίνεια στα εσωτερικά τους ζητήματα […]» (Betant, σελ. 25).
Κατά την πρώτη του αποστολή στην Ελβετία, ο Καποδίστριας κατάφερε επίσης να δημιουργήσει φιλικούς δεσμούς με πολλές προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, όπως τον Fellenberg, τον περίφημο ιδρυτή και διευθυντή της σχολής του Hofwyl, τον φιλελεύθερο βουλευτή από το καντόνι του Vaud, τον Henri Monod, όπως επίσης και τον Charles Pictet de Rochemond. Οι σχέσεις αυτές θα ενισχυθούν και, όπως ξέρετε, ο Καποδίστριας, μην μπορώντας να επιστρέψει στα Επτάνησα, εξαιτίας των Άγγλων που είχαν καταλάβει τα νησιά, θα εγκατασταθεί προσωρινά, αλλά για αρκετά χρόνια στην Ελβετία, και συγκεκριμένα στη Γενεύη, η οποία θα γίνει ένα από τα κέντρα του ευρωπαϊκού φιλελληνισμού. Αυτό όμως αποτελεί θέμα για μια άλλη διάλεξη!
Ο Καποδίστριας, με τον τρόπο αυτόν συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία ενός βιώσιμου και σχετικά ανεξάρτητου κράτους. Το 1814, όλα τα ξένα στρατεύματα εγκατέλειψαν τη χώρα και η Ελβετία βρέθηκε πλέον υπό την παρακολούθηση των συμμαχικών Δυνάμεων, αλλά όχι υπό την κηδεμονία τους. Η Ρωσία μερίμνησε ώστε να περιοριστεί όχι μόνο η επιρροή της Γαλλίας, αλλά και της Αυστρίας. Καμία Μεγάλη Δύναμη δεν είχε κυρίαρχη επιρροή στην Ελβετία. Η Ρωσία χρησιμοποιεί πλέον τη δύναμή της, αποκλειστικά για να καταστήσει όλο και πιο ανεξάρτητη, ακόμα πιο ουδέτερη την Ελβετία. Αυτό προκύπτει στο Συνέδριο της Βιέννης, όπου παρευρίσκεται ο Καποδίστριας, αμέσως μετά το τέλος της αποστολής του στην Ελβετία.

Εκπρόσωπος της Ρωσίας στο Συνέδριο της Βιέννης, Σεπτέμβριος 1814 – Ιούνιος 1815

Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η Ελβετία εκπροσωπείται στο Συνέδριο της Βιέννης από μια αντιπροσωπεία τριών συντηρητικών πολιτικών, μελών της Βουλής (κοινοβουλίου), αντιπροσωπεία η οποία εδρεύει την περίοδο εκείνη στη Ζυρίχη. Το κεντρικό πρόσωπο όμως είναι αναμφίβολα ο πολιτικός από τη Γενεύη, Charles Pictet de Rochemont, ο οποίος ήταν εντεταλμένος της Δημοκρατίας της Γενεύης. Η Γενεύη είναι τότε σύμμαχος της Ομοσπονδίας, αλλά όχι ακόμα μέλος της, καθώς δεν αποτελεί ακόμα καντόνι. Ο Pictet de Rochemont συνοδεύεται από τον Francois d’lvernois. Σκοπός του Pictet είναι να προσαρτήσει τη Γενεύη στην Ομοσπονδία ως καντόνι εξομαλύνοντας το έδαφος της Δημοκρατίας, έτσι ώστε να διαμορφωθεί σε μια ενότητα και να συνδεθεί με το ελβετικό έδαφος. Η στρατηγική του Pictet είναι η εξής: η ασφάλεια της Γενεύης δεν μπορεί να εξασφαλιστεί παρά μόνο εάν η τελευταία γίνει μέλος της Ομοσπονδίας. Η δε ασφάλεια της Ομοσπονδίας εξαρτάται επίσης από τη στρατιωτική ασφάλεια των συνόρων του καντονιού της Γενεύης. Ας ρίξουμε μια ματιά στο χάρτη, και θα συνειδητοποιήσουμε πόσο δύσκολο εγχείρημα είναι αυτό, εφόσον προϋποθέτει ότι ζητείται από τη Γαλλία, η οποία εκείνον τον καιρό βρίσκεται σε διαδικασία αποκατάστασης του παλαιού καθεστώτος, να γίνει σύμμαχος των Μεγάλων Δυνάμεων και να συμμορφωθεί με τις εδαφικές παραχωρήσεις.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης, ο Καποδίστριας αποδεικνύεται πιστός σύμμαχος των Ελβετών και συγκεκριμένα του Pictet de Rochemont, όπως επιβεβαιώνεται από την ογκώδη διπλωματική τους αλληλογραφία. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας μοναδικής συνεργασίας μεταξύ των δύο αντρών, οι οποίοι συναντώνται πολύ συχνά, νωρίς το πρωί. Ο Pictet ενημερώνεται για τις τελευταίες εξελίξεις των διαπραγματεύσεων. Ορισμένες φορές, ο Καποδίστριας του ζητά να του υποβάλει σχέδια και αιτήματα που αφορούν την Ελβετία, προκειμένου να τα διαβιβάσει, εξ’ ονόματός του, στους τότε αξιωματούχους υπουργούς στη Βιέννη. Οι δύο άντρες μοιράζονται στιγμές ικανοποίησης, αλλά και απογοήτευσης: ο τροχός της διπλωματικής τύχης γυρίζει αδιάκοπα. Μπορούμε να βεβαιώσουμε, χωρίς να ανατρέξουμε σε λεπτομέρειες, συμφωνώντας με τον Pictet και τον συνάδελφό του d’lvernois, ότι ο Καποδίστριας υπήρξε ο πιο πιστός δικηγόρος, ακούραστος και πλέον αποτελεσματικός μεσολαβητής των συμφερόντων της Γενεύης και της Ελβετίας στη Βιέννη.
Κατά την επιστροφή του από τη Βιέννη, τον Απρίλιο του 1815, ο Pictet γράφει στην αναφορά της ολοκλήρωσης της αποστολής στο μεγάλο Συμβούλιο της Γενεύης:
«(…) μεταξύ εκείνων που ενδιαφέρθηκαν για τα επιτεύγματά μας, κανείς δεν το έπραξε με περισσότερη συνέχεια, καλή διάθεση, ευφυΐα και αποτελεσματικότητα από τον κόμη Καποδίστρια. Κατά τις ενενήντα δύο συνεδριάσεις (=συναντήσεις) που είχα μαζί του, ήταν πάντα ίδιος και απαράλλαχτος, ο καλύτερος οδηγός, ο καλύτερος σύμβουλος και προικισμένος με μια υπομονή, η οποία δεν κάμφθηκε ποτέ, παρ’ όλο που τα ζητήματα της Ελβετίας του έδωσαν αφορμή να τα αποστραφεί και παρ’ όλο που ανέλαβε κατά κύριο λόγο τη μεγάλη διαπραγμάτευση με την Πολωνία και την Σαξονία, κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αδιαφορία του απέναντι στα συμφέροντα της ασήμαντης Γενεύης.» (Cramer, I, XXIII).
Όπως γνωρίζουμε, ο Pictet κατάφερε, στην πρώτη Διάσκεψη των Παρισίων και κυρίως στο Συνέδριο της Βιέννης να « εξομαλυνθούν » τα σύνορα του καντονιού της Γενεύης και να συνδεθεί το έδαφός της με εκείνο του κανονιού του Vaud. Ο κανονισμός αυτός επέτρεψε την ενοποίηση της Γενεύης με την Ομοσπονδία. Σε ελβετικό επίπεδο, επιτεύχθηκαν κι άλλες εδαφικές εξομαλύνσεις και τα σύνορα που καθιερώθηκαν στη Βιέννη το 1815 παρέμειναν τα ίδια ως τις μέρες μας. Όσο για την περιοχή του Vaud, από όπου κατάγεται και ο οικοδιδάσκαλος του Αλεξάνδρου Α’,Cesar Laharpe, ο οποίος συμμετείχε επίσης στο Συνέδριο της Βιέννης, ο Καποδίστριας επέμεινε επιτυχώς ώστε αυτή η περιοχή, η οποία ήταν υπό την κατοχή του καντονιού της Βέρνης ως το 1798, να γίνει ένα κυρίαρχο καντόνι και μέλος της Ομοσπονδίας. Οι κάτοικοι του Βο, όπως και της Γενεύης οφείλουν στον Καποδίστρια ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη.

Η αναγνώριση της ουδετερότητας

Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης, πραγματοποιείται η επιστροφή του Ναπολέοντα από τη νήσο Έλβα. Οι Σύμμαχοι προετοιμάζουν στρατιωτική επίθεση και ζητούν από την Ελβετία να επιτρέψει στα συμμαχικά στρατεύματα να περάσουν μέσα από το καντόνι του Valais και της Βασιλείας προς τη Γαλλία. Τα ελβετικά στρατεύματα συντάσσονται με τα συμμαχικά στρατεύματα στο Franche-Compte και συμμετέχουν στην πολιορκία του γαλλικού φρουρίου του Huningue, στην απέναντι πλευρά της Βασιλείας. Με τη συνθηκολόγηση αυτού του φρουρίου, τον Αύγουστο του 1815, ολοκληρώνεται η τελευταία στρατιωτική ενέργεια με ελβετική συμμετοχή στο εξωτερικό. Ακολουθεί τότε η Δεύτερη Διάσκεψη των Παρισίων (μία πρώτη Διάσκεψη, η οποία δεν ευοδώθηκε είχε συγκεντρώσει τους Συμμάχους στο Παρίσι, λίγο πριν από το Συνέδριο της Βιέννης). Αυτή η Διάσκεψη των Παρισίων υιοθετεί, στις 20 Νοεμβρίου 1815, την περίφημη «Διακήρυξη των Δυνάμεων για την αναγνώριση και την εγγύηση της μόνιμης ουδετερότητας της Ελβετίας και του απαραβίαστου του εδάφους της.» Πρόκειται για μια «ρητή και γνήσια αναγνώριση της μόνιμης ουδετερότητας της Ελβετίας», καθώς και για μία εγγύηση «της ακεραιότητας και του απαράβατου των εδαφών της σύμφωνα με τα νέα σύνορά της.» Η ουδετερότητα της Ελβετίας αποτελεί όφελος, τόσο για τους Ελβετούς, οι οποίοι από το 1515 προσβλέπουν στην ουδετερότητα, όσο και για τους Συμμάχους. Αυτό απορρέει από τις οδηγίες της ομοσπονδιακής Βουλής προς τον κ. Pictet de Rochemont, αναφορικά με τη δεύτερη Διάσκεψη των Παρισίων, όπου και διαβάζουμε: «Αυτό που πρωτίστως θα πρέπει να εξασφαλίσει η Ελβετία (…) είναι η εγκαθίδρυση της ουδετερότητάς της, βάση της πολιτικής της ανεξαρτησίας και της στρατιωτικής της κυριαρχίας. Οι συμμαχικές Δυνάμεις θεωρούν τα παραπάνω αναγκαίες προϋποθέσεις για τη μελλοντική ειρήνη της Ευρώπης […]. Προκειμένου η Ελβετία να είναι ουδέτερη, θα πρέπει να εξασφαλίσει τη δύναμη της αντίστασης που προϋποθέτει η γεωγραφική της θέση και ο πληθυσμός της. Θα πρέπει να διαθέτει τα μέσα να αμυνθεί απέναντι σε επιθέσεις και να προστατευθεί έναντι οποιασδήποτε κυριαρχικής επιρροής της Γαλλίας, ή άλλου όμορου κράτους. Η Αγγλία, η Ρωσία και η Πρωσία επιθυμούν να δουν την Ελβετία σ’ αυτήν τη θέση, και δεν έχουμε αμφιβολία πως και η Αυστρία το επιθυμεί ομοίως (…) (Cramer, II, σελ. 19).
Σ’ αυτήν τη Δεύτερη Διάσκεψη των Παρισίων επίσης, ο Pictet de Rochemont συμβουλεύεται σχεδόν καθημερινά τον Καποδίστρια. Ο Pictet γράφει τα εξής, τον Οκτώβριο του 1815:
«Πώς θα μπορέσουμε ποτέ να ανταποδώσουμε αυτά που οφείλουμε σ’ αυτόν τον υπέροχο Καποδίστρια; Έχει τόσο ευγενικά αισθήματα που θα άξιζε να είναι δικός μας. Είναι ο φοίνικας της διπλωματίας. Χωρίς αυτόν, το Συνέδριο της Βιέννης και οι λοιπές διαβουλεύσεις θα ήταν αξιοθρήνητα (…)» (Cramer, II, 171). Είναι φανερό εδώ ότι ο Pictet βρίσκεται σε μια φάση όπου αμφιβάλλει για την επιτυχία του. Σε διάστημα λιγότερο από ένα μήνα, στις 20 Νοεμβρίου, η Διάσκεψη των Παρισίων υιοθετεί την περίφημη αναγνώριση της ουδετερότητας της Ελβετίας. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι το κείμενο αυτής της διακήρυξης έχει συνταχθεί από τον Pictet, κατόπιν αιτήματος του Καποδίστρια, ο οποίος το παρέδωσε χωρίς να αλλάξει λέξη στους Ανώτατους Εκπροσώπους των Συμμάχων. Αυτό αποτελεί, θα μπορούσαμε να πούμε, και τη μεγάλη επιτυχία του «ντουέτου» Καποδίστρια – Pictet.
Επισημαίνουμε ότι αν πράγματι ο Pictet είναι ο πλέον σεβαστός άντρας από τη Δημοκρατία της Γενεύης, παρ’ όλα αυτά αποκαλεί επανειλημμένα τον Καποδίστρια «οδηγό» του, όπως και «πυξίδα» του, δηλώνει ότι χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να επιτύχει το στόχο του, και ας μην ξεχνάμε ότι μιλά για έναν άντρα, ο οποίος είναι 20 χρόνια νεότερός του! Το 1815, ο Pictet είναι 60 ετών και ο Καποδίστριας μόλις 39.
Ο Pictet πεθαίνει το 1824. Η ταφή του γίνεται την πρώτη Ιανουαρίου του 1825 στο νεκροταφείο του Plainpalais στη Γενεύη. «Πίσω από το φέρετρό του, σε θέση συγγενούς, περπατούσε ο «πιστός οδηγός» του στα Συνέδρια της Βιέννης και των Παρισίων. Ο Καποδίστριας, ο οποίος έτυχε, την εποχή εκείνη, να διαμένει στη Γενεύη, είχε ζητήσει την άδειά του να τον συνοδεύσει στην τελευταία του κατοικία.» (Edmond Pictet, σελ. 435).
Οι αρετές του Καποδίστρια αναγνωρίζονται πολύ σύντομα στην Ελβετία. Το 1839, ο παλιός του γραμματέας, ο μεγάλος ελληνιστής και φιλέλληνας από τη Γενεύη, Elie-Ami Betant, στον οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, γράφει στη βιογραφία του: «Η στάση του Καποδίστρια στην Ελβετία τον τιμά ιδιαιτέρως. Αρχικά, η αποστολή την οποία ανέλαβε είχε προκαλέσει τη μοχθηρία εκ μέρους των διαφόρων κομμάτων, των οποίων θίγονταν τα συμφέροντα. Σιγά σιγά όμως οι υψηλές του αρετές εκτιμήθηκαν περισσότερο και σήμερα, ομόφωνα, οι Ελβετοί λυπούνται για την απώλειά του. Το όνομά του ακούγεται με σεβασμό από άντρες όλων των απόψεων.» (Betant, σελ. 28).
Ο Καποδίστριας ανακηρύσσεται επίτιμος δημότης της Γενεύης το 1815 και, ένα χρόνο αργότερα, του καντονιού του Vaud. Η Γενεύη, από την πλευρά της έδωσε το όνομά του σε μία από τις ωραιότερες όχθες της και μια αναμνηστική πλακέτα αναρτήθηκε στο σπίτι όπου διέμενε κατά το έτος 1820. Δεν γνωρίζω όμως κάποια παρόμοια επίσημη χειρονομία σε επίπεδο Ομοσπονδίας της εποχής εκείνης. Ανεγέρθηκε ωστόσο ένα άγαλμα του Καποδίστρια, κατόπιν ρωσικής πρωτοβουλίας, στα εγκαίνια του οποίου παρευρέθηκε η κ. Calmy-Rey, επικεφαλής του ομοσπονδιακού Υπουργείου Εξωτερικών, δίπλα στον Ρώσο ομόλογό της, τον κ. Serguei Lavrov. Αυτά έλαβαν χώρα τον Σεπτέμβριο του 2009, στις ακτές της λίμνης Λεμάν, στη μικρή πόλη Ouchy, κοντά στη Λωζάννη.

Η κληρονομιά του Καποδίστρια στην Ελβετία παραμένει επίκαιρη

Μια νέα τάξη πραγμάτων ξεκινά το 1814 και 1815, χάρη στη θέληση των νικητών Συμμάχων έναντι του Ναπολέοντα και συγκεκριμένα χάρη στη Ρωσία, αλλά κυρίως χάρη στη διπλωματική και ανθρώπινη ιδιοφυία του Καποδίστρια. Τα στοιχεία αυτής της νέας κατάστασης είναι τα εξής:
– Η δημιουργία μιας εσωτερικής μόνιμης ειρήνης, βασισμένης σε παραχωρήσεις και σε αμοιβαίους συμβιβασμούς
– Η υιοθέτηση ενός Συντάγματος (στα γερμανικά Bundesvertrag, δηλαδή ομοσπονδιακής Συμφωνίας), προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού κράτους το 1848
– Η ανεξαρτησία και η διεθνής αναγνώριση της ουδετερότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελβετίας, με την προϋπόθεση, από ελβετικής πλευράς, της δημιουργίας ενός ομοσπονδιακού στρατού, καθαρά αμυντικού, η μη ένταξη σε αμυντικές συμμαχίες, και η τήρηση μιας απόλυτης ουδετερότητας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο φεντεραλισμός και η ουδετερότητα, γεννημένοι κάτω από έναν ιστορικό και γεωπολιτικό ευρωπαϊκό αστερισμό, έγιναν στη συνέχεια αναπόσπαστο μέρος του ελβετικού πολιτικού συστήματος, ακόμα και της ίδιας της ταυτότητας της χώρας μου. Η εσωτερική και εξωτερική ειρήνη υπήρξαν αναγκαίες για την οικονομική και εμπορική ανάπτυξη της Ελβετίας, η οποία, για άλλα 100 χρόνια, υπήρξε μια φτωχή χώρα. Η ανάπτυξη των θεσμικών οργάνων της, η συνεχής αναζήτηση μιας ισορροπίας ανάμεσα στις ομοσπονδιακές αρμοδιότητες και εκείνες των καντονιών, η εφαρμογή της αρχής της αλληλεγγύης μεταξύ εύπορων και φτωχότερων καντονιών, οι πολιτικές διαβουλεύσεις μεταξύ τους, βασισμένες στην άμεση δημοκρατία, όλα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν, σύμφωνα με ορισμένους παρατηρητές, ως πρότυπο για την ευρωπαϊκή οικοδόμηση. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας σήμερα εδώ. Η ελβετική δημοκρατία αποτελεί έναν εξαιρετικά πολύπλοκο μηχανισμό, ένα «οργανωμένο χάος», όπως έχει χαρακτηριστεί ενίοτε. Ωστόσο, η λειτουργία της δεν είναι αυτόματη, και δεν είναι κεκτημένη μια για πάντα: Λειτουργεί μόνο όσο οι πολίτες της θέλουν να λειτουργεί.
Όσο για την ουδετερότητα, μπορούμε να πούμε ότι τηρήθηκε κατά τη διάρκεια όλων των συγκρούσεων – και δυστυχώς η Ευρώπη υπήρξε πλούσια στον τομέα αυτό από τα μέσα του 19^ου ως τα μέσα του 20^ου αιώνα. Συγκεκριμένα, η Ελβετία δεν μετείχε στους δύο παγκόσμιους πολέμους, οι οποίοι διαδραματίζονταν στα σύνορά μας. Αλλά το να μην συμμετέχεις στις συγκρούσεις δεν σημαίνει ότι παραμένεις αδιάφορος. Ξεκινώντας από τη μάχη του Solferino, το 1863, την οποία παρακολούθησε και περιέγραψε ο μελλοντικός ιδρυτής της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, Henri Dunant, η Ελβετία προσέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στα θύματα, για παράδειγμα συντρέχοντας τους πληγωμένους στρατιώτες από όλα τα στρατόπεδα, στέλνοντας ανθρωπιστική βοήθεια ή οργανώνοντας κέντρα αναζήτησης αγνοουμένων. Είναι η αρχή μιας μεγάλης ανθρωπιστικής παράδοσης, η οποία συνεχίζεται ως και σήμερα.
Η θέση αυτής της «ενεργούς ουδετερότητας» έδωσε στην ελβετική διπλωματία την ευκαιρία να προσφέρει τη συνδρομή της. Αναφέρομαι για παράδειγμα στη διατήρηση, ως τρίτη πλευρά, ενός ελάχιστου βαθμού προξενικών ή πολιτικών σχέσεων μεταξύ εμπόλεμων μερών, ή σε περίπτωση ρήξης διπλωματικών σχέσεων μεταξύ δύο χωρών. Αυτό συνέβη για παράδειγμα το 2008, όταν η Βέρνη έλαβε αίτημα εκ μέρους της Ρωσίας και της Γεωργίας, προκειμένου η Ελβετία να εκπροσωπήσει τα αντίστοιχα συμφέροντά τους. Παρ’ όλο που μια σύγκρουση στην Ευρώπη μοιάζει σήμερα εξαιρετικά απίθανη, ωστόσο ο ελβετικός λαός παραμένει ιδιαίτερα προσηλωμένος στην αρχή της ουδετερότητας, κατά 80 ή 90%. Όταν η Ελβετία, με δημοψήφισμα, έγινε μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, η κυβέρνηση συνόδευσε το αίτημα της ένταξής της με μια επιστολή όπου υπήρχε η εξής διευκρίνιση: Η ένταξη αυτή, εκ μέρους της Ελβετίας δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, την εγκατάλειψη της ουδετερότητάς της.
Ουσιαστικά, η Ελβετία συμμετέχει σήμερα σε ψηφίσματα κυρώσεων, τα οποία αποφασίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη, σε αποστολές διατήρησης της ειρήνης, όπως στο Κόσσοβο, όχι όμως και σε στρατιωτικές ενέργειες. Το καθεστώς της ουδετερότητας εξηγεί επίσης την επιλογή της Γενεύης, ως έδρα πολλών διεθνών οργανισμών, όπως αυτών των Ηνωμένων Εθνών, του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και πολλών άλλων.
Αν είναι ορθό ότι η δομή του ομόσπονδου κράτους και η πρακτική της ουδετερότητας έχουν αλλάξει τα τελευταία περίπου 200 χρόνια, ωστόσο ο μεγάλος Κερκυραίος, χάρη στη διπλωματική του ιδιοφυΐα και το δέσιμό του με την Ελβετία διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο για να καθιερωθούν αυτοί οι δύο πυλώνες της κρατικής μας ταυτότητας. Η ευγνωμοσύνη μας προς τον Καποδίστρια δημιουργεί έναν πολύ ισχυρό δεσμό ανάμεσα στην Ελβετία και στην Κέρκυρα, την πόλη καταγωγής του, όπου γεννήθηκε και όπου αναπαύεται.
Βιβλιογραφία:
– Betant E.-A., Correspondant du comte J. Capodistrias, President de la Grece, Geneve-Paris 1839, vol. I
– Bouvier-Bron Michelle, Archives Jean Capodistrias, tome IV. La mission de Capodistrias en Suisse (1813-1814), Corfou 1984
– Cramer Lucien, Correspondance diplomatique de Pictet de Rochemont et de Frangois d’lvernois, Paris, Vienne, Turin 1814-1816, 2 vol. Geneve-Paris 1914
– Κούκος Ανδρέας, «Η ευρωπαϊκή πολιτική του Ιωάννη Καποδίστρια» Ιστορία, τεύχος 505, Ιούλιος 2010, σ. 19-26
– Koukkou Helen E., John Kapodistrias, A Greek Europhile Diplomat, Athens 1994
– Κούκκου Ελένη Ε., Παύλωφ-Βάλμα Ευδοκία, Ιωάννης Α. Καποδίστριας, Ανέκδοτη Αλληλογραφία με τους Philippe-Emmanuel de Fellenberg, Rudolf-Abraham de Schifferli, 1814-1827, Αθήνα, 1999
– Pictet Edmond, Biographie, travaux et correspondance de C. Pictet de Rochemont (1755-1824), Geneve 1892
– Reymond-Exchaquet A.-M., «Un grand Vaudois… oublie ? Capo d’lstria» in Desmos, Amiti0s greco-suisses, bulletin no. 17, decembre 1999, pp. 9-13.

*Ο Lorenzo Amberg, είναι Πρέσβης της Ελβετίας στην Ελλάδα


Πηγή: energia.gr
http://freewill.gr/

Η »έξυπνη τορπίλη» και η Ελλάδα που δημιουργεί!

Λένε πως ο κόσμος του αιώνα που διανύουμε είναι ο Αιώνας της «Πληροφορίας». Στην διάρκεια του θα κυριαρχήσουν υπερδυνάμεις οι οποίες βρίσκονται σε προχωρημένο τεχνολογικό επίπεδο και έχουν την δυνατότητα να παράγουν τεχνολογία που τους δίνει το συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλες χώρες.
Ένας τέτοιος ουσιώδης τομέας είναι και αυτός των οπλικών συστημάτων. Χώρες που καταφέρνουν να παράγουν μοναδικής σύλληψης έξυπνα όπλα, κρατάνε την τεχνογνωσία αυτή επτασφράγιστο μυστικό, το οποίο αποτελεί καίριο πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους.
Στα πλαίσια αυτά λοιπόν και στην χώρα μας, χωρίς ποτέ να θέλει να υπάρξει τεχνολογική υπερδύναμη, αναπτύσσονται πρωτοβουλίες άλλες φορές από επιχειρηματικά σχήματα και άλλες φορές από μερικά «φωτεινά» μυαλά.
Τέτοιες πρωτοβουλίες είναι τόσο η ανάπτυξης της έξυπνης τορπίλλης ST-14, όσο και η ανάπτυξη του ακουστικού αντίμετρου παραπλάνησης THELXIOPE.
Η τορπίλη ST-14 αναπτύχθηκε στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας των φοιτητών Παναγίωτη Ρίζου και της Νικολέττας Μιχαηλίδου. Η τορπίλη αυτή όχι μόνο μπορεί να πλήττει υποβρύχιους στόχους αλλά και να παραπλανά τα αντίμετρα τους αντιπάλου.
Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, η «έξυπνη» τορπίλη ενσωματώνει δύο καινοτομίες που την καθιστούν ξεχωριστή.
Αφενός διαθέτει δύο τρόπους λειτουργίας, την ενσύρματη και την αυτόνομη. Αφετέρου, έχει ενσωματωμένη πάνω της μια δεύτερη, μικρότερη τορπίλη, που εκτοξεύεται κατ’ επιλογή του χειριστή και έχει ως αποκλειστικό σκοπό την παραπλάνηση και εξουδετέρωση των μέτρων άμυνας του υποβρύχιου-στόχου. Κάτι σαν τις ΑΤ πολεμικές κεφαλές tandem που με το πρώτο κοίλο γέμισμα προσπαθούν να αχρηστεύσουν την θωράκιση ERA αρχικά, αφήνοντας το ισχυρότερο δεύτερο κοίλο γέμισμα να διαπεράσει την υπόλοιπη θωράκιση. Με τον τρόπο αυτό παραπλανόνται τα αντίμετρα του εχθρικού υποβρυχίου (!). «Στην περίπτωση ενσύρματης καθοδήγησης, ο χειρισμός της τορπίλης γίνεται από το κέντρο ελέγχου στο οποίο βρίσκονται τοποθετημένοι ειδικοί διακόπτες ενεργοποίησης του συστήματος, αυτοπυροδότησης της τορπίλης, κάμερας, φακού, επιλογής τρόπου λειτουργίας και joysticks.

Η καινοτομία δεν είναι μόνο λειτουργική αλλά και κατασκευαστική, αφού η κύρια μεγάλου μήκους και διαμέτρου τορπίλη εκτοξεύει τη δεύτερη μικρότερη τορπίλη για να παραπλανήσει το αμυντικό σύστημα του στόχου. Η μικρότερη τορπίλη εκτοξεύεται έπειτα από εντολή του χειριστή, αφού προηγουμένως έχει αντιληφθεί στα ακουστικά του την ύπαρξη συγκεκριμένου ήχου του αντιπάλου sonar. Η μικρή αυτή τορπίλη φέρει πομπό ήχου και στατικού μαγνητικού πεδίου, ώστε να ανιχνευθεί λανθασμένα από τους αισθητήρες της αντίπαλης τορπίλης και να την καταστρέψει. Ετσι εμείς έχουμε κερδίσει χρόνο και η μεγάλη τορπίλη χτυπά τον αντίπαλο στόχο». Η αυτόνομη λειτουργία εκτελείται με τη βοήθεια ενός μικροελεγκτή, που ονομάζεται Arduino. «Στην περίπτωση της αυτόματης καθοδήγησης ο μικροελεγκτής ενεργοποιεί την προπέλα ενώ το πρόγραμμα είναι σε θέση να ελέγχει τέσσερις αισθητήρες ήχου ευρισκόμενους στον κώνο μάχης όπου, ανάλογα με το σημείο εντοπισμού του ήχου, ενεργοποιούνται τα πτερύγια ή το πηδάλιο της τορπίλης έτσι ώστε να μπορεί να στρέφεται προς την αντίστοιχη κατεύθυνση».
Όσον αφορά το αντίμετρο soft-kill ΤΗELXIOPE, ο δημιουργός του αναφέρει: 233 «Για ένα υποβρύχιο που δεν διαθέτει μεγάλες δυνατότητες ελιγμών, δεν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης όταν η τορπίλη έχει φθάσει τυπικά σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων. Επομένως, η παράμετρος της έγκαιρης αντίδρασης άφεσης soft kill αντιμέτρων είναι πολύ σημαντική σε σχέση με την τελευταία φάση επίθεσης όπου η τορπίλη μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνον από hard kill μέσα. Τα υλικά αντίμετρα soft kill μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ψευδοστόχοι, τόσο για τη σύγχυση της τακτικής εικόνας του αντιπάλου πριν από τη βολή τορπίλης, όσο και μετά από τη βολή για την παραπλάνηση της τορπίλης. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο σκοπός είναι το όπλο του βάλλοντος να κατευθυνθεί μακριά από τη θέση του στόχου πλοίου επιφανείας ή υποβρυχίου.
To σύστημα THELXIOPE, ανήκει στην κατηγορία των soft kill αναλώσιμων ακουστικών αντιμέτρων (ψευδοστόχων) αντιτορπιλικής άμυνας υποβρυχίων και πλοίων επιφανείας. Εκτός του ότι υπάρχει η δυνατότητα, να παραχθεί, και να αξιοποιηθεί στην Ελληνική αμυντική βιομηχανία και ΠΝ, μπορεί να αποφέρει ζήτηση και στην παγκόσμια αγορά όπλων. Πρόκειται για έναν ακουστικό παρεμβολέα (acoustic jammer) παθητικών ακουστικών τορπιλών, ικανού να παράγει ήχους απειλών και σήματα συγκεκριμένων συχνοτήτων προσαρμοσμένης παραπλάνησης, ενώ μπορεί να εκτοξευθεί από υποβρύχια, πλοία επιφανείας ή ακόμα και να αφεθεί από ελικόπτερα κάνοντας χρήση αλεξιπτώτου.
Η THELXIOPE είναι χαμηλού κόστους, ρυθμιζόμενη, έχει διάρκεια ζωής αρκετών λεπτών, διαθέτει βιβλιοθήκη απειλών-ήχων, ενώ δεν υπάρχει ανάγκη για εξοπλισμό επί του σκάφους. Μπορεί να ενεργήσει είτε ακίνητη/στατική (stationary) είτε αυτοπροωθούμενη (self propelled) με ικανή ταχύτητα απομάκρυνσης σε τυχαίες τροχιές. 232 Τα τεχνικά χαρακτηριστικά της THELXIOPE είναι τα ακόλουθα: Διαστάσεις 100Χ12 cm Βάρος 4.5 kg, ικανό για εκτόξευση από οποιοδήποτε εκτοξευτή αναλωσίμων Συχνότητα λειτουργίας ψευδο-σημάτων 123 Hz – 16 kHz Διάρκεια ζωής 20 λεπτά, απολυτός επαρκής στόχος ακόμη και για προληπτική εκτόξευση αντιμέτρων χωρίς την ταυτοποίηση των απειλών Επαναπρογραμματιζόμενη λειτουργία
Η THELXIOPE θα παρουσιαστεί στο ερχόμενο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής i2fest 2015 στις 18 Οκτωβρίου στην Καβάλα, όπου το κοινό θα έχει την δυνατότητα να την θαυμάσει από κοντά και να πληροφορηθεί.

Πηγή: defencegreece.wordpress.com

πηγή: http://www.pentapostagma.gr

Μετακινούνται εσπευσμένα τουρκικά άρματα μάχης LEOPARD – 1TU(VOLKAN) από την Ανατολική Θράκη εντός των τουρκοσυριακών συνόρων!

Με «προσωπική εντολή του Τούρκου Προέδρου τουρκικά άρματα μάχης LEOPARD –  1 TU (VOLKAN) μετακινούνται από χθες ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΑ από την Ανατολική Θράκη στια τουρκοσυριακά σύνορα, στην συριακή πόλη  Jarabulus(!!) ,στην οποία εδρεύουν και 600 Τούρκοι καταδρομείς αλλά και ομάδες των περιβόητων BordoBareli!!.
To τι  ακριβώς ετοιμάζουν  οι Τούρκοι δεν είναι  ακριβώς «κατανοητό» , διότι πολύ απλά στην Συρία υπάρχουν τουλάχιστον 3000 Ρώσοι Πεζοναύτες ,δεκάδες αεροσκάφη και Drones τα οποία στην κυριολεξία  «σαρώνουν» την συριακή επικράτεια.

Δεν νομίζουμε ότι ανήκει στην σφαίρα της λογικής μια απονενοημένη τουρκική χερσαία επίθεση εναντίoν των Κούρδων του YPG, με  την συνδρομή των Κινέζων Ουιγούρων και των Τουρκμένων .
Άλλωστε σύμφωνα με την ιστοσελίδα μας μόλις χθες «έδεσε» στην Ταρτούς το κινεζικό αεροπλανοφόρο Lianoning  εφοδιασμένο με κινεζικά μαχητικά j-10k και χιλιάδες Κινέζους πεζοναύτες. Η Κίνα ενδιαφέρεται προσωπικά για τους Κινέζους Ουιγούρους αλλά και την περιοχή αυτή.
Η  πληροφορία για την μετακίνηση των τουρκικών αρμάτων «προέρχεται» από μία νέα πηγή πληροφοριών,  τα κοινωνικά δίκτυα και το Twitter,  από Τούρκους μάλιστα χρήστες. Όπως αποδείχθηκε και στην κρίση στην Ουκρανία οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων «μεταδίδουν»  σοβαρές πληροφορίες και ειδήσεις σε real time.
Φάλαγγες αρματοφορέων υπό την κάλυψη του νύκτας μετακινούνται  από την περιοχή της Ανατολικής Θράκης , σύμφωνα δε με πληροφορίες του τμήματος ανάλυσης  της ιστοσελίδας μας pentapostagma.gr  πραγματοποιείται η μετακίνηση των εκσυγχρονισμένων αρμάτων   LEOPARD –  1 TU  (VOLKAN) από τις  1η και 3η  Τεθωρακισμένες ταξιαρχίες  με έδρες το Μπαμπαέσκι και Τσερκεζκόι αντίστοιχα.
Οι Τούρκοι στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης διαθέτουν τέσσερις ΤΘΤ (Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες) και την 52η  τακτική διοίκηση ,που είναι  επιπέδου ΤΘ Μεραρχίας,  οι οποίες είναι επανδρωμένες με 339 άρματα μάχης  LEOPARD-2A4  , 162 LEOPARD -1TU (VOLKAN) και  227 LEOPARD-1A3, όλες «προσανατολισμένες» εναντίον των ελληνικών δυνάμεων του 4ο Σώματος Στρατού. Για αυτό και η απόσυρση αρμάτων μάχης από το συγκεκριμένο  θέατρο, είναι άκρως ΣΟΒΑΡΗ,  καθώς  η μετακίνηση τους προς τα τουρκο-συριακά σύνορα αφορά αποκλειστικά τον «εφιάλτη» που ονομάζεται κράτος του   ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ.
Το σχέδιο του  τουρκικού γενικού επιτελείου , σύμφωνα με την προεδρική εντολή στο άλλος σκέλος του,  «έστειλε» στην ΝΑ Τουρκία 200  τεθωρακισμένα οχήματα με 600 πάνοπλους στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων για να καταστείλουν την οποιαδήποτε προσπάθεια «αναζωπύρωσης» των εξεγέρσεων των Κούρδων του ΡΚΚ . Αυτό είναι μια προσπάθεια να κλείσουν οι Τούρκοι τα «ανοικτά μέτωπα τους».
Η  ανακοίνωση των ΗΠΑ  περί  « ευπρόσδεκτων μαχητών » κατά του ISIS ,  για τους Κούρδους  μαχητές του ένοπλου τμήματος YPG  του κουρδικού κόμματος στην Συρία, «αναστάτωσε» τόσο την  τουρκική πολιτική όσο και την στρατιωτική  ηγεσία.
Αμέσως ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Ερντογάν  «διαφοροποιήθηκε» από τις δηλώσεις του αμερικανικού ΥΠΕΞ.
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέκρινε μάλιστα την Ουάσιγκτον για την υποστήριξη της στους Κούρδους της Συρίας κάτι το οποίο αποτελεί κομβικό σημείο και σηματοδοτεί πιθανόν «ρήξη» στις σχέσεις ανάμεσα σε Τουρκία και ΗΠΑ .
Οι μαχητές των Μονάδων της Λαϊκής Προστασίας (YPG), έχουν «ριχθεί» εδώ και κάποιους μήνες στον αγώνα της κατά του Ισλαμικού Κράτους.
Άγκυρα και Ουάσινγκτον ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ  σε πορεία σύγκρουσης, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων VOA NEWS,   για το ζήτημα της «τοποθέτησης» των κουρδικών πολιτοφυλακών του YPG, στους «συμμάχους» των ΗΠΑ.
Ο εκπρόσωπος του  Στέιτ Ντιπάρτμεντ  John Kirby εξήρε την δράση της κουρδικής οργάνωσης  YPG νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, λέγοντας ότι οι Κούρδοι μαχητές έχουν  αποδεδειγμένο ιστορικό στην καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να εργάζονται με την οργάνωση αυτή .
Η οργάνωση των Κούρδων της Συρίας (YPG)  είναι το στρατιωτικό σκέλος της πολιτικής οργάνωσης  PYD , η οποία  συνδέεται ΑΜΕΣΑ  με το  PKK. Το ΡΚΚ, που έχει έδρα κυρίως στην Τουρκία και πολεμάει τις  τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας με σκοπό την επίτευξη αυτονομίας στην ΝΑ Τουρκία.
Η  Τουρκία και η ΕΕ θεωρούν το PKK ως τρομοκρατική οργάνωση , μια ονομασία την οποία η    Ουάσιγκτον δεν αποδίδει για την οργάνωση YPG.
Η Ουάσιγκτον εντείνει την υποστήριξή της προς τη συριακή κουρδική πολιτοφυλακή, συσφίγγοντας περαιτέρω τις σχέσεις της  με τους Κούρδους, πρώτον διότι φοβάται  ότι αυτοί θα «κοιτάξουν» προς «Μόσχα μεριά» και δεύτερον διότι όντως «προετοιμάζεται» η δημιουργία του Κουρδιστάν για να «ελεγχθούν» όλοι οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου από το Ιράν και το Ιράκ.
http://www.voanews.com/content/erdogan-blasts-us-on-ypg-support/2977014.html
https://twitter.com/CagdasTarih/status/647545679536107521
CNN:  ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη  «φαντάσματα»  στον εναέριο χώρο της Συρίας εντοπίσθηκαν από μεταγωγικό αεροσκάφος των  ΗΠΑ
Την Πέμπτη το μεσημέρι ένα περιστατικό σημειώθηκε πάνω από τον εναέριο χώρο της Συρίας , ο οποίος τα τελευταία 24ωρα έχει  γίνει πολυσύχναστη  λεωφόρος αμερικανικής μεγαλούπολης.
Συγκεκριμένα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη (πιθανόν Su-30M) εντοπίσθηκαν στον συριακό εναέριο χώρο  με  τους αναμεταδότες εντοπισμού τους  απενεργοποιημένους, σύμφωνα με το CNN,  το οποίο επικαλείται  αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την πηγή, τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη προσπαθούσαν να αποφύγουν τον εντοπισμό.
Η ίδια πηγή πρόσθεσε  ότι το αμερικανικό μεταγωγικό αεροσκάφος , είχε το δικό του  πομποδέκτη σε λειτουργία για αυτό και εντόπισε αμέσως  τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη . Τα ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη καταγράφηκαν  επίσης και από  τους  δεκάδες  αμερικανικούς  δορυφόρους που «σκανάρουν» την περιοχή.
Ο αξιωματούχος είπε επίσης ότι τις τελευταίες ημέρες έχουν επίσης παρατηρηθεί  αρκετά ρωσικά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα πάνω από την παραλιακή πόλη της Λατάκειας.
Αυτά τα γεγονότα, καταλήγει το CNN, συνηγορούν υπέρ της εκδοχής ότι τα ρωσικά σχέδια για την στήριξη  του Προέδρου  της Συρίας Μπασάρ Άσαντ  είναι ενεργά και δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο το αγώνα εναντίον της  τρομοκρατικής ισλαμικής οργάνωσης του ISIS.
To αμερικανικό κανάλι επισημαίνει ότι οι « δράσεις» της Μόσχας έρχονται  σε ΕΥΘΕΙΑ  αντίθεση με την στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο Άσαντ αποτελεί το «κεντρικό πρόσωπο του δράματος» και όχι ο ISIS . Ο Λευκός Οίκος έχει επανειλημμένα εκφράσει τις ανησυχίες του  ότι η Μόσχα θέλει  πάση θυσία να αποτρέψει αυτά τα σχέδια.
Ο Αμερικανός Υπουργός Άμυνας Άστον Κάρτερ δήλωσε στο CNN σε συνέντευξη Τύπου  ότι ελπίζει  η Μόσχα να ασχοληθεί  αποκλειστικά με τον ISIS , «αλλά αν θέλουν να πιτσιλίσουν  με  βενζίνη τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, αυτό  θα είναι φυσικά αντιπαραγωγικό για την  δική μας πλευρά».
Σύμφωνα με ανάλυση από την ιστοσελίδα μας pentapostagma.gr,το θέμα της παραμονής του Σύρου Προέδρου στην εξουσία ΤΕΛΙΚΑ θα μπορούσε  να πυροδοτήσει ένα παγκόσμιο πόλεμο. Η Ρωσία απαιτεί να της αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ ότι η Συρία  ανήκει στην  δική της σφαίρα  επιρροής ,ενώ η Ουάσιγκτον τα έχει κάνει όλα « ίσιωμα». Εκεί ακριβώς θα γίνει η σύγκρουση μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων .
Μιλάμε για την ίδια ακριβώς περίπτωση που έλαβε χώρα πριν 2500 χρόνια μεταξύ της πόλης της Αθήνας ( ΗΠΑ) και της  πόλης Σπάρτης( Ρωσία). Η Αθήνα θέλησε να καταστρατηγήσει όλες  τις σπαρτιατικές κτήσεις και αποικίες με αποτέλεσμα τον πελοποννησιακό πόλεμο. 

http://newstes.ru/2015/09/25/istrebiteli-prizraki-vvsrossii-vnebe-sirii-napugali-transportnik-ssha.html
pentapostagma.gr
http://lithosfotos.blogspot.gr/2015/09/leopard-1tuvolkan.html

Σκέψου "έξω από το κουτί"

Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος επέστρεψε στην Ευρώπη μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, λέγεται ότι βρέθηκε σε ένα γεύμα, όπου πολλοί υποβίβασαν το κατόρθωμά του, επιχειρηματολογώντας πως δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο, αφού «αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι θα βρει στεριά μετά τον ωκεανό».

Ο Κολόμβος τότε τους έθεσε το εξής πρόβλημα:

 Πώς μπορείς να κάνεις ένα αυγό να σταθεί στη μύτη του;

Κανείς από τους επικριτές του δεν μπόρεσε να βρει την απάντηση. 

Τότε ο Κολόμβος πήρε ένα βραστό αυγό,... έσπασε την μύτη του και το στερέωσε στο τραπέζι. 

«Αρκεί να σκεφτεί κανείς», είπε με την σειρά του.

Κι έτσι έχουμε την περίφημη λογοτεχνική παράδοση με το όνομα «αυγό του Κολόμβου». 

Ή ένα από τα πρώτα εύγλωττα δείγματα της περίφημης σκέψης «outside the box».

Τι σημαίνει να σκέφτεσαι «έξω από το κουτί»;

Σημαίνει να σκέφτεσαι διαφορετικά, αντισυμβατικά, από πολλές οπτικές γωνίες. Με άλλα λόγια, σε κάθε πρόβλημα ή ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, να μην περιορίζεις τις επιλογές σου σε αυτές που σου επιβάλλουν οι καταστάσεις, αλλά να βλέπεις τις «εκτός κάδρου» δημιουργικές προοπτικές.

Ένα από τα πρώτα οπτικά ερεθίσματα που καθιέρωσαν την χρήση της φράσης είναι ο παρακάτω γρίφος που λέγεται ότι πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους ιθύνοντες της Walt Disney για να ελέγξουν την φαντασία των εργαζομένων.

Υπάρχουν λοιπόν 9 κουκίδες που σχηματίζουν ένα τετράγωνο. Το quiz καλεί τους λύτες να ενώσουν και τις 9 κουκίδες, τραβώντας το πολύ τέσσερις ευθείες γραμμές, χωρίς να σηκώσουν καθόλου την μύτη του μολυβιού και χωρίς να περάσουν πάνω από την ίδια κουκίδα περισσότερες από μία φορές.

Μόνο όσοι σκέφτονται «έξω από το κουτί» και βλέπουν τις πιθανότητες έξω από το τετράγωνο μπορούν να λύσουν αυτό το quiz.

Η δημιουργική σκέψη φυσικά, δεν περίμενε την Walt Disney για να ανακαλύψει τις δυνατότητες που της ανοίγονταν – αλλιώς η ανθρωπότητα ίσως να ήταν πολύ διαφορετική σήμερα. Επειδή λοιπόν η Ιστορία, οι τέχνες και οι επιστήμες όχι μόνο είναι γεμάτες τέτοια παραδείγματα, αλλά κυρίως γεμάτες ενδιαφέροντα παραδείγματα, δεν χάνουμε την ευκαιρία να απαριθμήσουμε τα κυριότερα που μας έρχονται στο μυαλό.

- Κι όμως, κινείται: Αν ο Κοπέρνικος και ο Γαλιλαίος (και παλαιότερα ο Αρίσταρχος) είχαν περιορίσει τους ορίζοντες των μυαλών τους στους αυστηρούς κανόνες που έθεταν οι γνώσεις και οι προκαταλήψεις της εποχής, δεν θα σκέφτονταν καν ότι υπάρχει περίπτωση η Γη να μην είναι επίπεδη και ο Ήλιος να μην κινείται γύρω από εμάς.

Η σύγχρονη Αστρονομία χρωστά πολλά στην ασυμβίβαστη σκέψη –ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να καταδικαστείς για τις απόψεις σου, όπως ο Γαλιλαίος.

- Μούχλα ή σωτηρία; Ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ ξεχνά να καθαρίσει το εργαστήριό του και πάνω στις καλλιέργειες μικροβίων του εμφανίζεται μια άγνωστη ουσία. Εκεί που όλοι οι υπόλοιποι θα έβλεπαν μούχλα και θα πετούσαν την δουλειά τους στα σκουπίδια, ο Σκωτσέζος επιστήμονας είδε την πενικιλίνη. Και εγένετο αντιβίωση.

- Slinky: Θυμάστε το πολύχρωμο παιχνίδι-ελατήριο που κατεβαίνει χοροπηδώντας τα σκαλιά και είχε στο δωμάτιο του κάθε παιδί που σεβόταν τον εαυτό του; Οι εφευρέτες του έκαναν πειράματα με ελατήρια στο εργαστήριο ώστε να κατασκευάσουν ένα γυροσκόπιο.

Ωστόσο, οι «κεραίες» τους έπιασαν τις ψυχαγωγικές δυνατότητες του αντικειμένου, άφησαν κατά μέρους τα γυροσκόπια και το λάνσαραν ως παιχνίδι. Ίσως τα εγγόνια τους να τρώνε ακόμη από τα έσοδά τους.

- Χωρίς αναισθητικό: Ο αιθέρας, το υποξείδιο του αζώτου και άλλες ουσίες χρησιμοποιούνταν ως «ναρκωτικές ουσίες» για διασκέδαση στα «πάρτι» της εποχής. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Αμερικανός οδοντίατρος William Morton είδε κάτι παραπάνω –και πολύ πιο χρήσιμο- σε αυτές τις ουσίες: Ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αναισθητικά στο χειρουργείο.

Δυνατότητες εντός και εκτός κουτιού «Πιθανότατα προσεγγίζουμε τα όρια όλων όσων μπορούμε να γνωρίζουμε για την αστρονομία».

Ο Simon Newcomb προέβλεψε με την παραπάνω φράση το 1888 ότι η γνώση για την επιστήμη που υπηρετούσε είχε εξαντληθεί. Ο «αιώνας του διαστήματος» όμως έμελλε να αρχίσει λίγο αργότερα.

Προφανώς, ο Simon Newcomb δεν ξεμύτισε ποτέ από το κουτί του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σκέψη «έξω από την πεπατημένη» βοήθησε στην πρόοδό μας.

Στην τέχνη, οι δυνατότητες γίνονται απεριόριστες –οι αφηρημένοι κυβιστικοί πίνακες του Picasso θεωρήθηκαν μουτζούρες την εποχή του, αλλά στην ουσία έφερναν την ζωγραφική σε μια νέα εποχή. Στην διαφήμιση και στις δημόσιες σχέσεις, αυτός ο τρόπος σκέψης θεωρείται απαραίτητο προσόν για έναν επαγγελματία που θέλει να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου.

Αλλά ακόμη και στην ίδια μας την καθημερινότητα ή στη δουλειά μας, οι αντισυμβατικές ιδέες μπορούν να κάνουν την διαφορά. Υπάρχει βέβαια και το «αλλά» της υπόθεσης. Η σκέψη «έξω από το κουτί» δεν γίνεται απαραίτητα πανάκεια, ούτε κάνει την συμβατική, «εντός κουτιού» σκέψη άχρηστη. Για να σκεφτεί κανείς έξω από το κουτί, πρέπει πρώτα να γνωρίζει τι περιέχει αυτό.

Ο Picasso ήταν άριστος γνώστης των κανόνων της κλασικής ζωγραφικής και μπορούσε να ζωγραφίσει υπέροχους ρεαλιστικούς πίνακες.

Οι avant-garde κινηματογραφιστές έχουν πλήρη επίγνωση της κλασικής θεωρίας της σκηνοθεσίας. Με άλλα λόγια, πρέπει να γνωρίζει κανείς τους κανόνες για να μπορέσει να τους σπάσει.

Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας βιβλίων περί του θέματος Malcolm Gladwell, απαιτείται τεράστια εξάσκηση για να βγεις από το κουτί.

Χρειάζεσαι χρόνια ολόκληρα κατά τα οποία να μελετάς το κουτί και να παρατηρείς ανθρώπους να βάζουν πράγματα σε αυτό, και στην συνέχεια να σου έρθει μια ιδέα που σου φαίνεται πως ταιριάζει κοντά στο κουτί, αλλά όχι μέσα σ’ αυτό. «Αυτή η διαδικασία παίρνει περίπου 10.000 ώρες», υποστηρίζει ο Gladwell.

Από την άλλη, ο James Bandrowski, εκπαιδευτής, συγγραφέας και σύμβουλος εταιριών, ο οποίος ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα, αναφέρει ότι η σκέψη «εκτός κουτιού» μπορεί να είναι θετική αλλά και αρνητική, καθώς μερικές φορές… «καταστρέφουμε» το κουτί για να βγούμε από αυτό.

Άλλωστε, λέει, «η εντός κουτιού σκέψη είναι ζωτικής σημασίας για τον επιτυχημένο ηγέτη και τον καινοτόμο, αφού η λήψη αποφάσεων, η ανάλυση στοιχείων και η εκτέλεση βασικών λειτουργιών πρέπει να λαμβάνουν χώρα μέσα στο κουτί».

Το κλειδί είναι να αντιλαμβάνεσαι πότε πρέπει να σκέφτεσαι πάνω και πότε έξω από την πεπατημένη.
Πότε πρέπει να απαντάς με μία από τις επιλογές στις ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και πότε να σκέφτεσαι αν υπάρχουν και κάποιες «κρυμμένες».

Ώρα για εξάσκηση. Ωραία η θεωρία, αλλά από εδώ και κάτω περνάμε στην πράξη. Εσείς κατά πόσο μπορείτε να σκεφτείτε «outside the box»;

Ακονίστε το μυαλό σας, την φαντασία και την δημιουργικότητά σας με τα παρακάτω (από απλοϊκά μέχρι πανέξυπνα) quiz, δείτε στην συνέχεια τις λύσεις και πείτε μας αν τα καταφέρατε, σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.

1.Πρέπει να επιλέξεις να μπεις σε ένα από τα τρία παρακάτω δωμάτια: Στο πρώτο υπάρχει πυρκαγιά. Στο δεύτερο υπάρχουν τίγρεις που έχουν τρία χρόνια να φάνε. Στο τρίτο υπάρχουν δολοφόνοι με γεμάτα όπλα. Ποιο δωμάτιο επιλέγεις;

2.Αν ένα αεροπλάνο συντριβεί στα σύνορα Γερμανίας και Πολωνίας, πού θα θαφτούν οι επιζώντες;

3.Σε ποιο σπορ τα παπούτσια είναι φτιαγμένα από μέταλλο;

4.Η μαμά του Γιάννη έχει τέσσερα παιδιά. Τον έναν τον λένε Απρίλιο, τον δεύτερο Μάη, τον τρίτο Ιούνιο. Πώς λένε το τέταρτο παιδί;

5.Είναι νόμιμο ένας άνδρας να παντρευτεί την αδελφή της χήρας του;

6.Είσαι μόνος σε ένα εγκαταλελειμμένο σκοτεινό σπίτι στην ερημιά, όπου έχεις μία λάμπα πετρελαίου, ένα κερί, ξύλα για φωτιά και έχεις μόνο ένα σπίρτο. Τι από τα παραπάνω θα άναβες πρώτα;

7.Διαίρεσε το 40 με το ½ και πρόσθεσε 10. Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

8.Έχω πέντε μήλα και παίρνω τα τρία. Πόσα μήλα έχω;

9.Πόσα ζώα από κάθε είδος πήρε μαζί του ο Μωυσής στην Κιβωτό;

10.Αν οδηγείς ένα λεωφορείο που ξεκινά από την Αθήνα με 35 επιβάτες, κατέβουν 6 και ανέβουν 2 στη Λαμία, πάρετε άλλους 9 από τη Λάρισα, αφήσετε 3 στην Κατερίνη και στην συνέχεια φτάσετε στην Θεσσαλονίκη μετά από 40 λεπτά, ποιο είναι το όνομα του οδηγού;

11. Είναι μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, φυσάει πολύ και έχει δυνατή καταιγίδα. Εσύ οδηγείς ένα διθέσιο αυτοκίνητο και κάπου στην ερημιά περνάς μπροστά από μια στάση.

Εκεί βλέπεις ότι περιμένουν το λεωφορείο τρεις άνθρωποι: Μία ηλικιωμένη γυναίκα που φαίνεται να είναι ετοιμοθάνατη, ένας κολλητός φίλος που σου είχε σώσει τη ζωή παλιά και ο άντρας ή η γυναίκα των ονείρων σου. Το αυτοκίνητο σου, μην ξεχνάς, είναι διθέσιο και πρέπει να επιλέξεις ποιον θα πάρεις. Τι θα κάνεις;

Οι λύσεις 
1. Το δεύτερο. Τίγρεις που έχουν να φάνε τρία χρόνια, είναι νεκρές.
2.Δεν θα θαφτούν, είναι επιζώντες.
3.Στην ιππασία.

4.Γιάννη
5.Όχι, είναι νεκρός.
6.Το σπίρτο
7.90 (διαιρούμε με το ½ και όχι με το 2)

8. Τρία
9. Κανένα. Την Κιβωτό την έχτισε ο Νώε.
10. Εσύ είσαι ο οδηγός.

11.Θα δώσεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον γιατρό για να οδηγήσει την ηλικιωμένη στο νοσοκομείο και εσύ θα περιμένεις στην στάση το λεωφορείο με την γυναίκα της ζωής σου. Αυτό τουλάχιστον απάντησε ο υποψήφιος μιας σημαντικής θέσης, κατά την συνέντευξη του οποίου η εταιρία του έθεσε το παραπάνω ερώτημα.

in2life

 iwantittoday

thessalonikiartsandculture

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ