ΤΙ ΕΣΤΙ «ΕΛΛΗΝ» 
Προς απάντησιν πρέπει να δούμε τις ειδοποιούς διαφορές των παραπάνω εννοιών οι οποίες εκ πρώτης όψεως φαίνονται ομοειδείς. Ποιες μπορεί να είναι μερικές εξ αυτών; Ο γεωγραφικός εντοπισμός, το ιστορικόν και χρονολογικόν βάθος που εμπερικλείεται σε κάθε έννοια, ο βαθμός επιδράσεως της υπό και επί των ιστορικών και πολιτισμικών γεγονότων και δρωμένων, ο βαθμός επιδράσεως της στην σημερινή εποχή και ο εκτιμώμενος βαθμός επιδράσεως της εις το μέλλον.
Επί παραδείγματι, πολύ εύκολα, χωρίς ιδιαίτερη παρεξήγησι ή εκτενή ανάλυσι, μπορούμε να πούμε ότι Λουξεμβουργιανός είναι ο πολίτης ή υπήκοος του κρατιδίου του Λουξεμβούργου και ότι Αφρικανός είναι ο (κατ’ εξοχήν) μαύρου χρώματος δέρματος γεννηθείς εις την ήπειρον της Αφρικής.
Στον προσδιορισμόν του Έλληνος όμως, τέτοια κριτήρια είναι ανεπαρκή ή/και ασθενή. Γιατί; Διότι τα όρια της Ελλάδος τουλάχιστον ως εθνοκρατικής - γεωπολιτικής οντότητος δεν είναι σταθερά. Π.χ. Η Μικρά Ασία, επί σειρά χιλιετιών τμήμα του Ελληνικού Εθνοχώρου κύριος συμμέτοχος στην ανάπτυξι και εδραίωσι της Ελληνικής Σκέψεως και Φιλοσοφίας (Μίλητος, Έφεσσος, Αλικαρνασσός κλπ.) κατακτήθηκε και παραμένει υπό κατοχή. (*2) Πόσο εύκολα λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι «Έλλην» είναι ο γεγενημένος στην σημερινήν Ελλάδα, ή ο Πολίτης της Ελλάδος; Θα ήταν σαν να απορρίπταμε του Σμυρναίους ή τους Κωνσταντινουπολίτες. Το αυτόν βεβαίως και για τους Ποντίους, τους Βορειοηπειρώτες, τους Κυπρίους, τους εξ Αλεξανδρείας Αιγυπτιώτες κλπ. Ούτε βεβαίως ένα τέκνον Ελλήνων γεννηθέν εν Καναδάν ή εν Ωκεανίαν παύει να είναι «Έλλην».
Άρα πρώτον και κύριον χαρακτηριστικόν γνώρισμα του Έλληνος είναι η ιθαγένεια, η καταγωγή εις βάθος πολλών γενεών εξ’ Ελλήνων (*3) και όχι αποκλειστικώς ο τόπος γεννήσεως εντός του σημερινού στενού γεωγραφικού Ελλαδικού χώρου.
Τα εκ γενετής όμως χαρακτηριστικά ή δεδομένα δεν αρκούν από μόνα τους για να καταστήσουν κάποιον «Έλληνα». Χρειάζεται κάτι επιπλέον. Χρειάζεται η κατάλληλος Παίδευσις - διαπαιδαγώγησις η οποία θα οδηγήσει στην απαραίτητον Παιδείαν. Και λέγοντας Παιδείαν εννοούμε σύνολον χαρακτηριστικών γνωρισμάτων ήθους και τρόπου σκέψεως ως απαύγασμα της Παιδευτικής διαδικασίας (*4). Δεν αρκεί δηλαδή να υπάρχει ο κατάλληλος «σπόρος», πρέπει να υπάρχει και το κατάλληλον «έδαφος» προς ευδοκίμησιν αυτού.
Κατά δεύτερον λοιπόν, η Παίδευσις-Παδεία και όχι η σημερινή αλλότρια εκ-παιδευτική διαδικασία τίθεται ως απαραίτητον χαρακτηριστικόν του Έλληνος.
Βεβαίως όλα τα ανωτέρω καθίστανται άκυρα εάν δεν συνοδεύονται και δεν επαληθεύονται (κατά τρίτον), επί του πρακτέου στην καθημερινή συμπεριφορά και τρόπον ζωής, αν και αρκετές φορές η συμπεριφορά και στάσις ζωής εκδηλώνονται ασυνειδήτως ή και υποσυνειδήτως, ακόμη και εκλιπούσης της Παιδείας. (*5)
Ως εκ τούτου καθίσταται αβασάνιστος και αστήρικτος η θέσις πολλών όπου λέγοντας, «αυτός είναι Έλλην(ας)», εννοούν τον γεννηθέντα στην Ελλάδα ή τον έχοντα Ελληνικήν καταγωγήν ή τον έχοντα φοιτήσει σε Ελληνικόν σχολείον ή τον έχοντα Ελληνικήν συνείδησιν, ή απλώς τον έχοντα Ελληνικήν υπηκοότητα και αστυνομική ταυτότητα.(*6)
Έλλην και γεννιέσαι και προοδευτικώς γίνεσαι μέσω μιας αενάου διαδικασίας και αγωνίζεσαι να διατηρηθείς, διότι η αντίστροφος διαδικασία του αφελληνισμού υφίσταται και τροφοδοτείται από την επανάπαυσιν, την έπαρσιν και την άγνοιαν.
Τα ανωτέρω, τα κατωτέρω των παρατηρήσεων, ως και ό,τι κατά το δυνατόν έχω αντιληφθεί εκ της Ελληνικής γραμματείας, θα προσπαθήσω να συμπυκνώσω εις μίαν πρότασιν:
Έλλην εστί ο ων, γονιδιακώς, παιδευτικώς, συνειδησιακώς και πρακτικώς, ικανός, προτιθέμενος και διατιθέμενος, προς ανίχνευσιν, αποκωδικοποίησιν και εφαρμογήν των Συμπαντικών Αρχών, Νόμων και Κανόνων, κατά Φύσιν, κατά Προάσπισιν των Ιδεωδών του και κατά το Πανανθρώπινον Συμφέρον.
Παρατηρήσεις:
(*1) Όπου αναφέρεται η λέξις «Έλλην», χωρίς αυτονόητη αναφορά σε άρρεν άτομον, τότε ταυτοχρόνως και αυτοδικαίως εννοείται και «Ελληνίς».
(*2) Το νέον και σύγχρονον τουρκικόν κράτος συστήθηκε επί των εδαφών της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία με την σειράν της συστήθηκε επί των κατακτημένων εδαφών (άρα παρανόμως) της πρώην ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με την σειράν της βεβαίως και η πρώην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι παράνομη ως συνεχιστής της αρχικώς ενιαίας ρωμαϊκής, η οποία συστήθηκε με κατακτητικόν πόλεμον και όχι με πολιτικήν απόφασιν ή πολιτισμικήν επίδρασιν, επί παναρχαίων Ελληνικών εδαφών. Το γεγονός της αντιστρόφου πολιτιστικής επιδράσεως (από τους Έλληνες προς τους Ρωμαίους) δεν αναιρεί την ιστορικώς πολιτική και στρατιωτική κατοχή.
(*3) Πολλοί αναρωτιούνται και δικαιολογημένως, «πώς μπορεί να γνωρίζω εάν ένας προ-προ-πάππους μου ή μία προ-προ-γιαγιά μου δεν είχε συνευρεθεί με έναν Τούρκον, Αλβανόν, Σουηδόν, Αιγύπτιον, ή και σε παλαιότερες εποχές με έναν Γαλάτην, Πέρσην κλπ.». Κάτι τέτοιον είναι πολύ πιθανόν έως βέβαιον να έχει συμβεί. Ακόμη όμως και αν έχουν υπάρξει προσμίξεις με αλλογενείς η γονιδιακή των επίδρασις εξασθενεί. Κατά τις επιστήμες της βιολογίας και της γενετικής επί παραδείγματι, το γονίδιον το προσδίδον κυανόν χρώμα οφθαλμών, έχει πιθανότητα 1/6 να εκδηλωθεί σε σχέσιν με αυτό που προσδίδει καστανόν χρώμα οφθαλμών εάν ο ένας γονέας έχει καστανόν κι ο άλλος κυανόν χρώμα οφθαλμών. Αυτό συμβαίνει στην 1ην γενεάν απογόνων και μετά βάθους έξι γενεών η πιθανότης εκμηδενίζεται. Αυτό δεν σημαίνει εκ προοιμίου ότι υπάρχουν «καλά» και «κακά» γονίδια, αλλά επικρατέστερα. Σαφώς υπάρχουν και ελαττωματικά τα οποία όμως εκδηλώνονται με νόσους οι οποίες κατά κύριον λόγον δεν επιτρέπουν την διαιώνισίν τους. (Συνήθως τα άτομα με γενετικές-γονιδιακές ανωμαλίες δεν τεκνοποιούν.)
Επί του συγκεκριμένου χρειάζεται μία περαιτέρω εμβάθυνσις καθ’ ότι η σύγχρονος καθεστηκυία ιδεοεπιβολή έχει καταφέρει να προκαλείται «τρόμος» εις το άκουσμα και μόνον των όρων «γονίδιον» και «γονιδιακή επιρροή». Κι΄ αυτό, σε πλήρη αντίφασιν με τις πολλαπλές ανακαλύψεις της γενετικής περί της ευθύνης των γονιδίων για πλείστες ασθένειες, ιδιότητες και χαρακτηριστικά σε ψυχικόν, πνευματικόν και σωματικόν επίπεδον ή σαν να μην συμβαίνει το αυτόν στο σύνολον των εμβίων όντων επί του πλανήτου . Υπάρχει το επιχείρημα ότι τα γονίδια όλων των ανθρώπων σε ποσοστόν 99,9% είναι τα ίδια (και με του πιθήκου 98%), άρα οι διαφορές των δεν είναι αρκετές για να προσδώσουν και τα ανάλογα χαρακτηριστικά στον κάθε άνθρωπον. Το επιχείρημα αυτό όμως αναιρείται διότι σε όλην την φύσιν οι λεπτομέρειες είναι αυτές που επιφέρουν τις διαφορές ακόμη και τις πολύ σημαντικές. Μπορεί να μην είναι όλες οι λεπτομέρειες σημαντικές, τα σημαντικά όμως πράγματα διαφέρουν για τις λεπτομέρειές τους. (Σημαντικόν εκ του σημαίνω.)
(*4) Ο Ελλην είναι όν περίεργον, έμπλεον αντιθέτων χαρακτηριστικών. Αδέσμευτον, ανυπότακτον, ανυπάκουον, συγκαταβατικόν με αδογμάτιστον, διερευνητικόν, δημιουργικόν και εφευρετικόν νουν, Από την άλλη είναι απείθαρχον, αναβλητικόν, εγωκεντρικόν, οργίλον, κυκλοθυμικόν, αυτοκαταστροφικόν κλπ. Στην έννοιαν του Έλληνος ενυπάρχουν και εμπερικλείονται έννοιες και ιδιότητες που σήμερα παρουσιάζονται και προβάλλονται αποσπασματικώς όπως π.χ. του οικολόγου, του ζωόφιλου, του φιλοπάτριδος, του πολίτου, του οπλίτου κλπ.
Πάντως ως γενικόν συμπέρασμα εκ της μακραίωνης διαδρομής του και εξ’ όσων έχουν διασωθεί από την πολιτιστική αναλαμπή της κλασικής εποχής, φαίνεται ότι ο Έλλην χαρακτηρίζεται από εφαρμογή του μέτρου και του δικαίου, λατρευτής της αρμονίας και του ευ ζην και από επιτεύγματα τα οποία επιδρούν ευεργετικώς σε όλους, ανεξαρτήτως εθνικότητος ή φυλής. Π.χ. η ενασχόλησις με την φιλοσοφία, την γεωμετρία και την μουσική ή η τήρησις των Δελφικών ρητών, ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν και μόνον όφελος μπορεί να έχει όποιος ασχοληθεί με αυτά. Αντιθέτως η στρέβλωσις αυτών οδήγησε στην σημερινήν κατάπτωσιν.
(*5) Είναι σύνηθες το φαινόμενον Έλληνες της βιοπάλης ή μη διαβασμένοι (κατά τα κοινώς λεγόμενα) να διατηρούν έστω και σε λανθάνουσα κατάστασιν τον Ελληνικόν τρόπον. Επίσης μη Έλληνες κατά γένος ή μη γνωρίζοντας καν την Ελληνικήν γλώσσαν να έχουν πολύ πιο Ελληνοπρεπή στάσι και συμπεριφορά από πλείστους Ελλαδίτες. Αυτό οφείλεται αφ’ ενός μεν στην ισχυρότατην επίδρασιν του γονοτύπου επί του φαινοτύπου, αφ΄ ετέρου δε στην πανανθρώπινη και οικουμενική επίδρασι και αξία του Ελληνικού τρόπου ο οποίος δεν περιορίζεται ούτε από γεωγραφικά, ούτε από εθνικά, ούτε από κοινωνικοπολιτικά όρια.
(*6) Απαιτείται σαφής διαχωρισμός μεταξύ της έννοιας «Έλλην» όπως διατυπώνεται με φιλοσοφική χροιά και διάθεσι, απ΄ αυτήν που μπορεί να αποδοθεί με απλή λήψη (νομικής υφής) υπηκοότητος ή διαβατηρίου ή ταυτότητος σε άτομα που βεβαίως το επιθυμούν, το αξίζουν και το τιμούν.
https://eleftheriellas.blogspot.gr/2017/01/blog-post_634.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου